Depressie & Angst #132 Verliefdheid, maar dan omgekeerd

quote:

Op zondag 13 december 2015 18:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik herken veel van wat je zegt. Ik heb heel erg het gevoel dat de andere studenten me lui vinden. Dat is het niet. Ik kan mezelf verdrinken in iets, als ik er maar 'verliefd' op ben. Net zoals jij met dat modden. Het probleem is dat ik zowat alle interesse in alles heb verloren. De enige reden dat ik nog studeer, is vanwege die oplopende studieschuld. Het is elke keer een enorme strijd om uit bed te komen en met spanning onvoorbereid de werkgroepen in te gaan. Ik haat het studeren zo erg, maar ik ben er bijna. Point of no return. Ook ben ik zó ontzettend boos dat ik door deze kutziekte al 6 jaar van m'n leven kwijt ben. En juist in de jaren dat ik in de kracht van m'n leven moet zijn, heb ik ruim twee derde in bed doorgebracht. Dat maakt me nog schuldiger naar mezelf toe. Ben midden 20, verdomme.

quote:

Op maandag 14 december 2015 00:47 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik slik Alprozolam en temazepam, nu sinds 2,5 week diclofenac.
Heb dus een tijdje gezeten aan de Welbutrin en 3 weken refusal.

Nu moest ik met de refusal ook al stoppen omdat mijn lichaam er slecht op reageerde nu ik er over nadenk.

Gokje, denk dat er users zijn die er veel meer gebruiken.

In mijn slechte periode ging ik veel puzzelen, wandelen en "tv kijken".
Laatste staat tussen haakjes omdat ik alleen maar zat te piekeren en weinig meekreeg van de series die ik gedownload had.

Momenteel game ik behoorlijk veel, maar eigenlijk vind ik dat in afwachting van mijn re-integratie wel positief. Ik heb weinig behoefte (of soms juist wel) aan echte sociale contacten (eigenlijk niet met de oude vrienden die weinig van hun hebben laten horen in de klote periode).
Maar mede dankzij fok heb ik nieuwe contacten opgedaan met wie ik regelmatig PlayStation speel online.

Dit zijn volwassen en als je een hele avond Rainbow Six te spelen met een aantal mensen in een party is het heel gezellig, maar toch niet zo belastend.

Klein vervelend punt is nu mijn nieren, en aangezien mijn hoofd nogal van het negatief dwangmatig denken is, maak ik me soms heel erg veel zorgen.
Maarja, moet ik maar niet zoveel op internet kijken en doomsday scenario's tegenkomen.
Dokter dacht het nierstenen waren alleen duurt het te lang.

Aan de andere kant heb ik het 3'jaar geleden ook gehad "nierstenen" en zonder iets uit te plassen was het opeens weg en op de foto's niet te zien.

Vervelend hoor gedachten, vroeger zette ik zet op standje vrolijk en lekker boeiend met een fles baco, en nu doe je het nuchter en ben je er vol van bewust

Jezus, beterschap, man. Ik herken die activiteiten die je doet. Eerst is het dingen consumeren (tv-kijken, gamen, muziek luisteren) en daarna is het jezelf verdoven en krijg je er niks meer van mee. Als ik nu Pokémon speel, is dat op de automatische piloot. Ik vind het gewoon verschrikkelijk, maar doe het meer om de dag maar te vullen totdat ik moe genoeg ben om te slapen. Maar gamen doe ik dus niet meer, dat is te 'intensief'. Hou het bij YouTube en muziek. Dat is passiever.

quote:

Op maandag 14 december 2015 00:54 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Als ik echt een beroerde dag heb kom ik niet echt verder dan gewoon "zijn". Eten op de automatische piloot en een beetje apathisch op de bank zitten. Beetje internetten. Uiteindelijk ga ik dan meestal muziek luisteren tot ik mezelf in slaap huil klinkt wel heel sneu als ik het zo neertyp.

Maar dat lezen is toch niet negatief? Je raakt blijkbaar geboeid door iets wat je al heel lang niet interesseerde. Zou willen dat ik weer kon genieten van een boek lezen of ik vind er geen bal aan, of ik kan niet meer stoppen met lezen en het boeit me geen fuck meer hoeveel ik slaap als het maar uit is.

Ja, ik snap je! Dat 'zijn'! Weet je wat het is? Ik denk dat de meeste depressievelingen helemaal niet dood willen. Maar gewoon niet meer willen 'zijn'. Logisch dat we dan ook veel slapen, dat komt het dichtste bij de dood. Ik wil niet dood, ik vind het eng. Ik wil gewoon een soort winterslaap houden. Of beter: opnieuw beginnen, verdwijnen, alles vergeten ...

Nou ja, het is niet echt dat ik de natuurlijke drang voel om te lezen. Die boeken heb ik al jaren geleden gekocht. Weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Net alsof ik in een kamer met coke zit en het uit verveling toch maar ga snuiven.

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:29 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik herken veel van wat je zegt. Ik heb heel erg het gevoel dat de andere studenten me lui vinden. Dat is het niet. Ik kan mezelf verdrinken in iets, als ik er maar 'verliefd' op ben. Net zoals jij met dat modden. Het probleem is dat ik zowat alle interesse in alles heb verloren. De enige reden dat ik nog studeer, is vanwege die oplopende studieschuld. Het is elke keer een enorme strijd om uit bed te komen en met spanning onvoorbereid de werkgroepen in te gaan. Ik haat het studeren zo erg, maar ik ben er bijna. Point of no return. Ook ben ik zó ontzettend boos dat ik door deze kutziekte al 6 jaar van m'n leven kwijt ben. En juist in de jaren dat ik in de kracht van m'n leven moet zijn, heb ik ruim twee derde in bed doorgebracht. Dat maakt me nog schuldiger naar mezelf toe. Ben midden 20, verdomme.

Ik snap wat je zegt over die 6 jaar die je kwijt bent. Dat -is- ook gewoon niet leuk, maar het meest zinloze wat je kunt doen is nogmaals 6 jaren treuren over die 6 jaren die je toch nooit meer terugkrijgt.

Ik ben veel meer tijd kwijtgeraakt (eigenlijk was alleen m'n vroege kindertijd wel oké en daarna één groot zwart gat met af en toe een oase en dit werd pas vanaf mijn 28e beter...of toen begon het pas beter te gaan want het duurde evengoed nog ruim 2 jaar voor ik de juiste diagnoses eindelijk binnen had) en een aantal anderen ook. Dit neemt niet weg dat 6 jaar minder erg zou zijn, want zelf vind ik een enkel jaar van dit ...gewoon echt waardeloos

Gebruik die 6 jaar als voedingsbodem (laat die tijd en de ervaringen uit die tijd voor jou werken ipv tegen jou), je hoeft die tijd niet te gaan herleven, maar alle lessen die je wel hebt geleerd (en wellicht onjuist hebt geïnterpreteerd)...het is zonde om dat helemaal af te sluiten.

Wel moet ik zeggen dat ik het tegenwoordig zoveel mogelijk als een soort ervaringsbron gebruik (en soms gewoon om te lachen vanwege de soms zotte situaties waarin ik toen geregeld terecht ben gekomen ). En een beetje humor af en toe kan geen kwaad

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik snap wat je zegt over die 6 jaar die je kwijt bent. Dat -is- ook gewoon niet leuk, maar het meest zinloze wat je kunt doen is nogmaals 6 jaren treuren over die 6 jaren die je toch nooit meer terugkrijgt.

Ik ben veel meer tijd kwijtgeraakt (eigenlijk was alleen m'n vroege kindertijd wel oké en daarna één groot zwart gat met af en toe een oase en dit werd pas vanaf mijn 28e beter...of toen begon het pas beter te gaan want het duurde evengoed nog ruim 2 jaar voor ik de juiste diagnoses eindelijk binnen had) en een aantal anderen ook. Dit neemt niet weg dat 6 jaar minder erg zou zijn, want zelf vind ik een enkel jaar van dit ...gewoon echt waardeloos

Gebruik die 6 jaar als voedingsbodem (laat die tijd en de ervaringen uit die tijd voor jou werken ipv tegen jou), je hoeft die tijd niet te gaan herleven, maar alle lessen die je wel hebt geleerd (en wellicht onjuist hebt geïnterpreteerd)...het is zonde om dat helemaal af te sluiten.

Wel moet ik zeggen dat ik het tegenwoordig zoveel mogelijk als een soort ervaringsbron gebruik (en soms gewoon om te lachen vanwege de soms zotte situaties waarin ik toen geregeld terecht ben gekomen ). En een beetje humor af en toe kan geen kwaad

Ik ben er ook heilig van overtuigd dat zulke ervaringen je karakter vormen en je iets leren wat je moest leren. Het maakt je een sterker persoon als je er eenmaal uit bent. Het is alleen dat het een te harde en dure les is geworden. Zoals Fripsel zegt, zie ik ook de dingen die ik heb geleerd. Heb leren relativeren, mensen waarderen, empathisch te zijn en dat soort dingen. Als mensen klagen over hoe kut de wereld is, voel ik me net een veteraan die z'n ogen rolt bij die broekies. En die humor gebruik ik ook. Ben vreselijk cynisch geworden, met dank aan dit forum.

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:47 schreef Fripsel het volgende:
Ik moet ook zeggen dat ik het qua persoonlijke ontwikkeling geen nutteloze tijd vind. Maar ik ben de verkeerde kant op aan het glijden en weet niet meer wat ik nog moet doen om dat te stoppen.

Dit is ook wat ik een beetje probeerde duidelijk te maken (niet op een erg handige manier, maar het was wel m'n intentie ), namelijk dat die jaren juist niet verloren zijn, Gary

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:00 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik ben er ook heilig van overtuigd dat zulke ervaringen je karakter vormen en je iets leren wat je moest leren. Het maakt je een sterker persoon als je er eenmaal uit bent. Het is alleen dat het een te harde en dure les is geworden. Zoals Fripsel zegt, zie ik ook de dingen die ik heb geleerd. Heb leren relativeren, mensen waarderen, empathisch te zijn en dat soort dingen. Als mensen klagen over hoe kut de wereld is, voel ik me net een veteraan die z'n ogen rolt bij die broekies. En die humor gebruik ik ook. Ben vreselijk cynisch geworden, met dank aan dit forum.

Gewoonlijk is het niet de bevoorkeurde (is dat wel een woord?) manier om er beter van te worden. Ten slotte hebben we er gewoonlijk zelf nooit om gevraagd.

..maar als je er toch al doorheen moet, dan kan je er net zo goed het beste van proberen te maken

Ik ben na een supergezellig weekend tot het besef gekomen dat sommige dingen niet alleen aan mij liggen. Dat het ook kan zijn dat ik blijkbaar met een aantal moeilijke mensen te maken had. Afgelopen weekend was het heel gezellig zonder spanningen dat 1 verkeerd woord ruzie zou geven. Ik heb dus ook vrienden waarbij 1 plagerijtje of gewoon zelfs maar een opmerking gelijk tot ruzie leidt. En die vooral anderen van alles verwijten maar niet zo graag naar zichzelf kijken.

De laatste tijd trek ik meer op met de mensen die dat minder hebben en dan merk ik dat ik er enorm van kan genieten.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 09:01 schreef zomie het volgende:
Ik ben na een supergezellig weekend tot het besef gekomen dat sommige dingen niet alleen aan mij liggen. Dat het ook kan zijn dat ik blijkbaar met een aantal moeilijke mensen te maken had. Afgelopen weekend was het heel gezellig zonder spanningen dat 1 verkeerd woord ruzie zou geven. Ik heb dus ook vrienden waarbij 1 plagerijtje of gewoon zelfs maar een opmerking gelijk tot ruzie leidt. En die vooral anderen van alles verwijten maar niet zo graag naar zichzelf kijken.

De laatste tijd trek ik meer op met de mensen die dat minder hebben en dan merk ik dat ik er enorm van kan genieten.

Zomie,

Dit is een les die ik vrij snel geleerd heb, maar die ik pas jaren later daadwerkelijk zelf ben gaan toepassen (d.w.z., mensen zoals jij die beschrijft, niet zo dichtbij te laten komen) vooral omdat ik zo moeilijk kon geloven dat ze in alles 'normaal' konden zijn (dus ook helpen en met ze kunnen discussiëren over uiteenlopende onderwerpen) en tegelijkertijd zo ontzettend bot en ongenuanceerd konden zijn. Ook dat ze niet consequent waren, vond ik heel verwarrend, want ik vond het zo raar dat ze anderen dezelfde fouten verweten en die mensen op allerlei manieren probeerden te beïnvloeden terwijl ze zelf dezelfde fouten maakten en dit met ze bespreekbaar maken eigenlijk nooit succesvol was (ze werden of boos, of vuurden een barrage aan verwijten en "argumenten" op mij af...alsof ik iets fout had gedaan). Uiteindelijk is het nooit goedgekomen en ik merk dat mijn stemming over de gehele linie beter is, naarmate ik minder met dit soort mensen omga.

Ik denk dat ik gewoon niet zo compatible ben met ze. Ik ga niet graag om met mensen voor wie het fout is als ik gewoon mezelf probeer te zijn, dus dat doe ik dan maar niet meer (of in elk geval zo min mogelijk ).

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 09:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zomie,

Dit is een les die ik vrij snel geleerd heb, maar die ik pas jaren later daadwerkelijk zelf ben gaan toepassen (d.w.z., mensen zoals jij die beschrijft, niet zo dichtbij te laten komen) vooral omdat ik zo moeilijk kon geloven dat ze in alles 'normaal' konden zijn (dus ook helpen en met ze kunnen discussiëren over uiteenlopende onderwerpen) en tegelijkertijd zo ontzettend bot en ongenuanceerd konden zijn. Ook dat ze niet consequent waren, vond ik heel verwarrend, want ik vond het zo raar dat ze anderen dezelfde fouten verweten en die mensen op allerlei manieren probeerden te beïnvloeden terwijl ze zelf dezelfde fouten maakten en dit met ze bespreekbaar maken eigenlijk nooit succesvol was (ze werden of boos, of vuurden een barrage aan verwijten en "argumenten" op mij af...alsof ik iets fout had gedaan). Uiteindelijk is het nooit goedgekomen en ik merk dat mijn stemming over de gehele linie beter is, naarmate ik minder met dit soort mensen omga.

Ik denk dat ik gewoon niet zo compatible ben met ze. Ik ga niet graag om met mensen voor wie het fout is als ik gewoon mezelf probeer te zijn, dus dat doe ik dan maar niet meer (of in elk geval zo min mogelijk ).

Nou die fase ben ik momenteel aan het afronden en aan het afleren.
Zag mij als een hond die geschopt wordt en toch iedere keer weer terugkomt om aandacht. Wiens zijn schuld is dat? Dat ben je in principe niet zelf, maar het is wel fout gedrag. Ik moet mij omgeven met positieve mensen.

Alleen als ik niet lekker in mijn vel zit, dan ben ik niet geneigd om nieuwe sociale contacten op te doen.

Waar ik mijzelf heel erg in herken moet even dit stukje luisteren vanaf minuut 18 tot 23 http://content1c.omroep.n(...)achting_20151004.mp3

Of ik mijzelf hoor praten haha..en denk dat er een aantal mensen zijn die dit ook wel herkennen


Positief punt, mijn nieren heb ik opeens geen last meer van.
Zal het toch nierstenen zijn geweest?? Die zo klein zijn geworden dat ze er vanzelf uit zijn gekomen zonder dat ik het merkte. hopelijk blijft dit zo

quote:

Op maandag 14 december 2015 22:36 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ja, ik snap je! Dat 'zijn'! Weet je wat het is? Ik denk dat de meeste depressievelingen helemaal niet dood willen. Maar gewoon niet meer willen 'zijn'. Logisch dat we dan ook veel slapen, dat komt het dichtste bij de dood. Ik wil niet dood, ik vind het eng. Ik wil gewoon een soort winterslaap houden. Of beter: opnieuw beginnen, verdwijnen, alles vergeten ...

Nou ja, het is niet echt dat ik de natuurlijke drang voel om te lezen. Die boeken heb ik al jaren geleden gekocht. Weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Net alsof ik in een kamer met coke zit en het uit verveling toch maar ga snuiven.

Nogmaals de belangrijkste les die ik geleerd heb in de kliniek, 90% van de mensen die dood willen, willen niet dood maar een ander leven.
Sommige kunnen dat omgooien en sommige mensen tsja, die blijven last houden van de ellende in hun hoofd.p

En gary zei jij nou dat je niet verslavingsgevoelig was in dat andere topic en bedoelde ze mij haha.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 11:22 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik moet mij omgeven met positieve mensen.

Ik zie echt tegen elke activiteit op. Ik doe het toch maar allemaal, maar eigenlijk wil ik gewoon de hele dag thuis blijven. Misschien komt het omdat ik te veel te doen heb de laatste tijd en daarbij ook minder slaap, misschien zou het geen verschil hebben gemaakt als ik niets had. Ik weet dus niet of ik er verstandig aan zou doen om wat vaker 'nee' te zeggen. Dat is trouwens afgelopen weekend wel goed gelukt!
Ik vind ook dat ik me niet zo moet aanstellen, anderen werken gewoon hele dagen. Ik wil niet te passief worden. Maar het is dus moeilijk te bepalen wat het beste is om te doen.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 22:39 schreef kuolema het volgende:
Ik zie echt tegen elke activiteit op. Ik doe het toch maar allemaal, maar eigenlijk wil ik gewoon de hele dag thuis blijven. Misschien komt het omdat ik te veel te doen heb de laatste tijd en daarbij ook minder slaap, misschien zou het geen verschil hebben gemaakt als ik niets had. Ik weet dus niet of ik er verstandig aan zou doen om wat vaker 'nee' te zeggen. Dat is trouwens afgelopen weekend wel goed gelukt!

Als ik merk dat ik begin op te zien tegen activiteiten, dan is dat een signaal dat ik teveel dingen heb gedaan en probeer ik te "bezuinigen" op de dingen die me relatief gezien de meeste energie kosten t.o.v. het plezier of de andere voordelen die het me oplevert.

Als je slecht slaapt, dan gaat alles sowieso stroever en dan is je energie-poel kleiner. Ik heb alleen niet echt advies voor je wat je daaraan kunt doen.

Wat ik ook een beetje doe, is afspraken maken en dan zo regelen dat die mij minder energie kosten (bijvoorbeeld mensen bij mij langs laten komen ipv zelf langsgaan, dit scheelt vooral als ze verder weg wonen).

Heb je eigenlijk inzage in de dingen/activiteiten die je onderneemt, de energie die het je kost en de voordelen die ze je opleveren?

Sowieso misschien wel handig dit met je behandelaar(s) te bespreken, maar wellicht heb je dat (allang) al gedaan.

quote:

Ik vind ook dat ik me niet zo moet aanstellen, anderen werken gewoon hele dagen. Ik wil niet te passief worden. Maar het is dus moeilijk te bepalen wat het beste is om te doen.

Dat vinden dat ik me niet zo moet aanstellen herken ik wel. Het probleem is alleen dat het niks met aanstellen te maken kan hebben, daar hoe meer ik toch doorzet, hoe erger de klachten worden, dus dat schiet ook niet op.

Wat het passief worden betreft, hier heb ik zelf de laatste weken meer moeite mee, maar ik probeer toch dingen te ondernemen. Wel minder, maar vraag vaker mensen of ze bij mij willen langskomen en vraag meer om "vriendendiensten", zoals een autorit met een fiets die naar de fietsenmaker moest omdat ik de banden niet kon oppompen omdat mijn fietspomp niet op dat ding paste en ik geen zin had dat ding twee kilometer te sjouwen

Dus dan probeer ik dingen te doen die minder energie kosten, maar wel heel leuk zijn (weet niet of je hier wat mee kan).

In de winter ben ik trouwens sowieso minder vooruit te branden

edit: het komt er op neer dat als ik alleen maar dingen doe of moet doen omdat ze moeten en daardoor niet meer aan mezelf toekom, dat ik dan merk dat ik daar moe van wordt omdat het voor m'n gevoel niks (positiefs) oplevert. Dus probeer ik ook geregeld dingen in te plannen die vrijwel moeiteloos zijn maar die ik wel leuk vindt (zoals even een beetje gamen en lanterfanteren met een vriend op skype of even een luchtig telefoongesprekje met het eerste gewillige slachtoffer die de telefoon durft op te nemen ).

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 15-12-2015 23:29:03 ]

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 23:17 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Als ik merk dat ik begin op te zien tegen activiteiten, dan is dat een signaal dat ik teveel dingen heb gedaan en probeer ik te "bezuinigen" op de dingen die me relatief gezien de meeste energie kosten t.o.v. het plezier of de andere voordelen die het me oplevert.

Als je slecht slaapt, dan gaat alles sowieso stroever en dan is je energie-poel kleiner. Ik heb alleen niet echt advies voor je wat je daaraan kunt doen.

Wat ik ook een beetje doe, is afspraken maken en dan zo regelen dat die mij minder energie kosten (bijvoorbeeld mensen bij mij langs laten komen ipv zelf langsgaan, dit scheelt vooral als ze verder weg wonen).

Heb je eigenlijk inzage in de dingen/activiteiten die je onderneemt, de energie die het je kost en de voordelen die ze je opleveren?

Sowieso misschien wel handig dit met je behandelaar(s) te bespreken, maar wellicht heb je dat (allang) al gedaan.

[..]

Dat vinden dat ik me niet zo moet aanstellen herken ik wel. Het probleem is alleen dat het niks met aanstellen te maken kan hebben, daar hoe meer ik toch doorzet, hoe erger de klachten worden, dus dat schiet ook niet op.

Wat het passief worden betreft, hier heb ik zelf de laatste weken meer moeite mee, maar ik probeer toch dingen te ondernemen. Wel minder, maar vraag vaker mensen of ze bij mij willen langskomen en vraag meer om "vriendendiensten", zoals een autorit met een fiets die naar de fietsenmaker moest omdat ik de banden niet kon oppompen omdat mijn fietspomp niet op dat ding paste en ik geen zin had dat ding twee kilometer te sjouwen

Dus dan probeer ik dingen te doen die minder energie kosten, maar wel heel leuk zijn (weet niet of je hier wat mee kan).

In de winter ben ik trouwens sowieso minder vooruit te branden

edit: het komt er op neer dat als ik alleen maar dingen doe of moet doen omdat ze moeten en daardoor niet meer aan mezelf toekom, dat ik dan merk dat ik daar moe van wordt omdat het voor m'n gevoel niks (positiefs) oplevert. Dus probeer ik ook geregeld dingen in te plannen die vrijwel moeiteloos zijn maar die ik wel leuk vindt (zoals even een beetje gamen en lanterfanteren met een vriend op skype of even een luchtig telefoongesprekje met het eerste gewillige slachtoffer die de telefoon durft op te nemen ).

Dat is bij mij ook een kenmerk: als ik er geen zin in heb dan ben ik nog moe van de vorige ervaringen en prikkels. Ik plan nu van te voren al rustmomenten in, om zo ook de dingen die ik echt leuk vind te kunnen doen.

Dat je niet willen aanstellen ken ik wel, maar meestal probeer ik mezelf de ruimte te gunnen om te leven zoals het voor mij werkt.

Mijn zusje is nu in psychotherapie gegaan sinds deze week dus dat is fijn. Ik hoop dat ze dmv de therapie dingen weer een plek kan geven, en dat het daardoor beter met haar gaat. Ze snijdt zichzelf nogsteeds, en heeft ook nog suïcidale neigingen. Soms kan ik er erg boos om worden. Mede omdat ik er zo weinig aan kan doen. Ik snap echter uit eigen ervaring hoe overweldigend de emoties kunnen zijn, en dat dit niet mijn zusje is die deze dingen doet.

Vooral mijn moeder trekt het slecht. Ze zorgt 24/7 voor haar, slaapt amper en dit terwijl ze zelf normaal al amper de dag doorkomt. Ik hoop niet dat dit haar terugwerpt in een zware burnout. Die zorgen. Getver.

Ik kan er zelf wel mee omgaan, ondanks alle zorgen en het soms aanwezige gevoel van machteloosheid. Ik probeer toch afleiding te vinden in mijn dagelijkse bezigheden. Mijn familie, m'n vriendin die ook nog erg gestresst is constant en daardoor erg kortaf, dit met de feestdagen om de hoek en intussen mijn eigen hachie. Ik vind het allemaal erg kut en wil dat het ophoudt, maar het is niet anders. Ik probeer zo goed mogelijk mijn ding te doen en voor de rest waar kan mijn grenzen te trekken.

Had drukke week en dit topic komt altijd op de laatste plaats, omdat ik hier wel serieus wil zijn.

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:03 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit is ook wat ik een beetje probeerde duidelijk te maken (niet op een erg handige manier, maar het was wel m'n intentie ), namelijk dat die jaren juist niet verloren zijn, Gary

[..]

Gewoonlijk is het niet de bevoorkeurde (is dat wel een woord?) manier om er beter van te worden. Ten slotte hebben we er gewoonlijk zelf nooit om gevraagd.

..maar als je er toch al doorheen moet, dan kan je er net zo goed het beste van proberen te maken

Ik moet dan altijd aan dit filmpje denken.

quote:

Op dinsdag 15 december 2015 11:26 schreef Droopie het volgende:

[..]

Nogmaals de belangrijkste les die ik geleerd heb in de kliniek, 90% van de mensen die dood willen, willen niet dood maar een ander leven.
Sommige kunnen dat omgooien en sommige mensen tsja, die blijven last houden van de ellende in hun hoofd.p

En gary zei jij nou dat je niet verslavingsgevoelig was in dat andere topic en bedoelde ze mij haha.

Klopt helemaal! Het is alleen dat een ander leven geen optie is en als je lang in die shit blijft, hou je dood over ... Oh, alle depressievelingen lijken op elkaar hè.

Ik heb gisteren de uitslag van de bloedtest gekregen. Alles is gezond en goed, zelfs vitamine D. Sterker nog, ik zit op 75 ng/ml. Precies goed dus. Ik snap er niks van: ik kom echt maar drie keer per week buiten, het is bijna winter en ik slik al een half jaar geen supplementen meer. Verder voel ik me echt een faalhaas. Heb m'n tentamen verkloot, ga uitlopen, heb geen motivatie meer ... Ik wil alleen maar in bed slapen en alle verantwoordelijkheid ontlopen. Ik voel me echt dom, misschien is een master te hoog gegrepen en ben ik niet zo slim als ik dacht ...

quote:

Op donderdag 17 december 2015 19:52 schreef Gary_Oak het volgende:
Had drukke week en dit topic komt altijd op de laatste plaats, omdat ik hier wel serieus wil zijn.

[..]

Ik moet dan altijd aan dit filmpje denken.

How Depression Makes You Stronger

Even snel doorheen geskipt, maar op een gegeven moment had ie 't ook over "religion" en toen heb ik 't maar uitgezet

quote:

Op donderdag 17 december 2015 22:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Even snel doorheen geskipt, maar op een gegeven moment had ie 't ook over "religion" en toen heb ik 't maar uitgezet

Is metafoor, hij is niet religieus.

quote:

Op donderdag 17 december 2015 23:00 schreef Fripsel het volgende:
Ik had contact met iemand eerst. Waardoor ik me eigenlijk best wel kut voelde over mezelf omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was. Maar nu heb ik 1x met iemand anders afgesproken en daar veel mee gewhatsapped en dat laat me opeens zien in hoe een onmogelijk hoekje ik eigenlijk gedreven werd met dingen waar ik aan moest voldoen en dat het eigenlijk helemaal niet zo gek is dat ik onder die druk bezweek.

Ik mis even de context van dit alles.

quote:

Op donderdag 17 december 2015 19:52 schreef Gary_Oak het volgende:
Verder voel ik me echt een faalhaas. Heb m'n tentamen verkloot, ga uitlopen, heb geen motivatie meer ... Ik wil alleen maar in bed slapen en alle verantwoordelijkheid ontlopen. Ik voel me echt dom, misschien is een master te hoog gegrepen en ben ik niet zo slim als ik dacht ...

Heb je je best gedaan onder de onderstandigheden?
Soms zit er niet meer in, ook al wil het heel graag.

Over een paar jaar zit je tenminste niet met het knagende gevoel dat je het niet geprobeerd hebt, terwijl de wens er wel was

quote:

Op vrijdag 18 december 2015 01:17 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ja die laat ik expres achterwege want ik wil geen discussie oproepen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 18 december 2015 01:21 schreef Droopie het volgende:

[..]

Heb je je best gedaan onder de onderstandigheden?
Soms zit er niet meer in, ook al wil het heel graag.

Over een paar jaar zit je tenminste niet met het knagende gevoel dat je het niet geprobeerd hebt, terwijl de wens er wel was

Nee, juist niet. Het was een heel belangrijk tentamen, maar het boeide me geen fuck. Dat maakt me nu het meest kwaad nu ik op de blaren moet zitten. Ik heb bijna alleen in bed gelegen op de momenten dat ik moest leren. Hoe kan ik van mezelf eisen dat ik om zulke dingen ga geven als het me niet eens zou boeien of ik morgen er nog ben?