Zwangerschap en geboorte deel 1535: Mannenverhalen

quote:

Op maandag 23 maart 2015 15:07 schreef Krisvc het volgende:

[..]

Navel die pijn deed door de hoog liggende baarmoeder?

Ja die dus

nesteldrang hier absoluut niet.

Vermoeidheid wel, ik slaap ook vaak een uurtje tijdens mijn werkdag. Net ook een dutje gedaan, heerlijk met de omgevenignsgeluiden van kantoor erbij.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 13:44 schreef Bloesem. het volgende:
Ik merk dat ik het erg lastig vind dat de een aantal van de (paar) mensen aan wie wij het hebben verteld echt enorm... heftig positief reageren. We hebben gezegd dat het heel pril is, dat we het erg spannend vinden en erg onzeker zijn en er niet de nadruk op wilden leggen, maar wel wilden vertellen om vooral de onzekerheid te kunnen delen. Van een aantal gelijk cadeautjes en "nou als het er is, dan dit of dat!!" Heel lief en fijn dat ze zoveel vertrouwen hebben, maar het voelt daarbij alsof ze compleet voorbij gaan aan mijn gevoel en zelf vind ik dat erg lastig. Zo lastig zelfs dat ik het onderwerp nu vermijd.

Ik merk dat ik vrij kwaal-gevoelig ben, ook al ie het nog pril (ik ben een soort waggelende narcolept met vreetbuien geworden ) terwijl toch relatief veel mensen zeggen piece of cake zo'n beginnende zwangerschap, stel je niet aan joh! Terwijl ik daar dan zwetend zit te janken met drie hamburgers in mijn mond en een ernstig gebrek aan cafeine.... Nu doe ik elke avond (en waar nodig extra) een meditatie-oefening waarbij ik even bij mezelf te rade ga, want als ik het van anderen moet halen word ik echt niks wijzer.

Klein leuk dingetje: vandaag kwam mevrouw van moeders voor moeders langs. Ik zou eigenlijk pas volgende week beginnen, maar plaste zo'n knalstreep dat ik gelijk mag *mini-jompeltje*

Schrijf ajb een boek jij narcolept on steroids geniale omschrijving van het eerste trimester!

Het is gewoon heel hard werken. In die eerste 12 weken wordt je kindje helemaal gevormd enz, dat is nogal wat.

Twist, dat is ook zo. Ik denk dat het vaak de context is die het wrang maakt.

Wat een mooie foto Shop!
Ik kan me indenken dat het zwaar is voor je. Hopelijk gaat de tijd snel en sterken je meisjes goed aan zodat ze over een tijdje lekker mee naar huis mogen!

quote:

Op maandag 23 maart 2015 14:12 schreef silliegirl het volgende:

[..]

+1.

Ik ben nog aan 't begin, maar de vermoeidheid is echt killing. Ik wil alleen maar slapen, liefst 24 uur per dag. Dat kan en doe ik niet, maar gewoon, dat gevoel. Vermoeidheid heeft wel een nieuwe betekenis gekregen de laatste weken.

Same here! En las vandaag in de WIJ fasenieuws dat week 10 t/m 12 de zwaarste weken worden wat dat betreft. Ik lees het met een korreltje zout overigens.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 14:49 schreef Cassandra87 het volgende:
Wat een moppies shop!heerlijk zo genieten

Ligt het niet aan mij? Ik ben zojuist huilend van het werk weggegaan omdat ik zo moe ben dat ik er naar van word, concentratie is bagger, ik kan niets, wil niets, alles gaat drie keer zo traag omdat ik geen fouten wil maken. Ik ga bijna elke dag wel een uur eerder naar huis omdat ik het gewoon echt niet trek. En toen stond ik dus huilend bij mijn leidinggevende of ik morgen een gesprek mocht omdat het me zo hoog zit, ik ben een perfectionistische workaholic en ik voel me gewoon waardeloos, fysiek door de zwangerschap en mentaal omdat ik niet kan doen wat ik wil doen en daar voel ik me schuldig over. Want wie zegt dat het na de bevalling beter wordt.. Misschien ben ik gewoon wel een waardeloze werknemer ofzo. Ja echt rationeel ben ik ook allang niet meer

Wat naar, ik kan mij voorstellen dat je er even doorheen zit.
Hopelijk voel je je er snel anders over. Hopelijk doet een gesprek met je leidinggevende morgen je goed.

Hier kom ik de werkdagen ook moeilijk door. Vanaf de lunchpauze wordt het echt afzien en hier weet nog niemand van m'n zwangerschap.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 15:33 schreef JantinaGr het volgende:

[..]

Same here! En las vandaag in de WIJ fasenieuws dat week 10 t/m 12 de zwaarste weken worden wat dat betreft. Ik lees het met een korreltje zout overigens.

[..]

Wat naar, ik kan mij voorstellen dat je er even doorheen zit.
Hopelijk voel je je er snel anders over. Hopelijk doet een gesprek met je leidinggevende morgen je goed.

Hier kom ik de werkdagen ook moeilijk door. Vanaf de lunchpauze wordt het echt afzien en hier weet nog niemand van m'n zwangerschap.

Hier weten ze het allemaal al wel op 't werk, ook om die reden. Ik heb soms echt een "he, sorry, zei je wat?" moment als collega's wat vragen. Ik ben er gewoon niet bij, te moe. Enig begrip is dan wel zo fijn.

Shop, wat een cuties!

Cassandra, bah wat rot. De eerste weken heb ik ook gewerkt op de automatische piloot. Een gesprek aangaan is misschien wel slim ja.

@ bloesem

Ik persoonlijk zou dat zeer overdreven vinden om iemand dan gelijk cadeautjes te gaan geven.
Kan me indenken dat je dit Too much vind. En zeker in t prille begin. Doe dan de lief kaartje ofzo.

Ach Cassandra Goed dat je het hebt aangegeven en het komt heus wel goed. Geen week in en na de zwangerschap is hetzelfde en je kan aan de hand daarvan niet zeggen hoe het er over een paar maanden uitziet. Hormonen kunnen je echt knock out slaan.

Shop, wat een liefjens! Ik duim dat ze goed groeien en snel met jullie naar huis mogen.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 15:36 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Hier weten ze het allemaal al wel op 't werk, ook om die reden. Ik heb soms echt een "he, sorry, zei je wat?" moment als collega's wat vragen. Ik ben er gewoon niet bij, te moe. Enig begrip is dan wel zo fijn.

+1. . Vandaag alweer herhaaldelijk ondervonden. En vanavond ga ik aan de B&J denk ik .
Shop, wat fijn dat het goed gaat. Hopelijk mogen de meisjes gauw naar huis!

quote:

Op maandag 23 maart 2015 15:55 schreef Kuukske het volgende:

[..]

+1. . Vandaag alweer herhaaldelijk ondervonden. En vanavond ga ik aan de B&J denk ik .
Shop, wat fijn dat het goed gaat. Hopelijk mogen de meisjes gauw naar huis!

B&J bij AH in de bonus

Oh bedankt voor de tip!

Cassandra,
Ik weet even niet meer hoe ver je bent, maar het is redelijk normaal hoor om je zo te voelen.
dat je elke dag huilend naar huis gaat daarentegen is wel iets om met je leidinggevende over te praten. Vind het dan ook heel goed dat je een gesprek hebt aangevraagd. Misschien mag je wel een uurtje minder werken per dag?
Of af en toe andere taken doen?
Sterkte.

@discussie
Ik denk dat een aantal mensen hier het echt te zwart wit zien. Je moet je ook bedenken dat we elkaar niet irl kennen en je nu reacties leest ipv dat je iemands mimiek / uitdrukking erbij ziet.
Ik sluit me dan ook bij twist aan.

Zwanger zijn is nu eenmaal eng. Je weet niet wat er binnen in je buik gebeurt. Of alles nog goed groeit.
Maar je hormonen gooien alles ook nog eens overhoop.
Als je niet meer kunt zeggen 'vergeet niet te genieten' vind ik het een beetje te ver gaan. Moet iedereen dan maar zwelgen in iemands onzekerheid? Help je daar iemand mee?
Soms vergeet je inderdaad te genieten dat er zo'n klein wondertje (ergste dooddoener der zwangerschappen ) in je buik groeit. Dat dit proces echt maar 9 maanden duurt. En dan heb je kans dat het opeens voorbij is. Dan is hij/zij er.
Het gaat niet om het einddoel, maar juist om de reis er naar toe.

Ik hoop echt dat iedereen, ondanks alle kwalen en ongemakken, geniet van haar zwangerschap.
En anders.. jammer. Hoop dat het moment toch nog voor je komt.

Vandaag heb ik m'n tuin aangepakt in de heerlijke lentezon. Viooltjes en anjers geplant. Daarna een vensterbank geplaatst in de kinderkamer en ben ik smiddags heerlijk gaan fietsen naar de stad. Daar heerlijk geshopt.
In de pipoos ving ik veel aandacht met
m'n dikke bolle pens en kreeg ik van allerlei dames de vraag hoe ver ik al was. Toen ik 39 weken zei waren ze allemaal zo verbaasd dat ik nog zo fit was en zo mobiel was.
daarna voelde ik me helemaal sterk.

Zometeen ga ik de adressen schrijven op de enveloppen.
Twijfel toxh weer over het aantal kaartjes die ik moet versturen. Er staan ook mensen op die ik eigenlijk nooit meer zie en liever ook niet op visite krijg.
Hoe los je dat nou vriendelijk op?

Ik
Ben trouwens wel iemand die niets leest over kwaaltjes die horen bij een bepaalde periode. Ik zou daar echt helemaal gek (onzeker) van worden.
Ik heb me zelfs niet ingelezen over de
Bevalling terwijl die nu toch echt wel ieder moment kan gebeuren.
Dit geeft mij juist een hoop rust

quote:

Op maandag 23 maart 2015 17:05 schreef kooks11 het volgende:

[..]

B&J bij AH in de bonus

Mn vetgehalte zegt: noooooooooooooo
M'n hoofd, hart en maag schreeuwen jaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! :-D

Ben benieuwd naar de echo van sara!

quote:

Op maandag 23 maart 2015 17:29 schreef faptist het volgende:
Zometeen ga ik de adressen schrijven op de enveloppen.
Twijfel toxh weer over het aantal kaartjes die ik moet versturen. Er staan ook mensen op die ik eigenlijk nooit meer zie en liever ook niet op visite krijg.
Hoe los je dat nou vriendelijk op?

Geen kaartje sturen? Een kaartje sturen betekent i.m.o. een uitnodiging om op bezoek te komen. Tenzij je er een briefje inschuift: "géén bezoek gewenst "
Of je moet voor jezelf de inschatting maken hoe groot de kans is dat deze mensen op bezoek zullen komen, misschien zitten ze ook wel niet op jou te wachten. Wel met het risico dat ze inderdaad komen.
Persoonlijk zou ik geen kaartje sturen naar mensen met wie ik geen contact meer heb, of op wiens bezoekje ik niet zit te wachten. Die lezen het wel op Facebook of horen het via via ofzo... Maar goed, ik ben daar nogal makkelijk in (ik heb voor mijn bruiloft bijvoorbeeld expliciet geen kinderen uitgenodigd... het aantal uitnodigingen was sowieso tamelijk beperkt, geen zin in al die vage kennissen op onze dag).

Exact wat mariposas zegt idd.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 17:29 schreef faptist het volgende:


@discussie
Ik denk dat een aantal mensen hier het echt te zwart wit zien. Je moet je ook bedenken dat we elkaar niet irl kennen en je nu reacties leest ipv dat je iemands mimiek / uitdrukking erbij ziet.
Ik sluit me dan ook bij twist aan.

Zwanger zijn is nu eenmaal eng. Je weet niet wat er binnen in je buik gebeurt. Of alles nog goed groeit.
Maar je hormonen gooien alles ook nog eens overhoop.
Als je niet meer kunt zeggen 'vergeet niet te genieten' vind ik het een beetje te ver gaan. Moet iedereen dan maar zwelgen in iemands onzekerheid? Help je daar iemand mee?
Soms vergeet je inderdaad te genieten dat er zo'n klein wondertje (ergste dooddoener der zwangerschappen ) in je buik groeit. Dat dit proces echt maar 9 maanden duurt. En dan heb je kans dat het opeens voorbij is. Dan is hij/zij er.
Het gaat niet om het einddoel, maar juist om de reis er naar toe.

Nou. Dat laatste geldt echt niet voor iedereen. Het einddoel is het enige dat mij bijvoorbeeld op de been hield. Die hele reis ernaartoe konden ze van mij cadeau krijgen.

Natuurlijk, soms is het 'gewone' onzekerheid, soms niet. Maar ongeacht waar het vandaan komt, moet er ruimte zijn voor die gevoelens en die moeten niet altijd weggewuifd worden worden en gerelativeerd, denk ik.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 17:53 schreef Mariposas het volgende:

[..]

Geen kaartje sturen? Een kaartje sturen betekent i.m.o. een uitnodiging om op bezoek te komen. Tenzij je er een briefje inschuift: "géén bezoek gewenst "

Oh god..is dat echt zo? Wij sturen er wel 125 kaartjes uit maar die mensen hoef ik echt niet allemaal op bezoek haha. Wij kiezen ervoor om niks op facebook op andere social media te delen, dus mensen moeten het horen van het kaartje. Er gaan bijvoorbeeld ook best wat kaartjes naar vrienden van mijn ouders enzo, maar ik verwacht (hoop) eigenlijk niet dat die allemaal langs willen komen....

Als dit wel zo is, dan moeten we toch even opnieuw nadenken of we wel zoveel kaartjes willen versturen....

ben trouwens een volle dag bezig geweest met al die enveloppen schrijven, wilde t allemaal supernetjes doen en ineens was de dag om...

Hier zijn ze ook niet alle 125 op bezoek geweest hoor! Ik heb me zelfs aardig verveeld in mijn verlof dat valt vast mee

Ben je gek. Er staat toch op de meeste kaartjes: Bellen met de papa (of iets in die geest) om een afspraak te maken als je langs wil komen......

papa kan ook prima nee dank je zeggen

Zo terug van de SEO. Wat een geduw was het weer. Onze wurm blijkt nog altijd een jongen te zijn en ik geloof dat alles er op en er aan zat. Ik vond de bloedsomloop, adervertakking en hartkleppen erg interessant en dat vond onze egoscopiste ook tof dus dat is uitgebreid overal aan bod gekomen met uitleg van toeters en bellen
Toen zei ze: "OH! We zullen ook maar de rest eens gaan bekijken." ^^,

Als ze rechts op mijn buik zat te drukken voelde ik links voeten beuken en trappelen. Ook tof om dan te zien dat het echt die lange benen zijn die daar voor zorgen en niet mijn darmen

Over een week of twee en een half krijgen we uitslag via de verloskundige. Ik maak mij niet zoveel zorgen, want alles zag er dicht uit wat dicht moest zijn en open wat open hoorde te zijn. De boel zat op zijn plek enz.

We hebben een afdruk mee naar huis gehad die wel aardig was. Onze wurm is schijnbaar net zo fotogeniek als zijn vader Ik zal eens loeren of ik die online kan krijgen om te showen

quote:

Op maandag 23 maart 2015 12:47 schreef Kuukske het volgende:

[..]

Hmmm. Ja dat is waar. Ik weet niet, dat 'rauwe' koekjesdeeg.

Heb t opgezocht toen ik zwanger was. Zit geen rauw ei in, althans, is gepasteuriseerd of was helemaal zonder ei.