Depressie & Angst #132 Verliefdheid, maar dan omgekeerd

Ik vind hem serieus best wel geniaal bedacht, Gray! (over TT en zo).

Wat een helnacht weer. Toch maar een slaappil vanavond ... vind ik echt niet leuk maar dit trek ik niet .

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 11:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Misschien dat het in jouw regio wat anders werkt (er blijken wel vaker (subtiele) verschillen te zijn in hoe psychische zorg uitgevoerd wordt). Ik moest wel bij mijn oude behandelaar weg, wat ik toch wel vervelend vond.

En het lijkt me best wel awkward om je eigen behandelaar ergens heel anders tegen te komen (sauna lijkt me trouwens nog meer awkward ) en het is wel al een aantal keer gebeurd, maar gewoonlijk was dat dan tijdens verkeersdeelname.

edit: Iemand de lapo pakken? Ik skip em dit keer maar

Gelukkig heb ik nog geen hulpverlener gehad die hier woont. Ik vond het ook altijd heel erg om docenten tegen te komen. Deed altijd net alsof ik ze niet zag

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:26 schreef Jessicaaatje het volgende:
Maar wat bedoel je nu..?

[ afbeelding ]

Que?

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:31 schreef kuolema het volgende:
Wat een helnacht weer. Toch maar een slaappil vanavond ... vind ik echt niet leuk maar dit trek ik niet .

He gatver

Ik vind het heel jammer om te lezen dat het slapen je gewoon nog steeds niet goed wil lukken, ondanks je beste inzet. Maar ik vind wel dat je ontzettend je best aan het doen bent (en dat geldt ook voor je posts in D&A en elders hier), dat mag ook best wel eens benoemd worden

quote:

[..]

Gelukkig heb ik nog geen hulpverlener gehad die hier woont. Ik vond het ook altijd heel erg om docenten tegen te komen. Deed altijd net alsof ik ze niet zag

Vaak dan hoorde ik een auto toeteren of zag ik iemand zwaaien, maar dan herkende ik die persoon pas nadat ze alweer verder gereden waren

En nog een tip: Als het goed is, zal je hulpverlener (wanneer je elkaar toevallig een keertje tegenkomt) in principe nooit als eerste groeten, ook omdat dat nogal awkward kan zijn als je toevallig iemand bij je hebt waarvan je liever niet hebt dat die weet dat je ergens onder behandeling bent.
Dit vind ik ook een goede zaak.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:35 schreef Gray het volgende:

[..]

Ga ergens anders denken dat je humor hebt, alsjeblieft.

Ramptoeristen...ach ja...

Ok, gisteren voelde ik me weer onrustig en heb ik een paniekaanval kunnen voorkomen door heel rustig te ademen. Dit begint dus echt steeds vaker voor te komen. Verder kom ik vreselijk slecht in slaap door die Wellbutrin. Ik ben echt vier uur aan het malen en draaien.

Goede TT trouwens.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 17:34 schreef Gary_Oak het volgende:
Ok, gisteren voelde ik me weer onrustig en heb ik een paniekaanval kunnen voorkomen door heel rustig te ademen. Dit begint dus echt steeds vaker voor te komen. Verder kom ik vreselijk slecht in slaap door die Wellbutrin. Ik ben echt vier uur aan het malen en draaien.

Hoe vaak komt het tegenwoordig voor?

En bang zijn voor angstaanvallen werkt het eerder in de hand dan dat het je helpt.
Heb je 't al met je behandelaars besproken?

Oh oh, met een beetje pech hebben de medicatie van de afgelopen 2 jaar en het alcoholgebruik van ervoor toch hun sporen achtergelaten in mijn lichaam.

Mijn nieren zijn al 2 weken ontzettend pijnlijk, en nu ik zo een beetje lees en mijn medicatiegebruik onder de loep neem kan ik het ze ook niet kwalijk nemen.

Dokter dacht 2 weken geleden aan niersteen, maar ik zit er nog steeds mee

Dus, misschien een moment van bezinning voor sommige onder ons om daar eens rekening mee te houden en even bij stil te staan. Dat je nieren al die medicijnen ook moeten verwerken.

Liever zo 60 worden dan depressief 100. En ik slik wel zo min mogelijk medicijnen.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 20:22 schreef Murmeli het volgende:
Liever zo 60 worden dan depressief 100. En ik slik wel zo min mogelijk medicijnen.

Snap ik helemaal hoor.
Voordeel van deze pijn dat je hoofd even rust heeft haha

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 13:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

He gatver

Ik vind het heel jammer om te lezen dat het slapen je gewoon nog steeds niet goed wil lukken, ondanks je beste inzet. Maar ik vind wel dat je ontzettend je best aan het doen bent (en dat geldt ook voor je posts in D&A en elders hier), dat mag ook best wel eens benoemd worden

Dank je

quote:

[..]

Vaak dan hoorde ik een auto toeteren of zag ik iemand zwaaien, maar dan herkende ik die persoon pas nadat ze alweer verder gereden waren

Dat heb ik ook vaak ja. Ik ben nogal een traag persoon.
Of dat ik wel iets herken maar in de war raak omdat ik het niet kan plaatsen.

quote:

En nog een tip: Als het goed is, zal je hulpverlener (wanneer je elkaar toevallig een keertje tegenkomt) in principe nooit als eerste groeten, ook omdat dat nogal awkward kan zijn als je toevallig iemand bij je hebt waarvan je liever niet hebt dat die weet dat je ergens onder behandeling bent.
Dit vind ik ook een goede zaak.

Dat is wel zo handig ja.

quote:

[..]

Ramptoeristen...ach ja...

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 17:34 schreef Gary_Oak het volgende:
Ok, gisteren voelde ik me weer onrustig en heb ik een paniekaanval kunnen voorkomen door heel rustig te ademen. Dit begint dus echt steeds vaker voor te komen. Verder kom ik vreselijk slecht in slaap door die Wellbutrin. Ik ben echt vier uur aan het malen en draaien.

Je hebt het dus kunnen voorkomen! Dat is heel goed, helpt dat je niet om er minder bang voor te zijn? Je hebt er waarschijnlijk meer controle over dan je denkt.
*slecht slapen boks*

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 18:25 schreef Droopie het volgende:
Oh oh, met een beetje pech hebben de medicatie van de afgelopen 2 jaar en het alcoholgebruik van ervoor toch hun sporen achtergelaten in mijn lichaam.

Mijn nieren zijn al 2 weken ontzettend pijnlijk, en nu ik zo een beetje lees en mijn medicatiegebruik onder de loep neem kan ik het ze ook niet kwalijk nemen.

Dokter dacht 2 weken geleden aan niersteen, maar ik zit er nog steeds mee

Dus, misschien een moment van bezinning voor sommige onder ons om daar eens rekening mee te houden en even bij stil te staan. Dat je nieren al die medicijnen ook moeten verwerken.

Daar maak ik me ook wel eens zorgen over.
Ik hoop dat mijn gebrek aan reactie op medicijnen (vrijwel nooit last van bijwerkingen, hogere dosis nodig dan anderen) een teken is dat mijn lichaam het goed aankan.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:43 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dank je

[..]

Dat heb ik ook vaak ja. Ik ben nogal een traag persoon.
Of dat ik wel iets herken maar in de war raak omdat ik het niet kan plaatsen.

Klopt
Dan herken ik die persoon wel, maar kan het niet linken aan een identiteit of zo.

Blijkbaar associeer ik bepaalde personen toch met een bepaalde omgeving.

Heb soms ook het idee dat dit vergelijkbaar werkt met voorwerpen (ik denk "hey, ik heb zin in een beker meloensap!" vervolgens loop ik naar de keuken en denk "wtf doe ik eigenlijk hier? " en dan loop ik weer terug naar de woonkamer en dan is het "owja! hehe " ) .
Echt erg is het als ik dan de tweede keer weer terug ben gelopen en het dan weer vergeten ben, maar gelukkig komt dat bijna nooit voor.

quote:

[..]

Daar maak ik me ook wel eens zorgen over.
Ik hoop dat mijn gebrek aan reactie op medicijnen (vrijwel nooit last van bijwerkingen, hogere dosis nodig dan anderen) een teken is dat mijn lichaam het goed aankan.

Heb je eigenlijk nooit je bloed laten prikken om o.a. je leverwaarden te laten testen?
Bij mij merk ik trouwens geen enkel effect op m'n leverwaarden bij het gebruik van benzo's.

[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 13-12-2015 02:48:56 (haakje :|W) ]

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 17:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoe vaak komt het tegenwoordig voor?

En bang zijn voor angstaanvallen werkt het eerder in de hand dan dat het je helpt.
Heb je 't al met je behandelaars besproken?

Vorig weekend en dus dit weekend. Ja, ik weet het. Bedoelde meer dat ik geen zin heb in een derde diagnose.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 18:25 schreef Droopie het volgende:
Oh oh, met een beetje pech hebben de medicatie van de afgelopen 2 jaar en het alcoholgebruik van ervoor toch hun sporen achtergelaten in mijn lichaam.

Mijn nieren zijn al 2 weken ontzettend pijnlijk, en nu ik zo een beetje lees en mijn medicatiegebruik onder de loep neem kan ik het ze ook niet kwalijk nemen.

Dokter dacht 2 weken geleden aan niersteen, maar ik zit er nog steeds mee

Dus, misschien een moment van bezinning voor sommige onder ons om daar eens rekening mee te houden en even bij stil te staan. Dat je nieren al die medicijnen ook moeten verwerken.

Jezus, wat heb je de afgelopen twee jaar geslikt dat je er last van hebt? (Ik onthoud niet van iedereen wat ze slikken, sorry, want ik weet dat je het eerder hebt verteld. )

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:43 schreef kuolema het volgende:

[..]

Je hebt het dus kunnen voorkomen! Dat is heel goed, helpt dat je niet om er minder bang voor te zijn? Je hebt er waarschijnlijk meer controle over dan je denkt.
*slecht slapen boks*

Thanks. Wat doe jij tegen je slapeloosheid? Ik ben de hele dag moe en 's avonds ook, maar ik val gewoon niet in slaap, hoe moe ik ook ben. En welke medicijnen slik jij ook al weer?

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:06 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Vorig weekend en dus dit weekend. Ja, ik weet het. Bedoelde meer dat ik geen zin heb in een derde diagnose.

Zonder diagnose zit je met je paniekaanvallen opgescheept, want tot zover ik weet, heb je een diagnose nodig om ervoor behandeld te kunnen worden. Waarom heb je er geen zin in? De diagnose gaat toch alleen maar bevestigen wat je toch al hebt?

quote:

[..]

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

Ik ging dan dingen ondernemen (ik kan niet zo goed tegen verveling) of een hobby oppakken waarbij ik ook het gevoel heb dat ik "iets" bereik.
Ik ben o.a. op een gegeven moment games gaan modden, dat vond ik altijd al nuttiger dan bijvoorbeeld sudoku's want zodra die af zijn, maak je er een propje van en mik je hem in de prullenbak (niet erg nuttig dus, ik heb liever 't gevoel dat ik na een tijdje ergens aan gezeten te hebben, dat ik er dan ook echt wat concreets aan overhoud) en met games modden bleef ik toch een beetje geestelijk in de weer, zelfs als ik niet direct daarmee bezig was (bijvoorbeeld in de bus fantaseren over m'n nieuwste toekomstige toevoegingen aan een game waar ik op dat moment mee bezig was). En het was iets wat ik zo kon neerleggen en na een tijdje weer mee verder gaan wanneer ik weer tijd en zin had.

En dit is maar één voorbeeld. Ding is dat ik de dingen die ik deed, zo uitzocht, dat ik er op meerdere vlakken wat aan had

Ik heb wel eens gelezen dat je zelf toch moet leren om uit een paniekaanval te komen, daardoor word je er minder bang van en zullen ze ook minder vaak gaan voorkomen. Ik merk dat mn anti depressiva er ook tegen helpt.

quote:

Op zondag 13 december 2015 09:59 schreef zomie het volgende:
Ik heb wel eens gelezen dat je zelf toch moet leren om uit een paniekaanval te komen, daardoor word je er minder bang van en zullen ze ook minder vaak gaan voorkomen. Ik merk dat mn anti depressiva er ook tegen helpt.

Hier kan ik me in vinden idd, het heeft echt geen nut om er bang van te worden.
Toen ik ineens voor het eerst zoiets meemaakte (in een drukke trein nota bene) duurde het even voor ik doorhad wat er aan de hand was, maar ik herinnerde me toen de symptomen van de verhalen die ik hier gelezen had, waarna ik m'n ademhaling bewust ben gaan bijsturen (langzaam en constant ademhalen en niet een miljoen gedachtes laten stromen, gewoon rustig aan ) en binnen een minuut was het weer weg .

Ik voelde me nog steeds niet geweldig direct daarna, maar ik ben tenminste niet helemaal out gegaan en het is (tot nu toen! ) niet meer teruggekomen.

Iets later bedacht ik me dat ik het wel al eerder had meegemaakt, maar dat was altijd tijdens een gesprek over een onderwerp waar ik op dat moment moeite mee had, maar nooit in deze setting.

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:06 schreef Gary_Oak het volgende:

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

Dit vraag ik me ook af

Ik vind mijn dagen op dit moment echt verschrikkelijk : Sta om 8 uur keurig netjes gedouched naast mijn bed, maar dan..

Zit nu tussen de fase van het afstuderen en het werk zoeken, maar ben nu compleet werkloos. Heb het gevoel dat te spannende dingen zoals intense sollicitatieprocedures en dergelijke nog een beetje te vroeg komen, maar wil wel graag bezig zijn.

Gelukkig heb ik een hond waar ik elke dag een eind mee in het bos ga lopen. 'S avonds na het eten sport ik altijd nog een uurtje, daar heb ik gelukkig de motivatie weer voor gevonden, maar daarna loop ik tegen een muur aan. Vooral als het gaat om activiteiten met sociale interactie met onbekenden of waar ik in situaties terecht kom waardoor ik mijzelf vast moet leggen of waar er verwachtingen van mij zijn, klap ik dicht.

Verder dus de hele dag in huis maar een beetje van de PC naar de TV, bed opmaken. In de tuin is alles al gesnoeid, gemaaid, bijgeknipt, dus daar hoeft tot alles straks in het voorjaar weer gaat bloeien ook niets meer te gebeuren.

Soms krijg ik wel eens tips als ''begin een startup, doe dit, doe dat'', maar ik ben maar gewoon een rechtenstudent, ik heb daar echt totaal geen verstand van, zou niet weten waar ik moet beginnen ook

quote:

Op zondag 13 december 2015 09:59 schreef zomie het volgende:
Ik heb wel eens gelezen dat je zelf toch moet leren om uit een paniekaanval te komen, daardoor word je er minder bang van en zullen ze ook minder vaak gaan voorkomen. Ik merk dat mn anti depressiva er ook tegen helpt.

Zelf heb ik er heel veel aan gehad door er een beetje lakoniek over te gaan denken.

Je voelt zo'n aanval (althans ik) een beetje aankomen, en wat ik nu echt denk is : Oh gaan we weer hoor , en het valt me op dat als ik een beetje zo ga denken, dat het verbazingwekkend snel weer verdwijnt

Nu heb ik er al vanaf 2011 'last' van, dus ik vertrouw er inmiddels op dat ik weet dat het maar een paniekaanval is, en dat ik heus niet dood ga. Dat vertrouwen stijgt naar mate je een aantal paniekaanvallen hebt doorstaan, althans : Bij mij.

Inmiddels nu ik erbij nadenk heb ik er al sinds juli geen meer gehad. Al moet ik ook eerlijk bekennen dat ik sinds dien erg veilig en stressloos leef, dus daar kan het ook mee te maken hebben.

Wat ook heel erg kan helpen is in de verte kijken, even de persoon naast je aanspreken, of gewoon even de veters van je schoenen opnieuw gaan strikken, waardoor je weer even 'terug op aarde' komt zeg maar...

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:17 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zonder diagnose zit je met je paniekaanvallen opgescheept, want tot zover ik weet, heb je een diagnose nodig om ervoor behandeld te kunnen worden. Waarom heb je er geen zin in? De diagnose gaat toch alleen maar bevestigen wat je toch al hebt?

[..]

Ik ging dan dingen ondernemen (ik kan niet zo goed tegen verveling) of een hobby oppakken waarbij ik ook het gevoel heb dat ik "iets" bereik.
Ik ben o.a. op een gegeven moment games gaan modden, dat vond ik altijd al nuttiger dan bijvoorbeeld sudoku's want zodra die af zijn, maak je er een propje van en mik je hem in de prullenbak (niet erg nuttig dus, ik heb liever 't gevoel dat ik na een tijdje ergens aan gezeten te hebben, dat ik er dan ook echt wat concreets aan overhoud) en met games modden bleef ik toch een beetje geestelijk in de weer, zelfs als ik niet direct daarmee bezig was (bijvoorbeeld in de bus fantaseren over m'n nieuwste toekomstige toevoegingen aan een game waar ik op dat moment mee bezig was). En het was iets wat ik zo kon neerleggen en na een tijdje weer mee verder gaan wanneer ik weer tijd en zin had.

En dit is maar één voorbeeld. Ding is dat ik de dingen die ik deed, zo uitzocht, dat ik er op meerdere vlakken wat aan had

Ok, ik bedoelde dus meer dat ik geen zin heb om naast OCD en depressie ook nog eens een paniekstoornis te ontwikkelen.

Hmmm, goed punt heb je. Gamen vind ik daarom ook echt tijdverspilling (al is het wel leuk natuurlijk). Ik moet echt proberen om van die verveling creatief te worden. Verveling schijnt daar echt bij te helpen. Ik zeg al jaren dat ik wil schrijven, maar het komt er nooit van.

quote:

Op zondag 13 december 2015 15:13 schreef BenjaminLinus het volgende:

[..]

Dit vraag ik me ook af

Ik vind mijn dagen op dit moment echt verschrikkelijk : Sta om 8 uur keurig netjes gedouched naast mijn bed, maar dan..

Zit nu tussen de fase van het afstuderen en het werk zoeken, maar ben nu compleet werkloos. Heb het gevoel dat te spannende dingen zoals intense sollicitatieprocedures en dergelijke nog een beetje te vroeg komen, maar wil wel graag bezig zijn.

Gelukkig heb ik een hond waar ik elke dag een eind mee in het bos ga lopen. 'S avonds na het eten sport ik altijd nog een uurtje, daar heb ik gelukkig de motivatie weer voor gevonden, maar daarna loop ik tegen een muur aan. Vooral als het gaat om activiteiten met sociale interactie met onbekenden of waar ik in situaties terecht kom waardoor ik mijzelf vast moet leggen of waar er verwachtingen van mij zijn, klap ik dicht.

Verder dus de hele dag in huis maar een beetje van de PC naar de TV, bed opmaken. In de tuin is alles al gesnoeid, gemaaid, bijgeknipt, dus daar hoeft tot alles straks in het voorjaar weer gaat bloeien ook niets meer te gebeuren.

Soms krijg ik wel eens tips als ''begin een startup, doe dit, doe dat'', maar ik ben maar gewoon een rechtenstudent, ik heb daar echt totaal geen verstand van, zou niet weten waar ik moet beginnen ook

Ik zit ook tussen afstuderen en werken in. Ben op zoek naar stages, maar heb totaal geen zin en energie om over een jaar 40 uur per week te werken. Ik donder dan gegarandeerd in een burn-out of depressie. Ik probeer met vrienden af te spreken, maar dat gaat niet. Iedereen is vrijwel afgestudeerd en werkt al. Sporten kan ik ook wel weer aan beginnen als ik weer energie heb, goeie van je. Soms denk ik er echt aan om een misdaad te plegen en me dan te laten onderhouden in een gevangenis. Zo voelt m'n leven toch tegenwoordig: ik zit het maar uit ...

quote:

Op zondag 13 december 2015 17:38 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ok, ik bedoelde dus meer dat ik geen zin heb om naast OCD en depressie ook nog eens een paniekstoornis te ontwikkelen.

Hmmm, goed punt heb je. Gamen vind ik daarom ook echt tijdverspilling (al is het wel leuk natuurlijk). Ik moet echt proberen om van die verveling creatief te worden. Verveling schijnt daar echt bij te helpen. Ik zeg al jaren dat ik wil schrijven, maar het komt er nooit van.

Vroeger werd ik ergens wel kwaad op mezelf als ik dan toch ging gamen, het was bijna elke keer een interne strijd als ik dan toch me overgaf aan mijn drang naar afleiding en mezelf weer niet sterk genoeg vond om de verleiding te weerstaan. Het bevestigde dat wat voor mijn gevoel iedereen tegen mie zei, dat ik lui was. Dat ik niet mijn best deed, dat soort dingen. Maar ik was echt wanhopig, wist niet wat ik anders moest doen want ik had NUMETEENDIRECT afleiding nodig want anders ging ik weer aan de drank/drugs (of erger).

Op een gegeven moment had ik wel door dat dit gewoon niet handig was, ik deed mezelf er geen plezier mee en op een gegeven moment ben ik van een drang die ik sinds m'n kindertijd al had (fantaseren over het zelf creëren van nieuwe digitale werelden, nieuwe vijanden, nieuwe features en vooral nieuwere en mooiere en adembenemende landschappen, de lijst is eindeloos!) wat serieuzer te gaan nemen en heb me geleidelijk steeds meer daarop gestort.

Als ik dan enthousiast begon te vertellen over wat ik allemaal voor elkaar had gekregen, dan reageerde eigenlijk iedereen "ietswat" ongeïnteresseerd (alsof ik mijn tijd daarmee aan het verkwisten was en gewoon mijn best deed om zo min mogelijk te hoeven doen, om niet te hoeven studeren en ik eigenlijk gewoon zo egoïstisch was dat ik alleen maar aan mezelf wou denken en zelfs te lui was om een opleiding te gaan doen (mislukte steeds, ik werd er zooo ongelukkig van dat ik steeds maar weer opnieuw faalde) of om te gaan werken, maar ik werkte toch nooit veel genoeg want als ik dan een keertje thuis kwam na een dagje werk en echt zo kapot was dat ik nauwelijks kon lopen en praten, dan was dat een vorm van manipulatie "want niemand kan na slechts 4 of 5 uurtjes vakkenvullen nog vermoeider zijn dan ik, want ik werkte vandaag 10 uur op hoog niveau als (vul maar even een supergespecialiseer beroep in)", want elke keer als ik aangaf op m'n grenzen te zitten, was dat nep en gelogen, aanstellerij, ik moest maar gewoon wat harder m'n best gaan doen.

Ik was gewoon nooit goed genoeg, hoe hard ik ook m'n best deed.

Maar even terugkomend op dat modden: Na een aantal jaar begon ik toch wel steeds beter te worden en door m'n enthousiasme viel mijn "werk" toch wel steeds beter in de smaak van mijn vrienden. Ik begon ook mijn eigen creaties aan bestaande spellen toe te voegen en langzaamaan begonnen ze me ook vragen te stellen "of dit of dat mogelijk was", nou, dan ging ik echt heeeeelemaal los!

Dan ging ik alles van zoveel mogelijke kanten bekijken en de structuur van degebruikte game-engine bestuderen, kijken hoe de verschillende takken van content in elkaar inhaakten. Ruwe programmeercode, databases met statistieken, tekstbestanden met statistieken, formules in verscheidene programmeertalen, crosslinks naar andere bestanden, grafische bestanden, 3D-objecten (deze kon ik meestal niet modden, want geen 3D Studio Max, maar ik kon ze wel reskinnen), geluidsbestanden, scripts, ik heb zelfs de .exe van elke game die ik ging modden in een hex-editor lopen bestuderen op zoek naar features die niet in de game zelf gebruikt werden, maar die wel door de engine ondersteund werden.

Uiteindelijk ben ik andere mods ook gaan bestuderen en kwam steeds weer op nog meer ideeën om aan, wat ondertussen in een op zichzelf staande mod aan het evolueren was, mijn eigen game toe te voegen.

Mijn tweaks werden meer dan alleen maar wat tweaks, de games die ik het meest gemod heb, zijn steeds minder gaan lijken op hoe de basisgame oorspronkelijk bedoeld was.

Mijn vrienden zijn zelfs suggesties gaan doen en ik ben dan min of meer als een soort ambachtsman de dingen die hun ook leuk leken gaat toevoegen en het ging steeds weer beter!

Omdat ik steeds meer positieve feedback kreeg, ben ik ook steeds meer gaan geloven dat de dingen die ik deed met games, zelfs voor anderen leuk konden zijn.

Dat gaf me zoveel energie!

Na verloop van tijd deden de rotopmerkingen over hoe zielig en waardeloos dit tijdsverdrijf was mje ook steeds minder, waardoor ik ook steeds meer ben gaan inzien dat het sommige mensen gewoon echt niks uitmaakt wat je doet, je doet toch alles fout.

Sommige mensen zullen je als een plas braaksel waarderen, zelfs al zou je je leven riskeren om hun gezin uit een brandend huis te redden.

Sorry, beetje lang verhaal maar daar is 500 jaar geleden het muis scrollwieltje voor uitgevonden dus deal with it

quote:

[..]

Ik zit ook tussen afstuderen en werken in. Ben op zoek naar stages, maar heb totaal geen zin en energie om over een jaar 40 uur per week te werken. Ik donder dan gegarandeerd in een burn-out of depressie. Ik probeer met vrienden af te spreken, maar dat gaat niet. Iedereen is vrijwel afgestudeerd en werkt al. Sporten kan ik ook wel weer aan beginnen als ik weer energie heb, goeie van je. Soms denk ik er echt aan om een misdaad te plegen en me dan te laten onderhouden in een gevangenis. Zo voelt m'n leven toch tegenwoordig: ik zit het maar uit ...

Als jij weet dat je constant je uiterste best doet om nog wat van je leven te maken en niemand ziet dat, dan kan ik me wel voorstellen dat je je op een gegeven moment zo slecht gaat voelen dat je uiteindelijk zonder je achter een kloontje te verbergen, in een topicreeks op een forum begeeft die als hoofdonderwerp twee van Nederlands grootste taboes heeft.

Ik vind dat een teken van kracht En het is niet het eindpunt, maar zo geef je jezelf wel de kans de fouten die je in het verleden hebt gemaakt te corrigeren en een frisse start te maken. De meesten hebben ongetwijfeld jaren verloren aan deze vreselijke ziekte (depressie voornamelijk en alle vreselijke dingen die daaraan gelinkt zijn), maar dat hoeven geen verloren jaren te zijn.

Jezus, lang verhaaltje weer hoor

En als de haakjes niet kloppen, jammer dan

quote:

Op zondag 13 december 2015 18:05 schreef magnetronkoffie het volgende:
En als de haakjes niet kloppen, jammer dan

OK, ik zal er niets van zeggen

quote:

Op zondag 13 december 2015 19:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

OK, ik zal er niets van zeggen

Ik zal voortaan mijn posts eerst in Notepad++ plakken, die kijkt voor mij alle haakjes na en dan kan ik heel makkelijk zien waar er nog ééntje ontbreekt

Wat ik deed doen ik er nog middenin zat: puzzels maken, mozaiek maken, tekenen, sax spelen, suffe games doen, yoga, wandelen. Een aantal van die dingen doe ik nog steeds en ik werk nu 4 dagen van 5 uur.

quote:

Op zondag 13 december 2015 03:06 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Vorig weekend en dus dit weekend. Ja, ik weet het. Bedoelde meer dat ik geen zin heb in een derde diagnose.

[..]

Jezus, wat heb je de afgelopen twee jaar geslikt dat je er last van hebt? (Ik onthoud niet van iedereen wat ze slikken, sorry, want ik weet dat je het eerder hebt verteld. )

[..]

Thanks. Wat doe jij tegen je slapeloosheid? Ik ben de hele dag moe en 's avonds ook, maar ik val gewoon niet in slaap, hoe moe ik ook ben. En welke medicijnen slik jij ook al weer?

Algemene vraag: wat spoken jullie depressievelingen eigenlijk overdag uit? Als ik vrij heb, slaap ik, zit ik hier, op YouTube of ergens anders op het web. Heel soms game ik. Ik verveel me echt dood, maar heb ook geen energie of motivatie om iets nieuws te ondernemen. Ben zelfs weer begonnen met lezen voor m'n plezier, iets wat ik al sinds de middelbare school niet meer heb gedaan.

Ik slik Alprozolam en temazepam, nu sinds 2,5 week diclofenac.
Heb dus een tijdje gezeten aan de Welbutrin en 3 weken refusal.

Nu moest ik met de refusal ook al stoppen omdat mijn lichaam er slecht op reageerde nu ik er over nadenk.

Gokje, denk dat er users zijn die er veel meer gebruiken.

In mijn slechte periode ging ik veel puzzelen, wandelen en "tv kijken".
Laatste staat tussen haakjes omdat ik alleen maar zat te piekeren en weinig meekreeg van de series die ik gedownload had.

Momenteel game ik behoorlijk veel, maar eigenlijk vind ik dat in afwachting van mijn re-integratie wel positief. Ik heb weinig behoefte (of soms juist wel) aan echte sociale contacten (eigenlijk niet met de oude vrienden die weinig van hun hebben laten horen in de klote periode).
Maar mede dankzij fok heb ik nieuwe contacten opgedaan met wie ik regelmatig PlayStation speel online.

Dit zijn volwassen en als je een hele avond Rainbow Six te spelen met een aantal mensen in een party is het heel gezellig, maar toch niet zo belastend.

Klein vervelend punt is nu mijn nieren, en aangezien mijn hoofd nogal van het negatief dwangmatig denken is, maak ik me soms heel erg veel zorgen.
Maarja, moet ik maar niet zoveel op internet kijken en doomsday scenario's tegenkomen.
Dokter dacht het nierstenen waren alleen duurt het te lang.

Aan de andere kant heb ik het 3'jaar geleden ook gehad "nierstenen" en zonder iets uit te plassen was het opeens weg en op de foto's niet te zien.

Vervelend hoor gedachten, vroeger zette ik zet op standje vrolijk en lekker boeiend met een fles baco, en nu doe je het nuchter en ben je er vol van bewust

[ Bericht 22% gewijzigd door Droopie op 14-12-2015 00:56:52 ]