Depressie & Angst #132 Verliefdheid, maar dan omgekeerd

Ik vind hem serieus best wel geniaal bedacht, Gray! (over TT en zo).

Wat een helnacht weer. Toch maar een slaappil vanavond ... vind ik echt niet leuk maar dit trek ik niet .

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 11:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Misschien dat het in jouw regio wat anders werkt (er blijken wel vaker (subtiele) verschillen te zijn in hoe psychische zorg uitgevoerd wordt). Ik moest wel bij mijn oude behandelaar weg, wat ik toch wel vervelend vond.

En het lijkt me best wel awkward om je eigen behandelaar ergens heel anders tegen te komen (sauna lijkt me trouwens nog meer awkward ) en het is wel al een aantal keer gebeurd, maar gewoonlijk was dat dan tijdens verkeersdeelname.

edit: Iemand de lapo pakken? Ik skip em dit keer maar

Gelukkig heb ik nog geen hulpverlener gehad die hier woont. Ik vond het ook altijd heel erg om docenten tegen te komen. Deed altijd net alsof ik ze niet zag

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:26 schreef Jessicaaatje het volgende:
Maar wat bedoel je nu..?

[ afbeelding ]

Que?

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:31 schreef kuolema het volgende:
Wat een helnacht weer. Toch maar een slaappil vanavond ... vind ik echt niet leuk maar dit trek ik niet .

He gatver

Ik vind het heel jammer om te lezen dat het slapen je gewoon nog steeds niet goed wil lukken, ondanks je beste inzet. Maar ik vind wel dat je ontzettend je best aan het doen bent (en dat geldt ook voor je posts in D&A en elders hier), dat mag ook best wel eens benoemd worden

quote:

[..]

Gelukkig heb ik nog geen hulpverlener gehad die hier woont. Ik vond het ook altijd heel erg om docenten tegen te komen. Deed altijd net alsof ik ze niet zag

Vaak dan hoorde ik een auto toeteren of zag ik iemand zwaaien, maar dan herkende ik die persoon pas nadat ze alweer verder gereden waren

En nog een tip: Als het goed is, zal je hulpverlener (wanneer je elkaar toevallig een keertje tegenkomt) in principe nooit als eerste groeten, ook omdat dat nogal awkward kan zijn als je toevallig iemand bij je hebt waarvan je liever niet hebt dat die weet dat je ergens onder behandeling bent.
Dit vind ik ook een goede zaak.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:35 schreef Gray het volgende:

[..]

Ga ergens anders denken dat je humor hebt, alsjeblieft.

Ramptoeristen...ach ja...

Ok, gisteren voelde ik me weer onrustig en heb ik een paniekaanval kunnen voorkomen door heel rustig te ademen. Dit begint dus echt steeds vaker voor te komen. Verder kom ik vreselijk slecht in slaap door die Wellbutrin. Ik ben echt vier uur aan het malen en draaien.

Goede TT trouwens.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 17:34 schreef Gary_Oak het volgende:
Ok, gisteren voelde ik me weer onrustig en heb ik een paniekaanval kunnen voorkomen door heel rustig te ademen. Dit begint dus echt steeds vaker voor te komen. Verder kom ik vreselijk slecht in slaap door die Wellbutrin. Ik ben echt vier uur aan het malen en draaien.

Hoe vaak komt het tegenwoordig voor?

En bang zijn voor angstaanvallen werkt het eerder in de hand dan dat het je helpt.
Heb je 't al met je behandelaars besproken?

Oh oh, met een beetje pech hebben de medicatie van de afgelopen 2 jaar en het alcoholgebruik van ervoor toch hun sporen achtergelaten in mijn lichaam.

Mijn nieren zijn al 2 weken ontzettend pijnlijk, en nu ik zo een beetje lees en mijn medicatiegebruik onder de loep neem kan ik het ze ook niet kwalijk nemen.

Dokter dacht 2 weken geleden aan niersteen, maar ik zit er nog steeds mee

Dus, misschien een moment van bezinning voor sommige onder ons om daar eens rekening mee te houden en even bij stil te staan. Dat je nieren al die medicijnen ook moeten verwerken.

Liever zo 60 worden dan depressief 100. En ik slik wel zo min mogelijk medicijnen.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 20:22 schreef Murmeli het volgende:
Liever zo 60 worden dan depressief 100. En ik slik wel zo min mogelijk medicijnen.

Snap ik helemaal hoor.
Voordeel van deze pijn dat je hoofd even rust heeft haha

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

He gatver

Ik vind het heel jammer om te lezen dat het slapen je gewoon nog steeds niet goed wil lukken, ondanks je beste inzet. Maar ik vind wel dat je ontzettend je best aan het doen bent (en dat geldt ook voor je posts in D&A en elders hier), dat mag ook best wel eens benoemd worden

Dank je

quote:

[..]

Vaak dan hoorde ik een auto toeteren of zag ik iemand zwaaien, maar dan herkende ik die persoon pas nadat ze alweer verder gereden waren

Dat heb ik ook vaak ja. Ik ben nogal een traag persoon.
Of dat ik wel iets herken maar in de war raak omdat ik het niet kan plaatsen.

quote:

En nog een tip: Als het goed is, zal je hulpverlener (wanneer je elkaar toevallig een keertje tegenkomt) in principe nooit als eerste groeten, ook omdat dat nogal awkward kan zijn als je toevallig iemand bij je hebt waarvan je liever niet hebt dat die weet dat je ergens onder behandeling bent.
Dit vind ik ook een goede zaak.

Dat is wel zo handig ja.

quote:

[..]

Ramptoeristen...ach ja...

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 17:34 schreef Gary_Oak het volgende:
Ok, gisteren voelde ik me weer onrustig en heb ik een paniekaanval kunnen voorkomen door heel rustig te ademen. Dit begint dus echt steeds vaker voor te komen. Verder kom ik vreselijk slecht in slaap door die Wellbutrin. Ik ben echt vier uur aan het malen en draaien.

Je hebt het dus kunnen voorkomen! Dat is heel goed, helpt dat je niet om er minder bang voor te zijn? Je hebt er waarschijnlijk meer controle over dan je denkt.
*slecht slapen boks*

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 18:25 schreef Droopie het volgende:
Oh oh, met een beetje pech hebben de medicatie van de afgelopen 2 jaar en het alcoholgebruik van ervoor toch hun sporen achtergelaten in mijn lichaam.

Mijn nieren zijn al 2 weken ontzettend pijnlijk, en nu ik zo een beetje lees en mijn medicatiegebruik onder de loep neem kan ik het ze ook niet kwalijk nemen.

Dokter dacht 2 weken geleden aan niersteen, maar ik zit er nog steeds mee

Dus, misschien een moment van bezinning voor sommige onder ons om daar eens rekening mee te houden en even bij stil te staan. Dat je nieren al die medicijnen ook moeten verwerken.

Daar maak ik me ook wel eens zorgen over.
Ik hoop dat mijn gebrek aan reactie op medicijnen (vrijwel nooit last van bijwerkingen, hogere dosis nodig dan anderen) een teken is dat mijn lichaam het goed aankan.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:43 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dank je

[..]

Dat heb ik ook vaak ja. Ik ben nogal een traag persoon.
Of dat ik wel iets herken maar in de war raak omdat ik het niet kan plaatsen.

Klopt
Dan herken ik die persoon wel, maar kan het niet linken aan een identiteit of zo.

Blijkbaar associeer ik bepaalde personen toch met een bepaalde omgeving.

Heb soms ook het idee dat dit vergelijkbaar werkt met voorwerpen (ik denk "hey, ik heb zin in een beker meloensap!" vervolgens loop ik naar de keuken en denk "wtf doe ik eigenlijk hier? " en dan loop ik weer terug naar de woonkamer en dan is het "owja! hehe " ) .
Echt erg is het als ik dan de tweede keer weer terug ben gelopen en het dan weer vergeten ben, maar gelukkig komt dat bijna nooit voor.

quote:

[..]

Daar maak ik me ook wel eens zorgen over.
Ik hoop dat mijn gebrek aan reactie op medicijnen (vrijwel nooit last van bijwerkingen, hogere dosis nodig dan anderen) een teken is dat mijn lichaam het goed aankan.

Heb je eigenlijk nooit je bloed laten prikken om o.a. je leverwaarden te laten testen?
Bij mij merk ik trouwens geen enkel effect op m'n leverwaarden bij het gebruik van benzo's.

[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 13-12-2015 02:48:56 (haakje :|W) ]

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 17:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoe vaak komt het tegenwoordig voor?

En bang zijn voor angstaanvallen werkt het eerder in de hand dan dat het je helpt.
Heb je 't al met je behandelaars besproken?

Vorig weekend en dus dit weekend. Ja, ik weet het. Bedoelde meer dat ik geen zin heb in een derde diagnose.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 18:25 schreef Droopie het volgende:
Oh oh, met een beetje pech hebben de medicatie van de afgelopen 2 jaar en het alcoholgebruik van ervoor toch hun sporen achtergelaten in mijn lichaam.

Mijn nieren zijn al 2 weken ontzettend pijnlijk, en nu ik zo een beetje lees en mijn medicatiegebruik onder de loep neem kan ik het ze ook niet kwalijk nemen.

Dokter dacht 2 weken geleden aan niersteen, maar ik zit er nog steeds mee

Dus, misschien een moment van bezinning voor sommige onder ons om daar eens rekening mee te houden en even bij stil te staan. Dat je nieren al die medicijnen ook moeten verwerken.

Jezus, wat heb je de afgelopen twee jaar geslikt dat je er last van hebt? (Ik onthoud niet van iedereen wat ze slikken, sorry, want ik weet dat je het eerder hebt verteld. )

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:43 schreef kuolema het volgende:

[..]

Je hebt het dus kunnen voorkomen! Dat is heel goed, helpt dat je niet om er minder bang voor te zijn? Je hebt er waarschijnlijk meer controle over dan je denkt.
*slecht slapen boks*

Thanks. Wat doe jij tegen je slapeloosheid? Ik ben de hele dag moe en 's avonds ook, maar ik val gewoon niet in slaap, hoe moe ik ook ben. En welke medicijnen slik jij ook al weer?

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:06 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Vorig weekend en dus dit weekend. Ja, ik weet het. Bedoelde meer dat ik geen zin heb in een derde diagnose.

Zonder diagnose zit je met je paniekaanvallen opgescheept, want tot zover ik weet, heb je een diagnose nodig om ervoor behandeld te kunnen worden. Waarom heb je er geen zin in? De diagnose gaat toch alleen maar bevestigen wat je toch al hebt?

quote:

[..]

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

Ik ging dan dingen ondernemen (ik kan niet zo goed tegen verveling) of een hobby oppakken waarbij ik ook het gevoel heb dat ik "iets" bereik.
Ik ben o.a. op een gegeven moment games gaan modden, dat vond ik altijd al nuttiger dan bijvoorbeeld sudoku's want zodra die af zijn, maak je er een propje van en mik je hem in de prullenbak (niet erg nuttig dus, ik heb liever 't gevoel dat ik na een tijdje ergens aan gezeten te hebben, dat ik er dan ook echt wat concreets aan overhoud) en met games modden bleef ik toch een beetje geestelijk in de weer, zelfs als ik niet direct daarmee bezig was (bijvoorbeeld in de bus fantaseren over m'n nieuwste toekomstige toevoegingen aan een game waar ik op dat moment mee bezig was). En het was iets wat ik zo kon neerleggen en na een tijdje weer mee verder gaan wanneer ik weer tijd en zin had.

En dit is maar één voorbeeld. Ding is dat ik de dingen die ik deed, zo uitzocht, dat ik er op meerdere vlakken wat aan had

Ik heb wel eens gelezen dat je zelf toch moet leren om uit een paniekaanval te komen, daardoor word je er minder bang van en zullen ze ook minder vaak gaan voorkomen. Ik merk dat mn anti depressiva er ook tegen helpt.

quote:

Op zondag 13 december 2015 09:59 schreef zomie het volgende:
Ik heb wel eens gelezen dat je zelf toch moet leren om uit een paniekaanval te komen, daardoor word je er minder bang van en zullen ze ook minder vaak gaan voorkomen. Ik merk dat mn anti depressiva er ook tegen helpt.

Hier kan ik me in vinden idd, het heeft echt geen nut om er bang van te worden.
Toen ik ineens voor het eerst zoiets meemaakte (in een drukke trein nota bene) duurde het even voor ik doorhad wat er aan de hand was, maar ik herinnerde me toen de symptomen van de verhalen die ik hier gelezen had, waarna ik m'n ademhaling bewust ben gaan bijsturen (langzaam en constant ademhalen en niet een miljoen gedachtes laten stromen, gewoon rustig aan ) en binnen een minuut was het weer weg .

Ik voelde me nog steeds niet geweldig direct daarna, maar ik ben tenminste niet helemaal out gegaan en het is (tot nu toen! ) niet meer teruggekomen.

Iets later bedacht ik me dat ik het wel al eerder had meegemaakt, maar dat was altijd tijdens een gesprek over een onderwerp waar ik op dat moment moeite mee had, maar nooit in deze setting.

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:06 schreef Gary_Oak het volgende:

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

Dit vraag ik me ook af

Ik vind mijn dagen op dit moment echt verschrikkelijk : Sta om 8 uur keurig netjes gedouched naast mijn bed, maar dan..

Zit nu tussen de fase van het afstuderen en het werk zoeken, maar ben nu compleet werkloos. Heb het gevoel dat te spannende dingen zoals intense sollicitatieprocedures en dergelijke nog een beetje te vroeg komen, maar wil wel graag bezig zijn.

Gelukkig heb ik een hond waar ik elke dag een eind mee in het bos ga lopen. 'S avonds na het eten sport ik altijd nog een uurtje, daar heb ik gelukkig de motivatie weer voor gevonden, maar daarna loop ik tegen een muur aan. Vooral als het gaat om activiteiten met sociale interactie met onbekenden of waar ik in situaties terecht kom waardoor ik mijzelf vast moet leggen of waar er verwachtingen van mij zijn, klap ik dicht.

Verder dus de hele dag in huis maar een beetje van de PC naar de TV, bed opmaken. In de tuin is alles al gesnoeid, gemaaid, bijgeknipt, dus daar hoeft tot alles straks in het voorjaar weer gaat bloeien ook niets meer te gebeuren.

Soms krijg ik wel eens tips als ''begin een startup, doe dit, doe dat'', maar ik ben maar gewoon een rechtenstudent, ik heb daar echt totaal geen verstand van, zou niet weten waar ik moet beginnen ook

quote:

Op zondag 13 december 2015 09:59 schreef zomie het volgende:
Ik heb wel eens gelezen dat je zelf toch moet leren om uit een paniekaanval te komen, daardoor word je er minder bang van en zullen ze ook minder vaak gaan voorkomen. Ik merk dat mn anti depressiva er ook tegen helpt.

Zelf heb ik er heel veel aan gehad door er een beetje lakoniek over te gaan denken.

Je voelt zo'n aanval (althans ik) een beetje aankomen, en wat ik nu echt denk is : Oh gaan we weer hoor , en het valt me op dat als ik een beetje zo ga denken, dat het verbazingwekkend snel weer verdwijnt

Nu heb ik er al vanaf 2011 'last' van, dus ik vertrouw er inmiddels op dat ik weet dat het maar een paniekaanval is, en dat ik heus niet dood ga. Dat vertrouwen stijgt naar mate je een aantal paniekaanvallen hebt doorstaan, althans : Bij mij.

Inmiddels nu ik erbij nadenk heb ik er al sinds juli geen meer gehad. Al moet ik ook eerlijk bekennen dat ik sinds dien erg veilig en stressloos leef, dus daar kan het ook mee te maken hebben.

Wat ook heel erg kan helpen is in de verte kijken, even de persoon naast je aanspreken, of gewoon even de veters van je schoenen opnieuw gaan strikken, waardoor je weer even 'terug op aarde' komt zeg maar...

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:17 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zonder diagnose zit je met je paniekaanvallen opgescheept, want tot zover ik weet, heb je een diagnose nodig om ervoor behandeld te kunnen worden. Waarom heb je er geen zin in? De diagnose gaat toch alleen maar bevestigen wat je toch al hebt?

[..]

Ik ging dan dingen ondernemen (ik kan niet zo goed tegen verveling) of een hobby oppakken waarbij ik ook het gevoel heb dat ik "iets" bereik.
Ik ben o.a. op een gegeven moment games gaan modden, dat vond ik altijd al nuttiger dan bijvoorbeeld sudoku's want zodra die af zijn, maak je er een propje van en mik je hem in de prullenbak (niet erg nuttig dus, ik heb liever 't gevoel dat ik na een tijdje ergens aan gezeten te hebben, dat ik er dan ook echt wat concreets aan overhoud) en met games modden bleef ik toch een beetje geestelijk in de weer, zelfs als ik niet direct daarmee bezig was (bijvoorbeeld in de bus fantaseren over m'n nieuwste toekomstige toevoegingen aan een game waar ik op dat moment mee bezig was). En het was iets wat ik zo kon neerleggen en na een tijdje weer mee verder gaan wanneer ik weer tijd en zin had.

En dit is maar één voorbeeld. Ding is dat ik de dingen die ik deed, zo uitzocht, dat ik er op meerdere vlakken wat aan had

Ok, ik bedoelde dus meer dat ik geen zin heb om naast OCD en depressie ook nog eens een paniekstoornis te ontwikkelen.

Hmmm, goed punt heb je. Gamen vind ik daarom ook echt tijdverspilling (al is het wel leuk natuurlijk). Ik moet echt proberen om van die verveling creatief te worden. Verveling schijnt daar echt bij te helpen. Ik zeg al jaren dat ik wil schrijven, maar het komt er nooit van.

quote:

Op zondag 13 december 2015 15:13 schreef BenjaminLinus het volgende:

[..]

Dit vraag ik me ook af

Ik vind mijn dagen op dit moment echt verschrikkelijk : Sta om 8 uur keurig netjes gedouched naast mijn bed, maar dan..

Zit nu tussen de fase van het afstuderen en het werk zoeken, maar ben nu compleet werkloos. Heb het gevoel dat te spannende dingen zoals intense sollicitatieprocedures en dergelijke nog een beetje te vroeg komen, maar wil wel graag bezig zijn.

Gelukkig heb ik een hond waar ik elke dag een eind mee in het bos ga lopen. 'S avonds na het eten sport ik altijd nog een uurtje, daar heb ik gelukkig de motivatie weer voor gevonden, maar daarna loop ik tegen een muur aan. Vooral als het gaat om activiteiten met sociale interactie met onbekenden of waar ik in situaties terecht kom waardoor ik mijzelf vast moet leggen of waar er verwachtingen van mij zijn, klap ik dicht.

Verder dus de hele dag in huis maar een beetje van de PC naar de TV, bed opmaken. In de tuin is alles al gesnoeid, gemaaid, bijgeknipt, dus daar hoeft tot alles straks in het voorjaar weer gaat bloeien ook niets meer te gebeuren.

Soms krijg ik wel eens tips als ''begin een startup, doe dit, doe dat'', maar ik ben maar gewoon een rechtenstudent, ik heb daar echt totaal geen verstand van, zou niet weten waar ik moet beginnen ook

Ik zit ook tussen afstuderen en werken in. Ben op zoek naar stages, maar heb totaal geen zin en energie om over een jaar 40 uur per week te werken. Ik donder dan gegarandeerd in een burn-out of depressie. Ik probeer met vrienden af te spreken, maar dat gaat niet. Iedereen is vrijwel afgestudeerd en werkt al. Sporten kan ik ook wel weer aan beginnen als ik weer energie heb, goeie van je. Soms denk ik er echt aan om een misdaad te plegen en me dan te laten onderhouden in een gevangenis. Zo voelt m'n leven toch tegenwoordig: ik zit het maar uit ...

quote:

Op zondag 13 december 2015 17:38 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ok, ik bedoelde dus meer dat ik geen zin heb om naast OCD en depressie ook nog eens een paniekstoornis te ontwikkelen.

Hmmm, goed punt heb je. Gamen vind ik daarom ook echt tijdverspilling (al is het wel leuk natuurlijk). Ik moet echt proberen om van die verveling creatief te worden. Verveling schijnt daar echt bij te helpen. Ik zeg al jaren dat ik wil schrijven, maar het komt er nooit van.

Vroeger werd ik ergens wel kwaad op mezelf als ik dan toch ging gamen, het was bijna elke keer een interne strijd als ik dan toch me overgaf aan mijn drang naar afleiding en mezelf weer niet sterk genoeg vond om de verleiding te weerstaan. Het bevestigde dat wat voor mijn gevoel iedereen tegen mie zei, dat ik lui was. Dat ik niet mijn best deed, dat soort dingen. Maar ik was echt wanhopig, wist niet wat ik anders moest doen want ik had NUMETEENDIRECT afleiding nodig want anders ging ik weer aan de drank/drugs (of erger).

Op een gegeven moment had ik wel door dat dit gewoon niet handig was, ik deed mezelf er geen plezier mee en op een gegeven moment ben ik van een drang die ik sinds m'n kindertijd al had (fantaseren over het zelf creëren van nieuwe digitale werelden, nieuwe vijanden, nieuwe features en vooral nieuwere en mooiere en adembenemende landschappen, de lijst is eindeloos!) wat serieuzer te gaan nemen en heb me geleidelijk steeds meer daarop gestort.

Als ik dan enthousiast begon te vertellen over wat ik allemaal voor elkaar had gekregen, dan reageerde eigenlijk iedereen "ietswat" ongeïnteresseerd (alsof ik mijn tijd daarmee aan het verkwisten was en gewoon mijn best deed om zo min mogelijk te hoeven doen, om niet te hoeven studeren en ik eigenlijk gewoon zo egoïstisch was dat ik alleen maar aan mezelf wou denken en zelfs te lui was om een opleiding te gaan doen (mislukte steeds, ik werd er zooo ongelukkig van dat ik steeds maar weer opnieuw faalde) of om te gaan werken, maar ik werkte toch nooit veel genoeg want als ik dan een keertje thuis kwam na een dagje werk en echt zo kapot was dat ik nauwelijks kon lopen en praten, dan was dat een vorm van manipulatie "want niemand kan na slechts 4 of 5 uurtjes vakkenvullen nog vermoeider zijn dan ik, want ik werkte vandaag 10 uur op hoog niveau als (vul maar even een supergespecialiseer beroep in)", want elke keer als ik aangaf op m'n grenzen te zitten, was dat nep en gelogen, aanstellerij, ik moest maar gewoon wat harder m'n best gaan doen.

Ik was gewoon nooit goed genoeg, hoe hard ik ook m'n best deed.

Maar even terugkomend op dat modden: Na een aantal jaar begon ik toch wel steeds beter te worden en door m'n enthousiasme viel mijn "werk" toch wel steeds beter in de smaak van mijn vrienden. Ik begon ook mijn eigen creaties aan bestaande spellen toe te voegen en langzaamaan begonnen ze me ook vragen te stellen "of dit of dat mogelijk was", nou, dan ging ik echt heeeeelemaal los!

Dan ging ik alles van zoveel mogelijke kanten bekijken en de structuur van degebruikte game-engine bestuderen, kijken hoe de verschillende takken van content in elkaar inhaakten. Ruwe programmeercode, databases met statistieken, tekstbestanden met statistieken, formules in verscheidene programmeertalen, crosslinks naar andere bestanden, grafische bestanden, 3D-objecten (deze kon ik meestal niet modden, want geen 3D Studio Max, maar ik kon ze wel reskinnen), geluidsbestanden, scripts, ik heb zelfs de .exe van elke game die ik ging modden in een hex-editor lopen bestuderen op zoek naar features die niet in de game zelf gebruikt werden, maar die wel door de engine ondersteund werden.

Uiteindelijk ben ik andere mods ook gaan bestuderen en kwam steeds weer op nog meer ideeën om aan, wat ondertussen in een op zichzelf staande mod aan het evolueren was, mijn eigen game toe te voegen.

Mijn tweaks werden meer dan alleen maar wat tweaks, de games die ik het meest gemod heb, zijn steeds minder gaan lijken op hoe de basisgame oorspronkelijk bedoeld was.

Mijn vrienden zijn zelfs suggesties gaan doen en ik ben dan min of meer als een soort ambachtsman de dingen die hun ook leuk leken gaat toevoegen en het ging steeds weer beter!

Omdat ik steeds meer positieve feedback kreeg, ben ik ook steeds meer gaan geloven dat de dingen die ik deed met games, zelfs voor anderen leuk konden zijn.

Dat gaf me zoveel energie!

Na verloop van tijd deden de rotopmerkingen over hoe zielig en waardeloos dit tijdsverdrijf was mje ook steeds minder, waardoor ik ook steeds meer ben gaan inzien dat het sommige mensen gewoon echt niks uitmaakt wat je doet, je doet toch alles fout.

Sommige mensen zullen je als een plas braaksel waarderen, zelfs al zou je je leven riskeren om hun gezin uit een brandend huis te redden.

Sorry, beetje lang verhaal maar daar is 500 jaar geleden het muis scrollwieltje voor uitgevonden dus deal with it

quote:

[..]

Ik zit ook tussen afstuderen en werken in. Ben op zoek naar stages, maar heb totaal geen zin en energie om over een jaar 40 uur per week te werken. Ik donder dan gegarandeerd in een burn-out of depressie. Ik probeer met vrienden af te spreken, maar dat gaat niet. Iedereen is vrijwel afgestudeerd en werkt al. Sporten kan ik ook wel weer aan beginnen als ik weer energie heb, goeie van je. Soms denk ik er echt aan om een misdaad te plegen en me dan te laten onderhouden in een gevangenis. Zo voelt m'n leven toch tegenwoordig: ik zit het maar uit ...

Als jij weet dat je constant je uiterste best doet om nog wat van je leven te maken en niemand ziet dat, dan kan ik me wel voorstellen dat je je op een gegeven moment zo slecht gaat voelen dat je uiteindelijk zonder je achter een kloontje te verbergen, in een topicreeks op een forum begeeft die als hoofdonderwerp twee van Nederlands grootste taboes heeft.

Ik vind dat een teken van kracht En het is niet het eindpunt, maar zo geef je jezelf wel de kans de fouten die je in het verleden hebt gemaakt te corrigeren en een frisse start te maken. De meesten hebben ongetwijfeld jaren verloren aan deze vreselijke ziekte (depressie voornamelijk en alle vreselijke dingen die daaraan gelinkt zijn), maar dat hoeven geen verloren jaren te zijn.

Jezus, lang verhaaltje weer hoor

En als de haakjes niet kloppen, jammer dan

quote:

Op zondag 13 december 2015 18:05 schreef magnetronkoffie het volgende:
En als de haakjes niet kloppen, jammer dan

OK, ik zal er niets van zeggen

quote:

Op zondag 13 december 2015 19:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

OK, ik zal er niets van zeggen

Ik zal voortaan mijn posts eerst in Notepad++ plakken, die kijkt voor mij alle haakjes na en dan kan ik heel makkelijk zien waar er nog ééntje ontbreekt

Wat ik deed doen ik er nog middenin zat: puzzels maken, mozaiek maken, tekenen, sax spelen, suffe games doen, yoga, wandelen. Een aantal van die dingen doe ik nog steeds en ik werk nu 4 dagen van 5 uur.

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:06 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Vorig weekend en dus dit weekend. Ja, ik weet het. Bedoelde meer dat ik geen zin heb in een derde diagnose.

[..]

Jezus, wat heb je de afgelopen twee jaar geslikt dat je er last van hebt? (Ik onthoud niet van iedereen wat ze slikken, sorry, want ik weet dat je het eerder hebt verteld. )

[..]

Thanks. Wat doe jij tegen je slapeloosheid? Ik ben de hele dag moe en 's avonds ook, maar ik val gewoon niet in slaap, hoe moe ik ook ben. En welke medicijnen slik jij ook al weer?

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

Ik slik Alprozolam en temazepam, nu sinds 2,5 week diclofenac.
Heb dus een tijdje gezeten aan de Welbutrin en 3 weken refusal.

Nu moest ik met de refusal ook al stoppen omdat mijn lichaam er slecht op reageerde nu ik er over nadenk.

Gokje, denk dat er users zijn die er veel meer gebruiken.

In mijn slechte periode ging ik veel puzzelen, wandelen en "tv kijken".
Laatste staat tussen haakjes omdat ik alleen maar zat te piekeren en weinig meekreeg van de series die ik gedownload had.

Momenteel game ik behoorlijk veel, maar eigenlijk vind ik dat in afwachting van mijn re-integratie wel positief. Ik heb weinig behoefte (of soms juist wel) aan echte sociale contacten (eigenlijk niet met de oude vrienden die weinig van hun hebben laten horen in de klote periode).
Maar mede dankzij fok heb ik nieuwe contacten opgedaan met wie ik regelmatig PlayStation speel online.

Dit zijn volwassen en als je een hele avond Rainbow Six te spelen met een aantal mensen in een party is het heel gezellig, maar toch niet zo belastend.

Klein vervelend punt is nu mijn nieren, en aangezien mijn hoofd nogal van het negatief dwangmatig denken is, maak ik me soms heel erg veel zorgen.
Maarja, moet ik maar niet zoveel op internet kijken en doomsday scenario's tegenkomen.
Dokter dacht het nierstenen waren alleen duurt het te lang.

Aan de andere kant heb ik het 3'jaar geleden ook gehad "nierstenen" en zonder iets uit te plassen was het opeens weg en op de foto's niet te zien.

Vervelend hoor gedachten, vroeger zette ik zet op standje vrolijk en lekker boeiend met een fles baco, en nu doe je het nuchter en ben je er vol van bewust

[ Bericht 22% gewijzigd door Droopie op 14-12-2015 00:56:52 ]

quote:

Op zondag 13 december 2015 18:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik herken veel van wat je zegt. Ik heb heel erg het gevoel dat de andere studenten me lui vinden. Dat is het niet. Ik kan mezelf verdrinken in iets, als ik er maar 'verliefd' op ben. Net zoals jij met dat modden. Het probleem is dat ik zowat alle interesse in alles heb verloren. De enige reden dat ik nog studeer, is vanwege die oplopende studieschuld. Het is elke keer een enorme strijd om uit bed te komen en met spanning onvoorbereid de werkgroepen in te gaan. Ik haat het studeren zo erg, maar ik ben er bijna. Point of no return. Ook ben ik zó ontzettend boos dat ik door deze kutziekte al 6 jaar van m'n leven kwijt ben. En juist in de jaren dat ik in de kracht van m'n leven moet zijn, heb ik ruim twee derde in bed doorgebracht. Dat maakt me nog schuldiger naar mezelf toe. Ben midden 20, verdomme.

quote:

Op maandag 14 december 2015 00:47 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik slik Alprozolam en temazepam, nu sinds 2,5 week diclofenac.
Heb dus een tijdje gezeten aan de Welbutrin en 3 weken refusal.

Nu moest ik met de refusal ook al stoppen omdat mijn lichaam er slecht op reageerde nu ik er over nadenk.

Gokje, denk dat er users zijn die er veel meer gebruiken.

In mijn slechte periode ging ik veel puzzelen, wandelen en "tv kijken".
Laatste staat tussen haakjes omdat ik alleen maar zat te piekeren en weinig meekreeg van de series die ik gedownload had.

Momenteel game ik behoorlijk veel, maar eigenlijk vind ik dat in afwachting van mijn re-integratie wel positief. Ik heb weinig behoefte (of soms juist wel) aan echte sociale contacten (eigenlijk niet met de oude vrienden die weinig van hun hebben laten horen in de klote periode).
Maar mede dankzij fok heb ik nieuwe contacten opgedaan met wie ik regelmatig PlayStation speel online.

Dit zijn volwassen en als je een hele avond Rainbow Six te spelen met een aantal mensen in een party is het heel gezellig, maar toch niet zo belastend.

Klein vervelend punt is nu mijn nieren, en aangezien mijn hoofd nogal van het negatief dwangmatig denken is, maak ik me soms heel erg veel zorgen.
Maarja, moet ik maar niet zoveel op internet kijken en doomsday scenario's tegenkomen.
Dokter dacht het nierstenen waren alleen duurt het te lang.

Aan de andere kant heb ik het 3'jaar geleden ook gehad "nierstenen" en zonder iets uit te plassen was het opeens weg en op de foto's niet te zien.

Vervelend hoor gedachten, vroeger zette ik zet op standje vrolijk en lekker boeiend met een fles baco, en nu doe je het nuchter en ben je er vol van bewust

Jezus, beterschap, man. Ik herken die activiteiten die je doet. Eerst is het dingen consumeren (tv-kijken, gamen, muziek luisteren) en daarna is het jezelf verdoven en krijg je er niks meer van mee. Als ik nu Pokémon speel, is dat op de automatische piloot. Ik vind het gewoon verschrikkelijk, maar doe het meer om de dag maar te vullen totdat ik moe genoeg ben om te slapen. Maar gamen doe ik dus niet meer, dat is te 'intensief'. Hou het bij YouTube en muziek. Dat is passiever.

quote:

Op maandag 14 december 2015 00:54 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Als ik echt een beroerde dag heb kom ik niet echt verder dan gewoon "zijn". Eten op de automatische piloot en een beetje apathisch op de bank zitten. Beetje internetten. Uiteindelijk ga ik dan meestal muziek luisteren tot ik mezelf in slaap huil klinkt wel heel sneu als ik het zo neertyp.

Maar dat lezen is toch niet negatief? Je raakt blijkbaar geboeid door iets wat je al heel lang niet interesseerde. Zou willen dat ik weer kon genieten van een boek lezen of ik vind er geen bal aan, of ik kan niet meer stoppen met lezen en het boeit me geen fuck meer hoeveel ik slaap als het maar uit is.

Ja, ik snap je! Dat 'zijn'! Weet je wat het is? Ik denk dat de meeste depressievelingen helemaal niet dood willen. Maar gewoon niet meer willen 'zijn'. Logisch dat we dan ook veel slapen, dat komt het dichtste bij de dood. Ik wil niet dood, ik vind het eng. Ik wil gewoon een soort winterslaap houden. Of beter: opnieuw beginnen, verdwijnen, alles vergeten ...

Nou ja, het is niet echt dat ik de natuurlijke drang voel om te lezen. Die boeken heb ik al jaren geleden gekocht. Weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Net alsof ik in een kamer met coke zit en het uit verveling toch maar ga snuiven.

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:29 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik herken veel van wat je zegt. Ik heb heel erg het gevoel dat de andere studenten me lui vinden. Dat is het niet. Ik kan mezelf verdrinken in iets, als ik er maar 'verliefd' op ben. Net zoals jij met dat modden. Het probleem is dat ik zowat alle interesse in alles heb verloren. De enige reden dat ik nog studeer, is vanwege die oplopende studieschuld. Het is elke keer een enorme strijd om uit bed te komen en met spanning onvoorbereid de werkgroepen in te gaan. Ik haat het studeren zo erg, maar ik ben er bijna. Point of no return. Ook ben ik zó ontzettend boos dat ik door deze kutziekte al 6 jaar van m'n leven kwijt ben. En juist in de jaren dat ik in de kracht van m'n leven moet zijn, heb ik ruim twee derde in bed doorgebracht. Dat maakt me nog schuldiger naar mezelf toe. Ben midden 20, verdomme.

Ik snap wat je zegt over die 6 jaar die je kwijt bent. Dat -is- ook gewoon niet leuk, maar het meest zinloze wat je kunt doen is nogmaals 6 jaren treuren over die 6 jaren die je toch nooit meer terugkrijgt.

Ik ben veel meer tijd kwijtgeraakt (eigenlijk was alleen m'n vroege kindertijd wel oké en daarna één groot zwart gat met af en toe een oase en dit werd pas vanaf mijn 28e beter...of toen begon het pas beter te gaan want het duurde evengoed nog ruim 2 jaar voor ik de juiste diagnoses eindelijk binnen had) en een aantal anderen ook. Dit neemt niet weg dat 6 jaar minder erg zou zijn, want zelf vind ik een enkel jaar van dit ...gewoon echt waardeloos

Gebruik die 6 jaar als voedingsbodem (laat die tijd en de ervaringen uit die tijd voor jou werken ipv tegen jou), je hoeft die tijd niet te gaan herleven, maar alle lessen die je wel hebt geleerd (en wellicht onjuist hebt geïnterpreteerd)...het is zonde om dat helemaal af te sluiten.

Wel moet ik zeggen dat ik het tegenwoordig zoveel mogelijk als een soort ervaringsbron gebruik (en soms gewoon om te lachen vanwege de soms zotte situaties waarin ik toen geregeld terecht ben gekomen ). En een beetje humor af en toe kan geen kwaad

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik snap wat je zegt over die 6 jaar die je kwijt bent. Dat -is- ook gewoon niet leuk, maar het meest zinloze wat je kunt doen is nogmaals 6 jaren treuren over die 6 jaren die je toch nooit meer terugkrijgt.

Ik ben veel meer tijd kwijtgeraakt (eigenlijk was alleen m'n vroege kindertijd wel oké en daarna één groot zwart gat met af en toe een oase en dit werd pas vanaf mijn 28e beter...of toen begon het pas beter te gaan want het duurde evengoed nog ruim 2 jaar voor ik de juiste diagnoses eindelijk binnen had) en een aantal anderen ook. Dit neemt niet weg dat 6 jaar minder erg zou zijn, want zelf vind ik een enkel jaar van dit ...gewoon echt waardeloos

Gebruik die 6 jaar als voedingsbodem (laat die tijd en de ervaringen uit die tijd voor jou werken ipv tegen jou), je hoeft die tijd niet te gaan herleven, maar alle lessen die je wel hebt geleerd (en wellicht onjuist hebt geïnterpreteerd)...het is zonde om dat helemaal af te sluiten.

Wel moet ik zeggen dat ik het tegenwoordig zoveel mogelijk als een soort ervaringsbron gebruik (en soms gewoon om te lachen vanwege de soms zotte situaties waarin ik toen geregeld terecht ben gekomen ). En een beetje humor af en toe kan geen kwaad

Ik ben er ook heilig van overtuigd dat zulke ervaringen je karakter vormen en je iets leren wat je moest leren. Het maakt je een sterker persoon als je er eenmaal uit bent. Het is alleen dat het een te harde en dure les is geworden. Zoals Fripsel zegt, zie ik ook de dingen die ik heb geleerd. Heb leren relativeren, mensen waarderen, empathisch te zijn en dat soort dingen. Als mensen klagen over hoe kut de wereld is, voel ik me net een veteraan die z'n ogen rolt bij die broekies. En die humor gebruik ik ook. Ben vreselijk cynisch geworden, met dank aan dit forum.

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:47 schreef Fripsel het volgende:
Ik moet ook zeggen dat ik het qua persoonlijke ontwikkeling geen nutteloze tijd vind. Maar ik ben de verkeerde kant op aan het glijden en weet niet meer wat ik nog moet doen om dat te stoppen.

Dit is ook wat ik een beetje probeerde duidelijk te maken (niet op een erg handige manier, maar het was wel m'n intentie ), namelijk dat die jaren juist niet verloren zijn, Gary

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:00 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik ben er ook heilig van overtuigd dat zulke ervaringen je karakter vormen en je iets leren wat je moest leren. Het maakt je een sterker persoon als je er eenmaal uit bent. Het is alleen dat het een te harde en dure les is geworden. Zoals Fripsel zegt, zie ik ook de dingen die ik heb geleerd. Heb leren relativeren, mensen waarderen, empathisch te zijn en dat soort dingen. Als mensen klagen over hoe kut de wereld is, voel ik me net een veteraan die z'n ogen rolt bij die broekies. En die humor gebruik ik ook. Ben vreselijk cynisch geworden, met dank aan dit forum.

Gewoonlijk is het niet de bevoorkeurde (is dat wel een woord?) manier om er beter van te worden. Ten slotte hebben we er gewoonlijk zelf nooit om gevraagd.

..maar als je er toch al doorheen moet, dan kan je er net zo goed het beste van proberen te maken

Ik ben na een supergezellig weekend tot het besef gekomen dat sommige dingen niet alleen aan mij liggen. Dat het ook kan zijn dat ik blijkbaar met een aantal moeilijke mensen te maken had. Afgelopen weekend was het heel gezellig zonder spanningen dat 1 verkeerd woord ruzie zou geven. Ik heb dus ook vrienden waarbij 1 plagerijtje of gewoon zelfs maar een opmerking gelijk tot ruzie leidt. En die vooral anderen van alles verwijten maar niet zo graag naar zichzelf kijken.

De laatste tijd trek ik meer op met de mensen die dat minder hebben en dan merk ik dat ik er enorm van kan genieten.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 09:01 schreef zomie het volgende:
Ik ben na een supergezellig weekend tot het besef gekomen dat sommige dingen niet alleen aan mij liggen. Dat het ook kan zijn dat ik blijkbaar met een aantal moeilijke mensen te maken had. Afgelopen weekend was het heel gezellig zonder spanningen dat 1 verkeerd woord ruzie zou geven. Ik heb dus ook vrienden waarbij 1 plagerijtje of gewoon zelfs maar een opmerking gelijk tot ruzie leidt. En die vooral anderen van alles verwijten maar niet zo graag naar zichzelf kijken.

De laatste tijd trek ik meer op met de mensen die dat minder hebben en dan merk ik dat ik er enorm van kan genieten.

Zomie,

Dit is een les die ik vrij snel geleerd heb, maar die ik pas jaren later daadwerkelijk zelf ben gaan toepassen (d.w.z., mensen zoals jij die beschrijft, niet zo dichtbij te laten komen) vooral omdat ik zo moeilijk kon geloven dat ze in alles 'normaal' konden zijn (dus ook helpen en met ze kunnen discussiëren over uiteenlopende onderwerpen) en tegelijkertijd zo ontzettend bot en ongenuanceerd konden zijn. Ook dat ze niet consequent waren, vond ik heel verwarrend, want ik vond het zo raar dat ze anderen dezelfde fouten verweten en die mensen op allerlei manieren probeerden te beïnvloeden terwijl ze zelf dezelfde fouten maakten en dit met ze bespreekbaar maken eigenlijk nooit succesvol was (ze werden of boos, of vuurden een barrage aan verwijten en "argumenten" op mij af...alsof ik iets fout had gedaan). Uiteindelijk is het nooit goedgekomen en ik merk dat mijn stemming over de gehele linie beter is, naarmate ik minder met dit soort mensen omga.

Ik denk dat ik gewoon niet zo compatible ben met ze. Ik ga niet graag om met mensen voor wie het fout is als ik gewoon mezelf probeer te zijn, dus dat doe ik dan maar niet meer (of in elk geval zo min mogelijk ).

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 09:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zomie,

Dit is een les die ik vrij snel geleerd heb, maar die ik pas jaren later daadwerkelijk zelf ben gaan toepassen (d.w.z., mensen zoals jij die beschrijft, niet zo dichtbij te laten komen) vooral omdat ik zo moeilijk kon geloven dat ze in alles 'normaal' konden zijn (dus ook helpen en met ze kunnen discussiëren over uiteenlopende onderwerpen) en tegelijkertijd zo ontzettend bot en ongenuanceerd konden zijn. Ook dat ze niet consequent waren, vond ik heel verwarrend, want ik vond het zo raar dat ze anderen dezelfde fouten verweten en die mensen op allerlei manieren probeerden te beïnvloeden terwijl ze zelf dezelfde fouten maakten en dit met ze bespreekbaar maken eigenlijk nooit succesvol was (ze werden of boos, of vuurden een barrage aan verwijten en "argumenten" op mij af...alsof ik iets fout had gedaan). Uiteindelijk is het nooit goedgekomen en ik merk dat mijn stemming over de gehele linie beter is, naarmate ik minder met dit soort mensen omga.

Ik denk dat ik gewoon niet zo compatible ben met ze. Ik ga niet graag om met mensen voor wie het fout is als ik gewoon mezelf probeer te zijn, dus dat doe ik dan maar niet meer (of in elk geval zo min mogelijk ).

Nou die fase ben ik momenteel aan het afronden en aan het afleren.
Zag mij als een hond die geschopt wordt en toch iedere keer weer terugkomt om aandacht. Wiens zijn schuld is dat? Dat ben je in principe niet zelf, maar het is wel fout gedrag. Ik moet mij omgeven met positieve mensen.

Alleen als ik niet lekker in mijn vel zit, dan ben ik niet geneigd om nieuwe sociale contacten op te doen.

Waar ik mijzelf heel erg in herken moet even dit stukje luisteren vanaf minuut 18 tot 23 http://content1c.omroep.n(...)achting_20151004.mp3

Of ik mijzelf hoor praten haha..en denk dat er een aantal mensen zijn die dit ook wel herkennen


Positief punt, mijn nieren heb ik opeens geen last meer van.
Zal het toch nierstenen zijn geweest?? Die zo klein zijn geworden dat ze er vanzelf uit zijn gekomen zonder dat ik het merkte. hopelijk blijft dit zo

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:36 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ja, ik snap je! Dat 'zijn'! Weet je wat het is? Ik denk dat de meeste depressievelingen helemaal niet dood willen. Maar gewoon niet meer willen 'zijn'. Logisch dat we dan ook veel slapen, dat komt het dichtste bij de dood. Ik wil niet dood, ik vind het eng. Ik wil gewoon een soort winterslaap houden. Of beter: opnieuw beginnen, verdwijnen, alles vergeten ...

Nou ja, het is niet echt dat ik de natuurlijke drang voel om te lezen. Die boeken heb ik al jaren geleden gekocht. Weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Net alsof ik in een kamer met coke zit en het uit verveling toch maar ga snuiven.

Nogmaals de belangrijkste les die ik geleerd heb in de kliniek, 90% van de mensen die dood willen, willen niet dood maar een ander leven.
Sommige kunnen dat omgooien en sommige mensen tsja, die blijven last houden van de ellende in hun hoofd.p

En gary zei jij nou dat je niet verslavingsgevoelig was in dat andere topic en bedoelde ze mij haha.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 11:22 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik moet mij omgeven met positieve mensen.

Ik zie echt tegen elke activiteit op. Ik doe het toch maar allemaal, maar eigenlijk wil ik gewoon de hele dag thuis blijven. Misschien komt het omdat ik te veel te doen heb de laatste tijd en daarbij ook minder slaap, misschien zou het geen verschil hebben gemaakt als ik niets had. Ik weet dus niet of ik er verstandig aan zou doen om wat vaker 'nee' te zeggen. Dat is trouwens afgelopen weekend wel goed gelukt!
Ik vind ook dat ik me niet zo moet aanstellen, anderen werken gewoon hele dagen. Ik wil niet te passief worden. Maar het is dus moeilijk te bepalen wat het beste is om te doen.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 22:39 schreef kuolema het volgende:
Ik zie echt tegen elke activiteit op. Ik doe het toch maar allemaal, maar eigenlijk wil ik gewoon de hele dag thuis blijven. Misschien komt het omdat ik te veel te doen heb de laatste tijd en daarbij ook minder slaap, misschien zou het geen verschil hebben gemaakt als ik niets had. Ik weet dus niet of ik er verstandig aan zou doen om wat vaker 'nee' te zeggen. Dat is trouwens afgelopen weekend wel goed gelukt!

Als ik merk dat ik begin op te zien tegen activiteiten, dan is dat een signaal dat ik teveel dingen heb gedaan en probeer ik te "bezuinigen" op de dingen die me relatief gezien de meeste energie kosten t.o.v. het plezier of de andere voordelen die het me oplevert.

Als je slecht slaapt, dan gaat alles sowieso stroever en dan is je energie-poel kleiner. Ik heb alleen niet echt advies voor je wat je daaraan kunt doen.

Wat ik ook een beetje doe, is afspraken maken en dan zo regelen dat die mij minder energie kosten (bijvoorbeeld mensen bij mij langs laten komen ipv zelf langsgaan, dit scheelt vooral als ze verder weg wonen).

Heb je eigenlijk inzage in de dingen/activiteiten die je onderneemt, de energie die het je kost en de voordelen die ze je opleveren?

Sowieso misschien wel handig dit met je behandelaar(s) te bespreken, maar wellicht heb je dat (allang) al gedaan.

quote:

Ik vind ook dat ik me niet zo moet aanstellen, anderen werken gewoon hele dagen. Ik wil niet te passief worden. Maar het is dus moeilijk te bepalen wat het beste is om te doen.

Dat vinden dat ik me niet zo moet aanstellen herken ik wel. Het probleem is alleen dat het niks met aanstellen te maken kan hebben, daar hoe meer ik toch doorzet, hoe erger de klachten worden, dus dat schiet ook niet op.

Wat het passief worden betreft, hier heb ik zelf de laatste weken meer moeite mee, maar ik probeer toch dingen te ondernemen. Wel minder, maar vraag vaker mensen of ze bij mij willen langskomen en vraag meer om "vriendendiensten", zoals een autorit met een fiets die naar de fietsenmaker moest omdat ik de banden niet kon oppompen omdat mijn fietspomp niet op dat ding paste en ik geen zin had dat ding twee kilometer te sjouwen

Dus dan probeer ik dingen te doen die minder energie kosten, maar wel heel leuk zijn (weet niet of je hier wat mee kan).

In de winter ben ik trouwens sowieso minder vooruit te branden

edit: het komt er op neer dat als ik alleen maar dingen doe of moet doen omdat ze moeten en daardoor niet meer aan mezelf toekom, dat ik dan merk dat ik daar moe van wordt omdat het voor m'n gevoel niks (positiefs) oplevert. Dus probeer ik ook geregeld dingen in te plannen die vrijwel moeiteloos zijn maar die ik wel leuk vindt (zoals even een beetje gamen en lanterfanteren met een vriend op skype of even een luchtig telefoongesprekje met het eerste gewillige slachtoffer die de telefoon durft op te nemen ).

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 15-12-2015 23:29:03 ]

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 23:17 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Als ik merk dat ik begin op te zien tegen activiteiten, dan is dat een signaal dat ik teveel dingen heb gedaan en probeer ik te "bezuinigen" op de dingen die me relatief gezien de meeste energie kosten t.o.v. het plezier of de andere voordelen die het me oplevert.

Als je slecht slaapt, dan gaat alles sowieso stroever en dan is je energie-poel kleiner. Ik heb alleen niet echt advies voor je wat je daaraan kunt doen.

Wat ik ook een beetje doe, is afspraken maken en dan zo regelen dat die mij minder energie kosten (bijvoorbeeld mensen bij mij langs laten komen ipv zelf langsgaan, dit scheelt vooral als ze verder weg wonen).

Heb je eigenlijk inzage in de dingen/activiteiten die je onderneemt, de energie die het je kost en de voordelen die ze je opleveren?

Sowieso misschien wel handig dit met je behandelaar(s) te bespreken, maar wellicht heb je dat (allang) al gedaan.

[..]

Dat vinden dat ik me niet zo moet aanstellen herken ik wel. Het probleem is alleen dat het niks met aanstellen te maken kan hebben, daar hoe meer ik toch doorzet, hoe erger de klachten worden, dus dat schiet ook niet op.

Wat het passief worden betreft, hier heb ik zelf de laatste weken meer moeite mee, maar ik probeer toch dingen te ondernemen. Wel minder, maar vraag vaker mensen of ze bij mij willen langskomen en vraag meer om "vriendendiensten", zoals een autorit met een fiets die naar de fietsenmaker moest omdat ik de banden niet kon oppompen omdat mijn fietspomp niet op dat ding paste en ik geen zin had dat ding twee kilometer te sjouwen

Dus dan probeer ik dingen te doen die minder energie kosten, maar wel heel leuk zijn (weet niet of je hier wat mee kan).

In de winter ben ik trouwens sowieso minder vooruit te branden

edit: het komt er op neer dat als ik alleen maar dingen doe of moet doen omdat ze moeten en daardoor niet meer aan mezelf toekom, dat ik dan merk dat ik daar moe van wordt omdat het voor m'n gevoel niks (positiefs) oplevert. Dus probeer ik ook geregeld dingen in te plannen die vrijwel moeiteloos zijn maar die ik wel leuk vindt (zoals even een beetje gamen en lanterfanteren met een vriend op skype of even een luchtig telefoongesprekje met het eerste gewillige slachtoffer die de telefoon durft op te nemen ).

Dat is bij mij ook een kenmerk: als ik er geen zin in heb dan ben ik nog moe van de vorige ervaringen en prikkels. Ik plan nu van te voren al rustmomenten in, om zo ook de dingen die ik echt leuk vind te kunnen doen.

Dat je niet willen aanstellen ken ik wel, maar meestal probeer ik mezelf de ruimte te gunnen om te leven zoals het voor mij werkt.

Mijn zusje is nu in psychotherapie gegaan sinds deze week dus dat is fijn. Ik hoop dat ze dmv de therapie dingen weer een plek kan geven, en dat het daardoor beter met haar gaat. Ze snijdt zichzelf nogsteeds, en heeft ook nog suïcidale neigingen. Soms kan ik er erg boos om worden. Mede omdat ik er zo weinig aan kan doen. Ik snap echter uit eigen ervaring hoe overweldigend de emoties kunnen zijn, en dat dit niet mijn zusje is die deze dingen doet.

Vooral mijn moeder trekt het slecht. Ze zorgt 24/7 voor haar, slaapt amper en dit terwijl ze zelf normaal al amper de dag doorkomt. Ik hoop niet dat dit haar terugwerpt in een zware burnout. Die zorgen. Getver.

Ik kan er zelf wel mee omgaan, ondanks alle zorgen en het soms aanwezige gevoel van machteloosheid. Ik probeer toch afleiding te vinden in mijn dagelijkse bezigheden. Mijn familie, m'n vriendin die ook nog erg gestresst is constant en daardoor erg kortaf, dit met de feestdagen om de hoek en intussen mijn eigen hachie. Ik vind het allemaal erg kut en wil dat het ophoudt, maar het is niet anders. Ik probeer zo goed mogelijk mijn ding te doen en voor de rest waar kan mijn grenzen te trekken.

Had drukke week en dit topic komt altijd op de laatste plaats, omdat ik hier wel serieus wil zijn.

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:03 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit is ook wat ik een beetje probeerde duidelijk te maken (niet op een erg handige manier, maar het was wel m'n intentie ), namelijk dat die jaren juist niet verloren zijn, Gary

[..]

Gewoonlijk is het niet de bevoorkeurde (is dat wel een woord?) manier om er beter van te worden. Ten slotte hebben we er gewoonlijk zelf nooit om gevraagd.

..maar als je er toch al doorheen moet, dan kan je er net zo goed het beste van proberen te maken

Ik moet dan altijd aan dit filmpje denken.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 11:26 schreef Droopie het volgende:

[..]

Nogmaals de belangrijkste les die ik geleerd heb in de kliniek, 90% van de mensen die dood willen, willen niet dood maar een ander leven.
Sommige kunnen dat omgooien en sommige mensen tsja, die blijven last houden van de ellende in hun hoofd.p

En gary zei jij nou dat je niet verslavingsgevoelig was in dat andere topic en bedoelde ze mij haha.

Klopt helemaal! Het is alleen dat een ander leven geen optie is en als je lang in die shit blijft, hou je dood over ... Oh, alle depressievelingen lijken op elkaar hè.

Ik heb gisteren de uitslag van de bloedtest gekregen. Alles is gezond en goed, zelfs vitamine D. Sterker nog, ik zit op 75 ng/ml. Precies goed dus. Ik snap er niks van: ik kom echt maar drie keer per week buiten, het is bijna winter en ik slik al een half jaar geen supplementen meer. Verder voel ik me echt een faalhaas. Heb m'n tentamen verkloot, ga uitlopen, heb geen motivatie meer ... Ik wil alleen maar in bed slapen en alle verantwoordelijkheid ontlopen. Ik voel me echt dom, misschien is een master te hoog gegrepen en ben ik niet zo slim als ik dacht ...

quote:

Op donderdag 17 december 2015 19:52 schreef Gary_Oak het volgende:
Had drukke week en dit topic komt altijd op de laatste plaats, omdat ik hier wel serieus wil zijn.

[..]

Ik moet dan altijd aan dit filmpje denken.

How Depression Makes You Stronger

Even snel doorheen geskipt, maar op een gegeven moment had ie 't ook over "religion" en toen heb ik 't maar uitgezet

quote:

Op donderdag 17 december 2015 22:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Even snel doorheen geskipt, maar op een gegeven moment had ie 't ook over "religion" en toen heb ik 't maar uitgezet

Is metafoor, hij is niet religieus.

quote:

Op donderdag 17 december 2015 23:00 schreef Fripsel het volgende:
Ik had contact met iemand eerst. Waardoor ik me eigenlijk best wel kut voelde over mezelf omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was. Maar nu heb ik 1x met iemand anders afgesproken en daar veel mee gewhatsapped en dat laat me opeens zien in hoe een onmogelijk hoekje ik eigenlijk gedreven werd met dingen waar ik aan moest voldoen en dat het eigenlijk helemaal niet zo gek is dat ik onder die druk bezweek.

Ik mis even de context van dit alles.

quote:

Op donderdag 17 december 2015 19:52 schreef Gary_Oak het volgende:
Verder voel ik me echt een faalhaas. Heb m'n tentamen verkloot, ga uitlopen, heb geen motivatie meer ... Ik wil alleen maar in bed slapen en alle verantwoordelijkheid ontlopen. Ik voel me echt dom, misschien is een master te hoog gegrepen en ben ik niet zo slim als ik dacht ...

Heb je je best gedaan onder de onderstandigheden?
Soms zit er niet meer in, ook al wil het heel graag.

Over een paar jaar zit je tenminste niet met het knagende gevoel dat je het niet geprobeerd hebt, terwijl de wens er wel was

quote:

Op vrijdag 18 december 2015 01:17 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ja die laat ik expres achterwege want ik wil geen discussie oproepen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 18 december 2015 01:21 schreef Droopie het volgende:

[..]

Heb je je best gedaan onder de onderstandigheden?
Soms zit er niet meer in, ook al wil het heel graag.

Over een paar jaar zit je tenminste niet met het knagende gevoel dat je het niet geprobeerd hebt, terwijl de wens er wel was

Nee, juist niet. Het was een heel belangrijk tentamen, maar het boeide me geen fuck. Dat maakt me nu het meest kwaad nu ik op de blaren moet zitten. Ik heb bijna alleen in bed gelegen op de momenten dat ik moest leren. Hoe kan ik van mezelf eisen dat ik om zulke dingen ga geven als het me niet eens zou boeien of ik morgen er nog ben?