Opstand in Nederland, aan welke kant sta jij?

quote:

Op zondag 3 april 2016 20:50 schreef D1990 het volgende:

[..]

En waarom denk je dat het Nederland zal overslaan?

Nee, het zal naar Nederland overslaan.

quote:

Op zondag 3 april 2016 18:57 schreef D1990 het volgende:

[..]

Leandra, zeg je hier ook wat van? Als ik zoiets type, dan gaat mijn topic gelijk op slot, onder het mom van "persoonlijke aanval", dus wat is dit dan?

Ik ben geen POL-mod, dus als je vindt dat er wat van modereren valt dan kun je dat op de reguliere manier melden.

quote:

Op zondag 3 april 2016 22:18 schreef D1990 het volgende:

[..]

In wat voor zin? Je bedoelt qua jihadisten? Aanslagen etc?

Kort gezegd: wat ik verwacht is chaos als gevolg van het ontmantelen van het instituut religie; een gecoördineerde militaire actie die wereldwijd zal worden uitgevoerd.
In die chaos zullen zonder twijfel opstanden uitbreken. In een omgeving van overleven ligt dat immers voor de hand.
Waar die precies als eerste uitbreken is moeilijk te zeggen, maar als een olievlek zal het zich ook naar Nederland uitbreiden.
Ik weet dat het zonder verdere uitleg overkomt als kort door de bocht en onwaarschijnlijk, het past echter niet zozeer in dit forum er diep op in te gaan.

quote:

Op zondag 3 april 2016 22:33 schreef D1990 het volgende:

[..]

En waarom denk je dat? Nog nooit die complot theorie gelezen. Jij denkt dus dat alle religies ontbonden zal worden met militair geweld?

Waarom zou dat gebeuren? Apart allemaal.

Onder 'Politiek', topic 'Bestrijding moslim extremisme en terrorisme in Europa', ga ik daar her en der wat dieper op in. Misschien is het beter daar te lezen? Ik wil best wat kopiëren en plakken, maar het past in dit topic wat minder.

Kort gezegd denk ik dat er op een bepaald moment weinig andere keuze zal zijn dan ontmanteling van het conglomeraat van religies.
Hoe dan ook, de uitkomst (gecoördineerde aanval en uitroeiing) staat vast en komt uit betrouwbare bron, de precieze opmaak ernaar toe kan ik met zekerheid niet zeggen. Ben er vanzelfsprekend verder wel benieuwd naar.
Het is hoe dan ook geen complottheorie, daar ben ik eigenlijk afkerig van.

Eigenlijk verwacht ik in dit land geen grote opstanden tot aan dat moment van ontbinding. De omstandigheden zijn voordien vermoedelijk nog van onvoldoende significantie voor dergelijke opstanden. Daarnaast geef je met de start van dit topic zelf al drie redenen die het uitbreken van opstanden wat onwaarschijnlijk maakt. Ik denk dat je daarin gelijk hebt.

[ Bericht 3% gewijzigd door Loekie111 op 04-04-2016 13:41:20 ]

Welke kanten zijn er eigenlijk? Anders weet ik nog niet welke te kiezen.

Uiteraard aan de kant van het leger

quote:

Op zondag 3 april 2016 13:55 schreef Fir3fly het volgende:
Oh, de Correspondent.

Dit is eigenlijk nog de beste reactie. In de TS is de naam van de auteur niet te zien, maar ik wist bij het lezen van het artikel al dat het Rutger Bregman is. Je voelt in elke zin hoe erg hij losgezongen is van de realiteit. Een zolderkamergeleerde die van opstand zit te dromen. Terwijl een hypothetische volksopstand hem waarschijnlijk werkloos zou maken, want aan zulke figuren heb je natuurlijk niks in een post-revolutionaire maatschappij waar de handen uit de mouwen moeten worden gestoken.

Hij denkt bijvoorbeeld dat studenten 'de revolutionaire klasse bij uitstek' zijn, terwijl iedereen die het woord 'klasse' een exacte betekenis wil geven, zal begrijpen dat studenten überhaupt geen afgebakende klasse zijn. Dat studenten per definitie revolutionair zijn is ook eerder een vorm van wensdenken. Om de 'revolutionaire' inhoud van studenten te begrijpen, moet je proberen de geschiedenis van 'studentenopstanden' in Nederland en het buitenland met een nuchtere bril te analyseren. Dan zie je dat studenten soms een revolutionaire (of in ieder geval progressieve) rol hebben gespeeld, maar dat dat altijd van korte duur is geweest. Wat ook logisch is, omdat het student-zijn zelf ook tijdelijk is. Om nog maar niet te beginnen over alle opstanden in derde-wereldlanden waar studenten wel voorop gingen, maar waar de verhoudingen uiteindelijk niet revolutionair, maar reactionair werden: de Arabische Lente, Oekraïne, enz. De inbreng van studenten en intellectuelen kon dit niet voorkomen, of ze lieten zich zelfs vol overtuiging voor het karretje van de Amerikaanse buitenlandpolitiek spannen.

Voor Bregman is het toeschrijven van een revolutionair karakter aan studenten een onbeholpen manier om zingeving te vinden in zijn eigen bestaan als intellectueel. Ineens is hij geen elitaire schrijver van inconsequentiële stukjes, maar een product (of een leider? Inspirator?) van een revolutionaire klasse. Juist mensen als Bregman hebben het minste belang bij een revolutie, omdat ze nu full-time publieke intellectuelen/opiniemakers zijn, en daar, naast het vermogen om een bestaan op te bouwen zonder erg veel te kunnen, in ieder geval sociaal-cultureel 'kapitaal' aan overhouden.

De basis voor revolutionaire situaties heeft altijd in de materiële positie gelegen. Er moet natuurlijk wel een bepaalde vonk zijn, en mensen die leiding kunnen geven, maar zonder materiële basis blijft het bij dromerij van zolderkamergeleerden als Bregman. Hij heeft op zich wel een punt als hij zegt 'We hebben het te goed'. Maar wie is 'we'? De meeste mensen in Nederland ('we') zijn niet zo bevoorrecht als Bregman, maar zoals we gezien hebben, is de positie van intellectuelen wel zijn uitgangspunt. Daar heeft hij immers het meest mee gemeen, die spreekt hij het vaakst, m.a.w. het referentiekader van Bregman ís Bregman: de levensomstandigheden van Bregman, de vrienden van Bregman, het wereldje waar Bregman in verkeert. Wat dus een erg smal kader is. Zelfs als iedereen in dat wereldje revolutionair dacht, zou dat nog steeds een druppel op een gloeiende plaat zijn.

Dit smalle referentiekader zie je in het feit, dat hij de basis voor 'het revolutionaire' niet in concrete omstandigheden van echte mensen plaatst, maar in feitenvrije sociaalwetenschappelijke theorieën over 'ingebeelde gemeenschappen', 'grote verhalen', enz. Terwijl die grote verhalen altijd verhaaltjes zullen blijven als ze geschreven worden door 'revolutionairen' als Bregman. Terwijl een 'gemeenschap' pas zin heeft als hij niet 'ingebeeld' is, maar concreet.

Het is dus niet verwonderlijk dat Bregmans hele 'revolutionaire' verhaal uiteindelijk weer een pas op de plaats is. De bekende trits volgt: Hilversum, Den Haag en Brussel, dáár moet het gebeuren, aldus Bregman. Het achterhaalde verhaal van 'de lange mars door de instituties' wordt opnieuw afgestoft en gepresenteerd als fonkelnieuwe, innovatieve revolutionaire theorie. En nu niet eens door mensen die, zoals in de jaren '60, voor het eerst bij die instituties naar binnen mochten, maar door iemand die zijn hele leven voor en door de instituties gevormd is. Nou dan weet je het wel.

quote:

Op maandag 4 april 2016 11:59 schreef Vasilevski het volgende:

[..]

Dit is eigenlijk nog de beste reactie. In de TS is de naam van de auteur niet te zien, maar ik wist bij het lezen van het artikel al dat het Rutger Bregman is. Je voelt in elke zin hoe erg hij losgezongen is van de realiteit. Een zolderkamergeleerde die van opstand zit te dromen. Terwijl een hypothetische volksopstand hem waarschijnlijk werkloos zou maken, want aan zulke figuren heb je natuurlijk niks in een post-revolutionaire maatschappij waar de handen uit de mouwen moeten worden gestoken.

Hij denkt bijvoorbeeld dat studenten 'de revolutionaire klasse bij uitstek' zijn, terwijl iedereen die het woord 'klasse' een exacte betekenis wil geven, zal begrijpen dat studenten überhaupt geen afgebakende klasse zijn. Dat studenten per definitie revolutionair zijn is ook eerder een vorm van wensdenken. Om de 'revolutionaire' inhoud van studenten te begrijpen, moet je proberen de geschiedenis van 'studentenopstanden' in Nederland en het buitenland met een nuchtere bril te analyseren. Dan zie je dat studenten soms een revolutionaire (of in ieder geval progressieve) rol hebben gespeeld, maar dat dat altijd van korte duur is geweest. Wat ook logisch is, omdat het student-zijn zelf ook tijdelijk is. Om nog maar niet te beginnen over alle opstanden in derde-wereldlanden waar studenten wel voorop gingen, maar waar de verhoudingen uiteindelijk niet revolutionair, maar reactionair werden: de Arabische Lente, Oekraïne, enz. De inbreng van studenten en intellectuelen kon dit niet voorkomen, of ze lieten zich zelfs vol overtuiging voor het karretje van de Amerikaanse buitenlandpolitiek spannen.

Voor Bregman is het toeschrijven van een revolutionair karakter aan studenten een onbeholpen manier om zingeving te vinden in zijn eigen bestaan als intellectueel. Ineens is hij geen elitaire schrijver van inconsequentiële stukjes, maar een product (of een leider? Inspirator?) van een revolutionaire klasse. Juist mensen als Bregman hebben het minste belang bij een revolutie, omdat ze nu full-time publieke intellectuelen/opiniemakers zijn, en daar, naast het vermogen om een bestaan op te bouwen zonder erg veel te kunnen, in ieder geval sociaal-cultureel 'kapitaal' aan overhouden.

De basis voor revolutionaire situaties heeft altijd in de materiële positie gelegen. Er moet natuurlijk wel een bepaalde vonk zijn, en mensen die leiding kunnen geven, maar zonder materiële basis blijft het bij dromerij van zolderkamergeleerden als Bregman. Hij heeft op zich wel een punt als hij zegt 'We hebben het te goed'. Maar wie is 'we'? De meeste mensen in Nederland ('we') zijn niet zo bevoorrecht als Bregman, maar zoals we gezien hebben, is de positie van intellectuelen wel zijn uitgangspunt. Daar heeft hij immers het meest mee gemeen, die spreekt hij het vaakst, m.a.w. het referentiekader van Bregman ís Bregman: de levensomstandigheden van Bregman, de vrienden van Bregman, het wereldje waar Bregman in verkeert. Wat dus een erg smal kader is. Zelfs als iedereen in dat wereldje revolutionair dacht, zou dat nog steeds een druppel op een gloeiende plaat zijn.

Dit smalle referentiekader zie je in het feit, dat hij de basis voor 'het revolutionaire' niet in concrete omstandigheden van echte mensen plaatst, maar in feitenvrije sociaalwetenschappelijke theorieën over 'ingebeelde gemeenschappen', 'grote verhalen', enz. Terwijl die grote verhalen altijd verhaaltjes zullen blijven als ze geschreven worden door 'revolutionairen' als Bregman. Terwijl een 'gemeenschap' pas zin heeft als hij niet 'ingebeeld' is, maar concreet.

Het is dus niet verwonderlijk dat Bregmans hele 'revolutionaire' verhaal uiteindelijk weer een pas op de plaats is. De bekende trits volgt: Hilversum, Den Haag en Brussel, dáár moet het gebeuren, aldus Bregman. Het achterhaalde verhaal van 'de lange mars door de instituties' wordt opnieuw afgestoft en gepresenteerd als fonkelnieuwe, innovatieve revolutionaire theorie. En nu niet eens door mensen die, zoals in de jaren '60, voor het eerst bij die instituties naar binnen mochten, maar door iemand die zijn hele leven voor en door de instituties gevormd is. Nou dan weet je het wel.

Topic kan wel op slot lijkt me. Messcherpe analyse.

quote:

Op zondag 3 april 2016 23:11 schreef D1990 het volgende:

[..]

Had ik al gezegd in een reactie, als het goed is op pagina 2.

Je gaat op pagina 2 van Oekraïne naar Amerika naar humanisten naar Libië naar terrorisme. Ik snap er niets van. Van welke kanten moet ik er nou precies eentje kiezen kerel?

Beetje toeren met de PVV-Einsatzgruppen zal wel lollig zijn.

Maar goed dan heb je problemen na de oorlog. Dus beter geen kant kiezen en hopen dat het plebs hun woede niet op jou richt.

quote:

Op maandag 4 april 2016 11:59 schreef Vasilevski het volgende:

[..]

Dit is eigenlijk nog de beste reactie. In de TS is de naam van de auteur niet te zien, maar ik wist bij het lezen van het artikel al dat het Rutger Bregman is. Je voelt in elke zin hoe erg hij losgezongen is van de realiteit. Een zolderkamergeleerde die van opstand zit te dromen. Terwijl een hypothetische volksopstand hem waarschijnlijk werkloos zou maken, want aan zulke figuren heb je natuurlijk niks in een post-revolutionaire maatschappij waar de handen uit de mouwen moeten worden gestoken.

Hij denkt bijvoorbeeld dat studenten 'de revolutionaire klasse bij uitstek' zijn, terwijl iedereen die het woord 'klasse' een exacte betekenis wil geven, zal begrijpen dat studenten überhaupt geen afgebakende klasse zijn. Dat studenten per definitie revolutionair zijn is ook eerder een vorm van wensdenken. Om de 'revolutionaire' inhoud van studenten te begrijpen, moet je proberen de geschiedenis van 'studentenopstanden' in Nederland en het buitenland met een nuchtere bril te analyseren. Dan zie je dat studenten soms een revolutionaire (of in ieder geval progressieve) rol hebben gespeeld, maar dat dat altijd van korte duur is geweest. Wat ook logisch is, omdat het student-zijn zelf ook tijdelijk is. Om nog maar niet te beginnen over alle opstanden in derde-wereldlanden waar studenten wel voorop gingen, maar waar de verhoudingen uiteindelijk niet revolutionair, maar reactionair werden: de Arabische Lente, Oekraïne, enz. De inbreng van studenten en intellectuelen kon dit niet voorkomen, of ze lieten zich zelfs vol overtuiging voor het karretje van de Amerikaanse buitenlandpolitiek spannen.

Voor Bregman is het toeschrijven van een revolutionair karakter aan studenten een onbeholpen manier om zingeving te vinden in zijn eigen bestaan als intellectueel. Ineens is hij geen elitaire schrijver van inconsequentiële stukjes, maar een product (of een leider? Inspirator?) van een revolutionaire klasse. Juist mensen als Bregman hebben het minste belang bij een revolutie, omdat ze nu full-time publieke intellectuelen/opiniemakers zijn, en daar, naast het vermogen om een bestaan op te bouwen zonder erg veel te kunnen, in ieder geval sociaal-cultureel 'kapitaal' aan overhouden.

De basis voor revolutionaire situaties heeft altijd in de materiële positie gelegen. Er moet natuurlijk wel een bepaalde vonk zijn, en mensen die leiding kunnen geven, maar zonder materiële basis blijft het bij dromerij van zolderkamergeleerden als Bregman. Hij heeft op zich wel een punt als hij zegt 'We hebben het te goed'. Maar wie is 'we'? De meeste mensen in Nederland ('we') zijn niet zo bevoorrecht als Bregman, maar zoals we gezien hebben, is de positie van intellectuelen wel zijn uitgangspunt. Daar heeft hij immers het meest mee gemeen, die spreekt hij het vaakst, m.a.w. het referentiekader van Bregman ís Bregman: de levensomstandigheden van Bregman, de vrienden van Bregman, het wereldje waar Bregman in verkeert. Wat dus een erg smal kader is. Zelfs als iedereen in dat wereldje revolutionair dacht, zou dat nog steeds een druppel op een gloeiende plaat zijn.

Dit smalle referentiekader zie je in het feit, dat hij de basis voor 'het revolutionaire' niet in concrete omstandigheden van echte mensen plaatst, maar in feitenvrije sociaalwetenschappelijke theorieën over 'ingebeelde gemeenschappen', 'grote verhalen', enz. Terwijl die grote verhalen altijd verhaaltjes zullen blijven als ze geschreven worden door 'revolutionairen' als Bregman. Terwijl een 'gemeenschap' pas zin heeft als hij niet 'ingebeeld' is, maar concreet.

Het is dus niet verwonderlijk dat Bregmans hele 'revolutionaire' verhaal uiteindelijk weer een pas op de plaats is. De bekende trits volgt: Hilversum, Den Haag en Brussel, dáár moet het gebeuren, aldus Bregman. Het achterhaalde verhaal van 'de lange mars door de instituties' wordt opnieuw afgestoft en gepresenteerd als fonkelnieuwe, innovatieve revolutionaire theorie. En nu niet eens door mensen die, zoals in de jaren '60, voor het eerst bij die instituties naar binnen mochten, maar door iemand die zijn hele leven voor en door de instituties gevormd is. Nou dan weet je het wel.

Top analyse.

quote:

Op maandag 4 april 2016 12:33 schreef D1990 het volgende:

[..]

En je bent wel zo consequent om dan ook niet van de revolutie te profiteren om claimen te hebben meegevochten, zoals wat er na WO2 gebeurde in Nederland(je weet wel, toen iedereen opeens lid bleek te zijn van het verzet)?

Jawel. Iemand moet de PVV van binnen uit vernietigen immers.

quote:

Op maandag 4 april 2016 12:59 schreef D1990 het volgende:

[..]

Dacht ik al, een goeie ouwe opportunist.

Precies, net als onze grote leider Wilders.

quote:

Op maandag 4 april 2016 12:25 schreef D1990 het volgende:

[..]

Je denkt toch niet dat ik op elke pagina dezelfde reactie ga plaatsen, omdat jij geen moeite wilt doen om het topic door te nemen?

Ik heb net de moeite genomen om jouw advies pagina 2 volledig door te lezen om erachter te komen, ondanks dat je mijn vraag gewoon had kunnen beantwoorden, en op pagina 2 kwam ik er niet achter dus blijkbaar was het waardeloos advies.