LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Oh zeker. Ik zou niet zonder kunnen maar nog steeds vind ik het een luxe als ik mijn aanrecht weer kraakschoon en opgeruimd aantref.quote:Op maandag 27 april 2015 00:08 schreef Leandra het volgende:
Een schoonmaakster is sowieso een aanrader....
Lijkt me ook heerlijk, maar vraag me altijd af waar je een goeie vandaan haalt...quote:
[..]
Oh zeker. Ik zou niet zonder kunnen maar nog steeds vind ik het een luxe als ik mijn aanrecht weer kraakschoon en opgeruimd aantref.
Toch ook mijn frustratie maar even uiten.
3x aan mijn rug geopereerd en de laatste keer hebben ze 2 niveau's vastgezet en artrose verwijderd.
Helaas was eea een beetje aan de late kant want de zenuwen hebben zo lang klem gezeten door de artrose dat er beschadigingen zijn. Nou, dat merk je kan ik vertellen!
De pijn is vervelend uiteraard maar het feit dat ik veel minder kan vind ik veel erger.
Lopen of staan gaat niet lang goed en de pijnscheuten overvallen me nog wel eens.
Hoort er bij, maar de beperkingen vind ik het ergste.
Vriend van me is aan het verhuizen en ik wil graag helpen en dat probeer ik ook.
Het resultaat laat zich raden........
Ik voel me behoorlijk nutteloos en daardoor ook schuldig ook al kan ik er niks aan doen.
This sucks!
3x aan mijn rug geopereerd en de laatste keer hebben ze 2 niveau's vastgezet en artrose verwijderd.
Helaas was eea een beetje aan de late kant want de zenuwen hebben zo lang klem gezeten door de artrose dat er beschadigingen zijn. Nou, dat merk je kan ik vertellen!
De pijn is vervelend uiteraard maar het feit dat ik veel minder kan vind ik veel erger.
Lopen of staan gaat niet lang goed en de pijnscheuten overvallen me nog wel eens.
Hoort er bij, maar de beperkingen vind ik het ergste.
Vriend van me is aan het verhuizen en ik wil graag helpen en dat probeer ik ook.
Het resultaat laat zich raden........
Ik voel me behoorlijk nutteloos en daardoor ook schuldig ook al kan ik er niks aan doen.
This sucks!
Ik ben na jaren uitermate nuttig bij verhuizingen de laatste 15 jaar ook niet nuttig meer voor het in elkaar zetten van Ikea kasten en dergelijke (terwijl dat echt iets was waar je mij maar gewoon m'n gang mee moest laten gaan), maar ik probeer dat dan op te vangen met klusjes zoals het aansluiten van de TV en allerlei andere apparatuur. Dat kan ik immers nog wel, en ik ben een zeikerd, dus het gebeurt goed 
Zelfs dat is bij tijd en wijle al een hele opgave.
Uiteraard heb ik ook wel "goede" dagen maar vrijwel nooit als het nodig is.
Heb steeds vaker het gevoel dat ik gewoon uitgerangeerd ben en dat voelt niet prettig.
Uiteraard heb ik wel pijnstillers (oxycodon) maar dat doet weer gekke dingen met je hoofd, kun je alsnog niet doen wat je eigenlijk van plan was.
Bovendien spelen die rugproblemen al sinds 1998 dus behalve lichamelijk ben ik het vooral geestelijk enorm beu.
Uiteraard heb ik ook wel "goede" dagen maar vrijwel nooit als het nodig is.
Heb steeds vaker het gevoel dat ik gewoon uitgerangeerd ben en dat voelt niet prettig.
Uiteraard heb ik wel pijnstillers (oxycodon) maar dat doet weer gekke dingen met je hoofd, kun je alsnog niet doen wat je eigenlijk van plan was.
Bovendien spelen die rugproblemen al sinds 1998 dus behalve lichamelijk ben ik het vooral geestelijk enorm beu.
Pffff mijn arm mag niet meer nat worden. ik heb net een jaarabonnement gekocht voor het zwembad.. nah ja het mag wel maar moet het flink afplakken, heb maar een gipshoes besteld. heb geen gips maar toch ;p dan maar gigantisch voor l*l lopen in het zwembad dan kan ik tenminste nog gewoon mijn ding doen.. voor mijn spieren is het ook goed
Nier gezocht!
https://www.facebook.com/share/p/1ALqaWDfeh/
https://www.facebook.com/share/p/1ALqaWDfeh/
Ik heb sinds een paar maanden een schoonmaakster. Ik mocht kiezen: of mijn ouders kwamen het doen of ik moest een schoonmaakster nemen. Dan liever dat tweede.
Schoonmaken ging al niet heel lekker door de combinatie van autisme en chronische migraine (ik kan mijn situatie wel goed uitleggen aan de hand van schoonmaken). Vanuit mijn autisme wil ik dat mijn planning duidelijk is, maar... de migraine kan elk moment mijn planning verstoren. Dus dan plan ik in om te gaan stofzuigen, maar heb ik op dat moment migraine waardoor het niet kan en dan moet ik mijn planning weer herberekenen, wat me veel energie kost. Dus dit is iets waar ik momenteel mee bezig ben: mijn planning meer loslaten en dingen ondernemen op het moment dat het kan. Op momenten dat het niet gaat, het loslaten, rust nemen.
Sinds augustus ben ik ook nog onder de pannen met een sinus pilonidalis (zie topic: wond na operatie geneest niet). Daardoor werd bukken e.d. ook nog eens moeilijk en was het echt belangrijk dat mijn badkamer goed schoon was, dus daarom voor een schoonmaakster gekozen.
Schoonmaken ging al niet heel lekker door de combinatie van autisme en chronische migraine (ik kan mijn situatie wel goed uitleggen aan de hand van schoonmaken). Vanuit mijn autisme wil ik dat mijn planning duidelijk is, maar... de migraine kan elk moment mijn planning verstoren. Dus dan plan ik in om te gaan stofzuigen, maar heb ik op dat moment migraine waardoor het niet kan en dan moet ik mijn planning weer herberekenen, wat me veel energie kost. Dus dit is iets waar ik momenteel mee bezig ben: mijn planning meer loslaten en dingen ondernemen op het moment dat het kan. Op momenten dat het niet gaat, het loslaten, rust nemen.
Sinds augustus ben ik ook nog onder de pannen met een sinus pilonidalis (zie topic: wond na operatie geneest niet). Daardoor werd bukken e.d. ook nog eens moeilijk en was het echt belangrijk dat mijn badkamer goed schoon was, dus daarom voor een schoonmaakster gekozen.
bij mij begon t ook way back in 1995, toen ik mn 1e operatie had was ik net 21. Heb al bijna langer wel rugklachten als niet. En het went nooit. Ik heb lange tijd best goed gefunctioneerd hoor! Werk en gezin gecombineerd. Maar sinds 4,5 jaar is het teveel.quote:
Zelfs dat is bij tijd en wijle al een hele opgave.
Uiteraard heb ik ook wel "goede" dagen maar vrijwel nooit als het nodig is.
Heb steeds vaker het gevoel dat ik gewoon uitgerangeerd ben en dat voelt niet prettig.
Uiteraard heb ik wel pijnstillers (oxycodon) maar dat doet weer gekke dingen met je hoofd, kun je alsnog niet doen wat je eigenlijk van plan was.
Bovendien spelen die rugproblemen al sinds 1998 dus behalve lichamelijk ben ik het vooral geestelijk enorm beu.
Heb er ook een paar goede jaren tussen gehad maar de problemen kwamen toch weer terug.
Ben van 100% WAO naar volledig werkend gegaan en daar was ik retetrots op.
Kostte enorm veel moeite om dat te bereiken maar was zeer zeker de moeite waard.
Maar nu terug bij af, zit weer 100% in de WAO......
En aangezien artrose altijd terug blijft komen en ik ook nog eens last heb van botontkalking denk ik niet dat er qua arbeid/fysieke mogelijkheden een zonnige toekomst ligt te wachten.
Wat mij het meest dwarszit ben ik zelf, ik kan het gewoon niet accepteren terwijl ik besef dat dat wel beter is.
Wie weet komt dat stukje verstand nog wel een keer.
Ik vind het wel fijn om dit gewoon eens van me af te typen, ik blijf dit topic ook zeker volgen!
Wie weet kan ik nog eens iets voor iemand betekenen.
Ben van 100% WAO naar volledig werkend gegaan en daar was ik retetrots op.
Kostte enorm veel moeite om dat te bereiken maar was zeer zeker de moeite waard.
Maar nu terug bij af, zit weer 100% in de WAO......
En aangezien artrose altijd terug blijft komen en ik ook nog eens last heb van botontkalking denk ik niet dat er qua arbeid/fysieke mogelijkheden een zonnige toekomst ligt te wachten.
Wat mij het meest dwarszit ben ik zelf, ik kan het gewoon niet accepteren terwijl ik besef dat dat wel beter is.
Wie weet komt dat stukje verstand nog wel een keer.
Ik vind het wel fijn om dit gewoon eens van me af te typen, ik blijf dit topic ook zeker volgen!
Wie weet kan ik nog eens iets voor iemand betekenen.
Wat ik me altijd bedenk is het volgende: je hebt al een beperking/pijn/het feit dat je niet kunt werken. Dat is op zich al vervelend genoeg. Als je jezelf daar ook nog eens over dwars gaat zitten heb je eigenlijk een dubbele last...quote:
Heb er ook een paar goede jaren tussen gehad maar de problemen kwamen toch weer terug.
Ben van 100% WAO naar volledig werkend gegaan en daar was ik retetrots op.
Kostte enorm veel moeite om dat te bereiken maar was zeer zeker de moeite waard.
Maar nu terug bij af, zit weer 100% in de WAO......
En aangezien artrose altijd terug blijft komen en ik ook nog eens last heb van botontkalking denk ik niet dat er qua arbeid/fysieke mogelijkheden een zonnige toekomst ligt te wachten.
Wat mij het meest dwarszit ben ik zelf, ik kan het gewoon niet accepteren terwijl ik besef dat dat wel beter is.
Wie weet komt dat stukje verstand nog wel een keer.
Ik vind het wel fijn om dit gewoon eens van me af te typen, ik blijf dit topic ook zeker volgen!
Wie weet kan ik nog eens iets voor iemand betekenen.
Niet dat het mij altijd lukt hoor, vaker niet dan wel.
Maar het is wel een gedachte die me helpt.
Praat je er wel eens met andere mensen over? Ik had tijdens het hele ziekenhuis proces eigenlijk een behoorlijk muurtje om me heen gebouwd en deelde heel weinig met mensen. Ik merkte dat het hele 'verwerkingsproces' eigenlijk pas op gang begon te komen toen ik er met andere over begon te praten, al zit ik nu nog midden in de acceptatie fase. Het ene moment lukt dat aardig, het andere moment lijkt m'n hele lijf zich ertegen te verzetten.quote:
Heb er ook een paar goede jaren tussen gehad maar de problemen kwamen toch weer terug.
Ben van 100% WAO naar volledig werkend gegaan en daar was ik retetrots op.
Kostte enorm veel moeite om dat te bereiken maar was zeer zeker de moeite waard.
Maar nu terug bij af, zit weer 100% in de WAO......
En aangezien artrose altijd terug blijft komen en ik ook nog eens last heb van botontkalking denk ik niet dat er qua arbeid/fysieke mogelijkheden een zonnige toekomst ligt te wachten.
Wat mij het meest dwarszit ben ik zelf, ik kan het gewoon niet accepteren terwijl ik besef dat dat wel beter is.
Wie weet komt dat stukje verstand nog wel een keer.
Ik vind het wel fijn om dit gewoon eens van me af te typen, ik blijf dit topic ook zeker volgen!
Wie weet kan ik nog eens iets voor iemand betekenen.
Zometeen naar de huisarts, eindelijk een fatsoenlijk gesprek over pijnmedicatie als het goed is.
Dat is een gedachte die ik idd zou moeten hebben maar in het eggie blijf ik dat toch knap lastig vinden.quote:
[..]
Wat ik me altijd bedenk is het volgende: je hebt al een beperking/pijn/het feit dat je niet kunt werken. Dat is op zich al vervelend genoeg. Als je jezelf daar ook nog eens over dwars gaat zitten heb je eigenlijk een dubbele last...
Niet dat het mij altijd lukt hoor, vaker niet dan wel.
De theorie snap ik wel maar in de praktijk werkt dat toch een tikkie anders helaas.
Nu komt het er op neer dat ik vrijwel alles aan een ander over moet laten en dat is iets wat ik heel slecht kan: Zelf op m'n reet zitten terwijl iemand anders werkt.
Mensen die me na staan weten het uiteraard wel en hebben er ook wel begrip voor.quote:
[..]
Praat je er wel eens met andere mensen over? Ik had tijdens het hele ziekenhuis proces eigenlijk een behoorlijk muurtje om me heen gebouwd en deelde heel weinig met mensen. Ik merkte dat het hele 'verwerkingsproces' eigenlijk pas op gang begon te komen toen ik er met andere over begon te praten, al zit ik nu nog midden in de acceptatie fase. Het ene moment lukt dat aardig, het andere moment lijkt m'n hele lijf zich ertegen te verzetten.
Zometeen naar de huisarts, eindelijk een fatsoenlijk gesprek over pijnmedicatie als het goed is.
Maar het is natuurlijk ook zo dat ik mijn frustratie niet altijd kan uiten, als een zeurkous overkomen is ook niet echt een aanradertje.
Heb het er ook wel met een prof over gehad maar daar heb ik zo mijn twijfels over.
Ze zeggen altijd dat ze het wel begrijpen maar hoe kan dat als ze het zelf niet meegemaakt hebben?
Belangrijkste deel (acceptatie) ligt bij mezelf.
Hopelijk kunnen ze je helpen bij pijnmedicatie, succes!
Graag terugkomen met een succesverhaal.
Ja dat afgekeurd zijn voelt hier ook behoorlijk als falen. Mijn verstand snapt prima dat het niet anders kan, maar dat hart hè.
Hopelijk komt je huisarts met een voor jou passende oplossing fripsel!
Hopelijk komt je huisarts met een voor jou passende oplossing fripsel!
Ok ja, dat kan ik snappen dat je dat vervelend vind, als je dingen aan een ander over moet laten. Ik heb gelukkig professionele begeleiding, dus dat maakt het iets minder vervelend dan wanneer ik alles aan vrienden of familie zou moeten vragen. En ik heb dus pijnvrije periodes, waarin ik in principe alles zelf kan. Dat scheelt.quote:
[..]
Dat is een gedachte die ik idd zou moeten hebben maar in het eggie blijf ik dat toch knap lastig vinden.
De theorie snap ik wel maar in de praktijk werkt dat toch een tikkie anders helaas.
Nu komt het er op neer dat ik vrijwel alles aan een ander over moet laten en dat is iets wat ik heel slecht kan: Zelf op m'n reet zitten terwijl iemand anders werkt.
Waar ik me echt boos over kan maken is dat er zoveel tijd gaat zitten in communicatie met artsen, UWV, en dergelijke. Zoveel onbegrip en dingen die je moet uitleggen. Terwijl ik die tijd echt wel voor nuttigere dingen kan gebruiken (voor mezelf zorgen bijvoorbeeld; zorgen dat ik douche en dat ik een gezonde maaltijd in elkaar zet).
Net terug van de dokter. Heb om te beginnen 10 mg amitriptyline voorgeschreven gekregen. Ik vind het dubbel, aan de ene kant ben ik blij dat ik iets krijg, maar ik ben ook bang voor de bijwerkingen..
Pijnvrije periodes heb ik gelukkig ook wel maar dan word ik al snel overmoedig. Da's dus wel eigen schuld dikke bult.quote:
[..]
Ok ja, dat kan ik snappen dat je dat vervelend vind, als je dingen aan een ander over moet laten. Ik heb gelukkig professionele begeleiding, dus dat maakt het iets minder vervelend dan wanneer ik alles aan vrienden of familie zou moeten vragen. En ik heb dus pijnvrije periodes, waarin ik in principe alles zelf kan. Dat scheelt.
Waar ik me echt boos over kan maken is dat er zoveel tijd gaat zitten in communicatie met artsen, UWV, en dergelijke. Zoveel onbegrip en dingen die je moet uitleggen. Terwijl ik die tijd echt wel voor nuttigere dingen kan gebruiken (voor mezelf zorgen bijvoorbeeld; zorgen dat ik douche en dat ik een gezonde maaltijd in elkaar zet).
En wat ik zelf heel vervelend vind is dat ik soms uren bezig kan zijn en daarna geen centje pijn heb terwijl als ik alleen maar tv zit te kijken overvallen kan worden door de pijn, tot tranen in de ogen aan toe.
Ik weet dus niet wat precies de trigger is, dat maakt het ook onmogelijk om er rekening mee te houden.
Mijn huisarts heb ik geen gedoe mee, die snapt me wel en het gezeur met UWV heb ik ook al gehad gelukkig. Al zal er ongetwijfeld nog een keer een herkeuring komen.
Er is iig naar je geluisterd.quote:
Net terug van de dokter. Heb om te beginnen 10 mg amitriptyline voorgeschreven gekregen. Ik vind het dubbel, aan de ene kant ben ik blij dat ik iets krijg, maar ik ben ook bang voor de bijwerkingen..
Dat van die bijwerkingen snap ik wel, dat houdt me ook wel eens tegen om een oxycodon te nemen.
Soms lijkt het middel erger dan de kwaal idd.
Hopelijk vallen de bijwerkingen mee voor je en heb je er echt voordeel van, daar duim ik voor.
Gaat het overlaten van zaken aan anderen je goed af? Ik merk dat ik nog wel eens twijfels heb of de ander het wel goed doetquote:
Ik ben na jaren uitermate nuttig bij verhuizingen de laatste 15 jaar ook niet nuttig meer voor het in elkaar zetten van Ikea kasten en dergelijke (terwijl dat echt iets was waar je mij maar gewoon m'n gang mee moest laten gaan), maar ik probeer dat dan op te vangen met klusjes zoals het aansluiten van de TV en allerlei andere apparatuur. Dat kan ik immers nog wel, en ik ben een zeikerd, dus het gebeurt goed
Dat snap ik inderdaad ook niet. Het kost zo veel energie om dingen gedaan te krijgen, dat je al snel denkt: laat maar. Voor mijn diagnose ben ik bijvoorbeeld eerst binnen een paar maanden 6x voor het zelfde bij de huisarts geweest. Hij bleef volhouden dat het tussen mijn oren zat. Daarna een jaar daar niet meer geweest, puur omdat ik geen zin had om er energie in te stoppen. Belachelijk eigenlijk.quote:
[..]
Ok ja, dat kan ik snappen dat je dat vervelend vind, als je dingen aan een ander over moet laten. Ik heb gelukkig professionele begeleiding, dus dat maakt het iets minder vervelend dan wanneer ik alles aan vrienden of familie zou moeten vragen. En ik heb dus pijnvrije periodes, waarin ik in principe alles zelf kan. Dat scheelt.
Waar ik me echt boos over kan maken is dat er zoveel tijd gaat zitten in communicatie met artsen, UWV, en dergelijke. Zoveel onbegrip en dingen die je moet uitleggen. Terwijl ik die tijd echt wel voor nuttigere dingen kan gebruiken (voor mezelf zorgen bijvoorbeeld; zorgen dat ik douche en dat ik een gezonde maaltijd in elkaar zet).
Vind je het juist ook niet vervelend dat je soms wel zelf dingen kan? Bang te moeten uitleggen waarom je het soms wel kan en soms niet en vooral bang dat ze niet begrijpen waarom?
Precies. Vaak is het zo dat je tig keer naar de huisarts of specialist gaat voor een bepaald probleem. Dan komt er niks uit de testen die ze doen. Jaren later blijkt er dan toch iets mis. Daar kom je dan meestal toevallig achter. Zoals nu dat ik een flink ijzertekort heb, wat waarschijnlijk al jaren speelt.quote:Op dinsdag 28 april 2015 14:31 schreef Lizan het volgende:
[..]
Dat snap ik inderdaad ook niet. Het kost zo veel energie om dingen gedaan te krijgen, dat je al snel denkt: laat maar. Voor mijn diagnose ben ik bijvoorbeeld eerst binnen een paar maanden 6x voor het zelfde bij de huisarts geweest. Hij bleef volhouden dat het tussen mijn oren zat. Daarna een jaar daar niet meer geweest, puur omdat ik geen zin had om er energie in te stoppen. Belachelijk eigenlijk.
Vind je het juist ook niet vervelend dat je soms wel zelf dingen kan? Bang te moeten uitleggen waarom je het soms wel kan en soms niet en vooral bang dat ze niet begrijpen waarom?
Op je laatste vraag: ik vind dat zelf zelfs nog lastig.
Omdat ik dus inderdaad alles zelf kan op momenten dat het goed gaat. Dus ben ik geneigd het te laten liggen tot ik het zelf weer kan, want technisch gezien kan ik het zelf, alleen op dat moment niet. Bovendien heb je met migraine ook echt geen zin om iemand in je huis rond te hebben lopen. Mijn begeleiding snapt inmiddels wel dat iets samen doen of overnemen mij op de lange termijn meer energie oplevert, want dan kost het me minder energie en heb ik meer tijd voor andere dingen. Wat ik wel lastig vind om uit te leggen is waarom ik bij het ene wel aanwezig ben en bij het andere niet. Ik moet daarin keuzes maken die super ingewikkeld zijn: kan ik wel, kan ik niet, kan ik even, kan ik na inname van medicijnen, kan ik mét migraine omdat het heel belangrijk is, kan ik zonder migraine niet omdat ik mijn energie voor iets anders wil sparen, enzovoort. Mensen kunnen niet beoordelen hoe belangrijk iets voor mij is, maar ze denken vaak wel dat ze daar invloed op kunnen hebben.
Ugh. Ik zit hier op de bank en opeens daalt er een besef dat ik van studente, met bijbaantje en eigen huishouden en een druk sociaal leven veranderd ben in een niet naar schoolgaande, werkloze, energieloze, vaak stonede muts. En het enige wat ik kan denken is, WTF happend.
Dat ligt eraan wat het is.... 25 jaar geleden kon ik een ander de deurtjes (met glas) al in de kast laten hangen omdat ik wist dat ik het van mezelf nooit zou accepteren dat ze niet perfect recht zouden hangen, van een ander kan ik dat beter hebben... ik zie dan nog steeds wel dat ze niet perfect recht hangen, maar het is niet mijn "fout"quote:
[..]
Gaat het overlaten van zaken aan anderen je goed af? Ik merk dat ik nog wel eens twijfels heb of de ander het wel goed doet
Maar niet dat ik N de was laat vouwen ofzo, dat gaat niet goed komen, het ligt er wel heel erg aan wat het is, want ondanks de problemen die ik heb blijf ik natuurlijk wel een veeleisende trut voor wie het maar op 1 manier goed kan: mijn manier.
Dus ik delegeer wat ik kan delegeren, en dingen waarvan ik twijfel of het wel goed gaat (of zeker weet dat het niet goed gaat), doe ik wel gewoon gelijk zelf, dat scheelt iig de ergernis over het feit dat het in eerste instantie "fout" gedaan was.
Aan de andere kant; de dingen die ik echt niet (meer) kan laat ik ook gewoon aan een ander over, ik ga niet zelf zitten prutsen om het uiteindelijk toch aan een ander over te laten, ik weet wat dat betreft ook redelijk waar m'n grenzen zijn, en die accepteer gedoog ik.
Wat een verschrikkelijke kutdag weer zeg. Ik ben gisteren expres thuisgebleven om mijn krachten te sparen. Ook om anderen niet tot last te zijn omdat ik altijd eerder weg wil. En omdat ik tegenwoordig helemaal niet meer van harde muziek en mensenmassa's hou, laat mij maar lekker op de bank liggen. Heerlijke dag gehad. Kreeg veel appjes van mijn vriend, die was wel feesten. Met het uur hield hij meer van me en werden zijn liefdesverklaringen moeilijker te lezen. Hij is zo schattig als hij dronken is
Goed. Vanochtend dus wakker met enorme migraine. Pil daartegen werkte als een slaappil, nooit eerder gehad. Telkens wakker gemaakt door mijn vriend voor pillen en hapjes eten omdat ik zeer, zeer regelmatig moet eten. Om half 2 uit bed en de rest van de dag te energieloos om ook maar iets te doen.
Mijn vriend beweert dat ik een kater by proxy heb. Zijn kater dus
Goed. Vanochtend dus wakker met enorme migraine. Pil daartegen werkte als een slaappil, nooit eerder gehad. Telkens wakker gemaakt door mijn vriend voor pillen en hapjes eten omdat ik zeer, zeer regelmatig moet eten. Om half 2 uit bed en de rest van de dag te energieloos om ook maar iets te doen.
Mijn vriend beweert dat ik een kater by proxy heb. Zijn kater dus
Spoilers!
Hij is heel prettig, mijn verkeringquote:
Dat moet wel prettig zijn, een verkering met zoveel humor
Wij zijn na 12 jaar nog harstikke verliefd
Spoilers!
Ik snap het. Het scheelt voor mij ook nog wel wie het is, een partner is toch anders dan een buitenstaander. In dat laatste geval kan ik me nog wel eens verplicht voelen.quote:
Gaat het overlaten van zaken aan anderen je goed af? Ik merk dat ik nog wel eens twijfels heb of de ander het wel goed doet
[..]
Dat ligt eraan wat het is.... 25 jaar geleden kon ik een ander de deurtjes (met glas) al in de kast laten hangen omdat ik wist dat ik het van mezelf nooit zou accepteren dat ze niet perfect recht zouden hangen, van een ander kan ik dat beter hebben... ik zie dan nog steeds wel dat ze niet perfect recht hangen, maar het is niet mijn "fout"
Maar niet dat ik N de was laat vouwen ofzo, dat gaat niet goed komen, het ligt er wel heel erg aan wat het is, want ondanks de problemen die ik heb blijf ik natuurlijk wel een veeleisende trut voor wie het maar op 1 manier goed kan: mijn manier.
Dus ik delegeer wat ik kan delegeren, en dingen waarvan ik twijfel of het wel goed gaat (of zeker weet dat het niet goed gaat), doe ik wel gewoon gelijk zelf, dat scheelt iig de ergernis over het feit dat het in eerste instantie "fout" gedaan was.
Aan de andere kant; de dingen die ik echt niet (meer) kan laat ik ook gewoon aan een ander over, ik ga niet zelf zitten prutsen om het uiteindelijk toch aan een ander over te laten, ik weet wat dat betreft ook redelijk waar m'n grenzen zijn, en die accepteer gedoog ik.
quote:
Mijn vriend beweert dat ik een kater by proxy heb. Zijn kater dus
En hij had nergens last van? 
Hoe ging het vandaag?
Ja, die met de ballen in de bek.
Helemaal nergens last vanquote:Op woensdag 29 april 2015 19:58 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Hoe ging het vandaag?
Vandaag wel strontsacherijnig natuurlijk, dat had ik al voorspeld. Lekker puh, dat zal 'm leren 
Met mij gaat het vandaag prima. Ik heb een heel productieve dag achter de rug qua werk en huishouden. En ook nog 1,5 uur in de tuin. Morgen maar weer even normaal doen, anders blijf ik van het ene uiterste in het andere schieten en dat is ook niet de bedoeling.
Spoilers!
Een topic waar ook ik mag posten! Niet echt een feestje waard, maar toch fijn dat hij er is
Als ik alles hier lees vind ik al helemaal niet dat ik hier mag komen 'klagen' want dan heb ik het nog best goed.
Ook mijn schildklier werkt niet meer, dit dankzij bestralingen van mijn hals. Hierbij is ook de schildklier geraakt en daar door werkt hij niet meer. Altijd thyrax geslikt, tot ik inderdaad het tv programma over de veranderde verpakking zag en opeens begreep waardoor ik me zo slecht voelde. Overgestapt naar euthyrox, en sindsdien voel ik me beter.
Al mijn klachten zijn te danken aan het feit dat ik op mijn 21e kanker heb gehad, en chemokuren en bestralingen maken je kapot terwijl ze je beter maken.
Ik ben altijd moe en ziek, mijn imuunsysteem werkt heel slecht. (ook kapot gemaakt) dus als bv iemand een lichte verkoudheid heeft en in mijn richting hoest, lig ik vervolgens een week ziek in bed.
Inmiddels zit ik thuis met een burn out, ga ik nog steeds dagelijks over mijn grenzen, zit ik met mijn handen in het haar wat betreft werk&arbo, doe ik mee aan een onderzoek naar vermoeidheid na kanker en probeert de psych mij dagelijkse structuur aan te leren.
Als ik alles hier lees vind ik al helemaal niet dat ik hier mag komen 'klagen' want dan heb ik het nog best goed.
Ook mijn schildklier werkt niet meer, dit dankzij bestralingen van mijn hals. Hierbij is ook de schildklier geraakt en daar door werkt hij niet meer. Altijd thyrax geslikt, tot ik inderdaad het tv programma over de veranderde verpakking zag en opeens begreep waardoor ik me zo slecht voelde. Overgestapt naar euthyrox, en sindsdien voel ik me beter.
Al mijn klachten zijn te danken aan het feit dat ik op mijn 21e kanker heb gehad, en chemokuren en bestralingen maken je kapot terwijl ze je beter maken.
Ik ben altijd moe en ziek, mijn imuunsysteem werkt heel slecht. (ook kapot gemaakt) dus als bv iemand een lichte verkoudheid heeft en in mijn richting hoest, lig ik vervolgens een week ziek in bed.
Inmiddels zit ik thuis met een burn out, ga ik nog steeds dagelijks over mijn grenzen, zit ik met mijn handen in het haar wat betreft werk&arbo, doe ik mee aan een onderzoek naar vermoeidheid na kanker en probeert de psych mij dagelijkse structuur aan te leren.
Hoi zouzomaarkunnen. Ik ben benieuwd hoe oud je bent.
Mijn schildklier ging er meer dan 25 jaar geleden uit wegens schildklierkanker, maar toen kon ik een heel specifieke behandeling krijgen. Dus geen chemo of bestraling, maar behandeling met radioactief jodium. Dat is waarschijnlijk een heel verschil. Je vermoeidheidsklachten herken ik wel.
Mijn schildklier ging er meer dan 25 jaar geleden uit wegens schildklierkanker, maar toen kon ik een heel specifieke behandeling krijgen. Dus geen chemo of bestraling, maar behandeling met radioactief jodium. Dat is waarschijnlijk een heel verschil. Je vermoeidheidsklachten herken ik wel.
The love you take is equal to the love you make.
Hey Lienekien,
Inmiddels ben ik 32, maar ik heb geen schildklier kanker gehad. Voor zo ver ik weet word daarbij tegenwoordig nog steeds de schildklier verwijderd.
ik had lymfeklier kanker, hodgkin. In mijn hals en tussen mijn longen. Sta jij nog onder controle? heb je er veel aan over gehouden, qua late bijwerkingen?
Inmiddels ben ik 32, maar ik heb geen schildklier kanker gehad. Voor zo ver ik weet word daarbij tegenwoordig nog steeds de schildklier verwijderd.
ik had lymfeklier kanker, hodgkin. In mijn hals en tussen mijn longen. Sta jij nog onder controle? heb je er veel aan over gehouden, qua late bijwerkingen?
Ja, ik begreep dat bij jou de schildklier slachtoffer werd van de behandeling voor een andere vorm van kanker. Is niet mis, op zo'n jonge leeftijd ook. Ik ben er dan nog wel genadig afgekomen, denk ik.quote:
Hey Lienekien,
Inmiddels ben ik 32, maar ik heb geen schildklier kanker gehad. Voor zo ver ik weet word daarbij tegenwoordig nog steeds de schildklier verwijderd.
ik had lymfeklier kanker, hodgkin. In mijn hals en tussen mijn longen. Sta jij nog onder controle? heb je er veel aan over gehouden, qua late bijwerkingen?
Ja, voor altijd onder controle, bij een endocrinoloog. Er gaat ook altijd nog bloed naar het lab om op foute schildkliercellen te controleren. En bijwerkingen vind ik moeilijk te zeggen. Ik ving eigenlijk altijd bot als ik een klacht aankaartte die ik in verband kon brengen met de thyrax, dus ik ben daar maar mee opgehouden. En na al die jaren went het. (Ik ben trouwens 46.) Ik denk dan vooral aan vermoeidheid en periodes van concentratieproblemen.
Rot voor je, dat je met een burnout zit. Soms echt jammer dat je door schade en schande wijs moet worden. Het zou zo fijn zijn als je bepaalde dingen voor kon zijn. Sterkte ermee.
The love you take is equal to the love you make.
Heb net mijn eindevaluatie gehad in het revalidatiecentrum gehad en dat hakt er heel hard in. Heb geen van m'n doelen behaald en eigenlijk zinkt het besef nu pas echt in. Dat het voor altijd is, en dat ze er niks écht tegen kunnen doen. Dat ik m'n studie waarschijnlijk niet af kon ronden.. en dat alles gewoon anders gaat worden dan ik gehoopt had. Ik heb voor 't eerst in m'n leven niks meer waar ik naar uitkijk of waar ik me aan vast kan grijpen om de moed niet te verliezen. En godver wat ben ik boos.
Dat is naar ja, dat je beseft dat dit de status is waar je mee verder zult moeten de komende tijd, zo niet de rest van je leven. 
(Ik word niet eens aangenomen bij een revalidatiecentrum).
(Ik word niet eens aangenomen bij een revalidatiecentrum).
Het is maar internet, maar toch doen die virtuele knuffels me best wel goed. Ik vind het zo moeilijk om me te uiten naar mijn vrienden en familie. Ik wil niet dat beeld van dat sterke meisje dat alles aan kan kapot maken..
(Wachtwoord kwijt en kom niet meer in mn oude account, draai de letters om en je weet wie ik ben)
Fripsel, wat naar om te horen...sterkte er mee
Fripsel, wat naar om te horen...sterkte er mee
Ik weet niet of je nu open staat voor advies, maar het zou wel een stap zijn om dan tegenover je naasten eens toe te geven dat je het soms niet meer ziet zitten.quote:
Het is maar internet, maar toch doen die virtuele knuffels me best wel goed. Ik vind het zo moeilijk om me te uiten naar mijn vrienden en familie. Ik wil niet dat beeld van dat sterke meisje dat alles aan kan kapot maken..
The love you take is equal to the love you make.
Ja, of uitleggen wat er gebeurd is en zeggen dat je wel wat steun kunt gebruiken bij het verwerken van dit nieuws (als je steun wil).quote:
[..]
Ik weet niet of je nu open staat voor advies, maar het zou wel een stap zijn om dan tegenover je naasten eens toe te geven dat je het soms niet meer ziet zitten.
Ik heb gister voor het eerst met m'n moeder over school gepraat en dat was een hele opluchting. Maar m'n beste vrienden en studiegenoten, die deze zomer wél afstuderen.. Dat gaat me nog even niet lukken denk ik. Stap voor stap zullen we maar zeggen.quote:
[..]
Ik weet niet of je nu open staat voor advies, maar het zou wel een stap zijn om dan tegenover je naasten eens toe te geven dat je het soms niet meer ziet zitten.
Goede stap, toch?quote:
[..]
Ik heb gister voor het eerst met m'n moeder over school gepraat en dat was een hele opluchting. Maar m'n beste vrienden en studiegenoten, die deze zomer wél afstuderen.. Dat gaat me nog even niet lukken denk ik. Stap voor stap zullen we maar zeggen.
The love you take is equal to the love you make.
Fripsel, ik herken je frustratie.
Ik heb uberhaupt niet gestudeerd of mijn middelbare school afgemaakt.
Ik heb uberhaupt niet gestudeerd of mijn middelbare school afgemaakt.
Sterkheidsbaas van alles.
Dat ben je niet meer, en maakt het voor iedereen (jezelf voorop) alleen maar makkelijker te begrijpen als je ze vertelt dat je dat niet meer bent en waarom niet...quote:
Het is maar internet, maar toch doen die virtuele knuffels me best wel goed. Ik vind het zo moeilijk om me te uiten naar mijn vrienden en familie. Ik wil niet dat beeld van dat sterke meisje dat alles aan kan kapot maken..
Je wint er niets mee het ze niet te vertellen, sterker nog; je geeft ze alleen maar verwachtingen die je niet (meer) waar kunt maken.
Maar ik weet wel dat het heel erg moeilijk is die stap te nemen
Confronterend, maar waar.quote:
[..]
Dat ben je niet meer, en maakt het voor iedereen (jezelf voorop) alleen maar makkelijker te begrijpen als je ze vertelt dat je dat niet meer bent en waarom niet...
Je wint er niets mee het ze niet te vertellen, sterker nog; je geeft ze alleen maar verwachtingen die je niet (meer) waar kunt maken.
Het is zwaar, en ik ben soms (13 jaar later) nog steeds furieus dat m'n lichaam me dit geflikt heeft, dat was namelijk niet de afspraak
Als ik een vergelijking zou moeten maken dan zou ik zeggen dat ik zo ongeveer de 4 stadia van een rouwproces doorlopen heb (hoewel ik soms nog een beetje tussen stadium 3 en 4 hang, als m'n lijf weer eens dwarser dan dwars doet) en daarmee "afscheid" genomen heb van mijn gezonde lichaam;
Ontkenning, Protest, Depressie, Aanvaarding.
Als ik een vergelijking zou moeten maken dan zou ik zeggen dat ik zo ongeveer de 4 stadia van een rouwproces doorlopen heb (hoewel ik soms nog een beetje tussen stadium 3 en 4 hang, als m'n lijf weer eens dwarser dan dwars doet) en daarmee "afscheid" genomen heb van mijn gezonde lichaam;
Ontkenning, Protest, Depressie, Aanvaarding.
Ik hang al een jaar of 6 tussen 2 en 3 in. Soms denk ik al dat ik in stadium 4 ben, totdat ik mezelf weer tegen kom, ofzo.
Sterkheidsbaas van alles.
Ik stuiter heen en weer tussen 1, 2 en 3 geloof ik. Vooral protest vind ik lastig. Ik kan dan nergens heen met mijn frustratie.
Als ik je een tip mag geven is dat je niet teveel waarde moet hechten aan het eindoordeel van een revalidatiecentrum, dat ze niets meer voor je kunnen doen wil niet zeggen dat het hopeloos is. Jouw eigen motivatie is veel belangrijker. Zelf ben ik geboren met een ziekte waar ik ongeveer 20 jaar mee zou worden (de gemiddelde levensverwachting toen) toen het werd geconstateerd was ik al ouder en was de levensverwachting 36 jaar. Ik heb ondertussen twee studies gedaan wat onmogelijk zou moeten zijn en jarenlang gewerkt in een hogere functie en soms meer dan 60 uur in de week. De toekomst is in de gezondheidszorg erg moeilijk te voorspellen en toch doen veel artsen en behandelaars het wel.quote:
[..]
Ik heb gister voor het eerst met m'n moeder over school gepraat en dat was een hele opluchting. Maar m'n beste vrienden en studiegenoten, die deze zomer wél afstuderen.. Dat gaat me nog even niet lukken denk ik. Stap voor stap zullen we maar zeggen.
Probeer met school de problemen te bespreken, zoek naar wegen om toch die studie te doen met respect voor de beperkingen. Pas nadat je die wegen hebt verkend moet je oordelen of het onmogelijk is of niet en ga je op zoek naar een nieuwe uitdaging die je leuk vindt en die wel past bij de beperkingen.
Die conclusie heb ik écht niet van de een of de andere dag getrokken en daar zijn meerdere gesprekken aan voorafgegaan. Soms kun je iets nog zó graag willen, als het leven een grote middelvinger naar je opsteekt heb je het er maar mee te doen.quote:
[..]
Als ik je een tip mag geven is dat je niet teveel waarde moet hechten aan het eindoordeel van een revalidatiecentrum, dat ze niets meer voor je kunnen doen wil niet zeggen dat het hopeloos is. Jouw eigen motivatie is veel belangrijker. Zelf ben ik geboren met een ziekte waar ik ongeveer 20 jaar mee zou worden (de gemiddelde levensverwachting toen) toen het werd geconstateerd was ik al ouder en was de levensverwachting 36 jaar. Ik heb ondertussen twee studies gedaan wat onmogelijk zou moeten zijn en jarenlang gewerkt in een hogere functie en soms meer dan 60 uur in de week. De toekomst is in de gezondheidszorg erg moeilijk te voorspellen en toch doen veel artsen en behandelaars het wel.
Probeer met school de problemen te bespreken, zoek naar wegen om toch die studie te doen met respect voor de beperkingen. Pas nadat je die wegen hebt verkend moet je oordelen of het onmogelijk is of niet en ga je op zoek naar een nieuwe uitdaging die je leuk vindt en die wel past bij de beperkingen.
Ik zit grotendeels in 4 inmiddels en daar ben ik echt wel heel blij mee. Maar dat komt ook omdat ik mijn leven erg goed heb aan kunnen passen aan mijn gebreken en dat scheelt heel veel natuurlijk.quote:
Het is zwaar, en ik ben soms (13 jaar later) nog steeds furieus dat m'n lichaam me dit geflikt heeft, dat was namelijk niet de afspraak
Als ik een vergelijking zou moeten maken dan zou ik zeggen dat ik zo ongeveer de 4 stadia van een rouwproces doorlopen heb (hoewel ik soms nog een beetje tussen stadium 3 en 4 hang, als m'n lijf weer eens dwarser dan dwars doet) en daarmee "afscheid" genomen heb van mijn gezonde lichaam;
Ontkenning, Protest, Depressie, Aanvaarding.
Wat studie betreft, daar zit denk ik nog mijn enige stukje boosheid. Ik heb een HBO bachelor en een universitaire bachelor. Daar zou ik blij mee moeten zijn maar ik baal er meestal toch van dat mijn master niet gelukt is. Ik heb alle mastervakken en heb ook mijn thesisonderzoek in Engeland gedaan. toen het op het schrijven van de thesis aankwam, merkte ik dat ik in een paar maanden tijd heel hard was achteruit gegaan qua mentale kracht. En ik kon echt goed schrijven, ik verwachtte totaal geen probleem. Ik heb het 2 jaar geprobeerd en mezelf, ouders en vriend keer op keer ontzettend teleurgesteld. Uiteindelijk moest ik eerlijk zijn en heb ik er de brui aan gegeven. Dat voelde alsof er een enorme last van me afviel, dat wel. Maar ik baal nog steeds. Ook van de duizenden euro's aan studieschuld die me dat geintje opgeleverd heeft.
Spoilers!
Ja die studieschuld daar zit ik heel erg tegen aan te hikken. Ik sta al 1-0 achter vanwege de fibro. Die studieschuld maakt er mooi een 2-0 van.quote:
[..]
Ik zit grotendeels in 4 inmiddels en daar ben ik echt wel heel blij mee. Maar dat komt ook omdat ik mijn leven erg goed heb aan kunnen passen aan mijn gebreken en dat scheelt heel veel natuurlijk.
Wat studie betreft, daar zit denk ik nog mijn enige stukje boosheid. Ik heb een HBO bachelor en een universitaire bachelor. Daar zou ik blij mee moeten zijn maar ik baal er meestal toch van dat mijn master niet gelukt is. Ik heb alle mastervakken en heb ook mijn thesisonderzoek in Engeland gedaan. toen het op het schrijven van de thesis aankwam, merkte ik dat ik in een paar maanden tijd heel hard was achteruit gegaan qua mentale kracht. En ik kon echt goed schrijven, ik verwachtte totaal geen probleem. Ik heb het 2 jaar geprobeerd en mezelf, ouders en vriend keer op keer ontzettend teleurgesteld. Uiteindelijk moest ik eerlijk zijn en heb ik er de brui aan gegeven. Dat voelde alsof er een enorme last van me afviel, dat wel. Maar ik baal nog steeds. Ook van de duizenden euro's aan studieschuld die me dat geintje opgeleverd heeft.
Als jij die conclusie trekt is dat heel wat anders dan als het revalidatiecentrum die conclusie trekt. Een revalidatiecentrum gaat namelijk niet over wat er mogelijk is qua studie, dat doe jij, jouw beperkingen, de school en de mensen die je willen helpen. Hoe vaak ik niet heb gehoord van artsen dat iets niet kan maar waarbij dat niet bleek te kloppen. Veel artsen begrijpen gewoon niet dat je als chronisch zieke de omstandigheden moet aanpassen aan de beperkingen en dat dat vaak mogelijk is. Wat voor een gezond iemand onmogelijk is kan een zieke bereiken omdat mensen/organisaties bereid zijn aanpassingen te doen, pas als dat ook onmogelijk is leg ik me daarbij neer. Ja dan ben ik soms teleurgesteld maar ook trots dat ik het hebt geprobeerd, zolang dat proberen niet schadelijk is voor het lichaam kan het proberen zeker geen kwaad.quote:
[..]
Die conclusie heb ik écht niet van de een of de andere dag getrokken en daar zijn meerdere gesprekken aan voorafgegaan. Soms kun je iets nog zó graag willen, als het leven een grote middelvinger naar je opsteekt heb je het er maar mee te doen.
Pff als ik dit allemaal lees zijn mijn klachten nog maar peanuts! Heel veel sterkte Frips!
En idd is het best lekker om hier even je gal te spuwen. Ben zelf ook dat ik er niet teveel mijn omgeving mee lastig wil vallen.
* Ole geeft ook een digge hug
En idd is het best lekker om hier even je gal te spuwen. Ben zelf ook dat ik er niet teveel mijn omgeving mee lastig wil vallen.
* Ole geeft ook een digge hug
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Daar zijn ook regelingen voor:quote:
[..]
Ja die studieschuld daar zit ik heel erg tegen aan te hikken. Ik sta al 1-0 achter vanwege de fibro. Die studieschuld maakt er mooi een 2-0 van.
http://www.studenten-zorg(...)en-met-handicap.html
Dat wilde ik net posten!quote:
[..]
Daar zijn ook regelingen voor:
http://www.studenten-zorg(...)en-met-handicap.html
Instellingen moeten beleid hebben voor studenten met beperkingen. Ook met praktische zaken. Ga eens praten bij de opleiding die je zou willen doen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ik heb toch nergens gezegd dat dat de conclusie is van het revalidatiecentrum? Begrijp me niet verkeerd, ik geloof echt wel dat er veel mogelijk is, ook als je ziek bent. Maar ik besef me ook, dat als ik in weken waarin ik 60 uur draaide voor mijn studie, en dan net een voldoende haalde, het wel heel moeilijk word om nog een voldoende te halen als ik maar dagen van 4/5 uur haal. En ieder jaar dat ik extra probeer, kost me extra geld. En de druk die daarbij komt kijken verergeren mijn klachten alleen maar meer. Komt ook nog eens bij dat ik vanuit mijn studie waarschijnlijk in een marketing gerelateerde baan terecht kom, waar alles snel gaat en nú moet gebeuren.quote:
[..]
Als jij die conclusie trekt is dat heel wat anders dan als het revalidatiecentrum die conclusie trekt. Een revalidatiecentrum gaat namelijk niet over wat er mogelijk is qua studie, dat doe jij, jouw beperkingen, de school en de mensen die je willen helpen. Hoe vaak ik niet heb gehoord van artsen dat iets niet kan maar waarbij dat niet bleek te kloppen. Veel artsen begrijpen gewoon niet dat je als chronisch zieke de omstandigheden moet aanpassen aan de beperkingen en dat dat vaak mogelijk is. Wat voor een gezond iemand onmogelijk is kan een zieke bereiken omdat mensen/organisaties bereid zijn aanpassingen te doen, pas als dat ook onmogelijk is leg ik me daarbij neer. Ja dan ben ik soms teleurgesteld maar ook trots dat ik het hebt geprobeerd, zolang dat proberen niet schadelijk is voor het lichaam kan het proberen zeker geen kwaad.
Als je een échte ziekte hebt, zullen veel mensen, bedrijven, mee willen denken. Maar de diagnose fibromyalgie.. daar heb je helemaal niks aan. Ze weten niet waar het vandaan komt, er heerst veel onbegrip over. Sommige mensen denken dat als je maar hard genoeg probeert het allemaal wel meevalt. Maar te lang, te hard proberen sloopt je.
Dat weet ik en dat ben ik nu uit aan het zoeken.quote:
[..]
Daar zijn ook regelingen voor:
http://www.studenten-zorg(...)en-met-handicap.html
quote:
[..]
Dat wilde ik net posten!
Instellingen moeten beleid hebben voor studenten met beperkingen. Ook met praktische zaken. Ga eens praten bij de opleiding die je zou willen doen.Er zijn inderdaad allemaal regelingen. Alleen weet niemand wat nu precies de regel is, en weten ze al helemaal niet bij wie je moet zijn. En zo word je van het kastje naar de muur en weer terug naar het kastje gestuurd.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat is wel het klote ding van fibro, duizend onbegrip, 'stel je niet zo aan', 'je bent gewoon lui', 'we zijn allemaal wel eens moe'.
Sterkheidsbaas van alles.
Precies.. en kom dan maar eens bij een toekomstige werkgever aan..quote:Op donderdag 30 april 2015 14:47 schreef Lonaa het volgende:
Dat is wel het klote ding van fibro, duizend onbegrip, 'stel je niet zo aan', 'je bent gewoon lui', 'we zijn allemaal wel eens moe'.
Ja, nou, waarom denk je dat niemand mij aanneemt? Geen opleiding, weinig (betaalde) ervaring, wel al 6 jaar een uitkering. Goede binnenkomer hoor. 'Ja maar ik ben echt wel betrouwbaar', uhuh, denkt die werkgever dan.quote:
[..]
Precies.. en kom dan maar eens bij een toekomstige werkgever aan..
Ik heb net maar weer eens 3 sollicitaties de deur uitgedaan. Ik denk dat ik redelijk weet wat ik wel/niet kan, en een bijbaan zou kunnen, met wat aanpassingen. Maar ja, dan moet iemand me wel willen hebben.
Sterkheidsbaas van alles.
En af en toe, zoals nu, wil ik dan gewoon heel graag janken en boos zijn. Want ik kan wel dingen, maar niemand geeft me de kans.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
Sterkheidsbaas van alles.
Ik snap je helemaalquote:
En af en toe, zoals nu, wil ik dan gewoon heel graag janken en boos zijn. Want ik kan wel dingen, maar niemand geeft me de kans.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 30-04-2015 14:56:19 ]
Ja, daar was ik al bang voor. Het voelt ZO oneerlijk. Ik bedoel, het is niet dat ik niet m'n fucking best doe ofzo.quote:
Sterkheidsbaas van alles.
Ik vind vooral dat gevoel van onmacht zo verschrikkelijk. Ik sla er helemaal van dicht. Als ik daarmee om zou kunnen leren gaan zou me dat al zoveel gedoe in mijn eigen hoofd schelen. Is wel een goede om de volgende keer mee te nemen naar de psycholoog.quote:
[..]
Ja, daar was ik al bang voor. Het voelt ZO oneerlijk. Ik bedoel, het is niet dat ik niet m'n fucking best doe ofzo.
En soms raak ik dan in paniek, want hoe moet dat dan over 5 jaar? 10 jaar? Ik ben pas 24! Moet ik dan m'n hele leven thuis zitten? Af en toe wat vrijwilligerswerk doen? Dat WIL ik helemaal niet.
En hoe kom ik dan rond? Ja, nu nog wel, totdat ze vinden dat ik best capabel ben om te werken, maar niemand me wil hebben.
Oke, nu ben ik boos en verdrietig, ik ga even iets anders doen.
En hoe kom ik dan rond? Ja, nu nog wel, totdat ze vinden dat ik best capabel ben om te werken, maar niemand me wil hebben.
Oke, nu ben ik boos en verdrietig, ik ga even iets anders doen.
Sterkheidsbaas van alles.
Dames toch wat kut zeg.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
Spoilers!
Tuurlijk wel. Verdriet moet je niet vergelijken. Iedereen heeft zijn eigen verhaalquote:
Dames toch wat kut zeg.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
Wat Fripsel zegt.quote:
Dames toch wat kut zeg.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
Sterkheidsbaas van alles.
Fijn dat dit topic bestaat
Ik ben 27, heb zowel de ziekte van Crohn als Colitis Ulcerosa en het syndroom van Asperger. Opzich gaat het momenteel wel redelijk, maar ik wil even klagen over de bijwerkingen van prednison.
Qua energielevels is het namelijk momenteel echt bagger Ik ben al kapot van 10 minuten fietsen en even door de bibliotheek strollen, gewoon omdat mijn spieren zo zwak zijn en ik het steeds benauwd krijg van die troep. Ik moet daar al de hele dag van bijkomen
Maar goed, hopelijk is dat volgende maand over als de prednison is afgebouwd..
Ik ben 27, heb zowel de ziekte van Crohn als Colitis Ulcerosa en het syndroom van Asperger. Opzich gaat het momenteel wel redelijk, maar ik wil even klagen over de bijwerkingen van prednison.
Qua energielevels is het namelijk momenteel echt bagger
Ik ben al kapot van 10 minuten fietsen en even door de bibliotheek strollen, gewoon omdat mijn spieren zo zwak zijn en ik het steeds benauwd krijg van die troep. Ik moet daar al de hele dag van bijkomen Maar goed, hopelijk is dat volgende maand over als de prednison is afgebouwd..
Dat heeft bij mij ook wel een achtergrond verhaalquote:Op donderdag 30 april 2015 15:24 schreef Lucky_Strike het volgende:
Lief van jullie. Zo sportief zou ik niet zijn op een heel verdrietig moment denk ik
Toen ik op de middelbare school zat had mijn beste vriendin kanker, en daar is ze uiteindelijk ook aan overleden. Maar ik heb daarnaast nooit zo'n positief meisje als haar meegemaakt, de zon scheen altijd voor haar, hoe hard het ook stormde. In die tijd had ik ook al ziekenhuis onderzoeken, en zei was de enige die er altijd consequent naar vroeg, hoe het nu ging, of ik al uitslagen terug had etc. Ik vond dat toen heel erg bewonderingswaardig maar snap het tegenwoordig wel veel beter. Als er niks meer aan te doen is, is er maar één iemand die er wat van kan maken. En dat ben jezelf. Je maakt het jezelf alleen maar lastiger als je gaat zitten vergelijken, het somber inziet etc. Ik denk dat de balans heel belangrijk is. Af en toe huilen is nodig, om de druk eraf te halen, maar over het algemeen kom je veel verder wanneer je het positief inziet. En dat zéi dat kon, ondanks het vonnis dat boven haar hoofd hing, heeft destijds zoveel indruk op me gemaakt. Als zei dat kon.. dan moet ik het toch op zijn minst proberen.
Ik weet eigenlijk niet eens wat ik nu precies wil zeggen met dit hele verhaal.. maar het moest er even uit geloof ik.
Bijzonder verhaal Fripsel, fijn dat je er iets van opgestoken hebt ook. Ik begrijp wel wat je bedoelt te zeggen hoor.
Spoilers!
+1. Vooral op dit moment. Ik heb dan wel een baan maar fysiek veeeeeel te zwaar waardoor ik max 2 dagen in de week aan kan en die twee dagen moeten zo veel mogelijk gespreid zijn, want achter elkaar gaat helemaal niet. Alleen dat snapt mijm wg niet en plant mij gerust 3 dagen in. Achter elkaar. En er wat van zeggen durf ik niet meer.quote:
En af en toe, zoals nu, wil ik dan gewoon heel graag janken en boos zijn. Want ik kan wel dingen, maar niemand geeft me de kans.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
En al mijn sollicitaties van afgelopen 3 jaar halen helemaal niks uit.
dat is helemaal waar. Maar het is zó lastig. Ik probeer het, ik blijf het proberen maar af en toe faal ik keihard.quote:
[..]
Dat heeft bij mij ook wel een achtergrond verhaal
Als er niks meer aan te doen is, is er maar één iemand die er wat van kan maken. En dat ben jezelf. Je maakt het jezelf alleen maar lastiger als je gaat zitten vergelijken, het somber inziet etc. Ik denk dat de balans heel belangrijk is. Af en toe huilen is nodig, om de druk eraf te halen, maar over het algemeen kom je veel verder wanneer je het positief inziet. En dat zéi dat kon, ondanks het vonnis dat boven haar hoofd hing, heeft destijds zoveel indruk op me gemaakt. Als zei dat kon.. dan moet ik het toch op zijn minst proberen.
Ik weet eigenlijk niet eens wat ik nu precies wil zeggen met dit hele verhaal.. maar het moest er even uit geloof ik.
Dat mag ook. Niemand is áltijd sterk. Bleek wel weer uit mijn zenuwinzinking van eerder deze dagquote:
[..]
dat is helemaal waar. Maar het is zó lastig. Ik probeer het, ik blijf het proberen maar af en toe faal ik keihard.
Soms moet je gewoon even verdrietig/boos zijn om weer verder te kunnen.
Ik heb met Cystic Fibrosis jarenlang als projectmanager gewerkt en ook aan grote projecten. Het geheim is niet dat je meedoet met wat anderen doen maar dat je het goed doet zoals past bij jou en dat de bedrijven de waarde die je hebt ondanks de ziekte gaan waarderen en dan graag de minpunten accepteren. Geloof mij ook gezonde mensen hebben minpunten en chronisch zieke mensen hebben vaak ook veel pluspunten. Omgang met tegenslagen, het zoeken van oplossingen zijn zaken waar je als chronisch zieke vanzelf bedreven in wordt. Ja je bent enorm afhankelijk van mensen die je op weg helpen, je een kans willen geven en verder kijken dan hun neus lang is maar zoek die mensen en kijk wat ze voor je kunnen doen. Daarnaast bestaan loon compensatie regelingen en andere voordelen.quote:
Komt ook nog eens bij dat ik vanuit mijn studie waarschijnlijk in een marketing gerelateerde baan terecht kom, waar alles snel gaat en nú moet gebeuren.
Als je problemen hebt om de ziekte geaccepteerd te krijgen dan moet je dus zorgen dat je deze eindrapportages gebruikt. Bij geen enkele ziekte zullen andere mensen weten wat het betekent, wat het voor jou betekent kan ook anders zijn dan voor een ander. Je zult idioten treffen, ik stond eens perplex toen iemand giechelend zei dat ik me dan over mijn pensioen geen zorgen hoefde te maken, dan valt het niet mee om beleefd te blijven. In plaats van dat als jouw verlies te zien moet je gewoon afscheid nemen en verder gaan, het is hun verlies als je er niet mag werken. Jij kunt die mensen niet veranderen je kunt er alleen het beste van maken en verder zoeken naar de mensen die je wel willen helpen en je de kans kunt geven. Je bent ziek maar niet waardeloos.
Dit is dus precies de reden waarom ik het lastig vind om er met mensen over te praten. Ze komen met goedbedoelde adviezen, waarin ze aannames doen over hoe jij ermee omgaat, die nergens op gebaseerd zijn en onder de streep ben je mooi jezelf weer aan het verdedigen.quote:
[..]
Ik heb met Cystic Fibrosis jarenlang als projectmanager gewerkt en ook aan grote projecten. Het geheim is niet dat je meedoet met wat anderen doen maar dat je het goed doet zoals past bij jou en dat de bedrijven de waarde die je hebt ondanks de ziekte gaan waarderen en dan graag de minpunten accepteren. Geloof mij ook gezonde mensen hebben minpunten en chronisch zieke mensen hebben vaak ook veel pluspunten. Omgang met tegenslagen, het zoeken van oplossingen zijn zaken waar je als chronisch zieke vanzelf bedreven in wordt. Ja je bent enorm afhankelijk van mensen die je op weg helpen, je een kans willen geven en verder kijken dan hun neus lang is maar zoek die mensen en kijk wat ze voor je kunnen doen. Daarnaast bestaan loon compensatie regelingen en andere voordelen.
Als je problemen hebt om de ziekte geaccepteerd te krijgen dan moet je dus zorgen dat je deze eindrapportages gebruikt. Bij geen enkele ziekte zullen andere mensen weten wat het betekent, wat het voor jou betekent kan ook anders zijn dan voor een ander. Je zult idioten treffen, ik stond eens perplex toen iemand giechelend zei dat ik me dan over mijn pensioen geen zorgen hoefde te maken, dan valt het niet mee om beleefd te blijven. In plaats van dat als jouw verlies te zien moet je gewoon afscheid nemen en verder gaan, het is hun verlies als je er niet mag werken. Jij kunt die mensen niet veranderen je kunt er alleen het beste van maken en verder zoeken naar de mensen die je wel willen helpen en je de kans kunt geven. Je bent ziek maar niet waardeloos.
Goed bedoelde adviezen zin in eerste instantie goedbedoeld, ik probeer ze zo te benaderen al valt dat niet altijd mee. Je moet jezelf wapenen tegen dat soort zaken want je wordt ermee doodgegooid.quote:
[..]
Dit is dus precies de reden waarom ik het lastig vind om er met mensen over te praten. Ze komen met goedbedoelde adviezen, waarin ze aannames doen over hoe jij ermee omgaat, die nergens op gebaseerd zijn en onder de streep ben je mooi jezelf weer aan het verdedigen.
Ik heb een gehandicaptenkaart, alhoewel je bij mij als leek niet kunt zien waarom, onlangs was er dus nog iemand die niet geloofde dat ik hem terecht heb en het een echte kaart was. Je voelt je zo lullig als iemand uitgebreid staat te kijken hoe je loopt, doet en vervolgens gaat kijken op de kaart of die wel echt is. Gelijktijdig wat maakt mij dat uit dat die man zo beperkt is dat hij niet weet dat je klachten kunt hebben die niet opvallen omdat je geen ledematen mist. Dus ik groet hem vriendelijk en zeg "Ja hij is echt hoor." Ik heb "ruzie" gemaakt met arboartsen die vonden dat ik langer thuis moest blijven en niet al weer aan het werk mocht want dat zou een te zware belasting zijn voor iemand met mijn ziekte. Moet je jezelf dan verdedigen ja, maar dat is het waard omdat je niet zonder ze kunt en je iets wil bereiken.Je hebt mensen die begrijpen hoe je je voelt en die kijken naar de patiënt en je hebt mensen die kijken naar een diagnose en die trekken hun eigen conclusies. Die strijd moet je helaas aangaan maar daar word je zelf ook sterker van.
Ziek zijn is echt niet makkelijk en tegenslagen krijg je dan zeker te verwerken maar belangrijk is dat je probeert zelf positief te blijven en te zoeken naar mogelijkheden waar vele anderen vaak in onmogelijkheden denken.
Oh, ik heb wel even behoefte aan een dagboek-post.
Ik heb endometriose en welke chemische rommel ik ook in mn lichaam stop, ik blijf om de zoveel weken ongesteld worden én ik ben een stomme trol omdat ik blijkbaar heel gevoelig ben voor hormonen. Meerdere pillen geprobeerd, sommige een paar keer. Heb een fantastische arts maar de opties zijn een beetje op. Ben pas 23
Binnenkort een spiraal. Werkt dat niet, dan ben ik gewoon fuckt. Dan is het kiezen welke pil het minst kut was en waar ik niet huilend van in bed ga liggen.
Ik heb endometriose en welke chemische rommel ik ook in mn lichaam stop, ik blijf om de zoveel weken ongesteld worden én ik ben een stomme trol omdat ik blijkbaar heel gevoelig ben voor hormonen. Meerdere pillen geprobeerd, sommige een paar keer. Heb een fantastische arts maar de opties zijn een beetje op. Ben pas 23
Binnenkort een spiraal. Werkt dat niet, dan ben ik gewoon fuckt. Dan is het kiezen welke pil het minst kut was en waar ik niet huilend van in bed ga liggen.
Fripsel voor jou, ik heb vele motto's, en moest bij jou nu aan deze denken: when life gives you lemons...etc.
hang in there!
Hier ook ff crap, ben 4 wk geleden aan mijn neus/bij/zeefbeen en voorhoofdsholte geopereerd ivm chronische sinusitis. (2e keer)
Leek goed te gaan, maar sinds gisteren weer een vol gevoel in mijn neus, hij is zelfs anders van kleur aan de buitenkant, en weer zware hoofdpijn weer door de druk van binnen uit. Voel me moe en crap. Gisteren mijn uurtje therapeutisch werken afgezegd, morgen toch maar weer heen...
ohja, en je moet je niet te druk maken over niet afronden van studies. Ik heb het hbo wel afgerond, maar zal nooit een hbo functie krijgen omdat ik die niet aan kan. Ik heb werk, maar kom nergens anders aan de bak omdat ik 'te hoog opgeleid ben'. Zoek een leuke cursus die je wel denkt te kunnen afmaken en waarmee je kans hebt op werk.
voor jou, ik heb vele motto's, en moest bij jou nu aan deze denken: when life gives you lemons...etc.hang in there!
Hier ook ff crap, ben 4 wk geleden aan mijn neus/bij/zeefbeen en voorhoofdsholte geopereerd ivm chronische sinusitis. (2e keer)
Leek goed te gaan, maar sinds gisteren weer een vol gevoel in mijn neus, hij is zelfs anders van kleur aan de buitenkant, en weer zware hoofdpijn weer door de druk van binnen uit. Voel me moe en crap. Gisteren mijn uurtje therapeutisch werken afgezegd, morgen toch maar weer heen...
ohja, en je moet je niet te druk maken over niet afronden van studies. Ik heb het hbo wel afgerond, maar zal nooit een hbo functie krijgen omdat ik die niet aan kan. Ik heb werk, maar kom nergens anders aan de bak omdat ik 'te hoog opgeleid ben'. Zoek een leuke cursus die je wel denkt te kunnen afmaken en waarmee je kans hebt op werk.
Goed topic dit. Ik ga ook even klagen 
Ik heb inmiddels bijna 16 jaar diabetes type 1 en ik ben gelukkig over het algemeen stabiel, maar af en toe wel een uitschieter, zoals vanochtend. Met een veel te hoge bloedsuiker opgestaan en ik voel me echt ontzettend gaar zelfs de koffie hielp niet, meestal wordt ik daar een beetje meer actiever door, maar helaas. Straks maar even naar buiten en wat boodschappen doen, wie weet dat ik daar wat meer energie door krijg ( of niet ).
Ik heb inmiddels bijna 16 jaar diabetes type 1 en ik ben gelukkig over het algemeen stabiel, maar af en toe wel een uitschieter, zoals vanochtend. Met een veel te hoge bloedsuiker opgestaan en ik voel me echt ontzettend gaar
zelfs de koffie hielp niet, meestal wordt ik daar een beetje meer actiever door, maar helaas. Straks maar even naar buiten en wat boodschappen doen, wie weet dat ik daar wat meer energie door krijg ( of niet ).
it's the map in my mind that sends me on my way.
Dat klinkt heel irritant! Prednison is nou een medicijn dat ik nooit hoop te gaan slikken, je hoort er alleen maar horrorverhalen over.quote:
Fijn dat dit topic bestaat
Ik ben 27, heb zowel de ziekte van Crohn als Colitis Ulcerosa en het syndroom van Asperger. Opzich gaat het momenteel wel redelijk, maar ik wil even klagen over de bijwerkingen van prednison.
Qua energielevels is het namelijk momenteel echt bagger
Maar goed, hopelijk is dat volgende maand over als de prednison is afgebouwd..
Werkt het niet om je ziek te melden na 1 dag met de mededeling dat je je zo brak voelt omdat je gisteren al gewerkt hebt?quote:
[..]
+1. Vooral op dit moment. Ik heb dan wel een baan maar fysiek veeeeeel te zwaar waardoor ik max 2 dagen in de week aan kan en die twee dagen moeten zo veel mogelijk gespreid zijn, want achter elkaar gaat helemaal niet. Alleen dat snapt mijm wg niet en plant mij gerust 3 dagen in. Achter elkaar. En er wat van zeggen durf ik niet meer.
En al mijn sollicitaties van afgelopen 3 jaar halen helemaal niks uit.
Wat heb jij een bewonderenswaardig positieve draai aan je ziekte geven. Heel mooi hoe je het verwoordtquote:
[..]
Ik heb met Cystic Fibrosis jarenlang als projectmanager gewerkt en ook aan grote projecten. Het geheim is niet dat je meedoet met wat anderen doen maar dat je het goed doet zoals past bij jou en dat de bedrijven de waarde die je hebt ondanks de ziekte gaan waarderen en dan graag de minpunten accepteren. Geloof mij ook gezonde mensen hebben minpunten en chronisch zieke mensen hebben vaak ook veel pluspunten. Omgang met tegenslagen, het zoeken van oplossingen zijn zaken waar je als chronisch zieke vanzelf bedreven in wordt. Ja je bent enorm afhankelijk van mensen die je op weg helpen, je een kans willen geven en verder kijken dan hun neus lang is maar zoek die mensen en kijk wat ze voor je kunnen doen. Daarnaast bestaan loon compensatie regelingen en andere voordelen.
Als je problemen hebt om de ziekte geaccepteerd te krijgen dan moet je dus zorgen dat je deze eindrapportages gebruikt. Bij geen enkele ziekte zullen andere mensen weten wat het betekent, wat het voor jou betekent kan ook anders zijn dan voor een ander. Je zult idioten treffen, ik stond eens perplex toen iemand giechelend zei dat ik me dan over mijn pensioen geen zorgen hoefde te maken, dan valt het niet mee om beleefd te blijven. In plaats van dat als jouw verlies te zien moet je gewoon afscheid nemen en verder gaan, het is hun verlies als je er niet mag werken. Jij kunt die mensen niet veranderen je kunt er alleen het beste van maken en verder zoeken naar de mensen die je wel willen helpen en je de kans kunt geven. Je bent ziek maar niet waardeloos.
Moet je de pil doorslikken bij jouw aandoening, ja toch?quote:
Oh, ik heb wel even behoefte aan een dagboek-post.
Ik heb endometriose en welke chemische rommel ik ook in mn lichaam stop, ik blijf om de zoveel weken ongesteld worden én ik ben een stomme trol omdat ik blijkbaar heel gevoelig ben voor hormonen. Meerdere pillen geprobeerd, sommige een paar keer. Heb een fantastische arts maar de opties zijn een beetje op. Ben pas 23
Binnenkort een spiraal. Werkt dat niet, dan ben ik gewoon fuckt. Dan is het kiezen welke pil het minst kut was en waar ik niet huilend van in bed ga liggen.
Ik ben ook bijzonder gevoelig voor hormonale schommelingen. Als ik de pil niet doorslik ben ik echt een monster en voel ik mezelf echt heel naar. Hormonen zijn stom
Spoilers!
Ben jij toevallig ook actief op Twitter?quote:
Fijn dat dit topic bestaat
Ik ben 27, heb zowel de ziekte van Crohn als Colitis Ulcerosa en het syndroom van Asperger. Opzich gaat het momenteel wel redelijk, maar ik wil even klagen over de bijwerkingen van prednison.
Qua energielevels is het namelijk momenteel echt bagger
Maar goed, hopelijk is dat volgende maand over als de prednison is afgebouwd..
Ik ben sinds woensdag aan de ijzerpillen en ben nu 3x per dag een uur misselijk (moet die pillen 3x per dag innemen).Gelukkig heb ik het schema nu ongeveer door, dus dat scheelt (fijn, voorspelbaarheid).
Ik zou mijn migraine-aanvallen ook een stuk beter kunnen handelen als ik zou weten wanneer ze op komen zetten, maarja, zo werkt het helaas niet...
Dan heb ik helemaal een pissige werkgever op mn dakquote:
[..]
Werkt het niet om je ziek te melden na 1 dag met de mededeling dat je je zo brak voelt omdat je gisteren al gewerkt hebt?
haar motto: iedereen heeft wel eens wat en gewoon werken en ik werk 40 uur en ik vind mijzelf helemaal niet druk en ik heb ook wel eens last van mijn rug en iedereen strijkt zo maar geld op terwijl ze er helemaal niet voor hoeven te werken en dat is gewoon aandachttrekkerijg en.... En.... En..... En zie daar maar eens tussen te komen. Het probleem is dat ik een heel klein contract heb (een heel oud contract, ben blijven hangen vanuit bijbaan) maar ik dus wel wat meer dan die paar uur wil werken. Als ik haar ga tegenwerken ben ik bang dat ze mij gewoon 3 uur inplant en daarmee uit.
Ik durf er gewoon niks van te zeggen.
Ik ben boos op mijn apotheek Ik heb het er helemaal mee gehad. Ik weet alleen niet helemaal zeker of het echt hun schuld is en wil jullie dus vragen of dit soort dingen bij een merkapotheek (Mediq oid) beter lopen.
Ik had het helemaal gehad met om de week naar de apotheek gaan voor weer een herhaling. Ik kreeg het ook maar niet voor elkaar om de 15 pillen die ik per dag slik gewoon eens in de 2 of 3 maanden te gaan halen. Ik bleef maar naar de huisarts bellen en naar de apotheek lopen. Ik was al op zoek naar een andere apotheek toen ik zag dat mijn apotheek eindelijk ook een onlineherhaalservice heeft. Ik me ingeschreven en na een week wachten hadden ze mijn medicijngeschiedenis ingelezen en kon ik bestellen.
Bij mijn betablockers stond dat ik ze maar voor 2 weken kon bestellen terwijl ik ze al vaker voor een paar maanden heb gekregen. Ik werd echter de volgende dag gebeld met de mededeling dat al mijn herhaalrecepten op waren en dat ik mijn huisarts moest bellen met de mededeling dat ik de meds voor een jaar wilde herhalen. Ik dacht dat de apotheek dus mijn herhalingen zou gaan aanvragen maar nu twijfel ik of dat wel normaal is bij andere apotheken.
Mijn huisarts was natuurlijk op vakantie. Gelijk daarna heb ik zijn antwoordapparaat ingesproken, dat moet bij herhaalrecepten. Maar het antwoordapparaat is alleen bereikbaar tussen 8.00 en 11.00. Een antwoordapparaat for christs' sake!!!! Wie verzint nou zoiets?
Goed, vandaag bij de apotheek. Nadat ik eerst een half uur moest wachten en er daarna van alles mis ging met het nummertjesapparaat, werden de meds gehaald. Verkeerde pil in het zakje. Ik slik Yasmin en ik kreeg Rosal. Volgens de assistente was het hetzelfde medicijn. Toch wil ik het niet mevrouw, ja maar het is hetzelfde. Toch wil ik het niet. Dan moet u het zelf betalen. Dat weet ik want dat heb ik al 3 keer eerder hier gedaan. Echt, ik snap dat het werk in een apotheek lastiger is dan de meeste mensen denken hoor maar grrr. Zij hebben me een paar jaar geleden verkeerde schildklierhormonen gegeven, dat heeft me een jaar van mijn leven gekost. Dan ga ik nu dus niet weer een nieuw merk hormonen proberen, no way.
Nou ja, toen bleek ook nog eens dat de huisartsassistente geen herhalingen voor een jaar heeft meegegeven, maar voor 1 keer (en die kreeg ik alleen toen ik er om vroeg). En er bleek nog een zak medicatie voor me klaar te staan, een kopie van wat ik eerder had gekregen (ook met de verkeerde pil). Iedereen daar in de war natuurlijk. Toen ik zei dat dat waarschijnlijk de bestelling is die ik online had gedaan keek men me glazig aan.
Goed, ik heb nu mijn medicatie en van alles 1 herhaling. Maar ik word hier zo godvergeten gestoord van. Ik wil mijn pillen, iemand moet dat leveren. Dat is alles!!!! Echt, het stoom komt uit mijn oren, wat een prutsers allemaal zeg.
Ik heb het er helemaal mee gehad. Ik weet alleen niet helemaal zeker of het echt hun schuld is en wil jullie dus vragen of dit soort dingen bij een merkapotheek (Mediq oid) beter lopen.Ik had het helemaal gehad met om de week naar de apotheek gaan voor weer een herhaling. Ik kreeg het ook maar niet voor elkaar om de 15 pillen die ik per dag slik gewoon eens in de 2 of 3 maanden te gaan halen. Ik bleef maar naar de huisarts bellen en naar de apotheek lopen. Ik was al op zoek naar een andere apotheek toen ik zag dat mijn apotheek eindelijk ook een onlineherhaalservice heeft. Ik me ingeschreven en na een week wachten hadden ze mijn medicijngeschiedenis ingelezen en kon ik bestellen.
Bij mijn betablockers stond dat ik ze maar voor 2 weken kon bestellen terwijl ik ze al vaker voor een paar maanden heb gekregen. Ik werd echter de volgende dag gebeld met de mededeling dat al mijn herhaalrecepten op waren en dat ik mijn huisarts moest bellen met de mededeling dat ik de meds voor een jaar wilde herhalen. Ik dacht dat de apotheek dus mijn herhalingen zou gaan aanvragen maar nu twijfel ik of dat wel normaal is bij andere apotheken.
Mijn huisarts was natuurlijk op vakantie. Gelijk daarna heb ik zijn antwoordapparaat ingesproken, dat moet bij herhaalrecepten. Maar het antwoordapparaat is alleen bereikbaar tussen 8.00 en 11.00. Een antwoordapparaat for christs' sake!!!! Wie verzint nou zoiets?
Goed, vandaag bij de apotheek. Nadat ik eerst een half uur moest wachten en er daarna van alles mis ging met het nummertjesapparaat, werden de meds gehaald. Verkeerde pil in het zakje. Ik slik Yasmin en ik kreeg Rosal. Volgens de assistente was het hetzelfde medicijn. Toch wil ik het niet mevrouw, ja maar het is hetzelfde. Toch wil ik het niet. Dan moet u het zelf betalen. Dat weet ik want dat heb ik al 3 keer eerder hier gedaan. Echt, ik snap dat het werk in een apotheek lastiger is dan de meeste mensen denken hoor maar grrr. Zij hebben me een paar jaar geleden verkeerde schildklierhormonen gegeven, dat heeft me een jaar van mijn leven gekost. Dan ga ik nu dus niet weer een nieuw merk hormonen proberen, no way.
Nou ja, toen bleek ook nog eens dat de huisartsassistente geen herhalingen voor een jaar heeft meegegeven, maar voor 1 keer (en die kreeg ik alleen toen ik er om vroeg). En er bleek nog een zak medicatie voor me klaar te staan, een kopie van wat ik eerder had gekregen (ook met de verkeerde pil). Iedereen daar in de war natuurlijk. Toen ik zei dat dat waarschijnlijk de bestelling is die ik online had gedaan keek men me glazig aan.
Goed, ik heb nu mijn medicatie en van alles 1 herhaling. Maar ik word hier zo godvergeten gestoord van. Ik wil mijn pillen, iemand moet dat leveren. Dat is alles!!!! Echt, het stoom komt uit mijn oren, wat een prutsers allemaal zeg.
Spoilers!
Overstappen van apotheek kan helpen. Heb ik gedaan en ben er blij mee. Met mijn vorige apotheek was ik klaar toen er een persoonlijke bijsluiter met naam en adres van iemand anders in mijn zakje medicijnen zat. Waar was die van mij?!
Verder is het heel herkenbaar. Van die stompzinnige probleempjes waar je totaal geen energie voor hebt. Ik had van de week ook iets leuks. Kom ik bij de apotheek en ik geef mijn recepten: 'Kunt u het vanmiddag ophalen?' 'Euh nee, ik sta hier nu toch?' 'Heeft u iets anders te doen vanmiddag dan?' Wat gaat hun dat aan?! Nee, maar ik kan niet nog een keer de deur uit vandaag, dat is teveel. Dus ik vraag waarom ik het vanmiddag op moet halen. 'Omdat het lang duurt om dit klaar te maken.' 'Nou, ik wacht wel hoor.' (hele apotheek was leeg, geen andere klanten). Dan kon het toch wel.
[ Bericht 3% gewijzigd door BlauwePhlox op 01-05-2015 15:55:02 ]
Verder is het heel herkenbaar. Van die stompzinnige probleempjes waar je totaal geen energie voor hebt. Ik had van de week ook iets leuks. Kom ik bij de apotheek en ik geef mijn recepten: 'Kunt u het vanmiddag ophalen?' 'Euh nee, ik sta hier nu toch?' 'Heeft u iets anders te doen vanmiddag dan?' Wat gaat hun dat aan?! Nee, maar ik kan niet nog een keer de deur uit vandaag, dat is teveel. Dus ik vraag waarom ik het vanmiddag op moet halen. 'Omdat het lang duurt om dit klaar te maken.' 'Nou, ik wacht wel hoor.' (hele apotheek was leeg, geen andere klanten). Dan kon het toch wel.
[ Bericht 3% gewijzigd door BlauwePhlox op 01-05-2015 15:55:02 ]
Mijn record is vijf dagen in één week naar de apotheek om de juiste medicijnen uiteindelijk op vrijdag in handen te hebben. 
(en het recept was de week daarvoor uiteraard al aangevraagd). Ondertussen liep ik rond met brainzaps, omdat ik mijn medicijnen al drie dagen niet had gehad (en was ik ingestort door al het gedoe).
(en het recept was de week daarvoor uiteraard al aangevraagd). Ondertussen liep ik rond met brainzaps, omdat ik mijn medicijnen al drie dagen niet had gehad (en was ik ingestort door al het gedoe).
Ja. Maar eigenlijk werkt het nooit goed. Of ik bloed toch na een paar weken, of ik krijg steeds klachten die bij de menstruatie horen (buikpijn, rugpijn, ben pijn, pijnlijke borsten) wat pas weggaat na een stopweek.. Ben een tijdje met de pil gestopt want was het zooo zat en voelde me fantastisch, compleet een ander mens. Maar goed, is dus geen optie,hormoonloos.maar nu ik weet hoe ik zonder ben baal ik extra. Ik ben gewoon sneller boos, pessimistisch en moe.los van 0 libido. Bahquote:
[..]
Dat klinkt heel irritant! Prednison is nou een medicijn dat ik nooit hoop te gaan slikken, je hoort er alleen maar horrorverhalen over.
[..]
Werkt het niet om je ziek te melden na 1 dag met de mededeling dat je je zo brak voelt omdat je gisteren al gewerkt hebt?
[..]
Wat heb jij een bewonderenswaardig positieve draai aan je ziekte geven. Heel mooi hoe je het verwoordt
[..]
Moet je de pil doorslikken bij jouw aandoening, ja toch?
Ik ben ook bijzonder gevoelig voor hormonale schommelingen. Als ik de pil niet doorslik ben ik echt een monster en voel ik mezelf echt heel naar. Hormonen zijn stom
Volgens mi is het zeker niet allemaal hun schuld. Bij sommige medicijnen mag een huisarts maar een beperkt aantal medicijnen per keer voorschrijven, een specialist mag volgens mij soms weer meer uitschrijven. Het andere merk komt door de zorgverzekering maar ook hier kan een specialist voorschrijven dat je alleen een bepaald merk mag hebben, dan wordt het ook vergoed maar dit moet duidelijk op het recept staan.quote:
Ik weet alleen niet helemaal zeker of het echt hun schuld is en wil jullie dus vragen of dit soort dingen bij een merkapotheek (Mediq oid) beter lopen.
Herkenbaar.quote:
[..]
Dan heb ik helemaal een pissige werkgever op mn dak
Directeur van het bedrijf waar ik toen werkte wist mij ook te melden dat hij wel eens last van z'n rug had en wél gewoon kwam werken.
Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat fysieke arbeid ( van 05.30 tot minimaal 18.00 ) iets héél anders is dan de hele dag op je luie reet zitten.
Vervolgens vroeg hij mij op mijn tenen en daarna op mijn hakken te gaan staan (normale test bij rugproblemen).
Dat heb ik geweigerd. Hij is geen arts en heeft daar niks mee te maken.
Heb ook gezegd dat als hij graag wil dat ik dat doe hij de bedrijfsarts in moet schakelen en ben naar huis gegaan. Meld me toch niet voor niets ziek verdomme?
En aangezien hij er zo luchtig over deed heb ik hem hetzelfde gewenst als dat ik heb, misschien dat hij het dan wel snapt.
De klootzak......
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |