Depressie & Angst #120 Met anti-zelfmoordpillen

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 09:31 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Don't do it! Je staat er boven childofdstars, ik weet dat en jij weet dat.Probeer afleiding te zoeken.

Ik word een beetje gek van de frustratie... Lekker dwangmatig weer vandaag

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 14:07 schreef RipMcPants het volgende:
Wow, wat schiet het op met dit topic!

Ik zit inmiddels zo'n 3 weken aan de Citalopram 20mg. Misschien zit het tussen mijn oren (hihaho, woordspeling! ) maar ik heb het idee dat het wat begint te doen. Alleen gek genoeg heb ik sinds ik de medicatie slik soms vanuit het niets ineens (kleine) 'paniekaanvallen' of zo Ik ben normaal juist ontzettend, of wellicht zelfs té relaxed en ik herken die gejaagdheid en nervositeit dus eigenlijk niet. Het kan zomaar ineens opzetten als ik ergens heen moet, zoals bijv. boodschappen doen, naar de sportschool of zo. Dus ook in relatief 'vertrouwde' omgeving. Het wordt juist heftiger als ik naar een nieuwe locatie ga. Ik had vorige week eigenlijk de opening van een expositie van een vriend van me, maar ik kreeg een nervositeit die zich opbouwde tot een paniekaanval, dus ik durfde het toch helaas niet aan om te gaan

Herkent iemand dit? Het klinkt nogal tegenstrijdig, omdat Citalopram onder andere wordt voorgeschreven aan mensen die last hebben van paniekaanvallen. Mijn huisarts wil nu de dosis opschroeven naar 30mg, om te kijken of dat iets helpt. Ik weet niet precies wat ik hier nou van moet vinden

Herkenbaar! Ik zit ook op citalopram 20mg en de eerste paar weken was ik juist angstiger en meer nerveus. Na 3-4 weken merkte ik dat het iets begon te doen. En nu na 7-8 weken werkt het.

Ik ging net als jou vragen of ik moest opschroeven naar 30mg. Maar als het begint te werken (zegt mijn huisarts!) hoef je niet op te schroeven. Ik moest het sowieso 10 weken afwachten. Als het dan nog niet goed werkt / goed genoeg werkt kunnen We altijd opschroeven.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 14:47 schreef RBWO het volgende:

[..]

Herkenbaar! Ik zit ook op citalopram 20mg en de eerste paar weken was ik juist angstiger en meer nerveus. Na 3-4 weken merkte ik dat het iets begon te doen. En nu na 7-8 weken werkt het.

Ik ging net als jou vragen of ik moest opschroeven naar 30mg. Maar als het begint te werken (zegt mijn huisarts!) hoef je niet op te schroeven. Ik moest het sowieso 10 weken afwachten. Als het dan nog niet goed werkt / goed genoeg werkt kunnen We altijd opschroeven.

Precies, wachten.... na 3 weken is het bij mij ook een puinhoop, daarna wordt t beter.... ik spreek uit ervaring na ophogingen, afbouwpogingen en overstapacties

Enorme egopost hier maar zo gaat dat nou eenmaal wanneer je je plots in een discussie gaat mengen en niemand je nog kent. Ik lees deze topics al regelmatig mee en vond het ook eens tijd om mij aan te melden en mee te doen. Wellicht heb ik er wat aan en kan ik er ook anderen mee helpen.

Ik zit inmiddels al een tijdje in een depressie, een maand of 3 nu, al was het waarschijnlijk al veel langer in de achtergrond aan het borrelen. Mijn werk levert mij veel druk en stress op, om nog maar te zwijgen over het feit dat ik dagelijks een flink eind moet reizen om er te komen, en na jaren heeft mij dit toch onderuit gehaald.

Punt is, ik dacht het allemaal wel aan te kunnen zolang ik in een relatie zat. Ik gebruikte de relatie als een soort van 'kruk', een psychologische steun om gewoon door te gaan met het leven alsof er niets aan de hand is, altijd 200 procent te geven. Het grote probleem was echter dat deze relatie nooit gezond was. In 4,5 jaar zijn we tien keer uit elkaar gegaan, hadden we constant ruzies, werd ik constant op alles wat ik deed gecorrigeerd, was nooit iets goed genoeg. Natuurlijk heb ik hier zelf ook een aandeel in, ik had mij niet zo moeten laten meeslepen en al zeker niet moeten gaan samenwonen met haar, maar toch gedaan. Sinds 3 maanden is deze relatie echt definitief over en toen kwam de man met de hamer dus.

Inmiddels ga ik al een kleine maand niet meer naar werk, omdat ik mijzelf vaak niet eens uit bed kon hijsen, laat staan een paar uur naar werk reizen en daar doen alsof alles koek en ei is. Ziektewet dus, maar gelukkig is mijn manager wat dat betreft heel meegaand en toont hij de volle begrip (hij heeft zelf in zijn leven vaker met mensen te maken gehad die een depressie hadden). Ik heb dus gelukkig alle tijd om aan mijzelf te werken en mij uit deze situatie proberen te tillen.

Ik slik nu 3 weken een vrij nieuwe anti depressiva genaamd Brintellix, als hier vragen over zijn beantwoordt ik die graag. Ook ga ik één keer in de week naar een psychiater (jaren bij een psycholoog gelopen maar die mag niet diagnoseren en geen pillen voorschrijven dus dat schoot niet meer op). Hij vind het het beste idee om EERST uit deze depressie te komen, en dan een traject op te starten om te zien waar de onderliggende problemen liggen. Hoe dat traject er uit gaat zien, weet ik dus nog niet, omdat we er eerst achter moeten komen wat het probleem precies is nadat de depressie gezakt is. Ik dacht eerst aan borderline, ook omdat mijn ex (die in de zorg werkt) mij daar vaak van beschuldigde, maar mijn psychiater denkt eerder dat dat projectie van haar kant was, en dat ik wellicht te afhankelijk ben van iemand anders (bijv. mijn ex toen der tijd) om gelukkig met mijzelf te zijn. Maar goed, dat is voor latere zorg.

De afgelopen weken pak ik het stapje voor stapje aan, elke dag is er weer één en ik ben al lang blij dat gedachten over zelfmoord weggezakt zijn. Ik maak elke dag een lijstje voor de volgende dag, met wat doelen om te doen. Naar de stad fietsen en daar een leuke film kopen, naar de sportschool gaan of het huis schoonmaken, dat zijn al hele stappen voor mij. Die lukken mij inmiddels, maar eigenlijk bizar dat dat zoveel moeite kost hé?

Ik had nooit verwacht in zo'n situatie te zitten. Ben een 30 jarige man met een carriere en dacht dat ik mijn leven wel goed op de rit had. Nou, vergeet het maar.

Ik praat graag met jullie verder over depressie, hoe jullie er mee omgaan en deel graag ervaringen! Thanks voor het lezen!!

Ik wil even dit nummer met jullie delen. Gaat over bipolaire stoornis (06:50 en 31:58), ptss (12:41), schizofrenie (14:49), post-partum depressie (19:52), autisme (26:10) en dissociatieve stoornis (36:03).

Dream Theater

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 16:56 schreef SaturdayNightWrist het volgende:

*verhaal*

Welkom! Maar al te bekend verhaal, dat met die man met de hamer. Op gegeven moment knak je en begint het psychisch circus. . Hopelijk betert het snel!

Van jouw AD had ik nog nooit gehoord trouwens, grappig. Werkt het voor je?

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 16:56 schreef SaturdayNightWrist het volgende:
verhaal SaturdayNightWrist

Allereerst "Welkom!" en ik vind het erg tof dat je besloten hebt mee te gaan posten.

Ten tweede enorm herkenbaar je verhaal. Zal even in het kort uitleggen wat ik herkenbaar vind:

- Relatie hield mij ook op de been
- Relatie was ook niet prima maar "ach.. het zal wel"
- Werk deed ik ook niet meer.
- Kon me bed niet meer uitkomen, alles kost teveel moeite.
- Probeer ook leuke dingen te doen, maar mén dat kost moeite.

Bovenstaande is trouwens al wel een stuk beter voor mij. Maar dan begrijp je dat ik je sowieso begrijp.

Brintellix ken ik niet. Wat zijn je bijwerkingen? En merk je dat het al begint te werken?

Met de depressie ga ik eigenlijk als volgt om:
Alles rustig aan doen, niet meer haasten en stressen. Probeer elke dag een beetje te genieten van de dingen die je doet. Al lijkt het niet veel, je doet ze toch maar!

En het beste medicijn is naar mijn mening, tijd, tijd om alles rustig te verwerken en weer jezelf proberen te worden. Forceer het vooral niet, elk klein stapje de goede richting op is toch weer een klein stapje de goede richting op!

In het begin wilde ik "snel" dat het weer goed zou worden. Nu heb ik maar geaccepteerd dat het gewoon wat tijd nodig heeft. En doordat ik dit geaccepteerd hebt gaat mijn herstel een stuk sneller.

@ Detroit en RBWO: thanks voor het warme welkom. Fijn om te horen dat het herkenbaar is. Dat mis ik een beetje bij de therapie (nu het vooralsnog 1 op 1 is); lotgenoten.

Om maar meteen over Brentallix te beginnen: Is een jaar of 2 uit in de VS, en sinds een maand of twee in NL. Over het algemeen zijn er veel goede verhalen over, al vind je natuurlijk altijd negatieve verhalen als je op internet gaat zoeken. Je hebt dosissen van 5, 10 en 20 mlg. Ik zit op 10 nu.

Ik slik het nu iets meer dan drie weken. Eerste twee dagen waren hemels, omdat een bij-effect was dat ik er behoorlijk wazig van werd. En in die drugsroes voelde ik mij gewoon heerlijk, omdat ik even niet bezig was met al die negativiteit. Daarna kwam de klap pas echt, eerste anderhalve week was verschrikkelijk, depressiever dan ooit. Daarbij maakt het je ook een beetje misselijk in het begin.

Na ong. 2 weken begon ik het langzaam te merken, voelde mij iets gelukkiger, al is gelukkig een groot woord. Inmiddels gaat het met ups en downs, maar volgens de therapeut duurt het toch echt wel een maandje voordat je echt zeker kan zijn of het werkt of niet. Daarbij kan ik altijd nog naar 20 mlg. Bijwerkingen als misselijkheid en duizeligheid zijn ook nagenoeg weg (af en toe nog het eerste half uur na inname), al lijk ik er ook zweetvoeten van te krijgen, haha. Maarja, dat is een kleine prijs om te betalen. Het zijn vrij prijzige pillen maar alles wordt vergoed gelukkig, behalve je eigen risico natuurlijk.

Rustig aan doen is ook precies wat ik nu doe! Ik vind het al fijn dat ik vandaag mijn huis uit ben gegaan om te sporten, en vanavond komen wat vrienden langs om een film te kijken. Dat is al een 'drukke dag' voor mij tegenwoordig. Morgen weer met de manager bellen (doen we elke vrijdag) en daarna zien we wel weer.

Het is vreemd dat ik door o.a. de relatiebreuk zo erg er aan toe ben. Ik heb vanaf mijn 16e ook een relatie van 9 jaar gehad, en toen die voorbij was, had ik het niet zo erg als nu na een relatie van 4 jaar. Het zou te maken kunnen hebben met de intensiteit van de relatie en het feit dat ik er een soort van 'getraind' in werd. Als een hond, die bang wordt wanneer baasje boos op hem wordt, maar heel blij is wanneer hij weer een aai over zijn bol krijgt. Vijf jaar geleden was ik een super zelfverzekerde kerel met een actief sociaal leven, veel vrienden én vriendinnen... nu is dat er allemaal uitgesloopt. Correctie: dat heb ik er allemaal uit láten slopen. Eigen schuld.

De chat is nog niet superdruk

Godver wat voel ik me momenteel kut en weet niet waarom

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 17:05 schreef kuolema het volgende:
Ik wil even dit nummer met jullie delen. Gaat over bipolaire stoornis (06:50 en 31:58), ptss (12:41), schizofrenie (14:49), post-partum depressie (19:52), autisme (26:10) en dissociatieve stoornis (36:03).

Dream Theater Six Degrees of Inner Turbulence Subtitulado Español

Dream Theater

Jaaa! Dream Theater
Ik zal eens luisteren dan naar de cd. Heb hem wel maar nooit naar de teksten geluisterd.
En ik vind Metropolis pt 2 nog steeds het beste van ze
Ik werd er echt een beetje bang van, alleen thuis....

(Sorry voor offtopic reactie, qua depressie weinig nieuws, die is alweer een klein jaartje over )

Kom chatten mensen, ik heb afleiding nodig.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 20:54 schreef kuolema het volgende:
Kom chatten mensen, ik heb afleiding nodig.

Kuo

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 20:58 schreef Murmeli het volgende:

[..]


Kuo

Murm

Ik kom ook zo wel even op de chat

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 20:59 schreef kuolema het volgende:

[..]

Murm

Gaat t vandaag iets beter dan gister? Ik las net ff terug, stoer geweest jij 👍

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:01 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Gaat t vandaag iets beter dan gister? Ik las net ff terug, stoer geweest jij 👍

Het gaat wel ietsje beter maar niet goed. Ben nu ook mijn best aan het doen, kijk naar de lijst van Linehan met activiteiten of er wat tussen zit dat nu handig is om te doen.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 20:25 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Jaaa! Dream Theater
Ik zal eens luisteren dan naar de cd. Heb hem wel maar nooit naar de teksten geluisterd.
En ik vind Metropolis pt 2 nog steeds het beste van ze
Ik werd er echt een beetje bang van, alleen thuis....

(Sorry voor offtopic reactie, qua depressie weinig nieuws, die is alweer een klein jaartje over )

Ben nu aan het luisteren en nu snap ik het

Het is hier helemaal mis gegaan
En dan bel je crisis en dan krijg je te horen "ja... maar dat moet je ook niet doen he"

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het is hier helemaal mis gegaan
En dan bel je crisis en dan krijg je te horen "ja... maar dat moet je ook niet doen he"

afhankelijk van wat. Je gedaan hebt, kunnen ze daar toch, objectief gezien, gelijk in hebben?

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:51 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

afhankelijk van wat. Je gedaan hebt, kunnen ze daar toch, objectief gezien, gelijk in hebben?

Ja... dat klopt wel...
Alleen het gesprek daarna aangaan is misschien wel leuk

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ja... dat klopt wel...
Alleen het gesprek daarna aangaan is misschien wel leuk

ja, ok, maar dat zei je er niet bij
Daarmee afgescheept worden is inderdaad gewoon ruk.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het is hier helemaal mis gegaan
En dan bel je crisis en dan krijg je te horen "ja... maar dat moet je ook niet doen he"

En dat was dan het gesprek? Lekker dan ...

Dat was het gesprek. Het heeft twee minuten geduurd

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:02 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het gaat wel ietsje beter maar niet goed. Ben nu ook mijn best aan het doen, kijk naar de lijst van Linehan met activiteiten of er wat tussen zit dat nu handig is om te doen.

Youtube op zentangle.....
Super makkelijk en de tijd vliegt

Is misschien een wat oppervlakkige reactie, maar toch is mijn ervaring: iets willekeurigs gaan doen kan helpen.
Had ik vroeger nooit hobbies of interesses, nu heb ik er bijna teveel.

Hoest met je medicatie experimenten? Werkt er al iets?

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:56 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dat was het gesprek. Het heeft twee minuten geduurd

Wat een eikels
Ze zullen idd best gelijk hebben maar ze moeten daarna wel even naar je luisteren lijkt me.

@kuo: ja, enge cd he? Brrrr!

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:25 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Youtube op zentangle.....
Super makkelijk en de tijd vliegt

Is misschien een wat oppervlakkige reactie, maar toch is mijn ervaring: iets willekeurigs gaan doen kan helpen.
Had ik vroeger nooit hobbies of interesses, nu heb ik er bijna teveel.

Hoest met je medicatie experimenten? Werkt er al iets?

(nou... oppervlakkig is dat niet... zoiets kan heel erg spanningverlagend zijn)

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:27 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

(nou... oppervlakkig is dat niet... zoiets kan heel erg spanningverlagend zijn)

Dat weet ik. Het leidt echt heel erg lekker af. Op pinterest is er ook veel over te vinden.

Ik bedoelde meer te zeggen dat het wat oppervlakkig over kan komen dat ik begin over maken van stomme tekeningetjes, als reactie op een uitleg van kuo dat het nog niet echt super gaat.

Vanavond naar familie geweest, ging redelijk tot de terug weg. Moesten richting huis met de auto door een heel donker gebied met bossen. Ik weet niet waarom maar werd er heel naar door. Gevolg: paniekaanval.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:30 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Dat weet ik. Het leidt echt heel erg lekker af. Op pinterest is er ook veel over te vinden.

Ik bedoelde meer te zeggen dat het wat oppervlakkig over kan komen dat ik begin over maken van stomme tekeningetjes, als reactie op een uitleg van kuo dat het nog niet echt super gaat.

Ik ben het daarin niet met je eens

(Pinterest is ook mijn afleidverslaving, meestal helpt me dat goed in het hier en nu blijven en daar zal ik niet de enige in zijn)

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:31 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Vanavond naar familie geweest, ging redelijk tot de terug weg. Moesten richting huis met de auto door een heel donker gebied met bossen. Ik weet niet waarom maar werd er heel naar door. Gevolg: paniekaanval.

Jammer die paniekaanval :S Maar je bent zo te zien wel veilig thuis gekomen? Was je alleen?

Probeer je een beetje te richten op wat wel goed ging he? Die paniekaanval was jammer, maar dat je naar je familie ging, is goed

Veel sterkte

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 21:56 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dat was het gesprek. Het heeft twee minuten geduurd

Volgende keer bellen voordat t misgaat? En t dan uitspreken dat je op een grens zit? Dan kunnen ze je er misschien wel uit praten, soms helpt praten best goed

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:45 schreef zomertje het volgende:

[..]

Volgende keer bellen voordat t misgaat? En t dan uitspreken dat je op een grens zit? Dan kunnen ze je er misschien wel uit praten, soms helpt praten best goed

Klopt... ik was het al de hele dag aan het ophouden, alleen ik durfde het niet echt wilde Lentis niet storen
Ik ga maandag even zeuren over de vraag hoe ik beter zelf de spanning kan verlagen op lastige momentjes, want dit gaat niet geheel lekker

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:34 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Jammer die paniekaanval :S Maar je bent zo te zien wel veilig thuis gekomen? Was je alleen?

Probeer je een beetje te richten op wat wel goed ging he? Die paniekaanval was jammer, maar dat je naar je familie ging, is goed

Veel sterkte

Wel veilig thuisgekomen, was met zus en vader. Ben nu gewoon verdrietig en boos, op zulk soort momenten ga ik ook veel nadenken en kom ik gewoon tot de conclusie dat het de afgelopen 3 jaar gewoon allemaal tegen zit. Als ik dan vrienden en studiegenoten gewoon leuke dingen zie doen en genieten kan ik daar zelfs jaloers op worden, waardoor uiteindelijk de situatie er alleen maar erger op wordt.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:48 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Wel veilig thuisgekomen, was met zus en vader. Ben nu gewoon verdrietig en boos, op zulk soort momenten ga ik ook veel nadenken en kom ik gewoon tot de conclusie dat het de afgelopen 3 jaar gewoon allemaal tegen zit. Als ik dan vrienden en studiegenoten gewoon leuke dingen zie doen en genieten kan ik daar zelfs jaloers op worden, waardoor uiteindelijk de situatie er alleen maar erger op wordt.

Het scheelt dat je boos bent op de situatie en niet op jezelf. Je werkt nu hard aan jezelf en van je studiegenoten zie je ook maar een deel van het leven, die zullen ook hun tegenslagen hebben (en anders vanzelf krijgen). Je werkt aan jezelf en het gaat verbeteren.

en dat je jaloers wordt is begrijpelijk. Dat betekent dat je jezelf een beter leven gunt en die mag je ook hebben. Het is een rot situatie en ik hoop dat je je snel beter gaat voelen

Herkend iemand dit? Ik heb de laatste tijd behoorlijk wat momenten dat ik moet huilen, maar ik kan het gewoon niet. Hoogstens een paar tranen als ik alleen ben. Het lijkt me best een keer lekker om even alles van me af te janken, maar het lukt gewoon niet.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 23:00 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Herkend iemand dit? Ik heb de laatste tijd behoorlijk wat momenten dat ik moet huilen, maar ik kan het gewoon niet. Hoogstens een paar tranen als ik alleen ben. Het lijkt me best een keer lekker om even alles van me af te janken, maar het lukt gewoon niet.

Dat herken ik wel heel erg eig. Heeft ook te maken dat ik t vaak zonde vind om te doen of juist nutteloos.
Maar zou wel eens goed voor me zijn om t gewoon eens te laten gaan. Lukt alleen niet

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:48 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Wel veilig thuisgekomen, was met zus en vader. Ben nu gewoon verdrietig en boos, op zulk soort momenten ga ik ook veel nadenken en kom ik gewoon tot de conclusie dat het de afgelopen 3 jaar gewoon allemaal tegen zit. Als ik dan vrienden en studiegenoten gewoon leuke dingen zie doen en genieten kan ik daar zelfs jaloers op worden, waardoor uiteindelijk de situatie er alleen maar erger op wordt.

Klinkt misschien raar, maar ga gewoon die dingen doen. Dat genieten en het leuk vinden komt later wel (hoe maf dat ook klinkt ). Dwing jezelf of de dingen te doen die je vroeger leuk vond, of om juist hele andere dingen te doen. Je hebt niks te verliezen en misschien komt er wel iets moois uit.

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 23:00 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Herkend iemand dit? Ik heb de laatste tijd behoorlijk wat momenten dat ik moet huilen, maar ik kan het gewoon niet. Hoogstens een paar tranen als ik alleen ben. Het lijkt me best een keer lekker om even alles van me af te janken, maar het lukt gewoon niet.

Mij lukte dat eigenlijk nooit. Niet dat je daar wat aan hebt, maar dan weet je dat je niet de enige bent met die ervaring

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 22:47 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Klopt... ik was het al de hele dag aan het ophouden, alleen ik durfde het niet echt wilde Lentis niet storen
Ik ga maandag even zeuren over de vraag hoe ik beter zelf de spanning kan verlagen op lastige momentjes, want dit gaat niet geheel lekker

De spanning kan je verlagen door te bedenken wat je gaat doen voordat de spanning er is.
Ga op een ontspannen moment bedenken welke dingen je kan doen en ondernemen om de spanning te verlagen.
Voorbeeld:
- AMdrang is laag: wat kan je doen om het zo te houden? (ontspannende thee drinken)
-AMdrang is hoog: wat kan je doen om dit te verlagen? (gaan hardlopen met een vriendin)
- AMdrang is onhoudbaar: wat kan je doen om AM te voorkomen? (bijvoorbeeld iemand bellen of op Sensoor chatten)

Als je van te voren je fases bijhoudt en wat je kan ondernemen in welke fase dan ben je al een heel eind. Dan hoef je niet in paniek te denken "fuck ik weet het allemaal niet meer!" nee, dan sla je gewoon je boekje of map of whatever open en je eigen bedachte oplossing staat er al in.

Tss kom ik helemaal naar de IRC-channel, is er dus niemand Wat maken jullie me nou!?

Ik zit er nu ook, samen met mn kleurtjes

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 23:13 schreef Elvi het volgende:
Tss kom ik helemaal naar de IRC-channel, is er dus niemand Wat maken jullie me nou!?

Haha sorry. Ik ging net weg. Zat daar met zomertje en Child of the stars maar die gingen beiden slapen

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 23:17 schreef RBWO het volgende:

[..]

Haha sorry. Ik ging net weg. Zat daar met zomertje en Child of the stars maar die gingen beiden slapen

Kom erbij dan

Morgen weer! Lig nu ook in bed, alles afgesloten.

Dan gooi ik m dicht ook!