Ik ben altijd al een typische introvert geweest. Na sociaal contact tijd nodig om me weer op te laden (soms zelfs meerdere dagen uitbrakken nodig), wel veel mensen ontmoet in de loop van m'n leven, ik kan ook goed kletsen over dingen die me boeien en ga een leuk gesprek met leuke en boeiende mensen graag aan (als ik zin heb).
De onderwerpen die mij aanspreken, zijn ook de onderwerpen waar de meer bedachtzame mensen meer naar toe graviteren en extraverten slurpen me leeg. Ik geef sterk de voorkeur aan omgang met introverten, altijd al gedaan. Ik heb niks met de wisselwerking waar veel mensen zich mee bezig houden (ik doel dan vooral een beetje op niveautje "meedoen met de laatste roddels/lekker voetbal kijken met matties/oppervlakkige sociaalheid alleen maar om het sociaal doen"). Ik houd van creatieve geesten en ben meer van het "leef en laten leven". Ik heb dan ook niks met het zinloos afkatten van alles wat anders is, alleen maar omdat het anders is. Ik ben dan eerder nieuwsgierig en wil weten hoe ze denken.
Maar ik merk dat ik het laatste jaar veranderd ben, dat ik steeds meer extravert gedrag ben gaan vertonen. Steeds meer sociaal contact opzoeken en steeds vaker om feedback en input vragen. Maar zelfs binnen m'n eigen (oude) sociale kring vinden mensen dat soms wel vervelend. Maar ik vind het zelf ook vervelend, maar om de 1 of andere reden kan ik het niet echt goed laten. Het is alsof er steeds weer iets uit moet, alsof het een drang is en het voelt niet natuurlijk of zo. Wel heb ik nog steeds veel tijd nodig om me op te laden achteraf en om dingen in m'n hoofd weg te zetten (net zoals veel typische introverten), daarin is eigenlijk niks veranderd.
Ik ben wel altijd al iemand geweest die overliep van de ideeën, plannen, heb erg veel interesses, ben erg leergierig, wil alles weten, wissel geregeld van hobby (meermalen per maand is me niet vreemd), heb eigenlijk 40u/etmaal nodig om de dingen te doen die ik wil doen, maar heb nooit genoeg tijd om dat te doen wat ik allemaal wil doen (en al helemaal de energie niet voor).
Ik vind het op zich geen probleem om leuk sociaal contact te hebben met gelijkdenkenden, maar ik heb er dus wel last van en de mensen in mijn omgeving ook. De mensen die ik juist het boeiendst vind, schrik ik steeds een beetje vaker af. Alsof ik overenthousiast ben of zo en ik merk dat ik toch teveel (aandacht) vraag van die mensen en die dan de boot een beetje gaan afhouden en dat vind ik jammer...en het stomme is dat ik maar al te goed begrijp waarom, want zelf had ik dat ook gedaan
Ik ben zo m'n eigen glazen aan het ingooien
Uiteraard heb ik al lopen googlen, maar ik vind bijna niets waar ik concreet wat mee kan en dit heb ik heel vaak bij onderwerpen die iets met psychologie te maken hebben en waar ik voor mezelf aan het zoeken ben. Want meestal, als ik al iets vind, gaat het wel over het onderwerp waar ik meer over wil weten, maar herken ik verder weinig (verreweg het meeste waar over geschreven is, heeft nauwelijks raakvlakken met ASS en dat werkt toch fundamenteel anders heb ik gemerkt, het is niet of nauwelijks op mij toepasbaar).
Ik weet alleen niet waardoor dit komt (waarom ik steeds extraverter gedrag ga vertonen) en misschien dat jullie me daar raad over kunnen geven
(wishful thinking, I know, maar whatever..ik geef het nog wel een kans)
Voor mensen die dit herkenbaar vinden en mij daar zinnige feedback over willen geven, dat hoor ik dan graag.
Ik heb trouwens niks aan tips over boeken over dit onderwerp die ik kan uitproberen/lezen (lang verhaal), liever heb ik dat als iemand een treffend boek over dit onderwerp gelezen heeft, dat ik dan feedback krijg welke informatie uit dat boek op mij betrekking lijkt te hebben.
Weet iemand wat hier zou kunnen spelen of wat ik hieraan zou kunnen doen? Dit heeft met mij te maken en met iets wat zich bij mij afspeelt, maar ik heb echt geen idee wat nu en wil graag met dit topic, en wat dit onderwerp betreft, wat meer inzicht krijgen in mezelf.
Groetjes.
edit op verzoek:
De essentie is dat ik steeds extraverter wordt en eigenlijk meer terug wil naar introvert, maar niet weet hoe en ook niet weet waarom dit aan het gebeuren is.
[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-04-2016 23:34:21 ]
Oh en lang verhaal, had best wat korter gekund. Maar wel gelezen.
Ik wil steeds meer sociaal contact, maar ga me ook steeds extraverter gedragen (onderstreepte is een beetje het probleem), waardoor die mensen waar ikzelf graag sociaal contact mee heb, daar zelf steeds minder zin in krijgen.quote:Op donderdag 28 april 2016 23:25 schreef DoubleDip het volgende:
Hoe vaak doe je dat? Over wat soort dingen? Als je advies gaat vragen over iets heel persoonlijks aan een vage kennis zou ik dat raar vinden. Of als je iedere dag, bij wijze van spreken, met een vraag om hulp komt. En hoe gaat dat andersom? Bied jij de ander ook hulp en toon je interesse bij problemen?
Oh en lang verhaal, had best wat korter gekund. Maar wel gelezen.
Ik denk eerder dat ik een beetje teveel probeer anderen te helpen dan andersom.
edit:
Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik hiermee moet.
Laat je je oude contacten voor wat het is en trek nieuwe mensen aan waar je je toegenomen energie aan kwijt kan.quote:Op donderdag 28 april 2016 23:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik wil steeds meer sociaal contact, maar ga me ook steeds extraverter gedragen (onderstreepte is een beetje het probleem), waardoor die mensen waar ikzelf graag sociaal contact mee heb, daar zelf steeds minder zin in krijgen.
Ik denk eerder dat ik een beetje teveel probeer anderen te helpen dan andersom.
quote:
Probeer eens bewust vaker naar mensen te luisteren en wat stiller te zijn. Dwing jezelf om ze niet in de rede te vallen, dan went het vanzelf weer. Of heb je dat al geprobeerd?
Ik ben echt niet van plan mijn oude vriendengroep te dumpen, not gonna happen en dat is non-negotiable.quote:Op donderdag 28 april 2016 23:41 schreef wiskundenoob het volgende:
[..]
Laat je je oude contacten voor wat het is en trek nieuwe mensen aan waar je je toegenomen energie aan kwijt kan.
En zoals ik al zei, ik heb zelf niks met extraverten, dat gaat 'm echt niet worden.
Ik kan heel goed luisteren, maar mijn gedrag lijkt gewoon te druk te zijn. Het probleem is meer mijn gedrag en niet zozeer dat ik wil overheersen of zo, want dat wil ik helemaal niet.quote:
Probeer eens bewust vaker naar mensen te luisteren en wat stiller te zijn. Dwing jezelf om ze niet in de rede te vallen, dan went het vanzelf weer. Of heb je dat al geprobeerd?
Je kaart wel een goed punt aan en dat is door wat stiller te zijn...maar daar heb ik best wel moeite mee (ik word dan enthousiast en de gedachten razen door m'n hoofd).
Ik laat mensen wel uitpraten, ook omdat dat wat ze zeggen me wel mateloos boeit, dus dat gaat op zich wel prima zo.
Ding is dat ik bijvoorbeeld vaker mensen bel om even met ze te spreken, terwijl ze daar zelf helemaal niet op zitten te wachten. Misschien dat het ook 'iets' van verveling heeft? Of een soort intern gevoel van ontevredenheid? Maar het ding is, ik weet het gewoon niet.
Ik zoek ook vaker contact op. Afspreken doe/probeer ik niet zozeer significant vaker dan normaal, want dat kost mij ook (veel) energie.
Hoe je het doet is door rust te nemen voor jezelf denk ik? Mediteren of iets in die vorm?
En je wordt ouder, dat is ook heel normaal om dan te veranderen. En vrienden veranderen dan mee.
Dus je kunt jezelf een beetje indammen in het contact (wat ook heel normaal kan zijn) of nieuwe vrienden zoeken als indammen niet prettig meer voelt.
Maar dat zijn mijn gedachtes.
(klinkt een beetje vaag) maar alle facetten van iemand waarmee je bevriend bent kennen?Fok is voor mij ook nauwelijks bevredigend, het enige waar fok geschikt voor is, is om een beetje te baggeren en her en der over iemands vraag na te denken, maar fok is allang al niet meer bevredigend voor mij.quote:
Dat irritante gedrag kom je gewoon op Fok! doen. Leef je uit!
Komt ook een beetje bij dat ik vanwege persoonlijke omstandigheden wat meer aan huis gekluisterd ben de laatste weken/enkele maanden, maar het proces van extraverter worden speelt al veel langer dan dat, dus dat is de oorzaak niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-04-2016 00:47:17 ]
en dat je bij mensen door de muur heen komt maar kan verkeerd zitten daarover
Als ik in een introverte bui ben (ik ben of heel stil, of ik praat te veel) dan trek ik me terug en zit ik een beetje in mezelf en sluit ik me af van wat er allemaal gebeurd, ik weet niet of je hier iets mee kunt?
Ik weet niet -of- ik mensen teveel aanvoel, maar zou zomaar kunnen? Kan je hier misschien iets meer over vertellen? Hoe moet ik dit zien?quote:
Is het al het ware van dat je mensen teveel aanvoelt? Of zit ik verkeerd? Kijk hoe jij dingen ziet en beleeft en begrijpt dat is jouw perceptie erop. Het is miss ook invulgedrag van hoe jij het zou doen?
Hoe je het doet is door rust te nemen voor jezelf denk ik? Mediteren of iets in die vorm?
Wat is invulgedrag?
Hoe ik wat doe is door rust te nemen voor mezelf? Ik begrijp dit stukje niet?
Mediteren is niks voor mij (don't even go there
).Hmmm....een beetje wel denk ik. Ik wil graag mensen begrijpen. Goed punt.quote:
Wil je mensen helemaal ontleden?
Kan je hier misschien wat meer over vertellen?
Indammen is niet mijn stijl, dat is een loosing strategy. Dat is een beetje vergelijkbaar met oppotten voor mij en gaat tegen mezelf in, liever kanaliseer ik dingen naar iets productiefs.quote:Op donderdag 28 april 2016 23:53 schreef misterxvany het volgende:
Het is niet zwart-wit. Je kan ook iets minder introvert worden en dan ben je niet direct extravert.
En je wordt ouder, dat is ook heel normaal om dan te veranderen. En vrienden veranderen dan mee.
Dus je kunt jezelf een beetje indammen in het contact (wat ook heel normaal kan zijn) of nieuwe vrienden zoeken als indammen niet prettig meer voelt.
Maar dat zijn mijn gedachtes.
Ik betwijfel of het iets met ouderdom te maken heeft, dit is vrij rap opgekomen. En ik kan daar verder niks mee (ouder worden ga ik niet proberen tegen te houden:P ), liever zoek ik naar mogelijkheden waar ik wel vat op heb
Nou, je zit wel in de roos!quote:
Ik denk dat jij gewoon een gevoelig persoon bent
maar kan verkeerd zitten daarover
Maar ehm...wat moet ik daar dan vervolgens mee? Want ik weet het verder ook niet meer
Dit zou ook zomaar kunnenquote:
Misschien voel je je meer op je gemak bij die mensen waardoor je meer open bent dan je zou willen. Althans dit is wat ik persoonlijk ervaar.
. Ik voel me bij deze mensen idd snel op m'n gemak (al blijf ik natuurlijk wel een klein beetje waakzaam ).Tis heel herkenbaarquote:Als ik in een introverte bui ben (ik ben of heel stil, of ik praat te veel) dan trek ik me terug en zit ik een beetje in mezelf en sluit ik me af van wat er allemaal gebeurd, ik weet niet of je hier iets mee kunt?
Ik spreek geregeld met een paar vrienden af en dan blijven we een etmaal bij elkaar. En als 1 van ons er even tussenuit wil, het staat iedereen vrij even een uurtje plat te gaan op de bank, er zijn geen gemeenschappelijke bedtijden, we doen allen wat we willen en als er 1 moe wordt is er alle gelegenheid voor die persoon zich terug te trekken en we zien wel wanneer die weer terug komt.
En soms zitten we hier met z'n 3en en zeggen vrijwel helemaal niks meer, beetje muziek draaien en zo. Gewoon lekker chillen!
En als we allemaal energie hebben, dan gaan we even gamen
Ik bedoel daarmee, je focust je zo erg op andere mensen dat je die prikkels aanvoelt en er soort drang komt dat je teveel in mensen in hun zone komt (dus voorbij de muur, dat gebeurt vanzelf omdat jezelf miss hebt afgesloten voor je eigen emoties kan je je daar in vinden?)quote:Op vrijdag 29 april 2016 00:01 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik weet niet -of- ik mensen teveel aanvoel, maar zou zomaar kunnen? Kan je hier misschien iets meer over vertellen? Hoe moet ik dit zien?
Wat is invulgedrag?
Hoe ik wat doe is door rust te nemen voor mezelf? Ik begrijp dit stukje niet?
Mediteren is niks voor mij (don't even go there
[..]
Hmmm....een beetje wel denk ik. Ik wil graag mensen begrijpen. Goed punt.
Kan je hier misschien wat meer over vertellen?
[..]
Indammen is niet mijn stijl, dat is een loosing strategy. Dat is een beetje vergelijkbaar met oppotten voor mij en gaat tegen mezelf in, liever kanaliseer ik dingen naar iets productiefs.
Ik betwijfel of het iets met ouderdom te maken heeft, dit is vrij rap opgekomen. En ik kan daar verder niks mee (ouder worden ga ik niet proberen tegen te houden:P ), liever zoek ik naar mogelijkheden waar ik wel vat op heb
Miss is het ook zo van dat je.. hoe zeg ik dat, jezelf soort van buiten spel hebt gezet en dat je heel erg naar buiten bent gekeerd inplaats van gewoon injezelf en je eigen emoties voelt. Of klinkt dat vaag.
Dat denk ik
.En over dat ontleden. Zo zit je gewoon in elkaar, je bent geïnteresseerd in mensen en houd denk ik niet van oppervlakkigheid?
Ik focus me wel op de ander, richt me daar ook op (dit gaat vanzelf zodra de persoon me boeit en/of het onderwerp me erg aanspreekt), maar ik sluit op die momenten mezelf juist helemaal niet af.quote:
[..]
Ik bedoel daarmee, je focust je zo erg op andere mensen dat je die prikkels aanvoelt en er soort drang komt dat je teveel in mensen in hun zone komt (dus voorbij de muur, dat gebeurt vanzelf omdat jezelf miss hebt afgesloten voor je eigen emoties kan je je daar in vinden?)
Het wisselt tijdens zulke gesprekken ook erg frequent, dat ik continu switch van naar de ander luisteren, aanvoelen (dus bij mezelf hoe ik het ervaar), vanuit daar beredeneer en denk, het een plekje geven, daarna eventueel iets terugzeggen.
Ik denk eerlijk gezegd dat ik soms juist belangrijke cues mis terwijl ik bij mezelf te rade ga, maar dat is soms ook omdat er soms zoveel wordt gezegd, dat ik het allemaal nauwelijks nog kan opslaan zeg maar
.Het is gewoon puur omdat er veel meer info is dan ik verwerken kan en tegelijk het gesprek bijhouden.
Moest ik heel even over nadenken. In 1e instantie meende ik van niet, maar ik denk dat je hier wel ergens een puntje hebt.quote:Miss is het ook zo van dat je.. hoe zeg ik dat, jezelf soort van buiten spel hebt gezet en dat je heel erg naar buiten bent gekeerd inplaats van gewoon injezelf en je eigen emoties voelt. Of klinkt dat vaag.
Wel richt ik me vaak heel erg op de ander, maar ik switch de hele tijd heen en weer en het gaat dan heel rap in m'n hoofd.
Goed gezien, ik houd echt totaal niet van oppervlakkigheidquote:Dat denk ik
En over dat ontleden. Zo zit je gewoon in elkaar, je bent geïnteresseerd in mensen en houd denk ik niet van oppervlakkigheid?
(maar dan toch wat meer mensen die zelf gewoon oppervlakkig zijn)
Wat overigens niet wil zeggen dat ik altijd alleen maar serieus wil praten, een gesprekkie over aliens is vaak ook wel boeiend (dan is het creativiteit zonder doel en dat is ook weer leuk, omdat het een beetje spelen is met gedachtes).
Maar je denkt het, is dat zeker weten, of is dat overanalyseren nadat je al die prikkels opvangt?(van de cue's missen, miss is dat je eigen invulgedrag)quote:
Ik heb deze even opgesplitst.
[..]
Ik focus me wel op de ander, richt me daar ook op (dit gaat vanzelf zodra de persoon me boeit en/of het onderwerp me erg aanspreekt), maar ik sluit op die momenten mezelf juist helemaal niet af.
Het wisselt tijdens zulke gesprekken ook erg frequent, dat ik continu switch van naar de ander luisteren, aanvoelen (dus bij mezelf hoe ik het ervaar), vanuit daar beredeneer en denk, het een plekje geven, daarna eventueel iets terugzeggen.
Ik denk eerlijk gezegd dat ik soms juist belangrijke cues mis terwijl ik bij mezelf te rade ga, maar dat is soms ook omdat er soms zoveel wordt gezegd, dat ik het allemaal nauwelijks nog kan opslaan zeg maar
Het is gewoon puur omdat er veel meer info is dan ik verwerken kan en tegelijk het gesprek bijhouden.
[..]
Moest ik heel even over nadenken. In 1e instantie meende ik van niet, maar ik denk dat je hier wel ergens een puntje hebt.
Wel richt ik me vaak heel erg op de ander, maar ik switch de hele tijd heen en weer en het gaat dan heel rap in m'n hoofd.
[..]
Goed gezien, ik houd echt totaal niet van oppervlakkigheid
(maar dan toch wat meer mensen die zelf gewoon oppervlakkig zijn)
Wat overigens niet wil zeggen dat ik altijd alleen maar serieus wil praten, een gesprekkie over aliens is vaak ook wel boeiend (dan is het creativiteit zonder doel en dat is ook weer leuk, omdat het een beetje spelen is met gedachtes).
ik kom er later nog op terug
Niet dumpen, maar je netwerk vergroten.quote:
[..]
Ik ben echt niet van plan mijn oude vriendengroep te dumpen, not gonna happen en dat is non-negotiable.
En zoals ik al zei, ik heb zelf niks met extraverten, dat gaat 'm echt niet worden.
[..]
Ik kan heel goed luisteren, maar mijn gedrag lijkt gewoon te druk te zijn. Het probleem is meer mijn gedrag en niet zozeer dat ik wil overheersen of zo, want dat wil ik helemaal niet.
Je kaart wel een goed punt aan en dat is door wat stiller te zijn...maar daar heb ik best wel moeite mee (ik word dan enthousiast en de gedachten razen door m'n hoofd).
Ik laat mensen wel uitpraten, ook omdat dat wat ze zeggen me wel mateloos boeit, dus dat gaat op zich wel prima zo.
Ding is dat ik bijvoorbeeld vaker mensen bel om even met ze te spreken, terwijl ze daar zelf helemaal niet op zitten te wachten. Misschien dat het ook 'iets' van verveling heeft? Of een soort intern gevoel van ontevredenheid? Maar het ding is, ik weet het gewoon niet.
Ik zoek ook vaker contact op. Afspreken doe/probeer ik niet zozeer significant vaker dan normaal, want dat kost mij ook (veel) energie.
Ik merk het op meerdere manieren, maar de meeste manieren kunnen ook gewoon subjectief zijn (dat ik het verkeerd zie, kan bijvoorbeeld zijn dat iemand gewoon druk is geweest/moe is/etc), maar merk het wel tijdens IRL contact, dat ik soms een beetje de grenzen van de ander ook een beetje in de gaten moet houden (waar ik overigens zelf geen principieel probleem mee heb) en dat vooral mensen die zelf moeite hebben om grenzen aan te geven, dat bij mij minder snel doen.quote:
Maar zeggen mensen dat tegen jou dat ze je vervelend vinden hoe je doet of denk jij dat? Dat maakt het wel anders natuurlijk.
Ik ben wel ook een beetje het typetje dat desnoods bereid is frontaal in de aanval te gaan (al zou ik het bij deze mensen zelf nooit doen, het is meer vs agressors). Het zou denk ik kunnen dat zij (de introverten die ik wat van me af lijk te duren) dit ook bij mij aanvoelen (dat ik dit ook in me heb), het niet echt kunnen plaatsen en misschien zelfs wel zover gaan dat ik een beetje manipulatief ben of zo.
Ik kan me zelf namelijk wel voorstellen dat ik dit zelf ook zou denken als ik mezelf tegenover me zou hebben, dus zo gek vind ik deze gedachtensprong niet.
Enig idee of dit voor jou herkenbaar is?
Ik merk dat contacten na een tijdje weer bekoeld raken, mensen me een beetje gaan mijden, ik merk het bij de ander als we dan weer eens even afspreken.quote:
[..]
Maar je denkt het, is dat zeker weten, of is dat overanalyseren nadat je al die prikkels opvangt?(van de cue's missen, miss is dat je eigen invulgedrag)
ik kom er later nog op terug
Ik weet ook wel dat dit niet alleen maar aan mij hoeft te liggen, maar weet redelijk zeker dat ik daar wel aan bijgedragen heb.
Harde bewijzen kan ik niet zo snel bedenken, kom ik later nog wel even op terug
.Op die fiets.quote:
[..]
Niet dumpen, maar je netwerk vergroten.
Klopt, maar dat gaat op deze manier dus niet lukken
Egocentrisme.quote:
Ik vind het op zich geen probleem om leuk sociaal contact te hebben met gelijkdenkenden, maar ik heb er dus wel last van en de mensen in mijn omgeving ook. De mensen die ik juist het boeiendst vind, schrik ik steeds een beetje vaker af. Alsof ik overenthousiast ben of zo en ik merk dat ik toch teveel (aandacht) vraag van die mensen en die dan de boot een beetje gaan afhouden
Ontkenning.quote:
Want meestal, als ik al iets vind, gaat het wel over het onderwerp waar ik meer over wil weten, maar herken ik verder weinig (verreweg het meeste waar over geschreven is, heeft nauwelijks raakvlakken met ASS en dat werkt toch fundamenteel anders heb ik gemerkt, het is niet of nauwelijks op mij toepasbaar).
Eenzaamheid.quote:
Ik weet alleen niet waardoor dit komt
Doctor Phil? Ben jij het?quote:
[..]
Egocentrisme.
[..]
Ontkenning.
[..]
Eenzaamheid.
Je schrijf in een van je posts dat je op zich mensen aan het woord laat, maar reageer je misschien qua emoties 'te heftig' op mensen, door bijvoorbeeld te hard lachen of overdreven vriendelijk zijn. In het geval het laatste is, kan ik niet echt tips geven. Je bent nu opener naar mensen geworden en moet weer een nieuwe balans zien te vinden. Wel zou je eventueel aan je familie kunnen vragen of ze er iets van kunnen zeggen wanneer je te enthousiast op hen reageert. Dan voel je het daarna misschien wat sneller aan bij vreemden.
Ik vind dat je hier best wel veel voor anderen invult. Misschien vinden ze het alleen opvallend dat je tegenwoordig wat vaker belt en verder niets.quote:
[..]
Ik merk het op meerdere manieren, maar de meeste manieren kunnen ook gewoon subjectief zijn (dat ik het verkeerd zie, kan bijvoorbeeld zijn dat iemand gewoon druk is geweest/moe is/etc), maar merk het wel tijdens IRL contact, dat ik soms een beetje de grenzen van de ander ook een beetje in de gaten moet houden (waar ik overigens zelf geen principieel probleem mee heb) en dat vooral mensen die zelf moeite hebben om grenzen aan te geven, dat bij mij minder snel doen.
Ik ben wel ook een beetje het typetje dat desnoods bereid is frontaal in de aanval te gaan (al zou ik het bij deze mensen zelf nooit doen, het is meer vs agressors). Het zou denk ik kunnen dat zij (de introverten die ik wat van me af lijk te duren) dit ook bij mij aanvoelen (dat ik dit ook in me heb), het niet echt kunnen plaatsen en misschien zelfs wel zover gaan dat ik een beetje manipulatief ben of zo.
Ik kan me zelf namelijk wel voorstellen dat ik dit zelf ook zou denken als ik mezelf tegenover me zou hebben, dus zo gek vind ik deze gedachtensprong niet.
Enig idee of dit voor jou herkenbaar is?
En als ik het goed lees heb je hier nog met niemand over gepraat in een persoonlijk gesprek? Dat zou ik eerst maar eens doen in plaats van googlen en het in je eentje analyseren.
Buiten je originele vraag om: je verandert sowieso gedurende je leven, daar is niet per se altijd een oorzaak voor aan te wijzen.
Waarom wil je dit per se gelijk koppelen aan introvert/extravert? Dat jij het in je eentje gaat zitten analyseren en met niemand erover praat laat juist het tegenovergestelde zien.
Ik denk niet dat je je oude vriendengroet moet verlaten, maar misschien ben je wel meer aan extrovertere activiteiten toe. Dat hoeven niet meteen de assertieve dominante mensen te zijn, maar mogelijk wel degenen die zo nu en dan een biertje drinken in de stad. Daar heb je vast weer een andere dynamiek mee. Zo heb je minder energie voor je vrienden en kom je toch aan je trekken
*excuses voor generalisaties. En wat strawberry zegt!
Je ervaart misschien minder herkenning bij een deel introverte mensen die een voorkeur hebben voor 'zelf-presentatie' (bv een tikkeltje verlegen mensen die geneigd zijn zich te confirmeren naar 'de eisen' van hun omgeving en hun introverte zelfbeeld dat daardoor beïnvloed wordt), terwijl jij nu juist meer lijkt te handelen naar zelf-expressie en laat zien wie je bent?
Wellicht ten overvloede: extraverte mensen kunnen ook verlegen zijn. Introverte mensen kunnen veel zelfvertrouwen hebben in bepaalde sociale situaties.
Ik denk dan ook dat dit meer gaat over het zelfbewust zijn (de persoon die we zouden willen zijn vs. de persoon die we zouden moeten zijn) dan dat bepaald gedrag negatief beoordeeld moet worden omdat men een voorkeur heeft voor het stereotype introvert of extravert.
[ Bericht 4% gewijzigd door Hineni op 29-04-2016 10:37:26 ]
Eerst even dit: Ik probeer niet te overdrijven of 'kunstmatig' te doen. Ik ben niks aan het faken of aan het acteren. Als ik niet werkelijk extraverter aan het worden ben (wat een punt is dat ik niet onmiddelijk naast me neer zal leggen, noch iets wat ik meteen als waarheid zal aannemen), wat is het dan wel?quote:
Ik denk dat ik weet wat je bedoeld. Dat is niet zozeer dat je meer extravert bent geworden, maar te enthousiast op mensen overkomt en ze zich daaraan gaan storen. Op zich is er niks mis mee om wat opener naar mensen te zijn, maar als je net wat te hard je best doet door bijvoorbeeld overdreven te lachen of de hele tijd maar aan het woord bent, kan dat als irritant gezien worden.
Je schrijf in een van je posts dat je op zich mensen aan het woord laat, maar reageer je misschien qua emoties 'te heftig' op mensen, door bijvoorbeeld te hard lachen of overdreven vriendelijk zijn. In het geval het laatste is, kan ik niet echt tips geven. Je bent nu opener naar mensen geworden en moet weer een nieuwe balans zien te vinden. Wel zou je eventueel aan je familie kunnen vragen of ze er iets van kunnen zeggen wanneer je te enthousiast op hen reageert. Dan voel je het daarna misschien wat sneller aan bij vreemden.
Ik meen wat ik zeg wanneer ik het zeg, ik probeer niet te doen alsof, doen alsof is iets waar ik me sowieso niet mee bezig houd.
Ik kan me wel weer voorstellen dat anderen dit toch anders oppikken. Het moet haast wel, want anders had ik dit soort responses niet gekregen. Het kan ook weer iets anders zijn, ik weet alleen niet wat, heb (veel) te weinig houvast om te weten wat precies.
Een nieuwe balans vinden kan het wel zijn, maar verder heb ik eigenlijk niks om op af te gaan zolang ik niet weet wat er speelt en zolang ik niet weet wat er is, weet ik ook niet wat ik het beste kan doen en welke kant ik het beste op kan gaan sturen.
Uiteraard heb ik hier met mensen over gepraat, maar ik kwam daar eigenlijk niet verder mee. Ook bij familie niet, maar mijn familie bestaat niet bepaald uit mensen die mij (goed) begrijpen.
Ik had hier een lange reactie getikt, maar ik denk dat het beter is dat ik me niet door de inhoud van deze post in de verdediging ga laten manoeuvreren.quote:
[..]
Ik vind dat je hier best wel veel voor anderen invult. Misschien vinden ze het alleen opvallend dat je tegenwoordig wat vaker belt en verder niets.
En als ik het goed lees heb je hier nog met niemand over gepraat in een persoonlijk gesprek? Dat zou ik eerst maar eens doen in plaats van googlen en het in je eentje analyseren.
Buiten je originele vraag om: je verandert sowieso gedurende je leven, daar is niet per se altijd een oorzaak voor aan te wijzen.
Waarom wil je dit per se gelijk koppelen aan introvert/extravert? Dat jij het in je eentje gaat zitten analyseren en met niemand erover praat laat juist het tegenovergestelde zien.
Dat zou goed kunnen, maar dat neemt niet weg dat ik met een probleem zit nu.quote:
Zit je niet gewoon beter in je vel dan voorheen? Dat je daarom als het ware meer energie over hebt?
Dit gebeurt al.quote:
Past bij een normale groepsdynamica denk ik. Als je introvert bent met soms extroverte neigingen, zal je in een groep introverten mogelijk de rol van extrovert op je nemen. In een groep meer extrovertere mensen werkt het dan de andere kant op.
Ik denk niet dat je je oude vriendengroet moet verlaten, maar misschien ben je wel meer aan extrovertere activiteiten toe. Dat hoeven niet meteen de assertieve dominante mensen te zijn, maar mogelijk wel degenen die zo nu en dan een biertje drinken in de stad. Daar heb je vast weer een andere dynamiek mee. Zo heb je minder energie voor je vrienden en kom je toch aan je trekken
*excuses voor generalisaties. En wat strawberry zegt!
