Depressie & Angst #123 Laten niet over ons heen lopen

quote:

Op donderdag 16 april 2015 08:59 schreef Murmeli het volgende:

[..]



Schema is goed voor je

I know... We zijn. Nu de schema's aan het invullende en dat valt me zwaar. Ik denk liever niet terug aan mijn achtergrond

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 16 april 2015 10:22 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

I know... We zijn. Nu de schema's aan het invullende en dat valt me zwaar. Ik denk liever niet terug aan mijn achtergrond

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan me goed voorstellen dat dat zwaar is. Ik vond dat ook het zwaarste stuk van het proces.
En ik denk dat het juist goed zou zijn als je wel een keer kwaad wordt daar. Die emotie moet volgens mij juist de ruimte krijgen. Dat zijn stapjes die je nodig hebt in het accepteren ervan. De therapie is er juist op gericht om te stoppen om nare shit onder het vloerkleed te vegen.

quote:

Op donderdag 16 april 2015 10:50 schreef Murmeli het volgende:

[..]


Ik kan me goed voorstellen dat dat zwaar is. Ik vond dat ook het zwaarste stuk van het proces.
En ik denk dat het juist goed zou zijn als je wel een keer kwaad wordt daar. Die emotie moet volgens mij juist de ruimte krijgen. Dat zijn stapjes die je nodig hebt in het accepteren ervan. De therapie is er juist op gericht om te stoppen om nare shit onder het vloerkleed te vegen.

Dank je wel

Ik wil best daar benoemen dat ik soms wat voel en dat doe ik ook, maar ik vrees dat er onfatsoenlijke dingen uit mijn mond komen wanneer ik dat toe sta. Zij kan er ook niks aan doen... Ik denk wel dat ik er nog een mailtje achterheen stuur waarin ik uitleg dat die discussie misschien niet handig is en dat ik het toch wel als pittig ervaar.

^{Ik zou gewoon graag willen dat mensen me uitlegde wat ik fout doe, wat ik doe waardoor mannen dit doen. Volgens mij kleed ik me bedekt genoeg, ik flirt niet, vertoon geen seksueel getint gedrag en toch is dit gebeurd. En ze weigeren het me uit te leggen waarom, wat ik fout doe en lopen te zeuren over woorden. Daarmee kan ik mezelf niet beschermen.}

Maar goed, loslaten en vergeten

quote:

Op donderdag 16 april 2015 11:24 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je wel

Ik wil best daar benoemen dat ik soms wat voel en dat doe ik ook, maar ik vrees dat er onfatsoenlijke dingen uit mijn mond komen wanneer ik dat toe sta. Zij kan er ook niks aan doen... Ik denk wel dat ik er nog een mailtje achterheen stuur waarin ik uitleg dat die discussie misschien niet handig is en dat ik het toch wel als pittig ervaar.

^{Ik zou gewoon graag willen dat mensen me uitlegde wat ik fout doe, wat ik doe waardoor mannen dit doen. Volgens mij kleed ik me bedekt genoeg, ik flirt niet, vertoon geen seksueel getint gedrag en toch is dit gebeurd. En ze weigeren het me uit te leggen waarom, wat ik fout doe en lopen te zeuren over woorden. Daarmee kan ik mezelf niet beschermen.}

Maar goed, loslaten en vergeten

Denk dat ze wel gewend zijn dat er soms onfatsoenlijke dingen gezegd worden.

Gebeurt dat nog steeds met mannen dan? Of alleen vroeger? Of alleen bepaalde mannen?
Vergeet niet dat degene die aan je zit zonder jouw toestemming altijd zelf fout zit. Het is niet jouw schuld, zij zijn ziek in de kop.

quote:

Op donderdag 16 april 2015 11:31 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Zo maar goed is het blijkbaar niet ..

Waarom wil je antwoorden?
Moet je dingen achter je laten?

Beter dat het onderdeel word, op een goede manier.

Ik wil er gewoon niks meer mee te maken hebben gewoon. Het mag me niet beïnvloeden. Het maakt me een minder mens. Daarom moet het echter me gelaten worden. En ik kan het gewoon niet verdragen. Antwoorden heb ik nodig om het te voorkomen, om mezelf te kunnen bevestigen in dat het mijn fout is (ongeacht of dit het geval is). Maar goed, de psych heeft zich er flink in vastgebeten, dus ik ben er nog niet vanaf.

Sorry voor mijn beetje felle antwoord En dank je voor het meedenken

quote:

Op donderdag 16 april 2015 11:55 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Denk dat ze wel gewend zijn dat er soms onfatsoenlijke dingen gezegd worden.

Gebeurt dat nog steeds met mannen dan? Of alleen vroeger? Of alleen bepaalde mannen?
Vergeet niet dat degene die aan je zit zonder jouw toestemming altijd zelf fout zit. Het is niet jouw schuld, zij zijn ziek in de kop.

Ja, maar dat iemand iets gewend is, betekent nog niet dat het ook oké is Ze doet haar werk, is een lieve vrouw, zij kan er ook niks aan doen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gatver, door deze ochtend zit mijn hoofd er weer veel te veel in.
Ik ga even schoonmaken oid, even bewegen, mijn hoofd eruit halen. Hoop ik

De laatste weken vallen me zwaar, alleen hoop ik toch enigszins op verbetering voor de komende weken. Ik begin eindelijk een beetje te wennen aan dat ik weer een relatie heb, maar het is mentaal nog wel veel voor me. Veel leuke momenten, maar ik leer mezelf ook enorm kennen en het uittesten of zij en ik geschikt voor elkaar zijn is wel iets wat mentaal veel van me vergt. Ik wist echter dat het niet makkelijk kon worden, dus zo lang als ik het kan zal ik niet voor uitdagingen wegrennen. Heb ik tot nu toe met succes niet gedaan en daar wil ik liever ook niet aan beginnen.

Morgen bel ik wel even de psycholoog op om een afspraak te maken. Begin deze week te horen gekregen dat ik langs kon komen voor een gesprek en het lijkt me toch wel heel prettig om mijn verhalen, vooral van de laatste 1.5 jaar, aan een professional te kunnen vertellen. Het is momenteel gewoon erg moeilijk, vooral vanwege veel angsten, twijfels en spanningen die los zijn gekomen. Ik hoop dat de psycholoog me kan helpen, me handvatten kan geven om kalmer te worden en me meer inzicht kan geven in of ik op de juiste manier bezig ben.

Ik wil graag een vol leven met alles er op en er aan, maar alleen als ik dit aankan. Nog enkele maanden met de spanning die ik de afgelopen tijd voelde trek ik niet. Ik heb relatiewijs nu wel goed laten merken hoe ik in dingen sta en nu is het voor mij eigenlijk afwachten hoe zij daar op gaat reageren. De komende maanden zal ik beslissen of ik mezelf hierin wil ontwikkelen, of dat het moment nog niet juist was om er mee te beginnen. De pieken zijn hoog, maar dalen ook laag momenteel en ik heb ook nog mijn scriptie die op de deur klopt. Het wordt een uitdaging, maar ik ontdek nieuwe dingen over mezelf en hoop dat ik dit op mijn manier goed kan doorstaan.

quote:

Op donderdag 16 april 2015 13:02 schreef duracellkonijntje het volgende:
De laatste weken vallen me zwaar, alleen hoop ik toch enigszins op verbetering voor de komende weken. Ik begin eindelijk een beetje te wennen aan dat ik weer een relatie heb, maar het is mentaal nog wel veel voor me. Veel leuke momenten, maar ik leer mezelf ook enorm kennen en het uittesten of zij en ik geschikt voor elkaar zijn is wel iets wat mentaal veel van me vergt. Ik wist echter dat het niet makkelijk kon worden, dus zo lang als ik het kan zal ik niet voor uitdagingen wegrennen. Heb ik tot nu toe met succes niet gedaan en daar wil ik liever ook niet aan beginnen.

Het lijkt, ondanks het zware, me wel een heel leerzame periode voor je. Ik hoop dat je er ook een beetje van kan genieten... Het is heel erg goed en dapper dat je dit aangaat. Dat je dit aandurft! Het is echt heel super van je en ik hoop dat je dit ook vol kan houden. Zet hem op

quote:

Morgen bel ik wel even de psycholoog op om een afspraak te maken. Begin deze week te horen gekregen dat ik langs kon komen voor een gesprek en het lijkt me toch wel heel prettig om mijn verhalen, vooral van de laatste 1.5 jaar, aan een professional te kunnen vertellen. Het is momenteel gewoon erg moeilijk, vooral vanwege veel angsten, twijfels en spanningen die los zijn gekomen. Ik hoop dat de psycholoog me kan helpen, me handvatten kan geven om kalmer te worden en me meer inzicht kan geven in of ik op de juiste manier bezig ben.

Het is denk ik goed voor je om je onzekerheden te delen. Je leven staat ineens zo op de kop door een relatie. Een beetje ondersteuning daarin kan geen kwaad (daarnaast betaald de Nederlander zich toch blauw aan zorgpremies, maak er maar gebruik van). Dit klinkt als een verstandige beslissing

quote:

Ik wil graag een vol leven met alles er op en er aan, maar alleen als ik dit aankan. Nog enkele maanden met de spanning die ik de afgelopen tijd voelde trek ik niet. Ik heb relatiewijs nu wel goed laten merken hoe ik in dingen sta en nu is het voor mij eigenlijk afwachten hoe zij daar op gaat reageren. De komende maanden zal ik beslissen of ik mezelf hierin wil ontwikkelen, of dat het moment nog niet juist was om er mee te beginnen. De pieken zijn hoog, maar dalen ook laag momenteel en ik heb ook nog mijn scriptie die op de deur klopt. Het wordt een uitdaging, maar ik ontdek nieuwe dingen over mezelf en hoop dat ik dit op mijn manier goed kan doorstaan.

Leven naar je vermogen is altijd een vol leven, met alles erop en eraan. Wat dat alles is, ligt aan de persoon. Als ik het zo lees, ben je heel erg goed bezig. Misschien is dit nu alles, misschien kan er wat bij of moet het wat minder. Misschien kan er later meer bij. Je weet het niet. De spanning is teveel, dus ik neem aan dat je alles nu wat teveel is.

Ik vind het heel dapper dat je open bent in je relatie hierover. Ergens verwacht ik niet dat het een probleem zal zijn (en anders is ze de energie niet waard). Zulke dingen zijn spannend, maar in het begin van een relatie leer je elkaar kennen. Iedereen heeft fantastische punten en dingen die lastiger zijn. Dat laatste maakt je partner alleen maar leuker, perfectie is saai.

Volgens mij zit je nu in een spannende fase, maar wel eentje die bol staat van herstel en kracht. Het klinkt alsof je heel gezond bezig bent. Ik ben echt super trots op je. Dit is zo goed. Hoe moeilijk het ook is... Zet hem op, je kan het echt wel

quote:

Op donderdag 16 april 2015 13:25 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Je kan dingen maar niet zo afsluiten, vroeg of laat komt het weer terug.

Nee jij blijft jezelf, niet een minder iemand, dat zijn labels die jij jezelf geeft. Probeer positiever naar jezelf te kijken.

Zekerheid zoeken in een onzekere wereld, doet jezelf alleen maar opsluiten in jouw angstige gedachtes.

Laatste wat ik erover zeg, de rest is voor de psych.

Dank en ik snap het ook wel. Het is gewoon iets wat een beetje lastig is.
Plus dat mijn bui onmogelijk was. Sorry dat ik zo onaardig deed dat verdien je niet en was ook niet de bedoeling. Mijn excuses

Warme knuffel en kusje voor jou, Childofthestars

quote:

Op donderdag 16 april 2015 16:49 schreef hardromacore2.0 het volgende:

Wanneer mensen last van jou hebben dan zeggen ze het wel.

Ik heb er een handje van om de irritatie te laten opbouwen tot er een ontploffing komt

quote:

Op donderdag 16 april 2015 17:15 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Dank

quote:

Op donderdag 16 april 2015 17:59 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dank

Hoe gaat het nu met je?

Jeetje, wat zijn paniekaanvallen rare dingen. Net eentje gehad en dan voel ik echt even wanhoop en zie ik het totaal niet meer zitten.
En een uur later voel je jezelf weer best goed, alsof er niets gebeurd is. . Alhoewel, mijn lichaam voelt wel alsof hij flink door elkaar geschud is. .

quote:

Op donderdag 16 april 2015 16:49 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Dat was nog lang niet onaardig.
In ieder geval niet zo ervaren, niet zo onzeker zijn jij.
Wanneer mensen last van jou hebben dan zeggen ze het wel.

Gelukkig heb je het niet zo ervaren En I'm trying
Dat laatste is dan iig hun verantwoordelijkheid

quote:

Op donderdag 16 april 2015 16:50 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Niet altijd. Bepaalde mensen gaan dat dan onder de gordel laten blijken, wat natuurlijk niet echt constructief is

Of doen zoals ik eens in de zoveel tijd plof
Ook niet echt constructief

quote:

Op donderdag 16 april 2015 17:05 schreef kuolema het volgende:
Warme knuffel en kusje voor jou, Childofthestars

Dank je wel Al ben jij geloof ik hier degene die hem het meeste verdient en nodig hebt Ik hoop dat het inmiddels wat beter met je gaat en anders gewoon spuien he, daar zijn we voor...

quote:

Op donderdag 16 april 2015 18:48 schreef Detroit het volgende:
Jeetje, wat zijn paniekaanvallen rare dingen. Net eentje gehad en dan voel ik echt even wanhoop en zie ik het totaal niet meer zitten.
En een uur later voel je jezelf weer best goed, alsof er niets gebeurd is. . Alhoewel, mijn lichaam voelt wel alsof hij flink door elkaar geschud is. .

Weet je waardoor de paniek komt? Ik hoop dat die ellendige dingen je niet te vaak lastig vallen, ze zijn rot... Gun je lijf eventjes rust, je bent flink door de war geschopt erdoor. Sterkte!

----------------------------

Vandaag eventjes wezen sporten en wandelen. Inmiddels is mijn hoofd weer leeg. Al doet mijn hoofd behoorlijk aan suïcidaal denken en ik probeer dat te negeren. Met andere woorden: rotdag. Zo vroeg mogelijk een slaappil erin en onder de wol, maar goed... eerst maar weer eens koken

quote:

Op donderdag 16 april 2015 13:29 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het lijkt, ondanks het zware, me wel een heel leerzame periode voor je. Ik hoop dat je er ook een beetje van kan genieten... Het is heel erg goed en dapper dat je dit aangaat. Dat je dit aandurft! Het is echt heel super van je en ik hoop dat je dit ook vol kan houden. Zet hem op

[..]

Het is denk ik goed voor je om je onzekerheden te delen. Je leven staat ineens zo op de kop door een relatie. Een beetje ondersteuning daarin kan geen kwaad (daarnaast betaald de Nederlander zich toch blauw aan zorgpremies, maak er maar gebruik van). Dit klinkt als een verstandige beslissing

[..]

Leven naar je vermogen is altijd een vol leven, met alles erop en eraan. Wat dat alles is, ligt aan de persoon. Als ik het zo lees, ben je heel erg goed bezig. Misschien is dit nu alles, misschien kan er wat bij of moet het wat minder. Misschien kan er later meer bij. Je weet het niet. De spanning is teveel, dus ik neem aan dat je alles nu wat teveel is.

Ik vind het heel dapper dat je open bent in je relatie hierover. Ergens verwacht ik niet dat het een probleem zal zijn (en anders is ze de energie niet waard). Zulke dingen zijn spannend, maar in het begin van een relatie leer je elkaar kennen. Iedereen heeft fantastische punten en dingen die lastiger zijn. Dat laatste maakt je partner alleen maar leuker, perfectie is saai.

Volgens mij zit je nu in een spannende fase, maar wel eentje die bol staat van herstel en kracht. Het klinkt alsof je heel gezond bezig bent. Ik ben echt super trots op je. Dit is zo goed. Hoe moeilijk het ook is... Zet hem op, je kan het echt wel

Heel lief wat je allemaal zegt, echt heel fijn om te horen. Bedankt.

quote:

Op donderdag 16 april 2015 16:38 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank en ik snap het ook wel. Het is gewoon iets wat een beetje lastig is.
Plus dat mijn bui onmogelijk was. Sorry dat ik zo onaardig deed dat verdien je niet en was ook niet de bedoeling. Mijn excuses

Het klopt dat het terug kan komen. En mijn eerste psych (pff, daar wilde ik toen echt niet aan) zei ook dat ik eens boos moest worden. Deed ik ook nooit, en wilde ook anderen niet beschuldigen. Knuff voor jou, het is wel heftig en niet jouw schuld!

JAAA mn SPV'er heeft eindelijk gebeld vandaag! Nav die klacht uiteraard. En wat blijkt nou... Mn psych heeft pas MAANDAG mijn dossier en contactgegevens aan haar gegeven en niet in februari zoals hij zei Zoals ze al zei "je bent erdoorheen geglipt!" ach ja dat ben ik wel gewend daar

Volgende week woensdag heb ik mn eerste gesprek bij haar en daarna heeft ze pas weer tijd in juli

quote:

Op donderdag 16 april 2015 20:54 schreef Elvi het volgende:
JAAA mn SPV'er heeft eindelijk gebeld vandaag! Nav die klacht uiteraard. En wat blijkt nou... Mn psych heeft pas MAANDAG mijn dossier en contactgegevens aan haar gegeven en niet in februari zoals hij zei Zoals ze al zei "je bent erdoorheen geglipt!" ach ja dat ben ik wel gewend daar

Volgende week woensdag heb ik mn eerste gesprek bij haar en daarna heeft ze pas weer tijd in juli

Ongelooflijk dit... Hier kan bijna nog een klacht achteraan. Houdt je het vol zolang zonder begeleiding? Sterkte

quote:

Op donderdag 16 april 2015 20:41 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het klopt dat het terug kan komen. En mijn eerste psych (pff, daar wilde ik toen echt niet aan) zei ook dat ik eens boos moest worden. Deed ik ook nooit, en wilde ook anderen niet beschuldigen. Knuff voor jou, het is wel heftig en niet jouw schuld!

Dank je wel...

Hier eindelijk weer een goede nacht gedraaid. Een temazepam gehad en dat brengt me altijd heel snel in slaap. Ben wel overstuur erin gaan liggen, maar ik was snel weg.

Nu gaat het beter. Ik heb wel continu last van flashbacks, maar dat heb ik sowieso sinds de schema is begonnen, ik durf dat niet zo goed aan te geven. Al heb ik wel een briefje in mijn agenda bij de volgende afspraak gedaan, waarop staat dat ik dat moet doen.

Vandaag wordt gelukkig een prima dag. Nu aan het ontbijten en slechte televisie aan het kijken (verschrikkelijk hoe traag en lui), daarna boodschapjes en handwerken. Vanavond komt visite.
Ik vind het heel moeilijk nu mijn hoofd zo vol is niet te sporten. Gisteren extra lepel hutspot genomen om het van toen goed te maken. Nu schouders eronder dat ik vandaag niet weer ga

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 09:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hier eindelijk weer een goede nacht gedraaid. Een temazepam gehad en dat brengt me altijd heel snel in slaap. Ben wel overstuur erin gaan liggen, maar ik was snel weg.

Nu gaat het beter. Ik heb wel continu last van flashbacks, maar dat heb ik sowieso sinds de schema is begonnen, ik durf dat niet zo goed aan te geven. Al heb ik wel een briefje in mijn agenda bij de volgende afspraak gedaan, waarop staat dat ik dat moet doen.

Vandaag wordt gelukkig een prima dag. Nu aan het ontbijten en slechte televisie aan het kijken (verschrikkelijk hoe traag en lui), daarna boodschapjes en handwerken. Vanavond komt visite.
Ik vind het heel moeilijk nu mijn hoofd zo vol is niet te sporten. Gisteren extra lepel hutspot genomen om het van toen goed te maken. Nu schouders eronder dat ik vandaag niet weer ga

Niet mogen sporten is niet cool
Heb je een idee of je goed op schema zit met je gewicht?

quote:

Op donderdag 16 april 2015 18:31 schreef Elvi het volgende:

[..]

Hoe gaat het nu met je?

Ik was/ben gefrustreerd en boos en heb gister gespuid bij de psychiater aan de telefoon. Ben heel veel aan het piekeren, vannacht ook slecht geslapen daardoor. Maar dit weekend staan er gelukkig dingen gepland en wil ik wat studeren dus heb ik wat afleiding. Vanochtend ook bezig geweest en ben nu wel rustig.

quote:

Op donderdag 16 april 2015 20:54 schreef Elvi het volgende:
JAAA mn SPV'er heeft eindelijk gebeld vandaag! Nav die klacht uiteraard. En wat blijkt nou... Mn psych heeft pas MAANDAG mijn dossier en contactgegevens aan haar gegeven en niet in februari zoals hij zei Zoals ze al zei "je bent erdoorheen geglipt!" ach ja dat ben ik wel gewend daar

Volgende week woensdag heb ik mn eerste gesprek bij haar en daarna heeft ze pas weer tijd in juli

Je zou bijna denken dat ze het met opzet doen ... het blijft steeds weer mis gaan. Dit hoort gewoon niet te gebeuren. Ik vind het echt naar voor je. Hopelijk kun je het wel vinden met die spv en kan er vanaf juli echt wat gaan gebeuren.
Gelukkig gaat het niet bij elke GGZ-instelling zo.

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 12:20 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Niet mogen sporten is niet cool
Heb je een idee of je goed op schema zit met je gewicht?

Sporten mag met beleid weer wanneer ik de 50 ben gepasseerd (55 als minimale streef), dus ik heb nog wel even te gaan. Vandaag me tot nog toe weten in te houden, hopen dat gisteren geen invloed heeft. Al voel ik me thuis zo ingesloten dat ik net zo goed opgenomen had kunnen zijn

.........

Boek dat ik van mijn psych moest lezen had ik besteld en vandaag gekregen. Even een klein loopje doen en dan maar eens beginnen met lezen

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 13:20 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik was/ben gefrustreerd en boos en heb gister gespuid bij de psychiater aan de telefoon. Ben heel veel aan het piekeren, vannacht ook slecht geslapen daardoor. Maar dit weekend staan er gelukkig dingen gepland en wil ik wat studeren dus heb ik wat afleiding. Vanochtend ook bezig geweest en ben nu wel rustig.

[..]

Spuien is altijd goed en ik hoop dat de psych je snel de goede hulp gaat bieden, want zoals het nu is klinkt het in mijn ogen niet als een succes.

Ik ben trouwens echt super trots op je dat je wel bezig blijft, ondanks dat je het allemaal niet meer ziet zitten, wel actief blijft, daar mogen velen (waaronder ik) een lesje van leren. Echt heel knap en top van je!

Gelukkig ben je nu wat rustiger

quote:

Op donderdag 16 april 2015 19:46 schreef ChildoftheStars het volgende:

Weet je waardoor de paniek komt? Ik hoop dat die ellendige dingen je niet te vaak lastig vallen, ze zijn rot... Gun je lijf eventjes rust, je bent flink door de war geschopt erdoor. Sterkte!

En, feeling better today? .

Tja, ik weet het nog niet zo goed waar die paniek vandaan komt. Waarschijnlijk een gevalletje overprikkeling (bezig met reïntegratie en daardoor is de spanning weer wat hoger), teveel (negatieve) gedachten die bewust en onbewust door mijn hoofd schieten. Ook merk ik tegenwoordig dat ik vaak nerveus wordt van het feit dat ik nervositeit in mijn lichaam voel. (angst voor de angst?)
Dat zal bij elkaar opgeteld een explosief mengsel zijn met paniek als gevolg.

Ik merk dat ik al zenuwachtig word als ik hierover schrijf. .

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 16:17 schreef Detroit het volgende:

[..]

En, feeling better today? .

Tja, ik weet het nog niet zo goed waar die paniek vandaan komt. Waarschijnlijk een gevalletje overprikkeling (bezig met reïntegratie en daardoor is de spanning weer wat hoger), teveel (negatieve) gedachten die bewust en onbewust door mijn hoofd schieten. Ook merk ik tegenwoordig dat ik vaak nerveus wordt van het feit dat ik nervositeit in mijn lichaam voel. (angst voor de angst?)
Dat zal bij elkaar opgeteld een explosief mengsel zijn met paniek als gevolg.

Ik merk dat ik al zenuwachtig word als ik hierover schrijf. .

Eerst zeg je dat je niet weet waar de paniek vandaan komt en dan noem je een zee aan goede redenen. Het is niet vreemd dat je met zoveel nieuwe prikkels dat merkt hoor. En angst voor angst is begrijpelijk. Paniekaanvallen zijn heel erg vervelende dingen.
Kun je geen ontspanningsoefeningen doen? Of ademhalingsoefeningen, op YouTube zijn er veel te vinden en vast ook iets dat bij jou past. Sterkte ermee!

En dank je wel. Hier gaat het wat beter zolang ik bezig blijf, voel ik me goed. Dus ik ben series aan het kijken, borduren en tussendoor aan het opruimen en schoonmaken (mijn huis is altijd het schoonst wanneer ik in de stress zit)

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 16:38 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Eerst zeg je dat je niet weet waar de paniek vandaan komt en dan noem je een zee aan goede redenen. Het is niet vreemd dat je met zoveel nieuwe prikkels dat merkt hoor. En angst voor angst is begrijpelijk. Paniekaanvallen zijn heel erg vervelende dingen.
Kun je geen ontspanningsoefeningen doen? Of ademhalingsoefeningen, op YouTube zijn er veel te vinden en vast ook iets dat bij jou past. Sterkte ermee!

En dank je wel. Hier gaat het wat beter zolang ik bezig blijf, voel ik me goed. Dus ik ben series aan het kijken, borduren en tussendoor aan het opruimen en schoonmaken (mijn huis is altijd het schoonst wanneer ik in de stress zit)

Haha. Eigenlijk heb je daar wel een punt. Ik kon het niet gelijk ontdekken, schreef dat op, en kreeg gelijk daarna een idee waar de paniek door kwam. Had misschien beter het deel kunnen weghalen waarin ik zei dat ik niet wist hoe het kwam. .

Meestal dat ik mijn toevlucht zoek tot dingen als yoga en buikademhaling. Zojuist nog een stuk hardgelopen buiten. Ken jij nog goede ademhalingsoefeningen die jou helpen?
Af en toe merk ik ook dat ik aan het stressen ben op momenten dat er geen mogelijkheid is om iets anders te doen (bijvoorbeeld als je ergens op de koffie bent oid), en dan word ik alsnog nerveus van de spanning die ik voel. .

Ik volg je posts al een tijdje trouwens, en ik vind het grappig dat jij jezelf zo in het gareel houdt door bezig te blijven. Dat was andere posters hier ook al eens opgevallen, maar word je dan niet gigantisch bang op momenten dat de verveling even toeslaat?

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 17:20 schreef Detroit het volgende:

[..]

Haha. Eigenlijk heb je daar wel een punt. Ik kon het niet gelijk ontdekken, schreef dat op, en kreeg gelijk daarna een idee waar de paniek door kwam. Had misschien beter het deel kunnen weghalen waarin ik zei dat ik niet wist hoe het kwam. .

Waarom zou je het weghalen, het laat alleen maar een proces zien dat ons allen vaak overkomt het is geen schande of fout.

quote:

Meestal dat ik mijn toevlucht zoek tot dingen als yoga en buikademhaling. Zojuist nog een stuk hardgelopen buiten. Ken jij nog goede ademhalingsoefeningen die jou helpen?
Af en toe merk ik ook dat ik aan het stressen ben op momenten dat er geen mogelijkheid is om iets anders te doen (bijvoorbeeld als je ergens op de koffie bent oid), en dan word ik alsnog nerveus van de spanning die ik voel. .

Wat ikzelf doe zijn verschillende dingen. Hand op je buik en een op je borst en rustig diep doorademen. Vijf tellen in en vijf uit. Dus echt je focus erop leggen zonder dat je ruimte hebt voor andere gedachten.
Dan heb je nog een oefening met aanspannen en ontspannen. Sterke vuist maken met een hand, een ademcyclus vasthouden (die vijf tellen van hierboven) en dat weer loslaten, wederom een ademcyclus. Vervolgens heel strak je bicep aanspannen, en ontspannen. Op die manier heel je lijf afgaan. Die staat ook met ingesproken instructies op YouTube. Het fijne is dat hij ook onopvallend kan (deze doe ik met vuisten vaak stiekem op school).
En verder proberen mezelf uit te leggen wat me bang maakt en hoe dat opgelost kan worden.

Voor die spanning ben ik altijd nerveus, en schaam me ervoor, anderzijds iemand die verkouden is, vreest ook niet voor kuchen.

quote:

Ik volg je posts al een tijdje trouwens, en ik vind het grappig dat jij jezelf zo in het gareel houdt door bezig te blijven. Dat was andere posters hier ook al eens opgevallen, maar word je dan niet gigantisch bang op momenten dat de verveling even toeslaat?

Daar leg je de vinger op de zere plek. Ik kan niet echt ontspannen. Heb altijd prikkels nodig en ik vind het moeilijkste moment wanneer ik in bed lig en moet gaan slapen. Anders ga ik voelen, denken en herbeleven. Krijg hevige suïcidale gevoelens en kom daar moeilijk uit.
Nu thuis moeten zitten is echt een nachtmerrie

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 15:04 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Sporten mag met beleid weer wanneer ik de 50 ben gepasseerd (55 als minimale streef), dus ik heb nog wel even te gaan. Vandaag me tot nog toe weten in te houden, hopen dat gisteren geen invloed heeft. Al voel ik me thuis zo ingesloten dat ik net zo goed opgenomen had kunnen zijn

.........

Boek dat ik van mijn psych moest lezen had ik besteld en vandaag gekregen. Even een klein loopje doen en dan maar eens beginnen met lezen

Ik zat me dat vandaag nog af te vragen inderdaad, of het kan zijn dat opname niet eens perse slechter is dan thuis zijn. Maar dat hangt denk ik van de opname af. als ze je bezig houden dan gaat het wel, maar als je daar alleen maar zit en niks kan/mag doen dan is het misschien wel weer veel erger dan thuis.
Lastig.

Ik vind trouwens van jou juist dat je altijd zo positief bezig blijft. (even als reactie op een paar posts na je quote van mij ) Daar mag je best wat trotser op zijn dan je nu laat zien

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 17:48 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Waarom zou je het weghalen, het laat alleen maar een proces zien dat ons allen vaak overkomt het is geen schande of fout.

[..]

Wat ikzelf doe zijn verschillende dingen. Hand op je buik en een op je borst en rustig diep doorademen. Vijf tellen in en vijf uit. Dus echt je focus erop leggen zonder dat je ruimte hebt voor andere gedachten.
Dan heb je nog een oefening met aanspannen en ontspannen. Sterke vuist maken met een hand, een ademcyclus vasthouden (die vijf tellen van hierboven) en dat weer loslaten, wederom een ademcyclus. Vervolgens heel strak je bicep aanspannen, en ontspannen. Op die manier heel je lijf afgaan. Die staat ook met ingesproken instructies op YouTube. Het fijne is dat hij ook onopvallend kan (deze doe ik met vuisten vaak stiekem op school).
En verder proberen mezelf uit te leggen wat me bang maakt en hoe dat opgelost kan worden.

Voor die spanning ben ik altijd nerveus, en schaam me ervoor, anderzijds iemand die verkouden is, vreest ook niet voor kuchen.

[..]

Daar leg je de vinger op de zere plek. Ik kan niet echt ontspannen. Heb altijd prikkels nodig en ik vind het moeilijkste moment wanneer ik in bed lig en moet gaan slapen. Anders ga ik voelen, denken en herbeleven. Krijg hevige suïcidale gevoelens en kom daar moeilijk uit.
Nu thuis moeten zitten is echt een nachtmerrie

Nou ja, omdat je zei dat ik zei dat ik niet wist waar de paniek vandaan komt en daarna toch een aantal goede redenen gaf. Toen voelde ik me gelijk stom. . En begon ik gelijk te denken dat ik de tekst beter had kunnen wijzigen. (maar dat is mijn onzekerheid dan weer!)
Sowieso zijn die stomme gedachten een bitch soms; ik bedacht me namelijk dat ik tijdens die paniek mezelf echt continu aan het afzeiken was. Maar die gedachten flitsten zo snel voorbij dat ik ineens zat met een rotgevoel.
Anyway, toen trok ik de conclusie dat die negatieve gedachten bijdragen aan de paniek. Maar dat zul jij misschien ook wel herkennen. .

Bedankt voor de adem-tips trouwens haha. Eens kijken of ik ze toe kan passen als de paniek toeslaat.

Verder ben ik het trouwens wel met Murmeli eens dat het goed is dat jij zo positief bent! Het brengt toch een zweem van positiviteit in "ons" topic vind ik.
Ik weet dat ik mijzelf niet moet vergelijken met anderen, maar ik zou wel wanhopig worden als ik met bepaalde klachten zou kampen waar jij mee kampt. En jij lijkt er toch goed mee om te gaan op een of andere manier.
But then again, geen idee hoe het voor jou is als je door een dal heen gaat.

[ Bericht 1% gewijzigd door Detroit op 17-04-2015 22:31:00 ]

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 22:21 schreef Detroit het volgende:

[..]

Nou ja, omdat je zei dat ik zei dat ik niet wist waar de paniek vandaan komt en daarna toch een aantal goede redenen gaf. Toen voelde ik me gelijk stom. . En begon ik gelijk te denken dat ik de tekst beter had kunnen wijzigen.
Sowieso zijn die stomme gedachten een bitch soms; ik bedacht me namelijk dat ik tijdens die paniek mezelf echt continu aan het afzeiken was. Maar die gedachten flitsten zo snel voorbij dat ik ineens zat met een rotgevoel.
Anyway, toen trok ik de conclusie dat die negatieve gedachten bijdragen aan de paniek. Maar dat zul jij misschien ook wel herkennen. .

Dat is precies de reden waarom ik er iets van zei. Het is alles behalve stom. Zulke gevoelens kunnen je so overvallen en je lichaam doet alsof er een kudde boze neushoorns op je afgestormd komen, logisch dat je dan de aanleiding niet direct herkent.
En ik denk dat het klopt wat je zegt over negatieve gedachten en paniek. Ik herken het ook, paniek komt bij mij voort uit de gedachte dat ik compleet kansloos ben en dat het socialer zou zijn als ik zelfmoord zou plegen, terwijl ik heel erg graag wil leven en dus met die levenslust mijn omgeving wat aan doe. Onzin (hoop ik tenminste), maar helpend is het niet.

quote:

Bedankt voor de adem-tips trouwens haha. Eens kijken of ik ze toe kan passen als de paniek toeslaat.

Even in de bemoeialstand: zulke oefeningen moet je kunnen voor de paniek toeslaat. Dus oefenen voordat het mis gaat, zodat het dan effect kan hebben

quote:

Verder ben ik het trouwens wel met Murmeli eens dat het goed is dat jij zo positief bent! Het brengt toch een zweem van positiviteit in "ons" topic vind ik.
Ik weet dat ik mijzelf niet moet vergelijken met anderen, maar ik zou wel wanhopig worden als ik met bepaalde klachten zou kampen waar jij mee kampt. En jij lijkt er toch goed mee om te gaan op een of andere manier.
But then again, geen idee hoe het voor jou is als je door een dal heen gaat.

Bedankt voor het compliment....

Soms ben ik ook goed wanhopig, zie ik het helemaal niet meer zitten: maar als je het leven niet de kans geeft, zul je er ook nooit van kunnen genieten. En vergeet niet, ik kom uit een (volgens anderen) heel extreme thuissituatie als kind. Er was veel onveiligheid, mishandeling, misbruik en onzekerheid. Ben ook al erg jong psychiatrisch ziek geworden. Toen ik eindelijk uit die situatie kwam, rolde ik in een hele zieke "relatie". Dat zeg ik niet om zielig te doen, want dat ben ik niet, of melodramatisch: dit is het kader waar ik uit kom. Ik heb nog nooit zoveel rust, veiligheid, zekerheid en vertrouwdheid gehad. Zoals ik nu leef is voor mij een extreem nieuwe en stabiele situatie. Ik ben in een kans gekomen waarin ik kan herstellen, dan heeft een mens toch geen andere keuze dan positief te zijn?

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 22:10 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ik zat me dat vandaag nog af te vragen inderdaad, of het kan zijn dat opname niet eens perse slechter is dan thuis zijn. Maar dat hangt denk ik van de opname af. als ze je bezig houden dan gaat het wel, maar als je daar alleen maar zit en niks kan/mag doen dan is het misschien wel weer veel erger dan thuis.
Lastig.

Ik vind trouwens van jou juist dat je altijd zo positief bezig blijft. (even als reactie op een paar posts na je quote van mij ) Daar mag je best wat trotser op zijn dan je nu laat zien

Dank je en, echt super lief dat je dat zegt!

Een opname is in die zin slechter dat ik heel erg een huismus ben en teveel een plaatser ben voor groepen. Dat is ook de redenen waarom ze me liever niet opnemen. Hier frutselen is dan toch beter. Ach... Het gaat ook best oke, ik heb mijn dagen redelijk vol, alleen ik mis even de tripjes naar de uni

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 22:47 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat is precies de reden waarom ik er iets van zei. Het is alles behalve stom. Zulke gevoelens kunnen je so overvallen en je lichaam doet alsof er een kudde boze neushoorns op je afgestormd komen, logisch dat je dan de aanleiding niet direct herkent.
En ik denk dat het klopt wat je zegt over negatieve gedachten en paniek. Ik herken het ook, paniek komt bij mij voort uit de gedachte dat ik compleet kansloos ben en dat het socialer zou zijn als ik zelfmoord zou plegen, terwijl ik heel erg graag wil leven en dus met die levenslust mijn omgeving wat aan doe. Onzin (hoop ik tenminste), maar helpend is het niet.

[..]

Even in de bemoeialstand: zulke oefeningen moet je kunnen voor de paniek toeslaat. Dus oefenen voordat het mis gaat, zodat het dan effect kan hebben

[..]

Bedankt voor het compliment....

Soms ben ik ook goed wanhopig, zie ik het helemaal niet meer zitten: maar als je het leven niet de kans geeft, zul je er ook nooit van kunnen genieten. En vergeet niet, ik kom uit een (volgens anderen) heel extreme thuissituatie als kind. Er was veel onveiligheid, mishandeling, misbruik en onzekerheid. Ben ook al erg jong psychiatrisch ziek geworden. Toen ik eindelijk uit die situatie kwam, rolde ik in een hele zieke "relatie". Dat zeg ik niet om zielig te doen, want dat ben ik niet, of melodramatisch: dit is het kader waar ik uit kom. Ik heb nog nooit zoveel rust, veiligheid, zekerheid en vertrouwdheid gehad. Zoals ik nu leef is voor mij een extreem nieuwe en stabiele situatie. Ik ben in een kans gekomen waarin ik kan herstellen, dan heeft een mens toch geen andere keuze dan positief te zijn?

En dit geeft ook wel weer aan hoe moeilijk het is om de dingen op de juiste manier te interpreteren. Ik dacht al gelijk "die ChildoftheStars wijst me op iets sufs dat ik deed", terwijl jij het veel positiever dan dat bedoelde. .
Alsof die geest verslaafd is aan drama, en desnoods een negatieve draai meegeeft aan wat je hoort om maar meer drama te kunnen creeeren.

Dat van dat compleet kansloos zijn herken ik wel. Op momenten dat ik me echt wanhopig voel, dan voel ik me zowat schuldig om het feit dat ik adem. Zwaar jezelf tekort doen, en ook een erg ongezonde houding. Het is absoluut onzin ja, maar probeer jezelf dat maar wijs te maken als je echt diep aan het gaan bent.
In die zin herken ik het thema "onveiligheid in de jeugd" waar jij over vertelt ook wel bij mij. Waarschijnlijk waren wij vroeger sterren in onszelf verstoppen om de illusie van veiligheid te creeeren. Zo erg dat er nu bij onveiligheid misschien wel het idee ontstaat geen recht hebben om te leven...

But anyways, goed dat jij toch voor die positiviteit kiest. De meter kan net zo goed naar de negatieve kant uitslaan, en je moet echt je best doen voor positiviteit te kiezen. Zo weet ik dat ik zelf echt bewust voor positief denken moet kiezen omdat ik eerder naar negativiteit en pessismisme neig. In die zin vind ik jou dan wel inspirerend. .

Ik neem je tip in goede tijden met inoefenen van die ademhaling-trucs maar ter hand dan. Ik moet eigenlijk wel toegeven dat ik pas begin met instuderen als het te laat is. .

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 22:51 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je en, echt super lief dat je dat zegt!

Een opname is in die zin slechter dat ik heel erg een huismus ben en teveel een plaatser ben voor groepen. Dat is ook de redenen waarom ze me liever niet opnemen. Hier frutselen is dan toch beter. Ach... Het gaat ook best oke, ik heb mijn dagen redelijk vol, alleen ik mis even de tripjes naar de uni

Oja, dat snap ik! Gewoon je best doen en hopen dus dat je thuis kan blijven

En bleergh jouw jeugd klinkt niet erg gezellig. Ik ben blij dat je de mogelijkheden die je nu hebt met beide handen aangrijpt!

En @jou en @detroit: doe es niet zo denken dat je mensen tot last bent door te bestaan
Ik vind jullie leuk en met mij denk ik nog vele anderen. Jullie hebben gewoon een slechte start gehad van het leven, maar dat maakt jullie geen slechter mens. Evenals de rest die hier post trouwens, denk ik. Bij de meesten is er toch (mede) van vroeger uit iets misgegaan.

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 14:27 schreef Murmeli het volgende:


En @jou en @detroit: doe es niet zo denken dat je mensen tot last bent door te bestaan
Ik vind jullie leuk en met mij denk ik nog vele anderen. Jullie hebben gewoon een slechte start gehad van het leven, maar dat maakt jullie geen slechter mens. Evenals de rest die hier post trouwens, denk ik.

Ahwr. Stop it you. .

Maar ik moet nuanceren dat ik tegenwoordig best lief voor mezelf ben. Alleen bij wanhoop en diepe dips merk ik dat die zelfkritiek en zelfhaat soms zo automatisch voorbij trekt dat het niet bij te sturen is.
Wordt vast beter! .

Verder eens met de strekking van je bericht. Goede reminder voor iedereen die soms twijfelt de zuurstof waard te zijn. .

Voor vele ben ik hier niet bekend maar ik wil toch graag even kwijt dat ik na bijna 4jaar nu sinds 4 weken vd antidepressiva af ben
k merkte steeds minder fijne effecten van mn huidige AD en in overleg met de arts gingen we af en opbouwen naar mijn oude AD.... maar ik wilde zo graag eens kijkeb of ik ook weer zonder kon en tnt lijkt dat goed te gaan Stukje voor stukje komt er steeds een stukje van de "ouwe" ik terug. En ook mijn man geeft aan dat ik nu toch stabieler lijk...
so far so good!

Sorry voor de ego

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 14:27 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Oja, dat snap ik! Gewoon je best doen en hopen dus dat je thuis kan blijven

En bleergh jouw jeugd klinkt niet erg gezellig. Ik ben blij dat je de mogelijkheden die je nu hebt met beide handen aangrijpt!

En @jou en @detroit: doe es niet zo denken dat je mensen tot last bent door te bestaan
Ik vind jullie leuk en met mij denk ik nog vele anderen. Jullie hebben gewoon een slechte start gehad van het leven, maar dat maakt jullie geen slechter mens. Evenals de rest die hier post trouwens, denk ik. Bij de meesten is er toch (mede) van vroeger uit iets misgegaan.

Lief, ja, ik pas ook in die categorie, inclusief gebrek aan zelfliefde enz.

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 22:51 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je en, echt super lief dat je dat zegt!

Een opname is in die zin slechter dat ik heel erg een huismus ben en teveel een plaatser ben voor groepen. Dat is ook de redenen waarom ze me liever niet opnemen. Hier frutselen is dan toch beter. Ach... Het gaat ook best oke, ik heb mijn dagen redelijk vol, alleen ik mis even de tripjes naar de uni

Ik hoop echt dat het beter blijft gaan, zo met je eigen plekje en minder mensen op je lip die iets van je vinden. En dat je uiteindelijk iets aan de schema gaat hebben, het is echt goed, alleen duurt soms jaren.

Gewoonmezelf

Koffie

Zomertje: ook niet meer zo denken dan

Ik geloof dat ik het andersom had, ik vond dat mensen liever tegen mij moesten zijn en snapte niet waarom iedereen zo lelijk deed
Ik vond mezelf best aardig. Maar wel lelijk en vond dat ik niks kon.

Apart wel dat het bij iedereen zo anders is.

Ik vind trouwens niet meer dat mensen liever moeten zijn want de meesten zijn best lief.

Qua AD: ik voel me met juist meer mezelf. Zonder durf ik niks, maak ik me om alles druk en ben ik snel boos. Met heb ik dat allemaal stukken minder, waardoor ik gewoon normaal kan leven.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Straks ga ik weer sociaal zijn en reageren. Sorry

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 17:31 schreef ChildoftheStars het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Straks ga ik weer sociaal zijn en reageren. Sorry

De anderen negeren en voor jezelf kiezen nu. Je verdient zo'n eikel niet....

[ Bericht 100% gewijzigd door ChildoftheStars op 18-04-2015 19:00:48 ]

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 17:51 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Sowieso kunnen zij niet bepalen of je iemand terug moet knuffelen of niet.
Eigenlijk had je hem van je af moeten duwen (met uitgestrekte arm oid), is het voor omstanders ook meteen duidelijk.

Precies. Of water over hem heengooien.
Maar dan ontstaat er misschien ook weer zo'n ongemakkelijke situatie. .

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 17:31 schreef ChildoftheStars het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Straks ga ik weer sociaal zijn en reageren. Sorry

Potver kan je er lekker bij hebben. Fijn dat ze zo ff langskomen. Enne.... Je hoeft echt je huis niet voor ze op te ruimen hoor, gekkie! Als je een hartinfarct krijgt ruim je toch ook niet op als je de ambulance verwacht?

En de volgende keer sturen we de Fok!knokploeg op hem af hoor als hij zich zo gedraagt. .

Bedankt voor de lieve reacties

Ik weet dat ik fout gereageerd heb, maar ging prompt in standje freeze toen. Daarnaast waren er anderen bij en kan ik het niet maken om een drama te scheppen en de sfeer voor anderen te verzieken (al zou ik het liefst zijn ballen eraf gedraaid hebben, sorry voor de agressieve uitspraak).

Ik heb een verschrikkelijke nacht gedraaid. Er was gelukkig een vriendin, een van de afspraken met crisis. Die arme meid heeft geen leuke avond gehad rond half tien ging er bij mij een slaappil in (al hielp dat niet afdoende) en zij heeft met een laptop en boekje de rest van de avond zich kunnen vermaken. Die ligt nu nog te slapen.

Dit is zo'n moment in mijn leven waarop ik me serieus afvraag of ik het allemaal wel aan kan en of ik het wel aan wil kunnen. Waarvoor doe ik mijn best eigenlijk nog, als zulke kleine dingen me zo uit evenwicht brengen? Waarom zou ik mijn best doen om uit die es te komen, als je daar alleen maar rot van gaat voelen? Niemand vertelt me wat ik daarmee moet, behalve het er laten zijn. Daar heb ik niks aan.
Anyway, dit zal wel een lastige dag worden en deze dag zal ook wel weer vanzelf voorbij gaan.

Je hebt gelijk... alleen tja... Ik weet het niet. (edit: ik weet wel, je hebt gelijk en ik reageerde op mijn standaard manier, wat ik inderdaad moet gaan afleren)

Vandaag was een beetje naar. Eerst behoorlijk aan het sporten geweest (was echt even kiezen tussen kwaden. Beetje ruzie met mijn lijf). De rest van de dag energieloos in bed gelegen. Ben er nu uit, beetje aan het freubelen geslagen (borduren en haken, met series erbij), omdat ik vind dat ik bezig moet blijven (niet dwangmatig ontlopen, maar gewoon wel leven). Niet depressief hangen, dat mag niet. Verder geprobeerd erbij te eten wat ik vandaag en gisteren heb verbrand met sporten/wandelen . Ik hoop dat het nog goed komt voor dinsdag, verwacht het wel.
Voor morgen een dagplanning gemaakt en weer gewoon gaan leven. Mocht mijn ex willen, dat hij mijn leven verziekt. Dat verdient die slappe zak niet

[ Bericht 5% gewijzigd door ChildoftheStars op 19-04-2015 21:11:48 ]

Voordat ik begon met antidepressiva moest ik bloed laten prikken. Weet iemand waarom ze dat doen?

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:07 schreef kuolema het volgende:
Voordat ik begon met antidepressiva moest ik bloed laten prikken. Weet iemand waarom ze dat doen?

Het kan zijn dat ik nu onzinnige dingen zeg, maar konden ze niet aan iemands bloedbeeld zien hoe goed een middel zou gaan aanslaan? Of je er niet een soort van resistent voor bent?

Hoe is het verder nu met je?

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:07 schreef kuolema het volgende:
Voordat ik begon met antidepressiva moest ik bloed laten prikken. Weet iemand waarom ze dat doen?

Of uitsluiten dat de depressie wordt veroorzaakt door een tekort van het een of ander?

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:11 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het kan zijn dat ik nu onzinnige dingen zeg, maar konden ze niet aan iemands bloedbeeld zien hoe goed een middel zou gaan aanslaan? Of je er niet een soort van resistent voor bent?

Hoe is het verder nu met je?

Dat heb ik nog nooit gehoord, ik denk niet dat dat kan. Wat ze wel doen bij sommige antidepressiva is tijdens het gebruik de bloedwaardes checken om te kijken of die hoog genoeg zijn. Als die namelijk heel laag zijn bij een hoge dosis, is dat een verklaring voor waarom het niet zou aanslaan.

Ik ben redelijk stabiel dankzij afleiding. Veel gedachten en boosheid op de achtergrond, maar sinds een paar dagen lukt het me weer om bezig te zijn met studeren.

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:13 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Of uitsluiten dat de depressie wordt veroorzaakt door een tekort van het een of ander?

Ja dat dacht ik ook, ik dacht misschien vitamine B omdat een tekort daarvan in verband wordt gebracht met depressie. Maar ik weet het niet zeker, dus hoopte dat iemand hier het weet. Ik wil niet voor niks geld uit gaan geven aan vitaminepillen (alles was goed toen). Want ja, dat wil ik gaan proberen, net als omega-3.

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:26 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat heb ik nog nooit gehoord, ik denk niet dat dat kan. Wat ze wel doen bij sommige antidepressiva is tijdens het gebruik de bloedwaardes checken om te kijken of die hoog genoeg zijn. Als die namelijk heel laag zijn bij een hoge dosis, is dat een verklaring voor waarom het niet zou aanslaan.

Ik ben redelijk stabiel dankzij afleiding. Veel gedachten en boosheid op de achtergrond, maar sinds een paar dagen lukt het me weer om bezig te zijn met studeren.

Dan heb ik gewoon wat onzinnigs gezegd. Wat jij zegt klinkt logischer Gelukkig had ik gewaarschuwd van te voren

Gelukkig ben je stabiel(er), het doet me deugt om dat te horen. Vaak wordt er gezegd dat je gevoelens gewoon moet voelen en wegdrukken niet verstandig is: ik denk dat het nu voor jou wel handig is. Dat in de loop van je behandeling, en met de verzachtende hand van de AD, er geleidelijker uit moet komen. Als ik je berichten zo lees, lijkt het me zo ontzettend heftig wat je voelt. Ik ben blij dat dit wat meer naar de achtergrond is gegaan. Dat het je weer lukt om te studeren, is een mooi teken. Je bent goed bezig , ik ben trots op je!

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:07 schreef kuolema het volgende:
Voordat ik begon met antidepressiva moest ik bloed laten prikken. Weet iemand waarom ze dat doen?

Ze willen controleren of je niet iets anders mankeert wat ook depressieve klachten kan geven. Trage schildklier kan bijvoorbeeld ook klachten geven. Ik weet niet of ze daarop dan ook getest hebben, maar ff ter voorbeeld.

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:44 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ze willen controleren of je niet iets anders mankeert wat ook depressieve klachten kan geven. Trage schildklier kan bijvoorbeeld ook klachten geven. Ik weet niet of ze daarop dan ook getest hebben, maar ff ter voorbeeld.

Ze zijn er sowieso nog niet helemaal achter wat depressie is. Volgensmij kunnen er zo veel factoren aan bijdragen, zowel lichamelijk als psychisch. Dat vind ik soms ook het enge er aan, dat we er nog zo relatief weinig over weten.

Slik nu zelf tryptofaan supplementen voor het slapen. Merk wel dat ik hierdoor beter slaap en m'n algemene 'mood' beter is. Wordt niet meer wakker met zo'n penetrant neerslachtig gevoel.

Mijn bezwaar heeft nut gehad, ik kreeg net te horen dat ik wel recht heb op een Wajong Dat had ik niet verwacht na de hoorzitting. Maar er moet nog een gesprek komen om te kijken wat mijn participatiemogelijkheden zijn, dus er zal weer tijd overheen gaan. Het is al ruim een half jaar geleden dat ik een aanvraag deed.

quote:

Op maandag 20 april 2015 12:05 schreef kuolema het volgende:
Mijn bezwaar heeft nut gehad, ik kreeg net te horen dat ik wel recht heb op een Wajong Dat had ik niet verwacht na de hoorzitting. Maar er moet nog een gesprek komen om te kijken wat mijn participatiemogelijkheden zijn, dus er zal weer tijd overheen gaan. Het is al ruim een half jaar geleden dat ik een aanvraag deed.

Dat klinkt toch als goed nieuws.... Maak je nu nog niet druk om het gesprek dat gaat komen, daar kun je nu nog geen invloed op uitoefenen en hopelijk kun je een beetje blij zijn hiermee

quote:

Op maandag 20 april 2015 12:28 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat klinkt toch als goed nieuws.... Maak je nu nog niet druk om het gesprek dat gaat komen, daar kun je nu nog geen invloed op uitoefenen en hopelijk kun je een beetje blij zijn hiermee

Het is zeker goed nieuws, maar ik kan niet blij zijn omdat ik nog niet weet hoe het precies gaat lopen.

quote:

Op maandag 20 april 2015 12:41 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het is zeker goed nieuws, maar ik kan niet blij zijn omdat ik nog niet weet hoe het precies gaat lopen.

Hm... Dat is jammer... Ik zal voor je duimen

quote:

Op maandag 20 april 2015 12:05 schreef kuolema het volgende:
Mijn bezwaar heeft nut gehad, ik kreeg net te horen dat ik wel recht heb op een Wajong Dat had ik niet verwacht na de hoorzitting. Maar er moet nog een gesprek komen om te kijken wat mijn participatiemogelijkheden zijn, dus er zal weer tijd overheen gaan. Het is al ruim een half jaar geleden dat ik een aanvraag deed.

Misschien willen ze dat je vrijwilligerswerk gaat doen ofzo. Ik vind het goed nieuws in ieder geval. Hou hoop zou ik zeggen

Ik heb ff een dipje... t gevoel dat ik niet nuttig bezig ben als ik ff op de bank hang en t gevoel dat het allemaal een sleur is en niet leuk... hoop dat t overgaat

quote:

Op maandag 20 april 2015 17:33 schreef zomertje het volgende:
Ik heb ff een dipje... t gevoel dat ik niet nuttig bezig ben als ik ff op de bank hang en t gevoel dat het allemaal een sleur is en niet leuk... hoop dat t overgaat

Dat is heel erg naar *knuffel*
Heb je enig idee over de aanleiding? Kun je zorgen dat je voor jezelf een acceptabele dagplanning hebt, met voldoende rust, maar niet teveel leegte?
En op tijd aan de bel trekken als dit doorgaat he! Sterkte

quote:

Op maandag 20 april 2015 17:35 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat is heel erg naar *knuffel*
Heb je enig idee over de aanleiding? Kun je zorgen dat je voor jezelf een acceptabele dagplanning hebt, met voldoende rust, maar niet teveel leegte?
En op tijd aan de bel trekken als dit doorgaat he! Sterkte

Weet even geen oorzaak, ik ben gewoon vaak erg moe en dan is alles teveel en stom. Eerst maar eens eten, misschien helpt dat. Soms werkt dat bij mij.

quote:

Op maandag 20 april 2015 17:41 schreef zomertje het volgende:

[..]

Weet even geen oorzaak, ik ben gewoon vaak erg moe en dan is alles teveel en stom. Eerst maar eens eten, misschien helpt dat. Soms werkt dat bij mij.

Je kan het simpelweg ook gewoon te druk hebben... Zo klinkt het wel tenminste.

En bloedsuikertjes omhoog is altijd een goed iets eet smakelijk

quote:

Op maandag 20 april 2015 12:05 schreef kuolema het volgende:
Mijn bezwaar heeft nut gehad, ik kreeg net te horen dat ik wel recht heb op een Wajong Dat had ik niet verwacht na de hoorzitting. Maar er moet nog een gesprek komen om te kijken wat mijn participatiemogelijkheden zijn, dus er zal weer tijd overheen gaan. Het is al ruim een half jaar geleden dat ik een aanvraag deed.

Dat is echt goed nieuws! Dat is 1 zorg minder toch Dan kan je stoppen met het oppassen, want daar zag je vaak zo tegenop.

Je kan zelf alvast even rondkijken wat je zou willen doen om te participeren (qua vrijwilligerswerk). Misschien neemt dat ook wat stress bij je weg?

quote:

Op maandag 20 april 2015 17:43 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Je kan het simpelweg ook gewoon te druk hebben... Zo klinkt het wel tenminste.

En bloedsuikertjes omhoog is altijd een goed iets eet smakelijk

Ja, het is druk in mn hoofd ook vooral. En genoeg te doen, werk ook nog 20 uur per week. Maar eten heeft me wel een stukje geholpen. Nu ga ik nog lui proberen te doen om uit te rusten Een beetje creatief doen is ook goed heb ik gemerkt.

quote:

Op maandag 20 april 2015 19:59 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ja, het is druk in mn hoofd ook vooral. En genoeg te doen, werk ook nog 20 uur per week. Maar eten heeft me wel een stukje geholpen. Nu ga ik nog lui proberen te doen om uit te rusten Een beetje creatief doen is ook goed heb ik gemerkt.

Dan is het ook niet vreemd dat het wat minder gaat. Is er een mogelijkheid om wat rust in te bouwen? Om dingen eventueel uit handen te geven?

Crea ken ik heerlijk freubelen, toch ontspannen, maar ook productief

quote:

Op maandag 20 april 2015 15:14 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]


[..]

Mijn vermoeden is dat ze gaan bepalen voor hoeveel % ze afgekeurd gaat worden (mijn vermoeden is voor 80%-100% gezien haar huidige situatie, dus maximaal)

Dit lijkt mij wel een waarschijnlijk scenario.
Zorg er iig voor dat je niet alleen naar de afspraak en je gewoon jezelf blijft.
Tijdens mijn gesprek vier jaar geleden probeerde ik iets te sociaal te doen. Gevolg is dat ik maar voor 70% ben afgekeurd met vervelende consequenties.

Ik begrijp je zenuwen maar alsnog gefeliciteerd.

Vandaag was een beetje lastig. Ik heb het gevoel dat de afgelopen dagen aan elkaar geregen herbelevingen zijn. Zojuist een stuk gelezen uit het boek over schema (therapeut wilde dat ik het ging lezen, maar ik ben nogal dyslectisch en lees heel erg slecht/traag en weet niet wanneer ik het uit moet hebben. Daarom heb ik een strakke planning gemaakt en als het goed is, heb ik het voor de behandeling uit), wat nu nogal een trigger (ik haat dat woord) is. Ik heb het gevoel dat er een prop verdriet en boosheid in mijn borst ziet, dat ik er niet uit kan krijgen, ik kan het alleen maar bekijken op een afstandje.

Maar even positief zijn:
Vandaag wel even bezig geweest met eetangsten te overwinnen. Ik vind kool eng (mijn moeder maakte dat altijd veel te vet en ongezond), ik vind rijst eng (koolhydraten) en peulvruchten (kcals en koolhydraten). Dus ik heb net een combi van die drie achter de kiezen (met een eng sausje uit een potje, volgens mij was de laatste keer dat ik dat at toen ik nog thuiswoonde). Dus niet alleen gedompeld in zelfmedelijden, ook even wat actiefs aan mijn herstel gedaan. En ondanks dat mijn es schreeuwt, zou ik liegen als ik zei dat het niet lekker was.

Verder braaf op een stoel gezeten en niet nuttig geweest. Zoals afgesproken *duimen voor de weegschaal van morgen*

Hier een slecht weekend achter de rug. Had heel fijn de verjaardag van mijn neefje (wat op zich natuurlijk wel fijn was), waar ik zat met een halve migraine-aanval. Was mijn eigen keus om er naar toe te gaan, heb al te vaak dingen moeten missen door migraine en deze hoofdpijn was an sich nog wel een beetje te trekken.
Begint mn moeder onderweg naar huis een gesprek over onze moeizame relatie van de afgelopen jaren en of ik wel wist wat het allemaal met haar deed. Ik geef nog aan dat ik het er niet over wil hebben (want koppijn en sowieso geen zin om daarover te praten, loopt toch nooit goed af), maar ja, ze praatte gewoon verder. En op een snelweg stap je zo moeilijk uit.
Komt er dus op neer dat alles wat niet goed loopt gewoon mijn schuld is. Alles ligt aan mij. Lekker makkelijk om te zeggen.
Heb als een klein kind weer liggen te janken het weekend. Voelde me zo klein en nietig en waardeloos (als in geen waarde voor mensen hebben). EN stond strak van de spanning die het opleverde. Had echt pijnen in mijn lichaam, gewrichten, vel. 'Fijn' altijd dat mensen je zo'n gevoel kunnen geven.

quote:

Op maandag 20 april 2015 20:42 schreef kvd het volgende:
Hier een slecht weekend achter de rug. Had heel fijn de verjaardag van mijn neefje (wat op zich natuurlijk wel fijn was), waar ik zat met een halve migraine-aanval. Was mijn eigen keus om er naar toe te gaan, heb al te vaak dingen moeten missen door migraine en deze hoofdpijn was an sich nog wel een beetje te trekken.
Begint mn moeder onderweg naar huis een gesprek over onze moeizame relatie van de afgelopen jaren en of ik wel wist wat het allemaal met haar deed. Ik geef nog aan dat ik het er niet over wil hebben (want koppijn en sowieso geen zin om daarover te praten, loopt toch nooit goed af), maar ja, ze praatte gewoon verder. En op een snelweg stap je zo moeilijk uit.
Komt er dus op neer dat alles wat niet goed loopt gewoon mijn schuld is. Alles ligt aan mij. Lekker makkelijk om te zeggen.
Heb als een klein kind weer liggen te janken het weekend. Voelde me zo klein en nietig en waardeloos (als in geen waarde voor mensen hebben). EN stond strak van de spanning die het opleverde. Had echt pijnen in mijn lichaam, gewrichten, vel. 'Fijn' altijd dat mensen je zo'n gevoel kunnen geven.

Gatverdamme wat een rot situatie Eventjes: je weet dat het complete onzin is. Dat zulke dingen niet jouw schuld zijn. Dat je een goed mens bent. Dat je tof bent zoals je bent? Dat weet je hopelijk...? Want wat je moeder hier tegen je gezegd heeft kàn gewoon niet waar zijn.

Misschien een heel domme vraag: maar als zulke dingen vaker gebeuren, kun je dan niet zorgen dat je in minder opgesloten situaties met je moeder komt te zitten? Dat je situaties waarin je niet weg kan mijdt? Ik zeg niet dat het jouw schuld is dat dit gebeurde, maar misschien om het in de toekomst te kunnen vermijden. Moeders of niet: je mag jezelf beschermen. Jij bent het waard om beschermd te worden.

Wees een beetje lief voor jezelf, neem een lekker warme douche, zodat je spieren zich wel moeten ontspannen... Heel erg veel sterkte (en waarschijnlijk is het niets waard; maar ik vind je tof en ben een mens. Dus waardeloos voor andere mensen klopt dus niet, de laatste keer dat ik checkte was ik een mens. En als een vreemde via Internet dat al vindt, moeten mensen in je echte omgeving dat helemaal al vinden). Zet hem op topper!

quote:

Op maandag 20 april 2015 20:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Das wel leuk om te lezen, zoals je je problemen "aanvalt", dat doe je zelf nog een stuk beter (gedisciplineerder) dan ik

De enige manier om er vanaf te komen (de lijst met dingen waarvoor ik bang ben, binnen en buiten de es, is zo bizar lang: de keiharde confrontatie is het enige dat kan helpen) Dank je wel

En het is hier geen wedstrijd hè *kijkt streng* . Beter dan is niks. Je moet de beste voor jezelf zijn en in verhouding met jezelf

Kvd
Ik ben het eens met de woorden van child

Kuo, fijn van de wajong. Ik hoop dat het je de rust geeft om jezelf beter te maken

quote:

Op maandag 20 april 2015 20:50 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gatverdamme wat een rot situatie Eventjes: je weet dat het complete onzin is. Dat zulke dingen niet jouw schuld zijn. Dat je een goed mens bent. Dat je tof bent zoals je bent? Dat weet je hopelijk...? Want wat je moeder hier tegen je gezegd heeft kàn gewoon niet waar zijn.

Misschien een heel domme vraag: maar als zulke dingen vaker gebeuren, kun je dan niet zorgen dat je in minder opgesloten situaties met je moeder komt te zitten? Dat je situaties waarin je niet weg kan mijdt? Ik zeg niet dat het jouw schuld is dat dit gebeurde, maar misschien om het in de toekomst te kunnen vermijden. Moeders of niet: je mag jezelf beschermen. Jij bent het waard om beschermd te worden.

Wees een beetje lief voor jezelf, neem een lekker warme douche, zodat je spieren zich wel moeten ontspannen... Heel erg veel sterkte (en waarschijnlijk is het niets waard; maar ik vind je tof en ben een mens. Dus waardeloos voor andere mensen klopt dus niet, de laatste keer dat ik checkte was ik een mens. En als een vreemde via Internet dat al vindt, moeten mensen in je echte omgeving dat helemaal al vinden). Zet hem op topper!

Wat ben je altijd lief .

Ben er inmiddels gelukkig wel weer achter, maar het heeft heel wat overredingskracht van m'n vriend gekost. Ik weet inmiddels ook wel weer dat sommige dingen die zij zegt niet kloppen. Sommige dingen weer wel, ben natuurlijk zelf niet brandschoon in dit verhaal. Dat geef ik wel eerlijk toe. Nou zij nog

quote:

Op maandag 20 april 2015 21:03 schreef kvd het volgende:

[..]

Wat ben je altijd lief .

Ben er inmiddels gelukkig wel weer achter, maar het heeft heel wat overredingskracht van m'n vriend gekost. Ik weet inmiddels ook wel weer dat sommige dingen die zij zegt niet kloppen. Sommige dingen weer wel, ben natuurlijk zelf niet brandschoon in dit verhaal. Dat geef ik wel eerlijk toe. Nou zij nog

Dat altijd valt te betwisten
Maar zonder gekheid: liefde heb jij zeker verdient, dus tja... dan krijg je dat

Natuurlijk heb jij ook invloed op het verhaal. Alleen vergeet niet dat jij ook het kind bent in de situatie, ook al ben je volwassen. Jij behoort hierin niet de opvoedende rol op je te nemen. Ook al heb je de meest verschrikkelijke dingen gezegd en gedaan, dat verandert niks aan die rollen. Bij een ouder hoor je een zekere kwetsbaarheid te kunnen hebben, niet gekwetst te worden. Ik vind dat je in deze alinia meer schuld op je neemt voor deze situatie dan je waarschijnlijk verdient...
En als ik het zo lees kloppen aardig wat dingen in dit gesprek met haar niet (sorry dat ik zo hard oordeel ), al was het maar dat ze de grens die je aangaf overschrijft.

Gelukkig ben je weer een beetje op het padje beland! *geeft jouw vriend schouderklopje* Vergeet niet dat het er niet om gaat wie in een dergelijke situatie hoeveel schuld heeft, het gaat erom hoe je er op dat moment mee omgaat. Denk niet in schuld, maar in oplossingen

quote:

Op maandag 20 april 2015 20:42 schreef kvd het volgende:
Hier een slecht weekend achter de rug. Had heel fijn de verjaardag van mijn neefje (wat op zich natuurlijk wel fijn was), waar ik zat met een halve migraine-aanval. Was mijn eigen keus om er naar toe te gaan, heb al te vaak dingen moeten missen door migraine en deze hoofdpijn was an sich nog wel een beetje te trekken.
Begint mn moeder onderweg naar huis een gesprek over onze moeizame relatie van de afgelopen jaren en of ik wel wist wat het allemaal met haar deed. Ik geef nog aan dat ik het er niet over wil hebben (want koppijn en sowieso geen zin om daarover te praten, loopt toch nooit goed af), maar ja, ze praatte gewoon verder. En op een snelweg stap je zo moeilijk uit.
Komt er dus op neer dat alles wat niet goed loopt gewoon mijn schuld is. Alles ligt aan mij. Lekker makkelijk om te zeggen.
Heb als een klein kind weer liggen te janken het weekend. Voelde me zo klein en nietig en waardeloos (als in geen waarde voor mensen hebben). EN stond strak van de spanning die het opleverde. Had echt pijnen in mijn lichaam, gewrichten, vel. 'Fijn' altijd dat mensen je zo'n gevoel kunnen geven.

Diep in je hart blijf je hopen op die goedkeuring van je ouders, tenminste dat is mij zo uitgelegd. Je voelt je weer even 'klein' en hebt de liefde hard nodig en krijgt die niet. Sterkte en fijn dat je vriend je zo steunt. Jij verdient ook liefde en goedkeuring, net als elk mens.

quote:

Op maandag 20 april 2015 20:21 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dan is het ook niet vreemd dat het wat minder gaat. Is er een mogelijkheid om wat rust in te bouwen? Om dingen eventueel uit handen te geven?

Crea ken ik heerlijk freubelen, toch ontspannen, maar ook productief

Jij bent heel lief, dat wil ik even zeggen. En ik hoop echt dat t morgen goed gaat. En dat je op de goede weg gaat komen zo met de schema. Je verdiend het echt. *knuffel geeft*

Ik vind het trouwens ook moeilijk om te posten als t niet goed gaat. Net als dat t moeilijk is om dat te vertellen, niet mijn sterkste kant. Voel me nu wel weer wat beter gelukkig,

Hoi allemaal. Ik wil me even voorstellen. Ik ben Goulding, 23 jaar en heb sinds oktober 2013 last van heftige paniekaanvallen.

Er is de afgelopen jaren veel gebeurd in mijn leven en ik heb een aantal dingen meegemaakt die best wel life changing voor mijn zijn geweest. Sommige dingen heb ik nooit echt kunnen verwerken en ik ben niet heel erg open tegenover anderen. Ik krop altijd alles op en denk liever aan anderen dan aan mezelf. Dit alles heeft waarschijnlijk geleid tot een paniekstoornis. In oktober 2013 zaten mijn vriend en ik een spelletje te spelen op de playstation. Vervolgens kreeg ik ademhalingsklachten, hartkloppingen, trillerige ledematen en een gevoel van onwerkelijkheid. Het is op een gegeven moment zo uit de hand gelopen dat mijn vriend 112 heeft gebeld. Ambulance was snel ter plekke en hebben mij gecontroleerd op alles. Uiteindelijk bleek het een extreme hyperventilatie aanval te zijn geweest. Vervolgens dag daarna even naar huisarts om bloed te prikken etc. maar dat was allemaal in orde. Weken gingen voorbij en het leek een eenmalig iets te zijn.

In december 2013 ging het weer even mis. Op 2 december is mijn 28-jarige nicht gestorven aan de gevolgen van borstkanker. Op de crematie heb ik me erg ellendig gevoeld door al het verdriet maar ook door benauwdheid en angst. Voor het eerst sinds weken begon ik weer hetzelfde te voelen als op die bewuste avond in oktober.

Maanden gingen voorbij en af en toe had ik nog wel eens last van angst of paniek, maar niet zodanig dat ik het idee had dat de angst mijn leven aan het beïnvloeden was.
Vanaf juli 2014 is het compleet mis gegaan. Ik merkte dat ik ontzettend snel angstig werd als iemand sprak over de dood en telkens als ik een pijntje in mijn lichaam voelde dacht ik direct aan levensbedreigende situaties. Zodra ik nieuwsberichten las over mensen die waren gestorven aan de gevolgen van een tumor, kanker, hersenbloeding (noem maar op), dan dacht ik bij mezelf: "Dat heb ik ook, dus ik ga dood." Bij elk pijntje ben ik op Google gaan zoeken naar mogelijke ziektes en aandoeningen en bij alles dacht ik: "Ja, die symptomen heb ik ook. Ga ik nu dood?" Ik maakte mezelf knettergek. Maar niet alleen akelige ziektes of aandoeningen maakten mij bang. Ik was bang voor letterlijk alles dat met de dood te maken heeft. Als ik bijvoorbeeld 's avonds alleen op straat liep hoopte ik dat ik niet beschoten of neergestoken zou worden door iemand. Ik was ook altijd heel bang om neer te storten met een vliegtuig of om te verongelukken bij een auto ongeluk. Of om te stikken in eten of mijn eigen speeksel.

Op 17 juli heeft een vriend van mij zelfmoord gepleegd en is MH17 neergestort. De paniekaanvallen zijn toen alleen nog maar erger en erger geworden. Ik zou op 19 juli samen met mijn moeder naar Berlijn vliegen, maar ben onwel geworden op het vliegveld en ben terug naar huis gereden. Ik was te bang om in het vliegtuig te stappen en misschien wel neer te storten. Ik schaamde me dood want we waren al ingechecked en de vliegmaatschappij moest onze koffers weer uit het vliegtuig halen. Een week later was de crematie van mijn overleden vriend, maar ik was te bang om naar de crematie te gaan omdat ik daar geconfronteerd zou worden met de dood. Achteraf voel ik me daar heel schuldig en lullig over.

In augustus ben ik naar de huisarts gegaan. Die heeft mij vrijwel direct Venlafaxine voorgeschreven maar dat heb ik nooit genomen. Ik was bang vanwege alle bijwerkingen en wilde het eerst zelf proberen d.m.v. gesprekken bij psychoog. Uiteindelijk dus inderdaad bij een psycholoog terecht gekomen. (cognitieve therapie)
Die heeft een paniekstoornis vastgesteld met betrekking tot hypochondrie en agorafobie. Door het "vliegveld-incident" wilde ik alleen nog maar thuis zijn en nergens meer naartoe. Ik was te bang om ergens te zijn waar ik me niet veilig voelde en niet snel naar huis zou kunnen gaan. Ik heb me in die periode ontzettend ellendig gevoeld en mezelf vaak afgevraagd of het leven op deze manier nog wel zin had.
Ohja, die Venlafaxine heb ik overigens nooit genomen.

Maanden gingen voorbij en het ging stukken beter met me. Ik ging met sprongen vooruit. Mensen waren verbaasd dat het zo goed met me ging in zo'n korte tijd. Natuurlijk had ik nog geregeld last van aanvallen of van depri gevoelens, maar dat was binnen no time weer weg. Ik heb ontzettend veel dingen gedaan die ik voorheen niet durfde. Ik ben uiteindelijk zo ver gekomen dat ik in februari van dit jaar zelfs naar Parijs durfde te gaan. Wel met de trein overigens ;-)

Op dit moment heb ik weer even last van een terugval. Afgelopen weekend is een oude schoolvriendin (waar ik vroeger veel mee omging) omgekomen in een auto ongeluk samen met haar vriend. Op zulke momenten word ik weer geconfronteerd met de dood en het feit dat ik nergens de controle over heb. Vrijdag is de crematie van beide personen en hoewel ik ontzettend graag wil gaan, vind ik het ook weer ontzettend akelig en ben ik bang om een aanval te krijgen. Hoe gaan jullie om met dat soort situaties?

Sorry voor mijn mega lange verhaal en ik begrijp dat mensen het misschien erg langdradig vinden! Maar dit voelt ook als een soort van uitlaatklep voor mij en dit is de eerste keer dat ik mijn volledige verhaal deel met anderen. Hoop dat ik hier samen met anderen steun kan vinden en dat we elkaar kunnen helpen! Bedankt voor het lezen.

@goulding. Er zijn ook kortwerkende rustgevende medicijnen die je misschien kunnen helpen om dat soort momenten te verdragen. Aan de andere kant zal het je helpen als je wel gaat om zo de aanval niet bij voorhand al te laten winnen. Heb je nog ademhalingsoefeningen of iets dergelijks gekregen? Om een aanval te kunnen stoppen?

Check voor aankomen: precies genoeg. En nu doorzetten, volgende week moet ik over een van mijn magische grenzen heen. Normaal gesproken gaat er dan de klad in. Nu niet.

Verder was het heel erg heftig. Ging over dit weekend en de herbelevingen.
Mijn leven zou gemakkelijker zijn als therapeuten gewoon blanco zonder enige empathie zouden reageren. Ik trek even geen medeleven. Het stomme is dat ik met dit gewicht in theorie weer voor een college per dag naar school zou mogen, alleen dat mag niet omdat ik niet voldoende in het hier en nu ben.

Even mijn emoties bijeen rapen en maar weer een dag zien te overleven