NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Krista met haar 3 kinderen in Haarlem: 'Ik ben echt niet altijd blij dat ik moeder ben'
"Ik hou van mijn kinderen, maar achteraf was het me niet waard." Moeder Tammy durft daar openlijk voor uit te komen. Haar opmerking zorgt voor een storm aan kritiek, maar er klinkt ook lof. "Een moeder moet dit kunnen zeggen."
Er is nogal wat lef voor nodig om zo'n 'heilig huisje' als het moederschap omver te trappen. Toch doet de Engelse moeder Tammy (die verder anoniem wil blijven) het: "Het was het niet waard. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van mijn kinderen. Maar het heeft me zoveel gekost, mentaal, emotioneel en psychisch."
Nadat haar interview werd gepubliceerd, wordt de moeder aan de hoogste boom gehangen. Want: 'Welke moeder zegt nu zoiets? Dan ben je het moederschap niet waard. 'Onterecht, vindt Krista Okma uit Haarlem. "Een moeder moet kunnen zeggen dat ze het moederschap niet waard vindt. Sterker nog: ik ben er blij mee dat ze het doet."
Niet blij mee
Krista is opvoeddeskundige en zelf moeder van drie kinderen: Skye (10), Ryan (9) en Kate (6). Ze geeft toe: "Dat ik spijt heb van mijn kinderen, gaat mij te ver. Maar er zijn echt wel momenten waarop ik denk: 'Waar ben ik in godsnaam aan begonnen!?" Soms word ik gillend gek. Daar kom ik ook eerlijk voor uit. En dat zouden meer moeders moeten doen."
Want het moederschap wordt soms veel en veel te heilig gemaakt, vindt ook Justine Pardoen, moeder én directeur van de site Ouders Online. "Dat moeders spijt hebben van hun moederschap hoor je bijna nooit. Maar er ontstaat na de bevalling wel een soort rouwproces. Als je moeder wordt, moet je afscheid nemen van je oude lichaam. Van je jeugd. Dat moet je verwerken."
Afscheid nemen van je lichaam
Krista herkent dat afscheid nemen. "Ik werd op mijn 31ste moeder van mijn eerste kind. Ik was altijd best slank, maar door mijn zwangerschap kwam ik 19 kilo aan. Bij mijn tweede zwangerschap was dat zelfs 28 kilo. Dag lichaam! Daar moet je aan wennen en dat moet je verwerken."
Dat je afscheid moet nemen van je lichaam en borsten en dat de seks niet altijd meer 'je-van'het' is, is nog niet alles. "Alles verandert. Ook je karakter. Je relatie met je man. Die met je vrienden."
Allerheiligste?
Barbara van Erp, moeder en oprichter van de site Me-To-We erkent dat. "Je mag je best wel eens afvragen of je kinderen daadwerkelijk het belangrijkste zijn in je leven. Is dat echt altijd zo? En dat je striae krijgt, vooral als je jong moeder wordt, is heftig. Kom op, daar mag je best voor uitkomen."
Volgens Krista zouden moeders veel vaker moeten waarschuwen voor de minder leuke kanten van het moederschap. En er voor uit durven te komen 'dat het niet een grote roze wolk is'. "Aanstaande ouders zijn vaak slecht voorbereid. Wat gebeurt er allemaal met je lijf? Wat betekent het om moeder te worden en een kind te hebben dat nog zo afhankelijk is? Veel aanstaande ouders hebben werkelijk geen idee. Betere voorlichting zou zeker niet overbodig zijn."
Klagen mag, maar er is wel één heilige regel. "Het is belangrijk dat de kinderen zelf niet in de discussie belanden. Dat is voor kinderen veel te pijnlijk."
Bron
Ik vind dit altijd zo lullig om te zeggen maar het klopt eigenlijk in de meeste gevallen wel. Eigenlijk kan je helemaal niet inschatten hoe het is.quote:Op donderdag 12 mei 2016 12:48 schreef Wimperkruller het volgende:
[..]
Ik denk dat ik een weloverwogen keuze kan maken omdat ik mij ga verdiepen in wat mij te wachten staat als ik een kind op de wereld zet. Daarom stond ik ervan te kijken. Niet dat ik het veroordeel, maar een kind is toch niet zomaar iets. Vandaar ook het topic.
Mijn geluk was dat ik had verwacht dat het moeilijker zou zijn, ik had de slapeloze nachten, geen eigen leven meer, niks kunnen doen enz. verwacht, maar dat was dus helemaal niet zo, zelfs niet met nu vier kinderen.
Dus dat kan je inderdaad aardig inschatten tot op zekere hoogte. mijn advies, verwacht het ergste, dan kan het alleen maar meevallen.
Maar het gevoel, nee....ik dacht serieus dat het een een soort van uitvergroot gevoel zou zijn als wat ik voor mijn lievelingskat voelde, maar dat komt nog niet dichtbij met wat ik daadwerkelijk voel voor mijn kinderen, dat is veel groter, veel natuurlijker, veel meer instinct dan ik had verwacht.
En andere zullen misschien juist teleurgesteld zijn omdat het gevoel veel minder is dan ze verwacht hadden.
Ik denk dat je dat heel moeilijk kan inschatten van te voren.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ikke niet hoor, dat zoeken mijn kinderen maar lekker zelf uit. Als ze zich toch voortplanten dan ben ik de pisang want ik ga ze echt niet verbieden om met kleinkinderen op bezoek te komen.quote:Op donderdag 12 mei 2016 12:43 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Gewoon eisen. Er zijn ook ouders die wél kleinkinderen 'eisen': "Dat ben je me wel verplicht na al die jaren voor je zorgen"
Mijn oudste heeft gelukkig gekozen voor kinderloos blijven. De middelste wil wel kinderen maar heeft geen partner en de jongste is autistisch en aangezien dit erfelijk lijkt kan hij er beter maar niet aan beginnen. Maar de keus is uiteraard aan hém.
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Het was ook meer een grapquote:
[..]
Ikke niet hoor, dat zoeken mijn kinderen maar lekker zelf uit. Als ze zich toch voortplanten dan ben ik de pisang want ik ga ze echt niet verbieden om met kleinkinderen op bezoek te komen.
Mijn oudste heeft gelukkig gekozen voor kinderloos blijven. De middelste wil wel kinderen maar heeft geen partner en de jongste is autistisch en aangezien dit erfelijk lijkt kan hij er beter maar niet aan beginnen. Maar de keus is uiteraard aan hém.
Maar ik zou wel duidelijk zijn in verwachtingen als het daadwerkelijk zover komt. Ooms en tantes van mij worden zonder wikken of wegen 'opgenomen' in de planning mbt de zorg, en kinderen worden daar zonder pardon gedumpt op dagen dat ze niet naar de creche gaan. Er zijn zelfs hele ruzies om geweest toen een aangetrouwde een baan moest 'afzeggen' toen mijn tante zei dat ze echt niet elke x en x op y en z ging passen, en de aangetrouwde was daar mooi gewoon vanuit gegaan toen ze solliciteerde
Ja doei.
Dat gevoel is een heel lastig verhaal, van mijn oudste was ik moeder vanaf het moment dat hij op m'n buik werd gelegd, hij kende mij en ik kende hem, het was er per direct.quote:
Maar het gevoel, nee....ik dacht serieus dat het een een soort van uitvergroot gevoel zou zijn als wat ik voor mijn lievelingskat voelde, maar dat komt nog niet dichtbij met wat ik daadwerkelijk voel voor mijn kinderen, dat is veel groter, veel natuurlijker, veel meer instinct dan ik had verwacht.
En andere zullen misschien juist teleurgesteld zijn omdat het gevoel veel minder is dan ze verwacht hadden.
Ik denk dat je dat heel moeilijk kan inschatten van te voren.
Bij de jongste had ik dat ook verwacht maar die heb ik echt moeten leren kennen.... dat heeft voor m'n gevoel weken geduurd.
Nou denk ik dat de omstandigheden ook wel meespeelden, bij de oudste was ik de enige ouder, dus ik had niemand om op terug te vallen, de zorg mee te delen of mijn kind mee te delen, en bij de jongste hoefde ik het niet allemaal alleen te doen, maar het is net alsof het feit dat hij niet uitsluitend van mij afhankelijk was, daar een rol in speelde.
Overigens ben ik als alleenstaande moeder ook een andere moeder dan als moeder naast een vader, en ik kan niet zeggen dat het laatste me beter afgaat dan het eerste.
Moeders die eisen grootmoeder te worden!
Wat? Moeten mijn kinderen zelf weten. Zou het wel leuk vinden, op zich, maar brengt ook weer zorgen met zich mee. Dit is, overigens wel een aspect wat je mee moet wegen bij de keuze al dan niet kinderen. Geen kinderen betekent geen kleinkinderen, uitzonderingen daargelaten. Wel kinderen kan betekenen wel kleinkindere, met alweer de nodige zorgen, maar ook weer veel plezier. Plus je kan ze weer bij hun ouders afgeven na je portie kleinkinderengeluk gesniven te hebben.
Overigens, snakelady, wij hebben sinds bijna een jaar een tweede hond, oudduitse herder, en heb daar behoorlijk mijn handen aan vol! Hij is nu een jaar, vreselijk aan 't puberen en ik zal blij zijn als hij volwassen en wat rustiger wordt.
Maar ook hier geldt voor mij, had geen seconde van zijn eerste jaar willen missen. Een hond is eigenlijk ook een gezinslid.
