Ik word extraverter, maar wil dat eigenlijk niet

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 13:48 schreef wiskundenoob het volgende:

[..]

Ik zou denken dat als je extraverter wordt dat je dan vaker onder mensen wilt zijn dan nu.
En omdat je nu niet volledig aan je trekken komt bij je huidige contacten houdt je meer tijd over voor nieuwe mensen. Aan de andere kant zeg je dat op dit moment nog steeds zoals voorheen even lang moet opladen na een sociaal moment. Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact. Misschien ben je enthousiaster, verfijnder en meer gepassioneerd over je gespreksonderwerpen dan al je contacten bij elkaar. Mate van interesse botst bij jullie en als zij niet meekomen en jij niet toegeeft dan heb je een probleem waar je niet uitkomt als je niet besluit gelijkgestemden aan te trekken.

Ik weet in elk geval dat mijn gedrag extraverter wordt. Mijn twijfels m.b.t. daadwerkelijk extraverter worden, heb ik al geuit. Ik gedraag me meer zo, maar het contact wordt zo alleen maar storender.

Ik heb al uitgelegd waarom ik niet aan mijn trekken kom (heb hier specifiek jouw woordkeuze gebruikt en dit zijn niet specifiek de woorden die ikzelf zou gebruiken in deze context) en dit speelt vooral bij mensen die me nog niet (zo goed) kennen, juist bij nieuwe contacten heb ik er meer last van, want nieuwe contacten heb ik wel degelijk.

"Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact."
Wat voor soort contact heb jij dan nu voor ogen?

De mate van interesse is denk ik het probleem niet.

Ik heb al (nieuwe) contacten met wie ik interesses deel, maar het is het "extraverte gedrag" dat me meer in de weg lijkt te zitten.

En je blijft wel steeds terugkomen met posts waaruit ik kan concluderen dat jij meent dat ik helemaal geen nieuwe contacten maak of zo. Waarom denk je dat?

Sorry, had deze gemist.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 12:12 schreef Lenny77 het volgende:
Nee je zit niet met een probleem

Je maakt voor jezelf een probleem van iets dat het niet is.

Ik weet dat ik een probleem heb, al is het alleen maar omdat ik me bewust van 1 ben geworden.

Welk probleem? Dat weet ik niet precies, maar als ik niks zeg en met niemand spiegel, kom ik er ook niet achter.

Dan beter een niet helemaal kloppende manier (zoals ik bijvoorbeeld de TT in elkaar heb gezet, maar dat moest ook een beetje zo omdat ie anders te lang (en onduidelijk) werd) dan helemaal geen manier. De context is denk ik wel helder genoeg en zo niet, gewoon vragen i.p.v. lukraak voor me invullen.

Ik weet dat er wel degelijk een probleem is en met het soort feedback zoals het jouwe, schiet ik niks op.

quote:

Waarom gewoon niet aanvaarden hoe je bent. Hoe je ontwikkelt?
Waarom al dat analyseren?

Waarom niet al dat analyseren? Ik dacht dat dat zelfreflectie heette?
En hoezo zou ik mezelf niet aanvaarden zoals ik ben? Ik aanvaard mezelf in vrijwel al mijn huidige facetten, maar dat betekent nog niet dat ik dus maar overal tevreden mee zou moeten zijn.

quote:

Soms denk ik dat mensen veel te veel tijd hebben...

Dan maak je er maar een topic over in KLB, maar ga liever niet dit soort algemene en niet eens aan mijn topic gerelateerde klachten niet in mijn topic uiten.

quote:

Geniet gewoon van je leven en je steeds veranderend en groeiend karakter.
Mensen komen en gaan.

Wow...dat wist ik nog niet hoor.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 17:00 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Ik denk dat het minder autistische gedrag op zich het probleem niet is, want TS geeft aan dat hij dat wel prettig vindt. Hij wil alleen advies omdat hij merkt dat anderen zich aan hem gaan irriteren.

Autisten die gezelliger doen, zijn nog steeds net zo autistisch als autisten die nog in hun "recharge" zitten (dus een dagje bezig zijn met bijkomen).
Klopt wat dat advies betreft, het gaat me vooral daarom (het irriteren-gedeelte).

quote:

TS heb je een voorbeeld van een gesprek waarin men zich aan jou irriteert? Misschien komt het omdat mensen het niet van je gewend zijn en denken: dat doet hij normaal nooit en dit is echt heel raar want zo ken ik hem helemaal niet?

Voorbeeld moet ik even wat meer de tijd voor nemen, kom ik nog wel op terug.
Nee dat is het niet. Mensen die mij goed kennen, zijn van mij sowieso wel gewend dat ik om de zoveel jaar weer (soms erg) veranderd ben, maar ergeren zich ook aan bepaalde gedragingen van mij. Mensen die mij nog maar net kennen, zijn natuurlijk veel makkelijker geneigd om mij hierdoor uiteindelijk links te laten liggen en dat vind ik jammer (en ook nergens voor nodig).
Ik kan ook moeilijk een concreet voorbeeld bedenken, het lijkt wel alsof het er hoe dan ook uit moet (alsof er ergens binnen een kraantje open is blijven staan die allang al dichtgedraaid had moeten zijn of zo). Als ik het niet meer op de ene manier uit, dan gaat het wel via een ander kanaal en omdat ik niet echt weet wat het is, weet ik ook niet wat ik ermee moet doen.

En anderen voelen dit bij mij (terecht) aan.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 18:27 schreef DoubleDip het volgende:
Ik vind het nog steeds vrij vaag wat er dan precies gebeurt. Jij zegt iets, of veel meer dan je normaal gesproken doet, en dat vinden mensen irritant? Misschien praat je te veel en luister je te weinig? Of ga je te veel in op zaken die helemaal niet zo relevant zijn?

Dat ze me als 'opdringerig' of 'teveel aanwezig' of 'druk' of 'bemoeit zich overal mee' of misschien zelfs 'egoïstisch' of vul zelf maar een synoniem in (ik heb in de rest van dit topic ook al heel veel context gegeven, dus die context kan gewoon bijna niet zo onduidelijk zijn). Ik heb er nu denk ik wel genoeg genoemd, weet niet waarom het maar niet overkomt.

En nog dit: Als ik exact had geweten wat het probleem was, dan had ik dit topic niet aangemaakt. Ik weet niet of het klopt, maar je geeft me een beetje de indruk alsof je naar iets zit te vissen bij mij wat er helemaal niet is en dat gaat niks opleveren. Heb liever dat mensen gewoon meer eerlijk en direct zijn en minder omslachtig (en soms ook slordig) te werk gaan.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 18:54 schreef DoubleDip het volgende:
Ik denk dat ik het begrijp, maar als je jezelf te aanwezig vindt dan doe je dus een stap terug en laat je de ander wat vaker aan het woord? Ik snap niet waarom het blijkbaar een probleem is. Dan kan je wel zeggen dat je dat niet wilt, maar mensen irriteren zich en soms is het gewoon beter om je aan te passen. Of met anderen te praten, maar dikke kans dat je dan de zelfde riedel krijgt. Tuurlijk mag en kan je best laten zien dat je aanwezig bent, maar alles met mate.

Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?

Wil je graag helpen, maar heb het idee dat je een topic opent waar je zelf het antwoord al op hebt. Dus wat wilde je hier dan mee bereiken? No hard feelings, gewoon benieuwd.

Snap ik, maar je begrijpt het gewoon niet.

Sterker nog, moest wel een beetje gniffelen toen ik dit las:

quote:

Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?

Je kunt deze vraag op 2 manieren beantwoorden:

1) Omdat ik gewoon verwacht dat anderen al het werk voor me doen, of omdat ik wil insinueren dat iemand anders de schuld heeft, omdat ik geen zelfreflectie heb, misschien stel ik me wel gewoon aan, (oftewel, ik doe moeilijk, vul zo nog maar wat in, zie maar).

2) Omdat het grofgezegde antwoord "ff dimmen" simpelweg niet het antwoord is. Waarom zou ik moedwillig instemmen met iets waarvan ik weet dat dit minstens niet gaat werken (maar waarschijnlijk zelfs averechts zal gaan werken, zoals in het voorbeeldje met die open kraantjes die allang al dicht hadden moeten zijn).

Je probeert mij te helpen, maar dat lukt niet omdat je je ergens op aan het blindstaren bent.
Ik zie zelf ook niet waar je op doelt, dus dan zitten wij vast.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 23:21 schreef Koral het volgende:
Je vindt het vervelend dat mensen zich aan je irriteren. En uiteindelijk misschien links laten liggen schreef je ergens.

Dit is wel een beetje de richting die ik tot nu toe heb idd. Maar het blijft voor mij ook vaag, ben blij dat dat detail tot nu toe wel goed overgekomen is, zitten we lekker met z'n allen vast

quote:

Maar ben je dan bereidt om die zelf expressie, waar je hard voor hebt geknokt om zover te komen, beter te balanceren met zelf presentatie? Meer luistervaardigheden, meer handelen om aardig gevonden te worden en minder overheersend laten zien wie je bent?

Ik snap wat je bedoelt, maar het ding is dat ik niet ervoor heb geknokt om de mensen subtiel af te stoten die ik nota bene zelf opzoek.
Ik wil niet mijn presentatie "kunstmatig" gaan aanpassen, ik wil wel mezelf willen kunnen blijven en voor m'n gevoel ben ik dat zo niet. En ik ben niet van plan om dit toch maar 'kunstmatig' de kop in te drukken als is het alleen al omdat dit niks oplost en dit wil ik uiteindelijk opgelost zien. Dan heb ik tenminste iets waar ik aan kan werken. Nu weet ik niks waar ik wat mee kan en zweef ik wat dit betreft een beetje in een limbo.

quote:

En, ergeren die mensen zich dan aan wat je zegt of om hoe je het zegt? Draait dit niet gewoon om persoonlijke effectiviteit?

Denk meer aan hoe ik overkom, het zijn (denk ik) niet zozeer de dingen die ik zeg (ten slotte kan ik vooraf bepalen of ik A of B of niks moet zeggen) of de boodschap die ik probeer over te brengen. Dit laatste doe ik dan ook nog wel eens fout (en wie niet?), maar daar heb ik tenminste wel zelf invloed op. Dat andere (het overkomen) lijkt meer een soort van drang te zijn, iets interns wat er niet hoort, dat ik iets wil bewijzen of zo? Maar ik kan er (ook in dit topic) heel moeilijk de vinger op leggen (en al helemaal als er vervolgens ook nog eens gratis ruis bovenop komt, maar das een beetje het risico van fok dan maar).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 07:56 schreef MrMiguel het volgende:
Misschien ben je in werkelijkheid een extrovert maar was je vroeger vooral heel verlegen?

Kan ik niet uitsluiten, maar m'n energie-huishouding was er altijd al 1 van een introvert (opladen, doen, opladen, doen, etc). Ik denk niet dat dit het is, maar sluit het niet bij voorbaat al uit. In elk geval moet ik er wat mee, maar ik zie wel. Als 't goed is, heb ik wel wat tijd.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:25 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Is dat introvert? In mijn standpunt kost een contact voor een extravert misschien wel meer energie dan voor een introvert.
Ik weet dat ik een extravert ben maar moet me ook altijd vooraf opladen en ben achteraf erg moe. Dat is bij mij zelfs zo erg dat ik adhoc/onverwachte contacten mijdt als de pest.

Elvi noemde het al 'ambivalent' en dat was op zich helemaal niet slecht gevonden.

Maar ik gebruik de termen "introvert" en "extravert" vooral als 'richting', het zijn voor mij sowieso geen absoluut vaststaande begrippen en in hoeverre ik daarin nog van mening ga veranderen, is vooral afhankelijk van hoe goed ik het al begrijp.

Tis ook niet iets waar ik me -superveel- in verdiept heb, want zo belangrijk vind ik dit onderscheid niet. Maar het is wel een makkelijke term om het concept van iets behoorlijk langdradiguitlegbaars veel sneller bij een ander over te brengen.

Als je trouwens vooraf opgeladen bent, dan kan je toch ook stellen dat je van je vorige keer nog aan het opladen bent?

Ad hoc reageren vind ik wel weer leuk, zolang het maar niet aldoor is. Het is ook een uitdaging en uitdagingen vind ik graag leuk.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:22 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Mensen zoeken gelijkgestemden, zoeken herkenning en erkenning in elkaar. Ook mensen die graag en veel diepgaand filosoferen/discussiëren.
Jij lijkt mij het type dat zich opstelt als leerling of als meester. Je weet weinig of niets van een onderwerp en stelt je dus op als de leerling. Of je hebt je echt in een onderwerp (en dat zijn er bij jou veel) verdiept, weet waar je over praat en stelt je dus op als meester.
Daardoor heb je vaak geen gelijkwaardige gesprekken maar is de gesprekspartner je meerdere of je mindere.
De meeste mensen vinden het fijn om de meerdere te zijn en zullen het contact met jou dan ook fijn vinden zolang zij de meesterrol van je krijgen. Maar wanneer er een onderwerp voorbij komt waar jij wél kennis van hebt.. of jij je in het onderwerp gaat verdiepen en het je eigen maakt... dan geef je hen de leerlingrol en daar kunnen heel veel mensen niet tegen. Op dat moment krijg je dus de kous op de kop.
Het is een kunst om in gesprekken een gelijkwaardigheid te behouden. Ik worstel daar zelf trouwens ook mee.

Ouder1, jij bent fantastigeniaal!
Hoe de fuk zag je dat?

Wat jij zegt over dat meester/leerling is erg herkenbaar voor mij en moest het even laten bezinken .
Ik denk zelf dat de 'leerling-modus' het probleem niet is (als iemand iets heel boeiends aan het vertellen is, dan luister ik daar maar wat graag naar), maar misschien de 'meester-modus' wel?

Ik weet ook wel dat dit niet per definitie zo is (dat meester-zijn slecht is dus), maar misschien zet ik het verkeerd in?

Ik kan echter wel vertellen dat als ik iemand tref die het vooral doet om maar in een meesterrol te mogen blijven (en al helemaal als dit ten koste van mijn eigen belangen gaat), dat ik dat spelletje niet snel zal gaan meespelen. Ik heb echt niks met zulke mensen, alleen maar vermoeiend en dommig ook ergens (tenzij die persoon op ontzettend veel vlakken juist wel heel cool is ).

Hoe zag je dat in mij? En weet je daardoor het komt? Zijn er andere dingen (bijvoorbeeld andere karaktereigenschappen of gedragingen) die hier vaak verband mee hebben?
Ik ga ook zo nog even meer hierover lezen.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:09 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Heeft dit wel met introvert/extravert te maken? Voor mijn gevoel totaal niet.

Een introvert persoon laat niet snel het achterste van zijn tong zien, is behoudend in zijn reacties en staat liever niet in het middelpunt van de belangstelling.
Een extravert persoon gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel, reageert adhoc in zijn commentaren.. denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil', voert snel het hoogste woord en staat graag in het middelpunt van de belangstelling.

Hier moet ik even over nadenken.

Ik laat eigenlijk vrij makkelijk het achterste van mijn tong zien, maar wat ik laat zien is heel erg afhankelijk van wie ik tegenover me heb.
Als ik vind dat iemand een klootzak is, dan zal ik dat niet snel inslikken, tenzij ik daar een goeie reden voor heb uiteraard.
Maar als het om iets anders gaat (bijvoorbeeld wanneer iemand iets van mij stuk laat vallen of een andere kleine gebeurtenis), dan zal mijn 'feedback' gepast zijn naar die persoon (ook al zeg ik na die 'internal check' vaak evengoed nog alles redelijk ongecensureerd).

Behoudend in jouw context, hoe moet/kan ik dat zien? Bedoel je dat ik mijn uitspraken op de 1 of andere manier nuanceer? Of dat ik weinig het woord neem of wil nemen?

En ik sta liever niet in het middelpunt van de belangstelling. Kan me geen enkel voorbeeld bedenken waarin ik dat wel (meteen) erg leuk had gevonden, ik heb dan eerder zoiets van "liever niet! Neem een ander maar ".

Nu even alle extraverte trekjes die je hebt opgenoemd op een rijtje, maakt reageren wat makkelijker
Gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel
Eigenlijk wel ja, vooral de dingen waar ik eigenlijk wel klaar mee ben (beetje stomme uitleg)
Ik zeg niet zomaar alles en niet alles komt even makkelijk door m'n strot, maar over de gehele linie genomen ben ik hier niet zo moeilijk in.
Reageert adhoc in zijn commentaren
Denk dat dit voor mij eerder een "ja" is
Denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil'
En dit doe ik dus wel, ik zeg niet zomaar iets. Ik denk trouwens dat je hier (bij toeval) wel een goed punt raakt, namelijk dat ik vaak nadenk om iets te vertellen aan iemand, maar waarmee ik anderen schade kan berokkenen (dit kan me trouwens alleen maar schelen bij mensen waar ik op z'n minst nog redelijk respect voor heb), maar dat ik dan toch een soort interne druk ervaar om het -toch- te vertellen, terwijl mijn verstand zegt "nee....niet doen, is nergens goed voor" en als ik dat dan toch vertel, heb ik er achteraf bijna altijd spijt van....en toch trap ik er vroeger of later weer in.

Hier baal ik echt ontzettend van
Dit gevoel van balen is ook nog erger geworden sinds mijn traject om me hierbij te assisteren dit uit te zoeken, sinds januari compleet stil ligt en op z'n vroegst over 2 maanden weer wordt opgepikt en als bonus weet ik pas sinds een maand ongeveer dat het gegarandeerd nog meer maanden zou duren.
Ik vond het toen (afgelopen december) al urgent
Voert snel het hoogste woord
Ik kan snel het hoogste woord voeren, maar dat zou ik alleen maar doen als ik daar een voor mij (hele) goeie reden voor heb. Ik vind het zelf ook niet prettig als anderen mij op deze toon geregeld proberen mij wat door de strot te douwen, dus doe ik het zelf ook niet (in elk geval vrijwel nooit zomaar).
Staat graag in het middelpunt van de belangstelling.
Neeeeee!

quote:

Zoals ik je hier heb leren kennen ben jij een extravert persoon. Waar je nu meer last van lijkt te hebben is claimgedrag en dat stoot mensen idd af.
Iemand die claimt neemt geen afstand, wil steeds direct contact, belt mensen op, zoekt die persoon op.

Het zou idd zoiets kunnen zijn, maar als dit zo is (stel), waarom doe ik dat dan?

quote:

Daar vanaf komen is lastig omdat je gedreven wordt om die persoon te benaderen, doorgaans omdat je het contact zelf zo intensief en prettig ervaart.

Ik vind het geen enkel probleem om een ander mens meer te ontzien zodra ik weet dat die persoon even wat meer ruimte van me wil of als die persoon wat meer afstand wil.
Dit heb ik in het verleden ook al gedaan en doe dit makkelijk omdat ik begrijp waarom die (tijdelijke) extra afstand nodig is en wat ik met die ander doe als ik dan toch door blijf gaan.
En dat gun ik een ander niet, om die te beschadigen vanwege iets wat feitelijk -mijn- probleem is.
Dat wil ik echt niet.

Ik doe je andere post zo wel, ben geloof ik nu al bijna een uur aan het tikken, beetje lang dit dat oh nvm, die had ik al gedaan

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:05 schreef DoubleDip het volgende:
Nog een keer dan: als je gedrag aanpassen niet de manier is, wat wil je dan wel zien? Dat anderen zich aanpassen? Dat is niet de oplossing lijkt me. De andere oplossing is dat jij je gedrag aanpast, maar ondanks de tips wil je dat niet. Dan kan je dus ofwel niks aanpassen (lost het probleem niet op) of toch een stapje terug doen in gesprekken (leidt tot minder irritaties en minder mensen die van je wegrennen).

Kortom. ik denk dat er maar één oplossing is en dat is dat jij jezelf aanpast. Al is het maar een beetje, ik zeg ook niet dat je ineens niks meer moet zeggen in gesprekken. Maar je gesprekspartner meer 'ruimte' geven kan al een hoop verschil maken.

Ja dat klopt, en dat doe ik al.
Maar soms verlies ik mezelf of zo (vaak (meestal en gewoonlijk) hele korte momenten, maar kan ook langduriger zijn, bijvoorbeeld weken). Ik denk dat dit -iets- met m'n stemming van dat moment te maken heeft, maar meer zie ik (nog) niet.

Ik vind jouw oplossing gewoon niet bevredigend (nothing personal) en weet dat er betere oplossingen moeten zijn en dat die andere oplossingen mogelijk langer duren, is mij om het even. Maar dan kom ik tenminste weer vooruit, ik heb wat dit punt betreft lang genoeg stil gestaan en ben 't zat.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 13:13 schreef DoubleDip het volgende:
Maar wat ga je nu doen dan? Ik zie veel opmerkingen maar weinig concreets. Eerst zeg je dat je je niet wilt aanpassen door minder aanwezig te zijn, maar later weer wel. Heb wel het idee dat je een redelijke flapuit bent, klopt dat? Daar zou ik wel mee oppassen, dat kan mensen afstoten. Je kan soms heel hard denken dat je iemand een eikel vindt, maar het is niet altijd verstandig om dat te zeggen.

Ik had eerst een wat langere reactie getikt, maar als je al niet eens de moeite neemt om conclusies juist te trekken, dan kan je me nog zo graag willen helpen, maar dan wordt het evengoed niks of hooguit halfbakken.

Zoals ik wellicht al heb gezegd, ik moet eerst weten wat er speelt voor dat ik weet welke vervolgstappen ik wil/moet gaan zetten.

Jij lijkt eerst actie te willen en dan kijken of het werkt (misschien omdat dat nou eenmaal jouw ding is?), terwijl ik die fase al voorbij ben en eerst moet kijken waarom de geijkte oplossingen niet blijken te werken. Je lijkt dingen echt maar half te lezen en conclusies heel eenzijdig te (willen) trekken.
Vetgedrukte...hoe de fuk ben je daar nou weer op gekomen? Alsof je mij probeert te helpen door jouw denkbeelden aan mij op te dringen en wanneer ik dat niet doe, ga je je eerder tegen mijn denkwijzen verzetten in plaats van te kijken waar de jouwe fout lopen en heb eerder al aangegeven dat het lijkt alsof je je op iets aan het blindstaren bent.

Ik blijf niet zo met jou aan de gang.