Koffiebonen zijn duur. Ik heb een koffieapparaat waar bonen in gaan en die pakken zijn niet goedkoop. Senseo is goedkoper omdat dat regelmatig in de aanbieding is.quote:Op zaterdag 9 april 2016 19:28 schreef Mathemaat het volgende:
[..]
Gewoon koffiebonen ouderwets malen en zetten in een melkpannetje
Zou bijna zeggen dat Mathemaat niet begrijpt hoe het is om jarenlang van een minimum inkomen rond te moeten komen. (wat zei ik net ook alweer over onbegrip?)quote:Op zaterdag 9 april 2016 19:50 schreef Elvi het volgende:
[..]
Koffiebonen zijn duur. Ik heb een koffieapparaat waar bonen in gaan en die pakken zijn niet goedkoop. Senseo is goedkoper omdat dat regelmatig in de aanbieding is.
Oh naar Bloempjuh. Ik hoop dat de zorg die je nodig hebt wel te betalen blijft. Ik vind het altijd zo naar als mensen om die reden moeten stoppen met therapie met alle gevolgen die daar bij horen.quote:Op zaterdag 9 april 2016 09:08 schreef bloempjuh het volgende:
Sterkte aan iedereen die 't nodig heeft!
Vraagje: hoe komen jullie rond? Ik zit in de ziektewet, kan mijn vaste lasten + eten goed betalen. Partner heeft geen inkomen.
Psycholoog moet wellicht zelf betaald worden (burn-out is niet ernstig genoeg.. mijn paniekaanvallen misschien wél) en zo komen er ineens meer 'grote kostenposten' binnen. Heuleboel extra stress!
Ik denk dat je het juiste besluit hebt genomen want je schrijft wel dat de depressie bij je zusje "ineens" weer oplaait terwijl je moeder weer een dip heeft. Maar zo ineens, lijkt me dit niet... Met z'n allen in een cirkeltje. Zeker met de klachten die je nu al ervaart lijkt afstand nemen me echt beter voor je. Leuk is het natuurlijk niet. Succes.quote:Op dinsdag 5 april 2016 12:14 schreef duracellkonijntje het volgende:
Momenteel gaat het niet denderend met mijn moeder (ze heeft weer een dip) en ook de depressie bij mijn zusje laait ineens weer op, met suicidale gedachten etc.
Bedankt voor je reflectie man.quote:Op zaterdag 9 april 2016 21:00 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik denk dat je het juiste besluit hebt genomen want je schrijft wel dat de depressie bij je zusje "ineens" weer oplaait terwijl je moeder weer een dip heeft. Maar zo ineens, lijkt me dit niet... Met z'n allen in een cirkeltje. Zeker met de klachten die je nu al ervaart lijkt afstand nemen me echt beter voor je. Leuk is het natuurlijk niet. Succes.
Wat voor cursussen ga je doen?quote:Op zaterdag 9 april 2016 20:43 schreef Elvi het volgende:
Ik ben over 3 weken ook weer werkloos dus ik zit wel in de stress ja![]()
Ben wel met een nieuwe cursus begonnen, en er staan er nog 2 in de planning. Alles om mn kansen op een vaste baan te vergroten.
Nu volg ik Geweldloze Communicatie.quote:Op maandag 11 april 2016 16:05 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Wat voor cursussen ga je doen?
Werken de antidepressiva niet bij je?quote:Op woensdag 13 april 2016 19:33 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik kom weer hier posten, aangezien ik weer flikker in een terugval.Vraagje aan mensen die Lexapro en/of Wellbutrin slikken: worden jullie er ook een onverschillige, ongemotiveerde zombie van?
Lexapro deed niks voor mij, behalve dan zo'n beetje de meeste bijwerkingen...echt superlullig hoorquote:Op woensdag 13 april 2016 19:33 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik kom weer hier posten, aangezien ik weer flikker in een terugval.Vraagje aan mensen die Lexapro en/of Wellbutrin slikken: worden jullie er ook een onverschillige, ongemotiveerde zombie van?
In 10 jaar heeft Wellbutrin gezorg voor de enige keer dat ik tegen een persoon heb geschreeuwd (was wel terecht, maar normaal implodeerde ik en nu explodeerde ik) was wel in de opstartfasequote:Op woensdag 13 april 2016 19:33 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik kom weer hier posten, aangezien ik weer flikker in een terugval.Vraagje aan mensen die Lexapro en/of Wellbutrin slikken: worden jullie er ook een onverschillige, ongemotiveerde zombie van?
quote:Op woensdag 13 april 2016 19:33 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik kom weer hier posten, aangezien ik weer flikker in een terugval.Vraagje aan mensen die Lexapro en/of Wellbutrin slikken: worden jullie er ook een onverschillige, ongemotiveerde zombie van?
Lexapro slik ik al een jaar of twee. Werd er altijd rustiger van en piekerde minder. Maar dat is nu blijkbaar doorgeslagen naar onverschilligheid. Boeit me bijvoorbeeld geen reet of ik morgen dood zou zijn. Ben niet echt somber, maar ook absoluut niet blij. Al begin ik nu dan weer wel somber te worden.quote:Op woensdag 13 april 2016 21:09 schreef Mathemaat het volgende:
[..]
Werken de antidepressiva niet bij je?
Ja, op zich is er ook niks mis met een robot zijn. Maar ik heb een studie af te maken. En elke dag dat ik er langer over doe, is een dat dat ik later terug moet betalen (studieschuld). Ben nu maar een beetje m'n leven aan het uitzitten.quote:Op woensdag 13 april 2016 22:50 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Lexapro deed niks voor mij, behalve dan zo'n beetje de meeste bijwerkingen...echt superlullig hoor
Maar als het echt niet anders kan, dan voel ik me liever een robot dan depressief...vroeger dan.
Ben echt zooo klaar met depressief zijn, lang genoeg in die shit gezeten, nu ga ik vechten en heb nu de nodige ervaring in m'n bibliotheek staan waarop ik terug kan grijpen, beschik nu over de nodige zelfinzichten, gaat lukken
Sterke man
Ben ook wel een beetje assertiever geworden, dat dan weer wel.quote:Op woensdag 13 april 2016 23:21 schreef Droopie het volgende:
[..]
In 10 jaar heeft Wellbutrin gezorg voor de enige keer dat ik tegen een persoon heb geschreeuwd (was wel terecht, maar normaal implodeerde ik en nu explodeerde ik) was wel in de opstartfase
Ik heb twee deze week herkansingen overgeslagen.quote:Op woensdag 13 april 2016 23:23 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Blijft helaas altijd op de loer liggen.
Misschien is het dan tijd om de dosering te verlagen. Of naar een (lichtere) stemmingstabilisator te kijken.quote:Op donderdag 14 april 2016 02:26 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Lexapro slik ik al een jaar of twee. Werd er altijd rustiger van en piekerde minder. Maar dat is nu blijkbaar doorgeslagen naar onverschilligheid. Boeit me bijvoorbeeld geen reet of ik morgen dood zou zijn. Ben niet echt somber, maar ook absoluut niet blij. Al begin ik nu dan weer wel somber te worden.Van Wellbutrin werd ik in het begin wat enthousiast, maar dat is nu ook weer weg.
Ik heb ook twee jaren studievertraging, dus ik voel met je mee, dat je leven stil staat, is behoorlijk naar! Gewoon je studie een tijdje stopzetten en eerst stabiel worden.quote:[..]
Ja, op zich is er ook niks mis met een robot zijn. Maar ik heb een studie af te maken. En elke dag dat ik er langer over doe, is een dat dat ik later terug moet betalen (studieschuld). Ben nu maar een beetje m'n leven aan het uitzitten.
[..]
Ben ook wel een beetje assertiever geworden, dat dan weer wel.
[..]
Ik heb twee deze week herkansingen overgeslagen.Had niet geleerd (drie volle maanden de tijd) en begon pas dezelfde ochtend. Tot die tijd alleen maar in bed gelegen en op dit forum lurken en posten. Nu ben ik tot minstens maart 2017 bezig met m'n studie.
Wat is er in godsnaam mis met me?
Gewoon niet. Je moet gewoon doorgaan met je eigen leven en zeker niet zijn psycholoog zijn.quote:Op donderdag 14 april 2016 10:22 schreef Koettie het volgende:
Ik overweeg hier mee te schrijven. Ik ben nu drie jaar samen met m'n vriend en we wonen 1,5 jaar samen. Hij is depressief, al een tijdje. Al vanaf jongs af aan, maar steeds pieken en dalen. Nu worden de pieken minder en de dalen dieper en zitten we vast. Hij is een paar keer bij een psycholoog geweest maar voelt zich niet begrepen. Na een tijdje gaat hij dan niet meer. De laatste keer was december, hij kreeg een ADD test en daarbij behoorden therapie. Hij voelde zich daar niet op z'n gemak. Ben meegeweest voor de test en vond haar ook niet zo dus snap dat hij niet meer wil. Maar goed. Nu wil hij helemaal niet meer. Hij slaapt slecht, eet slecht, heeft weinig zelfvertrouwen en zelfs tussen ons gaat het minder lekker omdat hij steeds dingen voor mij invult en dat dan als waarheid ziet. Ik spreek bijvoorbeeld af met een vriendin en hij gaat meteen 'aangezien ik niet uitgenodigd ben..' Vermoeiend, voor beide. Want hij weet best dat het niet waar is. Of als het waar is dat dat normaal is, ik heb ook gewoon m'n eigen leven. Maar nu zitten we vast. Hij wil geen therapie want hij vertrouwd er niet meer in en is overtuigd dat hij zich nooit beter gaat voelen. Ik weet niet meer hoe ik hem moet motiveren. Ik ben begrijpend, ben zelf jaren depressief geweest en snap z'n wanhoop. Maar begrijpen, praten, helpen, zelf laten aanpalken, niets valt echt lekker. Dus tja, ik lees mee voor tips en ga zo even beetje teruglezen.
Wat je eventueel nog zou kunnen doen is zelf naar de huisarts van je vriend gaan (maar dan wel in overleg natuurlijk). Mijn vriend heeft dat gedaan toen ik niet meer durfde omdat ik er geen vertrouwen meer in had. Ik heb toen een brief geschreven en die heeft hij meegenomen. Daarna heeft hij weer verslag gedaan van hoe dat gesprek ging aan mij, en hij heeft de seroquel voor me voorgeschreven gekregen en toen durfde ik een week later zelf weer.quote:Op donderdag 14 april 2016 10:22 schreef Koettie het volgende:
Ik overweeg hier mee te schrijven. Ik ben nu drie jaar samen met m'n vriend en we wonen 1,5 jaar samen. Hij is depressief, al een tijdje. Al vanaf jongs af aan, maar steeds pieken en dalen. Nu worden de pieken minder en de dalen dieper en zitten we vast. Hij is een paar keer bij een psycholoog geweest maar voelt zich niet begrepen. Na een tijdje gaat hij dan niet meer. De laatste keer was december, hij kreeg een ADD test en daarbij behoorden therapie. Hij voelde zich daar niet op z'n gemak. Ben meegeweest voor de test en vond haar ook niet zo dus snap dat hij niet meer wil. Maar goed. Nu wil hij helemaal niet meer. Hij slaapt slecht, eet slecht, heeft weinig zelfvertrouwen en zelfs tussen ons gaat het minder lekker omdat hij steeds dingen voor mij invult en dat dan als waarheid ziet. Ik spreek bijvoorbeeld af met een vriendin en hij gaat meteen 'aangezien ik niet uitgenodigd ben..' Vermoeiend, voor beide. Want hij weet best dat het niet waar is. Of als het waar is dat dat normaal is, ik heb ook gewoon m'n eigen leven. Maar nu zitten we vast. Hij wil geen therapie want hij vertrouwd er niet meer in en is overtuigd dat hij zich nooit beter gaat voelen. Ik weet niet meer hoe ik hem moet motiveren. Ik ben begrijpend, ben zelf jaren depressief geweest en snap z'n wanhoop. Maar begrijpen, praten, helpen, zelf laten aanpalken, niets valt echt lekker. Dus tja, ik lees mee voor tips en ga zo even beetje teruglezen.
