[CENTRAAL] Het Astronomie Topic #10

quote:

Op vrijdag 11 december 2015 13:02 schreef jajablahblah het volgende:

[..]

Bedankt voor je tip!
Ik kwam ook deze tegen: http://www.bresser-online(...)OTA-AR-102-1000.html
Is dat iets?
Die camera er op spreekt mij wel aan eigenlijk

Dat is alleen de telescoop, je moet natuurlijk ook een statief voor kopen, wat ook wel een paar honderd kost. Verder heeft het ook een vrij kleine opening. Voor maan en de planeten Is het een goede telescoop, maar er is maar 1 maan en een paar planeten. Je wilt al snel ook sterrenstelsel en gaswolken kunnen zien, en die telescoop van mijn link is daar veel beter voor geschikt.

Er zit trouwens geen camera op, het enige wat de beschrijving zegt Is dat je je eigen camera(dslr) op kan bevestigen en zo de telescoop als camera lens kan gebruiken. Je hebt hier wel een adapter voor nodig die je zelf bij moet kopen en dit kan met eigenlijk iedere telescoop. Wil je echt mooie foto's maken dan moet je een stevige statief kopen die gemotoriseerd is en het object dat je wilt fotograferen automatisch kan volgens. Je bent dan wel een stuk meer dan ¤1000,- euro kwijt en dan reken ik niet eens de dslr camera mee.

Ik zou je adviseren om te beginnen met een simpele beginners telescoop en astrofotografie even vergeten, mocht je het na een tijdje nog steeds interessant vinden, dan kun je alsnog geld aan besteden en met de ervaring die je dan op dat moment hebt opgedaan een goede keuze maken.

[ Bericht 13% gewijzigd door Meesternadim op 14-12-2015 18:00:33 ]

quote:

Op zondag 13 december 2015 18:42 schreef Meesternadim het volgende:
[...]
Ik zou je adviseren om te beginnen met een simpele beginners telescoop en astrofotografie even vergeten, mocht je het na een tijdje nog steeds interessant vinden, dan kun je alsnog geld aan besteden en met de ervaring die je dan op dat moment hebt opgedaan een goede keuze maken.

Dank je wel! Info waar ik zeker wat aan heb

quote:

Op vrijdag 18 december 2015 08:32 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
17-12-2015

Hubble-ruimtetelescoop kiekt voor het eerst een voorspelde supernova

[ afbeelding ]
© NASA/ESA
Het licht van die cluster heeft er zowat vijf miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. De supernova zelf deed zich veel vroeger voor, zowat tien miljard jaar geleden.

(hln)

Komt dit door de versnelde uitdijing van het heelal?

quote:

Scientists Struggle To Stay Grounded After Possible Gravitational Wave Signal
schwit1 writes with news that cosmologist Lawrence Krauss has set the scientific community abuzz by confirming a rumor floating around for the past several months that the LIGO experiment may have discovered gravitational waves.

The excitement centers on a longstanding experiment known as the Advanced Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) which uses detectors in Hanford, Washington, and Livingston, Louisiana to look for ripples in the fabric of spacetime. According to the rumors, scientists on the team are in the process of writing up a paper that describes a gravitational wave signal. If such a signal exists and is verified, it would confirm one of the most dramatic predictions of Albert Einstein’s century-old theory of general relativity. Krauss said he was 60% confident that the rumor was true, but said he would have to see the scientists’ data before drawing any conclusions about whether the signal was genuine or not.

But many scientists are trying to calm the hype. Krauss admits he hasn't spoken to anyone within the LIGO team. Further, to enhance the integrity of their work, the LIGO team will occasionally "purposefully inject false signals in to their data to test the sensitivity of their analysis techniques and to keep people honest." A LIGO spokesperson said, "We’ll certainly let you know when we have news to share."

quote:

Op donderdag 21 januari 2016 08:37 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
20-01-2016

Telt ons zonnestelsel toch negen planeten?

[ afbeelding ]
Artist’s impression van de vermeende negende planeet van ons zonnestelsel. (Caltech/R. Hurt (IPAC))

Twee astronomen van het California Institute of Technology denken een verklaring te hebben gevonden voor de bijzondere baaneigenschappen van een aantal objecten in de Kuipergordel – de ring van ijzig planetair puin voorbij de baan van de planeet Neptunus. Computersimulaties wijzen erop dat er ver voorbij die gordel nog wel eens een forse planeet zou kunnen zijn.

Uit nieuw onderzoek blijkt dat de langgerekte omloopbanen van een kleine categorie van verre Kuipergordelobjecten netjes dezelfde kant op wijzen. Dat zou natuurlijk toeval kunnen zijn, maar volgens Konstantin Batygin en Michael Brown is het denkbaar dat die eensgezindheid wordt veroorzaakt door een verre planeet.

Om die hypothese te toetsen, hebben de astronomen computersimulaties uitgevoerd. Het resultaat van deze berekeningen is dat zich in de verre buitenwijken van ons zonnestelsel een Neptunus-achtige planeet zou kunnen bevinden.

Jammer genoeg valt er verder niet veel concreets over die planeet te zeggen. De modellen laten ruimte voor allerlei combinaties van massa, baanvorm en gemiddelde afstand tot de zon. Een van de mogelijkheden is dat het hemellichaam tien keer zoveel massa heeft als de aarde en een langgerekte baan volgt die hem nooit dichter bij de zon brengt dan 280 astronomische eenheden (zeven keer de afstand zon-Neptunus).

Batygin en Brown benadrukken dat het om voorlopige onderzoeksresultaten gaat. Het is dus voorbarig om van de ontdekking van de negende planeet van ons zonnestelsel te spreken.

Toch speculeren ze al over de mogelijkheid dat de vermeende planeet gewoon in ons deel van het zonnestelsel is ontstaan. Zwaartekrachtsinteracties met de zwaardere planeten Jupiter en Saturnus zouden ertoe hebben geleid dat hij naar het ’Siberië’ van ons zonnestelsel is verbannen. (EE

(allesoversterrenkunde)

Ze hopen planeet IX tussen de 5 en 15 jaar te vinden

[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 21-01-2016 18:17:51 ]

quote:

Op donderdag 10 december 2015 09:29 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
07-12-2015

Japanse ruimtesonde arriveert (eindelijk) bij Venus

[ afbeelding ]
Deze ultraviolet-opname van Venus is op 7 december 2015 gemaakt door de Japanse ruimtesonde Akatsuki. (JAXA)

Het Japanse ruimteagentschap JAXA is erin geslaagd om de ruimtesonde Akatsuki in een omloopbaan om de planeet Venus te brengen. De ruimtesonde – ook bekend als de Venus Climate Orbiter – volgt nu een langgerekte baan waarvan het laagste punt ongeveer 400 kilometer en het verste punt ongeveer 440.000 kilometer boven de planeet ligt. De omlooptijd bedraagt 13 dagen en 14 uur.

Aanvankelijk was het de bedoeling dat Akatsuki al in 2010 om Venus zou gaan draaien. Dat mislukte echter doordat de remraket van de ruimtesonde vroegtijdig uitviel en Akatsuki in een baan om de zon ’strandde’.

Na een kleine koerscorrectie lukte het in 2011 om die baan zodanig aan te passen, dat Akatsuki eind 2015 vanzelf weer in de buurt van Venus zou komen. Met een laatste langdurige stoot van zijn stuurraketjes is het afgelopen maandag – naar nu blijkt – alsnog gelukt om de ruimtesonde door Venus te laten ‘invangen’.

Aanvullende baancorrecties moeten Akatsuki uiteindelijk in een iets ‘snellere’ ellipsbaan manoeuvreren. Inmiddels is al duidelijk geworden dat drie van zijn instrumenten goed werken; de overige drie worden binnenkort getest. Normaal gesproken zal de ruimtesonde in april 2016 dan eindelijk aan het werk kunnen. Hij zal de atmosfeer van Venus gaan onderzoeken.

(allesoversterrenkunde)

Wow, dat dat nog gelukt is om 'terug te vliegen' in deze grote leegte

Vond dit wel interessant:
http://www.wired.com/2013/09/vintage-voyager-probes/

'Technologie' in de Voyagers.

How to View Five Planets Aligning in a Celestial Spectacle

THIS ANCIENT BABYLONIAN MAP OF JUPITER JUST CHANGED HISTORY AS WE KNOW IT
You're looking at the foundations of modern calculus.


Analysis of an ancient codebreaking tablet has revealed that Babylonian astronomers had calculated the movements of Jupiter using an early form of geometric calculus some 1,400 years before we thought the technique was invented by the Europeans.

This means that these ancient Mesopotamian astronomers had not only figured out how to predict Jupiter’s paths more than 1,000 years before the first telescopes existed, but they were using mathematical techniques that would form the foundations of modern calculus as we now know it.

"This shows just how highly developed this ancient culture was," historian Matthieu Ossendrijver from Humboldt University in Germany told Maddie Stone at Gizmodo. "I don’t think anybody expected something like this would be discovered in a Babylonian text."

The key to figuring this out was a single, 50-year-old photograph of an astronomical tablet, which Ossendrijver used to decode the meaning of a strange trapezoid that had been carved into the stone more than 2,000 years ago.

For decades, researchers had been confounded by four Babylonian tablets held by London’s British Museum that all cite this trapezoid shape in text referring to Jupiter’s movements across the sky. While we have plenty of archaeological evidence that basic geometry was often used in Babylonian mathematics, until now, we’ve only seen signs of them using arithmetic.

So why would they be referring to geometrical calculations based on the long and short sides of a trapezoid? Without the codebreaking tablet in the photograph above, it just didn’t add up.

These cuneiform tablets were excavated from sites in Babylon and Uruk (now Iraq) in the 19th century and transported to the British Museum. Ossendrijver has known the contents of the four tablets like the back of his hand for decades, but until encountering this photograph, he’d never seen the fifth.

"When I found this tablet last year, I immediately thought of these other tablets that I knew about, a few of which I translated myself," Ossendrijver told Joshua Sokol at New Scientist. "But I never understood them."

Essentially, this tablet held the key to understanding how the Babylonians used the trapezoid shape to predict Jupiter’s position, which was integral to their beliefs about the weather, the price of goods, and the fluctuating river levels throughout the year.

"The now-decoded 'text A' describes a procedure for calculating Jupiter’s displacement across the ecliptic plane, the path that the Sun appears to trace through the stars, over the course of a year," says Maddie Stone at Gizmodo. "According to the text, the Babylonians did so by tracking Jupiter’s speed as a function of time and determining the area under a time-velocity curve."

Pretty impressive, right?

And what’s fascinating is French and British scholars had been using the same technique during the 14th century - using trapezoids to calculate measurements of velocity and displacement - and everyone had assumed it originated with them.

"In 1350, mathematicians understood that if you compute the area under this curve, you get the distance travelled," Ossendrijver told Gizmodo. "That’s quite an abstract insight about connection between time and motion. What is shown by [these texts] is that this insight came about in Babylonia."

http://www.sciencealert.c(...)istory-as-we-know-it

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2016 12:42 schreef Kijkertje het volgende:
[ afbeelding ]

THIS ANCIENT BABYLONIAN MAP OF JUPITER JUST CHANGED HISTORY AS WE KNOW IT
You're looking at the foundations of modern calculus.


Analysis of an ancient codebreaking tablet has revealed that Babylonian astronomers had calculated the movements of Jupiter using an early form of geometric calculus some 1,400 years before we thought the technique was invented by the Europeans.