En minder energie gaat niet werken bij mij. Ik zit op een gegeven moment op een bepaald energielevel en op een gegeven moment stort ik in. Het is niet zo dat dit bij mij heel geleidelijk afzakt tot een gewenst punt en dat ik dan goed zit of zo, de grafiek blijft een (nagenoeg) rechte lijn totdat de accu leeg is waarna die in heel korte tijd naar beneden knikt en ik heel snel een bed moet opzoeken en ik ben niet van plan te gaan plannen op de momenten dat ik merk dat ik toch al niet veel meer kan hebben.
Mijn post was absoluut niet bedoeld als aanval, jammer dat je het ervaart alsof verdediging de enige mogelijke respons is.quote:
[..]
Ik had hier een lange reactie getikt, maar ik denk dat het beter is dat ik me niet door de inhoud van deze post in de verdediging ga laten manoeuvreren.
Mijn ervaring is namelijk dat je af en toe verblind bent door je eigen perceptie (in het algemeen, niet per se op jou specifiek van toepassing). Jij ervaart dit nu als probleem, maar uit je verhaal werd mij niet duidelijk of andere mensen het verschil überhaupt wel merken, laat staan het als storend ervaren.
Op mij kwam het over alsof het mogelijk storen van andere mensen je grootste zorg was. Terwijl je dat niet eens weet! (of kon ik iig uit de gegeven informatie niet opmaken)
Wanneer je dat weet, kun je er iets mee. Of niet, wanneer ze je nog steeds net zulk prettig gezelschap vinden als voorheen. In dat laatste geval, geniet gewoon lekker van je extra energie!
Ik weet niet of ik 'dit dus ben', maar blij ben ik er niet echt mee. Waarom is dat juist niet raar?quote:
Je bent dus een introvert die andere introverten 'leeg zuigt'? Dat is op zich niet raar? Juist het reflecteren op ervaringen, praten over wezenlijke dingen geeft een introvert energie! Je houdt ervan om te leren en te ontplooien, en hebt daarin wellicht meer passie dan andere introverten. Om te denken dat je daardoor extravert wordt lijkt me een misvatting?
Het reflecteren en praten over dingen die introverten boeit, is eerder de reden waarom ik een sterke voorkeur heb voor introverten.
Ik merk dat ikzelf veel minder snel leeggezogen wordt door introverten dan door extraverten, maar het is ook weer niet de bedoeling dat ik de introverten waarmee ik sociaal wil doen en zo zelf ook ga zitten uitzuigen.
Ik ben i.d.d. zelf-expressief, maar het is niet zo dat dit 'verlegen'-typetje niet herkenbaar voor mij zou zijn. Ten slotte ben ik dit zelf ook ooit geweest.quote:Je ervaart misschien minder herkenning bij een deel introverte mensen die een voorkeur hebben voor 'zelf-presentatie' (bv een tikkeltje verlegen mensen die geneigd zijn zich te confirmeren naar 'de eisen' van hun omgeving en hun introverte zelfbeeld dat daardoor beïnvloed wordt), terwijl jij nu juist meer lijkt te handelen naar zelf-expressie en laat zien wie je bent?
Wat ik wel een beetje merk (een goeie nacht hierover slapen wil nog wel eens tot 'nieuwe' inzichten leiden), is dat ik wel geregeld de ander wat meer ruimte moet aanbieden, omdat ik anders zelf meer aan het woord ga zijn en dit meer ruimte geven doe ik al langer, maar voor mijn gevoel is dit een beetje meer kunstmatig (alsof het actieve bijsturing is), maar het kan makkelijk dat ik dit in een enkel gesprek meermalen moet doen en dat ik gewoon vervelend.
Een andere reden waarom ik vrij snel het woord weer wil hebben, is omdat mijn geheugen niet lekker werkt. Ik vergeet snel wat ik wilde zeggen.
Ik geef niet de voorkeur aan verlegen mensen, maar aan introverte mensen (subtiel verschil) en de rest volg ik even niet.quote:Wellicht ten overvloede: extraverte mensen kunnen ook verlegen zijn. Introverte mensen kunnen veel zelfvertrouwen hebben in bepaalde sociale situaties.
Ik denk dan ook dat dit meer gaat over het zelfbewust zijn (de persoon die we zouden willen zijn vs. de persoon die we zouden moeten zijn) dan dat bepaald gedrag negatief beoordeeld moet worden omdat men een voorkeur heeft voor het stereotype introvert of extravert.
Deze ga ik even lezen, thankiesquote:Op vrijdag 29 april 2016 10:38 schreef Elvi het volgende:
Je bent geen van beide; je bent ambivert. Hier staat in het kort uitgelegd wat het is: http://www.scienceofpeopl(...)extrovert-introvert/
@ Chai
Ik was al bijna klaar met mijn reactie op jouw post, maar toen ik het terug begon te lezen, was het vooral verdediging op de inhoud van jouw post. Het is niet zo dat ik het zag als aanval-want-het-kan-niks-anders-zijn. Maar mijn reactie had gewoon niks goeds gebracht en topics die dichtslibben met off-topic zooi waardoor andere wel-inhoudelijke fokkers de moeite net niet meer willen nemen om wel nog te komen reageren is 1 van de redenen waarom ik lang getwijfeld heb om überhaubt deze aan te maken.
Reageer zo wel op je nieuwe post, moment.
Je bent wel introvert, maar hebt een behoefte aan zelf-expressie. Andere introverten hebben meer een behoefte om zich te gedragen naar de stereotypen van introverten. Zo zijn er ook extraverten die diepgang kunnen hebben.
Mij lijkt zelf-expressie vs zelf-presentatie een betere meetlat om je zelfbeeld aan op te hangen dan introvert-extravert. Dat is niet accuraat genoeg en veroorzaakt weerstand met je zelfbeeld.
Met je zelfbeeld is niets mis, je beeld van introvert/extravert is te zwart wit en niet alles omvattend om een 'zelf' in te proppen. Je 'zelf' is geavanceerder dan dat.
Persoonlijke vraag? Is je slechte geheugen echt de enige reden waarom anderen soms te weinig de ruimte geeft? Kan het ook te maken hebben met je proactieve/ assertieve aard (afweersysteem dat je ontwikkeld hebt om je staande te houden?) , en de toch wel grote groep introverte die je om je heen verzameld en een reactieve inslag hebben (meer geneigd zijn conflicten te ontwijken)? Of probeer je onbewust ergens een laag zelfbeeld te compenseren? Iets anders?
Je bent wie je bent. Dat mag je laten zien. Het is meer de context van introvert/extravert die op sommige punten niet rijmt. In mijn ogen niet iets om onzeker van te worden, of te gaan haten op een deel van jezelf. Probeer er de voordelen van te zien.
[ Bericht 3% gewijzigd door Hineni op 29-04-2016 11:37:30 ]
Zoiets doe je uiteraard niet bewust, maar onbewust kan het zo overkomen. Kan je je nog herinneren wat je familieleden tegen je zeiden als je ze vroeg of je te overenthousiast overkwam ?quote:
[..]
Eerst even dit: Ik probeer niet te overdrijven of 'kunstmatig' te doen. Ik ben niks aan het faken of aan het acteren. Als ik niet werkelijk extraverter aan het worden ben (wat een punt is dat ik niet onmiddelijk naast me neer zal leggen, noch iets wat ik meteen als waarheid zal aannemen), wat is het dan wel?
Ik meen wat ik zeg wanneer ik het zeg, ik probeer niet te doen alsof, doen alsof is iets waar ik me sowieso niet mee bezig houd.
Ik kan me wel weer voorstellen dat anderen dit toch anders oppikken. Het moet haast wel, want anders had ik dit soort responses niet gekregen. Het kan ook weer iets anders zijn, ik weet alleen niet wat, heb (veel) te weinig houvast om te weten wat precies.
Een nieuwe balans vinden kan het wel zijn, maar verder heb ik eigenlijk niks om op af te gaan zolang ik niet weet wat er speelt en zolang ik niet weet wat er is, weet ik ook niet wat ik het beste kan doen en welke kant ik het beste op kan gaan sturen.
Uiteraard heb ik hier met mensen over gepraat, maar ik kwam daar eigenlijk niet verder mee. Ook bij familie niet, maar mijn familie bestaat niet bepaald uit mensen die mij (goed) begrijpen.
Die begrijpen me niet.quote:
[..]
Zoiets doe je uiteraard niet bewust, maar onbewust kan het zo overkomen. Kan je je nog herinneren wat je familieleden tegen je zeiden als je ze vroeg of je te overenthousiast overkwam ?
Deel van m'n huidige (hieraan verder ongerelateerde) problematiek komt juist daar vandaan. Ik reageer later wel op de rest.
Dank. Kende deze naam nog niet in deze context.quote:
Je bent geen van beide; je bent ambivert. Hier staat in het kort uitgelegd wat het is: http://www.scienceofpeopl(...)extrovert-introvert/
Herken je dingen daarvan in mij? Of juist dingen die weer niet op mij slaan?
Ding bij mij is dat ik meer de energiemanagement heb van een introvert, en die website lijkt meer over iemand te spreken die in alle opzichten 'gemiddeld' is en lijkt meer te doelen op hoe je goed ambivalent kunt zijn en ik weet nog niet wat ik (gezien het doel van mijn topic) met de tips van deze webpagina kan, maar ik lees hem later nog wel een keer, want ben nu echt veel te moe.
Ik vind je niet extravert. Je krijgt geen energie van grote groepen mensen en ik zie je nog niet elke dag met iemand afspreken. Iets was extraverte mensen wel graag doen.quote:
[..]
Dank. Kende deze naam nog niet in deze context.
Herken je dingen daarvan in mij? Of juist dingen die weer niet op mij slaan?
Ding bij mij is dat ik meer de energiemanagement heb van een introvert, en die website lijkt meer over iemand te spreken die in alle opzichten 'gemiddeld' is en lijkt meer te doelen op hoe je goed ambivalent kunt zijn en ik weet nog niet wat ik (gezien het doel van mijn topic) met de tips van deze webpagina kan, maar ik lees hem later nog wel een keer, want ben nu echt veel te moe.
Ik denk dat je gewoon introvert bent, en nu iets meer behoefte hebt aan sociaal contact. Maar dat maakt je nog geen extravert.
Ik ben ook geen extravert, m'n energie-huishouding is daar ook niet naar (heeft wel kleine raakvlakken, maar het blijft evengoed 90% introvert). Ik krijg op zich wel energie, maar dan pas na eerst een dag uitgebrakt te hebbenquote:
[..]
Ik vind je niet extravert. Je krijgt geen energie van grote groepen mensen en ik zie je nog niet elke dag met iemand afspreken. Iets was extraverte mensen wel graag doen.
Wat dat herkennen van dingen betreft, doelde ik meer op de punten van de website die je linkte
Dit is het niet helemaal (in de zin van dat ik gewoon introvert ben), want het contact zelf lijk ik ook meer extravert gedrag te vertonenquote:Ik denk dat je gewoon introvert bent, en nu iets meer behoefte hebt aan sociaal contact. Maar dat maakt je nog geen extravert.
[ Bericht 9% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-04-2016 18:25:28 ]
Ik had deze gemist.quote:
Wat je daarmee moet.. tja dat weet ik niet, als je je er niet prettig bij voelt moet je afvragen waarom dat is.
Dit is wel een (hele!) goeie en deels heb ik het antwoord daarop al (dat het introverten een beetje doet weggraviteren etc enz), maar ergens heb ik ook het gevoel dat het niet helemaal vanuit mezelf is, dat het voor een deel als het ware een soort drang is dat mij aangeleerd is ofzo. Het voelt niet helemaal natuurlijk en daarbovenop dus ook de meer praktische bezwaren voor mij.
Hoef natuurlijk niet meteen vandaag het antwoord te vinden, maar nu zit er tenminste een beetje meer beweging in, heb ik nog wat om op te reflecteren de komende dagen
.Nee, je dicht nu allerlei eigenschappen toe aan de definitie extravert.quote:
[..]
[..]
Dit is het niet helemaal (in de zin van dat ik gewoon introvert ben), want het contact zelf lijk ik ook meer extravert gedrag te vertonen
Dit klopt volgens mij wel. Tis wel 1 van de dingen die in grote lijnen gebeurd is. Heeft ook een belangrijke rol gespeeld, maar kan niet echt zeggen in hoeverre dit alleen mij naar deze plek heeft gebracht.quote:
Misschien ben je gewoon meer open gaan staan, waardoor je makkelijker dingen uit en makkelijker energie terug krijgt/op pikt.
Er is zeker meer verkeer, maar ik hoef mijn grenzen ook niet meer zo streng te bewaken.quote:In de nog niet genoemde esotherische hoek zou je het als een aura kunnen benoemen, waar de grens minder sterk afgebakend danwel bewaakt is en er dus meer energetisch verkeer is als het ware.
Dit geeft me ook een enorm gevoel van (psychische) vrijheid. Misschien is het ook even wennen? Maar wennen alleen gaat denk ik dit niet voor me oplossen.
Onder de streep boeit het me niks uit welke hoek het komt, zolang het maar werktquote:Als het zweefteefniveau je niet teveel tegenstaat zou je eens kunnen kijken naar het wat meer afsluiten door middel van bijvoorbeeld visualisaties, zoals dat je in een soort luchtbel van liefde zit die een en ander filtert voor je. Ofzo..
Afsluiten dmv visualisaties? je bedoelt als in dagdromen? Want als, dat gaat dat heel makkelijk worden (alleen dan zonder snelle schakelswitch).
Sterker nog, ik denk dat ik dit (iets!) onbewust aan het doen ben en ik probeer me er wel bewust van te worden, maar het is alsof ik in een hoek kijk waar ik nooit eerder gekeken heb (of een oude hoek die weer helemaal onder de spinnenwebben zitquote:
[..]
Zoiets doe je uiteraard niet bewust, maar onbewust kan het zo overkomen.
).Ik kan meerdere dingetjes bedenken in hoe mijn overkomsmanier bijgesteld zou kunnen worden (dit even als fictieve optionele oplossing), maar dit zal kunstmatig zijn en gaat voor mij niet werken.
Het beste is toch door het te doorgronden, begrijpen, alleen dan kan ik dingen 100% gevoelsmatig bijstellen en anders blijven het 2 gevoelens die strijden tegen elkaar zonder dat dit ooit echt opgelost gaat worden (lekker vaag lol...sorry
).Welk kader bedoel je? En hoezo niet?quote:
Ik denk dat je introvert/extravert kader niet zo geschikt is om alles mee in beton te gieten.
Tot zover ik weet, giet ik niks in beton, maar als ik alles nog gedetailleerder ga brengen dan staat dit hele topic zo vol met "TL:DR"'s
Klopt denk ik wel wat, een introvert die zich wil uiten. Dit zit ook een beetje in m'n karakter, maar ik heb het liefst sowieso deze poort wagenwijd open (wat niet impliceert dat ik vind dat er altijd heel veel verkeer door die poort zou moeten zijn).quote:Je bent wel introvert, maar hebt een behoefte aan zelf-expressie. Andere introverten hebben meer een behoefte om zich te gedragen naar de stereotypen van introverten. Zo zijn er ook extraverten die diepgang kunnen hebben.
Geen idee, maar daar gaat dit topic niet over.quote:Mij lijkt zelf-expressie vs zelf-presentatie een betere meetlat om je zelfbeeld aan op te hangen dan introvert-extravert. Dat is niet accuraat genoeg en veroorzaakt weerstand met je zelfbeeld.
Je mag wat mij betreft ook jouw preferatie gebruiken, zolang het me maar duidelijk is
.Ik zie dingen vrijwel nooit zwart-wit, maar neig soms meer de ene kant op en een volgende keer naar de andere kant, zodat ik kan zien wat er gebeurt.quote:Met je zelfbeeld is niets mis, je beeld van introvert/extravert is te zwart wit en niet alles omvattend om een 'zelf' in te proppen. Je 'zelf' is geavanceerder dan dat.
Eerlijk gezegd verbaas ik me enorm hoe sterk zoveel mensen zwart-wit denken, hoe sterk ze versimpelen en hoe slordig ze soms (vaak
) denken, maar liever doe ik deze discussie een volgend topic ofzo .Elvi zei ook al iets over "tussen extravert en introvert in zitten", dus dat is me nu al wat duidelijker (jouw post is wellicht wat ouder, zit hier met dat quotevenster te emmeren
.Wat ik wel weet is dat dit wel een rol speelt (vooral als ik nog een punt wilde maken en iemand anders inbreekt om vervolgens het gespreksonderwerp naar iets (soms zelfs heel) ander onderwerp om te buigen). Ik kan natuurlijk niet zeker weten of er nog meer dingen meespelen en in hoeverre ik me daarvan bewust ben.quote:Persoonlijke vraag? Is je slechte geheugen echt de enige reden waarom anderen soms te weinig de ruimte geeft? Kan het ook te maken hebben met je proactieve/ assertieve aard (afweersysteem dat je ontwikkeld hebt om je staande te houden?) , en de toch wel grote groep introverte die je om je heen verzameld en een reactieve inslag hebben (meer geneigd zijn conflicten te ontwijken)? Of probeer je onbewust ergens een laag zelfbeeld te compenseren? Iets anders?
Dat lage zelfbeeld is denk ik wel een goed punt en ben daar eind vorig jaar al stappen voor gaan zetten, maar wegens persoonlijke omstandigheden heeft dit (best wel veel) vertraging opgelopen (ik zit nu nog net niet met een hooivork achter ze aan zodat het sneller kan).
Ik zie er juist ontzettend duidelijk de voordelen van in, over de grote linie ben ik nog nooit zo tevreden met mezelf geweest als nu ...maar er gaan ook langzaam dingen mis en daar mag ik best wel wat aan gaan doen.quote:Je bent wie je bent. Dat mag je laten zien. Het is meer de context van introvert/extravert die op sommige punten niet rijmt. In mijn ogen niet iets om onzeker van te worden, of te gaan haten op een deel van jezelf. Probeer er de voordelen van te zien.
Ja, ik merk het wel degelijk. Meestal dubtiel, maar het is al maanden erg consistent, ook bij totaal verschillende mensen (ik merk het het makkelijkst bij een vriendin van me, maar ook andere mensen uit m'n sociale kring is dit opgevallen).quote:
[..]
Mijn post was absoluut niet bedoeld als aanval, jammer dat je het ervaart alsof verdediging de enige mogelijke respons is.
Mijn ervaring is namelijk dat je af en toe verblind bent door je eigen perceptie (in het algemeen, niet per se op jou specifiek van toepassing). Jij ervaart dit nu als probleem, maar uit je verhaal werd mij niet duidelijk of andere mensen het verschil überhaupt wel merken, laat staan het als storend ervaren.
Ik weet niet precies wat je met blind bedoelt.
Geen idee hoe je daar nou op bent gekomen, ik heb heel duidelijk uitgelegd waarom ik dit gewoon niet zo'n toffe ontwikkeling vind (ook al heeft het natuurlijk wel voordelen, maar het is natuurlijk geen "alles of niets").quote:Op mij kwam het over alsof het mogelijk storen van andere mensen je grootste zorg was. Terwijl je dat niet eens weet! (of kon ik iig uit de gegeven informatie niet opmaken)
Die extra energie kan ik wel goed besteden, maar ik doe al jaren aan "energy-management". Moet in mijn geval ook wel, anders neem ik constant teveel hooi op m'n vork en om heel veel redenen (waaronder nieuwsgierigheid, leergierigheid, het ook gewoon leuk vinden, beetje een knuppel in het hoenderhok gooien om te voorkomen dat dingen teveel vastroesten of gewoon om te kijken wat er gebeurt, en zo nog wel 100 redenen)quote:Wanneer je dat weet, kun je er iets mee. Of niet, wanneer ze je nog steeds net zulk prettig gezelschap vinden als voorheen. In dat laatste geval, geniet gewoon lekker van je extra energie!
(of meer redenen, maar who's counting)
Ik kan wel heel tactisch zijn, maar soms raak ik de draad kwijt ofzo.
Nee, ik zeg dat ik meer die richting op ga, niet dat ik in dat opzicht helemaal 100% absoluut puur, alleen en uitsluitend extravert benquote:
[..]
Nee, je dicht nu allerlei eigenschappen toe aan de definitie extravert.
Of wilde je een ander punt maken? Want ik volg je helemaal niet.
Wat is het probleem dan?
Nou weet ik wel dat ik niet een makkelijke jeugd heb gehad (al eens wat uitgebreider een post over geschreven), maar zou mijn huidige problematiek raakvlakken met hechtingsproblematiek kunnen hebben?quote:
Heb je voor je gevoel wel een goede 'hechting' ervaren vroeger? Was er sprake van een veilige vroege jeugd?
Een deel van wat ik lees zou namelijk best te maken kunnen hebben met een betrekkelijk onveilige hechting.
Hechtingsproblemen
Iemand hier bij wie dit speelde en (delen van) mijn eigen (hier beschreven) problematiek herkent? Of er iets over kan zeggen?
Ik zou niet weten hoe?quote:
Ik moet het topic later nog eens goed doorlezen, want het kan zijn dat ik ergens overheen gelezen heb. Maar kan het zijn dat medicijngebruik er iets mee te maken heeft?
Ik heb die opties allang al bekeken, maar kan natuurlijk niet uitsluiten dat ik wel een detail gemist heb.
Maar ik denk niet dat ik de oorzaak in die richting moet gaan zoeken, anders was het me nu wel opgevallen dat er een direct verband is.
Het heeft hooguit invloed gehad op de timing, maar niet op het ontstaan ervan zelf.
Je maakt voor jezelf een probleem van iets dat het niet is.
Waarom gewoon niet aanvaarden hoe je bent. Hoe je ontwikkelt?
Waarom al dat analyseren?
Soms denk ik dat mensen veel te veel tijd hebben...
Geniet gewoon van je leven en je steeds veranderend en groeiend karakter.
Mensen komen en gaan.
Ik zou denken dat als je extraverter wordt dat je dan vaker onder mensen wilt zijn dan nu. En omdat je nu niet volledig aan je trekken komt bij je huidige contacten houd je meer tijd over voor nieuwe mensen. Aan de andere kant zeg je dat op dit moment nog steeds zoals voorheen even lang moet opladen na een sociaal moment. Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact. Misschien ben je enthousiaster, verfijnder en meer gepassioneerd over je gespreksonderwerpen dan al je contacten bij elkaar. Mate van interesse botst bij jullie en als zij niet meekomen en jij niet toegeeft dan heb je een probleem waar je niet uitkomt als je niet besluit gelijkgestemden aan te trekken.quote:
[..]
Nee, ik zeg dat ik meer die richting op ga, niet dat ik in dat opzicht helemaal 100% absoluut puur, alleen en uitsluitend extravert ben
Of wilde je een ander punt maken? Want ik volg je helemaal niet.
Wat is het probleem dan?
Ik weet in elk geval dat mijn gedrag extraverter wordt. Mijn twijfels m.b.t. daadwerkelijk extraverter worden, heb ik al geuit. Ik gedraag me meer zo, maar het contact wordt zo alleen maar storender.quote:
[..]
Ik zou denken dat als je extraverter wordt dat je dan vaker onder mensen wilt zijn dan nu.
En omdat je nu niet volledig aan je trekken komt bij je huidige contacten houdt je meer tijd over voor nieuwe mensen. Aan de andere kant zeg je dat op dit moment nog steeds zoals voorheen even lang moet opladen na een sociaal moment. Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact. Misschien ben je enthousiaster, verfijnder en meer gepassioneerd over je gespreksonderwerpen dan al je contacten bij elkaar. Mate van interesse botst bij jullie en als zij niet meekomen en jij niet toegeeft dan heb je een probleem waar je niet uitkomt als je niet besluit gelijkgestemden aan te trekken.
Ik heb al uitgelegd waarom ik niet aan mijn trekken kom (heb hier specifiek jouw woordkeuze gebruikt en dit zijn niet specifiek de woorden die ikzelf zou gebruiken in deze context) en dit speelt vooral bij mensen die me nog niet (zo goed) kennen, juist bij nieuwe contacten heb ik er meer last van, want nieuwe contacten heb ik wel degelijk.
"Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact."
Wat voor soort contact heb jij dan nu voor ogen?
De mate van interesse is denk ik het probleem niet.
Ik heb al (nieuwe) contacten met wie ik interesses deel, maar het is het "extraverte gedrag" dat me meer in de weg lijkt te zitten.
En je blijft wel steeds terugkomen met posts waaruit ik kan concluderen dat jij meent dat ik helemaal geen nieuwe contacten maak of zo. Waarom denk je dat?
Serieus, hoe in godsnaam is het mogelijk om sociaal gedrag en sociaal contact opzoeken als een probleem te beschouwen!?? De homo sapiens is een groepsdier!
[ Bericht 2% gewijzigd door Puntenjager op 30-04-2016 16:48:06 ]
Ik denk dat het minder autistische gedrag op zich het probleem niet is, want TS geeft aan dat hij dat wel prettig vindt. Hij wil alleen advies omdat hij merkt dat anderen zich aan hem gaan irriteren.quote:Op zaterdag 30 april 2016 16:37 schreef Puntenjager het volgende:
Samenvatting: Ik baal ervan dat ik langzaam minder autistisch word.
Serieus, hoe in godsnaam is het mogelijk om sociaal gedrag en sociaal contact opzoeken als een probleem te beschouwen!?? De homo sapiens is een groepsdier!
TS heb je een voorbeeld van een gesprek waarin men zich aan jou irriteert? Misschien komt het omdat mensen het niet van je gewend zijn en denken: dat doet hij normaal nooit en dit is echt heel raar want zo ken ik hem helemaal niet?
Ik weet dat ik een probleem heb, al is het alleen maar omdat ik me bewust van 1 ben geworden.quote:
Nee je zit niet met een probleem
Je maakt voor jezelf een probleem van iets dat het niet is.
Welk probleem? Dat weet ik niet precies, maar als ik niks zeg en met niemand spiegel, kom ik er ook niet achter.
Dan beter een niet helemaal kloppende manier (zoals ik bijvoorbeeld de TT in elkaar heb gezet, maar dat moest ook een beetje zo omdat ie anders te lang (en onduidelijk) werd) dan helemaal geen manier. De context is denk ik wel helder genoeg en zo niet, gewoon vragen i.p.v. lukraak voor me invullen.
Ik weet dat er wel degelijk een probleem is en met het soort feedback zoals het jouwe, schiet ik niks op.
Waarom niet al dat analyseren? Ik dacht dat dat zelfreflectie heette?quote:Waarom gewoon niet aanvaarden hoe je bent. Hoe je ontwikkelt?
Waarom al dat analyseren?
En hoezo zou ik mezelf niet aanvaarden zoals ik ben? Ik aanvaard mezelf in vrijwel al mijn huidige facetten, maar dat betekent nog niet dat ik dus maar overal tevreden mee zou moeten zijn.
Dan maak je er maar een topic over in KLB, maar ga liever niet dit soort algemene en niet eens aan mijn topic gerelateerde klachten niet in mijn topic uiten.quote:Soms denk ik dat mensen veel te veel tijd hebben...
Wow...dat wist ik nog niet hoor.quote:Geniet gewoon van je leven en je steeds veranderend en groeiend karakter.
Mensen komen en gaan.
SPOILER"Sorry, had deze gemist."
Ik had deze achteraf gezien eigenlijk beter kunnen skippen, maar vooruit dan maar.
Die andere laat ik lekker zo, kan er niks mee.
Autisten die gezelliger doen, zijn nog steeds net zo autistisch als autisten die nog in hun "recharge" zitten (dus een dagje bezig zijn met bijkomen).quote:
[..]
Ik denk dat het minder autistische gedrag op zich het probleem niet is, want TS geeft aan dat hij dat wel prettig vindt. Hij wil alleen advies omdat hij merkt dat anderen zich aan hem gaan irriteren.
Klopt wat dat advies betreft, het gaat me vooral daarom (het irriteren-gedeelte).
Voorbeeld moet ik even wat meer de tijd voor nemen, kom ik nog wel op terug.quote:TS heb je een voorbeeld van een gesprek waarin men zich aan jou irriteert? Misschien komt het omdat mensen het niet van je gewend zijn en denken: dat doet hij normaal nooit en dit is echt heel raar want zo ken ik hem helemaal niet?
Nee dat is het niet. Mensen die mij goed kennen, zijn van mij sowieso wel gewend dat ik om de zoveel jaar weer (soms erg) veranderd ben, maar ergeren zich ook aan bepaalde gedragingen van mij. Mensen die mij nog maar net kennen, zijn natuurlijk veel makkelijker geneigd om mij hierdoor uiteindelijk links te laten liggen en dat vind ik jammer (en ook nergens voor nodig).
Ik kan ook moeilijk een concreet voorbeeld bedenken, het lijkt wel alsof het er hoe dan ook uit moet (alsof er ergens binnen een kraantje open is blijven staan die allang al dichtgedraaid had moeten zijn of zo). Als ik het niet meer op de ene manier uit, dan gaat het wel via een ander kanaal en omdat ik niet echt weet wat het is, weet ik ook niet wat ik ermee moet doen.
En anderen voelen dit bij mij (terecht) aan.
Dat ze me als 'opdringerig' of 'teveel aanwezig' of 'druk' of 'bemoeit zich overal mee' of misschien zelfs 'egoïstisch' of vul zelf maar een synoniem in (ik heb in de rest van dit topic ook al heel veel context gegeven, dus die context kan gewoon bijna niet zo onduidelijk zijn). Ik heb er nu denk ik wel genoeg genoemd, weet niet waarom het maar niet overkomt.quote:
Ik vind het nog steeds vrij vaag wat er dan precies gebeurt. Jij zegt iets, of veel meer dan je normaal gesproken doet, en dat vinden mensen irritant? Misschien praat je te veel en luister je te weinig? Of ga je te veel in op zaken die helemaal niet zo relevant zijn?
En nog dit: Als ik exact had geweten wat het probleem was, dan had ik dit topic niet aangemaakt. Ik weet niet of het klopt, maar je geeft me een beetje de indruk alsof je naar iets zit te vissen bij mij wat er helemaal niet is en dat gaat niks opleveren. Heb liever dat mensen gewoon meer eerlijk en direct zijn en minder omslachtig (en soms ook slordig) te werk gaan.
Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?
Wil je graag helpen, maar heb het idee dat je een topic opent waar je zelf het antwoord al op hebt. Dus wat wilde je hier dan mee bereiken? No hard feelings, gewoon benieuwd.
Snap ik, maar je begrijpt het gewoon niet.quote:
Ik denk dat ik het begrijp, maar als je jezelf te aanwezig vindt dan doe je dus een stap terug en laat je de ander wat vaker aan het woord? Ik snap niet waarom het blijkbaar een probleem is. Dan kan je wel zeggen dat je dat niet wilt, maar mensen irriteren zich en soms is het gewoon beter om je aan te passen. Of met anderen te praten, maar dikke kans dat je dan de zelfde riedel krijgt. Tuurlijk mag en kan je best laten zien dat je aanwezig bent, maar alles met mate.
Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?
Wil je graag helpen, maar heb het idee dat je een topic opent waar je zelf het antwoord al op hebt. Dus wat wilde je hier dan mee bereiken? No hard feelings, gewoon benieuwd.
Sterker nog, moest wel een beetje gniffelen toen ik dit las:
Je kunt deze vraag op 2 manieren beantwoorden:quote:Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?
1) Omdat ik gewoon verwacht dat anderen al het werk voor me doen, of omdat ik wil insinueren dat iemand anders de schuld heeft, omdat ik geen zelfreflectie heb, misschien stel ik me wel gewoon aan, (oftewel, ik doe moeilijk, vul zo nog maar wat in, zie maar).
2) Omdat het grofgezegde antwoord "ff dimmen" simpelweg niet het antwoord is. Waarom zou ik moedwillig instemmen met iets waarvan ik weet dat dit minstens niet gaat werken (maar waarschijnlijk zelfs averechts zal gaan werken, zoals in het voorbeeldje met die open kraantjes die allang al dicht hadden moeten zijn).
Je probeert mij te helpen, maar dat lukt niet omdat je je ergens op aan het blindstaren bent.
Ik zie zelf ook niet waar je op doelt, dus dan zitten wij vast.
Ik denk dat je jezelf beter wat minder op de voorgrond kunt begeven in gesprekken, want blijkbaar ligt daar de irritatie. Als je de ander wat meer ruimte geeft zegt mijn logisch verstand dat die irritatie zou moeten verminderen. Waarom zou dat dan niet werken volgens jou? Als je dit niet zou doen blijft de situatie zoals ie is. Kunnen we dit hele topic mee volpraten, maar volgens mij heb je hier gewoon je antwoord.
Klinkt logisch.
Maar ben je dan bereidt om die zelf expressie, waar je hard voor hebt geknokt om zover te komen, beter te balanceren met zelf presentatie? Meer luistervaardigheden, meer handelen om aardig gevonden te worden en minder overheersend laten zien wie je bent?
En, ergeren die mensen zich dan aan wat je zegt of om hoe je het zegt? Draait dit niet gewoon om persoonlijke effectiviteit?
Dit is wel een beetje de richting die ik tot nu toe heb idd. Maar het blijft voor mij ook vaag, ben blij dat dat detail tot nu toe wel goed overgekomen is, zitten we lekker met z'n allen vastquote:
Je vindt het vervelend dat mensen zich aan je irriteren. En uiteindelijk misschien links laten liggen schreef je ergens.
Ik snap wat je bedoelt, maar het ding is dat ik niet ervoor heb geknokt om de mensen subtiel af te stoten die ik nota bene zelf opzoek.quote:Maar ben je dan bereidt om die zelf expressie, waar je hard voor hebt geknokt om zover te komen, beter te balanceren met zelf presentatie? Meer luistervaardigheden, meer handelen om aardig gevonden te worden en minder overheersend laten zien wie je bent?
Ik wil niet mijn presentatie "kunstmatig" gaan aanpassen, ik wil wel mezelf willen kunnen blijven en voor m'n gevoel ben ik dat zo niet. En ik ben niet van plan om dit toch maar 'kunstmatig' de kop in te drukken als is het alleen al omdat dit niks oplost en dit wil ik uiteindelijk opgelost zien. Dan heb ik tenminste iets waar ik aan kan werken. Nu weet ik niks waar ik wat mee kan en zweef ik wat dit betreft een beetje in een limbo.
Denk meer aan hoe ik overkom, het zijn (denk ik) niet zozeer de dingen die ik zeg (ten slotte kan ik vooraf bepalen of ik A of B of niks moet zeggen) of de boodschap die ik probeer over te brengen. Dit laatste doe ik dan ook nog wel eens fout (en wie niet?), maar daar heb ik tenminste wel zelf invloed op. Dat andere (het overkomen) lijkt meer een soort van drang te zijn, iets interns wat er niet hoort, dat ik iets wil bewijzen of zo? Maar ik kan er (ook in dit topic) heel moeilijk de vinger op leggen (en al helemaal als er vervolgens ook nog eens gratis ruis bovenop komt, maar das een beetje het risico van fok dan maar).quote:En, ergeren die mensen zich dan aan wat je zegt of om hoe je het zegt? Draait dit niet gewoon om persoonlijke effectiviteit?
SPOILERUiteraard ga ik niet alles en elk eventueel goor (insider)detail hier in het openbaar neerplempen. Want ten eerste is dat niet nodig of noodzakelijk, ten 2e zie ik dan de dramaseekers dit topic volplempen met "kritische vragen" waarna dit hele topic vastloopt en ik (weer) met lege handen zit. En ten slotte ga ik dat niet doen, omdat ik geen klapjosti ben (of althans niet fulltime
Kan ik niet uitsluiten, maar m'n energie-huishouding was er altijd al 1 van een introvert (opladen, doen, opladen, doen, etc). Ik denk niet dat dit het is, maar sluit het niet bij voorbaat al uit. In elk geval moet ik er wat mee, maar ik zie wel. Als 't goed is, heb ik wel wat tijd.quote:
Misschien ben je in werkelijkheid een extrovert maar was je vroeger vooral heel verlegen?
Kortom. ik denk dat er maar één oplossing is en dat is dat jij jezelf aanpast. Al is het maar een beetje, ik zeg ook niet dat je ineens niks meer moet zeggen in gesprekken. Maar je gesprekspartner meer 'ruimte' geven kan al een hoop verschil maken.
Heeft dit wel met introvert/extravert te maken? Voor mijn gevoel totaal niet.quote:
De essentie is dat ik steeds extraverter wordt en eigenlijk meer terug wil naar introvert, maar niet weet hoe en ook niet weet waarom dit aan het gebeuren is.
Een introvert persoon laat niet snel het achterste van zijn tong zien, is behoudend in zijn reacties en staat liever niet in het middelpunt van de belangstelling.
Een extravert persoon gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel, reageert adhoc in zijn commentaren.. denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil', voert snel het hoogste woord en staat graag in het middelpunt van de belangstelling.
Zoals ik je hier heb leren kennen ben jij een extravert persoon. Waar je nu meer last van lijkt te hebben is claimgedrag en dat stoot mensen idd af.
Iemand die claimt neemt geen afstand, wil steeds direct contact, belt mensen op, zoekt die persoon op.
Daar vanaf komen is lastig omdat je gedreven wordt om die persoon te benaderen, doorgaans omdat je het contact zelf zo intensief en prettig ervaart.
Mensen zoeken gelijkgestemden, zoeken herkenning en erkenning in elkaar. Ook mensen die graag en veel diepgaand filosoferen/discussiëren.quote:
Denk meer aan hoe ik overkom, het zijn (denk ik) niet zozeer de dingen die ik zeg (ten slotte kan ik vooraf bepalen of ik A of B of niks moet zeggen) of de boodschap die ik probeer over te brengen. Dit laatste doe ik dan ook nog wel eens fout (en wie niet?), maar daar heb ik tenminste wel zelf invloed op. Dat andere (het overkomen) lijkt meer een soort van drang te zijn, iets interns wat er niet hoort, dat ik iets wil bewijzen of zo? Maar ik kan er (ook in dit topic) heel moeilijk de vinger op leggen (en al helemaal als er vervolgens ook nog eens gratis ruis bovenop komt, maar das een beetje het risico van fok dan maar).
Jij lijkt mij het type dat zich opstelt als leerling of als meester. Je weet weinig of niets van een onderwerp en stelt je dus op als de leerling. Of je hebt je echt in een onderwerp (en dat zijn er bij jou veel) verdiept, weet waar je over praat en stelt je dus op als meester.
Daardoor heb je vaak geen gelijkwaardige gesprekken maar is de gesprekspartner je meerdere of je mindere.
De meeste mensen vinden het fijn om de meerdere te zijn en zullen het contact met jou dan ook fijn vinden zolang zij de meesterrol van je krijgen. Maar wanneer er een onderwerp voorbij komt waar jij wél kennis van hebt.. of jij je in het onderwerp gaat verdiepen en het je eigen maakt... dan geef je hen de leerlingrol en daar kunnen heel veel mensen niet tegen. Op dat moment krijg je dus de kous op de kop.
Het is een kunst om in gesprekken een gelijkwaardigheid te behouden. Ik worstel daar zelf trouwens ook mee.
Is dat introvert? In mijn standpunt kost een contact voor een extravert misschien wel meer energie dan voor een introvert.quote:
[..]
Kan ik niet uitsluiten, maar m'n energie-huishouding was er altijd al 1 van een introvert (opladen, doen, opladen, doen, etc). Ik denk niet dat dit het is, maar sluit het niet bij voorbaat al uit. In elk geval moet ik er wat mee, maar ik zie wel. Als 't goed is, heb ik wel wat tijd.
Ik weet dat ik een extravert ben maar moet me ook altijd vooraf opladen en ben achteraf erg moe. Dat is bij mij zelfs zo erg dat ik adhoc/onverwachte contacten mijdt als de pest.
Elvi noemde het al 'ambivalent' en dat was op zich helemaal niet slecht gevonden.quote:
[..]
Is dat introvert? In mijn standpunt kost een contact voor een extravert misschien wel meer energie dan voor een introvert.
Ik weet dat ik een extravert ben maar moet me ook altijd vooraf opladen en ben achteraf erg moe. Dat is bij mij zelfs zo erg dat ik adhoc/onverwachte contacten mijdt als de pest.
Maar ik gebruik de termen "introvert" en "extravert" vooral als 'richting', het zijn voor mij sowieso geen absoluut vaststaande begrippen en in hoeverre ik daarin nog van mening ga veranderen, is vooral afhankelijk van hoe goed ik het al begrijp.
Tis ook niet iets waar ik me -superveel- in verdiept heb, want zo belangrijk vind ik dit onderscheid niet. Maar het is wel een makkelijke term om het concept van iets behoorlijk langdradiguitlegbaars veel sneller bij een ander over te brengen.
Als je trouwens vooraf opgeladen bent, dan kan je toch ook stellen dat je van je vorige keer nog aan het opladen bent?
Ad hoc reageren vind ik wel weer leuk, zolang het maar niet aldoor is. Het is ook een uitdaging en uitdagingen vind ik graag leuk.
Ouder1, jij bent fantastigeniaal!quote:
[..]
Mensen zoeken gelijkgestemden, zoeken herkenning en erkenning in elkaar. Ook mensen die graag en veel diepgaand filosoferen/discussiëren.
Jij lijkt mij het type dat zich opstelt als leerling of als meester. Je weet weinig of niets van een onderwerp en stelt je dus op als de leerling. Of je hebt je echt in een onderwerp (en dat zijn er bij jou veel) verdiept, weet waar je over praat en stelt je dus op als meester.
Daardoor heb je vaak geen gelijkwaardige gesprekken maar is de gesprekspartner je meerdere of je mindere.
De meeste mensen vinden het fijn om de meerdere te zijn en zullen het contact met jou dan ook fijn vinden zolang zij de meesterrol van je krijgen. Maar wanneer er een onderwerp voorbij komt waar jij wél kennis van hebt.. of jij je in het onderwerp gaat verdiepen en het je eigen maakt... dan geef je hen de leerlingrol en daar kunnen heel veel mensen niet tegen. Op dat moment krijg je dus de kous op de kop.
Het is een kunst om in gesprekken een gelijkwaardigheid te behouden. Ik worstel daar zelf trouwens ook mee.
Hoe de fuk zag je dat?
Wat jij zegt over dat meester/leerling is erg herkenbaar voor mij en moest het even laten bezinken
.Ik denk zelf dat de 'leerling-modus' het probleem niet is (als iemand iets heel boeiends aan het vertellen is, dan luister ik daar maar wat graag naar), maar misschien de 'meester-modus' wel?
Ik weet ook wel dat dit niet per definitie zo is (dat meester-zijn slecht is dus), maar misschien zet ik het verkeerd in?
Ik kan echter wel vertellen dat als ik iemand tref die het vooral doet om maar in een meesterrol te mogen blijven (en al helemaal als dit ten koste van mijn eigen belangen gaat), dat ik dat spelletje niet snel zal gaan meespelen. Ik heb echt niks met zulke mensen, alleen maar vermoeiend en dommig ook ergens (tenzij die persoon op ontzettend veel vlakken juist wel heel cool is
).Hoe zag je dat in mij? En weet je daardoor het komt? Zijn er andere dingen (bijvoorbeeld andere karaktereigenschappen of gedragingen) die hier vaak verband mee hebben?
Ik ga ook zo nog even meer hierover lezen.
Hier moet ik even over nadenken.quote:
[..]
Heeft dit wel met introvert/extravert te maken? Voor mijn gevoel totaal niet.
Een introvert persoon laat niet snel het achterste van zijn tong zien, is behoudend in zijn reacties en staat liever niet in het middelpunt van de belangstelling.
Een extravert persoon gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel, reageert adhoc in zijn commentaren.. denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil', voert snel het hoogste woord en staat graag in het middelpunt van de belangstelling.
Ik laat eigenlijk vrij makkelijk het achterste van mijn tong zien, maar wat ik laat zien is heel erg afhankelijk van wie ik tegenover me heb.
Als ik vind dat iemand een klootzak is, dan zal ik dat niet snel inslikken, tenzij ik daar een goeie reden voor heb uiteraard.
Maar als het om iets anders gaat (bijvoorbeeld wanneer iemand iets van mij stuk laat vallen of een andere kleine gebeurtenis), dan zal mijn 'feedback' gepast zijn naar die persoon (ook al zeg ik na die 'internal check' vaak evengoed nog alles redelijk ongecensureerd).
Behoudend in jouw context, hoe moet/kan ik dat zien? Bedoel je dat ik mijn uitspraken op de 1 of andere manier nuanceer? Of dat ik weinig het woord neem of wil nemen?
En ik sta liever niet in het middelpunt van de belangstelling. Kan me geen enkel voorbeeld bedenken waarin ik dat wel (meteen) erg leuk had gevonden, ik heb dan eerder zoiets van "liever niet! Neem een ander maar
".Nu even alle extraverte trekjes die je hebt opgenoemd op een rijtje, maakt reageren wat makkelijker
Gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel
Eigenlijk wel ja, vooral de dingen waar ik eigenlijk wel klaar mee ben (beetje stomme uitleg)
Ik zeg niet zomaar alles en niet alles komt even makkelijk door m'n strot, maar over de gehele linie genomen ben ik hier niet zo moeilijk in.
Reageert adhoc in zijn commentaren
Denk dat dit voor mij eerder een "ja" is
Denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil'
En dit doe ik dus wel, ik zeg niet zomaar iets. Ik denk trouwens dat je hier (bij toeval) wel een goed punt raakt, namelijk dat ik vaak nadenk om iets te vertellen aan iemand, maar waarmee ik anderen schade kan berokkenen (dit kan me trouwens alleen maar schelen bij mensen waar ik op z'n minst nog redelijk respect voor heb), maar dat ik dan toch een soort interne druk ervaar om het -toch- te vertellen, terwijl mijn verstand zegt "nee....niet doen, is nergens goed voor" en als ik dat dan toch vertel, heb ik er achteraf bijna altijd spijt van....en toch trap ik er vroeger of later weer in.
Hier baal ik echt ontzettend van
Dit gevoel van balen is ook nog erger geworden sinds mijn traject om me hierbij te assisteren dit uit te zoeken, sinds januari compleet stil ligt en op z'n vroegst over 2 maanden weer wordt opgepikt en als bonus weet ik pas sinds een maand ongeveer dat het gegarandeerd nog meer maanden zou duren.
Ik vond het toen (afgelopen december) al urgent
Voert snel het hoogste woord
Ik kan snel het hoogste woord voeren, maar dat zou ik alleen maar doen als ik daar een voor mij (hele) goeie reden voor heb. Ik vind het zelf ook niet prettig als anderen mij op deze toon geregeld proberen mij wat door de strot te douwen, dus doe ik het zelf ook niet (in elk geval vrijwel nooit zomaar).
Staat graag in het middelpunt van de belangstelling.
Neeeeee!
Het zou idd zoiets kunnen zijn, maar als dit zo is (stel), waarom doe ik dat dan?quote:Zoals ik je hier heb leren kennen ben jij een extravert persoon. Waar je nu meer last van lijkt te hebben is claimgedrag en dat stoot mensen idd af.
Iemand die claimt neemt geen afstand, wil steeds direct contact, belt mensen op, zoekt die persoon op.
Ik vind het geen enkel probleem om een ander mens meer te ontzien zodra ik weet dat die persoon even wat meer ruimte van me wil of als die persoon wat meer afstand wil.quote:Daar vanaf komen is lastig omdat je gedreven wordt om die persoon te benaderen, doorgaans omdat je het contact zelf zo intensief en prettig ervaart.
Dit heb ik in het verleden ook al gedaan en doe dit makkelijk omdat ik begrijp waarom die (tijdelijke) extra afstand nodig is en wat ik met die ander doe als ik dan toch door blijf gaan.
En dat gun ik een ander niet, om die te beschadigen vanwege iets wat feitelijk -mijn- probleem is.
Dat wil ik echt niet.
Ik doe je andere post zo wel, ben geloof ik nu al bijna een uur aan het tikken, beetje lang dit dat
oh nvm, die had ik al gedaan Ja dat klopt, en dat doe ik al.quote:
Nog een keer dan: als je gedrag aanpassen niet de manier is, wat wil je dan wel zien? Dat anderen zich aanpassen? Dat is niet de oplossing lijkt me. De andere oplossing is dat jij je gedrag aanpast, maar ondanks de tips wil je dat niet. Dan kan je dus ofwel niks aanpassen (lost het probleem niet op) of toch een stapje terug doen in gesprekken (leidt tot minder irritaties en minder mensen die van je wegrennen).
Kortom. ik denk dat er maar één oplossing is en dat is dat jij jezelf aanpast. Al is het maar een beetje, ik zeg ook niet dat je ineens niks meer moet zeggen in gesprekken. Maar je gesprekspartner meer 'ruimte' geven kan al een hoop verschil maken.
Maar soms verlies ik mezelf of zo (vaak (meestal en gewoonlijk) hele korte momenten, maar kan ook langduriger zijn, bijvoorbeeld weken). Ik denk dat dit -iets- met m'n stemming van dat moment te maken heeft, maar meer zie ik (nog) niet.
Ik vind jouw oplossing gewoon niet bevredigend (nothing personal) en weet dat er betere oplossingen moeten zijn en dat die andere oplossingen mogelijk langer duren, is mij om het even. Maar dan kom ik tenminste weer vooruit, ik heb wat dit punt betreft lang genoeg stil gestaan en ben 't zat.
En Scary_mary, die vindt dat ook wel leuk.
Ik had eerst een wat langere reactie getikt, maar als je al niet eens de moeite neemt om conclusies juist te trekken, dan kan je me nog zo graag willen helpen, maar dan wordt het evengoed niks of hooguit halfbakken.quote:
Maar wat ga je nu doen dan? Ik zie veel opmerkingen maar weinig concreets. Eerst zeg je dat je je niet wilt aanpassen door minder aanwezig te zijn, maar later weer wel. Heb wel het idee dat je een redelijke flapuit bent, klopt dat? Daar zou ik wel mee oppassen, dat kan mensen afstoten. Je kan soms heel hard denken dat je iemand een eikel vindt, maar het is niet altijd verstandig om dat te zeggen.
Zoals ik wellicht al heb gezegd, ik moet eerst weten wat er speelt voor dat ik weet welke vervolgstappen ik wil/moet gaan zetten.
Jij lijkt eerst actie te willen en dan kijken of het werkt (misschien omdat dat nou eenmaal jouw ding is?), terwijl ik die fase al voorbij ben en eerst moet kijken waarom de geijkte oplossingen niet blijken te werken. Je lijkt dingen echt maar half te lezen en conclusies heel eenzijdig te (willen) trekken.
Vetgedrukte...hoe de fuk ben je daar nou weer op gekomen? Alsof je mij probeert te helpen door jouw denkbeelden aan mij op te dringen en wanneer ik dat niet doe, ga je je eerder tegen mijn denkwijzen verzetten in plaats van te kijken waar de jouwe fout lopen en heb eerder al aangegeven dat het lijkt alsof je je op iets aan het blindstaren bent.
Ik blijf niet zo met jou aan de gang.
Maar goed, ik ben al weg. Never mind. Hopelijk kan iemand anders je beter helpen.
De onderwerpen die mij aanspreken, zijn ook de onderwerpen waar de meer bedachtzame mensen meer naar toe graviteren en extraverten slurpen me leeg
Sorry maar dit klinkt gewoon typisch autistisch.
Ouder1, ik heb lopen googlen op dat meester-leerling ding, maar ik kom vooral op sites over scholen/scholing en over boeddha en zo, maar niks wat over deze woorden in deze context gaat. Kan je me wat concretere info geven waarmee ik gerichter kan zoeken? Die jungle van irrelevante info, ik kan daar echt niet doorheen ploegen, is onbegonnen werk voor mequote:
[..]
Jij lijkt mij het type dat zich opstelt als leerling of als meester. Je weet weinig of niets van een onderwerp en stelt je dus op als de leerling. Of je hebt je echt in een onderwerp (en dat zijn er bij jou veel) verdiept, weet waar je over praat en stelt je dus op als meester.
Daardoor heb je vaak geen gelijkwaardige gesprekken maar is de gesprekspartner je meerdere of je mindere.
Sorry maar dat is het probleem dan ook niet.quote:
Na sociaal contact tijd nodig om me weer op te laden (soms zelfs meerdere dagen uitbrakken nodig), wel veel mensen ontmoet in de loop van m'n leven, ik kan ook goed kletsen over dingen die me boeien en ga een leuk gesprek met leuke en boeiende mensen graag aan (als ik zin heb).
De onderwerpen die mij aanspreken, zijn ook de onderwerpen waar de meer bedachtzame mensen meer naar toe graviteren en extraverten slurpen me leeg
Sorry maar dit klinkt gewoon typisch autistisch.
Ik heb deze termen ook niet van het internet en, zoals met zoveel dingen, kwam mijn uitleg voort uit een samentrekking van heel veel informatie waarvan ik een deel uit gesprekken heb.quote:
[..]
Ouder1, ik heb lopen googlen op dat meester-leerling ding, maar ik kom vooral op sites over scholen/scholing en over boeddha en zo, maar niks wat over deze woorden in deze context gaat. Kan je me wat concretere info geven waarmee ik gerichter kan zoeken? Die jungle van irrelevante info, ik kan daar echt niet doorheen ploegen, is onbegonnen werk voor me
Ik kan je dus niet echt helpen aan een kant-en-klare theorie die je kunt onderzoeken op het web.
Misschien helpt het om te zoeken op gelijkwaardig contact of ongelijkwaardige gesprekken?
Ik denk trouwens dat je die info eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Je bent slim genoeg om het principe te begrijpen en ook zelf je conclusies te trekken. Wie erg bang is om de leerlingrol te krijgen heeft meer een probleem dan degene die beide rollen weleens vervuld. Iets met zelfverzekerdheid en zo... die mensen moet je niet als vrienden willen joh.
Slim.quote:
[..]
Ik heb deze termen ook niet van het internet en, zoals met zoveel dingen, kwam mijn uitleg voort uit een samentrekking van heel veel informatie waarvan ik een deel uit gesprekken heb.
Ik kan je dus niet echt helpen aan een kant-en-klare theorie die je kunt onderzoeken op het web.
Misschien helpt het om te zoeken op gelijkwaardig contact of ongelijkwaardige gesprekken?
Ik denk trouwens dat je die info eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Je bent slim genoeg om het principe te begrijpen en ook zelf je conclusies te trekken.
De info hoeft niet kant-en-klaar te zijn (al zou dat natuurlijk wel effectiever zijn, maar soit), maar zoeken zoals ik net deed leek niet op een magnetronmaaltijd, maar eerder op een jungle waar hopelijk ergens nog een akkerveldje tussen te vinden is waarbij ik vervolgens het meel zelf moet malen (zelf molensteen maken, etc) en dat is gewoon veel te lastig. Dan kan ik nog zo slim zijn, maar ik heb ook mijn limieten en ik kan ook niet alles en dit is 1 ding wat mij ook niet lukt. meestal lukken dingen me wel, vandaar ook dat ik zo weinig topics over mezelf hoef aan te maken.
Ik heb die info wel degelijk nodig, voorbeelden werken veel beter voor mij. Ik vind het al lastig genoeg om de info die ik vind, op mezelf te betrekken en dat komt denk ik vooral (maar niet uitsluitend) door het complexe karakter van de problematiek waar ik op 't moment mee loop.
Daarom versimpel ik dingen en daarom heb ik geen zin in de ge-extrapoleerde zelfprojectie die anderen mij proberen op te leggen. Ik weet wat er speelt, ik weet dat als ik daar tegenin ga dat mij dan een ellenlange vruchteloze discussie te wachten staat (soms zelfs meer een soort van loopgravenoorlog, jezus...) en ik kan zeggen en aangeven wat ik wil, zodra zoiemand eenmaal begint, is er bijna niet meer vanaf te komen. Dat vind ik soms superfrustrerend en op een gegeven moment denk ik dan van "lamaar
".Die mensen kan ik idd het beste negeren (of in elk geval zoveel mogelijk).
Ik heb 't al eerder getracht aan te kaarten, het probleem zit hem niet in mensen die niet de leerlingrol kunnen nemen (vanwege misplaatste trots of arrogantie of tegrootego, vul maar wat in), daar ik deze mensen sowieso al mijd als de pest. Ik wil gewoon met normale mensen om kunnen gaan en die normale mensen kom ik wel tegen, maar dan ben ik zelf weer meer het probleem.quote:Wie erg bang is om de leerlingrol te krijgen heeft meer een probleem dan degene die beide rollen weleens vervuld. Iets met zelfverzekerdheid en zo... die mensen moet je niet als vrienden willen joh.
Met normale mensen doel ik in deze context ook meer op mensen die beide rollen kunnen vervullen, het is een wisselwerking, liefst op gelijkheid gebaseerd en afhankelijk van wie de beste plek heeft om eventjes de leiding over te nemen. Dit zijn voor mij de meest ideale mensen om mee om te gaan, omdat misplaatste ego's (waar helaas het gros van de mens wel last van lijkt te hebben) en vergelijkbare weirdo-karaktershit geen belemmering vormen.
BAM! Waarom zou ik ervoor willen kiezen met mensen om te gaan die dit al een probleem vinden als er ook mensen zijn bij wie dit probleem gewoon non-existant is? En dus doe ik het nu lekker zo.
Ik vind eerlijk gezegd mensen die juist meer bang zijn om uit de leerlingrol te kruipen, veel boeiender. Ik vind het leuk om juist die mensen vervolgens wat extra ruimte te geven, vervolgens zie ik de mooiste dingen ontstaan
Ik zie die mensen opbloeien en dat vind ik prachtig!
Die egotrippers kunnen wat mij betreft eigenlijk allemaal gewoon de pestpleures krijgen, naarmate ik dit type mens meer en meer tegenkom en leer kennen, zakt mijn respect voor hen steeds verder richting de nul (en terecht).
Mijn probleem is niet dat ik niet de juiste mensen uitzoek, maar dat ik die juiste mensen die ik wel tegenkom, afstoot...of zoiets
.Weet ik veel
Het probleem ligt in elk geval bij mij. En ik besef me natuurlijk wel dat de ander hier ook een rol in speelt, maar mijn eigen rol kan ik natuurlijk wel veranderen/aanpassen/verbeteren, dus dan doe ik dat maar zo.
Ik vind het trouwens geen probleem om eventuele andere dingen ook uit te graven, dat kan op zich wel parallel aan het meester-leerling gebeuren. En ik denk dat dingen sowieso wel min of meer aan elkaar gerelateerd zijn.
Ik ga googlen naar jouw termen en kijken wat ik vind, thanks
snelle edit: Veel gevonden, ik ben even inlezen
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-05-2016 15:06:45 ]
Dit gaat trouwens meer over complete relaties, maar denk dat het wel genoeg raakvlak heeft.
Het gaat in 1e instantie om dit stukje:
Dit is in mijn verleden wel een valkuil geweest en ik ben me hier jaren terug zelfs al bewust van geweest, maar omdat ik er nooit erg in had dat dit (behalve dan dat ik het compleet oké vind om anderen te helpen) ook nadelige (en blijkbaar in extremere vormen zelfs schadelijke) gevolgen kon hebben. Ik wist niet beter.SPOILERDoor de redderrol van de een, die zich gedraagt als in een ouderrol, komt de ander als het ware in een kindrol terecht. Dit wordt helder weergegeven middels de Transactionele Analyse, waarbij de ouderrol van de een de kindrol van de ander uitlokt. En de kindrol van de een lokt weer een ouderrol van de ander uit. Geen van beiden zijn in staat tot een volwassenrol. Beide partners herhalen met en bij elkaar de ongelijkwaardigheid die er ook was in het huwelijk van ieders eigen ouders. Dergelijke patronen worden onbewust en onbedoeld van de ene op de andere generatie doorgegeven.
Van een volwassenrol is sprake als niet het eigen gelijk bevochten hoeft te worden, als gezocht wordt naar gemeenschappelijkheid of als geprobeerd wordt inzicht te krijgen in ieders belangen of angsten, waarna die in overleg worden afgewogen en op grond waarvan in overleg een besluit wordt genomen. Er is in dat geval ook geen machtsongelijkheid die bevochten hoeft te worden. Als de ene partner in staat is om een volwassenrol aan te nemen, wordt de kans kleiner dat de ander in de kindrol of in de ouderrol stapt, waardoor de kans groter wordt dat uiteindelijk ook de ander een volwassenrol aan kan nemen. Op deze manier kan men het gedrag van iemand anders wel degelijk positief beïnvloeden. Tot dan toe werd geprobeerd de ander te overtuigen en te veranderen. Dat is niet mogelijk omdat het alleen mogelijk is om jezelf en om je eigen aandeel in iets te veranderen. Iemand anders veranderen is niet mogelijk; iemand anders positief beïnvloeden is gelukkig wel mogelijk en dat begint met het veranderen van het eigen aandeel in de machtsstrijd: je eigen kindrol of ouderrol.
Volgende stukje herkende ik ook in voorgaande interpersoonlijke relaties (niet alleen intieme relaties dus) :
Lijkt me vreselijk om zoiemand tegenover me te hebbenSPOILERHet andere aspect betreft de rollen van beide partners. Iemand die emotionele pijn en onrust in een relatie ervaart, voelde zich aangetrokken tot een partner die op de een of andere manier aandoenlijk of vertederend overkwam. Onbewust voelt men zich dan aangetrokken tot een partner die men kan helpen, redden of verzorgen. Deze redderrol is ontstaan toen men als kind zag dat een van de beide ouders het niet aankon of verdrietig was. Men had te doen met deze ouder. Dit te doen hebben wordt onbewust een criterium bij de partnerkeuze, waardoor men op iemand valt met wie men te doen heeft. Vandaar dat de ander op de een of andere manier hulpbehoevend moet overkomen. Zo ontstaat er een ongelijkwaardige relatie tussen iemand in de redderrol en iemand in de rol van het geholpen willen worden.
Naja, weet ik tenminste wel al beter waar die afkeer steeds vandaan lijkt te komen, heb ik tenminste weer iets om aan te werken. Ik weet nu alleen nog niet hoe.
De pagina waar ik dit vandaan heb gehaald, gaat trouwens voornamelijk over partnerruzies, maar ruzie is bij mij nagenoeg geen sprake van (althans niet in deze context), ik heb gewoon de voor mij relevante info eruit gehaald en op het 1e gezicht lijkt het in mijn specifieke geval wel te kloppen, zeker als ik mijn eigen verleden meeneem.
Dat heen en weer switchen tussen rollen, herken ik wel. Bij m'n vrienden speelt dit trouwens een verwaarloosbare rol, ik merk dit veel duidelijker (tot aan een hinderlijk niveau) bij mensen die ik veel minder goed ken, al heeft dit denk ik meer met onduidelijkheid te maken of zo.
Edit: Ik vind het ook leuk om met iemand te sparren (tijdens een gesprek dan) en dingen uit te wisselen en met elkaar te delen en van elkaar te leren, maar met iemand chillen (dus gelijkwaardig) vind ik ook heel fijn. Dan deel je op een ander niveau
.Maar dan nog..waarom doe ik dat? Moet nog even verder gaan met nadenken, vind ik wel leuk. Voel me ook wat meer opgeknapt zo
.[ Bericht 6% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-05-2016 16:07:01 ]
Fijn dat ik je een beetje heb kunnen helpen.quote:
Maar dan nog..waarom doe ik dat? Moet nog even verder gaan met nadenken, vind ik wel leuk. Voel me ook wat meer opgeknapt zo
Hey, ik ben er nog nietquote:
[..]
Fijn dat ik je een beetje heb kunnen helpen.
Maar heb nu tenminste wel weer wat meer openingen. Als je nog wat te binnen schiet, dan hoor ik het wel
Thanks *maakt nederige buiging*
Waarom zou je dat ook moeten zeggen dan? Wat maakt het verschil of het eventueel ook door iets anders zou komen? Het is nu eenmaal zo en dat is waar je mee om wil/moet leren gaan.quote:
[..]
Dit klopt volgens mij wel. Tis wel 1 van de dingen die in grote lijnen gebeurd is. Heeft ook een belangrijke rol gespeeld, maar kan niet echt zeggen in hoeverre dit alleen mij naar deze plek heeft gebracht.
Je ontwikkelt je toch door de jaren heen, dus dan is het niet zo raar dat je misschien wel moet wennen aan veranderingen in jezelf en/of je omgeving. Immers, als jij anders erin staat zal dat ook andere feedback kunnen genereren en daar moet jij ook weer al dan niet iets mee doen. In dit geval lijk je te vinden dat je er wel iets mee moet doen, maar dat kan ook betekenen dat je misschien krampachtig een bepaalde verandering tegen probeert in te houden. Soms verander je en pas je daardoor minder goed bij iets en/of iemand, soms groei je nu eenmaal uit elkaar en dat hoeft niet per se negatief te zijn. Het kan ook ruimte bieden voor iets nieuws/andere mensen.quote:[..]
Er is zeker meer verkeer, maar ik hoef mijn grenzen ook niet meer zo streng te bewaken.
Dit geeft me ook een enorm gevoel van (psychische) vrijheid. Misschien is het ook even wennen? Maar wennen alleen gaat denk ik dit niet voor me oplossen.
Denk dat jouw uitdaging meer ligt in de vraag waarom jij dit als een probleem ervaart? Waarom zou je iets moeten (willen) veranderen aan jezelf om bepaald contact in stand te kunnen houden? Waarom zou die bal vooral bij jou (moeten) liggen? Waarom heb je dat voor hen over en waarom zou je jezelf misschien niet zo een nieuwe fase moeten gunnen? Heb je angst voor veranderingen, het onbekende? Voel je je afgewezen door hen, ondanks dat dit misschien gewoon de nieuwe jou is? Kun je jezelf ook nog ok vinden als het contact met hen zou verminderen? Etc.
Of misschien iets minder doordravend, verhoogd verkeer is feitelijk ook een vorm van prikkels. Kun je daar beter mee omgaan dat je je grenzen minder hoeft te bewaken? Voel je je zekerder/veiliger dat je minder bewaakt? Doe je misschien iets anders nu met die energie die overblijft?
Ik zou dagdromen meer als een passief iets omschrijven, terwijl visualisaties actiever gestuurd worden in mijn beleving. Stel, iedereen zit in een soort van bubbel/aura/personal space van verschillende grootte en die van jou zou ten opzichte van de anderen wat groter en sterker zijn. Dan kun je mediteren/visualiseren dat je jouw bubbel wat kleiner en minder sterk aanwezig maakt, zodat je minder snel in andermans personal space komt, de ander overstraalt, etc. Ben je een grote rode boei, dan zou je kunnen visualiseren dat je die boei een paar maten kleiner shrinkt in een wat fletsere kleur rood. Blauw zou rustgevender zijn, maar misschien moet je niet teveel willen veranderen/aanpassen naar een ander alsof rood nu niet je kleur zou zijn. Ofzo.quote:[..]
Onder de streep boeit het me niks uit welke hoek het komt, zolang het maar werkt
Afsluiten dmv visualisaties? je bedoelt als in dagdromen? Want als, dat gaat dat heel makkelijk worden (alleen dan zonder snelle schakelswitch).
Kleiner beginnen kan ook. Wrijf je handpalmen over elkaar en visualiseer hoe je zo energie opwekt. Trek je handen langzaamaan een beetje uit elkaar, alsof je de energie in een bal vormt en ga spelen met de grootte van die bal. Gaat dit lekker dan kun je die bal misschien wel groot genoeg maken om je bubbel te zijn. Let wel een beetje op dat dit best wat concentratie en energie kan vergen en het beter wat meer opgebouwd kan worden door dagelijks wat te oefenen dan dat je hier even een dag mee doorploetert en jezelf uitput.
Maar dat probeer ik toch ook?quote:
[..]
Waarom zou je dat ook moeten zeggen dan? Wat maakt het verschil of het eventueel ook door iets anders zou komen? Het is nu eenmaal zo en dat is waar je mee om wil/moet leren gaan.
Klopt, maar ik weet nu al dat dit proces niet helemaal natuurlijk voor me is en ik wil weten waarom. En sowieso heb ik totaal geen behoefte m'n bestaande kring op grotere afstand te laten en nieuwe mensen te gaan zoeken...waarom zou ik dat willen?quote:[..]
Je ontwikkelt je toch door de jaren heen, dus dan is het niet zo raar dat je misschien wel moet wennen aan veranderingen in jezelf en/of je omgeving. Immers, als jij anders erin staat zal dat ook andere feedback kunnen genereren en daar moet jij ook weer al dan niet iets mee doen. In dit geval lijk je te vinden dat je er wel iets mee moet doen, maar dat kan ook betekenen dat je misschien krampachtig een bepaalde verandering tegen probeert in te houden. Soms verander je en pas je daardoor minder goed bij iets en/of iemand, soms groei je nu eenmaal uit elkaar en dat hoeft niet per se negatief te zijn. Het kan ook ruimte bieden voor iets nieuws/andere mensen.
Ik vind dit gewoon een rare gedachtengang.
Als mensen mij minder willen spreken, dan vind ik dat verder prima. Het is natuurlijk geen verplichting voor ze om minstens om de x dagen/weken mij te berichten.
Wel merk ik dat ik toch wel wat behoefte heb aan nieuwe contacten, maar nieuwe contacten wil ik sowieso langzaam opbouwen. Gewoon eerst leuk en dan zie ik wel hoe dingen gaan lopen.
Ik doe een beetje het tegenovergestelde van zoveel mogelijk nieuwe telefoonnummers sparen, das niet mijn ding.
Dit heb ik al uitgelegd.quote:Denk dat jouw uitdaging meer ligt in de vraag waarom jij dit als een probleem ervaart? Waarom zou je iets moeten (willen) veranderen aan jezelf om bepaald contact in stand te kunnen houden?
Waarom zou ik moeten kiezen tussen het ene of het andere? Ik weet dat ik uiteindelijk gewoon beide zou kunnen doen (ook al blijft m'n kern verder wel dezelfde).quote:Waarom zou die bal vooral bij jou (moeten) liggen? Waarom heb je dat voor hen over en waarom zou je jezelf misschien niet zo een nieuwe fase moeten gunnen?
Ik ben niet per se bang voor veranderingen. Die zijn ook nodig om te groeien.quote:Heb je angst voor veranderingen, het onbekende? Voel je je afgewezen door hen, ondanks dat dit misschien gewoon de nieuwe jou is? Kun je jezelf ook nog ok vinden als het contact met hen zou verminderen? Etc.
Dat afgewezen voelen is denk ik een beetje het probleem bij mij.
Het voelt alsof het sowieso niet bij mij hoort en dus wil ik er vanaf.
Voor mij is het meer een snelweg i.p.v. een landweggetje, maar dat betekent voor mij niet dat die snelweg net zo druk hoeft te zijn. Een rustige snelweg rijdt toch veel lekkerder dan een volle?quote:Of misschien iets minder doordravend, verhoogd verkeer is feitelijk ook een vorm van prikkels. Kun je daar beter mee omgaan dat je je grenzen minder hoeft te bewaken? Voel je je zekerder/veiliger dat je minder bewaakt? Doe je misschien iets anders nu met die energie die overblijft?
Ja, ik maak me minder druk (en angstig) dat mensen mijn grenzen gaan overschrijden of mijn vertrouwen gaan beschamen. I take it like a superhero
(zoiets).Ik denk niet dat dit wat voor mij is, ben ik wat te nuchter voorquote:[..]
Ik zou dagdromen meer als een passief iets omschrijven, terwijl visualisaties actiever gestuurd worden in mijn beleving. Stel, iedereen zit in een soort van bubbel/aura/personal space van verschillende grootte en die van jou zou ten opzichte van de anderen wat groter en sterker zijn. Dan kun je mediteren/visualiseren dat je jouw bubbel wat kleiner en minder sterk aanwezig maakt, zodat je minder snel in andermans personal space komt, de ander overstraalt, etc. Ben je een grote rode boei, dan zou je kunnen visualiseren dat je die boei een paar maten kleiner shrinkt in een wat fletsere kleur rood. Blauw zou rustgevender zijn, maar misschien moet je niet teveel willen veranderen/aanpassen naar een ander alsof rood nu niet je kleur zou zijn. Ofzo.
Kleiner beginnen kan ook. Wrijf je handpalmen over elkaar en visualiseer hoe je zo energie opwekt. Trek je handen langzaamaan een beetje uit elkaar, alsof je de energie in een bal vormt en ga spelen met de grootte van die bal. Gaat dit lekker dan kun je die bal misschien wel groot genoeg maken om je bubbel te zijn. Let wel een beetje op dat dit best wat concentratie en energie kan vergen en het beter wat meer opgebouwd kan worden door dagelijks wat te oefenen dan dat je hier even een dag mee doorploetert en jezelf uitput.
.Stop met aandacht zoeken.
Dat ontken ik ook niet door te vragen wat het verschil zou maken lijkt me..quote:
Waarom zou je het niet moeten willen?quote:[..]
Klopt, maar ik weet nu al dat dit proces niet helemaal natuurlijk voor me is en ik wil weten waarom. En sowieso heb ik totaal geen behoefte m'n bestaande kring op grotere afstand te laten en nieuwe mensen te gaan zoeken...waarom zou ik dat willen?
En hoe merk je dat het geen natuurlijk proces zou zijn?
Terecht, geen verplichting inderdaad en het kan ook gewoon een natuurlijk verloop zijn, waardoor je al dan niet tijdelijk minder/weinig/geen contact (meer) hebt.quote:Als mensen mij minder willen spreken, dan vind ik dat verder prima. Het is natuurlijk geen verplichting voor ze om minstens om de x dagen/weken mij te berichten.
Als dit goed voor jou werkt, is het denk ik een mooie manier om dicht bij jezelf te blijven tijdens het ontginnen van nieuwe contactenquote:Wel merk ik dat ik toch wel wat behoefte heb aan nieuwe contacten, maar nieuwe contacten wil ik sowieso langzaam opbouwen. Gewoon eerst leuk en dan zie ik wel hoe dingen gaan lopen.
Ik doe een beetje het tegenovergestelde van zoveel mogelijk nieuwe telefoonnummers sparen, das niet mijn ding.
Pardon, soms lees ik niet weer een heel topic door of vraag ik het juist nog een keer verderop in een topic om te peilen of het in de loop misschien iets anders verwoord zou worden, ook als ik het iets anders verpak. Maar ik snap dat het vervelend kan zijn en dat je niet overal (weer) op in wil gaan.quote:[..]
Dit heb ik al uitgelegd.
Dat was dus ook een beetje mijn vraag, want het kwam een beetje eenzijdig op me over. Neemt niet weg dat je motivatie om aanpassingen te (willen) doen wel goed is om in de peiling te houden.quote:[..]
Waarom zou ik moeten kiezen tussen het ene of het andere? Ik weet dat ik uiteindelijk gewoon beide zou kunnen doen (ook al blijft m'n kern verder wel dezelfde).
Misschien zoek je die afwijzing juist een beetje op door wat extraverter te zijn bij wat introvertere mensen. Omdat het misschien beter nu afgekapt kan worden, dan later als je er meer in zit en dus ook meer te verliezen hebt. Of om juist wat meer afstand te bewaren, soort afweer/verdedigingsmechanisme.quote:[..]
Ik ben niet per se bang voor veranderingen. Die zijn ook nodig om te groeien.
Dat afgewezen voelen is denk ik een beetje het probleem bij mij.
Het voelt alsof het sowieso niet bij mij hoort en dus wil ik er vanaf.
Of als test, tot hoe ver het kan gaan of willen zij/jij gaan als een soort bevestiging van jullie/jouw waarde.
Ik snap dan wel beter dat je de oorzaak wil vinden, om er dan vanaf te kunnen. Maar wat als het afgewezen gevoel wel iets is wat je bij je hoort? Zou je het dan misschien niet beter kunnen proberen te omarmen als iets dat wel bij je hoort en vandaar uit er beter mee om leren gaan? Dat het een gevoel is wat tot op zekere hoogte wel bij jou (en je verleden) hoort, maar wat jou niet definieert in het heden als dat je ook afgewezen wordt zeg maar..
Ik ken iemand die het heerlijk vindt om 's ochtends in de file te staan en je kan misschien wel veel harder geprikkeld worden door die ene ineens overstekende kip op dat rustige landweggetje waar een ander wel snelweg speelt of dan lekker door kunnen tuffen op een rustige snelweg. Het zal vooral heel persoonlijk zijn en best voor een ieder kunnen verschillen denk ik..quote:[..]
Voor mij is het meer een snelweg i.p.v. een landweggetje, maar dat betekent voor mij niet dat die snelweg net zo druk hoeft te zijn. Een rustige snelweg rijdt toch veel lekkerder dan een volle?
Mooie vooruitgang en een betere basis om nieuwe contacten op te bouwenquote:Ja, ik maak me minder druk (en angstig) dat mensen mijn grenzen gaan overschrijden of mijn vertrouwen gaan beschamen. I take it like a superhero
Je bent meerderjarig dus dan mag ik vast wel een lame grapje maken over hoe paddo's en lsd instrumenteel zouden kunnen zijnquote:[..]
Ik denk niet dat dit wat voor mij is, ben ik wat te nuchter voor
(Don't try this at home or anywhere else kids, drugs are bad okay!)
Het is een rare gedachtegang dat je denkt meer extravert te worden, maar geen nieuwe mensen wil leren kennen, wat een onderdeel is van extravert zijn.quote:
Klopt, maar ik weet nu al dat dit proces niet helemaal natuurlijk voor me is en ik wil weten waarom. En sowieso heb ik totaal geen behoefte m'n bestaande kring op grotere afstand te laten en nieuwe mensen te gaan zoeken...waarom zou ik dat willen?
Ik vind dit gewoon een rare gedachtengang.
Net als jezelf voorhouden (hoog)begaafd te zijn, ben je wederom tegen jezelf aan het liegen, door anderen pogen te overtuigen van je leugens.
Succes daarmee. Wanneer denk je uit de bijstand te komen?
Indirect doe je dat wel degelijk. Op het moment dat je aangeeft dat ik -iets- moet gaan doen wat ik toch al deed, maar dan vraag jij me het op jouw manier te doen terwijl ik dat al op mijn manier aan het doen ben.quote:
[..]
Dat ontken ik ook niet door te vragen wat het verschil zou maken lijkt me..
Je vraagt me waarom ik dat niet zou willen?quote:[..]
Waarom zou je het niet moeten willen?
En hoe merk je dat het geen natuurlijk proces zou zijn?
Dat heb ik ook al verteld Mary, maar het gaat er mij om dat ik helemaal niet mijn vriendenkring wil gaan omgooien.
Waarom zou ik wel mijn vriendengroep willen omgooien Mary?
Omdat het iets is wat niet van mij is (ik doel hier op dat goedkeuringsstukje btw). Het doet me geen goed, het is niet in mijn voordeel, begrijp niet waarom ik hierover zou moeten gaan twijfelen alleen maar omdat ik geen harde bewijzen (voor jullie) heb.
Die nieuwe contacten werken dus niet lekker mede door dat gedrag van mijquote:[..]
Als dit goed voor jou werkt, is het denk ik een mooie manier om dicht bij jezelf te blijven tijdens het ontginnen van nieuwe contacten
Ik denk niet dat dit het is. Als ik terug kijk, heb ik dat "goedkeuring willen zoeken" namelijk jaren langer dan dit extraverter-worden-stukje, dit is namelijk nog maar ruwweg een jaartje aan de gang.quote:[..]
Misschien zoek je die afwijzing juist een beetje op door wat extraverter te zijn bij wat introvertere mensen. Omdat het misschien beter nu afgekapt kan worden, dan later als je er meer in zit en dus ook meer te verliezen hebt. Of om juist wat meer afstand te bewaren, soort afweer/verdedigingsmechanisme.
Of als test, tot hoe ver het kan gaan of willen zij/jij gaan als een soort bevestiging van jullie/jouw waarde.
Er zit gewoon teveel tijd tussen. Ik denk wel dat dit losser worden wel met dat gevoel van vrijheid te maken heeft, maar die drang naar goedkeuring (ik noem het maar even zo) beïnvloedt deze op nadelige wijze. Ik had al langer last van die drang, maar dit kwam minder tot uiting en viel minder op.
Het is net een parasiet die meegroeit met de host nu die host even lekker gaat.
Als dit en als dat...quote:Ik snap dan wel beter dat je de oorzaak wil vinden, om er dan vanaf te kunnen. Maar wat als het afgewezen gevoel wel iets is wat je bij je hoort?
Ik heb geen indicaties dat dit zo is en alles weg-alsen vind ik nutteloos tijdverdrijf. Ik concentreer me liever op de dingen die ik wel weet.
Ik denk trouwens niet dat ik nu op zoek ben naar afwijzing, het resultaat lijkt er niet echt mee te maken te hebben en als ik op een bewuste manier om goedkeuring vraag, dan heb ik er gewoonlijk wel wat van tevoren over nagedacht. Alleen vraag ik dat dan wel, omdat de dingen waar ik daadwerkelijk iets goed gedaan heb al voor zich spreken, maar wel meewegen in dezelfde weegschaal als die drang.quote:Zou je het dan misschien niet beter kunnen proberen te omarmen als iets dat wel bij je hoort en vandaar uit er beter mee om leren gaan? Dat het een gevoel is wat tot op zekere hoogte wel bij jou (en je verleden) hoort, maar wat jou niet definieert in het heden als dat je ook afgewezen wordt zeg maar..
Het lijkt niet uit te maken wat voor reactie ik krijg, maar merk wel dat de reactie waar ik me achteraf het beste bij voel er 1 is waarbij de reactie gewoon terecht is.
Reacties die enerzijds meer goedkeuring geven of afwijzingen voelen beide slechter, dus daar heb ik niks aan.
Maar zelf vind ik die drang een groter probleem omdat ik nu ook de indruk heb dat het mij onbewust ook beïnvloedt.
Zelf vind ik het lekkerder als de snelwegen altijd vrij zijn, maar ze er wel liggen als ik ze eenmaal wil gebruiken. Maar als ik een landweggetje wil hebben, dan wil ik daar ook vrij voor kunnen kiezen.quote:[..]
Ik ken iemand die het heerlijk vindt om 's ochtends in de file te staan en je kan misschien wel veel harder geprikkeld worden door die ene ineens overstekende kip op dat rustige landweggetje waar een ander wel snelweg speelt of dan lekker door kunnen tuffen op een rustige snelweg. Het zal vooral heel persoonlijk zijn en best voor een ieder kunnen verschillen denk ik..
Maar het punt van dit voorbeeld was dat ik niet constant die snelwegen vol wil hebben, maar dat ik snel van A naar B kom, dat het optioneel is.
Alleen al het hebben van een optie geeft me al een rustiger gevoel, zelfs als ik uiteindelijk nooit van die optie gebruik zal hoeven maken (en ik geef er de voorkeur aan dit zo min mogelijk te doen).
Ik heb hier de afgelopen week wel wat meer over na zitten denken.
Ik denk dat dit deel is van mijn oude survival-strategie. Ook denk ik ...iets anders..ben het weer even kwijt
Maar het heeft denk ik ook met m'n eigen verleden te maken.
Die drang naar goedkeuring is iets wat bij mij ook onbewust doorsijpelt en anderen proeven dit. Ook hulpverleners en deze drang is vooral een belemmering in deze.
Dit vind ik zelf ook een hele mooie vooruitgangquote:[..]
Mooie vooruitgang en een betere basis om nieuwe contacten op te bouwen
Was me nooit gelukt als ik niet zoveel over dingen had nagedacht. Sowieso vind ik dat de regelmatig terugkerende adviezen dat ik minder zou moeten piekeren, dat ik teveel na zou denken, dat ik dingen maar gewoon moet accepteren, dat dit normaal zou zijn, dat ik eigenlijk vooral niks moet doen en niet moet graven....maar deze adviezen lijken meer afkomstig te zijn uit het feit dat veel mensen slecht tegen kritiek kunnen en naarmate ik meer nadenk, stel ik ook steeds meer dogma's aan de kaak en dit heeft me in de loop van mijn leven heel erg vaak (soms veel) weerstand opgeleverd.
Alsof ik constant tegen de stroom in aan het zwemmen ben.
En toch heb ik dit toen wel gedaan (nadenken) en achteraf gezien weet ik vrijwel 100% zeker dat als ik toen niet over dingen was gaan nadenken, dat ik dan nu niet meer geleefd had.
Ik weet echt wel hoe ik handig met middelen om moet gaan, gebruik de bijwerkingen zelfs als hoofdwerking, mocht dit zo goed uitkomen (heb 20 jaar ervaring en was toen al bijna meerderjarig, ben geen jonkie meer en maar goed ook).quote:[..]
Je bent meerderjarig dus dan mag ik vast wel een lame grapje maken over hoe paddo's en lsd instrumenteel zouden kunnen zijn
(Don't try this at home or anywhere else kids, drugs are bad okay!)
Ik begon dit bericht gewoon gisternacht te tikken (ergens vlak na middernacht), tussendoor geslapen en nu post ik hem pas
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
Update: Ik weet nu waar het al die tijd aan lag!quote:
Blijkt om oude onverwerkte trauma's te gaan die steeds meer terug begonnen te komen. Ik vermoed dat dit ook mijn nu 2 jaar durende slaapproblemen heeft veroorzaakt en dat de trauma's door dingen verder getriggerd werden (waaronder ook door 'bepaalde' fokkers zelf die het blijkbaar grappig vonden dat ik lijd aan mijn herbelevingen) waardoor de boel alleen maar verder escaleerde.
Voor de rest meld ik de rest wel in de PTSS-reeks.
Bedankt voor het meedenken, maar ik herlas dit topic van mij en nu snap ik ook een stuk beter wat ik toen probeerde te beschrijven. Het werd al die tijd aan mijn autisme gekoppeld of aan gedrag waar ik zelf wat aan zou moeten veranderen, maar dit bleek dus gewoon onzin te zijn. Het waren al die tijd al herbelevingen.
Mijn "extravertheid" hoorde in die zin niet bij mij daar het om de uiting van oude trauma's ging en die trauma's zijn geen onderdeel van mijn persoonlijkheid. Ik ben benieuwd hoe die EMDR gaat werken.
Ik weet nu trouwens ook wat die rare aanvallen waren die ik al jaren in o.a. D&A beschreef, het had ook met die trauma's te maken en was geen simpele hyperventilatie waar ik met een paar ademhalingsoefeningetjes vanaf zou kunnen komen.
Geen dank aan meerdere individuen van mijn oude hulpverlening, want die waren crap. Dwijlen met de kraan open was hun devies, ook al ga ik zelf liever voor oplossingen.
Dank voor jullie meedenken en groetjes *doet nederige buiging*
Ik ook.quote:
Hajoh, je bent gewoon een toffe kerel.quote:
Ik heb er al langer over nagedacht of het wel zo'n goed idee is hier een topic hierover te openen, vooral ook omdat het mezelf betreft. Dus dat ten eerste.
Ik ben altijd al een typische introvert geweest. Na sociaal contact tijd nodig om me weer op te laden (soms zelfs meerdere dagen uitbrakken nodig), wel veel mensen ontmoet in de loop van m'n leven, ik kan ook goed kletsen over dingen die me boeien en ga een leuk gesprek met leuke en boeiende mensen graag aan (als ik zin heb).
De onderwerpen die mij aanspreken, zijn ook de onderwerpen waar de meer bedachtzame mensen meer naar toe graviteren en extraverten slurpen me leeg. Ik geef sterk de voorkeur aan omgang met introverten, altijd al gedaan. Ik heb niks met de wisselwerking waar veel mensen zich mee bezig houden (ik doel dan vooral een beetje op niveautje "meedoen met de laatste roddels/lekker voetbal kijken met matties/oppervlakkige sociaalheid alleen maar om het sociaal doen"). Ik houd van creatieve geesten en ben meer van het "leef en laten leven". Ik heb dan ook niks met het zinloos afkatten van alles wat anders is, alleen maar omdat het anders is. Ik ben dan eerder nieuwsgierig en wil weten hoe ze denken.
Maar ik merk dat ik het laatste jaar veranderd ben, dat ik steeds meer extravert gedrag ben gaan vertonen. Steeds meer sociaal contact opzoeken en steeds vaker om feedback en input vragen. Maar zelfs binnen m'n eigen (oude) sociale kring vinden mensen dat soms wel vervelend. Maar ik vind het zelf ook vervelend, maar om de 1 of andere reden kan ik het niet echt goed laten. Het is alsof er steeds weer iets uit moet, alsof het een drang is en het voelt niet natuurlijk of zo. Wel heb ik nog steeds veel tijd nodig om me op te laden achteraf en om dingen in m'n hoofd weg te zetten (net zoals veel typische introverten), daarin is eigenlijk niks veranderd.
Ik ben wel altijd al iemand geweest die overliep van de ideeën, plannen, heb erg veel interesses, ben erg leergierig, wil alles weten, wissel geregeld van hobby (meermalen per maand is me niet vreemd), heb eigenlijk 40u/etmaal nodig om de dingen te doen die ik wil doen, maar heb nooit genoeg tijd om dat te doen wat ik allemaal wil doen (en al helemaal de energie niet voor).
Ik vind het op zich geen probleem om leuk sociaal contact te hebben met gelijkdenkenden, maar ik heb er dus wel last van en de mensen in mijn omgeving ook. De mensen die ik juist het boeiendst vind, schrik ik steeds een beetje vaker af. Alsof ik overenthousiast ben of zo en ik merk dat ik toch teveel (aandacht) vraag van die mensen en die dan de boot een beetje gaan afhouden en dat vind ik jammer...en het stomme is dat ik maar al te goed begrijp waarom, want zelf had ik dat ook gedaan
Ik ben zo m'n eigen glazen aan het ingooien
Uiteraard heb ik al lopen googlen, maar ik vind bijna niets waar ik concreet wat mee kan en dit heb ik heel vaak bij onderwerpen die iets met psychologie te maken hebben en waar ik voor mezelf aan het zoeken ben. Want meestal, als ik al iets vind, gaat het wel over het onderwerp waar ik meer over wil weten, maar herken ik verder weinig (verreweg het meeste waar over geschreven is, heeft nauwelijks raakvlakken met ASS en dat werkt toch fundamenteel anders heb ik gemerkt, het is niet of nauwelijks op mij toepasbaar).
Ik weet alleen niet waardoor dit komt (waarom ik steeds extraverter gedrag ga vertonen) en misschien dat jullie me daar raad over kunnen geven
(wishful thinking, I know, maar whatever..ik geef het nog wel een kans)
Voor mensen die dit herkenbaar vinden en mij daar zinnige feedback over willen geven, dat hoor ik dan graag.
Ik heb trouwens niks aan tips over boeken over dit onderwerp die ik kan uitproberen/lezen (lang verhaal), liever heb ik dat als iemand een treffend boek over dit onderwerp gelezen heeft, dat ik dan feedback krijg welke informatie uit dat boek op mij betrekking lijkt te hebben.
Weet iemand wat hier zou kunnen spelen of wat ik hieraan zou kunnen doen? Dit heeft met mij te maken en met iets wat zich bij mij afspeelt, maar ik heb echt geen idee wat nu en wil graag met dit topic, en wat dit onderwerp betreft, wat meer inzicht krijgen in mezelf.
Groetjes.
edit op verzoek:
De essentie is dat ik steeds extraverter wordt en eigenlijk meer terug wil naar introvert, maar niet weet hoe en ook niet weet waarom dit aan het gebeuren is.
Hij was best lang weg idd.quote:
Godskolere Koffie, jij had echt een belachelijk lange ban, of leek dat maar zo?
Welkom terug iig.
Die ban heeft ook belachelijk weinig goeds voor me gedaan.quote:
[..]
Hij was best lang weg idd.
Welkom terug iig.
Maar ik weet nu tenminste wel wat de oorzaak van dit alles was.
En qua andere mensen: die moeten miss ook gewoon wennen. Hebben wellicht een andere verwachting. Vinden je gedrag misschien helemaal niet vervelend in basis maar moeten verwachtingen bijstellen.