Veel plezier met jullie hondje.
Wat? Moeten mijn kinderen zelf weten. Zou het wel leuk vinden, op zich, maar brengt ook weer zorgen met zich mee. Dit is, overigens wel een aspect wat je mee moet wegen bij de keuze al dan niet kinderen. Geen kinderen betekent geen kleinkinderen, uitzonderingen daargelaten. Wel kinderen kan betekenen wel kleinkindere, met alweer de nodige zorgen, maar ook weer veel plezier. Plus je kan ze weer bij hun ouders afgeven na je portie kleinkinderengeluk gesniven te hebben.
Overigens, snakelady, wij hebben sinds bijna een jaar een tweede hond, oudduitse herder, en heb daar behoorlijk mijn handen aan vol! Hij is nu een jaar, vreselijk aan 't puberen en ik zal blij zijn als hij volwassen en wat rustiger wordt.
Maar ook hier geldt voor mij, had geen seconde van zijn eerste jaar willen missen. Een hond is eigenlijk ook een gezinslid.
Veel plezier met jullie hondje.
Volgens mij hangt dat ook een beetje van die grootouders zelf af, ik ken meer dan genoeg mensen gewoon aangeven dat ze geen vaste oppas gaan zijn, voor je het weet hebben je 3 kinderen allemaal kinderen en zit jij iedere vrijdagmiddag met 6 koters tussen de 2 en 5 jaar.quote:
[..]
Het was ook meer een grap
Maar ik zou wel duidelijk zijn in verwachtingen als het daadwerkelijk zover komt. Ooms en tantes van mij worden zonder wikken of wegen 'opgenomen' in de planning mbt de zorg, en kinderen worden daar zonder pardon gedumpt op dagen dat ze niet naar de creche gaan. Er zijn zelfs hele ruzies om geweest toen een aangetrouwde een baan moest 'afzeggen' toen mijn tante zei dat ze echt niet elke x en x op y en z ging passen, en de aangetrouwde was daar mooi gewoon vanuit gegaan toen ze solliciteerde
Interessant onderwerp! Mijn vrouw en ik zijn er nog niet helemaal over uit of we kinderen willen maar leunen op dit moment nog richting een 'nee'. En als dat niet binnen een paar jaar verandert, wordt het een definitieve nee want we zijn beiden midden dertig.
Voor mij zelf is het een kwestie van mijn huidige leven niet willen opgeven. Er zijn veel dingen waar ik nog van droom en kinderen vallen daar niet onder. Daarbij, als ik naar ouders kijk, zie ik weinig waarop ik (vanuit mijn optiek) jaloers zou moeten zijn. De eerste paar jaar lijken me erg zwaar, de tienerjaren volledig hopeloos en daarna zijn ze alweer het huis uit..
Voor mij zelf is het een kwestie van mijn huidige leven niet willen opgeven. Er zijn veel dingen waar ik nog van droom en kinderen vallen daar niet onder. Daarbij, als ik naar ouders kijk, zie ik weinig waarop ik (vanuit mijn optiek) jaloers zou moeten zijn. De eerste paar jaar lijken me erg zwaar, de tienerjaren volledig hopeloos en daarna zijn ze alweer het huis uit..
Dus sommige vrouwen kunnen maar moeilijk accepteren dat ze niet eeuwig een lekker wijf blijven. Verder nog iets nieuws in dit topic?
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Ik had dat met de zwangerschap van de tweede, ik wilde niet echt een tweede kindje maar mijn ex wel heel graag. dus ben er maar mee ingestemd, van de zwangerschap kon ik niet echt genieten, kreeg een prenatale depressie en zag het eigenlijk somber in.quote:
[..]
Dat gevoel is een heel lastig verhaal, van mijn oudste was ik moeder vanaf het moment dat hij op m'n buik werd gelegd, hij kende mij en ik kende hem, het was er per direct.
Bij de jongste had ik dat ook verwacht maar die heb ik echt moeten leren kennen.... dat heeft voor m'n gevoel weken geduurd.
Nou denk ik dat de omstandigheden ook wel meespeelden, bij de oudste was ik de enige ouder, dus ik had niemand om op terug te vallen, de zorg mee te delen of mijn kind mee te delen, en bij de jongste hoefde ik het niet allemaal alleen te doen, maar het is net alsof het feit dat hij niet uitsluitend van mij afhankelijk was, daar een rol in speelde.
Overigens ben ik als alleenstaande moeder ook een andere moeder dan als moeder naast een vader, en ik kan niet zeggen dat het laatste me beter afgaat dan het eerste.
En toen werd ze geboren, in mijn armen gelegd en alle negatieve gevoelens die ik in de maanden daarvoor heb gehad waren verdwenen, ik voelde alleen liefde en dat was een overweldigend gevoel.
Maar ik heb mij lang schuldig gevoeld dat ik niet kon genieten van de zwangerschap.
Het is zo lastig om gevoelens in te schatten van de voren, dat is eigenlijk niet te doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door snakelady op 12-05-2016 13:17:06 ]
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik ga niet oppassen, ik moet er niet aan denken.Dat vertel ik bijtijds.quote:
[..]
Het was ook meer een grap
Maar ik zou wel duidelijk zijn in verwachtingen als het daadwerkelijk zover komt. Ooms en tantes van mij worden zonder wikken of wegen 'opgenomen' in de planning mbt de zorg, en kinderen worden daar zonder pardon gedumpt op dagen dat ze niet naar de creche gaan. Er zijn zelfs hele ruzies om geweest toen een aangetrouwde een baan moest 'afzeggen' toen mijn tante zei dat ze echt niet elke x en x op y en z ging passen, en de aangetrouwde was daar mooi gewoon vanuit gegaan toen ze solliciteerde
Er zit 8 jaar en 10 jaar verschil tussen mijn 3 kinderen. Ik heb dus heel lang steeds weer opnieuw een opgroeiend kind in huis gehad. Het was mijn eigen keus maar ik doe het dus nooit meer. 
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Ik ben opgegroeid met honden, mij ex wilde helaas geen hond en nu mijn man zat met hetzelfde probleem, zijn ex wilde geen hond.quote:
Overigens, snakelady, wij hebben sinds bijna een jaar een tweede hond, oudduitse herder, en heb daar behoorlijk mijn handen aan vol! Hij is nu een jaar, vreselijk aan 't puberen en ik zal blij zijn als hij volwassen en wat rustiger wordt.
Maar ook hier geldt voor mij, had geen seconde van zijn eerste jaar willen missen. Een hond is eigenlijk ook een gezinslid.
Veel plezier met jullie hondje.
Dus we zijn beide heel erg blij nu! Ik verwacht inderdaad dat het een drukke en ook wel zware tijd gaat worden, maar ik kijk er ook zo naar uit!
Dank je wel!
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Oeh leuk wat voor hondje ? Heb zelf afgelopen jaar een pup gehaald en mijn handen vol gehad.quote:
[..]
Ik ben opgegroeid met honden, mij ex wilde helaas geen hond en nu mijn man zat met hetzelfde probleem, zijn ex wilde geen hond.
Dus we zijn beide heel erg blij nu! Ik verwacht inderdaad dat het een drukke en ook wel zware tijd gaat worden, maar ik kijk er ook zo naar uit!
Dank je wel!
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Bij mij was het andersom. Ik was na de geboorte van de eerste helemaal kapot, letterlijk dus, totaalruptuur door een tangverlossing. Ik kon ook de eerste week niet zelf voor hem zorgen, behalve de borst geven. Heb in het eerste jaar meerdere herstelwerkzaamheden gehad aan mijn onderkant, dus ziekenhuis in, ziekenhuis uit, uiteindelijk academisch ziekenhuis. Nooit helemaal goed gekomen.quote:
[..]
Dat gevoel is een heel lastig verhaal, van mijn oudste was ik moeder vanaf het moment dat hij op m'n buik werd gelegd, hij kende mij en ik kende hem, het was er per direct.
Bij de jongste had ik dat ook verwacht maar die heb ik echt moeten leren kennen.... dat heeft voor m'n gevoel weken geduurd.
Nou denk ik dat de omstandigheden ook wel meespeelden, bij de oudste was ik de enige ouder, dus ik had niemand om op terug te vallen, de zorg mee te delen of mijn kind mee te delen, en bij de jongste hoefde ik het niet allemaal alleen te doen, maar het is net alsof het feit dat hij niet uitsluitend van mij afhankelijk was, daar een rol in speelde.
Overigens ben ik als alleenstaande moeder ook een andere moeder dan als moeder naast een vader, en ik kan niet zeggen dat het laatste me beter afgaat dan het eerste.
De tweede was dus primair een keizersnede, wist drie maanden vooraf de geboortedatum al. Rustig met een ruggeprik in relaxte stemming, met zuurstofkapje, mmm. Kon na een paar dagen goed vooruit en na 10 dagen het hele huishouden weer doen.
Ook ondanks dit alles, heb ik geen spijt van het ouderschap.
Een Dansk/svensk gårdhund.quote:
[..]
Oeh leuk wat voor hondje ? Heb zelf afgelopen jaar een pup gehaald en mijn handen vol gehad.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ik ben van mening dat het goed is voor kinderen om met dieren op te groeien, om het een beetje OT te houden.
Overigens lijkt mij oma zijn wel leuk, maar ik zou denk ik ook geen vaste oppasoma willen zijn, in ieder geval niet iedere dag.
En eigenlijk zijn we van plan een wereldreis te gaan maken wanneer we oud zijn dus dan zijn we er toch niet."One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Waarom?quote:
Oneens. Alleen vaders moeten dit kunnen zeggen.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Waarom eigenlijk, het is toch een keuze die men maakt of niet?
En al zeker niet zoiets in het bijzijn van hun kinderen vind ik, vrouwen kunnen toch multitasken of klopt het toch wat ik zelf beweer.
Vrouwen kunnen multitasken maar brengen wel geen enkel deel tot een goed einde?
En al zeker niet zoiets in het bijzijn van hun kinderen vind ik, vrouwen kunnen toch multitasken of klopt het toch wat ik zelf beweer.
Vrouwen kunnen multitasken maar brengen wel geen enkel deel tot een goed einde?
quote:
[..]
Een Dansk/svensk gårdhund.Hee leuk dat ras ken ik niet. En ik heb zelf altijd een hond samen met de kinderen gehad. Als pa of ma, of het leven in het algemeen dan * gemeen * is, kan zo'n kind gezellig bij de hond troost zoekenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ik ben van mening dat het goed is voor kinderen om met dieren op te groeien, om het een beetje OT te houden.
Mijn oudste die dus géén kinderen wil heeft uiteraard wél een hondGa fietsen jij !! ikke niet hoor..
Ik begrijp hier niks van.quote:
Waarom eigenlijk, het is toch een keuze die men maakt of niet?
En al zeker niet zoiets in het bijzijn van hun kinderen vind ik, vrouwen kunnen toch multitasken of klopt het toch wat ik zelf beweer.
Vrouwen kunnen multitasken maar brengen wel geen enkel deel tot een goed einde?
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Of wil je niet, multitasken is snelle beslissingen nemen, meerdere dingen tegelijk, en achteraf zeuren?quote:
Nogmaals mijn mening die beslissing neemt men, de gevolgen ervan zal men voor komen aan het opdraaien toch?
Of zouden sommige denken dat ze de kinderen terug duwen kunnen?
Wat???quote:
[..]
Of wil je niet, multitasken is snelle beslissingen nemen, meerdere dingen tegelijk, en achteraf zeuren?
Nogmaals mijn mening die beslissing neemt men, de gevolgen ervan zal men voor komen aan het opdraaien toch?
Of zouden sommige denken dat ze de kinderen terug duwen kunnen?
Ja doei.
Het is een oud Scandinavisch ras.quote:
[..]
Hee leuk dat ras ken ik niet. En ik heb zelf altijd een hond samen met de kinderen gehad. Als pa of ma, of het leven in het algemeen dan * gemeen * is, kan zo'n kind gezellig bij de hond troost zoeken
Mijn oudste die dus géén kinderen wil heeft uiteraard wél een hond
https://en.wikipedia.org/wiki/Danish_Swedish_Farmdog
Wij hebben al een kat maar dat is toch anders, hoewel het een super lief beest is is een kat meestal toch meer op zijn eigen.
Deze hond is met andere honden, katten, konijnen en kinderen opgegroeid, dus dat zal allemaal geen probleem zijn. Hij is heel sociaal en vriendelijk naar vreemden.
En inderdaad, ik deed dat vroeger ook bij mijn hond, dat beest was mijn alles.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik denk dat men dit soort verhalen meer moet zien als waarschuwing voor anderen die alleen de rozewolk-aspecten van het moederschap verwachten: Besef ook de mindere kanten voor je er aan begin. Het lijkt me niet dat de moeder uit het verhaal denkt dat ze ook maar iets terug kan draaien.quote:
[..]
Of wil je niet, multitasken is snelle beslissingen nemen, meerdere dingen tegelijk, en achteraf zeuren?
Nogmaals mijn mening die beslissing neemt men, de gevolgen ervan zal men voor komen aan het opdraaien toch?
Of zouden sommige denken dat ze de kinderen terug duwen kunnen?
Haha, en als je oma wordt, vind je je kleinkind ook geweldig!quote:
Oeh leuk wat voor hondje ? Heb zelf afgelopen jaar een pup gehaald en mijn handen vol gehad.
Overigens op het oma aspect ingaand, zou je dan oma worden vua een zoon of via een dochter? Want dat maakt, vrees ik, wel veel verschil.
Ik heb twee zussen en wij kwamen vroeger meer bij mijn moeders kant van de familie dan aan mijn vaders kant. Was net alsof dat verder weg familie was. Nu nog steeds heb ik meer contact met neven en nichten van moeders kant dan van vaders kant.
Bij onszelf merk ik dat minder. Maar heb ook wel een goede band met mijn schoonfamilie, ook qua gespreksstof heb ik daar meer mee dan met mijn eigen zussen.Ik ben niet zo'n toppersconcerttype, als je begrijpt wat ik bedoel.
Maar ik zie wel dat bij tantes van mij die dochters hebben, de kleinkinderen vaker bij oma komen dan bij tantes die zonen hebben.
Ikzelf heb twee zonen en hoop wel net zo'n goede band te krijgen met hun vrouw(en)/partner als ik heb met mijn schoonfamilie.
Sprechen Sie deutsch?quote:
[..]
Of wil je niet, multitasken is snelle beslissingen nemen, meerdere dingen tegelijk, en achteraf zeuren?
Nogmaals mijn mening die beslissing neemt men, de gevolgen ervan zal men voor komen aan het opdraaien toch?
Of zouden sommige denken dat ze de kinderen terug duwen kunnen?
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Hahaha, knap van je!quote:
[..]
Ik kan hem redelijk vertalen, ik ben ook man
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde alquote:
Interessant onderwerp! Mijn vrouw en ik zijn er nog niet helemaal over uit of we kinderen willen maar leunen op dit moment nog richting een 'nee'. En als dat niet binnen een paar jaar verandert, wordt het een definitieve nee want we zijn beiden midden dertig.
Voor mij zelf is het een kwestie van mijn huidige leven niet willen opgeven. Er zijn veel dingen waar ik nog van droom en kinderen vallen daar niet onder. Daarbij, als ik naar ouders kijk, zie ik weinig waarop ik (vanuit mijn optiek) jaloers zou moeten zijn. De eerste paar jaar lijken me erg zwaar, de tienerjaren volledig hopeloos en daarna zijn ze alweer het huis uit..
). Maar ja, ik wil haar natuurlijk ook echt niet kwijt. Ik zie echt helemaal niets leuks aan een baby, ik vind baby's strontlelijk, ze maken lawaai, houden je uit je slaap, kunnen niet met je praten en zorgen ervoor dat je niets meer ongepland kan gaan doen.Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleuren
Het moet altijd over dat kind gaan Zit je lekker met z'n allen te BBQ-en, moet dat kind een potje Olvarit naar binnen geschoven hebben, nou, dan heb ik meteen gegeten en gedronken als ik dat ranzige gebeuren zie Als een kind wat ouder is en zelf dingen kan en praten en zo, lijkt het me nog niet eens zo heel vervelend, maar die eerste jaren lijken me echt een enorme opgave.Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigens
En ik hoorde een andere vrouwelijke (wat oudere) collega laatst zeggen dat als ze nog een keer mocht kiezen, ze had gekozen om kinderloos te blijven.
Don't let my username fool you...
Ik denk vaak dat de maatschappij nog te veel denkt vanuit een soort 'iedereen heeft het recht om kinderen te krijgen'. Wettelijk gezien is dat inderdaad zo, maar ik ben er zelf voorstander van dat mensen minder uitgaan van dat privilege en meer uitgaan van de realiteit. Is het wel verstandig dat ik kinderen krijg? Zou het goed zijn voor mij, of (nog belangrijker) voor mijn kinderen?
We leven in een tijd waarin we leren om voor onszelf te denken en minder snel mee te gaan met de stroom. Daar moeten we ook gebruik van maken. Als je dan alsnog, na een goede overweging, besluit kinderen te willen, dan moet daar ook volledige steun voor zijn.
We leven in een tijd waarin we leren om voor onszelf te denken en minder snel mee te gaan met de stroom. Daar moeten we ook gebruik van maken. Als je dan alsnog, na een goede overweging, besluit kinderen te willen, dan moet daar ook volledige steun voor zijn.
Ik weet wel dat mijn moeder eigenlijk stiekem het meeste heeft met mijn kinderen in vergelijking met die van mij broer. Ze was ook bij beide bevallingen en ze is echt oma van mijn kinderen (geen oppasoma, daarvoor wonen we te ver weg).quote:
[..]
Haha, en als je oma wordt, vind je je kleinkind ook geweldig!
Overigens op het oma aspect ingaand, zou je dan oma worden vua een zoon of via een dochter? Want dat maakt, vrees ik, wel veel verschil.
Ik heb twee zussen en wij kwamen vroeger meer bij mijn moeders kant van de familie dan aan mijn vaders kant. Was net alsof dat verder weg familie was. Nu nog steeds heb ik meer contact met neven en nichten van moeders kant dan van vaders kant.
Bij onszelf merk ik dat minder. Maar heb ook wel een goede band met mijn schoonfamilie, ook qua gespreksstof heb ik daar meer mee dan met mijn eigen zussen.Ik ben niet zo'n toppersconcerttype, als je begrijpt wat ik bedoel.
Maar ik zie wel dat bij tantes van mij die dochters hebben, de kleinkinderen vaker bij oma komen dan bij tantes die zonen hebben.
Ikzelf heb twee zonen en hoop wel net zo'n goede band te krijgen met hun vrouw(en)/partner als ik heb met mijn schoonfamilie.
Van de kinderen van mijn broer is de moeder van mijn schoonzus de ''echte'' oma.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Haha, ik herken je angstbeeldenquote:
[..]
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleuren
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigens
Ik zie hetzelfde inderdaad om mij heen, of dan eigenlijk vooral bij de vriendinnen van mijn vrouw. Het worden gewoon volledig andere mensen.
Ik vind wel, hoe ouder kinderen worden hoe leuker.quote:
[..]
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleuren
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigens
Ik vind baby's en peuters schattig enzo, maar je kan er zo weinig mee.
Nu is onze jongste bijna 8 en de oudste is bijna 12.
We hebben op vrijdagavond filmavond, Star Wars, Marvel, Lord of the Ring, dat soort films zijn favoriet.
We kijken nu ook bijna iedere avond na het eten en douchen Avatar ( de serie) samen. Daarvoor was het mythbusters en daarvoor diverse documentaires en we lezen Harry Potter.
We gamen samen ( Broforce, Terraria en Dragon age) en dan natuurlijk ook de dingen buiten elektronica om, als ik bv een eind ga hardlopen gaan de kinderen mee op skeelers, fiets of iets dergelijks.
We doen nu echt dingen samen als gezin, en dat vind ik heel erg leuk!
En blijkbaar voeden wij complete nerds op.
En je moet jezelf als ouders niet te serieus nemen en de humor en in houden.
Gesprek tussen mijn man en mij eerder.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ja, van die mensen die nadat ze een kind hebben om 19:00 al beginnen te gapen en dan hebben ze een keer zich een avond weten los te wurmen van hun kind, dan wil je om 21:00 afspreken ergens (lijkt me een heel schappelijke tijd, ben zelf ook geen 18 meerquote:
[..]
Haha, ik herken je angstbeelden
Ik zie hetzelfde inderdaad om mij heen, of dan eigenlijk vooral bij de vriendinnen van mijn vrouw. Het worden gewoon volledig andere mensen.
), zeggen ze dat dat wel laat is... Schattig? Een puppy of een kitten, die vind ik schattig, een baby vind ik écht niets schattigs aan, de een nog lelijker dan de ander. Kan me ook niet voorstellen dat ik mijn eigen kind dan ineens wél schattig ga vinden.quote:
[..]
Ik vind wel, hoe ouder kinderen worden hoe leuker.
Ik vind baby's en peuters schattig enzo, maar je kan er zo weinig mee.
Don't let my username fool you...
Van de vrouwen die hier beweren posten dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Where law ends, tyrrany begins.
Vanwaar dat kleinerende 'beweren'?quote:Op donderdag 12 mei 2016 13:51 schreef Gunner het volgende:
Van de vrouwen die hier beweren dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Maar 31 hoor als jij denkt dat je na het verkrijgen van deze informatie denkt beter in staat te zijn iemand te kennen dan zij zichzelf...
Ja doei.
Voel je niet zo aangevallen zeg. Ik pretendeer helemaal niet iemand dan te kennen...pffff...
Where law ends, tyrrany begins.
Mijn vrouw is 34 en wil ook nog geen kinderen. Haar zus is trouwens 40 en heeft ook nooit aandrang gevoeld voor zover ik weet.quote:
Van de vrouwen die hier beweren dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Dat vind ik dan weer zo denigrerend, niet iedere vrouw wil kinderen, klaarquote:
Van de vrouwen die hier beweren dat ze geen kinderen willen ben ik wel eens benieuwd naar de leeftijd. Om het even in perspectief te plaatsen.
Ja, sommige veranderen van gedachte, maar alsnog is hun gevoel op dit moment dat ze geen kinderen willen en dat is ieders goed recht.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Maar waarom dan 'beweren', en niet gewoon 'aangeven'?quote:
Voel je niet zo aangevallen zeg. Ik pretendeer helemaal niet iemand dan te kennen...pffff...
Ja doei.
Het is op zich best een legitieme vraag, hoe irritant hij ook is. Er zijn nou eenmaal veel vrouwen die bij het ouder worden van mening veranderen.quote:
[..]
Vanwaar dat kleinerende 'beweren'?
Maar 31 hoor als jij denkt dat je na het verkrijgen van deze informatie denkt beter in staat te zijn iemand te kennen dan zij zichzelf...
Het gaat vooral om de verwoording, niet de vraag an sich, al vind ik 'm altijd vrij betweterig.quote:
[..]
Het is op zich best een legitieme vraag, hoe irritant hij ook is. Er zijn nou eenmaal veel vrouwen die bij het ouder worden van mening veranderen.
Ja doei.
Sorry. het was echt niet denigrerend bedoelt of wat dan ook. Het spijt me dat je er zo aanstoot aan neemt. Kusje erop?quote:
[..]
Maar waarom dan 'beweren', en niet gewoon 'aangeven'?
Where law ends, tyrrany begins.
Vooruit.quote:
[..]
Sorry. het was echt niet denigrerend bedoelt of wat dan ook. Het spijt me dat je er zo aanstoot aan neemt. Kusje erop?
Ja doei.
Duidelijk. Ja, ik ken de irritatiequote:
[..]
Het gaat vooral om de verwoording, niet de vraag an sich, al vind ik 'm altijd vrij betweterig.
Maar daarom heb ik voor mezelf wel altijd een slag om de arm gehouden en m'n vrouw ook: Op dit moment willen we geen kinderen en ik denk dat dat niet gaat veranderen. Maar ik weet het niet zeker.
Ik kan me het heel goed voorstellen dat je als ouder op een gegeven moment tot de conclusie zou kunnen komen dat je liever geen kinderen gehad zou hebben. Er zijn zoveel omstandigheden te bedenken die het hebben van gewenste kinderen op den duur tot een hel kunnen maken. het is wel heel jammer dat je het niet mag zeggen als vrouw.
Ik vind het ook heel normaal dat je geen kinderen zou willen. Tegenwoordig heb je als Nederlander zoveel mogelijkheden om je leven in te richten, dat ik wel begrijp dat daar vaak geen kinderen in passen of dat je er überhaupt geen behoefte aan hebt. Ik snap dan ook de sociale druk helemaal niet.
Wij waren jaren bewust (maar niet definitief) kindervrij. Daarna dus wel aan kinderen begonnen en we zouden niet anders meer willen. Het beïnvloedt je leven natuurlijk dramatisch maar het voegt ook zoveel toe. Gelukkig weet je niet wat je mist als je geen kinderen hebt. Helaas weet je wel wat je mist als je ze wel hebt.
Ik vind het ook heel normaal dat je geen kinderen zou willen. Tegenwoordig heb je als Nederlander zoveel mogelijkheden om je leven in te richten, dat ik wel begrijp dat daar vaak geen kinderen in passen of dat je er überhaupt geen behoefte aan hebt. Ik snap dan ook de sociale druk helemaal niet.
Wij waren jaren bewust (maar niet definitief) kindervrij. Daarna dus wel aan kinderen begonnen en we zouden niet anders meer willen. Het beïnvloedt je leven natuurlijk dramatisch maar het voegt ook zoveel toe. Gelukkig weet je niet wat je mist als je geen kinderen hebt. Helaas weet je wel wat je mist als je ze wel hebt.
Siesta & Fiesta!
Je moet het inderdaad gewoon kunnen zeggen, of je nou man bent of vrouw. Maar natuurlijk nooit tegen je eigen kinderen (dus eigenlijk gewoon altijd anoniem of op een plek waar je kinderen er nooit achter komen).
Het grappige is dat de natuur er doorgaans voor zorgt dat je dat dus juist wél doetquote:
[..]
Schattig? Een puppy of een kitten, die vind ik schattig, een baby vind ik écht niets schattigs aan, de een nog lelijker dan de ander. Kan me ook niet voorstellen dat ik mijn eigen kind dan ineens wél schattig ga vinden.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je kinderen moet nemen als je ze niet wil, uiteraard.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je hebt nog gelijk ook.quote:
[..]
Dit is bij ons een beetje hetzelfde, alleen mijn vriendin begint langzaam meer naar een "ja" te neigen, waarbij ik nog steeds in mijn "nee" blijf hangen (dat zei ik op mijn twaalfde al
Dat hele gebeuren dat ALLES om dat kind draait zoals ik zie bij een aantal vrienden vind ik ook maar niets. Ben je normaal met ze in gesprek over iets, zien ze vanuit hun ooghoek dat het kind een scheet laat, en moet dat meteen breed uitgemeten worden in alle geuren en kleuren
Gelukkig wordt het steeds minder een taboe om hierover te spreken. Ik heb een mannelijke collega die gewoon eerlijk toegeeft dat hij een depressie heeft gehad toen zijn kind geboren was, hij vond het echt verschrikkelijk die eerste jaren. Nu het kind wat ouder is, is hij er wel blij mee overigens
Ik vond al mijn kinderen als baby doodsaai en de blérende exemplaren ( met name de oudste want dat was een huilbaby ) echt bloed irritant. Ik weet nog steeds niet hoe snel ik een winkel uit moet rennen als er een blérkind in de zaak is.
En als ze ouder zijn en gaan praten kunnen ze vreselijk vervelende opmerkingen gaan maken en als ze in hun tienerjaren komen houd je dan maar helemaal vast !
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |