Het zou leuk zijn wanneer we van dit topic een plek kunnen maken waar vrouwen én mannen die kindvrij zijn of 'on the fence' zitten en nog niet zeker zijn van hun zaak, over overwegingen kunnen kletsen en tips kunnen vragen en geven over specifieke onderwerpen. Bijvoorbeeld hoe om te gaan met veroordeling en ergernissen die ontstaan uit opmerkingen van derden, welke opties tot anticonceptie heb ik (pil, spiraal, sterilisatie) en wat werkt voor mij, waar loop ik tegenaan in mijn kindvrije leven.quote:Op zondag 5 maart 2017 12:08 schreef Lexa31 het volgende:
Hallo allemaal!
Ik en mijn partner zijn begin 30 en zijn bewust kindvrij. Deze keuze vinden heel veel mensen raar, daar lopen we vaak tegenaan. De meeste mensen reageren met: jawel joh hardstikke leuk! Nogal onbeschofte reactie, we worden dan dus totaal niet serieus genomen. De dingen die ik soms hoor, het is gewoon pijnlijk en ik wordt vaak heel kwaad. Wij willen geen kinderen omdat we o.a. onze vrijheid niet kwijt willen, wij zijn geen kinderhaters maar we vinden het voor onszelf gewoon echt totaal niets. Ik moet er niet aan denken om moeder te zijn. Mijn moeder probeert het mij ook op te dringen, 'wij passen wel op' 'je krijgt zulke mooie kinderen' Maar ik kan en wil geen andere leven leiden dan het mijne, ik kan niet voor mijn moeder kinderen krijgen. Ik zou wel gek zijn om zoiets te doen.
Dus zijn er nog meer mensen hier bewust kindvrij en hoe ervaar jij dit?
**Uit Amerikaans bevolkingsonderzoek blijkt dat 47 procent van de Amerikaanse vrouwen tussen de 15 en 44 jaar geen kinderen hebben, het hoogste percentage ooit gemeten in die leeftijdsgroep. Velen van die vrouwen zouden bewust kiezen om geen moeder te worden.
Dat speelt ook in Nederland; volgens het CBS zijn 6 op de 10 vrouwen zonder kinderen vrijwillig kinderloos**
Graag zien we hier dat het voor de kindvrije posters niet nodig is in de verdediging te moeten schieten of hun keuze te moeten verantwoorden. Waardeoordelen door andersdenkenden als 'aansteller', 'drama queen' en andersoortig zijn niet gewenst. Ook is dit niet het topic waar je komt verkondigen hoe fantastisch het wel niet is om kinderen te hebben. Dat zal voor jou als persoon vast zo zijn, maar voor de meerderheid van de kindvrije mensen dus niet, discussie daarover is niet de bedoeling. Respecteer dat.
Aan de andere kant is dit topic ook niet bedoeld om kinderhaat tentoon te spreiden. Dergelijke reacties zullen dan ook verwijderd worden.
Dit is géén discussietopic, de insteek is 'ik zoek herkenning', 'zijn er eensgezinden', niet 'ik zoek een oplossing' of 'tegenspraak'.
Jij snapt hetquote:
Dit beeld kan ik bevestigen.quote:Op zondag 19 maart 2017 18:34 schreef Isabeau het volgende:
Ik denk altijd dat je meer bier nodig hebt mèt kinderen. Om de wereld wat rooskleuriger te maken en te verdoven
Kijk naar de tijd: er liggen er hier 3 al plat en ik heb bier gepakt.
*proost.
Enjoyquote:
Dit beeld kan ik bevestigen.
Kijk naar de tijd: er liggen er hier 3 al plat en ik heb bier gepakt.
*proost.
Dan ken je remlof nog nietquote:
Ik denk altijd dat je meer bier nodig hebt mèt kinderen. Om de wereld wat rooskleuriger te maken en te verdoven
(toch wel? 
)Ik ken remlof primaquote:
Dan ken je remlof nog niet
Thanks. Even rust pakken voor een drukke week. Morgenochtend vlieg ik naar Parijs en pas donderdag laat weer terug. Ik hoop nog op een dagdeel vrije tijd, maar weinig kans.quote:
Mijn biologische klok staat elke ochtend om 6 uur sharp, hopelijk is dan de gym al open. Heerlijk om in de ochtend 2 uur puur voor mezelf te hebben.
We hebben vaak genoeg samen bier gedronkenquote:
Mijn gym is dan open, dus ik hoop met je mee. En leuk, paar daagjes naar Parijsquote:
Thanks. Even rust pakken voor een drukke week. Morgenochtend vlieg ik naar Parijs en pas donderdag laat weer terug. Ik hoop nog op een dagdeel vrije tijd, maar weinig kans.
Mijn biologische klok staat elke ochtend om 6 uur sharp, hopelijk is dan de gym al open. Heerlijk om in de ochtend 2 uur puur voor mezelf te hebben.
Is dat niet lastiger met kinderen, een paar dagen weg? (neem aan dat het voor je werk is)
Heb je nieuwe huis nog nooit gezien, is alweer een tijd geleden dat bier drinken.quote:Op zondag 19 maart 2017 18:40 schreef remlof het volgende:
We hebben vaak genoeg samen bier gedronken
Als ik klaar ben met huidige shit ga ik een keer een meet plannen rondom Nijmegen/Arnhem. Gaan we gewoon bier zuipen bij rem.quote:
[..]
Heb je nieuwe huis nog nooit gezien, is alweer een tijd geleden dat bier drinken.
Laat maar weten als je eens in Arnhem bent. Moblo komt ook binnenkort bier drinken heb ik gehoord.quote:
[..]
Heb je nieuwe huis nog nooit gezien, is alweer een tijd geleden dat bier drinken.
Helemaal goed Het lastigste was dat het me vrijdag werd gevraagd. Dan moet ik wel even bellen hoe de planning van Joene eruit ziet. We hebben beiden nogal een drukke baan, maar zijn planning is deze week toevallig heel rustig.quote:
[..]
Mijn gym is dan open, dus ik hoop met je mee. En leuk, paar daagjes naar Parijs
Is dat niet lastiger met kinderen, een paar dagen weg? (neem aan dat het voor je werk is)
Als de gym niet open is ga ik wel lopen buiten. Ik heb mn hardloopschoenen mee. Ik hou sowieso van de rust in de ochtend als de wereld nog slaapt.
Het is voor mn werk idd. Mijn manager is thuis nodig dus ik ga in zijn plaats. Het is erg belangrijk dat 1 van ons er is, aangezien we praten over het opzetten van een nieuwe globale it organisatie. Ik vind het heel spannend, maar heb er ook echt wel zin in.
quote:
Dat zijn bijna alle meets (gelukkig).quote:
quote:
en ik heb eigenlijk niet eens iets tegen kinderen op meets
Als ze er ooit waren, dan was het nooit een probleem.Een OUD dierentuin meet is een wat ander verhaal dan dat we met z'n allen fronken in de Stairway staan natuurlijkquote:
[..]
en ik heb eigenlijk niet eens iets tegen kinderen op meets
kinderen bleven maar klieren en etteren, je kon geen gesprek voeren zonder dat er geterroriseerd werd (voornamelijk elkaar of hun moeder), vader van de kinders een paar keer goed uit de slof geschoten, die wilde met ons mee naar huis.Zitten we met z'n allen in de auto naar huis, zegt m'n moeder 'nou ik dacht van [naam zus] misschien nog kleinkinderen te verwachten maar dat gaat hem na vanmiddag ook niet meer worden denk ik'.
Ik zei ook nog dat mijn eitjes nu toch echt verdord en dood van de eierstokken gelazerd waren, vooral na vanmiddag
Het is nu wel veiliger dan vroeger. Maar of het milieu er beter aan toe is? Ik (en een hoop wetenschappers met mij) wagen het te betwijfelen. Maar wij zijn vast niet hoogbegaafd genoeg om jouw gelijk in te zien...quote:
[..]
Als je echt hoogbegaafd bent, dan weet je dat het milieu nu veel schoner is dan het de afgelopen eeuwen is geweest. Het is ook veiliger.
als ik kind thuis laat, mag ik dan ook bier?quote:
Goede vraag.quote:Op zondag 19 maart 2017 21:14 schreef Sjeen het volgende:
[..]
als ik kind thuis laat, mag ik dan ook bier?
De Hemel leegdrinkenquote:
[..]
Als ik klaar ben met huidige shit ga ik een keer een meet plannen rondom Nijmegen/Arnhem. Gaan we gewoon bier zuipen bij rem.
Dus al die genomen milieumaatregelen in de afgelopen decennia hebben geen resultaat opgeleverd? Nou, dan kunnen we met een gerust hart weer bruinkool gaan stoken als dat werkelijk geen verschil maakt.quote:
[..]
Het is nu wel veiliger dan vroeger. Maar of het milieu er beter aan toe is? Ik (en een hoop wetenschappers met mij) wagen het te betwijfelen. Maar wij zijn vast niet hoogbegaafd genoeg om jouw gelijk in te zien...
*zucht*
Een OUD dierentuinmeet klinkt als een helquote:
Een OUD dierentuin meet is een wat ander verhaal dan dat we met z'n allen fronken in de Stairway staan natuurlijk
sorry.Van mij mag iedereen bier. Vooral als je thuis kinderen hebt. Held!
Afgezien van de lol dat het levert, zorgt het ook dat niemand in mijn familie me vraagt op te passen of op hun kinderen te letten.
Drumles.quote:
Mijn volgende taak is m'n nichtje ervan overtuigen dat ze op vioolles wil
Da's voor neefje. Of andersom. Maar m'n zusje speelde viool, en da's hel.quote:
Nee joh, dat kan tegenwoordig volledig zonder overlast, met koptelefoon enzo.quote:
Ik kan blokfluit aanraden als tweede keuze.quote:
Mijn volgende taak is m'n nichtje ervan overtuigen dat ze op vioolles wil
Mijn zusje had ooit blokfluitles en je hoorde dat ze moest oefenen als ik op het pleintje iets verder op speelde
Ook heb ik recentelijk een diagnose ADHD gekregen en worstel ik met een hoop issues. Ik zou een kind dat ook gewoon niet aan willen doen, aangezien het ook erfelijk is. En ja, je kunt er natuurlijk een prima leven mee leiden en gelukkig zijn etc. Het is geen zware handicap of zo. Maar toch ...
En niet alleen dat, maar ook het feit dat het voor mij dan ook pittig zal worden qua opvoeding. Té pittig misschien. Vooral de herrie, de troep, de chaos. Ik ben (meestal) een vrij rustig, geordend (perfectionistisch
) persoon. Ik denk dat ik gillend gek zou worden. Dat is voor niemand leuk. Het is niet alleen een rationele overweging, maar ook wel een gevoel. Of meer het gebrek aan gevoel. Ik kan over het algemeen heel weinig empathie (kan even geen beter woord vinden) opbrengen voor kinderen. Dat heb ik eigenlijk altijd al gehad, maar sinds de toename van het aantal kleine kinderen in onze familie wordt het wel echt duidelijk. Ze kunnen soms best leuk en schattig zijn, maar het wekt verder geen warme gevoelens of wat dan ook op. Het liefst mijd ik ze.
Ik voel me er ook ongemakkelijk bij. Kan slecht contact met ze maken. Als ik het bijvoorbeeld vergelijk met dieren, dan zal ik in de meeste gevallen altijd het gezelschap van een dier prefereren boven een kind. Ik grap ook wel eens dat ik later de kindvrije vrouw ben met vijf golden retrievers.
Dus eigenlijk een gedeeltelijke: "Kinderen zijn maar meh" en een gedeeltelijke "Ik ben waarschijnlijk geen geschikte moeder". Wilde dit wel even kwijt, maar ik weet verder niet of iemand er iets mee kan.
quote:
Ik kan blokfluit aanraden als tweede keuze.
Mijn zusje had ooit blokfluitles en je hoorde dat ze moest oefenen als ik op het pleintje iets verder op speelde
wat erg! En zo'n blokfluit klinkt ook echt verschrikkelijk bij een valse noot.Da's wel een beetje hoe ik er zelf nu ook in staquote:
Dus eigenlijk een gedeeltelijke: "Kinderen zijn maar meh" en een gedeeltelijke "Ik ben waarschijnlijk geen geschikte moeder". Wilde dit wel even kwijt, maar ik weet verder niet of iemand er iets mee kan.
Dat zijn wel de grapjes als in hoe word ik nooit meer uitgenodigd voor verjaardagen enzo. Kadootjes die kutherrie maken, liefst zonder batterijen die je snel kan uitschakelen, zouden daar wel een garantie voor zijn. Heb ik grappend horen zeggen, want ik kan dat niet over mijn hart verkrijgen..quote:
Ik heb een achternichtje eens een klokkenspel gegeven.
Maar ben je daarna nog wel uitgenodigd voor verjaardagen of andere kadogelegenheden?
Niet als 2de keuze hoor... Een blokfluitquote:
[..]
Ik kan blokfluit aanraden als tweede keuze.
Mijn zusje had ooit blokfluitles en je hoorde dat ze moest oefenen als ik op het pleintje iets verder op speelde
Zal eerlijk zijn, de blokfluit die hij ooit heeft gehad (en zag ze wel lachen toen ze die gaven!!!!
) was zomaar ineens verdwenen, snapte het ook niet, echt niet!Van die speeltjes met van die kafferschreeuw geluidjes, vooral van die kwezelige "schattige" het leven is een regenboog geluidjes leveren trouwens ook erg veel haatgevoelens bij ouders op. Dvd van de teletubby's of (de gruwel) blue's clues werken ook. Vooral het kind vertellen hoe geweldig je dat vindt en dat je heel blij bent als ze dat elke dag gaan kijken!
De doodsblik die je dan van de ouders krijgt is het meer dan waard.
Ik word gewoon nog voor alle feestjes en partijen uitgenodigd.quote:
[..]
Dat zijn wel de grapjes als in hoe word ik nooit meer uitgenodigd voor verjaardagen enzo. Kadootjes die kutherrie maken, liefst zonder batterijen die je snel kan uitschakelen, zouden daar wel een garantie voor zijn. Heb ik grappend horen zeggen, want ik kan dat niet over mijn hart verkrijgen..
Maar ben je daarna nog wel uitgenodigd voor verjaardagen of andere kadogelegenheden?
En nee er komen ook geen kinderen en nee het gaat niet rammelen.
Net een luxe appartement gekocht met maar 2 slaapkamers, dus ook geen plek voor kinderen
Jullie slapen apart?quote:
Bewust kindvrij en allebei 30 jaar oud.
En nee er komen ook geen kinderen en nee het gaat niet rammelen.
Net een luxe appartement gekocht met maar 2 slaapkamers, dus ook geen plek voor kinderen
Logeerkamer, inloopkast, gameroom. Zoveel functies voor die kamer te bedenken.quote:
kantoor en opslag hier. Volgende huis minimaal 4, want we moeten een game room idd. Met grote tv en bioscoopstoelen ook voor filmsquote:Op maandag 20 maart 2017 20:54 schreef Fera het volgende:
[..]
Logeerkamer, inloopkast, gameroom. Zoveel functies voor die kamer te bedenken.
Hier gaan we ook meer actief op moderaten..
Uiteraard kunnen wij niet 24/7 aanwezig zijn, dus jullie hulp is daarbij ook gewenst.
Haha neehoor. 1 slaapkamer en 1 hobbykamerquote:
Helemaal ontopic hierquote:
Zoals vanmiddag besproken in het feedback willen we het allemaal wat meer ontopic houden.
Hier gaan we ook meer actief op moderaten..
Uiteraard kunnen wij niet 24/7 aanwezig zijn, dus jullie hulp is daarbij ook gewenst.
Huis volledig onderkelderen. Dan is er plek voor een bioscoop (met fatsoenlijk scherm), sauna, fitnessruimte en bar/lounge.quote:
[..]
kantoor en opslag hier. Volgende huis minimaal 4, want we moeten een game room idd. Met grote tv en bioscoopstoelen ook voor films
Soms snap ik niet waarom ik zoveel ruimte bovengronds heb...
Edit: sorry Droopie, te laat gelezen...
Ik heb van mijn jeugd nu nog zoveel last. Het was beter geweest om er niet te zijn, zodat ik aan niemands verwachtingen moet voldoen. Mijn moeder vindt moeder zijn het hoogst haalbare doel en probeert me overal en altijd te peilen. Dat is omdat dat voor haar het enige fijne geweest is. En dat haar kinderen nu het enige zijn waar ze voor leeft. Ze neemt mijn wens niet serieus. Alsof ik nog wel bijdraai. Zij zorgt wel voor ze als ik niet wil, want dat is zo'n lichtpunt in je leven. Ik snap dat dat haar referentiekader is. Maar het blijft vechten tegen hoe zij vindt dat ik mijn leven moet leiden.
Heel af en toe heb ik zo een dag net enorme rammelende eierstokken. Als ik het dan weer praktisch bekijk ben ik zo weer terug naar de realiteit. Het blijft iets wat ik enorm lastig vindt...
Sorry voor als het iets wat onsamenhangend is geworden.
Welkom iig!
Ik vind het verstandig als je er zo over denkt. Wat is het precies dat je een kind niet zou willen meegeven? (Als je dat wel wilt vertellen uiteraard).quote:
. Ze laat me voelen alsof zij qua denken een stapje verder is dan ik. Alsof ik het licht nog niet gezien heb. Terwijl ik dat juist andersom voel maar ik zou haar ideeën nooit afwijzen. Enkel accepteren dat ik het zelf heel anders zie. Het maakt omgang wel erg lastig, want zo is ze in meerdere onderwerpen.
Maarja, life happens en verder heb ik wel een goed leven hoor. Wellicht dat het zo donker klinkt, dat is niet
.Heftig verhaal. Geen fijne jeugd, ondanks dat je moeder heel graag kinderen wilde hebben.quote:
Ik schommel al jaren tussen niet of toch wel? Merendeel van de tijd denk ik zeker nee. Dat het teveel vrijheid opgeven is, dat ik mijn genen niet wil overdragen. Dat ik geen kind mijn karakter gun. Dat komt mede omdat ik een ongelukkige jeugd heb gehad die ik niemand toewens. Mijn moeder wist waar ze aan begon maar koos haar extreme kinderwens boven mijn lijden. Ik houd zoveel van mijn ongeboren kind dat ik ervoor kies hem/haar niet te krijgen omdat ik hem/haar toch niet alles kan bieden wat hij/zij verdient. Ik kan die belofte niet maken. Aan niemand niet. Ik zou bijvoorbeeld al niet kunnen zeggen dat ik voor altijd bij mijn vriend ben terwijl wij al jaren extreem stabiel zijn samen.
Ik heb van mijn jeugd nu nog zoveel last. Het was beter geweest om er niet te zijn, zodat ik aan niemands verwachtingen moet voldoen. Mijn moeder vindt moeder zijn het hoogst haalbare doel en probeert me overal en altijd te peilen. Dat is omdat dat voor haar het enige fijne geweest is. En dat haar kinderen nu het enige zijn waar ze voor leeft. Ze neemt mijn wens niet serieus. Alsof ik nog wel bijdraai. Zij zorgt wel voor ze als ik niet wil, want dat is zo'n lichtpunt in je leven. Ik snap dat dat haar referentiekader is. Maar het blijft vechten tegen hoe zij vindt dat ik mijn leven moet leiden.
Heel af en toe heb ik zo een dag net enorme rammelende eierstokken. Als ik het dan weer praktisch bekijk ben ik zo weer terug naar de realiteit. Het blijft iets wat ik enorm lastig vindt...
Sorry voor als het iets wat onsamenhangend is geworden.
En nu denkt ze jou op dezelfde manier gelukkig te maken. Ik ben best wel blij dat mijn ouders mij daarin totaal niet pushen. Je zou bijna denken dat ze er totaal niet op zitten wachten. Wat ik ergens ook wel snap. Niet iedereen wil per se graag opa of oma worden. Mijn moeder zei dat ze het wel leuk zou vinden, maar dat ze het leuker zou vinden als ik gewoon doe wat mij gelukkig maakt. Dat vond ik wel fijn. Ik zou willen dat iedereen die steun had vanuit zijn/haar ouders.
Angsten die ik als kind met ruziënde ouders heb gehad dat er iets mis ging. Alsof iedere ruzie voor een ouder de laatste zou kunnen zijn. De leugens over waarom mijn moeder een wond had. De angst voor vrienden uitnodigen voor als mijn vader weer eens een bui had. Het constante verklaren van vreemd gedrag.quote:
[..]
Ik vind het verstandig als je er zo over denkt. Wat is het precies dat je een kind niet zou willen meegeven? (Als je dat wel wilt vertellen uiteraard).
Het verdriet van dat alles. Het a-sociale karakter wat ik hieruit heb ontwikkeld. Het ongeliefde. En dat ik een kind twee ouders gun, en dat een belofte is die ik nooit kan geven. Ik vertrouw alleen mezelf.
En het gekke is dat ik weet dat ik dit alles nooit zou laten gebeuren omdat ik weet hoeveel pijn dat doet. Ook ben ik bang dat mijn problemen ook erfelijk zijn, ookal is dat meer een angst dan een feit. Het is ook niet alsof ik mijn vriend geen goede vader vind, integendeel zelfs. Ik durf het gewoon niet aan. Die verantwoordelijkheid. Ofzo.
Ik neem aan dat niemand je dwingt om dat te doen. Je kunt het natuurlijk altijd aangeven als het je geen prettig idee lijkt. Dan hoef je nog niet eens in detail te treden verder.quote:
Mijn zus is trouwens zwanger. Iets wat ik zowel heel leuk als extreem eng vindt. Ik krijg doodsangsten als ik denk aan bijvoorbeeld oppassen omdat ik bang ben hem/haar iets aan te doen ofzo.
Weet ik. Het gaat ook niet om het daadwerkelijke oppassen, dat zie ik dan wel weer, maar om het gevoel van angst wat het me nu al bezorgdquote:
[..]
Ik neem aan dat niemand je dwingt om dat te doen. Je kunt het natuurlijk altijd aangeven als het je geen prettig idee lijkt. Dan hoef je nog niet eens in detail te treden verder.
.Je moet angst alleen je niet laten weerhouden.
Je hebt alleen jezelf ermee als je je nu al druk gaat lopen maken. Zoals je zegt: "Dat komt dan wel weer". Dus nu nog geen reden voor angst, toch?quote:
[..]
Weet ik. Het gaat ook niet om het daadwerkelijke oppassen, dat zie ik dan wel weer, maar om het gevoel van angst wat het me nu al bezorgd
SPOILERAl snap ik dat zo'n gevoel ook niet één, twee, drie weggaat.
Dat is leuk gezegd. Nu probeer ik nog een leuk leven te hebben ondanks die angsten.quote:
Tegan, jij en je zus zijn niet je ouders. Die cirkel kun je doorbreken... zeker tegenwoordig, met zoveel hulp voorhanden.
Je moet angst alleen je niet laten weerhouden.
Je hoeft toch niet op te passen, niemand die je verplicht. Mijn zus heeft bijvoorbeeld ook twee kinderen, maar ik heb daar nog nooit opgepast. Ik denk dat dat ook niet aan te bevelen is... De kinderen zullen het vast overleven, maar of ik dat overleef is een tweedequote:
Mijn zus is trouwens zwanger. Iets wat ik zowel heel leuk als extreem eng vindt. Ik krijg doodsangsten als ik denk aan bijvoorbeeld oppassen omdat ik bang ben hem/haar iets aan te doen ofzo.
Soms stelt mijn vriendin wel eens voor om eens iets samen met die kinderen te gaan doen, maar ik probeer het altijd net zo vaak uit te stellen tot ze het vergeet. Tot op heden is dat altijd gelukt 
Heb verder echt niets tegen die kinderen, maar om er nu alleen mee gelaten te worden is ook weer niet nodig...Toen merkte ik pas hoe weinig ik met kinderen omga en dat ik het nog steeds snap dat ik dat niet doe.
Niet dat hij irritant was, maar ik weet er gewoon niet mee om te gaan.
Gelukkig met trainen enkel hoi en doei.
Mijn pap en mam zijn ook zo. En dat is inderdaad heel fijn. Ondanks dat mama vier kinderen heeft, snapt ze dat ik niet wil. Volgens mij heeft ze stiekem nog wel hoop, maar die speekt ze iig niet uit naar mij toequote:
[..]
Heftig verhaal. Geen fijne jeugd, ondanks dat je moeder heel graag kinderen wilde hebben.
Ik ben best wel blij dat mijn ouders mij daarin totaal niet pushen. Je zou bijna denken dat ze er totaal niet op zitten wachten. Wat ik ergens ook wel snap. Niet iedereen wil per se graag opa of oma worden. Mijn moeder zei dat ze het wel leuk zou vinden, maar dat ze het leuker zou vinden als ik gewoon doe wat mij gelukkig maakt. Dat vond ik wel fijn. Ik zou willen dat iedereen die steun had vanuit zijn/haar ouders.
.
Jouw moeder heeft nog hoop?! Dan ben je blijkbaar niet duidelijk genoeg naar je familiequote:
Ik snap niet dat die van mij nog steeds ergens een flintertje hoop heeft, want ik vind kinderen echt gewoon stom, en dat wéét ze
Kijk, mijn moeder heeft ook wel hoop, maar dat komt idd omdat ik niet duidelijk genoeg ben en het een beetje in de lucht laat zweven. Ik weet wel heel zeker dat ze de keuze voor geen kinderen totaal niet begrijpen en geen zin in discussie daar over.Nou ja, misschien ergens de 'het is anders als ze van jezelf zijn' hoop ofzoquote:
[..]
Jouw moeder heeft nog hoop?! Dan ben je blijkbaar niet duidelijk genoeg naar je familie
Ik vind dat nou net de grote blind maker die mensen zichzelf wijs maken. "Kinderen zijn tegenwoordig zo onopgevoed en brutaal - nee, die van mij worden absoluut anders hoor!" "Ik vind kinderen maar irritant en vervelend - die van mij zijn vast leuk en aangenaam" Yeah, right.quote:
Nou ja, misschien ergens de 'het is anders als ze van jezelf zijn' hoop ofzo
Bingo.quote:
Ik denk dat je nooit nooit kan zeggen. Misschien krijgen we hier allemaal een massaal oermoedergevoel over een paar jaar. Ofzo.
Even m'n bingostick pakken.quote:
Ik denk dat je nooit nooit kan zeggen. Misschien krijgen we hier allemaal een massaal oermoedergevoel over een paar jaar. Ofzo.
Je kant vast dat verhaal van Reddit wel.quote:
Ik heb liever dat ik het kind van een ander haat dan dat ik m'n eigen kind verwens.
https://www.reddit.com/r/(...)from_the_other_side/SPOILERSo I've been lurking here for a few months now, debating whether or not to make this post. After seeing enough posts lately about people wondering if Childfree is the right choice, wondering if maybe they should reconsider because a significant other still wants kids... I don't think I can stay quiet with my story.
I've heard this said here many times before by many different people, but the TL;DR of my story is DO NOT HAVE KIDS UNLESS YOU YOURSELF WANT KIDS
The backstory: Never been a huge fan of kids. Never wanted kids of my own. In my freshman year of college, I met the woman who eventually became my wife. We hit it off right away and fell pretty deeply in love over the course of the next few years. Maybe around 3 years into our relationship, we finally realized just how much our views on having children differed. She loved kids and always wanted to have them.
After some very emotional discussions, we decided that we loved each other more strongly than we felt for our particular viewpoints. If I really didn't want kids, she wouldn't have kids. If she really did want kids, I'd be willing to have them. We'd cross that bridge when we came to it. We were still young and had years before it would even become an issue.
The decision: Fast forward quite a few years. We're married now and, due to some medical conditions, we are getting close to a "now or never" window on having children.
I cave. There are two main things that made me cave. First, I could see just how much my wife wanted kids. We'd be in a restaurant or some other public place, and I'd catch her just looking longingly at some other family nearby with a dreamy look on her face. I couldn't deprive her of children of her own. Secondly, everyone says that "It's different when it's your own child." Sure, I don't like kids in general, but humans are genetically preconditioned to love their own children.
The outcome: This post is not an isolated story.
I've been suffering from depression for pretty much the entirety of my 2 year old daughter's life. Therapy and the various anti-depressants I've been on haven't made a permanent dent in it.
If I could go back in time and change my decision, I would do it in an instant. I'm not leading the life I wanted to lead, and it kills me.
Is it different when it's my own daughter? Sure, I'll agree with that (Although I might liken it more to Stockholm Syndrome than anything else). I can generally tolerate her better than I can other children. But it's not different enough. I can tolerate her better, but I'm also around her ALL THE TIME.
There is so much freedom you have to give up to have a child. So much added responsibility you need to take on in your life. And for the majority of parents, "Sure, it's hard, but when I see my child smile at me, it makes it all worth it." Well, not for me. And, if I had to guess, not for the majority of people here either. If you have strong enough feelings against having children that you're on this subreddit, I imagine you're more likely to be like me than like being the average parent.
Hell, I get more warm fuzzy feelings when my cat comes up to me with her look of "Hi Daddy! I love you, pet me!" than I generally do from my daughter. It's horrible, and I truly wish it could be different, but it's the truth right now.
I knew, back when I made this decision, that it was a gamble. I bet everything on the thought that it would be different when it was my own child. As of right now, I've lost that bet. My story is not over yet. I still hold on to this hope that at some point, things will change. Maybe once my daughter is older and more of a functional human being, things will be different. Maybe once we can play video games together, maybe once she wants to watch things I'd want to watch (Or at least, not the same exact thing OVER AND OVER AGAIN), maybe once she is capable, functioning human being, things will be better. But, from where I stand right now, that's the same unrealistic thinking that got me into this mess in the first place.
If you want a child, by all means, have one. But, if you don't want one, or if you don't think you want one, DO NOT HAVE ONE. If you are thinking of having a child for someone else, DO NOT HAVE ONE
Friends want you to have a kid? Coworkers want you to have a kid? Your parents want you to have a kid? Screw 'em. You are the one that will have to shoulder the extra responsibility, not them. Your SO wants you to have a kid? For as hard as it will be, say no. If your relationship has to end because of it, so be it. Really, you need to look out for your own long term happiness. If you love your SO, look out for his/her long term happiness too. If you won't be happy with kids, and he/she won't be happy without kids, then maybe it's just not meant to be. (Note: I'm not advocating breaking up immediately, talk it over, see how strongly they feel. Some people only want kids because "It's the next step" and when they realize it's a choice, they might realize they enjoy their current lives more)
Being a parent? It's pretty much a full time job on top of your regular job. Would you take on another full time job on top of your current life and just give all of the income away to someone else? Would you work every night and every weekend for no potential benefit to yourself? If you like kids and want kids, then the job is its own reward. If you don't, the hours suck and the work sucks.
But, in the end, I made my decision. My daughter is my responsibility. I do not hate her. I dislike what my life has become, but I will not take it out on her. She didn't ask to be brought into this world. So I will do my best to be the best father I can be. The people I've told about my feelings? They're always pretty surprised because they say I always seem like such a good dad. And so, I guess, what makes someone a good father? That they enjoy it and that they want to be a dad? Or that they go through the motions and provide the best life they can for their kids? It's thoughts like that which tell me that maybe I'm not as horrible of a monster as I feel for not loving my daughter as much as the average parent.
I'm not looking for sympathy here. What I want is that, if you've made your childfree decision, you can read this post and KNOW that you made the right call. If you've ever wondered "But everyone says..." KNOW that there are exceptions, and you have a pretty good chance at being one of them. What I want is that, if you're waffling, you can read this post and KNOW that you can end up regretting it. Sure, there is always the chance of regret on the flip side, you don't have kids and later wish that maybe you had. But on that side, you don't have this constant, screaming, hyper reminder of the life you're missing out on. The decision to have children is not one to be taken lightly. I thought about it for years and still made the wrong call.
When you're enjoying the free time and money that you have because you don't have kids, be sure to treasure it. If you have a SO that feels the same way as you, tell he/she just how much you appreciate it and how glad you are that you're both on the same page. Live the life you want to live. And, if you feel like it, pour one out for your fallen homies
Bekend verhaal idd. Arme man.quote:
[..]
Je kant vast dat verhaal van Reddit wel.https://www.reddit.com/r/(...)from_the_other_side/SPOILERSo I've been lurking here for a few months now, debating whether or not to make this post. After seeing enough posts lately about people wondering if Childfree is the right choice, wondering if maybe they should reconsider because a significant other still wants kids... I don't think I can stay quiet with my story.
I've heard this said here many times before by many different people, but the TL;DR of my story is DO NOT HAVE KIDS UNLESS YOU YOURSELF WANT KIDS
The backstory: Never been a huge fan of kids. Never wanted kids of my own. In my freshman year of college, I met the woman who eventually became my wife. We hit it off right away and fell pretty deeply in love over the course of the next few years. Maybe around 3 years into our relationship, we finally realized just how much our views on having children differed. She loved kids and always wanted to have them.
After some very emotional discussions, we decided that we loved each other more strongly than we felt for our particular viewpoints. If I really didn't want kids, she wouldn't have kids. If she really did want kids, I'd be willing to have them. We'd cross that bridge when we came to it. We were still young and had years before it would even become an issue.
The decision: Fast forward quite a few years. We're married now and, due to some medical conditions, we are getting close to a "now or never" window on having children.
I cave. There are two main things that made me cave. First, I could see just how much my wife wanted kids. We'd be in a restaurant or some other public place, and I'd catch her just looking longingly at some other family nearby with a dreamy look on her face. I couldn't deprive her of children of her own. Secondly, everyone says that "It's different when it's your own child." Sure, I don't like kids in general, but humans are genetically preconditioned to love their own children.
The outcome: This post is not an isolated story.
I've been suffering from depression for pretty much the entirety of my 2 year old daughter's life. Therapy and the various anti-depressants I've been on haven't made a permanent dent in it.
If I could go back in time and change my decision, I would do it in an instant. I'm not leading the life I wanted to lead, and it kills me.
Is it different when it's my own daughter? Sure, I'll agree with that (Although I might liken it more to Stockholm Syndrome than anything else). I can generally tolerate her better than I can other children. But it's not different enough. I can tolerate her better, but I'm also around her ALL THE TIME.
There is so much freedom you have to give up to have a child. So much added responsibility you need to take on in your life. And for the majority of parents, "Sure, it's hard, but when I see my child smile at me, it makes it all worth it." Well, not for me. And, if I had to guess, not for the majority of people here either. If you have strong enough feelings against having children that you're on this subreddit, I imagine you're more likely to be like me than like being the average parent.
Hell, I get more warm fuzzy feelings when my cat comes up to me with her look of "Hi Daddy! I love you, pet me!" than I generally do from my daughter. It's horrible, and I truly wish it could be different, but it's the truth right now.
I knew, back when I made this decision, that it was a gamble. I bet everything on the thought that it would be different when it was my own child. As of right now, I've lost that bet. My story is not over yet. I still hold on to this hope that at some point, things will change. Maybe once my daughter is older and more of a functional human being, things will be different. Maybe once we can play video games together, maybe once she wants to watch things I'd want to watch (Or at least, not the same exact thing OVER AND OVER AGAIN), maybe once she is capable, functioning human being, things will be better. But, from where I stand right now, that's the same unrealistic thinking that got me into this mess in the first place.
If you want a child, by all means, have one. But, if you don't want one, or if you don't think you want one, DO NOT HAVE ONE. If you are thinking of having a child for someone else, DO NOT HAVE ONE
Friends want you to have a kid? Coworkers want you to have a kid? Your parents want you to have a kid? Screw 'em. You are the one that will have to shoulder the extra responsibility, not them. Your SO wants you to have a kid? For as hard as it will be, say no. If your relationship has to end because of it, so be it. Really, you need to look out for your own long term happiness. If you love your SO, look out for his/her long term happiness too. If you won't be happy with kids, and he/she won't be happy without kids, then maybe it's just not meant to be. (Note: I'm not advocating breaking up immediately, talk it over, see how strongly they feel. Some people only want kids because "It's the next step" and when they realize it's a choice, they might realize they enjoy their current lives more)
Being a parent? It's pretty much a full time job on top of your regular job. Would you take on another full time job on top of your current life and just give all of the income away to someone else? Would you work every night and every weekend for no potential benefit to yourself? If you like kids and want kids, then the job is its own reward. If you don't, the hours suck and the work sucks.
But, in the end, I made my decision. My daughter is my responsibility. I do not hate her. I dislike what my life has become, but I will not take it out on her. She didn't ask to be brought into this world. So I will do my best to be the best father I can be. The people I've told about my feelings? They're always pretty surprised because they say I always seem like such a good dad. And so, I guess, what makes someone a good father? That they enjoy it and that they want to be a dad? Or that they go through the motions and provide the best life they can for their kids? It's thoughts like that which tell me that maybe I'm not as horrible of a monster as I feel for not loving my daughter as much as the average parent.
I'm not looking for sympathy here. What I want is that, if you've made your childfree decision, you can read this post and KNOW that you made the right call. If you've ever wondered "But everyone says..." KNOW that there are exceptions, and you have a pretty good chance at being one of them. What I want is that, if you're waffling, you can read this post and KNOW that you can end up regretting it. Sure, there is always the chance of regret on the flip side, you don't have kids and later wish that maybe you had. But on that side, you don't have this constant, screaming, hyper reminder of the life you're missing out on. The decision to have children is not one to be taken lightly. I thought about it for years and still made the wrong call.
When you're enjoying the free time and money that you have because you don't have kids, be sure to treasure it. If you have a SO that feels the same way as you, tell he/she just how much you appreciate it and how glad you are that you're both on the same page. Live the life you want to live. And, if you feel like it, pour one out for your fallen homies
Komt veel vaker voorquote:
Ja, en daarom moet het goddomme eens duidelijk worden voor de samenleving dat vrouwen geen broedmachines zijn, dat er geen life script is waar iedereen zich aan moet houden, dat mensen hun eigen keuzes kunnen en mogen maken, etc.quote:
#preachingtothechoir
Zelfs als je (best) wel kinderen wil kan dat gebeuren. Het is natuurlijk niet te voorspellen wat zo'n kind met je doet. Zeker als het geen 'gewoon' kind is.quote:
Andersom komt gelukkig ook voor (gelukkig voor bijvoorbeeld ongelukjes die toch goed uitpakken).
Arme vrouw trouwens ook. En arm kind.
De grap is dus dat het ook heel anders kan. Mijn vrouw wilde heel graag, ik deed het voor haar.quote:
[..]
Je kant vast dat verhaal van Reddit wel.https://www.reddit.com/r/(...)from_the_other_side/SPOILERSo I've been lurking here for a few months now, debating whether or not to make this post. After seeing enough posts lately about people wondering if Childfree is the right choice, wondering if maybe they should reconsider because a significant other still wants kids... I don't think I can stay quiet with my story.
I've heard this said here many times before by many different people, but the TL;DR of my story is DO NOT HAVE KIDS UNLESS YOU YOURSELF WANT KIDS
The backstory: Never been a huge fan of kids. Never wanted kids of my own. In my freshman year of college, I met the woman who eventually became my wife. We hit it off right away and fell pretty deeply in love over the course of the next few years. Maybe around 3 years into our relationship, we finally realized just how much our views on having children differed. She loved kids and always wanted to have them.
After some very emotional discussions, we decided that we loved each other more strongly than we felt for our particular viewpoints. If I really didn't want kids, she wouldn't have kids. If she really did want kids, I'd be willing to have them. We'd cross that bridge when we came to it. We were still young and had years before it would even become an issue.
The decision: Fast forward quite a few years. We're married now and, due to some medical conditions, we are getting close to a "now or never" window on having children.
I cave. There are two main things that made me cave. First, I could see just how much my wife wanted kids. We'd be in a restaurant or some other public place, and I'd catch her just looking longingly at some other family nearby with a dreamy look on her face. I couldn't deprive her of children of her own. Secondly, everyone says that "It's different when it's your own child." Sure, I don't like kids in general, but humans are genetically preconditioned to love their own children.
The outcome: This post is not an isolated story.
I've been suffering from depression for pretty much the entirety of my 2 year old daughter's life. Therapy and the various anti-depressants I've been on haven't made a permanent dent in it.
If I could go back in time and change my decision, I would do it in an instant. I'm not leading the life I wanted to lead, and it kills me.
Is it different when it's my own daughter? Sure, I'll agree with that (Although I might liken it more to Stockholm Syndrome than anything else). I can generally tolerate her better than I can other children. But it's not different enough. I can tolerate her better, but I'm also around her ALL THE TIME.
There is so much freedom you have to give up to have a child. So much added responsibility you need to take on in your life. And for the majority of parents, "Sure, it's hard, but when I see my child smile at me, it makes it all worth it." Well, not for me. And, if I had to guess, not for the majority of people here either. If you have strong enough feelings against having children that you're on this subreddit, I imagine you're more likely to be like me than like being the average parent.
Hell, I get more warm fuzzy feelings when my cat comes up to me with her look of "Hi Daddy! I love you, pet me!" than I generally do from my daughter. It's horrible, and I truly wish it could be different, but it's the truth right now.
I knew, back when I made this decision, that it was a gamble. I bet everything on the thought that it would be different when it was my own child. As of right now, I've lost that bet. My story is not over yet. I still hold on to this hope that at some point, things will change. Maybe once my daughter is older and more of a functional human being, things will be different. Maybe once we can play video games together, maybe once she wants to watch things I'd want to watch (Or at least, not the same exact thing OVER AND OVER AGAIN), maybe once she is capable, functioning human being, things will be better. But, from where I stand right now, that's the same unrealistic thinking that got me into this mess in the first place.
If you want a child, by all means, have one. But, if you don't want one, or if you don't think you want one, DO NOT HAVE ONE. If you are thinking of having a child for someone else, DO NOT HAVE ONE
Friends want you to have a kid? Coworkers want you to have a kid? Your parents want you to have a kid? Screw 'em. You are the one that will have to shoulder the extra responsibility, not them. Your SO wants you to have a kid? For as hard as it will be, say no. If your relationship has to end because of it, so be it. Really, you need to look out for your own long term happiness. If you love your SO, look out for his/her long term happiness too. If you won't be happy with kids, and he/she won't be happy without kids, then maybe it's just not meant to be. (Note: I'm not advocating breaking up immediately, talk it over, see how strongly they feel. Some people only want kids because "It's the next step" and when they realize it's a choice, they might realize they enjoy their current lives more)
Being a parent? It's pretty much a full time job on top of your regular job. Would you take on another full time job on top of your current life and just give all of the income away to someone else? Would you work every night and every weekend for no potential benefit to yourself? If you like kids and want kids, then the job is its own reward. If you don't, the hours suck and the work sucks.
But, in the end, I made my decision. My daughter is my responsibility. I do not hate her. I dislike what my life has become, but I will not take it out on her. She didn't ask to be brought into this world. So I will do my best to be the best father I can be. The people I've told about my feelings? They're always pretty surprised because they say I always seem like such a good dad. And so, I guess, what makes someone a good father? That they enjoy it and that they want to be a dad? Or that they go through the motions and provide the best life they can for their kids? It's thoughts like that which tell me that maybe I'm not as horrible of a monster as I feel for not loving my daughter as much as the average parent.
I'm not looking for sympathy here. What I want is that, if you've made your childfree decision, you can read this post and KNOW that you made the right call. If you've ever wondered "But everyone says..." KNOW that there are exceptions, and you have a pretty good chance at being one of them. What I want is that, if you're waffling, you can read this post and KNOW that you can end up regretting it. Sure, there is always the chance of regret on the flip side, you don't have kids and later wish that maybe you had. But on that side, you don't have this constant, screaming, hyper reminder of the life you're missing out on. The decision to have children is not one to be taken lightly. I thought about it for years and still made the wrong call.
When you're enjoying the free time and money that you have because you don't have kids, be sure to treasure it. If you have a SO that feels the same way as you, tell he/she just how much you appreciate it and how glad you are that you're both on the same page. Live the life you want to live. And, if you feel like it, pour one out for your fallen homies
Nu ze er zijn: Mijn vrouw vindt zorgen voor kinderen echt, echt, echt niet leuk (om maar even te herhalen hoe ze het eerder deze week nog zei) en ik vind het geweldig.
Verder is het prima advies (bij twijfel, niet doen). Al was hij bij een andere keuze wellicht nu vrijgezel en depressief omdat hij zo dom was om de gok niet te wagen (anders gezegd: you can only connect the dots in hindsight).
In dit verhaal ging het alleen niet om de broedmachine, maar de 'donor'.quote:
[..]
Ja, en daarom moet het goddomme eens duidelijk worden voor de samenleving dat vrouwen geen broedmachines zijn, dat er geen life script is waar iedereen zich aan moet houden, dat mensen hun eigen keuzes kunnen en mogen maken, etc.
#preachingtothechoir
Is dat hetzelfde als je discostick?quote:
Maar vrijwel niemand komt er openlijk voor uit... Hier op het werk loopt iemand rond die er wel een keer openlijk voor uit kwam. Hij zei ook de eerste drie jaar van dat kind met een depressie rondgelopen te hebben. Hij was al meer dan 10 jaar samen met zijn vriendin en nooit had ze gemeld kinderen te willen, tot ineens ze toch een "now or never" moment had en ze per se kinderen wilde. Hij is daar in meegegaan en ze hebben 1 kind samen, maar hij vond het echt verschrikkelijk zei hij. Pas toen het kind rond de 12 was, begon hij het pas te waarderen... Ik vond zijn openheid over dit onderwerp best bewonderenswaardig.quote:
Mijn huidige manager gaf wel ook aan dat het eerste jaar gewoon écht kut was, dus je ziet toch wel dat het taboe om dat niet toe te geven een beetje doorbroken lijkt te worden.
Ergens begrijp ik de 'taboe' wel omdat je bang bent dat dat soort zaken bij je nog jonge kind terecht komen, en ze zich dus niet gewenst voelen, met alle gevolgen van dien. Het is een catch 22: je wilt je kinderen (hoop ik) opvoeden met het idee dat het een keuze is, maar dat kan je niet doen door vanaf hun 8e al te zeggen (of het risico te lopen dat iemand anders dit ze vertelt) dat je hem/haar liever niet had gehad. Dan wil het gevoel er niet in, gok ik zo, dat je best van iemand kunt houden in de huidige situatie, maar het als het over kon het liever niet gedaan had.quote:
[..]
Maar vrijwel niemand komt er openlijk voor uit... Hier op het werk loopt iemand rond die er wel een keer openlijk voor uit kwam. Hij zei ook de eerste drie jaar van dat kind met een depressie rondgelopen te hebben. Hij was al meer dan 10 jaar samen met zijn vriendin en nooit had ze gemeld kinderen te willen, tot ineens ze toch een "now or never" moment had en ze per se kinderen wilde. Hij is daar in meegegaan en ze hebben 1 kind samen, maar hij vond het echt verschrikkelijk zei hij. Pas toen het kind rond de 12 was, begon hij het pas te waarderen... Ik vond zijn openheid over dit onderwerp best bewonderenswaardig.
Mijn huidige manager gaf wel ook aan dat het eerste jaar gewoon écht kut was, dus je ziet toch wel dat het taboe om dat niet toe te geven een beetje doorbroken lijkt te worden.
Gelukkig hangt bij veel mensen de keuze niet af van een paar hormonen.quote:
Ik denk dat je nooit nooit kan zeggen. Misschien krijgen we hier allemaal een massaal oermoedergevoel over een paar jaar. Ofzo.
Dat zie je ook met honden. Als er weer een hond een kind aanvalt of de hele dag blaft, dan zeggen alle hondenbezitters "mijn hond doet dat niet". Terwijl het uiteindelijk toch echt íemands hond (of kind) is waar mensen zich aan storen.quote:
[..]
Ik vind dat nou net de grote blind maker die mensen zichzelf wijs maken. "Kinderen zijn tegenwoordig zo onopgevoed en brutaal - nee, die van mij worden absoluut anders hoor!" "Ik vind kinderen maar irritant en vervelend - die van mij zijn vast leuk en aangenaam" Yeah, right.
grapje, er is geen consistent bewijs http://www.thedailybeast.(...)-dont-want-kids.html
Ik ben al jaren 'zwanger' van een harig talgtweelingzusje wat aan een eierstok hangt. Zelfs dat extra gewicht brengt ze niet aan het rammelen. Screw your conceptquote:
maar het is een bewezen hormonaal concept dat eierstokken gaan rammelen
grapje, er is geen consistent bewijs http://www.thedailybeast.(...)-dont-want-kids.html
Mijn moeder heeft wel eens gezegd 'ik weet niet of ik nog wel kinderen zou krijgen', ik was ergens in de puberteit. Het was een beetje in de context van 'in deze wereld, met alle ellende' (eind jaren 80quote:
[..]
Ergens begrijp ik de 'taboe' wel omdat je bang bent dat dat soort zaken bij je nog jonge kind terecht komen, en ze zich dus niet gewenst voelen, met alle gevolgen van dien. Het is een catch 22: je wilt je kinderen (hoop ik) opvoeden met het idee dat het een keuze is, maar dat kan je niet doen door vanaf hun 8e al te zeggen (of het risico te lopen dat iemand anders dit ze vertelt) dat je hem/haar liever niet had gehad. Dan wil het gevoel er niet in, gok ik zo, dat je best van iemand kunt houden in de huidige situatie, maar het als het over kon het liever niet gedaan had.
) maar het is me altijd bij gebleven. En in alle eerlijkheid, soms denk ik zelf wel eens hetzelfde. Ik vind het zo 100 miljoen keer zwaarder dan ik ooit voor mogelijk had gehouden en dat terwijl ik echt niets liever wilde. En ik heb geen spijt, dat niet, maar als ik toen wist wat ik nu weet... Maar als iemand me in duidelijke bewoordingen had verteld hoe heftig en zwaar het kan zijn, dan nog denk ik dat ik toen in mijn zucht naar die roze wolk gedacht zou hebben dat het allemaal wel mee zou vallen. Maar inderdaad, wat jij zegt (in de quote), ik zie mezelf later ook nog niet echt spijkerhard tegen ze zeggen 'Denk heeeeeeel goed na hoor, want het is echt geen pretje.' Daarmee zeg je bijna zo veel als 'ik vond jullie echt vreselijk', dat kan je, voor mijn gevoel dan, echt niet maken.
Onze oudste zoon van 16 (met een broertje van 12 en een zusje van 7) zegt wel eens dat hij absoluut geen kinderen wil later.quote:
..ik zie mezelf later ook nog niet echt spijkerhard tegen ze zeggen 'Denk heeeeeeel goed na hoor, want het is echt geen pretje.'
As je vraagt waarom niet zegt ie; en dan zeker iedere dag in die toestanden zitten zoals jullie nu, nee dank je.
Blijkbaar is voor hem leven in ons gezin al 'voldoende'
(Heel gezond klinkt dit niet en dat is het ook niet, maar gewenst en geliefd heb ik mij iig wel altijd gevoeld, meer dan
, ondanks dat ik er eigenlijk dus niet had "moeten" zijn).Edit: mijn moeder heeft overigens wel een heel groot sociaal netwerk, doet ook heel veel met allerlei vriendinnen enzo, dus daar heeft eea niks mee van doen....
[ Bericht 4% gewijzigd door Forbry op 21-03-2017 13:48:59 ]
Een hond en een kind is in de verste verte niet vergelijkbaar vind ik. Zowel niet als het gaat om de impact als om het vervullen van een kinderwens. Gewoon twee totaal verschillende zaken.quote:
Je kunt met je oermoedergevoel ook heel goed een hond opvoeden, is op een hoop vlakken erg vergelijkbaar met een kind opvoeden, alleen het gaat allemaal veel sneller.
Je kan ook helemaal niet inschatten of het 'echt geen pretje' is. Per persoon verschillend.quote:
[..]
Mijn moeder heeft wel eens gezegd 'ik weet niet of ik nog wel kinderen zou krijgen', ik was ergens in de puberteit. Het was een beetje in de context van 'in deze wereld, met alle ellende' (eind jaren 80
Maar inderdaad, wat jij zegt (in de quote), ik zie mezelf later ook nog niet echt spijkerhard tegen ze zeggen 'Denk heeeeeeel goed na hoor, want het is echt geen pretje.' Daarmee zeg je bijna zo veel als 'ik vond jullie echt vreselijk', dat kan je, voor mijn gevoel dan, echt niet maken.
Het is af en toe zwaar. Maar iemand die het mij vraagt krijgt een heel positief verhaal. Vraag het mijn vrouw en je krijgt een verhaal op basis waarvan je als je al zwanger bent breinaalden gaat overwegen...
Je kan het de dus het beste houden op dat het een enorme impact heeft op je planning, dat zeker de eerste maanden slaap in de nacht niet vanzelfsprekend is (van de andere kant, je hebt ze erbij die na een paar dagen al de hele nachten blijven ronken) en dat het fuckin veel geld kost. En heel objectief bezien krijg je daar niets positiefs voor terug (er is immers 0 garantie).
Honden.quote:
Je kunt met je oermoedergevoel ook heel goed een hond opvoeden, is op een hoop vlakken erg vergelijkbaar met een kind opvoeden, alleen het gaat allemaal veel sneller.
Ja, daar heb ik absoluut geen spijt van. Soms vervloek ik wel de spontane duik in een vieze sloot en de haren (zoveel haren 
), maar uiteindelijk is dat het me wel waard. Dat beest maakt me enorm blij, ik voel me daardoor nooit echt alleen en ik durf zelfs te zeggen dat hij me door een depressie gesleept heeft. De hond is weliswaar geen kind voor me, maar wel mijn beste vriend en huisgenoot. Ook al ben je eigenlijk niet gelijkwaardig, want je bent nog steeds de 'baas'.
Is dat niet vooral geschreven vanuit iemand die weinig/minder met dieren heeft? Tuurlijk, een hond is een hond, een kind is een kind. Wij hebben een poes en die trek ik ook echt geen kleertjes aan of iets degelijks (iets waartoe ik ook totaal geen behoefte voelquote:
[..]
Een hond en een kind is in de verste verte niet vergelijkbaar vind ik. Zowel niet als het gaat om de impact als om het vervullen van een kinderwens. Gewoon twee totaal verschillende zaken.
), maar ik heb absoluut wel het idee dat ik door het hebben van een huisdier wat van mijn moedergevoelens kwijt kan. Onze poes voelt voor mij echt wel als een soort van kindje, waar ik echt heel veel liefde voor voel en waar ik mij ook heel erg verantwoordelijk voor voel. Vind het ook heel fijn om op die manier toch voor iets te kunnen zorgen en zal er echt enorm kapot van zijn als haar iets overkomt. Met een hond (als je die graag hebt) heb je eea zelfs nog wel meer denk ik... Tuurlijk, een kind heeft veel meer impact (en juist daarom voelt het hebben van een poes/huisdier voor mij alsnog intens, maar wel veel veiliger/makkelijker), maar twee totaal verschillende zaken? Nee, vind ik niet. En nou ben ik ook geen moeder (want dan krijgen we dat als argument), maar ik ben er vrij zeker van dat ik dat (voor mijzelf!) toch wel aardig weet in te schatten... Een dier staat voor mij sowieso op vrij gelijke hoogte met een mens (=ook gewoon een dier), wat eea -t.o.v. iemand die daar anders tegenaan kijkt en dat zijn veel mensen- nog flink versterkt...Wie heeft het over kinderwens? Lees wat ik zeg: met je oermoedergevoel kun je heel goed een hond opvoeden. Oermoedergevoel is in mijn ogen meer het gevoel van "voor iets of iemand willen zorgen" en dat kan ook met een hond. Dus juist ideaal voor mensen zonder kinderwens.quote:
[..]
Een hond en een kind is in de verste verte niet vergelijkbaar vind ik. Zowel niet als het gaat om de impact als om het vervullen van een kinderwens. Gewoon twee totaal verschillende zaken.
Een hond geeft je heel veel rust en voelt je aan. Een hond aaien vermindert stress. Dat zijn echt bewezen dingen.quote:
[..]
Honden.
De hond is weliswaar geen kind voor me, maar wel mijn beste vriend en huisgenoot. Ook al ben je eigenlijk niet gelijkwaardig, want je bent nog steeds de 'baas'.
Wat ik leuk vind is dat (vooral als je een hond vanaf pup opvoedt) je hond echt op je gaat lijken en je vaak ook echt lijkt te begrijpen. Bijvoorbeeld het aanvoelt als jij je niet lekker voelt. Natuurlijk komt dit omdat jij non-verbaal signalen geeft en honden lezen dit enorm goed.
Een hond is geen kind en gaat het nooit worden, maar bepaalde aspecten komen dicht in de buurt van het opvoeden.
Het huilen 's nachts (bij een hond hooguit de eerste 2 nachten), het op je vloer piesen (als het goed is ook maar een paar 'ongelukjes') en het aanleren van dingen.
Turbo-opvoeden zeg maar
Ik vind trouwens dat jij vrij laconiek over de houding van jouw vrouw praat (gebaseerd op meerdere posts die ik van je heb gelezen, niet alleen op deze)... ik zou dat zelf als een heel erg groot probleem zien, maar jij lijkt het wel o.k. te vinden allemaal?quote:
[..]
Je kan ook helemaal niet inschatten of het 'echt geen pretje' is. Per persoon verschillend.
Het is af en toe zwaar. Maar iemand die het mij vraagt krijgt een heel positief verhaal. Vraag het mijn vrouw en je krijgt een verhaal op basis waarvan je als je al zwanger bent breinaalden gaat overwegen...
Je kan het de dus het beste houden op dat het een enorme impact heeft op je planning, dat zeker de eerste maanden slaap in de nacht niet vanzelfsprekend is (van de andere kant, je hebt ze erbij die na een paar dagen al de hele nachten blijven ronken) en dat het fuckin veel geld kost. En heel objectief bezien krijg je daar niets positiefs voor terug (er is immers 0 garantie).
Een niet goed opgevoede hond kan soms erg vervelend zijn. Het opvoeden van een hond zodat het ook echt je beste maatje wordt en ook echt naar je luistert is wel iets waar je erg veel voldoening uit kunt halen. En het verliezen van zo'n maatje is echt hartverscheurend, vooral als dat veel te snel is.quote:
Er zijn uitzonderingen, maar bij toch aardig wat van de mensen die ik ken, met of zonder kinderen (!), gaat de liefde en verantwoordelijkheid die ze voor hun huisdier(en) voelen best wel ver. En zeker bij een hond komt er ook een heel (en echt niet onbelangrijk) stuk opvoeding bij kijken...
Klopt inderdaad.quote:
[..]
Een hond geeft je heel veel rust en voelt je aan. Een hond aaien vermindert stress. Dat zijn echt bewezen dingen.
Wat ik leuk vind is dat (vooral als je een hond vanaf pup opvoedt) je hond echt op je gaat lijken en je vaak ook echt lijkt te begrijpen. Bijvoorbeeld het aanvoelt als jij je niet lekker voelt. Natuurlijk komt dit omdat jij non-verbaal signalen geeft en honden lezen dit enorm goed.
Een hond is geen kind en gaat het nooit worden, maar bepaalde aspecten komen dicht in de buurt van het opvoeden.
Het huilen 's nachts (bij een hond hooguit de eerste 2 nachten), het op je vloer piesen (als het goed is ook maar een paar 'ongelukjes') en het aanleren van dingen.
Turbo-opvoeden zeg maar
Het aspect van opvoeden zit er zeker in. Ook dat je een hond eigenlijk soms moet beschermen voor dingen van buitenaf, omdat ze niet weten dat het gevaarlijk is. Bepaalde dingen mogen ze niet eten omdat het giftig is bijvoorbeeld. Dus je bent wel verantwoordelijk voor een leven. Maar wat ik aan honden fijn vindt is dat hun leven tamelijk simpel is. Ze willen eten, drinken, lekker wandelen, spelen en slapen. Bij kinderen begint het ook zo, maar wordt het door de jaren heen zo gecompliceerd. Ze moeten volwaardig kunnen functioneren in de maatschappij en volledig zelfstandig worden in principe. Die verantwoordelijkheid zou ik waarschijnlijk niet aan kunnen. En ook al zou het me wel lukken, de vraag is of ik continue in angst of stress zou willen leven dat mijn kind iets overkomt.
Misschien red ik het allemaal net, maar doe ik het dan ook goed? En wat zal het mij doen? Ik heb al moeite om soms voor mezelf te zorgen.Yep. Hier dan een poes, maar daar sloeg het "wel veel veiliger/makkelijker" ook op. Ik houd op zich ook wel van honden, maar het hebben van een hond (waar imo toch nog wel iets meer bij komt kijken dan bij een poes) vind ik ergens al een te grote verantwoordelijkheid geloof ikquote:
[..]
Klopt inderdaad.
Maar wat ik aan honden fijn vindt is dat hun leven tamelijk simpel is. Ze willen eten, drinken, lekker wandelen, spelen en slapen. Bij kinderen begint het ook zo, maar wordt het door de jaren heen zo gecompliceerd] Ze moeten volwaardig kunnen functioneren in de maatschappij en volledig zelfstandig worden in principe. Die verantwoordelijkheid zou ik waarschijnlijk niet aan kunnen. En ook al zou het me wel lukken, de vraag is of ik continue in angst of stress zou willen leven dat mijn kind iets overkomt.
Wij hebben een kat gehad, maar ben achteraf blij dat het al een oudje was. Katten kijken op je neer, jij houdt geen katten, katten houden jou. Je moet daar wel tegen kunnen. Ook zijn ze minder geneigd dingen van je aan te nemen.quote:
[..]
Yep. Hier dan een poes, maar daar sloeg het "wel veel veiliger/makkelijker" ook op. Ik houd op zich ook wel van honden, maar het hebben van een hond (waar imo toch nog wel iets meer bij komt kijken dan bij een poes) vind ik ergens al een te grote verantwoordelijkheid geloof ik
Ik heb juist erg veel met dieren. Maar ik ben erg blij als een huisdier overlijdt, dat dat dan minder impact heeft dan wanneer een van mijn dochters zal overlijden. Want dat laatste hoef ik hoop ik niet mee te maken, het eerste hoop ik wel mee te maken (we hebben een 17 jaar oude poes, die is in blessuretijd en ik hoop haar echt wel te overleven).quote:
[..]
Is dat niet vooral geschreven vanuit iemand die weinig/minder met dieren heeft? Tuurlijk, een hond is een hond, een kind is een kind. Wij hebben een poes en die trek ik ook echt geen kleertjes aan of iets degelijks (iets waartoe ik ook totaal geen behoefte voel
Natuurlijk zal ze harder huilen als ik dood ga, maar de liefde die ze had voor die hond was ook echt echt sterk hoor. Het was echt zus en ik op de eerste plaats maar die hond een dikke 2e
En nee ze deed hem geen kleertjes aan of zo maar er hangt wel een schilderij van die hond in haar huis (nu ie dood is)
Mijn mama snapt internet niet helemaal, laat staan een forum maar ik weet zeker dat ze er op zou springen als ze dit gesprek over dieren/kinderen zou lezen
Ik weet dat "ze" dat wel eens zeggen ("een kat heeft personeel"), maar ik heb meerdere katten gehad (als je de tijd dat ik nog bij mijn ouders woonde meerekent dan) en het verschilt wel een beetje per kat, maar "overall" komt dat niet overeen met mijn eigen indruk/gevoel. Het klopt dat je ze minder kunt leren, dat ze minder naar je kunnen en/of willen luisteren, maar ik heb ook helemaal geen behoefte om de baas te zijn. Ik vind het juist heel prettig van een kat dat die min of meer gewoon zijn/haar eigen gang gaat (wat dat aangaat ligt een hond, ook los van de verantwoordelijkheid, mij hoogstwaarschijnlijk ook gewoon wel minder) en desondanks zie ik zelf zeker wel veel liefde en vreugde van de meeste katten naar "hun" mensen toe en helemaal niet dat zij op 'hun' mensen neerkijken...quote:
[..]
Wij hebben een kat gehad, maar ben achteraf blij dat het al een oudje was. Katten kijken op je neer, jij houdt geen katten, katten houden jou. Je moet daar wel tegen kunnen. Ook zijn ze minder geneigd dingen van je aan te nemen.
Maar ik weet wel hoe het is om kind te zijn van iemand die er misschien geen had moeten nemen.
Ik ken echt mensen die geen kinderen hadden moeten nemen, en de bijvoorbeeld hun ouders er mee belasten, en iedereen gaat 'tja als je die wens hebt...'
Ja deal with it, ga desnoods in therapie. Een wens betekend niet dat iets een goed idee is
Ja, dat snap ik en zou ik ook wel hebben als ik een kind zou hebben. Niemand ontkent ook dat de impact van een kind (veel) groter is en dat zie je ook terug bij verlies. Maar als jij het echt twee totaal verschillende dingen vindt, betwijfel ik toch of jouw liefde voor jouw huisdier(en) zo ver gaat als het voor anderen soms wel gaat. Ik snap gewoon echt niet dat jij je niet kunt voorstellen dat een huisdier toch echt wel in zekere mate iets kan zijn waar je je moeder- en/of vadergevoelens bij kwijt kunt...quote:
[..]
Ik heb juist erg veel met dieren. Maar ik ben erg blij als een huisdier overlijdt, dat dat dan minder impact heeft dan wanneer een van mijn dochters zal overlijden. Want dat laatste hoef ik hoop ik niet mee te maken, het eerste hoop ik wel mee te maken (we hebben een 17 jaar oude poes, die is in blessuretijd en ik hoop haar echt wel te overleven).
[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 21-03-2017 20:02:01 ]
Natuurlijk is een hond of kat zeer dierbaar. Ik hou echt enorm van de mijne. Als er een dood gaat huil ik een week.
Toen mijn schoonmoeder overleed was ik een maand van de regel. Als je eigen kind overlijdt is dat een van de allerzwaarste trauma's die een mens kent. En dat is de dood van een dier niet. Goddank.
Los van dat soort grote dingen, natuurlijk heeft het opvoeden van een beest overeenkomsten met het opvoeden van een mens. Maar een mens is wel echt heel veel complexer dan een beest. Bovendien leren de meeste mensen op een stuk hoger niveau communiceren met hun opvoeder dan een dier.
Ik ben niet in gevecht met de werkelijkheid.quote:
[..]
Ik vind trouwens dat jij vrij laconiek over de houding van jouw vrouw praat (gebaseerd op meerdere posts die ik van je heb gelezen, niet alleen op deze)... ik zou dat zelf als een heel erg groot probleem zien, maar jij lijkt het wel o.k. te vinden allemaal?
Natuurlijk is het bepaald niet ideaal, maar het is wat het is. Mijn vrouw kan haar gevoel niet veranderen. En het kan natuurlijk best zo zijn dat ze als ze wat ouder zijn er anders in staat.
En waar mijn vrouw dan wellicht niet voldoet aan het ideaalplaatje, daar ben ik dan weer in staat om het op te vangen.
Waarom is gevoel niet te veranderen?quote:
[..]
Ik ben niet in gevecht met de werkelijkheid.
Natuurlijk is het bepaald niet ideaal, maar het is wat het is. Mijn vrouw kan haar gevoel niet veranderen. En het kan natuurlijk best zo zijn dat ze als ze wat ouder zijn er anders in staat.
En waar mijn vrouw dan wellicht niet voldoet aan het ideaalplaatje, daar ben ik dan weer in staat om het op te vangen.
Ik wel. Een baby krijgt mijn eierstokken niet aan het rammelenquote:Op dinsdag 21 maart 2017 17:26 schreef Lienekien het volgende:
Ik noem het bij mijn katten geen moedergevoelens. Wel heb ik er plezier in om voor mijn kat te zorgen.
Een pup/babykonijn/kitten maakt echt wel rare shit in mij los
Nou ja, ik vind het twee verschillende zaken. Dat je voor beiden moet zorgen in een feit. Maar ik ervaar het dus anders.quote:
[..]
Ja, dat snap ik en zou ik ook wel hebben als ik een kind zou hebben. Niemand ontkent ook dat de impact van een kind (veel) groter is en dan zie je ook terug bij verlies. Maar als jij het echt twee totaal verschillende dingen vind, betwijfel ik toch of jouw liefde voor jouw huisdier(en) zo ver gaat als het voor anderen soms wel gaat. Ik snap gewoon echt niet dat jij je niet kunt voorstellen dat een huisdier toch echt wel in zekere mate iets kan zijn waar je je moeder- en/of vadergevoelens bij kwijt kunt...
Haar gevoel in dezen is in ieder geval niet te veranderen. Ze zit er zelf ook wel mee, met name omdat ze heel graag een goede moeder wil zijn en ze vindt dat ze dat totaal niet is (dat ligt natuurlijk wat genuanceerder).quote:
[..]
Waarom is gevoel niet te veranderen?
Ja, dat noem ik dierenliefde.quote:
[..]
Ik wel. Een baby krijgt mijn eierstokken niet aan het rammelen
Een pup/babykonijn/kitten maakt echt wel rare shit in mij los
Yep, daar heb ik zelf geloof ik nog de gróótste moeite mee. En dat is ook vanwege mijn eigen situatie. Want ondanks dat ik mij altijd wel heel erg gewenst en geliefd heb gevoeld, schreef ik al dat mijn moeder vindt dat ze geen goede moeder is geweest en hoe sneu ook, dat is niet geheel ongegrond. Mijn moeder had/heeft veels te veel problemen om echt een (goede) moeder te (kunnen) zijn en dat heeft zeker zo zijn sporen bij mij achtergelaten (onder andere nu dus mijn grote vrees om zelf moeder te worden en dat ik nu dus niet voor kinderen kies ondanks dat ik van jongs af aan altijd wel een kinderwens heb gehad; dit alles ondanks dat ik heel goed besef dat ik in erg veel opzichten echt een volkomen ander type dan mijn moeder ben). Mijn moeder is eigenlijk altijd meer het kind in onze relatie geweest en ik juist de moeder... Ik heb dan nog het geluk gehad dat met mijn vader, die overigens ook wel zo zijn eigen, best grote, problemen had/heeft, eea wel altijd heel anders is geweest en dat hij het 'gebrek' aan een 'echte' moeder wel zo veel mogelijk probeerde op te vangen/te compenseren en daar ook wel vrij goed in slaagde. In het geval van Mr. Forbry waren beide ouders een 'ramp' en dat speelt ook voor Mr. Forbry wel heel erg mee in het geen vader 'willen' worden...quote:
Waar ik overigens moeite mee heb is het idee dat een kinderwens perse vervuld moet worden. Nee ik heb er geen, nee ik weet niet hoe het voelt
Maar ik weet wel hoe het is om kind te zijn van iemand die er misschien geen had moeten nemen.
Ik ken echt mensen die geen kinderen hadden moeten nemen, en de bijvoorbeeld hun ouders er mee belasten, en iedereen gaat 'tja als je die wens hebt...'
Ja deal with it, ga desnoods in therapie. Een wens betekend niet dat iets een goed idee is
. Hopelijk is het wel duidelijk dat het niet serieus was.Snap t helemaal. Heb zelf 2 katten en vind t erg fijn dat ze er zijn.quote:
Wat betreft huisdieren. Ik vind het een 'ok' gevoel dat hun leven kort is. Ik had nooit een huisdier genomen als ik er zo lang iets voor moest opgeven. Nu haal ik er veel voldoening uit maar niet een te grote opoffering ofzo. Ik hoop dat dit niet verkeerd wordt opgevat.
Maar als ze weglopen ofzo is t jammer, maar niet super erg (het blijven katten) Vind ik toch erg fijn dat ze zelfstandig zijn en een x tijd alleen kunnen zijn.
Een hond en alle verantwoordelijkheden daar omheen zou ik dan ook niet trekken. Laat staan die van een kind
Nee hoor, ik begrijp het welquote:
Wat betreft huisdieren. Ik vind het een 'ok' gevoel dat hun leven kort is. Ik had nooit een huisdier genomen als ik er zo lang iets voor moest opgeven. Nu haal ik er veel voldoening uit maar niet een te grote opoffering ofzo. Ik hoop dat dit niet verkeerd wordt opgevat.
. En ik ben echt dol op dieren; zou het liefst een boerderijtje vol hebben. En ik rammel ook de tent uit bij jonge dieren, of mijn konijn die weer eens zijn oortjes wast of tegen zijn vriendin aanploft... We hebben nu twee konijnen en een hamster - ik vind het echt heel fijn om ze om me heen te zien rondhuppen - maar ben ook wel ergens blij dat ze geen 20 jaar oud worden. Simpelweg omdat ik mijn toekomst niet per se in Nederland wil slijten, en tja, konijnen meenemen in het vliegtuig of een lange autorit; het kan, maar het geeft enorm veel stress en of ze daar nu echt gelukkiger van worden..... ik denk zeker dat mijn ene konijn er amper bovenop komt (heeft af en toe al medicatie nodig ten gevolge van stress/angst...)
Dat gezegd hebbende; ik heb mijn vriend wel verteld dat we pas gaan emigreren en een ecohuis bouwen en/of ons huidige huis verkopen en met SeaShepherd meegaan als de konijntjes overleden zijn. Ik ga geen konijnen terugbrengen naar de opvang om ergens anders ter wereld andere dieren te helpen.....
Maar dat geldt denk ik voor kinderen net zo; ik denk dat mijn ouders ook echt wel blij zijn dat zus en ik nu uit huis zijn. (Nouja, mijn zus logeert af en toe nog wel eens thuis, maar zit de rest van het jaar veel in het buitenland.) En als ik naar mijn vriend zijn ouders kijk, is het ook alleen maar goed dat hij en zijn zus ook lekker uitgevlogen zijn. Natuurlijk blijf je vaak wel langer 'ouders van' dan in het geval van een huisdier, dus wat verantwoordelijkheden hou je wel ergens, maar het wordt wel minder.
Dit weekend weggeweest met neefje en schoonzus + zwager, en het was echt supergezellig en neefje was echt alleen maar heel lief en leuk, maar ik wil toch (nog?) geen kinderen hoor. Je bent wel heel erg gebonden. Dit laatste zegt schoonzus zelf ook wel, die is er heel nuchter in.
Dit heb ik ook ja. Als ik bij anderen ben die een hond hebben, ben ik daar meestal als eerste vriendjes mee en ik vind het hartstikke leuk dat de kat van de buren dagelijks even langs komt, maar ik zou er zelf geen willen.quote:
Met dieren heb ik precies hetzelfde als met kinderen: ik vind ze hartstikke leuk, maar niet met 24/7 verantwoordelijkheid eraan vast. Dus ga ik een aantal keer per week met de honden van mijn broer wandelen en lever ze na een uurtje weer bij zijn huis af.
Ik heb dat bij kinderen dan weer niet, die vind ik gewoon altijd strontirritant. Net zoals ik baby's gewoon altijd lelijk vind en kittens of puppy's vind ik dan wel heel erg leuk.
Ik vind overigens mensen die hun huisdier "vermenselijken" net zo irritant als mensen die alleen maar over hun kinderen kunnen praten. "Oh, kijk, hij geeft kusjes", nee muts, die hond likt gewoon door je gezicht...
Een huisdier moet je wel echt beest laten en ook zo behandelen, dan houd je ze ook nog onder controle.Baby's vind ik ook weinig aan. Mensen worden voor mij leuk vanaf hun vierde, zo'n beetje. Als je een beetje oké met ze kan praten, zeg maar.quote:
Dit heb ik ook ja. Als ik bij anderen ben die een hond hebben, ben ik daar meestal als eerste vriendjes mee en ik vind het hartstikke leuk dat de kat van de buren dagelijks even langs komt, maar ik zou er zelf geen willen.
Ik heb dat bij kinderen dan weer niet, die vind ik gewoon altijd strontirritant. Net zoals ik baby's gewoon altijd lelijk vind en kittens of puppy's vind ik dan wel heel erg leuk.
Mijn achterneefje (mijn broer is inmiddels ook opa) is nu acht maanden en ik heb 'm drie keer gezien: vlak na de geboorte, met kerst en vorige week.
Daar zit nog helemaal niks boeiends aan. Vorige week vond ik het wel leuk om hem op zijn speelkleed te laten zitten tot-ie dat doorhad en omviel. Maar daar is na vijf minuten ook de lol van af
.Nou ja, ik schreef: "iets KAN zijn waar je je moeder- en/of vadergevoelens bij kwijt kunt". Ik zeg niet dat dat altijd zo is of zo moet zijn.quote:
Ik noem het bij mijn katten geen moedergevoelens. Wel heb ik er plezier in om voor mijn kat te zorgen.
Mijn vriend ziet het ook niet als vadergevoelens, ondanks dat hij stapelgek op dat beest is en zich misschien nog wel verantwoordelijker voor haar voelt dan ik. Hij ziet het meer als het hebben van een maatje. Ik vind het ook niet zozeer hetzelfde als het hébben van moedergevoelens, maar wel als iets waar ik, zij het slechts voor een klein gedeelte, mijn moedergevoelens/kinderwens (die ik wel ervaar) toch wel een beetje in kwijt kan en ik denk dat ik daar gewoon ook niet de enige in ben (en dat wil niet zeggen dat je dat dier ook als een mensenkind behandelt).
Klopt, het is ook schokkend om te zien hoe de omgeving daar in mee gaat.quote:
Ik ken echt mensen die geen kinderen hadden moeten nemen, en de bijvoorbeeld hun ouders er mee belasten, en iedereen gaat 'tja als je die wens hebt...'
Ja deal with it, ga desnoods in therapie. Een wens betekend niet dat iets een goed idee is
Ik ben zo ongeveer de minst geschikte persoon om een kind te krijgen. Wajong-klantje, psychiatrische aandoening, hele rits aan onafgemaakte studies.
Mijn familie weet dat. Maar als ik twijfels laat blijken omtrent het ouderschap, dan blijven ze benadrukken dat ik heus een goede moeder zou zijn.
Ikke, het potentiele covermodel van de DSM-IV! Wat mankeert die mensen in vredesnaam?
En nee, het zijn echt niet een stel hersenloze Tokkies of zo..Ik vind dat eigenlijk geen goed argument voor het punt wat je maakt. Dus omdat een mens complexer is en met je communiceert op hoger niveau, is het raar als je op dezelfde manier van je dier zou houden?quote:
Wie denk dat z'n hond of kat even veel waard is als een kind, laat staan een *eigen* kind, mankeert wat.
Natuurlijk is een hond of kat zeer dierbaar. Ik hou echt enorm van de mijne. Als er een dood gaat huil ik een week.
Toen mijn schoonmoeder overleed was ik een maand van de regel. Als je eigen kind overlijdt is dat een van de allerzwaarste trauma's die een mens kent. En dat is de dood van een dier niet. Goddank.
Los van dat soort grote dingen, natuurlijk heeft het opvoeden van een beest overeenkomsten met het opvoeden van een mens. Maar een mens is wel echt heel veel complexer dan een beest. Bovendien leren de meeste mensen op een stuk hoger niveau communiceren met hun opvoeder dan een dier.
Dat het verdriet om een kind groter is snap ik wel, daar niet van. Dat heeft ook te maken met het principe dat je je eigen kinderen niet hoort te overleven. Dat is niet de natuurlijke staat van dingen. Wanneer een dier overlijdt, is het vaak toch wanneer het heel erg oud is geworden. Dan kun je er ook meer vrede mee hebben. Ik zou het ook niet op dat niveau willen vergelijken met kinderen.
Maar als het gaat om liefde die je voelt zou ik liefde voor dieren niet onderschatten. Jij huilt misschien een week om een verloren dier, maar ik huil soms nog steeds als ik denk aan mijn overleden hond, terwijl dat ruim acht jaar geleden is. Ik ben grootgebracht met die hond, ze was er altijd. Ik heb er ook nooit naar gekeken als een soort kind, omdat ik toen zelf nog kind was. Het was eerder een vriendin.
Liefde kent geen maat. Natuurlijk kan je heel veel houden van een hond.quote:
[..]
Ik vind dat eigenlijk geen goed argument voor het punt wat je maakt. Dus omdat een mens complexer is en met je communiceert op hoger niveau, is het raar als je op dezelfde manier van je dier zou houden?
Dat het verdriet om een kind groter is snap ik wel, daar niet van. Dat heeft ook te maken met het principe dat je je eigen kinderen niet hoort te overleven. Dat is niet de natuurlijke staat van dingen. Wanneer een dier overlijdt, is het vaak toch wanneer het heel erg oud is geworden. Dan kun je er ook meer vrede mee hebben. Ik zou het ook niet op dat niveau willen vergelijken met kinderen.
Maar als het gaat om liefde die je voelt zou ik liefde voor dieren niet onderschatten. Jij huilt misschien een week om een verloren dier, maar ik huil soms nog steeds als ik denk aan mijn overleden hond, terwijl dat ruim acht jaar geleden is. Ik ben grootgebracht met die hond, ze was er altijd. Ik heb er ook nooit naar gekeken als een soort kind, omdat ik toen zelf nog kind was. Het was eerder een vriendin.
Maar wie meer houdt van z'n hond dan van z'n kind, deugt psychologisch niet.
Wie meer waarde hecht aan honden dan aan mensen ook niet.
Er zijn een hoop mensen met steekjes los, dat wel.
Ik heb mijn hond acht jaar geleden laten inslapen, ze was bijna 18. Ik ben opgegroeid met die hond, en hoewel ze de laatste drie jaar zo dement als een deur was en bij iedereen het bloed onder de nagels vandaan haalde en we het uitlaten ook absoluut niet misten, ben ik echt een hele tijd van het padje geweest. Dit jaar was het eerste jaar dat ik er niet bij stilstond op de dag dat we haar lieten inslapen. Wat heb ik toen gejankt zeg. Mijn moeder en ik zorgden het meest voor haar, het was echt een gat en soms denk ik haar nagels nog steeds over de drempel te horen (in een ander huisquote:
[..]
Ik vind dat eigenlijk geen goed argument voor het punt wat je maakt. Dus omdat een mens complexer is en met je communiceert op hoger niveau, is het raar als je op dezelfde manier van je dier zou houden?
Dat het verdriet om een kind groter is snap ik wel, daar niet van. Dat heeft ook te maken met het principe dat je je eigen kinderen niet hoort te overleven. Dat is niet de natuurlijke staat van dingen. Wanneer een dier overlijdt, is het vaak toch wanneer het heel erg oud is geworden. Dan kun je er ook meer vrede mee hebben. Ik zou het ook niet op dat niveau willen vergelijken met kinderen.
Maar als het gaat om liefde die je voelt zou ik liefde voor dieren niet onderschatten. Jij huilt misschien een week om een verloren dier, maar ik huil soms nog steeds als ik denk aan mijn overleden hond, terwijl dat ruim acht jaar geleden is. Ik ben grootgebracht met die hond, ze was er altijd. Ik heb er ook nooit naar gekeken als een soort kind, omdat ik toen zelf nog kind was. Het was eerder een vriendin.
)Maar het kan ook aan mij liggen, want vorig jaar is m'n lievelingscavia overleden, dat was net een kat, ik was vergroeid met dat beestje, en daar moet ik nog steeds heel vaak aan denken
Terwijl er drie weken geleden ook eentje is doodgegaan en ik daar toch minder moeite mee had.Volwassen vrouw
. Ik denk dat het voor mensen met kinderen lastig voor te stellen is hoeveel een dier kan betekenen voor een persoon
. Juist omdat zij het in hun ogen grootste goed al hebben.Ik denk dat als je geen kinderen hebt, je niet kunt weten hoeveel je van een kind kunt houden. Maar ik geloof wel dat een huisdier het bij kinderlozen tot op zekere hoogte kan vervangen. Natuurlijk kun je rationeel denken dat een hond niet zo oud wordt, dat hoort zo, maar door te zeggen dat je niet spoort als je meer waarde aan honden hecht dan aan mensen, vind ik een stap te ver. Ik ben ook iemand die liever kroelt met honden (zelfs met katten!) dan dat ik speel met kinderen, dus pak die dwangbuis maar.quote:
[..]
Liefde kent geen maat. Natuurlijk kan je heel veel houden van een hond.
Maar wie meer houdt van z'n hond dan van z'n kind, deugt psychologisch niet.
Wie meer waarde hecht aan honden dan aan mensen ook niet.
Er zijn een hoop mensen met steekjes los, dat wel.
Ik mis geen plek om 'een gevoel' kwijt te kunnen, want ik heb totaal geen 'ik moet ergens voor zorgen'-gevoel, of hoe je het ook zou omschrijven. Nu ja, ik 'zorg' graag voor mijn man, maar andersom is dat ook zo, als ik ziek of weetikveelwat ben
dolk in de rugquote:
Is ook.quote:
[..]
Ja dit. Je ziet een duidelijke scheidslijn tussen mensen met en mensen zonder kinderen en die zonder kinderen zijn gek.
Dit.quote:
En dat kinderen het hoogste goed zijn en niks is vergelijkbaar
De meeste zeggen dat ook helemaal niet. Ze zeggen alleen dat ze een bepaald gevoel hebben voor dieren en daar veel in kwijt kunnen.
Bok toch op met je hoogste goed evenagelie
Al ben ik zelf gewoon een niet zo'n bindingspersoon, behalve met m'n man dan, wat fijn is. Al ben ik wel vrij zorgzaam ingesteld voor vrienden enzo. Ik organiseer graag etentjes, feestjes, wil dat iedereen alles heeft, goed eet, drinkt, etc.
Ik ken die mensen wel. Het is ook niet mijn ding, en het gaat tot kaartjes voor verjaardagen (ook van hun ouders die een kaart voor de hont sturenquote:
Al heb ik mijn dieren nooit aangeduid als m'n kindjes of m'n schatjes, daarvan moet ik altijd een beetje overgeven in m'n mond. Maar dat doe ik ook als iemand dat over z'n kinderen zegt.
enzo voor 'kleinkind' ), maar als zij daar gelukkig van worden... Mijn hond is mij dierbaarder dan mensen die ik niet of nauwelijks ken. Overigens snap ik dat het niet gezond zou zijn om meer van je hond dan van je eigen kind te houden. Maar ja, als je bijvoorbeeld nooit kinderen wilde kan ik me dat ergens toch wel voorstellen.quote:
[..]
Liefde kent geen maat. Natuurlijk kan je heel veel houden van een hond.
Maar wie meer houdt van z'n hond dan van z'n kind, deugt psychologisch niet.
Wie meer waarde hecht aan honden dan aan mensen ook niet.
Er zijn een hoop mensen met steekjes los, dat wel.
Wat ik zei was dat de liefde niet vergelijkbaar is. Het gaat niet om meer of minder. Het is appels met peren vergelijken, maar ik vind dat je liefde voor dieren niet moet onderschatten alleen omdat je het zelf niet zo ervaart. Ik onderschat liefde van ouders voor hun kinderen ook niet, ondanks gebrek aan ervaring. Ik wist ook wel dat dit een gevoelige snaar zou raken.
Zelfde hier. Hond/kat vind ik geweldig, maar we gaan graag onverwachts weg, of willen iig die mogelijkheid hebben. En elke keer 't beest naar een pension brengen is ook weer zoiets, niet eerlijk voor hem/haar.quote:
Ik heb sinds een jaar samen met mijn vriend een vogel. In dat jaar heb ik regelmatig spijt gehad vanwege mijn verminderde vrijheid.
Dat heb ik met de katquote:
Ik heb sinds een jaar samen met mijn vriend een vogel. In dat jaar heb ik regelmatig spijt gehad vanwege mijn verminderde vrijheid.
Het is echt een awesome beest, maar als we weg gaan moet je dingen regelen. Lastig.Klopt, dat hebben wij ook. De vorige vakantie hebben wij hem ook naar een pension gebracht, daar at hij niet en dronk hij amper.. pas toen we weer thuis waren werd hij weer normaalquote:
[..]
Zelfde hier. Hond/kat vind ik geweldig, maar we gaan graag onverwachts weg, of willen iig die mogelijkheid hebben. En elke keer 't beest naar een pension brengen is ook weer zoiets, niet eerlijk voor hem/haar.
de volgende keer dat je op vakantie gaat denk je even goed na of je uberhaupt vakantie nodig hebt Dit. Ik kan alleen maar huilen als ik denk aan de opofferingen die je dan zou moeten makenquote:
Kortom, kindvrij met nadruk op VRIJ
Toen mijn nichtje net geboren was (of nou ja, een paar maanden oud was) kwamen ze een keer bij ons op bezoek voor een paar dagen. Ik werd al depressief van al het geregel, de dingen waar we/ze aan moesten denken, tijdschema eten/slapen/etc. We waren zo beperkt in wat we konden doen en niet konden doenquote:
[..]
Dit. Ik kan alleen maar huilen als ik denk aan de opofferingen die je dan zou moeten maken
maar ieder zijn keuze en level of comfort ... gelukkig heeft de mens dat recht in de westerse wereld
Natuurlijk is het niet onoverkomelijk. Er zijn genoeg voorbeeldenquote:
ik hoef me natuurlijk niet te rechtvaardigen voor het hebben van een kind, maar die beperkingen en beren op de weg zijn natuurlijk te overkomen en ach dat regelen is soms lastig maar daar heb je automatismen voor net als met andere aspecten van het leven
maar ieder zijn keuze en level of comfort ... gelukkig heeft de mens dat recht in de westerse wereld
we willen het alleen nietja soms lijkt het in de discussie dan men zich moet verantwoorden voor welke keuze dan ook, waarbij dan argumenten worden neergelegd die de ander dan weer moet weerleggen terwijl dat allemaal niet nodig isquote:
[..]
Natuurlijk is het niet onoverkomelijk. Er zijn genoeg voorbeelden
we hebben een bewustzijn en daarmee keuzevrijheid en of dat nou rationele of sociale beslissingen zijn zou niemand moeten boeien
quote:
ik hoef me natuurlijk niet te rechtvaardigen voor het hebben van een kind, maar die beperkingen en beren op de weg zijn natuurlijk te overkomen en ach dat regelen is soms lastig maar daar heb je automatismen voor net als met andere aspecten van het leven
maar ieder zijn keuze en level of comfort ... gelukkig heeft de mens dat recht in de westerse wereld
alles went hoor, ook dingen regelen en omheen werken. Er van te voren niet voor kiezen is dan de keuze. Maar ik was vast met kind ook erg gelukkig geweest, want dan hoort dat er gewoon bij.Ik heb afgelopen maandag de dokter gebeld voor een afspraak om mijn sterilisatieplannen door te spreken. Ik kan begin volgende maand terecht, dus hij wil me iig aanhoren. Stap 1: check!
Beetje jammer was wel de opmerking van m'n vriendin; weet je t echt zeker
!?.Nouja, snap de vraag wel.quote:
Beetje jammer was wel de opmerking van m'n vriendin; weet je t echt zeker
Buiten het feit dat je ze niet wilt (wat ze vast wel weet), is het toch een operatie waar (neem ik aan) zaken bij fout kunnen gaan enzo.
En daarbij is het dan wel echt echt definitief. Ongeacht dat ze je standpunt weet begrijp ik de vraag
Hier ook begrip, standaardvraag wanneer het niet medisch noodzakelijk is. Omdat ik gewoon een bezorgde muts benquote:
[..]
Nouja, snap de vraag wel.
Buiten het feit dat je ze niet wilt (wat ze vast wel weet), is het toch een operatie waar (neem ik aan) zaken bij fout kunnen gaan enzo.
En daarbij is het dan wel echt echt definitief. Ongeacht dat ze je standpunt weet begrijp ik de vraag
Ik niet. Het is namelijk niet dat ik het er nooit over heb gehad met haar, ze kent al mijn overwegingen, en dat ik al meerdere pogingen heb gedaan weet ze ook. Het is een kleine ingreep, als ik mijn kiezen laat trekken vragen mensen ook niet 'weet je t zeker?'.quote:
[..]
Nouja, snap de vraag wel.
Buiten het feit dat je ze niet wilt (wat ze vast wel weet), is het toch een operatie waar (neem ik aan) zaken bij fout kunnen gaan enzo.
En daarbij is het dan wel echt echt definitief. Ongeacht dat ze je standpunt weet begrijp ik de vraag
Dus toen ze dat vroeg heb ik me omgedraaid en ben weggelopen. Een poosje later kwam er een excuus. Dus dat was wel lief van haar.
Ik vond t gewoon even een domper, zo'n reactie, omdat ik blij was dat de dokter iig wil luisteren naar me.
quote:At a glance: facts about female sterilisation
In most cases, female sterilisation is more than 99% effective, and only one woman in 200 will become pregnant in her lifetime after having it done.
You don't have to think about it every day, or every time you have sex, so it doesn't interrupt or affect your sex life.
Sterilisation can be carried out at any stage of the menstrual cycle. It won't affect hormone levels.
You'll still have periods after being sterilised.
You will need to use contraception until the operation is done and until your next period or for three months afterwards (depending on the type of sterilisation).
As with any surgery, there's a small risk of complications. These include internal bleeding, infection or damage to other organs.
There's a small risk that the operation won't work. Blocked tubes can rejoin immediately or years later.
If the operation fails, this may increase the risk of ectopic pregnancy (when a fertilised egg implants outside the womb, usually in a fallopian tube).
The sterilisation operation is difficult to reverse.
Female sterilisation doesn't protect against sexually transmitted infections (STIs), so always use a condom to protect yourself and your partner against them.
Als ik die vraag stel, dan gaat het me zeker na meerdere gesprekken erover niet om of je je misschien nog bedenkt. Meer in dat je denk ik toch wel een verhoogd risico loopt op complicaties dan wanneer je niet onder narcose zou gaan. In dat opzicht vind ik kiezen trekken dan ook geen goede vergelijking.quote:
[..]
Ik niet. Het is namelijk niet dat ik het er nooit over heb gehad met haar, ze kent al mijn overwegingen, en dat ik al meerdere pogingen heb gedaan weet ze ook. Het is een kleine ingreep, als ik mijn kiezen laat trekken vragen mensen ook niet 'weet je t zeker?'.
Dus toen ze dat vroeg heb ik me omgedraaid en ben weggelopen. Een poosje later kwam er een excuus. Dus dat was wel lief van haar.
Ik vond t gewoon even een domper, zo'n reactie, omdat ik blij was dat de dokter iig wil luisteren naar me.
Waarmee ik overigens ook prima je geluk snap dat je arts nu wel wil gaan luisteren. Het zegt gewoon ook iets over mijn ervaringen met operaties..
Nou, als iemand preventief z'n kiezen laat trekkenquote:
[..]
Ik niet. Het is namelijk niet dat ik het er nooit over heb gehad met haar, ze kent al mijn overwegingen, en dat ik al meerdere pogingen heb gedaan weet ze ook. Het is een kleine ingreep, als ik mijn kiezen laat trekken vragen mensen ook niet 'weet je t zeker?'.
Dus toen ze dat vroeg heb ik me omgedraaid en ben weggelopen. Een poosje later kwam er een excuus. Dus dat was wel lief van haar.
Ik vond t gewoon even een domper, zo'n reactie, omdat ik blij was dat de dokter iig wil luisteren naar me.
maar dat is natuurlijk een lamme vergelijking want als je een dag niet poetst ben je niet ineens drachtig.quote:
[..]
Nou, als iemand preventief z'n kiezen laat trekken
waarom zou zo'n opmerking een domper zijn, men mag toch vragen naar ratio, als je het toch al zeker weet zou het geen fuck uit moeten maken want dan kun je het gewoon rationeel uitleggen dat je het zeker weet...quote:
[..]
Ik niet. Het is namelijk niet dat ik het er nooit over heb gehad met haar, ze kent al mijn overwegingen, en dat ik al meerdere pogingen heb gedaan weet ze ook. Het is een kleine ingreep, als ik mijn kiezen laat trekken vragen mensen ook niet 'weet je t zeker?'.
Dus toen ze dat vroeg heb ik me omgedraaid en ben weggelopen. Een poosje later kwam er een excuus. Dus dat was wel lief van haar.
Ik vond t gewoon even een domper, zo'n reactie, omdat ik blij was dat de dokter iig wil luisteren naar me.
Ik ken wel mensen die preventief hun verstandskiezen hebben laten trekkenquote:
[..]
Nou, als iemand preventief z'n kiezen laat trekken
. Maar goed, dat is natuurlijk een N=1 situatie.Anyhow, voor mijn sterilisatie bestaat voor mij persoonlijk een net zo grote noodzaak als wanneer ik een rotte kies zou hebben die verwijderd moet worden.
Ik had de opmerking/vraag van haar niet verwacht. Juist omdat ze weet hoe lang ik er al mee bezig ben en alle ins en outs kent.quote:Op woensdag 22 maart 2017 11:14 schreef Re het volgende:
[..]
waarom zou zo'n opmerking een domper zijn, men mag toch vragen naar ratio, als je het toch al zeker weet zou het geen fuck uit moeten maken want dan kun je het gewoon rationeel uitleggen dat je het zeker weet...
Het kwam op mij over alsof ik er niet goed genoeg over na heb gedacht of zo.
Je moet ook maar zo denken, hoe goed ze je ook verder kent en hoe zeker ze ook is dat je er 100% achter staat, die vraag was vooral omdat ze zoveel om je geeftquote:
Ik niet. Het is namelijk niet dat ik het er nooit over heb gehad met haar, ze kent al mijn overwegingen, en dat ik al meerdere pogingen heb gedaan weet ze ook. Het is een kleine ingreep, als ik mijn kiezen laat trekken vragen mensen ook niet 'weet je t zeker?'.
Dus toen ze dat vroeg heb ik me omgedraaid en ben weggelopen. Een poosje later kwam er een excuus. Dus dat was wel lief van haar.
Ik vond t gewoon even een domper, zo'n reactie, omdat ik blij was dat de dokter iig wil luisteren naar me.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je als goede vriendin die vraag toch stelt. Het is en blijft een heel duidelijke ingreep.Ik ben me bewust van de risico's. Serieus, ik ga niet over 1 nacht ijs. Dat wéét ze, dus ik vond de opmerking gewoon zonde. En echt zo'n bingo opmerking die ik al járen hoorquote:
[..]
Als ik die vraag stel, dan gaat het me zeker na meerdere gesprekken erover niet om of je je misschien nog bedenkt. Meer in dat je denk ik toch wel een verhoogd risico loopt op complicaties dan wanneer je niet onder narcose zou gaan. In dat opzicht vind ik kiezen trekken dan ook geen goede vergelijking.
Waarmee ik overigens ook prima je geluk snap dat je arts nu wel wil gaan luisteren. Het zegt gewoon ook iets over mijn ervaringen met operaties..
.ja en nu ben je een stap verder dus nieuwe ratio, dat jij zeker bent betekent niet dat een ander dan verplicht jouw beslissing moet herbevestigen...quote:
[..]
Ik had de opmerking/vraag van haar niet verwacht. Juist omdat ze weet hoe lang ik er al mee bezig ben en alle ins en outs kent.
Noem me sceptisch, maar ze vroeg het volgens mij niet omdat ze om me geeft op die manier, maar omdat ze zich toch nog niet goed voor kan stellen dat ik echt echt echt geen kinderen wil. Zelf wil ze ze namelijk ontzettend graag en kan niet wachten tot ze kids heeftquote:
[..]
Je moet ook maar zo denken, hoe goed ze je ook verder kent en hoe zeker ze ook is dat je er 100% achter staat, die vraag was vooral omdat ze zoveel om je geeft
.Toen ik 'weet je t zeker?' vroeg had je haar kop moeten zien
. Ik wil uiteindelijk ook voor de sterilisatie gaan, alleen ben ik slechts 26. Nog 2 mirena's en dan waag ik ook een poging denk ik
Als eerste reactie snap ik dat het voelt als voorbij gaan aan het geluk dat er eindelijk eens een gesprek met een arts over gevoerd kan worden. En ik snap ook wel dat als je kindvrijheid zo een onderdeel van je is, dat je dat tegenover een goede vriendin niet nog eens zou moeten gaan uitleggen als je al jaren dat weet van elkaar. Niet geheel onlogisch dat de ander zich niet gehoord voelt en dat het niet uitnodigend werkt om nog eens dat te moeten vertellen, alsof die 101e versie nu wel aan zou komen. Ofzo..quote:
[..]
waarom zou zo'n opmerking een domper zijn, men mag toch vragen naar ratio, als je het toch al zeker weet zou het geen fuck uit moeten maken want dan kun je het gewoon rationeel uitleggen dat je het zeker weet...
Maar goed, ik zie dus meerdere beweegredenen voor zo een vraag en ik stel het zelf dusdanig dat ik ook geen nare reacties krijg, dus ja..
Niet helemaal, deze stap heb ik namelijk al eens eerder gezet. Ik had een doorverwijzing te pakken (die later weer werd ingetrokken), die stap heeft ze ook meegemaaktquote:
[..]
ja en nu ben je een stap verder dus nieuwe ratio, dat jij zeker bent betekent niet dat een ander dan verplicht jouw beslissing moet herbevestigen...
.Maar goed, dat kunnen jullie verder niet weten. Ik ken mijn vriendin heel goed en de manier waarop ze het vroeg was gewoon niet zo tof voor mij
. Zij besefte dat ook, want ze kwam dr excuses maken.Ik heb het begin 20 geprobeerd (geweigerd), midden 20 nogmaals, doorverwijzing gekregen, ging niet door, nu met 30 poging drie welke hopelijk scheepsrecht isquote:
Ik wens je heel veel succes bij de dokter Samzz
Ik wil uiteindelijk ook voor de sterilisatie gaan, alleen ben ik slechts 26. Nog 2 mirena's en dan waag ik ook een poging denk ik
.Ik ben afgelopen weekend steeds bezig geweest met mijn argumenten uitschrijven en bijschaven
.Mwa, zo fel was ik niet geloof ik. Ben gewoon omgedraaid.quote:
nou ja, de felheid van je teleurstelling zegt ook wel genoeg
Ik was gewoon oprecht even teleurgesteld in haar reactie
.Mijn pil werkt ook tegen acne en ik ben een tijdje gestopt en zat er toen direct weer helemaal onder (rug heel erg). Dus ik heb de pil tegen mijn acne en die werkt ook prima tegen kindjes. Nooit aan sterilisatie gedacht.
Ik mis even wat je probeert te zeggen geloof ik.quote:
Snap ik, maar bij zoiets ingrijpends ben ik toch extra bezorgd. Omdat ik ook weet hoe moeilijk het soms in te schatten is, wat leven met bepaalde complicaties betekent en dat het alsnog rauw op je dak kan vallen als je net tot dat kleine percentage behoort waarbij het niet goed gaat. Juist in blijdschap van de mogelijkheid, kun je dat misschien makkelijker terzijde schuiven. Maar ik zou dan natuurlijk ook anders in kunnen steken en kunnen vragen naar de inhoud van je eigen onderzoek en hoe een en ander via je arts zelf overkomt..quote:
[..]
Ik ben me bewust van de risico's. Serieus, ik ga niet over 1 nacht ijs. Dat wéét ze, dus ik vond de opmerking gewoon zonde. En echt zo'n bingo opmerking die ik al járen hoor
Begrijp me niet verkeerd, van een vreemde/iemand die niet zo dichtbij staat kan ik de vraag best begrijpenquote:
[..]
Snap ik, maar bij zoiets ingrijpends ben ik toch extra bezorgd. Omdat ik ook weet hoe moeilijk het soms in te schatten is, wat leven met bepaalde complicaties betekent en dat het alsnog rauw op je dak kan vallen als je net tot dat kleine percentage behoort waarbij het niet goed gaat. Juist in blijdschap van de mogelijkheid, kun je dat misschien makkelijker terzijde schuiven. Maar ik zou dan natuurlijk ook anders in kunnen steken en kunnen vragen naar de inhoud van je eigen onderzoek en hoe een en ander via je arts zelf overkomt..
. Mijn ouders ga ik t niet eens vertellen, bijvoorbeeld. Ondanks dat ook zij weten dat ik geen kinderen wil.
Toen ik anderhalf jaar geleden met de pil stopte -want oud en verdord en klaar met die hormonen-, raakte ik in no-time kilo's kwijt die ik over de jaren had opgepikt. Dik (...) vijftien kilo lichter weeg ik nu weer bijna zoveel/weinig als twintig jaar terug.quote:
Ja, succes verder bij de dokter, Samzz!
Mijn pil werkt ook tegen acne en ik ben een tijdje gestopt en zat er toen direct weer helemaal onder (rug heel erg). Dus ik heb de pil tegen mijn acne en die werkt ook prima tegen kindjes. Nooit aan sterilisatie gedacht.
Merkte jij in je stemming ook verschil?quote:Op woensdag 22 maart 2017 11:36 schreef Copycat het volgende:
[..]
Toen ik anderhalf jaar geleden met de pil stopte -want oud en verdord en klaar met die hormonen-, raakte ik in no-time kilo's kwijt die ik over de jaren had opgepikt. Dik (...) vijftien kilo lichter weeg ik nu weer bijna zoveel/weinig als twintig jaar terug.
Dat is voor mij ook wel een belangrijk puntje om met de hormonen te willen stoppen, naast het echt geen kinderen willen.
Nee, buiten de euforie van het kwijtraken van die kilo's dan.quote:
Merkte jij in je stemming ook verschil?
Dat is voor mij ook wel een belangrijk puntje om met de hormonen te willen stoppen, naast het echt geen kinderen willen.
Met of zonder pil ben ik een paar dagen voor mijn menstruatie altijd wat labieler. Dan kan ik al in huilen uitbarsten van een dood lieveheersbeestje. Bij wijze van. Daar is niets in veranderd.
Alhoewel mijn menstruatie nu ook weer regelmatiger is.
Zo een dianepil oid? Tijd terug een discussie met een huisarts over gehad, dat ze die eigenlijk niet meer wilden voorschrijven tenzij het eerder gebruikt was. Bleek een hoger risico op trombose te geven dan eerder was ingeschat ofzo. Aan de andere kant was er vandaag ook weer een artikel op nu.nl dat de pil risico's op bepaalde kankersoorten zou verlagen. Maar ja, nu.nl en wetenschapquote:
Ja, succes verder bij de dokter, Samzz!
Mijn pil werkt ook tegen acne en ik ben een tijdje gestopt en zat er toen direct weer helemaal onder (rug heel erg). Dus ik heb de pil tegen mijn acne en die werkt ook prima tegen kindjes. Nooit aan sterilisatie gedacht.
Ik vind het best een moeilijke beslissing, maar dat heeft ook te maken met dat ik nu eenmaal niet zo jofel op die pil ging. Kan me voorstellen dat als je vooral profijt hebt zonder al teveel bijwerkingen zo een hoger risico op trombose je er niet zo snel van zou weerhouden..
Uiteraard ook succes bij de dokter Samzz
En als je de pil gaat slikken is er niemand die vraagt 'Weet je t zeker?'quote:
[..]
Zo een dianepil oid? Tijd terug een discussie met een huisarts over gehad, dat ze die eigenlijk niet meer wilden voorschrijven tenzij het eerder gebruikt was. Bleek een hoger risico op trombose te geven dan eerder was ingeschat ofzo. Aan de andere kant was er vandaag ook weer een artikel op nu.nl dat de pil risico's op bepaalde kankersoorten zou verlagen. Maar ja, nu.nl en wetenschap
Ik vind het best een moeilijke beslissing, maar dat heeft ook te maken met dat ik nu eenmaal niet zo jofel op die pil ging. Kan me voorstellen dat als je vooral profijt hebt zonder al teveel bijwerkingen zo een hoger risico op trombose je er niet zo snel van zou weerhouden..
Uiteraard ook succes bij de dokter Samzz
/flauw .Ik heb nog een paar weken te gaan, but thanksquote:
Succes Samzz! Ik hoop het heel erg voor je.
. Iedereen. Ben blij met dat ministapje .quote:
[..]
En als je de pil gaat slikken is er niemand die vraagt 'Weet je t zeker?'
Terwijl dat toch een rotding kan zijn, weet ik uit ervaring. Gelukkig ben ik daar al een paar jaar vanaf.quote:
[..]
En als je de pil gaat slikken is er niemand die vraagt 'Weet je t zeker?'
Dat ging bij mij gek genoeg ook beter zonder pilquote:
Alhoewel mijn menstruatie nu ook weer regelmatiger is.
Serieus, vraag ik ookquote:
[..]
En als je de pil gaat slikken is er niemand die vraagt 'Weet je t zeker?'
Eigenlijk ben ik gewoon best een vervelend wijf quote:
Toen ik anderhalf jaar geleden met de pil stopte -want oud en verdord en klaar met die hormonen-, raakte ik in no-time kilo's kwijt die ik over de jaren had opgepikt. Dik (...) vijftien kilo lichter weeg ik nu weer bijna zoveel/weinig als twintig jaar terug.
nu wil ik ook wel weer proberen te stoppen maar ben nog net niet te oud om kinderen te krijgenMisschien in de jaren 60 welquote:
En als je de pil gaat slikken is er niemand die vraagt 'Weet je t zeker?'
Was er toen eigenlijk een taboe op het überhaupt gebruiken van anticonceptie? Wan tik herinner me de verhalen van ooms en tantes nog waarbij de pastoor op bezoek kwam om te informeren hoe het zat met de voorplanting als er na een tijdje huwelijk nog geen kindje was. Dan was het vast niet de bedoeling dat je zei anticonceptie te gebruiken.Volgens mij heerste er toen een net zo groot taboe op anticonceptie als er nu ligt op geen kinderen willenquote:
[..]
Misschien in de jaren 60 wel
.Ik had altijd de Dianepil en de laatste jaren heb ik Yasmin.quote:
Zo een dianepil oid? Tijd terug een discussie met een huisarts over gehad, dat ze die eigenlijk niet meer wilden voorschrijven tenzij het eerder gebruikt was. Bleek een hoger risico op trombose te geven dan eerder was ingeschat ofzo. Aan de andere kant was er vandaag ook weer een artikel op nu.nl dat de pil risico's op bepaalde kankersoorten zou verlagen. Maar ja, nu.nl en wetenschap
En dat de pil beschermt tegen bepaalde kankersoorten is al heel lang bekend. Ik neem aan dat nu.nl een nieuw onderzoek aanhaalt wat dat weer bevestigt (want zo werkt wetenschap: je onderzoekt iets vaker om te zien of de conclusies stand houden). Of een metaonderzoek waar dat dan ook weer duidelijk uit blijkt.quote:Uit onderzoek is gebleken dat de kans op het optreden van trombose bij desogestrel- of gestodeenbevattende OAC (derdegeneratie OAC, lees yasmin) anderhalf tot tweemaal vaker voorkomt dan bij de oudere, tweedegeneratie OAC (lees microgynon). Wat betekent dit in de praktijk; Trombose komt normaal bij 5 tot 10 op de 100.000 vrouwen voor, bij 20 op de 100.000 vrouwen die de tweede-generatiepil slikken en bij 40 op de 100.000 vrouwen die de derde generatiepil slikken. Risico’s waar je niet echt wakker van hoeft te liggen, zeker als je bedenkt dat de pil bijna 100% bescherming biedt tegen zwangerschap en zwangerschap nog altijd de grootste risicofactor vormt voor trombose. Echter, als je kijkt naar het aantal keren dat trombose voorkomt bij jonge meiden (16-25 jaar) in het eerste jaar van het slikken, schrik je wel. Ben je onder de 25 jaar en is je eerste anticonceptiepil er één van de derde generatie, dan heb je een kans van 1 op de 1000 tot 2000 op trombose in de aderen. Dat is geen klein risico meer! Zeker als je je bedenkt dat er een gelijkwaardig alternatief is met veel minder kans op trombose. Het verschil in de tweede en de derde generatie anticonceptiepil zit hem in één van de twee hormonen, die in de pil zitten. Zo’n pil bevat vrijwel altijd een combinatie van een oestrogeen met een progestageen. In de derde generatiepillen zit een ander progestageen dan in de tweede. Bij de introductie werd vermoed dat ze het risico op veneuze trombose (stolselvorming in de aderen) zouden verkleinen, maar dat bleek dus juist groter te worden. Concluderend kan worden gesteld dat het beter is om de yasmin pil niet voor te schrijven aan startende jonge gebruikers, daar het risico inderdaad het hoogst is in het 1e jaar van gebruik van de anti-conceptiepil. (HK)
Zo een verhaal was er ook in mijn familie, maar dan bij mijn grootouders. Een ander verhaal was iets met een breinaaldquote:
[..]
Misschien in de jaren 60 wel
Zal eens navragen over de 60's, best een apart idee dat we in 50-60 jaar zoveel meer ontwikkeling en keuze hebben gekregen in dat opzicht..
Daarnaast had je de NVSH, die was volgens mij vrij vooruitstrevend en gaf bijv. voorlichting over condoomgebruik.quote:
[..]
Misschien in de jaren 60 wel
Als je in die tijd geen kinderen wilde dan zat je met een veel groter probleem. Afwijzing vanuit de familie, kerk, baan etc. En als je voor 1956 geen kinderen wilde, maar wel wilde trouwen dan zat je met wel heel veel vrije tijd nadat je was ontslagen omdat je getrouwd wasquote:
Volgens mij heerste er toen een net zo groot taboe op anticonceptie als er nu ligt op geen kinderen willen
Wat hebben wij het dan een stuk beter. Eigenlijk wel benieuwd naar het verhaal van iemand die in de jaren 50 geen kinderen wilde en wat daar de uitwerking van was.Mijn familie aan moeder's kant kent een verhaal met een gierput... Ik hoop dat het verzonnen was. Dan lijkt me abortus toch wat eh, humaner.quote:
Zo een verhaal was er ook in mijn familie, maar dan bij mijn grootouders. Een ander verhaal was iets met een breinaald
Zal eens navragen over de 60's, best een apart idee dat we in 50-60 jaar zoveel meer ontwikkeling en keuze hebben gekregen in dat opzicht..
Die yasmin heb ik toen die net op de markt kwam ook geprobeerd, geen succes. Dan liever de diane..quote:
[..]
Ik had altijd de Dianepil en de laatste jaren heb ik Yasmin.
Bedankt voor het posten van de conclusie! Beetje raar dat mijn huisarts dat dan zo meldt, want ik was de 25 toen toch al wel voorbij..quote:[..]
En dat de pil beschermt tegen bepaalde kankersoorten is al heel lang bekend. Ik neem aan dat nu.nl een nieuw onderzoek aanhaalt wat dat weer bevestigt (want zo werkt wetenschap: je onderzoekt iets vaker om te zien of de conclusies stand houden). Of een metaonderzoek waar dat dan ook weer duidelijk uit blijkt.
Was een onderzoek van Iversen ofzo. Ik mag graag heel cynisch denken dat nu.nl minder goed weet hoe wetenschap werkt
Mag hoor, want heb vaak het gevoel dat ze elk wetenschappelijk onderzoek op dezelfde waarde schatten en dus elke conclusie is een soort definitieve conclusie. Ook als er 1 obscuur onderzoek onder 6 mensen is gedaan en meer dan de helft kreeg iets = conclusie = nu.nl kop.quote:
Ik mag graag heel cynisch denken dat nu.nl minder goed weet hoe wetenschap werkt
Een abortus wel ja, maar de breinaald scheelde bij ons op een haar na twee ipv één dus zo een aborteerwijze kan ik moeilijk als humaan beschouwen. Aan de andere kant zijn er ook volksstammen die wel relatief ok door de dorpsoudste geholpen werden, maar waar je ook niet even lekker kan gaan zitten babbelen op een familiebijeenkomst. En dat terwijl er destijds schattingen waren dat zo een beetje iedere vrouw zo'n twee a drie keer zo een ingreep onderging in haar levenquote:
[..]
Mijn familie aan moeder's kant kent een verhaal met een gierput... Ik hoop dat het verzonnen was. Dan lijkt me abortus toch wat eh, humaner.
Ik zal een andere keer even kijken naar waar ik die cijfers vandaan had..
Ik heb wel ooit gelezen dat een belangrijk argument voor legalisering van abortus was dat het domweg veel vrouwenlevens redtquote:
Een abortus wel ja, maar de breinaald scheelde bij ons op een haar na twee ipv één dus zo een aborteerwijze kan ik moeilijk als humaan beschouwen. Aan de andere kant zijn er ook volksstammen die wel relatief ok door de dorpsoudste geholpen werden, maar waar je ook niet even lekker kan gaan zitten babbelen op een familiebijeenkomst. En dat terwijl er destijds schattingen waren dat zo een beetje iedere vrouw zo'n twee a drie keer zo een ingreep onderging in haar leven
Ik zal een andere keer even kijken naar waar ik die cijfers vandaan had..
quote:
[..]
Ik heb wel ooit gelezen dat een belangrijk argument voor legalisering van abortus was dat het domweg veel vrouwenlevens redt
, en ook het argument dat nog steeds gevoerd wordt door bijvoorbeeld PLanned Parenthood in de VS enzo. Liever gecontroleerd en met oog op welzijn voor de vrouw dan dat mensen zelf gaan dokteren met middeltjes, ongecertificeerde 'artsen' of erger. Verbaast me niet na de nodige horrorverhalen..quote:
[..]
Ik heb wel ooit gelezen dat een belangrijk argument voor legalisering van abortus was dat het domweg veel vrouwenlevens redt
Terecht, al snap ik de hoop op voorkomen is beter dan genezen ook wel weer. Het is alleen niet zo realistisch cq haalbaar ben ik bang..quote:
[..]
In dat soort gemeenschappen zijn tienermoeders en dergelijken een stuk talrijker De baby die in onze familie in de gierput ging na de geboorte was ook van een meisje van 12. "Gewoon geen seks hebben" werkt niet als argumentquote:
Het 'voorkomen' is volgens de mensen die zo tegen abortus zijn vaak religieus in achtergrond, en houdt in "gewoon geen seks hebben voor het huwelijk" en "vooral geen seksuele voorlichting geven omdat dat juist seks buiten het huwelijk aan kan moedigen/normaliseren".
Gewoon geboren laten worden en dan in de gierput flikkeren?quote:
[..]
De baby die in onze familie in de gierput ging na de geboorte was ook van een meisje van 12. "Gewoon geen seks hebben" werkt niet als argument
Wat onmenselijk
Postnatale abortus...quote:
[..]
Gewoon geboren laten worden en dan in de gierput flikkeren?
Wat onmenselijk
Blijkbaar doen ze in landen waar abortus verboden is net zoveel abortussen als landen waar het legaal is. Alleen dan onveilig en met gevaar voor het leven van de moeder.quote:
Het 'voorkomen' is volgens de mensen die zo tegen abortus zijn vaak religieus in achtergrond, en houdt in "gewoon geen seks hebben voor het huwelijk" en "vooral geen seksuele voorlichting geven omdat dat juist seks buiten het huwelijk aan kan moedigen/normaliseren".
linkquote:Highly restrictive abortion laws are not associated with lower abortion rates. When countries are grouped according to the grounds under which the procedure is legal, the rate is 37 abortions per 1,000 women of childbearing age where it is prohibited altogether or allowed only to save a woman’s life, compared with 34 per 1,000 where it is available on request, a nonsignificant difference.
Jaquote:
Gewoon geboren laten worden en dan in de gierput flikkeren?
Wat onmenselijk
Maar goed, ooit ook gelezen over een klooster in Ierland waar heel erg jonge meisjes naar toe werden gestuurd om te bevallen en die tuin lag vol met babylijkjes quote:
Jezus..quote:
[..]
Ja
Dat was laatst nog in het nieuws hierquote:
[..]
Blijkbaar doen ze in landen waar abortus verboden is net zoveel abortussen als landen waar het legaal is. Alleen dan onveilig en met gevaar voor het leven van de moeder.
[..]
[..]
Ja
Maar die baby's werden niet vermoord.quote:
[..]
Blijkbaar doen ze in landen waar abortus verboden is net zoveel abortussen als landen waar het legaal is. Alleen dan onveilig en met gevaar voor het leven van de moeder.
[..]
link
[..]
Ja
Doe dan maar 'gewoon' een makkelijke en veilige uitweg als een legale abortus.quote:
Dat was laatst nog in het nieuws hier
Deze staat ook nog in die link die ik net toevoegde:
quote:Almost all abortion-related deaths occur in developing countries, with the highest number occurring in Africa. Recent studies estimate that 8–18% of maternal deaths worldwide are due to unsafe abortion, and the number of abortion-related deaths in 2014 ranged from 22,500 to 44,000
Niet? Dat dacht ik?quote:
Maar die baby's werden niet vermoord.
.En dat je niet standaard ontslagen wordt zodra je trouwtquote:
Het is maar goed dat we tegenwoordig goede opties hebben wanneer je als vrouw geen kind wil
en dat soort zaken Ook een prettige ontwikkelingquote:
[..]
En dat je niet standaard ontslagen wordt zodra je trouwt
.Nee. Het drama was de praktijk dat kinderen direct van moeder gescheiden werden om geadopteerd te worden en dat kinderen die overleden in zo'n massagraf werden begraven.quote:
Dit is het recente verhaal: https://www.theguardian.c(...)orphanage-in-ireland
De meeste overleden baby's (en peuters zo te lezen) waren geboren in de jaren '50, stuk later dan ik had verwacht eerlijk gezegd. Wat triest.Doodsoorzaak wordt wat in het midden gelaten, wel dat het de bedoeling was dat ze geadopteerd zouden worden.quote:
Nee. Het drama was de praktijk dat kinderen direct van moeder gescheiden werden om geadopteerd te worden en dat kinderen die overleden in zo'n massagraf werden begraven.
Dit is het recente verhaal: https://www.theguardian.c(...)orphanage-in-ireland
edit: lees in een ander artikel dat de kindersterfte na de tweede wereldoorlog er toch schrikbarend veel hoger was dan in de rest van Ierland.
Nou ja, het hóeft in onze samenleving in ieder geval niet meer. Je naar een klooster begeven om daar stiekem te bevallen en dan zonder kind weer huiswaarts keren.
[ Bericht 9% gewijzigd door Isabeau op 22-03-2017 12:57:50 ]
Tuurlijk wel. Werd niet over gepraat.quote:
En zoiets viel niet op destijds? Dikke buik en ineens even weg en terug komen met een redelijk normaal postuur
Hoewel de meesten bij de eerste verschijnselen al 'op vakantie' gingen.
Blij dat we nu wat verder geevolueerd zijn.
Echt wel.. gelukkig zijn er meerdere mogelijkheden vandaag de dag.quote:
[..]
Tuurlijk wel. Werd niet over gepraat.
Hoewel de meesten bij de eerste verschijnselen al 'op vakantie' gingen.
Blij dat we nu wat verder geevolueerd zijn.
Vooral een heel eind vrouwvriendelijker wat afbreken van ongewenste zwangerschappen betreft.quote:
[..]
Echt wel.. gelukkig zijn er meerdere mogelijkheden vandaag de dag.
Ze werden binnen gehouden en op tijd naar zo'n oord gestuurd.quote:
En zoiets viel niet op destijds? Dikke buik en ineens even weg en terug komen met een redelijk normaal postuur
.Kan je dan bv nog aan een spiraaltje om dat tegen te gaan?quote:
Na een sterilisatie wordt je nog steeds ongesteld
Kloptquote:
Na een sterilisatie wordt je nog steeds ongesteld
..Maar de reden dat ik niet heb doorgezet was dat hij publicaties toonde waaruit bleek dat het risico op ongeplande zwangerschap na steralisatie véél groter was dan bij pilgebruik.
Toen heb ik maar een spiraaltje laten zetten.
Nadat mijn moeder haar eerste kind gebaard had, heeft ze een spiraaltje laten zetten. 1973 ofzo.
Toen ze dat weer wou laten verwijderen, weigerde de lokale huisarts dat "want ze had al een onecht kind".
Ik kreeg mijn laatste kind (nummer 3) op mijn 38ste.
Het werd een geplande keizersnede gezien de ligging van de placenta.
Ik wilde heel graag na die keizersnee een sterilisatie, ik lag toch al open, maar de gynaecoloog deed het niet. Echt niet!
Ik heb gepraat als brugman maar helaas, ze deden het niet.
Wat als er wat met het kind zou zijn.
Mijn relaas dat ik het toch wilde, ook gezien mijn leeftijd en het feit dat ik er al twee had, maakte niets uit.
Ik ben er nog steeds kwaad om.
In haar laatste programma gaat ze bijzondere connecties aan met mensen die, net als zij ook zeer bewust in het leven staan. Wie ervoor kiest aan het einde van de wereld te wonen, volgt in ieder geval niet de weg van de minste weerstand. Ik heb in ieder geval de indruk dat tijdens zo’n logeerpartij er zeer bijzondere gesprekken ontstaan. Zeker als de camera uit gaat.
Laat goed zien dat je ook als vrouw niet per se kinderen hoeft te hebben om een zeer zinvolle invulling aan het leven te geven.
(ontlurkt) Op netflix staat een prachtige film over dit onderwerp met Judy Dench. De film heet Philomena.quote:
[..]
Nee. Het drama was de praktijk dat kinderen direct van moeder gescheiden werden om geadopteerd te worden en dat kinderen die overleden in zo'n massagraf werden begraven.
Dit is het recente verhaal: https://www.theguardian.c(...)orphanage-in-ireland
Dat kan ik me voorstellen. Bij een vriendin van mij hebben ze dat wel zonder problemen gedaan..quote:
Wat betreft sterilisatie;
Ik kreeg mijn laatste kind (nummer 3) op mijn 38ste.
Het werd een geplande keizersnede gezien de ligging van de placenta.
Ik wilde heel graag na die keizersnee een sterilisatie, ik lag toch al open, maar de gynaecoloog deed het niet. Echt niet!
Ik heb gepraat als brugman maar helaas, ze deden het niet.
Wat als er wat met het kind zou zijn.
Mijn relaas dat ik het toch wilde, ook gezien mijn leeftijd en het feit dat ik er al twee had, maakte niets uit.
Ik ben er nog steeds kwaad om.
Beetje een spoiler van de filmquote:
[..]
(ontlurkt) Op netflix staat een prachtige film over dit onderwerp met Judy Dench. De film heet Philomena.
Maar prachtige film ja.ik vind het serieus onvoorstelbaar...quote:
Jeetje, sigme en lily. Wat een bemoeienis met eigen keuzes in jullie verhalen. Alsof je als vrouw nog steeds een soort van wilsonbekwaam bent en de dokter weet wat het beste voor je is. En een slechte relatie omdat je geen kinderen wil? huh? Hoe verzinnen ze het.
Die heb ik destijds in de bioscoop gezien.quote:
[..]
(ontlurkt) Op netflix staat een prachtige film over dit onderwerp met Judy Dench. De film heet Philomena.
Toch niet echt een spoiler, imo.quote:
[..]
Beetje een spoiler van de film
Huh? Er wordt dan makkelijker gedaan over sterilisatie?quote:
Ik merk ook wel dat er makkelijker over gedaan wordt als je geen kinderen hebt en je relatie gaat uit.
Oh sorry is het een sterilisatie topic gewordenquote:
[..]
Huh? Er wordt dan makkelijker gedaan over sterilisatie?
Nee, maar je post volgt op een post waarin wordt aangegeven dat verzoeken niet gehonoreerd werden. Ik stel daarop een vraag over jouw post.quote:
[..]
Oh sorry is het een sterilisatie topic geworden
Maar pardon he, zal t niet meer doen.
Ja, een lange mag ook..quote:
A. Deze wereld niet geschikt vind
B. Kinderen gewoon niet leuk vind
C. Jezelf totaal ongeschikt vind als ouder
D. Andere redenen.
Gewoon nieuwsgierigheid..
E. All of the above.quote:
Willen jullie geen kinderen omdat je
A. Deze wereld niet geschikt vind
B. Kinderen gewoon niet leuk vind
C. Jezelf totaal ongeschikt vind als ouder
D. Andere redenen.
Gewoon nieuwsgierigheid..
De voornaamste reden is dat ik gewoon dusdanig weinig met kinderen en opvoeding daarvan heb dat ik het niet wil riskeren toch de gok te wagen.
Dat alles. En omdat ik mijn vrijheid niet op wil gevenquote:
Willen jullie geen kinderen omdat je
A. Deze wereld niet geschikt vind
B. Kinderen gewoon niet leuk vind
C. Jezelf totaal ongeschikt vind als ouder
D. Andere redenen.
Gewoon nieuwsgierigheid..
Lees de reeks ff door zou ik zeggen..quote:
Willen jullie geen kinderen omdat je
A. Deze wereld niet geschikt vind
B. Kinderen gewoon niet leuk vind
C. Jezelf totaal ongeschikt vind als ouder
D. Andere redenen.
Gewoon nieuwsgierigheid..
jij ziet het steeds minder zitten?
Dat is bij mij niet het gevalquote:
En als jullie man of vrouw ze wel wil maar
jij ziet het steeds minder zitten?
Wat vraag je nou? Of wij als bewust kindvrij dat op zouden geven omdat een partner kinderen wil?quote:
En als jullie man of vrouw ze wel wil maar
jij ziet het steeds minder zitten?
Allereerst zou een man met kinderwens bij mij al geen kans maken. Daarnaast ga ik voor zoiets essentieels geen concessies doen.
Het laatste dat jij zou moeten doen op dit moment is nog een kind krijgen.. En als Kim serieus overweegt om een kind met jou op de wereld te zetten (in jullie huidige situatie) dan is zij absoluut niet geschikt om moeder te worden (iig niet op dit moment)quote:
En als jullie man of vrouw ze wel wil maar
jij ziet het steeds minder zitten?
quote:
[..]
Dat alles. En omdat ik mijn vrijheid niet op wil geven
Ja, dat is het ook.quote:
[..]
ik vind het serieus onvoorstelbaar...
Maar helaas wel waarheid.
Het was ook een hork van een gynaecoloog (oude man). Ik had toen meer stennis moeten schoppen maar heb dat helaas niet gedaan.
Maar goed, ik heb hier verder niets te zoeken, maar de problemen omtrent sterilisatie moest ik even kwijt. Ze kunnen dus echt ver gaan...
(ik lees hier mee omdat ik de keus voor geen kinderen toch interessant vind)
En om het maar meteen in de butt te nippen, dit is pertinent niet het topic voor die discussie.quote:
[..]
Het laatste dat jij zou moeten doen op dit moment is nog een kind krijgen.. En als Kim serieus overweegt om een kind met jou op de wereld te zetten (in jullie huidige situatie) dan is zij absoluut niet geschikt om moeder te worden (iig niet op dit moment)
Ik qoute jou nietquote:
[..]
Nee, maar je post volgt op een post waarin wordt aangegeven dat verzoeken niet gehonoreerd werden. Ik stel daarop een vraag over jouw post.
Maar pardon he, zal t niet meer doen.
haal dat ajb niet ook hierheen.quote:
[..]
Het laatste dat jij zou moeten doen op dit moment is nog een kind krijgen.. En als Kim serieus overweegt om een kind met jou op de wereld te zetten (in jullie huidige situatie) dan is zij absoluut niet geschikt om moeder te worden (iig niet op dit moment)
Nee, je quote niemand. Ik stel je een vraag omdat ik de context niet snap en dus benieuwd ben wat je nu precies bedoelt.quote:
Volgens mij heb je al heel veel reacties gekregen en dit topic hoeft een herhaling van al die reacties te worden.
Ik ben niet bewust kind vrij maar ik vind mezelf niet echt een goeie pa nu. Mijn vriendin romantiseert het krijgen van een kindje maar ik weet uit ervaring dat het echt niet altijd leuk is.quote:
[..]
Wat vraag je nou? Of wij als bewust kindvrij dat op zouden geven omdat een partner kinderen wil?
Allereerst zou een man met kinderwens bij mij al geen kans maken. Daarnaast ga ik voor zoiets essentieels geen concessies doen.
Zou een kind op die vraag van te voren volmondig 'ja' kunnen zeggen, volledig op de hoogte van de wereld zoals die is zijnde en ook volledig alle implicaties van één en ander begrijpende, dan had ik dat kind denk ik toch wel erg graag gewild...
[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 22-03-2017 21:24:25 ]
Ga werken aan het goede pa zijn. Neem de adviezen die je al gehad hebt ter harte en laat dit topic voor wat het is, want hier ga je niet vinden wat je zoektquote:
[..]
Ik ben niet bewust kind vrij maar ik vind mezelf niet echt een goeie pa nu. Mijn vriendin romantiseert het krijgen van een kindje maar ik weet uit ervaring dat het echt niet altijd leuk is.
.Goh, dat zou het een stuk makkelijker maken idd.quote:
Er speelt wel iets meer een rol dan dat, maar toch met name A. Alleen het állerbelangrijkste argument voor mij is eigenlijk gewoon (hoe belachelijk/vreemd/ongeloofwaardig/weetikhet anderen dat argument misschien ook vinden) dat ik een potentieel kind niet van te voren kan vragen of het zou willen bestaan.
Zou een kind op die vraag van te voren volmondig 'ja' kunnen zeggen, volledig op de hoogte van de wereld zoals die is zijnde en ook volledig alle implicaties van één en andere begrijpende, dan had ik dat kind denk ik toch wel erg graag gewild...
Ik moet eerlijk zeggen dat A voor mij ook wel een belangrijk ding is. Voornamelijk de verantwoordelijkheden die je een mens ongevraagd toebedeeld o.a.. Maar goed, dat is allemaal zo koffiedik kijken.
Ben ik het helemaal mee eens, maar had geen zin in een ellelang cryptisch gebeuren..quote:
[..]
En om het maar meteen in de butt te nippen, dit is pertinent niet het topic voor die discussie.
Maar tegenwoordig is dat helemaal niet meer het geval, de noodzaak that is. Waarom blijft het dan vooralsnog zo lastig voor het gros van de maatschappij te accepteren dat mensen niet voor kinderen kiezen... Ik zou denken dat juist ouders heel goed snappen waarom iemand niet voor kinderen kiest. Maar vooralsnog lijkt het omgekeerde waarheid. Ik snap het niet zo goed.
Was ook geen verwijt naar jou toe, mocht dat zo overkomen dan excuusquote:
[..]
Ben ik het helemaal mee eens, maar had geen zin in een ellelang cryptisch gebeuren..
.quote:
[..]
Was ook geen verwijt naar jou toe, mocht dat zo overkomen dan excuus
Omdat sommige mensen nogal vastgeroest zijn in bepaalde denkpatronen over "hoe het hoort,"quote:
Ik zat nog eens na te denken over dat ingeroeste beeld van huisje, boompje, beestje. Van vroeger uit kan ik de noodzaak (naast uiteraard de wens) van kinderen heel goed snappen, had je geen kinderen dan was je helemaal op jezelf aangewezen in alle aspecten van het leven. Vroeger was het krijgen van hele elftallen normaal ook.
Maar tegenwoordig is dat helemaal niet meer het geval, de noodzaak that is. Waarom blijft het dan vooralsnog zo lastig voor het gros van de maatschappij te accepteren dat mensen niet voor kinderen kiezen... Ik zou denken dat juist ouders heel goed snappen waarom iemand niet voor kinderen kiest. Maar vooralsnog lijkt het omgekeerde waarheid. Ik snap het niet zo goed.
En als je afwijkt van die denkpatronen dan is dat super-raar.
Ik, als moeder, begrijp heel goed dat mensen niet voor kinderen kiezen.. Ik vind het moederschap prachtig maar het vergt enorm veel en ik snap best dat mensen daar geen behoefte aan hebben. En ik juich het alleen maar toe dat mensen die eigenlijk geen kinderen willen niet toch kinderen krijgen..quote:
Ik zat nog eens na te denken over dat ingeroeste beeld van huisje, boompje, beestje. Van vroeger uit kan ik de noodzaak (naast uiteraard de wens) van kinderen heel goed snappen, had je geen kinderen dan was je helemaal op jezelf aangewezen in alle aspecten van het leven. Vroeger was het krijgen van hele elftallen normaal ook.
Maar tegenwoordig is dat helemaal niet meer het geval, de noodzaak that is. Waarom blijft het dan vooralsnog zo lastig voor het gros van de maatschappij te accepteren dat mensen niet voor kinderen kiezen... Ik zou denken dat juist ouders heel goed snappen waarom iemand niet voor kinderen kiest. Maar vooralsnog lijkt het omgekeerde waarheid. Ik snap het niet zo goed.
Maar ik ervaar dat dus helemaal niet bij sommige mensen, maar bij echt heel veel mensen.quote:
[..]
Omdat sommige mensen nogal vastgeroest zijn in bepaalde denkpatronen over "hoe het hoort,"
En als je afwijkt van die denkpatronen dan is dat super-raar.
Kinderen niet leuk vinden is redelijk geaccepteerd, maar zelf geen kinderen willen krijgen is als een buitenaards verschijnsel omdat dan het 'maar van jezelf is anders'-argument om de hoek komt kijken.
Hier op FOK! is er meer begrip voor de keuze geen kinderen te willen krijgen dan ik in heel mijn leven heb gehad van de mensen om me heen
. Nu kan dat ook wat zeggen over de mensen waarmee ik me omring, hoor . Maar hoe dat taboe te doorbreken?Wel vervelend dat je dat bij heel veel mensen ervaart. Ik kan je echter geen tips geven over hoe je het taboe doorbreekt.quote:
[..]
Maar ik ervaar dat dus helemaal niet bij sommige mensen, maar bij echt heel veel mensen.
Kinderen niet leuk vinden is redelijk geaccepteerd, maar zelf geen kinderen willen krijgen is als een buitenaards verschijnsel omdat dan het 'maar van jezelf is anders'-argument om de hoek komt kijken.
Hier op FOK! is er meer begrip voor de keuze geen kinderen te willen krijgen dan ik in heel mijn leven heb gehad van de mensen om me heen
Ik ben zelf altijd heel eerlijk en open over hoe ik over kinderen denk geweest.
Misschien was ik tot op het botte toe eerlijk en dat het dan wel doordringt tot mensen? Geen idee.
Heel grappig, bij mijn oma heeft maar 1 kleinkind zelf weer kinderenquote:
Ik zat nog eens na te denken over dat ingeroeste beeld van huisje, boompje, beestje. Van vroeger uit kan ik de noodzaak (naast uiteraard de wens) van kinderen heel goed snappen, had je geen kinderen dan was je helemaal op jezelf aangewezen in alle aspecten van het leven. Vroeger was het krijgen van hele elftallen normaal ook.
Maar tegenwoordig is dat helemaal niet meer het geval, de noodzaak that is. Waarom blijft het dan vooralsnog zo lastig voor het gros van de maatschappij te accepteren dat mensen niet voor kinderen kiezen... Ik zou denken dat juist ouders heel goed snappen waarom iemand niet voor kinderen kiest. Maar vooralsnog lijkt het omgekeerde waarheid. Ik snap het niet zo goed.
Maar ze snapt het helemaal. Nooit aan beginnen zegt ze. Als de tijden anders waren geweest toen zij jong was...
(leuk om te horen voor haar kinderen
Maar mijn oma is weinig subtiel)Ik ben zelf ook weinig subtiel wanneer het over onderwerpen gaat die voor mij belangrijk zijn en mensen willen dat niet snappen. Maar op een of andere manier wil dat nog niet zo vatten of zo.quote:
[..]
Wel vervelend dat je dat bij heel veel mensen ervaart. Ik kan je echter geen tips geven over hoe je het taboe doorbreekt.
Ik ben zelf altijd heel eerlijk en open over hoe ik over kinderen denk geweest.
Misschien tot op het botte toe en dat het dan wel doordringt tot mensen?
Je voelt je dan niet echt serieus genomen ... vervelend is dat.quote:
[..]
Ik ben zelf ook weinig subtiel wanneer het over onderwerpen gaat die voor mij belangrijk zijn en mensen willen dat niet snappen. Maar op een of andere manier wil dat nog niet zo vatten of zo.
Mijn schoonmoeder zat ook eens te mekkeren over kleinkinderen, dus ik zei gelijk: komen er niet. Oh, waarom dan niet? Ik: nou ik vind kinderen niets aan en ze kosten vrije tijd en geld.
Dikke stilte..
Dus waarop mijn vriend ineens zegt: ja, zo praten ze allemaal.. (hij weet wel hoe ik er echt over denk)
Maar dit soort opmerkingen helpen dus niet
En vooral niet bij mijn schoonmoeder die dan ergens nog de hoop heeft oma te worden..
Al het bovenstaande. Ik heb geen hekel aan kinderen, maar ik heb er ook echt niks mee. Soms leuk, voor even, en daarna graag heel gauw opsodemieteren naar je ouders aub.quote:
Willen jullie geen kinderen omdat je
A. Deze wereld niet geschikt vind
B. Kinderen gewoon niet leuk vind
C. Jezelf totaal ongeschikt vind als ouder
D. Andere redenen.
Gewoon nieuwsgierigheid..
Bovendien vind ik de staat van de wereld niet bepaald prettig voor een kind om in op te groeien (weer een terroristische aanslag, waar gaat het heen met de wereld? er zijn al te veel mensen). En bovenal heb ik echt echt echt geen zin om al mijn vrijheid op te geven en de grote verantwoordelijkheid die het hebben van een kind met zich meebrengt te dragen. Vond een huisdier altijd al veel gedoe, en dan was het nog niet eens van mij. Een huisdier kan je wegdoen als het te veel gedoe oplevert, een kind daarentegen daar zit je minstens 18 jaar aan vast qua verantwoordelijkheden, en meestal nog wat langer. Dus nee, niks voor mij.
Ja, dat is het vooral. Het gevoel dat mensen je geven dat je eigenlijk zelf helemaal niet weet wat je wil. Terwijl ik juist heel goed weet wat ik wil, of eigenlijk vooral NIET wil en waarom.quote:
[..]
Je voelt je dan niet echt serieus genomen ... vervelend is dat.
Mijn schoonmoeder zat ook eens te mekkeren over kleinkinderen, dus ik zei gelijk: komen er niet. Oh, waarom dan niet? Ik: nou ik vind kinderen niets aan en ze kosten vrije tijd en geld.
Dikke stilte..
Dus waarop mijn vriend ineens zegt: ja, zo praten ze allemaal.. (hij weet wel hoe ik er echt over denk)
Maar dit soort opmerkingen helpen dus niet
En vooral niet bij mijn schoonmoeder die dan ergens nog de hoop heeft oma te worden..
Als ik dat andersom zou doen dan heb ik ruzie. Ik snap de gevoeligheid voor wat betreft dat onderwerp ook niet goed. Als ik zeg 'ik hoef geen vent' is iedereen vol lof en jofel dat ik zo zelfstandig ben en shit. Maar als ik zeg, ik wil geen kinderen dan ben ik een alien. We zitten nog echt in een keurslijf, wat dat betreft.
Precies dit.. je het gevoel geven dat je heel raar en afwijkend bent.quote:
[..]
Ja, dat is het vooral. Het gevoel dat mensen je geven dat je eigenlijk zelf helemaal niet weet wat je wil. Terwijl ik juist heel goed weet wat ik wil, of eigenlijk vooral NIET wil en waarom.
Als ik dat andersom zou doen dan heb ik ruzie. Ik snap de gevoeligheid voor wat betreft dat onderwerp ook niet goed. Als ik zeg 'ik hoef geen vent' is iedereen vol lof en jofel dat ik zo zelfstandig ben en shit. Maar als ik zeg, ik wil geen kinderen dan ben ik een alien. We zitten nog echt in een keurslijf, wat dat betreft.
Terwijl dit juist een keuze moet zijn die je met volle overtuiging moet maken en als dat niet bent kun je het beter niet doen.
Misschien is het ook nog zo'n issue, omdat we in een bepaalde leeftijd zitten?
Wellicht dat leeftijd ook meespeelt inderdaad. Hoewel ik wel merk dat ik nu meer serieus genomen word om mijn mening dan toen ik 20 was. Terwijl die mening niks veranderd isquote:
[..]
Precies dit.. je het gevoel geven dat je heel raar en afwijkend bent.
Terwijl dit juist een keuze moet zijn die je met volle overtuiging moet maken en als dat niet bent kun je het beter niet doen.
Misschien is het ook nog zo'n issue, omdat we in een bepaalde leeftijd zitten?
.Aan de andere kant, homoseksualiteit is ook nog lang niet volledig geaccepteerd. Dus misschien is die tijd van vrijheid en andersdenken ook maar een wassen neus.
Ik had toen ik 22 jaar was eens mijn oudtante (strenggelovig, zwarte kousenkerk etc.) aan de telefoon. Wanneer ik eens aan de kinderen ging beginnen. Kom dan maar eens met je argumenten. Ik zat destijds nog op school en woonde toen of nog thuis of net samenquote:
[..]
Wellicht dat leeftijd ook meespeelt inderdaad. Hoewel ik wel merk dat ik nu meer serieus genomen word om mijn mening dan toen ik 20 was. Terwijl die mening niks veranderd is
Ja wel een ideale basis om kinderen te krijgen ... Maar qua leeftijd begon de tijd al te dringen he..
Dat alles, al vind ik kinderen wel leuk. Voor even. Heb alleen niks met babies die nog niks kunnen, geen enkele zelfstandigheid hebben.quote:
Willen jullie geen kinderen omdat je
A. Deze wereld niet geschikt vind
B. Kinderen gewoon niet leuk vind
C. Jezelf totaal ongeschikt vind als ouder
D. Andere redenen.
Gewoon nieuwsgierigheid..
E: Vrijheid behouden
F: Niet verantwoordelijk willen zijn voor een ander leven
G: Absoluut gruwelen van zwangerschap en bevalling
H: Erfelijke aandoeningen/ risico op kind met gebruiksaanwijzing
I: Gewoon die behoefte niet voelen
Misschien een beetje te 'abstract' bekeken hoor, maar zou dat niet zijn grondslag kunnen hebben in het feit dat men voor de overleving van het menselijke ras uiteindelijk nou éénmaal wel afhankelijk van in ieder geval een zekere mate van voortplanting is en men de keuze om kinderloos/kindvrij te blijven in die zin ziet als een (soort van) aantasting?quote:
Ik zat nog eens na te denken over dat ingeroeste beeld van huisje, boompje, beestje. Van vroeger uit kan ik de noodzaak (naast uiteraard de wens) van kinderen heel goed snappen, had je geen kinderen dan was je helemaal op jezelf aangewezen in alle aspecten van het leven. Vroeger was het krijgen van hele elftallen normaal ook.
Maar tegenwoordig is dat helemaal niet meer het geval, de noodzaak that is. Waarom blijft het dan vooralsnog zo lastig voor het gros van de maatschappij te accepteren dat mensen niet voor kinderen kiezen... Ik zou denken dat juist ouders heel goed snappen waarom iemand niet voor kinderen kiest. Maar vooralsnog lijkt het omgekeerde waarheid. Ik snap het niet zo goed.
F en H hier ook wel. Al viel H voor mij al wel een beetje onder A (ik zie de wereld daarbij op zowel grootste als kleinste schaal en alle schalen daartussen). Bij F is het dan niet zozeer het niet wíllen, maar dat gewoon een mega big deal vinden en daardoor gewoon hartstikke eng...quote:
[..]
Dat alles, al vind ik kinderen wel leuk. Voor even. Heb alleen niks met babies die nog niks kunnen, geen enkele zelfstandigheid hebben.
E: Vrijheid behouden
F: Niet verantwoordelijk willen zijn voor een ander leven
G: Absoluut gruwelen van zwangerschap en bevalling
H: Erfelijke aandoeningen/ risico op kind met gebruiksaanwijzing
I: Gewoon die behoefte niet voelen
Ik denk dat de meeste mensen helemaal niet voortplanten om de soort te laten voortbestaan, om eerlijk te zijn. Het is niet dat het nu zo slecht gaat met de mensheid dat we op uitsterven staan.quote:
[..]
Misschien een beetje te 'abstract' bekeken hoor, maar zou dat niet zijn grondslag kunnen hebben in het feit dat men voor de overleving van het menselijke ras uiteindelijk nou éénmaal wel afhankelijk van in ieder geval een zekere mate van voortplanting is en men de keuze om kinderloos/kindvrij te blijven in die zin ziet als een (soort van) aantasting?
Ik dénk dat het te maken heeft met de reflectie naar hun eigen keuze. Dat er, hoe onredelijk ook, een waardeoordeel vast hangt naar mensen met kinderen wanneer iemand ervoor kiest geen kinderen te krijgen.
Ik bedoelde niet per se op een bewust niveau hè, het zou ook ónbewust een rol kunnen spelen en dan niet vanuit een rationele insteek, maar puur vanuit een bepaald instinct...quote:
[..]
Ik denk dat de meeste mensen helemaal niet voortplanten om de soort te laten voortbestaan, om eerlijk te zijn. Het is niet dat het nu zo slecht gaat met de mensheid dat we op uitsterven staan.
Ik dénk dat het te maken heeft met de reflectie naar hun eigen keuze. Dat er, hoe onredelijk ook, een waardeoordeel vast hangt naar mensen met kinderen wanneer iemand ervoor kiest geen kinderen te krijgen.
Dat wat jij zegt zou het misschien ook best kunnen zijn ja
Ah juist, het echte echte echte oerinstinct. Dat zou kunnen iddquote:
[..]
Ik bedoelde niet per se op een bewust niveau hè, het zou ook ónbewust een rol kunnen spelen en dan niet vanuit een rationele insteek, maar puur vanuit een bepaald instinct...
Dat wat jij zegt zou het misschien ook best kunnen zijn ja
.Maar dat verklaart niet helemaal waarom geen kinderen willen nog als raar wordt ervaren. Tenzij dat onbewuste instinct zo sterk is dat niet voort willen planten daadwerkelijk als bedreiging voor de soort wordt gezien.
Dat is iig wel hoe ik dat dan zo'n beetje voor me zag. Maar geen idee of daar überhaupt een kern van waarheid in zit hoor, ik doe ook maar een gokquote:
[..]
Ah juist, het echte echte echte oerinstinct. Dat zou kunnen idd
Maar dat verklaart niet helemaal waarom geen kinderen willen nog als raar wordt ervaren. Tenzij dat onbewuste instinct zo sterk is dat niet voort willen planten daadwerkelijk als bedreiging voor de soort wordt gezien.
Voor mij sowieso E, F, H en I. Verantwoordelijkheid heb ik geen zin in, en een kind met een gebruiksaanwijzing vergt nóg meer verantwoordelijkheid. Zeker als het een zware gebruiksaanwijzing is. En I ook: ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dat ook zou willen als ik mensen met kinderen zie. Integendeel, ik was altijd blij dat die kinderen niet onder mijn eigen verantwoordelijkheid vielen. G heb ik nooit over nagedacht, zou op zich geen issue zijn, maar ik denk bij het idee van kinderen voornamelijk aan alles wat er na de geboorte komt.quote:
[..]
Dat alles, al vind ik kinderen wel leuk. Voor even. Heb alleen niks met babies die nog niks kunnen, geen enkele zelfstandigheid hebben.
E: Vrijheid behouden
F: Niet verantwoordelijk willen zijn voor een ander leven
G: Absoluut gruwelen van zwangerschap en bevalling
H: Erfelijke aandoeningen/ risico op kind met gebruiksaanwijzing
I: Gewoon die behoefte niet voelen
G kan ook het geestelijke aspect zijn he.quote:
G (post Strawberry) is geen factor voor mij, dat doet me allemaal niet zoveel... (ik ben sowieso niet zo'n angsthaas als het gaat om lichamelijke aspecten, ik ben veel meer een angsthaas als het gaat om geestelijke aspecten).
Idem.quote:
[..]
Voor mij sowieso E, F, H en I. Verantwoordelijkheid heb ik geen zin in, en een kind met een gebruiksaanwijzing vergt nóg meer verantwoordelijkheid. Zeker als het een zware gebruiksaanwijzing is. En I ook: ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dat ook zou willen als ik mensen met kinderen zie. Integendeel, ik was altijd blij dat die kinderen niet onder mijn eigen verantwoordelijkheid vielen. G heb ik nooit over nagedacht, zou op zich geen issue zijn, maar ik denk bij het idee van kinderen voornamelijk aan alles wat er na de geboorte komt.