Zwangerschap en geboorte deel 1665

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 21:54 schreef ikke_84 het volgende:
Ik vond het juist super leuk dat mijn schoonouders vaak langs kwamen (soms wel 2-3x op een dag) toen Mats net was geboren. Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe trots ze waren. Mijn moeder was alleen maar bezig met haar pup en dat vond ik helemaal niet leuk kwam ze langs en dan moest ik aan horen hoe t daar mee ging en moest ze snel weer weg want de pup kon niet zolang alleen blijven... lekker boeiend

Had ze niet wat later (of eerder) een pup kunnen nemen?

Oja ouders en schoonouders...
Mijn eigen moeder is echt helemaal door het dolle dat ze oma wordt. Ze keek er al jaren naar uit en nu is het eindelijk zover. Ze gaat straks ook 2 dagen per week oppassen. Ze koopt zich nu echt helemaal suf aan kleding en andere dingen voor haar kleinzoon. Maar tegelijkertijd wilt ze zich ook weer niet opdringen. Wel schattig . Ik ga ook wel iedere 2 weken een keer naar een babywarenhuis met haar eigenlijk, m'n vriend doe ik er geen plezier mee maar m'n moeder daarintegen....
M'n schoonmoeder is opzich een lief mens en ze bedoeld het allemaal wel goed. Maar ik irriteer me aan haar sinds ik zwanger ben en ik ben ook bang dat ik haar niet zo goed kan handelen aan m'n kraambed maar ik vind dat ik dat dan weer niet kan maken naar m'n vriend en ik vind het nu al best lullig. Laatst was ik samen met schoonmoeder op kraamvisite bij een nichtje van vriend waar ik heel goed mee bevriend ben. Zij had een totaalruptuur na d'r bevalling en wij kwamen 2 weken na de geboorte ofzo langs. Zij lag toen nog lekker in bed volop te genieten van haar kraamtijd. Toen ging m'n schoonmoeder zich ermee bemoeien of ze niet al een keer d'r bed uit moest, want schoonmoeder zelf zat immers al op dag 4 weer op de fiets
Ze maakt er dan wel een soort geintje van maar ik vind het totaal niet grappig. Hou gewoon je mond. Dat soort dingen zal ze bij mij ook wel gaan doen. Of van die goed bedoelde adviezen. Oja.. Of als ze als eerst op kraamvisite komen een paar uur naar de geboorte zal ze gaan vragen of we tante huppeldepup al gebeld hebben dat het geboren is want dat moeten we wel echt even doen.

Ja, schoonouders, dat is bij mij ook een verhaal apart. Die wonen lekker ver weg in ieder geval. Zien ze morgen voor het eerst sinds mijn zwangerschap, dus ben benieuwd hoe dat is.

Ik ga mijn bol eens in wat sportkleding proppen en mom in balancen. Vanmiddag en vanavond 10(!) uur in het theater zitten (Borgen, voor de liefhebbers)

Nu ik zwanger ben, ben ik ook meer territoriaal, blij dat ik niet de enige ben . Toen mijn nichtje geboren werd waren er meteen veel mensen in het ziekenhuis (dus al in de wachtkamer tijdens het bevallen) Ik wil dat helemaal niet mijn moeder en schoonmoeder Okee, maar de rest wacht maar mijn baby en mijn eerste uurtjes ofzo . Maar ja, weet niet of ik er veel aan kan doen

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 08:52 schreef Miezziej het volgende:
Nu ik zwanger ben, ben ik ook meer territoriaal, blij dat ik niet de enige ben . Toen mijn nichtje geboren werd waren er meteen veel mensen in het ziekenhuis (dus al in de wachtkamer tijdens het bevallen) Ik wil dat helemaal niet mijn moeder en schoonmoeder Okee, maar de rest wacht maar mijn baby en mijn eerste uurtjes ofzo . Maar ja, weet niet of ik er veel aan kan doen

Dit is een terugkerend onderwerp in Z&G, maar de oplossing is héél simpel: niet bellen/sms'en/appen/op Facebook zetten dat de bevalling is begonnen.

Na die eerste uurtjes bel je gewoon je familie met: "Hoi, vanochtend is Pietje geboren, wij maken het prima en zijn alweer thuis, jullie zijn welkom!"

Whoohoo Dot, van harte met jullie dochter en zusje!

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 08:52 schreef Miezziej het volgende:
Nu ik zwanger ben, ben ik ook meer territoriaal, blij dat ik niet de enige ben . Toen mijn nichtje geboren werd waren er meteen veel mensen in het ziekenhuis (dus al in de wachtkamer tijdens het bevallen) Ik wil dat helemaal niet mijn moeder en schoonmoeder Okee, maar de rest wacht maar mijn baby en mijn eerste uurtjes ofzo . Maar ja, weet niet of ik er veel aan kan doen

Mijn schoonmoeder wilde ook op de gang gaan zitten als de bevalling begon, want ze moeten ver reizen en dan is ze er maar vast...
Hebben haar vriendelijk verteld dat ze in ons huis mocht wachten, maar dat we niemand in het ziekenhuis wilde voor de kleine geboren was...
Gelukkig ging dat prima.

Met plukkie maar afwachten hoe het precies loopt, maar ook dan niemand in de wachtkamer. En dan willen we eerst tijd met grote zus er alleen bij, dus dat word nog een dingetje naar mn ouders

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:02 schreef ViviRAWRS het volgende:
Dit is een terugkerend onderwerp in Z&G, maar de oplossing is héél simpel: niet bellen/sms'en/appen/op Facebook zetten dat de bevalling is begonnen.

Na die eerste uurtjes bel je gewoon je familie met: "Hoi, vanochtend is Pietje geboren, wij maken het prima en zijn alweer thuis, jullie zijn welkom!"

Dat werkt heel goed bij het eerste kindje , maar als de 2e onderweg is moet er toch iemand gebeld worden om voor opvang te regelen. En als dat midden in de nacht is, is familie toch vaak het makkelijkst. _{wij vertellen het ook liever nog aan niemand tot na de geboorte, maar grote kans dat we het moeder/schoonmoeder toch moeten laten weten van tevoren...}

Vandaag precies 33 weken en precies dezelfde termijn waarop L geboren is. Bizar. Alles hier nog helemaal prima en geen reden om aan te nemen dat er iets spannends gaat gebeuren vandaag, maar toch een gekke dag

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 08:18 schreef Quoi het volgende:
Ja, schoonouders, dat is bij mij ook een verhaal apart. Die wonen lekker ver weg in ieder geval. Zien ze morgen voor het eerst sinds mijn zwangerschap, dus ben benieuwd hoe dat is.

Ik ga mijn bol eens in wat sportkleding proppen en mom in balancen. Vanmiddag en vanavond 10(!) uur in het theater zitten (Borgen, voor de liefhebbers)

Ik hoorde het gisteren op de radio. Met Harrie Piekema
Vraag zijn handtekening man, die vent is een held!

Veel plezier!

Nogmaals, maar wat is er mis met duidelijk je grenzen aan geven?
Mensen hebben dat maar te respecteren hoor, familie of niet.

Pro tip: vroeg mee beginnen, niet aarzelen, kort en krachtig vertellen wat je wel en niet wilt en daarna een awkward silence laten vallen zodat het goed tot ze door dringt. Niet afzwakken of grapjes maken erna, want dan haal je de kracht van je eigen woorden onderuit.

Schoonouders, had ik ze maar. :-p (Nee hoor, grapje)

Hier een hele zware week achter de rug. De pijnklachten werden steeds erger, lopen ging moeilijk en slapen lukte ook niet goed door de pijn (dus steeds maar een paar uur per nacht geslapen). Met al mijn kracht toch gaan werken en alles op de rit weten te houden, totdat ik de bedden had verschoond en ineens daarna helemaal niet meer kon opstaan. Verloskundige in paniek gebeld. Alles goed met de baby gelukkig, maar ik ben het vertrouwen in mijn lijf echt een beetje kwijt. Volgende dag weer in paniek gebeld, omdat ik het gevoel had dat ze eruit zakte en ik weer veel pijn had, met daarbij duizelingen. Gelukkig heeft ze me wel echt gerust kunnen stellen, maar ik vind het wel echt heel lastig. Mijn lijf is juist mijn sterke kant altijd geweest, ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn sterke lichaam de boel goed bij elkaar hield ofzo. Maar goed, nu, na twee goede nachten, begin ik weer wat op te krabbelen.

Ik moet nog vijf weken werken en na de meivakantie dan nog 4 dagen. Dat is af te tellen en ik hoop verschrikkelijk dat het gaat lukken.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:41 schreef Dyre het volgende:
Dat werkt heel goed bij het eerste kindje , maar als de 2e onderweg is moet er toch iemand gebeld worden om voor opvang te regelen. En als dat midden in de nacht is, is familie toch vaak het makkelijkst.

Weet ik, maar Miezziej is zwanger van de eerste, dus als straks haar familie op de gang zit is het haar eigen schuld.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:52 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Schoonouders, had ik ze maar. :-p (Nee hoor, grapje)

Hier een hele zware week achter de rug. De pijnklachten werden steeds erger, lopen ging moeilijk en slapen lukte ook niet goed door de pijn (dus steeds maar een paar uur per nacht geslapen). Met al mijn kracht toch gaan werken en alles op de rit weten te houden, totdat ik de bedden had verschoond en ineens daarna helemaal niet meer kon opstaan. Verloskundige in paniek gebeld. Alles goed met de baby gelukkig, maar ik ben het vertrouwen in mijn lijf echt een beetje kwijt. Volgende dag weer in paniek gebeld, omdat ik het gevoel had dat ze eruit zakte en ik weer veel pijn had, met daarbij duizelingen. Gelukkig heeft ze me wel echt gerust kunnen stellen, maar ik vind het wel echt heel lastig. Mijn lijf is juist mijn sterke kant altijd geweest, ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn sterke lichaam de boel goed bij elkaar hield ofzo. Maar goed, nu, na twee goede nachten, begin ik weer wat op te krabbelen.

Ik moet nog vijf weken werken en na de meivakantie dan nog 4 dagen. Dat is af te tellen en ik hoop verschrikkelijk dat het gaat lukken.

Demente koe hier, maar jij bent de BOM chick toch? Waarom sta je niet in het lijstje in de OP?
Is handig, anders vergeet ik steeds wie wanneer uitgerekend is enzo

Wat crap dat je lijf je zo in de steek laat... Dat voelt echt verre van fijn.
Goed dat je gecontroleerd bent. Maar doe beetje voorzichtig met jezelf he!

Ik ben de WOegtM ja (wanhopig ongehuwd en gelukkig toch moeder) en uitgerekend op 23 juni. Ik doe nooit aan OPs :-p

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:57 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik ben de WOegtM ja (wanhopig ongehuwd en gelukkig toch moeder) en uitgerekend op 23 juni. Ik doe nooit aan OPs :-p

Ik ga je proberen te onthouden maar ik beloof met mijn in staat van ontbinding verkerende hersenen niets

Juni kindjes worden tof sowieso

Groof, weten ze op het werk dat je het zo zwaar hebt, kunnen zij daarin iets voor jou betekenen? Niet koste wat kost doorbikkelen hè?

Het is toch ook heel bijzonder als jouw kind een kindje krijgt?! Ik heb me ook pas na de geboorte van mijn kind echt voor het eerst ten volste gerealiseerd wat ik beteken voor mijn ouders. Nu ik weet en voel wat mijn kindje voor mij betekend en hoe speciaal dat later gaat voelen mocht zij moeder worden..
Het is wel ook goed om je eigen grenzen aan te geven en het zal ook verschillen in hoe iemand zelf is opgegroeid en opgevoed hoe sterk een familieband aanwezig is.
Ik merk zelf dat ik nu bij een tweede veel duidelijker weet wat ik zelf wil, vlak na de geboorte bijv. dat ik de eerste dagen alleen zelf m'n baby vast ga houden (zolang de navelstreng nog vast zit). En dat ik de kraamweek mijn baby vooral bloot huid op huid wil hebben in bed.
En wat voor spullen ik wel en niet wil/nodig heb.
Soms mis ik wel wat hulp ook, vooral nu we druk zijn met klussen en er steeds minder ruimte overblijft om me goed voor te bereiden op de komst van deze baby, zou ik wel eens meer betrokkenheid kunnen gebruiken. Maar aan de andere kant ben ik ook wel een kluizenaar die het erg prettig vindt om dingen in eigen hand te hebben zonder bemoeienissen.
Kortom, ik denk dat de betrokkenheid ook uit het hart komt en dat je daar ook niet zomaar overheen hoeft te walsen, maar dat het ook voor jezelf fijn is om hier en daar je eigen grenzen en behoeftes aan te geven.

Groofs, wat nasty van je lichaam. Ik voel een beetje mee, want ik ben eigenlijk nooit ziek, maar had afgelopen week een aanval van gordelroos met onophoudelijke zenuwpijn.. Dat was echt de hel waar ik een paar dagen doorheen ging.. Inmiddels kan ik weer een halve dag zonder douche gelukkig. bevallen is een stuk beter te doen... Hopelijk knap jij ook snel weer wat op!

Gordelroos tijdens zwangerschap, OMG, moet er niet aan denken. Dat klinkt echt als de hel
Beterschap nog!

Ja ik voelde me ook echt zo beroerd. En paracetamol hielp niet.. Ik heb vooral gehuild. Ben zo blij dat het nu beter gaat!

Oh ela gordelroos had ik ook op het einde. Wat zul jij je rot gevoeld hebben!
Zinkolie erop hielp mij destijds heel goed.
Maar die pijn

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 10:12 schreef elamanilo het volgende:
Het is toch ook heel bijzonder als jouw kind een kindje krijgt?! Ik heb me ook pas na de geboorte van mijn kind echt voor het eerst ten volste gerealiseerd wat ik beteken voor mijn ouders. Nu ik weet en voel wat mijn kindje voor mij betekend en hoe speciaal dat later gaat voelen mocht zij moeder worden..

Ja, dit, precies .
Ik vind het ook juist heerlijk om te zien hoe mijn ouders en schoonouders omgaan met kuiken, hoe ze hun eigen, bijzondere band met elkaar opbouwen. Als kuiken op eigen initiatief op een feestje even naar oma gaat om haar te knuffelen, als hij een leuk boekje aan opa wil laten zien, als hij bij een oom of tante op schoot kruipt, dan glim ik juist van trots. Dat mijn kind zo lief, sociaal en open zijn eigen relaties met anderen aan kan gaan, zo bijzonder .
Ik herken dan ook helemaal niks van jullie territoriale verhalen, en hoop dat als mijn zoon later een vrouw heeft die in Z&G komt posten, zij wat liever over haar schoonouders is dan sommige mensen hier .
.

Btw, gordelroos, is dat niet gevaarlijk voor je kindje? Of is dat alleen waterpokken?

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:52 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Weet ik, maar Miezziej is zwanger van de eerste, dus als straks haar familie op de gang zit is het haar eigen schuld.

True Assertiviteit is niet echt mijn sterkste kant haha
Ik zou het wel fijn vinden als mijn moeder en schoonmoeder er redelijk snel bij zijn zeg maar Ik ben bang dat mijn schoonmoeder het al aan iedereen gaat vertellen dat het begonnen is als wij het haar vertellen. Het is nu nog "ver weg", dus we hebben het er nooit echt over, maar tegen die tijd ga ik wel instructies geven

@Groofs
Wat vervelend dat je lichaam je zo in de steek laat Gelukkig zijn de controles steeds goed!

Vorige keer heb ik het mijn ouders wel verteld, ik werd ingeleid en de laatste ellende (controles en last-minute afspraken) is mijn moeder veel mee geweest omdat vriend dat niet redde qua reistijd. Ik geloof dat mijn schoonouders het niet wisten, maar dat weet ik niet zeker meer. En mijn oma belde me toen ik in het ziekenhuis was, of ze langs kon komen, dus die heb ik het toen ook maar verteld. Maar ook duidelijk erbij dat ze pas welkom waren als ze er was, en wij ze gebeld hadden. Ging prima

Deze keer ben ik van plan om 's nachts (thuis, in bad) te bevallen, dat F. lekker ligt te slapen, zij haar broertje ontmoet als ze wakker is en dat we dan de rest bellen. Maarja, plannen... F. kan wel naar mijn ouders als het nodig is, dat is fijn

Verder kan ik mijn schoonouders sowieso slecht hebben, schoonmoeder heeft nogal een andere visie op opvoeding en omgang met kinderen dan dat wij hebben, al laat ze het steeds meer los. Momenteel hoef ik ze liever helemaal niet te zien, maar dat ligt nu meer aan mij dan aan hun. Mijn eigen ouders gaat heel goed, maar die laten ons heel erg ons ding doen zonder oordeel enzo.

Ik wou eigenlijk niks zeggen maar ik sluit me even aan bij ela en burd. +1.

Iedereen gaat hier zo met zijn hakken in het zand de hele tijd! (Schoon) ouders, kraamzorg, kinderopvang - ik verheug me op de verhalen van alle ouders over een jaar die er werkelijk op staan om alles te doen zonder ook maar één helpende hand! #wachtmaar

Als je echt geen kinderwagen wilt van je ouders - wat mij vooral als een lief aanbod klinkt overigens - vraag je toch iets waar je wél denkt behoefte aan te hebben?

En wat betreft opas en omas: er komt een nieuwe dimensie aan jullie relatie, je ouders weten dat al en verheugen zich . Persoonlijk vind ik het ook heerlijk om mijn zoon met zijn grootouders te zien, beide stellen. Ze zijn hardstikke gek op elkaar en voegen echt wat toe aan elkaars leven prachtig!

Mijn ouders zijn dood, en man wat is dat hard en confronterend geweest na O's geboorte. En dan bedoel ik alle dagen na de geboorte, want het wordt steeds zwaarder. Mijn kind roep niet oma als de telefoon gaat, er zijn geen generatiefoto's, ik heb geen idee hoe mamma's zwangerschap met mij was, of ik veel huilde, ik heb niemand die me zo af en toe een romper of een babyschoen toestopt. Omdat mijn wortels bruut zijn afgepakt, heb ik moeite om die aan O te geven. Om nog maar niet te spreken zoals Ela zegt over het gevoel wat IK voor hen moet hebben betekend, hoe het voor hun was om dood te gaan, wetende dat zij hun dochter nooit als moeder zouden zien. God, wat zou ik graag zeikende, zeurende en opdringerige ouders hebben gehad.

Zo. Dat is er uit. Sorry voor deze rant.

Opdringen is niet tof, maar je kunt ook zeggen: wat lief dat jullie een wagen willen kopen, mag ik zelf wat wensen doorgeven? Of wat fijn dat jullie willen helpen in de kraamweek, maar het kan zijn dat we liever eerst alleen willen zijn, zouden jullie willen bellen voor komst?

Ik heb soms ook wel eens het gevoel dat ik O liever bij mij heb dan bij mijn schoonouders. Maar dan bedenk ik me dat ook zij zielsveel van O houden, en hopelijk O van hen, en dat het enorm belangrijk is dat ook zij een goede band opbouwen. En dan trek ik me soms bewust wat terug. Voor hen. En voor O.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 11:48 schreef Crumpette het volgende:
Ik wou eigenlijk niks zeggen maar ik sluit me even aan bij ela en burd. +1.

Iedereen gaat hier zo met zijn hakken in het zand de hele tijd! (Schoon) ouders, kraamzorg, kinderopvang - ik verheug me op de verhalen van alle ouders over een jaar die er werkelijk op staan om alles te doen zonder ook maar één helpende hand! #wachtmaar

Als je echt geen kinderwagen wilt van je ouders - wat mij vooral als een lief aanbod klinkt overigens - vraag je toch iets waar je wél denkt behoefte aan te hebben?

En wat betreft opas en omas: er komt een nieuwe dimensie aan jullie relatie, je ouders weten dat al en verheugen zich . Persoonlijk vind ik het ook heerlijk om mijn zoon met zijn grootouders te zien, beide stellen. Ze zijn hardstikke gek op elkaar en voegen echt wat toe aan elkaars leven prachtig!

Vergeet de medische wereld niet. Alles wat ze doen is kut en slecht.

Och lieve lieve Room

Ohja de medische wereld is ook evil. En vergeet het consternatiebureau ook niet!!

Room en zo is het ook nog maar eens. Voor wat het waard is, volgens mij doe je het super als je je uberhaupt al bewust bent van al deze dingen. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik bedenk dat ik het pas sinds ik moeder ben, soms naar vind dat mijn ouders ver weg wonen. Alles is relatief .

Ik begin me eigenlijk pas net te beseffen wat het betekent dat ze dood zijn. Ik heb jaren in een soort overlevingsmodus geleefd, onder het motto: ik ben sterk en ik red me wel. Nou, mooi niet dus.

Verder was het niet de bedoeling om een omg hoe rot het ook is, bij mij is het erger-post te schrijven. Maar, nou ja, even de andere kant laten zien, ofzo.

Zeg Skittles, wat ben jij hier vaak ineens! Plannen voor een Lou 2.0?

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 12:10 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik begin me eigenlijk pas net te beseffen wat het betekent dat ze dood zijn. Ik heb jaren in een soort overlevingsmodus geleefd, onder het motto: ik ben sterk en ik red me wel. Nou, mooi niet dus.

Verder was het niet de bedoeling om een omg hoe rot het ook is, bij mij is het erger-post te schrijven. Maar, nou ja, even de andere kant laten zien, ofzo.

Zeg Skittles, wat ben jij hier vaak ineens! Plannen voor een Lou 2.0?

Hell nee ik volg jullie gewoon graag!

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 12:15 schreef Skittles het volgende:

[..]

Hell nee ik volg jullie gewoon graag!

<3

Mijn moeder wilde mij ook graag een wagen of iets cadeau doen, maar mijn moeder is heel praktisch dus zij zegt, zoek maar wat uit en dan krijg je van ons een bepaald bedrag Of we gaan samen naar een winkel om er 1 uit te zoeken als zij hier is, maar dat is pas in mei.

Toen ik afstudeerde, ging verloven in Vietnam en nu zwanger ben, heb ik soms ook meer moeite met het feit dat mijn vader overleden is. Ben benieuwd hoe dat zal zijn na de geboorte, ik ben nogal een wegstopper maar op zulke momenten komt het toch wel weer naar boven. Daarom ben ik ook blij dat mijn moeder in augustus ook weer naar Nederland komt. Alleen komt ze 6 augustus aan ofzo, dus baby moet niet te vroeg komen

Ik heb verder ook geen problemen met (schoon)familie ofzo Maar er hoeft niet meteen 10 man aan mijn bed te staan

Room

De band tussen Saar en mijn ouders is echt heel goed, ze ziet ze ook ongeveer 1x per week, ik kan daar onwijs van genieten, mijn pa is een betere en leukere opa dan hij als vader ooit is geweest, en dat is prima.

De band tussen en zijn moeder is er 1 met vele dunne touwtjes, schoonma is een lieverd hoor, maar onberekenbaar ( wij noemen t manisch zonder de stempel) Zo komt ze 2x per maand en dan weer maanden niet, dus saar kan niet echt een band opbouwen met haar, en natuurlijk is dat jammer, maar de situatie is nu eenmaal zo, Het enige vervelende is dat wij haar nu af en toe moeten remmen in haar enthousiasme, Saar wil even de kat uit de boom kijken en daar is niet altijd de ruimte voor...

GM, mijn schoonmoeder woont in de UK, die komt ook eens per 2 a 3 maanden een lang weekend. Die frequentie hoeft een goede band niet in de weg te staan hoor! Wij doen ook wekelijks een skype met oma, dat snapt W inmiddels ook goed en vind hij heel leuk! Spelen ze kiekeboe over de interwebs enzo .

groof en ela wat klinkt dat naar en pijnlijk! groof op tijd aangeven als t niet meer gaat hè! Het is niet niks het werk wat jij doet.

(Schoon) ouders.... Ik ben heel blij met ze!
Zou ook niet zonder ze gekund hebben nu. Mijn vader is al verschillende keren O. Komen brengen/halen van school als ik niet kon fietsen. Komende week brengt hij haar 3 dagen! Mijn schoonouders ook, en zij gaan straks 1dag per week op jongetje en O. Passen. Mijn ouders wonen ongeveer 70min rijden bij ons vandaan en schoonouders 40min. En toch altijd beschikbaar... Zo lief!

Hier helaas ook veel pijn.. Bekken zijn echt klaar... Mijn to do lijstjes ook
Gelukkig is mijn hoofd nog heel rustig! Ik kan mij nog redelijk vermaken met Netflix of zoals nu met via watsapp met m&o shoppen ik foto's van de site sturen, zijn zoeken en passen

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 12:22 schreef Crumpette het volgende:
GM, mijn schoonmoeder woont in de UK, die komt ook eens per 2 a 3 maanden een lang weekend. Die frequentie hoeft een goede band niet in de weg te staan hoor! Wij doen ook wekelijks een skype met oma, dat snapt W inmiddels ook goed en vind hij heel leuk! Spelen ze kiekeboe over de interwebs enzo .

Frequentie niet... geestelijke toestand wel

Met je grenzen aangeven is niets mis en sommige (schoon)ouders slaan ook door, maar ik vind ook dat je hun er best bij kam betrekken. Ik zou het zelf ook heel naar vinden als ik later een zwanger schoondochter heb en ik helemaal niet bij de zwangerschap betrokken wordt. Waar ik toch al een beetje bang voor ben, want het zal toch wel anders zijn of je dochter of schoondochter zwanger is...

Tip: stel voor aan je (schoon)ouders om samen een keer op pad te gaan om wat spulletjes voor de baby te kopen. En ga dan vooral op pad voor saaie essentials zoals kruiken en thermometers. Of juist voor het eerste pakje of de wikkeldoek waarin de baby de eerste tijd in gaat, mijn moeder vond het prachtig om te zien dat haar kleinzoon mee naar huis mocht in de wikkeldoek die we samen hadden gekocht (en zij betaald).
Op deze manier heb je ook zelf in de hand wat je aan spullen krijgt.

Ik ben heel blij dat mijn man en ik een goede band hebben met zowel mijn vader als zijn ouders. Ze zijn allemaal zo enthousiast en willen van alles bijdragen, straks graag oppassen, helpen nu ook waar ze maar kunnen. Ik vind het geweldig Ik ben heel benieuwd hoe mijn vader straks als opa gaat zijn. En aan de andere kant hebben we bv broer van man + vriendin, die gewoon 0 interesse hebben. We zien ze nooit, horen er nooit wat van, ze zijn bv ook nog niet in ons nieuwe huis geweest terwijl we er al anderhalve maand wonen. Dat is ook niet bepaald leuk, familie die het blijkbaar geen hol interesseert wat je doet en hoe het gaat (terwijl er verder geen ruzie is geweest of zo, gewoon amper contact)...

Maar ik herken ook wel veel in wat Room zegt. Ik heb mijn moeder niet meer, dus zij zal nooit meemaken hoe het is om oma te worden. En dat vind ik zó erg. Ik kan haar niks vragen over hoe zij het ervaren heeft om zwanger te zijn van mij, hoe zij het moederschap heeft ervaren. Ik kan mijn geluk niet met haar delen en dat steekt. De meeste dagen doe ik kop-in-zand, maar op sommige momenten is het gewoon heel moeilijk.

Daarom prijs ik me op de meeste dagen gewoon gelukkig dat ik lieve (schoon)ouder(s) heb die het wel mee mogen maken en zo enthousiast zijn. En hoe dat dan verder zal gaan als de kleine er eenmaal is, zien we dan wel. Maar ik heb gelukkig tot nu toe geen reden om aan te nemen dat het niet goed zal gaan Maar het lijkt me wel heel vervelend als die band bij voorbaat al niet goed is, dan kan ik me voorstellen dat je er wellicht anders in staat...

Zo, weer terug van zwemles. :-p

Ela, oh nee, dat klinkt ook echt naar zeg. Hopelijk gaat het snel helemaal over.

Ik heb ook veel gehuild deze week en kan me daarin ook best eenzaam voelen (terwijl ik me normaal niet zo snel eenzaam voel).

Ik begrijp er ook niks van, al dat klagen. Ik zou willen dat ik iemand in de buurt had die onbetaald zou willen en kunnen helpen. En als zich heel af en toe helpende handen aanbieden (ik ben niet zo heel goed in hulp vragen) dan ben ik ze alleen maar heel erg dankbaar.