This means that these ancient Mesopotamian astronomers had not only figured out how to predict Jupiter’s paths more than 1,000 years before the first telescopes existed, but they were using mathematical techniques that would form the foundations of modern calculus as we now know it.

"This shows just how highly developed this ancient culture was," historian Matthieu Ossendrijver from Humboldt University in Germany told Maddie Stone at Gizmodo. "I don’t think anybody expected something like this would be discovered in a Babylonian text."

The key to figuring this out was a single, 50-year-old photograph of an astronomical tablet, which Ossendrijver used to decode the meaning of a strange trapezoid that had been carved into the stone more than 2,000 years ago.

For decades, researchers had been confounded by four Babylonian tablets held by London’s British Museum that all cite this trapezoid shape in text referring to Jupiter’s movements across the sky. While we have plenty of archaeological evidence that basic geometry was often used in Babylonian mathematics, until now, we’ve only seen signs of them using arithmetic.

So why would they be referring to geometrical calculations based on the long and short sides of a trapezoid? Without the codebreaking tablet in the photograph above, it just didn’t add up.

These cuneiform tablets were excavated from sites in Babylon and Uruk (now Iraq) in the 19th century and transported to the British Museum. Ossendrijver has known the contents of the four tablets like the back of his hand for decades, but until encountering this photograph, he’d never seen the fifth.

"When I found this tablet last year, I immediately thought of these other tablets that I knew about, a few of which I translated myself," Ossendrijver told Joshua Sokol at New Scientist. "But I never understood them."

Essentially, this tablet held the key to understanding how the Babylonians used the trapezoid shape to predict Jupiter’s position, which was integral to their beliefs about the weather, the price of goods, and the fluctuating river levels throughout the year.

"The now-decoded 'text A' describes a procedure for calculating Jupiter’s displacement across the ecliptic plane, the path that the Sun appears to trace through the stars, over the course of a year," says Maddie Stone at Gizmodo. "According to the text, the Babylonians did so by tracking Jupiter’s speed as a function of time and determining the area under a time-velocity curve."

Pretty impressive, right?

And what’s fascinating is French and British scholars had been using the same technique during the 14th century - using trapezoids to calculate measurements of velocity and displacement - and everyone had assumed it originated with them.

"In 1350, mathematicians understood that if you compute the area under this curve, you get the distance travelled," Ossendrijver told Gizmodo. "That’s quite an abstract insight about connection between time and motion. What is shown by [these texts] is that this insight came about in Babylonia."

http://www.sciencealert.c(...)istory-as-we-know-it

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wilde het net posten.

Interessant hoor.

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 09:22 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

Grote Aantrekker
En als klap op de vuurpijl kan de ontdekking van honderden sterrenstelsels meer inzicht geven in een mysterie dat wetenschappers de ‘Grote Aantrekker’ noemen. Dit is een gebied in de ruimte dat de Melkweg en honderdduizenden andere sterrenstelsels naar zich toe lijkt te trekken. Onze gehele Melkweg beweegt zich met een snelheid van meer dan twee miljoen kilometer per uur naar deze regio toe.

Wij dus ook, ugh zo zie je maar weer dat wij totaal geen besef hebben van snelheid, althans niet in onze Lebenswelt.

quote:

Op donderdag 11 februari 2016 12:48 schreef laforest het volgende:

[..]

Wij dus ook, ugh zo zie je maar weer dat wij totaal geen besef hebben van snelheid, althans niet in onze Lebenswelt.

Dankzij Einstein snappen we 't iets beter

quote:

Op donderdag 11 februari 2016 13:55 schreef Perrin het volgende:

[..]

Dankzij Einstein snappen we 't iets beter

Ik denk het niet.
Een formule is iets abstracts, maar echt een besef hebben van lichtsnelheid bijvoorbeeld hebben we niet. Gewoon een nummer, kunnen we ons niet eens echt voorstellen, ja abstract meer ook niet.

Ik ga verder niets filosofisch schrijven, dus daar laat ik het bij.

Hoeveel km/lichtjaar/whatever zet het (zichtbare) heelal per dag uit?

Informatie kan niet gemaakt of vernietigd worden.
Maar door het uitdijen van het heelal komt er wel ruimte en/of donkere energie bij.

Dat is toch ook informatie dan, of niet?

Zie onderstaand artikel. De vraag is of we met Hawking straling worden gebombardeerd of dat de deeltjes afkomstig zijn uit de accretion disc rond het zwarte gat.

quote:

Een internationaal team van wetenschappers heeft een galactische deeltjesversneller ontdekt die met nog nooit vertoonde energie kosmische straling de ruimte in slingert. De onderzoekers vermoeden dat het zwarte gat in het centrum van onze Melkweg verantwoordelijk is. De wetenschappers, verenigd in het H.E.S.S.-consortium, publiceren hun bevindingen woensdagavond in Nature.

Al ruim dertig jaar brengt een consortium van 42 instituten in 12 landen (waaronder onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam) de gammastraling in kaart die uit de buurt van het centrum van onze Melkweg komt. Nu hebben de onderzoekers voor het eerst de precieze bron van deze kosmische straling aangewezen: het superzware zwarte gat in het galactisch centrum.

Deeltjes buigen af
Voor wetenschappers was het al een eeuw een raadsel waar de deeltjes vandaan komen die met hoge energie op de aardse atmosfeer botsen. Van de meeste van deze deeltjes is het namelijk gewoonweg onmogelijk om de bron te herleiden. De deeltjes, zoals protonen, elektronen en atoomkernen, zijn namelijk elektrisch geladen en worden daardoor afgebogen door de magnetische velden die ze op hun weg door de ruimte tegenkomen.

Gammastraling gaat rechtdoor
Gelukkig is er ook gammastraling. Die reist in een rechte lijn en trekt zich niks aan van magneetvelden op de route. De gammastraling is dus wél te herleiden tot hun bron. En dat is nu, na intensief speurwerk, gebeurd.

Meerdere verdachten
De onderzoekers van het High Energy Stereoscopic System-consortium (H.E.S.S.-consortium) gebruikten daarvoor een groep van gekoppelde telescopen in Namibië. Tien jaar geleden hadden de onderzoekers al door dat er ergens rond het centrum van onze Melkweg een of meer gammastralingsbronnen moesten zijn, maar wat en hoe precies, dat was lastig te zeggen. Mogelijke 'daders' waren onder andere supernova-resten, clusters van zware sterren en het zwarte gat in het centrum van de Melkweg.

Eén dader
Door stug doormeten, konden de onderzoekers het zwarte gat in de kern van onze Melkweg als verantwoordelijke aanwijzen. De galactische versneller is ongeveer 100 keer zo krachtig als de LHC-versneller van CERN die 'slechts' 13 teraelektronvolt haalt. Het zwarte gat is daarmee de eerste peta-elektronvoltversneller ooit ontdekt.

De wetenschappers publiceren hun bevindingen op 16 maart in Nature. Vanuit Nederland waren onder andere Jacco Vink en David Berge (beiden Universiteit van Amsterdam) betrokken bij het onderzoek. Berge is coördinator van het galactische onderzoek met H.E.S.S: "Het is super dat we met elkaar, dankzij jarenlang meten en modelleren, nu eindelijk de bron van gammastraling hebben getraceerd."

Artikel
'Acceleration of petaelectronvolt protons in the Galactic Centre', H.E.S.S. collaboration, corresponding authors: F. Aharonian, S. Gabici, E. Moulin and A. Viana, Nature, 16 maart 2016 (advanced online publication, betaalmuur)

http://www.astronomie.nl/(...)adeeltjesversneller/

http://www.nu.nl/wetensch(...)e-met-straling-.html