Depressie & Angst #134

quote:

Op woensdag 6 april 2016 13:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Oh Ik schrik ervan. Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen .

[..]

En dat komt doordat je bent gestopt? Hoe werkt dat dan?

Ik heb toen ik de laatste keer stopte nog voor de zekerheid gevraagd of ik bij opnieuw inschrijven onder het nieuwe systeem zou vallen (dus alle studiefinanciering lening i.p.v. gift), maar mij werd verteld dat ik onder het oude systeem zou blijven vallen.

[..]

Matig. Kan beter, kan slechter. Hoe gaat het met jou dan?

[..]

Dat kan nog steeds, maar je krijgt dan maar 25% van het minimumloon.

Hoe gaat het met dat programma/die begeleiding waar je nu in zit? Ik zit sinds kort in groepstherapie. Maakt veel emoties los wanneer ik thuis ben. En wil afbouwen met Lexapro en het bij Wellbutrin houden: word een zombie van Lexapro.

quote:

Op woensdag 6 april 2016 09:09 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ze hebben me weer gedwongen opgenomen

Sterkte

quote:

Op maandag 4 april 2016 02:22 schreef Gary_Oak het volgende:
Heel lang niet meer hier gekeken. Hoe is het met iedereen?

Heb ik in het ASS topic geloof ik al wat over geschreven. Bij mij is het een beetje rampzalig gegaan op meerdere vlakken, en dan vooral de laatste paar weken. Ben vorige week zelf maar knopen gaan doorhakken (spaanders? jammer dan..voor jullie, maar ik geef mezelf nu even voorrang).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 6 april 2016 11:35 schreef Skull-splitter het volgende:
Ik voelde me al niet best, maar met het verbreken van mijn relatie is mijn hoofd emotionele kermis...

Hey man. Vertel

Geef ons even een (beknopte) introductie, dan is er zeg maar wat meer 'werkmateriaal' beschikbaar

quote:

Op woensdag 6 april 2016 17:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]

Hey man. Vertel

Geef ons even een (beknopte) introductie, dan is er zeg maar wat meer 'werkmateriaal' beschikbaar

Zondag een relatie van bijna vier jaar verbroken. Sinds twee jaar samenwonend, kunnen het goed met elkaar vinden, vinden veel hetzelfde leuk, alleen bekoelde de relatie. Hoewel ik haar nog even aantrekkelijk als in het begin vind, hebben we beiden niet tijdig genoeg of goed genoeg onze mond open getrokken waardoor we wel weken achtereen naast elkaar zitten maar ik de intimiteit erg mis en zij zich niet op haar gemak voelt omdat het samenwonen ook inhoudt dat je rekening met elkaar moet houden. Al eerder een gesprek over gehad, en sindsdien is het enkel erger berg afwaards gegaan.
Er is geen ruzie, er zijn geen stomme dingen gebeurd, maar de beslissing was eigenlijk een maand geleden al duidelijk.

Voor mij voelt het al anderhalf jaar als falen, niet in staat zijn de boel weer draaiende te krijgen en feedback te geven terwijl dat hard nodig is om verder te komen. Zij reageert voornamelijk fel, ook (of juist) als ik wel een punt heb, maar ik ben vaak degene die weer een hand uitsteekt om toch samen verder te gaan. Na de afgelopen maanden is die koek ook bij mij op. Ik doe immers weinig fout, weet ik, en om niet compleet mijn eigenwaarde te verliezen kan ik alleen cognitief reageren op de situatie en aangeven dat ik alleen met hulp nog hoop zie maar die hulp wil zij al niet meer zoeken. Dan houd het voor mij ook op, in een relatie wil ik me wel iets van gewenst voelen.

Afijn, we zitten hier beiden met galgenhumor op de bank en weten dat dit het beste is, maar dat maakt de boel nog niet makkelijker.

Het is mijn tweede keer samenwonen wat mislukt en de derde relatie die stukloopt in vijf jaar. Geen van drieen zijn me in de koude kleren gaan zitten en nu begin ik van voren af aan.

Huis zoeken. Inrichten. Opbouw van schulden beperken voor zover mogelijk. Thuis maken. Wennen. Alleen zijn. Gedeelde inboedel verdelen en deels moeten vervangen. Herstellen van de breuk. Werken.

Alleen op de praktische kant zou het al fijn zijn als ik meer geld had, maar ik ben net hersteld van de vorige keer samenwonen, financieel gezien

Anyway, ik weet dat ik volgend jaar wel weer op de rails zit, maar momenteel voelt het even dat alles onder mijn poten weggeslagen is.

quote:

Op woensdag 6 april 2016 13:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Oh Ik schrik ervan. Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen .

[..]

En dat komt doordat je bent gestopt? Hoe werkt dat dan?

Ik heb toen ik de laatste keer stopte nog voor de zekerheid gevraagd of ik bij opnieuw inschrijven onder het nieuwe systeem zou vallen (dus alle studiefinanciering lening i.p.v. gift), maar mij werd verteld dat ik onder het oude systeem zou blijven vallen.

[..]

Matig. Kan beter, kan slechter. Hoe gaat het met jou dan?

[..]

Dat kan nog steeds, maar je krijgt dan maar 25% van het minimumloon.

O, maar één van de voorwaarden is wel dat je geen opleiding doet wanneer je het aanvraagt. En, ik zie ook dat je in je eigen gemeente ook waarschijnlijk een studietoeslag aan kunt vragen Dus het valt allemaal wel mee

quote:

Op woensdag 6 april 2016 18:58 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Zondag een relatie van bijna vier jaar verbroken. Sinds twee jaar samenwonend, kunnen het goed met elkaar vinden, vinden veel hetzelfde leuk, alleen bekoelde de relatie. Hoewel ik haar nog even aantrekkelijk als in het begin vind, hebben we beiden niet tijdig genoeg of goed genoeg onze mond open getrokken waardoor we wel weken achtereen naast elkaar zitten maar ik de intimiteit erg mis en zij zich niet op haar gemak voelt omdat het samenwonen ook inhoudt dat je rekening met elkaar moet houden. Al eerder een gesprek over gehad, en sindsdien is het enkel erger berg afwaards gegaan.
Er is geen ruzie, er zijn geen stomme dingen gebeurd, maar de beslissing was eigenlijk een maand geleden al duidelijk.

Voor mij voelt het al anderhalf jaar als falen, niet in staat zijn de boel weer draaiende te krijgen en feedback te geven terwijl dat hard nodig is om verder te komen. Zij reageert voornamelijk fel, ook (of juist) als ik wel een punt heb, maar ik ben vaak degene die weer een hand uitsteekt om toch samen verder te gaan. Na de afgelopen maanden is die koek ook bij mij op. Ik doe immers weinig fout, weet ik, en om niet compleet mijn eigenwaarde te verliezen kan ik alleen cognitief reageren op de situatie en aangeven dat ik alleen met hulp nog hoop zie maar die hulp wil zij al niet meer zoeken. Dan houd het voor mij ook op, in een relatie wil ik me wel iets van gewenst voelen.

Afijn, we zitten hier beiden met galgenhumor op de bank en weten dat dit het beste is, maar dat maakt de boel nog niet makkelijker.

Het is mijn tweede keer samenwonen wat mislukt en de derde relatie die stukloopt in vijf jaar. Geen van drieen zijn me in de koude kleren gaan zitten en nu begin ik van voren af aan.

Huis zoeken. Inrichten. Opbouw van schulden beperken voor zover mogelijk. Thuis maken. Wennen. Alleen zijn. Gedeelde inboedel verdelen en deels moeten vervangen. Herstellen van de breuk. Werken.

Alleen op de praktische kant zou het al fijn zijn als ik meer geld had, maar ik ben net hersteld van de vorige keer samenwonen, financieel gezien

Anyway, ik weet dat ik volgend jaar wel weer op de rails zit, maar momenteel voelt het even dat alles onder mijn poten weggeslagen is.

Dat lijkt me zwaar.

Je problematiek is er alleen één waar ikzelf weinig ervaring mee heb, of in elk geval minder dan jijzelf al hebt. Weet dus niet of je daar überhaubt wat aan gaat hebben. Maar wel beter dat je verwacht dat je volgend jaar weer op de rails zit.

Naja, enige advies dat ik kan bedenken is dat je leert van je fouten (niet dat je daar op dit moment veel aan hebt).

Moet je wel weten waar het nu fout ging...

quote:

Op donderdag 7 april 2016 20:51 schreef Skull-splitter het volgende:
Moet je wel weten waar het nu fout ging...

Maar daar kan je wel achter komen door te reflecteren

quote:

Op donderdag 7 april 2016 20:59 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar daar kan je wel achter komen door te reflecteren

Ik kan wel nadenken en tig redenen verzinnen, maar die leiden bij mij niet snel tot een relatiebreuk of verslechtering. Zeker niet aangezien ik zelden zo mijn best voor iets gedaan heb.

quote:

Op donderdag 7 april 2016 21:21 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Ik kan wel nadenken en tig redenen verzinnen, maar die leiden bij mij niet snel tot een relatiebreuk of verslechtering. Zeker niet aangezien ik zelden zo mijn best voor iets gedaan heb.

Soms (en soms ook vaak) ligt het niet aan de inzet, maar aan de manier waarop je je inzet inzet.
Als je water naar de zee draagt met een emmer met een gat in de bodem, kan je rennen wat je wilt, het ligt dan toch echt niet aan je inzet

Das dan ook de reden waarom ik me er nu relatief makkelijk bij neer kan leggen :p

quote:

Op donderdag 7 april 2016 22:43 schreef Skull-splitter het volgende:
Das dan ook de reden waarom ik me er nu relatief makkelijk bij neer kan leggen :p

Oké, tot de volgende keer dan maar weer

quote:

Op donderdag 7 april 2016 22:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Oké, tot de volgende keer dan maar weer

lolbroek

toch maar aan de antidepressiva? het maakt niet uit hoe vaak ik naar een psycholoog ga, hoe vaak ik mensen buiten de deur ontmoet. ik kom toch altijd alleen thuis, en dat zal nog jaren zo blijven. ik kan het niet meer aan.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 09:46 schreef Andromache het volgende:
toch maar aan de antidepressiva? het maakt niet uit hoe vaak ik naar een psycholoog ga, hoe vaak ik mensen buiten de deur ontmoet. ik kom toch altijd alleen thuis, en dat zal nog jaren zo blijven. ik kan het niet meer aan.

/Ontlurk

Antidepressiva is niet leuk, het heeft veel bijwerkingen en voor sommige mensen werkt het niet. MAAR: In veel gevallen werkt het wel goed en kunnen mensen oprecht beter functioneren en voelen ze zich beter en hebben ze het gevoel dat ze de wereld weer even aankunnen. Dus waarom niet proberen? Tis niet iets om je voor te schamen en misschien werkt het wel goed voor jou!

/Lurkmodus

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 10:56 schreef Californium het volgende:

[..]

/Ontlurk

Antidepressiva is niet leuk, het heeft veel bijwerkingen en voor sommige mensen werkt het niet. MAAR: In veel gevallen werkt het wel goed en kunnen mensen oprecht beter functioneren en voelen ze zich beter en hebben ze het gevoel dat ze de wereld weer even aankunnen. Dus waarom niet proberen? Tis niet iets om je voor te schamen en misschien werkt het wel goed voor jou!

/Lurkmodus

Omdat het wel riskant kan zijn en je geen garantie hebt dat het werkt. Sterker nog, de kans dat het niet werkt is misschien zelfs nog groter dan de kans dat het wel goed aanslaat en het kan zelfs averechts werken.

We moeten niet vergeten dat deze medicijnen je hersenen (kunnen) veranderen en dat van veel van deze medicijnen de exacte werking nieteens bekend is. Het blijft toch ergens een gok, en dat moeten we nooit uit het oog verliezen of er eventueel te gemakkelijk over gaan denken.

Mijn echte probleem is dat ik eenzaam ben. AD verhelpt het probleem niet. Ik wil gewoon prettiger door het leven gaan. Meer liefde en plezier ervaren en geven. Maar onder het dekbed is het zo veilig.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 09:46 schreef Andromache het volgende:
toch maar aan de antidepressiva? het maakt niet uit hoe vaak ik naar een psycholoog ga, hoe vaak ik mensen buiten de deur ontmoet. ik kom toch altijd alleen thuis, en dat zal nog jaren zo blijven. ik kan het niet meer aan.

Ik denk niet dat de AD gaat helpen. Naja wel in de zin van dat je je chemisch 'beter' voelt. Maar het gaat de oorzaak van je depressie niet verhelpen. Je lost het probleem er niet mee op.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:16 schreef Andromache het volgende:
Mijn echte probleem is dat ik eenzaam ben. AD verhelpt het probleem niet. Ik wil gewoon prettiger door het leven gaan. Meer liefde en plezier ervaren en geven. Maar onder het dekbed is het zo veilig.

Waarom is het veiliger onder je dekbed?

AD kunnen wel net de gewichten van je benen en schouders (en je alles) afhalen waardoor je beter in staat bent de stappen te zetten die je toch moet gaan zetten denk ik. Geen oplossing. Wel iets dat je de lucht geeft zelf naar de oplossing te werken.

Ik heb 4 maanden AD gebruikt(een SSRI voor de duidelijkheid). Ik moest ermee stoppen, omdat ik er niet op kon concentreren of snel nadenken. Maar na die 4 maanden voelde ik me wel als de ouwe (blij, gelukkig en wilde weer dingen doen dat ik leuk vond).

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:16 schreef Andromache het volgende:
Mijn echte probleem is dat ik eenzaam ben. AD verhelpt het probleem niet. Ik wil gewoon prettiger door het leven gaan. Meer liefde en plezier ervaren en geven. Maar onder het dekbed is het zo veilig.

Vetgedrukte heb je goed gezien

En wat je daarna hebt geschreven geldt denk ik voor iedereen wel

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:20 schreef DancingPhoebe het volgende:
AD kunnen wel net de gewichten van je benen en schouders (en je alles) afhalen waardoor je beter in staat bent de stappen te zetten die je toch moet gaan zetten denk ik. Geen oplossing. Wel iets dat je de lucht geeft zelf naar de oplossing te werken.

Klopt, maar das hier al gezegd (ruwweg in elk geval) :

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 10:56 schreef Californium het volgende:

[..]

/Ontlurk

Antidepressiva is niet leuk, het heeft veel bijwerkingen en voor sommige mensen werkt het niet. MAAR: In veel gevallen werkt het wel goed en kunnen mensen oprecht beter functioneren en voelen ze zich beter en hebben ze het gevoel dat ze de wereld weer even aankunnen. Dus waarom niet proberen? Tis niet iets om je voor te schamen en misschien werkt het wel goed voor jou!

/Lurkmodus

en AD's zijn zelf ook niet 100% veilig (zie reactie op post van Californium)

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]
We moeten niet vergeten dat deze medicijnen je hersenen (kunnen) veranderen en dat van veel van deze medicijnen de exacte werking nieteens bekend is. Het blijft toch ergens een gok, en dat moeten we nooit uit het oog verliezen of er eventueel te gemakkelijk over gaan denken.

Je hoeft een AD niet hoger dan op zijn begindosering te gebruiken en als je er na 2 maanden niets merkt, dan kun er gewoon altijd mee stoppen

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:28 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Je hoeft een AD niet hoger dan op zijn begindosering te gebruiken en als je er na 2 maanden niets merkt, dan kun er gewoon altijd mee stoppen

Dit weet ik allemaal wel. Maar er gaat ook veel mis met dat spul. Tis niet een "baat het niet, het schaadt ook niet"-spul

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:29 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit weet ik allemaal wel. Maar er gaat ook veel mis met dat spul. Tis niet een "baat het niet, het schaadt ook niet"-spul

Dat klopt. Maar je hoeft er niet een eeuwigheid op te zitten. Dus je kunt er meer uit halen, dan onder je dekbed voor aankomend jaar te verstoppen.

En je kunt er altijd gelijk meestoppen, als het misgaat.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:31 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Dat klopt. Maar je hoeft er niet een eeuwigheid op te zitten. Dus je kunt er meer uit halen, dan onder je dekbed voor aankomend jaar te verstoppen.

En je kunt er altijd gelijk meestoppen, als het misgaat.

Tis een keus waarvan ik vind dat ieder die voor zichzelf/haarzelf moet nemen, iedereen is anders en zijn/haar omstandigheden ook

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:19 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Waarom is het veiliger onder je dekbed?

dezelfde reden waarom een kind het in de baarmoeder veilig voelt en een kat kleine dozen fijn vind.
niet verwisselen aub

ik durf nu eindelijk wel te stellen dat na 2,5 jaar therapie ik de finish bereikt heb van heel wat stoornissen. was pittig en heftig maar t was het waard.

opnames, welbutrin, alprozolam, schematherapie en alle schepen achter me verbrand.
heb een mooi en stevig fundament gecreeerd voor de toekomst, hoera voor mij!!

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Omdat het wel riskant kan zijn en je geen garantie hebt dat het werkt. Sterker nog, de kans dat het niet werkt is misschien zelfs nog groter dan de kans dat het wel goed aanslaat en het kan zelfs averechts werken.

We moeten niet vergeten dat deze medicijnen je hersenen (kunnen) veranderen en dat van veel van deze medicijnen de exacte werking nieteens bekend is. Het blijft toch ergens een gok, en dat moeten we nooit uit het oog verliezen of er eventueel te gemakkelijk over gaan denken.

Ik heb ze zelf geslikt dus ik ken de bijwerkingen en gevolgen en ik heb een medisch achtergrond dus ik weet dat de exacte werking nog niet bekend is.

Maar als je zwaar depressief bent en je kunt niet geholpen worden door een psych dan is dit iig een poging waard.

Natuurlijk moet je de risico's weten, en ze zijn er. Maar als je wat wil veranderen en het lukt zo niet, waarom niet met medicijnen proberen? Omdat je er ziek van wordt? omdat het bijwerkingen heeft? Omdat de werking niet bekend is? Maar als je geen weg meer hebt, zou ik het toch proberen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Californium op 08-04-2016 14:05:37 ]

Ik weet wel dat ik hatske blij ben dat de AD's er destijds voor me waren. Jammer dan dat er risico's zijn, maar soms moet je de sprong in het diepe wagen. .

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 14:07 schreef Detroit het volgende:
Ik weet wel dat ik hatske blij ben dat de AD's er destijds voor me waren. Jammer dan dat er risico's zijn, maar soms moet je de sprong in het diepe wagen. .

Precies!

Dit is wat ik bedoel dus. Alleen korter en beter !

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 13:58 schreef Californium het volgende:

[..]

Ik heb ze zelf geslikt dus ik ken de bijwerkingen en gevolgen en ik heb een medisch achtergrond dus ik weet dat de exacte werking nog niet bekend is.

Maar als je zwaar depressief bent en je kunt niet geholpen worden door een psych dan is dit iig een poging waard.

Natuurlijk moet je de risico's weten, en ze zijn er. Maar als je wat wil veranderen en het lukt zo niet, waarom niet met medicijnen proberen? Omdat je er ziek van wordt? omdat het bijwerkingen heeft? Omdat de werking niet bekend is? Maar als je geen weg meer hebt, zou ik het toch proberen.

Ik weet alleen niet of Andromache zelf zo zwaar depressief is. Ze heeft zelf al aangegeven ook twijfels te hebben over medicatie (al heeft ze ook aangegeven twijfels te hebben bij andere vormen van hulp).

Maar ieder moet het voor zich weten natuurlijk (elke situatie is weer anders), denk dat zo'n beetje iedereen hier zich daar wel in zal kunnen vinden

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 13:58 schreef Californium het volgende:

[..]

Ik heb ze zelf geslikt dus ik ken de bijwerkingen en gevolgen en ik heb een medisch achtergrond dus ik weet dat de exacte werking nog niet bekend is.

Maar als je zwaar depressief bent en je kunt niet geholpen worden door een psych dan is dit iig een poging waard.

Natuurlijk moet je de risico's weten, en ze zijn er. Maar als je wat wil veranderen en het lukt zo niet, waarom niet met medicijnen proberen? Omdat je er ziek van wordt? omdat het bijwerkingen heeft? Omdat de werking niet bekend is? Maar als je geen weg meer hebt, zou ik het toch proberen.

Ik neem ze elke dag, heb niet heel veel bijwerkingen gelukkig. Maar juist die pillen zorgen ervoor dat ik onder dat veilige dekbedje vandaan kom en weer meer kan genieten van dingen en mensen. Het werkt dan niet tegen eenzaamheid, maar wel tegen angst en dat drijft soms mensen naar de eenzaamheid.

Als je leven een 5 is moet je wat mij betreft niet aan de anti-depressie medicatie om er een 6 of 6,5 van te maken, dan moet je eerst therapie de kans geven of echt overtuigd zijn dat je niet in de groep valt waardoor de medicatie een 2 van je leven maakt.

Maar van een 4 naar een 7, geef je groot gelijk dat je het een kans geeft.
Al is het maar tijdelijk

Of tijdens het werken aan het onderliggende probleem.

Ik voel me alles behalve goed helaas, de medicatie die er af was komt gedeeltelijk dus ook weer terug. Niet alles gelukkig. Maar ja. Ik voel me de hele dag alsof mijn kleding van beton is, ik de huid van mijn gezicht wil schrapen en elk geluid een knal voor m´n bek is. En mezelf overal doorheen slepen met de gedachte dat ik daarna dood mag.... Ga maar opstaan/ een gesprek aan/ vrijwilligerswerk doen/ tanden poetsen/ de lekkerste pizza van de wereld eten, je hoeft het nog maar één keer te doen. Dan is het goed. Ik word er helemaal gestoord van. Ik negeer het. Maar het is er de hele tijd.

Mijn behandelaar zei gisteren, we gaan het samen doen. Geef het nog een jaar of vijf. Dan zijn er waarschijnlijk echt veel positieve veranderingen.
Ik wil. Ik doe. Maar ik verblijf al zes jaar in instellingen en het is moeilijk vol te houden.

DankjeHard.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 19:23 schreef Luchtbel het volgende:
Of tijdens het werken aan het onderliggende probleem.

Ik voel me alles behalve goed helaas, de medicatie die er af was komt gedeeltelijk dus ook weer terug. Niet alles gelukkig. Maar ja. Ik voel me de hele dag alsof mijn kleding van beton is, ik de huid van mijn gezicht wil schrapen en elk geluid een knal voor m´n bek is. En mezelf overal doorheen slepen met de gedachte dat ik daarna dood mag.... Ga maar opstaan/ een gesprek aan/ vrijwilligerswerk doen/ tanden poetsen/ de lekkerste pizza van de wereld eten, je hoeft het nog maar één keer te doen. Dan is het goed. Ik word er helemaal gestoord van. Ik negeer het. Maar het is er de hele tijd.

Mijn behandelaar zei gisteren, we gaan het samen doen. Geef het nog een jaar of vijf. Dan zijn er waarschijnlijk echt veel positieve veranderingen.
Ik wil. Ik doe. Maar ik verblijf al zes jaar in instellingen en het is moeilijk vol te houden.

Heftig hoor, sterkte

heftig Luchtbel. sterkte.

Hier geen AD. Het leven is een 5 waard. Vanavond de hele tijd onder de mensen, en het is weer een stuk opgeknapt. Ik ga niet aan symptoombestrijding doen. De eenzaamheid voor zijn, vastigheid, en dan komt alles goed. Een heel belanrijke vastigheid die ik had, is immers weggevallen. Dat moet ik niet vergeten.

AD heeft voor mij dat laatste zetje kunnen geven. Echt totaal geen spijt van dat ik dat heb gebruikt.

Sterkte aan iedereen die 't nodig heeft!

Vraagje: hoe komen jullie rond? Ik zit in de ziektewet, kan mijn vaste lasten + eten goed betalen. Partner heeft geen inkomen.

Psycholoog moet wellicht zelf betaald worden (burn-out is niet ernstig genoeg.. mijn paniekaanvallen misschien wél) en zo komen er ineens meer 'grote kostenposten' binnen. Heuleboel extra stress!

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 16:19 schreef Californium het volgende:

[..]

Precies!

Dit is wat ik bedoel dus. Alleen korter en beter !

Ik wilde eigenlijk voor jouw nuance en duidelijkheid gaan maar de strekking van jouw post kon niet beter. .

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 09:08 schreef bloempjuh het volgende:
Vraagje: hoe komen jullie rond?

Goeie vraag

Nou...nauwelijks dus nog. Ik wist een jaar of anderhalf geleden al dat 2015 voor mij financieel een zwaar jaar zou gaan worden en dat is ook uitgekomen. En vanaf dit jaar en verder eigenlijk geen zicht op verbetering (behalve dan door te snijden in mijn uitgaven, maar dat wordt ook moeilijker gemaakt omdat ik steeds meer kosten moet maken, zoals eigen risico). 't stomme is dat ik de afgelopen 10 jaar uit mezelf geleidelijk steeds minder ben gaan uitgeven, maar dat was simpelweg niet genoeg.

Vervelend is ook dat mensen die wel geld hebben hier geen begrip voor kunnen opbrengen, die verwachten dat ik mijn vakantiegeld daadwerkelijk aan een reisje naar het buitenland kan spenderen hoe naïef

Maar zolang de wasmachine het nog doet en ik nog kleding heb enzo, moet het wel te doen zijn (senseo is maandje terug wel overleden, dus geen versgezette koffie meer hier).

Naja...

Ik zit elk jaar aan mijn maximale eigen risico, maar krijg zorg voor de rest wel grotendeels vergoed (moet wel eigen bijdrage betalen (dat komt bovenop het eigen risico dus) maar die bedragen zitten aan een max, al stijgt die max wel weer elk jaar), al gaat de kwaliteit van de zorg wel steeds meer achteruit, wat kortgeleden tot een climax heeft geleid (working on it).

Voel me nu wel prima weer, maar voel me snel gespannen (vooral als ik aan bepaalde situaties denk) en merk ook dat ik heel snel moe wordt de laatste weken. Slapen gaat ondertussen wel weer wat beter dan vorige week (dus nog ongeveer 2 a 3 uur te weinig slaap per nacht gemiddeld)

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 17:40 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar zolang de wasmachine het nog doet en ik nog kleding heb enzo, moet het wel te doen zijn (senseo is maandje terug wel overleden, dus geen versgezette koffie meer hier).

Gewoon koffiebonen ouderwets malen en zetten in een melkpannetje

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:28 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Gewoon koffiebonen ouderwets malen en zetten in een melkpannetje

En hoe zou ik die moeten malen dan?
Daar heb ik toch een apparaat voor nodig en die ga ik dus niet aanschaffen

Maar nu drink ik af en toe gewoon een bak oploskoffie (soms zo'n luxe-oploskoffie-dinges uit een zakje (en sowieso, luxe-oploskoffie ...maar het werkt wel en smaakt best prima nog ))

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:04 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik ben afhankelijk van mijn omgeving. Ik ben op mijn 18e het huis uitgegaan en gaan samenwonen. Heb eigenlijk sinds m'n 15e gewerkt en verdiende ook gewoon mijn deel. Alleen toen vanwege stage en ook stoornis van m'n vriend gestopt met werken omdat we het wel tijdelijk zonder mijn inkomen hadden en ik nog wel een buffer had..

Maar toen haalde ik m'n diploma niet. Wel tijdje 24 uur per week gewerkt daarna maar dat heb ik maar 3 maanden volgehouden. Ik heb dus geen noemenswaardig arbeidsverleden, geen recht op bijstand want mijn vriend verdient genoeg, en de Wajong daar val ik bijvoorbeeld ook weer buiten.

en dat vind in wel heel naar. M'n vriend en ik zijn 22 en 24. Ik heb voor m'n gevoel niet de kans gehad om echt iets voor mezelf op te bouwen. En ik vraag me af of ik die kans ooit wel ga krijgen. Het klopt gewoon niet..

Heftig verhaal Ik hoop dat je ooit wel een kans zult krijgen.

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En hoe zou ik die moeten malen dan?
Daar heb ik toch een apparaat voor nodig en die ga ik dus niet aanschaffen

Maar nu drink ik af en toe gewoon een bak oploskoffie (soms zo'n luxe-oploskoffie-dinges uit een zakje (en sowieso, luxe-oploskoffie ...maar het werkt wel en smaakt best prima nog ))

Je kunt ook gewoon gemalen koffie bij de Turk kopen, dan kun je Turkse koffie brouwen
Het heeft niet dezelfde ervaring als versgemalen koffie... Maar smaakt wel beter

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:36 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Je kunt ook gewoon gemalen koffie bij de Turk kopen, dan kun je Turkse koffie brouwen
Het heeft niet dezelfde ervaring als versgemalen koffie... Maar smaakt wel beter

Ik drink al bijna geen koffie meer, dus ik denk dat ik het voorlopig zo laat (kan altijd vragen om een bak als ik bij iemand op bezoek ben ).

En ik moet ook eerlijk zeggen dat mijn kapotte senseo op dit moment echt niet hoog op mijn prioriteitenlijstje staat, if you don't mind