Dat weet ik, en dat probeer ik juist te voorkomen. Maar er moet wel iets gebeuren.quote:Op donderdag 14 april 2016 12:39 schreef Mathemaat het volgende:
[..]
Gewoon niet. Je moet gewoon doorgaan met je eigen leven en zeker niet zijn psycholoog zijn.
We zijn vorige week samen naar de huisarts gegaan. Die zei vervelend joh maar ik heb je al doorverwezen en daar kunnen ze je helpen, ik kan dat niet. Maar naar zijn doorverwijzing gaan doet ie niet. Dus nu maar hopen dat ie toch de stap gaat nemen binnenkort.quote:Op donderdag 14 april 2016 13:12 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Wat je eventueel nog zou kunnen doen is zelf naar de huisarts van je vriend gaan (maar dan wel in overleg natuurlijk). Mijn vriend heeft dat gedaan toen ik niet meer durfde omdat ik er geen vertrouwen meer in had. Ik heb toen een brief geschreven en die heeft hij meegenomen. Daarna heeft hij weer verslag gedaan van hoe dat gesprek ging aan mij, en hij heeft de seroquel voor me voorgeschreven gekregen en toen durfde ik een week later zelf weer.
En nog een tip.. Denk heel goed na over wat je grenzen zijn in wat je kan geven. Niet dat jij dadelijk weer instort omdat je hem zo probeert te helpen. Ik zit zelf al jaren in een vergelijkbare situatie, mijn vriend had eerst veel last van dwang, en depressies. En nu het met hem beter ging ben ik frontaal op m'n gezicht gegaan. En Nouja, als ik een ding anders had willen doen was het eerder m'n grenzen aangeven van wat ik kan geven. Dat had een hoop ellende bespaard denk ik.
Dat is nogal simpel gesteld, zo werkt dat niet als je een relatie hebt met iemand. Er zit nogal een verschil tussen helemaal niets doen en psycholoog spelen.quote:Op donderdag 14 april 2016 12:39 schreef Mathemaat het volgende:
[..]
Gewoon niet. Je moet gewoon doorgaan met je eigen leven en zeker niet zijn psycholoog zijn.
Ik heb wel vaak gelezen dat mensen dat ervaren door o.a. antidepressiva. Bespreek dat met degene die het heeft voorgeschreven. Misschien helpt het als de dosis wordt verlaagd.quote:Op woensdag 13 april 2016 19:33 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik kom weer hier posten, aangezien ik weer flikker in een terugval.Vraagje aan mensen die Lexapro en/of Wellbutrin slikken: worden jullie er ook een onverschillige, ongemotiveerde zombie van?
Ja, heb een extra afspraak gemaakt voor volgende week. Ga het een en ander bespreken. En ik loop al drie jaar vertraging, wat sinds deze week vier wordt: acht jaar studeren in totaal. Beschamend.quote:Op donderdag 14 april 2016 10:00 schreef Mathemaat het volgende:
[..]
Misschien is het dan tijd om de dosering te verlagen. Of naar een (lichtere) stemmingstabilisator te kijken.
[..]
Ik heb ook twee jaren studievertraging, dus ik voel met je mee, dat je leven stil staat, is behoorlijk naar! Gewoon je studie een tijdje stopzetten en eerst stabiel worden.
Ja, ben benieuwd wat hij gaat beslissen volgende week.quote:Op donderdag 14 april 2016 14:12 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat is nogal simpel gesteld, zo werkt dat niet als je een relatie hebt met iemand. Er zit nogal een verschil tussen helemaal niets doen en psycholoog spelen.
[..]
Ik heb wel vaak gelezen dat mensen dat ervaren door o.a. antidepressiva. Bespreek dat met degene die het heeft voorgeschreven. Misschien helpt het als de dosis wordt verlaagd.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |