R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo.
Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizoïde persoonlijkheidsstoornisquote:Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornisquote:De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.
.quote:De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Borderline persoonlijkheidsstoornisquote:De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.
Theatrale persoonlijkheidsstoornisquote:Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).
Narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang.
.quote:Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornisquote:De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis.
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornisquote:De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.
.quote:Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen.
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
soooo, da's mooi!
Goh, ik herken me eigenlijk wel in alles, heb ik nu een Paranoïde Schizoïde Schizotypische
Anti-sociale Borderline Theatrale Narcistische Ontwijkende Afhankelijke Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis?
Anti-sociale Borderline Theatrale Narcistische Ontwijkende Afhankelijke Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis?
Alleen met labeltjes zult u waardig worden bevonden.quote:Op dinsdag 29 december 2015 19:58 schreef tybo het volgende:
Goh, ik herken me eigenlijk wel in alles, heb ik nu een Paranoïde Schizoïde Schizotypische
Anti-sociale Borderline Theatrale Narcistische Ontwijkende Afhankelijke Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis?
[ Bericht 0% gewijzigd door LordofLeaves op 30-12-2015 09:38:15 (Typefout) ]
soooo, da's mooi!
Ik herken zowat half-Nederland erin, en als je de laatste editie van de DSM erbij pakt, kan je eenvoudig op alle Nederlanders een labeltje plakken. 
Labeltjes.
Stel je voor dat je uit ervaring van mening bent dat de wereld niet zo in elkaar zit zoals de scholen en media/ANP-persbureau je 'dicteren', en/of je bent lekker jezelf in het leven, dan moet je oppassen voor de labeltjesplakkers want de 'Norm' ziet je als 'niet normaal'. Vaak krijg je dan nog pillen mee om als Zombie te gaan leven want dat is 'beter' volgens de 'experts'.
Nee, laat mij maar zijn zoals ik ben, daar ben ik gewoon gelukkig mee.
Labeltjes.
Stel je voor dat je uit ervaring van mening bent dat de wereld niet zo in elkaar zit zoals de scholen en media/ANP-persbureau je 'dicteren', en/of je bent lekker jezelf in het leven, dan moet je oppassen voor de labeltjesplakkers want de 'Norm' ziet je als 'niet normaal'. Vaak krijg je dan nog pillen mee om als Zombie te gaan leven want dat is 'beter' volgens de 'experts'.
Nee, laat mij maar zijn zoals ik ben, daar ben ik gewoon gelukkig mee.
Blessed are the pure in heart: for they shall see God
Blessed are the weird people (poets, misfits, writers, mystics, painters, troubadours) for they teach us to see the world through different eyes
Blessed are the weird people (poets, misfits, writers, mystics, painters, troubadours) for they teach us to see the world through different eyes
quote:
Goh, ik herken me eigenlijk wel in alles, heb ik nu een Paranoïde Schizoïde Schizotypische
Anti-sociale Borderline Theatrale Narcistische Ontwijkende Afhankelijke Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis?
Maar goed dat diagnoses door leken zelden kloppen. Je hebt alleen een persoonlijkheidsstoornis als de gedragingen pathologisch, pervasief en persisterend zijn. Dat is gelukkig niet zo bij de meeste mensen, zelfs al gedragen ze zich af en toe labiel of als een eikel.quote:Op woensdag 30 december 2015 10:03 schreef Core. het volgende:
Ik herken zowat half-Nederland erin, en als je de laatste editie van de DSM erbij pakt, kan je eenvoudig op alle Nederlanders een labeltje plakken.
Labeltjes.
Stel je voor dat je uit ervaring van mening bent dat de wereld niet zo in elkaar zit zoals de scholen en media/ANP-persbureau je 'dicteren', en/of je bent lekker jezelf in het leven, dan moet je oppassen voor de labeltjesplakkers want de 'Norm' ziet je als 'niet normaal'. Vaak krijg je dan nog pillen mee om als Zombie te gaan leven want dat is 'beter' volgens de 'experts'.
Nee, laat mij maar zijn zoals ik ben, daar ben ik gewoon gelukkig mee.
Zelfdiagnoses
Ik ben van mening dat de experts in de Psych.branche de term 'labeltjescultuur' en /of 'labeltjes' een probleem vinden. Niet zozeer de 'patient'.quote:
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
Rest mij de volgende vraag; bent U (OP) in opleiding in de Psych.branche, of bent U 'ervaringsdeskundige' vanuit het oogpunt van de 'patient'?
Blessed are the pure in heart: for they shall see God
Blessed are the weird people (poets, misfits, writers, mystics, painters, troubadours) for they teach us to see the world through different eyes
Blessed are the weird people (poets, misfits, writers, mystics, painters, troubadours) for they teach us to see the world through different eyes
Ik heb de OP niet geschreven, heb alleen de reeks voortgezet. Ben ik een ervaringsdeskundige... Niet echt, alleen een patiënt.quote:Op woensdag 30 december 2015 10:12 schreef Core. het volgende:
[..]
Ik ben van mening dat de experts in de Psych.branche de term 'labeltjescultuur' en /of 'labeltjes' een probleem vinden. Niet zozeer de 'patient'.
Rest mij de volgende vraag; bent U (OP) in opleiding in de Psych.branche, of bent U 'ervaringsdeskundige' vanuit het oogpunt van de 'patient'?
soooo, da's mooi!
Mooi gezegd. Je slaat de spijker op z'n roestige kop!quote:Op woensdag 30 december 2015 10:09 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
[..]
Maar goed dat diagnoses door leken zelden kloppen. Je hebt alleen een persoonlijkheidsstoornis als de gedragingen pathologisch, pervasief en persisterend zijn. Dat is gelukkig niet zo bij de meeste mensen, zelfs al gedragen ze zich af en toe labiel of als een eikel.
Zelfdiagnoses
soooo, da's mooi!
Geen dank, wie weet heb je er wat aan.quote:
[..]
Ik zal het eens gaan doorspitten. Tof dat je dit wilde plaatsen.
Het lijkt allemaal zo simpel....totdat je het moet gaan toepassen ;-)
Hulde voor de OP! Ik wist niet dat er zo'n breed scala aan persoonlijkheidsstoornissen waren. Ben door de OP weer een stuk wijzer geworden. Dank!
Zijn er ook niet meer. Afhankelijke en ontwijkende zijn samengevoegd, bijvoorbeeld.quote:
Hulde voor de OP! Ik wist niet dat er zo'n breed scala aan persoonlijkheidsstoornissen waren. Ben door de OP weer een stuk wijzer geworden. Dank!
Al zou ik er niets aan hebben, dan is het alsnog interessant om te lezen. Ik geloof meteen dat het lastig is om het toe te passen, maar wie heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn?quote:
[..]
Geen dank, wie weet heb je er wat aan.
Het lijkt allemaal zo simpel....totdat je het moet gaan toepassen ;-)
soooo, da's mooi!
Een diagnose wordt alleen gesteld als de kenmerken zodanig ernstig zijn dat het iemands leven ernstig beperkt. Het is heel fijn voor je dat jij gelukkig bent met hoe je bent. Geen reden dus om bij de hulpverlening aan te kloppen. Voor mij en veel anderen is dat anders. De juiste diagnose heeft mij naar de juiste hulp gebracht en samen met medicatie leidt ik nu een tamelijk zinvol leven. En niet als een zombie, ik voel me alleen maar een zombie als ik mijn medicatie niet slik.quote:
Ik herken zowat half-Nederland erin, en als je de laatste editie van de DSM erbij pakt, kan je eenvoudig op alle Nederlanders een labeltje plakken.
Labeltjes.
Stel je voor dat je uit ervaring van mening bent dat de wereld niet zo in elkaar zit zoals de scholen en media/ANP-persbureau je 'dicteren', en/of je bent lekker jezelf in het leven, dan moet je oppassen voor de labeltjesplakkers want de 'Norm' ziet je als 'niet normaal'. Vaak krijg je dan nog pillen mee om als Zombie te gaan leven want dat is 'beter' volgens de 'experts'.
Nee, laat mij maar zijn zoals ik ben, daar ben ik gewoon gelukkig mee.
Omdat er bij psychiatrische aandoeningen en zeker bij persoonlijkheidsstoornissen heel veel vooroordelen bestaan snap ik heel goed waarom er in de OP staat om niet weer over de zogenaamde labeltjescultuur te beginnen. Alsof veel labeltjes niet terecht zijn. Alsof wij aanstellers zijn. Dat is niet alleen kwetsend maar ook zo zinloos. Vind je dat de criteria in de DSM niet kloppen, of dat ze niet goed worden toegepast door behandelaars? Schrijf dan een beargumenteerd stuk aan de professionals en laat de cliënten met rust.
Vooral het woord aanstellers word zo vaak gebruikt. Alsof wij 'genezen' kunnen worden door een simpele schop onder de kont. Ikzelf ben ook niet zo van de labeltjes, maar het schept in veel situaties wel wat meer duidelijkheid. Ik snap best dat veel mensen zich herkennen in de vele omschrijvingen uit de DSM, maar zitten zij dan ook vast in een onleefbaar leven?
soooo, da's mooi!
We moeten goed voor ogen houden. Dat deze labels, vrij oud zijn. Niet heel oud maar de psychologie/psychiatrie is een erg jonge wetenschap.
Dat deze labels oud zijn betekend dat ze opvielen en werden neergezet zoals ze werden opgemerkt. Bepaalde mensen vertoonde zulk en zulk gedrag.
Afijn sommige zeggen dat sommige cultuur bepaald zijn,maar dat neemt je problematiek niet weg. Dus je zit een nog mee.
Het grote probleem met labeltjes is dat de psychologie alle richting kwijt is en labels zo doet veralgemeniseren, dat iedereen wel iets heeft uit de DSM. Dat is echter niet het probleem van cliënten die stoornissen hebben waar onderzoek naar is gedaan en die door de jaren heen goed in kaart zijn gebracht.
Aldus kan ik mij goed voorstellen dat mensen zich zorgen maken als iedereen straks een label heeft of dingen zo algemeen zijn omschreven dat iedereen wel in aanmerking komt. Dit ligt echter niet in onze handen en het zij zo.
Dus inderdaad heb je problemen met labeltjes studeer psychiatrie en ga met andere critici binnen dat vak ten strijde trekken. Tegen waarschijnlijk de zakkenvullers van de psychische wereld.
Dat deze labels oud zijn betekend dat ze opvielen en werden neergezet zoals ze werden opgemerkt. Bepaalde mensen vertoonde zulk en zulk gedrag.
Afijn sommige zeggen dat sommige cultuur bepaald zijn,maar dat neemt je problematiek niet weg. Dus je zit een nog mee.
Het grote probleem met labeltjes is dat de psychologie alle richting kwijt is en labels zo doet veralgemeniseren, dat iedereen wel iets heeft uit de DSM. Dat is echter niet het probleem van cliënten die stoornissen hebben waar onderzoek naar is gedaan en die door de jaren heen goed in kaart zijn gebracht.
Aldus kan ik mij goed voorstellen dat mensen zich zorgen maken als iedereen straks een label heeft of dingen zo algemeen zijn omschreven dat iedereen wel in aanmerking komt. Dit ligt echter niet in onze handen en het zij zo.
Dus inderdaad heb je problemen met labeltjes studeer psychiatrie en ga met andere critici binnen dat vak ten strijde trekken. Tegen waarschijnlijk de zakkenvullers van de psychische wereld.
Liefde voor God
Ik heb momenteel het gevoel alsof ik tegen een zenuwinzinking aanzit. Ik loop op m'n tandvlees.
Heftige dingen meegemaakt de afgelopen 2 weken en daarnaast moest ik m'n scriptie afronden. Morgen inleveren. Hopelijk zakt de spanning snel.
Heftige dingen meegemaakt de afgelopen 2 weken en daarnaast moest ik m'n scriptie afronden. Morgen inleveren. Hopelijk zakt de spanning snel.
Het komt goed, echtquote:
Ik heb momenteel het gevoel alsof ik tegen een zenuwinzinking aanzit. Ik loop op m'n tandvlees.
Heftige dingen meegemaakt de afgelopen 2 weken en daarnaast moest ik m'n scriptie afronden. Morgen inleveren. Hopelijk zakt de spanning snel.
En anders heb je mn nummer he 
Awww lief!quote:Op dinsdag 5 januari 2016 12:17 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Het komt goed, echt
Heb m'n scriptie net maar meteen laten afdrukken, inbinden en ingeleverd. Scheelt weer wat spanning.
Bij de copyshop had ik sjans en werd ik nog gematst. Ik hoefde maar voor 1 exemplaar te betalen terwijl ik er 3 had. Dat is dan wel weer leuk.
Dat zijn de leuke dingen hequote:
[..]
Awww lief!
Heb m'n scriptie net maar meteen laten afdrukken, inbinden en ingeleverd. Scheelt weer wat spanning.
Bij de copyshop had ik sjans en werd ik nog gematst. Ik hoefde maar voor 1 exemplaar te betalen terwijl ik er 3 had. Dat is dan wel weer leuk.
En bedenk je even dat je gewoon je fucking scriptie af hebt! Nog maar even en dan heb je die opleiding afgerond en dat ondanks alle tegenslagen. Je bent sterk en je komt er wel
Afstuderen is sowieso al een stressvolle tijd, ook voor "gewone" mensen. En als je dan ook nog allerlei heftige dingen meemaakt is het extra moeilijk. Dus ik snap je gevoel heel goed, maar ik wil wel even zeggen dat ik het echt super goed van je vindt dat je het af hebt en dat je hopelijk ondanks alle tegenslagen je diploma binnenkort hebt!quote:
Ik heb momenteel het gevoel alsof ik tegen een zenuwinzinking aanzit. Ik loop op m'n tandvlees.
Heftige dingen meegemaakt de afgelopen 2 weken en daarnaast moest ik m'n scriptie afronden. Morgen inleveren. Hopelijk zakt de spanning snel.
Ik heb zelf al een hele tijd niet gepost hier, maar er waren ook veel heftige dingen in mijn leven, vooral qua vriend/familie en mijn gezondheid. In augustus had ik al aangegeven dat ik weer terug wilde naar de deeltijd omdat de revalidatie van mn vriend de goede kant op ging. Maar door allerlei miscommunicatie en misverstanden heb ik nu pas 11 februari mijn behandelplanbespreking en kan ik pas eind februari/maart starten
Ik heb al die tijd wel elke week 3 kwartier individueel PMT gehad, en daar heb ik ook wel heel veel aan gehad. Maar ik baal er gewoon ontzettend van dat het dan meer dan een half jaar moet duren voordat ik weer met die deeltijd kan beginnen. Dat ik weer een jaar vol therapie heb, en nog een jaar "buiten de samenleving" sta voor mn gevoel. Elk jaar hoop ik weer dat dat het laatste jaar zal zijn dat ik volledig in therapie ben, maar al jaren achter elkaar komt dat dus niet uit
En ik word er gewoon zo ontzettend moedeloos van. Ik ben nu 11 jaar in therapie, waarvan de laatste 4 jaar volledig, dus zonder studie of werk ernaast. Ik ben eergisteren 29 geworden, en heb naast de HAVO geen andere opleiding afgerond.
En nu dus al jaren in therapie en daarnaast doe ik wel een thuiscursus ( 1 afgerond en 1 nu mee bezig) maar dat is meer om een beetje bezig te blijven dan dat ik daar echt wat mee kan hierna. Dus ik weet ook gewoon echt niet wat ik moet als ik wel klaar ben met therapie. Want ik kan heel goed leren, heb HBO-niveau, maar ik redde het dus gewoon niet vanwege mn psychische problematiek. Maar studeren zit er nu dus niet meer in ( prestatiebeurs is kwijtgescholden, moet nog wel mn lening terugbetalen, vanaf dit jaar
) Dus ik zie het gewoon zo somber in, ben heel gelukkig met mijn vriend en ons appartementje, maar zolang ik nog in therapie ben en geen normale baan heb, zullen we verder geen stappen kunnen maken en bijvoorbeeld kunnen verhuizen. En door die studieschuld en een andere toeslag waar ik geen recht meer op heb, wordt het financieel ook steeds lastiger met mn uitkering. En ik zou gewoon zo graag mn eigen geld willen verdienen en vooruit kunnen in mn leven. Maar ik zit nu al jaren vast voor mn gevoel en door al die stomme miscommunicatie en wachtlijsten duurt het alleen maar langer allemaal
*einde gezeur*
quote:
[..]
Awww lief!
Heb m'n scriptie net maar meteen laten afdrukken, inbinden en ingeleverd. Scheelt weer wat spanning.
Bij de copyshop had ik sjans en werd ik nog gematst. Ik hoefde maar voor 1 exemplaar te betalen terwijl ik er 3 had. Dat is dan wel weer leuk.
Scriptie ingeleverd scheelt zo ontzettend veel stress.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Hee! Niet zo focussen op wat niet wil lukken en kijken naar wat wel goed gaat of wat je nog kan veranderenquote:
Zo lang je maar een persoonlijke groei doormaakt, en dat is zo, komt het echt wel goed. Wat betreft dat gevoel van buiten de maatschappij vallen, zou het misschien een idee zijn om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk wat binnen je mogelijkheden zit? En als dat te hoogdrempelig is, dagbesteding?Heb zelf ook lang niet gepost, al zei ik zoiezo niet heel veel maar las ik wel mee. Het gaat eigenlijk wel een stuk beter met een dip hier en daar. Ik ben een aantal maanden geleden overgegaan naar zorgprogramma adhd en ben daar tot nu toe een stuk meer bij gebaat dan angst en stemming. Mijn nieuwe behandelaren benadrukken vaak dat het bij mij niet om een 100% ontwijkende/afhankelijke persoonlijkheidsstoornis gaat maar om "trekken van". Deze zouden dan voortkomen uit mijn onbehandelde AD(H)D en het negatieve zelfbeeld wat dit over lange tijd heeft veroorzaakt. Met medicatie merk ik zoiezo dat ik veel meer uit mijn schulp kom en veel makkelijker mee kan komen met de rest. Ik loop vaak tegen dingen aan die spanning oproepen, maar doorbreek wel veel barrieres.
Veel uitdagingen aangegaan, van nieuwe vrienden maken tot in mijn eentje rondstruinen op evenementen tussen horden mensen. Voorbeelden van de afgelopen tijd zijn dan weer de stap om eindelijk, ondanks de angst, wat leuke profielfoto's van mezelf op FB te zetten, en zelfs de sprong genomen om tinder te proberen
. Oud en nieuw ook met een vriendengroep die ik minder goed ken uitgeweest en dat ging ook super. Onlangs de herkeuringsbrief van de uwv gehad maar het leverde eigenlijk weinig spanning op, in contrast met wat het vroeger met me gedaan zou hebben. Aangegeven dat ik wel met ze in gesprek wil gaan, als ze me de juiste handvaten kunnen bieden om geleidelijk in te stromen richting een halve werkweek. Nog geen idee wat ik kan of wil, of wat ze me kunnen bieden, maar ik merk dat ik aan meer uitdaging toe ben. Even afwachten wat hun reactie is.Ik heb nu nog maar een uur in de week thuisbegeleiding en dat bevalt prima, ik heb een goeie klik met de begeleider. Dagbesteding gaat wisselend maar dat heeft nog steeds een beetje te maken met een collega/vriendin waar ik een crush op had/heb. Had ik al eerder wat over gepost. Het gevecht van rationeel vs gevoelsmatig in dit is killing geweest. Heeft me ook erg bezig gehouden in de vakantie, omdat ze een date had en ik erg jaloers was. Heb dat nu wel los kunnen laten en besproken met begeleiding, we waren het er wel over eens dat ik beter meer afstand kan nemen van haar. Ook vriendschappelijk, omdat ze me enorm triggert soms.
Eindelijk de knoop doorgehakt om me op te geven voor een cursus ervaringsdeskundigheid die hopelijk ergens halverwege het jaar zal starten. Daarnaast ga ik een assertiviteitstraining volgen en adhd mindfulness. Al met al zijn er een hoop positieve dingen in het vooruitzicht.
Dankjewel, ja dat moet ik idd mezelf voor blijven houden, dat er ook dingen goed gaan en ik persoonlijk wel groei doormaak. Ik ga dus weer beginnen met 3 dagen therapie en dat is dan naast alles privé wel intensief genoeg. Maar daarna is het de bedoeling dat ik de reïntegratiegroep van 1 dag in de week ga doen en dan gaan we ook kijken naar vrijwilligerswerk etc.quote:
[..]
Hee! Niet zo focussen op wat niet wil lukken en kijken naar wat wel goed gaat of wat je nog kan veranderen
En wat fijn dat het bij jou zo positief gaat allemaal en je zulke stappen zet! Echt goed van je dat je zo uit je comfortzone komt en die dingen die je noemt toch maar doet! Succes met je cursussen enzo
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier en hoop hier steun en begrip te vinden!
Na 2 jaar vol met testen en gesprekken met de GGZ is nu eindelijk duidelijk geworden waar ik last van heb.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornissen en psychosen.
Na 2 jaar vol met testen en gesprekken met de GGZ is nu eindelijk duidelijk geworden waar ik last van heb.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornissen en psychosen.
En plots werd de knop omgedraaid..
Hallo en welkom hier
Hoe vond je het een diagnose te krijgen?
Ik vond dat zelf wel heel erg fijn. Het beestje heeft een naam, je kunt gericht hulp gaan zoeken.
Maar sommigen vinden zo'n "label" zwaar om mee te dealen.
Hoe vond je het een diagnose te krijgen?
Ik vond dat zelf wel heel erg fijn. Het beestje heeft een naam, je kunt gericht hulp gaan zoeken.
Maar sommigen vinden zo'n "label" zwaar om mee te dealen.
Dat is wel waar. Acceptatie is vaak de eerste stap in het genezingsproces.quote:
Hallo en welkom hier
Hoe vond je het een diagnose te krijgen?
Ik vond dat zelf wel heel erg fijn. Het beestje heeft een naam, je kunt gericht hulp gaan zoeken.
Maar sommigen vinden zo'n "label" zwaar om mee te dealen.
soooo, da's mooi!
Mwoah, ik heb geen idee. Ben heel erg leeg van binnen en emotieloos. Kan ook best fijn zijn.
soooo, da's mooi!
Welkom toekomstofverleden. Hoe voel je je daarbij? Best heftige diagnose.
Sylvana, ondanks het lange traject ben jij wel heel goed bezig. Ik snap heel goed dat het frustrerend is, maar aan de andere kant ben je pas 29. Je zal in de toekomst (als het lichamelijk en psychisch mogelijk is) nog lang zat moeten/kunnen werken. Met een beetje geluk kunnen ze je straks bij het UWV daar bij helpen! Ik gun het je in ieder geval wel.
Sylvana, ondanks het lange traject ben jij wel heel goed bezig. Ik snap heel goed dat het frustrerend is, maar aan de andere kant ben je pas 29. Je zal in de toekomst (als het lichamelijk en psychisch mogelijk is) nog lang zat moeten/kunnen werken. Met een beetje geluk kunnen ze je straks bij het UWV daar bij helpen! Ik gun het je in ieder geval wel.
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
quote:
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Geen idee eigenlijk. Voel me wel goed, maar ik heb ook het gevoel dat ik op geleende bowlingschoenen loop. Er zit een luchtje aan en ik kan ze zo moeten inleveren, mijn goed voelen is dus geleend en niet uit mezelf gekomen.quote:
Gefeliciteerd!
En hoe is het verder hier met iedereen?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-02-2016 23:27:58 ]
Wat weten jullie omtrent borderline en het heel erg terugtrekken en op jezelf willen zijn alsmede alle fysieke contact uit de weg gaan? Wat kan ik doen om iemand die hier last van heeft te helpen of te ondersteunen?
First of all, I'm not your friend.
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
Proberen een vertrouwensband op te bouwen. Ook als diegene zich terugtrekt toch af en toe een berichtje sturen bijvoorbeeld. Ik vind het dan zelf altijd fijn om te weten dat anderen er zijn en aan je denken.quote:
Wat weten jullie omtrent borderline en het heel erg terugtrekken en op jezelf willen zijn alsmede alle fysieke contact uit de weg gaan? Wat kan ik doen om iemand die hier last van heeft te helpen of te ondersteunen?
Ook dingen uit je eigen leven delen. Kunnen heel simpele dingen zijn, gewoon vertellen als je wat leuks gedaan hebt, of iets grappigs hebt meegemaakt.
Grenzen met betrekking tot fysiek contact respecteren!
Wauw wat ontzettend goed zeg, gefeliciteerd! Daar kun je echt trots op zijn en leuk dat je zoontje ook zo apetrots is!quote:
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Hier gaat het helaas niet zo goed
Ik heb gisteren behandelplanbespreking gehad om weer terug te gaan naar de deeltijd waar ik mee was gestopt na het ongeluk van mn vriend. Heb in augustus al aangegeven dat ik terug wilde, nou pas behandelplanbespreking gehad en ze weten nog niet eens wanneer ik kan beginnen
Heb tot de eerste week van januari wel individueel PMT gehad, maar dat hield daarna ook op omdat ik geopereerd wordt en ze het beter vonden dat ik stopte zodat mn PMT'ster en ik "los" van elkaar konden komen voor ik haar weer als therapeute in de deeltijd krijg. Maar nu zit ik dus al 5 weken helemaal zonder therapie en gaat het weer erg bergafwaarts
Zowel qua depressie als contact met anderen ( ruzie in een groepsapp gehad waar ik nu uit ben) en ik zeg weer veel afspraken af en isoleer mezelf steeds meer.
Ik had bijvoorbeeld van de week een voorlichtingsbijeenkomst over vrijwilligerswerk als taalcoach, maar had dat toch afgezegd
Over 2 weken begint de basistraining en ik kan opzich nog wel instromen. Maar nu twijfel ik toch opeens weer ontzettend, terwijl ik eerst heel enthousiast was...Ik probeer er wel tegen te vechten, maar het wordt steeds lastiger
Ook omdat ik de paar uur die ik wel uit bed ben op een dag meteen nuttig moet besteden van mezelf dan. Maar nu toch maar iedere dag proberen ook wat leuks te doen, voor het helemaal alleen maar somber en negatief is. Dus vanmiddag ingrediënten voor een cheesecake gekocht en dan ga ik die morgen bakken
Dus toch elke dag maar proberen wat lichtpuntjes te vinden en niet nog verder af te glijden dat ik die deeltijd weer op het spel zet omdat ik te depressief ben.
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 12-02-2016 20:33:00 ]
Bedankt! En ik afgelopen week ook nog te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor een fantastische baan met super goede vooruitzichten in de toekomst. Feeesttttt!!quote:
[..]
Wauw wat ontzettend goed zeg, gefeliciteerd! Daar kun je echt trots op zijn en leuk dat je zoontje ook zo apetrots is!
Hier gaat het helaas niet zo goed
Ik heb gisteren behandelplanbespreking gehad om weer terug te gaan naar de deeltijd waar ik mee was gestopt na het ongeluk van mn vriend. Heb in augustus al aangegeven dat ik terug wilde, nou pas behandelplanbespreking gehad en ze weten nog niet eens wanneer ik kan beginnen
Heb tot de eerste week van januari wel individueel PMT gehad, maar dat hield daarna ook op omdat ik geopereerd wordt en ze het beter vonden dat ik stopte zodat mn PMT'ster en ik "los" van elkaar konden komen voor ik haar weer als therapeute in de deeltijd krijg. Maar nu zit ik dus al 5 weken helemaal zonder therapie en gaat het weer erg bergafwaarts
Zowel qua depressie als contact met anderen ( ruzie in een groepsapp gehad waar ik nu uit ben) en ik zeg weer veel afspraken af en isoleer mezelf steeds meer.
Ik had bijvoorbeeld van de week een voorlichtingsbijeenkomst over vrijwilligerswerk als taalcoach, maar had dat toch afgezegd
Ik probeer er wel tegen te vechten, maar het wordt steeds lastiger
Ook omdat ik de paar uur die ik wel uit bed ben op een dag meteen nuttig moet besteden van mezelf dan. Maar nu toch maar iedere dag proberen ook wat leuks te doen, voor het helemaal alleen maar somber en negatief is. Dus vanmiddag ingrediënten voor een cheesecake gekocht en dan ga ik die morgen bakken
Dus toch elke dag maar proberen wat lichtpuntjes te vinden en niet nog verder af te glijden dat ik die deeltijd weer op het spel zet omdat ik te depressief ben.
Wat ontzettend balen dat het bij jou ineens minder gaat. Onduidelijkheid is ook echt killing... Zeker als het om jouw toekomst gaat. Weten ze daar ook dat het dit met jou doet?
Waarom weten ze nog niet wanneer je kan beginnen, wachtlijsten ofzo..?
Heb je de cheesecake nog gebakken? Misschien iemand uitnodigen om het op te komen eten?
Afzonderen en ruzie maken dat ken ik wel ja.. Heel lastige gevoelens als je in zo'n periode zit.
Over het vrijwilligerswerk. Heb je geen zin meer door de depressieve gevoelens of twijfel je of je het wel leuk genoeg vindt?
Dat is helemaal goed nieuws dan, gefeliciteerd!quote:Op zaterdag 13 februari 2016 20:07 schreef appelsap het volgende:
[..]
Bedankt! En ik afgelopen week ook nog te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor een fantastische baan met super goede vooruitzichten in de toekomst. Feeesttttt!!
Wat ontzettend balen dat het bij jou ineens minder gaat. Onduidelijkheid is ook echt killing... Zeker als het om jouw toekomst gaat. Weten ze daar ook dat het dit met jou doet?
Waarom weten ze nog niet wanneer je kan beginnen, wachtlijsten ofzo..?
Heb je de cheesecake nog gebakken? Misschien iemand uitnodigen om het op te komen eten?
Afzonderen en ruzie maken dat ken ik wel ja.. Heel lastige gevoelens als je in zo'n periode zit.
Over het vrijwilligerswerk. Heb je geen zin meer door de depressieve gevoelens of twijfel je of je het wel leuk genoeg vindt?
En ja idd wachtlijsten. En ja ik heb verteld wat het met me doet en dat het steeds slechter gaat hoe langer ik moet wachten, maar toen zei ze dat ik zo juist in de slachtofferrol ging zitten
En wbt dat vrijwilligerswerk, allebei. Ik wilde heel graag bij het project waarbij je thuis bij gezinnen de taalontwikkeling van kinderen gaat stimuleren. Maar dat project loopt helaas niet zo goed, dus nou is het dan met volwassenen en dat vind ik toch minder leuk.
Ik heb idd de cheesecake gebakken. Net een stukje gehad en hij is echt lekker
quote:
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Geweldig! Van harte gefeliciteerd!
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
En vandaag kreeg ik opeens een brief in de bus dat ik aanstaande dinsdag kan beginnen met de deeltijd! Eindelijk!
Het rooster en de therapeuten zijn nog hetzelfde als de vorige keer. Maar een nieuwe groep cliënten is toch altijd weer spannend. Ik hoop dat het een fijne groep is waar ik in word opgenomen. En dat ik een behandeling nou eindelijk eens kan afmaken ipv steeds voortijdig moet stopen. Zodat ik een keer verder kan met mn leven ipv alleen therapie.
Het rooster en de therapeuten zijn nog hetzelfde als de vorige keer. Maar een nieuwe groep cliënten is toch altijd weer spannend. Ik hoop dat het een fijne groep is waar ik in word opgenomen. En dat ik een behandeling nou eindelijk eens kan afmaken ipv steeds voortijdig moet stopen. Zodat ik een keer verder kan met mn leven ipv alleen therapie.
Dankje!quote:
Wat fijn dat er een plek voor je is Sylvana. Heel veel succes.
Fijn sylvana!! Succes dinsdag en ik hoop dat jij je daardoor ook weer snel wat prettiger gaat voelen.
Dankjequote:
Fijn sylvana!! Succes dinsdag en ik hoop dat jij je daardoor ook weer snel wat prettiger gaat voelen.
Vandaag gaat het opeens een stuk beter qua energie/stemming dan de afgelopen dagen. Alsof er door het nieuws van gisteren weer licht aan het eind van de tunnel te zien is ofzo
Na 1.5 dag kwam mn therapie vandaag al weer ten einde omdat er een kruisverband is ontdekt (ik heb online contact met iemand die familie is van een groepsgenootje) Dus ik zit weer thuis en moet nu wachten tot er in een andere groep plek is. Dus ik ben behoorlijk overstuur en overdonderd nu 
Want ik was zo blij dat ik eindelijk kon beginnen...
Want ik was zo blij dat ik eindelijk kon beginnen...
Zijn ze zo streng? Ik vind dat onzin, de kans is zo groot dat je op die manier een connectie met iemand in een groep hebt omdat je over het algemeen met mensen uit je eigen regio zit.quote:
Na 1.5 dag kwam mn therapie vandaag al weer ten einde omdat er een kruisverband is ontdekt (ik heb online contact met iemand die familie is van een groepsgenootje) Dus ik zit weer thuis en moet nu wachten tot er in een andere groep plek is. Dus ik ben behoorlijk overstuur en overdonderd nu
Hebben ze niet eerst aan jou en de groepsgenoot gevraagd of jullie het als probleem zien?
Bij de groep waarin ik zat was een meisje dat ik direct kende, van vrijwilligerswerk. Bovendien had ik bij haar vriendinnen in de klas gezeten en sprak ik die nog wel eens. Maar wij bleven beide in de groep, er werd geen punt van gemaakt. Er was mij gevraagd of ik het erg vond en haar waarschijnlijk ook. Ik weet niet wat er zou zijn gebeurd als een van ons wel had aangegeven het niet prettig te vinden, omdat we op dezelfde dag waren gestart. Eerlijk gezegd vond ik het niet fijn, maar ik zag het ook niet echt als een groot probleem.
Sowieso had bijna iedereen (volgens mij was ik de enige uitzondering) in die groep elkaar als vriend op Facebook
Ik vond dat raar. Zo waren er ook twee die samen gingen winkelen. Het mocht 'officieel' niet. Maar ook dat vond ik raar. Je kunt toch niet voor anderen gaan bepalen met wie ze om mogen gaan? Anyway, wat naar voor je dat je plotseling toch niet kan beginnen. Heb je enig idee hoe lang je nu weer moet wachten? En krijg je tot die tijd individuele gesprekken of helemaal niets?
Why are you wearing that stupid man suit?
Dankje voor je reactie. Ja dat is het juist, zij heeft er dus wel een probleem mee. Dus dan is het voor mij exit omdat ik nieuw ben en zij al maanden in de groep zit.quote:
[..]
Zijn ze zo streng? Ik vind dat onzin, de kans is zo groot dat je op die manier een connectie met iemand in een groep hebt omdat je over het algemeen met mensen uit je eigen regio zit.
Hebben ze niet eerst aan jou en de groepsgenoot gevraagd of jullie het als probleem zien?
Bij de groep waarin ik zat was een meisje dat ik direct kende, van vrijwilligerswerk. Bovendien had ik bij haar vriendinnen in de klas gezeten en sprak ik die nog wel eens. Maar wij bleven beide in de groep, er werd geen punt van gemaakt. Er was mij gevraagd of ik het erg vond en haar waarschijnlijk ook. Ik weet niet wat er zou zijn gebeurd als een van ons wel had aangegeven het niet prettig te vinden, omdat we op dezelfde dag waren gestart. Eerlijk gezegd vond ik het niet fijn, maar ik zag het ook niet echt als een groot probleem.
Sowieso had bijna iedereen (volgens mij was ik de enige uitzondering) in die groep elkaar als vriend op Facebook
Anyway, wat naar voor je dat je plotseling toch niet kan beginnen. Heb je enig idee hoe lang je nu weer moet wachten? En krijg je tot die tijd individuele gesprekken of helemaal niets?
Nee ik heb geen idee hoe lang ik met wachten nu en of er nu wel iets van overbrugging mogelijk is. Ik geloof dat in die andere groep een andere PMT-therapeute is. Dus misschien dat ik dan weer bij mn oude therapeute terecht kan waar ik vorige maand ben gestopt (omdat ik haar nu weer in groep zou hebben en we zo los konden komen van individuele relatie)
Hopelijk morgen meer duidelijkheid idd.
En wbt Facebook is de regel bij ons ook dat je elkaar niet mag toevoegen zolang 1 iemand nog in de groep zit en mag je idd ook niet individueel afspreken met elkaar. Ze zijn echt streng daarin ook.
Ah ja dan begrijp ik het enigszins. Ik hoop voor je dat je wel gauw vervangende hulp krijgt en dat je weer bij je oude PMT-therapeute terecht kunt.quote:
[..]
Dankje voor je reactie. Ja dat is het juist, zij heeft er dus wel een probleem mee. Dus dan is het voor mij exit omdat ik nieuw ben en zij al maanden in de groep zit.
Nee ik heb geen idee hoe lang ik met wachten nu en of er nu wel iets van overbrugging mogelijk is. Ik geloof dat in die andere groep een andere PMT-therapeute is. Dus misschien dat ik dan weer bij mn oude therapeute terecht kan waar ik vorige maand ben gestopt (omdat ik haar nu weer in groep zou hebben en we zo los konden komen van individuele relatie)
Hopelijk morgen meer duidelijkheid idd.
En wbt Facebook is de regel bij ons ook dat je elkaar niet mag toevoegen zolang 1 iemand nog in de groep zit en mag je idd ook niet individueel afspreken met elkaar. Ze zijn echt streng daarin ook.
Weet jij ook waarom die regels er zijn? Ik begrijp het namelijk niet.
Why are you wearing that stupid man suit?
Dankjewel en ja ze zeggen dat ze zo willen voorkomen dat je bondjes in de groep krijgt. Maar het is toch altijd al zo dat het beter met de 1 klikt dan met de ander. Dus groepjes krijg je toch wel. Maar ze zijn dan bang dat er toch over de groep gepraat wordt etc. Of dat je dan dingen met elkaar deelt die je in de groep moet delen volgens hun.quote:
[..]
Ah ja dan begrijp ik het enigszins. Ik hoop voor je dat je wel gauw vervangende hulp krijgt en dat je weer bij je oude PMT-therapeute terecht kunt.
Weet jij ook waarom die regels er zijn? Ik begrijp het namelijk niet.
Ik kreeg vandaag te horen dat de startende groep voor Vers training is wegbezuinigd. Mogelijk start er een nieuwe groep pas na de zomer. Lekker dan.
soooo, da's mooi!
Dat is ook balen zegquote:
Ik kreeg vandaag te horen dat de startende groep voor Vers training is wegbezuinigd. Mogelijk start er een nieuwe groep pas na de zomer. Lekker dan.
Wat moet je tot die tijd dan?
Stomme bezuinigingen, echt niet normaal meer
Mijn hoofdbehandelaar zou vandaag bellen maar heeft dat niet gedaan. Nog geen duidelijkheid dus
En morgen een gesprek wordt dus ook niet wat. Heel fijn hoor uit de groep gezet worden en dan aan je lot worden overgelaten
Als ze morgenmiddag nog niet heeft gebeld er maar weer zelf achteraan
Oké, ik vind het nog steeds onzinquote:
[..]
Dankjewel en ja ze zeggen dat ze zo willen voorkomen dat je bondjes in de groep krijgt. Maar het is toch altijd al zo dat het beter met de 1 klikt dan met de ander. Dus groepjes krijg je toch wel. Maar ze zijn dan bang dat er toch over de groep gepraat wordt etc. Of dat je dan dingen met elkaar deelt die je in de groep moet delen volgens hun.
Jij ook al zo'n tegenvallerquote:
Ik kreeg vandaag te horen dat de startende groep voor Vers training is wegbezuinigd. Mogelijk start er een nieuwe groep pas na de zomer. Lekker dan.
Waarin zal de nieuwe groep dan anders zijn?Dat is niet fijnquote:
[..]
Dat is ook balen zeg
Wat moet je tot die tijd dan?
Stomme bezuinigingen, echt niet normaal meer
Mijn hoofdbehandelaar zou vandaag bellen maar heeft dat niet gedaan. Nog geen duidelijkheid dus
En morgen een gesprek wordt dus ook niet wat. Heel fijn hoor uit de groep gezet worden en dan aan je lot worden overgelaten
Als ze morgenmiddag nog niet heeft gebeld er maar weer zelf achteraan
.
Why are you wearing that stupid man suit?
Bij de groepstherapie die ik hrb gehad was de reden dat er dan onderling dingen kunnen worden besproken die eigenlijk in de therapie horen en die dan een groot deel vd groep niet meekrijgt. Dan mist er een puzzelstuk, zeg maar.quote:
[..]
Dankjewel en ja ze zeggen dat ze zo willen voorkomen dat je bondjes in de groep krijgt. Maar het is toch altijd al zo dat het beter met de 1 klikt dan met de ander. Dus groepjes krijg je toch wel. Maar ze zijn dan bang dat er toch over de groep gepraat wordt etc. Of dat je dan dingen met elkaar deelt die je in de groep moet delen volgens hun.
@sylvana: wat een tegenvallers zo zeg
sterkte, hopelijk krijg je nog bericht voor t weekend.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Tot die tijd volg ik therapie één op één, zeg maar. Ik baal er ontzettend van. Krijg het idee alsof het allemaal niet meer gaat helpen of er nog toe gaat doen.quote:
[..]
Dat is ook balen zeg
Wat moet je tot die tijd dan?
Stomme bezuinigingen, echt niet normaal meer
Mijn hoofdbehandelaar zou vandaag bellen maar heeft dat niet gedaan. Nog geen duidelijkheid dus
En morgen een gesprek wordt dus ook niet wat. Heel fijn hoor uit de groep gezet worden en dan aan je lot worden overgelaten
Als ze morgenmiddag nog niet heeft gebeld er maar weer zelf achteraan
Lullig voor je dat je de groep uit bent gezet. Dat zoiets gebeurt...
soooo, da's mooi!
De groep zal niet anders zijn, ze hebben ijskoud personeel wegbezuinigd. Eerst zouden ze mij overzetten naar PsyQ, maar ook daar hebben ze een tekort ( lees geen behoefte ) aan bekwame mensen.quote:
[..]
Oké, ik vind het nog steeds onzin
[..]
Jij ook al zo'n tegenvaller
[..]
Dat is niet fijn
soooo, da's mooi!
Ik heb het goed verneukt, mijn leven heeft totaal geen balans meer. Moet mijn leven gaan veranderen maar weet nog niet hoe. Heb geen nergens meer zin in, heb ik een leuke dag waar ik echt mezelf kan zijn moet ik weer terug naar de dagen waar ik dat niet kan. Ik voel geen enkel band meer met deze wereld, alleen in fantasie kan ik mij volledig laten gaan. Het werkelijke leven is saai, ik besta maar. Het is alsof je je hele leven op water en brood leeft maar af en toe eens taart krijgt, zo nu en dan. Als je dan terug moet naar de water en brood dagen is alles klote.
Eigenlijk is het niet eens klote ik kan er prima op leven, maar toch zou ik liever willen dat het altijd taart was. Maja fuck it, ik had meer plezier vandaag in met een sponsje mijn thee-eieren schoon te schrobben dat ik heb als ik nu zou gaan gamen of zo. Maar ach morgen weer een dag.
Eigenlijk is het niet eens klote ik kan er prima op leven, maar toch zou ik liever willen dat het altijd taart was. Maja fuck it, ik had meer plezier vandaag in met een sponsje mijn thee-eieren schoon te schrobben dat ik heb als ik nu zou gaan gamen of zo. Maar ach morgen weer een dag.
Dankjulliewel nog
Ik heb na 2 weken een gesprek met mn eigen behandelaar gehad en toen is besloten dat ik dan maar naar een andere groep moet.
Kreeg ik vandaag een brief.
Ik heb 18 mei!!! pas gesprek met de behandelaar van de andere groep waar ik nu heen moet
Dus voordat ik dan echt kan beginnen duurt nog langer
Krijg in de tussentijd wel 1x in de week een overbruggingsgesprek met de socio van die groep. Maarja had toch echt gehoopt dat ik niet heel lang hoefde te wachten tot ik kon instromen, maar helaas dus
Argo hoe gaat het nou bij jou? Je laatste berichtje klonk niet erg goed
Ik heb na 2 weken een gesprek met mn eigen behandelaar gehad en toen is besloten dat ik dan maar naar een andere groep moet.
Kreeg ik vandaag een brief.
Ik heb 18 mei!!! pas gesprek met de behandelaar van de andere groep waar ik nu heen moet
Dus voordat ik dan echt kan beginnen duurt nog langer
Krijg in de tussentijd wel 1x in de week een overbruggingsgesprek met de socio van die groep. Maarja had toch echt gehoopt dat ik niet heel lang hoefde te wachten tot ik kon instromen, maar helaas dus
Argo hoe gaat het nou bij jou? Je laatste berichtje klonk niet erg goed
Psychologie bureaucratie.quote:
Dankjulliewel nog
Ik heb na 2 weken een gesprek met mn eigen behandelaar gehad en toen is besloten dat ik dan maar naar een andere groep moet.
Kreeg ik vandaag een brief.
Ik heb 18 mei!!! pas gesprek met de behandelaar van de andere groep waar ik nu heen moet
Dus voordat ik dan echt kan beginnen duurt nog langer
Krijg in de tussentijd wel 1x in de week een overbruggingsgesprek met de socio van die groep. Maarja had toch echt gehoopt dat ik niet heel lang hoefde te wachten tot ik kon instromen, maar helaas dus
Argo hoe gaat het nou bij jou? Je laatste berichtje klonk niet erg goed
Hmm beetje last van angstaanvallen. Het gaat ietsjes beter hoewel mijn situatie niet veel veranderd is. Dit hele leven ik kan het niet goed behappen. Er stroomt een soort van onzekerheid door dit leven. Een vorm van niet weten, dit en alle kleur die mijn stoornis uit het leven trekt. Wat is er nog? Nu heb ik daarover nagedacht maar het laat mijn hersenen smelten. Altijd heb ik geworsteld met mezelf en mijn incompetentie. Nu merk ik echter dat ik nergens goed in ben, lichamelijk en psychisch gehandicapt ben. Het doet me pijn dit te schrijven maar ik ben bang dat ik vuilnis ben. Een gefaalde wafel die je je hond niet eens geeft. Het doet best pijn om dit zo over mezelf te schrijven, maar veranderen kan ik het niet.
Waaruit blijkt dan volgens jou dat je nergens goed in bent?quote:
[..]
Psychologie bureaucratie.
Hmm beetje last van angstaanvallen. Het gaat ietsjes beter hoewel mijn situatie niet veel veranderd is. Dit hele leven ik kan het niet goed behappen. Er stroomt een soort van onzekerheid door dit leven. Een vorm van niet weten, dit en alle kleur die mijn stoornis uit het leven trekt. Wat is er nog? Nu heb ik daarover nagedacht maar het laat mijn hersenen smelten. Altijd heb ik geworsteld met mezelf en mijn incompetentie. Nu merk ik echter dat ik nergens goed in ben, lichamelijk en psychisch gehandicapt ben. Het doet me pijn dit te schrijven maar ik ben bang dat ik vuilnis ben. Een gefaalde wafel die je je hond niet eens geeft. Het doet best pijn om dit zo over mezelf te schrijven, maar veranderen kan ik het niet.
@Argo. Het klinkt allemaal erg depressief wat je nu schrijft. Probeer er eens over na te denken of het echt klopt dat je niks kan, niks waard bent en dat het niet meer goedkomt.
Ik ben de laatste die zal beweren dat het makkelijk is. Persoonlijkheidsproblematiek zit zo diep geworteld dat je niet zomaar van destructief gedrag afkomt. Voor iemand die aan zulke problemen lijdt, verandert het allemaal veel te langzaam en blijf je elke keer weer tegen dezelfde problemen aanlopen. Maar de meeste mensen kunnen wel veranderen en stukje bij beetje zal je kwaliteit van leven toch toenemen. Je moet alleen geduld hebben.
Probeer ook ondanks dat het allemaal zo frustrerend voelt het toch positiever te benaderen. Wanneer je in de negatieve modus blijft hangen, vreet dat bij jou veel energie. Het is veel moeilijker om dingen te doen wanneer je tegen jezelf blijft zeggen dat het toch niet gaat veranderen of dat je het toch niet kan. En wanneer het moeilijker is, geef je het ook sneller op en is het opnieuw bevestigend voor je negatieve zelfbeeld. Dit betekent niet dat je kromme bananen moet rechtbuigen en moet ontkennen dat je problemen hebt. Maar mensen die succes hebben in het leven, benaderen dingen vaak lichter en positiever en gaan bij zichzelf er vanuit dat dingen hen wel lukken. Probeer daarvan te leren.
En de psychische hulpverlening biedt idd vaak niet voldoende. Ik weet hoe frustrerend dat is, maar blijf zoeken naar wie of wat je wel helpt, want je bent niet de enige op de hele wereld met problemen en er zijn mensen die weten hoe je eruit kan komen.
Ik ben de laatste die zal beweren dat het makkelijk is. Persoonlijkheidsproblematiek zit zo diep geworteld dat je niet zomaar van destructief gedrag afkomt. Voor iemand die aan zulke problemen lijdt, verandert het allemaal veel te langzaam en blijf je elke keer weer tegen dezelfde problemen aanlopen. Maar de meeste mensen kunnen wel veranderen en stukje bij beetje zal je kwaliteit van leven toch toenemen. Je moet alleen geduld hebben.
Probeer ook ondanks dat het allemaal zo frustrerend voelt het toch positiever te benaderen. Wanneer je in de negatieve modus blijft hangen, vreet dat bij jou veel energie. Het is veel moeilijker om dingen te doen wanneer je tegen jezelf blijft zeggen dat het toch niet gaat veranderen of dat je het toch niet kan. En wanneer het moeilijker is, geef je het ook sneller op en is het opnieuw bevestigend voor je negatieve zelfbeeld. Dit betekent niet dat je kromme bananen moet rechtbuigen en moet ontkennen dat je problemen hebt. Maar mensen die succes hebben in het leven, benaderen dingen vaak lichter en positiever en gaan bij zichzelf er vanuit dat dingen hen wel lukken. Probeer daarvan te leren.
En de psychische hulpverlening biedt idd vaak niet voldoende. Ik weet hoe frustrerend dat is, maar blijf zoeken naar wie of wat je wel helpt, want je bent niet de enige op de hele wereld met problemen en er zijn mensen die weten hoe je eruit kan komen.
Eindelijk is het zo ver. M'n psych had voorzichtig gepolst of ik nog mocht instromen in een beginnende groep van Vers training bij het GGZ in m'n eigen woonplaats. Het licht sprong op groen (ze waren begonnen op 15 maart) en komende dinsdag heb ik m'n eerste dag dat ik mee mag doen. Ben zeer benieuwd. Gelukkig zijn het allemaal mensen van mijn eigen leeftijd.
Gelukkig zijn het allemaal mensen van mijn eigen leeftijd.
soooo, da's mooi!
Wat fijn! Veel succes!quote:
Eindelijk is het zo ver. M'n psych had voorzichtig gepolst of ik nog mocht instromen in een beginnende groep van Vers training bij het GGZ in m'n eigen woonplaats. Het licht sprong op groen (ze waren begonnen op 15 maart) en komende dinsdag heb ik m'n eerste dag dat ik mee mag doen. Ben zeer benieuwd.
Hier ook goed nieuws wat dat betreft, ik kan 4 april al beginnen met de andere deeltijd groep
Dank je.quote:
[..]
Wat fijn! Veel succes!
Hier ook goed nieuws wat dat betreft, ik kan 4 april al beginnen met de andere deeltijd groep
Aan de ene kant heb ik er erg veel zin in, maar aan de andere kant vind ik het ook wel weer eng worden. Het komt nu wel erg dichtbij. Weet niet zo goed wat ik nu moet verwachten. Fijn om te horen dat je nu met een andere groep mag meedraaien. Jij ook veel succes!
soooo, da's mooi!
Nou, welkom. Ik ga dat traject net in.....quote:
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier en hoop hier steun en begrip te vinden!
Na 2 jaar vol met testen en gesprekken met de GGZ is nu eindelijk duidelijk geworden waar ik last van heb.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornissen en psychosen.
Die onzin gaat me ondertussen mijn baan kosten... niet dat ik er een keus in heb, maar toch.
Sterkte man vieze kutzooi dat het is.quote:
[..]
Nou, welkom. Ik ga dat traject net in.....
Die onzin gaat me ondertussen mijn baan kosten... niet dat ik er een keus in heb, maar toch.
Ik sta op dit moment (na 9 maanden wachten) op een wachtlijst van 5 maanden.
Jullie tips om de tijd door te komen?;).
Kheb een ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen.
Jullie tips om de tijd door te komen?;).
Kheb een ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen.
Tuinieren. Geeft een hoop zelfvoldoening.quote:
Ik sta op dit moment (na 9 maanden wachten) op een wachtlijst van 5 maanden.
Jullie tips om de tijd door te komen?;).
Kheb een ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen.
soooo, da's mooi!
Dankje nog! Hoe gaat het bij jou met je VERS-training nu, al een beetje gewend?quote:
[..]
Dank je.
Fijn om te horen dat je nu met een andere groep mag meedraaien. Jij ook veel succes!
Hier gaat het goed! Ik ben inmiddels 2 weken bezig in mijn nieuwe groep op therapie en ik voel me al aardig op mijn gemak
De groep is echt fijn dus dat helpt me echt heel erg om al dingen te delen, goed mee te doen etc. Dus ipv de kat uit de boom te kijken en veel te vermijden doe ik gewoon goed mee en zet ik zelfs al stapjes Wat rot dat je nog zolang moet wachten!quote:
Ik sta op dit moment (na 9 maanden wachten) op een wachtlijst van 5 maanden.
Jullie tips om de tijd door te komen?;).
Kheb een ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen.
Ik heb zelf ook heel veel moeten wachten tussen behandelingen door. Het belangrijkste is dat je een dagstructuur volhoudt. Dus elke dag op een normale tijd opstaan, ook al heb je verder geen afspraken. Maar zoek een hobby, zorg dat afspraken bij instanties 's ochtends zijn zodat je wat hebt om uit bed te komen, probeer toch af te spreken met vrienden/familie, ga een eind wandelen/fietsen/tuinieren, naar de bibliotheek oid. Je moet jezelf echt bezig zien te houden want als je de hele dag in bed en op de bank gaat hangen dan gaat het echt snel in een neerwaartse spiraal is mijn ervaring
Ik zit inmiddels in m'n derde week en begin het steeds leuker te vinden. Groep is gezellig, psychologen weten waar ze over praten. Kans is groot dat ik de rit uit ga zitten.quote:
[..]
Dankje nog! Hoe gaat het bij jou met je VERS-training nu, al een beetje gewend?
Hier gaat het goed! Ik ben inmiddels 2 weken bezig in mijn nieuwe groep op therapie en ik voel me al aardig op mijn gemak
Fijn om te horen dat het bij jou ook zo goed gaat.
Je doet het prima!
soooo, da's mooi!
Mooi dat het bij jou ook zo goed gaat! Inmiddels zijn we al weer heel wat weken verderquote:
[..]
Ik zit inmiddels in m'n derde week en begin het steeds leuker te vinden. Groep is gezellig, psychologen weten waar ze over praten. Kans is groot dat ik de rit uit ga zitten.
Fijn om te horen dat het bij jou ook zo goed gaat.
Hoe lang duurde het bij jou ook al weer?
Ik heb al 6 van de 18 weken gehad, niet normaal hoe snel het gaat!
Maar het gaat nog steeds goed, al is het wel erg heftig nu ik echt veel begin te delen en ook veel meer emoties voel. Dat is aan de ene kant natuurlijk goed, maar aan de andere kant maakt het het ook wel extra zwaar soms
Er gebeurt helaas privé ook van alles waardoor het extra heftig is. Maar wel fijn dat ik daar nu dan bij therapie over kan delen en steun bij kan krijgen. Nu nog leren om dat ook zelf te vragen en te accepteren, want dat vind ik soms wel moeilijk. Ben toch gewend om alles alleen te doen.
Maar ik vind deze groep wel echt superfijn omdat hij zo gestructureerd is qua schematherapie. Dus achteraf misschien toch maar beter dat ik nu deze groep doe ipv die andere.
Hoe is het het met de rest?
Ik zit nu alweer in m'n achtste week en het gaat redelijk. Vind het van tijd tot tijd nog weleens lastig om alle opdrachten (huiswerk) te maken. Het valt mij wel op dat er veel mensen tussen zitten die echt een 'anger managment ' probleem hebben terwijl ik dat niet heb. Ik begin wel steeds meer dingen te relativeren en dat zegt al heel wat. Veel dingen zijn in het echt niet zo erg als dat ze altijd in je hoofd blijken te zijn.quote:
[..]
Mooi dat het bij jou ook zo goed gaat! Inmiddels zijn we al weer heel wat weken verder
Hoe lang duurde het bij jou ook al weer?
Ik heb al 6 van de 18 weken gehad, niet normaal hoe snel het gaat!
Maar het gaat nog steeds goed, al is het wel erg heftig nu ik echt veel begin te delen en ook veel meer emoties voel. Dat is aan de ene kant natuurlijk goed, maar aan de andere kant maakt het het ook wel extra zwaar soms
Er gebeurt helaas privé ook van alles waardoor het extra heftig is. Maar wel fijn dat ik daar nu dan bij therapie over kan delen en steun bij kan krijgen. Nu nog leren om dat ook zelf te vragen en te accepteren, want dat vind ik soms wel moeilijk. Ben toch gewend om alles alleen te doen.
Maar ik vind deze groep wel echt superfijn omdat hij zo gestructureerd is qua schematherapie. Dus achteraf misschien toch maar beter dat ik nu deze groep doe ipv die andere.
Hoe is het het met de rest?
Goed om te horen dat je het in je huidige groep zo fijn hebt. Zo zie je maar weer dat een gemotiveerde groep een hoop met je kan doen. Wel jammer dat het privé niet lekker gaat, hopelijk trekt dat weer bij.
soooo, da's mooi!
Ik heb ook ontwijkend. Ken geen mensen die dat hebben. Waar loop jij tegenaan? Ik zelf vind het moeilijk om mensen te ontmoeten. En dan de eerste tijd. Ben ook gevoeligquote:
Ik sta op dit moment (na 9 maanden wachten) op een wachtlijst van 5 maanden.
Jullie tips om de tijd door te komen?;).
Kheb een ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen.
FOK! is net een groot tijdschrift
Heey,quote:
[..]
Ik heb ook ontwijkend. Ken maar bijna geen mensen die dat hebben. Waar loop jij tegenaan? Ik zelf vind het moeilijk om mensen te ontmoeten. En dan de eerste tijd. Ben ook gevoelig
Leuk dat je iets stuurt. Eerste contact vind je lastig?
Ik heb soms last met sociaal contact, naar buiten gaan, een eigen identiteit hebben, emoties herkennen. En soms helemaal niet, gaat het juist weer heel goed, lijkt het alsof ik nergens last van heb.
Ja. Vooral de eerste tijd. Alsof ik moet 'wennen' aan mensen.quote:
[..]
Heey,
Leuk dat je iets stuurt. Eerste contact vind je lastig?
Ik heb soms last met sociaal contact, naar buiten gaan, een eigen identiteit hebben, emoties herkennen. En soms helemaal niet, gaat het juist weer heel goed, lijkt het alsof ik nergens last van heb.
Ja ik ook naar buiten gaan, en ik me ook alsof ik nog niet weet wie ik echt ben.
Hoe heb jij ermee om leren gaan?
FOK! is net een groot tijdschrift
Hoe oud ben je?quote:
[..]
Ja. Vooral de eerste tijd. Alsof ik moet 'wennen' aan mensen.
Ja ik ook naar buiten gaan, en ik me ook alsof ik nog niet weet wie ik echt ben.
Hoe heb jij ermee om leren gaan?
Ik weet nu wanneer ik kan beginnen met behandeling, over 1,5e maand. Dus het valt mee. Ik hoop eigenlijk dat ik gefixt wordt
. Anders hoeft het wat mij betreft eigenlijk niet meer:p.Tijdens de wachttijd heb ik langzaam aan mensen gevonden waar ik het aan verteld heb, waarbij sommigen het snapten of me in ieder geval het beste toewensten. Dat was fijn.
Verder probeer ik op dit moment goed te doorgronden wat voor mij mijn blokkades zijn.
Over het algemeen zit ik periodes dagen binnen en soms gaat het veel beter en onderneem ik dingen. Ik woon alleen, dus dat maakt me soms wel eenzaam.
[ Bericht 2% gewijzigd door OliverNelsonRemix op 18-05-2016 10:57:11 ]
ik weet niet of het specifiek een stoornis is maar maak moeilijk contact met mensen.
mijn vertrouwen in mensen is zo hard gedeukt.
mijn vertrouwen in mensen is zo hard gedeukt.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
In principe is social anxiety niet hetzelfde als een persoonlijkheidsstoornis, maar het kan wel een gevolg zijn.quote:
ik weet niet of het specifiek een stoornis is maar maak moeilijk contact met mensen.
mijn vertrouwen in mensen is zo hard gedeukt.
Je hebt hiervoor nooit hulp gehad?
Ik ben 26. En jij?quote:
[..]
Hoe oud ben je?
Ik weet nu wanneer ik kan beginnen met behandeling, over 1,5e maand. Dus het valt mee. Ik hoop eigenlijk dat ik gefixt wordt
Tijdens de wachttijd heb ik langzaam aan mensen gevonden waar ik het aan verteld heb, waarbij sommigen het snapten of me in ieder geval het beste toewensten. Dat was fijn.
Verder probeer ik op dit moment goed te doorgronden wat voor mij mijn blokkades zijn.
Over het algemeen zit ik periodes dagen binnen en soms gaat het veel beter en onderneem ik dingen. Ik woon alleen, dus dat maakt me soms wel eenzaam.
Welke behandeling krijg je? Maar je moet jezelf ook de tijd geven om te wennen aan de behandelaar.
Dat alleen zitten herken ik. Heb je overdag wel hobby's en dergelijke want haal uit de context dat je niet werkt?
FOK! is net een groot tijdschrift
Nee dat klopt. Ik probeer mezelf bezig te houden. Kheb een chatroom gevonden met anderen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Dat scheelt wel. Het is heel fijn om mensen te spreken die je klachten herkennen.quote:
[..]
Ik ben 26. En jij?
Welke behandeling krijg je? Maar je moet jezelf ook de tijd geven om te wennen aan de behandelaar.
Dat alleen zitten herken ik. Heb je overdag wel hobby's en dergelijke want haal uit de context dat je niet werkt?
Ik krijg schematherapie. Net als anderen in dit topic zag ik net. Ik heb me al behoorlijk ingelezen en heb er goed vertrouwen in dat dit mij kan helpen. Ben 28 trouwens.
Hoe vind je het om op internet je verhaal te doen?
Ja dat snap ik. Fijn dat je mensen hebt gevonden waarmee je kan praten.quote:
[..]
Nee dat klopt. Ik probeer mezelf bezig te houden. Kheb een chatroom gevonden met anderen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Dat scheelt wel. Het is heel fijn om mensen te spreken die je klachten herkennen.
Ik krijg schematherapie. Net als anderen in dit topic zag ik net. Ik heb me al behoorlijk ingelezen en heb er goed vertrouwen in dat dit mij kan helpen. Ben 28 trouwens.
Hoe vind je het om op internet je verhaal te doen?
Oh schematherapie ken ik niet maar schijnt goed te helpen.
Oh 28 scheelt bijna niks met mij dus.
Ja, ik vind het wel spannend aan de ene kant maar je bent hier vrij anoniem dat scheelt.
Hoe ervaar jij het verhaal doen hier?
FOK! is net een groot tijdschrift
Vooral in het begin vond ik het heel lastig. En ben me nog altijd heel erg bewust van wat ik wel en niet deel. Maar stapje voor stapje komt daar wel steeds meer bij. Zoals mijn leeftijd bijvoorbeeld:P.
De mensen hier zijn niet altijd even 'considerate'. In de algemene topics worden er best veel harde opmerkingen gemaakt. Maar er zijn ook veel mensen waar ik heel veel aan gehad heb.
De mensen hier zijn niet altijd even 'considerate'. In de algemene topics worden er best veel harde opmerkingen gemaakt. Maar er zijn ook veel mensen waar ik heel veel aan gehad heb
.
Ja , dat is wel zo. Hier is het toch minder vind ik zelf maja. Blijft toch achter een beeldschermquote:
Vooral in het begin vond ik het heel lastig. En ben me nog altijd heel erg bewust van wat ik wel en niet deel. Maar stapje voor stapje komt daar wel steeds meer bij. Zoals mijn leeftijd bijvoorbeeld:P.
De mensen hier zijn niet altijd even 'considerate'. In de algemene topics worden er best veel harde opmerkingen gemaakt. Maar er zijn ook veel mensen waar ik heel veel aan gehad heb
FOK! is net een groot tijdschrift
Nouja, je kunt me ook een PM sturen, als je je daar goed bij voelt. Dan vind ik het ook wel makkelijker om te vertellen hoe mijn situatie is:p.quote:
[..]
Ja , dat is wel zo. Hier is het toch minder vind ik zelf maja. Blijft toch achter een beeldscherm
Krijg je op dit moment therapie?
Ja is goed. Ook omdat het op slowchatten lijkt :pquote:
[..]
Nouja, je kunt me ook een PM sturen, als je je daar goed bij voelt. Dan vind ik het ook wel makkelijker om te vertellen hoe mijn situatie is:p.
Krijg je op dit moment therapie?
FOK! is net een groot tijdschrift
Kun je replyen?quote:
PM lukt me niet. Hij verstuurd hem niet
quote:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het maakt niet uit hoe je het beestje noemt; als je een probleem hebt, heb je een probleem.quote:
ik weet niet of het specifiek een stoornis is maar maak moeilijk contact met mensen.
mijn vertrouwen in mensen is zo hard gedeukt.
In welke zin zou je ermee geholpen willen en/of kunnen worden?
Gisteren mijn eerste evaluatie al gehad
Toen ik aan de beurt was moest ik eerst zelf vertellen hoe ik het vind gaan. Dus verteld dat ik de eerste 8 weken echt heel snel vond gaan, dat ik me al heel snel vertrouwd voelde in de groep, dat ik het heel fijn vond hoe ze me vorige week (na een incident waar ik hier niet over uitwijd) steunden, ook al voelde het nog erg onwennig om die steun te krijgen en dat ik echt op de juiste plek zit nu.
Daarna gingen mn groepsgenoten om de beurt vertellen wat zij van me vonden. Ze vinden me gelukkig een fijne groepsgenoot, ze vinden me slim, kan goed uit mn woorden komen. Ze zeiden dat ik hard werk en al goed mijn ruimte inneem ( al mag het soms nog wel wat eerder/langer)
Ze vinden dat ik me al goed kwetsbaar heb opgesteld, dat ik al veel gedeeld heb, open ben, en dat mensen zich ook bij mij vertrouwd voelen.
Als opbouwende feedback kreeg ik dat ik mezelf wel meer waardering mag geven, minder gestructureerd mag worden (controle loslaten), dat ik liever voor mezelf mag zijn, minder veeleisend, meer voor mezelf mag opkomen, meer trots op mezelf mag zijn, mijn boosheid meer naar anderen mag uiten ipv alleen boos op mezelf zijn, de theorie in de praktijk moet omzetten en dat ik meer gebruik van de groep mag maken nog.
Vanuit de therapeuten kreeg ik te horen dat ik goed geland ben in de groep, dat ik goede vragen stel en dat ze tevreden zijn met de vooruitgang.
En ze hadden nog besproken over EMDR, omdat ik bepaalde trauma's toch nog niet goed verwerk lijk te hebben. Maar ze willen eerst nog wat anders proberen. Er is namelijk ook een E-health module waarbij je schrijfopdrachten krijgt om dingen te verwerken. Dat is wel E-health, maar wel met een psycholoog die ook in onze groep een blok deed ( gisteren nam ze alleen afscheid) Dus binnenkort heb ik dan met haar een gesprek en hoor ik er meer over. Dus ik weet nu nog niet echt wat ik er van moet vinden, omdat ik niet weet wat het precies inhoudt.
Maar de evaluatie viel me gelukkig heel erg mee en ik heb geen hele verrassende dingen gehoord. Ik was wel echt opgelucht toen het achter de rug was. Het gaat dus heel goed, maar er zijn ook nog wel genoeg dingen om aan te werken dus
Terwijl de groep feedback gaf mocht je niet reageren en dat was wel goed in mijn geval, omdat ik anders al snel in de verdediging schiet. En ik ben daarna niet bestraffend naar mezelf geweest
Misschien heeft het gewoon zo moeten zijn dat ik uit die andere groep gegooid ben toen
Toen ik aan de beurt was moest ik eerst zelf vertellen hoe ik het vind gaan. Dus verteld dat ik de eerste 8 weken echt heel snel vond gaan, dat ik me al heel snel vertrouwd voelde in de groep, dat ik het heel fijn vond hoe ze me vorige week (na een incident waar ik hier niet over uitwijd) steunden, ook al voelde het nog erg onwennig om die steun te krijgen en dat ik echt op de juiste plek zit nu.
Daarna gingen mn groepsgenoten om de beurt vertellen wat zij van me vonden. Ze vinden me gelukkig een fijne groepsgenoot, ze vinden me slim, kan goed uit mn woorden komen. Ze zeiden dat ik hard werk en al goed mijn ruimte inneem ( al mag het soms nog wel wat eerder/langer)
Ze vinden dat ik me al goed kwetsbaar heb opgesteld, dat ik al veel gedeeld heb, open ben, en dat mensen zich ook bij mij vertrouwd voelen.
Als opbouwende feedback kreeg ik dat ik mezelf wel meer waardering mag geven, minder gestructureerd mag worden (controle loslaten), dat ik liever voor mezelf mag zijn, minder veeleisend, meer voor mezelf mag opkomen, meer trots op mezelf mag zijn, mijn boosheid meer naar anderen mag uiten ipv alleen boos op mezelf zijn, de theorie in de praktijk moet omzetten en dat ik meer gebruik van de groep mag maken nog.
Vanuit de therapeuten kreeg ik te horen dat ik goed geland ben in de groep, dat ik goede vragen stel en dat ze tevreden zijn met de vooruitgang.
En ze hadden nog besproken over EMDR, omdat ik bepaalde trauma's toch nog niet goed verwerk lijk te hebben. Maar ze willen eerst nog wat anders proberen. Er is namelijk ook een E-health module waarbij je schrijfopdrachten krijgt om dingen te verwerken. Dat is wel E-health, maar wel met een psycholoog die ook in onze groep een blok deed ( gisteren nam ze alleen afscheid) Dus binnenkort heb ik dan met haar een gesprek en hoor ik er meer over. Dus ik weet nu nog niet echt wat ik er van moet vinden, omdat ik niet weet wat het precies inhoudt.
Maar de evaluatie viel me gelukkig heel erg mee en ik heb geen hele verrassende dingen gehoord. Ik was wel echt opgelucht toen het achter de rug was. Het gaat dus heel goed, maar er zijn ook nog wel genoeg dingen om aan te werken dus
Terwijl de groep feedback gaf mocht je niet reageren en dat was wel goed in mijn geval, omdat ik anders al snel in de verdediging schiet. En ik ben daarna niet bestraffend naar mezelf geweest
Misschien heeft het gewoon zo moeten zijn dat ik uit die andere groep gegooid ben toen
Lekker dan, intake gesprek pas 23 augustus. En dat al na 9 weken wachttijd tot ze contact op namen. En ik wil zo graag weten wtf er nou aan de hand is.
Bizar. Ik kon na 2 weken al terecht.quote:
Lekker dan, intake gesprek pas 23 augustus. En dat al na 9 weken wachttijd tot ze contact op namen. En ik wil zo graag weten wtf er nou aan de hand is.
Hangt er van af wat zo'n terugval inhoudt lijkt me. Misschien helpt in je eentje een stuk wandelen in een rustige omgeving, of hard rennen of sporten om wat spanning kwijt te raken. Daar heb je bijna altijd wel de mogelijkheid toe. Tenzij je lichaam iets mankeert.quote:
Goed bezigquote:
Gisteren mijn eerste evaluatie al gehad
Toen ik aan de beurt was moest ik eerst zelf vertellen hoe ik het vind gaan. Dus verteld dat ik de eerste 8 weken echt heel snel vond gaan, dat ik me al heel snel vertrouwd voelde in de groep, dat ik het heel fijn vond hoe ze me vorige week (na een incident waar ik hier niet over uitwijd) steunden, ook al voelde het nog erg onwennig om die steun te krijgen en dat ik echt op de juiste plek zit nu.
Daarna gingen mn groepsgenoten om de beurt vertellen wat zij van me vonden. Ze vinden me gelukkig een fijne groepsgenoot, ze vinden me slim, kan goed uit mn woorden komen. Ze zeiden dat ik hard werk en al goed mijn ruimte inneem ( al mag het soms nog wel wat eerder/langer)
Ze vinden dat ik me al goed kwetsbaar heb opgesteld, dat ik al veel gedeeld heb, open ben, en dat mensen zich ook bij mij vertrouwd voelen.
Als opbouwende feedback kreeg ik dat ik mezelf wel meer waardering mag geven, minder gestructureerd mag worden (controle loslaten), dat ik liever voor mezelf mag zijn, minder veeleisend, meer voor mezelf mag opkomen, meer trots op mezelf mag zijn, mijn boosheid meer naar anderen mag uiten ipv alleen boos op mezelf zijn, de theorie in de praktijk moet omzetten en dat ik meer gebruik van de groep mag maken nog.
Vanuit de therapeuten kreeg ik te horen dat ik goed geland ben in de groep, dat ik goede vragen stel en dat ze tevreden zijn met de vooruitgang.
En ze hadden nog besproken over EMDR, omdat ik bepaalde trauma's toch nog niet goed verwerk lijk te hebben. Maar ze willen eerst nog wat anders proberen. Er is namelijk ook een E-health module waarbij je schrijfopdrachten krijgt om dingen te verwerken. Dat is wel E-health, maar wel met een psycholoog die ook in onze groep een blok deed ( gisteren nam ze alleen afscheid) Dus binnenkort heb ik dan met haar een gesprek en hoor ik er meer over. Dus ik weet nu nog niet echt wat ik er van moet vinden, omdat ik niet weet wat het precies inhoudt.
Maar de evaluatie viel me gelukkig heel erg mee en ik heb geen hele verrassende dingen gehoord. Ik was wel echt opgelucht toen het achter de rug was. Het gaat dus heel goed, maar er zijn ook nog wel genoeg dingen om aan te werken dus
Terwijl de groep feedback gaf mocht je niet reageren en dat was wel goed in mijn geval, omdat ik anders al snel in de verdediging schiet. En ik ben daarna niet bestraffend naar mezelf geweest
Misschien heeft het gewoon zo moeten zijn dat ik uit die andere groep gegooid ben toen
Waarvan is het een intake? Voor een onderzoek? Of een specifieke behandeling? Want als het dat eerste is, kan het best zijn dat je daarna weer op een wachtlijst komt voor behandeling.quote:
Lekker dan, intake gesprek pas 23 augustus. En dat al na 9 weken wachttijd tot ze contact op namen. En ik wil zo graag weten wtf er nou aan de hand is.
Why are you wearing that stupid man suit?
Intake persoonlijkheidsstoornissen bij Altrecht. Ik weet het niet precies. Ik weet alleen dat wanneer het gebeurt ik iemand tot op het bot verbaal afzaag, zonder dat ik het zelf door heb. Daarna ga ik vrolijk verder, heb ik niks door 2-3 dagen lang en dan besef ik ineens wat ik nu eigenlijk gedaan heb.quote:
[..]
Hangt er van af wat zo'n terugval inhoudt lijkt me. Misschien helpt in je eentje een stuk wandelen in een rustige omgeving, of hard rennen of sporten om wat spanning kwijt te raken. Daar heb je bijna altijd wel de mogelijkheid toe. Tenzij je lichaam iets mankeert.
[..]
Goed bezig
[..]
Waarvan is het een intake? Voor een onderzoek? Of een specifieke behandeling? Want als het dat eerste is, kan het best zijn dat je daarna weer op een wachtlijst komt voor behandeling.
En het maakt geen hol uit of je nu een vreemde, een goede vriend, of familie bent. En het is iets van de laatste tijd en ik heb geen idee hoe ik het stopzet. Ondertussen hebben mijn moeder, vrienden die me opvangen, mijn directe chef en de directeur en de HR manager op mijn werk de volle laag gekregen. Ik kan het niet uitleggen........... en het is hartstikke eng. Maar als ik rustig ben ben ik gewoon mezelf en zie je niks. Dus niemand begrijpt het of wil het begrijpen...
Hoi Sander,quote:
[..]
Intake persoonlijkheidsstoornissen bij Altrecht. Ik weet het niet precies. Ik weet alleen dat wanneer het gebeurt ik iemand tot op het bot verbaal afzaag, zonder dat ik het zelf door heb. Daarna ga ik vrolijk verder, heb ik niks door 2-3 dagen lang en dan besef ik ineens wat ik nu eigenlijk gedaan heb.
En het maakt geen hol uit of je nu een vreemde, een goede vriend, of familie bent. En het is iets van de laatste tijd en ik heb geen idee hoe ik het stopzet. Ondertussen hebben mijn moeder, vrienden die me opvangen, mijn directe chef en de directeur en de HR manager op mijn werk de volle laag gekregen. Ik kan het niet uitleggen........... en het is hartstikke eng. Maar als ik rustig ben ben ik gewoon mezelf en zie je niks. Dus niemand begrijpt het of wil het begrijpen...
Wat heftig en vervelend dat je zo lang moet wachten.
Bij mij heeft het ook onredelijk lang geduurd. Echt verschrikkelijk naar.
Neem deze tijd in ieder geval om na te gaan wat er nou precies gebeurt.
Ik heb zelf last gehad van paniek aanvallen en dan heb je dus hetzelfde. Gewoon geen idee wat er gebeurt en achteraf ook niet.
Wellicht kun je eens inlezen wat borderline is, want daar lijkt het op.
Wat bedoel je met 'niemand wil het begrijpen?'.
Denk je dat de oorzaak in je jeugd ligt?
Ik heb je even een DM gestuurd.quote:
[..]
Intake persoonlijkheidsstoornissen bij Altrecht. Ik weet het niet precies. Ik weet alleen dat wanneer het gebeurt ik iemand tot op het bot verbaal afzaag, zonder dat ik het zelf door heb. Daarna ga ik vrolijk verder, heb ik niks door 2-3 dagen lang en dan besef ik ineens wat ik nu eigenlijk gedaan heb.
En het maakt geen hol uit of je nu een vreemde, een goede vriend, of familie bent. En het is iets van de laatste tijd en ik heb geen idee hoe ik het stopzet. Ondertussen hebben mijn moeder, vrienden die me opvangen, mijn directe chef en de directeur en de HR manager op mijn werk de volle laag gekregen. Ik kan het niet uitleggen........... en het is hartstikke eng. Maar als ik rustig ben ben ik gewoon mezelf en zie je niks. Dus niemand begrijpt het of wil het begrijpen...
Het antwoord op vraag 2 weet ik wel zeker. Ik heb zeg maar mezelf een beetje opgevoed. Maar antwoord op vraag 1: Wat denk je dat er gebeurt als je tekeer gaat tegen je directeur en die gast zit in superveel commitee's, buurtverenigingen, volgens mij de gemeenteraad... en dan zat ik ook nog eens in de ondernemingsraad van het bedrijf. Daar heb ik me nu dus even uit terug getrokken. Maar al die shit helpt de situatie nou niet echt. En ondanks dat ik er al 10 jaar werk heb ik me nou ook niet echt geliefd gemaakt de laatste tijd.quote:
[..]
Hoi Sander,
Wat heftig en vervelend dat je zo lang moet wachten.
Bij mij heeft het ook onredelijk lang geduurd. Echt verschrikkelijk naar.
Neem deze tijd in ieder geval om na te gaan wat er nou precies gebeurt.
Ik heb zelf last gehad van paniek aanvallen en dan heb je dus hetzelfde. Gewoon geen idee wat er gebeurt en achteraf ook niet.
Wellicht kun je eens inlezen wat borderline is, want daar lijkt het op.
Wat bedoel je met 'niemand wil het begrijpen?'.
Denk je dat de oorzaak in je jeugd ligt?
Ondertussen probeer ik zoveel mogelijk dingen te doen die ik leuk vind, maar ja weinig vrienden, de dingen die ik echt leuk vind zijn redelijk prijzig, en ik heb echt super veel moeite sociale contacten aan te gaan.
Hier nog leven in de brouwerij.
Hier gaat het wel maar ik ga echt rust nodig hebben. De buitenwereld is zwaar.
[ Bericht 59% gewijzigd door #ANONIEM op 26-05-2016 19:18:53 ]
Hier gaat het wel maar ik ga echt rust nodig hebben. De buitenwereld is zwaar.
[ Bericht 59% gewijzigd door #ANONIEM op 26-05-2016 19:18:53 ]
Nouja, dat heb ik ook wel. En daarom sluit ik mezelf in huis op. Heb je daar ook last van?quote:
[..]
Ondertussen probeer ik zoveel mogelijk dingen te doen die ik leuk vind, maar ja weinig vrienden, de dingen die ik echt leuk vind zijn redelijk prijzig, en ik heb echt super veel moeite sociale contacten aan te gaan.
Ik heb ook heel lang met mezelf in de knoop gezeten. Ik ben inmiddels twee intensieve behandelingen verder. En ik kan je zeggen dat het wel degelijk helpt.
Ik weet hoe frustrerend het is om elke keer op je bek te gaan door dezelfde issues. Ik ken het gevoel dat het allemaal geen zin heeft. Maar het heeft wel zin, want je wordt stukje bij beetje sterker en wijzer, waardoor je het leven makkelijker aankan.
Ik weet hoe frustrerend het is om elke keer op je bek te gaan door dezelfde issues. Ik ken het gevoel dat het allemaal geen zin heeft. Maar het heeft wel zin, want je wordt stukje bij beetje sterker en wijzer, waardoor je het leven makkelijker aankan.
yep.quote:
[..]
Nouja, dat heb ik ook wel. En daarom sluit ik mezelf in huis op. Heb je daar ook last van?
Ik had je ook uit die groep laten gooien, whehehe. Mooi om te lezen dat het je zo goed afgaat. Hopelijk word het vanaf hier alleen maar beter voor je.quote:
Gisteren mijn eerste evaluatie al gehad
Toen ik aan de beurt was moest ik eerst zelf vertellen hoe ik het vind gaan. Dus verteld dat ik de eerste 8 weken echt heel snel vond gaan, dat ik me al heel snel vertrouwd voelde in de groep, dat ik het heel fijn vond hoe ze me vorige week (na een incident waar ik hier niet over uitwijd) steunden, ook al voelde het nog erg onwennig om die steun te krijgen en dat ik echt op de juiste plek zit nu.
Daarna gingen mn groepsgenoten om de beurt vertellen wat zij van me vonden. Ze vinden me gelukkig een fijne groepsgenoot, ze vinden me slim, kan goed uit mn woorden komen. Ze zeiden dat ik hard werk en al goed mijn ruimte inneem ( al mag het soms nog wel wat eerder/langer)
Ze vinden dat ik me al goed kwetsbaar heb opgesteld, dat ik al veel gedeeld heb, open ben, en dat mensen zich ook bij mij vertrouwd voelen.
Als opbouwende feedback kreeg ik dat ik mezelf wel meer waardering mag geven, minder gestructureerd mag worden (controle loslaten), dat ik liever voor mezelf mag zijn, minder veeleisend, meer voor mezelf mag opkomen, meer trots op mezelf mag zijn, mijn boosheid meer naar anderen mag uiten ipv alleen boos op mezelf zijn, de theorie in de praktijk moet omzetten en dat ik meer gebruik van de groep mag maken nog.
Vanuit de therapeuten kreeg ik te horen dat ik goed geland ben in de groep, dat ik goede vragen stel en dat ze tevreden zijn met de vooruitgang.
En ze hadden nog besproken over EMDR, omdat ik bepaalde trauma's toch nog niet goed verwerk lijk te hebben. Maar ze willen eerst nog wat anders proberen. Er is namelijk ook een E-health module waarbij je schrijfopdrachten krijgt om dingen te verwerken. Dat is wel E-health, maar wel met een psycholoog die ook in onze groep een blok deed ( gisteren nam ze alleen afscheid) Dus binnenkort heb ik dan met haar een gesprek en hoor ik er meer over. Dus ik weet nu nog niet echt wat ik er van moet vinden, omdat ik niet weet wat het precies inhoudt.
Maar de evaluatie viel me gelukkig heel erg mee en ik heb geen hele verrassende dingen gehoord. Ik was wel echt opgelucht toen het achter de rug was. Het gaat dus heel goed, maar er zijn ook nog wel genoeg dingen om aan te werken dus
Terwijl de groep feedback gaf mocht je niet reageren en dat was wel goed in mijn geval, omdat ik anders al snel in de verdediging schiet. En ik ben daarna niet bestraffend naar mezelf geweest
Misschien heeft het gewoon zo moeten zijn dat ik uit die andere groep gegooid ben toen
soooo, da's mooi!
Uhm ik snap die eerste zin niet helemaal? Bedoel je dat als grapje of? Dankjewel verderquote:
[..]
Ik had je ook uit die groep laten gooien, whehehe. Mooi om te lezen dat het je zo goed afgaat. Hopelijk word het vanaf hier alleen maar beter voor je.
Gisteren gesprek gehad voor die E-health traumaverwerkingsmodule en daar kan ik nu ook mee beginnen. Dus morgen maar eens kijken wat het allemaal inhoudt. Ik heb zelf de controle over hoeveel tijd ik er aan besteed en wat ik wanneer doe, dus dat is wel fijn
Tuurlijk was het een grap, haha. Vertel es, wat is de E-health traumaverwerkingsmodule?quote:
[..]
Uhm ik snap die eerste zin niet helemaal? Bedoel je dat als grapje of? Dankjewel verder
Gisteren gesprek gehad voor die E-health traumaverwerkingsmodule en daar kan ik nu ook mee beginnen. Dus morgen maar eens kijken wat het allemaal inhoudt. Ik heb zelf de controle over hoeveel tijd ik er aan besteed en wat ik wanneer doe, dus dat is wel fijn
soooo, da's mooi!
Ik heb mijn schema's nu in ieder geval gekozen voor schema therapie.
Die hosts bleven wel de hele tijd impliceren dat ik zou afhaken. Dat vond ik wel irritant. En frustrerend. Ik heb verdomme 11 maanden gewacht op die therapie. Waarom zou ik nu ineens gaan afhaken?
Maarja, ik zal het wel zien. Ik weet niet hoe heftig het daadwerkelijk gaat worden.
Die hosts bleven wel de hele tijd impliceren dat ik zou afhaken. Dat vond ik wel irritant. En frustrerend. Ik heb verdomme 11 maanden gewacht op die therapie. Waarom zou ik nu ineens gaan afhaken?
Maarja, ik zal het wel zien. Ik weet niet hoe heftig het daadwerkelijk gaat worden.
Een paar jaar geleden zat ik ook te wachten op therapie en ook op het laatste moment afgehaakt. Ik zat destijds in een goeie periode en meende dat ik het alleen wel afkon. Stomme fout.quote:
Ik heb mijn schema's nu in ieder geval gekozen voor schema therapie.
Die hosts bleven wel de hele tijd impliceren dat ik zou afhaken. Dat vond ik wel irritant. En frustrerend. Ik heb verdomme 11 maanden gewacht op die therapie. Waarom zou ik nu ineens gaan afhaken?
Maarja, ik zal het wel zien. Ik weet niet hoe heftig het daadwerkelijk gaat worden.
soooo, da's mooi!
Ja, het stomme is dat ik dat zon 6 jaar geleden dus ook al gehad hebquote:
[..]
Een paar jaar geleden zat ik ook te wachten op therapie en ook op het laatste moment afgehaakt. Ik zat destijds in een goeie periode en meende dat ik het alleen wel afkon. Stomme fout.
.Nouja, ik denk echt niet dat ik ga afhaken dit keer. Maar weet niet hoe pittig t wordt.
Dat ligt geheel aan jezelf. Heb je een bepaald verwachtingspatroon?quote:
[..]
Ja, het stomme is dat ik dat zon 6 jaar geleden dus ook al gehad heb
Nouja, ik denk echt niet dat ik ga afhaken dit keer. Maar weet niet hoe pittig t wordt.
soooo, da's mooi!
Mijn verwachting is dat ik de hele week toch zo goed als niets te doen heb, behalve die bijeenkomst van 2 uur. Dus ik zie niet helemaal in waarom ik daar dan van zou afhaken.quote:
[..]
Dat ligt geheel aan jezelf. Heb je een bepaald verwachtingspatroon?
Sowieso ben ik iemand die afspraken altijd nakomt, dus het lijkt me knap als ze het voor elkaar krijgen dat ik dat niet zou doen :p.
Verder vind ik emoties enzo wel lastig, word daar ook wel bang van. Dus kan me voorstellen dat dat iets is wat ik liever uit de weg ga, als ze dat constant gaan oproepen.
Overigens heb ik me afgelopen maanden al ingelezen in schematherapie, dus weet ongeveer wel wat het in zal houden. Alleen zal het in een groep zijn, dus het blijft onvoorspelbaar.
Zit er bij jou een eindpunt aan je groep eigenlijk?
Het uit de weg gaan van emoties is begrijpelijk. Heb zelf borderline en een bipolaire stoornis en zie dan maar es je emoties uit de weg te gaan. Je zou er voor kunnen kiezen om iets van een dagbesteding te nemen en dat te combineren met je therapie.quote:
[..]
Mijn verwachting is dat ik de hele week toch zo goed als niets te doen heb, behalve die bijeenkomst van 2 uur. Dus ik zie niet helemaal in waarom ik daar dan van zou afhaken.
Sowieso ben ik iemand die afspraken altijd nakomt, dus het lijkt me knap als ze het voor elkaar krijgen dat ik dat niet zou doen :p.
Verder vind ik emoties enzo wel lastig, word daar ook wel bang van. Dus kan me voorstellen dat dat iets is wat ik liever uit de weg ga, als ze dat constant gaan oproepen.
Overigens heb ik me afgelopen maanden al ingelezen in schematherapie, dus weet ongeveer wel wat het in zal houden. Alleen zal het in een groep zijn, dus het blijft onvoorspelbaar.
Zit er bij jou een eindpunt aan je groep eigenlijk?
Ergens in december komt er een einde aan m'n therapiegroep, maar ik heb mij al opgegeven voor een vervolg therapievorm. Dan gaan ze dieper in op m'n persoonlijke situatie,
soooo, da's mooi!
Ik probeer inderdaad vrijwilligerswerk te doen:). Dat schiet nog niet erg op, maar is wel beter dan thuis zitten. In de tuin werken vind ik overigens niets:p. Kheb gelukkig ook geen tuin.
Bij mij is de groep ook vast. Lijkt me wel plezierig, dat er niet aldoor nieuwe mensen bij komen.
Bij mij is de groep ook vast. Lijkt me wel plezierig, dat er niet aldoor nieuwe mensen bij komen.
Het werken in de tuin kan behoorlijk relaxed zijn hoor. Plus: het geeft ook nog een hoop voldoening.quote:
Ik probeer inderdaad vrijwilligerswerk te doen:). Dat schiet nog niet erg op, maar is wel beter dan thuis zitten. In de tuin werken vind ik overigens niets:p. Kheb gelukkig ook geen tuin.
Bij mij is de groep ook vast. Lijkt me wel plezierig, dat er niet aldoor nieuwe mensen bij komen.
Je moet er wel rekening mee houden dat er in de eerste weken nog mensen bijkomen en veelal af zullen vallen. Hier was onze groep pas echt compleet na een dikke drie weken. Tot nu toe hebben er twee mensen afgehaakt. We zitten in onze elfde week.
soooo, da's mooi!
Ik heb echt een verschrikkelijke hekel aan met mijn handen werken:p.
Ben benieuwd of ze daar ook iets aan gaan doen. Als we moeten kleien ofzo.
Doe je dat soort dingen wel eens?
Ben benieuwd of ze daar ook iets aan gaan doen. Als we moeten kleien ofzo.
Doe je dat soort dingen wel eens?
Nee man, het is geen vorm van bezigheidstherapie. Ze proberen je in te laten zien hoe hinderlijk en storend je hersenkronkels in werkelijkheid zijn. Onbewust word je een spiegel voorgehouden. Van tijd tot tijd zijn we ook bezig met ontspanningsoefeningen. Niet dat ze werken bij mij, maar vooruit maar weer.quote:
Ik heb echt een verschrikkelijke hekel aan met mijn handen werken:p.
Ben benieuwd of ze daar ook iets aan gaan doen. Als we moeten kleien ofzo.
Doe je dat soort dingen wel eens?
soooo, da's mooi!
Ik heb vandaag een begin gemaakt, maar ik kan niet verder kijken dan waar ik ben zeg maar. Dus ik heb vandaag de introductie gedaan en daarin kreeg je uitleg over PTSS, welke klachten je kunt hebben, welke fases in de verwerking er zijn etc. Daarna moest ik zelf mijn klachten aangeven, vertellen wat ik van de behandeling verwacht etc. Het is dus allemaal schriftelijk en je krijg hierna dus allerlei schrijfopdrachten om de gebeurtenissen te verwerken.quote:
[..]
Tuurlijk was het een grap, haha. Vernetmodtel es, wat is de E-health traumaverwerkingsmodule?
En daarnaast dus informatie en er zitten steeds stukjes bij van 2 personen die de cursus zogenaamd ook doen en wat zij dan invullen. Alleen herken ik me niet echt in hun verhalen ( bij de 1 is het trauma dat haar man is overleden en de ander is een man die plotseling is ontslagen)
Maar wat je precies moet doen weet ik dus niet omdat ik eerst feedback op dit moet krijgen van de psycholoog. En dan kan ik de volgende opdracht pas zien. Dus dat vind ik wel jammer, dat je niet al alle opdrachten kunt zien en zo kunt kijken wat je allemaal kunt verwachten.
Ik dacht misschien emoties doormaken terwijl je met iets anders bezig bent ofzo:D.quote:
[..]
Nee man, het is geen vorm van bezigheidstherapie. Ze proberen je in te laten zien hoe hinderlijk en storend je hersenkronkels in werkelijkheid zijn. Onbewust word je een spiegel voorgehouden. Van tijd tot tijd zijn we ook bezig met ontspanningsoefeningen. Niet dat ze werken bij mij, maar vooruit maar weer.
Maar fijn om dat te horen. Ik hoop dat ik dat ook niet hoef.
Zo, dat vind ik nogal wat. Beetje vreemd dat je de volgende opdrachten niet mag inzien. Maar goed, daar zal wel een gedachte achter zitten. Hopelijk heb je er veel baat bij. PTSS is niet niks natuurlijk. Denk je dat je in deze groep thuishoort?quote:
[..]
Ik heb vandaag een begin gemaakt, maar ik kan niet verder kijken dan waar ik ben zeg maar. Dus ik heb vandaag de introductie gedaan en daarin kreeg je uitleg over PTSS, welke klachten je kunt hebben, welke fases in de verwerking er zijn etc. Daarna moest ik zelf mijn klachten aangeven, vertellen wat ik van de behandeling verwacht etc. Het is dus allemaal schriftelijk en je krijg hierna dus allerlei schrijfopdrachten om de gebeurtenissen te verwerken.
En daarnaast dus informatie en er zitten steeds stukjes bij van 2 personen die de cursus zogenaamd ook doen en wat zij dan invullen. Alleen herken ik me niet echt in hun verhalen ( bij de 1 is het trauma dat haar man is overleden en de ander is een man die plotseling is ontslagen)
Maar wat je precies moet doen weet ik dus niet omdat ik eerst feedback op dit moet krijgen van de psycholoog. En dan kan ik de volgende opdracht pas zien. Dus dat vind ik wel jammer, dat je niet al alle opdrachten kunt zien en zo kunt kijken wat je allemaal kunt verwachten.
soooo, da's mooi!
Ik was misschien een beetje kort door de bocht in m'n uitleg mbt de VERS training voor borderline. De eerste weken ben je bezig om voor jezelf een emotieschaal te ontwikkelen door middel van het zogeheten pannetjes systeem. Zit je in pannetje 1, dan ben je de rust zelve. Zit je in pannetje 5, dan flip je letterlijk de pan uit. Op deze manier probeer je je emoties een plek te geven, je emoties op schaal te herkennen en de kern van het probleem aan te pakken door om anders om te gaan met je emoties. We zijn nu bezig met het herkennen en aanpakken van disfunctionele gedachten. Best interessant.quote:
[..]
Ik dacht misschien emoties doormaken terwijl je met iets anders bezig bent ofzo:D.
Maar fijn om dat te horen. Ik hoop dat ik dat ook niet hoef.
soooo, da's mooi!
Dankje en ik hoop het ook. Uhm over welke groep heb je het nu? De deeltijd die ik doe? Die is voor persoonlijkheidsstoornissen en daar hoor ik wel in thuis en zit ik op de goede plek.quote:
[..]
Zo, dat vind ik nogal wat. Beetje vreemd dat je de volgende opdrachten niet mag inzien. Maar goed, daar zal wel een gedachte achter zitten. Hopelijk heb je er veel baat bij. PTSS is niet niks natuurlijk. Denk je dat je in deze groep thuishoort?
Ik had één van je posts verkeerd gelezen, my bad. Meende dat je ook in een groep zat voor mensen met PTSS, maar je doelde op twee fictieve personen.quote:
[..]
Dankje en ik hoop het ook. Uhm over welke groep heb je het nu? De deeltijd die ik doe? Die is voor persoonlijkheidsstoornissen en daar hoor ik wel in thuis en zit ik op de goede plek.
soooo, da's mooi!
Haha ik dacht alquote:
[..]
Ik had één van je posts verkeerd gelezen, my bad. Meende dat je ook in een groep zat voor mensen met PTSS, maar je doelde op twee fictieve personen.
Maar die module is idd via internet en die 2 personen zijn fictief.
Wel apart om zoiets online te moeten volgen.quote:
[..]
Haha ik dacht al
soooo, da's mooi!
Ik twijfel ook om zo'n internetmodule te volgen. Lijkt me alleen zo heftig en confronterend als je dat zo alleen moet doen. Hoe ervaar jij dat Sylvana?
Hallo allemaal, ik ben nieuw op deze forum, ik lees een aantal gesprekken, en alles komt me wel bekent voor, ik heb complexe ptss in combinatie met angst stoornis. de therapeuten zijn een soort van vast gelopen en ik weet het zelf ook niet echt meer, ik ben al ruim 3 jaar in behandeling, en de EMDR heeft het verergerd ipv verholpen.dus ik heb mij hoop op deze forum gevestigd, en hoop hiet wat vrienden en vriendinnen te maken waarmee ik kan lachen en huilen.
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
Nouja ik heb natuurlijk nog wel de deeltijdgroep. Dus ik doe het op mn vrije dag tussen mn deeltijddagen in zodat ik de dag erna nog steun aan de groep heb. Dat is dus ook 1 van de redenen dat ik verlenging voor de groep heb aangevraagd. Dat ik dan nog steun van hun kan krijgen erbij. En omdat ik wel stappen aan het maken ben maar toch ook nog wel veel te behalen heb. Dinsdag hoor ik of de verlenging verleent wordt.quote:
Ik twijfel ook om zo'n internetmodule te volgen. Lijkt me alleen zo heftig en confronterend als je dat zo alleen moet doen. Hoe ervaar jij dat Sylvana?
Allereerst welkom!quote:
Hallo allemaal, ik ben nieuw op deze forum, ik lees een aantal gesprekken, en alles komt me wel bekent voor, ik heb complexe ptss in combinatie met angst stoornis. de therapeuten zijn een soort van vast gelopen en ik weet het zelf ook niet echt meer, ik ben al ruim 3 jaar in behandeling, en de EMDR heeft het verergerd ipv verholpen.dus ik heb mij hoop op deze forum gevestigd, en hoop hiet wat vrienden en vriendinnen te maken waarmee ik kan lachen en huilen.
Wat raar om te lezen dat je therapeuten met je zijn vastgelopen. Hoe komt dat zo?
soooo, da's mooi!
Wat leer je nou precies tijdens zo'n module? Ik hoop voor je dat je de verlenging gaat krijgen. Zou erg fijn voor je zijn.quote:
[..]
Nouja ik heb natuurlijk nog wel de deeltijdgroep. Dus ik doe het op mn vrije dag tussen mn deeltijddagen in zodat ik de dag erna nog steun aan de groep heb. Dat is dus ook 1 van de redenen dat ik verlenging voor de groep heb aangevraagd. Dat ik dan nog steun van hun kan krijgen erbij. En omdat ik wel stappen aan het maken ben maar toch ook nog wel veel te behalen heb. Dinsdag hoor ik of de verlenging verleent wordt.
soooo, da's mooi!
Nou ze hebben mij in 3 jaar tijd geprobeerd klaar te stomen voor emdr, en dat liep geheel anders dan het idee, ik kwam 24 /7 op bed te liggen met ernstige angst aanvallen, en daardoor wisten ze niet meer wat ze moesten doen. nu hebben we de medicijnen onder de knie, maar lig nog steeds op bed, ik heb geen wilskracht meer, en door allerlei privé gebeurtenissen val ik steeeds weer terug in het zwarte gat.quote:
[..]
Allereerst welkom!
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
de therapeuten zijn ruim 3 jaar bezig geweest om mij klaar te stomen voor emdr, maar ik reageerde verkeerd op de behandeling en kwam 24/7 op bed te liggen met ernstige angst aanvallen. toen wisten ze eigenlijk niet meer goed wat ze ermee moesten, en hebben me voor minimaal een half jaar naar huis gestuurd om bij te komen. daar kan ik niet op wachten, dus nu heb ik nieuwe medicijnen eindelijk goed ingesteld maar ik lig wel op bed, als er een lichtpuntje is gebeurt er steeds weer wat nieuws waardoor ik keihard terug val in het zwarte gat, en mischien klinkt het gek maar dat ik me hier heb ingeschreven is al een giga stap vooruit voor mij, dus ik hoop dat het ook helpt.
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
sorry voor de dubbelen berichten, ik weet nog niet helemaal hoe het werkt geloof ik
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
Geeft niks. Fouten mogen worden gemaaktquote:Op zondag 19 juni 2016 19:59 schreef Sillvanna het volgende:
sorry voor de dubbelen berichten, ik weet nog niet helemaal hoe het werkt geloof ik
. Maar drie jaar vind ik nogal wat. Hopelijk ga je de komende tijd weer vooruit. Ik heb zelf ook met regelmaat last van dat ik terug val in donkere periodes. Depressies wisselen zich af met goede periodes. Momenteel voel ik mij goed en ik hoop dat het nog lang mag duren deze keer.Nogmaals, wees welkom. Hopelijk voel je je hier thuis.
soooo, da's mooi!
Dankje wel voor het fijne thuis gevoel, ik hoop dat je goede dagen nog lang mogen durenquote:
[..]
Geeft niks. Fouten mogen worden gemaakt
Nogmaals, wees welkom. Hopelijk voel je je hier thuis.
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
Dank je. We zullen wel zien wat de toekomst gaat brengen. Momenteel ben ik bezig met groepstherapie en individuele therapie. Ook sta ik stijf van de antidepressiva wat natuurlijk niet goed is voor iemands geestelijke gezondheid, whehehe. Ik maak mij nu nergens druk om en dat geeft een fijn, afgestompt gevoel.quote:
[..]
Dankje wel voor het fijne thuis gevoel, ik hoop dat je goede dagen nog lang mogen duren
Mag ik vragen hoe je PTSS hebt gekregen?
soooo, da's mooi!
Mijn ptss komt door mishandeling en misbruik op jonge leeftijd, en tussen de leeftijd 16 en nu (45) is er zo verschrikkelijk veel gebeurt wat geen goed heeft gedaan aan mijn kwaliteit van leven.
Ook ik heb nu een afgestompt gevoel, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat mijn partner me weer heeft verlaten. Er blijft geen relatie overeind, er is maar weinig begrip voor de situatie
Ook ik heb nu een afgestompt gevoel, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat mijn partner me weer heeft verlaten. Er blijft geen relatie overeind, er is maar weinig begrip voor de situatie
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
Zo, dat is nogal wat zeg. Dat er binnen relaties geen begrip word getoond is niets nieuws. Jammer dat de meeste mensen er geen begrip voor willen tonen. Maar goed, ieder z'n of haar ding natuurlijk. Hoe triest dat ook klinkt.quote:
Mijn ptss komt door mishandeling en misbruik op jonge leeftijd, en tussen de leeftijd 16 en nu (45) is er zo verschrikkelijk veel gebeurt wat geen goed heeft gedaan aan mijn kwaliteit van leven.
Ook ik heb nu een afgestompt gevoel, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat mijn partner me weer heeft verlaten. Er blijft geen relatie overeind, er is maar weinig begrip voor de situatie
soooo, da's mooi!
Ik moet hier toch even op reageren.
Ik had in mijn vorige relaties ook vaak het gevoel dat er geen begrip was voor mij, of voor mijn situatie. Ik ben daar wel een stuk milder in geworden.
Als ik het achteraf bekijk dan besef ik me dat er heus wel tot op zekere hoogte begrip was. Maaar... het is voor een partner die met iemand samen leeft met psychische problemen ook een keer klaar. Altijd maar begrip moeten tonen, aanpassen, incasseren, veel moeten slikken en er vaak maar weinig voor terugkrijgen.. dat is erg vermoeiend. Je moet er mee kunnen en willen omgaan.
Ik spreek nu voor mezelf, maar partners kunnen vaak ook heel weinig doen. Hoe denk je dat zij zich voelen? Ik kan me goed voorstellen dat zij een relatie niet zien zitten of er zelf niet gelukkig van kunnen worden.
Ik had in mijn vorige relaties ook vaak het gevoel dat er geen begrip was voor mij, of voor mijn situatie. Ik ben daar wel een stuk milder in geworden.
Als ik het achteraf bekijk dan besef ik me dat er heus wel tot op zekere hoogte begrip was. Maaar... het is voor een partner die met iemand samen leeft met psychische problemen ook een keer klaar. Altijd maar begrip moeten tonen, aanpassen, incasseren, veel moeten slikken en er vaak maar weinig voor terugkrijgen.. dat is erg vermoeiend. Je moet er mee kunnen en willen omgaan.
Ik spreek nu voor mezelf, maar partners kunnen vaak ook heel weinig doen. Hoe denk je dat zij zich voelen? Ik kan me goed voorstellen dat zij een relatie niet zien zitten of er zelf niet gelukkig van kunnen worden.
Ik ben het met jou eens appelsap, partners kunnen verdomd weinig doen, dan langs de lijn staan en hopen op het beste, maar aan de andere kant als je net als mij in een lange relatie zit, waarbij er ook aan jou gedacht wordt, dan is het moeilijk te begrijpen dat er ineens geen begrip meer is, dat snappen ook de kids niet. Ik heb jaren alleen maar aan mijn partner gedacht, en geprobeerd mijn problemen met een glimlach te verwerken, maar dat hielt ik niet vol. Dus alle kleine dingetjes gingen irriteren, en toen ook de Sex minder werd vond mijn partner het genoeg, en trok de stekker eruit
Ik hoop met een online praatgroep een gevoel van machteloosheid weg te nemen, het gevoel van levenswaarde weer terug te krijgen, het gevoel dat je niet de enigste bent. Emdr heeft niet geholpen, maar verergerd en zogenaamd uitbehandeld, zo voelt het
Ik ben het op een aantal punten met je eens. Iedereen heeft een bepaalde grens in hoever ze willen zorgen voor een ander of ze willen steunen. Maar... ik ben wel van mening dat partners of geliefden zich eens moeten gaan inlezen omtrent de aandoening of stoornis dat zijn of haar partner heeft.quote:
Ik moet hier toch even op reageren.
Ik had in mijn vorige relaties ook vaak het gevoel dat er geen begrip was voor mij, of voor mijn situatie. Ik ben daar wel een stuk milder in geworden.
Als ik het achteraf bekijk dan besef ik me dat er heus wel tot op zekere hoogte begrip was. Maaar... het is voor een partner die met iemand samen leeft met psychische problemen ook een keer klaar. Altijd maar begrip moeten tonen, aanpassen, incasseren, veel moeten slikken en er vaak maar weinig voor terugkrijgen.. dat is erg vermoeiend. Je moet er mee kunnen en willen omgaan.
Ik spreek nu voor mezelf, maar partners kunnen vaak ook heel weinig doen. Hoe denk je dat zij zich voelen? Ik kan me goed voorstellen dat zij een relatie niet zien zitten of er zelf niet gelukkig van kunnen worden.
soooo, da's mooi!
Nou, vandaag de eerste meeting gehad, schematherapie. Wel gek, vooral omdat je dus buiten die groep geen contact mag hebben met elkaar. Geeft toch een soort afstandelijke sfeer ofzo. En je krijgt best snel een idee al wie je wel en niet mag. Volgens mij heb ik iemand hier dat ook zien schrijven.
Verder redelijk positief beeld, ookal merk ik dat mijn eigen schema's het positieve gevoel wel een beetje tegenwerken:p.
Verder redelijk positief beeld, ookal merk ik dat mijn eigen schema's het positieve gevoel wel een beetje tegenwerken:p.
Fijn dat je een redelijk positief beeld hebt en dat je schema's je in het begin tegenwerken is niet meer dan logisch. En wij mogen buiten de groep ook geen contact met elkaar hebben, maar dat maakt voor de band die je hebt niet zo heel veel uit hoor. Juist in therapie en in de pauzes bouw je die band wel op.quote:
Nou, vandaag de eerste meeting gehad, schematherapie. Wel gek, vooral omdat je dus buiten die groep geen contact mag hebben met elkaar. Geeft toch een soort afstandelijke sfeer ofzo. En je krijgt best snel een idee al wie je wel en niet mag. Volgens mij heb ik iemand hier dat ook zien schrijven.
Verder redelijk positief beeld, ookal merk ik dat mijn eigen schema's het positieve gevoel wel een beetje tegenwerken:p.
Mijn verlenging is toegekendquote:
[..]
Wat leer je nou precies tijdens zo'n module? Ik hoop voor je dat je de verlenging gaat krijgen. Zou erg fijn voor je zijn.
En het is een module om je trauma's te verwerken door middel van schrijfopdrachten. Maar je hebt eerst een aantal voorbereidingssessies, voor het echte schrijven begint. Moest bijvoorbeeld eerst een crisisplan maken ( had ik al wel van eerder) en andere formulieren invullen. Dus wat de echte schrijfopdrachten zijn weet ik nog niet, want daar ben ik dus nog niet ( therapeut moet eerst weer overal feedback op geven voor ik verder kan)
Welkom hier! Heftig allemaal hoor dat je zo verkeerd op de behandeling reageerde en je angstaanvallen zo heftig zijn dat je alleen maar op bed lag. Fijn dat je medicatie nu werkt, maar wat is verder je toekomstplan dan? Ga je nog een andere vorm van therapie proberen? Lijkt me niet dat je dit voor altijd wilt toch?quote:
de therapeuten zijn ruim 3 jaar bezig geweest om mij klaar te stomen voor emdr, maar ik reageerde verkeerd op de behandeling en kwam 24/7 op bed te liggen met ernstige angst aanvallen. toen wisten ze eigenlijk niet meer goed wat ze ermee moesten, en hebben me voor minimaal een half jaar naar huis gestuurd om bij te komen. daar kan ik niet op wachten, dus nu heb ik nieuwe medicijnen eindelijk goed ingesteld maar ik lig wel op bed, als er een lichtpuntje is gebeurt er steeds weer wat nieuws waardoor ik keihard terug val in het zwarte gat, en mischien klinkt het gek maar dat ik me hier heb ingeschreven is al een giga stap vooruit voor mij, dus ik hoop dat het ook helpt.
PS: wel apart om mijn eigen naam net iets anders te zien met jouw nickname haha
Vandaag een super slechte dag gehad. Na gisteren een super goede. Bent het nu wel echt zat.Nog lang wachten....
Heel erg fijn om te lezen dat je verlening is toegekend.quote:
[..]
Mijn verlenging is toegekend
En het is een module om je trauma's te verwerken door middel van schrijfopdrachten. Maar je hebt eerst een aantal voorbereidingssessies, voor het echte schrijven begint. Moest bijvoorbeeld eerst een crisisplan maken ( had ik al wel van eerder) en andere formulieren invullen. Dus wat de echte schrijfopdrachten zijn weet ik nog niet, want daar ben ik dus nog niet ( therapeut moet eerst weer overal feedback op geven voor ik verder kan)
Wat zal er nu een last van je schouders afvallen. Je moet zelf een crisisplan schrijven? Wat ga je daar zoal inzetten?
soooo, da's mooi!
Ja lastig is dat ja. Hoe kom je de dagen nu door dan? Wat maakte van de week de goede dag een goede dag en wat houdt bij jou een slechte dag in?quote:
Vandaag een super slechte dag gehad. Na gisteren een super goede. Bent het nu wel echt zat.Nog lang wachten....
Ja idd erg fijn, anders moest ik over 5 weken al stoppen en dat is wel erg snelquote:
[..]
Heel erg fijn om te lezen dat je verlening is toegekend.
Zo ver ben ik helaas nog niet.
In het crisisplan/signaleringsplan wat wij gebruiken heb je 4 fases. In fase 0 gaat het gewoon goed met je en dan ben je bijv blij, doe je zonder moeite je activiteiten wat je moet doen, zorg je goed voor jezelf, heb je aandacht voor anderen etc. In fase 4 zit je in crisis. In fase 1,2,3 gaat het dus steeds minder goed met je. Bij elke fase zet je dan neer wat voor gevoel je hebt, waar je aan kunt merken dat je in die fase zit ( bijvoorbeeld dat ik minder goed voor mezelf ga zorgen, meer ga piekeren, dingen uitstel of vermijd, me meer terugtrek etc) en hoe je zelf of je omgeving je in die fase kan helpen om je beter te voelen en terug te gaan naar een eerdere fase ( bijvoorbeeld dagplanning maken om structuur vol te houden, bellen met een vriend(in), afleiding zoeken, je laten troosten, iemand die wat verantwoordelijkheid van je overneemt etc.
Ik heb trouwens ook nu de eerste echte schrijfopdracht gekregen van mn traumamodule. Ik moet 3 dagen achter elkaar een x aantal minuten schrijven over 1 specifieke gebeurtenis van mn trauma. En dan gewoon doorschrijven zonder te stoppen en als je ff niks weet op te schrijven dat dus opschrijven. Het schrijven kun je ook doen aan de hand van een aantal vragen, om het wat makkelijker te maken
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik ga het volgende week woensdag, donderdag en vrijdag doen. Omdat ik op 2 van die 3 dagen geen therapie heb, omdat het anders wel zwaar wordt. En volgend weekend is mijn vriend gewoon thuis, terwijl hij dit weekend weg is. Vandaar dat ik het niet deze week al gedaan heb, dat leek me niet verstandig is als daarna het hele weekend alleen thuis zit. Helemaal omdat het van de week al niet zo heel lekker ging qua stemming.
Puur werk. Ben weer begonnen met 3 uurtjes per dag per week werken, maar omdat het moeilijk te zien is (niet te zien) word er heel veel achter je rug om geluld. Ik mag dan ingestort zijn, ik ben niet doof. Ik hoor ze praten.quote:
[..]
Ja lastig is dat ja. Hoe kom je de dagen nu door dan? Wat maakte van de week de goede dag een goede dag en wat houdt bij jou een slechte dag in?
Ik moet van mijn psych dus ook zo veel mogelijk leuke dingen doen dus doe ik dat. Zo ben ik woensdag omdat het er uitstekend weer voor was gaan kitesurfen. Super dag, lekker bezig geweest. Maar je verbrand ontzettend bij die sport want je zit op het water en water reflecteert de zon in je bakkes. Dat valt natuurlijk op.
En omdat ik een fabriek werk met van die pure arbeiders is het begrip erg laag. Nu weet ik wel dat ik me niks moet aantrekken van die onzin en dat wat ik doe gewoon mag en onderdeel is van de therapie, maar leg dat maar eens uit. Door al dat gelul achter mijn rug om raak ik in paniek en wil ik zo snel mogelijk weg van waar ik ben op dat moment.
Management gelooft mijn situatie ook niet, terwijl ik wel mijn best doe om beetje bij beetje weer meer te gaan werken. Ben er wel een beetje klaar mee nu. Iedere keer dat ik een stap vooruit zet, voelt het de dag daarna of ik er 2 achteruit geduwd word door onbekende oorzaak.
Klinkt als een lastige situatie. Ook niet bevorderend voor herstel op deze manier.
Ik denk dat veel mensen gewoon onwetend zijn en inderdaad.. psychische problemen zijn soms zo onzichtbaar. Werk je daar al lang?
Ik denk dat veel mensen gewoon onwetend zijn en inderdaad.. psychische problemen zijn soms zo onzichtbaar. Werk je daar al lang?
Als het je niet aanstaat, dan kap je er toch mee?!quote:
[..]
Puur werk. Ben weer begonnen met 3 uurtjes per dag per week werken, maar omdat het moeilijk te zien is (niet te zien) word er heel veel achter je rug om geluld. Ik mag dan ingestort zijn, ik ben niet doof. Ik hoor ze praten.
Ik moet van mijn psych dus ook zo veel mogelijk leuke dingen doen dus doe ik dat. Zo ben ik woensdag omdat het er uitstekend weer voor was gaan kitesurfen. Super dag, lekker bezig geweest. Maar je verbrand ontzettend bij die sport want je zit op het water en water reflecteert de zon in je bakkes. Dat valt natuurlijk op.
En omdat ik een fabriek werk met van die pure arbeiders is het begrip erg laag. Nu weet ik wel dat ik me niks moet aantrekken van die onzin en dat wat ik doe gewoon mag en onderdeel is van de therapie, maar leg dat maar eens uit. Door al dat gelul achter mijn rug om raak ik in paniek en wil ik zo snel mogelijk weg van waar ik ben op dat moment.
Management gelooft mijn situatie ook niet, terwijl ik wel mijn best doe om beetje bij beetje weer meer te gaan werken. Ben er wel een beetje klaar mee nu. Iedere keer dat ik een stap vooruit zet, voelt het de dag daarna of ik er 2 achteruit geduwd word door onbekende oorzaak.
soooo, da's mooi!
quote:
[..]
Ja idd erg fijn, anders moest ik over 5 weken al stoppen en dat is wel erg snel
Zo ver ben ik helaas nog niet.
In het crisisplan/signaleringsplan wat wij gebruiken heb je 4 fases. In fase 0 gaat het gewoon goed met je en dan ben je bijv blij, doe je zonder moeite je activiteiten wat je moet doen, zorg je goed voor jezelf, heb je aandacht voor anderen etc. In fase 4 zit je in crisis. In fase 1,2,3 gaat het dus steeds minder goed met je. Bij elke fase zet je dan neer wat voor gevoel je hebt, waar je aan kunt merken dat je in die fase zit ( bijvoorbeeld dat ik minder goed voor mezelf ga zorgen, meer ga piekeren, dingen uitstel of vermijd, me meer terugtrek etc) en hoe je zelf of je omgeving je in die fase kan helpen om je beter te voelen en terug te gaan naar een eerdere fase ( bijvoorbeeld dagplanning maken om structuur vol te houden, bellen met een vriend(in), afleiding zoeken, je laten troosten, iemand die wat verantwoordelijkheid van je overneemt etc.
Ik heb trouwens ook nu de eerste echte schrijfopdracht gekregen van mn traumamodule. Ik moet 3 dagen achter elkaar een x aantal minuten schrijven over 1 specifieke gebeurtenis van mn trauma. En dan gewoon doorschrijven zonder te stoppen en als je ff niks weet op te schrijven dat dus opschrijven. Het schrijven kun je ook doen aan de hand van een aantal vragen, om het wat makkelijker te makenPffff... vind het al knap als je iets op papier krijgt. Het klinkt haast als een onmogelijke opdracht voor iemand die getraumatiseerd is.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik ga het volgende week woensdag, donderdag en vrijdag doen. Omdat ik op 2 van die 3 dagen geen therapie heb, omdat het anders wel zwaar wordt. En volgend weekend is mijn vriend gewoon thuis, terwijl hij dit weekend weg is. Vandaar dat ik het niet deze week al gedaan heb, dat leek me niet verstandig is als daarna het hele weekend alleen thuis zit. Helemaal omdat het van de week al niet zo heel lekker ging qua stemming.soooo, da's mooi!
En dan? Werkloos zijn?quote:
[..]
Als het je niet aanstaat, dan kap je er toch mee?!
Besides: Ik werk er meer dan 10 jaar. Ik laat me niet weg jagen door een mongolische manager als het even moeilijk word. Die gast kan de touw tering sterven voor mijn part,
[ Bericht 15% gewijzigd door Sander_Van_Hoorn op 03-07-2016 20:04:56 ]
Dan moet je ook niet zeiken. Of je gaat er weg of je veegt die lui onder het tapijt.quote:
[..]
En dan? Werkloos zijn?
Besides: Ik werk er meer dan 10 jaar. Ik laat me niet weg jagen door een mongolische manager als het even moeilijk word. Die gast kan de touw tering sterven voor mijn part,
soooo, da's mooi!
Working on dat laatste.quote:
[..]
Dan moet je ook niet zeiken. Of je gaat er weg of je veegt die lui onder het tapijt.
En zit er al wat schot in de zaak?quote:
Weer on topic: heb afgelopen dinsdag de Vers training goed doorlopen en m'n certificaat gekregen!
In september ga ik verder met Vers training deel 2. Krijg steeds meer het gevoel dat ik dat hele borderline gedoe onder de knie ga krijgen.
soooo, da's mooi!
Goed gedaan!quote:
[..]
En zit er al wat schot in de zaak?
Weer on topic: heb afgelopen dinsdag de Vers training goed doorlopen en m'n certificaat gekregen!
En wat fijn dat je nu meer het gevoel hebt dat je het kunt handelen!
Ga je Juridisch medewerker doen zoals je in CZT zei? Succesquote:Op vrijdag 22 juli 2016 15:32 schreef Argo het volgende:
[..]
Gewoon een mbo4 maar goed tenminste wat te doen.
Het is uiteindelijk wel gelukt, maar het was wel erg confronterend. Maar ook lastig soms om bij mn gevoel te komen. Ik moet nu een nieuwe opdracht doen, 3 verschillende brieven schrijven. 1 positieve, 1 negatieve en 1 waarin ik ze samenvoeg. Voor deze vorm gekozen ( je had verschillende vormen) omdat er ook positieve zaken aan de gebeurtenissen zitten ( bijv door het te delen op therapie kon ik steun ervaren) en door de negatieve te schrijven hoop ik meer bij mn boosheid te kunnen komen.quote:
[..]
Pffff... vind het al knap als je iets op papier krijgt. Het klinkt haast als een onmogelijke opdracht voor iemand die getraumatiseerd is.
Verder gaat het helaas niet zo goed, therapie is erg zwaar en er is veel onrust en onduidelijkheid ( veel uitval, ook op het laatste moment, wisseling van therapeuten en zelfs van hoofdbehandelaar) Dus ik zit niet zo heel lekker in mn vel nu.
Ik wil hier graag mee gaan schrijven. Omdat ik het vermoeden heb dat ik in plaats van autisme een schizoïde persoonlijkheidsstoornis heb.
Ik heb toendertijd de autismetest gemanipuleerd, zodat er autisme uit zou komen (ik wist er veel van door veel erover gelezen te hebben).
Ik heb bijvoorbeeld geen fieps. Ik kan tegen verandering. Ik praat niet monotoom. Neem niet alles letterlijk. Het is niet dat ik graag vrienden wil maken, maar het niet lukt: ik heb gewoon absoluut geen behoefte aan (meer) vrienden.
Dat is mijn punt dus: het geen behoefte hebben aan vrienden. Ik heb 1 lieve vriendin en dat vind ik meer dan genoeg. Verder nog wat (voornamelijk mannelijke) kennissen die ik sporadisch spreek. Daarbij heb ik totaal geen behoefte aan (zelf)seks, is ook een kenmerk.
Ik hecht me ook niet (echt) aan mensen. Ik geef om mijn vriend, maar houden van?? Ik breng mijn tijd het liefste alleen door, vind het heerlijk als mijn vriend overdag weg is om te werken. Soms vind ik zijn aanwezigheid bij me in de buurt irritant. We kunnen dagen hebben dat we elkaar de hele dag kunnen irriteren (I know, geen goed Nederlands), alles wat we dan zeggen wordt door de ander verkeerd opgevat en is er gezucht, geïrriteerdheid, bozigheid. Vaak is dat 's morgens al bijna gelijk duidelijk en verzucht ik: "Oh is het weer zo'n dag?!"
Ik zou geen collega's om me heen kunnen verdragen, dat gaat geheid mis...
Een ander punt is alleen: ik woon dus wel samen, ik heb een vriend (hoe moeilijk dit soms ook gaat). Maar dat is voornamelijk omdat ik niet alleen zou kunnen wonen qua financiën. En ik heb teveel (geld) geïnvesteerd in bepaalde dingen wat ik kwijt zou zijn als ik besluit bij hem weg te gaan. Mijn vriend is de allerliefste schat die er bestaat op deze aardkloot. Hij kan als de beste omgaan met mij(n gedrag). Wat dat betreft is hij het winnende lot uit de loterij. Want geloof me: ik heb een behoorlijke gebruiksaanwijzing!
Ook beleef ik wel enig plezier aan dingen doen. Bijvoorbeeld alleen naar een pretpark of de bioscoop. Ik ben van mezelf wel een redelijk vrolijk/blij iemand die graag glimlacht. Ben haast nooit (lang) chaggerijnig.
Maar al met al vermoed ik het toch wel te hebben, alleen die weg er naar toe om het te onderzoeken staat me tegen. Dat zou weer contact met vreemde mensen betekenen...
Ik heb toendertijd de autismetest gemanipuleerd, zodat er autisme uit zou komen (ik wist er veel van door veel erover gelezen te hebben).
Ik heb bijvoorbeeld geen fieps. Ik kan tegen verandering. Ik praat niet monotoom. Neem niet alles letterlijk. Het is niet dat ik graag vrienden wil maken, maar het niet lukt: ik heb gewoon absoluut geen behoefte aan (meer) vrienden.
Dat is mijn punt dus: het geen behoefte hebben aan vrienden. Ik heb 1 lieve vriendin en dat vind ik meer dan genoeg. Verder nog wat (voornamelijk mannelijke) kennissen die ik sporadisch spreek. Daarbij heb ik totaal geen behoefte aan (zelf)seks, is ook een kenmerk.
Ik hecht me ook niet (echt) aan mensen. Ik geef om mijn vriend, maar houden van?? Ik breng mijn tijd het liefste alleen door, vind het heerlijk als mijn vriend overdag weg is om te werken. Soms vind ik zijn aanwezigheid bij me in de buurt irritant. We kunnen dagen hebben dat we elkaar de hele dag kunnen irriteren (I know, geen goed Nederlands), alles wat we dan zeggen wordt door de ander verkeerd opgevat en is er gezucht, geïrriteerdheid, bozigheid. Vaak is dat 's morgens al bijna gelijk duidelijk en verzucht ik: "Oh is het weer zo'n dag?!"
Ik zou geen collega's om me heen kunnen verdragen, dat gaat geheid mis...
Een ander punt is alleen: ik woon dus wel samen, ik heb een vriend (hoe moeilijk dit soms ook gaat). Maar dat is voornamelijk omdat ik niet alleen zou kunnen wonen qua financiën. En ik heb teveel (geld) geïnvesteerd in bepaalde dingen wat ik kwijt zou zijn als ik besluit bij hem weg te gaan. Mijn vriend is de allerliefste schat die er bestaat op deze aardkloot. Hij kan als de beste omgaan met mij(n gedrag). Wat dat betreft is hij het winnende lot uit de loterij. Want geloof me: ik heb een behoorlijke gebruiksaanwijzing!
Ook beleef ik wel enig plezier aan dingen doen. Bijvoorbeeld alleen naar een pretpark of de bioscoop. Ik ben van mezelf wel een redelijk vrolijk/blij iemand die graag glimlacht. Ben haast nooit (lang) chaggerijnig.
Maar al met al vermoed ik het toch wel te hebben, alleen die weg er naar toe om het te onderzoeken staat me tegen. Dat zou weer contact met vreemde mensen betekenen...
Alleen begin gelezen ben nu druk maar ik zal later op mijn gemak reageren ik ben een schizoide met proffesionele diagnosis en heb er veel over gelezen.quote:
Ik wil hier graag mee gaan schrijven. Omdat ik het vermoeden heb dat ik in plaats van autisme een schizoïde persoonlijkheidsstoornis heb.
Ik heb toendertijd de autismetest gemanipuleerd, zodat er autisme uit zou komen (ik wist er veel van door veel erover gelezen te hebben).
Ik heb bijvoorbeeld geen fieps. Ik kan tegen verandering. Ik praat niet monotoom. Neem niet alles letterlijk. Het is niet dat ik graag vrienden wil maken, maar het niet lukt: ik heb gewoon absoluut geen behoefte aan (meer) vrienden.
Dat is mijn punt dus: het geen behoefte hebben aan vrienden. Ik heb 1 lieve vriendin en dat vind ik meer dan genoeg. Verder nog wat (voornamelijk mannelijke) kennissen die ik sporadisch spreek. Daarbij heb ik totaal geen behoefte aan (zelf)seks, is ook een kenmerk.
Ik hecht me ook niet (echt) aan mensen. Ik geef om mijn vriend, maar houden van?? Ik breng mijn tijd het liefste alleen door, vind het heerlijk als mijn vriend overdag weg is om te werken. Soms vind ik zijn aanwezigheid bij me in de buurt irritant. We kunnen dagen hebben dat we elkaar de hele dag kunnen irriteren (I know, geen goed Nederlands), alles wat we dan zeggen wordt door de ander verkeerd opgevat en is er gezucht, geïrriteerdheid, bozigheid. Vaak is dat 's morgens al bijna gelijk duidelijk en verzucht ik: "Oh is het weer zo'n dag?!"
Ik zou geen collega's om me heen kunnen verdragen, dat gaat geheid mis...
Een ander punt is alleen: ik woon dus wel samen, ik heb een vriend (hoe moeilijk dit soms ook gaat). Maar dat is voornamelijk omdat ik niet alleen zou kunnen wonen qua financiën. En ik heb teveel (geld) geïnvesteerd in bepaalde dingen wat ik kwijt zou zijn als ik besluit bij hem weg te gaan. Mijn vriend is de allerliefste schat die er bestaat op deze aardkloot. Hij kan als de beste omgaan met mij(n gedrag). Wat dat betreft is hij het winnende lot uit de loterij. Want geloof me: ik heb een behoorlijke gebruiksaanwijzing!
Ook beleef ik wel enig plezier aan dingen doen. Bijvoorbeeld alleen naar een pretpark of de bioscoop. Ik ben van mezelf wel een redelijk vrolijk/blij iemand die graag glimlacht. Ben haast nooit (lang) chaggerijnig.
Maar al met al vermoed ik het toch wel te hebben, alleen die weg er naar toe om het te onderzoeken staat me tegen. Dat zou weer contact met vreemde mensen betekenen...
Leuk man.quote:
[..]
Gewoon een mbo4 maar goed tenminste wat te doen.
Hopelijk ga je er veel plezier aan beleven.
soooo, da's mooi!
Allereerst; dank je.quote:
[..]
Goed gedaan!
En wat fijn dat je nu meer het gevoel hebt dat je het kunt handelen!
Het is uiteindelijk wel gelukt, maar het was wel erg confronterend. Maar ook lastig soms om bij mn gevoel te komen. Ik moet nu een nieuwe opdracht doen, 3 verschillende brieven schrijven. 1 positieve, 1 negatieve en 1 waarin ik ze samenvoeg. Voor deze vorm gekozen ( je had verschillende vormen) omdat er ook positieve zaken aan de gebeurtenissen zitten ( bijv door het te delen op therapie kon ik steun ervaren) en door de negatieve te schrijven hoop ik meer bij mn boosheid te kunnen komen.
Verder gaat het helaas niet zo goed, therapie is erg zwaar en er is veel onrust en onduidelijkheid ( veel uitval, ook op het laatste moment, wisseling van therapeuten en zelfs van hoofdbehandelaar) Dus ik zit niet zo heel lekker in mn vel nu.
Het kostte enige moeite om het te voltooien, maar het is mij dan toch gelukt. Ben nog steeds trots op mezelf.Het lijkt mij nog steeds niet makkelijk om aan zoiets te beginnen waar je momenteel mee bezig bent. Brieven schrijven en het dan ook nog eens alle gebeurtenissen omschrijven. Vind je dat niet enorm confronterend?
Wel balen dat ze weer van alles gaan veranderen. Op die manier doet het enorm veel met je stabiliteit. Hopelijk kom je weer snel uit je dip.
soooo, da's mooi!
Wees welkom en voel je welkom!quote:
Ik wil hier graag mee gaan schrijven. Omdat ik het vermoeden heb dat ik in plaats van autisme een schizoïde persoonlijkheidsstoornis heb.
Ik heb toendertijd de autismetest gemanipuleerd, zodat er autisme uit zou komen (ik wist er veel van door veel erover gelezen te hebben).
Ik heb bijvoorbeeld geen fieps. Ik kan tegen verandering. Ik praat niet monotoom. Neem niet alles letterlijk. Het is niet dat ik graag vrienden wil maken, maar het niet lukt: ik heb gewoon absoluut geen behoefte aan (meer) vrienden.
Dat is mijn punt dus: het geen behoefte hebben aan vrienden. Ik heb 1 lieve vriendin en dat vind ik meer dan genoeg. Verder nog wat (voornamelijk mannelijke) kennissen die ik sporadisch spreek. Daarbij heb ik totaal geen behoefte aan (zelf)seks, is ook een kenmerk.
Ik hecht me ook niet (echt) aan mensen. Ik geef om mijn vriend, maar houden van?? Ik breng mijn tijd het liefste alleen door, vind het heerlijk als mijn vriend overdag weg is om te werken. Soms vind ik zijn aanwezigheid bij me in de buurt irritant. We kunnen dagen hebben dat we elkaar de hele dag kunnen irriteren (I know, geen goed Nederlands), alles wat we dan zeggen wordt door de ander verkeerd opgevat en is er gezucht, geïrriteerdheid, bozigheid. Vaak is dat 's morgens al bijna gelijk duidelijk en verzucht ik: "Oh is het weer zo'n dag?!"
Ik zou geen collega's om me heen kunnen verdragen, dat gaat geheid mis...
Een ander punt is alleen: ik woon dus wel samen, ik heb een vriend (hoe moeilijk dit soms ook gaat). Maar dat is voornamelijk omdat ik niet alleen zou kunnen wonen qua financiën. En ik heb teveel (geld) geïnvesteerd in bepaalde dingen wat ik kwijt zou zijn als ik besluit bij hem weg te gaan. Mijn vriend is de allerliefste schat die er bestaat op deze aardkloot. Hij kan als de beste omgaan met mij(n gedrag). Wat dat betreft is hij het winnende lot uit de loterij. Want geloof me: ik heb een behoorlijke gebruiksaanwijzing!
Ook beleef ik wel enig plezier aan dingen doen. Bijvoorbeeld alleen naar een pretpark of de bioscoop. Ik ben van mezelf wel een redelijk vrolijk/blij iemand die graag glimlacht. Ben haast nooit (lang) chaggerijnig.
Maar al met al vermoed ik het toch wel te hebben, alleen die weg er naar toe om het te onderzoeken staat me tegen. Dat zou weer contact met vreemde mensen betekenen...
Wees maar blij dat je je zo goed kunt omschrijven en duidelijk aan kunt geven waar het euvel zit. Plus, je hebt ook nog iemand die jou zo goed aanvoelt. Je boft maar.Misschien is het toch maar verstandig om je diagnose te laten herzien. Het zou voor je een hoop duidelijkheid scheppen.
soooo, da's mooi!
Ja dat kan ik me goed indenken dat het moeite kostte, maar je hebt het toch maar mooi voltooid en dat is een mooie overwinning op zich alquote:
[..]
Allereerst; dank je.
Het lijkt mij nog steeds niet makkelijk om aan zoiets te beginnen waar je momenteel mee bezig bent. Brieven schrijven en het dan ook nog eens alle gebeurtenissen omschrijven. Vind je dat niet enorm confronterend?
Wel balen dat ze weer van alles gaan veranderen. Op die manier doet het enorm veel met je stabiliteit. Hopelijk kom je weer snel uit je dip.
En ja het is erg confronterend, en dan niet eens zozeer de gebeurtenissen die ik beschrijf, maar wel mijn eigen gedachten/gevoelens erover.
En ja precies, ik heb veel behoefte aan duidelijkheid en structuur en dat krijg ik nu totaal niet. Dus ik hoop het ook
Ik heb trouwens even een apart topic aangemaakt over PTSS/Traumaverwerking:
R&P / [Centraal] PTSS en Traumaverwerking
R&P / [Centraal] PTSS en Traumaverwerking
Ga ik (wel) doen.quote:
[..]
Wees welkom en voel je welkom!
Misschien is het toch maar verstandig om je diagnose te laten herzien. Het zou voor je een hoop duidelijkheid scheppen.
Ook voor bijvoorbeeld het UWV. Want ze boden me een "omgaan met (je) autisme"cursus of iets dergelijks. Daar heb ik nee tegen gezegd, want niet zo'n behoefte om met allemaal mensen in een kamer zitten te babbelen
Denk erover om het onderzoek bij De Viersprong te doen. Of misschien gewoon bij de GGZ.
Je weet in ieder geval de vinger op de zere plek te leggen. Het hebben van structuur klinkt erg saai, maar het helpt je enorm. Ik zweer er tegenwoordig bij.quote:
[..]
Ja dat kan ik me goed indenken dat het moeite kostte, maar je hebt het toch maar mooi voltooid en dat is een mooie overwinning op zich al
En ja het is erg confronterend, en dan niet eens zozeer de gebeurtenissen die ik beschrijf, maar wel mijn eigen gedachten/gevoelens erover.
En ja precies, ik heb veel behoefte aan duidelijkheid en structuur en dat krijg ik nu totaal niet. Dus ik hoop het ook
soooo, da's mooi!
Praten met mensen in een groep is nooit leuk, haha. Ik zag er ook enorm tegenop. Je weet tenslotte maar nooit wat je moet verwachten van de andere mensen. Het UWV heeft mij nog nooit verder geholpen. Ik kreeg alleen te horen dat ik wel 'gemakkelijk' te genezen was. Righttt...quote:Op vrijdag 22 juli 2016 21:31 schreef Jaimy_Luca het volgende:
[..]
Ga ik (wel) doen.
Ook voor bijvoorbeeld het UWV. Want ze boden me een "omgaan met (je) autisme"cursus of iets dergelijks. Daar heb ik nee tegen gezegd, want niet zo'n behoefte om met allemaal mensen in een kamer zitten te babbelen
Denk erover om het onderzoek bij De Viersprong te doen. Of misschien gewoon bij de GGZ.
soooo, da's mooi!
Ja, ik heb het ook echt nodig, maar het lukt me zelf nog niet echt goed om het vol te houdenquote:
[..]
Je weet in ieder geval de vinger op de zere plek te leggen. Het hebben van structuur klinkt erg saai, maar het helpt je enorm. Ik zweer er tegenwoordig bij.
Vooral op dagen dat ik vrij ben bijvoorbeeld erg veel moeite met opstaan en opstarten van de dag zeg maar. Als ik eenmaal uit bed ben dan gaat het vaak wel beter.
Heel herkenbaar allemaal. Het gaat je wel lukken, geef het tijd.quote:
[..]
Ja, ik heb het ook echt nodig, maar het lukt me zelf nog niet echt goed om het vol te houden
soooo, da's mooi!
Ik heb ooit eens een vers-training gedaan. Maar alsjeblieft nooit meer zoiets. Ik vind het gewoon echt niet leuk en wil het ook echt niet (meer). Ik ben zó introvert, praten met groepsgenoten lukt zo moeilijk en kost zoveel energie. En als je niet praat word je raar aangekeken/genegeerd/anders behandeld (negatief).quote:
[..]
Praten met mensen in een groep is nooit leuk, haha. Ik zag er ook enorm tegenop. Je weet tenslotte maar nooit wat je moet verwachten van de andere mensen. Het UWV heeft mij nog nooit verder geholpen. Ik kreeg alleen te horen dat ik wel 'gemakkelijk' te genezen was. Righttt...
Er is mij weleens bijvoorbeeld een onzekerheidstraining (hoe heet dat toch?!) aangeraden en ook eens een andere training, maar dat is allemaal met mensen en - oh gruwel - ook nog eens met rollenspellen. Niks voor mij dus.
Ja iemand via het UWV "wilde mij ontzettend graag helpen", nee je wil me aan het werk hebben.
Ik had hem eigenlijk uit moeten dagen: vind voor mij maar eens een baan met het lijstje wat ik ooit heb gemaakt wat ik wel en niet kan. Gaat hem niet lukken... 
Hoe ging jouw onderzoek naar wat je zou kunnen hebben? Wist je van tevoren al dat het wellicht schizoïde zou zijn of hoorde je daarvan pas bij de diagnose?quote:
[..]
Alleen begin gelezen ben nu druk maar ik zal later op mijn gemak reageren ik ben een schizoide met proffesionele diagnosis en heb er veel over gelezen.
Bedoel je zo'n vaardigheidstraining? Verschrikkelijk! Rollenspellen? Dooddoeners! Ik moet er ook niet aan denken zeg. Wat wij voornamelijk tijdens de Vers training deden, was het bespreken van problemen met elkaar. We zijn geen vrienden en ik heb ook geen behoefte om fijne details uit m'n leven met de andere leden van onze groep te delen.quote:
[..]
Ik heb ooit eens een vers-training gedaan. Maar alsjeblieft nooit meer zoiets. Ik vind het gewoon echt niet leuk en wil het ook echt niet (meer). Ik ben zó introvert, praten met groepsgenoten lukt zo moeilijk en kost zoveel energie. En als je niet praat word je raar aangekeken/genegeerd/anders behandeld (negatief).
Er is mij weleens bijvoorbeeld een onzekerheidstraining (hoe heet dat toch?!) aangeraden en ook eens een andere training, maar dat is allemaal met mensen en - oh gruwel - ook nog eens met rollenspellen. Niks voor mij dus.
Ja iemand via het UWV "wilde mij ontzettend graag helpen", nee je wil me aan het werk hebben.
Je hebt gelijk wat het UWV betreft. Ze willen je inderdaad zo snel mogelijk aan het werk hebben, ongeacht de consequentie voor jou. Best triest als je zo word behandeld. Maar alles voor de targets en de centjes, nietwaar?
soooo, da's mooi!
Argo??quote:
[..]
Alleen begin gelezen ben nu druk maar ik zal later op mijn gemak reageren ik ben een schizoide met proffesionele diagnosis en heb er veel over gelezen.
quote:
[..]
Hoe ging jouw onderzoek naar wat je zou kunnen hebben? Wist je van tevoren al dat het wellicht schizoïde zou zijn of hoorde je daarvan pas bij de diagnose?
Dat je de schizoïde persoonlijkheidsstoornis hebt kun je van te voren nauwelijks weten. Mensen met die stoornis zoeken bijna nooit hulp. Dat was in mijn geval ook zo. De reden waarom ik geen hulp zocht is dat ik niet wist dat ik hulp kon krijgen met de problemen die ik had, waardoor ik mijn problemen maar voor lief nam.quote:
Op Door je zo terug te trekken en alleen te leven heb je als schizoïde minder last van je problemen. Het gevolg daarvan is dat je niet (volledig) functioneert, wat bij mij de kop heeft gekost en me heeft gedwongen om toch hulp te gaan zoeken. Daarnaast heb ik ook paranoïde trekken, een psychosegevoeligheid en bipolaire stoornis.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik ben iemand die heel veel leest/ heeft gelezen op internet. Ben jaren geleden heel erg op zoek geweest. En zodoende dus de persoonlijkheidsstoornissen gevonden. Dat er iets niet goed is, is duidelijk. (Vraag Poesopstokje maar. 😂😂😂)quote:
[..]
Dat je de schizoïde persoonlijkheidsstoornis hebt kun je van te voren nauwelijks weten. Mensen met die stoornis zoeken bijna nooit hulp. Dat was in mijn geval ook zo. De reden waarom ik geen hulp zocht is dat ik niet wist dat ik hulp kon krijgen met de problemen die ik had, waardoor ik mijn problemen maar voor lief nam.
Door je zo terug te trekken en alleen te leven heb je als schizoïde minder last van je problemen. Het gevolg daarvan is dat je niet (volledig) functioneert, wat bij mij de kop heeft gekost en me heeft gedwongen om toch hulp te gaan zoeken. Daarnaast heb ik ook paranoïde trekken, een psychosegevoeligheid en bipolaire stoornis.
Ik ben vroeger ook gediagnosticeerd met schizo-affectieve stoornis. (http://www.e-psychiater.n(...)ffectieve-stoornis/)
Ik zou in ieder geval niet een typische schizoïde zijn, aangezien ik dus niet alleen woon.
Excuses ik had vandaag willen reageren maar je hebt me er weer aan herinnert. Laatste tijd nogal wat gedoe gehad.. Maar laat me even lezen en reageren:quote:
Ik wil hier graag mee gaan schrijven. Omdat ik het vermoeden heb dat ik in plaats van autisme een schizoïde persoonlijkheidsstoornis heb.
Ik heb toendertijd de autismetest gemanipuleerd, zodat er autisme uit zou komen (ik wist er veel van door veel erover gelezen te hebben).
Ik heb bijvoorbeeld geen fieps. Ik kan tegen verandering. Ik praat niet monotoom. Neem niet alles letterlijk. Het is niet dat ik graag vrienden wil maken, maar het niet lukt: ik heb gewoon absoluut geen behoefte aan (meer) vrienden.
Dat is mijn punt dus: het geen behoefte hebben aan vrienden. Ik heb 1 lieve vriendin en dat vind ik meer dan genoeg. Verder nog wat (voornamelijk mannelijke) kennissen die ik sporadisch spreek. Daarbij heb ik totaal geen behoefte aan (zelf)seks, is ook een kenmerk.
Ik hecht me ook niet (echt) aan mensen. Ik geef om mijn vriend, maar houden van?? Ik breng mijn tijd het liefste alleen door, vind het heerlijk als mijn vriend overdag weg is om te werken. Soms vind ik zijn aanwezigheid bij me in de buurt irritant. We kunnen dagen hebben dat we elkaar de hele dag kunnen irriteren (I know, geen goed Nederlands), alles wat we dan zeggen wordt door de ander verkeerd opgevat en is er gezucht, geïrriteerdheid, bozigheid. Vaak is dat 's morgens al bijna gelijk duidelijk en verzucht ik: "Oh is het weer zo'n dag?!"
Ik zou geen collega's om me heen kunnen verdragen, dat gaat geheid mis...
Een ander punt is alleen: ik woon dus wel samen, ik heb een vriend (hoe moeilijk dit soms ook gaat). Maar dat is voornamelijk omdat ik niet alleen zou kunnen wonen qua financiën. En ik heb teveel (geld) geïnvesteerd in bepaalde dingen wat ik kwijt zou zijn als ik besluit bij hem weg te gaan. Mijn vriend is de allerliefste schat die er bestaat op deze aardkloot. Hij kan als de beste omgaan met mij(n gedrag). Wat dat betreft is hij het winnende lot uit de loterij. Want geloof me: ik heb een behoorlijke gebruiksaanwijzing!
Ook beleef ik wel enig plezier aan dingen doen. Bijvoorbeeld alleen naar een pretpark of de bioscoop. Ik ben van mezelf wel een redelijk vrolijk/blij iemand die graag glimlacht. Ben haast nooit (lang) chaggerijnig.
Maar al met al vermoed ik het toch wel te hebben, alleen die weg er naar toe om het te onderzoeken staat me tegen. Dat zou weer contact met vreemde mensen betekenen...
Autisme is het eerste waar men op test, en asperger lijken een beetje op schizoïde. Dat je het zo gemanipuleerd hebt is vrij dom, maar ik begrijp wat je zegt je kan die testen vrij gemakkelijk manipuleren.quote:
.
Ik heb soms behoefte soms niet, maar het is niet zo zwart wit allemaal. Iedereen heeft andere persoonlijkheid beneden de stoornis.
.
Betreft vrienden tja ik heb er die ik graag spreek en mij teleurstellen ik heb er waarvan ik liever heb dat ze me totaal niet contacteren.
.
Liefde is een beetje mechanisch soms, maar niet dat het niet kan. Verder tja ik weet niet, dat kan ook aan jou en je vriend liggen. Ik ken mensen met deze stoornis die het vrij goed doen hebben een vrouw en kinderen en zo...
.
Maar wat je omschrijft tja je zult een diagnose moeten hebben. Het is ook wat Comp_lex zegt, ik hoefde geen testen te manipuleren zoals jij hebt gedaan, ik was depressief ben onderzocht en heb alles eerlijk ingevuld schizoïde kwam eruit. Toen gingen ze hulp voor me zoeken maar ben ik al gauw mee gestopt. Het zou niet eens in me op zijn gekomen een test te manipuleren ik weet ook niet wat je motivatie daar was, of financieel een uitkering, of een hulpvraag. Ik gok op het eerste, maar geen idee wat je nu kan doen. Als je echt wil weten of je het wil zul je professionele diagnose moeten krijgen, er zijn teveel mensen die menen schizoïde te zijn. Maar lees bij jou dat je nog vrij veel geniet voor mij is het hele leven een schilderij waar alle kleur uit is gehaald.
En nee ik wist niks ervan ze hebben me testen laten maken en me in een praatgroep gedumpt om te zien hoe ik daar zou reageren.
Hoe woon je precies? Heb je een kamertje waar je alleen kan zijn?quote:
[..]
Ik ben iemand die heel veel leest/ heeft gelezen op internet. Ben jaren geleden heel erg op zoek geweest. En zodoende dus de persoonlijkheidsstoornissen gevonden. Dat er iets niet goed is, is duidelijk. (Vraag Poesopstokje maar. 😂😂😂)
Ik ben vroeger ook gediagnosticeerd met schizo-affectieve stoornis. (http://www.e-psychiater.n(...)ffectieve-stoornis/)
Ik zou in ieder geval niet een typische schizoïde zijn, aangezien ik dus niet alleen woon.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Hoe gaat het met jou eigenlijk man?quote:
[..]
Hoe woon je precies? Heb je een kamertje waar je alleen kan zijn?
Absoluut gezien erg slecht. Voor mijn doen op dit moment ook. Ik kom net uit een psychose en ik ben kortdurend hypomaan geweest. Ik ben nu weer stabiel, maar ik voel me nu down. Ik woon tegenwoordig in een beschermde woonvorm.quote:
Hoe gaat het met jou?
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Beetje kut wel, wilde toch de liefde proberen maar ik faal. Ben zelfdestructief push vrouwen weg dat soort dingen. Maar kut te horen dat je nu veel last hebt van psychologische shit. Helpen ze je wel een beetje daar?quote:
[..]
Absoluut gezien erg slecht. Voor mijn doen op dit moment ook. Ik kom net uit een psychose en ik ben kortdurend hypomaan geweest. Ik ben nu weer stabiel, maar ik voel me nu down. Ik woon tegenwoordig in een beschermde woonvorm.
Hoe gaat het met jou?
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 01-08-2016 17:46:56 ]
Alleen veelal met praktische zaken. Er komt wel wekelijks een PB'er langs, maar zij kan eigenlijk niets voor me betekenen. Er is niemand die iets voor me kan betekenen.quote:
[..]
Beetje kut wel, wilde toch de liefde proberen maar ik faal. Ben zelfdestructief push vrouwen weg dat soort dingen. Maar kut te horen dat je nu veel last hebt van psychologische shit. Helpen ze je wel een beetje daar?
Ik heb zelf wel een vriendin, maar onze relatie is open en vrij. Dat is allemaal prima, want ze kan toch niet altijd bij me terecht. Ik zit heel snel tegen m'n grenzen aan. Dat ze met andere mannen aanpapt vind ik helemaal niet erg.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik snap je volkomen man, dat niemand je echt kan helpen. Zelf heb ik dat ook wel ze kunnen niet veel voor me betekenen hulpverlening. Maar wat goeie contacten zijn wel erg fijn en prijs ik zeer zeker. Ik merk dat wat relaties met mensen wel fijn is, hoewel sommige mensen zie ik liever niet. Ben schizoïde/schizotypisch dus heb wel wat behoefte aan contact ik denk dat schizoïde en schizotypisch erg dicht bij elkaar ligt.quote:
[..]
Alleen veelal met praktische zaken. Er komt wel wekelijks een PB'er langs, maar zij kan eigenlijk niets voor me betekenen. Er is niemand die iets voor me kan betekenen.
Ik heb zelf wel een vriendin, maar onze relatie is open en vrij. Dat is allemaal prima, want ze kan toch niet altijd bij me terecht. Ik zit heel snel tegen m'n grenzen aan. Dat ze met andere mannen aanpapt vind ik helemaal niet erg.
Betreft vriendin snap ik ook volkomen zou het ook niet zo erg vinden als ik een vriendin had die met andere aanpapt zolang ik maar af en toe met haar kan zijn.
Knap van je dat je er zo mee om kunt gaan.quote:
[..]
Ik heb zelf wel een vriendin, maar onze relatie is open en vrij. Dat is allemaal prima, want ze kan toch niet altijd bij me terecht. Ik zit heel snel tegen m'n grenzen aan. Dat ze met andere mannen aanpapt vind ik helemaal niet erg.
soooo, da's mooi!
Ik vind het jammer dat ik geen schizoïde meiden ken.quote:
[..]
Ik snap je volkomen man, dat niemand je echt kan helpen. Zelf heb ik dat ook wel ze kunnen niet veel voor me betekenen hulpverlening. Maar wat goeie contacten zijn wel erg fijn en prijs ik zeer zeker. Ik merk dat wat relaties met mensen wel fijn is, hoewel sommige mensen zie ik liever niet. Ben schizoïde/schizotypisch dus heb wel wat behoefte aan contact ik denk dat schizoïde en schizotypisch erg dicht bij elkaar ligt.
Betreft vriendin snap ik ook volkomen zou het ook niet zo erg vinden als ik een vriendin had die met andere aanpapt zolang ik maar af en toe met haar kan zijn.
Dank je.quote:
[..]
Knap van je dat je er zo mee om kunt gaan.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik woon samen. Mijn vriend werkt 40 uur per week, ik zit thuis. En die uren alleen vind ik héérlijk. Als mijn vriend verplicht vrij is in de winter, dan zitten we op een gegeven moment teveel op elkaars lip (mijn vriend wil ook nog eens alles samen doen), wat zorgt voor meer en vaker ergernissen dan normaal.quote:
[..]
Hoe woon je precies? Heb je een kamertje waar je alleen kan zijn?
In huis is genoeg ruimte om terug te trekken. Maar gek genoeg doe ik dat niet zoveel als we samen vrij zijn en ik 'm weer eens zat ben.
Ken er wel een paar, maar ze gaan nooit voor mij haha!quote:
[..]
Ik vind het jammer dat ik geen schizoïde meiden ken.
Dat is apart. Ik dacht dat ze wat flexibeler zouden zijn.quote:
[..]
Ken er wel een paar, maar ze gaan nooit voor mij haha!
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Nee het blijven toch vrouwen eh?quote:
[..]
Dat is apart. Ik dacht dat ze wat flexibeler zouden zijn.
Fuuuck wat voel ik me leeg vandaag. Weet gewoon niet wat ik moet drinken is de enige optie waarom raak ik een keer in de zoveel tijd zo eenzaam. Fuck dit
Tja soms is alles zo gevoelloos en mechanisch (contacten met anderen)quote:
@Comp_Lex en Argo, wat is nu het meeste vervelende aan jullie aandoening/ ziekte?
Ze kunnen het ook mild hebben, waardoor ze lang niet zo onverschillig zijn.quote:
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Op de eerste plaats anhedonie: het gebrek aan het kunnen ervaren van plezier en vreugde bij alledaagse zaken. Op de tweede plaats de psychoses en stemmingswisselingen.quote:
@Comp_Lex en Argo, wat is nu het meeste vervelende aan jullie aandoening/ ziekte?
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Anhedonie is een bitch. Het laat je voelen dat je geen gevoel meer hebt. Gewoon uit interesse kan jij huilen? Ik kan dat al sinds jaren niet maar laatste tijd lig ik op bed en lijkt gewoon een traantje te komen die nooit echt komt.quote:
[..]
Op de eerste plaats anhedonie: het gebrek aan het kunnen ervaren van plezier en vreugde bij alledaagse zaken. Op de tweede plaats de psychoses en stemmingswisselingen.
Alleen in een psychose wanneer mijn "ware zelf" naar boven komt. Dan voel ik mijn emoties intens, maar de emotionele pijn is zo overweldigend dat ik direct in een psychose knal.quote:
[..]
Anhedonie is een bitch. Het laat je voelen dat je geen gevoel meer hebt. Gewoon uit interesse kan jij huilen? Ik kan dat al sinds jaren niet maar laatste tijd lig ik op bed en lijkt gewoon een traantje te komen die nooit echt komt.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ja ik heb ik ook vaak het gevoel dat als mijn masker breekt het voorbij is. Schizoide mensen verbergen wij gewoon een volume aan pijn? Want als het masker breekt denk ik dat ik het ook niet aankan.quote:
[..]
Alleen in een psychose wanneer mijn "ware zelf" naar boven komt. Dan voel ik mijn emoties intens, maar de emotionele pijn is zo overweldigend dat ik direct in een psychose knal.
Daarom hebben we ook een masker denk ik. Ik denk dat we allang blij mogen zijn dat ons masker niet narcistisch is. Dat is weer een overwinning voor onsquote:
[..]
Ja ik heb ik ook vaak het gevoel dat als mijn masker breekt het voorbij is. Schizoide mensen verbergen wij gewoon een volume aan pijn? Want als het masker breekt denk ik dat ik het ook niet aankan.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ben me altijd pijnlijk bewust van mezelf en mijn eigen gedrag, ik ken iemand die is heel narcistisch. Als je daar eenmaal een flinke tijd mee hebt opgetrokken ga je je ook aan alles ergeren wat die persoon doet.quote:
[..]
Daarom hebben we ook een masker denk ik. Ik denk dat we allang blij mogen zijn dat ons masker niet narcistisch is. Dat is weer een overwinning voor ons
Oh waar ik wel last van heb, is als ik eens iets wil en het zit dan tegen ben ik ook kwaad. Omdat het niet gauw voorkomt dat ik echt iets wil of iets moet hebben. Wilde wat dingen ophangen op mijn kamer dat ging mis en dan ben ik wel even uit het veld geslagen, maar ik heb het nu semi-opgelost, dat is wel iets ik ga dan steeds ermee worstelen en oplossingen bedenken. Niet echt dat je opgeeft maar wel dat je uit het veld geslagen bent in de zin van kut dat je eens wat wil en ergens lol aan beleefd en het dan niet lukt (terwijl het iets simpels is een klote canvas ophangen) Maja als je niet mag boren is het minder makkelijk.
Dat doet iedereen. Daarom is dat ook een stoornisquote:
[..]
Ben me altijd pijnlijk bewust van mezelf en mijn eigen gedrag, ik ken iemand die is heel narcistisch. Als je daar eenmaal een flinke tijd mee hebt opgetrokken ga je je ook aan alles ergeren wat die persoon doet.
Ik ken iemand die de grootste narcist van de provincie is en hij zit nu op de gesloten afdeling.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb dat ook met mijn hobby.quote:
Oh waar ik wel last van heb, is als ik eens iets wil en het zit dan tegen ben ik ook kwaad. Omdat het niet gauw voorkomt dat ik echt iets wil of iets moet hebben. Wilde wat dingen ophangen op mijn kamer dat ging mis en dan ben ik wel even uit het veld geslagen, maar ik heb het nu semi-opgelost, dat is wel iets ik ga dan steeds ermee worstelen en oplossingen bedenken. Niet echt dat je opgeeft maar wel dat je uit het veld geslagen bent in de zin van kut dat je eens wat wil en ergens lol aan beleefd en het dan niet lukt (terwijl het iets simpels is een klote canvas ophangen) Maja als je niet mag boren is het minder makkelijk.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Wat is je hobby als ik vragen mag?quote:
[..]
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb dat ook met mijn hobby.
Het oplossen van sociale problemen (oorlog, armoede, etc) met behulp van wetenschap en technologie.quote:
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Aah daar ben je nog steeds mee bezig, wil dat vlotten, want dan boks je toch echt tegen een muur van titanium.quote:
[..]
Het oplossen van sociale problemen (oorlog, armoede, etc) met behulp van wetenschap en technologie.
Ik weet wat er moet gebeuren, maar het project heeft geen aanhang.quote:
[..]
Aah daar ben je nog steeds mee bezig, wil dat vlotten, want dan boks je toch echt tegen een muur van titanium.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ja dat is met alles, het leven is best kut eigenlijk, het enige wat mij nog vrolijk stemt zijn de 3 canvassen die ik heb waarvan ik er 2 niet eens fatsoenlijk kan ophangen...quote:
[..]
Ik weet wat er moet gebeuren, maar het project heeft geen aanhang.
Nieuws maakt deprimerend, de hele wereld maakt deprimerend. Mij zou je niet gelukkig maken met een yacht en veel rijkdom en iedere dag feesten, maar doordat er mensen zijn die grote paleizen willen dikke zwembaden, daardoor zijn ook veel mensen arm.
Voor mensen als ons is dat wellicht te absurd voor woorden vanwege onze anhedonie.
Wat heb je tot nu toe geleerd? Wat weet je eigenlijk?quote:
[..]
Het oplossen van sociale problemen (oorlog, armoede, etc) met behulp van wetenschap en technologie.
Dat we dik in de shit zitten en dat de huidige crisis het topje van de ijsberg is. Het wordt nog veel erger. Ik zie een WW3 aankomen.quote:Op zondag 7 augustus 2016 13:12 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Wat heb je tot nu toe geleerd? Wat weet je eigenlijk?
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik vind 't komisch dat je dit zegtquote:
[..]
Dat we dik in de shit zitten en dat de huidige crisis het topje van de ijsberg is. Het wordt nog veel erger. Ik zie een WW3 aankomen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Die zie ik al een tijdje aankomen...quote:
[..]
Dat we dik in de shit zitten en dat de huidige crisis het topje van de ijsberg is. Het wordt nog veel erger. Ik zie een WW3 aankomen.
Wat is volgens jou de oorzaak denk je?quote:
[..]
Die zie ik al een tijdje aankomen...
IS wil een deel van de wereld (bijv Europa) overnemen, maar daar steken de betreffende landen natuurlijk wel een stokje voor. En dan heb je ww3.quote:
[..]
Wat is volgens jou de oorzaak denk je?
Okéquote:
[..]
IS wil een deel van de wereld (bijv Europa) overnemen, maar daar steken de betreffende landen natuurlijk wel een stokje voor. En dan heb je ww3.
IS is niets. Ik heb het over iedereen, inclusief jij en ik.quote:
[..]
IS wil een deel van de wereld (bijv Europa) overnemen, maar daar steken de betreffende landen natuurlijk wel een stokje voor. En dan heb je ww3.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Op de psychoses na zitten we niet zo heel ver uit elkaar. Herkenbaar allemaal.quote:
[..]
Op de eerste plaats anhedonie: het gebrek aan het kunnen ervaren van plezier en vreugde bij alledaagse zaken. Op de tweede plaats de psychoses en stemmingswisselingen.
soooo, da's mooi!
Wat er niet is kan nog komen. Ik heb de laatste tijd vaker last van mijn stem.quote:
[..]
Op de psychoses na zitten we niet zo heel ver uit elkaar. Herkenbaar allemaal.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Daar heb je helemaal gelijk in. Al hopen we natuurlijk van niet. In het verleden heb ik ook epilepsie gehad en dat schijnt tegenwoordig ook gerelateerd te zijn met schizofrenie.quote:
[..]
Wat er niet is kan nog komen. Ik heb de laatste tijd vaker last van mijn stem.
soooo, da's mooi!
Pff laatste tijd vraag ik me af waarom ik eigenlijk nog leef. Ja ik heb kleine dromen dat ik dit of dat wil, maar de meeste zijn geïnjecteerd door deze maatschappij. Eigenlijk weet ik gewoon niet wat ik wil wat er in mij omgaat en wat ik moet doen. Niemand kan ik het echt uitleggen misschien maar slapen en praten tegen de muur.
Ciao
Ciao
Nou, ik ben terug bij af.
Ik heb mij laten testen op ADD en volgens PsyQ heb ik het. Sinds twee weken zit ik aan de methylfenidaat.
Ik ben uiteindelijk op ADD gekomen, omdat ik na de zoveelste therapie weer in mijn oude patroon ben geraakt, namelijk een sociaal isolement en een leeg bestaan. Elke therapie richt zich op je emoties en dat allemaal in hetzelfde kader van: je moet van je hart geen moordkuil maken, van jezelf houden en vooral de lat niet te hoog leggen. Volgens mij interesseert het ze geen ene moer wat je bereikt hebt in je leven en wat je had kunnen bereiken.
Maar om je leven op poten te kunnen zetten, heb je doorzettingsvermogen en discipline nodig. Daarin ontbreekt het mij nogal: ik maak nooit iets af.
Alles krijgt tegenwoordig een naam en ik heb het idee dat ze veel te gretig zijn bij het uitdelen van stoornissen. Uiteindelijk schiet je daar geen zak mee op.
Ik heb mij laten testen op ADD en volgens PsyQ heb ik het. Sinds twee weken zit ik aan de methylfenidaat.
Ik ben uiteindelijk op ADD gekomen, omdat ik na de zoveelste therapie weer in mijn oude patroon ben geraakt, namelijk een sociaal isolement en een leeg bestaan. Elke therapie richt zich op je emoties en dat allemaal in hetzelfde kader van: je moet van je hart geen moordkuil maken, van jezelf houden en vooral de lat niet te hoog leggen. Volgens mij interesseert het ze geen ene moer wat je bereikt hebt in je leven en wat je had kunnen bereiken.
Maar om je leven op poten te kunnen zetten, heb je doorzettingsvermogen en discipline nodig. Daarin ontbreekt het mij nogal: ik maak nooit iets af.
Alles krijgt tegenwoordig een naam en ik heb het idee dat ze veel te gretig zijn bij het uitdelen van stoornissen. Uiteindelijk schiet je daar geen zak mee op.
Je mag van mij tegen ze zeggen dat discipline niet bestaat en dat doorzettingsvermogen een voortdurende motivatie en interesse vereist.quote:
Nou, ik ben terug bij af.
Ik heb mij laten testen op ADD en volgens PsyQ heb ik het. Sinds twee weken zit ik aan de methylfenidaat.
Ik ben uiteindelijk op ADD gekomen, omdat ik na de zoveelste therapie weer in mijn oude patroon ben geraakt, namelijk een sociaal isolement en een leeg bestaan. Elke therapie richt zich op je emoties en dat allemaal in hetzelfde kader van: je moet van je hart geen moordkuil maken, van jezelf houden en vooral de lat niet te hoog leggen. Volgens mij interesseert het ze geen ene moer wat je bereikt hebt in je leven en wat je had kunnen bereiken.
Maar om je leven op poten te kunnen zetten, heb je doorzettingsvermogen en discipline nodig. Daarin ontbreekt het mij nogal: ik maak nooit iets af.
Alles krijgt tegenwoordig een naam en ik heb het idee dat ze veel te gretig zijn bij het uitdelen van stoornissen. Uiteindelijk schiet je daar geen zak mee op.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Wat had je in je leven kunnen bereiken?quote:
Nou, ik ben terug bij af.
Ik heb mij laten testen op ADD en volgens PsyQ heb ik het. Sinds twee weken zit ik aan de methylfenidaat.
Ik ben uiteindelijk op ADD gekomen, omdat ik na de zoveelste therapie weer in mijn oude patroon ben geraakt, namelijk een sociaal isolement en een leeg bestaan. Elke therapie richt zich op je emoties en dat allemaal in hetzelfde kader van: je moet van je hart geen moordkuil maken, van jezelf houden en vooral de lat niet te hoog leggen. Volgens mij interesseert het ze geen ene moer wat je bereikt hebt in je leven en wat je had kunnen bereiken.
Maar om je leven op poten te kunnen zetten, heb je doorzettingsvermogen en discipline nodig. Daarin ontbreekt het mij nogal: ik maak nooit iets af.
Alles krijgt tegenwoordig een naam en ik heb het idee dat ze veel te gretig zijn bij het uitdelen van stoornissen. Uiteindelijk schiet je daar geen zak mee op.
Sowieso meer dan nu.quote:
[..]
Wat had je in je leven kunnen bereiken?
Ben een creatief persoon, heb altijd goed kunnen tekenen en had altijd de wens gehad om mijn eigen muziek te componeren en uit te brengen. Ik ben ergens ook wel sociaal en heb behoefte aan een sociaal bewogen leven. Tenminste dat heb ik gewoon altijd gewild.
Maar het heeft anders uitgepakt. Ik ben altijd moe en heb de neiging om mij altijd terug te trekken en mij in een negatieve impasse te verkeren. Gevolg is eenzaamheid en frustratie. Om dit te doorbreken ben ik altijd in therapie geweest en heb ik inmiddels twee intensieve behandelingen achter de rug. Om daarna weer in hetzelfde patroon te vallen. Als de regie van mijn eigen leven weer in mijn eigen handen is, val ik terug in een sociaal isolement.
Ik wil dit gewoon niet. Al moet ik ervoor jarenlang in een strafkamp en afgebeuld worden. Het is voor mij absoluut zeker dat ik zo niet wil leven!
Ik kan geen vingertje wijzen naar psychologen dat ze het allemaal fout hebben gedaan. Je kan niet in iemands hoofd kijken. En wat een patient zelf denkt wat er aan de hand is, kan weleens verschillen van wat er nou werkelijk aan de hand is. Zeker bij persoonlijkheidsproblematiek raken je eigen gedachten vertroebeld.
Maar wat ik wel vaak constateer. Behandelaars doen hun werk en denken volgens de geijkte paden om de patienten te helpen. Als je borderline hebt, word je behandeld voor je borderline. Maar er wordt niet echt onderzocht wat nou precies die persoonlijkheidsstoornis heeft veroorzaakt en wat nou eigenlijk - los van je diagnose - jouw probleem is.
Als je er zelf niet uit kan komen, ben je de lul.
Bij de dingen die je opnoemt lopen er veel verschillende dingen door elkaar inderdaad.quote:
[..]
Sowieso meer dan nu.
Ben een creatief persoon, heb altijd goed kunnen tekenen en had altijd de wens gehad om mijn eigen muziek te componeren en uit te brengen. Ik ben ergens ook wel sociaal en heb behoefte aan een sociaal bewogen leven. Tenminste dat heb ik gewoon altijd gewild.
Maar het heeft anders uitgepakt. Ik ben altijd moe en heb de neiging om mij altijd terug te trekken en mij in een negatieve impasse te verkeren. Gevolg is eenzaamheid en frustratie. Om dit te doorbreken ben ik altijd in therapie geweest en heb ik inmiddels twee intensieve behandelingen achter de rug. Om daarna weer in hetzelfde patroon te vallen. Als de regie van mijn eigen leven weer in mijn eigen handen is, val ik terug in een sociaal isolement.
Ik wil dit gewoon niet. Al moet ik ervoor jarenlang in een strafkamp en afgebeuld worden. Het is voor mij absoluut zeker dat ik zo niet wil leven!
Ik kan geen vingertje wijzen naar psychologen dat ze het allemaal fout hebben gedaan. Je kan niet in iemands hoofd kijken. En wat een patient zelf denkt wat er aan de hand is, kan weleens verschillen van wat er nou werkelijk aan de hand is. Zeker bij persoonlijkheidsproblematiek raken je eigen gedachten vertroebeld.
Maar wat ik wel vaak constateer. Behandelaars doen hun werk en denken volgens de geijkte paden om de patienten te helpen. Als je borderline hebt, word je behandeld voor je borderline. Maar er wordt niet echt onderzocht wat nou precies die persoonlijkheidsstoornis heeft veroorzaakt en wat nou eigenlijk - los van je diagnose - jouw probleem is.
Als je er zelf niet uit kan komen, ben je de lul.
Spreekt elkaar ook een beetje tegen, dus dan is het lastig om erop te reageren.
Met mij niet zo lekker eerlijk gezegd. Aangezien ik al meerdere intensieve behandelingen heb gehad, weet ik niet hoe ik verder moet.quote:
Hoe gaat het ondertussen met iedereen hier?
Vandaag begint school al een week lang aan het zuipen. Totaal geen zin eigenljk. Maja we zullen zien hoe het afloopt.
Dit is exact mijn ervaring.quote:
[..]
Behandelaars doen hun werk en denken volgens de geijkte paden om de patienten te helpen. Als je borderline hebt, word je behandeld voor je borderline. Maar er wordt niet echt onderzocht wat nou precies die persoonlijkheidsstoornis heeft veroorzaakt en wat nou eigenlijk - los van je diagnose - jouw probleem is.
Als je er zelf niet uit kan komen, ben je de lul.
Zelfs op fok zijn zat users die wel zien dat er meer bij mij speelt, maar mijn psycholoog heeft gewoon gezegd dat ze niet weet hoe ze me verder zou kunnen helpen, alsof ze geen flauw idee heeft, alsof ze niks ziet.
Ze vroeg me nota bene zelf met een plan van aanpak te komen, terwijl 1 van mijn klachten waarom ik bij haar terecht kwam, was omdat ik er zelf niet (meer) uit lijkt te kunnen komen.
Joh, iets van 4 gesprekken met haar gehad en nu weet ze al zeker dat ze niks voor me kan betekenen, maar het voelt bij mij meer als desinteresse, alsof het haar niks boeit omdat ik anders ben.
Mijn papieren dossier alleen al bestaat uit 3 mappen. Hoe de fuk kan zij geen enkele aanknopingspunten vinden?
Dat lijkt me oprecht kut.quote:Op maandag 29 augustus 2016 16:00 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dit is exact mijn ervaring.
Zelfs op fok zijn zat users die wel zien dat er meer bij mij speelt, maar mijn psycholoog heeft gewoon gezegd dat ze niet weet hoe ze me verder zou kunnen helpen, alsof ze geen flauw idee heeft, alsof ze niks ziet.
Ze vroeg me nota bene zelf met een plan van aanpak te komen, terwijl 1 van mijn klachten waarom ik bij haar terecht kwam, was omdat ik er zelf niet (meer) uit lijkt te kunnen komen.
Joh, iets van 4 gesprekken met haar gehad en nu weet ze al zeker dat ze niks voor me kan betekenen, maar het voelt bij mij meer als desinteresse, alsof het haar niks boeit omdat ik anders ben.
Mijn papieren dossier alleen al bestaat uit 3 mappen. Hoe de fuk kan zij geen enkele aanknopingspunten vinden?
Ja is 't ook. Al helemaal omdat dit iets is waar ik al jaren op probeer aan te sturen, maar er was teveel een "dit kan vanuit je autisme verklaard worden"-houding, moest ik eerst door die extra barriëre heen en kom ik eenmaal door zulke barriëres heen, dan merk ik dat het meestal evengoed tot niks uitloopt, omdat de ander een (opvallend) passieve houding aanneemt.quote:
Zijn ook mensen die ditzelfde overkomt (die dit zelf ook ervaren hebben), maar het lijkt wel alsof dit probleem niet mag bestaan, heel frustrerend.
En al helemaal omdat ik nog wel meer dingen te regelen heb.
Ik heb net mijn eerste intake gehad. I don't know. Het heeft intussen zo lang geduurd dat ik voor mijn gevoel aardig hersteld ben. Tenminste ik heb al eventjes geen periodes meer gehad.quote:
Hoe gaat het ondertussen met iedereen hier?
Je bedoelt dat je psycholoog alleen maar luistert en totaal niet op je reageert? Want daar had ik veel last van. Dat vind ik mega irritant, reageer gvd eens op wat ik zeg.quote:
[..]
Ja is 't ook. Al helemaal omdat dit iets is waar ik al jaren op probeer aan te sturen, maar er was teveel een "dit kan vanuit je autisme verklaard worden"-houding, moest ik eerst door die extra barriëre heen en kom ik eenmaal door zulke barriëres heen, dan merk ik dat het meestal evengoed tot niks uitloopt, omdat de ander een (opvallend) passieve houding aanneemt.
Zijn ook mensen die ditzelfde overkomt (die dit zelf ook ervaren hebben), maar het lijkt wel alsof dit probleem niet mag bestaan, heel frustrerend.
En al helemaal omdat ik nog wel meer dingen te regelen heb.
Dit probleem heb ik meermalen meegemaakt, maar ik doelde echt op een hulpverlener die het gewoon niet zo boeit wat er in je omgaat.quote:
[..]
Je bedoelt dat je psycholoog alleen maar luistert en totaal niet op je reageert? Want daar had ik veel last van. Dat vind ik mega irritant, reageer gvd eens op wat ik zeg.
De hulpverleners die dit zeg maar meer planmatig zo doen, lijken overtuigd dat als je deze stilte-therapie maar lang genoeg doorzet, dat het dan wel zal werken....ofzo
.Sommigen lijken echt braindead te zijn, de meest simpele dingen vatten ze verkeerd op, zoals het verschil tussen 3 en 4 na meermalen nog niet snappen en het verschil tussen wel iets willen en iets juist niet willen, niet snappen. Maar het is vooral de frequentie van deze slordigheidsfouten, dat ik 80% van de tijd en energie besteed aan het opruimen van zijn/haar slordigheidsfouten en verkeerde aannames en nauwelijks nog toe kom om de spiegelen met een hulpverlener.
En wat jij benoemt over een psycholoog die niks terugzegt, ik ken veel psychiatrisch patiënten die dezelfde ervaringen hebben (ik werd door deze behandeling zelfs opgenomen waarna deze behandeling me een extra trauma opleverde en nog steeds zetten ze zo door, echt hoe blind kun je zijn?).
Maar het vreemdste vind ik nog dat het bewezen effectief zou zijn....maar naar feedback dat dit vaak niet zo is (of zelfs destructief ipv helend), dit wordt niet opgepikt.
Het is zelfs nu nog steeds geen discussiepunt, terwijl ik uit eigen ervaring al weet dat dit al meer dan 10 jaar mis gaat.
Pff kutleven... Alles gaat te goed te positief, ik kan er niet mee omgaan waar zijn de mensen die me gaan zeggen dat ik ga falen dat ik waardeloos ben? Waarom zijn die e r niet meer, ik heb die mensen nodig....
Ellendig is dat hé? Misschien moeten we elkaar gaan afzeiken.quote:
Pff kutleven... Alles gaat te goed te positief, ik kan er niet mee omgaan waar zijn de mensen die me gaan zeggen dat ik ga falen dat ik waardeloos ben? Waarom zijn die e r niet meer, ik heb die mensen nodig....
soooo, da's mooi!
Wat is het grootste probleem?quote:
[..]
Met mij niet zo lekker eerlijk gezegd. Aangezien ik al meerdere intensieve behandelingen heb gehad, weet ik niet hoe ik verder moet.
soooo, da's mooi!
Dat heb ik momenteel ook. Zit nu al zes weken te wachten totdat de therapiegroep weer begint. Heb mezelf al aardig overtuigd dat ik inmiddels wel zonder kan. Stom, stom, stom!quote:
[..]
Ik heb net mijn eerste intake gehad. I don't know. Het heeft intussen zo lang geduurd dat ik voor mijn gevoel aardig hersteld ben. Tenminste ik heb al eventjes geen periodes meer gehad.
soooo, da's mooi!
Ik begrijp je frustraties. Je bent ten eerste veel meer dan alleen maar een autist. En autistische trekjes heeft trouwens ieder persoon. Je moet als mens behandeld worden. De psycholoog moet zich een voorstelling kunnen maken van hoe jij naar jezelf, naar anderen en naar het leven kijkt. Vanuit daar kan hij/zij bedenken waarop jij vastloopt en hoe jij dat zou kunnen oplossen of ermee kan leren omgaan.quote:
[..]
Ja is 't ook. Al helemaal omdat dit iets is waar ik al jaren op probeer aan te sturen, maar er was teveel een "dit kan vanuit je autisme verklaard worden"-houding, moest ik eerst door die extra barriëre heen en kom ik eenmaal door zulke barriëres heen, dan merk ik dat het meestal evengoed tot niks uitloopt, omdat de ander een (opvallend) passieve houding aanneemt.
Zijn ook mensen die ditzelfde overkomt (die dit zelf ook ervaren hebben), maar het lijkt wel alsof dit probleem niet mag bestaan, heel frustrerend.
En al helemaal omdat ik nog wel meer dingen te regelen heb.
Het belangrijkste is dat je een gevoel van perspectief krijgt en in het leven kan staan zoals jij dat wilt. Leuren met labels en diagnoses gaat niks oplossen.
En als je er eens dieper en langer over nadenkt..? Denk je dan ook dat je genoeg hersteld bent?quote:
[..]
Ik heb net mijn eerste intake gehad. I don't know. Het heeft intussen zo lang geduurd dat ik voor mijn gevoel aardig hersteld ben. Tenminste ik heb al eventjes geen periodes meer gehad.
Nee. Er zijn zelfs mensen bewust bezig me er terug in te trappen. Bewust iemands leven kapot maken , leuk joh. Heb al van alles via via naar mijn hoofd gehad. Simulatie, gevaarlijk zijn, ik zou mensen gevolgd zijn en op deze manier proberen ermee weg te komen. Allemaal onzin verhalen, maar doe er maar eens wat tegen. Als de persoon die die verhalen de wereld in slingert hoog genoeg op de maatschappelijke ladder staat en jij staat onderaan kan je niks.quote:
[..]
En als je er eens dieper en langer over nadenkt..? Denk je dan ook dat je genoeg hersteld bent?
Maar godzijdank zijn nu de juiste mensen langzaam aan door die verhalen heen aan het prikken.
Waarom ga je dan om met zulks soort mensen?quote:
[..]
Nee. Er zijn zelfs mensen bewust bezig me er terug in te trappen. Bewust iemands leven kapot maken , leuk joh. Heb al van alles via via naar mijn hoofd gehad. Simulatie, gevaarlijk zijn, ik zou mensen gevolgd zijn en op deze manier proberen ermee weg te komen. Allemaal onzin verhalen, maar doe er maar eens wat tegen. Als de persoon die die verhalen de wereld in slingert hoog genoeg op de maatschappelijke ladder staat en jij staat onderaan kan je niks.
Maar godzijdank zijn nu de juiste mensen langzaam aan door die verhalen heen aan het prikken.
soooo, da's mooi!
Collega's wellicht?quote:
[..]
Waarom ga je dan om met zulks soort mensen?
Juist. En ik kan met niemand praten wat het management zoekt gewoon contact met alle instellingen waar ik hulp zoek en vertelt een lulverhaal over simulatie. Ondertussen hebben ze nog steeds geen zaak. Zijn al een half jaar bezig, nog steeds geen zaak.quote:
Maar ik ben niet van plan me weg te laten jagen door dat smerige gedoe. Als het moet, liever vechtend ten onder dan me te laten kennen. Het helpt alleen de situatie voor geen ene meter.
En ik word ontzettend moe van alle beschuldigingen.
[ Bericht 35% gewijzigd door Sander_Van_Hoorn op 20-09-2016 21:33:57 ]
Zo, nou lekker dan. Denk je dat ze een poot hebben om op te staan?quote:
[..]
Juist. En ik kan met niemand praten wat het management zoekt gewoon contact met alle instellingen waar ik hulp zoek en vertelt een lulverhaal over simulatie. Ondertussen hebben ze nog steeds geen zaak. Zijn al een half jaar bezig, nog steeds geen zaak.
Maar ik ben niet van plan me weg te laten jagen door dat smerige gedoe. Als het moet, liever vechtend ten onder dan me te laten kennen. Het helpt alleen de situatie voor geen ene meter.
En ik word ontzettend moe van alle beschuldigingen.
soooo, da's mooi!
Hoe weet het management waar jij hulp zoekt? Dat mogen/hoeven ze toch niet te weten (geheimhoudingsplicht van die instellingen)?quote:
[..]
Juist. En ik kan met niemand praten wat het management zoekt gewoon contact met alle instellingen waar ik hulp zoek en vertelt een lulverhaal over simulatie. Ondertussen hebben ze nog steeds geen zaak. Zijn al een half jaar bezig, nog steeds geen zaak.
Maar ik ben niet van plan me weg te laten jagen door dat smerige gedoe. Als het moet, liever vechtend ten onder dan me te laten kennen. Het helpt alleen de situatie voor geen ene meter.
En ik word ontzettend moe van alle beschuldigingen.
Maar zou een instelling echt luisteren naar zo iemand die opbelt, in plaats van naar de persoon zelf die komt voor hulp?
Waar beschuldigen ze je dan van?quote:
[..]
Juist. En ik kan met niemand praten wat het management zoekt gewoon contact met alle instellingen waar ik hulp zoek en vertelt een lulverhaal over simulatie. Ondertussen hebben ze nog steeds geen zaak. Zijn al een half jaar bezig, nog steeds geen zaak.
Maar ik ben niet van plan me weg te laten jagen door dat smerige gedoe. Als het moet, liever vechtend ten onder dan me te laten kennen. Het helpt alleen de situatie voor geen ene meter.
En ik word ontzettend moe van alle beschuldigingen.
Ik krijg je verhaal niet helemaal helder. Eerder in het topic vertel je dat je ineens heel hard kunt uitvaren tegen mensen en je je dat zelf pas een paar dagen later realiseert. Ben je vanwege dat gedrag thuis komen te zitten? En proberen ze nu een dossier op te bouwen om je te ontslaan?
The love you take is equal to the love you make.
I don't know. And it's driving me nuts. Ik hoop het niet zeg.quote:
[..]
Zo, nou lekker dan. Denk je dat ze een poot hebben om op te staan?
Dat dossier is er al lang. Ik heb mezelf ziek gemeld vanwege dat gedrag. Ik wilde ervan af. Management beschuldigt van simulatie, zoals ik al zei. Ik simuleer gvd helemaal niks.quote:
[..]
Waar beschuldigen ze je dan van?
Ik krijg je verhaal niet helemaal helder. Eerder in het topic vertel je dat je ineens heel hard kunt uitvaren tegen mensen en je je dat zelf pas een paar dagen later realiseert. Ben je vanwege dat gedrag thuis komen te zitten? En proberen ze nu een dossier op te bouwen om je te ontslaan?
Maar als je het niet simuleert is het nog steeds vrij onwenselijk gedrag op de werkvloer. Dus het is hoe dan ook een probleem.quote:
[..]
Dat dossier is er al lang. Ik heb mezelf ziek gemeld vanwege dat gedrag. Ik wilde ervan af. Management beschuldigt van simulatie, zoals ik al zei. Ik simuleer gvd helemaal niks.
The love you take is equal to the love you make.
Hquote:
[..]
I don't know. And it's driving me nuts. Ik hoop het niet zeg.
Het zou toch juist raar zijn als je met opzet de boel zou faken? Vreemde conclusie van het management.quote:
[..]
I don't know. And it's driving me nuts. Ik hoop het niet zeg.
soooo, da's mooi!
Jaquote:
Ik heb gisteren mn deeltijdbehandeling afgerond
Best raar, na 7 maanden 3 keer in de week therapie afscheid nemen. Alhoewel het besef nog wel moet komen denk ik. Dit is voor het eerst dat ik een behandeling echt afgemaakt heb en ik echt een band voelde met mijn groepsgenoten en op de "normale" manier afscheid heb genomen.
Ik heb echt heel veel stappen gezet de afgelopen maanden. Wat ik in mijn voorgaande behandelingen allemaal "theoretisch" geleerd heb, ben ik nu ook voor het eerst gaan toepassen.
Ik kom beter voor mezelf op, geef mijn grenzen beter aan, uit mijn emoties en gevoelens meer, vraag meer om steun en pieker een stuk minder
Deze behandeling heeft echt zijn vruchten afgeworpen.
Ik ga nu door naar de reïntegratiegroep, van 1 dag in de week. Ik heb al voor 1-2 uur in de week vrijwilligerswerk gevonden, en ga nog op zoek naar meer. Ik weet helaas niet hoe lang de wachtlijst voor de reïntegratiegroep is. Tot die tijd heb ik elke week een gesprek met ofwel de sociotherapeute of de activiteitentherapeute van de deeltijdgroep. Dus dat is wel fijn
Hoe is het met jou?
Zozo, dan heb je wel heel erg veel stappen gemaakt zeg.quote:
[..]
Ja
Ik heb gisteren mn deeltijdbehandeling afgerond
Best raar, na 7 maanden 3 keer in de week therapie afscheid nemen. Alhoewel het besef nog wel moet komen denk ik. Dit is voor het eerst dat ik een behandeling echt afgemaakt heb en ik echt een band voelde met mijn groepsgenoten en op de "normale" manier afscheid heb genomen.
Ik heb echt heel veel stappen gezet de afgelopen maanden. Wat ik in mijn voorgaande behandelingen allemaal "theoretisch" geleerd heb, ben ik nu ook voor het eerst gaan toepassen.
Ik kom beter voor mezelf op, geef mijn grenzen beter aan, uit mijn emoties en gevoelens meer, vraag meer om steun en pieker een stuk minder
Deze behandeling heeft echt zijn vruchten afgeworpen.
Ik ga nu door naar de reïntegratiegroep, van 1 dag in de week. Ik heb al voor 1-2 uur in de week vrijwilligerswerk gevonden, en ga nog op zoek naar meer. Ik weet helaas niet hoe lang de wachtlijst voor de reïntegratiegroep is. Tot die tijd heb ik elke week een gesprek met ofwel de sociotherapeute of de activiteitentherapeute van de deeltijdgroep. Dus dat is wel fijn
Hoe is het met jou?
Netjes hoor. Hier gaat alles een beetje... ehhmmm... het gaat niet goed, maar ook niet slecht. Ben begonnen met deel 2 van de Vers training. Ben benieuwd wat daar uit gaat komen.
soooo, da's mooi!
Ben sinds twee weken klaar met deel twee van de Vers training. Jammerlijk genoeg had ik er helemaal niets aan. Heb het idee dat ik m'n hele tijd heb verneukt.
soooo, da's mooi!
Waarom had je er niks aan dan?quote:
Ben sinds twee weken klaar met deel twee van de Vers training. Jammerlijk genoeg had ik er helemaal niets aan. Heb het idee dat ik m'n hele tijd heb verneukt.
Ik ben in november begonnen met de reïntegratiegroep (1 dag per week) en loopbaantrajectbegeleiding (1 gesprek per 2 weken). Een week later ging mn relatie van bijna 10 jaar uit
Dus nu hard op zoek naar wat anders qua woonruimte en als ik dat heb dan kan ik ook concrete stappen gaan zetten. Nu is het vooral ontdekken wat ik wil/kan, beroepskeuzetests etc doen.
Maar het lukt me gelukkig wel om me ondanks alles staande te houden en ik ben niet depressief geworden
Sta nu een stuk sterker in mn schoenen nu ik die deeltijd heb afgerond. Als die breuk een paar jaar eerder was geweest had ik geen toekomst gezien in mn eentje.
Maar nu heb ik er wel vertrouwen in
Wat zijn de problemen waartegen je aanloopt?quote:
Ben sinds twee weken klaar met deel twee van de Vers training. Jammerlijk genoeg had ik er helemaal niets aan. Heb het idee dat ik m'n hele tijd heb verneukt.
Voornamelijk momenteel met relaties en dat chronische lege gevoel van binnen. Er zijn mij in september gouden bergen beloofd en ik had mijn pijlen gezet op een spontane Lourdes genezing.quote:
[..]
Wat zijn de problemen waartegen je aanloopt?
soooo, da's mooi!
Zuur van je relatie. Heel knap dat je er zo goed in staat.quote:
[..]
Waarom had je er niks aan dan?
Ik ben in november begonnen met de reïntegratiegroep (1 dag per week) en loopbaantrajectbegeleiding (1 gesprek per 2 weken). Een week later ging mn relatie van bijna 10 jaar uit
Dus nu hard op zoek naar wat anders qua woonruimte en als ik dat heb dan kan ik ook concrete stappen gaan zetten. Nu is het vooral ontdekken wat ik wil/kan, beroepskeuzetests etc doen.
Maar het lukt me gelukkig wel om me ondanks alles staande te houden en ik ben niet depressief geworden
Sta nu een stuk sterker in mn schoenen nu ik die deeltijd heb afgerond. Als die breuk een paar jaar eerder was geweest had ik geen toekomst gezien in mn eentje.
Maar nu heb ik er wel vertrouwen in
Hopelijk gaat het vanaf nu alleen maar beter met je.Zie mijn onderstaande reactie op BlueRibbon.
soooo, da's mooi!
Ik vind het bij behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen zo op emotieregulatie gericht en daaromheen zit een heel strict protocol. Ben je het ergens niet mee eens: het eerste wat de behandelaar denkt is dat je als borderliner in de achterdochtige modus schiet. Daarna pas gaan ze je als persoon serieus nemen.quote:
[..]
Voornamelijk momenteel met relaties en dat chronische lege gevoel van binnen. Er zijn mij in september gouden bergen beloofd en ik had mijn pijlen gezet op een spontane Lourdes genezing.
Ben ik het niet mee eens. Zo gaat mijn behandelaar in ieder geval niet met mij om.quote:
[..]
Ik vind het bij behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen zo op emotieregulatie gericht en daaromheen zit een heel strict protocol. Ben je het ergens niet mee eens: het eerste wat de behandelaar denkt is dat je als borderliner in de achterdochtige modus schiet. Daarna pas gaan ze je als persoon serieus nemen.
Dan heb ik pech, want zo heb ik het bij meerdere behandelingen meegemaakt.quote:
[..]
Ben ik het niet mee eens. Zo gaat mijn behandelaar in ieder geval niet met mij om.
Ik heb wel het idee dat ik serieus word genomen. De gehele behandeling heeft niet het gewenste effect.quote:
[..]
Ik vind het bij behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen zo op emotieregulatie gericht en daaromheen zit een heel strict protocol. Ben je het ergens niet mee eens: het eerste wat de behandelaar denkt is dat je als borderliner in de achterdochtige modus schiet. Daarna pas gaan ze je als persoon serieus nemen.
soooo, da's mooi!
Ik bedoel meer dat behandeling heel erg op het reguleren van emoties is gericht en dat ze ervan uitgaan dat de rest dan ook beter wordt.quote:
[..]
Ik heb wel het idee dat ik serieus word genomen. De gehele behandeling heeft niet het gewenste effect.
Daar ben ik het ook wel mee eens trouwens.
Het punt is dat iedere borderliner verschillend is en zijn eigen achtergrond heeft waarom de problemen zijn ontstaan. Maar ze krijgen wel allemaal dezelfde behandeling.
In mijn geval heeft ADHD, angststoornissen en homoseksualiteit een enorme rol gespeeld in het ontstaan van persoonlijkheidsstoornissen. Ik heb hierdoor van kleins af aan het idee gekregen dat ik op alle punten afwijk van anderen en minderwaardig ben. Ik werd enorm gepest door iedereen. Dus voor mijn idee zat er niks anders op dan mij voor 1000% aan te passen en mijn stinkende best doen om mijzelf te ontwikkelen zodat ik het beter ga krijgen in de toekomst.
Ik heb heel veel leren verbergen. Maar de pijn en leegte die ik van binnen voel was heel erg groot en ik heb daar nog steeds last van. Ik wil vrijheid. Maar ik weet nog steeds niet goed wie ik ben. En ik ben bang dat ik in de kern van mijn wezen inderdaad iemand ben die er niet bij hoort, door iedereen wordt uitgelachen en geminacht.
Ik wilde wel altijd vol in het leven staan en heb altijd hoop gekoesterd dat ieder mens en ook ik alles kan bereiken als je dat echt wilt. Maar dat ging ook gepaard met frustratie dat het elke keer niet lukt en daarbij ook veel gedachten dat ik er maar beter een eind aan kan maken omdat ik het toch niet waard ben.
Ik ben altijd meegewerkt bij psychische hulpverlening. Ik probeerde zo open mogelijk te zijn en de dingen die ik mijn strot niet uitkrijg toch te zetten. Toch heb ik weet ik hoeveel therapieën achter de rug waar ik geen reet mee verder kwam.
En dan gaan mensen in mijn omgeving zeggen dat ik mijn best waarschijnlijk niet doe. Of er vanuit gaan dat ik de psych mijn problemen wil laten oplossen terwijl ik er zelf geen moeite in wil steken.
En verder van die goedbedoelde doch niks betekenende adviezen. "Je moet jezelf zijn" en "je moet de lat voor jezelf lager leggen". Ik waardeer de betrokkenheid, maar ik heb er niks aan. Ik wil dat iemand mijn patroon begrijpt, begrijpt hoe ik mij voel en mij helpt of steunt.
Persoonlijkheidsstoornissen zijn voor iedereen heel complex. Daarom vind ik het goed als behandelaars ook gedreven zijn om hun client zo goed mogelijk te begrijpen. Maar met heel dogmatische behandelingen gaat dat niet.
Ik heb een behandeling gedaan en ik heb er ook wel wat aan gehad. Maar dat lege gevoel blijft. En dan voel ik mij ook nog s schuldig dat ik weer een negatief en hopeloos gevoel krijg over mezelf.
Je noemt in een volgende post ook dat 'we' zo verschillend zijn maar allemaal dezelfde behandeling krijgen. Ook dit is niet zo, en als ik het me goed herinner heb ik je hier al eerder eens op gewezen.quote:
[..]
Dan heb ik pech, want zo heb ik het bij meerdere behandelingen meegemaakt.
Je moet natuurlijk wel zelf aangeven wat je wil. Er zijn standaard behandelingen, maar als jij duidelijk aangeeft dat jij je bijvoorbeeld 1 op 1 op een bepaald punt wil richten, dan is dit echt niet standaard en kun je het invullen zoals jij het wil.
Wat me opvalt is dat jij heel vaak jouw labeltjes benoemt, gaat dat in jouw therapie ook zo? Bij mij vallen mijn labels zelden tot nooit en kijken ze gewoon naar mij als persoon. Ik neem ze zelf ook nooit in de mond. Behalve bij de behandelplanbesprekingen en soms bij evaluatiegesprekken omdat het dan zwart-op-wit staat.
Je voelt je op dit moment duidelijk nog niet comfortabel. Ik denk dat het goed is om af te vragen op welk punt je wil zijn, wat realistisch is en waar je tevreden mee kan zijn.
Met problemen als borderline en ADHD heb je waarschijnlijk levenslang, ondanks alle behandelingen. Het wordt hooguit dragelijk en acceptabel.
Momenteel gaat het met mij goed maar ook ik ervaar nog steeds de dingen die jij benoemt, zoals bijvoorbeeld leegte.
Accepteren is voor mij de sleutel.. tevreden zijn met wat er goed gaat, met wat goed voelt, met wat je voor elkaar krijgt, met de rust of stabiliteit die je op sommige momenten hebt, met hoe je bepaalde situaties oplost. Richten op kleine dingen.
Mijn wereld is dan ook vrij klein. Me, myself and I. Mijn zoon en vriend en m'n werk. Dat zijn de dingen waar ik mij hard voor maak. De rest als het kan, voor mij.
Probeer je vooral ook te focussen op positieve dingen want die geven een goed gevoel.
Frustrerend he, dat het allemaal zo lang duurt voor je echt resultaat ziet en opmerkt. Toch is aan jouw post wel veel verandering te zien ten opzichte van een aantal jaar geleden.
Ik heb zelf wel gemerkt dat een goede behandelaar die jou begrijpt heel belangrijk is.
Wat mij trouwens altijd wel een goed gevoel geeft is om 1x in de zoveel tijd met mijn behandelaar eens terug te kijken naar de progressie die ik heb doorgemaakt. Doe je dat ook wel eens?
Ik weet niet goed wat ik hierop moet antwoorden. Ik vind het vervelend om te lezen dat je denkt dat ik het op een vervormde manier interpreteer, dat ik mijn behoeften niet goed heb aangegeven bij de behandelaars en dat ik daarom onvoldoende profijt heb van mijn vorige behandelaars.quote:
Ik heb echt zo goed mogelijk proberen te verwoorden wat er in mij omgaat. Ik heb ook dingen gezegd die ik normaal gesproken nauwelijks mijn strot uitkrijg. Ik sta open voor feedback van anderen. Ik ben niet iemand die er niet tegen kan als ik het bij het verkeerde eind heb. Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ze er net een beetje naast zitten. Mijn problemen werden te makkelijk afgeschoven op mijn moeite met emotieregulatie.
Dit heb ik niet alleen bij mezelf meegemaakt, maar ook bij andere cliënten gezien. Ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van de behandelaars, maar het is voor mij frustrerend dat ze vast blijven houden aan het idee dat de klachten enkel het gevolg zijn van problemen met emotieregulatie. Bij een deel is dat zo. Maar er is ook een deel waarbij meer speelt.
Behandelaars zijn niet alleswetend en dat neem ik hen ook niet kwalijk. Heel veel symptomen van andere stoornissen conformeren met die van persoonlijkheidsproblematiek. Wel vind ik dat behandelaars daar alert op moeten zijn. Probeer het patroon te begrijpen waardoor de client tegen de problemen aanloopt en trek die niet automatisch in het kader.
In mijn geval hadden ze zich meer moeten afvragen waarom ik zo laag ben opgeleid en waarom ik zoveel moeite heb met structuur. Ik had het daarover namelijk elke keer. Ik had het fijn gevonden als ze met mij meedachten hoe ik daar iets tegen kon doen ipv elke keer aanhoren "wat voel je daarbij?".
Ook al heb je 'alleen maar' borderline, dat wil niet zeggen dat je je erbij moet neerleggen dat je je chronisch leeg en verloren voelt.
Je zal wel moeten accepteren dat je je sneller dan anderen afgewezen kan voelen en dat jij daarvoor langer de tijd nodig hebt om te herstellen. Maar dat betekent niet dat je je moet neerleggen dat je je ongelukkig voelt met jezelf. Chronische leegte is een gevoel dat jij iets essentieels mist in je leven en dat je emotioneel uit balans bent. En daar kan je zeker bij geholpen worden!
PBR, het was niet dat ik dacht dat jij jouw behoeften niet goed had aangegeven. Ik vroeg me meer af hoe het er dan bij jou aan toe ging.
Hoe jij het nu omschrijft herken ik het wel van een aantal eerdere behandelaren. Je haalt er dan inderdaad niet zoveel rendement uit als dat je zou kunnen.
Maar, ze zijn een wel. Die behandelaren die jij graag zou willen! Ik heb er namelijk zo een.
Ik herken wel wat je zegt dat er soms teveel gekaderd wordt. Bij mij is ook sprake van verschillende problematiek.
Ik heb dan wel eens het idee dat zij dat kader voor zichzelf nodig hebben om het te begrijpen. Wanneer ik overigens aangeef dat iets in mijn ogen niet klopt of niet in zo'n kader past dan wordt daar wel naar geluisterd.
Heb jij nu nog behandelingen?
Hoe jij het nu omschrijft herken ik het wel van een aantal eerdere behandelaren. Je haalt er dan inderdaad niet zoveel rendement uit als dat je zou kunnen.
Maar, ze zijn een wel. Die behandelaren die jij graag zou willen! Ik heb er namelijk zo een.
Ik herken wel wat je zegt dat er soms teveel gekaderd wordt. Bij mij is ook sprake van verschillende problematiek.
Ik heb dan wel eens het idee dat zij dat kader voor zichzelf nodig hebben om het te begrijpen. Wanneer ik overigens aangeef dat iets in mijn ogen niet klopt of niet in zo'n kader past dan wordt daar wel naar geluisterd.
Heb jij nu nog behandelingen?
Ja. Die heb ik nu.quote:
PBR, het was niet dat ik dacht dat jij jouw behoeften niet goed had aangegeven. Ik vroeg me meer af hoe het er dan bij jou aan toe ging.
Hoe jij het nu omschrijft herken ik het wel van een aantal eerdere behandelaren. Je haalt er dan inderdaad niet zoveel rendement uit als dat je zou kunnen.
Maar, ze zijn een wel. Die behandelaren die jij graag zou willen! Ik heb er namelijk zo een.
Ik herken wel wat je zegt dat er soms teveel gekaderd wordt. Bij mij is ook sprake van verschillende problematiek.
Ik heb dan wel eens het idee dat zij dat kader voor zichzelf nodig hebben om het te begrijpen. Wanneer ik overigens aangeef dat iets in mijn ogen niet klopt of niet in zo'n kader past dan wordt daar wel naar geluisterd.
Heb jij nu nog behandelingen?
Ik ben nu in behandeling voor ADHD. Maar de psych is zich ervan bewust dat ik ook persoonlijkheidsstoornissen heb en dat die ook een grote rol spelen.
Ik heb met hem een hele goede communicatie. Ik kan alles zeggen wat er in mij omgaat zonder afgekapt te worden. Hij probeert mij als persoon te begrijpen en kadert dat niet in op enkel mijn stoornissen.
Voorheen was het: hij heeft borderline, dus hij heeft hechtingsproblemen en daar werd de oorzaak in gezocht.
Heb voor mezelf een belangrijke knoop doorgehakt en ga via de GGZ MBT (Mentaliseren Bevorderende Therapie) volgen. Deze vorm van therapie duurt bijna anderhalf tot twee jaar. Hopelijk gaat het mij helpen.
soooo, da's mooi!
Wat wil je ermee bereiken?quote:
Heb voor mezelf een belangrijke knoop doorgehakt en ga via de GGZ MBT (Mentaliseren Bevorderende Therapie) volgen. Deze vorm van therapie duurt bijna anderhalf tot twee jaar. Hopelijk gaat het mij helpen.
Een beter inzicht krijgen in mijn emoties en hoe er vervolgens mee om te kunnen gaan. In relaties ben ik net een olifant in een porseleinkast. En ik kan mij moeilijk inleven in de behoeftes van anderen.quote:
[..]
Wat wil je ermee bereiken?
soooo, da's mooi!
Hmmm... het eerste wat hierbij in mij opkomt is autisme.quote:
[..]
Een beter inzicht krijgen in mijn emoties en hoe er vervolgens mee om te kunnen gaan. In relaties ben ik net een olifant in een porseleinkast. En ik kan mij moeilijk inleven in de behoeftes van anderen.
Ik zeg niet dat je dat hebt hoor! Maar hoe grondig ben jij getest op andere mogelijke stoornissen dan persoonlijkheidsstoornissen?
Ik heb zelf heel lang in dat wereldje gezeten. Bij mijzelf werd ADHD over het hoofd gezien. Ik ken ook heel veel groepsgenoten die na hun therapie ook vast bleven lopen en uiteindelijk kwam er ook uit dat ze naast hun persoonlijkheidsproblemen ook wat anders hebben.
Heb jij er zelf ook weleens wat research over gedaan? Of kan je het echt 100% plaatsen dat het persoonlijkheidsstoornissen zijn?
Man, ik kreeg er deels twee persoonlijkheidsstoornissen bij! Ik ben wel getest op autisme, maar daar kwam uiteindelijk niets uit. Ben destijds ( in 2013 en weer in november 2015 ) onderzocht door een team van psychologen en daarna nog een psychiater die vaststelden dat ik naast borderline ook een narcistische en trekken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heb. Ik zie de link niet helemaal, maar het zou natuurlijk kunnen. Ook zou ik last hebben van een cyclothyme stoornis.quote:
[..]
Hmmm... het eerste wat hierbij in mij opkomt is autisme.
Ik zeg niet dat je dat hebt hoor! Maar hoe grondig ben jij getest op andere mogelijke stoornissen dan persoonlijkheidsstoornissen?
Ik heb zelf heel lang in dat wereldje gezeten. Bij mijzelf werd ADHD over het hoofd gezien. Ik ken ook heel veel groepsgenoten die na hun therapie ook vast bleven lopen en uiteindelijk kwam er ook uit dat ze naast hun persoonlijkheidsproblemen ook wat anders hebben.
Heb jij er zelf ook weleens wat research over gedaan? Of kan je het echt 100% plaatsen dat het persoonlijkheidsstoornissen zijn?
Toch herken ik mij volledig in dat hele borderline gebeuren, al ben ik het wel inmiddels helemaal zat.
soooo, da's mooi!
Herken het van dan plan van aanpak. Niet dat je psycholoog zei dat ze je niet kon helpen... Dat is slecht. Maar misschien ook wel weer goed, dat je niet je tijd verspilt.quote:
[..]
Dit is exact mijn ervaring.
Zelfs op fok zijn zat users die wel zien dat er meer bij mij speelt, maar mijn psycholoog heeft gewoon gezegd dat ze niet weet hoe ze me verder zou kunnen helpen, alsof ze geen flauw idee heeft, alsof ze niks ziet.
Ze vroeg me nota bene zelf met een plan van aanpak te komen, terwijl 1 van mijn klachten waarom ik bij haar terecht kwam, was omdat ik er zelf niet (meer) uit lijkt te kunnen komen.
Joh, iets van 4 gesprekken met haar gehad en nu weet ze al zeker dat ze niks voor me kan betekenen, maar het voelt bij mij meer als desinteresse, alsof het haar niks boeit omdat ik anders ben.
Mijn papieren dossier alleen al bestaat uit 3 mappen. Hoe de fuk kan zij geen enkele aanknopingspunten vinden?
hahaha ik snak inmiddels naar iemand die vindt dat ik iets 'echt' heb... Ik heb namelijk ook onder ander borderline... of beter gezegd: heb het NIET, ben een beetje een wannabe geval want de resultaten van een test en mijn symptomen telden niet omdat ik niets traumatisch had meegemaakt. Autisme heb ik ook niet officieel terwijl iedereen om me heen denkt dat ik het wel heb. Daar ben ik uiteraard blij mee maar ik zou dan graag óf een stoornis willen hebben óf te horen willen krijgen dat ik gezond ben en niet in therapie hoor te zijn of whatever.. nu is het allebei net niet. Toen ik begon over een cyclotherme stoornis werd ik nog net niet uitgelachen "zit niet zoveel op internet dat is geen echte diagnose dat is niet ernstig genoeg".Was zelf ook over narcisme begonnen waardoor ik inmiddels de reputatie heb er geobsedeerd mee te zijn, "het laat je niet los hé"... en dan wordt er meewarig gekeken. Maar ik snap wel dat je klaar bent met al dat gezeik. En ik heb uiteraard dan toch liever officieel niets dan dat ik echt iets heel ernstigs zou hebben.quote:
[..]
Man, ik kreeg er deels twee persoonlijkheidsstoornissen bij! Ik ben wel getest op autisme, maar daar kwam uiteindelijk niets uit. Ben destijds ( in 2013 en weer in november 2015 ) onderzocht door een team van psychologen en daarna nog een psychiater die vaststelden dat ik naast borderline ook een narcistische en trekken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heb. Ik zie de link niet helemaal, maar het zou natuurlijk kunnen. Ook zou ik last hebben van een cyclothyme stoornis.
Toch herken ik mij volledig in dat hele borderline gebeuren, al ben ik het wel inmiddels helemaal zat.
Persoonlijkheidsstoornissen zijn onzin... Dit zegt mijn zorginstelling. Of ten minste: tot deze conclusie kwamen ze, nadat ik in het hokje van 5 stoornissen paste terwijl ik qua levenservaring niet met de rest van de cliënten te vergelijken was, en het dus onwaarschijnlijk was dat ik één stoornis had, laat staan meerdere. Ik heb officieel geen stoornis, alleen voor de verzekering omdat mijn behandeling anders niet vergoedt zou worden.
Als ik er kom, gaan ze 1 voor 1 de symptomen af van één of andere standaardlijst (de psychiaters).
De psychologen hebben standaard lesmateriaal, als ze dat al hebben, en werken dat zonder al te veel extra toelichting af met daarbij wat hippie achtige zinnen over lief zijn voor jezelf en elkaar.
Het is niet zo dat ze niet betrokken zijn bij hun cliënten of onzin vertellen maar het valt onder de categorie gezond verstand met wat spiritualiteit. Niet dat de therapie daarom niet goed en effectief kan zijn want ik heb er zeker iets aan gehad maar het is voor dit soort therapieën in mijn ogen niet nodig om theoretische kennis te bezitten. Het is allemaal heel erg gericht in het nu, op de patiënten, iedereen is anders en dat is ook wel goed dat ze dat inzien, maar ze kunnen dus ook niet algemene mensenkennis gebruiken om problemen van individuen op te lossen. Als ik vraag naar mijn diagnose wordt gezegd "oh dat is toch onzin" (ter illustratie van hun minachting ervoor is dat de beschrijving van mijn diagnose die ik meekreeg als informatie van wikipedia was gehaald.) "dat is alleen voor de verzekering" "psychologische onderzoeken zijn niet betrouwbaar".
Wat overblijft naast een training, is cognitieve gedragstherapie maar dit is niet gericht op een bepaalde stoornis. Dat men daar tegenwoordig een stoornis voor nodig heeft komt door de verzekering.
Ik kom af en toe wel tot diepzinnige inzichten doordat ik mijn verhaal kwijt kan bij de therapeut en ik daar feedback op krijg alleen ik moet zelf met mijn probleemvraag en oplossing komen. Goed natuurlijk want mensen moeten leren hun problemen zelf op te lossen... maar waarom wordt die opleiding tot psychiater/psycholoog dan niet afgeschaft????? Zonde want het kost mensen tijd, verspilling omdat ze ook iets anders hadden kunnen leren en het kost geld, terwijl ze het niet eens gebruiken in de praktijk...
Ik zeg dit men pijn in mijn hart want ik wil niet negatief zijn over de hulp die ik krijg of iemand beledigen... maar ik begrijp het gewoon echt niet.
Ik vraag mij dus af of er mensen zijn die wel baat hebben bij de opleiding die psychologen/psychiaters hebben gevolgd. Of dat iemand mij kan uitleggen wat je er in de praktijk aan hebt als client, aan het label persoonlijkheidsstoornis.
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 12-02-2017 21:58:36 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Wat een rare stelling zeg!quote:
Persoonlijkheidsstoornissen zijn onzin... Dit zegt mijn zorginstelling. Of ten minste: tot deze conclusie kwamen ze, nadat ik in het hokje van 5 stoornissen paste terwijl ik qua levenservaring niet met de rest van de cliënten te vergelijken was
Persoonlijkheidsstoornissen bestaan wel degelijk. Al is de grens tussen persoonlijkheidsstoornis en geen persoonlijkheidsstoornis wel een erg grijs gebied ipv een haarscherpe lijn. De grens wordt bepaalt in hoeverre iemand zich erdoor beperkt voelt of in hoeverre het destructief is voor de persoon zelf en voor de omgeving.
Een persoonlijkheidsstoornis wil o.a. zeggen dat bepaalde denkpatronen zo hardnekkig zijn dat ze je benadelen op meerdere gebieden in je leven. Die patronen worden veroorzaakt door verschillende factoren, maar altijd spelen emoties waarmee je niet kan omgaan daarin een rol.
Hoe een persoonlijkheidsstoornis zich manifesteert is bij ieder persoon anders.
Het is erg moeilijk om een persoonlijkheidsstoornis te behandelen, vandaar dat therapie altijd langdurig en intensief is. Als je wel beschikt over voldoende motivatie en bereidheid om geconfronteerd te worden met jezelf, is de kans vaak wel groot dat je in ieder geval een betere kwaliteit van leven kan bereiken.
Ja maar wat nu als ze zeggen dat je zo'n stoornis hebt voor de verzekering maar het daar eigenlijk niet mee eens zijn en je dus geen therapie krijgt voor de stoornis zelf, maar algemene therapie?
Ik begrijp wat een persoonlijkheidsstoornis in moet houden en ik herken de 'symptomen' bij mezelf, maar ik wordt er niet voor behandeld, omdat het bij mij niet erg genoeg is. Dat is wat ik bedoel. Het is een probleem maar je moet zelf de behandeling ervoor verzinnen. Wat heb je dan aan het label. Dan had ik net zo goed een ander, of helemaal geen enkel probleem kunnen hebben. Daarom vraag ik mij ook af of er wel echt een gerichte behandeling voor bestaat en of de mensen waarbij het wel ernstig genoeg is, daar ook baat bij hebben. Ik weet in ieder geval van wat ik er online over heb gelezen dat de narcistische persoonlijkheidsstoornis psychologen geen ruk interesseert want ze hebben er geen behandeling voor. Waarschijnlijk ook omdat de meesten die dit echt hebben, niet in behandeling willen. Soms dan schrappen ze ineens stoornissen en gaan die over in andere, zoals een afhankelijke of een depressieve persoonlijkheidsstoornis. Blijkbaar was het hele idee dan totaal niet belangrijk genoeg, maar het geeft wel veel vertrouwen als je dat eerst als diagnose had gekregen. Ik weet ook dat er wel gerichte behandelingen schijnen te zijn voor borderline maar dan waarschijnlijk in het verlengde van de cursus die ik ook heb gehad op eigen aandringen alleen dan meer in de trant van het voorkomen van acute symptomen als snijden en zelfmoordneigingen, iets waar ik zelf godzijdank geen last meer van heb. Maar ik vraag me af of de onderliggende oorzaken dan ook aan wordt gepakt, of dat het allemaal in de trant is van, zorgen dat de maatschappij er zo min mogelijk last van heeft zodat de persoon van binnen nog wel met het probleem zit maar dan zie je het tenminste niet en lijkt het weg.
Ik ben nu weer lekker cynisch aan het doen en ik heb eigenlijk ook een hekel aan deze kant van mezelf dan denk ik kom op wees eens een keer positief. Je hoort jezelf wel graag praten houd eens een keer je mond. Maar dat heb ik zelf bedacht, niemand die mij dit ooit heeft gezegd in therapie. Wat natuurlijk fijn is en waardoor het ook verslavend werkt als iemand naar al je verhalen wil luisteren en positieve feedback geeft maar iets zegt mij dat dat niet de bedoeling is ervan. Natuurlijk werkt het niet als je mensen letterlijk de les gaat lezen maar het kan subtiel, zodat iemand wel inzicht krijgt dat die zelf niet 100% fantastisch is. Want je weet dat het voor geld is, voor geld krijg je sympathie en wordt je gehoord. Dan schaam ik mij vaak dood en dan denk ik: gratis zou niemand hiernaar geluisterd hebben. Misschien overdreven gebracht, maar toch.Ik reken het de psychologen ook zeker niet aan, maar vooral mezelf. En het hele systeem, het hele idee van psychiatrie, dat mag van mij eigenlijk wel verdwijnen, laat mensen in acute nood praten over hun problemen en geef ze als ze echt het raam uit willen springen medicijnen (of niet, maar ja, dat is dan weer een trauma voorfamilie en zonde als iemand impulsief was) maar doe niet net alsof je achter dingen staat wat eigenlijk niet zo is als psychiater of psycholoog. Ik vind het hypocriet maar als ze er niet aan meedoen worden ze niet betaald, ze kunnen niet anders
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 12-02-2017 23:46:59 ]
Ik begrijp wat een persoonlijkheidsstoornis in moet houden en ik herken de 'symptomen' bij mezelf, maar ik wordt er niet voor behandeld, omdat het bij mij niet erg genoeg is. Dat is wat ik bedoel. Het is een probleem maar je moet zelf de behandeling ervoor verzinnen. Wat heb je dan aan het label. Dan had ik net zo goed een ander, of helemaal geen enkel probleem kunnen hebben. Daarom vraag ik mij ook af of er wel echt een gerichte behandeling voor bestaat en of de mensen waarbij het wel ernstig genoeg is, daar ook baat bij hebben. Ik weet in ieder geval van wat ik er online over heb gelezen dat de narcistische persoonlijkheidsstoornis psychologen geen ruk interesseert want ze hebben er geen behandeling voor. Waarschijnlijk ook omdat de meesten die dit echt hebben, niet in behandeling willen. Soms dan schrappen ze ineens stoornissen en gaan die over in andere, zoals een afhankelijke of een depressieve persoonlijkheidsstoornis. Blijkbaar was het hele idee dan totaal niet belangrijk genoeg, maar het geeft wel veel vertrouwen als je dat eerst als diagnose had gekregen. Ik weet ook dat er wel gerichte behandelingen schijnen te zijn voor borderline maar dan waarschijnlijk in het verlengde van de cursus die ik ook heb gehad op eigen aandringen alleen dan meer in de trant van het voorkomen van acute symptomen als snijden en zelfmoordneigingen, iets waar ik zelf godzijdank geen last meer van heb. Maar ik vraag me af of de onderliggende oorzaken dan ook aan wordt gepakt, of dat het allemaal in de trant is van, zorgen dat de maatschappij er zo min mogelijk last van heeft zodat de persoon van binnen nog wel met het probleem zit maar dan zie je het tenminste niet en lijkt het weg.
Ik ben nu weer lekker cynisch aan het doen en ik heb eigenlijk ook een hekel aan deze kant van mezelf dan denk ik kom op wees eens een keer positief. Je hoort jezelf wel graag praten houd eens een keer je mond. Maar dat heb ik zelf bedacht, niemand die mij dit ooit heeft gezegd in therapie. Wat natuurlijk fijn is en waardoor het ook verslavend werkt als iemand naar al je verhalen wil luisteren en positieve feedback geeft maar iets zegt mij dat dat niet de bedoeling is ervan. Natuurlijk werkt het niet als je mensen letterlijk de les gaat lezen maar het kan subtiel, zodat iemand wel inzicht krijgt dat die zelf niet 100% fantastisch is. Want je weet dat het voor geld is, voor geld krijg je sympathie en wordt je gehoord. Dan schaam ik mij vaak dood en dan denk ik: gratis zou niemand hiernaar geluisterd hebben. Misschien overdreven gebracht, maar toch.Ik reken het de psychologen ook zeker niet aan, maar vooral mezelf. En het hele systeem, het hele idee van psychiatrie, dat mag van mij eigenlijk wel verdwijnen, laat mensen in acute nood praten over hun problemen en geef ze als ze echt het raam uit willen springen medicijnen (of niet, maar ja, dat is dan weer een trauma voorfamilie en zonde als iemand impulsief was) maar doe niet net alsof je achter dingen staat wat eigenlijk niet zo is als psychiater of psycholoog. Ik vind het hypocriet maar als ze er niet aan meedoen worden ze niet betaald, ze kunnen niet anders
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 12-02-2017 23:46:59 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik heb ook nooit in mijn armen gekerfd of zelfmoordpogingen gedaan. Ik herken wel het gevoel wat je beschrijft, dat het allemaal niet erg genoeg is en dat je eigenlijk niet moet zeuren. Dat had ik aan het begin van de behandeling die ik 10 jaar geleden volgde.
Als ik daar nu op terugkijk, was de situatie wel degelijk ernstig. Ik was compleet vastgelopen, leefde in een sociaal isolement, durfde niet alleen gelaten worden uit angst dat ik mezelf wat aan zou doen, was schichtig en agressief, had behoorlijke stemmingswisselingen, werd overspoeld door angst als ik buiten kwam en het kostte mij heel veel energie om dat niet te laten leiden tot een paniekaanval, ik kon moeilijk contact maken en ik had de neiging om de clown uit te hangen en mezelf belachelijk te maken.
Als ik jouw verhaal zo lees, zit je ook behoorlijk met jezelf in de knoop en loop je helemaal vast. Zolang dat speelt, kom je niet verder.
Voor borderline bestaan er wel degelijk behandelingen die de kern kunnen aanpakken. Bijvoorbeeld schematherapie of mentalisation based treatment. Dialectische gedragstherapie is meer gericht op het afleren van destructieve gedragspatronen en het aanleren om op een betere manier met je gevoelens om te gaan, maar ook daarbij kan je dichter tot de kern van je problemen komen.
Ook dat "ik moet niet over mijn gevoelens praten, want dan ben ik alleen maar aan het klagen en ik moet juist leren mijn bek te houden" herken ik heel erg.
En wat cynisme en negatief zijn betreft: mensen vinden dat inderdaad vaak nogal vervelend en het kan zijn dat ze daarom geen toenadering tot je zoeken. Dat komt omdat veel mensen geen zin hebben in de sores van anderen. Mensen presenteren liever hun leuke kanten.
Maar laat ik je één ding vertellen. Iedereen heeft zijn onzekerheden. Ze kunnen wel roepen "ik ben een positief denkend mens en geniet van het leven" maar ook zij kennen gevoelens van frustratie, onmacht, er de pest in hebben en jaloezie. Er zijn helemaal niet zoveel mensen die zo positief in het leven staan als ze beweren. Vaak is het grootspraak of ze zijn gewoon onverschillig.
Als jij de neiging hebt om overal negatief en cynisch tegenaan te kijken, is dat niet je aard. Dat is een signaal dat je emotioneel ontregeld en uit balans bent. Ik ken het gevoel en ik weet hoe ontzettend kut het voelt.
Ik ben er zelf ook nog niet, maar ik ben serieus wel een heel stuk verder dankzij de therapieën die ik heb gevolgd. Het gaat allemaal stukje bij beetje en het ging mij ook niet snel genoeg. Maar ik realiseer me nu wel dat ik echt heel veel heb bereikt en ontzettend ben gegroeid in mijn persoonlijkheid.
Laat de hoop niet varen! En zijn genoeg instellingen die je kunnen helpen. Waar in NL woon je?
Als ik daar nu op terugkijk, was de situatie wel degelijk ernstig. Ik was compleet vastgelopen, leefde in een sociaal isolement, durfde niet alleen gelaten worden uit angst dat ik mezelf wat aan zou doen, was schichtig en agressief, had behoorlijke stemmingswisselingen, werd overspoeld door angst als ik buiten kwam en het kostte mij heel veel energie om dat niet te laten leiden tot een paniekaanval, ik kon moeilijk contact maken en ik had de neiging om de clown uit te hangen en mezelf belachelijk te maken.
Als ik jouw verhaal zo lees, zit je ook behoorlijk met jezelf in de knoop en loop je helemaal vast. Zolang dat speelt, kom je niet verder.
Voor borderline bestaan er wel degelijk behandelingen die de kern kunnen aanpakken. Bijvoorbeeld schematherapie of mentalisation based treatment. Dialectische gedragstherapie is meer gericht op het afleren van destructieve gedragspatronen en het aanleren om op een betere manier met je gevoelens om te gaan, maar ook daarbij kan je dichter tot de kern van je problemen komen.
Ook dat "ik moet niet over mijn gevoelens praten, want dan ben ik alleen maar aan het klagen en ik moet juist leren mijn bek te houden" herken ik heel erg.
En wat cynisme en negatief zijn betreft: mensen vinden dat inderdaad vaak nogal vervelend en het kan zijn dat ze daarom geen toenadering tot je zoeken. Dat komt omdat veel mensen geen zin hebben in de sores van anderen. Mensen presenteren liever hun leuke kanten.
Maar laat ik je één ding vertellen. Iedereen heeft zijn onzekerheden. Ze kunnen wel roepen "ik ben een positief denkend mens en geniet van het leven" maar ook zij kennen gevoelens van frustratie, onmacht, er de pest in hebben en jaloezie. Er zijn helemaal niet zoveel mensen die zo positief in het leven staan als ze beweren. Vaak is het grootspraak of ze zijn gewoon onverschillig.
Als jij de neiging hebt om overal negatief en cynisch tegenaan te kijken, is dat niet je aard. Dat is een signaal dat je emotioneel ontregeld en uit balans bent. Ik ken het gevoel en ik weet hoe ontzettend kut het voelt.
Ik ben er zelf ook nog niet, maar ik ben serieus wel een heel stuk verder dankzij de therapieën die ik heb gevolgd. Het gaat allemaal stukje bij beetje en het ging mij ook niet snel genoeg. Maar ik realiseer me nu wel dat ik echt heel veel heb bereikt en ontzettend ben gegroeid in mijn persoonlijkheid.
Laat de hoop niet varen! En zijn genoeg instellingen die je kunnen helpen. Waar in NL woon je?
Bedankt voor je reactie. Het is goed dat je aan je problemen hebt kunnen werken en veel hebt bereikt ermee. Schematherapie en MBT zijn inderdaad de dingen waar ik van heb gehoord, maar die ze meestal alleen bij ernstigere gevallen toepassen. Het geeft mij wel een gerustgesteld gevoel dat het in de praktijk kan werken, voor mijn vertrouwen in de geestelijke hulpverlening.
Ik wil ook niet ergens anders heen gaan, dat voelt ook verkeerd. Ik ga dan ergens anders heen alleen maar omdat ik hier niet krijg wat ik wil en ik heb al meerdere psychologen gezien. Dat is ook mijn psychologische probleem dat ik hoop te doorbreken. Waar ik woon zeg ik liever niet, omdat ik zelfs zo al bang ben dat iedereen die dit leest mij direct zal herkennen.
Maar je hebt wel gelijk, vaak is het positief zijn van mensen ook maar schijn. Het is wel goed om in balans te zijn ja.
Ik wil ook niet ergens anders heen gaan, dat voelt ook verkeerd. Ik ga dan ergens anders heen alleen maar omdat ik hier niet krijg wat ik wil en ik heb al meerdere psychologen gezien. Dat is ook mijn psychologische probleem dat ik hoop te doorbreken. Waar ik woon zeg ik liever niet, omdat ik zelfs zo al bang ben dat iedereen die dit leest mij direct zal herkennen.
Maar je hebt wel gelijk, vaak is het positief zijn van mensen ook maar schijn. Het is wel goed om in balans te zijn ja.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik snap wel hoe jij dat ziet, maar afgaande op je tekst denk ik dat jouw geval wel ernstig genoeg is. Je komt in aanmerking voor zo'n behandeling als jouw problemen je in die mate belemmeren dat jij er met af en toe een gesprekje niet uit gaat komen.quote:
Schematherapie en MBT zijn inderdaad de dingen waar ik van heb gehoord, maar die ze meestal alleen bij ernstigere gevallen toepassen.
Of iemand nou wel of niet automutileert of misbruik maakt van drugs is geen graadmeter om de ernst van de problematiek te bepalen. Het gedrag is echt bij iedereen anders.
De allerergste gevallen kunnen niet eens behandeld worden. Dat zijn niet zozeer de mensen die het meest last hebben van angst, suicidegedachten of impulsiviteit. Dat zijn de mensen die zo vastzitten in hun patronen en het niet willen of kunnen opbrengen om hulp te zoeken. Je moet namelijk ten eerste de realisatie hebben dat jij niet verder gaat komen met zoals het nu is en je moet bereid zijn van anderen aan te horen dat je dingen beter op een andere manier kan doen. Dat is voor iedereen met persoonlijkheidsstoornissen confronterend. Het feit of jij (op den duur) die confrontatie wilt aangaan of ervoor blijft kiezen te hangen in het vertrouwde gedrag waardoor jij vast blijft lopen, is heel bepalend in hoeverre behandeling gaat aanslaan.
Je kan het misschien niet voorstellen, maar er zijn zoveel mensen die de confrontatie niet willen aangaan met zichzelf. Het feit alleen al dat jij hier post met jouw hulpvraag en je kwetsbaarheden geeft al aan dat jij niet tot die groep behoort. Dus so far denk ik dat jij best wel wat kan hebben aan therapie.
Het proces gaat bij iedereen stukje bij beetje. Bij de één wat sneller dan de andere. Dat betekent overigens niet dat degene waarbij het langzamer gaat meer ziek is.
Maar het is sowieso een langdurig proces. Geef jezelf de tijd ervoor en probeer niet teveel te kijken naar de dingen die nog niet zo willen lukken, maar kijk ook naar de successen die je behaalt. Overigens makkelijk gezegd maar moeilijk gedaan; begrijp ik als geen ander!
De reden waarom ik jou vroeg waar je woont, is omdat in bijv regio Groningen minder behandelcentra zijn dan in bijv Amsterdam of Zuid-Holland. Kies trouwens iets uit die goede zorg biedt en niet iets wat het dichtst bij is. Huur desnoods een kamer als het reizen problematisch wordt.
Nogmaals bedankt voor de reactie en het inlevingsvermogen.
Ik vind het goed dat je het op kon brengen om in therapie als je je ook zo voelde als ik. Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik al 7 jaar (verspreid over 12 jaar) zwak ben en mij aanstel door naar een psycholoog te gaan, verschillende. Dus vandaar dat het idee mij echt vreselijk tegenstaat om dan NOG een andere te zoeken zelf terwijl echt niemand begrijpt wat je daar eigenlijk sowieso doet. ik vind ik de tijd belachelijk lang en begrijp ik niet dat het zo lang heeft moeten duren totdat ik het licht zag. toen ik mijn eerste post hier schreef wilde ik eigenlijk niets meer met psychiatrie te maken hebben.
Ik denk er zeker nog over na misschien ooit in de toekomst nog als het vergoed wordt want dat wordt ook steeds lastiger maar nu zeker niet ik wil nu een keer proberen om op eigen kracht succesvoller te worden in het leven. Want ik denk dat mijn problemen toch niet ernstig genoeg zijn als ik ernstig dus puur definieer als de trauma's die ik niet heb en niet in hoeverre ik er zelf door gehinderd wordt. Je moet trauma s aanvinken op een lijst en heb je die niet dan geen behandeling voor borderline. So be it. Ik hoef zo'n behandeling dan ook helemaal niet want dan zal het idd wel verspild aan mij zijn, waar ik mij op dit moment nog boos om maak, is dat ik niet kan worden behandeld voor mijn 'andere' persoonlijkheidsstoornissen, omdat er gewoonweg geen therapie voor is. Omdat het schijndiagnosen zijn waar niemand zich werkelijk voor interesseert. Je denkt: wauw, ik herken mij hierin, iemand deed de moeite om mijn probleem precies te beschrijven, ik verbeeld het mij dus niet. En dan volgt weer de teleurstelling dat niemand die beschrijving serieus neemt, dus hoe serieus nam degene die het heeft bedacht het dan wel? Ik kan daar echt woest om worden. Als psychologen persoonlijkheidsstoornissen en sommige andere stoornissen (zoals cyclothymisch, identiteitsstoornissen, adhd) echt onzin vinden, laat ze dat dan ook publiekelijk duidelijk maken. Bijv. door middel van spotjes op de tv "wat u leest op internet is niet waar. andere persoonlijkheidsstoornissen dan borderline bestaan niet, één of andere psycholoog vond dit ooit gewoon leuk om op te schrijven voor de lol, wij doen verder niets met die onzin en hebben er geen behandeling voor" Maar misschien ligt dat gewoon aan die organisatie en aan de bezuinigingen, en niet aan de psychologie in het algemeen. Want anders dan vind ik gewoon niet dat deze ""discipline"" bestaansrecht heeft, als deze hoger opgeleiden zo makkelijk en neerbuigend doen over hun eigen vakkennis (zij zien de persoonlijkheid als veranderlijk en dus is iedereen in theorie hetzelfde maar tegelijkertijd maken ze wel onderscheid tussen hun cliënten).
Dit leidt bij mij gewoon maar tot 1 conclusie en dat is dat ze de schijn alleen maar ophouden voor het geld en het behouden van hun baan. Psychologen en psychiaters zijn allemaal gehersenspoeld door de farmaceutische industrie en de verzekeraars en de weinigen die dat niet zijn zijn pariahs en hebben geen werk.
[ Bericht 10% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-02-2017 20:00:50 ]
Ik vind het goed dat je het op kon brengen om in therapie als je je ook zo voelde als ik. Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik al 7 jaar (verspreid over 12 jaar) zwak ben en mij aanstel door naar een psycholoog te gaan, verschillende. Dus vandaar dat het idee mij echt vreselijk tegenstaat om dan NOG een andere te zoeken zelf terwijl echt niemand begrijpt wat je daar eigenlijk sowieso doet. ik vind ik de tijd belachelijk lang en begrijp ik niet dat het zo lang heeft moeten duren totdat ik het licht zag. toen ik mijn eerste post hier schreef wilde ik eigenlijk niets meer met psychiatrie te maken hebben.
Ik denk er zeker nog over na misschien ooit in de toekomst nog als het vergoed wordt want dat wordt ook steeds lastiger maar nu zeker niet ik wil nu een keer proberen om op eigen kracht succesvoller te worden in het leven. Want ik denk dat mijn problemen toch niet ernstig genoeg zijn als ik ernstig dus puur definieer als de trauma's die ik niet heb en niet in hoeverre ik er zelf door gehinderd wordt. Je moet trauma s aanvinken op een lijst en heb je die niet dan geen behandeling voor borderline. So be it. Ik hoef zo'n behandeling dan ook helemaal niet want dan zal het idd wel verspild aan mij zijn, waar ik mij op dit moment nog boos om maak, is dat ik niet kan worden behandeld voor mijn 'andere' persoonlijkheidsstoornissen, omdat er gewoonweg geen therapie voor is. Omdat het schijndiagnosen zijn waar niemand zich werkelijk voor interesseert. Je denkt: wauw, ik herken mij hierin, iemand deed de moeite om mijn probleem precies te beschrijven, ik verbeeld het mij dus niet. En dan volgt weer de teleurstelling dat niemand die beschrijving serieus neemt, dus hoe serieus nam degene die het heeft bedacht het dan wel? Ik kan daar echt woest om worden. Als psychologen persoonlijkheidsstoornissen en sommige andere stoornissen (zoals cyclothymisch, identiteitsstoornissen, adhd) echt onzin vinden, laat ze dat dan ook publiekelijk duidelijk maken. Bijv. door middel van spotjes op de tv "wat u leest op internet is niet waar. andere persoonlijkheidsstoornissen dan borderline bestaan niet, één of andere psycholoog vond dit ooit gewoon leuk om op te schrijven voor de lol, wij doen verder niets met die onzin en hebben er geen behandeling voor" Maar misschien ligt dat gewoon aan die organisatie en aan de bezuinigingen, en niet aan de psychologie in het algemeen. Want anders dan vind ik gewoon niet dat deze ""discipline"" bestaansrecht heeft, als deze hoger opgeleiden zo makkelijk en neerbuigend doen over hun eigen vakkennis (zij zien de persoonlijkheid als veranderlijk en dus is iedereen in theorie hetzelfde maar tegelijkertijd maken ze wel onderscheid tussen hun cliënten).
Dit leidt bij mij gewoon maar tot 1 conclusie en dat is dat ze de schijn alleen maar ophouden voor het geld en het behouden van hun baan. Psychologen en psychiaters zijn allemaal gehersenspoeld door de farmaceutische industrie en de verzekeraars en de weinigen die dat niet zijn zijn pariahs en hebben geen werk.
[ Bericht 10% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-02-2017 20:00:50 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Dus... je hebt geen officiële diagnose?quote:
[..]
Herken het van dan plan van aanpak. Niet dat je psycholoog zei dat ze je niet kon helpen... Dat is slecht. Maar misschien ook wel weer goed, dat je niet je tijd verspilt.
[..]
hahaha ik snak inmiddels naar iemand die vindt dat ik iets 'echt' heb... Ik heb namelijk ook onder ander borderline... of beter gezegd: heb het NIET, ben een beetje een wannabe geval want de resultaten van een test en mijn symptomen telden niet omdat ik niets traumatisch had meegemaakt. Autisme heb ik ook niet officieel terwijl iedereen om me heen denkt dat ik het wel heb. Daar ben ik uiteraard blij mee maar ik zou dan graag óf een stoornis willen hebben óf te horen willen krijgen dat ik gezond ben en niet in therapie hoor te zijn of whatever.. nu is het allebei net niet. Toen ik begon over een cyclotherme stoornis werd ik nog net niet uitgelachen "zit niet zoveel op internet dat is geen echte diagnose dat is niet ernstig genoeg".Was zelf ook over narcisme begonnen waardoor ik inmiddels de reputatie heb er geobsedeerd mee te zijn, "het laat je niet los hé"... en dan wordt er meewarig gekeken. Maar ik snap wel dat je klaar bent met al dat gezeik. En ik heb uiteraard dan toch liever officieel niets dan dat ik echt iets heel ernstigs zou hebben.
Persoonlijkheidsstoornissen zijn onzin... Dit zegt mijn zorginstelling. Of ten minste: tot deze conclusie kwamen ze, nadat ik in het hokje van 5 stoornissen paste terwijl ik qua levenservaring niet met de rest van de cliënten te vergelijken was, en het dus onwaarschijnlijk was dat ik één stoornis had, laat staan meerdere. Ik heb officieel geen stoornis, alleen voor de verzekering omdat mijn behandeling anders niet vergoedt zou worden.
Als ik er kom, gaan ze 1 voor 1 de symptomen af van één of andere standaardlijst (de psychiaters).
De psychologen hebben standaard lesmateriaal, als ze dat al hebben, en werken dat zonder al te veel extra toelichting af met daarbij wat hippie achtige zinnen over lief zijn voor jezelf en elkaar.
Het is niet zo dat ze niet betrokken zijn bij hun cliënten of onzin vertellen maar het valt onder de categorie gezond verstand met wat spiritualiteit. Niet dat de therapie daarom niet goed en effectief kan zijn want ik heb er zeker iets aan gehad maar het is voor dit soort therapieën in mijn ogen niet nodig om theoretische kennis te bezitten. Het is allemaal heel erg gericht in het nu, op de patiënten, iedereen is anders en dat is ook wel goed dat ze dat inzien, maar ze kunnen dus ook niet algemene mensenkennis gebruiken om problemen van individuen op te lossen. Als ik vraag naar mijn diagnose wordt gezegd "oh dat is toch onzin" (ter illustratie van hun minachting ervoor is dat de beschrijving van mijn diagnose die ik meekreeg als informatie van wikipedia was gehaald.) "dat is alleen voor de verzekering" "psychologische onderzoeken zijn niet betrouwbaar".
Wat overblijft naast een training, is cognitieve gedragstherapie maar dit is niet gericht op een bepaalde stoornis. Dat men daar tegenwoordig een stoornis voor nodig heeft komt door de verzekering.
Ik kom af en toe wel tot diepzinnige inzichten doordat ik mijn verhaal kwijt kan bij de therapeut en ik daar feedback op krijg alleen ik moet zelf met mijn probleemvraag en oplossing komen. Goed natuurlijk want mensen moeten leren hun problemen zelf op te lossen... maar waarom wordt die opleiding tot psychiater/psycholoog dan niet afgeschaft????? Zonde want het kost mensen tijd, verspilling omdat ze ook iets anders hadden kunnen leren en het kost geld, terwijl ze het niet eens gebruiken in de praktijk...
Ik zeg dit men pijn in mijn hart want ik wil niet negatief zijn over de hulp die ik krijg of iemand beledigen... maar ik begrijp het gewoon echt niet.
Ik vraag mij dus af of er mensen zijn die wel baat hebben bij de opleiding die psychologen/psychiaters hebben gevolgd. Of dat iemand mij kan uitleggen wat je er in de praktijk aan hebt als client, aan het label persoonlijkheidsstoornis.
soooo, da's mooi!
Theoretisch (blijkend uit testen) wel, maar in de praktijk omdat de uitkomst van de vragenlijsten als niet geldig verklaard is niet nee.Ze vinden het niet gelden omdat het een momentopname is of zo. Ik weet het niet. De psycholoog ziet cliënten voor langere tijd dus die observaties daarvan wordt erbij gedaan en dat wordt dan de eigenlijke niet officiële uitslag die therapie bepaald
[ Bericht 14% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-02-2017 20:13:19 ]
[ Bericht 14% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-02-2017 20:13:19 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Wat vreemd. Je moet er nog maar eens naar laten kijken.quote:
Theoretisch (blijkend uit testen) wel, maar in de praktijk omdat de uitkomst van de vragenlijsten als niet geldig verklaard is niet nee.Ze vinden het niet gelden omdat het een momentopname is of zo. Ik weet het niet. De psycholoog ziet cliënten voor langere tijd dus die observaties daarvan wordt erbij gedaan en dat wordt dan de eigenlijke niet officiële uitslag die therapie bepaald
soooo, da's mooi!
Nou ja het is niet zo dat ik daardoor echt niets aan de therapie heb gehad. Maar ik wordt er gewoon moe van, heb meerdere diagnostische testen gehad wat vreselijk veel tijd met zich meebracht en kosten voor de verzekering en voor mij van eigen risico. jaren mee kwijt geweest . r6d8fxxxxxxxxxgiy7uaxp(uppppppppppppppch
misschien had ik inderdaad ook wel geen persoonlijkheidsstoornis en klaag ik hier ook voor niets. ik weet niet eens waarom ik dit bericht heb geschreven, of de berichten hiervoor. Het was gewoon alleen maar egoistisch geklaag. mijn tijd verspillen en nog erger ook nog die van anderen. Excuses daarvoor.
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-02-2017 20:58:57 ]
misschien had ik inderdaad ook wel geen persoonlijkheidsstoornis en klaag ik hier ook voor niets. ik weet niet eens waarom ik dit bericht heb geschreven, of de berichten hiervoor. Het was gewoon alleen maar egoistisch geklaag. mijn tijd verspillen en nog erger ook nog die van anderen. Excuses daarvoor.
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-02-2017 20:58:57 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik begrijp de frustratie hoor.
Ik heb ook zoveel verschillende diagnosen gehad. Het begon met autisme. Veel mensen dachten dat ik dat had, omdat ik zo introvert was en perfectionistisch en nog wat andere trekken. Het frustreerde mij in mijn jeugd vooral omdat iedereen mij op de buitenkant beoordeelde, maar zich niet leken af te vragen "misschien is hij zo introvert omdat hij verschrikkelijk ongelukkig is met zichzelf".
Ik heb vanaf kind af aan al te maken gehad met psychische hulpverlening. Toen ik 17 was, besloot ik zelf hulp te zoeken. Ik zat namelijk zo verstrikt met mezelf, maar ik hield mij vast aan de hoop dat het met een psycholoog vast wel goedkomt. Nou, was dat ff een tegenvaller! Hij wilde het gesprek vastleggen, maar hij had geen voice-recorder, dus ik moest elke zin 3x herhalen zodat hij het op papier kon zetten. Verder was hij een koele kikker en ik kon geen enkele betrokkenheid naar mij in hem bespeuren.
De hele reeks psychologen en behandelaarss die ik erna had opgezocht hielpen mij ook niet verder. Praten kon ik wel en ik kon ook wel bedenken wat ik zou kunnen doen om mijn leven te kunnen veranderen. Het probleem was dat ik het niet kon opbrengen mijn plannen tot uitvoer te brengen. Ik had mezelf opgelegd om intensief te trainen op de sportschool en een vechtsport te doen, zodat ik daar zelfverzekerder van zou worden. Maar ik deed het niet. Want ik zat heel erg met mijn seksualiteit in de knoop. Ik was er al over uit dat ik homo ben. (Al ben ik er inmiddels achter dat ik ook op vrouwen val.) Maar ik voelde mij zo verwijfd dat ik bang was ook stiekem travestiet te zijn en dat voor mezelf ontkende. Dat staat heel erg in contrast met bodybuilden en vechtsport. Ik wilde namelijk zelfvertrouwen opbouwen door aan mijn mannelijkheid te werken, maar continu had ik dwanggedachten dat ik helemaal geen mannelijkheid heb en mezelf met dat bodybuilden en vechtsport voor de gek hou. Alles wat ik wil zijn, ben ik niet. En alles wat ik van mezelf haat, ben ik wel.
Dit had als gevolg tot continu paniekaanvallen en uiteindelijk 6 jaar lang straatvrees. Ik was ontzettend agressief en toen ik de douche-cabine van mijn moeder in elkaar had getrapt, wilde de huisarts dat ik opgenomen zou worden. Dat wilde ik zelf ook, want ik had mijzelf niet meer in de hand. Maar bij de GGZ zei men dat ik me gewoon aanstelde.
En dan krijg je ook zoveel kutopmerkingen van de omgeving. "Een psycholoog gaat het niet voor je oplossen hoor! Je moet het toch zelf doen!" Joooooohhhhh, echt waar?!!!!! Dus mensen gingen er dus vanuit dat ik dus geen enkele moeite stak in mezelf en hoopte dat de psych alles voor mij ging oplossen? En ook opmerkingen als "je moet positief denken" en "je moet jezelf accepteren" maakten mij razend. Problemen gaan echt niet verdwijnen alleen maar door het glas halfvol te zien ipv halfleeg. Daarbij ervaarde ik het als intens zwaar en ik kon mij bij god geen voorstelling maken hoe ik hier ooit uit kan komen. Ik wilde de dingen realistisch zien. Niet zwaarder dan ze zijn, maar aan bagatelliseren heb je ook geen ene reet als je naar een oplossing zoekt.
En hoe kan je jezelf accepteren als je het gevoel hebt minderwaardig te zijn en door iedereen gehaat en geminacht? Het enige wat mij hoop gaf, was door te bedenken dat ieder mens kan veranderen. Ik wilde niet van persoon veranderen, maar ik hoopte mij te kunnen ontwikkelen tot een sterk persoon in plaats van een onzeker zielig mannetje. Dan werkt een opmerking als "je moet jezelf accepteren" zo demotiverend.
Anyway, na jaren straatvrees kwam ik er zelf achter dat dit weleens persoonlijkheidsstoornissen kunnen zijn. Zelf op internet gevonden, voorheen had niemand mij hierover verteld. Dat maakt mij overigens ook kwaad, dat ik het zelf allemaal heb moeten uitzoeken. En ook daar kreeg ik een sneer van door mijn omgeving, dat ik niet zo moet zelfdiagnosticeren.
Ik had mij aangemeld bij een kliniek. De hoofdbehandelaar vermoedde ook autisme, maar het zou evengoed persoonlijkheidsproblematiek kunnen zijn. Dus hij wilde dat grondig uitgezocht hebben. Uit het onderzoek kwamen wat signalen naar voren dat ik AD(H)D zou kunnen hebben, maar het was verder geen ADHD-test, dus kon daarvoor ook geen diagnose gesteld worden. Wel bleek dat ik géén autisme heb en dat het dus idd persoonlijkheidsproblematiek is.
Ik heb dus ruim een jaar in een kliniek gezeten en in een later stadium van mijn leven mentalisation based treatment gedaan. Ik kan nu nog steeds niet mijn leven vormgeven zoals ik wil, maar ik ben er wel vooral sociaal heel erg door veranderd. Ik kan veel gelijkwaardiger contact aangaan met mensen en het gaan allemaal veel spontaner en vloeiender. Ik voel mij ook veel relaxter dan voorheen.
ADHD werd echter nooit serieus genomen. Ahem... dat moet ik ff corrigeren. Bij mentalisation based treatment heeft de psychiater destijds wel een ADHD-onderzoek afgelegd, maar kwam tot de conclusie dat ik aan niet voldoende criteria voldoe en mijn problemen te wijten zijn aan een v/p-kloof.
Maar omdat het niet kunnen vormgeven van mijn leven vooral te maken heeft met problemen met plannen en organiseren, besloot ik mij nog een keer te laten testen, maar dan bij een gespecialiseerd ADHD-centrum van PsyQ. Ik ging er vanuit dat ik het niet had, want het lijkt bij andere ADHDers allemaal veel erger dan bij mij. Maar ik heb het wel degelijk. Ik heb het getroffen met mijn coach die mij goed heeft uitgelegd waarom hij specifiek in mij ADHD ontdekt. En vooral daarom kan ik heel anders naar mijzelf kijken. Ik ben dus geen in zichzelf gekeerd autistisch verwijfd flikkertje. Ik ben juist een extraverte spontane kerel met veel inlevingsvermogen. Tenminste, zo ga ik mezelf steeds meer zien.
Mijn psychiater ziet het helaas weer anders. Ik heb afgelopen vrijdag te horen gekregen dat zij toch bij mij aan autisme denkt. Dat baseert ze op de moeite met schakelen van aandacht, het feit dat ik zo blijf twijfelen aan of het wel klopt dat ik ADHD heb en ook omdat zij vindt dat de behandelingen persoonlijkheidsproblematiek te weinig effect hebben gehad. Ik heb erg moeten wennen aan de werking van de medicatie. Mijn gedachten gingen zo sloom en ik werd zo traag van begrip. Weet je wat mijn psychiater tegen mij zei? Dat het allemaal wel meevalt, maar door mijn vermeende autisme ben ik heel erg bang voor nieuwe dingen en beleef ik het allemaal veel erger dan het is. Het maakt mij volgens haar niet traag van begrip: ik beeld het mij allemaal in.
Dit slaat dus helemaal nergens op. Ik ben inderdaad iemand die zich snel zorgen maakt, maar ik ben niet achterlijk. Als je aan het werk bent en opeens merk je dat je wel héééél traag van begrip bent, is dat echt geen inbeelding hoor.
Mijn psychiater wil dus dat ik alsnog getest ga worden op autisme en de wachttijd is uiteraard weer een half jaar of nog veel langer.
Weet je hoe ik er nu tegenaan kijk? Ik sta erboven. Als zij vindt dat ik een autist ben, is dat lekker haar ding. Ik ben er grondig op getest. Ik heb het niet. Ik herken mij er zelf niet in en genoeg andere mensen inclusief autisten zelf en mensen die er veel vanaf weten, vinden het duidelijk genoeg dat ik toch anders in elkaar zit dan wat mijn psychiater nu vermoedt.
Ik zou een paar jaar terug heel helemaal door van slag geraakt zijn. Nu ook doet het mij heel veel. Maar ik blijf er nu de regie over behouden. Ik voel mij nu sterk genoeg om mijn eigen keuze te maken. De psychiater kan er wel van alles over vinden. Maar ik denk los van mijn emoties dat ik er niks mee opschiet om het nog weer een keer uit te zoeken. Het is tenslotte mijn leven en ik kan nu beter zien welke keuzes is wil maken. Als ik de verkeerde keuze maak, so be it, dan kom ik er vanzelf in een later stadium van mijn leven achter.
En wat betreft het "de behandelingen hebben niet genoeg effect gehad". Dan begrijpt ze onvoldoende wat een persoonlijkheidsstoornis is. Daar kan je geen tijd aan koppelen hoelang het duurt voordat je ervan herstelt. Bij iedereen is dat anders. Je kan bij een persoonlijkheidsstoornis niet van tevoren voorspellen hoe het precies gaat verlopen.
[ Bericht 1% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 13-02-2017 23:37:58 ]
Ik heb ook zoveel verschillende diagnosen gehad. Het begon met autisme. Veel mensen dachten dat ik dat had, omdat ik zo introvert was en perfectionistisch en nog wat andere trekken. Het frustreerde mij in mijn jeugd vooral omdat iedereen mij op de buitenkant beoordeelde, maar zich niet leken af te vragen "misschien is hij zo introvert omdat hij verschrikkelijk ongelukkig is met zichzelf".
Ik heb vanaf kind af aan al te maken gehad met psychische hulpverlening. Toen ik 17 was, besloot ik zelf hulp te zoeken. Ik zat namelijk zo verstrikt met mezelf, maar ik hield mij vast aan de hoop dat het met een psycholoog vast wel goedkomt. Nou, was dat ff een tegenvaller! Hij wilde het gesprek vastleggen, maar hij had geen voice-recorder, dus ik moest elke zin 3x herhalen zodat hij het op papier kon zetten. Verder was hij een koele kikker en ik kon geen enkele betrokkenheid naar mij in hem bespeuren.
De hele reeks psychologen en behandelaarss die ik erna had opgezocht hielpen mij ook niet verder. Praten kon ik wel en ik kon ook wel bedenken wat ik zou kunnen doen om mijn leven te kunnen veranderen. Het probleem was dat ik het niet kon opbrengen mijn plannen tot uitvoer te brengen. Ik had mezelf opgelegd om intensief te trainen op de sportschool en een vechtsport te doen, zodat ik daar zelfverzekerder van zou worden. Maar ik deed het niet. Want ik zat heel erg met mijn seksualiteit in de knoop. Ik was er al over uit dat ik homo ben. (Al ben ik er inmiddels achter dat ik ook op vrouwen val.) Maar ik voelde mij zo verwijfd dat ik bang was ook stiekem travestiet te zijn en dat voor mezelf ontkende. Dat staat heel erg in contrast met bodybuilden en vechtsport. Ik wilde namelijk zelfvertrouwen opbouwen door aan mijn mannelijkheid te werken, maar continu had ik dwanggedachten dat ik helemaal geen mannelijkheid heb en mezelf met dat bodybuilden en vechtsport voor de gek hou. Alles wat ik wil zijn, ben ik niet. En alles wat ik van mezelf haat, ben ik wel.
Dit had als gevolg tot continu paniekaanvallen en uiteindelijk 6 jaar lang straatvrees. Ik was ontzettend agressief en toen ik de douche-cabine van mijn moeder in elkaar had getrapt, wilde de huisarts dat ik opgenomen zou worden. Dat wilde ik zelf ook, want ik had mijzelf niet meer in de hand. Maar bij de GGZ zei men dat ik me gewoon aanstelde.
En dan krijg je ook zoveel kutopmerkingen van de omgeving. "Een psycholoog gaat het niet voor je oplossen hoor! Je moet het toch zelf doen!" Joooooohhhhh, echt waar?!!!!! Dus mensen gingen er dus vanuit dat ik dus geen enkele moeite stak in mezelf en hoopte dat de psych alles voor mij ging oplossen? En ook opmerkingen als "je moet positief denken" en "je moet jezelf accepteren" maakten mij razend. Problemen gaan echt niet verdwijnen alleen maar door het glas halfvol te zien ipv halfleeg. Daarbij ervaarde ik het als intens zwaar en ik kon mij bij god geen voorstelling maken hoe ik hier ooit uit kan komen. Ik wilde de dingen realistisch zien. Niet zwaarder dan ze zijn, maar aan bagatelliseren heb je ook geen ene reet als je naar een oplossing zoekt.
En hoe kan je jezelf accepteren als je het gevoel hebt minderwaardig te zijn en door iedereen gehaat en geminacht? Het enige wat mij hoop gaf, was door te bedenken dat ieder mens kan veranderen. Ik wilde niet van persoon veranderen, maar ik hoopte mij te kunnen ontwikkelen tot een sterk persoon in plaats van een onzeker zielig mannetje. Dan werkt een opmerking als "je moet jezelf accepteren" zo demotiverend.
Anyway, na jaren straatvrees kwam ik er zelf achter dat dit weleens persoonlijkheidsstoornissen kunnen zijn. Zelf op internet gevonden, voorheen had niemand mij hierover verteld. Dat maakt mij overigens ook kwaad, dat ik het zelf allemaal heb moeten uitzoeken. En ook daar kreeg ik een sneer van door mijn omgeving, dat ik niet zo moet zelfdiagnosticeren.
Ik had mij aangemeld bij een kliniek. De hoofdbehandelaar vermoedde ook autisme, maar het zou evengoed persoonlijkheidsproblematiek kunnen zijn. Dus hij wilde dat grondig uitgezocht hebben. Uit het onderzoek kwamen wat signalen naar voren dat ik AD(H)D zou kunnen hebben, maar het was verder geen ADHD-test, dus kon daarvoor ook geen diagnose gesteld worden. Wel bleek dat ik géén autisme heb en dat het dus idd persoonlijkheidsproblematiek is.
Ik heb dus ruim een jaar in een kliniek gezeten en in een later stadium van mijn leven mentalisation based treatment gedaan. Ik kan nu nog steeds niet mijn leven vormgeven zoals ik wil, maar ik ben er wel vooral sociaal heel erg door veranderd. Ik kan veel gelijkwaardiger contact aangaan met mensen en het gaan allemaal veel spontaner en vloeiender. Ik voel mij ook veel relaxter dan voorheen.
ADHD werd echter nooit serieus genomen. Ahem... dat moet ik ff corrigeren. Bij mentalisation based treatment heeft de psychiater destijds wel een ADHD-onderzoek afgelegd, maar kwam tot de conclusie dat ik aan niet voldoende criteria voldoe en mijn problemen te wijten zijn aan een v/p-kloof.
Maar omdat het niet kunnen vormgeven van mijn leven vooral te maken heeft met problemen met plannen en organiseren, besloot ik mij nog een keer te laten testen, maar dan bij een gespecialiseerd ADHD-centrum van PsyQ. Ik ging er vanuit dat ik het niet had, want het lijkt bij andere ADHDers allemaal veel erger dan bij mij. Maar ik heb het wel degelijk. Ik heb het getroffen met mijn coach die mij goed heeft uitgelegd waarom hij specifiek in mij ADHD ontdekt. En vooral daarom kan ik heel anders naar mijzelf kijken. Ik ben dus geen in zichzelf gekeerd autistisch verwijfd flikkertje. Ik ben juist een extraverte spontane kerel met veel inlevingsvermogen. Tenminste, zo ga ik mezelf steeds meer zien.
Mijn psychiater ziet het helaas weer anders. Ik heb afgelopen vrijdag te horen gekregen dat zij toch bij mij aan autisme denkt. Dat baseert ze op de moeite met schakelen van aandacht, het feit dat ik zo blijf twijfelen aan of het wel klopt dat ik ADHD heb en ook omdat zij vindt dat de behandelingen persoonlijkheidsproblematiek te weinig effect hebben gehad. Ik heb erg moeten wennen aan de werking van de medicatie. Mijn gedachten gingen zo sloom en ik werd zo traag van begrip. Weet je wat mijn psychiater tegen mij zei? Dat het allemaal wel meevalt, maar door mijn vermeende autisme ben ik heel erg bang voor nieuwe dingen en beleef ik het allemaal veel erger dan het is. Het maakt mij volgens haar niet traag van begrip: ik beeld het mij allemaal in.
Dit slaat dus helemaal nergens op. Ik ben inderdaad iemand die zich snel zorgen maakt, maar ik ben niet achterlijk. Als je aan het werk bent en opeens merk je dat je wel héééél traag van begrip bent, is dat echt geen inbeelding hoor.
Mijn psychiater wil dus dat ik alsnog getest ga worden op autisme en de wachttijd is uiteraard weer een half jaar of nog veel langer.
Weet je hoe ik er nu tegenaan kijk? Ik sta erboven. Als zij vindt dat ik een autist ben, is dat lekker haar ding. Ik ben er grondig op getest. Ik heb het niet. Ik herken mij er zelf niet in en genoeg andere mensen inclusief autisten zelf en mensen die er veel vanaf weten, vinden het duidelijk genoeg dat ik toch anders in elkaar zit dan wat mijn psychiater nu vermoedt.
Ik zou een paar jaar terug heel helemaal door van slag geraakt zijn. Nu ook doet het mij heel veel. Maar ik blijf er nu de regie over behouden. Ik voel mij nu sterk genoeg om mijn eigen keuze te maken. De psychiater kan er wel van alles over vinden. Maar ik denk los van mijn emoties dat ik er niks mee opschiet om het nog weer een keer uit te zoeken. Het is tenslotte mijn leven en ik kan nu beter zien welke keuzes is wil maken. Als ik de verkeerde keuze maak, so be it, dan kom ik er vanzelf in een later stadium van mijn leven achter.
En wat betreft het "de behandelingen hebben niet genoeg effect gehad". Dan begrijpt ze onvoldoende wat een persoonlijkheidsstoornis is. Daar kan je geen tijd aan koppelen hoelang het duurt voordat je ervan herstelt. Bij iedereen is dat anders. Je kan bij een persoonlijkheidsstoornis niet van tevoren voorspellen hoe het precies gaat verlopen.
[ Bericht 1% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 13-02-2017 23:37:58 ]
Moet je betalen voor je behandelingen? Dat is nieuw voor mij. Ik aanvaard je excuses niet, je hebt alle reden om te klagen.quote:
Nou ja het is niet zo dat ik daardoor echt niets aan de therapie heb gehad. Maar ik wordt er gewoon moe van, heb meerdere diagnostische testen gehad wat vreselijk veel tijd met zich meebracht en kosten voor de verzekering en voor mij van eigen risico. jaren mee kwijt geweest . r6d8fxxxxxxxxxgiy7uaxp(uppppppppppppppch
misschien had ik inderdaad ook wel geen persoonlijkheidsstoornis en klaag ik hier ook voor niets. ik weet niet eens waarom ik dit bericht heb geschreven, of de berichten hiervoor. Het was gewoon alleen maar egoistisch geklaag. mijn tijd verspillen en nog erger ook nog die van anderen. Excuses daarvoor.
soooo, da's mooi!
Dit vind ik mooi gezegd en ik herken me er ook heel erg in. Omdat autisme een populaire 'aandoening' is, denken mensen al snel niet verder dan dat, want tja, als je autisme hebt dan ben je zo geboren. Dat is ook wat mij er een beetje aan tegenstaat. Mocht je autistisch zijn dan is er geen behandeling voor behalve misschien wat aanpassings dingen. Ik heb het gevoel dat hulpverleners het ook als 'excuus' zien.quote:
Ik begrijp de frustratie hoor.
Ik heb ook zoveel verschillende diagnosen gehad. Het begon met autisme. Veel mensen dachten dat ik dat had, omdat ik zo introvert was en perfectionistisch en nog wat andere trekken. Het frustreerde mij in mijn jeugd vooral omdat iedereen mij op de buitenkant beoordeelde, maar zich niet leken af te vragen "misschien is hij zo introvert omdat hij verschrikkelijk ongelukkig is met zichzelf".
Vervelende situatie zeg en ook vervelend dat je eerste psycholoog niet betrokken was. Dat geeft al gelijk geen goed beeld ervan. Ik vind het zelf altijd moeilijk om te beoordelen of iemand betrokken is, want je kunt geen gedachten lezen en natuurlijk zegt die arts dat diegene dat wel is. Maar het is ook een gevoel dat je erbij hebt denk ik. Wat voor dingen haat je allemaal aan jezelf? Ik herken je gevoelens wel in de zin van dat mensen vaak tegen mij zeggen dat ik op een vechtsport moet gaan idd om assertiever te worden omdat ik dat nu totaal niet ben. Alleen dat durf ik gewoon niet, en heb daarom van mezelf geaccepteerd dat ik nooit echt heel assertief zal worden, want ik heb kort een soort zelfverdedigingscursus voor vrouwen gedaan en daar herinner ik mij dan altijd maar aan als ik me er slecht over voel. Maarja ik ben een vrouw dus voor mij ligt het anders. Hoewel door de ver voortgeschreden emancipatie zelfs vrouwen zich tegenwoordig onzeker kunnen voelen dat ze te vrouwelijk zijn. Maar de omgeving rekent mij meer af op dat ik makeup moet dragen enz. Daarom probeer ik mij altijd zo vrouwelijk mogelijk te gedragen zodat men mij niet uitlacht (dat gevoel heb ik dan) maar dat is wel vermoeiend. Het is wel een veelvoorkomende soort van obsessief compulsieve stoornis waar ik vaak mannen op sites over heb gehoord dat zij bang zijn om homo of travestiet te zijn terwijl ze het eigenlijk niet zijn. Ook het gevoel hun 'mannelijkheid' te moeten bewijzen hoor ik vaak van mannen en is wel jammer, omdat mensen gewoon zichzelf moeten kunnen zijn zonder dat ze altijd de drang hoeven te voelen om zich te bewijzen. Maar ja, het ligt ook aan het soort omgeving waar je in zit. Als je traint omdat je gespierder wilt zijn en op een vechtsport zit om sterker te worden dan is dat wel goed als je daar gelukkig van wordt en dat heeft dat op zich nog niets met mannelijkheid te maken, want tegenwoordig zijn er ook gespierde vrouwen die op vechtsporten zitten hoewel het natuurlijk traditioneel meer met mannen wordt geassocieerd. Tegenwoordig leven we in een soort samenleving waar de termen mannelijkheid en vrouwelijkheid steeds minder met geslacht te maken hebben heb ik het gevoel. Als je een man bent hoef je niet ook het traditionele idee van mannelijk te zijn, tenzij dat ook is wat je wilt. Heb je zelf het gevoel dat je transgender bent een eigenlijk een vrouw wil zijn of bent? Want als je dat gevoel niet hebt ben je denk ik ook geen travestiet (tenzij het je alsnog een goed gevoel geeft om vrouwenkleding te dragen en daar is ook niks mis mee. Het kan heel mooi staan) en kan het gevoel veroorzaakt worden door een obsessief compulsieve stoornis. Maar anders dan is daar ook niets mis mee. Toch begrijp ik wel dat je daardoor met jezelf in de knoop kunt zitten. Ook als je homo bent, want ook door de vervelende berichten in het nieuws over dat het niet overal geaccepteerd is kun je misschien wel depressief raken, ook al zijn dat misschien gewoon uitzonderingen. Waarom vind je het moeilijk om om te gaan met je geaardheid of heb je het inmiddels kunnen accepteren?quote:Ik heb vanaf kind af aan al te maken gehad met psychische hulpverlening. Toen ik 17 was, besloot ik zelf hulp te zoeken. Ik zat namelijk zo verstrikt met mezelf, maar ik hield mij vast aan de hoop dat het met een psycholoog vast wel goedkomt. Nou, was dat ff een tegenvaller! Hij wilde het gesprek vastleggen, maar hij had geen voice-recorder, dus ik moest elke zin 3x herhalen zodat hij het op papier kon zetten. Verder was hij een koele kikker en ik kon geen enkele betrokkenheid naar mij in hem bespeuren.
De hele reeks psychologen en behandelaarss die ik erna had opgezocht hielpen mij ook niet verder. Praten kon ik wel en ik kon ook wel bedenken wat ik zou kunnen doen om mijn leven te kunnen veranderen. Het probleem was dat ik het niet kon opbrengen mijn plannen tot uitvoer te brengen. Ik had mezelf opgelegd om intensief te trainen op de sportschool en een vechtsport te doen, zodat ik daar zelfverzekerder van zou worden. Maar ik deed het niet. Want ik zat heel erg met mijn seksualiteit in de knoop. Ik was er al over uit dat ik homo ben. (Al ben ik er inmiddels achter dat ik ook op vrouwen val.) Maar ik voelde mij zo verwijfd dat ik bang was ook stiekem travestiet te zijn en dat voor mezelf ontkende. Dat staat heel erg in contrast met bodybuilden en vechtsport. Ik wilde namelijk zelfvertrouwen opbouwen door aan mijn mannelijkheid te werken, maar continu had ik dwanggedachten dat ik helemaal geen mannelijkheid heb en mezelf met dat bodybuilden en vechtsport voor de gek hou. Alles wat ik wil zijn, ben ik niet. En alles wat ik van mezelf haat, ben ik wel.
Op wat voor manier zeiden ze dat bij de GGZ?? (want ik neem aan dat ze niet letterlijk zeiden dat je je aanstelde). Echt erg, ik heb ook gehoord dat mensen in een crisis situatie 2 uur moesten wachten voordat ze hulp kregen. Mensen die bijv. zelfmoord wilden plegen. Omdat er onderbezetting was of zo.quote:Dit had als gevolg tot continu paniekaanvallen en uiteindelijk 6 jaar lang straatvrees. Ik was ontzettend agressief en toen ik de douche-cabine van mijn moeder in elkaar had getrapt, wilde de huisarts dat ik opgenomen zou worden. Dat wilde ik zelf ook, want ik had mijzelf niet meer in de hand. Maar bij de GGZ zei men dat ik me gewoon aanstelde.
Bij een psycholoog leer je juist om aan jezelf te werken. Ik weet niet wat voor beeld die mensen bij een psychooog hebben. Het is wel zo dat de psycholoog waar ik heenga, wel vaak de dingen ook in een gunstig licht voor mij probeert te zien. En daar ben ik ook heel blij mee. Maar ik heb nooit het gevoel gekregen dat de dingen mij makkelijker afgingen sinds ik naar een psycholoog ga en dat de psycholoog problemen oplost. Je moet het zelf oplossen idd. En de psycholoog heeft mij wel bekritiseert dat ik een makkelijke snelle oplossing wilde wat niet de bedoeling was. Ik vind het vervelend voor je als mensen bij voorbaat al zo'n slecht beeld van je hebben.quote:En dan krijg je ook zoveel kutopmerkingen van de omgeving. "Een psycholoog gaat het niet voor je oplossen hoor! Je moet het toch zelf doen!" Joooooohhhhh, echt waar?!!!!! Dus mensen gingen er dus vanuit dat ik dus geen enkele moeite stak in mezelf en hoopte dat de psych alles voor mij ging oplossen? En ook opmerkingen als "je moet positief denken" en "je moet jezelf accepteren" maakten mij razend. Problemen gaan echt niet verdwijnen alleen maar door het glas halfvol te zien ipv halfleeg. Daarbij ervaarde ik het als intens zwaar en ik kon mij bij god geen voorstelling maken hoe ik hier ooit uit kan komen. Ik wilde de dingen realistisch zien. Niet zwaarder dan ze zijn, maar aan bagatelliseren heb je ook geen ene reet als je naar een oplossing zoekt.
Die mensen hebben ook wel gelijk erin dat je niet moet verwachten dat anderen je problemen oplossen en dat je de situatie als het mogelijk is positief moet zien. Maar ik begrijp niet waarom ze er al bij voorbaat van uitgaan dat jij dat niet al doet. Maar ja, je moet er tegenwoordig maar van uitgaan dat niemand er begrip voor heeft als je psychische problemen hebt, behalve als ze het zelf hebben en dus weten hoe het voelt. Tenminste, daar ga ik van uit. Het is helaas erg moeilijk om begrip te krijgen voor psychische problemen maar soms ook van mensen die het wel begrijpen. Daarom dacht ik wel echt wauw, herkenbare problemen in dit forum en was het echt een verademing dat ik een keer ergens geen negatieve reacties kreeg.
Oh ja dit is voor mij ook 100% herkenbaar. De boosheid inderdaad dat je 'jezelf moet accepteren' als je niet tevreden bent met jezelf, dat je alles zelf maar uit moet zoeken, en dan alsnog daardoor minachting krijgt terwijl je er zelf wel iets aan hebt. Het heeft bij mij wel lang geduurd voordat ik iets wilde weten van 'acceptatie'. Mijn psycholoog zei dat altijd en ik haatte het. Tegenwoordig kan ik zeggen dat ik mijzelf altijd accepteer, hoe ik ook ben, want ik zou een ander immers ook niet afwijzen als diegene niet 100% perfect is. Nou ja misschien niet altijd maar mijn medeleven gaat wel ver. Zelfs bij de dingen die ik het meeste haat van mezelf kan ik nu zeggen: het was blijkbaar de bedoeling dat ik zo ben. Alleen nu heb ik weer het tegenovergestelde probleem, dat het mij nu moeite kost om te veranderen. Alles heeft voor- en nadelen en ik heb het idee dat mensen dat soms wel eens vergeten als ze dingen de hemel in prijzen, zoals acceptatie. Al moet ik zeggen dat ik er wel gelukkiger door ben geworden over het algemeen. Het probleem alleen van 'acceptatie' is dat je er zelf toe moet komen. Alleen doordat een ander dat tegen je zegt ga je je niet direct zo voelen. Hoewel het wel kan helpen als veel verschillende mensen het zeggen en ook uitleggen waaromquote:En hoe kan je jezelf accepteren als je het gevoel hebt minderwaardig te zijn en door iedereen gehaat en geminacht? Het enige wat mij hoop gaf, was door te bedenken dat ieder mens kan veranderen. Ik wilde niet van persoon veranderen, maar ik hoopte mij te kunnen ontwikkelen tot een sterk persoon in plaats van een onzeker zielig mannetje. Dan werkt een opmerking als "je moet jezelf accepteren" zo demotiverend.
Anyway, na jaren straatvrees kwam ik er zelf achter dat dit weleens persoonlijkheidsstoornissen kunnen zijn. Zelf op internet gevonden, voorheen had niemand mij hierover verteld. Dat maakt mij overigens ook kwaad, dat ik het zelf allemaal heb moeten uitzoeken. En ook daar kreeg ik een sneer van door mijn omgeving, dat ik niet zo moet zelfdiagnosticeren.
Wat fijn dat je iets hebt gehad aan de behandeling bij PsyQ. Ik heb het idee dat ADHD vaak niet serieus wordt genomen in de zin van dat het de ene keer zogenaamd 'bewijsbaar' is in de hersenen en de andere keer weer niet, en dan concludeert iedereen dat het niet bestaat en dat iedereen druk is enz. Maar ik denk ook dat het misschien beter is als er gewoon een soort schaal komt van problemen met concentratie enz. zonder dat daar gelijk een label bijhoort. Anders gaan mensen er gelijk zoveel vooroordelen over hebben. Maargoed dat bestaat niet en zullen mensen het denk ik ook wel blijven bagatelliseren. Gelukkig dat er nog wel coaches zijn die wel serieus met dit soort klachten aan de slag gaan. Wat is een v p kloof?quote:Ik had mij aangemeld bij een kliniek. De hoofdbehandelaar vermoedde ook autisme, maar het zou evengoed persoonlijkheidsproblematiek kunnen zijn. Dus hij wilde dat grondig uitgezocht hebben. Uit het onderzoek kwamen wat signalen naar voren dat ik AD(H)D zou kunnen hebben, maar het was verder geen ADHD-test, dus kon daarvoor ook geen diagnose gesteld worden. Wel bleek dat ik géén autisme heb en dat het dus idd persoonlijkheidsproblematiek is.
Ik heb dus ruim een jaar in een kliniek gezeten en in een later stadium van mijn leven mentalisation based treatment gedaan. Ik kan nu nog steeds niet mijn leven vormgeven zoals ik wil, maar ik ben er wel vooral sociaal heel erg door veranderd. Ik kan veel gelijkwaardiger contact aangaan met mensen en het gaan allemaal veel spontaner en vloeiender. Ik voel mij ook veel relaxter dan voorheen.
ADHD werd echter nooit serieus genomen. Ahem... dat moet ik ff corrigeren. Bij mentalisation based treatment heeft de psychiater destijds wel een ADHD-onderzoek afgelegd, maar kwam tot de conclusie dat ik aan niet voldoende criteria voldoe en mijn problemen te wijten zijn aan een v/p-kloof.
Maar omdat het niet kunnen vormgeven van mijn leven vooral te maken heeft met problemen met plannen en organiseren, besloot ik mij nog een keer te laten testen, maar dan bij een gespecialiseerd ADHD-centrum van PsyQ. Ik ging er vanuit dat ik het niet had, want het lijkt bij andere ADHDers allemaal veel erger dan bij mij. Maar ik heb het wel degelijk. Ik heb het getroffen met mijn coach die mij goed heeft uitgelegd waarom hij specifiek in mij ADHD ontdekt. En vooral daarom kan ik heel anders naar mijzelf kijken. Ik ben dus geen in zichzelf gekeerd autistisch verwijfd flikkertje. Ik ben juist een extraverte spontane kerel met veel inlevingsvermogen. Tenminste, zo ga ik mezelf steeds meer zien.
Zij vindt... wat een aannames weer... Dat is hetgeen wat mij zo boos maakt bij psychologen, niet omdat ze het niet goed bedoelen of zo, maar dat ze aannames maken en die als HET FEIT presenteren. Alsof het niet meer gecontroleerd hoeft te worden. Want ik las weer ergens dat 60% van de psychologische onderzoeken niet betrouwbaar is, omdat ze er niet van houden om hun eigen ideeën nog te heroverwegen. Alles moet bij hun vermoeden passen en bewijs daartegen leggen ze naast zich neer lijkt wel. Het is wel lastig maar ik vind dat ze beter niet te snel conclusies kunnen trekken willen ze hun klanten behouden. Noem het maar klanten want tegenwoordig moet toch alles winst maken zelfs de zorg. En ik vind dat ze dan ook wel wat meer klantgericht kunnen worden.quote:Mijn psychiater ziet het helaas weer anders. Ik heb afgelopen vrijdag te horen gekregen dat zij toch bij mij aan autisme denkt. Dat baseert ze op de moeite met schakelen van aandacht, het feit dat ik zo blijf twijfelen aan of het wel klopt dat ik ADHD heb en ook omdat zij vindt dat de behandelingen persoonlijkheidsproblematiek te weinig effect hebben gehad. Ik heb erg moeten wennen aan de werking van de medicatie. Mijn gedachten gingen zo sloom en ik werd zo traag van begrip. Weet je wat mijn psychiater tegen mij zei? Dat het allemaal wel meevalt, maar door mijn vermeende autisme ben ik heel erg bang voor nieuwe dingen en beleef ik het allemaal veel erger dan het is. Het maakt mij volgens haar niet traag van begrip: ik beeld het mij allemaal in.
Haha, uiteraard ja. Dat is echt bizar die wachttijden. Nergens anders wacht je zo lang op alles. Sorry als ik dit grappig vind, maar ik vind het gewoon zo slecht, al zullen er vast redenen voor zijnquote:Dit slaat dus helemaal nergens op. Ik ben inderdaad iemand die zich snel zorgen maakt, maar ik ben niet achterlijk. Als je aan het werk bent en opeens merk je dat je wel héééél traag van begrip bent, is dat echt geen inbeelding hoor.
Mijn psychiater wil dus dat ik alsnog getest ga worden op autisme en de wachttijd is uiteraard weer een half jaar of nog veel langer.
Maar wil je je echt niet nog een keer laten testen op autisme? Want dan weet je het iig voor 100% zeker en heb je ook iets om de psychiater mee te 'bewijzen' dat je het niet hebt. En anders is het misschien vervelend maar ook iets waar je waarschijnlijk wel weer overheen komt ook omdat je dan tenminste de 'waarheid' over jezelf weet.quote:Weet je hoe ik er nu tegenaan kijk? Ik sta erboven. Als zij vindt dat ik een autist ben, is dat lekker haar ding. Ik ben er grondig op getest. Ik heb het niet. Ik herken mij er zelf niet in en genoeg andere mensen inclusief autisten zelf en mensen die er veel vanaf weten, vinden het duidelijk genoeg dat ik toch anders in elkaar zit dan wat mijn psychiater nu vermoedt.
Ik zou een paar jaar terug heel helemaal door van slag geraakt zijn. Nu ook doet het mij heel veel. Maar ik blijf er nu de regie over behouden. Ik voel mij nu sterk genoeg om mijn eigen keuze te maken. De psychiater kan er wel van alles over vinden. Maar ik denk los van mijn emoties dat ik er niks mee opschiet om het nog weer een keer uit te zoeken. Het is tenslotte mijn leven en ik kan nu beter zien welke keuzes is wil maken. Als ik de verkeerde keuze maak, so be it, dan kom ik er vanzelf in een later stadium van mijn leven achter.
Aan de andere kant, wat is autisme? Heel veel klachten van autisme komen ook bij andre stoornissen voor. Dus dan denk ik zelf: autisme onderscheidt zich omdat het blijkbaar aangeboren is. Maar dat geeft psychiaters en psychologen dan ook wel weer het excuus om te zeggen hier hoeven we niks meer mee. Toch zou het kunnen dat er misschien een behandeling voor komt of al is en dan zou je er wel mee geholpen zijn om het uit te sluiten.
En wat betreft het "de behandelingen hebben niet genoeg effect gehad". Dan begrijpt ze onvoldoende wat een persoonlijkheidsstoornis is. Daar kan je geen tijd aan koppelen hoelang het duurt voordat je ervan herstelt. Bij iedereen is dat anders. Je kan bij een persoonlijkheidsstoornis niet van tevoren voorspellen hoe het precies gaat verlopen.
[/quote]
Raar hoor. Dat is inderdaad wel een erg snelle conclusie. Wat heeft zij dan als argument dat het niet genoeg effect had gehad? Als jij vond dat het effect had waarom zou het dan geen effect gehad hebben?
Bedankt voor je lange bericht, ben 'blij' dat ik niet de enige ben met zo'n soort probleem.
Dank je. Het wordt gelukkig vergoedt hoor, alleen het eigen risico hoef ik te betalen, maar ja dat maak ik ook wel op. Dat bedoelde ik met de kosten. Want in verhouding, als je ziet wat een bedragen het zijn is het echt maar een schijntje. Daarom ben ik ook heel blij dat het wel vergoedt wordt. En tja een map van 25 euro moest ik zelf betalen. Maar dat is dan ook maar een schijntje.quote:
[..]
Moet je betalen voor je behandelingen? Dat is nieuw voor mij. Ik aanvaard je excuses niet, je hebt alle reden om te klagen.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 16-02-2017 12:20:28 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Daarom heb ik het ook gepost, want ik weet hoe belangrijk het is om bij dit soort problemen te weten dat je niet de enige bent die deze gevoelens hebt.quote:
Bedankt voor je lange bericht, ben 'blij' dat ik niet de enige ben met zo'n soort probleem.
En ik wil je laten weten dat ik toch heel erg ben gegroeid ondanks alle tegenslagen in het leven wat betreft onbegrip van mensen.
Ik heb nog nooit hoeven te betalen voor spullen van de GGZ. Niet voor onderzoeken, intakes en/of mappen. Ook geen eigen risico hoeven te betalen. Apart ook weer.quote:
Dank je. Het wordt gelukkig vergoedt hoor, alleen het eigen risico hoef ik te betalen, maar ja dat maak ik ook wel op. Dat bedoelde ik met de kosten. Want in verhouding, als je ziet wat een bedragen het zijn is het echt maar een schijntje. Daarom ben ik ook heel blij dat het wel vergoedt wordt. En tja een map van 25 euro moest ik zelf betalen. Maar dat is dan ook maar een schijntje.
soooo, da's mooi!
Het heeft mij wel veel geholpen. Dat is goed om te horen daar ben ik blij om.quote:
[..]
Daarom heb ik het ook gepost, want ik weet hoe belangrijk het is om bij dit soort problemen te weten dat je niet de enige bent die deze gevoelens hebt.
En ik wil je laten weten dat ik toch heel erg ben gegroeid ondanks alle tegenslagen in het leven wat betreft onbegrip van mensen.
Dat is wel vreemd ja. Misschien sturen ze de rekening gewoon heel laat of zo? ligt er misschien ook aan hoe lang je in behandeling bent/was.quote:
[..]
Ik heb nog nooit hoeven te betalen voor spullen van de GGZ. Niet voor onderzoeken, intakes en/of mappen. Ook geen eigen risico hoeven te betalen. Apart ook weer.
[ Bericht 31% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-02-2017 18:15:04 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ben al in therapie sinds '13. Nooit wat gezien of gelezen. Schijnbaar zien ze het somber in, whehehe.quote:
[..]
Het heeft mij wel veel geholpen. Dat is goed om te horen daar ben ik blij om.
[..]
Dat is wel vreemd ja. Misschien sturen ze de rekening gewoon heel laat of zo? ligt er misschien ook aan hoe lang je in behandeling bent/was.
soooo, da's mooi!
En hoe is dat vastgesteld? Uit een vragenlijst of gesprekken? En krijg je daar ook therapie voor?
Zo ja wat voor?
Wat vind je van de dsm en de onderbouwing van persoonlijkheidsstoornissen?
Sorry voor het kruisverhoor
Zo ja wat voor?
Wat vind je van de dsm en de onderbouwing van persoonlijkheidsstoornissen?
Sorry voor het kruisverhoor
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |