NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik wildegraag een baby, maar vroeg me ook wel af of ik een ouder kind ook leuk zou vinden, of dat niet heel moeilijk zou zijn, etc. Ik genoot van mijn baby, die vond ik zeker niet saai, maar ik vind het opgroeiende kind ook heel erg leuk. Ik vind het erg leuk juist dat ze praat en een eigen mening krijgt en soms ook vervelende of bijdehante opmerkingen maakt. Ik vind de ontwikkeling echt misschien wel het allermooiste wat van het hebben van een kind; da tis ook iets wat ik vantevoren nooit gedacht had.quote:Op donderdag 12 mei 2016 14:11 schreef deedeetee het volgende:
[..]
Je hebt nog gelijk ook.Ik vond al mijn kinderen als baby doodsaai en de blérende exemplaren ( met name de oudste want dat was een huilbaby ) echt bloed irritant.
Ik weet nog steeds niet hoe snel ik een winkel uit moet rennen als er een blérkind in de zaak is.
En als ze ouder zijn en gaan praten kunnen ze vreselijk vervelende opmerkingen gaan maken en als ze in hun tienerjaren komen houd je dan maar helemaal vast !
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik dacht dat ik een baby erg leuk zou vinden. Heb daarvoor zondagschoolklas geleid e.d. Zelfs een vooropleiding gedaan om de kinderbescherming in te gaan. Plannen gemaakt om in een kindertehuis in Tanzanië te gaan werken....quote:
[..]
Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik wildegraag een baby, maar vroeg me ook wel af of ik een ouder kind ook leuk zou vinden, of dat niet heel moeilijk zou zijn, etc. Ik genoot van mijn baby, die vond ik zeker niet saai, maar ik vind het opgroeiende kind ook heel erg leuk. Ik vind het erg leuk juist dat ze praat en een eigen mening krijgt en soms ook vervelende of bijdehante opmerkingen maakt. Ik vind de ontwikkeling echt misschien wel het allermooiste wat van het hebben van een kind; da tis ook iets wat ik vantevoren nooit gedacht had.
Ik wist me echt geen raad. De ouders van nu bestond toen nog niet zo lang. Dus daar ijverig goede raad gezocht. :
* Ga gezellig met je baby op een kleed op de vloer zitten met speeltjes. * O.k. ik doe dat dus. Daar zat ik dan dom naar die baby van een half jaar oud te kijken en me af te vragen * wat nu ? *
ik voelde me vreselijk schuldig omdat ik er niks aan vond
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Dat laatste zou het taboe ook vanaf moeten. Dat schuldgevoel dat men zichzelf aanpraat, en waar anderen dan ook nog eens hard aan meedoen, als je iets in de omgang met je kind anders doet dan zij.quote:
[..]
Ik dacht dat ik een baby erg leuk zou vinden. Heb daarvoor zondagschoolklas geleid e.d. Zelfs een vooropleiding gedaan om de kinderbescherming in te gaan. Plannen gemaakt om in een kindertehuis in Tanzanië te gaan werken....
Ik wist me echt geen raad. De ouders van nu bestond toen nog niet zo lang. Dus daar ijverig goede raad gezocht. :
* Ga gezellig met je baby op een kleed op de vloer zitten met speeltjes. * O.k. ik doe dat dus. Daar zat ik dan dom naar die baby van een half jaar oud te kijken en me af te vragen * wat nu ? *
ik voelde me vreselijk schuldig omdat ik er niks aan vond
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Of alles om jouw kind draait of niet heb je zelf redelijk in de hand (tenzij je een kind krijgt met een aandoening, dan kun je soms niet anders). Het zijn keuzes. De beste keuze lijkt mij dat je ook deels voor jezelf blijft kiezen. Daar word je een gelukkiger mens van en kinderen hebben meer aan gelukkige ouders, dan depressieve ouders.quote:
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al). Maar ja, ik wil haar natuurlijk ook echt niet kwijt. Ik zie echt helemaal niets leuks aan een baby, ik vind baby's strontlelijk, ze maken lawaai, houden je uit je slaap, kunnen niet met je praten en zorgen ervoor dat je niets meer ongepland kan gaan doen.
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleurenHet moet altijd over dat kind gaan
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigensEn ik hoorde een andere vrouwelijke (wat oudere) collega laatst zeggen dat als ze nog een keer mocht kiezen, ze had gekozen om kinderloos te blijven.
Ik vond het leuk vanaf dag 1. Niet bijzonder zwaar. Ok, je kan niet meer alles zoals je vooraf gewend was. Je moet meer plannen, je moet rekening houden met dat je een kind hebt. Dat is soms niet meer dan een oppas regelen, maar dat moet je dus wel regelen. En het kost geld natuurlijk. En zeker als je het niet ruim hebt betekent dat ook dat je andere dingen financieel moet laten. Maar het is echt leuk vind ik. En zeker naar mate ze ouder worden wordt het steeds leuker. Als je met ze kan communiceren vooral. Dat maakt e.e.a. ook makkelijker. En ja, er zijn ook momenten dat het even lastig is en minder leuk. Maar dat geldt voor alles. Ook voor mijn vrouw. Die is ook bij tijd en wijle strontvervelend. En ik ben dat ook overigens.
Volgens mij doen heel veel mensen het zichzelf aan. Zijn heel druk bezig met moeten en regelen. En dan wordt het inderdaad zwaar. Wij kozen altijd om met de stroom mee te roeien. Zoveel fijner!
24, veel wijsheid met deze informatiequote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Gunner het volgende:
Van de vrouwen die hier beweren posten dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Ha, kwestie van tijd voordat de werpdrang opdoemt!quote:Op donderdag 12 mei 2016 16:45 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
24, veel wijsheid met deze informatie
Conscience do cost.
Hier 31 en ik wil ook geen kinderen. Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat als ik een man tref voor wie het echt heel erg belangrijk is dat ik best open sta voor eventueel tóch een kind. Bij mij hangt het vooral op het feit dat ik het een grote aanslag vind op je lichaam. Dan heb ik het niet over striae trouwens, want die boeien me niet, maar zoals een user hier schreef dat ze een totaalruptuur had en een jaar bezig was met hersteloperaties.... brrr. Dat is het mij gewoon niet waard. Moet er niet aan denken blijvend incontinent te zijn door de bevalling.
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit. Denk niet dat ik van een zwangerschap kan genieten, eigenlijk denk ik dat angst overheerst. Mocht mijn partner toch heel graag een kind/kinderen willen zal daar dus goed over gepraat moeten worden, sowieso ga ik niet natuurlijk bevallen dus, maar zou het dan met een keizersnede moeten. Geen idee of dat mogelijk is op 'bestelling'. Ben er sowieso niet mee bezig en de kans is groot dat ik m'n tijd 'misloop'.
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit. Denk niet dat ik van een zwangerschap kan genieten, eigenlijk denk ik dat angst overheerst. Mocht mijn partner toch heel graag een kind/kinderen willen zal daar dus goed over gepraat moeten worden, sowieso ga ik niet natuurlijk bevallen dus, maar zou het dan met een keizersnede moeten. Geen idee of dat mogelijk is op 'bestelling'. Ben er sowieso niet mee bezig en de kans is groot dat ik m'n tijd 'misloop'.
Autorijden kan ook verkeerd aflopen en toch doe je dat waarschijnlijk iedere dag. Om nou rekening te houden met al wat eventueel mis zou kunnen gaan, ook al is de kans heel klein, lijkt mij een beetje overtrokken.quote:
Hier 31 en ik wil ook geen kinderen. Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat als ik een man tref voor wie het echt heel erg belangrijk is dat ik best open sta voor eventueel tóch een kind. Bij mij hangt het vooral op het feit dat ik het een grote aanslag vind op je lichaam. Dan heb ik het niet over striae trouwens, want die boeien me niet, maar zoals een user hier schreef dat ze een totaalruptuur had en een jaar bezig was met hersteloperaties.... brrr. Dat is het mij gewoon niet waard. Moet er niet aan denken blijvend incontinent te zijn door de bevalling.
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit. Denk niet dat ik van een zwangerschap kan genieten, eigenlijk denk ik dat angst overheerst. Mocht mijn partner toch heel graag een kind/kinderen willen zal daar dus goed over gepraat moeten worden, sowieso ga ik niet natuurlijk bevallen dus, maar zou het dan met een keizersnede moeten. Geen idee of dat mogelijk is op 'bestelling'. Ben er sowieso niet mee bezig en de kans is groot dat ik m'n tijd 'misloop'.
De meesten zijn na een paar dagen op de been en na enkele weken weer helemaal topfit. Of iig net zo fit als voorheen.
Oh, *ril* dat vind ik dus ook echt heel engquote:
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit.
het idee alleen al. Soort parasiet en het beweegt en doet en weetikveelwat op den duur. Nope nope nope. Een van de véle redenen waarom ik er vanaf zie. De rest van je verhaal ook. Totaalrupturen, aaaargh
Ja doei.
Nou, volgens mij zijn er maar weinig vrouwen die geen blijvende schade overhouden. Dat is bij autorijden wel anders.quote:
[..]
Autorijden kan ook verkeerd aflopen en toch doe je dat waarschijnlijk iedere dag. Om nou rekening te houden met al wat eventueel mis zou kunnen gaan, ook al is de kans heel klein, lijkt mij een beetje overtrokken.
De meesten zijn na een paar dagen op de been en na enkele weken weer helemaal topfit. Of iig net zo fit als voorheen.
De moeders praten er alleen niet over, dat is een soort taboe. Soms zijn er van die clubjes vrouwen die dan op een forum of bijv. aan tafel bij Pauw gaan bespreken dat het echt niet allemaal een roze wolk is en vragen zich af waarom niemand hen heeft gewaarschuwd voor de incontinentie, nooit meer kunnen genieten van seks, blijvende lage rugpijn, etc, etc.
Ik dacht zelf dat vrouwen bijna altijd gewoon snel herstelden na een zwangerschap/bevalling, tot ik op een buurtfeest tussen mijn dronken buurvrouwen stond die er over aan het praten waren. :p
Een aantal jaren later heeft mijn directe buurvrouw echt een horrorbevalling meegemaakt van haar eerste kind.
Mijn dochter is 40 + en die vind een bevalling ook maar niks. Dat was idd 1 van de redenen dat ze besloot geen kinderen te willen. Dat en omdat haar leven haar prima bevalt en ze er geen zin heeft om dit op zijn kop te laten zetten. Haar stelling is * een kind verdiend het allerbeste en ik weet dat ik dat niet kan opbrengen *quote:
Hier 31 en ik wil ook geen kinderen. Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat als ik een man tref voor wie het echt heel erg belangrijk is dat ik best open sta voor eventueel tóch een kind. Bij mij hangt het vooral op het feit dat ik het een grote aanslag vind op je lichaam. Dan heb ik het niet over striae trouwens, want die boeien me niet, maar zoals een user hier schreef dat ze een totaalruptuur had en een jaar bezig was met hersteloperaties.... brrr. Dat is het mij gewoon niet waard. Moet er niet aan denken blijvend incontinent te zijn door de bevalling.
Daarnaast lijkt het me een ontzettend naar gevoel dat er iets in je groeit. Denk niet dat ik van een zwangerschap kan genieten, eigenlijk denk ik dat angst overheerst. Mocht mijn partner toch heel graag een kind/kinderen willen zal daar dus goed over gepraat moeten worden, sowieso ga ik niet natuurlijk bevallen dus, maar zou het dan met een keizersnede moeten. Geen idee of dat mogelijk is op 'bestelling'. Ben er sowieso niet mee bezig en de kans is groot dat ik m'n tijd 'misloop'.
Ik zelf had er ook moeite mee dat er zomaar iemand anders in mij aan t groeien was en borstvoeding ? echnie
Het idéé alleen al. brrrr.......
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Ik heb vroeger eens een SF verhaal gelezen waarbij een vrouw werd opgezadeld met een alien in haar buik. Dat gaf nare problemen.quote:
[..]
Oh, *ril* dat vind ik dus ook echt heel eng
Ik kreeg tijdens de zwangerschap van mijn 2 e kind van de HA een medicijn waar ik allergisch voor bleek te zijn. Dus ik was als de dood dat de foetus beschadigd was. Toen ik leven kon voelen zat dat wurm vaker in mijn buik heel regelmatig te tikken, héél eng.
Ik wist niet dat t wurm de hik had. Na de bevalling bleek hij een forse schisis te hebben. Als je je mond niet dicht kunt houden en je ligt in vruchtwater dan kun je gemakkelijk de hik krijgen. Daar kwam ik dus pas veel later achter.
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Was ook wel extreem, hoor. Het probleem was vooral dat de totaalruptuur in eerste instantie niet onderkend werd. Reden? Binnen het maatschap was er onenigheid tussen de gynaecologen van dit ziekenhuis en die van een ander ziekenhuis, wat toen één maatschap vormde. De gyn die mijn bevalling verprutste, had mij over moeten dragen aan de gyn op de operatiekamer, zodat ik fatsoenlijk, ruggeprik en zo, gehecht kon worden.quote:
Dan heb ik het niet over striae trouwens, want die boeien me niet, maar zoals een user hier schreef dat ze een totaalruptuur had en een jaar bezig was met hersteloperaties.... brrr. Dat is het mij gewoon niet waard. Moet er niet aan denken blijvend incontinent te zijn door de bevalling.
In plaats daarvan heeft hij me op de verloskamer, met een paar steekjes gehecht, met de verdoving die er nog zat van een veel te late knip.
Dit maatschap is twee jaar later, als gevolg van meerdere aanklachten, compleet ontslagen.
Hè bah, wat akelig. Nee, dan mankeer ik toch liever zelf wat.quote:
[..]
Ik heb vroeger eens een SF verhaal gelezen waarbij een vrouw werd opgezadeld met een alien in haar buik. Dat gaf nare problemen.
Ik kreeg tijdens de zwangerschap van mijn 2 e kind van de HA een medicijn waar ik allergisch voor bleek te zijn. Dus ik was als de dood dat de foetus beschadigd was. Toen ik leven kon voelen zat dat wurm vaker in mijn buik heel regelmatig te tikken, héél eng.
Overigens heeft onze oudste add. Of dat verband kan houden met zijn geboorte....geen idee. Zijn hoofd had twee deuken aan de zijkant. Hij had ook best een groot hoofd, in verhouding tot zijn lichaam. Nu is hij 1,95 meter en is alles in verhouding, maar hij heeft wat autistische trekjes.
Dat vond ik nu juist geweldig, dat groeiende leven in je, die kleine vreemdeling.quote:
[..]
Oh, *ril* dat vind ik dus ook echt heel eng
Mijn ribben deden op het eind wel pijn, maar vond dat levende wezen in me juist heel erg fantastisch. Dacht toen nog dat hij een zij was trouwens
Was echt heel apart om dan na die geboorte dat leven echt te zien, die kennismaking was heel bijzonder. Hen vrij letterlijk met open mond zitten kijken naar da wezentje dat al die maanden in me zat.
Wilde echt graag een kind en was ook goed voorbereid, als ik terug in de tijd zou kunnen zou mijn zoon zeer zeker weer van de partij zijn. Maar dat betekend niet dat het altijd makkelijk is, het altijd rozengeur en manenschijn is geweest en zal zijn zelfs.
Hij is al 16, maar kan me nog de wanhoop herinneren toen hij tandjes kreeg en maar bleef huilen, een autoritje bleek de uitkomst te zijn
Kan me alle twijfels nog herinneren, eerste (en enige) kind, doe ik het wel goed, waarom "voel ik niet aan" waardoor hij huilt nu, dat opgejaagde gevoel als hij huilde e.d., of bij de groeispurtjes dat je je afvroeg of je je wel goed deed...
Praten met andere moeders, die vrijwel allemaal dezelfde gevoelens wel kende en het consultatiebureau (die bij ons lekker nuchter was) heeft daarin veel geholpen. Toen bleek dat het allemaal heel normaal was om soms eventjes met de handen in het haar te zitten en dat lang niet alles zo "natuurlijk" gaat, dat je door simpelweg zwanger te zijn en te baren veranderd in supermama, maar dat je veel dingen gewoon moet leren en aan moet wennen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Nu maak je het ook wel groter dan het is, ja er kan schade ontstaan, maar dat hoeft echt niet.quote:
[..]
Nou, volgens mij zijn er maar weinig vrouwen die geen blijvende schade overhouden. Dat is bij autorijden wel anders.
De moeders praten er alleen niet over, dat is een soort taboe. Soms zijn er van die clubjes vrouwen die dan op een forum of bijv. aan tafel bij Pauw gaan bespreken dat het echt niet allemaal een roze wolk is en vragen zich af waarom niemand hen heeft gewaarschuwd voor de incontinentie, nooit meer kunnen genieten van seks, blijvende lage rugpijn, etc, etc.
Ik dacht zelf dat vrouwen bijna altijd gewoon snel herstelden na een zwangerschap/bevalling, tot ik op een buurtfeest tussen mijn dronken buurvrouwen stond die er over aan het praten waren. :p
Een aantal jaren later heeft mijn directe buurvrouw echt een horrorbevalling meegemaakt van haar eerste kind.
Op een paar lichte streepjes op mijn buik die je alleen ziet als ik mijn buik blootstel aan zon heb ik er niets lichamelijks aan over gehouden. De meeste vrouwen met kinderen die ik ken hebben er weinig tot niets aan over gehouden.
Vrouwen hebben soms ook wel de neiging om vooral te praten over de horrorbevallingen. Alhoewel negatief praten over hoe je je voelt met het opvoeden van kinderen taboe is is het juist weer geen taboe om over horrorbevallingen te praten, daar hoor je meer over dan over bevallingen die wel meevielen.
Weet nog dat ik op kamer lag met een andere moeder, die zei tegen me, je wil vast niet nog een kind zo vlak na de bevalling. Waarop ik zei dat ik het juist mee vond vallen (na al die horrorverhalen was dat ook zo), dat geloofde ze gewoon niet.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Het is een taboe en je hoort overal dat je blij moet zijn met het wondertje. Op die manier worden die positieve gedachten je soort van opgedrongen, terwijl depressie tijdens de zwangerschap bijvoorbeeld ook best vaak voorkomt (wordt nauwelijks over gepraat).quote:
[..]
Nou, volgens mij zijn er maar weinig vrouwen die geen blijvende schade overhouden. Dat is bij autorijden wel anders.
De moeders praten er alleen niet over, dat is een soort taboe. Soms zijn er van die clubjes vrouwen die dan op een forum of bijv. aan tafel bij Pauw gaan bespreken dat het echt niet allemaal een roze wolk is en vragen zich af waarom niemand hen heeft gewaarschuwd voor de incontinentie, nooit meer kunnen genieten van seks, blijvende lage rugpijn, etc, etc.
Ik dacht zelf dat vrouwen bijna altijd gewoon snel herstelden na een zwangerschap/bevalling, tot ik op een buurtfeest tussen mijn dronken buurvrouwen stond die er over aan het praten waren. :p
Een aantal jaren later heeft mijn directe buurvrouw echt een horrorbevalling meegemaakt van haar eerste kind.
Verder is het een soort cognitieve dissonantie. Je hebt zoveel opofferingen moeten maken, dus moet je wel blij zijn met wat je hebt. Ik denk dat er te veel mensen het ouderschap onderschatten omdat er over de negatieve aspecten een stuk minder gepraat wordt.
Als mijn ouders alles van tevoren hadden geweten hadden ze ook geen kinderen genomen denk ik.
Ik krijg serieuze paniek als ik daaraan denk.quote:
[..]
Oh, *ril* dat vind ik dus ook echt heel eng
Zwangerschap zou ik nooit willen. Echt nooit.
Er is inderdaad niemand die zegt dat het allemaal goed is gegaan. Maar dat is omdat dat ook de norm is.quote:
[..]
Nou, volgens mij zijn er maar weinig vrouwen die geen blijvende schade overhouden. Dat is bij autorijden wel anders.
De moeders praten er alleen niet over, dat is een soort taboe. Soms zijn er van die clubjes vrouwen die dan op een forum of bijv. aan tafel bij Pauw gaan bespreken dat het echt niet allemaal een roze wolk is en vragen zich af waarom niemand hen heeft gewaarschuwd voor de incontinentie, nooit meer kunnen genieten van seks, blijvende lage rugpijn, etc, etc.
Ik dacht zelf dat vrouwen bijna altijd gewoon snel herstelden na een zwangerschap/bevalling, tot ik op een buurtfeest tussen mijn dronken buurvrouwen stond die er over aan het praten waren. :p
Een aantal jaren later heeft mijn directe buurvrouw echt een horrorbevalling meegemaakt van haar eerste kind.
Dan hoop ik dat mijn verstand sterker is dan mijn oergevoelens.quote:
[..]
Ha, kwestie van tijd voordat de werpdrang opdoemt!
quote:
[..]
Oh, *ril* dat vind ik dus ook echt heel eng
Ik noem het meestal ook een parasiet, maar ik kan me dan ook wel weer voorstellen dat als het jouw parasiet is dat hij dan wel anders is dan andere parasieten. Toch lijkt het me echt eng ja. Vind dat wel een goede redenatie van je dochter. Je moet aan het belang van het kind denken, is eigenlijk belangrijker dan je eigen belang.quote:
[..]
Mijn dochter is 40 + en die vind een bevalling ook maar niks. Dat was idd 1 van de redenen dat ze besloot geen kinderen te willen. Dat en omdat haar leven haar prima bevalt en ze er geen zin heeft om dit op zijn kop te laten zetten. Haar stelling is * een kind verdiend het allerbeste en ik weet dat ik dat niet kan opbrengen *
Ik zelf had er ook moeite mee dat er zomaar iemand anders in mij aan t groeien was en borstvoeding ? echnie
Stiekem fijn om te lezen dat er meer vrouwen zijn die zwangerschap/bevalling eng vinden.
Meestal als naar mijn mening gevraagd wordt over kinderen/zwanger zijn en ik vertel hoe ik erover denk wordt er op zo'n 'maar het is natuurlijk, dus stel je niet aan'-toontje gereageerd. Nou zal een bevalling vaak wel goed aflopen, toch zijn complicaties niet zeldzaam. Verder denk ik ook dat het reëler is om angst te hebben voor de complicaties van een bevalling dan voor de complicaties van een spin in huis. Toch is angst voor spinnen geaccepteerder naar mijn mening. quote:
[..]
Was ook wel extreem, hoor. Het probleem was vooral dat de totaalruptuur in eerste instantie niet onderkend werd. Reden? Binnen het maatschap was er onenigheid tussen de gynaecologen van dit ziekenhuis en die van een ander ziekenhuis, wat toen één maatschap vormde. De gyn die mijn bevalling verprutste, had mij over moeten dragen aan de gyn op de operatiekamer, zodat ik fatsoenlijk, ruggeprik en zo, gehecht kon worden.
In plaats daarvan heeft hij me op de verloskamer, met een paar steekjes gehecht, met de verdoving die er nog zat van een veel te late knip.
Dit maatschap is twee jaar later, als gevolg van meerdere aanklachten, compleet ontslagen.
Wat een ontzettend gepruts. Ben je hier niet heel erg kwaad over geweest? Als gevolg van een interne machtsstrijd heb jij dus een jaar lang onder het mes gekund. Bah, vervelend om te lezen. Hopelijk is het nu wel helemaal goed gekomen?
Had ik met de tweede, keizersnee dus. Werd op zondag opgenomen en kwam op een kamer waar een vrouw lag te kermen van de pijn. Ik dacht dus dat die pas bevallen was. Maar nee. Ze had op woensdag een keizersnede gehad en op zaterdag werd de 'ruggeprik' verwijderd, waardoor ze nog steeds pijnstilling had gehad. Schrok daar wel van.quote:
[..]
Nu maak je het ook wel groter dan het is, ja er kan schade ontstaan, maar dat hoeft echt niet.
Op een paar lichte streepjes op mijn buik die je alleen ziet als ik mijn buik blootstel aan zon heb ik er niets lichamelijks aan over gehouden. De meeste vrouwen met kinderen die ik ken hebben er weinig tot niets aan over gehouden.
Vrouwen hebben soms ook wel de neiging om vooral te praten over de horrorbevallingen. Alhoewel negatief praten over hoe je je voelt met het opvoeden van kinderen taboe is is het juist weer geen taboe om over horrorbevallingen te praten, daar hoor je meer over dan over bevallingen die wel meevielen.
Weet nog dat ik op kamer lag met een andere moeder, die zei tegen me, je wil vast niet nog een kind zo vlak na de bevalling. Waarop ik zei dat ik het juist mee vond vallen (na al die horrorverhalen was dat ook zo), dat geloofde ze gewoon niet.
Aangezien ik van mezelf weet dat ik sneller herstel zonder pijnstilling (voor het geval je pijn zou krijgen), wilde ik na de bevalling niet meer verdoofd blijven.
Volgende dag liep ik al rond en herstelde heel snel.
Nee, helaas niet. Zit nog steeds in de wao. Is ook nog wel het eea bij gekomen, kunsthartklep, borstkanker, dus behoor niet meer tot de werkende klasse helaas.quote:
Je leert leven met klachten. Echt bizar hoe goed wij mensen ons aanpassen aan bepaalde klachten.
Liefst zou ik willen telewerken, in loondienst, maar dat zit er niet in; ben ook de jongste niet meer.
Ik ga, als de grote verbouwing hier achter de rug is, wel kijken of ik vrijwilligerswerk kan doen, gewoon thuis. Bijvoorbeeld nieuwkomers helpen met Nederlands, of huiswerkbegeleiding.
Nee geen oppasmoeder.
ROFLOL !!quote:
Liefst zou ik willen telewerken, in loondienst, maar dat zit er niet in; ben ook de jongste niet meer.
Ik ga, als de grote verbouwing hier achter de rug is, wel kijken of ik vrijwilligerswerk kan doen, gewoon thuis. Bijvoorbeeld nieuwkomers helpen met Nederlands, of huiswerkbegeleiding.
Nee geen oppasmoeder.
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
