R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo en welkom hier 
Hoe vond je het een diagnose te krijgen?
Ik vond dat zelf wel heel erg fijn. Het beestje heeft een naam, je kunt gericht hulp gaan zoeken.
Maar sommigen vinden zo'n "label" zwaar om mee te dealen.
Hoe vond je het een diagnose te krijgen?
Ik vond dat zelf wel heel erg fijn. Het beestje heeft een naam, je kunt gericht hulp gaan zoeken.
Maar sommigen vinden zo'n "label" zwaar om mee te dealen.
Dat is wel waar. Acceptatie is vaak de eerste stap in het genezingsproces.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 00:03 schreef Czarina het volgende:
Hallo en welkom hier
Hoe vond je het een diagnose te krijgen?
Ik vond dat zelf wel heel erg fijn. Het beestje heeft een naam, je kunt gericht hulp gaan zoeken.
Maar sommigen vinden zo'n "label" zwaar om mee te dealen.
“A wizard is never late, nor is he early .He arrives precisely when he means to.”
Mwoah, ik heb geen idee. Ben heel erg leeg van binnen en emotieloos. Kan ook best fijn zijn.
“A wizard is never late, nor is he early .He arrives precisely when he means to.”
Welkom toekomstofverleden. Hoe voel je je daarbij? Best heftige diagnose.
Sylvana, ondanks het lange traject ben jij wel heel goed bezig. Ik snap heel goed dat het frustrerend is, maar aan de andere kant ben je pas 29. Je zal in de toekomst (als het lichamelijk en psychisch mogelijk is) nog lang zat moeten/kunnen werken. Met een beetje geluk kunnen ze je straks bij het UWV daar bij helpen! Ik gun het je in ieder geval wel.
Sylvana, ondanks het lange traject ben jij wel heel goed bezig. Ik snap heel goed dat het frustrerend is, maar aan de andere kant ben je pas 29. Je zal in de toekomst (als het lichamelijk en psychisch mogelijk is) nog lang zat moeten/kunnen werken. Met een beetje geluk kunnen ze je straks bij het UWV daar bij helpen! Ik gun het je in ieder geval wel.
Ook nog even een egopost. 
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
quote:
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Geen idee eigenlijk. Voel me wel goed, maar ik heb ook het gevoel dat ik op geleende bowlingschoenen loop. Er zit een luchtje aan en ik kan ze zo moeten inleveren, mijn goed voelen is dus geleend en niet uit mezelf gekomen.quote:
Gefeliciteerd!
En hoe is het verder hier met iedereen?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-02-2016 23:27:58 ]
Wat weten jullie omtrent borderline en het heel erg terugtrekken en op jezelf willen zijn alsmede alle fysieke contact uit de weg gaan? Wat kan ik doen om iemand die hier last van heeft te helpen of te ondersteunen?
First of all, I'm not your friend.
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
Proberen een vertrouwensband op te bouwen. Ook als diegene zich terugtrekt toch af en toe een berichtje sturen bijvoorbeeld. Ik vind het dan zelf altijd fijn om te weten dat anderen er zijn en aan je denken.quote:
Wat weten jullie omtrent borderline en het heel erg terugtrekken en op jezelf willen zijn alsmede alle fysieke contact uit de weg gaan? Wat kan ik doen om iemand die hier last van heeft te helpen of te ondersteunen?
Ook dingen uit je eigen leven delen. Kunnen heel simpele dingen zijn, gewoon vertellen als je wat leuks gedaan hebt, of iets grappigs hebt meegemaakt.
Grenzen met betrekking tot fysiek contact respecteren!
Wauw wat ontzettend goed zeg, gefeliciteerd! Daar kun je echt trots op zijn en leuk dat je zoontje ook zo apetrots is!quote:
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Hier gaat het helaas niet zo goed
Ik heb gisteren behandelplanbespreking gehad om weer terug te gaan naar de deeltijd waar ik mee was gestopt na het ongeluk van mn vriend. Heb in augustus al aangegeven dat ik terug wilde, nou pas behandelplanbespreking gehad en ze weten nog niet eens wanneer ik kan beginnen
Heb tot de eerste week van januari wel individueel PMT gehad, maar dat hield daarna ook op omdat ik geopereerd wordt en ze het beter vonden dat ik stopte zodat mn PMT'ster en ik "los" van elkaar konden komen voor ik haar weer als therapeute in de deeltijd krijg. Maar nu zit ik dus al 5 weken helemaal zonder therapie en gaat het weer erg bergafwaarts
Zowel qua depressie als contact met anderen ( ruzie in een groepsapp gehad waar ik nu uit ben) en ik zeg weer veel afspraken af en isoleer mezelf steeds meer.
Ik had bijvoorbeeld van de week een voorlichtingsbijeenkomst over vrijwilligerswerk als taalcoach, maar had dat toch afgezegd
Over 2 weken begint de basistraining en ik kan opzich nog wel instromen. Maar nu twijfel ik toch opeens weer ontzettend, terwijl ik eerst heel enthousiast was...Ik probeer er wel tegen te vechten, maar het wordt steeds lastiger
Ook omdat ik de paar uur die ik wel uit bed ben op een dag meteen nuttig moet besteden van mezelf dan. Maar nu toch maar iedere dag proberen ook wat leuks te doen, voor het helemaal alleen maar somber en negatief is. Dus vanmiddag ingrediënten voor een cheesecake gekocht en dan ga ik die morgen bakken
Dus toch elke dag maar proberen wat lichtpuntjes te vinden en niet nog verder af te glijden dat ik die deeltijd weer op het spel zet omdat ik te depressief ben.
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 12-02-2016 20:33:00 ]
Bedankt! En ik afgelopen week ook nog te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor een fantastische baan met super goede vooruitzichten in de toekomst. Feeesttttt!!quote:
[..]
Wauw wat ontzettend goed zeg, gefeliciteerd! Daar kun je echt trots op zijn en leuk dat je zoontje ook zo apetrots is!
Hier gaat het helaas niet zo goed
Ik heb gisteren behandelplanbespreking gehad om weer terug te gaan naar de deeltijd waar ik mee was gestopt na het ongeluk van mn vriend. Heb in augustus al aangegeven dat ik terug wilde, nou pas behandelplanbespreking gehad en ze weten nog niet eens wanneer ik kan beginnen
Heb tot de eerste week van januari wel individueel PMT gehad, maar dat hield daarna ook op omdat ik geopereerd wordt en ze het beter vonden dat ik stopte zodat mn PMT'ster en ik "los" van elkaar konden komen voor ik haar weer als therapeute in de deeltijd krijg. Maar nu zit ik dus al 5 weken helemaal zonder therapie en gaat het weer erg bergafwaarts
Zowel qua depressie als contact met anderen ( ruzie in een groepsapp gehad waar ik nu uit ben) en ik zeg weer veel afspraken af en isoleer mezelf steeds meer.
Ik had bijvoorbeeld van de week een voorlichtingsbijeenkomst over vrijwilligerswerk als taalcoach, maar had dat toch afgezegd
Ik probeer er wel tegen te vechten, maar het wordt steeds lastiger
Ook omdat ik de paar uur die ik wel uit bed ben op een dag meteen nuttig moet besteden van mezelf dan. Maar nu toch maar iedere dag proberen ook wat leuks te doen, voor het helemaal alleen maar somber en negatief is. Dus vanmiddag ingrediënten voor een cheesecake gekocht en dan ga ik die morgen bakken
Dus toch elke dag maar proberen wat lichtpuntjes te vinden en niet nog verder af te glijden dat ik die deeltijd weer op het spel zet omdat ik te depressief ben.
Wat ontzettend balen dat het bij jou ineens minder gaat. Onduidelijkheid is ook echt killing... Zeker als het om jouw toekomst gaat. Weten ze daar ook dat het dit met jou doet?
Waarom weten ze nog niet wanneer je kan beginnen, wachtlijsten ofzo..?
Heb je de cheesecake nog gebakken? Misschien iemand uitnodigen om het op te komen eten?
Afzonderen en ruzie maken dat ken ik wel ja.. Heel lastige gevoelens als je in zo'n periode zit.
Over het vrijwilligerswerk. Heb je geen zin meer door de depressieve gevoelens of twijfel je of je het wel leuk genoeg vindt?
Dat is helemaal goed nieuws dan, gefeliciteerd!quote:Op zaterdag 13 februari 2016 20:07 schreef appelsap het volgende:
[..]
Bedankt! En ik afgelopen week ook nog te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor een fantastische baan met super goede vooruitzichten in de toekomst. Feeesttttt!!
Wat ontzettend balen dat het bij jou ineens minder gaat. Onduidelijkheid is ook echt killing... Zeker als het om jouw toekomst gaat. Weten ze daar ook dat het dit met jou doet?
Waarom weten ze nog niet wanneer je kan beginnen, wachtlijsten ofzo..?
Heb je de cheesecake nog gebakken? Misschien iemand uitnodigen om het op te komen eten?
Afzonderen en ruzie maken dat ken ik wel ja.. Heel lastige gevoelens als je in zo'n periode zit.
Over het vrijwilligerswerk. Heb je geen zin meer door de depressieve gevoelens of twijfel je of je het wel leuk genoeg vindt?
En ja idd wachtlijsten. En ja ik heb verteld wat het met me doet en dat het steeds slechter gaat hoe langer ik moet wachten, maar toen zei ze dat ik zo juist in de slachtofferrol ging zitten
En wbt dat vrijwilligerswerk, allebei. Ik wilde heel graag bij het project waarbij je thuis bij gezinnen de taalontwikkeling van kinderen gaat stimuleren. Maar dat project loopt helaas niet zo goed, dus nou is het dan met volwassenen en dat vind ik toch minder leuk.
Ik heb idd de cheesecake gebakken. Net een stukje gehad en hij is echt lekker
quote:
Ook nog even een egopost.
Ik ben afgelopen week officieel afgestudeerd als hbo-verpleegkundige en nog cum laude ook. Daarnaast gaat mijn scriptie voorgedragen worden voor een prijs van de hogeschool.
Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat het zo positief zou eindigen. Ik ben er sowieso nooit vanuit gegaan dat ik zou gaan afstuderen. Met heel wat tranen heb ik teruggekeken op de afgelopen jaren. Van dieptepunt naar hoogtepunten nu.
Het allerleukste vind ik dat mijn zoon van bijna 9 apetrots op mij is.
Geweldig! Van harte gefeliciteerd!
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
En vandaag kreeg ik opeens een brief in de bus dat ik aanstaande dinsdag kan beginnen met de deeltijd! Eindelijk! 
Het rooster en de therapeuten zijn nog hetzelfde als de vorige keer. Maar een nieuwe groep cliënten is toch altijd weer spannend. Ik hoop dat het een fijne groep is waar ik in word opgenomen. En dat ik een behandeling nou eindelijk eens kan afmaken ipv steeds voortijdig moet stopen. Zodat ik een keer verder kan met mn leven ipv alleen therapie.
Het rooster en de therapeuten zijn nog hetzelfde als de vorige keer. Maar een nieuwe groep cliënten is toch altijd weer spannend. Ik hoop dat het een fijne groep is waar ik in word opgenomen. En dat ik een behandeling nou eindelijk eens kan afmaken ipv steeds voortijdig moet stopen. Zodat ik een keer verder kan met mn leven ipv alleen therapie.
Dankje!quote:
Wat fijn dat er een plek voor je is Sylvana. Heel veel succes.
Fijn sylvana!! Succes dinsdag en ik hoop dat jij je daardoor ook weer snel wat prettiger gaat voelen.
Dankjequote:
Fijn sylvana!! Succes dinsdag en ik hoop dat jij je daardoor ook weer snel wat prettiger gaat voelen.
Vandaag gaat het opeens een stuk beter qua energie/stemming dan de afgelopen dagen. Alsof er door het nieuws van gisteren weer licht aan het eind van de tunnel te zien is ofzo
Na 1.5 dag kwam mn therapie vandaag al weer ten einde omdat er een kruisverband is ontdekt (ik heb online contact met iemand die familie is van een groepsgenootje) Dus ik zit weer thuis en moet nu wachten tot er in een andere groep plek is. Dus ik ben behoorlijk overstuur en overdonderd nu 
Want ik was zo blij dat ik eindelijk kon beginnen...
Want ik was zo blij dat ik eindelijk kon beginnen...
Zijn ze zo streng? Ik vind dat onzin, de kans is zo groot dat je op die manier een connectie met iemand in een groep hebt omdat je over het algemeen met mensen uit je eigen regio zit.quote:
Na 1.5 dag kwam mn therapie vandaag al weer ten einde omdat er een kruisverband is ontdekt (ik heb online contact met iemand die familie is van een groepsgenootje) Dus ik zit weer thuis en moet nu wachten tot er in een andere groep plek is. Dus ik ben behoorlijk overstuur en overdonderd nu
Hebben ze niet eerst aan jou en de groepsgenoot gevraagd of jullie het als probleem zien?
Bij de groep waarin ik zat was een meisje dat ik direct kende, van vrijwilligerswerk. Bovendien had ik bij haar vriendinnen in de klas gezeten en sprak ik die nog wel eens. Maar wij bleven beide in de groep, er werd geen punt van gemaakt. Er was mij gevraagd of ik het erg vond en haar waarschijnlijk ook. Ik weet niet wat er zou zijn gebeurd als een van ons wel had aangegeven het niet prettig te vinden, omdat we op dezelfde dag waren gestart. Eerlijk gezegd vond ik het niet fijn, maar ik zag het ook niet echt als een groot probleem.
Sowieso had bijna iedereen (volgens mij was ik de enige uitzondering) in die groep elkaar als vriend op Facebook
Ik vond dat raar. Zo waren er ook twee die samen gingen winkelen. Het mocht 'officieel' niet. Maar ook dat vond ik raar. Je kunt toch niet voor anderen gaan bepalen met wie ze om mogen gaan? Anyway, wat naar voor je dat je plotseling toch niet kan beginnen. Heb je enig idee hoe lang je nu weer moet wachten? En krijg je tot die tijd individuele gesprekken of helemaal niets?
Why are you wearing that stupid man suit?
