'Politieke lafheid laat moslimextremisme welig tieren.'

quote:

Brussel: Eurabia

En daar zal het niet bij blijven, denkt ook de Nederlandse onderzoeksjournalist Arthur van Amerongen, die lange tijd in Brusselse extremistische milieus verkeerde en zelfs een religieuze opleiding volgde. Van Amerongen studeerde semitische talen en werkte jarenlang als correspondent in het Midden-Oosten, waar hij geboeid raakte door de islam. In Brussel woonde hij in de Marollen en liep hij college aan de Al Khairya-academie waar hij islamtheologie studeerde.

Het boek over die ervaring, Brussel: Eurabia, deed in 2007 nogal wat stof opwaaien. Van Amerongen wond er geen doekjes rond: Brussel is een bolwerk van moslimextremisme en een kweekvijver voor potentiële terroristen, wordt gebruikt als uitvalsbasis en voorziet in onderduikadressen.

Kennelijk is er nog niets veranderd. Bij aanslagen in het buitenland blijkt dikwijls dat de daders contacten hebben in Brussel en het is vooral ook daar dat jongeren werden geronseld om in Syrië te gaan vechten. Over het gevaar dat die jongens zullen vormen eens ze met die ervaring terug naar ons land komen, maken de veiligheidsdiensten zich nu al grote zorgen. En terecht.

Aan politieke kant blijft het, een paar weinig zeggende commentaren daargelaten, echter stil.

‘Racist!’

‘Dat was niet anders toen mijn boek verscheen’, zegt Arthur van Amerongen. ‘Ik kwam uit links-intellectuele hoek. Ik had eerder een positief boek geschreven over de Amsterdamse Marokkaanse jongeren. Maar in Brussel vielen de schellen me van de ogen en besefte ik pas goed hoe diep het extremisme er was gepenetreerd.

Het extremisme vormt er een wereld op zich, een samenleving binnen de samenleving, die de Belgische wetten en morele normen verwerpt, die zich kant tegen de democratie en de Belgen ziet als immorele varkens. Dat ik dit zwart op wit durfde neer te schrijven, werd me door links en de linkse media niet in dank afgenomen. Opeens werd ik afgeschilderd als een racist. Wat ik geenszins ben. Maar dat was hèt argument voor velen die doorgaans niet eens mijn boek hadden gelezen. Dat boek is nog altijd even actueel: Brussel is nog steeds een Europees centrum van moslimextremisme en ik vrees dat het telaat is om daar nog veel aan te veranderen.’

Ben je het eens met de analyse van Alain Winants?

Van Amerongen: “Uiteraard vormen de salafisten een bedreiging, maar zoals het hier wordt gesteld, lijkt het wel alsof de rest van de islam dan meteen volstrekt onschuldig is. Moslims hoeven echter geen salafisten te zijn om een bedreiging te vormen. Door de salafisten nu opeens af te schilderen als de nieuwe duivels, sluit men de ogen voor de dreiging van onder meer de sjiïeten en de soennieten, die al evenmin ‘gematigd’ zijn.

“Trouwens, een ‘gematigde’ islam bestaat niet, punt uit, net zomin als ‘gematigde’ moslims. Er zijn uiteraard moslims die het minder strikt zien en hun religieuze overtuiging combineren met een modern leven, maar als puntje bij paaltje komt, buigen zij toch voor de druk van de extremisten, al is het maar om geen ‘slechte’ moslim te worden genoemd.

“In Brussel hebben de extremisten daardoor een compleet eigen wereld kunnen opzetten waarin niet enkel Marokkanen elkaar hebben gevonden, maar ook Libanezen, Syriërs, Algerijnen en Tunesiërs. In die schaduwwereld vind je niet enkel extremistische moskees waar onverbloemd haat wordt gepredikt tegen het gastland en de Belgen, maar ook boekenwinkels waar de meest extreme haatliteratuur is te vinden.

“In achterafzaaltjes en garages zijn niet-officiële gebedshuizen ondergebracht van waaruit het extremisme wordt uitgedragen. En waar van leer wordt getrokken tegen de Belgische ongelovigen, de ‘onzuiveren’ die alcohol drinken, varkensvlees eten, in het wildeweg seksen en vrouwen tolereren die er eigen ideeën op nahouden.

“Ik heb dat niet van horen zeggen, ik was daarvan zelf getuige. Over dat soort racisme tegen Belgen hoor ik in de linkse media als De Morgen en De Standaard, de zelfverklaarde kwaliteitspers, nooit spreken, vreemd genoeg. Daarin heeft men het enkel en exclusief over het blanke racisme.”

In die buurten blijkt ook de symbiose tussen misdaad en radicalisering?

“Veel van die jonge moslims eindigen vroeg of laat in de gevangenis en worden daar geradicaliseerd door medegevangenen en imams. Die Marokkaanse criminelen wordt vaak ook gerecruteerd voor de jihad en voor een strijd als in Syrië. Ik ken Molenbeek als mijn broekzak en geloof me vrij, die wereld heeft geen enkele binding meer met de Belgische samenleving. Daar leven heel wat mensen die zo bereid zijn de strijd aan te gaan met de ‘domme Belgische varkens’.

“Het Brusselse moslimfundamentalisme zet zich in scherpe termen af tegen de maatschappij waarin het zich situeert, aanvaardt de Belgische autoriteit niet en stelt soms letterlijk dat het niet verkeerd is de maatschappelijke regels van een verderfelijk en ongelovig volk als de Belgen te overtreden. Niet alle Marokkaanse jeugdige delinquenten zijn moslimextremisten, maar ze gebruiken die doctrine wel om hun daden te verantwoorden, al was het maar voor zichzelf. Ze voelen zich in wezen minderwaardig en aan de extreme benadering van de islam ontlenen ze een tegengif, een doctrine die hen een arrogant superioriteitsgevoel geeft.

“In een sociale context die hen geen houvast biedt, is de islam de louterende steun. Dat blijkt keer op keer. Heel wat onlusten in steden als Brussel en Antwerpen breken los wanneer jongeren op straat komen na politie-optredens tegen gangsters. Niet tegen onschuldigen, maar tegen overvallers, dieven en dealers. Waarom zou eender welke gemeenschap zich geroepen voelen misdadigers te verdedigen?”

Heeft dit met de verpaupering te maken? Het feit dat de situatie van die jongeren uitzichtloos is?

“Dat is slechts één facet. Sommige Turkse milieus ontsnappen daar ook niet aan en toch leveren die geen noemenswaardige problemen op. Het verschil is de identiteit. Turken hebben door hun groot-Ottomaanse traditie geen echt identiteitsprobleem, Marokkanen wel.

“De Brusselse Marokkaanse gemeenschap bestaat voor tachtig procent uit Berbers die al in Marokko werden onderdrukt en zich in wezen dan ook geen Marokkanen voelen. Ze hebben niet eens een echt thuisland om aan te refereren en vallen vanuit die gespletenheid des te fanatieker terug op de culturele basis die ze hebben meegebracht.

“Daarenboven worden ze door politieke groepen steevast in een slachtofferrol geduwd die hen goed uitkomt. Door mensen a la Bert Anciaux en dat vreselijke Vlaams Marokkaanse Huis van hem, een ware aanfluiting die enkel veel geld heeft gekost en niets heeft opgebracht.

“Hoe kan dat ook? De Marokkanen die hij op het oog heeft, willen helemaal niets weten van Vlamingen, laat staan zich aanpassen aan onze cultuur en normen. Heel die sector die zich met de moslims en de Marokkanen bezighoudt, staat ook voor een pak subsidies waarvan men geen afstand wil doen. Voor baantjes die men niet wil verliezen. Dus houdt men dat beeld van het slachtoffer graag in ere, daarin gesteund door die paar Vlamingen uit het culturele milieu van de Dansaertstraat die enkele ‘leuke’ Marokkanen kennen die gestudeerd hebben en denken dat die model kunnen staan voor de extremisten over wie we het hebben. Niet dus.

“Bijkomend probleem is de politieke recuperatie. Als ze tegen het extremisme zouden optreden zoals het hoort, zouden een aantal partijen electoraal niet meer aan de bak komen. Daarom blijven ze maar toegeven aan de toenemende eisen van de moslims. Ze hebben zich electoraal verkocht. Zeker de socialisten. En niet enkel in Brussel.

“Of neem nou die voormalige burgemeester van Molenbeek, Philippe Moureaux, die jaren heeft gedaan alsof er geen enkel probleem was. Zijn politiebureaus werden in de fik gestoken, politiepatrouilles werden aangevallen, vrouwen werden op grote schaal lastiggevallen, maar er was volgens hem nooit sprake van iets anders dan de ‘typische ongemakken van een grootstad’. Nou, door dat soort hypocrieten die jaren het hoofd in het zand heeft gestoken, staan we nu waar we staan: voor een schier onoplosbare situatie die vroeg of laat zal exploderen.

“Want de vraag is niet of er in Brussel aanslagen zullen volgen, maar wanneer. Alleen: zetten die moslims zichzelf buiten de Belgische samenleving, ze weigeren geenszins de uitkeringen waarvan ze kunnen genieten. We financieren dus in wezen mensen die zichzelf tot onze vijand hebben verklaard. Beetje vreemde situatie, toch? En mag men daar dan geen vraagtekens bij plaatsen?”

Hoe kijk je aan tegen de hoofddoekendiscussie?

“Ach, dat is een geuzensymbool geworden. Iets wat je draagt om de Belgen te jennen. Maar religieuze overtuiging? Nog niet, denk ik, al dragen nu al veel vrouwen dat onder sociale druk. Het is een eerste stap in de toenemende eisen die moslims zullen blijven stellen om zich van de rest van de samenleving te onderscheiden.

“Als samenleving zou men aan die islamitische eisen nooit een duimbreed mogen toegeven: geef hen een hand en ze nemen een arm. Mogen ze moskees bouwen, dan zullen ze ook eisen de azan, de oproep tot gebed, te mogen laten weerklinken. Enzovoorts. Het gekke is dat diegenen die hen nu het meest verdedigen, die hen blijven afschilderen als slachtoffers en vinden dat we aan hun eisen moeten tegemoet komen, het eerste slachtoffer dreigen te worden.

“De linksen, vrijdenkers, artiesten en intellectuelen die de vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel dragen, zullen, eens men hen niet meer nodig heeft, even vlot worden vervolgd als de joden en homo’s die nu al in elkaar worden geslagen. Maar kennelijk wil men dat niet inzien. En als we toch aan alles toegeven, als we dan toch toelaten dat onze vrouwen op straat voor hoer worden uitgescholden, moeten we dan de clitorisbesnijdenis en het kinderhuwelijk ook maar toelaten?”

Zit er nog een oplossing in?

“We zijn het stadium van de dialoog voorbij, vrees ik. Praten moet altijd, maar het kan niet meer zonder dat tegelijk ook hard wordt opgetreden. Van zelfregulatie moet je niet veel verwachten. De islam is een cultuur van schaamte. Van hen moet je niet verwachten dat ze zelf de vuile was buitenhangen en de paar moedigen die het wel doen, worden beschouwd als verraders en afvalligen. Het is trouwens geen exclusief Belgisch probleem. Overal ter wereld waar er moslimgemeenschappen zijn, rijzen dezelfde problemen. Dat zegt toch iets?

http://politiek.tpo.nl/20(...)-spook-door-brussel/