Ik weet wel dat mijn moeder eigenlijk stiekem het meeste heeft met mijn kinderen in vergelijking met die van mij broer. Ze was ook bij beide bevallingen en ze is echt oma van mijn kinderen (geen oppasoma, daarvoor wonen we te ver weg).quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:28 schreef Gia het volgende:
[..]
Haha, en als je oma wordt, vind je je kleinkind ook geweldig!
Overigens op het oma aspect ingaand, zou je dan oma worden vua een zoon of via een dochter? Want dat maakt, vrees ik, wel veel verschil.
Ik heb twee zussen en wij kwamen vroeger meer bij mijn moeders kant van de familie dan aan mijn vaders kant. Was net alsof dat verder weg familie was. Nu nog steeds heb ik meer contact met neven en nichten van moeders kant dan van vaders kant.
Bij onszelf merk ik dat minder. Maar heb ook wel een goede band met mijn schoonfamilie, ook qua gespreksstof heb ik daar meer mee dan met mijn eigen zussen.Ik ben niet zo'n toppersconcerttype, als je begrijpt wat ik bedoel.
Maar ik zie wel dat bij tantes van mij die dochters hebben, de kleinkinderen vaker bij oma komen dan bij tantes die zonen hebben.
Ikzelf heb twee zonen en hoop wel net zo'n goede band te krijgen met hun vrouw(en)/partner als ik heb met mijn schoonfamilie.
Haha, ik herken je angstbeeldenquote:Op donderdag 12 mei 2016 13:31 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al). Maar ja, ik wil haar natuurlijk ook echt niet kwijt. Ik zie echt helemaal niets leuks aan een baby, ik vind baby's strontlelijk, ze maken lawaai, houden je uit je slaap, kunnen niet met je praten en zorgen ervoor dat je niets meer ongepland kan gaan doen.
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleurenHet moet altijd over dat kind gaan
Zit je lekker met z'n allen te BBQ-en, moet dat kind een potje Olvarit naar binnen geschoven hebben, nou, dan heb ik meteen gegeten en gedronken als ik dat ranzige gebeuren zie
Als een kind wat ouder is en zelf dingen kan en praten en zo, lijkt het me nog niet eens zo heel vervelend, maar die eerste jaren lijken me echt een enorme opgave.
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigensEn ik hoorde een andere vrouwelijke (wat oudere) collega laatst zeggen dat als ze nog een keer mocht kiezen, ze had gekozen om kinderloos te blijven.
Ik vind wel, hoe ouder kinderen worden hoe leuker.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:31 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al). Maar ja, ik wil haar natuurlijk ook echt niet kwijt. Ik zie echt helemaal niets leuks aan een baby, ik vind baby's strontlelijk, ze maken lawaai, houden je uit je slaap, kunnen niet met je praten en zorgen ervoor dat je niets meer ongepland kan gaan doen.
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleurenHet moet altijd over dat kind gaan
Zit je lekker met z'n allen te BBQ-en, moet dat kind een potje Olvarit naar binnen geschoven hebben, nou, dan heb ik meteen gegeten en gedronken als ik dat ranzige gebeuren zie
Als een kind wat ouder is en zelf dingen kan en praten en zo, lijkt het me nog niet eens zo heel vervelend, maar die eerste jaren lijken me echt een enorme opgave.
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigensEn ik hoorde een andere vrouwelijke (wat oudere) collega laatst zeggen dat als ze nog een keer mocht kiezen, ze had gekozen om kinderloos te blijven.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ja, van die mensen die nadat ze een kind hebben om 19:00 al beginnen te gapen en dan hebben ze een keer zich een avond weten los te wurmen van hun kind, dan wil je om 21:00 afspreken ergens (lijkt me een heel schappelijke tijd, ben zelf ook geen 18 meerquote:Op donderdag 12 mei 2016 13:35 schreef Strani het volgende:
[..]
Haha, ik herken je angstbeelden
Ik zie hetzelfde inderdaad om mij heen, of dan eigenlijk vooral bij de vriendinnen van mijn vrouw. Het worden gewoon volledig andere mensen.
Schattig? Een puppy of een kitten, die vind ik schattig, een baby vind ik écht niets schattigs aan, de een nog lelijker dan de ander. Kan me ook niet voorstellen dat ik mijn eigen kind dan ineens wél schattig ga vinden.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:41 schreef snakelady het volgende:
[..]
Ik vind wel, hoe ouder kinderen worden hoe leuker.
Ik vind baby's en peuters schattig enzo, maar je kan er zo weinig mee.
Vanwaar dat kleinerende 'beweren'?quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Gunner het volgende:
Van de vrouwen die hier beweren dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Mijn vrouw is 34 en wil ook nog geen kinderen. Haar zus is trouwens 40 en heeft ook nooit aandrang gevoeld voor zover ik weet.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Gunner het volgende:
Van de vrouwen die hier beweren dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Dat vind ik dan weer zo denigrerend, niet iedere vrouw wil kinderen, klaarquote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Gunner het volgende:
Van de vrouwen die hier beweren dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Maar waarom dan 'beweren', en niet gewoon 'aangeven'?quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:53 schreef Gunner het volgende:
Voel je niet zo aangevallen zeg. Ik pretendeer helemaal niet iemand dan te kennen...pffff...
Het is op zich best een legitieme vraag, hoe irritant hij ook is. Er zijn nou eenmaal veel vrouwen die bij het ouder worden van mening veranderen.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:52 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Vanwaar dat kleinerende 'beweren'?
Maar 31 hoor als jij denkt dat je na het verkrijgen van deze informatie denkt beter in staat te zijn iemand te kennen dan zij zichzelf...
Het gaat vooral om de verwoording, niet de vraag an sich, al vind ik 'm altijd vrij betweterig.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:54 schreef Strani het volgende:
[..]
Het is op zich best een legitieme vraag, hoe irritant hij ook is. Er zijn nou eenmaal veel vrouwen die bij het ouder worden van mening veranderen.
Sorry. het was echt niet denigrerend bedoelt of wat dan ook. Het spijt me dat je er zo aanstoot aan neemt. Kusje erop?quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:54 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Maar waarom dan 'beweren', en niet gewoon 'aangeven'?
Vooruit.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:55 schreef Gunner het volgende:
[..]
Sorry. het was echt niet denigrerend bedoelt of wat dan ook. Het spijt me dat je er zo aanstoot aan neemt. Kusje erop?
Duidelijk. Ja, ik ken de irritatiequote:Op donderdag 12 mei 2016 13:55 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Het gaat vooral om de verwoording, niet de vraag an sich, al vind ik 'm altijd vrij betweterig.
Het grappige is dat de natuur er doorgaans voor zorgt dat je dat dus juist wél doetquote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Schattig? Een puppy of een kitten, die vind ik schattig, een baby vind ik écht niets schattigs aan, de een nog lelijker dan de ander. Kan me ook niet voorstellen dat ik mijn eigen kind dan ineens wél schattig ga vinden.
Je hebt nog gelijk ook.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:31 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al). Maar ja, ik wil haar natuurlijk ook echt niet kwijt. Ik zie echt helemaal niets leuks aan een baby, ik vind baby's strontlelijk, ze maken lawaai, houden je uit je slaap, kunnen niet met je praten en zorgen ervoor dat je niets meer ongepland kan gaan doen.
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleurenHet moet altijd over dat kind gaan
Zit je lekker met z'n allen te BBQ-en, moet dat kind een potje Olvarit naar binnen geschoven hebben, nou, dan heb ik meteen gegeten en gedronken als ik dat ranzige gebeuren zie
Als een kind wat ouder is en zelf dingen kan en praten en zo, lijkt het me nog niet eens zo heel vervelend, maar die eerste jaren lijken me echt een enorme opgave.
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigensEn ik hoorde een andere vrouwelijke (wat oudere) collega laatst zeggen dat als ze nog een keer mocht kiezen, ze had gekozen om kinderloos te blijven.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik wildegraag een baby, maar vroeg me ook wel af of ik een ouder kind ook leuk zou vinden, of dat niet heel moeilijk zou zijn, etc. Ik genoot van mijn baby, die vond ik zeker niet saai, maar ik vind het opgroeiende kind ook heel erg leuk. Ik vind het erg leuk juist dat ze praat en een eigen mening krijgt en soms ook vervelende of bijdehante opmerkingen maakt. Ik vind de ontwikkeling echt misschien wel het allermooiste wat van het hebben van een kind; da tis ook iets wat ik vantevoren nooit gedacht had.quote:Op donderdag 12 mei 2016 14:11 schreef deedeetee het volgende:
[..]
Je hebt nog gelijk ook.Ik vond al mijn kinderen als baby doodsaai en de blérende exemplaren ( met name de oudste want dat was een huilbaby ) echt bloed irritant.
![]()
Ik weet nog steeds niet hoe snel ik een winkel uit moet rennen als er een blérkind in de zaak is.
En als ze ouder zijn en gaan praten kunnen ze vreselijk vervelende opmerkingen gaan maken en als ze in hun tienerjaren komen houd je dan maar helemaal vast !
Ik dacht dat ik een baby erg leuk zou vinden. Heb daarvoor zondagschoolklas geleid e.d. Zelfs een vooropleiding gedaan om de kinderbescherming in te gaan. Plannen gemaakt om in een kindertehuis in Tanzanië te gaan werken....quote:Op donderdag 12 mei 2016 14:41 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik wildegraag een baby, maar vroeg me ook wel af of ik een ouder kind ook leuk zou vinden, of dat niet heel moeilijk zou zijn, etc. Ik genoot van mijn baby, die vond ik zeker niet saai, maar ik vind het opgroeiende kind ook heel erg leuk. Ik vind het erg leuk juist dat ze praat en een eigen mening krijgt en soms ook vervelende of bijdehante opmerkingen maakt. Ik vind de ontwikkeling echt misschien wel het allermooiste wat van het hebben van een kind; da tis ook iets wat ik vantevoren nooit gedacht had.
Dat laatste zou het taboe ook vanaf moeten. Dat schuldgevoel dat men zichzelf aanpraat, en waar anderen dan ook nog eens hard aan meedoen, als je iets in de omgang met je kind anders doet dan zij.quote:Op donderdag 12 mei 2016 14:51 schreef deedeetee het volgende:
[..]
Ik dacht dat ik een baby erg leuk zou vinden. Heb daarvoor zondagschoolklas geleid e.d. Zelfs een vooropleiding gedaan om de kinderbescherming in te gaan. Plannen gemaakt om in een kindertehuis in Tanzanië te gaan werken....
Ik wist me echt geen raad. De ouders van nu bestond toen nog niet zo lang. Dus daar ijverig goede raad gezocht. :
* Ga gezellig met je baby op een kleed op de vloer zitten met speeltjes. * O.k. ik doe dat dus. Daar zat ik dan dom naar die baby van een half jaar oud te kijken en me af te vragen * wat nu ? *![]()
ik voelde me vreselijk schuldig omdat ik er niks aan vond
Of alles om jouw kind draait of niet heb je zelf redelijk in de hand (tenzij je een kind krijgt met een aandoening, dan kun je soms niet anders). Het zijn keuzes. De beste keuze lijkt mij dat je ook deels voor jezelf blijft kiezen. Daar word je een gelukkiger mens van en kinderen hebben meer aan gelukkige ouders, dan depressieve ouders.quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:31 schreef Metalfreak het volgende:
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al). Maar ja, ik wil haar natuurlijk ook echt niet kwijt. Ik zie echt helemaal niets leuks aan een baby, ik vind baby's strontlelijk, ze maken lawaai, houden je uit je slaap, kunnen niet met je praten en zorgen ervoor dat je niets meer ongepland kan gaan doen.
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleurenHet moet altijd over dat kind gaan
Zit je lekker met z'n allen te BBQ-en, moet dat kind een potje Olvarit naar binnen geschoven hebben, nou, dan heb ik meteen gegeten en gedronken als ik dat ranzige gebeuren zie
Als een kind wat ouder is en zelf dingen kan en praten en zo, lijkt het me nog niet eens zo heel vervelend, maar die eerste jaren lijken me echt een enorme opgave.
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigensEn ik hoorde een andere vrouwelijke (wat oudere) collega laatst zeggen dat als ze nog een keer mocht kiezen, ze had gekozen om kinderloos te blijven.
24, veel wijsheid met deze informatiequote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Gunner het volgende:
Van de vrouwen die hier beweren posten dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Ha, kwestie van tijd voordat de werpdrang opdoemt!quote:Op donderdag 12 mei 2016 16:45 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
24, veel wijsheid met deze informatie
Autorijden kan ook verkeerd aflopen en toch doe je dat waarschijnlijk iedere dag. Om nou rekening te houden met al wat eventueel mis zou kunnen gaan, ook al is de kans heel klein, lijkt mij een beetje overtrokken.quote:Op donderdag 12 mei 2016 17:01 schreef Polenbatser het volgende:
Hier 31 en ik wil ook geen kinderen. Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat als ik een man tref voor wie het echt heel erg belangrijk is dat ik best open sta voor eventueel tóch een kind. Bij mij hangt het vooral op het feit dat ik het een grote aanslag vind op je lichaam. Dan heb ik het niet over striae trouwens, want die boeien me niet, maar zoals een user hier schreef dat ze een totaalruptuur had en een jaar bezig was met hersteloperaties.... brrr. Dat is het mij gewoon niet waard. Moet er niet aan denken blijvend incontinent te zijn door de bevalling.
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit. Denk niet dat ik van een zwangerschap kan genieten, eigenlijk denk ik dat angst overheerst. Mocht mijn partner toch heel graag een kind/kinderen willen zal daar dus goed over gepraat moeten worden, sowieso ga ik niet natuurlijk bevallen dus, maar zou het dan met een keizersnede moeten. Geen idee of dat mogelijk is op 'bestelling'. Ben er sowieso niet mee bezig en de kans is groot dat ik m'n tijd 'misloop'.
Oh, *ril* dat vind ik dus ook echt heel engquote:Op donderdag 12 mei 2016 17:01 schreef Polenbatser het volgende:
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |