[Centraal] PTSS en Traumaverwerking

Ik vond het heel indrukwekkend dat ik een gebeurtenis moest na spelen in een rollenspel en daarna het opnieuw door anderen gespeeld zag worden en dan als 'volwassen persoon' moest optreden en je 'tegenstander' moest aanspreken op zijn gedrag.

EMDR kreeg ik tegen het einde van mijn traject aangeboden, maar toen was ik al zo ver hersteld en heb ik onder het motto: je had dit moeten doen toen alles open lag qua gevoelens en niet nu alles bijna afgerond is.

Vind het best.

Maar erg knap dat je aan de slag bent gegaan, succes.
Zal hier niet veel posten want hier weet ik niet veel van, maar ben wel benieuwd hoe zoiets bij anderen gaat.

Tvp (ook gezien FB). Officieel geen PTSS, maar loop de laatste tijd bij een psycholoog en die weet ook niet wat die met me aanmoet

Tis 1 grote knoop spaghetti hier (sorry voor evt offtopic zijn).

En als ik het met andere mensen vergelijk, was mijn 'trauma' echt niet wereldschokkend.

Alleen bij mij konden heftige gebeurtenissen als een clusterbom schade achterlaten.
Dat is gelukkig een stuk minder tegenwoordig maar toch.

quote:

Op vrijdag 22 juli 2016 21:15 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Trauma's kun je niet vergelijken, de 1 heeft veel meer of minder last ergens van dan een ander. En als het werkt zoals bij jou kun je er toch nog veel last van hebben, en daar gaat het om. Wel fijn dat het tegenwoordig een stuk minder is

Klopt, dat heb ik ook moeten leren om mijn eigen issues niet te bagataliseren en niet zoveel naar anderen moest kijken als vergelijkingsmaterieel.

Maar het gaat prima met mij, zelden last van en hopelijk gaat dat voor jou ook gelden

En stroomt je topic straks vol met wijze mensen en ervaringen

quote:

Op vrijdag 22 juli 2016 20:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Heb je wel klachten die op PTSS wijzen, dat je zeg maar niet aan genoeg criteria voldoet, maar wel last van een aantal hebt zeg maar? 1 grote knoop spaghetti lijkt me erg frustrerend, want waar begin je dan? Ik hoop dat je er samen met je psycholoog uitkomt of dat er anders iets is waar ze wel weten wat ze met je aanmoeten

Wel symptomen die veel weg hebben van hyperventilatie/paniekaanval wanneer ik over bepaalde onderwerpen praat (als ik maar lang genoeg doorga, begin ik zelfs bewustzijn te verliezen).

Ik denk niet dat het om 1 of enkele supertraumatische dingen gaat, maar meer een jaaaarenlange opeenstapeling van shit. M'n psycholoog is zeker wel kundig, maar gaf aan dat het ondoenlijk was de boel te ontrafelen door in m'n verleden te gaan graven. Zal ik dus ok een andere manier moeten gaan doen (ik denk zelf aan iets wat wat meer gericht is op het hier en nu, maar omdat ik zelf geen ervaring heb met dit soort behandelingen en met hoe psychologen werken en wat er mogelijk is, weet ik gewoon zelf ook niet wat nu het beste zou kunnen zijn).

Vorige week ergens een gesprek gehad. Nu kwam ik daar wegens omstandigheden al enorm gestrest aan. Maar goed, het was die mevrouw al gauw duidelijk dat ik waarschijnlijk PTSS heb. Verder (nog) geen contact meer gehad met betreffende instantie.

Ik wil hier ook reageren, heb jarenlang veel stress gehad, van mishandelende vriend tot overlijden van mijn man, van bijna failliet gaan tot aan een zwaar auto ongeluk.
Al een 8 maand na mijn ongeluk begon ik rare symptomen te krijgen, niet slapen, constant het gevoel dat er iets ergs ging gebeuren, slecht tegen harde geluiden en druktes kunnen, overdag doodmoe, hartkloppingen, pijn in mijn borst en tussen mijn schouderbladen.
Uiteindelijk na aandringen van mijn vriend naar de huisarts gegaan, deze dacht aan PTSS en stuurde mij door naar de psycholoog. Na contact met de psycholoog kreeg ik een heel intake formulier met allemaal vragen, de gekste dingen vroegen waar ik totaal het nut niet van inzag.
Die avond kwam een kameraad van mij langs, hij werkte als agent en ben tegen hem gaan zeiken over dat onderzoek, Hij zei meteen, kom op jij hebt absoluut geen PTSS, je hebt een magnesium gebrek.
Ik ben toen op zijn aanraden, immers win je niets verlies je niets, magnesium gaan slikken de eerste 4 dagen een hele hoge dosis en daarna de aanbevolen hoeveelheid, binnen 2 dagen waren mijn klachten weg.
Ik ben hem nog steeds dankbaar dat hij naar mijn gezever en gezeik wou luisteren, anders was ik 12 keer naar de psycholoog geweest voor iets wat ik blijkbaar dus helemaal niet had.

Ik ben ook destijds gediagnosticeerd met PTSS. Er is mij verteld dat ik een 'matige' PTSS heb door de psychologen en psychiaters die mij hebben onderzocht. Er werd mij verteld dat ik het matig had, omdat ik wel in crisis situaties in het verleden ben beland. Ik heb niet las van nachtmerries, maar ik ben wel heel schrikkerig en houd niet van lichamelijk contact. Ik vind het interessant om te lezen over de verschillende opdrachten in behandelingen te lezen die gerelateerd zijn aan PTSS.

Ik heb altijd gevoel dat ik gebrand merkt (schrijf ik het zo goed?) ben. Alsof het heel groot op mijn voorhoofd staat, maar eigenlijk niemand die het weet. Ik heb wel een jaar bij een psycholoog gezeten, een jaar bij de GGZ en verschillende intakes gehad, waarbij dit heel kort ter sprake kwam.

Het is heel gek als je trauma als 'matig' wordt beschouwd (althans, zo voelt dat) als je er al (bijna) heel je leven last van hebt. Ik ben benieuwd hoe jullie er voor uit zijn gekomen bij vrienden en familie, als ik dit mag vragen?

Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.

Ik heb geen ptss (zover ik weet), ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken ervan.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 21:36 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Bedankt voor de heldere uitleg! Ik kan bij traumatische gebeurtenissen niet vechten of vluchten en ik bevries dus idd en ga dissociëren. Ik voel me daar altijd heel erg schuldig over, maar het is dus gewoon een natuurlijke reactie. PTSS heeft bij mij vooral voor angstklachten gezorgd, niet voor agressie.
Verder herken ik me in de depressie (heb een dysthyme stoornis met af en toe klinische depressies), persoonlijkheidsstoornis NAO, het slecht slapen (nachtmerries/herbelevingen) en het hyperalert zijn. Vooral dat laatste kost ontzettend veel energie altijd. Ik krijg altijd alles mee en wil alles onder controle houden. Ik heb ook trekken van een dwangstoornis.

Heb jij zelf ook ervaring met PTSS of weet je dit als professional?

[..]

Dankjewel

Ik had zelf PTSS, dus alles uit eigen ervaring. En heb mij ook wel verdiept in de materie natuurlijk, en dan voornamelijk het werk van Robert C. Scaer, Lee Gerdes (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=lee+gerdes) en Charles Tegeler, Stephen Porges, Robert Sapolsky en Peter Sterling

[ Bericht 9% gewijzigd door pompoen20 op 02-08-2016 22:08:23 ]

Centraal gezet .

Ik heb een innerlijke pijn in mijn borst die nooit weggaat.

Als kind ben ik over een periode van zo'n tien jaar opgesloten, mishandeld en verkracht door mijn ouders en oudste broer. Het gebrek aan veiligheid toen ervaarde ik als een gegeven, ik was niet echt depressief of iets dergelijks ervan.
Nu, twintig jaar later ben ik er achter gekomen dat ik mentaal nog steeds in die overlevingsmodus zit waar ik als kind in leefde, ieder moment leef ik nog met het gevoel dat vandaag de dag is dat ik eindelijk vermoord wordt en het voorbij is. Maar nog steeds heb ik geen verdriet, en ben ik niet depressief of iets dergelijks.

Daarentegen ben ik dan volledig losgekoppeld van mijn persoonlijkheid, dissociatie dus. Mijn angsten en dergelijke zitten volledig weggestopt omdat ik nog steeds het gevoel heb ieder moment doodgeslagen te kunnen worden, nog steeds ben ik alert op verkrachting en mishandeling.

Heb een vrouw, kind, huis, baan en een 'normaal' leven, maar dat is voor mij niet meer dan een poppenkast zodat niemand ziet dat ik abnormaal ben, en dat het gezin waaruit ik kom volledig disfunctioneel is.

Net als de TS zei, ik kom niet meer bij mn gevoel. Volg sinds dit jaar therapie, EMDR ook, maar alles zit muurvast. Heb het gevoel dat alles een leugen is, mijn hele leven en verlang soms naar de simpelheid van opsluiting en verkrachting, dan weet ik tenminste zeker dat de dood snel komt.

En dat is gek, want ben echt niet depressief in de omgang, of suïcidaal. Ik ben gewoon een acteur geworden, om normaal te kunnen zijn. Nu besef ik dat mijn hele leven een leugen is, en wil ik gewoon iets normaals voelen, een oprechte emotie.

Ik houd van mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Bedankt voor het luisteren, ik lees mee in dit topic.

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 10:50 schreef Marsenal het volgende:
mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Weet je vrouw dit?

Jawel, die is alleen van een andere overtuiging dus doet daar niet zo veel mee.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.

Wow.....hier herken ik een boel punten bij mezelf.
De onrust, gejaagdheid, slecht slapen, conversie, stress en angst.
En naarmate de trauma's herbeleeft worden des te erger het lijkt te worden

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 22:24 schreef Luuntje het volgende:

[..]

Wow.....hier herken ik een boel punten bij mezelf.
De onrust, gejaagdheid, slecht slapen, conversie, stress en angst.
En naarmate de trauma's herbeleeft worden des te erger het lijkt te worden

in welke vorm heb jij last van conversie eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 11 februari 2017 01:42 schreef pompoen20 het volgende:

[..]

in welke vorm heb jij last van conversie eigenlijk?

Rechterbeen en rechterarm verliezen vaak kracht, artsen kunnen het niet verklaren.
Ooit een keer gehad dat ik helemaal niks meer kon.
Zowel links als rechts had ik dusdanig krachtverlies dat ik niet eens een vinger omhoog kon doen.

Als ik ga sporten dan wordt het rechts juist erger.
En dat heeft een fysiotherapeut getest.
Eerste meting was goed, en naarmate ik meer sportte zagen ze dat rechts steeds minder kracht had.
Mijn reflexen zijn aan de rechterkant ook flink verminderd.