Het is iets wat vroeger daadwerkelijk gebeurde (tenminste in Brabant) en ik vroeg me af wat de precieze idee/gedachte hierachter was. Wellicht weet een oudere user van de hoed en de rand.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:47 schreef Joran-Joran het volgende:
Wtf is dit nou weer voor verhaal![]()
Heeft je begeleider zijn computer weer aan laten staan?
Dat ook. Het wordt sowieso nog wel gebezigd wanneer men een jonge maagd een kleine som gelds overhandigd. Maar nu in het specifieke geval van die chocoladerepen, weet jij hoe dat dan zat?quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:49 schreef Copycat het volgende:
'Voor de kinderwagen' werd gezegd als een bardame oid fooi kreeg.
Ik vond het ook altijd een vreemde gewoonte. Als kind dorstte ik nooit zelf om zo'n reep te vragen, aangezien ik wel wist dat dit niet voor mij bestemd was. In plaats daarvan vroeg ik dan om een 'Sneeuwwitje'quote:
quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:47 schreef Joran-Joran het volgende:
Wtf is dit nou weer voor verhaal![]()
Heeft je begeleider zijn computer weer aan laten staan?
Ik kreeg dat met kerst of oud en nieuw. Eentje. Vanaf mijn twaalfde. En daar deed ik heel de avond over, want helemaal niet lekker.quote:
Het kwam in de vroege jaren 70 in bepaalde afgelegen en kleinere dorpen nog voor. Maar zelfs toen nog werd het al als een steeds zeldzamer voorkomende traditie beschouwd. Je moet dan denken aan de dochter van een varkensfokker die op zondagmiddag om half vijf in het café stond en van een wat oudere vrijgezel, die eigenlijk al in de ossenweide had moeten staan, een drankje kreeg aangeboden. Er werd nog met zilveren guldens voor die repen betaald. Kun je nagaan!quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:54 schreef Juup© het volgende:
[..]
Mij dus ook niet,en ik woon al ruim 41 jaar in het heerlijke Brabant.
Ja, dat was nog voordat er allerlei commerciële drankjes als 'Snor' en dergelijke hip waren. Er was zo te zeggen weinig anders met alcohol speciaal voor kinderen beschikbaar.quote:
Geen ervaring meequote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:56 schreef LXIV het volgende:
[..]
Het kwam in de vroege jaren 70 in bepaalde afgelegen en kleinere dorpen nog voor. Maar zelfs toen nog werd het al als een steeds zeldzamer voorkomende traditie beschouwd. Je moet dan denken aan de dochter van een varkensfokker die op zondagmiddag om half vijf in het café stond en van een wat oudere vrijgezel, die eigenlijk al in de ossenweide had moeten staan, een drankje kreeg aangeboden. Er werd nog met zilveren guldens voor die repen betaald. Kun je nagaan!
Mwah, wij mochten bij voetbal ook sneeuwwitjes of boze wolvenquote:
Wat zijn boze wolven?quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:00 schreef bleiblei het volgende:
Mwah, wij mochten bij voetbal ook sneeuwwitjes of boze wolven.
En ik zat toen in groep 6-7-8 dus tel maar uit.
quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:00 schreef bleiblei het volgende:
[..]
Mwah, wij mochten bij voetbal ook sneeuwwitjes of boze wolven.
En ik zat toen in groep 6-7-8 dus tel maar uit.
Ja idd.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:47 schreef Joran-Joran het volgende:
Wtf is dit nou weer voor verhaal![]()
Heeft je begeleider zijn computer weer aan laten staan?
Tering, was dat in Netersel-zuid ofzoquote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:56 schreef LXIV het volgende:
[..]
Het kwam in de vroege jaren 70 in bepaalde afgelegen en kleinere dorpen nog voor. Maar zelfs toen nog werd het al als een steeds zeldzamer voorkomende traditie beschouwd. Je moet dan denken aan de dochter van een varkensfokker die op zondagmiddag om half vijf in het café stond en van een wat oudere vrijgezel, die eigenlijk al in de ossenweide had moeten staan, een drankje kreeg aangeboden. Er werd nog met zilveren guldens voor die repen betaald. Kun je nagaan!
Bijna. Ik ben uit 1970quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:01 schreef bleiblei het volgende:
[..]
