W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
ZONDAGNACHT TOTALE MAANSVERDUISTERING ZICHTBAAR
In de nacht van zondag op maandag is een totale maansverduistering te zien.
Tussen 4.11 uur en 5.24 uur bevindt de maan zich volgens Weeronline.nl geheel in de schaduw van de aarde en zal daardoor rood kleuren.
De maansverduistering valt samen met een zogenoemde 'supermaan', de maan staat dan extra dicht bij de aarde. Dit is een gevolg van het feit dat de baan van de maan om de aarde geen perfecte cirkel is. In de nacht van zondag op maandag is de rode maan hierdoor gezien vanaf de aarde extra groot.
De weersverwachting ziet er volgens Weeronline gunstig uit. Het is zondagnacht waarschijnlijk helder weer. Alleen mist zou eventueel het zicht belemmeren.
Op 21 januari 2019 zal de volgende totale maansverduistering in Nederland te zien zijn, aldus het weerinstituut.
Nu.nl
ScienceAlert
[ Bericht 26% gewijzigd door Kijkertje op 24-09-2015 14:41:23 ]
In de nacht van zondag op maandag is een totale maansverduistering te zien.
Tussen 4.11 uur en 5.24 uur bevindt de maan zich volgens Weeronline.nl geheel in de schaduw van de aarde en zal daardoor rood kleuren.
De maansverduistering valt samen met een zogenoemde 'supermaan', de maan staat dan extra dicht bij de aarde. Dit is een gevolg van het feit dat de baan van de maan om de aarde geen perfecte cirkel is. In de nacht van zondag op maandag is de rode maan hierdoor gezien vanaf de aarde extra groot.
De weersverwachting ziet er volgens Weeronline gunstig uit. Het is zondagnacht waarschijnlijk helder weer. Alleen mist zou eventueel het zicht belemmeren.
Op 21 januari 2019 zal de volgende totale maansverduistering in Nederland te zien zijn, aldus het weerinstituut.
Nu.nl
ScienceAlert
[ Bericht 26% gewijzigd door Kijkertje op 24-09-2015 14:41:23 ]
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
Tour the Solar System at the Speed of Light (Video)
As astoundingly fast as light moves through a vacuum, it’s still a pretty pokey speed limit for getting around in the Universe. It would take four years (and some change) to get to the local planning department over at Alpha Centauri. Wake me up when we’re there!
It’s one thing to run the numbers on this phenomena and marvel at the great expanse of space, but another to actually see it happening, in real-time.
Thanks to animator Alphonse Swinehart, you can do just that in this recently released video. According to his description, “This animation illustrates, in real-time, the journey of a photon of light emitted from the sun and traveling across a portion of the solar system.”
Swinehart arbitrarily adjusted the alignment of planets and asteroids to ensure that the camera’s viewpoint would take in all of the relatively few scenic opportunities along the route out to Jupiter, a 45-minutes ride so featureless that it will have you yearning for a few acres of cornfields to stare at out of the window along the way.
Grab a beverage and a snack and get settled in for the ride … and be glad Swinehart didn’t tack on the extra half-hour or so it would have taken to get all the way out to Saturn.
As astoundingly fast as light moves through a vacuum, it’s still a pretty pokey speed limit for getting around in the Universe. It would take four years (and some change) to get to the local planning department over at Alpha Centauri. Wake me up when we’re there!
It’s one thing to run the numbers on this phenomena and marvel at the great expanse of space, but another to actually see it happening, in real-time.
Thanks to animator Alphonse Swinehart, you can do just that in this recently released video. According to his description, “This animation illustrates, in real-time, the journey of a photon of light emitted from the sun and traveling across a portion of the solar system.”
Swinehart arbitrarily adjusted the alignment of planets and asteroids to ensure that the camera’s viewpoint would take in all of the relatively few scenic opportunities along the route out to Jupiter, a 45-minutes ride so featureless that it will have you yearning for a few acres of cornfields to stare at out of the window along the way.
Grab a beverage and a snack and get settled in for the ride … and be glad Swinehart didn’t tack on the extra half-hour or so it would have taken to get all the way out to Saturn.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Even een noob-vraagje: In Sci-Fi films en documentaires (Through the wormhole / How the universe works) worden wel eens dit soort plaatjes gebruikt:
Dat zou toch niet kunnen volgens de natuurkundige wetten? De aantrekkingskracht van / naar de hemellichamen zou toch te groot zijn, waardoor een botsing volgt?
Dat zou toch niet kunnen volgens de natuurkundige wetten? De aantrekkingskracht van / naar de hemellichamen zou toch te groot zijn, waardoor een botsing volgt?
I'm only responsible for what I say, not for what you understand.
08-10-2015
NASA en ESA bundelen krachten in 'Armageddon'-project tegen asteroïdes
Ruimtesonde AIM registreert de impact van DART op Didymoon in deze illustratie van ESA. © ESA.
Ruimtevaart Het Europese ruimtevaartagentschap ESA en zijn Amerikaanse tegenhanger NASA gaan samen de mensheid redden van het armageddon. Net zoals in de gelijknamige kaskraker uit 1998 gaan beide agentschappen een asteroïde te lijf om te onderzoeken hoe asteroïdes die op de aarde afstevenen uit koers kunnen worden gebracht.
In 2012 kondigden NASA en ESA aan dat ze samen gaan onderzoeken hoe ze potentieel gevaarlijke asteroïdes uit koers kunnen brengen. Eerder dit jaar werd het onderzoeksobject bekendgemaakt: 65803 Didymos, een 'dubbele' asteroïde waarbij een kleinere asteroïde rond een grotere cirkelt.
Voor het project, dat Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) werd gedoopt, zijn twee ruimtetuigen nodig, één van ESA en één van NASA. De ruimtesonde van ESA kreeg de naam Asteroid Impact Mission (AIM). AIM zal in 2020 worden gelanceerd richting Didymos om de baan en de fysieke samenstelling van de komeet en zijn kleine broertje Didymoon te bestuderen.
Twee jaar later zal dan het ruimtetuig van de NASA worden gelanceerd. De sonde, die de toepasselijke naam Double Asteroid Redirection Test (DART) kreeg, zal zichzelf te pletter storten op Didymoon. AIM zal de impact van DART meten en de data naar de aarde sturen.
Ruimtesonde AIM zal in 2020 gelanceerd worden om de dubbele asteroïde Didymos te onderzoeken. © ESA.
Atoombom
Didymoon is maar 160 meter in diameter en is dus geen reusachtige asteroïde zoals in 'Armageddon', waarbij Bruce Willis een atoombom nodig had om de asteroïde op te blazen. Via het experiment hopen NASA en ESA meer te weten te komen over de impact van DART op de baan van Didymoon, en hoeveel kracht er nodig zou zijn om een asteroïde die op de aarde afstevent uit koers te brengen.
"Om de aarde te beschermen tegen potentieel gevaarlijke meteorietinslagen moeten we asteroïdes veel beter begrijpen", zei Patrick Michel, de leider van het AIM-team, vorige week op het European Planetary Science Congress. "AIDA zal de eerste missie zijn om een binaire asteroïde te onderzoeken, en de eerste om te testen of we een asteroïde uit koers kunnen brengen door de impact van een ruimtetuig."
(HLN)
NASA en ESA bundelen krachten in 'Armageddon'-project tegen asteroïdes
Ruimtesonde AIM registreert de impact van DART op Didymoon in deze illustratie van ESA. © ESA.
Ruimtevaart Het Europese ruimtevaartagentschap ESA en zijn Amerikaanse tegenhanger NASA gaan samen de mensheid redden van het armageddon. Net zoals in de gelijknamige kaskraker uit 1998 gaan beide agentschappen een asteroïde te lijf om te onderzoeken hoe asteroïdes die op de aarde afstevenen uit koers kunnen worden gebracht.
In 2012 kondigden NASA en ESA aan dat ze samen gaan onderzoeken hoe ze potentieel gevaarlijke asteroïdes uit koers kunnen brengen. Eerder dit jaar werd het onderzoeksobject bekendgemaakt: 65803 Didymos, een 'dubbele' asteroïde waarbij een kleinere asteroïde rond een grotere cirkelt.
Voor het project, dat Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) werd gedoopt, zijn twee ruimtetuigen nodig, één van ESA en één van NASA. De ruimtesonde van ESA kreeg de naam Asteroid Impact Mission (AIM). AIM zal in 2020 worden gelanceerd richting Didymos om de baan en de fysieke samenstelling van de komeet en zijn kleine broertje Didymoon te bestuderen.
Twee jaar later zal dan het ruimtetuig van de NASA worden gelanceerd. De sonde, die de toepasselijke naam Double Asteroid Redirection Test (DART) kreeg, zal zichzelf te pletter storten op Didymoon. AIM zal de impact van DART meten en de data naar de aarde sturen.
Ruimtesonde AIM zal in 2020 gelanceerd worden om de dubbele asteroïde Didymos te onderzoeken. © ESA.
Atoombom
Didymoon is maar 160 meter in diameter en is dus geen reusachtige asteroïde zoals in 'Armageddon', waarbij Bruce Willis een atoombom nodig had om de asteroïde op te blazen. Via het experiment hopen NASA en ESA meer te weten te komen over de impact van DART op de baan van Didymoon, en hoeveel kracht er nodig zou zijn om een asteroïde die op de aarde afstevent uit koers te brengen.
"Om de aarde te beschermen tegen potentieel gevaarlijke meteorietinslagen moeten we asteroïdes veel beter begrijpen", zei Patrick Michel, de leider van het AIM-team, vorige week op het European Planetary Science Congress. "AIDA zal de eerste missie zijn om een binaire asteroïde te onderzoeken, en de eerste om te testen of we een asteroïde uit koers kunnen brengen door de impact van een ruimtetuig."
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
je kunt je bijvoorbeeld ook afvragen waarom dit niet gebeurt met Jupiter en zijn manenquote:Op woensdag 30 september 2015 08:38 schreef Its_Muppet het volgende:
Even een noob-vraagje: In Sci-Fi films en documentaires (Through the wormhole / How the universe works) worden wel eens dit soort plaatjes gebruikt:
[ afbeelding ]
Dat zou toch niet kunnen volgens de natuurkundige wetten? De aantrekkingskracht van / naar de hemellichamen zou toch te groot zijn, waardoor een botsing volgt?
Misschien dat je iets aan dit antwoord hebt
https://www.ikhebeenvraag(...)n-niet-uit-zijn-baan
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-10-2015
Jonge ster lijkt planeet te hebben verwoest
Hubble- en VLT-opnamen van de stofschijf rond de ster AU Microscopii. De schaalverdeling bovenaan toont de diameter van de baan van de planeet Neptunus om onze eigen zon. (ESO, NASA & ESA)
Astronomen hebben nog nooit eerder waargenomen structuren ontdekt in de protoplanetaire schijf rond de nabije ster AU Microscopii. De snel bewegende, golfachtige structuren in de schijf lijken in niets op wat ooit is gezien of voorspeld (Nature, 8 oktober).
AU Microscopii, of AU Mic, is een jonge ster op 32 lichtjaar van de aarde. Dat deze ster is omgeven door een schijf van materie is al een tijdje bekend. Aangenomen wordt dat deze is ontstaan doordat planetoïden – planetaire ‘bouwstenen’ – zo hard met elkaar zijn gebotst dat ze tot stof zijn vermalen.
Bij onderzoek van opnamen gemaakt met de Europese Very Large Telescope en de Hubble-ruimtetelescoop is nu iets bijzonder vreemds ontdekt. De beelden tonen een aantal golfachtige structuren op verschillende afstanden van de ster, die doen denken aan rimpelingen in water.
De rimpelingen blijken zich in de loop van de tijd te verplaatsen. En snel ook: ze verwijderen zich met snelheden van meer dan 40.000 kilometer per uur van de ster. Minstens drie structuren bewegen zo snel dat ze aan de aantrekkende zwaartekracht van de ster kunnen ontsnappen.
De astronomen kunnen niet met zekerheid zeggen waardoor de mysterieuze rimpelingen zijn ontstaan. De oorzaak wordt voorlopig gezocht bij de activiteit van de jonge ster. AU Mic produceert vaak zogeheten zonnevlammen – enorme uitbarstingen aan zijn oppervlak. Mogelijk heeft een van deze uitbarstingen ervoor gezorgd dat een planeet-in-wording in de stofschijf (deels) is verwoest. Het daarbij vrijgekomen materiaal zou zich nu een weg door de stofschijf banen.
(allesoversterrenkunde)
Jonge ster lijkt planeet te hebben verwoest
Hubble- en VLT-opnamen van de stofschijf rond de ster AU Microscopii. De schaalverdeling bovenaan toont de diameter van de baan van de planeet Neptunus om onze eigen zon. (ESO, NASA & ESA)
Astronomen hebben nog nooit eerder waargenomen structuren ontdekt in de protoplanetaire schijf rond de nabije ster AU Microscopii. De snel bewegende, golfachtige structuren in de schijf lijken in niets op wat ooit is gezien of voorspeld (Nature, 8 oktober).
AU Microscopii, of AU Mic, is een jonge ster op 32 lichtjaar van de aarde. Dat deze ster is omgeven door een schijf van materie is al een tijdje bekend. Aangenomen wordt dat deze is ontstaan doordat planetoïden – planetaire ‘bouwstenen’ – zo hard met elkaar zijn gebotst dat ze tot stof zijn vermalen.
Bij onderzoek van opnamen gemaakt met de Europese Very Large Telescope en de Hubble-ruimtetelescoop is nu iets bijzonder vreemds ontdekt. De beelden tonen een aantal golfachtige structuren op verschillende afstanden van de ster, die doen denken aan rimpelingen in water.
De rimpelingen blijken zich in de loop van de tijd te verplaatsen. En snel ook: ze verwijderen zich met snelheden van meer dan 40.000 kilometer per uur van de ster. Minstens drie structuren bewegen zo snel dat ze aan de aantrekkende zwaartekracht van de ster kunnen ontsnappen.
De astronomen kunnen niet met zekerheid zeggen waardoor de mysterieuze rimpelingen zijn ontstaan. De oorzaak wordt voorlopig gezocht bij de activiteit van de jonge ster. AU Mic produceert vaak zogeheten zonnevlammen – enorme uitbarstingen aan zijn oppervlak. Mogelijk heeft een van deze uitbarstingen ervoor gezorgd dat een planeet-in-wording in de stofschijf (deels) is verwoest. Het daarbij vrijgekomen materiaal zou zich nu een weg door de stofschijf banen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2015
"Mysterieus licht van ster duidt mogelijk op bestaan aliens"
© thinkstock.
Astronomen staan voor een raadsel na de ontdekking van een ster waar talloze mysterieuze objecten omheen cirkelen. Het lichtpatroon dat KIC 8462852 uitstraalt, is bij geen enkele van 150.000 andere bekeken sterren te zien. Een verklaring hebben wetenschappers niet, maar ze vermoeden dat het gaat om werk van... buitenaards leven.
Een foto van het sterrenbeeld Lyra (Lier), een van de twee sterrenbeelden waar de bijzondere ster zich tussen bevindt. © Wikipedia.
Flauwekul
De Nederlandse wetenschapsjournalist Govert Schilling heeft al over de ster gehoord. Hij vindt het idee dat het mysterieuze licht duidt op aliens 'flauwekul'. ,,Er zijn talloze verklaringen die veel logischer zijn, bijvoorbeeld dat het om stof gaat'', zegt hij. ,,En daarvan weten we wel zeker dat het bestaat. Een Amerikaanse wetenschapper zei eens dat je voor buitengewone claims ook buitengewoon bewijs moet hebben. En het bestaan van buitenaards leven is een buitengewone claim, waarvoor geen bewijs is. Je moet pas gaan denken aan buitenaardse wezens als al het andere is uitgesloten.''
Opmerkelijke objecten die rond sterren zweven, zijn mogelijk dé indicatie voor onontdekte wezens in de ruimte. Dat roept het SETI-instituut, dat onderzoek doet naar buitenaards leven, al jaren. En het lichtpatroon van deze bijzondere ster lijkt te worden veroorzaakt door, jawel, onbekende objecten.
KIC 8462852 is zo'n 1.480 lichtjaren verwijderd van ons. Dat is ongeveer 14 biljard kilometer (een 14 met 15 nullen erachter). Héél ver dus. De ster kwam aan het licht dankzij oplettende burgers. Amerikaanse wetenschappers gebruiken onder meer de zogenoemde Kepler Space Telescope om naar sterren te kijken, maar het menselijk oog kan soms beter patronen ontdekken dan apparatuur.
Daarom hadden wetenschappers de hulp van burgers ingeroepen om vanuit huis mee te kijken naar de 150.000 sterren die de Kepler Telescope observeert. Dat kan niet met het blote oog, maar wel dankzij beelden van de telescoop, die al sinds 2009 naar de hemel kijkt.
Cirkelende objecten
In 2011 viel het meerdere burgers op dat één 'bizarre' ster een heel ander lichtpatroon uitstraalde dan de andere sterren. Ook de onderzoekers hadden nog nooit zoiets gezien. Zij denken dat het lichtpatroon wordt veroorzaakt door een hoop objecten die om de ster heen cirkelt.
Dat zou niet zo raar zijn als de ster jong is. Toen het zonnestelsel ontstond, draaide er tenslotte ook een verzameling stof en andere objecten om de zon (die ook een ster is). Maar: de ster is niet jong. Als dat zo was, zou er stof omheen zweven dat infraroodlicht uitstraalt. En dat is niet zo.
Alien
Wat voor objecten zorgen dan voor het opmerkelijke lichtpatroon? Wetenschappers weten het niet zeker. Het lijkt geen normaal ruimteafval te zijn. Dat zou al lang verdwenen zijn, bijvoorbeeld door in de oppervlakte van de ster te zijn opgenomen.
Het kan gaan om resten van botsende asteroïdes. Of om een enorme groep kometen, meegekomen met een andere ster die dichtbij de bijzondere ster kwam. Of: om een aanwijzing voor buitenaards leven.
Onderzoeker Jason Wright van de Penn State Universiteit denkt dat de objecten bij de bijzondere ster mogelijk een soort lichtpanelen zijn waarmee buitenaardse wezens proberen energie op te wekken. ,,Aliens moeten altijd de laatste verklaring zijn waar je naar kijkt, maar dit ziet eruit als iets wat buitenaardse wezens zouden bouwen'', zegt hij tegen The Atlantic.
Radiostralen
Talloze onderzoekers kunnen dan ook niet wachten om te kijken wat er aan de hand is. Het plan is om een enorme radiotelescoop op de ster te richten en te zien of er radiostralen vandaan komen die duiden op technologische activiteit bij de ster. Als alles goed gaat, gebeurt dat in januari. Tot die tijd is het de vraag of er vanuit de omgeving van de mysterieuze ster wezens naar de wetenschappers terugkijken
(HLN)
"Mysterieus licht van ster duidt mogelijk op bestaan aliens"
© thinkstock.
Astronomen staan voor een raadsel na de ontdekking van een ster waar talloze mysterieuze objecten omheen cirkelen. Het lichtpatroon dat KIC 8462852 uitstraalt, is bij geen enkele van 150.000 andere bekeken sterren te zien. Een verklaring hebben wetenschappers niet, maar ze vermoeden dat het gaat om werk van... buitenaards leven.
Een foto van het sterrenbeeld Lyra (Lier), een van de twee sterrenbeelden waar de bijzondere ster zich tussen bevindt. © Wikipedia.
Flauwekul
De Nederlandse wetenschapsjournalist Govert Schilling heeft al over de ster gehoord. Hij vindt het idee dat het mysterieuze licht duidt op aliens 'flauwekul'. ,,Er zijn talloze verklaringen die veel logischer zijn, bijvoorbeeld dat het om stof gaat'', zegt hij. ,,En daarvan weten we wel zeker dat het bestaat. Een Amerikaanse wetenschapper zei eens dat je voor buitengewone claims ook buitengewoon bewijs moet hebben. En het bestaan van buitenaards leven is een buitengewone claim, waarvoor geen bewijs is. Je moet pas gaan denken aan buitenaardse wezens als al het andere is uitgesloten.''
Opmerkelijke objecten die rond sterren zweven, zijn mogelijk dé indicatie voor onontdekte wezens in de ruimte. Dat roept het SETI-instituut, dat onderzoek doet naar buitenaards leven, al jaren. En het lichtpatroon van deze bijzondere ster lijkt te worden veroorzaakt door, jawel, onbekende objecten.
KIC 8462852 is zo'n 1.480 lichtjaren verwijderd van ons. Dat is ongeveer 14 biljard kilometer (een 14 met 15 nullen erachter). Héél ver dus. De ster kwam aan het licht dankzij oplettende burgers. Amerikaanse wetenschappers gebruiken onder meer de zogenoemde Kepler Space Telescope om naar sterren te kijken, maar het menselijk oog kan soms beter patronen ontdekken dan apparatuur.
Daarom hadden wetenschappers de hulp van burgers ingeroepen om vanuit huis mee te kijken naar de 150.000 sterren die de Kepler Telescope observeert. Dat kan niet met het blote oog, maar wel dankzij beelden van de telescoop, die al sinds 2009 naar de hemel kijkt.
Cirkelende objecten
In 2011 viel het meerdere burgers op dat één 'bizarre' ster een heel ander lichtpatroon uitstraalde dan de andere sterren. Ook de onderzoekers hadden nog nooit zoiets gezien. Zij denken dat het lichtpatroon wordt veroorzaakt door een hoop objecten die om de ster heen cirkelt.
Dat zou niet zo raar zijn als de ster jong is. Toen het zonnestelsel ontstond, draaide er tenslotte ook een verzameling stof en andere objecten om de zon (die ook een ster is). Maar: de ster is niet jong. Als dat zo was, zou er stof omheen zweven dat infraroodlicht uitstraalt. En dat is niet zo.
Alien
Wat voor objecten zorgen dan voor het opmerkelijke lichtpatroon? Wetenschappers weten het niet zeker. Het lijkt geen normaal ruimteafval te zijn. Dat zou al lang verdwenen zijn, bijvoorbeeld door in de oppervlakte van de ster te zijn opgenomen.
Het kan gaan om resten van botsende asteroïdes. Of om een enorme groep kometen, meegekomen met een andere ster die dichtbij de bijzondere ster kwam. Of: om een aanwijzing voor buitenaards leven.
Onderzoeker Jason Wright van de Penn State Universiteit denkt dat de objecten bij de bijzondere ster mogelijk een soort lichtpanelen zijn waarmee buitenaardse wezens proberen energie op te wekken. ,,Aliens moeten altijd de laatste verklaring zijn waar je naar kijkt, maar dit ziet eruit als iets wat buitenaardse wezens zouden bouwen'', zegt hij tegen The Atlantic.
