Dank voor uw antwoord, eindelijk na 4 jaar wachtenquote:Op vrijdag 24 april 2020 21:04 schreef LXIV het volgende:
[..]
In ieder geval ook Kwatta, zie mijn bovenstaande post.
Naast Sint-Michielsgestel en Gemonde dus ook in het dorp Hilvarenbeek!
Ik ben bekend in die streek en De Zwaan op die locatie ken ik al minstens 20 jaar en is ook goed bekend daar. Dus grote kans dat dit hem gewoon is. Al stond er toen nog geen Grand Café voor volgens mij, maar eigenaar kan veranderd zijn.quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:05 schreef LXIV het volgende:
Er is een 'Grand Café De Zwaan' in Hilvarenbeek, maar volgens de website is dat pas 10 jaar oud! Dat kan het dus niet geweest zijn.
Ok! Ze hebben zich dus 10 jaar geleden in een 'Grand Café' veranderd. Zouden daarbij de chocoladerepen achter de Toog ook verdwenen zijn of staan ze er nog? Ik ga binnenkort eens kijken. Ik heb overigens vrij veel familie in deze streek (Diessen, Hilvarenbeek)quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:14 schreef Hyaenidae het volgende:
[..]
Ik ben bekend in die streek en De Zwaan op die locatie ken ik al minstens 20 jaar en is ook goed bekend daar. Dus grote kans dat dit hem gewoon is. Al stond er toen nog geen Grand Café voor volgens mij.
Ja dat is het nog steeds!quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:18 schreef LXIV het volgende:
Deze oude Ansicht heb ik wel gevonden:
[ afbeelding ]
Oud Hilvarenbeek 1960-1980. Dat klopt precies.
@:Hyaenidae: Is dit het pand waar nu Grand Café de Zwaan zit?
Dat moet dan haast wel de Elisabeth Maria Wilhelmina Ketelaars, geboren 1909 in Hilvarenbeek geweest zijn! Maar ja. Kleine kans dat die nog leeft.quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:23 schreef Hyaenidae het volgende:
[..]
Ja dat is het nog steeds!
Lees ook dit:
https://www.grandcafedezwaan.nl/welkom/
Daar staat ook dat het een eigenaresse had in de gloriejaren, dus klopt ook met jouw verhaal.
Qua timing klopt het helemaal, want deze vrouw heeft dus van eind jaren 20 tot aan de jaren 80 dat café gedraaid!quote:Betje Ketel was de warmte van De Zwaan
IN MEMORIAM 1999 - Sinds mensenheugenis heet Vrijthof nummer 17 in Hilvarenbeek: café De Zwaan. Maar sinds mensenheugenis gaat dáár niemand een pilsje drinken. “Nee,” zegt trouwe bezoeker en schrijver Jan Naaijkens (80), “je gaat niet naar De Zwaan, je gaat naar Betje Ketel.” Betje Ketel, ofwel: Elisabeth Ketelaars. Tot twintig jaar geleden was ze hèt gezicht van dorpscafé De Zwaan. Donderdag is ze thuis, in de Beekse Paardenstraat, op 90-jarige leeftijd overleden. En daarmee heeft het dorp een van zijn bekendste kasteleins verloren. Wanneer haar carrière in De Zwaan begon, is moeilijk te zeggen. Want als meisje al liep ze er rond met glazen, druk in de weer om haar vader te helpen. Maar het zal eind jaren twintig geweest zijn dat Betje samen met zus Jans het café overnam. Inclusief het zand op de vloer.
Festijn
Jans (een paar jaar geleden overleden) bemoeide zich vooral met de keuken. Betje met de tap. En het is dankzij háár dat Hilvarenbeek in de jaren zestig kennis maakte met de Belgische Dubbele Trappist. Nu zal die Trappist best geholpen hebben, maar er moet beslist méér geweest zijn. ‘Iets’ dat maakte dat schrijvers, dichters, toneelspelers en andere kunstenaars vooral bij Betje Ketel te vinden waren. Hartelijkheid, gezelligheid, warmte en smakelijke dorpsverhalen, vat Naaijkens samen. Niet voor niets dus werd Betjes café later het middelpunt van de Groot-Kempische Cultuurdagen. Een festijn dat van eind jaren veertig tot begin jaren zeventig Hilvarenbeek op z’n kop zette. Behalve voor bier zorgden Betje en Jans steevast voor de openlucht koffietafel op zaterdag.
Juliana
En dan waren er nog koningin Juliana en prins Bernhard. In 1966, op bezoek in Noord-Brabant, streek het echtpaar neer op de Vrijthof in Hilvarenbeek. Uitgerekend op Betjes terras. Ook Naaijkens ziet het nog voor zich: “Wat Juliana dronk, weet ik niet meer. Maar Bernhard wilde Campari. Campari in een dorpscafé. Het was zoeken naar de fles,” weet Mia Ketelaars (50), nichtje van Betje, nog. En ze weet ook nog wat Juliana die dag dronk: jus d’orange. Voor Ketelaars (en haar drie broers) was Betje een tweede moeder. “We zijn in de boerderij achter het café geboren en hebben er jarenlang gewoond. Tante Betje en tante Jans hebben ons mee opgevoed.” Behalve de herinnering aan Juliana en Bernhard heeft ze nog duizenden andere herinneringen aan haar tante. Zoals de verkleedpartijen (Sinterklaas spelen voor de Bejaardenbond) en de trots toen ze het nieuwe Beekse gemeentehuis mocht openen. En natuurlijk de speciale aandacht voor die twee vaste klanten. Ze kwamen stipt elke dag twee borreltjes drinken. Tante Betje moest de glazen altijd precies tot het randje toe vullen. Geen druppel mocht erover. Anders gingen ze mopperen.
Ja dan moet zij het wel geweest zijn.quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:30 schreef LXIV het volgende:
Kijk, nu komen we ergens!
[..]
Qua timing klopt het helemaal, want deze vrouw heeft dus van eind jaren 20 tot aan de jaren 80 dat café gedraaid!
Het schijnt dus ook wel een redelijk bekende lokale figuur geweest te zijn, dus de kans is groot dat er nog anecdotes over haar de ronde doen in het dorp!
Het is dus niet zo dat zij als enige chocoladerepen per rondje verstrekt heeft. Maar we hebben dus sterke aanwijzing dat ze het in ieder geval gedaan heeft. In ieder geval heb ik het vermoeden dat het antwoord op dit mysterie ergens in Hilvarenbeek te vinden is!quote:Op vrijdag 24 april 2020 21:38 schreef Hyaenidae het volgende:
[..]
Ja dan moet zij het wel geweest zijn.
Van wikipedia.quote:Jan Naaijkens
Jan Naaijkens
Johannes Jacobus Josephus (Jan) Naaijkens (Hilvarenbeek, 10 februari 1919 – aldaar, 17 april 2019) was een Nederlandse schrijver.[1]
Biografie
Naaijkens is een zoon van Jacobus Martinus Naaijkens (1873-1955), timmerman, koster, gemeente-ontvanger, drukker en uitgever, en Maria Anna Brekelmans (1881-1961). In dit gezin werden 13 kinderen geboren. Op 14-jarige leeftijd vertrok hij naar de Bisschoppelijke kweekschool voor onderwijzers in Den Bosch. Daar maakte hij kennis met cultuur, dat zijn verdere leven zou gaan bepalen. Jarenlang stond hij als leerkracht voor de klas, maar daarbuiten kregen zijn artistieke talenten ruim baan.
Naaijkens is auteur van kinderboeken, toneelstukken, boeken en artikelen over de geschiedenis van Noord-Brabant. Hij schreef ook onder het pseudoniem Jean Filiassi. Naast schrijver was hij onderwijzer, toneelregisseur en -promotor en graficus. Naaijkens zette vele manifestaties op poten en was vijfentwintig jaar de drijvende kracht achter de Groot-Kempische Cultuurdagen in Hilvarenbeek. Hij is oprichter van het Brabants Centrum voor Amateurtoneel, de Stichting Brabants Heem en van de Speelgroep Filiassi.
Grappig, ik kom ook uit oost-brabant en mijn ouders heten ook zo. ze zijn echter niet hoog-bejaardquote:Op vrijdag 24 april 2020 21:03 schreef LXIV het volgende:
Bedankt Budapestenaar voor de kick!
Nu met het corona-virus en zo gaat het hard met de bejaarden in Oost-Brabant. Daardoor werd ik bang nooit meer te weten hoe het nu precies zat met die chocoladereep voor de kinderwagen. Daarbij is het ook lastig geworden om bejaarden te kunnen spreken.
Vandaar dat ik zo blij was om Jo en Annie (beiden hoogbejaard) uit Berlicum (NB) te kunnen spreken over dit onderwerp. Wel zeker hadden zij van chocoladerepen die bij een rondje werden uitgedeeld gehoord! Het initiatief voor deze traktatie lag echter op de eerste plaats bij de kastelein! Omdat die geen omzet wilde missen werd dus iedereen 'verplicht' iets per ronde te consumeren! Omdat jongedames in die tijd zeker niet teveel wilde drinken (ook omdat het bezoeken van een openbaar toilet als iets onoorbaars gezien werd!) stopten die al vaak na 2 drankjes. Om toch aan het quotum te voldoen werden dan chocoladerepen verdeeld.
Jo kon me zelfs vertellen van een café waar deze praktijk plaatsvond. Dat was in Hilvarenbeek (NB) in café de Drie Zwaantjes of De Zwaan naar zijn herinnering. Met name daar stond de -vrouwelijke- kastelein erop dat er repen gekocht werden. Hij kon zich zelfs het merk herinneren, de fameuze Kwatta-repen! (Ik herinner mij Verkade in een glazen kast in een café te hebben zien staan, maar dat kan natuurlijk overal anders zijn geweest!). Het bestellen van deze repen was zo gebruikelijk dat in plaats van het woord 'chocoladereep' zelfs de merknaam genoemd werd. (Dus vier bier, een jenever en drie Kwatta's voor de jongedames).
Van het gebruik om bij overhandiging van deze Kwatta er 'voor de kinderwagen' bij te zeggen kon hij zich niet herinneren.
Binnenkort zal ik afreizen naar Hilvarenbeek om ter plekke verder te informeren!
Er zijn nu mensen die bierdopjes verzamelen voor blinde geleidehonden oid. Geen idee wat ze daar mee kunnen. En waar lever je zoiets in. En waarom is dat geld waard? Vragen, vragen.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 21:41 schreef Zvarri het volgende:
Ik ken alleen de melkdoppen (die waren van een soort aluminiumfolie) sparen. Voor god weet wat, de arme negerkindjes denk ik.
Zijn daar ook nog cafés met zo’n glazen pot vol eieren in het zuur?quote:Op woensdag 29 april 2020 15:26 schreef Belg het volgende:
In België kan je nog steeds cocolade repen kopen hoor en chips, of droge worst.
nooit gezienquote:Op woensdag 29 april 2020 17:01 schreef LXIV het volgende:
[..]
Zijn daar ook nog cafés met zo’n glazen pot vol eieren in het zuur?
quote:
fuck ik heb nu 2x een terras afgebroken met van dat kut beton eronder... da's dus een belgisch idee???quote:Op woensdag 29 april 2020 21:01 schreef LXIV het volgende:
@:belg Is het trouwens waar dat jullie in België voor ieder tuinstoepje dat jullie leggen eerst een laag gebroken puin storten en dan mooi afvlakken met stabilisé? Waarom bouwen jullie je "snelwegen" op staal en jullie tuinpaden op gewapend beton? Wat is dat voor waanzin?
Toevallig ben ik zelf bestrating aan het leggen (daarom keek ik ook deze video), maar in Nederland leg je een stoepje dus gewoon op 20 cm zand. In België wordt dus tot op een halve meter afgegraven, gravel gestort, stabilisé gestort, afgestreken, wapening gelegd!!!, nogmaals stabilisé en dan de klinkers..quote:Op woensdag 29 april 2020 21:06 schreef Maanvis het volgende:
[..]
fuck ik heb nu 2x een terras afgebroken met van dat kut beton eronder... da's dus een belgisch idee???
in brabant. gewoon zandgrond. wel extreem oude bebouwing. maar ik denk dat het puin wat er lag gewoon weggewerkt moest worden oid.quote:Op woensdag 29 april 2020 21:10 schreef LXIV het volgende:
[..]
Toevallig ben ik zelf bestrating aan het leggen (daarom keek ik ook deze video), maar in Nederland leg je een stoepje dus gewoon op 20 cm zand. In België wordt dus tot op een halve meter afgegraven, gravel gestort, stabilisé gestort, afgestreken, wapening gelegd!!!, nogmaals stabilisé en dan de klinkers..
Waar breek jij je terrassen af?
Als je toch puin hebt liggen is dat prima onder het terras. Zou ik ook doen. Maar stabilisé is zand met cement erdoor! Dat is nog even wat anders..quote:Op woensdag 29 april 2020 21:15 schreef Maanvis het volgende:
[..]
in brabant. gewoon zandgrond. wel extreem oude bebouwing. maar ik denk dat het puin wat er lag gewoon weggewerkt moest worden oid.
http://www.verhalenbank.nl/items/show/10631quote:Sparen voor een rolstoel
Bij inlevering van een miljoen labeltjes van Pickwick-theezakjes doet de fabrikant een rolstoel cadeau aan een gehandicapte. Met dat doel voor ogen mobiliseert een groot aantal Nederlanders familie, collega's en buurtgenoten. Telkens weer vormen zich wijdvertakte netwerken van spaarders, die hun enveloppen, sigarenkistjes en schoenendozen vol labeltjes aan elkaar doorgeven. Wanneer de beheerder van het centrale verzamelpunt het vereiste miljoen ziet naderen, belt hij de fabrikant. Daar wacht hem een bittere teleurstelling.
Want Douwe Egberts, de producent van Pickwick, heeft helemaal geen spaarprogramma voor rolstoelen.
Toch wordt het bedrijf sinds 1985 gebeld door hoopvolle spaarders die informeren naar de manier waarop ze hun zakken vol labeltjes kunnen verzenden. PR-medewerker Joost den Haan: "Het gaat in fasen. Als iemand in ziekenhuizen of clubhuizen een A-viertje heeft uitgedeeld waarin wordt gevraagd om één of twee miljoen labeltjes voor een rolstoel, nemen de telefoontjes weer toe. Je ziet ook hoe het nu in de ene, dan in de andere hoek van het land opleeft. In het verleden hebben we wel geprobeerd om er iets tegen te ondernemen door in zo'n gebied te adverteren in regionale bladen. Maar de ervaring was dat publiciteit het gerucht alleen maar versterkte. Wat de mensen onthielden was niet onze ontkenning, maar het feit dat er een verband bestond tussen Pickwick-labeltjes en rolstoelen. Daarom publiceren we er niet meer zelf over. We vragen wel aan iedereen die ons belt door te vertellen dat het niet waar is. We hebben nooit zo'n actie gehad en we weten niet waar het gerucht vandaan komt."Waar komt het gerucht vandaan? Toen Parool-redacteur Hans Hoekstra het spoor terug volgde, ontdekte hij behalve labeltjesspaarders ook spaargroepen die de verpakkingen van Mascotte-vloei of banderollen van sigarettenpakjes bewaarden. Hun doel was telkens een rolstoel voor een invalide meisje. Waarom heeft zo'n meisje in onze verzorgingsstaat eigenlijk nog geen rolstoel? Eén van de verzamelaars: "Ze heeft nu nog een rolstoel die je met de hand moet voortduwen en we sparen voor een elektronische rolstoel, want die krijg je niet van het ziekenfonds."Ondanks naarstig speuren kon Hoekstra de herkomst van het gerucht niet traceren. Ook het bestaan van de uitverkoren invalide werd steeds twijfelachtiger. Hoekstra: "Voor al deze spaarders bestaat het invalide meisje wel degelijk, al kennen ze haar niet persoonlijk maar altijd via een ander. Ze geven de opgespaarde banderollen en theelabeltjes door aan een ander die ze ook weer aan een ander doorgeeft."Geruchten over bedrijven die in ruil voor verpakkingen van hun produkten invaliden zouden verblijden met een rolstoel, doen al tientallen jaren de ronde. In de afgelopen twintig jaar spaarden groepen Nederlanders voor dat doel al kroonkurken van bierflesjes en de ruitertjes op de pakjes van Caballero.
het was puin met cement...quote:Op woensdag 29 april 2020 21:17 schreef LXIV het volgende:
[..]
Als je toch puin hebt liggen is dat prima onder het terras. Zou ik ook doen. Maar stabilisé is zand met cement erdoor! Dat is nog even wat anders..
Puin met cement? Dus gestort puin en daardoorheen cement zodat het één massa werd?quote:
ik heb werkelijk geen idee. het terras was deels getrapt maar waarom ze dan op het hele terras dat doen? het kwam op mij erg sadistisch overquote:Op woensdag 29 april 2020 21:34 schreef LXIV het volgende:
[..]
Puin met cement? Dus gestort puin en daardoorheen cement zodat het één massa werd?
Waarom in hemelsnaam? Moesten er af en toe vrachtwagens keren op dat terras?
Waarschijnlijk een Belgische aannemer.quote:Op woensdag 29 april 2020 21:37 schreef Maanvis het volgende:
[..]
ik heb werkelijk geen idee. het terras was deels getrapt maar waarom ze dan op het hele terras dat doen?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |