LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Confronterend, maar waar.quote:Op donderdag 30 april 2015 13:47 schreef Leandra het volgende:
[..]
Dat ben je niet meer, en maakt het voor iedereen (jezelf voorop) alleen maar makkelijker te begrijpen als je ze vertelt dat je dat niet meer bent en waarom niet...
Je wint er niets mee het ze niet te vertellen, sterker nog; je geeft ze alleen maar verwachtingen die je niet (meer) waar kunt maken.
Het is zwaar, en ik ben soms (13 jaar later) nog steeds furieus dat m'n lichaam me dit geflikt heeft, dat was namelijk niet de afspraak 
Als ik een vergelijking zou moeten maken dan zou ik zeggen dat ik zo ongeveer de 4 stadia van een rouwproces doorlopen heb (hoewel ik soms nog een beetje tussen stadium 3 en 4 hang, als m'n lijf weer eens dwarser dan dwars doet) en daarmee "afscheid" genomen heb van mijn gezonde lichaam;
Ontkenning, Protest, Depressie, Aanvaarding.
Als ik een vergelijking zou moeten maken dan zou ik zeggen dat ik zo ongeveer de 4 stadia van een rouwproces doorlopen heb (hoewel ik soms nog een beetje tussen stadium 3 en 4 hang, als m'n lijf weer eens dwarser dan dwars doet) en daarmee "afscheid" genomen heb van mijn gezonde lichaam;
Ontkenning, Protest, Depressie, Aanvaarding.
Ik hang al een jaar of 6 tussen 2 en 3 in. Soms denk ik al dat ik in stadium 4 ben, totdat ik mezelf weer tegen kom, ofzo.
Sterkheidsbaas van alles.
Ik stuiter heen en weer tussen 1, 2 en 3 geloof ik. Vooral protest vind ik lastig. Ik kan dan nergens heen met mijn frustratie.
Als ik je een tip mag geven is dat je niet teveel waarde moet hechten aan het eindoordeel van een revalidatiecentrum, dat ze niets meer voor je kunnen doen wil niet zeggen dat het hopeloos is. Jouw eigen motivatie is veel belangrijker. Zelf ben ik geboren met een ziekte waar ik ongeveer 20 jaar mee zou worden (de gemiddelde levensverwachting toen) toen het werd geconstateerd was ik al ouder en was de levensverwachting 36 jaar. Ik heb ondertussen twee studies gedaan wat onmogelijk zou moeten zijn en jarenlang gewerkt in een hogere functie en soms meer dan 60 uur in de week. De toekomst is in de gezondheidszorg erg moeilijk te voorspellen en toch doen veel artsen en behandelaars het wel.quote:
[..]
Ik heb gister voor het eerst met m'n moeder over school gepraat en dat was een hele opluchting. Maar m'n beste vrienden en studiegenoten, die deze zomer wél afstuderen.. Dat gaat me nog even niet lukken denk ik. Stap voor stap zullen we maar zeggen.
Probeer met school de problemen te bespreken, zoek naar wegen om toch die studie te doen met respect voor de beperkingen. Pas nadat je die wegen hebt verkend moet je oordelen of het onmogelijk is of niet en ga je op zoek naar een nieuwe uitdaging die je leuk vindt en die wel past bij de beperkingen.
Die conclusie heb ik écht niet van de een of de andere dag getrokken en daar zijn meerdere gesprekken aan voorafgegaan. Soms kun je iets nog zó graag willen, als het leven een grote middelvinger naar je opsteekt heb je het er maar mee te doen.quote:
[..]
Als ik je een tip mag geven is dat je niet teveel waarde moet hechten aan het eindoordeel van een revalidatiecentrum, dat ze niets meer voor je kunnen doen wil niet zeggen dat het hopeloos is. Jouw eigen motivatie is veel belangrijker. Zelf ben ik geboren met een ziekte waar ik ongeveer 20 jaar mee zou worden (de gemiddelde levensverwachting toen) toen het werd geconstateerd was ik al ouder en was de levensverwachting 36 jaar. Ik heb ondertussen twee studies gedaan wat onmogelijk zou moeten zijn en jarenlang gewerkt in een hogere functie en soms meer dan 60 uur in de week. De toekomst is in de gezondheidszorg erg moeilijk te voorspellen en toch doen veel artsen en behandelaars het wel.
Probeer met school de problemen te bespreken, zoek naar wegen om toch die studie te doen met respect voor de beperkingen. Pas nadat je die wegen hebt verkend moet je oordelen of het onmogelijk is of niet en ga je op zoek naar een nieuwe uitdaging die je leuk vindt en die wel past bij de beperkingen.
Ik zit grotendeels in 4 inmiddels en daar ben ik echt wel heel blij mee. Maar dat komt ook omdat ik mijn leven erg goed heb aan kunnen passen aan mijn gebreken en dat scheelt heel veel natuurlijk.quote:
Het is zwaar, en ik ben soms (13 jaar later) nog steeds furieus dat m'n lichaam me dit geflikt heeft, dat was namelijk niet de afspraak
Als ik een vergelijking zou moeten maken dan zou ik zeggen dat ik zo ongeveer de 4 stadia van een rouwproces doorlopen heb (hoewel ik soms nog een beetje tussen stadium 3 en 4 hang, als m'n lijf weer eens dwarser dan dwars doet) en daarmee "afscheid" genomen heb van mijn gezonde lichaam;
Ontkenning, Protest, Depressie, Aanvaarding.
Wat studie betreft, daar zit denk ik nog mijn enige stukje boosheid. Ik heb een HBO bachelor en een universitaire bachelor. Daar zou ik blij mee moeten zijn maar ik baal er meestal toch van dat mijn master niet gelukt is. Ik heb alle mastervakken en heb ook mijn thesisonderzoek in Engeland gedaan. toen het op het schrijven van de thesis aankwam, merkte ik dat ik in een paar maanden tijd heel hard was achteruit gegaan qua mentale kracht. En ik kon echt goed schrijven, ik verwachtte totaal geen probleem. Ik heb het 2 jaar geprobeerd en mezelf, ouders en vriend keer op keer ontzettend teleurgesteld. Uiteindelijk moest ik eerlijk zijn en heb ik er de brui aan gegeven. Dat voelde alsof er een enorme last van me afviel, dat wel. Maar ik baal nog steeds. Ook van de duizenden euro's aan studieschuld die me dat geintje opgeleverd heeft.
Spoilers!
Ja die studieschuld daar zit ik heel erg tegen aan te hikken. Ik sta al 1-0 achter vanwege de fibro. Die studieschuld maakt er mooi een 2-0 van.quote:
[..]
Ik zit grotendeels in 4 inmiddels en daar ben ik echt wel heel blij mee. Maar dat komt ook omdat ik mijn leven erg goed heb aan kunnen passen aan mijn gebreken en dat scheelt heel veel natuurlijk.
Wat studie betreft, daar zit denk ik nog mijn enige stukje boosheid. Ik heb een HBO bachelor en een universitaire bachelor. Daar zou ik blij mee moeten zijn maar ik baal er meestal toch van dat mijn master niet gelukt is. Ik heb alle mastervakken en heb ook mijn thesisonderzoek in Engeland gedaan. toen het op het schrijven van de thesis aankwam, merkte ik dat ik in een paar maanden tijd heel hard was achteruit gegaan qua mentale kracht. En ik kon echt goed schrijven, ik verwachtte totaal geen probleem. Ik heb het 2 jaar geprobeerd en mezelf, ouders en vriend keer op keer ontzettend teleurgesteld. Uiteindelijk moest ik eerlijk zijn en heb ik er de brui aan gegeven. Dat voelde alsof er een enorme last van me afviel, dat wel. Maar ik baal nog steeds. Ook van de duizenden euro's aan studieschuld die me dat geintje opgeleverd heeft.
Als jij die conclusie trekt is dat heel wat anders dan als het revalidatiecentrum die conclusie trekt. Een revalidatiecentrum gaat namelijk niet over wat er mogelijk is qua studie, dat doe jij, jouw beperkingen, de school en de mensen die je willen helpen. Hoe vaak ik niet heb gehoord van artsen dat iets niet kan maar waarbij dat niet bleek te kloppen. Veel artsen begrijpen gewoon niet dat je als chronisch zieke de omstandigheden moet aanpassen aan de beperkingen en dat dat vaak mogelijk is. Wat voor een gezond iemand onmogelijk is kan een zieke bereiken omdat mensen/organisaties bereid zijn aanpassingen te doen, pas als dat ook onmogelijk is leg ik me daarbij neer. Ja dan ben ik soms teleurgesteld maar ook trots dat ik het hebt geprobeerd, zolang dat proberen niet schadelijk is voor het lichaam kan het proberen zeker geen kwaad.quote:
[..]
Die conclusie heb ik écht niet van de een of de andere dag getrokken en daar zijn meerdere gesprekken aan voorafgegaan. Soms kun je iets nog zó graag willen, als het leven een grote middelvinger naar je opsteekt heb je het er maar mee te doen.
Pff als ik dit allemaal lees zijn mijn klachten nog maar peanuts! Heel veel sterkte Frips!
En idd is het best lekker om hier even je gal te spuwen. Ben zelf ook dat ik er niet teveel mijn omgeving mee lastig wil vallen.
* Ole geeft ook een digge hug
En idd is het best lekker om hier even je gal te spuwen. Ben zelf ook dat ik er niet teveel mijn omgeving mee lastig wil vallen.
* Ole geeft ook een digge hug
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Daar zijn ook regelingen voor:quote:
[..]
Ja die studieschuld daar zit ik heel erg tegen aan te hikken. Ik sta al 1-0 achter vanwege de fibro. Die studieschuld maakt er mooi een 2-0 van.
http://www.studenten-zorg(...)en-met-handicap.html
Dat wilde ik net posten!quote:
[..]
Daar zijn ook regelingen voor:
http://www.studenten-zorg(...)en-met-handicap.html
Instellingen moeten beleid hebben voor studenten met beperkingen. Ook met praktische zaken. Ga eens praten bij de opleiding die je zou willen doen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ik heb toch nergens gezegd dat dat de conclusie is van het revalidatiecentrum? Begrijp me niet verkeerd, ik geloof echt wel dat er veel mogelijk is, ook als je ziek bent. Maar ik besef me ook, dat als ik in weken waarin ik 60 uur draaide voor mijn studie, en dan net een voldoende haalde, het wel heel moeilijk word om nog een voldoende te halen als ik maar dagen van 4/5 uur haal. En ieder jaar dat ik extra probeer, kost me extra geld. En de druk die daarbij komt kijken verergeren mijn klachten alleen maar meer. Komt ook nog eens bij dat ik vanuit mijn studie waarschijnlijk in een marketing gerelateerde baan terecht kom, waar alles snel gaat en nú moet gebeuren.quote:
[..]
Als jij die conclusie trekt is dat heel wat anders dan als het revalidatiecentrum die conclusie trekt. Een revalidatiecentrum gaat namelijk niet over wat er mogelijk is qua studie, dat doe jij, jouw beperkingen, de school en de mensen die je willen helpen. Hoe vaak ik niet heb gehoord van artsen dat iets niet kan maar waarbij dat niet bleek te kloppen. Veel artsen begrijpen gewoon niet dat je als chronisch zieke de omstandigheden moet aanpassen aan de beperkingen en dat dat vaak mogelijk is. Wat voor een gezond iemand onmogelijk is kan een zieke bereiken omdat mensen/organisaties bereid zijn aanpassingen te doen, pas als dat ook onmogelijk is leg ik me daarbij neer. Ja dan ben ik soms teleurgesteld maar ook trots dat ik het hebt geprobeerd, zolang dat proberen niet schadelijk is voor het lichaam kan het proberen zeker geen kwaad.
Als je een échte ziekte hebt, zullen veel mensen, bedrijven, mee willen denken. Maar de diagnose fibromyalgie.. daar heb je helemaal niks aan. Ze weten niet waar het vandaan komt, er heerst veel onbegrip over. Sommige mensen denken dat als je maar hard genoeg probeert het allemaal wel meevalt. Maar te lang, te hard proberen sloopt je.
Dat weet ik en dat ben ik nu uit aan het zoeken.quote:
[..]
Daar zijn ook regelingen voor:
http://www.studenten-zorg(...)en-met-handicap.html
quote:
[..]
Dat wilde ik net posten!
Instellingen moeten beleid hebben voor studenten met beperkingen. Ook met praktische zaken. Ga eens praten bij de opleiding die je zou willen doen.Er zijn inderdaad allemaal regelingen. Alleen weet niemand wat nu precies de regel is, en weten ze al helemaal niet bij wie je moet zijn. En zo word je van het kastje naar de muur en weer terug naar het kastje gestuurd.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat is wel het klote ding van fibro, duizend onbegrip, 'stel je niet zo aan', 'je bent gewoon lui', 'we zijn allemaal wel eens moe'.
Sterkheidsbaas van alles.
Precies.. en kom dan maar eens bij een toekomstige werkgever aan..quote:Op donderdag 30 april 2015 14:47 schreef Lonaa het volgende:
Dat is wel het klote ding van fibro, duizend onbegrip, 'stel je niet zo aan', 'je bent gewoon lui', 'we zijn allemaal wel eens moe'.
Ja, nou, waarom denk je dat niemand mij aanneemt? Geen opleiding, weinig (betaalde) ervaring, wel al 6 jaar een uitkering. Goede binnenkomer hoor. 'Ja maar ik ben echt wel betrouwbaar', uhuh, denkt die werkgever dan.quote:
[..]
Precies.. en kom dan maar eens bij een toekomstige werkgever aan..
Ik heb net maar weer eens 3 sollicitaties de deur uitgedaan. Ik denk dat ik redelijk weet wat ik wel/niet kan, en een bijbaan zou kunnen, met wat aanpassingen. Maar ja, dan moet iemand me wel willen hebben.
Sterkheidsbaas van alles.
En af en toe, zoals nu, wil ik dan gewoon heel graag janken en boos zijn. Want ik kan wel dingen, maar niemand geeft me de kans.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
Sterkheidsbaas van alles.
Ik snap je helemaalquote:
En af en toe, zoals nu, wil ik dan gewoon heel graag janken en boos zijn. Want ik kan wel dingen, maar niemand geeft me de kans.
Ik heb net een hele toffe brief naar een hele toffe kroeg geschreven, maar eigenlijk ga ik er al vanuit dat ik dat 'ook niet mag' en dat is fucking zuur. Fuck you, life.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 30-04-2015 14:56:19 ]
Ja, daar was ik al bang voor. Het voelt ZO oneerlijk. Ik bedoel, het is niet dat ik niet m'n fucking best doe ofzo.quote:
Sterkheidsbaas van alles.
Ik vind vooral dat gevoel van onmacht zo verschrikkelijk. Ik sla er helemaal van dicht. Als ik daarmee om zou kunnen leren gaan zou me dat al zoveel gedoe in mijn eigen hoofd schelen. Is wel een goede om de volgende keer mee te nemen naar de psycholoog.quote:
[..]
Ja, daar was ik al bang voor. Het voelt ZO oneerlijk. Ik bedoel, het is niet dat ik niet m'n fucking best doe ofzo.
En soms raak ik dan in paniek, want hoe moet dat dan over 5 jaar? 10 jaar? Ik ben pas 24! Moet ik dan m'n hele leven thuis zitten? Af en toe wat vrijwilligerswerk doen? Dat WIL ik helemaal niet.
En hoe kom ik dan rond? Ja, nu nog wel, totdat ze vinden dat ik best capabel ben om te werken, maar niemand me wil hebben.
Oke, nu ben ik boos en verdrietig, ik ga even iets anders doen.
En hoe kom ik dan rond? Ja, nu nog wel, totdat ze vinden dat ik best capabel ben om te werken, maar niemand me wil hebben.
Oke, nu ben ik boos en verdrietig, ik ga even iets anders doen.
Sterkheidsbaas van alles.
Dames toch wat kut zeg.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
Spoilers!
Tuurlijk wel. Verdriet moet je niet vergelijken. Iedereen heeft zijn eigen verhaalquote:
Dames toch wat kut zeg.
Sorry voor mijn ego-verhaal net over 'slechts' mijn 2 bachelors. Dat past hier wel maar het was even niet het goede moment gezien jullie sores.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |