F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Mag je me uitleggen hoe luieren tot efficiëntere manieren van informatie onthouden leidt. Dat lui per definitie negatief is zeg ik niet, integendeel. Rust nemen is essentieel, maar wat mij betreft is beweging net zo essentieel. Bij sommige mensen is dit balans zoek.quote:Op vrijdag 12 september 2014 22:56 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Lui zijn is natuurlijk ook heel breed. Sterker nog, soms is het juist slim om lui te zijn, omdat je dan naar een efficiëntere manier zoekt om informatie te onthouden.
Waarom zou iemand met een laag iq geen mens zijn? Zijn net zo goed mensen als mensen met een hoog iq. Mensen houden er niet van in hokjes geplaatst te worden, maar natuurlijk zit er verschil tussen de mensen. Ook op het gebied van iq kennen we al hokjes, zwakbegaafd, normaal en hoogbegaafd (val zelf onder hoogbegaafd, spijtig).quote:
In mijn optiek bestaan er in de regel drie soorten mensen: niet-mensen, ondermensen en mensen.
Maar je kunt niet gaan onderscheiden hoe jij doet, mensen niet-mensen gaan noemen.
En je moet dus altijd opletten hoe en wat je zegt.
Ik denk dat je het vaak zelfs kunt koppelen.quote:Op woensdag 10 september 2014 22:07 schreef Eyip het volgende:
Voor mij niet. EQ en IQ hangen samen en dienen hoog ontwikkeld te zijn. Er zijn mensen met een laag iq en hoog eq en vice versa.
Een hoog IQ staat vaak zelfs gelijk aan lager EQ.
Ik heb zelf een hoog IQ (140+) en merk gewoon aan mijzelf dat ik in het EQ lager scoor (scoorde mss beter gezegd). Simpelweg al omdat je compleet anders denkt dan anderen, veel meer weet dan anderen.
Al is dat natuurlijk ook geen vaststaand iets, maar ik merk het wel heel vaak dat mensen met hoog IQ in het EQ minder scoren. Niet altijd even goed mee weten om te gaan.
Iemand met een wat lager IQ is vaak veel socialer ingesteld, in de omgang met elkaar.
Aso's zijn vaak juist heel sociaal met de buurt en dergelijke (ook al zouden wij zeggen dat ze totaal niet sociaal zijn wegens het asociale gedrag, maar qua omgang hebben ze vaak grote groepen).
Al hebben mensen met een laag IQ vaak niet de mogelijkheid sociaal te zijn. Maar das weer wat anders.
Hoog IQ staat voor mij dus eigenlijk wel in groot verband met een wat lager EQ.
TOV bepaalde mensen uit mijn leven heb ik wel eens de bekende leus "All men are born equal, but some are born more equal then others" aangehaald, bedoels als verlichtende factor op op punten van frustratie. Dit gaf wel hoop. Met bepaalde inzichten is het gemakkelijker te accepteren dat bepaalde aspecten in het leven een doelloos, zinloos, nutteloos karakter hebben, en is het makkelijker hier niet op te focussen door je met een bepaalde waarheid aan te durven meten. Velen lukt dit niet. Sommigen blijven hardleers krompraten wat recht is, en vice versa, tegen beter weten in.
Ik geloof kennelijk in de afscheiding tussen essentieel hoog en laag en de natuurlijke selectie van dien. Dit is meestal alleen nuttig wanneer je hier kwalitatief op aangekeken wordt ook nadat de omstandigheden waarin je hierom kon groeien op houden te bestaan. Ik oog hiermee op het verlaten van het nest, het afronden van een studie, en op eigen benen moeten staan, zelfredzaamheid waarborgend.
Er zijn individuen die een afrond in worden geduwd, en het maar moeten uitvechten met de meute. Hier wordt een klasse gecultiveerd vanuit een onbekwaam milieu, en wordt samengehouden met wijsheden die als maniakaal opgevat kunnen worden door een logisch, weldenkend mens, maar door het individu als waarheid, of door andere woorden willen gebruiken voor ''t is niet anders', omdat zij zelf moeite hebben met het onder ogen zien van hoe het in feite is, namelijk dat de maatschap eigenlijk geen behoefte heeft aan predators. Dit slag onzekere mens is, wanneer zij zelf niet de tiran worden, sterk afhankelijk van een agressor. Die agressor kan ook wel een idee of overtuiging worden, en zich uiten als paranoïde manie, tot het moment daar is een slachtoffer te vinden waarover 'gerechtigheid' dient te worden uitgeoefend. Zij hebben vaak een duidelijk stigma, zoals hardnekkig fout spellen, fout spreken. De les willen lezen ondanks onsamenhangend te zijn. Impulsief van de hak op de tak springen. De aanwezige middelen om te helpen op te vatten als aanvalspoging of te negeren. Overige pesterijen worden door dit type mens niet getolereerd of enkel geuit als poging ''normaal'' te willen lijken. Het prototype pestkop is dan ook de dienaar van dit type "Ubermensch", daar het gespuis zich tracht op te werken door middel van het kleineren van de medemens, door een verminderd besef van schuldgevoel en eigenwaarde. Deze beginnende psychopaat is heeft een pathologie met een plafond, waarop de tirannieke psychopaat gebaseerd is.
Werkend Nederland vraagt om types die niet veel nadenken, snel actie ondernemen, beloond willen worden, stipt zijn, duidelijkheid verwachten, vernieuwing willen brengen door niet met zekerheid om te kunnen gaan. Ze gooien een raampje in achter je rug, en zullen je vriendelijk vragen het te vervangen, voor een beloning, en doen dit vervolgens op een manier waardoor je bij ze terugkomt wanneer het wéér gebeurd.
Ik ken meerdere van dit soort mensen die succesvol en sterk door het leven gaan. Deze mensen komen voort uit de onderlaag van de arbeidersklasse en indien zij geen ongeleid projectiel zijn, maar in het groter geheel een plan aanhangen, en bovendien raciale aangeboren kenmerken bezitten waarbij ze bij het gros van de bevolking niet cultureel gekeurd zullen worden op uiterlijke kenmerken, zijn het op persoonlijk vlak manipulatieve, gevoelensloze, kwaadaardige mensen die om jou geen zak geven, poep krijgt meer waardering.
Dit zijn de ondermensen in mijn idee. Zij krijgen, zolang ze aantoonbaar geen criminele misstappen begaan, alle lof en wind mee. Het zijn namelijk meesters in illusie, manipuleren door met hun verschining elementen bij de ander te elemineren van wat ze niet willen zien, zodat ze alleen nog maar herkennen in wat ze willen zien. Essentieel leugenaars, die er mee weg komen. Dit volk is niet in staat je gevoelens te beantwoorden. Ookal zullen ze hoog kunnen scoren op een klassement, zoals sport of quota of targets, of zelfs intelligentie tests, hebben ze geen enkele menselijke diepgang. Toch is dit het volk dat de samenleving achter de schermen samen houdt. Door te generaliseren, te discrimineren, te scanderen, te chanteren, te liegen, te saboteren. Ze ontkennen elk ander concept, dit is hun vooruitgang, met fout en slecht politiek voorwendsel hebben ze uiteindelijk gelijk. Het beeld van de politieke schurk voldoet aan deze omschrijving omdat die personen je pleasen nadat ze je alles ontnomen hebben. Ze nemen je vrijheid en je krijgt er een appel voor terug, terwijl de concurrent alleen maar vertelt dat appels goed zijn (de uitbater!).
Deze mens zal lak hebben aan welk schoons jij begeert, en je kennis tegen je gebruiken. Ze denken dat ze boven de wet staan en beter zijn dan jou. Het bewijs is er vanzelf nadat je door ze misbruikt bent en van een fatsoenlijk, ondernemend persoon veranderd in uitschot, hebberig oud vuil.
Je zal uitgesloten worden van je conventies waarvan je hoopte ze te kunnen attenderen als participant, omdat zij sluiks je reputatie schaden. Ze hebben namelijk geen geweten.
Dat pessimisme is je waarheid, ondermens. Niet die van de übermensch, de tirannieke maniak. Echt niet.
Maar oké
Even serieus, gelukkig krijgen de geschoolde middenklassers het meer en meer voor het zeggen. Waarvan je verwacht een ondubbelzinnig gesprek te kunnen voeren over zowel bloemetjes en bijtjes, de oorsprong en het nut van de bijbel, en zo.
Ik gebruik die leus trouwens niet meer. Ik dacht eerst wel dat het wat betekende. Wie aanstoot heeft aan bepaalde bewoordingen, mag ook even kijken naar TS. Ik speel daar alleen maar op in. Ondermens is namelijk het zelfde als untermensch. Het hakenkruis bestond ook al vóór de nazi's. Het gaat om de context en ik ben me er van bewust dat er een betekenis leunt achter de woorden, maar ik geloof dat TS ook had kunnen bedenken dat een onderverdeling in klassen waarbij mensen lager of hoger dan de ander zijn, aanstootgevend kan zijn. Voor mij is dat niet zo, omdat ik zoals ik eerder al zei er zelf in geloof, maar moet doorgaans onder ogen zien dat het anders werkt dan zoals ik geloof. Ik geloof namelijk dat ik beter ben dan het type agressor. Maar zij hebben in het dagelijks leven de rol als 'de betere'.
Maar oké je punt was, als ik het goed begrijp, dat bepaalde mensen dus in essentie, en niet door oppervlakkige/agressieve omgevingsfactoren, hoger zijn. Akkoord, ik geloof daar zelf in. Heb een hekel aan uitsluiting en discriminatie. Het kan zijn dat ik daar niets van weten omdat ik naief ben (door de ogen van de fascist) en omdat ik dus mezelf in een positief daglicht wil durven zetten.
Dat wordt vaak vreemd genoeg behandeld als een toneelstuk, waarbij niet wordt gelet op de integriteit waarmee ik dingen verhandel/onderneem. Dit wordt door gemeneriken gezien als de nek uitsteken boven het maaiveld. Ik schets dus dat ik een geboren leider ben, omdat ik altijd in situaties terecht kom waarbij ik het hoogst woord voer, zonder daar echt veel te moeten toegeven aan mijn menselijkheid. Ik ben nooit mishandeld en lette altijd goed op op school. Op momenten wordt ik heus geprezen, dus ik heb geen minderwaardigheids complex, je kan op andere posts wel terugzien dat ik ook bescheiden ben.
Kortom, ik heb al die kwaliteiten die de narcist als masker draagt, maar ik hoef er niets voor te doen. Helaas heb ik al verscheidene schurken van dichtbij meegemaakt, en zit er op dit moment met een paar opgescheept. Je kan misschien opmaken uit mijn tekst dat ik wat frustratie kwijt kan. Zonder hoog van de toren te blazen is het knap lastig om ondeterministisch op te treden als je een übermensch bent en in velerlij kwaliteiten op diverse manieren van nature uitblinkt. Toch is dit het kenmerk dat mij van alle psychopathen, en leugenachtigen onderscheidt.
Toch kent ieder mens een scala aan emoties, bewegingen van de ziel die allemaal uniek van aard zijn, maar elkaar kan bewegen. Jaloezie, wrok, haat, luiheid. Maar ook opoffering.
Deze clichématige principes maken iedereen even capabel op elk moment. Het is aan jou of je geëngageerd raakt in je interactieve omgeving, tot op zeker hoogte (pun).
En hier houdt het op, want het is niet van deze tijd de ander te willen veranderen of voor te willen zeggen hoe het moet. We zeggen namelijk met zijn allen dat dat fout is en onvoordelig.
Ik kan nog even doorgaan maar dat wordt niet gewaardeerd. De zwarte bladzijde laat ik met rust.
TL;DR: Je hebt een natuurlijke pikorde onder mensen. Omdat niet iedere generatie spontaan de vorige volgt en evolutie een geleidelijk proces is, zullen de intellectueel en sociaal sterkeren uit de middenklasse, maatschapperlijk nooit invloedrijker zijn dan de allersterksten uit de arbeidersklasse, omdat hun zeggenschap en politieke rijkwijdte door daadkrachtigheid bedwongen wordt. Dat vormt het landschap, dus niet één oordeel, en zullen de geboren leiders nooit het risico lopen het volk te bedwingen en door verwenning zich te ontpoppen tot tiran.
Dat risico loopt de geboren oppermens nu eenmaal als bijvoorbeeld de samenleving een reset knop kende, waarbij de negatieve gevolgen van de vorige generatie niet doorgegeven werden. Dan zou je in elk land één unieke leider hebben die dan vervelend veel gemeen heeft met de leider van zijn/haar buurland, en zouden er wellicht alsnog oorlogen ontstaan. Althans tot de ruïnes zijn opgeruimd door de reset knop en de volgende generatie opstaat. Waar er vrede heerste of geen geweld gebruikt werd, is een plek van nalatenschap van het goede. De volgende generatie heeft dan weer geen besef van 'kwaad' in deze vreemde zinspeling op de wereld. Dit kan een kwestie van debat zijn. lol 't gaat om de kern gedachte. Het lijkt erop dat ik het omgekeerde van writer's block heb, maar oké nu genoeg gedagboekt.
tldr tldr
Gelukkig zijn er mensen die nooit nadenken over zulke dingen. Dat zijn twee soorten mensen: zij die zich wel interesseren in dit gedachtegoed omdat het met hun ervaringen strookt, en zij die zich hier niet mee identificeren en dit kul vinden als ze er hoogte van krijgen. Die eerste slag mensen zak tegen blokkades aanlopen die met leiderschap en geloofwaardigheid te maken hebben omdat je simpelweg niet zó ego-tistisch kan zijn dat je de geschiedenis van dingen die er vóór jou waren verbuigt, en met die anomalieën rekening moeten houden.
tldrtldrtldr Dat fictie geschiedenis is die had kunnen plaatsvinden heeft er niks mee te maken.
Tldr-buis kindertjes.
[ Bericht 3% gewijzigd door Hallotoch op 14-09-2014 07:13:08 ]
Ik geloof kennelijk in de afscheiding tussen essentieel hoog en laag en de natuurlijke selectie van dien. Dit is meestal alleen nuttig wanneer je hier kwalitatief op aangekeken wordt ook nadat de omstandigheden waarin je hierom kon groeien op houden te bestaan. Ik oog hiermee op het verlaten van het nest, het afronden van een studie, en op eigen benen moeten staan, zelfredzaamheid waarborgend.
Er zijn individuen die een afrond in worden geduwd, en het maar moeten uitvechten met de meute. Hier wordt een klasse gecultiveerd vanuit een onbekwaam milieu, en wordt samengehouden met wijsheden die als maniakaal opgevat kunnen worden door een logisch, weldenkend mens, maar door het individu als waarheid, of door andere woorden willen gebruiken voor ''t is niet anders', omdat zij zelf moeite hebben met het onder ogen zien van hoe het in feite is, namelijk dat de maatschap eigenlijk geen behoefte heeft aan predators. Dit slag onzekere mens is, wanneer zij zelf niet de tiran worden, sterk afhankelijk van een agressor. Die agressor kan ook wel een idee of overtuiging worden, en zich uiten als paranoïde manie, tot het moment daar is een slachtoffer te vinden waarover 'gerechtigheid' dient te worden uitgeoefend. Zij hebben vaak een duidelijk stigma, zoals hardnekkig fout spellen, fout spreken. De les willen lezen ondanks onsamenhangend te zijn. Impulsief van de hak op de tak springen. De aanwezige middelen om te helpen op te vatten als aanvalspoging of te negeren. Overige pesterijen worden door dit type mens niet getolereerd of enkel geuit als poging ''normaal'' te willen lijken. Het prototype pestkop is dan ook de dienaar van dit type "Ubermensch", daar het gespuis zich tracht op te werken door middel van het kleineren van de medemens, door een verminderd besef van schuldgevoel en eigenwaarde. Deze beginnende psychopaat is heeft een pathologie met een plafond, waarop de tirannieke psychopaat gebaseerd is.
Werkend Nederland vraagt om types die niet veel nadenken, snel actie ondernemen, beloond willen worden, stipt zijn, duidelijkheid verwachten, vernieuwing willen brengen door niet met zekerheid om te kunnen gaan. Ze gooien een raampje in achter je rug, en zullen je vriendelijk vragen het te vervangen, voor een beloning, en doen dit vervolgens op een manier waardoor je bij ze terugkomt wanneer het wéér gebeurd.
Ik ken meerdere van dit soort mensen die succesvol en sterk door het leven gaan. Deze mensen komen voort uit de onderlaag van de arbeidersklasse en indien zij geen ongeleid projectiel zijn, maar in het groter geheel een plan aanhangen, en bovendien raciale aangeboren kenmerken bezitten waarbij ze bij het gros van de bevolking niet cultureel gekeurd zullen worden op uiterlijke kenmerken, zijn het op persoonlijk vlak manipulatieve, gevoelensloze, kwaadaardige mensen die om jou geen zak geven, poep krijgt meer waardering.
Dit zijn de ondermensen in mijn idee. Zij krijgen, zolang ze aantoonbaar geen criminele misstappen begaan, alle lof en wind mee. Het zijn namelijk meesters in illusie, manipuleren door met hun verschining elementen bij de ander te elemineren van wat ze niet willen zien, zodat ze alleen nog maar herkennen in wat ze willen zien. Essentieel leugenaars, die er mee weg komen. Dit volk is niet in staat je gevoelens te beantwoorden. Ookal zullen ze hoog kunnen scoren op een klassement, zoals sport of quota of targets, of zelfs intelligentie tests, hebben ze geen enkele menselijke diepgang. Toch is dit het volk dat de samenleving achter de schermen samen houdt. Door te generaliseren, te discrimineren, te scanderen, te chanteren, te liegen, te saboteren. Ze ontkennen elk ander concept, dit is hun vooruitgang, met fout en slecht politiek voorwendsel hebben ze uiteindelijk gelijk. Het beeld van de politieke schurk voldoet aan deze omschrijving omdat die personen je pleasen nadat ze je alles ontnomen hebben. Ze nemen je vrijheid en je krijgt er een appel voor terug, terwijl de concurrent alleen maar vertelt dat appels goed zijn (de uitbater!).
Deze mens zal lak hebben aan welk schoons jij begeert, en je kennis tegen je gebruiken. Ze denken dat ze boven de wet staan en beter zijn dan jou. Het bewijs is er vanzelf nadat je door ze misbruikt bent en van een fatsoenlijk, ondernemend persoon veranderd in uitschot, hebberig oud vuil.
Je zal uitgesloten worden van je conventies waarvan je hoopte ze te kunnen attenderen als participant, omdat zij sluiks je reputatie schaden. Ze hebben namelijk geen geweten.
Dat pessimisme is je waarheid, ondermens. Niet die van de übermensch, de tirannieke maniak. Echt niet.
Maar oké
Even serieus, gelukkig krijgen de geschoolde middenklassers het meer en meer voor het zeggen. Waarvan je verwacht een ondubbelzinnig gesprek te kunnen voeren over zowel bloemetjes en bijtjes, de oorsprong en het nut van de bijbel, en zo.
Ik gebruik die leus trouwens niet meer. Ik dacht eerst wel dat het wat betekende. Wie aanstoot heeft aan bepaalde bewoordingen, mag ook even kijken naar TS. Ik speel daar alleen maar op in. Ondermens is namelijk het zelfde als untermensch. Het hakenkruis bestond ook al vóór de nazi's. Het gaat om de context en ik ben me er van bewust dat er een betekenis leunt achter de woorden, maar ik geloof dat TS ook had kunnen bedenken dat een onderverdeling in klassen waarbij mensen lager of hoger dan de ander zijn, aanstootgevend kan zijn. Voor mij is dat niet zo, omdat ik zoals ik eerder al zei er zelf in geloof, maar moet doorgaans onder ogen zien dat het anders werkt dan zoals ik geloof. Ik geloof namelijk dat ik beter ben dan het type agressor. Maar zij hebben in het dagelijks leven de rol als 'de betere'.
Maar oké je punt was, als ik het goed begrijp, dat bepaalde mensen dus in essentie, en niet door oppervlakkige/agressieve omgevingsfactoren, hoger zijn. Akkoord, ik geloof daar zelf in. Heb een hekel aan uitsluiting en discriminatie. Het kan zijn dat ik daar niets van weten omdat ik naief ben (door de ogen van de fascist) en omdat ik dus mezelf in een positief daglicht wil durven zetten.
Dat wordt vaak vreemd genoeg behandeld als een toneelstuk, waarbij niet wordt gelet op de integriteit waarmee ik dingen verhandel/onderneem. Dit wordt door gemeneriken gezien als de nek uitsteken boven het maaiveld. Ik schets dus dat ik een geboren leider ben, omdat ik altijd in situaties terecht kom waarbij ik het hoogst woord voer, zonder daar echt veel te moeten toegeven aan mijn menselijkheid. Ik ben nooit mishandeld en lette altijd goed op op school. Op momenten wordt ik heus geprezen, dus ik heb geen minderwaardigheids complex, je kan op andere posts wel terugzien dat ik ook bescheiden ben.
Kortom, ik heb al die kwaliteiten die de narcist als masker draagt, maar ik hoef er niets voor te doen. Helaas heb ik al verscheidene schurken van dichtbij meegemaakt, en zit er op dit moment met een paar opgescheept. Je kan misschien opmaken uit mijn tekst dat ik wat frustratie kwijt kan. Zonder hoog van de toren te blazen is het knap lastig om ondeterministisch op te treden als je een übermensch bent en in velerlij kwaliteiten op diverse manieren van nature uitblinkt. Toch is dit het kenmerk dat mij van alle psychopathen, en leugenachtigen onderscheidt.
Toch kent ieder mens een scala aan emoties, bewegingen van de ziel die allemaal uniek van aard zijn, maar elkaar kan bewegen. Jaloezie, wrok, haat, luiheid. Maar ook opoffering.
Deze clichématige principes maken iedereen even capabel op elk moment. Het is aan jou of je geëngageerd raakt in je interactieve omgeving, tot op zeker hoogte (pun).
En hier houdt het op, want het is niet van deze tijd de ander te willen veranderen of voor te willen zeggen hoe het moet. We zeggen namelijk met zijn allen dat dat fout is en onvoordelig.
Ik kan nog even doorgaan maar dat wordt niet gewaardeerd. De zwarte bladzijde laat ik met rust.
TL;DR: Je hebt een natuurlijke pikorde onder mensen. Omdat niet iedere generatie spontaan de vorige volgt en evolutie een geleidelijk proces is, zullen de intellectueel en sociaal sterkeren uit de middenklasse, maatschapperlijk nooit invloedrijker zijn dan de allersterksten uit de arbeidersklasse, omdat hun zeggenschap en politieke rijkwijdte door daadkrachtigheid bedwongen wordt. Dat vormt het landschap, dus niet één oordeel, en zullen de geboren leiders nooit het risico lopen het volk te bedwingen en door verwenning zich te ontpoppen tot tiran.
Dat risico loopt de geboren oppermens nu eenmaal als bijvoorbeeld de samenleving een reset knop kende, waarbij de negatieve gevolgen van de vorige generatie niet doorgegeven werden. Dan zou je in elk land één unieke leider hebben die dan vervelend veel gemeen heeft met de leider van zijn/haar buurland, en zouden er wellicht alsnog oorlogen ontstaan. Althans tot de ruïnes zijn opgeruimd door de reset knop en de volgende generatie opstaat. Waar er vrede heerste of geen geweld gebruikt werd, is een plek van nalatenschap van het goede. De volgende generatie heeft dan weer geen besef van 'kwaad' in deze vreemde zinspeling op de wereld. Dit kan een kwestie van debat zijn. lol 't gaat om de kern gedachte. Het lijkt erop dat ik het omgekeerde van writer's block heb, maar oké nu genoeg gedagboekt.
tldr tldr
Gelukkig zijn er mensen die nooit nadenken over zulke dingen. Dat zijn twee soorten mensen: zij die zich wel interesseren in dit gedachtegoed omdat het met hun ervaringen strookt, en zij die zich hier niet mee identificeren en dit kul vinden als ze er hoogte van krijgen. Die eerste slag mensen zak tegen blokkades aanlopen die met leiderschap en geloofwaardigheid te maken hebben omdat je simpelweg niet zó ego-tistisch kan zijn dat je de geschiedenis van dingen die er vóór jou waren verbuigt, en met die anomalieën rekening moeten houden.
tldrtldrtldr Dat fictie geschiedenis is die had kunnen plaatsvinden heeft er niks mee te maken.
Tldr-buis kindertjes.[ Bericht 3% gewijzigd door Hallotoch op 14-09-2014 07:13:08 ]
fallus de worstkabouter
victory is aars
victory is aars
PSquote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. arbeidersklasse < middenklassefallus de worstkabouter
victory is aars
Persoonlijk zou ik (als je al een onderverdeling wilt maken) de verdeling "mens" en "onmens" maken.quote:
In mijn optiek bestaan er in de regel drie soorten mensen: niet-mensen, ondermensen en mensen. De niet-mensen dat zijn mensen met een zeer laag IQ of geen/zeer weinig geweten. De ondermensen ze de mensen met laag of gemiddeld IQ met weinig geweten/moreel besef. De mensen zijn degene die in het bezit zijn van gemiddeld of bovengemiddeld IQ en een ontwikkeld/volwassen geweten en moreel besef.
Echter, wanneer is iemand een onmens ? Dit is heel subjectief. Neem bv dat ik lawaai zit te maken in de tuin. Dan kun jij me een onmens vinden (omdat ik je rust stoor). Terwijl een ander me een fijn mens kan vinden en met me mee komt feesten.
Ander voorbeeld. Een psychopaat, verkrachter, misdadiger, versus een "normaal" mens. Die psychopaat, verkrachter, misdadiger, etc is ergens een onmens, omdat hij andere mensen pijn aandoet. Hetzij door moord, verkrachting, of andere vormen van lichamelijke/emotionele schade. De "normaal" mens, kun je gewoon als mens beschouwen. Hoewel die ook zijn minder goede kantjes kan hebben. Niemand is 100% mens noch 100% onmens.
Als je zo een onderverdeling wenst te maken (tussen mens en onmens), heb je een bepaalde EHTIEK (ideologie) nodig, waaraan je de mens kunt afspiegelen. Bv Een ander mens doden hoort niet. Tenzij in oorlogstijden ? Dan ben/wordt je een held ? Voel je al hoe dubbel dergelijke ehtiek en moraal kan zijn ?
Ik denk (naar mijn gevoel) dat je er enkel een EIGEN ethiek op nahouden kan. Beetje zoals de filosoof Immanuel Kant (met zijn Categorische Imperatief) beoogde. "Doe een ander mens niet aan, wat je niet wilt, dat jezelf wordt aangedaan". Vind je het leuk om te sterven, om bestolen te worden ? Nee. Doe een ander mens dat dan ook niet aan. Zo ja, wordt je meer een onmens.
De "Categorische Imperatief" is wel niet zaligmakend. Ik zelf hanteer "ethisch" liever dit kader. Een herziene versie 2.0
De stelling luidt dan als volgt: "Doe een ander mens aan, wat hij of zij graag aangedaan wilt worden". Kortom, wat een ander wenst, voor een ander wenselijk is.Bijvoorbeeld. Twee kannibalen, die elkaar ontmoeten (op het internet, er was zo een geval in Duitsland, vele jaren terug). Ze besluiten van elkaar op te eten. De ene persoon is akkoord om daarin opgegeten te worden. Ze hebben/maken daarin een akkoord. Dan zijn beide personen geen onmens. Ook in het geval die ene persoon zelf niet opgegeten wou worden, maar de ander wel.
In de mate, dat je je handelen (zijn) zoveel mogelijk kan afstemmen op de wensen van anderen, zit je binnen je eigen groep goed. Naarmate de groep groter wordt, wordt dit wel complexer.
Bijvoorbeeld In welke mate sta je stil bij de honger, die al die mensen in Afrika (en elders) lijden. Reikt je bewustzijn zo ver ? Of sluit je je bewustzijn af, voor die wereld. Ergens dien je (ook ethisch) een grens te trekken.
In zekere zin, zijn wij Beneluxers allemaal onmensen. Als je weet dat er dagelijks mensen sterven aan de honger. Terwijl wij ons buikje iedere dag maar kunnen vol eten.
Kortom, het is maar hoe je ernaar kijkt.
Begrijp je ?
Goed voorbeeld, zeker stof tot discussie. Wel zeldzaam, dus ik wil een paar voorbeelden geven die (veel) vaker voorkomen:quote:
[..]
Persoonlijk zou ik (als je al een onderverdeling wilt maken) de verdeling "mens" en "onmens" maken.
Echter, wanneer is iemand een onmens ? Dit is heel subjectief. Neem bv dat ik lawaai zit te maken in de tuin. Dan kun jij me een onmens vinden (omdat ik je rust stoor). Terwijl een ander me een fijn mens kan vinden en met me mee komt feesten.
Ander voorbeeld. Een psychopaat, verkrachter, misdadiger, versus een "normaal" mens. Die psychopaat, verkrachter, misdadiger, etc is ergens een onmens, omdat hij andere mensen pijn aandoet. Hetzij door moord, verkrachting, of andere vormen van lichamelijke/emotionele schade. De "normaal" mens, kun je gewoon als mens beschouwen. Hoewel die ook zijn minder goede kantjes kan hebben. Niemand is 100% mens noch 100% onmens.
Als je zo een onderverdeling wenst te maken (tussen mens en onmens), heb je een bepaalde EHTIEK (ideologie) nodig, waaraan je de mens kunt afspiegelen. Bv Een ander mens doden hoort niet. Tenzij in oorlogstijden ? Dan ben/wordt je een held ? Voel je al hoe dubbel dergelijke ehtiek en moraal kan zijn ?
Ik denk (naar mijn gevoel) dat je er enkel een EIGEN ethiek op nahouden kan. Beetje zoals de filosoof Immanuel Kant (met zijn Categorische Imperatief) beoogde. "Doe een ander mens niet aan, wat je niet wilt, dat jezelf wordt aangedaan". Vind je het leuk om te sterven, om bestolen te worden ? Nee. Doe een ander mens dat dan ook niet aan. Zo ja, wordt je meer een onmens.
De "Categorische Imperatief" is wel niet zaligmakend. Ik zelf hanteer "ethisch" liever dit kader. Een herziene versie 2.0
Bijvoorbeeld. Twee kannibalen, die elkaar ontmoeten (op het internet, er was zo een geval in Duitsland, vele jaren terug). Ze besluiten van elkaar op te eten. De ene persoon is akkoord om daarin opgegeten te worden. Ze hebben/maken daarin een akkoord. Dan zijn beide personen geen onmens. Ook in het geval die ene persoon zelf niet opgegeten wou worden, maar de ander wel.
• Aparte seksuele voorkeuren praktizeren met wederzijdse instemming
• Ongelijkheid in relaties, eveneens met instemming van beide kanten.
• Familie of vrienden wel of niet afhouden van een gevaarlijke sport of beroep
• Zelfde als boven, maar dan mbt toetreden tot een groep met sektarische trekken.
Voorbeelden van anderen aandoen wat je zelf wilt, zonder ergens aan te toetsen, zijn helaas niet zeldzaam. De meest dramatische wel, zoals suïcide met "meenemen" van anderen (kinderen, sekteleden). Maar los van die uitwassen, bij ouders die iets beslissen voor hun kinderen, is er moeilijk, en vaak niet, aan te ontkomen.
Daar noem je wat. Indertijd vond de hele wereld Zuid-Afrika een fout land, omdat ze zwarten niet toelieten tot de veel welvarender 'slegs vir blankes' gebieden (en rechten, zoals stemrecht). Maar hoeveel verschilde dat, met landen die immigranten toelaten om te werken, maar met minder rechten? Of helemaal niet toelaten, en alleen bij erge rampen hulp sturen? Dat is ook apartheid, maar dan mondiaal. Het mocht en mag dus, van de internationale gemeenschap, zolang het maar niet binnen één land gebeurt.quote:In de mate, dat je je handelen (zijn) zoveel mogelijk kan afstemmen op de wensen van anderen, zit je binnen je eigen groep goed. Naarmate de groep groter wordt, wordt dit wel complexer.
Bijvoorbeeld In welke mate sta je stil bij de honger, die al die mensen in Afrika (en elders) lijden. Reikt je bewustzijn zo ver ? Of sluit je je bewustzijn af, voor die wereld. Ergens dien je (ook ethisch) een grens te trekken.
In zekere zin, zijn wij Beneluxers allemaal onmensen. Als je weet dat er dagelijks mensen sterven aan de honger. Terwijl wij ons buikje iedere dag maar kunnen vol eten.
Volgens mij is dat niet op te lossen, omdat het in de menselijke natuur zit: het hemd is nader dan de rok.. Elkaar de hersens inslaan zit ook in onze natuur, maar dat is toch anders. Empathie en altruïsme hebben een biologische oorsprong. Vriendschap denk ik ook. Dat je vrienden niet mag voortrekken (vriendjespolitiek), kan moeilijk ook biologische oorsprong hebben, want samenlevingen waarin dat problemen geeft bestaan (relatief) nog maar net. En we noemen iets pas voortrekken, in situaties waarvan algemeen aanvaard is dat het daar niet mag.
quote:Kortom, het is maar hoe je ernaar kijkt.
Begrijp je ?
-- <br />Pinpoint
Bedankt voor de aanvulling. Eigenlijk zijn dit een soort van "vrijheid" vraagstukken. Tracht de ander (en elkaar) zoveel mogelijk vrij te laten. Vrij te laten, in datgene, waar je jezelf (of elkaar) kan in vinden.quote:
Goed voorbeeld, zeker stof tot discussie. Wel zeldzaam, dus ik wil een paar voorbeelden geven die (veel) vaker voorkomen:
• Aparte seksuele voorkeuren praktizeren met wederzijdse instemming
• Ongelijkheid in relaties, eveneens met instemming van beide kanten.
• Familie of vrienden wel of niet afhouden van een gevaarlijke sport of beroep
• Zelfde als boven, maar dan mbt toetreden tot een groep met sektarische trekken.
En als dat werkt (hetzij voor jezelf, samen met je partner, kern gezin, vrienden, etc) is dat ok. En heeft niemand anders zich daar verder mee te "moeien" (die niet tot jullie groep en afspraak behoort). Een 'hogere' ethiek (zoals bv meneer pastoor die met zijn vinger naar je komt wijzen) vervalt daarin voor me. Die pastoor kan 'preken' (vrijheid van meningsuiting
). Maar dit preken is niet bindend. Dit geeft aan ethiek en vrijheid alvast een zeer sterk persoonlijke (en creatieve) invulling.
Tot je terug op "grenzen" botst natuurlijk. Want grenzen zijn er altijd...
Mijn 'vrijheid' begint/eindigt, waar de 'vrijheid' van een ander eindigt/begint.
Interessant punt ivm opvoeden. Als ouder geef je een bepaalde "opvoeding" (ethiek, normen en waarden) mee. Door dit "bepaalde" de wereld in te sturen, maak je de ander wel "onvrij". Hij/zij kan immers (nog) niet voldoende voor zichzelf denken. Of deze normen/waarden van zich afschudden. Hij neemt die over. Hij "moet" die 'opvoeding volgen (zoniet volgt er misschien een sanctie/straf of blijft een bepaalde "beloning" uit).quote:
Voorbeelden van anderen aandoen wat je zelf wilt, zonder ergens aan te toetsen, zijn helaas niet zeldzaam. De meest dramatische wel, zoals suïcide met "meenemen" van anderen (kinderen, sekteleden). Maar los van die uitwassen, bij ouders die iets beslissen voor hun kinderen, is er moeilijk, en vaak niet, aan te ontkomen.
Dit maakt van 'opvoeden' een moeilijk gegeven. Mij lijkt het (persoonlijk) het meest fijn, als je als ouder zoveel mogelijk in dialoog met je kind kan gaan. Daarin een beetje geven en nemen van elkaar. Vrijheid en onvrijheid aftoetsen. Naarmate, het kind (doorheen jouw ogen bezien) meer verantwoordelijkheid voor zichzelf (en anderen) kan opnemen, kun je je kind, daarin ook meer vrij laten. Uiteindelijk keer je altijd op het "vrijheid" vraagstuk terug. Zoveel mogelijk de ander zichzelf te kunnen laten zijn. Zoals hij of zij graag zou willen zijn.
Dat laatste lijkt me ook een mooie definitie van pure (waarachtige) non-ego liefde.
Heb de ander lief, zo onvoorwaardelijk mogelijk. Laat vrij. Laat los.
Dit alles als mogelijks "ideaal".
De praktijk kent soms een ander verloop.
Je noemt belonen en straffen, beide tussen aanhalingstekens, dus ik vat het ruim op. Beide kun je als ouder heel laag doseren of juist hoog, selectief enz. Oftewel bewust en zorgvuldig toepassen, passend bij jouw idee over optimaal (niet zijnde maximaal) vrij laten. En ook helpen met die vrijheid om te leren gaan kun je bewust doen. Maar zelfs als je dat opbrengt, heb je een belangrijk deel van de opvoeding veel minder in de hand: jezelf als voorbeeld. Met roken of alcohol is dat prima te doen. Vloeken en roddelen uitstellen de kids naar bed zijn valt ook nog op te brengen. En zo is er meer te bedenken. Maar het meeste van je voorbeeld is hoe je in ongedwongen situaties bent.quote:
Interessant punt ivm opvoeden. Als ouder geef je een bepaalde "opvoeding" (ethiek, normen en waarden) mee. Door dit "bepaalde" de wereld in te sturen, maak je de ander wel "onvrij". Hij/zij kan immers (nog) niet voldoende voor zichzelf denken. Of deze normen/waarden van zich afschudden. Hij neemt die over. Hij "moet" die 'opvoeding volgen (zoniet volgt er misschien een sanctie/straf of blijft een bepaalde "beloning" uit).
M.b.t. nog te jong om zelf te beslissen, ken ik iemand die daarin een aparte redenatie heeft. Gaat over opvoeden met geloof. Hij las zijn jonge kinderen bijbelverhalen voor, als zijnde waar gebeurd. Ik vroeg waarom, want hij gelooft zelf niet. Althans niet in de christelijke leer. Het antwoord verbaasde me nogal: dan kunnen ze later beter zelf kiezen. De toelichting kwam meteen na mijn verbaasde blik: de kans dat ze gaan geloven, zonder dat bijgebracht te krijgen, is tegenwoordig veel lager, dan de kans dat een gelovig opgevoed iemand het geloof vaarwel zegt.
Is denk ik een waarheid als een koe, en ik kon er niks tegen inbrengen. Behalve, maar dat bedacht ik niet zo snel, dat die man lijkt te denken dat je de beste kans om goed te kiezen hebt, als die bij het christelijke geloof ongeveer 50% is. Ik had kunnen vragen of hij dan ook uit de Koran voorlas, of iets Satanistisch. Of kinderverhalen over bewoners van de planeet Iarga, in de Pleiaden. Want die komen ons ook redden volgens hele volksstammen die er heilig in geloven.
De persoon kennende, zal het geen zwaar vervolg krijgen, met hel en verdoemenis. Kan ook niet, anders is de vrijheid om te kiezen bij voorbaat verziekt.
Niet alleen dat, er zijn ook uitzonderingen. Een kind is bijv. oud genoeg om zelf te kiezen, maar kiest iets dat het vermogen om te kiezen ernstig aantast. Dat kan een sektarisch geloof zijn, een loverboy, drugs met verslaving tot gevolg enz.quote:Dit maakt van 'opvoeden' een moeilijk gegeven. Mij lijkt het (persoonlijk) het meest fijn, als je als ouder zoveel mogelijk in dialoog met je kind kan gaan. Daarin een beetje geven en nemen van elkaar. Vrijheid en onvrijheid aftoetsen. Naarmate, het kind (doorheen jouw ogen bezien) meer verantwoordelijkheid voor zichzelf (en anderen) kan opnemen, kun je je kind, daarin ook meer vrij laten. Uiteindelijk keer je altijd op het "vrijheid" vraagstuk terug. Zoveel mogelijk de ander zichzelf te kunnen laten zijn. Zoals hij of zij graag zou willen zijn.
Dat laatste lijkt me ook een mooie definitie van pure (waarachtige) non-ego liefde.
Heb de ander lief, zo onvoorwaardelijk mogelijk. Laat vrij. Laat los.
Dit alles als mogelijks "ideaal".
De praktijk kent soms een ander verloop.
Eigenlijk kun je op elke leeftijd momenten hebben, dat het goed zou zijn als iemand je dwarsboomt. Even je vrijheid inperken, tegen de conventies in. Niet alleen bij ernstige stoornissen, maar gewoon als je bepaalde dingen niet ziet, of juist alleen maar ziet (tunnelvisie) Het probleem daarbij is, uiteraard, dat maar weinig mensen zoiets in wijsheid kunnen doen. En dat ook die een verkeerde inschatting kunnen maken.
-- <br />Pinpoint
geestelijke en wijsheid maken een begrijpelijkheid.quote:
[..]
Je noemt belonen en straffen, beide tussen aanhalingstekens, dus ik vat het ruim op. Beide kun je als ouder heel laag doseren of juist hoog, selectief enz. Oftewel bewust en zorgvuldig toepassen, passend bij jouw idee over optimaal (niet zijnde maximaal) vrij laten. En ook helpen met die vrijheid om te leren gaan kun je bewust doen. Maar zelfs als je dat opbrengt, heb je een belangrijk deel van de opvoeding veel minder in de hand: jezelf als voorbeeld. Met roken of alcohol is dat prima te doen. Vloeken en roddelen uitstellen de kids naar bed zijn valt ook nog op te brengen. En zo is er meer te bedenken. Maar het meeste van je voorbeeld is hoe je in ongedwongen situaties bent.
M.b.t. nog te jong om zelf te beslissen, ken ik iemand die daarin een aparte redenatie heeft. Gaat over opvoeden met geloof. Hij las zijn jonge kinderen bijbelverhalen voor, als zijnde waar gebeurd. Ik vroeg waarom, want hij gelooft zelf niet. Althans niet in de christelijke leer. Het antwoord verbaasde me nogal: dan kunnen ze later beter zelf kiezen. De toelichting kwam meteen na mijn verbaasde blik: de kans dat ze gaan geloven, zonder dat bijgebracht te krijgen, is tegenwoordig veel lager, dan de kans dat een gelovig opgevoed iemand het geloof vaarwel zegt.
Is denk ik een waarheid als een koe, en ik kon er niks tegen inbrengen. Behalve, maar dat bedacht ik niet zo snel, dat die man lijkt te denken dat je de beste kans om goed te kiezen hebt, als die bij het christelijke geloof ongeveer 50% is. Ik had kunnen vragen of hij dan ook uit de Koran voorlas, of iets Satanistisch. Of kinderverhalen over bewoners van de planeet Iarga, in de Pleiaden. Want die komen ons ook redden volgens hele volksstammen die er heilig in geloven.
De persoon kennende, zal het geen zwaar vervolg krijgen, met hel en verdoemenis. Kan ook niet, anders is de vrijheid om te kiezen bij voorbaat verziekt.
[..]
Niet alleen dat, er zijn ook uitzonderingen. Een kind is bijv. oud genoeg om zelf te kiezen, maar kiest iets dat het vermogen om te kiezen ernstig aantast. Dat kan een sektarisch geloof zijn, een loverboy, drugs met verslaving tot gevolg enz.
Eigenlijk kun je op elke leeftijd momenten hebben, dat het goed zou zijn als iemand je dwarsboomt. Even je vrijheid inperken, tegen de conventies in. Niet alleen bij ernstige stoornissen, maar gewoon als je bepaalde dingen niet ziet, of juist alleen maar ziet (tunnelvisie) Het probleem daarbij is, uiteraard, dat maar weinig mensen zoiets in wijsheid kunnen doen. En dat ook die een verkeerde inschatting kunnen maken.
het geestelijke is in gevaar ... TRU / Gevaar: het geestelijke
Leuk verhaal. Ik moest die zin ivm kansberekening wel twee keer lezen, om ze te snappenquote:
M.b.t. nog te jong om zelf te beslissen, ken ik iemand die daarin een aparte redenatie heeft. Gaat over opvoeden met geloof. Hij las zijn jonge kinderen bijbelverhalen voor, als zijnde waar gebeurd. Ik vroeg waarom, want hij gelooft zelf niet. Althans niet in de christelijke leer. Het antwoord verbaasde me nogal: dan kunnen ze later beter zelf kiezen. De toelichting kwam meteen na mijn verbaasde blik: de kans dat ze gaan geloven, zonder dat bijgebracht te krijgen, is tegenwoordig veel lager, dan de kans dat een gelovig opgevoed iemand het geloof vaarwel zegt.
Is denk ik een waarheid als een koe, en ik kon er niks tegen inbrengen. Behalve, maar dat bedacht ik niet zo snel, dat die man lijkt te denken dat je de beste kans om goed te kiezen hebt, als die bij het christelijke geloof ongeveer 50% is. Ik had kunnen vragen of hij dan ook uit de Koran voorlas, of iets Satanistisch. Of kinderverhalen over bewoners van de planeet Iarga, in de Pleiaden. Want die komen ons ook redden volgens hele volksstammen die er heilig in geloven.
De persoon kennende, zal het geen zwaar vervolg krijgen, met hel en verdoemenis. Kan ook niet, anders is de vrijheid om te kiezen bij voorbaat verziekt.
Kansberekening is niet iets waar ik me zelf veel op baseer, bij het maken van beslissingen. Ik maak vooral keuzes, volgens waar ik zelf in geloof. Of dit nu veel of weinig slaagkans heeft, is bijkomstig (aan dit geloof en die keuze).Je antwoord deed me aan het succesverhaal van "Star Trek" denken. Waarom sloeg dit (bij veel mensen) zo aan ? Omdat veel mensen graag verlangen (en soms dromen) van een betere toekomst, van een meer ideale maatschappij, een groter geheel, een bepaalde ethiek (geloof). Ook "vriendschap" (voor elkaar opkomen en samen leuke avonturen beleven) kan een geloof (ideaal) zijn, om allerlei verhaaltjes (voor het slapen gaan) over voor te lezen
. Dit lijkt me ook ergens de kracht van bv "filosofie". Het kan je meer tot nadenken zetten over jezelf en je omgeving. Dergelijk nadenken is daarom niet altijd vruchtbaar en zinvol. Persoonlijk vind ik het alvast 'wijs' van nog na te kunnen 'denken' over iets. Van iets nog afstand te kunnen nemen. Iets verder 'open' te trekken. Dat brengt je terug op die 'keuze' vrijheid. Als je dergelijke vrijheid opgeeft, verlies je een stukje van je mens zijn. Onvrijheid durf ik daarin soms met dierlijkheid laten samenvallen. En vrijheid met een "geattacheerd" (zo open en ruim mogelijk getrokken) bewustzijn.Dat is waar. Als een kind zou kiezen voor iets dat zijn vermogen om te kiezen aantast, zit je in een 'ongelukkig' straatje. Het is begrijpelijk dat veel mensen hierop terugvallen. Hoeveel acteurs, zangers, en allerlei andere 'gewone' mensen hebben geen last van bv een alcohol verslaving. Of drugsverslaving of seks verslaving. Dergelijke uitwegen (in de tijdelijke "onvrijheid") zijn een vorm van escapisme. Men kan bepaalde zaken in zichzelf niet goed meer aan en zoekt een uitweg. Om zichzelf (gelooft men, maar dit is een illusie) terug meer in "balans" te brengen. Een balans (evenwicht) bereik je (mijns inziens niet) door te kiezen voor onvrijheid (het is een gemakkelijk pad, het pad van de roes). Maar het bevrijdt je niet echt. Integendeel, het leidt vaak tot een tunnelvisie en "ongezond" leef patroon (houvast). Waarbij je uiteindelijk alle grip over jezelf en de ware realiteit (buiten je eigen gesmaakte werkelijkheid) verliest.quote:
Niet alleen dat, er zijn ook uitzonderingen. Een kind is bijv. oud genoeg om zelf te kiezen, maar kiest iets dat het vermogen om te kiezen ernstig aantast. Dat kan een sektarisch geloof zijn, een loverboy, drugs met verslaving tot gevolg enz.
Eigenlijk kun je op elke leeftijd momenten hebben, dat het goed zou zijn als iemand je dwarsboomt. Even je vrijheid inperken, tegen de conventies in. Niet alleen bij ernstige stoornissen, maar gewoon als je bepaalde dingen niet ziet, of juist alleen maar ziet (tunnelvisie) Het probleem daarbij is, uiteraard, dat maar weinig mensen zoiets in wijsheid kunnen doen. En dat ook die een verkeerde inschatting kunnen maken.
In geval bv je kind zich aan die zaken tegoed doet. Hoe ga je als ouder daar dan mee om ? Dat deze verhalen veel voorkomen is een feit (zie bv ook de roddelboekjes. De dochter van Demi Moore, die aan de drank zit, de geadopteerde zoon van Tom Cruise die een sukkel is, etc). Soms hebben de ouders er zelf zo een verleden op zitten (wat tot een 'negatieve' bevestiging in het zelfbeeld van het kind leidt. Mijn moeder/vader deed het ook, waarom zou ik dat dan niet mogen doen.)
Als ouder kun je daarin een andere zienswijze aanreiken. Echter is het aan het kind, om daar in te geloven, zelf heil in te zien (of niet). Iedere verandering dient van binnenuit te komen (door eigen inzicht). Van buitenaf, een verandering willen afdwingen, leidt veelal tot een vorm van agressie (geweld op de ander). Dan maak je de ander voor een stuk terug "onvrij" (ook al bedoel je het goed). Alvast een moeilijke grens om te trekken.
Persoonlijk, denk ik, dat je ervoor kan gaan, om vanuit jouw visie (ethiek) de ander te 'redden'. Die terug (hopelijk) op een beter pad (in het leven) te brengen. Een vrijer pad. Weg van al die verslavingen. Je kan dat proberen, tenminste, zolang je dat zelf dragen kan. Ouders kunnen daarin tot zeer veel bereid zijn. Om het leven van hun kinderen te redden (verbeteren). Een vorm van ouder-liefde. Allemaal ok, zolang het vrijheid vraagstuk maar gesteld blijft worden. En telkens een (hernieuwd) antwoord vindt en bied.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 18-09-2014 23:48:04 ]
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |