quote:
Op woensdag 20 mei 2015 14:14 schreef jodelahity het volgende:Ik bedoel het accepteren dat er een mogelijkheid is (hoe klein ook, is beter dan die niet te melden en telkens maar aan te willen tonen dat God niet kan bestaan, waar jij dan juist weer ongelijk in hebt).
Nou, ik weet nog wel, de tijden dat ik niet gelovig was, dat was voordat ik ging geloven.
Ik had echt wel een tijd dat ik het geloof belachelijk en absurd vond. Dat zei ik dan ook tegen die mensen, met wie ik an sich best goed op kon schieten.
Het is denk ik bij mij ook van invloed geweest hoe het werd gebracht.
Ik ben ongelovig opgegroeid, openbare scholen, familie die niet gelooft, vrienden die niet geloven(uitzonderingen dus daar). Ik ben opgegroeid, ook met het idee dat het geloof achterlijk en absurd is, ook doordat het wel bekend was dat gelovigen niets mochten, alles moesten, geen plezier hadden en alleen angst.
Later werd het geloof mij op een ander manier gepresenteerd. Dat God bestaat, vond ik wel een intrigerende en ook wel logische gedachte; dingen zijn nu eenmaal te wonderlijk en zitten te ingenieus in mekaar, dat dat zomaar alleen door een oerknal kan zijn veroorzaakt, daar moest een intelligentie achter zitten...Zo werd het mij gebracht en zo dacht ik later ook. Ja, dat idee sprak mij wel aan. En ik kon zo óók het kwaad plaatsen, wat ik daarvoor helemaal niet begreep.
En dat God een Liefdevolle God is die het allerbeste voor mij wil, en het allerbeste met mij voorheeft, ja dat sprak mij ook wel aan. Het is ook een soort aanmoediging voor mij om echt elke dag het allermeeste uit een dag te halen, zonder echt té fanatiek dingen te doen natuurlijk; dingen moeten ook redelijk te doen blijven.
Maar ja, er zijn dus ook gewoon ongelovigen die ook positief leven.
Misschien dat het er bij mij ook mee te maken had dat ik moeilijke tijden heb gekend, net op het moment dat ik over het geloof hoorde. Tijden die lang niet iedereen meemaakt. En ik daardoor zeker die aanmoediging nodig heb en nodig heb gehad en nog steeds, om het allerbeste elke dag uit de dag te halen.
Het idee van het eeuwige leven sprak mij wel aan. Gewoon dat na de dood je bewustzijn gewoon voortleeft, maar dan in een perfect hemels lichaam, zonder soms heel erg moe te worden, zonder ziekten etc. net als engelen. Even los ervan hoe mensen zich een eeuwig leven voorstellen, ik vond het gewoon wel een tof idee, dat eeuwige leven. Ook omdat ik het idee, dat er na de dood gewoon niets meer is, alles ophoudt wel akelig vond soms.
Maar ja, ik geloof heel eenvoudig net als een kind. Kijk maar eens hoe ontvankelijk (kleine) kinderen zijn voor het geloof, als je christelijke positieve kinderliedjes opzet en je verteld over het geloof, geloven ze je ook meteen, ze nemen meteen alles aan, zonder zich ook maar een moment iets af te vragen. Het verwonderd mij dat kleine kinderen het geloof meteen ook als iets vanzelfsprekends en als iets positiefs zien. Ze nemen meteen aan dat zij niet zomaar uit het niets zijn ontstaan, maar dat God hun gemaakt heeft.
En, ik geloof zeker helemaal niet dat ongelovigen, dus, naar de hel gaan. Dat strookt niet met mijn zeker weten dat God liefde en rechtvaardig is.
Omdat ik zo eenvoudig geloof, net als een kind, geloof ik ook heel eenvoudig dat goede mensen naar de hemel gaan en slechte mensen naar de hel. En niet dat slechte mensen dus naar een hel worden gestuurd, maar dat ze er zelf heen willen.(ik ga er ook helemaal niet vanuit dat iemand in een hel voor eeuwig brandt).
Kijk, als iemand van kinderporno houdt, wat ik slecht vindt, dan wíl zoiemand niet naar de hemel, want daar is geen kinderporno. zoiemand wil naar een plaats waar dat wel is, de hel. En waarom is het dan een hel? Door de kinderporno, degene mag dan voor eeuwig tussen de kinderporno zitten, en zo ook ervaren, omdat hij er nu eenmaal tussen wou zitten, hoe het is om voor eeuwig zelf verkracht en misbruikt te worden als kind zijnde....
Zelfde geldt voor iemand die er van houdt om altijd anderen te neppen en te belazeren, die wíl niet naar de hemel, want dat kan daar niet, en die wil naar de hel waar dat wel kan. Gevolg, hij zit voor eeuwig tussen allemaal mensen die elkaar alleen willen neppen en belazeren, en wordt dus voor eeuwig ook zelf genept en belazerd.
En nee, ik doel nu natuurlijk niet op mensen die in zonden hebben geleefd, daar berouw van hebben en een nieuw leven hebben opgebouwd, en het oude leven achter zich hebben gelaten. Ongelovig of gelovig zijnde, je ziet het bij beide groepen dat deze dingen kunnen gebeuren, dat mensen het roer omgooien en een ander leven op gaan bouwen wat dan nog lukt ook.
Dit van kinderporno was slechts een voorbeeld, ik zou bijvoorbeeld het niet erg waarschijnlijk achten dat Hitler nu in de Hemel zou zitten, bijvoorbeeld. Met slechte mensen bedoel ik dus ook slechte mensen.
In ieder geval, voor mij persoonlijk betekend het geloof in God een Bemoediging. Ik mag dingen doen in mijn eigen tempo, mijn angst is weg, mijn angst voor de dood, die ik wel een tijdje had gehad voor ik geloofde, en ook mijn angst voor andere dingen die weleens zouden kunnen gebeuren is weg, omdat ik weet dat God met mij is, en als zou er iets gebeuren wat niet leuk is, dan weet ik dat ik dan ook de kracht zal krijgen om daarmee te dealen, opdat ik toch gelukkig kan zijn ondanks uiterlijke omstandigheden die dan niet goed zouden zijn. Die nu wel goed zijn trouwens.
Alleen, ik laat mij géén wetjes meer opleggen dat ik dat een tijdje wel liet doen was een grote fout van mij. Er is bv helemaal niemand meer, geen gelovige, geen evangelische getinte club, oid, die mij eventjes gaat vertellen dat bv vergeven ten allen tijden moet, ook als de dader geen berouw heeft. Ten eerste is dat heel ongezond. Ten tweede zo staat het ook helemaal niet in de Bijbel, als de Bijbel spreekt over vergeving dmv gelijkenissen dan betreft het altijd dat de dader berouw heeft en verdriet heeft van wat hij heeft gedaan en aangericht.
Geloven maakt vrij! Zo ervaar ik dat. Daarom staat er ook in Gal 5 vers 1: 'Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn heeft Christus ons vrijgemaakt, dus houdt stand en laat u niet weder een slavenjuk opleggen'. Een slavenjuk heeft voor mij betrekking op gelovigen en evangelische groepen die als je gelooft met allemaal dingen komen die ze interpreteren hoe het niet in de Bijbel staat, en je daarmee om je oren gaan slaan.
Dus, ik geloof, en ik blijf ook altijd heel dichtbij mij zelf. Want God heeft mij gemaakt naar Zijn gelijkenis, opdat ik mezelf kan zijn. En God heeft het allerbeste met mij voor! Wat voor mij een bemoediging is, om ook voor mezelf en mijn naasten, indien mogelijk dan, het beste uit het leven kan halen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Eficaz op 29-05-2015 16:15:49 ]