Depressie & Angst #134

quote:

Op woensdag 6 april 2016 13:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Oh Ik schrik ervan. Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen .

[..]

En dat komt doordat je bent gestopt? Hoe werkt dat dan?

Ik heb toen ik de laatste keer stopte nog voor de zekerheid gevraagd of ik bij opnieuw inschrijven onder het nieuwe systeem zou vallen (dus alle studiefinanciering lening i.p.v. gift), maar mij werd verteld dat ik onder het oude systeem zou blijven vallen.

[..]

Matig. Kan beter, kan slechter. Hoe gaat het met jou dan?

[..]

Dat kan nog steeds, maar je krijgt dan maar 25% van het minimumloon.

Hoe gaat het met dat programma/die begeleiding waar je nu in zit? Ik zit sinds kort in groepstherapie. Maakt veel emoties los wanneer ik thuis ben. En wil afbouwen met Lexapro en het bij Wellbutrin houden: word een zombie van Lexapro.

quote:

Op woensdag 6 april 2016 09:09 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ze hebben me weer gedwongen opgenomen

Sterkte

quote:

Op maandag 4 april 2016 02:22 schreef Gary_Oak het volgende:
Heel lang niet meer hier gekeken. Hoe is het met iedereen?

Heb ik in het ASS topic geloof ik al wat over geschreven. Bij mij is het een beetje rampzalig gegaan op meerdere vlakken, en dan vooral de laatste paar weken. Ben vorige week zelf maar knopen gaan doorhakken (spaanders? jammer dan..voor jullie, maar ik geef mezelf nu even voorrang).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 6 april 2016 11:35 schreef Skull-splitter het volgende:
Ik voelde me al niet best, maar met het verbreken van mijn relatie is mijn hoofd emotionele kermis...

Hey man. Vertel

Geef ons even een (beknopte) introductie, dan is er zeg maar wat meer 'werkmateriaal' beschikbaar

quote:

Op woensdag 6 april 2016 17:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]

Hey man. Vertel

Geef ons even een (beknopte) introductie, dan is er zeg maar wat meer 'werkmateriaal' beschikbaar

Zondag een relatie van bijna vier jaar verbroken. Sinds twee jaar samenwonend, kunnen het goed met elkaar vinden, vinden veel hetzelfde leuk, alleen bekoelde de relatie. Hoewel ik haar nog even aantrekkelijk als in het begin vind, hebben we beiden niet tijdig genoeg of goed genoeg onze mond open getrokken waardoor we wel weken achtereen naast elkaar zitten maar ik de intimiteit erg mis en zij zich niet op haar gemak voelt omdat het samenwonen ook inhoudt dat je rekening met elkaar moet houden. Al eerder een gesprek over gehad, en sindsdien is het enkel erger berg afwaards gegaan.
Er is geen ruzie, er zijn geen stomme dingen gebeurd, maar de beslissing was eigenlijk een maand geleden al duidelijk.

Voor mij voelt het al anderhalf jaar als falen, niet in staat zijn de boel weer draaiende te krijgen en feedback te geven terwijl dat hard nodig is om verder te komen. Zij reageert voornamelijk fel, ook (of juist) als ik wel een punt heb, maar ik ben vaak degene die weer een hand uitsteekt om toch samen verder te gaan. Na de afgelopen maanden is die koek ook bij mij op. Ik doe immers weinig fout, weet ik, en om niet compleet mijn eigenwaarde te verliezen kan ik alleen cognitief reageren op de situatie en aangeven dat ik alleen met hulp nog hoop zie maar die hulp wil zij al niet meer zoeken. Dan houd het voor mij ook op, in een relatie wil ik me wel iets van gewenst voelen.

Afijn, we zitten hier beiden met galgenhumor op de bank en weten dat dit het beste is, maar dat maakt de boel nog niet makkelijker.

Het is mijn tweede keer samenwonen wat mislukt en de derde relatie die stukloopt in vijf jaar. Geen van drieen zijn me in de koude kleren gaan zitten en nu begin ik van voren af aan.

Huis zoeken. Inrichten. Opbouw van schulden beperken voor zover mogelijk. Thuis maken. Wennen. Alleen zijn. Gedeelde inboedel verdelen en deels moeten vervangen. Herstellen van de breuk. Werken.

Alleen op de praktische kant zou het al fijn zijn als ik meer geld had, maar ik ben net hersteld van de vorige keer samenwonen, financieel gezien

Anyway, ik weet dat ik volgend jaar wel weer op de rails zit, maar momenteel voelt het even dat alles onder mijn poten weggeslagen is.

quote:

Op woensdag 6 april 2016 13:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Oh Ik schrik ervan. Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen .

[..]

En dat komt doordat je bent gestopt? Hoe werkt dat dan?

Ik heb toen ik de laatste keer stopte nog voor de zekerheid gevraagd of ik bij opnieuw inschrijven onder het nieuwe systeem zou vallen (dus alle studiefinanciering lening i.p.v. gift), maar mij werd verteld dat ik onder het oude systeem zou blijven vallen.

[..]

Matig. Kan beter, kan slechter. Hoe gaat het met jou dan?

[..]

Dat kan nog steeds, maar je krijgt dan maar 25% van het minimumloon.

O, maar één van de voorwaarden is wel dat je geen opleiding doet wanneer je het aanvraagt. En, ik zie ook dat je in je eigen gemeente ook waarschijnlijk een studietoeslag aan kunt vragen Dus het valt allemaal wel mee

quote:

Op woensdag 6 april 2016 18:58 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Zondag een relatie van bijna vier jaar verbroken. Sinds twee jaar samenwonend, kunnen het goed met elkaar vinden, vinden veel hetzelfde leuk, alleen bekoelde de relatie. Hoewel ik haar nog even aantrekkelijk als in het begin vind, hebben we beiden niet tijdig genoeg of goed genoeg onze mond open getrokken waardoor we wel weken achtereen naast elkaar zitten maar ik de intimiteit erg mis en zij zich niet op haar gemak voelt omdat het samenwonen ook inhoudt dat je rekening met elkaar moet houden. Al eerder een gesprek over gehad, en sindsdien is het enkel erger berg afwaards gegaan.
Er is geen ruzie, er zijn geen stomme dingen gebeurd, maar de beslissing was eigenlijk een maand geleden al duidelijk.

Voor mij voelt het al anderhalf jaar als falen, niet in staat zijn de boel weer draaiende te krijgen en feedback te geven terwijl dat hard nodig is om verder te komen. Zij reageert voornamelijk fel, ook (of juist) als ik wel een punt heb, maar ik ben vaak degene die weer een hand uitsteekt om toch samen verder te gaan. Na de afgelopen maanden is die koek ook bij mij op. Ik doe immers weinig fout, weet ik, en om niet compleet mijn eigenwaarde te verliezen kan ik alleen cognitief reageren op de situatie en aangeven dat ik alleen met hulp nog hoop zie maar die hulp wil zij al niet meer zoeken. Dan houd het voor mij ook op, in een relatie wil ik me wel iets van gewenst voelen.

Afijn, we zitten hier beiden met galgenhumor op de bank en weten dat dit het beste is, maar dat maakt de boel nog niet makkelijker.

Het is mijn tweede keer samenwonen wat mislukt en de derde relatie die stukloopt in vijf jaar. Geen van drieen zijn me in de koude kleren gaan zitten en nu begin ik van voren af aan.

Huis zoeken. Inrichten. Opbouw van schulden beperken voor zover mogelijk. Thuis maken. Wennen. Alleen zijn. Gedeelde inboedel verdelen en deels moeten vervangen. Herstellen van de breuk. Werken.

Alleen op de praktische kant zou het al fijn zijn als ik meer geld had, maar ik ben net hersteld van de vorige keer samenwonen, financieel gezien

Anyway, ik weet dat ik volgend jaar wel weer op de rails zit, maar momenteel voelt het even dat alles onder mijn poten weggeslagen is.

Dat lijkt me zwaar.

Je problematiek is er alleen één waar ikzelf weinig ervaring mee heb, of in elk geval minder dan jijzelf al hebt. Weet dus niet of je daar überhaubt wat aan gaat hebben. Maar wel beter dat je verwacht dat je volgend jaar weer op de rails zit.

Naja, enige advies dat ik kan bedenken is dat je leert van je fouten (niet dat je daar op dit moment veel aan hebt).

Moet je wel weten waar het nu fout ging...

quote:

Op donderdag 7 april 2016 20:51 schreef Skull-splitter het volgende:
Moet je wel weten waar het nu fout ging...

Maar daar kan je wel achter komen door te reflecteren

quote:

Op donderdag 7 april 2016 20:59 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar daar kan je wel achter komen door te reflecteren

Ik kan wel nadenken en tig redenen verzinnen, maar die leiden bij mij niet snel tot een relatiebreuk of verslechtering. Zeker niet aangezien ik zelden zo mijn best voor iets gedaan heb.

quote:

Op donderdag 7 april 2016 21:21 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Ik kan wel nadenken en tig redenen verzinnen, maar die leiden bij mij niet snel tot een relatiebreuk of verslechtering. Zeker niet aangezien ik zelden zo mijn best voor iets gedaan heb.

Soms (en soms ook vaak) ligt het niet aan de inzet, maar aan de manier waarop je je inzet inzet.
Als je water naar de zee draagt met een emmer met een gat in de bodem, kan je rennen wat je wilt, het ligt dan toch echt niet aan je inzet

Das dan ook de reden waarom ik me er nu relatief makkelijk bij neer kan leggen :p

quote:

Op donderdag 7 april 2016 22:43 schreef Skull-splitter het volgende:
Das dan ook de reden waarom ik me er nu relatief makkelijk bij neer kan leggen :p

Oké, tot de volgende keer dan maar weer

quote:

Op donderdag 7 april 2016 22:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Oké, tot de volgende keer dan maar weer

lolbroek

toch maar aan de antidepressiva? het maakt niet uit hoe vaak ik naar een psycholoog ga, hoe vaak ik mensen buiten de deur ontmoet. ik kom toch altijd alleen thuis, en dat zal nog jaren zo blijven. ik kan het niet meer aan.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 09:46 schreef Andromache het volgende:
toch maar aan de antidepressiva? het maakt niet uit hoe vaak ik naar een psycholoog ga, hoe vaak ik mensen buiten de deur ontmoet. ik kom toch altijd alleen thuis, en dat zal nog jaren zo blijven. ik kan het niet meer aan.

/Ontlurk

Antidepressiva is niet leuk, het heeft veel bijwerkingen en voor sommige mensen werkt het niet. MAAR: In veel gevallen werkt het wel goed en kunnen mensen oprecht beter functioneren en voelen ze zich beter en hebben ze het gevoel dat ze de wereld weer even aankunnen. Dus waarom niet proberen? Tis niet iets om je voor te schamen en misschien werkt het wel goed voor jou!

/Lurkmodus

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 10:56 schreef Californium het volgende:

[..]

/Ontlurk

Antidepressiva is niet leuk, het heeft veel bijwerkingen en voor sommige mensen werkt het niet. MAAR: In veel gevallen werkt het wel goed en kunnen mensen oprecht beter functioneren en voelen ze zich beter en hebben ze het gevoel dat ze de wereld weer even aankunnen. Dus waarom niet proberen? Tis niet iets om je voor te schamen en misschien werkt het wel goed voor jou!

/Lurkmodus

Omdat het wel riskant kan zijn en je geen garantie hebt dat het werkt. Sterker nog, de kans dat het niet werkt is misschien zelfs nog groter dan de kans dat het wel goed aanslaat en het kan zelfs averechts werken.

We moeten niet vergeten dat deze medicijnen je hersenen (kunnen) veranderen en dat van veel van deze medicijnen de exacte werking nieteens bekend is. Het blijft toch ergens een gok, en dat moeten we nooit uit het oog verliezen of er eventueel te gemakkelijk over gaan denken.

Mijn echte probleem is dat ik eenzaam ben. AD verhelpt het probleem niet. Ik wil gewoon prettiger door het leven gaan. Meer liefde en plezier ervaren en geven. Maar onder het dekbed is het zo veilig.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 09:46 schreef Andromache het volgende:
toch maar aan de antidepressiva? het maakt niet uit hoe vaak ik naar een psycholoog ga, hoe vaak ik mensen buiten de deur ontmoet. ik kom toch altijd alleen thuis, en dat zal nog jaren zo blijven. ik kan het niet meer aan.

Ik denk niet dat de AD gaat helpen. Naja wel in de zin van dat je je chemisch 'beter' voelt. Maar het gaat de oorzaak van je depressie niet verhelpen. Je lost het probleem er niet mee op.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:16 schreef Andromache het volgende:
Mijn echte probleem is dat ik eenzaam ben. AD verhelpt het probleem niet. Ik wil gewoon prettiger door het leven gaan. Meer liefde en plezier ervaren en geven. Maar onder het dekbed is het zo veilig.

Waarom is het veiliger onder je dekbed?

AD kunnen wel net de gewichten van je benen en schouders (en je alles) afhalen waardoor je beter in staat bent de stappen te zetten die je toch moet gaan zetten denk ik. Geen oplossing. Wel iets dat je de lucht geeft zelf naar de oplossing te werken.

Ik heb 4 maanden AD gebruikt(een SSRI voor de duidelijkheid). Ik moest ermee stoppen, omdat ik er niet op kon concentreren of snel nadenken. Maar na die 4 maanden voelde ik me wel als de ouwe (blij, gelukkig en wilde weer dingen doen dat ik leuk vond).

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:16 schreef Andromache het volgende:
Mijn echte probleem is dat ik eenzaam ben. AD verhelpt het probleem niet. Ik wil gewoon prettiger door het leven gaan. Meer liefde en plezier ervaren en geven. Maar onder het dekbed is het zo veilig.

Vetgedrukte heb je goed gezien

En wat je daarna hebt geschreven geldt denk ik voor iedereen wel

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:20 schreef DancingPhoebe het volgende:
AD kunnen wel net de gewichten van je benen en schouders (en je alles) afhalen waardoor je beter in staat bent de stappen te zetten die je toch moet gaan zetten denk ik. Geen oplossing. Wel iets dat je de lucht geeft zelf naar de oplossing te werken.

Klopt, maar das hier al gezegd (ruwweg in elk geval) :

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 10:56 schreef Californium het volgende:

[..]

/Ontlurk

Antidepressiva is niet leuk, het heeft veel bijwerkingen en voor sommige mensen werkt het niet. MAAR: In veel gevallen werkt het wel goed en kunnen mensen oprecht beter functioneren en voelen ze zich beter en hebben ze het gevoel dat ze de wereld weer even aankunnen. Dus waarom niet proberen? Tis niet iets om je voor te schamen en misschien werkt het wel goed voor jou!

/Lurkmodus

en AD's zijn zelf ook niet 100% veilig (zie reactie op post van Californium)

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]
We moeten niet vergeten dat deze medicijnen je hersenen (kunnen) veranderen en dat van veel van deze medicijnen de exacte werking nieteens bekend is. Het blijft toch ergens een gok, en dat moeten we nooit uit het oog verliezen of er eventueel te gemakkelijk over gaan denken.

Je hoeft een AD niet hoger dan op zijn begindosering te gebruiken en als je er na 2 maanden niets merkt, dan kun er gewoon altijd mee stoppen

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:28 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Je hoeft een AD niet hoger dan op zijn begindosering te gebruiken en als je er na 2 maanden niets merkt, dan kun er gewoon altijd mee stoppen

Dit weet ik allemaal wel. Maar er gaat ook veel mis met dat spul. Tis niet een "baat het niet, het schaadt ook niet"-spul