De kunst van het loslaten van je ex #239 Don't get even, get better!

Als je zo erg met het beëindigen van een relatie zit heb je niet het idee dat je weer echt een leuke meid kan krijgen of heb je niet genoeg leuke meiden gehad.

Verder dingen zoals dit uit de OP:

quote:

Daten is een lastig punt. Als we het echt over daten hebben met als doel een nieuwe relatie vinden, moet je je één ding afvragen: kun je weer alles geven?

Je kan je beter afvragen van kan je wat gematigd denken zodat je niet pas weer iets probeert voordat je juist weer 'alles kan geven' en het ultieme in jullie idee, de relatie, eruit kan halen. Een relatie groeit toch en je weet toch pas na enkele weken of een meid echt leuk is meestal. Wat o.a. hier gesteld wordt klinkt als een recept om juist weer helemaal verneukt te worden en niks te leren omdat je niet gewoon wat dingen uitprobeert. Bam hoppa het moet relatiemateriaal zijn, lijkt me vaker te gaan falen dan dat het lukt, of niet?

[ Bericht 38% gewijzigd door jodelahity op 29-05-2015 14:15:52 ]

quote:

Op vrijdag 29 mei 2015 13:17 schreef Faazz het volgende:
Ja ik dacht ik open maar een nieuw topic.

[..]

Je hebt vier jaar een relatie gehad en hebt samengewoond right? Heb je het idee dat het werkt, met hoe je nu door het leven gaat? Het komt nog al manisch over en ik merk dat ik na mijn manische periode het gevoel heb gekregen richting acceptatie te gaan, maar me er niet echt beter om kan voelen.

Vandaag is de dag dat aanzet gaf tot het verbreken van de relatie. We zouden samen naar een feest gaan maar werd afgeblazen en ze ging uiteindelijk met haar beste vriendin het avontuur opzoeken.

Nu bijna 3mnd verder en ik merk dat ik het missen begin te missen, maar nog met regelmaat verbitterd en met een soort van ongeloof voor me uit zit te staren.

Ik leef mijn leven en probeer zo veel mogelijk mee te pakken van alle goede dingen die zich voordoen maar het lukt me niet om weer fatsoenlijk lekker in mijn vel te komen.

Volgende week heb ik met haar afgesproken om wat laatste spulletjes op te halen en kan ik er verder een eind aan breien en hopen dat ik op die manier een soort afsluiting kan vinden.

Ik heb wel eens eerder een break van formaat meegemaakt maar deze keer lijkt het me toch wel meer te doen dan dat ik op voorhand heb weten in te schatten.. Ex lijkt er verder luchtig mee om te gaan en er niet echt mee te zitten. Het doet er ook niet toe verder tho. Het is enkel nog al een wrange observatie..

Dat dacht ik bij mijn ex ook, totdat ik bij haar langs ging om mn spullen langs te halen, het bleek een meer emotioneel wrak te zijn dan dat ik had verwacht. Ze hebben het er wel moeilijk mee maar proberen zich groot tegenover je te houden.

Geloof me, ook zij heeft het er lastig mee..

quote:

Op vrijdag 29 mei 2015 13:17 schreef Faazz het volgende:
Ja ik dacht ik open maar een nieuw topic.

[..]

Je hebt vier jaar een relatie gehad en hebt samengewoond right? Heb je het idee dat het werkt, met hoe je nu door het leven gaat? Het komt nog al manisch over en ik merk dat ik na mijn manische periode het gevoel heb gekregen richting acceptatie te gaan, maar me er niet echt beter om kan voelen.

Vandaag is de dag dat aanzet gaf tot het verbreken van de relatie. We zouden samen naar een feest gaan maar werd afgeblazen en ze ging uiteindelijk met haar beste vriendin het avontuur opzoeken.

Nu bijna 3mnd verder en ik merk dat ik het missen begin te missen, maar nog met regelmaat verbitterd en met een soort van ongeloof voor me uit zit te staren.

Ik leef mijn leven en probeer zo veel mogelijk mee te pakken van alle goede dingen die zich voordoen maar het lukt me niet om weer fatsoenlijk lekker in mijn vel te komen.

Volgende week heb ik met haar afgesproken om wat laatste spulletjes op te halen en kan ik er verder een eind aan breien en hopen dat ik op die manier een soort afsluiting kan vinden.

Ik heb wel eens eerder een break van formaat meegemaakt maar deze keer lijkt het me toch wel meer te doen dan dat ik op voorhand heb weten in te schatten.. Ex lijkt er verder luchtig mee om te gaan en er niet echt mee te zitten. Het doet er ook niet toe verder tho. Het is enkel nog al een wrange observatie..

quote:

Op vrijdag 29 mei 2015 13:17 schreef Faazz het volgende:
Ja ik dacht ik open maar een nieuw topic.

[..]

Je hebt vier jaar een relatie gehad en hebt samengewoond right? Heb je het idee dat het werkt, met hoe je nu door het leven gaat? Het komt nog al manisch over en ik merk dat ik na mijn manische periode het gevoel heb gekregen richting acceptatie te gaan, maar me er niet echt beter om kan voelen.

Nee geen 4 jaar, net iets korter dan dat en ja ik heb samengewoond en nu ongeveer 2 maanden uit elkaar. Of het werkt? Nee, maar ik kan er helaas vrij weinig aan veranderen. Het enige wat ik nu doe is doorgaan, doorgaan met mij focussen op de toekomst. Het klinkt allemaal dramatisch, maar ik dacht serieus oud te worden met mijn maatje, inmiddels helaas ex.

Het voelt allemaal gewoon heel erg kut, maar inmiddels heb ik een leuke vrouw ontmoet en we leren elkaar nu ontdekken. Ik moet zeggen dat dit eigenlijk mij het meeste heeft geholpen: weer iemand anders leuk vinden. Je vergeet dan toch je ex wat sneller..

Voor mij heeft het wel geholpen om veel te praten met vrienden, ja sommige maken er stomme grapjes over en dat doet pijn, maar ach, ik weet wie het zegt. Daarnaast veel gelezen over irrationeel en rationeel gedrag.. ik denk dat dat voor mij wel de doorslag heeft gegeven.

Hier gaat het erg goed nu. Meneer heeft vorige week weer contact opgenomen, dus heb toen maar zijn nummer zelf geblokkeerd ipv alleen whatsapp en facebook. Dus van die kant uit is het stil. Heb mensen ook verteld dat ik er niks meer over wil horen, want dat is geweest en dat ik niet meer bij die onzin betrokken wil worden. Ik ben er overheen, maar telkens weer terug getrokken worden in het hele verhaal is gewoon vreselijk irritant.

En verder heb ik een paar weken terug een hele leuke jongeman ontmoet Heb een heerlijk weekend gehad met deze jongen en het voelt al heel anders. Veel beter. Ik sta nog niet open voor een relatie, maar zoals het nu gaat, gaat het goed en we zien wel waar het schip strand..

Ik zal vast nog wel meelezen en hier en daar advies geven, maar verder zal ik niet enorm actief zijn.. Succes voor iedereen die het nodig heeft

quote:

Op maandag 1 juni 2015 21:21 schreef MegaKonijn het volgende:
Hier gaat het erg goed nu. Meneer heeft vorige week weer contact opgenomen, dus heb toen maar zijn nummer zelf geblokkeerd ipv alleen whatsapp en facebook. Dus van die kant uit is het stil. Heb mensen ook verteld dat ik er niks meer over wil horen, want dat is geweest en dat ik niet meer bij die onzin betrokken wil worden. Ik ben er overheen, maar telkens weer terug getrokken worden in het hele verhaal is gewoon vreselijk irritant.

En verder heb ik een paar weken terug een hele leuke jongeman ontmoet Heb een heerlijk weekend gehad met deze jongen en het voelt al heel anders. Veel beter. Ik sta nog niet open voor een relatie, maar zoals het nu gaat, gaat het goed en we zien wel waar het schip strand..

Ik zal vast nog wel meelezen en hier en daar advies geven, maar verder zal ik niet enorm actief zijn.. Succes voor iedereen die het nodig heeft

Goedzo, ben blij voor je!

Nu ik nog...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

2 ontwikkelingen in mijn situatie:

- Mijn ex is 7 maanden na onze breuk weer aan het daten geslagen en heeft kennelijk iemand ontmoet. Vertelde ze toen we van het weekend even appten. Niet zo heel vreemd of opmerkelijk natuurlijk, maar in haar geval had ik het niet verwacht. Sinds ik weg ben uit onze gezamenlijke woning moet ze elke cent omdraaien en heeft ze weinig ruimte voor de leukere dingen in het leven. Ik had verwacht dat ze er pas weer mee zou beginnen zodra ze in een nieuw huis zou zitten. Ik voelde me in 1e instantie een beetje vreemd, maar ik gun het haar van harte, maar ik zal me vast wel weer vreemd voelen als het voor haar serieus wordt en ze ineens gaat pronken op facebook en zo....maar goed, dat ligt ook aan mezelf. Ik ben nog niet klaar om weer te gaan daten, en dat maakt het feit dat zij er weer mee bezig is wel wat moeilijker dan ik had gedacht....maar het komt met mij wel goed. Zo'n big deal is het nou ook weer niet

- In aansluiting op het bovenstaande. Haar zoektocht naar een nieuw huis is in een stroomversnelling gekomen, waardoor ik binnenkort ben genoodzaakt mijn spullen op te halen en nog even elders op te slaan. Ik heb nog een maand of 2 nodig voor ik mijn gewenste buffer heb voor een nieuw huis. Nog maar een kwestie van tijd voordat alles wat van 'ons' was, echt geschiedenis is. Dat zal straks ook wel vreemd aanvoelen....

Kleine update; things have changed for the better, de omgang met mn ex-van-12-jaar is weer op orde en gister gezellig dagje wezen shoppen, de serieuze babbels werden geen drama, het samen lachen was als vanouds, daarnaast ben ik net een leuk joch tegengekomen waarbij het aan 2 kanten kriebelt, dus dat is heul spannend

verkeerd editten newbeefoutje

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 15:02 schreef YuckFou het volgende:
Kleine update; things have changed for the better, de omgang met mn ex-van-12-jaar is weer op orde en gister gezellig dagje wezen shoppen, de serieuze babbels werden geen drama, het samen lachen was als vanouds, daarnaast ben ik net een leuk joch tegengekomen waarbij het aan 2 kanten kriebelt, dus dat is heul spannend

12 jaar is wel errug jong! Dacht dat Amplifier erg was, maarre... !

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 17:10 schreef Gray het volgende:
12 jaar is wel errug jong! Dacht dat Amplifier erg was, maarre... !

na 12 jaar gebroken bedoel ik

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 18:27 schreef YuckFou het volgende:

[..]



na 12 jaar gebroken bedoel ik

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 17:10 schreef Gray het volgende:

[..]

12 jaar is wel errug jong! Dacht dat Amplifier erg was, maarre... !

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 18:28 schreef Gray het volgende:

[..]

Wanneer komt die meeting nou?

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 18:48 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Wanneer komt die meeting nou?

Wanneer je die opzet.

Ik kom niet.

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 21:20 schreef Gray het volgende:

[..]

Wanneer je die opzet.

Ik kom niet.

Want?

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 21:37 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Want?

Ik vind je een creep.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 18:17 schreef Gray het volgende:

[..]

Ik vind je een creep.

En alleen hierom ga je niet mee

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 19:29 schreef Amplifier het volgende:

[..]

En alleen hierom ga je niet mee

Yeah, en ik heb niet zoveel met de nieuwe groep hier. Plus dat mijn ex-issues voorbij zijn.

Het verhaal over mijn ex die iemand had ontmoet heeft een langer staartje dan ik dacht. Ze deed mee aan een toneelstuk en had me eerder gevraagd of ik zin had om te komen kijken. Zo gezegd zo gedaan en gisteravond na het stuk deden we nog even een drankje. Ze vertelde me dat die date waar ze eerder over vertelde nu serieus is geworden, ze hebben vorige week het beestje een naam gegeven.

Ik ben nog steeds gelukkig voor haar, en ze oogt ook erg gelukkig (vele malen gelukkiger dan de maanden voorafgaand aan onze breuk)....dus ik gun het haar oprecht. Maar ik heb er toch meer moeite mee dan ik had gedacht. Maar ik denk niet dat het zozeer aan haar ligt, maar vooral aan mezelf. Ik heb nog 2 maanden bij mijn ouders te gaan voor ik mijn leven pas echt weer op kan pakken met een nieuw huisje en ben op dit moment erg onzeker over andere zaken in het leven, waaronder mijn werk en wat problemen die ik met een paar goede vrienden heb. Daardoor heb ik wel een beetje het gevoel dat ik te weinig doe om mijn leven weer een positieve draai te geven zodat ik ook weer een beetje gelukkig kan zijn. Niet om de competitiedrang, maar omdat ik oprecht weer gelukkig wil zijn....

Die salsa-lessen die ik wilde gaan oppakken, daar ga ik snel maar eens achteraan. Een reis naar Japan die ik eind van het jaar wil maken, ook dat ga ik maar eens in stroomversnelling plaatsen. En ook de zorgen die over mijn werk heb ga ik maar eens proberen op te lossen zodat dat een zorg minder is. En verder maar eens verdere pogingen ondernemen om nieuwe mensen te leren kennen. O.a. dmv het nemen van salsa-lessen, en ik had me al eerder in het 'mensen leren kennen' topic hier aangemeld. Wie weet levert dat nog wat op.

Ik voel me niet opperbest, maar ik weet dat de oplossing hiervoor grotendeels bij mezelf ligt

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2015 20:19 schreef Gray het volgende:

[..]

Yeah, en ik heb niet zoveel met de nieuwe groep hier. Plus dat mijn ex-issues voorbij zijn.

Ik wil wel 1 op 1 met je meeten hoor

quote:

Op dinsdag 9 juni 2015 11:01 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ik wil wel 1 op 1 met je meeten hoor

Kom dan.

quote:

Op dinsdag 9 juni 2015 11:36 schreef Gray het volgende:

[..]

Kom dan.

Morgen, goed?

quote:

Op dinsdag 9 juni 2015 17:09 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Morgen, goed?

quote:

Op zondag 7 juni 2015 21:43 schreef Flylib het volgende:
Maar ik denk niet dat het zozeer aan haar ligt, maar vooral aan mezelf. Ik heb nog 2 maanden bij mijn ouders te gaan voor ik mijn leven pas echt weer op kan pakken met een nieuw huisje

2 maanden zijn zo voorbij, dan nieuw huis, nieuwe start en gaan

quote:

Op zondag 7 juni 2015 21:43 schreef Flylib het volgende:

Ik voel me niet opperbest, maar ik weet dat de oplossing hiervoor grotendeels bij mezelf ligt

Dat, ik was een kleine maand terug een emotioneel wrak, echt stuk, heb mezelf een rotschop gegeven, vrienden opgezocht, afspraken gemaakt, mezelf verwend met wat thingies en voel me inmiddels opperbest, maar je kan het alleen zelf, vanuit jezelf doen, voor jezelf

22 april ging het uit, ben er nu al helemaal klaar mee en heb m'n ogen alweer op iemand anders laten vallen. Ik zie nu helemaal dat we niet bedoeld waren om samen te blijven, en met huidige 'crush' al helemaal, dat er heel veel betere vrouwen zijn. Ik kan me hier dus weer helemaal afmelden .

Inmiddels weer een paar maanden verder. De gedachtes dat ik nooit meer z'n leuke vrouw zou tegenkomen heb ik definitief weg gegooid, pure onzin.. Uiteraard doet het soms nog pijn, ben ik boos dat het is stukgelopen en dat ik weer alles opnieuw moet gaan oppakken (liefde etc). Ook kan ik nog steeds niet begrijpen waarom het is uitgemaakt door haar... maar aan de andere kant heb ik ook heel veel geleerd en ben ik achteraf blij dat ik deze nieuwe ervaringen heb mogen opdoen. Het maakt mij in ieder geval eens stuk sterker en zelfverzekerder dan eerst.

Inmiddels een super toffe vrouw leren kennen, dus dat helpt ook wel bij het verwerken.

quote:

Op woensdag 10 juni 2015 00:23 schreef YuckFou het volgende:

[..]

2 maanden zijn zo voorbij, dan nieuw huis, nieuwe start en gaan

[..]

Dat, ik was een kleine maand terug een emotioneel wrak, echt stuk, heb mezelf een rotschop gegeven, vrienden opgezocht, afspraken gemaakt, mezelf verwend met wat thingies en voel me inmiddels opperbest, maar je kan het alleen zelf, vanuit jezelf doen, voor jezelf

En zo is het

quote:

Op donderdag 11 juni 2015 19:15 schreef Flylib het volgende:
En zo is het

Eerlijk is eerlijk, ik worstel nog steeds met een verliefdheid die niet helemaal over is terwijl ik niet weet waarom de deur voor mn neus werdt dichtgesmeten nadat íe ja op de vraag vriendje-vriendje had gezegd, ik accepteer dat het nooit niks meer wordt, maar waarom krijg je iemand zo moeilijk uit je kop al date, neuk& stap je je suf...
Neemt niet weg dat het ingeslagen pad van jezelf de deur uit en de wereld inschoppen nog steeds de juiste is, alleen krijg ik dat soms niet gespoord met de gedachten&gevoelens in mn hoofd

Vraagje:

Ik heb eigenlijk maar een serieuze relatie gehad, die duurde van 2009 tot 2011. We spreken elkaar al vanaf 2012 niet of nauwelijks meer (inmiddels al twee jaar niet meer gezien ook)...

Zij heeft het uitgemaakt, en zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan, met de cliché afspraak dat we ''vrienden'' zouden blijven. Van haar kant heeft ze nog wel eens een whatsapp'je gestuurd over hoe het ging, maar van mijn kant is er eigenlijk nooit meer wat gekomen.

Nu heb ik haar en haar oudere zus op Facebook, alwaar ze echt heel veel aandacht vragen. Het zijn echt mensen die alles op Facebook zetten. Ik heb ze al een tijd op geblokkeerd staan, omdat het gewoon zwaar ergerlijk is, maar eigenlijk wil ik ze er gewoon vanaf tyfen.

Toch twijfel ik een beetje, hoewel het al aardig wat jaartjes terug is, wil ik ook niet als de wrok-volle ex worden gezien, en ik vraag me ook af of het wel een handige zet is. Als ze er achter komt dat ik haar heb verwijderd, zal dat misschien toch weer ongewilde reacties uitlokken.. We wonen ook bij elkaar in de buurt, en misschien maakt dit het juist awkward als we elkaar tegen komen?

Thoughts?

quote:

Op zaterdag 13 juni 2015 06:42 schreef YuckFou het volgende:

[..]

Eerlijk is eerlijk, ik worstel nog steeds met een verliefdheid die niet helemaal over is terwijl ik niet weet waarom de deur voor mn neus werdt dichtgesmeten nadat íe ja op de vraag vriendje-vriendje had gezegd, ik accepteer dat het nooit niks meer wordt, maar waarom krijg je iemand zo moeilijk uit je kop al date, neuk& stap je je suf...
Neemt niet weg dat het ingeslagen pad van jezelf de deur uit en de wereld inschoppen nog steeds de juiste is, alleen krijg ik dat soms niet gespoord met de gedachten&gevoelens in mn hoofd

Ohh dat herken ik wel ja Wat bij mij vooral speelt is dat in de periode voorafgaand aan onze breuk het al heel duidelijk was dat we niet meer gek op elkaar waren en meer als broer en zus in hetzelfde huis woonden. Dat het er uitkwam was zwaar en tegelijkertijd een grote opluchting. Hoor je een half jaar later ineens dat ze een nieuwe vriend heeft, en dan zit je er mee....mijn gevoelens kloppen niet helemaal Maar ik blijf erbij dat het vooral aan mezelf ligt....ik moet mijn stabiliteit nog even vinden en zo....

Het onthechten van m'n ex-hubby heeft meer dan 2 jaar geduurd op betere en minder betere manieren, maar dat proces is zo geleidelijk gegaan dat we er beide vrede mee hebben, maar een echt heftige verliefdheid op iemand die je al 2,5 jaar kent en dat full blown laat gaan en het blijkt voor niks te zijn, die dreun was ik ff niet op berekend, gelukkig maakte een ochtend gruwelijk hard trainen, middagje blowen en 's avonds bioscoop&gezelligheid met vrienden alles goed en is mn humeur nu weer 180gr. gedraaid en 120% top

_{het kan zo snel gaan...}

Pff vrijdag mijn ex tegengekomen tijdens het uitgaan.. Even vluchtig gepraat, hadden elkaar al sinds begin 2014 niet meer gesproken of irl gezien..

Krijg ik ;s nachts een app'je van haar : Hey, ik had je nog wel wat langer willen spreken. Hoe is het nu met je, hoe is het op je werk?

Ik vond het best wel tof dat het haar kennelijk toch nog wel interesseerde hoe het met mij ging, en heb haar kort teruggestuurd hoe het ging, en gevraagd hoe het met haar sport/studie is..... Maar daar heb ik dan tot op heden weer geen antwoord op gehad, terwijl ze echt al meerdere keren online is geweest.

Echt fucking hell, dan denk je dat je bepaalde dingen hebt verwerkt, maa dit soort dingen bezorgen me toch altijd nog te veel frustratie/twijfels..

Ik zal me hier ook eens melden... Ben sander, 24 en gister min of meer gedumpt. We hadden 2.5 jaar wat samen, hebben samen een koophuis. Het was al langer niet geweldig, van haar kant was het vooral vriendschap en geen liefde meer naar mij toe. En nu heeft ze de knoop doorgehakt.

Ben er echt kapot van, weet niet wat ik met mezelf aan moet... Ze woont hier ook nog omdat ze eerst wat voor zichzelf moet regelen. Dat maakt t extra moeilijk. En ik moet nog maar zien dat ik alles rond krijg met de bank om hier te blijven wonen...

Ik twijfel nu enorm, zal ik op facebook zetten dat we uit elkaar zijn? Scheelt een hoop moeilijke gesprekken, omdat iedereen gewoon op de hoogte is. Aan de andere kant voel ik me ook te oud om zulke dingen op fb te zetten...

quote:

Op maandag 22 juni 2015 19:03 schreef Makrolon het volgende:
Ik zal me hier ook eens melden... Ben sander, 24 en gister min of meer gedumpt. We hadden 2.5 jaar wat samen, hebben samen een koophuis. Het was al langer niet geweldig, van haar kant was het vooral vriendschap en geen liefde meer naar mij toe. En nu heeft ze de knoop doorgehakt.

Ben er echt kapot van, weet niet wat ik met mezelf aan moet... Ze woont hier ook nog omdat ze eerst wat voor zichzelf moet regelen. Dat maakt t extra moeilijk. En ik moet nog maar zien dat ik alles rond krijg met de bank om hier te blijven wonen...

Ik twijfel nu enorm, zal ik op facebook zetten dat we uit elkaar zijn? Scheelt een hoop moeilijke gesprekken, omdat iedereen gewoon op de hoogte is. Aan de andere kant voel ik me ook te oud om zulke dingen op fb te zetten...

Sterkte dude. Ik begrijp hoe moeilijk dit voor je moet zijn.

Zelf heb ik mijn relatiebreuk via facebook/whatsapp alleen gedeeld met de mensen die echt dicht bij me staan, en dan voornamelijk diegenen die ik IRL niet kon bereiken. Ik heb verder niks openlijk gedeeld. Een deel van mijn 'vrienden'lijst gaat het namelijk helemaal niks aan. Advies: hoe begrijpelijk het ook is dat je graag je hart wilt luchten; wees discreet

[ Bericht 2% gewijzigd door Flylib op 23-06-2015 21:59:23 ]

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 16:52 schreef Flylib het volgende:

[..]

Sterkte dude. Ik begrijp hoe moeilijk dit voor je moet zijn.

Zelf heb ik mijn relatiebreuk via facebook/whatsapp alleen gedeeld met de mensen die echt dicht bij me staan, en dan voornamelijk diegenen die ik IRL niet kon bereiken. Ik heb verder niks openlijk gedeeld. Een deel van mijn 'vrienden'lijst gaat het namelijk helemaal niks aan. Advies: hoe begrijpelijk het ook is dat je graag je hart wilt luchten; wees discreet

Dankjewel.

Ik en mn ex hebben gister goed gepraat. Heb er nu iets meer vrede mee. Moet wel oppassen dat ik geen contact ga houden als ze eenmaal weg is. Uit eindelijk wil ik t wel weer maar zal eerst echt afstand moeten nemen...

Zij had ook de behoefte om t misschien openbaar te delen. Dus misschien doen we het nog wel samen.

De verdrietigheid valt opzich wel redelijk mee de laatste dagen. Ik merk alleen aan mezelf dat ik extreem onrustig ben, zenuwachtig gevoel... Weet niet wat ik hier aan kan doen. Iemand tips?

Ja zo hebben wij het ook gedaan. Eerst afstand genomen, na een tijdje weer contact gezocht met elkaar en dat verloopt wel prima. Maar ik verwacht dat het van korte duur zal zijn door:

- Ze heeft een nieuwe vriend
- We hebben ons gezamenlijke huis per augustus opgezegd (zij heeft een nieuwe woning gevonden), volgende week kom ik mijn spullen ophalen en breng het naar een opslagruimte totdat ik een woning heb gevonden

Ja die onrust in je hoofd herken ik wel. Ik heb daar nog steeds last van, maar bij mij heeft de onrust over wat is afgelopen plaats gemaakt voor onrust over de toekomst en wat ik vooral wel/niet moet doen als ik weer in een nieuwe relatie terecht kom. Daarnaast loopt het niet lekker op mijn werk en heb ik wat problemen met een paar vrienden, en dat maakt het allemaal niet gemakkelijker.

Maar geloof me maar (en dat zul je vast wel vaker horen de komende tijd ); die onrust verdwijnt langzaam maar zeker. Je moet door een hele zure appel heenbijten....zeker in jouw situatie waarin het nog maar net is gebeurd.

Hou je vooral bezig met zaken die je gelukkig maken. Of verzin desnoods nieuwe dingen om jezelf mee op te vrolijken. In ieder geval niet somber in een hoekje zitten, dat maakt de onrust alleen maar erger....

Het komt wel goed man

quote:

Op woensdag 24 juni 2015 19:10 schreef Flylib het volgende:
Ja zo hebben wij het ook gedaan. Eerst afstand genomen, na een tijdje weer contact gezocht met elkaar en dat verloopt wel prima. Maar ik verwacht dat het van korte duur zal zijn door:

- Ze heeft een nieuwe vriend
- We hebben ons gezamenlijke huis per augustus opgezegd (zij heeft een nieuwe woning gevonden), volgende week kom ik mijn spullen ophalen en breng het naar een opslagruimte totdat ik een woning heb gevonden

Ja die onrust in je hoofd herken ik wel. Ik heb daar nog steeds last van, maar bij mij heeft de onrust over wat is afgelopen plaats gemaakt voor onrust over de toekomst en wat ik vooral wel/niet moet doen als ik weer in een nieuwe relatie terecht kom. Daarnaast loopt het niet lekker op mijn werk en heb ik wat problemen met een paar vrienden, en dat maakt het allemaal niet gemakkelijker.

Maar geloof me maar (en dat zul je vast wel vaker horen de komende tijd ); die onrust verdwijnt langzaam maar zeker. Je moet door een hele zure appel heenbijten....zeker in jouw situatie waarin het nog maar net is gebeurd.

Hou je vooral bezig met zaken die je gelukkig maken. Of verzin desnoods nieuwe dingen om jezelf mee op te vrolijken. In ieder geval niet somber in een hoekje zitten, dat maakt de onrust alleen maar erger....

Het komt wel goed man

Thanks voor je reactie.

Ja, het moeilijkste vind ik nu dat ze hier nog woont. Pas als ze weg is kan ik beginnen met er overheen komen en aan t idee wennen... Denk dat daar die onrust in mn kop ook deels vandaan komt.

Ik denk dat de behoefte naar contact als je er overheen bent ook een stuk minder groot is als dat ik nu denk, of zie ik dat verkeerd?
Hoelang heeft t bij jou geduurd voor je weer contact kon hebben zonder bij gevoelens?

Jij ook sterkte met de hele situatie. Uiteindelijk komt alles goed

quote:

Op vrijdag 26 juni 2015 09:59 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Thanks voor je reactie.

Ja, het moeilijkste vind ik nu dat ze hier nog woont. Pas als ze weg is kan ik beginnen met er overheen komen en aan t idee wennen... Denk dat daar die onrust in mn kop ook deels vandaan komt.

Ik denk dat de behoefte naar contact als je er overheen bent ook een stuk minder groot is als dat ik nu denk, of zie ik dat verkeerd?
Hoelang heeft t bij jou geduurd voor je weer contact kon hebben zonder bij gevoelens?

Jij ook sterkte met de hele situatie. Uiteindelijk komt alles goed

Thanks man

We hebben iets van anderhalve maand geen contact gehad nadat ik ons huis had verlaten. Het weerzien viel reuze mee, denk dat het ook komt omdat we al veel langer wisten dat het tussen ons niet meer werkte. Zoals ik het bij jou lees komt het allemaal best abrupt, dus ik kan me voorstellen dat die fase bij jou waarschijnlijk wat langer gaat duren. Je komt er inderdaad pas echt overheen als jullie ook echt van elkaar zijn gescheiden. En nogmaals: zure appel, eventjes....over een tijdje lees je je posts terug en dan haal je opgelucht adem over hetgeen je achter de rug hebt

quote:

Op vrijdag 26 juni 2015 19:56 schreef Flylib het volgende:

[..]

Thanks man

We hebben iets van anderhalve maand geen contact gehad nadat ik ons huis had verlaten. Het weerzien viel reuze mee, denk dat het ook komt omdat we al veel langer wisten dat het tussen ons niet meer werkte. Zoals ik het bij jou lees komt het allemaal best abrupt, dus ik kan me voorstellen dat die fase bij jou waarschijnlijk wat langer gaat duren. Je komt er inderdaad pas echt overheen als jullie ook echt van elkaar zijn gescheiden. En nogmaals: zure appel, eventjes....over een tijdje lees je je posts terug en dan haal je opgelucht adem over hetgeen je achter de rug hebt

Dat is nog niet zo lang, ben benieuwd hoelang t bij mij gaat duren.. T gaat de laatste dag weer wat beter, maar de klap komt nog wel als ze definitief uit huis is. Ik hoop dat t snel geregeld is, maar woonruimte zoeken is lastig..

Hele rare week achter de rug.. Vorig weekend waren we aan het werk en mijn ex wilde toen met mij praten. Dit hebben we gedaan. Twee uur lang. Hij was vooral aan het woord en heeft voor één en ander zijn excuses aangeboden. Ook hebben we het gehad over zijn nieuwe relatie, wat niet echt een succes is. Werkelijk alleen maar gezeik

Hierop hebben we contact gehouden en dit ging op zich wel prima. We hebben ook nog een paar keer afgesproken en gister was de laatste keer. We zijn even naar het strandje gegaan en hebben daarna wat gedronken. Ging allemaal prima. Het blijft natuurlijk wat apart, maar de gevoelens zijn er niet meer. Althans, niet van mijn kant. Ik bekijk het nu ook allemaal heel anders en zie hem ook niet meer zoals toen. Na een relatie normaal met elkaar omgaan, kan dus wel degelijk.

Alleen zijn nieuwe vriendin irriteert me mateloos Ik heb een hoop voor onze relatie over gehad.. Heb oprecht om hem gegeven en van hem gehouden, maar ik hoefde maar één ding verkeerd te doen of te zeggen en ik kon zo hele dagen genegeerd worden. Zij kan van alles flikken en het vier keer uitmaken en hij komt telkens met hangende poortjes terug. Dit zie ik wel vaker gebeuren en ik snap het niet zo goed. Heeft het dan echt meer zin om maar gewoon een kutwijf te zijn die doet waar ze zelf zin in heeft en maar over mensen heen walst, dan er voor een persoon te zijn en die oprecht lief te hebben? Ik word er niet zozeer boos of verdrietig etc om, maar ik snap het niet zo goed.

Nouja. Die andere jongen waar ik het in mijn laatste update over had, is er nog steeds. We zijn nu bijna twee maanden verder en ik merk dat ik het steeds meer durf toe te laten. Of ik een relatie alweer zie zitten, weet ik niet, maar zoals het nu gaat is het ook prima. Hij is zo lief en leuk Zo fijn om te horen dat iemand het zo fijn heeft bij je, dat ie het liefst nog een paar dagen zou willen blijven.. Werk

Vandaag een punt achter onze relatie gezet. Zijn ruim 10 jaar samen geweest. Veel pijn en verdriet maar het is beter zo (denk ik).

quote:

Op woensdag 1 juli 2015 20:00 schreef Helsinki het volgende:
Vandaag een punt achter onze relatie gezet. Zijn ruim 10 jaar samen geweest. Veel pijn en verdriet maar het is beter zo (denk ik).

Heel veel sterkte.

Mijn ex gaan we wss van t weekeind overhuizen... Echte klap zal dan wel komen denk ik..

quote:

Op woensdag 1 juli 2015 20:29 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Heel veel sterkte.

Dankje. Jij ook komend weekend .
Herkenbaar. Dan is het natuurlijk helemaal definitief. Ik woon nog bij hem maar ga z.s.m. (als het wat heeft kunnen bezinken) weg. Dat zal dan ook heel moeilijk worden vrees ik.

_{Kan niet slapen. Piekeren, piekeren.}

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 01:48 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Dankje. Jij ook komend weekend .
Herkenbaar. Dan is het natuurlijk helemaal definitief. Ik woon nog bij hem maar ga z.s.m. (als het wat heeft kunnen bezinken) weg. Dat zal dan ook heel moeilijk worden vrees ik.

_{Kan niet slapen. Piekeren, piekeren.}

Ah.. Sterkte!

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 01:48 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Dankje. Jij ook komend weekend .
Herkenbaar. Dan is het natuurlijk helemaal definitief. Ik woon nog bij hem maar ga z.s.m. (als het wat heeft kunnen bezinken) weg. Dat zal dan ook heel moeilijk worden vrees ik.

_{Kan niet slapen. Piekeren, piekeren.}

Ja, eigenlijk stel ik de echte klap nog gewoon uit nu ze hier nog woont, we doen ook gewoon normaal tegen elkaar en t voelt nog zo vertrouwd...

Maargoed, ze krijgt woensdag pas de sleutel. :/ ik ben een beetje opgelucht dat ze nog niet weg gaat, maar aan de andere kant was t beter geweest als t snel achter de rug was geweest...

Morgen gaan we samen naar de ikea, wat spullen kopen die we niet dubbel hebben. Ook niet verstandig denk ik, maarja. Ik geniet er nog maar even van dat ze hier nog is.


Haal eens melatonine, is een hormoon wat je helpt in slaap te komen. Het scheelt zoveel hoe je je emotioneel voelt als je gewoon lekker hebt geslapen...

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 02:29 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Ah.. Sterkte!

Bedankt .

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 12:11 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Ja, eigenlijk stel ik de echte klap nog gewoon uit nu ze hier nog woont, we doen ook gewoon normaal tegen elkaar en t voelt nog zo vertrouwd...

Maargoed, ze krijgt woensdag pas de sleutel. :/ ik ben een beetje opgelucht dat ze nog niet weg gaat, maar aan de andere kant was t beter geweest als t snel achter de rug was geweest...

Morgen gaan we samen naar de ikea, wat spullen kopen die we niet dubbel hebben. Ook niet verstandig denk ik, maarja. Ik geniet er nog maar even van dat ze hier nog is.

Haal eens melatonine, is een hormoon wat je helpt in slaap te komen. Het scheelt zoveel hoe je je emotioneel voelt als je gewoon lekker hebt geslapen...

Hoe lang is het nu uit tussen jullie? Je kunt waarschijnlijk pas echt binnen met verwerken als ze daadwerkelijk weg is. Het is ''grappig'' want ik zeg altijd dat je moet doen wat goed voelt maar bij een relatiebreuk is dat niet altijd het beste . Succes morgen!

Heb vannacht trouwens voor het eerst goed doorgeslapen. Naar gedroomd maar toch uitgerust gevoel toen ik wakker werd. Allemaal dankzij een halve temazepam . Ik ben er normaal geen voorstander van maar kan het nu wel heel goed gebruiken.

Wat me opvalt is dat het gedurende de dag best redelijk gaat. In de ochtend, als ik net wakker ben, of 's nachts ben ik vooral heel somber. Verder natuurlijk een roller coaster aan emoties. Hoort erbij, heb ik me laten vertellen.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 17:02 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Bedankt .

[..]

Hoe lang is het nu uit tussen jullie? Je kunt waarschijnlijk pas echt binnen met verwerken als ze daadwerkelijk weg is. Het is ''grappig'' want ik zeg altijd dat je moet doen wat goed voelt maar bij een relatiebreuk is dat niet altijd het beste . Succes morgen!

Heb vannacht trouwens voor het eerst goed doorgeslapen. Naar gedroomd maar toch uitgerust gevoel toen ik wakker werd. Allemaal dankzij een halve temazepam . Ik ben er normaal geen voorstander van maar kan het nu wel heel goed gebruiken.

Wat me opvalt is dat het gedurende de dag best redelijk gaat. In de ochtend, als ik net wakker ben, of 's nachts ben ik vooral heel somber. Verder natuurlijk een roller coaster aan emoties. Hoort erbij, heb ik me laten vertellen.

Laatste is herkenbaar, had ik ook. Op een gegeven moment ga je naar bed en denk je er nog nauwelijks aan en word je wakker en doe je je ding tot je plots beseft dat je die dag nog helemaal niet aan je ex hebt gedacht. Zo ging het bij mij iig. Heel apart, maar ergens ook wel grappig. En inderdaad, die rollercoaster hoort erbij. Komt allemaal goed!

ot; vind het trouwens wel lollig om mijn posts in dit topic terug te lezen.. Dacht er echt nooit overheen te komen en toch is het zo. Soms mis ik het nog, maar dan meer de herinneringen en niet zozeer hem als persoon. Geloofde het nooit, maar ben echt gelukkig zonder als met hem.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 17:24 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Laatste is herkenbaar, had ik ook. Op een gegeven moment ga je naar bed en denk je er nog nauwelijks aan en word je wakker en doe je je ding tot je plots beseft dat je die dag nog helemaal niet aan je ex hebt gedacht. Zo ging het bij mij iig. Heel apart, maar ergens ook wel grappig. En inderdaad, die rollercoaster hoort erbij. Komt allemaal goed!

ot; vind het trouwens wel lollig om mijn posts in dit topic terug te lezen.. Dacht er echt nooit overheen te komen en toch is het zo. Soms mis ik het nog, maar dan meer de herinneringen en niet zozeer hem als persoon. Geloofde het nooit, maar ben echt gelukkig zonder als met hem.

Dat is echt heel fijn om te lezen. Geeft hoop en vertrouwen dat het allemaal best wel goed komt. Voor nu laat ik het maar gaan. Heb constant oogmake-up remover bij en wat zooi om de boel bij te werken zodat ik niet als een soort van panda hoef rond te lopen .

Hoe lang heeft dat bij jou geduurd? Ik kom echt zo in deze reeks vallen dus sorry als ik allemaal dingen vraag die natuurlijk allang gepost zijn!

Begonnen met het pakken van mijn spullen. Pijnlijk.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 20:23 schreef Helsinki het volgende:
Begonnen met het pakken van mijn spullen. Pijnlijk.

Veel sterkte!
Hoe is hij er zelf onder?

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 21:23 schreef MissButterflyy het volgende:

[..]

Veel sterkte!
Hoe is hij er zelf onder?

Vindt het rot, houdt zich wel groot. Hij troost me wel, maar het helpt niet zo. Het is ook zo vreemd om bij elkaar in huis te zijn na alles.

Ik heb gisteren mijn spullen uit mijn oude huis opgehaald en gedumpt in een opslagbox tot ik nieuwe woonruimte heb gevonden.

Mijn ex had namelijk een nieuwe woning gevonden, maar de meeste van mijn spullen lagen er nog (stond er tot vorige week ook nog ingeschreven). Inmiddels ben ik daar uitgeschreven en zijn alle sporen van mij daar weg. Alleen de administratieve afhandeling van de overdracht van ons huis aan de verhuurmakelaar/nieuwe huurder rest nog...

Het was al meer dan een half jaar uit, maar het tijdperk 'ons' is dankzij dit nu toch echt voorbij. Ergens wel een opluchting....nu nog mijn eigen stabiliteit terugvinden en dan zal het vast wel verder goedkomen

...en ook niet geheel onbelangrijk: ik kan eindelijk echt afstand van mijn ex nemen. Ook al kunnen we het verder prima vinden, de drang om afstand te nemen is erg groot sinds zij een nieuwe vriend heeft.

[ Bericht 11% gewijzigd door Flylib op 04-07-2015 17:17:01 ]

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 17:02 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Bedankt .

[..]

Hoe lang is het nu uit tussen jullie? Je kunt waarschijnlijk pas echt binnen met verwerken als ze daadwerkelijk weg is. Het is ''grappig'' want ik zeg altijd dat je moet doen wat goed voelt maar bij een relatiebreuk is dat niet altijd het beste . Succes morgen!

Heb vannacht trouwens voor het eerst goed doorgeslapen. Naar gedroomd maar toch uitgerust gevoel toen ik wakker werd. Allemaal dankzij een halve temazepam . Ik ben er normaal geen voorstander van maar kan het nu wel heel goed gebruiken.

Wat me opvalt is dat het gedurende de dag best redelijk gaat. In de ochtend, als ik net wakker ben, of 's nachts ben ik vooral heel somber. Verder natuurlijk een roller coaster aan emoties. Hoort erbij, heb ik me laten vertellen.

Morgen 2 weken. En ja, ik weet donders goed dat dit niet t beste is... Maarja, ik denk maar zo, we zitten toch nog effe in een huis. Dan kunnen we er maar beter t beste van maken. Beginnen met verwerken lukt toch nog niet. We zitten ook nog elke avond tot laat buiten te praten. Als ze zometeen t huis uit is wil ik ook echt even zo min mogelijk contact.

Vandaag bij de ikea kwam alles wel eng dichtbok, spullen halen, wie houd dit, wie houd dat. Enz enz

Ah, das fijn! Sinds ik weer goed slaap voel ik me al een stuk beter. Ik herken het wel, sochtends als ik wakker word is t 1e waar ik aan denk dat het over is, en ben ik enorm onrustig.. Laatst had ik een rustige dag op werk, veel ruimte om na te denken. Daar word t allemaal ook niet echt beter van.

Ik hoop voor je dat een van jullie ook zo snel mogelijk uit huis kan, het is allemaal zo ingewikkeld en verwarrend als je nog samen in een huis woont..

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 17:32 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Dat is echt heel fijn om te lezen. Geeft hoop en vertrouwen dat het allemaal best wel goed komt. Voor nu laat ik het maar gaan. Heb constant oogmake-up remover bij en wat zooi om de boel bij te werken zodat ik niet als een soort van panda hoef rond te lopen .

Hoe lang heeft dat bij jou geduurd? Ik kom echt zo in deze reeks vallen dus sorry als ik allemaal dingen vraag die natuurlijk allang gepost zijn!

Goed om te horen! Hahah, ik snap het. Hoe voel je, je nu?

Mijn ex en ik hebben elkaar een hele tijd niet echt kunnen loslaten terwijl het al wel uit was. Dit trok ik heel slecht en ik wist dat het niks meer zou worden, dus ik zat wel een beetje met liefdesverdriet.. Het heeft denk ik een maandje of twee geduurd voordat er iets in mij knapte en ik er een punt achter heb gezet.. Maar ik was er toen wel meteen helemaal overheen.. Heb het eigenlijk kunnen loslaten en afsluiten terwijl we nog samen waren.. Maar dat wat jij beschreef, het slapen en wakker worden, had ik in die twee maanden ook last van..

quote:

Op zaterdag 4 juli 2015 19:29 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Morgen 2 weken. En ja, ik weet donders goed dat dit niet t beste is... Maarja, ik denk maar zo, we zitten toch nog effe in een huis. Dan kunnen we er maar beter t beste van maken. Beginnen met verwerken lukt toch nog niet. We zitten ook nog elke avond tot laat buiten te praten. Als ze zometeen t huis uit is wil ik ook echt even zo min mogelijk contact.

Vandaag bij de ikea kwam alles wel eng dichtbok, spullen halen, wie houd dit, wie houd dat. Enz enz

Ah, das fijn! Sinds ik weer goed slaap voel ik me al een stuk beter. Ik herken het wel, sochtends als ik wakker word is t 1e waar ik aan denk dat het over is, en ben ik enorm onrustig.. Laatst had ik een rustige dag op werk, veel ruimte om na te denken. Daar word t allemaal ook niet echt beter van.

Ik hoop voor je dat een van jullie ook zo snel mogelijk uit huis kan, het is allemaal zo ingewikkeld en verwarrend als je nog samen in een huis woont..

Denk wel dat dat het beste is dan, anders is het helemaal vervelend als je nog in één huis woont en je doet naar tegen elkaar. Het is allemaal vervelend genoeg zo. Gaat ze vandaag ook echt weg nu ze de sleutel heeft gekregen / krijgt?

Sinds een dag of twee slik ik geen slaappillen meer. Merk dat het lukt om in slaap te vallen maar de nare dromen blijven. Ook dat gaat wel weer een keer over. Helaas niet echt al te veel gepland dus weinig afleiding. Ik woon nu weer tijdelijk bij mijn moeder (sinds gister) en merk dat het nu pas heel echt voelt. En weer die weerstand... zucht.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2015 22:29 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Goed om te horen! Hahah, ik snap het. Hoe voel je, je nu?

Mijn ex en ik hebben elkaar een hele tijd niet echt kunnen loslaten terwijl het al wel uit was. Dit trok ik heel slecht en ik wist dat het niks meer zou worden, dus ik zat wel een beetje met liefdesverdriet.. Het heeft denk ik een maandje of twee geduurd voordat er iets in mij knapte en ik er een punt achter heb gezet.. Maar ik was er toen wel meteen helemaal overheen.. Heb het eigenlijk kunnen loslaten en afsluiten terwijl we nog samen waren.. Maar dat wat jij beschreef, het slapen en wakker worden, had ik in die twee maanden ook last van..

Echt heel verdrietig. Mis hem nu al. Ben sinds gister weg daar en heb eigenlijk de hele dag tijdens het inpakken en verhuizen gehoopt dat hij zou zeggen dat we dit helemaal niet hoeven te doen . We hebben gelukkig wel fijn kunnen praten en ik heb de conclusie getrokken dat er bij beiden hoop is dat het nog goed kan komen in de toekomst. Voor nu op eigen benen leren staan.

Heb jij het beëindigd toen (omdat je schrijft dat je het tijdens de relatie al hebt kunnen loslaten en afsluiten)? Dat besef dat het niks meer gaat worden raakt je natuurlijk, begrijp ik wel. Fijn dat je er nu op deze manier op terug kan kijken en dat je je uiteindelijk weer beter bent gaan voelen. Op het moment zelf kan het echt voelen alsof het allemaal nooit meer goed komt .

Vandaag gaan we naar de Ikea want ik moet nog een kledingkast hebben en hij heeft ook een aantal spullen nodig. Onze hond blijft nog een extra nachtje bij hem (die gaat met mij mee verhuizen) wat ook wel fijn is want dan kan ik hier nog wat dingen uit dozen halen en een plekje geven.

quote:

Op zaterdag 4 juli 2015 11:07 schreef Flylib het volgende:
Ik heb gisteren mijn spullen uit mijn oude huis opgehaald en gedumpt in een opslagbox tot ik nieuwe woonruimte heb gevonden.

Mijn ex had namelijk een nieuwe woning gevonden, maar de meeste van mijn spullen lagen er nog (stond er tot vorige week ook nog ingeschreven). Inmiddels ben ik daar uitgeschreven en zijn alle sporen van mij daar weg. Alleen de administratieve afhandeling van de overdracht van ons huis aan de verhuurmakelaar/nieuwe huurder rest nog...

Het was al meer dan een half jaar uit, maar het tijdperk 'ons' is dankzij dit nu toch echt voorbij. Ergens wel een opluchting....nu nog mijn eigen stabiliteit terugvinden en dan zal het vast wel verder goedkomen

...en ook niet geheel onbelangrijk: ik kan eindelijk echt afstand van mijn ex nemen. Ook al kunnen we het verder prima vinden, de drang om afstand te nemen is erg groot sinds zij een nieuwe vriend heeft.

Waar woon je nu? Begrijpelijk dat die drang om afstand nemen er is. Zou ik ook hebben denk ik. Nu weer een nieuw evenwicht vinden en verder met jouw leven .

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 10:16 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Denk wel dat dat het beste is dan, anders is het helemaal vervelend als je nog in één huis woont en je doet naar tegen elkaar. Het is allemaal vervelend genoeg zo. Gaat ze vandaag ook echt weg nu ze de sleutel heeft gekregen / krijgt?

Sinds een dag of twee slik ik geen slaappillen meer. Merk dat het lukt om in slaap te vallen maar de nare dromen blijven. Ook dat gaat wel weer een keer over. Helaas niet echt al te veel gepland dus weinig afleiding. Ik woon nu weer tijdelijk bij mijn moeder (sinds gister) en merk dat het nu pas heel echt voelt. En weer die weerstand... zucht.

[..]

Echt heel verdrietig. Mis hem nu al. Ben sinds gister weg daar en heb eigenlijk de hele dag tijdens het inpakken en verhuizen gehoopt dat hij zou zeggen dat we dit helemaal niet hoeven te doen . We hebben gelukkig wel fijn kunnen praten en ik heb de conclusie getrokken dat er bij beiden hoop is dat het nog goed kan komen in de toekomst. Voor nu op eigen benen leren staan.

Heb jij het beëindigd toen (omdat je schrijft dat je het tijdens de relatie al hebt kunnen loslaten en afsluiten)? Dat besef dat het niks meer gaat worden raakt je natuurlijk, begrijp ik wel. Fijn dat je er nu op deze manier op terug kan kijken en dat je je uiteindelijk weer beter bent gaan voelen. Op het moment zelf kan het echt voelen alsof het allemaal nooit meer goed komt .

Vandaag gaan we naar de Ikea want ik moet nog een kledingkast hebben en hij heeft ook een aantal spullen nodig. Onze hond blijft nog een extra nachtje bij hem (die gaat met mij mee verhuizen) wat ook wel fijn is want dan kan ik hier nog wat dingen uit dozen halen en een plekje geven.

Ja, dat is zeker waar. Ik zat vandaag eens na te denken, we hebben het sinds het uit is beter/leuker dan toen het nog aan was... Ze zegt dat er nu een druk vanaf is gevallen voor haar... Ik heb niet de hoop dat t nog goedkomt hoor, maar vind de momenten die we nog samen hebben voor ze weg gaat toch wel erg fijn...
Nee, ze is erg druk met werk... Ik ga haar vrijdag en zaterdag helpen met overhuizen, nog even een keer naar de ikea voor dr, en ik ga nog een tv kastje voor de maken... zacht ei dat ik ook ben

Maar ik hoop dat ze van t weekeind in de eigen huisje slapen en ze hier helemaal weg is.

Super dat je iig die pillen niet meer nodig hebt! Probeer toch wat dingen te doen, desnoods savonds een stuk hardlopen of wandelen, dan heb je afleiding, en ben je moeer waardoor je weer makkelijker slaapt.

Gek eigenlijk, dat praten met wildvreemden die het zelfde doormaken best wel goed kan doen.

Nu bezig met overhuizen van mn ex... Het word wel heel erg echt nu

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 10:24 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Waar woon je nu? Begrijpelijk dat die drang om afstand nemen er is. Zou ik ook hebben denk ik. Nu weer een nieuw evenwicht vinden en verder met jouw leven .

Ik zit sinds ik ons gezamenlijke huis heb verlaten bij mijn ouders. Ik stond in de startblokken voor een nieuwe woning de afgelopen weken, maar heb begin vorige week helaas te horen gekregen dat mijn huidige baan per eind komende week ophoudt. Heel erg frustrerend, want ik kom (weer) in de WW en moet iets langer bij mijn ouders blijven dan de bedoeling was. Niets ten nadele van mijn ouders, ik ben gek op ze en aan mijn privacy/vrijheidsgehalte is weinig veranderd...maar met mijn 34 jaar bij mijn ouders wonen kwam me onderhand mn strot uit, gewoon een principekwestie...dat hoort niet...ook al waren de omstandigheden (relatiebreuk, financiele shit en zo) verzachtend. Ik ben er klaar voor om weer weg te gaan en dan gebeurt er zoiets

Ik durf het risico niet te nemen om nu te verhuizen...wie weet hoelang het gaat duren voor ik een nieuwe baan vind...en verhuizen met ww zal automatisch betekenen dat ik op den duur aan mijn zuurverdiende spaarcenten moet zitten als het niet lukt om ander werk te vinden. Dus het verhuis/vakantiebudget blijft voorlopig even op de spaarrekening en ik moet nog maar eventjes door de zure appel heenbijten

Ondanks deze frustratie ben ik nog steeds blij dat het hoofdstuk ex nu echt is afgesloten. Ik ben er eigenlijk ook weer klaar voor om weer mensen te ontmoeten en zo, maar daar wacht ik ook maar even mee tot ik een nieuw huisje heb

@Makrolon, hoe is het gegaan?

quote:

Op zondag 12 juli 2015 13:33 schreef Flylib het volgende:

[..]

Ik zit sinds ik ons gezamenlijke huis heb verlaten bij mijn ouders. Ik stond in de startblokken voor een nieuwe woning de afgelopen weken, maar heb begin vorige week helaas te horen gekregen dat mijn huidige baan per eind komende week ophoudt. Heel erg frustrerend, want ik kom (weer) in de WW en moet iets langer bij mijn ouders blijven dan de bedoeling was. Niets ten nadele van mijn ouders, ik ben gek op ze en aan mijn privacy/vrijheidsgehalte is weinig veranderd...maar met mijn 34 jaar bij mijn ouders wonen kwam me onderhand mn strot uit, gewoon een principekwestie...dat hoort niet...ook al waren de omstandigheden (relatiebreuk, financiele shit en zo) verzachtend. Ik ben er klaar voor om weer weg te gaan en dan gebeurt er zoiets

Ik durf het risico niet te nemen om nu te verhuizen...wie weet hoelang het gaat duren voor ik een nieuwe baan vind...en verhuizen met ww zal automatisch betekenen dat ik op den duur aan mijn zuurverdiende spaarcenten moet zitten als het niet lukt om ander werk te vinden. Dus het verhuis/vakantiebudget blijft voorlopig even op de spaarrekening en ik moet nog maar eventjes door de zure appel heenbijten

Ondanks deze frustratie ben ik nog steeds blij dat het hoofdstuk ex nu echt is afgesloten. Ik ben er eigenlijk ook weer klaar voor om weer mensen te ontmoeten en zo, maar daar wacht ik ook maar even mee tot ik een nieuw huisje heb

@Makrolon, hoe is het gegaan?

Pff, wat een kuttiming zeg! Maar misschien beter dat t nu is gebeurt dan dat je net in je nieuwe woning zat en je dan je baan verliest...

Het is best aardig gegaan, vrijdag ochtend heb ik geholpen, dat was behoorlijk kut. Vrijdag middag gewerkt dus had ik even afleiding, zaterdag heeft ze samen met dr moeder de rest overgehuist, savonds heb ik ook weer gewerkt dus er niet zoveel aan hoeven denken.

Toen ik thuis kwam en t aardig lege huis zag (alle plantjes en prutjes enzo waren van haar) kwam het toch wel even goed binnen... Savonds is ze nog even langs geweest, hebben we nog een beetje gepraat en afscheid genomen, dat was natuurlijk emotioneel maar ben wel blij dat ik het kan gaan afsluiten nu. Denk dat we mekaar nu niet zo heel veel meer gaan zien.

quote:

Op zondag 12 juli 2015 21:50 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Pff, wat een kuttiming zeg! Maar misschien beter dat t nu is gebeurt dan dat je net in je nieuwe woning zat en je dan je baan verliest...

Het is best aardig gegaan, vrijdag ochtend heb ik geholpen, dat was behoorlijk kut. Vrijdag middag gewerkt dus had ik even afleiding, zaterdag heeft ze samen met dr moeder de rest overgehuist, savonds heb ik ook weer gewerkt dus er niet zoveel aan hoeven denken.

Toen ik thuis kwam en t aardig lege huis zag (alle plantjes en prutjes enzo waren van haar) kwam het toch wel even goed binnen... Savonds is ze nog even langs geweest, hebben we nog een beetje gepraat en afscheid genomen, dat was natuurlijk emotioneel maar ben wel blij dat ik het kan gaan afsluiten nu. Denk dat we mekaar nu niet zo heel veel meer gaan zien.

Heb je helemaal gelijk in. Moet er maar het beste van maken. Komt goed

Ik denk dat je afsluit/loslaat periode nu pas echt gaat beginnen. Het zal niet gemakkelijk worden, maar uiteindelijk kom je er wel!

quote:

Op maandag 13 juli 2015 20:04 schreef Flylib het volgende:

[..]

Heb je helemaal gelijk in. Moet er maar het beste van maken. Komt goed

Ik denk dat je afsluit/loslaat periode nu pas echt gaat beginnen. Het zal niet gemakkelijk worden, maar uiteindelijk kom je er wel!

Uiteindelijk komt alles goed. Succes iig met het vinden van een nieuwe baan.

Ja, dat denk ik ook. Al valt het me de laatste dagen enorm mee.. T zijn wel vrij drukke dagen geweest, misschien komt het wel gewoon later pas echt binnen.

Ik had een relatie van vijf jaar waar in oktober vorig jaar plots een einde aan kwam. Tja, niet zo plots, we hadden het wat minder, maar we hadden al ergere dingen meegemaakt.
In ons eerste jaar samen kreeg hij een ongeluk, waarbij hij drie maand in coma was en twee jaar heeft moeten revalideren om terug te lopen. Buitenshuis gebruikt hij nog steeds een stel krukken. Hij kan ook geen uren rechtstaan dus voor festivals en optredens nam hij zelfs een rolstoel mee.
Daarover was er afgelopen zomer een discussie. Hij kon net zo goed een strandstoeltje meenemen en bij de groep blijven tussen de andere festivalgangers, maar hij sprak dan Nederlanders aan van "Hebben jullie wiet? welke groep wil je zien? Ik neem iemand van jullie mee naar voor in ruil voor wat wiet?"
Hij deed dan ook vaak of hij struikelde en dan viel hij "per ongeluk " tegen een meisje. Of liet selfies nemen met tienermeiden op schoot. Door zijn revalidatie heeft hij heel wat armspieren gekweekt wat indruk maakt op oppervlakkige trienen. Het laatste jaar genoot hij steeds meer van die aandacht, ging ook vaak alleen met twee mannelijke vrienden weg naar nachtclubs en zelfs naar stripteasebars. Die twee zijn maar schraal hoor, maar volgens hem de enigen die hem niet lieten vallen na zijn ongeluk.

Dat gedrag begon vooral het laatste jaar heel extreem te worden. Voor zijn ongeluk (we waren 10 maanden samen toen, dus dit is ook voor twijfel vatbaar) was hij artistiek type, had verfijnde humor, had niveau. Ook sexueel en lichamelijk klikte het. Toen hij wakker werd en eerst hoorde dat hij misschien nooit meer kon lopen, was hij een wrak. Heel begrijpelijk. Dat eerste jaar na het ongeval ging bijna elk gesprek over de angst dat ik hem zou bedriegen of hem zat zou worden en dumpen. Het tweede jaar ging het steeds beter. Hij was me dankbaar dat ik hem naar de revalidatie sleurde en hem bleef steunen en aanmoedigen. Hij zette toen ook zijn eerste stappen en liet zich op de knieën vallen (ik dacht eerst dat hij echt viel) om me ten huwelijk te vragen...

Het klinkt gek maar we hebben nooit plannen gemaakt daarna om daadwerkelijk te trouwen. Of toch niet zo gek, want we woonden nog niet eens officieel samen. Dat zou in oktober van vorig jaar gebeuren. Doordat de zomer niet zo vlot was verlopen, had ik een dubbel gevoel. Ik dacht dat het contact met die twee margies wat zou gaan verwateren door samen te wonen maar had ergens wel schrik dat ik dan de klos zou zijn. Het zijn zo van die hoerenlopers die maar geen vaste partner kunnen houden en dan klagen dat hun vrienden hun hebben laten vallen voor een relatie met een takkewijf. Die kunnen ook niet normaal over vrouwen praten; het zijn steeds kutwijven, of een stel tieten waar ze 'm willen tussen steken. Zo'n gaat dat de hele tijd.

Helaas is het laatste werkelijkheid geworden. Ons contract om het huisje te huren was getekend, en aan de vooravond van de intrek wou hij "zijn vrijheid" terug. Het huis alleen huren was geen optie, maar ik moest wel drie maanden schadevergoeding ophoesten. Ik vond dat hij dat maar moest betalen,of minstens de helft, want hij nam de definitieve beslissing. 's Avonds laat kreeg ik telefoon van zijn ma en pa dat hij niets betaalt en ik niet hoef aan te dringen.

In december werd hij blijkbaar geopereerd, zag ik op facebook, en het ging dan direct over de borsten van de verpleegsters in het ziekenhuis, en één van die margi's wist te zeggen dat mijn ex zich had verbetert op dat vlak. Ik heb mijn complexen over mijn A-cup al lang geleden over boord gegooid, maar dat is zo ongepast. Toch kregen de status en die reactie nog een aantal likes.

Na kerst en nieuw heb ik hem geblokkeerd; al die foto's van zijn feestjes omringd door jonge grietjes, zijn Dr House quotes erbij. Argh! Hij begon daarmee ook vorig jaar en ik vond het wel grappig aanvankelijk als zelfspot met die wandelstok erbij. Nu lijkt het erop dat alles zowat naar zijn hoofd gestegen is. Hij wil de hele tijd in het middelpunt van de belangstelling staan.

Ondanks de zware klap van het ongeluk, hebben we veel mooie tijden gekend, maar nu voelt het soms als vijf verspilde jaren in de cruciale periode van 20 tot 25 jaar. Ik dacht ook dat dit weer een of andere copingsfase was, maar het lijkt erop dat we elkaar zijn ontgroeid in een mum van tijd. En vooral de manier waarop. Ik heb destijds aan zijn bed gezegd dat het ongeval ons nooit zou uit elkaar halen, maar eigenlijk is het toch gebeurd.
Het is gek. ik voel me nog best vaak verdrietig omdat ik mis hoe hij vroeger was, en dan weer wind ik me op over hoe irritant hij was geworden en ik zelf niet eerder de stap had gezet of een ultimatum gesteld. Soms denk ik dat ik hem idd beter had verlaten na dat ongeluk en daar voel ik me eigenlijk wel schuldig over. Het is allemaal wel begrijpelijk dat ik nog niet helemaal de oude ben, vijf jaar is niet niks. En toch heb ik soms het gevoel dat ik maar heel weinig vriendin was hém. Alsof ik nu pas het over, àlles in die vijf jaar nog een plaats moet geven...

quote:

Op zondag 12 juli 2015 13:33 schreef Flylib het volgende:

[..]

Ik zit sinds ik ons gezamenlijke huis heb verlaten bij mijn ouders. Ik stond in de startblokken voor een nieuwe woning de afgelopen weken, maar heb begin vorige week helaas te horen gekregen dat mijn huidige baan per eind komende week ophoudt. Heel erg frustrerend, want ik kom (weer) in de WW en moet iets langer bij mijn ouders blijven dan de bedoeling was. Niets ten nadele van mijn ouders, ik ben gek op ze en aan mijn privacy/vrijheidsgehalte is weinig veranderd...maar met mijn 34 jaar bij mijn ouders wonen kwam me onderhand mn strot uit, gewoon een principekwestie...dat hoort niet...ook al waren de omstandigheden (relatiebreuk, financiele shit en zo) verzachtend. Ik ben er klaar voor om weer weg te gaan en dan gebeurt er zoiets

Ik durf het risico niet te nemen om nu te verhuizen...wie weet hoelang het gaat duren voor ik een nieuwe baan vind...en verhuizen met ww zal automatisch betekenen dat ik op den duur aan mijn zuurverdiende spaarcenten moet zitten als het niet lukt om ander werk te vinden. Dus het verhuis/vakantiebudget blijft voorlopig even op de spaarrekening en ik moet nog maar eventjes door de zure appel heenbijten

Ondanks deze frustratie ben ik nog steeds blij dat het hoofdstuk ex nu echt is afgesloten. Ik ben er eigenlijk ook weer klaar voor om weer mensen te ontmoeten en zo, maar daar wacht ik ook maar even mee tot ik een nieuw huisje heb

Oh dat is wel kut... Hoe je ook met je ouders overeen komt, het is idd wat vreemd om tegen nieuwe mensen te gaan zeggen dat je nog thuis woont.
Ik verloor ook mijn baan niet lang na mijn relatiebreuk. Ik had het wel gehad met die baan, maar je hebt het geld wel nodig, he. Ik en mijn ex zouden net gaan samenwonen en hadden het contract al getekend. Ik kon dat huisje niet alleen betalen, dus moest een opzeg van drie maanden betalen, waar mijn ex geen cent heeft aan bijgedragen terwijl hij wel de relatie beëindigde. In nauwe schoentjes komen te zitten is echt rot op zo'n moment, want dan zou een city tripje of ander ontspanningsmoment meer dan welkom zijn he?

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 17:21 schreef Wezentrijn het volgende:

[..]

Oh dat is wel kut... Hoe je ook met je ouders overeen komt, het is idd wat vreemd om tegen nieuwe mensen te gaan zeggen dat je nog thuis woont.
Ik verloor ook mijn baan niet lang na mijn relatiebreuk. Ik had het wel gehad met die baan, maar je hebt het geld wel nodig, he. Ik en mijn ex zouden net gaan samenwonen en hadden het contract al getekend. Ik kon dat huisje niet alleen betalen, dus moest een opzeg van drie maanden betalen, waar mijn ex geen cent heeft aan bijgedragen terwijl hij wel de relatie beëindigde. In nauwe schoentjes komen te zitten is echt rot op zo'n moment, want dan zou een city tripje of ander ontspanningsmoment meer dan welkom zijn he?

Ja ik schaam me er ook wel een beetje voor, ondanks de omstandigheden. En dan was ik eindelijk financieel weer helemaal op orde, verlies ik mijn baan. Nou ja, ik heb genoeg plannen voor de komende tijd om snel weer uit de WW te komen....dus ik ga er wel vanuit dat het verder wel goedkomt. Het zal niet al te lang meer duren

Over citytripje gesproken; ik was 2 dagen weg met mijn moeder en mijn zusje. En tijdens wat wijn/bier gisteren op een Antwerps terras kwam mijn ex ter sprake. Er was alle ruimte en openheid om alle shit waar ik doorheen ben gegaan de revue te laten passeren, maar ik werd ook aangenaam verrast door de verhalen van mijn moeder en mijn zusje over mijn ex. Ze wisten me dingen te vertellen over haar houding en gedrag rondom mijn familie waar ik eerder geen weet van had. Het wordt me alleen maar duidelijker.....'ons' was gewoon gedoemd om te mislukken. Ik slaag er steeds beter in om mijn ex echt los te laten, en gesprekken als die van gisteren helpen daar echt bij

Ik heb trouwens hetzelfde gevoel als jou Wezentrijn; hoewel wij ook mooie momenten samen hebben meegemaakt, voelen die 3 jaar dat we samen waren soms ook als verspilde jaren waar ik veel meer uit had kunnen halen. Nou ja, in mijn geval schouders recht en er maar gewoon lering uit trekken. Je doet er toch weinig meer aan.

Hoe is je woonsituatie op dit moment trouwens?

Flylib, wat rot zeg. Maar ik sluit me aan bij wat al is gezegd: liever nu dan straks als je een nieuwe woning hebt. Ik hoop dat je snel iets kunt vinden . Wat je schrijft herken ik wel. Heb een lieve moeder maar je gaat toch verantwoording afleggen en echt helemaal je eigen ding doen gaat niet.

Makrolon, hoe gaat het nu? Elkaar nog gesproken?

Wezentrijn, dat is wel heel heftig! Ook ik herken het gevoel dat je een X-aantal jaar hebt verspild aan iemand maar ik denk dat het beter is om te kijken naar wat het je heeft gebracht in plaats van naar wat je bent verloren. Maar dat is heel makkelijk gezegd en blijkt vaak toch wat moeilijker te zijn dan gehoopt .

Met mij gaat het eigenlijk best goed. Ik vertrouw het niet helemaal want dat lijkt me toch raar (zo snel al en na zo'n lange tijd samen) maar het is wat het is. Ben wel heel erg toe aan vakantie. Zit er nu aan te denken om in mijn eentje te gaan maar ook ik kan beter wat opzij houden voor als ik een woning heb gevonden. Al kan ik het toch ook best wel missen. Ik vind het gewoon heel erg spannend geloof ik . Zou het zo rot vinden als ik me op vakantie opeens heel eenzaam ga voelen en niet goed weet wat ik (met mezelf) moet. _{Helaas geen optie om met vriendinnen te gaan want die zijn bezet en gaan dus met hun vriend/man . Hashtag foreveralone}

Hey Helsinki, fijn dat het goed gaat!

Je kunt dat gevoel beter koesteren dan er over na te denken. Misschien een teken dat het loslaat-proces toch sneller gaat dan je had gedacht.

Ik zit met hetzelfde dilemma wat wonen/reizen betreft. Ik heb geld gereserveerd voor zowel een nieuwe woning als een vakantie en had een reis naar Tokyo in de planning staan voor november. Dat moet ik helaas nu opschuiven vanwege de werkloosheid, evenals een huis zoals ik al eerder had aangegeven. Maar ja, ik probeer het nu vooral positief in te zien. Nu ik ietsjes langer bij mijn ouders zit dan gepland kan ik (zowel met WW als met een normaal salaris) nog wat extra geld sparen en heb ik er wel vertrouwen in dat een baan straks ook betekent dat ik gelijk kan verhuizen en nog een extra zakcentje overhoud voor de vakantie. Ik wil het nu verplaatsen naar februari/maart en wil nu Tokyo waarschijnlijk combineren met een kort verblijf in Thailand of Maleisië zodat ik na de Japanse cultuurshock even een weekje geen zak kan gaan doen op een tropisch eilandje. Uit rotsituaties vloeien altijd leuke ideeën voort

Ik ben sinds ik bij mijn ouders onderdak heb gezocht regelmatig (alleen) een weekendje weg geweest, van Hamburg tot Brussel. En er waren momenten dat ik me erg eenzaam voelde maar ook momenten dat ik het heerlijk vond om lekker alleen dingen te kunnen doen zonder planning en gezeur van anderen (alleen uit eten gaan is voor mij echter een no-no, dan vlucht ik meestal een mcD in ).

Het is maar net hoe je er zelf instaat. Ik zit zelf ook met vrienden met partners/kinderen etc die helaas niet met me meekunnen, dus maak ik er alleen maar het beste van...en dat ik me soms even eenzaam voel dat neem ik maar voor lief. En geloof me; bij vlagen was dat moment heel erg aanwezig en ontzettend klote. In april keek ik in Zwitserland aan het meer van Geneve uit over de bergen aan de overkant en voelde me op dat moment extreem alleen, en dat op zo'n heerlijke locatie bij een graad of 20+, maar dat was voor mij ook het moment dat ik me realiseerde dat ik de eenzaamheid kan laten verdrijven door:

1) me er niet teveel door te laten leiden. Zulke gevoelens komen vooral in situaties als de onze gewoon regelmatig voor. Laat ze toe en ook weer weggaan, ze zijn er niet voor altijd

2) zelf het initiatief te nemen om het tij te keren en dingen doen waarmee je nieuwe mensen kunt leren kennen. Ik had het al een keer eerder over salsa-les, dat ga ik nog steeds doorzetten. Ik ga nu eerst een paar weken studeren voor een certificaat waarmee ik mijn kansen op een nieuwe baan kan vergroten. In de tussentijd ben ik ook goed bevriend geraakt met de ex van een goede vriendin wiens relatie ook is uitgegaan. Ik sprak hem gewoon een keertje aan op Facebook met de vraag hoe het met hem ging, en 2 dagen later zaten we op een terrasje. We blijken veel gemeen te hebben en zien elkaar komende week weer tijdens de Vierdaagsefeesten.

Alleen reizen is trouwens tof. En mocht je het toch te spannend vinden, kunnen we altijd een loslaten-van-je-ex weekendje weg organiseren

[ Bericht 1% gewijzigd door Flylib op 18-07-2015 23:30:47 ]

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 20:29 schreef Flylib het volgende:

[..]

Ja ik schaam me er ook wel een beetje voor, ondanks de omstandigheden. En dan was ik eindelijk financieel weer helemaal op orde, verlies ik mijn baan. Nou ja, ik heb genoeg plannen voor de komende tijd om snel weer uit de WW te komen....dus ik ga er wel vanuit dat het verder wel goedkomt. Het zal niet al te lang meer duren

Over citytripje gesproken; ik was 2 dagen weg met mijn moeder en mijn zusje. En tijdens wat wijn/bier gisteren op een Antwerps terras kwam mijn ex ter sprake. Er was alle ruimte en openheid om alle shit waar ik doorheen ben gegaan de revue te laten passeren, maar ik werd ook aangenaam verrast door de verhalen van mijn moeder en mijn zusje over mijn ex. Ze wisten me dingen te vertellen over haar houding en gedrag rondom mijn familie waar ik eerder geen weet van had. Het wordt me alleen maar duidelijker.....'ons' was gewoon gedoemd om te mislukken. Ik slaag er steeds beter in om mijn ex echt los te laten, en gesprekken als die van gisteren helpen daar echt bij

Ik heb trouwens hetzelfde gevoel als jou Wezentrijn; hoewel wij ook mooie momenten samen hebben meegemaakt, voelen die 3 jaar dat we samen waren soms ook als verspilde jaren waar ik veel meer uit had kunnen halen. Nou ja, in mijn geval schouders recht en er maar gewoon lering uit trekken. Je doet er toch weinig meer aan.

Hoe is je woonsituatie op dit moment trouwens?

Je hebt al eerder gezegd dat het verzachtende omstandigheden zijn. Dat zijn het ook, maar kan me wel voorstellen dat als je gaat daten, je niet meteen zin hebt om dat uit te leggen. Het is nog steeds een schaamte om er niet warmpjes in te zitten of bij ouders te wonen.

Ik woon nu samen met een vriendin om de kosten te delen. Ik heb soms het gevoel dat dat al raar is. Moet je nu echt op je 25e een vaste baan hebben en uitkijken naar een koophuis? Als ik rijk was had ik wel eigen vastgoed gehad. Huren is ook zo duur, maar kopen kan niet als je niet kan aantonen bij de bank dat je een geregeld inkomen hebt. Ik heb nu een baantje voor tien dagen tijdens een festival. De hele avond glazen wassen in een partytent. Daarna moet ik weer uitkijken naar wat anders. Maar dat zeg je ook niet met fierheid hé, dat je glazenwasser bent, als je nieuwe mensen tegenkomt. Ik doe af en toe wel eens een illustratie of tekening op aanvraag, maar dat is niet om van te leven.

Ik heb in relaties niet echt een referentiekader. Mijn moeder overleed toen ik 16 was en mijn vader anderhalf jaar later. Zij waren net gescheiden omdat mijn vader mijn moeder bedroog. Ik zag dat ook terugkomen bij mijn vriendinnen. Mijn eerste vriendje was ook ontrouw. Ik vind het toch alleszins ook een vorm van ontrouw om op internet met andere meiden bezig te zijn en die toevoegen op facebook. Ik heb er wel even issues mee gehad, hoor. Ik dacht dat alle mannen bedriegers waren. Daarna had ik wel een lieve vriend, maar wat mijn laatste relatie betreft, heeft hij het toch weer verkorven. Hij beweerde dat ik jaloers en bezitterig was, maar waarom moest dat zo nodig al dat gedoe met die trienen in discotheken, of naar die stripteasebars? Wel gewoon algemeen die constante drang om met ander vrouwelijk schoon bezig te zijn? Ookal beweerde hij dat er niks was gebeurd, ik vond dat er te veel gebeurde. Ontrouw is voor mij veel meer dan daadwerkelijk geslachtsgemeenschap hebben met een ander. Loyaliteit is toch veel breder dan sex alleen. Ik werd in die laatste periode bijna nergens meer bij betrokken. Het huisje dat we zouden huren had hij al met zijn ma bezocht en het was al in kannen en kruiken voor ik het te zien kreeg. Toen vond ik het niet zo erg, het was een leuk en goed gelegen huisje, best wel duur, maar met twee en wat inspanningen zouden we dat wel kunnen trekken voor de huurperiode van drie jaar. Toch had het al misschien een teken moeten zijn.

En die tekens komen dan maar achteraf boven, hé? Tijdens de revalidatie werd ik ook over het hoofd gezien als vriendin. Hij kreeg dan van de studiefinanciering tijdelijk een aangepaste studentenkamer toegewezen die een heel eind fietsen was. Hij was zo needy en clingy dat ik besloot een andere kamer te huren in zijn buurt het volgende jaar en dan beslist hij zomaar om met zijn studies te kappen en terug thuis te gaan wonen. Ik begreep dat hij het allemaal niet meer zag zitten, nog steeds hoor, maar ruim drie jaar later heeft hij nog geen dag gewerkt of een nieuwe studie begonnen. Het is gewoon alsmaar feestjes bouwen en "mannenavondjes" alsof hij de hele tijd wil compenseren wat hij tijdens de revalidatie kwijt was. Hij beweert ook constant dat hij vanaf dag 1 positief is omgegaan met zijn ongeval en nu beter in het leven staat. Dat eerste is niet waar, en dat tweede kan voor hem misschien waar zijn, maar niet voor mij.

Iets wat mij ook heel erg heeft gekwetst vorige zomer tijdens een ruzie. Hij was weer gaan stappen met die twee oetlullen en had niks laten weten. Ik was heel ongerust. Typische situatie idd, maar hij verweet me dat ik hem niet gunde dat hij terug kon lopen. Achteraf had hij daar spijt van en zei dat hij het niet meende. Enkele maanden later was het wel afgelopen omdat hij zijn vrijheid wou die ik hem niet gunde. Tja... Ik denk dat ik mezelf toch meer gun dan wat ik aan hem had de laatste tijd.

Ik wil graag nieuwe mensen leren kennen, maar het vertrouwen is nog steeds weg. Ik durf nog niet voor iets vast te gaan want ik wil niet in vijf jaar weer de zelfde uitkomst hebben, maar soms wordt ik zo paranoia bij flirten alleen al. Dan denk ik aan mijn ex die dat ook deed tijdens zijn uitjes, en kan het niet laten om te denken dat die geïnteresseerde kerel misschien ook thuis een vriendinnetje heeft zitten.
Pff, het heeft echt zoveel tijd nodig...

Nu maanden later en heel veel ervaringen rijker doet het nog steeds pijn dat het over is. Antwoorden heb ik nooit gekregen en begrijpen doe ik het daarom nog steeds niet. Voor mij persoonlijk vrij vervelend, het lijkt wel of ik het daardoor niet goed kan afsluiten: alles leek perfect op een stomme depressie na.

Ik probeer rationeel te denken en neem ook flinke stappen, zit nu in een nieuwe relatie en het goed voelt, maar ik kan mijn ex gewoon niet loslaten... en dat komt mijn nieuwe relatie ook niet ten goede...

Ja, tijd heelt alle wonden, maar door nooit te weten waarom het over is, maakt het wel een stuk moeilijker.

Ik verwacht overigens nooit antwoorden te krijgen..

@Wezentrijn precies, daarom date ik ook niet totdat ik een huisje heb. Ik vermaak me wel op andere manieren tot die tijd. Niet iedereen is helaas even begripvol en ik heb geen zin om dit verhaal in deze omstandigheden nog eens uit te leggen. Komt allemaal nog wel.

Als het vertrouwen er nog niet is (en aan je verhaal te lezen heb je nog wel wat dingen waar je mee zit) kun je het 'relationele' gedeelte ook beter even links laten liggen. Dat is gewoon geen fijne basis om in te daten. Daar kun je beter met een schone lei ingaan zonder dat dingen uit het verleden nog steeds een rol op de voorgrond hebben. Alles heeft helaas tijd nodig. Ik hoop voor je dat je snel wat meer vastigheid vindt qua werk. Tijdelijke baantjes zijn ook niet alles inderdaad....maar ook voor dat geldt; tijd....en misschien wat initiatief.

@dudewhereismycar vervelend man. Ik kan me voorstellen hoe dat voelt....het gedeelte dat je in een nieuwe relatie zit terwijl je nog niet helemaal over je ex heenbent. Ik ben ooit door een soortgelijke fase gegaan. Is geen fijne basis om iets nieuws mee te beginnen. Waarom verwacht je nooit antwoorden te krijgen op je vragen over je eerdere breuk? Is het op zo'n manier verlopen dat verdere communicatie hierover onmogelijk is geworden?

quote:

Op zondag 19 juli 2015 17:06 schreef Flylib het volgende:

@dudewhereismycar vervelend man. Ik kan me voorstellen hoe dat voelt....het gedeelte dat je in een nieuwe relatie zit terwijl je nog niet helemaal over je ex heenbent. Ik ben ooit door een soortgelijke fase gegaan. Is geen fijne basis om iets nieuws mee te beginnen. Waarom verwacht je nooit antwoorden te krijgen op je vragen over je eerdere breuk? Is het op zo'n manier verlopen dat verdere communicatie hierover onmogelijk is geworden?

Alles draait bij haar om haar ¨angststoornis¨, zodra ze de controle verliest over de situatie (wat ik van haar zou denken omdat ze een depressie heeft, of dat ik haar zou verlaten) maakt ze zelf beslissingen die gebaseerd zijn op gebakkenlucht. Dit heeft ze sinds ik haar ken meerdere keren gedaan bij vriendinnen (controle verliezen door waanideeen en dan het contact maar verbreken). Ze schrijft het liever allemaal op in haar dagboek, lekker veilig en dan hoeft ze nooit de confrontatie aan te gaan.

Zonde, want het is een leuke vrouw, alleen heeft ze veel issues: angsten en daardoor depressies.

Daardoor weet ik dat ik nooit antwoorden ga krijgen op het hoe en waarom, wel kan ik het op basis van gesprekken met gezamenlijke vrienden nu wel redelijk invullen: angst dat ik het zou verbreken en klaar was met haar depressie...ze beweerd zelfs dat ik het uit zou hebben gemaakt (koekkoek...) maar zoals ik nu nog steeds blijf zeggen: soms moet je in een relatie door een dal, opgeven doe ik nooit en zou haar nooit verlaten hebben.. dit heb ik haar ook al 100x gezegd.

Maarja, zeg dat tegen iemand met een angststoornis (wat ik vermoed), depressie en die een enorme controlfreak is...

Nee, daar ga ik nooit meer wat van horen, helemaal niet omdat ze weet dat ik een vriendin heb..

Ja, dat maakt de situatie alleen maar gecompliceerder...dan kruipt ze natuurlijk nog dieper in haar schulp. Jammer dat het zo moet verlopen. Het enige wat je nu kunt doen is ergens op de achtergrond stille hoop houden dat de waarheid ooit boven tafel komt en verder je best doen het beste te halen uit je nieuwe relatie. Dat verdient je nieuwe vriendin natuurlijk wel.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 20:45 schreef Helsinki het volgende:
Flylib, wat rot zeg. Maar ik sluit me aan bij wat al is gezegd: liever nu dan straks als je een nieuwe woning hebt. Ik hoop dat je snel iets kunt vinden . Wat je schrijft herken ik wel. Heb een lieve moeder maar je gaat toch verantwoording afleggen en echt helemaal je eigen ding doen gaat niet.

Makrolon, hoe gaat het nu? Elkaar nog gesproken?

Wezentrijn, dat is wel heel heftig! Ook ik herken het gevoel dat je een X-aantal jaar hebt verspild aan iemand maar ik denk dat het beter is om te kijken naar wat het je heeft gebracht in plaats van naar wat je bent verloren. Maar dat is heel makkelijk gezegd en blijkt vaak toch wat moeilijker te zijn dan gehoopt .

Met mij gaat het eigenlijk best goed. Ik vertrouw het niet helemaal want dat lijkt me toch raar (zo snel al en na zo'n lange tijd samen) maar het is wat het is. Ben wel heel erg toe aan vakantie. Zit er nu aan te denken om in mijn eentje te gaan maar ook ik kan beter wat opzij houden voor als ik een woning heb gevonden. Al kan ik het toch ook best wel missen. Ik vind het gewoon heel erg spannend geloof ik . Zou het zo rot vinden als ik me op vakantie opeens heel eenzaam ga voelen en niet goed weet wat ik (met mezelf) moet. _{Helaas geen optie om met vriendinnen te gaan want die zijn bezet en gaan dus met hun vriend/man . Hashtag foreveralone}

Het verhaal wat jij hierboven neerzet had grotendeels van mij kunnen zijn. haha

Hier gaat het ook eigenlijk best goed. Heb wel een hoop afleiding gehad de laatste dagen, zijn wel momenten dat ik aan dr denk maar niet de hele dag door. Elkaar nogwel telefonisch gesproken, maar dat was vrij formeel over dingen die we nog moesten regelen.

Nu wil ik haar eigenlijk bellen omdat ik wil dat ze hier nog wat spullen ophaalt, maar eigenlijk wil ik ook even geen contact omdat t dan weer moeilijker word misschien... Dus ik zet die spullen wel even ergens in een hoekje neer. Misschien dat ik later vd week contact op neem.

Dat stukje van vakantie herken ik enorm! Ik had t geluk dat ik even een paar daagjes naar mn pa op de camping kon, maar dat was toch niet de vakantie zoals ik mn hoofd had voor dit jaar... Alleen op mn vakantie zie ik mezelf toch niet zo snel doen. Heb aan zon single reis gedacht, dat lijkt me dan misschien nog wel wat.

Is bij jou de drang naar opnieuw daten en iemand ontmoeten niet enorm groot eigenlijk? Of ben je er nog gewoon niet aan toe? Ik merk bij mezelf dat ik die drang wel heb... En heel graag weer iemand zou ontmoeten omdat ik het samen zijn opzich ook gewoon enorm mis.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 22:13 schreef Flylib het volgende:

Alleen reizen is trouwens tof. En mocht je het toch te spannend vinden, kunnen we altijd een loslaten-van-je-ex weekendje weg organiseren

Goed idee!

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 22:13 schreef Flylib het volgende:
Hey Helsinki, fijn dat het goed gaat!

Je kunt dat gevoel beter koesteren dan er over na te denken. Misschien een teken dat het loslaat-proces toch sneller gaat dan je had gedacht.

Klopt helemaal. Wat ik wel verwarrend vind zijn de opmerkingen om me heen. ''De klap komt nog'' of ''Doe je wel een beetje rustig aan?'' . Daar word ik dan weer onzeker van.

quote:

Ik zit met hetzelfde dilemma wat wonen/reizen betreft. Ik heb geld gereserveerd voor zowel een nieuwe woning als een vakantie en had een reis naar Tokyo in de planning staan voor november. Dat moet ik helaas nu opschuiven vanwege de werkloosheid, evenals een huis zoals ik al eerder had aangegeven. Maar ja, ik probeer het nu vooral positief in te zien. Nu ik ietsjes langer bij mijn ouders zit dan gepland kan ik (zowel met WW als met een normaal salaris) nog wat extra geld sparen en heb ik er wel vertrouwen in dat een baan straks ook betekent dat ik gelijk kan verhuizen en nog een extra zakcentje overhoud voor de vakantie. Ik wil het nu verplaatsen naar februari/maart en wil nu Tokyo waarschijnlijk combineren met een kort verblijf in Thailand of Maleisië zodat ik na de Japanse cultuurshock even een weekje geen zak kan gaan doen op een tropisch eilandje. Uit rotsituaties vloeien altijd leuke ideeën voort

Ik ben sinds ik bij mijn ouders onderdak heb gezocht regelmatig (alleen) een weekendje weg geweest, van Hamburg tot Brussel. En er waren momenten dat ik me erg eenzaam voelde maar ook momenten dat ik het heerlijk vond om lekker alleen dingen te kunnen doen zonder planning en gezeur van anderen (alleen uit eten gaan is voor mij echter een no-no, dan vlucht ik meestal een mcD in ).

Het is maar net hoe je er zelf instaat. Ik zit zelf ook met vrienden met partners/kinderen etc die helaas niet met me meekunnen, dus maak ik er alleen maar het beste van...en dat ik me soms even eenzaam voel dat neem ik maar voor lief. En geloof me; bij vlagen was dat moment heel erg aanwezig en ontzettend klote. In april keek ik in Zwitserland aan het meer van Geneve uit over de bergen aan de overkant en voelde me op dat moment extreem alleen, en dat op zo'n heerlijke locatie bij een graad of 20+, maar dat was voor mij ook het moment dat ik me realiseerde dat ik de eenzaamheid kan laten verdrijven door:

1) me er niet teveel door te laten leiden. Zulke gevoelens komen vooral in situaties als de onze gewoon regelmatig voor. Laat ze toe en ook weer weggaan, ze zijn er niet voor altijd

2) zelf het initiatief te nemen om het tij te keren en dingen doen waarmee je nieuwe mensen kunt leren kennen. Ik had het al een keer eerder over salsa-les, dat ga ik nog steeds doorzetten. Ik ga nu eerst een paar weken studeren voor een certificaat waarmee ik mijn kansen op een nieuwe baan kan vergroten. In de tussentijd ben ik ook goed bevriend geraakt met de ex van een goede vriendin wiens relatie ook is uitgegaan. Ik sprak hem gewoon een keertje aan op Facebook met de vraag hoe het met hem ging, en 2 dagen later zaten we op een terrasje. We blijken veel gemeen te hebben en zien elkaar komende week weer tijdens de Vierdaagsefeesten.

Alleen reizen is trouwens tof. En mocht je het toch te spannend vinden, kunnen we altijd een loslaten-van-je-ex weekendje weg organiseren

Ik vind dit heel fijn om te lezen! Is toch best geruststellend.En het Lijkt me voor jou prettig om iets te hebben waar je naar uit kunt kijken in dit geval. Niet alleen met vakanties maar ook met salsa-lessen en het behalen van een certificaat enzo. En hoe toevallig; ik wil naar Thailand dus en heb gelezen dat dit best wel te doen is voor een vrouw die in haar eentje reist. Ben er al eens eerder geweest dus weet wel wat me zo ongeveer te wachten staat (misschien daarom juist naar Thailand?)

Wat je schrijft over dat uiteten herken ik inderdaad wel. Ik vind het dan ook echt niks om een all incl. vakantie te boeken (daar had ik altijd al wel wat op tegen). Al denk ik dat het uiteindelijk wel losloopt.

Haha, ik ben best wel te porren voor een weekendje weg trouwens .

quote:

Op zondag 19 juli 2015 21:46 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Het verhaal wat jij hierboven neerzet had grotendeels van mij kunnen zijn. haha

Hier gaat het ook eigenlijk best goed. Heb wel een hoop afleiding gehad de laatste dagen, zijn wel momenten dat ik aan dr denk maar niet de hele dag door. Elkaar nogwel telefonisch gesproken, maar dat was vrij formeel over dingen die we nog moesten regelen.

Nu wil ik haar eigenlijk bellen omdat ik wil dat ze hier nog wat spullen ophaalt, maar eigenlijk wil ik ook even geen contact omdat t dan weer moeilijker word misschien... Dus ik zet die spullen wel even ergens in een hoekje neer. Misschien dat ik later vd week contact op neem.

Dat stukje van vakantie herken ik enorm! Ik had t geluk dat ik even een paar daagjes naar mn pa op de camping kon, maar dat was toch niet de vakantie zoals ik mn hoofd had voor dit jaar... Alleen op mn vakantie zie ik mezelf toch niet zo snel doen. Heb aan zon single reis gedacht, dat lijkt me dan misschien nog wel wat.

Is bij jou de drang naar opnieuw daten en iemand ontmoeten niet enorm groot eigenlijk? Of ben je er nog gewoon niet aan toe? Ik merk bij mezelf dat ik die drang wel heb... En heel graag weer iemand zou ontmoeten omdat ik het samen zijn opzich ook gewoon enorm mis.

Good for you . Afleiding helpt inderdaad zo ontzettend goed. Ik vond het de eerste paar dagen heel fijn om te werken. Vind je het niet raar om geen contact te hebben verder? Ik heb daar nog wel wat moeite mee want hij zoekt echt geen contact en ik vind dat toch wel maf na tien jaar samen te zijn geweest maar ik denk dat hij dat nodig heeft om het te kunnen afsluiten dus; prima.

Ah lekker, dan ben je er toch even min of meer uit geweest! Wat maakt dat je niet snel alleen op vakantie zal gaan? Zo'n single reis heb ik ook bekeken maar toch een bepaald beeld van soort mens dat meegaat .

En ja, ik sta er nu eigenlijk al wel voor open. Daar krijg ik ook wel wat gemengde reacties op. Maar dan bedenk ik me weer dat het goed is om ook alleen te kunnen en durven zijn.

quote:

Op zondag 19 juli 2015 22:25 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Klopt helemaal. Wat ik wel verwarrend vind zijn de opmerkingen om me heen. ''De klap komt nog'' of ''Doe je wel een beetje rustig aan?'' . Daar word ik dan weer onzeker van.

[..]

Ik vind dit heel fijn om te lezen! Is toch best geruststellend.En het Lijkt me voor jou prettig om iets te hebben waar je naar uit kunt kijken in dit geval. Niet alleen met vakanties maar ook met salsa-lessen en het behalen van een certificaat enzo. En hoe toevallig; ik wil naar Thailand dus en heb gelezen dat dit best wel te doen is voor een vrouw die in haar eentje reist. Ben er al eens eerder geweest dus weet wel wat me zo ongeveer te wachten staat (misschien daarom juist naar Thailand?)

Wat je schrijft over dat uiteten herken ik inderdaad wel. Ik vind het dan ook echt niks om een all incl. vakantie te boeken (daar had ik altijd al wel wat op tegen). Al denk ik dat het uiteindelijk wel losloopt.

Haha, ik ben best wel te porren voor een weekendje weg trouwens .

[..]

Good for you . Afleiding helpt inderdaad zo ontzettend goed. Ik vond het de eerste paar dagen heel fijn om te werken. Vind je het niet raar om geen contact te hebben verder? Ik heb daar nog wel wat moeite mee want hij zoekt echt geen contact en ik vind dat toch wel maf na tien jaar samen te zijn geweest maar ik denk dat hij dat nodig heeft om het te kunnen afsluiten dus; prima.

Ah lekker, dan ben je er toch even min of meer uit geweest! Wat maakt dat je niet snel alleen op vakantie zal gaan? Zo'n single reis heb ik ook bekeken maar toch een bepaald beeld van soort mens dat meegaat .

En ja, ik sta er nu eigenlijk al wel voor open. Daar krijg ik ook wel wat gemengde reacties op. Maar dan bedenk ik me weer dat het goed is om ook alleen te kunnen en durven zijn.

Ik heb 2 baantjes, bij de ene heb ik echt veel te veel tijd om na te denken... Het komt me daarom ook zo goed uit dat ik daar nu even vakantie van heb! Maar als je een leuke uitdagende baan hebt snap ik het heel goed ja.

Een beetje wel ja, toch gek na elkaar 2.5 jaar lang iedere dag gesproken te hebben... Ik merk wel dat t contact vooral van haar af komt de laatste tijd, bellen over iets wat ook over whatsapp had gekunt, me een fijne 'vakantie' wensen enzo, maar misschien verbeeld ik me dat ook gewoon...

Aan de ene kant wil ik wel contact, maar ik weet gewoon dat als ik nu hoor dat ze naar de stad is geweest met collega's, of weet ik veel wat, ik mezelf helemaal opvreet. Ik wil dat allemaal niet weten gewoon. Als ik dr weer zie is t nogsteeds mijn meisje waar iedereen met zn poten vanaf moet blijven, maar dat is ze niet meer... Daarom is dit gewoon beter zo, voor mij in ieder geval. Maar gek is t wel ja.
Kan me ook voorstellen dat t kut voelt voor je als hij helemaal geen contact meer zoekt...

Haha, ik heb nog totaal geen beeld wat het type mens dat meegaat op zon reis, vertel eens, wat is jouw beeld daarbij?

Maar ik weet niet, dat t toch een beetje 'gek' is, en zo helemaal alleen, ik weet t niet. Maar heb nog 1 week vakantie staan dus wie weet denk ik er nog over na.

Ik krijg er ook gemengde reacties op hoor, en aan de ene kant denk ik ook, ik moet toch ook gewoon gelukkig alleen kunnen zijn? Maar een vriend van me zei, ik ben ook niet graag alleen, dan is t toch prima als je weer iemand zoekt? En eigenlijk heeft ie daar wel gelijk in vind ik. Maar dat moet iedereen ook voor zichzelf uitmaken natuurlijk!

Dusse, weekeindje weg met dit topic?

quote:

Op zondag 19 juli 2015 22:41 schreef Makrolon het volgende:

[..]

Ik heb 2 baantjes, bij de ene heb ik echt veel te veel tijd om na te denken... Het komt me daarom ook zo goed uit dat ik daar nu even vakantie van heb! Maar als je een leuke uitdagende baan hebt snap ik het heel goed ja.

Een beetje wel ja, toch gek na elkaar 2.5 jaar lang iedere dag gesproken te hebben... Ik merk wel dat t contact vooral van haar af komt de laatste tijd, bellen over iets wat ook over whatsapp had gekunt, me een fijne 'vakantie' wensen enzo, maar misschien verbeeld ik me dat ook gewoon...

Aan de ene kant wil ik wel contact, maar ik weet gewoon dat als ik nu hoor dat ze naar de stad is geweest met collega's, of weet ik veel wat, ik mezelf helemaal opvreet. Ik wil dat allemaal niet weten gewoon. Als ik dr weer zie is t nogsteeds mijn meisje waar iedereen met zn poten vanaf moet blijven, maar dat is ze niet meer... Daarom is dit gewoon beter zo, voor mij in ieder geval. Maar gek is t wel ja.
Kan me ook voorstellen dat t kut voelt voor je als hij helemaal geen contact meer zoekt...

Haha, ik heb nog totaal geen beeld wat het type mens dat meegaat op zon reis, vertel eens, wat is jouw beeld daarbij?

Maar ik weet niet, dat t toch een beetje 'gek' is, en zo helemaal alleen, ik weet t niet. Maar heb nog 1 week vakantie staan dus wie weet denk ik er nog over na.

Ik krijg er ook gemengde reacties op hoor, en aan de ene kant denk ik ook, ik moet toch ook gewoon gelukkig alleen kunnen zijn? Maar een vriend van me zei, ik ben ook niet graag alleen, dan is t toch prima als je weer iemand zoekt? En eigenlijk heeft ie daar wel gelijk in vind ik. Maar dat moet iedereen ook voor zichzelf uitmaken natuurlijk!

Dusse, weekeindje weg met dit topic?

Oef. Dat is dan weer niet zo handig . Ik heb een baan waarbij ik veel contact heb met mensen dus dan ben ik daar ook wel echt mee bezig. Al kennen zij mijn ex ook en vragen ze er nog wel eens naar (hoe het met hem gaat).

En het is net waar je je goed bij voelt. Ik weet dat iedereen het op zijn/haar eigen manier verwerkt en dat daar geen regels voor zijn. Als het voor jou makkelijker is om even geen contact te hebben dan moet ze dat respecteren. Probeer ik ook te doen bij mijn ex. In mijn geval is het alleen wel kut omdat hij vrienden wilde blijven en dit dan niet zo overeen komt met elkaar . Ik moet ook zeggen dat ik nu echt geen hoop meer heb dat het nog goedkomt, wat ik toen ik net weg was juist wel had. Ach, ik zie wel hoe het loopt.

Als ik aan zo'n single reis denk dan zie ik van die wanhopige mannen (30+) die pas zijn gescheiden en van die vrouwen die op meer hopen tijdens zo'n reis (in de 40) . Slaat nergens op want bij sommige reizen kun je de groepssamenstelling bekijken en dan zie je dat het echt wel meevalt.

En ja, alleen jij zelf kunt bepalen wat je nodig hebt. Dus luisteren naar gevoel en daar dan voor gaan denk ik?

Wanneer gaan we en waar naartoe? .

Haha, we kunnen ook gewoon een dagje dierentuin doen of zo voordat we een weekend lang op elkaars lip zitten , of kom richting de vierdaagsefeesten deze week als jullie toevallig in de buurt van Nijmegen zijn

Het gevoel van er klaar voor zijn is bij mij dubbel. In theorie ben ik er wel klaar voor, maar tegelijkertijd merk ik wel dat ik die alleen-periode echt nodig heb voor mezelf. En ik ben soms een beetje bang dat ik het weer ga verpesten als ik me laat meeslepen in iets nieuws qua liefde (in mijn vorige relatie liet ik me teveel meeslepen met alle gevolgen van dien, dus tsja...klein traumatje opgebouwd ). Als ik eenmaal een huis heb ga ik zeker weer daten, maar niet tegen elke prijs. Ik laat mijn regelmatig terugkerende gevoel van eenzaamheid niet bepalen hoe ik gelukkig moet zijn. Ik weet zeker dat ik al grote stappen maak als mijn plannen van de komende tijd eindelijk doorgang krijgen.

@Helsinki In Thailand ben ik ook al eens geweest ja. Normaal bezoek ik niet zo snel plekken waar ik al eens ben geweest, maar toen ik mijn 'second thoughts' losliet op mijn Tokyo-plannen realiseerde ik me dat ik naast slenteren door een (waarschijnlijk koude) stad ook behoefte heb aan wat strand, palmbomen en algehele luiheid...dus vind ik het geen crime om een weekje of langer ook even die kant op te gaan, en met al die budgetmaatschappijen die aan die kant actief zijn is het gelukkig niet extreem duur. En als vrouw alleen is het inderdaad prima te doen

[ Bericht 2% gewijzigd door Flylib op 20-07-2015 02:00:40 ]

Dat lijkt me een goed iets om mee te beginnen, ja .

Prima instelling lijkt me zo. En net wat goed voelt. Hier is dat gevoel toch wel heel wisselend merk ik dus een relatie lijkt me nu niet iets waar ik voor moet gaan. Komt allemaal vanzelf wel weer.

Ik heb trouwens een vliegticket naar Bangkok geboekt . Ben trots, bang en heb er kriebels in mijn buik van. Nu nog even aparte reisverzekering afsluiten. Heb jij daar tips voor? . O en klinkt heerlijk, jouw vakantieplannen!

Wat leuk! Iets om naar uit te kijken

Wat de reisverzekering betreft. Er geldt bij veel banken/verzekeraars wel een regel dat je binnen een x aantal weken na je boeking een reisverzekering moet regelen. De prijzen voor een kortlopende verzekering verschillen niet zo denderend veel dankzij die 21% assurantiebelasting ( ), maar ik zou wel even goed rondkijken. Begin bij je eigen bank/verzekeraar en eventueel bij de concurrentie. Ik heb zelf een doorlopende verzekering. Op jaarbasis goedkoper, maar alleen handig als je regelmatig reist. Wanneer ga je en hoelang?

Yep, mijn plannen zijn erg fijn qua gedachte, en nou maar hopen dat ik over een paar weken weer werk heb zodat het ook kan worden doorgezet

Nou als de animo er ook echt is dan hoor ik dat graag. Geldt uiteraard ook voor de anderen (Makrolon en de rest ). Genoeg mogelijkheden om een keertje iets te gaan doen

Ik heb via Independer iets gevonden en daar nu een kortlopende reisverzekering afgesloten . Da's mooi. Nu nog een hotel in Bangkok voor de eerste 2/3 dagen en de rest zie ik daar wel. Ik vlieg 11 augustus vanaf Amsterdam en kom de 27e weer terug . En jij?

Al begonnen aan de cursus? Ik hoop het ook voor je! Duim in ieder geval met jou mee.

Ugh, een jaar na dato merk ik nog steeds dat ik niet geheel over een korte maar heftige lange afstands'fling' ben. Ik realiseer dat ik ondertussen een geromantiseerd beeld heb gevormd van die periode, maar het blijft een kut gevoel.

Edit: Grappig detail is dat de start van die fling in Thailand was.

[ Bericht 29% gewijzigd door ElDinosaur op 21-07-2015 14:18:43 ]

quote:

Op dinsdag 21 juli 2015 13:50 schreef Helsinki het volgende:
Ik heb via Independer iets gevonden en daar nu een kortlopende reisverzekering afgesloten . Da's mooi. Nu nog een hotel in Bangkok voor de eerste 2/3 dagen en de rest zie ik daar wel. Ik vlieg 11 augustus vanaf Amsterdam en kom de 27e weer terug . En jij?

Al begonnen aan de cursus? Ik hoop het ook voor je! Duim in ieder geval met jou mee.

Wauw, dan duurt het niet lang meer voor je gaat. Goed bezig

Thanx Ik ben sinds gisteren begonnen met de cursus, elke dag een paar uurtjes leren. Gaat helemaal goedkomen. Ik ga helaas niet eerder dan februari/maart weg. Ik had na het slecht-nieuws-gesprek op mijn werk nog het idee om de komende tijd misschien een paar weken weg te gaan, maar een nieuw huis blijft prio nummer 1, dus het vakantiebudget blijft voorlopig even staan en focus me nu maar eerst op de cursus en daarna werk/woning. Maar ik verwacht wel ergens in de loop van het najaar te kunnen boeken. Tegen die tijd kan jij me lastigvallen met al je belevenissen

quote:

Op dinsdag 21 juli 2015 14:08 schreef ElDinosaur het volgende:
Ugh, een jaar na dato merk ik nog steeds dat ik niet geheel over een korte maar heftige lange afstands'fling' ben. Ik realiseer dat ik ondertussen een geromantiseerd beeld heb gevormd van die periode, maar het blijft een kut gevoel.

Edit: Grappig detail is dat de start van die fling in Thailand was.

Hmm niet fijn man. Tsja verwachtingen vs. realiteit is vaak een wereld van verschil. Kan er over meepraten.

En ja, alle wegen leiden uiteindelijk naar Thailand

quote:

Op dinsdag 21 juli 2015 14:22 schreef Flylib het volgende:

[..]

Hmm niet fijn man. Tsja verwachtingen vs. realiteit is vaak een wereld van verschil. Kan er over meepraten.

En ja, alle wegen leiden uiteindelijk naar Thailand

Lange afstand is gewoon kut. Helaas. Ondertussen wel weer een hoop gedate, maar ik betrap mezelf erop dat ik ze soms alsnog vergelijk met haar.

Thailand blijft briljant, hoewel het wel bizar snel nog toeristischer wordt. Zeker in het zuiden is het nu een beetje het nieuwe Spanje geworden.

Ik ga er vanuit dat je ex in Thailand woonde? Dat kan best heftig zijn inderdaad. Ja ook vergelijken heb ik me helaas schuldig aan gemaakt. 1 van de vele redenen waarom ik nog iets te huiverig ben om weer te gaan daten.

Toch blijft Thailand zeer relaxed en nog steeds lekker goedkoop. Paar jaar geleden ook nog in Maleisië geweest en vond ik net zo geweldig, maar iets minder uitbundig (Islamitisch en zo), maar net zo goedkoop, en een paar heerlijke relaxplekjes Toch wil ik graag weer een keertje richting Thailand....is alweer te lang geleden.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2015 15:46 schreef Flylib het volgende:
Ik ga er vanuit dat je ex in Thailand woonde? Dat kan best heftig zijn inderdaad. Ja ook vergelijken heb ik me helaas schuldig aan gemaakt. 1 van de vele redenen waarom ik nog iets te huiverig ben om weer te gaan daten.

Toch blijft Thailand zeer relaxed en nog steeds lekker goedkoop. Paar jaar geleden ook nog in Maleisië geweest en vond ik net zo geweldig, maar iets minder uitbundig (Islamitisch en zo), maar net zo goedkoop, en een paar heerlijke relaxplekjes Toch wil ik graag weer een keertje richting Thailand....is alweer te lang geleden.

Nee, zij komt uit de VS. Ontmoet terwijl ik in Thailand 'woonde' en zij op reis was, tijdje samen doorgebracht, contact gehouden, nog een keer tijd met elkaar doorgebracht waarna we allebei meer wilden. Alleen lange afstand / verschillende levensfases gooiden roet in het eten.

Ah ok duidelijk Hebben jullie eigenlijk nog contact en/of is alles rondom jullie breuk goed uitgepraat? Soms kun je gewoon met onbeantwoorde zaken zitten die het maken dat je ex blijft hangen. Ik heb dat in ieder geval heel erg gehad bij een ex terwijl ik al in een nieuwe relatie zat. Gelukkig is dat uiteindelijk verdwenen....

quote:

Op zondag 19 juli 2015 23:03 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Oef. Dat is dan weer niet zo handig . Ik heb een baan waarbij ik veel contact heb met mensen dus dan ben ik daar ook wel echt mee bezig. Al kennen zij mijn ex ook en vragen ze er nog wel eens naar (hoe het met hem gaat).

En het is net waar je je goed bij voelt. Ik weet dat iedereen het op zijn/haar eigen manier verwerkt en dat daar geen regels voor zijn. Als het voor jou makkelijker is om even geen contact te hebben dan moet ze dat respecteren. Probeer ik ook te doen bij mijn ex. In mijn geval is het alleen wel kut omdat hij vrienden wilde blijven en dit dan niet zo overeen komt met elkaar . Ik moet ook zeggen dat ik nu echt geen hoop meer heb dat het nog goedkomt, wat ik toen ik net weg was juist wel had. Ach, ik zie wel hoe het loopt.

Als ik aan zo'n single reis denk dan zie ik van die wanhopige mannen (30+) die pas zijn gescheiden en van die vrouwen die op meer hopen tijdens zo'n reis (in de 40) . Slaat nergens op want bij sommige reizen kun je de groepssamenstelling bekijken en dan zie je dat het echt wel meevalt.

En ja, alleen jij zelf kunt bepalen wat je nodig hebt. Dus luisteren naar gevoel en daar dan voor gaan denk ik?

Wanneer gaan we en waar naartoe? .

Ja, dan lijkt werken me echt fijn, heb je teminste echt afleiding. Alleen minder dat ze steeds over m beginnen dan...

Vanmiddag stond ze opeens op de stoep Ze dacht dat ik nog op vakantie was... Dat kon ik dus even niet gebruiken, t is allemaal weer helemaal 'vers' lijkt t... Ik vroeg haar hoe t ging, en hoopte eigenlijk dat ze zou zeggen dat t kut ging en dat ze de verkeerde beslissing heeft gemaakt, maar helaas.. Wist ik stiekem ook wel natuurlijk.

Haha, oke, nu heb je mijn beeld van zon reis ook verpest.

Enne, wat goed dat je de stap hebt gezet om een ticket te boeken! Leuk vooruitzicht.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2015 13:20 schreef Flylib het volgende:
Wat leuk! Iets om naar uit te kijken

Wat de reisverzekering betreft. Er geldt bij veel banken/verzekeraars wel een regel dat je binnen een x aantal weken na je boeking een reisverzekering moet regelen. De prijzen voor een kortlopende verzekering verschillen niet zo denderend veel dankzij die 21% assurantiebelasting ( ), maar ik zou wel even goed rondkijken. Begin bij je eigen bank/verzekeraar en eventueel bij de concurrentie. Ik heb zelf een doorlopende verzekering. Op jaarbasis goedkoper, maar alleen handig als je regelmatig reist. Wanneer ga je en hoelang?

Yep, mijn plannen zijn erg fijn qua gedachte, en nou maar hopen dat ik over een paar weken weer werk heb zodat het ook kan worden doorgezet

Nou als de animo er ook echt is dan hoor ik dat graag. Geldt uiteraard ook voor de anderen (Makrolon en de rest ). Genoeg mogelijkheden om een keertje iets te gaan doen

Ja leuk! Als ik kan ben ik vd partij.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2015 16:06 schreef Flylib het volgende:
Ah ok duidelijk Hebben jullie eigenlijk nog contact en/of is alles rondom jullie breuk goed uitgepraat? Soms kun je gewoon met onbeantwoorde zaken zitten die het maken dat je ex blijft hangen. Ik heb dat in ieder geval heel erg gehad bij een ex terwijl ik al in een nieuwe relatie zat. Gelukkig is dat uiteindelijk verdwenen....

We hebben af en toe nog wel eens contact. Voor de rest is alles in principe wel goed uitgepraat, maar het 'vergeten' van de ideale vrouw blijft lastig.

Lijkt erop dat de gevoelens voor m'n huidige date ook alweer steeds minder worden.. Gaat weer lekker zo. Nog maar even aankijken de komende tijd..

Succes man. Ik hoop dat je gevoel je uiteindelijk richting de juiste weg leidt. En er is niks irritanter dan constateren dat het in een nieuwe liefde ook niet helemaal werkt. Ik hoop dat je er uiteindelijk uitkomt.

Ik ga mijn best doen om me voor zulke dingen te behoeden. Ik heb het liefst dat mijn hoofd en hart 100% Zwitserland zijn als ik weer iemand ontmoet. Ik kan soms best gevoelig zijn voor het verleden, dus ik verwacht nog wel iets van een terugval als mijn ex verder gaat lopen pronken met haar nieuwe leven (ook al slaat het totaal nergens op en heb ik echt het idee dat ik er grotendeels overheen ben, maar ja...het brein werkt soms gewoon raar. Het feit dat het iets met me deed toen ze zei dat ze een nieuwe vriend heeft zegt wel genoeg )