Tering, was dat in Netersel-zuid ofzo.
Of ben je stiekem 127?
Eh, bij ons was een sneeuwwitje bier met 7up aangelengd en boze wolf de variant met cola ipv. 7up. Zeg een jaar of 20 geleden. In de voetbalkantine van VvAquote:
Ik kende die hele colavariant niet. Sneeuwwitje was het bij ons. Of Shandy.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:03 schreef bleiblei het volgende:
Eh, bij ons was een sneeuwwitje bier met 7up aangelengd en boze wolf de variant met cola ipv. 7up. Zeg een jaar of 20 geleden. In de voetbalkantine van VvA.
Oja oom Theo die op een feestje een scheut bier in je 7up goot. Wat een tijden.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:04 schreef Copycat het volgende:
[..]
Ik kende die hele colavariant niet. Sneeuwwitje was het bij ons. Of Shandy.
Naja, dat hing af van wie er achter de bar stond.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:06 schreef LXIV het volgende:
Het was 90% seven-up en 10% bier. Daar zat dus maar 0,5% alcohol in. Vergelijkbaar met vruchtensap.
Vaag staat me daar iets van bij.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:07 schreef LXIV het volgende:
Maar theezakjeslabeltjes sparen voor gehandicapten? Zodat zij een rolstoel konden aanschaffen? Kennen jullie dat nog wel?
quote:
quote:Op vrijdag 23 april 2010 11:14 schreef LXIV het volgende:
Wie heeft dat nog gedaan?
Vroeger was het een algemene wijsheid dat je de labeltjes die aan theezakjes zaten nooit weg moest gooien. Voor iedere miljoen labeltjes die men verzamelde werd er een rolstoel voor een kreupele gekocht, zodat die eindelijk ook zijn huis uitging. In de keukenlade lag altijd een plastic boterhamzakje waar deze labeltjes ingedaan werden. Als het zakje vol was nam je het mee naar school om aan een meisje te geven dat als verzamelpunt fungeerde.
Het lijkt wel op het verhaal van het forwarden van mailtjes voor dat jongetje dat dood zou gaan vanwege het ontbreken van een kostbaar medicijn, maar waarvan Bill Gates beloofd had dat hij het zou kopen indien het mailtje een miljoen keer geforward werd.
Iemand ook dit gedaan?
Dat soort dingen heeft allemaal echt bestaan. Tegenwoordig geven de mensen 'likes' op FB. Toen deden ze dit.quote:Op vrijdag 23 april 2010 11:21 schreef LXIV het volgende:
Als je over straat liep met wat labeltjes en er strompelde iemand voorbij op krukken dan kon je hem die labeltjes natuurlijk ook rechtstreeks in handen duwen! Zo kende ik een jongen die invalide was (hij had al een rolstoel), die wanneer hij over straat rolde regelmatig een boterhammenzakje met theelabeltjes in zijn handen gedrukt kreeg.
Omdat iedereen zeker wist dat dit de enige manier was om aan een rolstoel te komen nam hij niet de moeite meer om dit te bestrijden. Hij zei eenvoudigweg:"Ja, maar ik heb al een rolstoel!" Waarop meestal gezegd werd:"Dan heb je er alvast een paar voor als je rolstoel versleten is!" Want een miljoen labeltjes spaar je niet zomaar bij elkaar natuurlijk, en rolstoelfabrikanten accepteren geen enkele andere vorm van valuta of edelmetalen voor hun producten.
Ik ken alleen de melkdoppen (die waren van een soort aluminiumfolie) sparen. Voor god weet wat, de arme negerkindjes denk ik.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:08 schreef LXIV het volgende:
Wij maakten op feestjes (op andere gelegenheden werd nooit frisdrank geschonken) ook wel eens een drankje van cola en sinas door elkaar. Hoe dat heette ben ik vergeten.
Oh ja! Dat was het, melkdoppen. Blauw voor melk, rood voor karnemelk.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:41 schreef Zvarri het volgende:
Ik ken alleen de melkdoppen (die waren van een soort aluminiumfolie) sparen. Voor god weet wat, de arme negerkindjes denk ik.
Ja! En magere melk bestond volgens mij nog niet in die tijd.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:43 schreef Copycat het volgende:
[..]
Oh ja! Dat was het, melkdoppen. Blauw voor melk, rood voor karnemelk.
Specie noemde wij dat hier (Z-Holland)quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:08 schreef LXIV het volgende:
Wij maakten op feestjes (op andere gelegenheden werd nooit frisdrank geschonken) ook wel eens een drankje van cola en sinas door elkaar. Hoe dat heette ben ik vergeten.
https://de.wikipedia.org/wiki/Spezi_(Getr%C3%A4nk)quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:08 schreef LXIV het volgende:
Wij maakten op feestjes (op andere gelegenheden werd nooit frisdrank geschonken) ook wel eens een drankje van cola en sinas door elkaar. Hoe dat heette ben ik vergeten.
En je dronk het uit een speciekuip met een rietje.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 22:42 schreef voetbalmanager2 het volgende:
[..]
Specie noemde wij dat hier (Z-Holland)
in zuid Duitsland en Oostenrijk heet dat toch spezi?quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:08 schreef LXIV het volgende:
Wij maakten op feestjes (op andere gelegenheden werd nooit frisdrank geschonken) ook wel eens een drankje van cola en sinas door elkaar. Hoe dat heette ben ik vergeten.
Dat heette vroeger taptemelk, het bestond dus wel. Ook in van die glazen flessen met een zilverfoliedopquote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:46 schreef Zvarri het volgende:
Ja! En magere melk bestond volgens mij nog niet in die tijd.
In Nederland is dat nooit te koop geweest, ik heb het in elk geval nooit ergens te koop gezien. Maar dat hoefde dus niet, je gooide gewoon cola en sinas bij elkaar. Overal waar ik vroeger als jochie kwam wiste ze wat het was en kon je het gewoon bestellen.quote:Op zaterdag 6 februari 2016 09:55 schreef Basp1 het volgende:
[..]
in zuid Duitsland en Oostenrijk heet dat toch spezi?
Verder heb ik nog nooit van je chocolade reep verhaal gehoord.
In mijn beleving was het vroeger dan 1980 of zo, voor de tijd van mixautomaten het in die genoemde regionen ook nooit als losse flesjes verkrijgbaar en kreeg ik als klein basje een half liter glas vanwege 1 cola en 1 fanta flesje om het zo geserveerd te krijgen.quote:Op zaterdag 6 februari 2016 10:30 schreef voetbalmanager2 het volgende:
[..]
In Nederland is dat nooit te koop geweest, ik heb het in elk geval nooit ergens te koop gezien. Maar dat hoefde dus niet, je gooide gewoon cola en sinas bij elkaar. Overal waar ik vroeger als jochie kwam wiste ze wat het was en kon je het gewoon bestellen.
Hehe, ja dat weet ik ook nog. En dat terwijl ik de 30 pas net voorbij ben.quote:Op zaterdag 6 februari 2016 10:37 schreef Basp1 het volgende:
[..]
In mijn beleving was het vroeger dan 1980 of zo, voor de tijd van mixautomaten het in die genoemde regionen ook nooit als losse flesjes verkrijgbaar en kreeg ik als klein basje een half liter glas vanwege 1 cola en 1 fanta flesje om het zo geserveerd te krijgen.
In ieder geval ook Kwatta, zie mijn bovenstaande post.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:58 schreef Hyaenidae het volgende:
Van welk merk waren de betreffende repen?
En in welke dorpen of uithoek van Brabant precies? Want Brabant is groot.
Dank voor uw antwoord, eindelijk na 4 jaar wachtenquote:Op vrijdag 24 april 2020 21:04 schreef LXIV het volgende:
[..]
In ieder geval ook Kwatta, zie mijn bovenstaande post.
Naast Sint-Michielsgestel en Gemonde dus ook in het dorp Hilvarenbeek!
Ik ben bekend in die streek en De Zwaan op die locatie ken ik al minstens 20 jaar en is ook goed bekend daar. Dus grote kans dat dit hem gewoon is. Al stond er toen nog geen Grand Café voor volgens mij, maar eigenaar kan veranderd zijn.quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:05 schreef LXIV het volgende:
Er is een 'Grand Café De Zwaan' in Hilvarenbeek, maar volgens de website is dat pas 10 jaar oud! Dat kan het dus niet geweest zijn.
Ok! Ze hebben zich dus 10 jaar geleden in een 'Grand Café' veranderd. Zouden daarbij de chocoladerepen achter de Toog ook verdwenen zijn of staan ze er nog? Ik ga binnenkort eens kijken. Ik heb overigens vrij veel familie in deze streek (Diessen, Hilvarenbeek)quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:14 schreef Hyaenidae het volgende:
[..]
Ik ben bekend in die streek en De Zwaan op die locatie ken ik al minstens 20 jaar en is ook goed bekend daar. Dus grote kans dat dit hem gewoon is. Al stond er toen nog geen Grand Café voor volgens mij.
Ja dat is het nog steeds!quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:18 schreef LXIV het volgende:
Deze oude Ansicht heb ik wel gevonden:
[ afbeelding ]
Oud Hilvarenbeek 1960-1980. Dat klopt precies.
@:Hyaenidae: Is dit het pand waar nu Grand Café de Zwaan zit?
Dat moet dan haast wel de Elisabeth Maria Wilhelmina Ketelaars, geboren 1909 in Hilvarenbeek geweest zijn! Maar ja. Kleine kans dat die nog leeft.quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:23 schreef Hyaenidae het volgende:
[..]
Ja dat is het nog steeds!
Lees ook dit:
https://www.grandcafedezwaan.nl/welkom/
Daar staat ook dat het een eigenaresse had in de gloriejaren, dus klopt ook met jouw verhaal.
Qua timing klopt het helemaal, want deze vrouw heeft dus van eind jaren 20 tot aan de jaren 80 dat café gedraaid!quote:Betje Ketel was de warmte van De Zwaan
IN MEMORIAM 1999 - Sinds mensenheugenis heet Vrijthof nummer 17 in Hilvarenbeek: café De Zwaan. Maar sinds mensenheugenis gaat dáár niemand een pilsje drinken. “Nee,” zegt trouwe bezoeker en schrijver Jan Naaijkens (80), “je gaat niet naar De Zwaan, je gaat naar Betje Ketel.” Betje Ketel, ofwel: Elisabeth Ketelaars. Tot twintig jaar geleden was ze hèt gezicht van dorpscafé De Zwaan. Donderdag is ze thuis, in de Beekse Paardenstraat, op 90-jarige leeftijd overleden. En daarmee heeft het dorp een van zijn bekendste kasteleins verloren. Wanneer haar carrière in De Zwaan begon, is moeilijk te zeggen. Want als meisje al liep ze er rond met glazen, druk in de weer om haar vader te helpen. Maar het zal eind jaren twintig geweest zijn dat Betje samen met zus Jans het café overnam. Inclusief het zand op de vloer.
Festijn
Jans (een paar jaar geleden overleden) bemoeide zich vooral met de keuken. Betje met de tap. En het is dankzij háár dat Hilvarenbeek in de jaren zestig kennis maakte met de Belgische Dubbele Trappist. Nu zal die Trappist best geholpen hebben, maar er moet beslist méér geweest zijn. ‘Iets’ dat maakte dat schrijvers, dichters, toneelspelers en andere kunstenaars vooral bij Betje Ketel te vinden waren. Hartelijkheid, gezelligheid, warmte en smakelijke dorpsverhalen, vat Naaijkens samen. Niet voor niets dus werd Betjes café later het middelpunt van de Groot-Kempische Cultuurdagen. Een festijn dat van eind jaren veertig tot begin jaren zeventig Hilvarenbeek op z’n kop zette. Behalve voor bier zorgden Betje en Jans steevast voor de openlucht koffietafel op zaterdag.
Juliana
En dan waren er nog koningin Juliana en prins Bernhard. In 1966, op bezoek in Noord-Brabant, streek het echtpaar neer op de Vrijthof in Hilvarenbeek. Uitgerekend op Betjes terras. Ook Naaijkens ziet het nog voor zich: “Wat Juliana dronk, weet ik niet meer. Maar Bernhard wilde Campari. Campari in een dorpscafé. Het was zoeken naar de fles,” weet Mia Ketelaars (50), nichtje van Betje, nog. En ze weet ook nog wat Juliana die dag dronk: jus d’orange. Voor Ketelaars (en haar drie broers) was Betje een tweede moeder. “We zijn in de boerderij achter het café geboren en hebben er jarenlang gewoond. Tante Betje en tante Jans hebben ons mee opgevoed.” Behalve de herinnering aan Juliana en Bernhard heeft ze nog duizenden andere herinneringen aan haar tante. Zoals de verkleedpartijen (Sinterklaas spelen voor de Bejaardenbond) en de trots toen ze het nieuwe Beekse gemeentehuis mocht openen. En natuurlijk de speciale aandacht voor die twee vaste klanten. Ze kwamen stipt elke dag twee borreltjes drinken. Tante Betje moest de glazen altijd precies tot het randje toe vullen. Geen druppel mocht erover. Anders gingen ze mopperen.
Ja dan moet zij het wel geweest zijn.quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:30 schreef LXIV het volgende:
Kijk, nu komen we ergens!
[..]
Qua timing klopt het helemaal, want deze vrouw heeft dus van eind jaren 20 tot aan de jaren 80 dat café gedraaid!
Het schijnt dus ook wel een redelijk bekende lokale figuur geweest te zijn, dus de kans is groot dat er nog anecdotes over haar de ronde doen in het dorp!
Het is dus niet zo dat zij als enige chocoladerepen per rondje verstrekt heeft. Maar we hebben dus sterke aanwijzing dat ze het in ieder geval gedaan heeft. In ieder geval heb ik het vermoeden dat het antwoord op dit mysterie ergens in Hilvarenbeek te vinden is!quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:38 schreef Hyaenidae het volgende:
[..]
Ja dan moet zij het wel geweest zijn.
Van wikipedia.quote:Jan Naaijkens
Jan Naaijkens
Johannes Jacobus Josephus (Jan) Naaijkens (Hilvarenbeek, 10 februari 1919 – aldaar, 17 april 2019) was een Nederlandse schrijver.[1]
Biografie
Naaijkens is een zoon van Jacobus Martinus Naaijkens (1873-1955), timmerman, koster, gemeente-ontvanger, drukker en uitgever, en Maria Anna Brekelmans (1881-1961). In dit gezin werden 13 kinderen geboren. Op 14-jarige leeftijd vertrok hij naar de Bisschoppelijke kweekschool voor onderwijzers in Den Bosch. Daar maakte hij kennis met cultuur, dat zijn verdere leven zou gaan bepalen. Jarenlang stond hij als leerkracht voor de klas, maar daarbuiten kregen zijn artistieke talenten ruim baan.
Naaijkens is auteur van kinderboeken, toneelstukken, boeken en artikelen over de geschiedenis van Noord-Brabant. Hij schreef ook onder het pseudoniem Jean Filiassi. Naast schrijver was hij onderwijzer, toneelregisseur en -promotor en graficus. Naaijkens zette vele manifestaties op poten en was vijfentwintig jaar de drijvende kracht achter de Groot-Kempische Cultuurdagen in Hilvarenbeek. Hij is oprichter van het Brabants Centrum voor Amateurtoneel, de Stichting Brabants Heem en van de Speelgroep Filiassi.
Grappig, ik kom ook uit oost-brabant en mijn ouders heten ook zo. ze zijn echter niet hoog-bejaardquote:Op vrijdag 24 april 2020 21:03 schreef LXIV het volgende:
Bedankt Budapestenaar voor de kick!
Nu met het corona-virus en zo gaat het hard met de bejaarden in Oost-Brabant. Daardoor werd ik bang nooit meer te weten hoe het nu precies zat met die chocoladereep voor de kinderwagen. Daarbij is het ook lastig geworden om bejaarden te kunnen spreken.
Vandaar dat ik zo blij was om Jo en Annie (beiden hoogbejaard) uit Berlicum (NB) te kunnen spreken over dit onderwerp. Wel zeker hadden zij van chocoladerepen die bij een rondje werden uitgedeeld gehoord! Het initiatief voor deze traktatie lag echter op de eerste plaats bij de kastelein! Omdat die geen omzet wilde missen werd dus iedereen 'verplicht' iets per ronde te consumeren! Omdat jongedames in die tijd zeker niet teveel wilde drinken (ook omdat het bezoeken van een openbaar toilet als iets onoorbaars gezien werd!) stopten die al vaak na 2 drankjes. Om toch aan het quotum te voldoen werden dan chocoladerepen verdeeld.
Jo kon me zelfs vertellen van een café waar deze praktijk plaatsvond. Dat was in Hilvarenbeek (NB) in café de Drie Zwaantjes of De Zwaan naar zijn herinnering. Met name daar stond de -vrouwelijke- kastelein erop dat er repen gekocht werden. Hij kon zich zelfs het merk herinneren, de fameuze Kwatta-repen! (Ik herinner mij Verkade in een glazen kast in een café te hebben zien staan, maar dat kan natuurlijk overal anders zijn geweest!). Het bestellen van deze repen was zo gebruikelijk dat in plaats van het woord 'chocoladereep' zelfs de merknaam genoemd werd. (Dus vier bier, een jenever en drie Kwatta's voor de jongedames).
Van het gebruik om bij overhandiging van deze Kwatta er 'voor de kinderwagen' bij te zeggen kon hij zich niet herinneren.
Binnenkort zal ik afreizen naar Hilvarenbeek om ter plekke verder te informeren!
Er zijn nu mensen die bierdopjes verzamelen voor blinde geleidehonden oid. Geen idee wat ze daar mee kunnen. En waar lever je zoiets in. En waarom is dat geld waard? Vragen, vragen.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:41 schreef Zvarri het volgende:
Ik ken alleen de melkdoppen (die waren van een soort aluminiumfolie) sparen. Voor god weet wat, de arme negerkindjes denk ik.
Zijn daar ook nog cafés met zo’n glazen pot vol eieren in het zuur?quote:Op woensdag 29 april 2020 15:26 schreef Belg het volgende:
In België kan je nog steeds cocolade repen kopen hoor en chips, of droge worst.
nooit gezienquote:Op woensdag 29 april 2020 17:01 schreef LXIV het volgende:
[..]
Zijn daar ook nog cafés met zo’n glazen pot vol eieren in het zuur?
quote:
fuck ik heb nu 2x een terras afgebroken met van dat kut beton eronder... da's dus een belgisch idee???quote:Op woensdag 29 april 2020 21:01 schreef LXIV het volgende:
@:belg Is het trouwens waar dat jullie in België voor ieder tuinstoepje dat jullie leggen eerst een laag gebroken puin storten en dan mooi afvlakken met stabilisé? Waarom bouwen jullie je "snelwegen" op staal en jullie tuinpaden op gewapend beton? Wat is dat voor waanzin?
Toevallig ben ik zelf bestrating aan het leggen (daarom keek ik ook deze video), maar in Nederland leg je een stoepje dus gewoon op 20 cm zand. In België wordt dus tot op een halve meter afgegraven, gravel gestort, stabilisé gestort, afgestreken, wapening gelegd!!!, nogmaals stabilisé en dan de klinkers..quote:Op woensdag 29 april 2020 21:06 schreef Maanvis het volgende:
[..]
fuck ik heb nu 2x een terras afgebroken met van dat kut beton eronder... da's dus een belgisch idee???
in brabant. gewoon zandgrond. wel extreem oude bebouwing. maar ik denk dat het puin wat er lag gewoon weggewerkt moest worden oid.quote:Op woensdag 29 april 2020 21:10 schreef LXIV het volgende:
[..]
Toevallig ben ik zelf bestrating aan het leggen (daarom keek ik ook deze video), maar in Nederland leg je een stoepje dus gewoon op 20 cm zand. In België wordt dus tot op een halve meter afgegraven, gravel gestort, stabilisé gestort, afgestreken, wapening gelegd!!!, nogmaals stabilisé en dan de klinkers..
Waar breek jij je terrassen af?
Als je toch puin hebt liggen is dat prima onder het terras. Zou ik ook doen. Maar stabilisé is zand met cement erdoor! Dat is nog even wat anders..quote:Op woensdag 29 april 2020 21:15 schreef Maanvis het volgende:
[..]
in brabant. gewoon zandgrond. wel extreem oude bebouwing. maar ik denk dat het puin wat er lag gewoon weggewerkt moest worden oid.
http://www.verhalenbank.nl/items/show/10631quote:Sparen voor een rolstoel
Bij inlevering van een miljoen labeltjes van Pickwick-theezakjes doet de fabrikant een rolstoel cadeau aan een gehandicapte. Met dat doel voor ogen mobiliseert een groot aantal Nederlanders familie, collega's en buurtgenoten. Telkens weer vormen zich wijdvertakte netwerken van spaarders, die hun enveloppen, sigarenkistjes en schoenendozen vol labeltjes aan elkaar doorgeven. Wanneer de beheerder van het centrale verzamelpunt het vereiste miljoen ziet naderen, belt hij de fabrikant. Daar wacht hem een bittere teleurstelling.
Want Douwe Egberts, de producent van Pickwick, heeft helemaal geen spaarprogramma voor rolstoelen.
Toch wordt het bedrijf sinds 1985 gebeld door hoopvolle spaarders die informeren naar de manier waarop ze hun zakken vol labeltjes kunnen verzenden. PR-medewerker Joost den Haan: "Het gaat in fasen. Als iemand in ziekenhuizen of clubhuizen een A-viertje heeft uitgedeeld waarin wordt gevraagd om één of twee miljoen labeltjes voor een rolstoel, nemen de telefoontjes weer toe. Je ziet ook hoe het nu in de ene, dan in de andere hoek van het land opleeft. In het verleden hebben we wel geprobeerd om er iets tegen te ondernemen door in zo'n gebied te adverteren in regionale bladen. Maar de ervaring was dat publiciteit het gerucht alleen maar versterkte. Wat de mensen onthielden was niet onze ontkenning, maar het feit dat er een verband bestond tussen Pickwick-labeltjes en rolstoelen. Daarom publiceren we er niet meer zelf over. We vragen wel aan iedereen die ons belt door te vertellen dat het niet waar is. We hebben nooit zo'n actie gehad en we weten niet waar het gerucht vandaan komt."Waar komt het gerucht vandaan? Toen Parool-redacteur Hans Hoekstra het spoor terug volgde, ontdekte hij behalve labeltjesspaarders ook spaargroepen die de verpakkingen van Mascotte-vloei of banderollen van sigarettenpakjes bewaarden. Hun doel was telkens een rolstoel voor een invalide meisje. Waarom heeft zo'n meisje in onze verzorgingsstaat eigenlijk nog geen rolstoel? Eén van de verzamelaars: "Ze heeft nu nog een rolstoel die je met de hand moet voortduwen en we sparen voor een elektronische rolstoel, want die krijg je niet van het ziekenfonds."Ondanks naarstig speuren kon Hoekstra de herkomst van het gerucht niet traceren. Ook het bestaan van de uitverkoren invalide werd steeds twijfelachtiger. Hoekstra: "Voor al deze spaarders bestaat het invalide meisje wel degelijk, al kennen ze haar niet persoonlijk maar altijd via een ander. Ze geven de opgespaarde banderollen en theelabeltjes door aan een ander die ze ook weer aan een ander doorgeeft."Geruchten over bedrijven die in ruil voor verpakkingen van hun produkten invaliden zouden verblijden met een rolstoel, doen al tientallen jaren de ronde. In de afgelopen twintig jaar spaarden groepen Nederlanders voor dat doel al kroonkurken van bierflesjes en de ruitertjes op de pakjes van Caballero.
het was puin met cement...quote:Op woensdag 29 april 2020 21:17 schreef LXIV het volgende:
[..]
Als je toch puin hebt liggen is dat prima onder het terras. Zou ik ook doen. Maar stabilisé is zand met cement erdoor! Dat is nog even wat anders..
Puin met cement? Dus gestort puin en daardoorheen cement zodat het één massa werd?quote:
ik heb werkelijk geen idee. het terras was deels getrapt maar waarom ze dan op het hele terras dat doen? het kwam op mij erg sadistisch overquote:Op woensdag 29 april 2020 21:34 schreef LXIV het volgende:
[..]
Puin met cement? Dus gestort puin en daardoorheen cement zodat het één massa werd?
Waarom in hemelsnaam? Moesten er af en toe vrachtwagens keren op dat terras?
Waarschijnlijk een Belgische aannemer.quote:Op woensdag 29 april 2020 21:37 schreef Maanvis het volgende:
[..]
ik heb werkelijk geen idee. het terras was deels getrapt maar waarom ze dan op het hele terras dat doen?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |