Zwangerschap en geboorte deel 1665

Nogmaals, maar wat is er mis met duidelijk je grenzen aan geven?
Mensen hebben dat maar te respecteren hoor, familie of niet.

Pro tip: vroeg mee beginnen, niet aarzelen, kort en krachtig vertellen wat je wel en niet wilt en daarna een awkward silence laten vallen zodat het goed tot ze door dringt. Niet afzwakken of grapjes maken erna, want dan haal je de kracht van je eigen woorden onderuit.

Schoonouders, had ik ze maar. :-p (Nee hoor, grapje)

Hier een hele zware week achter de rug. De pijnklachten werden steeds erger, lopen ging moeilijk en slapen lukte ook niet goed door de pijn (dus steeds maar een paar uur per nacht geslapen). Met al mijn kracht toch gaan werken en alles op de rit weten te houden, totdat ik de bedden had verschoond en ineens daarna helemaal niet meer kon opstaan. Verloskundige in paniek gebeld. Alles goed met de baby gelukkig, maar ik ben het vertrouwen in mijn lijf echt een beetje kwijt. Volgende dag weer in paniek gebeld, omdat ik het gevoel had dat ze eruit zakte en ik weer veel pijn had, met daarbij duizelingen. Gelukkig heeft ze me wel echt gerust kunnen stellen, maar ik vind het wel echt heel lastig. Mijn lijf is juist mijn sterke kant altijd geweest, ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn sterke lichaam de boel goed bij elkaar hield ofzo. Maar goed, nu, na twee goede nachten, begin ik weer wat op te krabbelen.

Ik moet nog vijf weken werken en na de meivakantie dan nog 4 dagen. Dat is af te tellen en ik hoop verschrikkelijk dat het gaat lukken.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:41 schreef Dyre het volgende:
Dat werkt heel goed bij het eerste kindje , maar als de 2e onderweg is moet er toch iemand gebeld worden om voor opvang te regelen. En als dat midden in de nacht is, is familie toch vaak het makkelijkst.

Weet ik, maar Miezziej is zwanger van de eerste, dus als straks haar familie op de gang zit is het haar eigen schuld.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:52 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Schoonouders, had ik ze maar. :-p (Nee hoor, grapje)

Hier een hele zware week achter de rug. De pijnklachten werden steeds erger, lopen ging moeilijk en slapen lukte ook niet goed door de pijn (dus steeds maar een paar uur per nacht geslapen). Met al mijn kracht toch gaan werken en alles op de rit weten te houden, totdat ik de bedden had verschoond en ineens daarna helemaal niet meer kon opstaan. Verloskundige in paniek gebeld. Alles goed met de baby gelukkig, maar ik ben het vertrouwen in mijn lijf echt een beetje kwijt. Volgende dag weer in paniek gebeld, omdat ik het gevoel had dat ze eruit zakte en ik weer veel pijn had, met daarbij duizelingen. Gelukkig heeft ze me wel echt gerust kunnen stellen, maar ik vind het wel echt heel lastig. Mijn lijf is juist mijn sterke kant altijd geweest, ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn sterke lichaam de boel goed bij elkaar hield ofzo. Maar goed, nu, na twee goede nachten, begin ik weer wat op te krabbelen.

Ik moet nog vijf weken werken en na de meivakantie dan nog 4 dagen. Dat is af te tellen en ik hoop verschrikkelijk dat het gaat lukken.

Demente koe hier, maar jij bent de BOM chick toch? Waarom sta je niet in het lijstje in de OP?
Is handig, anders vergeet ik steeds wie wanneer uitgerekend is enzo

Wat crap dat je lijf je zo in de steek laat... Dat voelt echt verre van fijn.
Goed dat je gecontroleerd bent. Maar doe beetje voorzichtig met jezelf he!

Ik ben de WOegtM ja (wanhopig ongehuwd en gelukkig toch moeder) en uitgerekend op 23 juni. Ik doe nooit aan OPs :-p

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:57 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik ben de WOegtM ja (wanhopig ongehuwd en gelukkig toch moeder) en uitgerekend op 23 juni. Ik doe nooit aan OPs :-p

Ik ga je proberen te onthouden maar ik beloof met mijn in staat van ontbinding verkerende hersenen niets

Juni kindjes worden tof sowieso

Groof, weten ze op het werk dat je het zo zwaar hebt, kunnen zij daarin iets voor jou betekenen? Niet koste wat kost doorbikkelen hè?

Het is toch ook heel bijzonder als jouw kind een kindje krijgt?! Ik heb me ook pas na de geboorte van mijn kind echt voor het eerst ten volste gerealiseerd wat ik beteken voor mijn ouders. Nu ik weet en voel wat mijn kindje voor mij betekend en hoe speciaal dat later gaat voelen mocht zij moeder worden..
Het is wel ook goed om je eigen grenzen aan te geven en het zal ook verschillen in hoe iemand zelf is opgegroeid en opgevoed hoe sterk een familieband aanwezig is.
Ik merk zelf dat ik nu bij een tweede veel duidelijker weet wat ik zelf wil, vlak na de geboorte bijv. dat ik de eerste dagen alleen zelf m'n baby vast ga houden (zolang de navelstreng nog vast zit). En dat ik de kraamweek mijn baby vooral bloot huid op huid wil hebben in bed.
En wat voor spullen ik wel en niet wil/nodig heb.
Soms mis ik wel wat hulp ook, vooral nu we druk zijn met klussen en er steeds minder ruimte overblijft om me goed voor te bereiden op de komst van deze baby, zou ik wel eens meer betrokkenheid kunnen gebruiken. Maar aan de andere kant ben ik ook wel een kluizenaar die het erg prettig vindt om dingen in eigen hand te hebben zonder bemoeienissen.
Kortom, ik denk dat de betrokkenheid ook uit het hart komt en dat je daar ook niet zomaar overheen hoeft te walsen, maar dat het ook voor jezelf fijn is om hier en daar je eigen grenzen en behoeftes aan te geven.

Groofs, wat nasty van je lichaam. Ik voel een beetje mee, want ik ben eigenlijk nooit ziek, maar had afgelopen week een aanval van gordelroos met onophoudelijke zenuwpijn.. Dat was echt de hel waar ik een paar dagen doorheen ging.. Inmiddels kan ik weer een halve dag zonder douche gelukkig. bevallen is een stuk beter te doen... Hopelijk knap jij ook snel weer wat op!

Gordelroos tijdens zwangerschap, OMG, moet er niet aan denken. Dat klinkt echt als de hel
Beterschap nog!

Ja ik voelde me ook echt zo beroerd. En paracetamol hielp niet.. Ik heb vooral gehuild. Ben zo blij dat het nu beter gaat!

Oh ela gordelroos had ik ook op het einde. Wat zul jij je rot gevoeld hebben!
Zinkolie erop hielp mij destijds heel goed.
Maar die pijn

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 10:12 schreef elamanilo het volgende:
Het is toch ook heel bijzonder als jouw kind een kindje krijgt?! Ik heb me ook pas na de geboorte van mijn kind echt voor het eerst ten volste gerealiseerd wat ik beteken voor mijn ouders. Nu ik weet en voel wat mijn kindje voor mij betekend en hoe speciaal dat later gaat voelen mocht zij moeder worden..

Ja, dit, precies .
Ik vind het ook juist heerlijk om te zien hoe mijn ouders en schoonouders omgaan met kuiken, hoe ze hun eigen, bijzondere band met elkaar opbouwen. Als kuiken op eigen initiatief op een feestje even naar oma gaat om haar te knuffelen, als hij een leuk boekje aan opa wil laten zien, als hij bij een oom of tante op schoot kruipt, dan glim ik juist van trots. Dat mijn kind zo lief, sociaal en open zijn eigen relaties met anderen aan kan gaan, zo bijzonder .
Ik herken dan ook helemaal niks van jullie territoriale verhalen, en hoop dat als mijn zoon later een vrouw heeft die in Z&G komt posten, zij wat liever over haar schoonouders is dan sommige mensen hier .
.

Btw, gordelroos, is dat niet gevaarlijk voor je kindje? Of is dat alleen waterpokken?

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:52 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Weet ik, maar Miezziej is zwanger van de eerste, dus als straks haar familie op de gang zit is het haar eigen schuld.

True Assertiviteit is niet echt mijn sterkste kant haha
Ik zou het wel fijn vinden als mijn moeder en schoonmoeder er redelijk snel bij zijn zeg maar Ik ben bang dat mijn schoonmoeder het al aan iedereen gaat vertellen dat het begonnen is als wij het haar vertellen. Het is nu nog "ver weg", dus we hebben het er nooit echt over, maar tegen die tijd ga ik wel instructies geven

@Groofs
Wat vervelend dat je lichaam je zo in de steek laat Gelukkig zijn de controles steeds goed!

Vorige keer heb ik het mijn ouders wel verteld, ik werd ingeleid en de laatste ellende (controles en last-minute afspraken) is mijn moeder veel mee geweest omdat vriend dat niet redde qua reistijd. Ik geloof dat mijn schoonouders het niet wisten, maar dat weet ik niet zeker meer. En mijn oma belde me toen ik in het ziekenhuis was, of ze langs kon komen, dus die heb ik het toen ook maar verteld. Maar ook duidelijk erbij dat ze pas welkom waren als ze er was, en wij ze gebeld hadden. Ging prima

Deze keer ben ik van plan om 's nachts (thuis, in bad) te bevallen, dat F. lekker ligt te slapen, zij haar broertje ontmoet als ze wakker is en dat we dan de rest bellen. Maarja, plannen... F. kan wel naar mijn ouders als het nodig is, dat is fijn

Verder kan ik mijn schoonouders sowieso slecht hebben, schoonmoeder heeft nogal een andere visie op opvoeding en omgang met kinderen dan dat wij hebben, al laat ze het steeds meer los. Momenteel hoef ik ze liever helemaal niet te zien, maar dat ligt nu meer aan mij dan aan hun. Mijn eigen ouders gaat heel goed, maar die laten ons heel erg ons ding doen zonder oordeel enzo.

Ik wou eigenlijk niks zeggen maar ik sluit me even aan bij ela en burd. +1.

Iedereen gaat hier zo met zijn hakken in het zand de hele tijd! (Schoon) ouders, kraamzorg, kinderopvang - ik verheug me op de verhalen van alle ouders over een jaar die er werkelijk op staan om alles te doen zonder ook maar één helpende hand! #wachtmaar

Als je echt geen kinderwagen wilt van je ouders - wat mij vooral als een lief aanbod klinkt overigens - vraag je toch iets waar je wél denkt behoefte aan te hebben?

En wat betreft opas en omas: er komt een nieuwe dimensie aan jullie relatie, je ouders weten dat al en verheugen zich . Persoonlijk vind ik het ook heerlijk om mijn zoon met zijn grootouders te zien, beide stellen. Ze zijn hardstikke gek op elkaar en voegen echt wat toe aan elkaars leven prachtig!

Mijn ouders zijn dood, en man wat is dat hard en confronterend geweest na O's geboorte. En dan bedoel ik alle dagen na de geboorte, want het wordt steeds zwaarder. Mijn kind roep niet oma als de telefoon gaat, er zijn geen generatiefoto's, ik heb geen idee hoe mamma's zwangerschap met mij was, of ik veel huilde, ik heb niemand die me zo af en toe een romper of een babyschoen toestopt. Omdat mijn wortels bruut zijn afgepakt, heb ik moeite om die aan O te geven. Om nog maar niet te spreken zoals Ela zegt over het gevoel wat IK voor hen moet hebben betekend, hoe het voor hun was om dood te gaan, wetende dat zij hun dochter nooit als moeder zouden zien. God, wat zou ik graag zeikende, zeurende en opdringerige ouders hebben gehad.

Zo. Dat is er uit. Sorry voor deze rant.

Opdringen is niet tof, maar je kunt ook zeggen: wat lief dat jullie een wagen willen kopen, mag ik zelf wat wensen doorgeven? Of wat fijn dat jullie willen helpen in de kraamweek, maar het kan zijn dat we liever eerst alleen willen zijn, zouden jullie willen bellen voor komst?

Ik heb soms ook wel eens het gevoel dat ik O liever bij mij heb dan bij mijn schoonouders. Maar dan bedenk ik me dat ook zij zielsveel van O houden, en hopelijk O van hen, en dat het enorm belangrijk is dat ook zij een goede band opbouwen. En dan trek ik me soms bewust wat terug. Voor hen. En voor O.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 11:48 schreef Crumpette het volgende:
Ik wou eigenlijk niks zeggen maar ik sluit me even aan bij ela en burd. +1.

Iedereen gaat hier zo met zijn hakken in het zand de hele tijd! (Schoon) ouders, kraamzorg, kinderopvang - ik verheug me op de verhalen van alle ouders over een jaar die er werkelijk op staan om alles te doen zonder ook maar één helpende hand! #wachtmaar

Als je echt geen kinderwagen wilt van je ouders - wat mij vooral als een lief aanbod klinkt overigens - vraag je toch iets waar je wél denkt behoefte aan te hebben?

En wat betreft opas en omas: er komt een nieuwe dimensie aan jullie relatie, je ouders weten dat al en verheugen zich . Persoonlijk vind ik het ook heerlijk om mijn zoon met zijn grootouders te zien, beide stellen. Ze zijn hardstikke gek op elkaar en voegen echt wat toe aan elkaars leven prachtig!

Vergeet de medische wereld niet. Alles wat ze doen is kut en slecht.

Och lieve lieve Room

Ohja de medische wereld is ook evil. En vergeet het consternatiebureau ook niet!!

Room en zo is het ook nog maar eens. Voor wat het waard is, volgens mij doe je het super als je je uberhaupt al bewust bent van al deze dingen. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik bedenk dat ik het pas sinds ik moeder ben, soms naar vind dat mijn ouders ver weg wonen. Alles is relatief .

Ik begin me eigenlijk pas net te beseffen wat het betekent dat ze dood zijn. Ik heb jaren in een soort overlevingsmodus geleefd, onder het motto: ik ben sterk en ik red me wel. Nou, mooi niet dus.

Verder was het niet de bedoeling om een omg hoe rot het ook is, bij mij is het erger-post te schrijven. Maar, nou ja, even de andere kant laten zien, ofzo.

Zeg Skittles, wat ben jij hier vaak ineens! Plannen voor een Lou 2.0?

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 12:10 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik begin me eigenlijk pas net te beseffen wat het betekent dat ze dood zijn. Ik heb jaren in een soort overlevingsmodus geleefd, onder het motto: ik ben sterk en ik red me wel. Nou, mooi niet dus.

Verder was het niet de bedoeling om een omg hoe rot het ook is, bij mij is het erger-post te schrijven. Maar, nou ja, even de andere kant laten zien, ofzo.

Zeg Skittles, wat ben jij hier vaak ineens! Plannen voor een Lou 2.0?

Hell nee ik volg jullie gewoon graag!

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 12:15 schreef Skittles het volgende:

[..]

Hell nee ik volg jullie gewoon graag!

<3

Mijn moeder wilde mij ook graag een wagen of iets cadeau doen, maar mijn moeder is heel praktisch dus zij zegt, zoek maar wat uit en dan krijg je van ons een bepaald bedrag Of we gaan samen naar een winkel om er 1 uit te zoeken als zij hier is, maar dat is pas in mei.

Toen ik afstudeerde, ging verloven in Vietnam en nu zwanger ben, heb ik soms ook meer moeite met het feit dat mijn vader overleden is. Ben benieuwd hoe dat zal zijn na de geboorte, ik ben nogal een wegstopper maar op zulke momenten komt het toch wel weer naar boven. Daarom ben ik ook blij dat mijn moeder in augustus ook weer naar Nederland komt. Alleen komt ze 6 augustus aan ofzo, dus baby moet niet te vroeg komen

Ik heb verder ook geen problemen met (schoon)familie ofzo Maar er hoeft niet meteen 10 man aan mijn bed te staan

Room

De band tussen Saar en mijn ouders is echt heel goed, ze ziet ze ook ongeveer 1x per week, ik kan daar onwijs van genieten, mijn pa is een betere en leukere opa dan hij als vader ooit is geweest, en dat is prima.

De band tussen en zijn moeder is er 1 met vele dunne touwtjes, schoonma is een lieverd hoor, maar onberekenbaar ( wij noemen t manisch zonder de stempel) Zo komt ze 2x per maand en dan weer maanden niet, dus saar kan niet echt een band opbouwen met haar, en natuurlijk is dat jammer, maar de situatie is nu eenmaal zo, Het enige vervelende is dat wij haar nu af en toe moeten remmen in haar enthousiasme, Saar wil even de kat uit de boom kijken en daar is niet altijd de ruimte voor...

GM, mijn schoonmoeder woont in de UK, die komt ook eens per 2 a 3 maanden een lang weekend. Die frequentie hoeft een goede band niet in de weg te staan hoor! Wij doen ook wekelijks een skype met oma, dat snapt W inmiddels ook goed en vind hij heel leuk! Spelen ze kiekeboe over de interwebs enzo .