Radiostralen
Talloze onderzoekers kunnen dan ook niet wachten om te kijken wat er aan de hand is. Het plan is om een enorme radiotelescoop op de ster te richten en te zien of er radiostralen vandaan komen die duiden op technologische activiteit bij de ster. Als alles goed gaat, gebeurt dat in januari. Tot die tijd is het de vraag of er vanuit de omgeving van de mysterieuze ster wezens naar de wetenschappers terugkijken
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Stiekem wel leuk nieuws, al klopt er hoogstwaarschijnlijk helemaal niets van. Januari even in de gaten houden.quote:Op donderdag 15 oktober 2015 08:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
14-10-2015
"Mysterieus licht van ster duidt mogelijk op bestaan aliens"
[ afbeelding ]
© thinkstock.
Astronomen staan voor een raadsel na de ontdekking van een ster waar talloze mysterieuze objecten omheen cirkelen. Het lichtpatroon dat KIC 8462852 uitstraalt, is bij geen enkele van 150.000 andere bekeken sterren te zien. Een verklaring hebben wetenschappers niet, maar ze vermoeden dat het gaat om werk van... buitenaards leven.
[ afbeelding ]
Een foto van het sterrenbeeld Lyra (Lier), een van de twee sterrenbeelden waar de bijzondere ster zich tussen bevindt. © Wikipedia.
Flauwekul
De Nederlandse wetenschapsjournalist Govert Schilling heeft al over de ster gehoord. Hij vindt het idee dat het mysterieuze licht duidt op aliens 'flauwekul'. ,,Er zijn talloze verklaringen die veel logischer zijn, bijvoorbeeld dat het om stof gaat'', zegt hij. ,,En daarvan weten we wel zeker dat het bestaat. Een Amerikaanse wetenschapper zei eens dat je voor buitengewone claims ook buitengewoon bewijs moet hebben. En het bestaan van buitenaards leven is een buitengewone claim, waarvoor geen bewijs is. Je moet pas gaan denken aan buitenaardse wezens als al het andere is uitgesloten.''
Opmerkelijke objecten die rond sterren zweven, zijn mogelijk dé indicatie voor onontdekte wezens in de ruimte. Dat roept het SETI-instituut, dat onderzoek doet naar buitenaards leven, al jaren. En het lichtpatroon van deze bijzondere ster lijkt te worden veroorzaakt door, jawel, onbekende objecten.
KIC 8462852 is zo'n 1.480 lichtjaren verwijderd van ons. Dat is ongeveer 14 biljard kilometer (een 14 met 15 nullen erachter). Héél ver dus. De ster kwam aan het licht dankzij oplettende burgers. Amerikaanse wetenschappers gebruiken onder meer de zogenoemde Kepler Space Telescope om naar sterren te kijken, maar het menselijk oog kan soms beter patronen ontdekken dan apparatuur.
Daarom hadden wetenschappers de hulp van burgers ingeroepen om vanuit huis mee te kijken naar de 150.000 sterren die de Kepler Telescope observeert. Dat kan niet met het blote oog, maar wel dankzij beelden van de telescoop, die al sinds 2009 naar de hemel kijkt.
Cirkelende objecten
In 2011 viel het meerdere burgers op dat één 'bizarre' ster een heel ander lichtpatroon uitstraalde dan de andere sterren. Ook de onderzoekers hadden nog nooit zoiets gezien. Zij denken dat het lichtpatroon wordt veroorzaakt door een hoop objecten die om de ster heen cirkelt.
Dat zou niet zo raar zijn als de ster jong is. Toen het zonnestelsel ontstond, draaide er tenslotte ook een verzameling stof en andere objecten om de zon (die ook een ster is). Maar: de ster is niet jong. Als dat zo was, zou er stof omheen zweven dat infraroodlicht uitstraalt. En dat is niet zo.
Alien
Wat voor objecten zorgen dan voor het opmerkelijke lichtpatroon? Wetenschappers weten het niet zeker. Het lijkt geen normaal ruimteafval te zijn. Dat zou al lang verdwenen zijn, bijvoorbeeld door in de oppervlakte van de ster te zijn opgenomen.
Het kan gaan om resten van botsende asteroïdes. Of om een enorme groep kometen, meegekomen met een andere ster die dichtbij de bijzondere ster kwam. Of: om een aanwijzing voor buitenaards leven.
Onderzoeker Jason Wright van de Penn State Universiteit denkt dat de objecten bij de bijzondere ster mogelijk een soort lichtpanelen zijn waarmee buitenaardse wezens proberen energie op te wekken. ,,Aliens moeten altijd de laatste verklaring zijn waar je naar kijkt, maar dit ziet eruit als iets wat buitenaardse wezens zouden bouwen'', zegt hij tegen The Atlantic.
Radiostralen
Talloze onderzoekers kunnen dan ook niet wachten om te kijken wat er aan de hand is. Het plan is om een enorme radiotelescoop op de ster te richten en te zien of er radiostralen vandaan komen die duiden op technologische activiteit bij de ster. Als alles goed gaat, gebeurt dat in januari. Tot die tijd is het de vraag of er vanuit de omgeving van de mysterieuze ster wezens naar de wetenschappers terugkijken
(HLN)
Als het waar is konden ze op die planeet dus al 1480 jaar geleden objecten de ruimte in schieten.
Er zijn meer bronnen die dit bevestigen.quote:Op donderdag 15 oktober 2015 10:07 schreef Kaas- het volgende:
[..]
Stiekem wel leuk nieuws, al klopt er hoogstwaarschijnlijk helemaal niets van. Januari even in de gaten houden.
Als het waar is konden ze op die planeet dus al 1480 jaar geleden objecten de ruimte in schieten.
Hoewel er ook andere verklaringen mogelijk zijn, is het idd interessant een buitenaardse beschaving een van de mogelijkheden is
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2015
Chinezen hebben telescoop op maan
Chinese onderzoekers hebben totaal onverwacht gemeld dat ze al sinds 2013 een werkende telescoop op de maan hebben staan. Deze telescoop is in staat om allerlei dingen waar te nemen die door de dikke atmosfeer vanaf de aarde niet goed te observeren zijn.
‘Er is geen atmosfeer op de maan, dus in tegenstelling tot de aarde, kunnen we het ultraviolette licht van hemellichamen daar detecteren’, zegt Jing Wang van de Nationale astronomische Observatoria in Peking aan het blad New Scientist. De maan draait ook een stuk trager dan de aarde, wat betekent dat de telescoop in staat is om langer te kijken naar de dezelfde ster. Eventueel dagen aan één stuk, nog iets dat onmogelijk is op aarde.
De 15-centimeter lange telescoop is de eerste robot telescoop op het oppervlak van de maan. De grote vraag is waarom de Chinezen niet eerder hebben gemeld dat ze deze belangrijke wetenschappelijke doorbraak hebben bereikt. Het observatorium is op de Maan gekomen met de Chang’e 3 lander (zie foto). Daarbij is ook een robotkarretje op het oppervlak gezet, maar dat is minder succesvol verlopen. Het karretje werkte niet goed en is in maart helemaal gestopt met het verzenden van gegevens.
Maar de telescoop is het dus een stuk beter gegaan, een detail dat de Chinezen gek genoeg niet met de wereld hebben gedeeld.
(faqt.nl)
Chinezen hebben telescoop op maan
Chinese onderzoekers hebben totaal onverwacht gemeld dat ze al sinds 2013 een werkende telescoop op de maan hebben staan. Deze telescoop is in staat om allerlei dingen waar te nemen die door de dikke atmosfeer vanaf de aarde niet goed te observeren zijn.
‘Er is geen atmosfeer op de maan, dus in tegenstelling tot de aarde, kunnen we het ultraviolette licht van hemellichamen daar detecteren’, zegt Jing Wang van de Nationale astronomische Observatoria in Peking aan het blad New Scientist. De maan draait ook een stuk trager dan de aarde, wat betekent dat de telescoop in staat is om langer te kijken naar de dezelfde ster. Eventueel dagen aan één stuk, nog iets dat onmogelijk is op aarde.
De 15-centimeter lange telescoop is de eerste robot telescoop op het oppervlak van de maan. De grote vraag is waarom de Chinezen niet eerder hebben gemeld dat ze deze belangrijke wetenschappelijke doorbraak hebben bereikt. Het observatorium is op de Maan gekomen met de Chang’e 3 lander (zie foto). Daarbij is ook een robotkarretje op het oppervlak gezet, maar dat is minder succesvol verlopen. Het karretje werkte niet goed en is in maart helemaal gestopt met het verzenden van gegevens.
Maar de telescoop is het dus een stuk beter gegaan, een detail dat de Chinezen gek genoeg niet met de wereld hebben gedeeld.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mysterieuze ster verbijstert astronomen
NEW HAVEN -
Astronomen staan voor een raadsel, veroorzaakt door een ster met de prozaïsche 'naam' KIC 8462852. Er cirkelt een grote hoeveelheid objecten rond de ster, waarvoor niet 1-2-3 een verklaring kan worden gevonden.
Als KIC 8462852 een jonge ster zou zijn, zouden de objecten verklaard kunnen worden als een zonnestelsel in wording. KIC 8462852 is echter al een wat oudere ster, dus astronomen hebben deze hypothese verworpen. Wat wel een verklaring zou kunnen zijn, is dat de ster recentelijk in de buurt is gekomen van een andere, waardoor er relatief veel kometen rond KIC 8462852 zouden cirkelen.
Buitenaardse beschaving
Het is een mogelijkheid, maar astronoom Jason Wright heeft een andere theorie: de objecten die rond KIC 8462852 cirkelen, zouden kunstmatig kunnen zijn. "Buitenaards leven moet altijd de allerlaatste hypothese zijn die je overweegt, maar dit lijkt op iets waarvan je zou verwachten dat het door een buitenaardse beschaving is gebouwd", zegt Wright tegen The Atlantic.
Wright wil deze theorie gaan onderzoeken door een radiotelescoop op KIC 8462852 te richten en zo te 'luisteren' of er radiosignalen vandaan komen, die mogelijk geen natuurlijke oorsprong hebben. Als dergelijke signalen worden opgepikt, wil de astronoom de Very Large Array (VLA) inschakelen. Dat is een verzameling radiotelescopen in de woestijn van de Amerikaanse staat New Mexico.
De eerste observatie van KIC 8462852 moet januari volgend jaar al plaatsvinden. Als er iets wordt gevonden, hoopt Wright dat hij meteen aan de slag mag met de VLA.
Bron
We are not alone....
NEW HAVEN -
Astronomen staan voor een raadsel, veroorzaakt door een ster met de prozaïsche 'naam' KIC 8462852. Er cirkelt een grote hoeveelheid objecten rond de ster, waarvoor niet 1-2-3 een verklaring kan worden gevonden.
Als KIC 8462852 een jonge ster zou zijn, zouden de objecten verklaard kunnen worden als een zonnestelsel in wording. KIC 8462852 is echter al een wat oudere ster, dus astronomen hebben deze hypothese verworpen. Wat wel een verklaring zou kunnen zijn, is dat de ster recentelijk in de buurt is gekomen van een andere, waardoor er relatief veel kometen rond KIC 8462852 zouden cirkelen.
Buitenaardse beschaving
Het is een mogelijkheid, maar astronoom Jason Wright heeft een andere theorie: de objecten die rond KIC 8462852 cirkelen, zouden kunstmatig kunnen zijn. "Buitenaards leven moet altijd de allerlaatste hypothese zijn die je overweegt, maar dit lijkt op iets waarvan je zou verwachten dat het door een buitenaardse beschaving is gebouwd", zegt Wright tegen The Atlantic.
Wright wil deze theorie gaan onderzoeken door een radiotelescoop op KIC 8462852 te richten en zo te 'luisteren' of er radiosignalen vandaan komen, die mogelijk geen natuurlijke oorsprong hebben. Als dergelijke signalen worden opgepikt, wil de astronoom de Very Large Array (VLA) inschakelen. Dat is een verzameling radiotelescopen in de woestijn van de Amerikaanse staat New Mexico.
De eerste observatie van KIC 8462852 moet januari volgend jaar al plaatsvinden. Als er iets wordt gevonden, hoopt Wright dat hij meteen aan de slag mag met de VLA.
Bron
We are not alone....
kijk eens 5 posts hierbovenquote:
Mysterieuze ster verbijstert astronomen
NEW HAVEN -
Astronomen staan voor een raadsel, veroorzaakt door een ster met de prozaïsche 'naam' KIC 8462852. Er cirkelt een grote hoeveelheid objecten rond de ster, waarvoor niet 1-2-3 een verklaring kan worden gevonden.
Als KIC 8462852 een jonge ster zou zijn, zouden de objecten verklaard kunnen worden als een zonnestelsel in wording. KIC 8462852 is echter al een wat oudere ster, dus astronomen hebben deze hypothese verworpen. Wat wel een verklaring zou kunnen zijn, is dat de ster recentelijk in de buurt is gekomen van een andere, waardoor er relatief veel kometen rond KIC 8462852 zouden cirkelen.
Buitenaardse beschaving
Het is een mogelijkheid, maar astronoom Jason Wright heeft een andere theorie: de objecten die rond KIC 8462852 cirkelen, zouden kunstmatig kunnen zijn. "Buitenaards leven moet altijd de allerlaatste hypothese zijn die je overweegt, maar dit lijkt op iets waarvan je zou verwachten dat het door een buitenaardse beschaving is gebouwd", zegt Wright tegen The Atlantic.
Wright wil deze theorie gaan onderzoeken door een radiotelescoop op KIC 8462852 te richten en zo te 'luisteren' of er radiosignalen vandaan komen, die mogelijk geen natuurlijke oorsprong hebben. Als dergelijke signalen worden opgepikt, wil de astronoom de Very Large Array (VLA) inschakelen. Dat is een verzameling radiotelescopen in de woestijn van de Amerikaanse staat New Mexico.
De eerste observatie van KIC 8462852 moet januari volgend jaar al plaatsvinden. Als er iets wordt gevonden, hoopt Wright dat hij meteen aan de slag mag met de VLA.
Bron
We are not alone....
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het zal niet zo zijn dat er in januari al direkt een antwoord/verklaring komt.quote:
[..]
Stiekem wel leuk nieuws, al klopt er hoogstwaarschijnlijk helemaal niets van. Januari even in de gaten houden.
Dat gaat wel wat langer duren.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
19-10-2015
Rusland en Europa willen samen permanente basis op maan bouwen
© thinkstock.
Het Europese en het Russische ruimtevaartagentschap zullen samenwerken in een reeks ruimtemissies waarmee ze een permanente menselijke nederzetting op de maan willen bouwen. Daarvoor zullen beide organisaties samen astronauten naar de maan sturen.
Het project, dat geleid wordt door het Russische agentschap Roscosmos in samenwerking met het European Space Agency (ESA) is een vervolg op het verkenningsprogramma van de maan dat in de jaren 1970 werd opgestart. De eerste missie, genaamd Luna 27, wordt over vijf jaar gelanceerd.
een permanente buitenpost van de menselijke beschaving
© thinkstock.
"De eenentwintigste eeuw wordt de eeuw waarin ze (de maan, nvdr) de permanente buitenpost wordt van de menselijke beschaving, en ons land moet deel uitmaken van dit proces," zo sprak professor Igor Mitrofanov van het ruimtevaartinstituut in Moskou. Hij staat aan de leiding van project Luna 27.
Bérèngère Houdou, hoofd van de maanverkenningsgroep in het European Space Research and Technology Centre, het technische en administratieve centrum van het ESA, sluit zich daarbij aan. Hij voegt eraan toe dat er op internationaal niveau gesprekken gevoerd worden over een "grote samenwerking voor de terugkeer naar de maan."
Verkenning van "the dark side of the moon"
Terwijl Roscosmos de leiding heeft, ontwikkelt het ESA een nieuw landingsgestel en een verbeterde boor die de wetenschappers zullen gebruiken om het oppervlak van de maan te onderzoeken. De onderzoekers geloven dat de zuidpool, die nog niet werd onderzocht en die zich deels permanent in het duister bevindt, ijs bevat waaruit in de toekomst water kan ontgonnen worden. ESA zal ook een minilaboratorium bouwen, genaamd ProSPA, dat de astronauten ter plekke zullen gebruiken.
Het ESA moet eind 2016 nog een finale goedkeuring krijgen van de EU-ministers voor de deelname aan het programma. Toplui van zowel het Russische als Europese agentschap hebben ondertussen wel al hun steun aan het project betuigd.
(HLN)
Rusland en Europa willen samen permanente basis op maan bouwen
© thinkstock.
Het Europese en het Russische ruimtevaartagentschap zullen samenwerken in een reeks ruimtemissies waarmee ze een permanente menselijke nederzetting op de maan willen bouwen. Daarvoor zullen beide organisaties samen astronauten naar de maan sturen.
Het project, dat geleid wordt door het Russische agentschap Roscosmos in samenwerking met het European Space Agency (ESA) is een vervolg op het verkenningsprogramma van de maan dat in de jaren 1970 werd opgestart. De eerste missie, genaamd Luna 27, wordt over vijf jaar gelanceerd.
een permanente buitenpost van de menselijke beschaving
© thinkstock.
"De eenentwintigste eeuw wordt de eeuw waarin ze (de maan, nvdr) de permanente buitenpost wordt van de menselijke beschaving, en ons land moet deel uitmaken van dit proces," zo sprak professor Igor Mitrofanov van het ruimtevaartinstituut in Moskou. Hij staat aan de leiding van project Luna 27.
Bérèngère Houdou, hoofd van de maanverkenningsgroep in het European Space Research and Technology Centre, het technische en administratieve centrum van het ESA, sluit zich daarbij aan. Hij voegt eraan toe dat er op internationaal niveau gesprekken gevoerd worden over een "grote samenwerking voor de terugkeer naar de maan."
Verkenning van "the dark side of the moon"
Terwijl Roscosmos de leiding heeft, ontwikkelt het ESA een nieuw landingsgestel en een verbeterde boor die de wetenschappers zullen gebruiken om het oppervlak van de maan te onderzoeken. De onderzoekers geloven dat de zuidpool, die nog niet werd onderzocht en die zich deels permanent in het duister bevindt, ijs bevat waaruit in de toekomst water kan ontgonnen worden. ESA zal ook een minilaboratorium bouwen, genaamd ProSPA, dat de astronauten ter plekke zullen gebruiken.
Het ESA moet eind 2016 nog een finale goedkeuring krijgen van de EU-ministers voor de deelname aan het programma. Toplui van zowel het Russische als Europese agentschap hebben ondertussen wel al hun steun aan het project betuigd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Stel dat ze nu naar ons kijken. Dan zouden ze live zien hoe de Franken, Gothen en Perzen het Romeinse Rijk bedreigen.quote:
[..]
Het zal niet zo zijn dat er in januari al direkt een antwoord/verklaring komt.
Dat gaat wel wat langer duren.
Dat zou de coolste combinatie van uitvindingen ooit zijn:
- Sneller dan het licht reizen
- Camera'tje met wat extra pixels zodat je op x lichtjaar afstand alles op het oppervlakte van de planeet gewoon in detail kunt filmen
Dan kunnen we allemaal historische veldslagen terugzien, door verloren steden wandelen, de uitbarsting van Pompei checken etc. Ja ja mensen.
- Sneller dan het licht reizen
- Camera'tje met wat extra pixels zodat je op x lichtjaar afstand alles op het oppervlakte van de planeet gewoon in detail kunt filmen
Dan kunnen we allemaal historische veldslagen terugzien, door verloren steden wandelen, de uitbarsting van Pompei checken etc. Ja ja mensen.
COMET LOVEJOY CAUGHT SHEDDING A WHOLE LOT OF ALCOHOL AND SUGAR
We’re gonna need a bigger glass.
For the first time ever, scientists have caught a comet releasing ethyl alcohol - the exact same type of alcohol in your liquor cabinet. The presence of alcohol on Comet Lovejoy (C/2014 Q2), along with a simple sugar called glycolaldehyde and 19 other organic molecules, adds further evidence to the idea that comets were the origin of ingredients needed for life to arise on Earth.
"We found that comet Lovejoy was releasing as much alcohol as in at least 500 bottles of wine every second during its peak activity," said lead researcher, Nicolas Biver, from the Paris Observatory in France.
http://www.sciencealert.c(...)of-alcohol-and-sugar
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
02-11-2015
NASA geeft nieuwe beelden vrij van 'bewoonbare' Saturnus-maan
Het ijzige oppervlak van Enceladus. © NASA/JPL-Caltech.
Ruimtevaart De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een reeks nieuwe, indrukwekkende beelden vrijgegeven van de Saturnus-maan Enceladus. De foto's van de ijzige maan werden op 28 oktober gemaakt door het ruimtetuig Cassini.
Cassini maakte die dag zijn diepste duik ooit in de atmosfeer van Enceladus. De sonde naderde de maan tot op 49 kilometer om er stalen te nemen van de gas- en stofwolk rond het hemellichaam.
De beelden die daarbij geschoten werden, tonen een verbluffend zicht op het ijzige oppervlak van de maan. Maar volgens NASA moet het beste nog komen. Wetenschappers beginnen binnenkort de gegevens te bestuderen die de fly-by heeft opgeleverd. De analyses van de stof- en gaswolk zullen wellicht een tweetal weken in beslag nemen en belangrijke inzichten verschaffen over de oceaan op Enceladus.
Enkele weken geleden werd onthuld dat er zich onder het ijzige oppervlak van de maan een oceaan bevindt, wat betekent dat er leven mogelijk is. De onderzoekers hopen dat de nieuwe gegevens informatie zullen opleveren over de hydrothermische activiteit. Die activiteit heeft belangrijke consequenties voor de eventuele aanwezigheid van eenvoudige levensvormen.
Alvorens de Cassini-missie in 2017 ten einde loopt, is er nog één fly-by gepland op 19 december dit jaar. Cassini zal dan de warmtestromen opmeten die vanuit de binnenzijde van de maan komen.
De zuidpool van Enceladus. © NASA/JPL-Caltech.
Een close-up van het ijzige oppervlak. © NASA/JPL-Caltech.
(HLN)
NASA geeft nieuwe beelden vrij van 'bewoonbare' Saturnus-maan
Het ijzige oppervlak van Enceladus. © NASA/JPL-Caltech.
Ruimtevaart De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een reeks nieuwe, indrukwekkende beelden vrijgegeven van de Saturnus-maan Enceladus. De foto's van de ijzige maan werden op 28 oktober gemaakt door het ruimtetuig Cassini.
Cassini maakte die dag zijn diepste duik ooit in de atmosfeer van Enceladus. De sonde naderde de maan tot op 49 kilometer om er stalen te nemen van de gas- en stofwolk rond het hemellichaam.
De beelden die daarbij geschoten werden, tonen een verbluffend zicht op het ijzige oppervlak van de maan. Maar volgens NASA moet het beste nog komen. Wetenschappers beginnen binnenkort de gegevens te bestuderen die de fly-by heeft opgeleverd. De analyses van de stof- en gaswolk zullen wellicht een tweetal weken in beslag nemen en belangrijke inzichten verschaffen over de oceaan op Enceladus.
Enkele weken geleden werd onthuld dat er zich onder het ijzige oppervlak van de maan een oceaan bevindt, wat betekent dat er leven mogelijk is. De onderzoekers hopen dat de nieuwe gegevens informatie zullen opleveren over de hydrothermische activiteit. Die activiteit heeft belangrijke consequenties voor de eventuele aanwezigheid van eenvoudige levensvormen.
Alvorens de Cassini-missie in 2017 ten einde loopt, is er nog één fly-by gepland op 19 december dit jaar. Cassini zal dan de warmtestromen opmeten die vanuit de binnenzijde van de maan komen.
De zuidpool van Enceladus. © NASA/JPL-Caltech.
Een close-up van het ijzige oppervlak. © NASA/JPL-Caltech.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ASTRONOMERS THINK THE LARGEST PLANETS OF ALL COULD BE HIDING FROM VIEW
Planets around 10 times the size of Jupiter appear to be MIA.
Spotting planets isn't quite as simple as pointing a telescope out into space: astronomers have to make all sorts of calculations about light, distance and gravity to try and piece together the jigsaw of the universe and work out where planets are located, and the further from Earth you look the more difficult this becomes. Now new research reported by the Atlantic suggests giant planets 10 times the size of Jupiter could have been hiding from us.
These planets, a fresh theory suggests, could be creating the gigantic spiral disks that appear after stars are formed in space. We've known about these circumstellar disks for some time, mixtures of gas and dust that can be seen a few million years after a star is born, but now astrophysicists Ruobing Dong, of the Lawrence Berkeley National Laboratory, and Zhaohuan Zhu, of Princeton University, think huge planets are part of this cosmic dance as well... we just can't actually see them.
"It's difficult to see suspected planets inside a bright disk surrounding a young star," Dong said in a press statement. "Based on this study, we are convinced that planets can gravitationally excite structures in the disk. So if you can identify features in a disk and convince yourself those features are created by an underlying planet that you cannot see, this would be a smoking gun of forming planets."
Using a combination of images taken from powerful telescopes and computer modelling software, scientists are learning more about the far reaches of space than ever before – even if planets themselves cannot be seen, their effects on other bodies can. By simulating how a star's radiation spreads through its surrounding disk, Dong and Zhu found what they think is evidence of giant planets: if they're right, it could change our understanding of how stars are formed and help researchers spot other planets in the future.
The scientists say their computer simulations found evidence of deep space activity that resembled "traffic backing up on a crowded expressway". The position and mass of the hidden planets are causing this celestial traffic jam, Dong and Zhu believe, teasing out the spiralling arms of the circumstellar disks they're a part of. The theory goes that if the planets weren't there, the disks would be flat.
What makes the findings more interesting are that they're taken from very early on in the life of a star and its associated planets, and that could potentially give us more clues about the growth of galaxies. "There are many theories about how planets form but very little work based on direct observational evidence confirming these theories," adds Dong. "If you see signs of a planet in a disk right now, it tells you when, where, and how planets form."
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
Nieuw object ontdekt in buitenwijken zonnestelsel
Astronomen hebben een nieuw object ontdekt in de buitenwijken van ons zonnestelsel. Het hemellichaam, dat de aanduiding V774104 heeft gekregen, is 500 tot 1000 kilometer groot. Het bevindt zich momenteel op ruim 15 miljard kilometer van de zon – ruwweg drie keer zo ver weg als de dwergplaneet Pluto.
Het nieuwe lid van ons zonnestelsel is opgespoord met de 8-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea (Hawaï). Dat is gebeurd in het kader van een gerichte zoekacties naar verre, zwakke objecten die zich relatief ver boven het vlak van de planeten van ons zonnestelsel bevinden.
Welke baan V774104 volgt, is nog onbekend. Het zal nog zeker een jaar duren voordat daar meer duidelijkheid over zal zijn. Maar de kans bestaat dat het object een langgerekte baan volgt die hem op enig moment dichter bij de zon zal brengen.
Een andere mogelijkheid is dat het hemellichaam behoort tot de kleine klasse van objecten die permanent aan de rand van het zonnestelsel te vinden zijn. Die klasse telt momenteel nog maar twee leden: Sedna en 2012 VP113. Aangenomen wordt dat deze objecten ontsnapt zijn uit het binnenste deel van de Oortwolk – de grote ‘wolk’ van ijsachtige objecten die ons zonnestelsel omhult.
De ontdekking van V774104 is bekendgemaakt op de 47e bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Maryland. (EE)
Bron: http://www.astronomie.nl/(...)wijken-zonnestelsel/
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
03-12-2015
Europese ruimtesonde LISA Pathfinder gelanceerd
Impressie van LISA Pathfinder, een ESA-missie waarbij technologie wordt getest voor het meten van zwaartekrachtsgolven in de ruimte. (ESA/ATG medialab)
Vanochtend om 5.04 uur is, vanuit de Europese lanceerbasis in Kourou (Frans-Guyana), de ruimtesonde LISA Pathfinder gelanceerd. Naar verwachting komt Pathfinder begin 2016 aan in zijn definitieve baan om de zon, op 1,5 miljoen kilometer van de aarde.
Het gaat om een ‘proefmissie’ waarbij technologie worden getest die nodig is voor de detectie van zogeheten zwaartekrachtsgolven. Astronomen verwachten dat deze golven, die nog nooit rechtstreeks zijn waargenomen, meer informatie kunnen geven over exotische objecten zoals compacte dubbelsterren en samensmeltende superzware zwarte gaten.
Het bestaan van zwaartekrachtsgolven is al in 1916 voorspeld door Albert Einstein. Einstein stelde de zwaartekracht voor als een vervorming van de ruimtetijd: hoe zwaarder een object des te sterker die vervorming. Twee extreem zware objecten die snel om elkaar heen draaien of botsen, zoals samensmeltende superzware zwarte gaten, zouden bovendien rimpelingen in die ruimtetijd moeten veroorzaken.
Einstein zelf dacht dat dit minieme effect nooit gemeten zou kunnen worden. Maar nieuwe precisietechnologie stelt ruimteonderzoekers nu in staat om op zoek te gaan naar deze golven, die met de lichtsnelheid door het heelal reizen. In tegenstelling tot gewone elektromagnetische straling gaan zwaartekrachtsgolven overal dwars doorheen, van de bronnen direct naar de detectors. De detectie van zwaartekrachtsgolven kan dus een onverstoord beeld van hun veroorzakers geven.
Het nadeel van zwaartekrachtsgolven is dat ze heel moeilijk waarneembaar zijn. De meeste objecten zenden zwaartekrachtsgolven uit die alleen vanuit de ruimte kunnen worden gedetecteerd. Voor dat doel wil het Europese ruimtevaartagentschap ESA rond 2034 de missie eLISA (‘evolved Laser Interferometer Space Antenna’) lanceren.
LISA Pathfinder moet nu eerst de precisietechnologie van eLISA testen. Het draait daarbij om de onderlinge afstand tussen vrij zwevende testmassa’s – blokjes van goud en platina. Deze blokjes zweven op een onderlinge afstand van veertig centimeter vrij in de ruimtesonde.
Het doel is om – met behulp laserinterferometrie – aan te tonen dat de afstand tussen de blokjes niet wordt verstoord door andere krachten dan de zwaartekracht. Daartoe wordt deze afstand met atomaire precisie gemeten. Gehoopt wordt dat eventuele variaties verwaarloosbaar klein zullen zijn. Alleen dan is de technologie bruikbaar voor eLISA.
(allesoversterrenkunde)
Europese ruimtesonde LISA Pathfinder gelanceerd
Impressie van LISA Pathfinder, een ESA-missie waarbij technologie wordt getest voor het meten van zwaartekrachtsgolven in de ruimte. (ESA/ATG medialab)
Vanochtend om 5.04 uur is, vanuit de Europese lanceerbasis in Kourou (Frans-Guyana), de ruimtesonde LISA Pathfinder gelanceerd. Naar verwachting komt Pathfinder begin 2016 aan in zijn definitieve baan om de zon, op 1,5 miljoen kilometer van de aarde.
Het gaat om een ‘proefmissie’ waarbij technologie worden getest die nodig is voor de detectie van zogeheten zwaartekrachtsgolven. Astronomen verwachten dat deze golven, die nog nooit rechtstreeks zijn waargenomen, meer informatie kunnen geven over exotische objecten zoals compacte dubbelsterren en samensmeltende superzware zwarte gaten.
Het bestaan van zwaartekrachtsgolven is al in 1916 voorspeld door Albert Einstein. Einstein stelde de zwaartekracht voor als een vervorming van de ruimtetijd: hoe zwaarder een object des te sterker die vervorming. Twee extreem zware objecten die snel om elkaar heen draaien of botsen, zoals samensmeltende superzware zwarte gaten, zouden bovendien rimpelingen in die ruimtetijd moeten veroorzaken.
Einstein zelf dacht dat dit minieme effect nooit gemeten zou kunnen worden. Maar nieuwe precisietechnologie stelt ruimteonderzoekers nu in staat om op zoek te gaan naar deze golven, die met de lichtsnelheid door het heelal reizen. In tegenstelling tot gewone elektromagnetische straling gaan zwaartekrachtsgolven overal dwars doorheen, van de bronnen direct naar de detectors. De detectie van zwaartekrachtsgolven kan dus een onverstoord beeld van hun veroorzakers geven.
Het nadeel van zwaartekrachtsgolven is dat ze heel moeilijk waarneembaar zijn. De meeste objecten zenden zwaartekrachtsgolven uit die alleen vanuit de ruimte kunnen worden gedetecteerd. Voor dat doel wil het Europese ruimtevaartagentschap ESA rond 2034 de missie eLISA (‘evolved Laser Interferometer Space Antenna’) lanceren.
LISA Pathfinder moet nu eerst de precisietechnologie van eLISA testen. Het draait daarbij om de onderlinge afstand tussen vrij zwevende testmassa’s – blokjes van goud en platina. Deze blokjes zweven op een onderlinge afstand van veertig centimeter vrij in de ruimtesonde.
Het doel is om – met behulp laserinterferometrie – aan te tonen dat de afstand tussen de blokjes niet wordt verstoord door andere krachten dan de zwaartekracht. Daartoe wordt deze afstand met atomaire precisie gemeten. Gehoopt wordt dat eventuele variaties verwaarloosbaar klein zullen zijn. Alleen dan is de technologie bruikbaar voor eLISA.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-12-2015
Astronomen sporen ’ontbrekende’ normale materie op
De afbeelding toont de resultaten van een computersimulatie van de grootschalige draderige verdeling van de kosmische verdeling. (V.Springel, Max-Planck Institut für Astrophysik)
Ongeveer de helft van de normale materie in het heelal was zoek. Maar een internationaal team van astronomen heeft de vermoedelijke schuilplaats ervan nu gevonden. Het gaat om heet gas dat deel uitmaakt van het zogeheten ‘kosmische web’ (Nature, 3 december).
Gewone materie zoals wij die kennen, zou ongeveer vijf procent van het totaal aan materie en energie in het heelal moeten vertegenwoordigen. De rest komt voor rekening van donkere materie en donkere energie – twee ingrediënten die je gerust mysterieus mag noemen. Maar zelfs rond de normale materie bestond een mysterie: de helft ervan was namelijk zoek. Anders gezegd: wat we in onze naaste omgeving aan gaswolken, sterren en sterrenstelsels waarnemen is ontoereikend om aan die vijf procent te komen.
Computersimulaties gaven aan dat de rest van de normale materie gezocht zou moeten worden in het ‘kosmische web’ – de draderige verdeling die de verdeling van de kosmische materie vertoont. De ontbrekende materie zou bestaan uit heet gas met temperaturen van 100.000 tot 10 miljoen graden. Waarnemingen met de Europese röntgensatelliet XMM-Newton, die gevoelig is voor de energierijke straling die door heet gas wordt uitgezonden, lijken dat vermoeden nu te bevestigen.
De astronomen hebben XMM-Newton in december 2014 ruim dertig uur lang gericht op Abell 2744. Dat is een kolossale cluster van sterrenstelsels waarvan het centrum een complexe verdeling van donkere en lichtgevende materie vertoont.
Het vermoeden bestond dat deze cluster gelegen is op een knooppunt van filamenten. De waarnemingen met XMM-Newton laten zien dat dit inderdaad zo is: Abell 2744 is omgeven door een vijftal van die ‘aanvoerlijnen’, waarlangs heet gas in de richting van het clustercentrum stroomt – precies zoals de computersimulaties al hadden ‘voorspeld’.
Of daarmee het raadsel van de ontbrekende materie definitief is opgelost, zal nog moeten blijken. Eerst zal nog moeten worden aangetoond dat de situatie in Abell 2744 representatief is voor het hele heelal. Ook willen astronomen graag weten wat de atomaire samenstelling van het hete gas is. Dat laatste geeft een indicatie van de hoeveelheid zware elementen – de elementen die sinds het ontstaan van het heelal door sterren zijn geproduceerd – in het heelal.
(allesoversterrenkunde)
Astronomen sporen ’ontbrekende’ normale materie op
De afbeelding toont de resultaten van een computersimulatie van de grootschalige draderige verdeling van de kosmische verdeling. (V.Springel, Max-Planck Institut für Astrophysik)
Ongeveer de helft van de normale materie in het heelal was zoek. Maar een internationaal team van astronomen heeft de vermoedelijke schuilplaats ervan nu gevonden. Het gaat om heet gas dat deel uitmaakt van het zogeheten ‘kosmische web’ (Nature, 3 december).
Gewone materie zoals wij die kennen, zou ongeveer vijf procent van het totaal aan materie en energie in het heelal moeten vertegenwoordigen. De rest komt voor rekening van donkere materie en donkere energie – twee ingrediënten die je gerust mysterieus mag noemen. Maar zelfs rond de normale materie bestond een mysterie: de helft ervan was namelijk zoek. Anders gezegd: wat we in onze naaste omgeving aan gaswolken, sterren en sterrenstelsels waarnemen is ontoereikend om aan die vijf procent te komen.
Computersimulaties gaven aan dat de rest van de normale materie gezocht zou moeten worden in het ‘kosmische web’ – de draderige verdeling die de verdeling van de kosmische materie vertoont. De ontbrekende materie zou bestaan uit heet gas met temperaturen van 100.000 tot 10 miljoen graden. Waarnemingen met de Europese röntgensatelliet XMM-Newton, die gevoelig is voor de energierijke straling die door heet gas wordt uitgezonden, lijken dat vermoeden nu te bevestigen.
De astronomen hebben XMM-Newton in december 2014 ruim dertig uur lang gericht op Abell 2744. Dat is een kolossale cluster van sterrenstelsels waarvan het centrum een complexe verdeling van donkere en lichtgevende materie vertoont.
Het vermoeden bestond dat deze cluster gelegen is op een knooppunt van filamenten. De waarnemingen met XMM-Newton laten zien dat dit inderdaad zo is: Abell 2744 is omgeven door een vijftal van die ‘aanvoerlijnen’, waarlangs heet gas in de richting van het clustercentrum stroomt – precies zoals de computersimulaties al hadden ‘voorspeld’.
Of daarmee het raadsel van de ontbrekende materie definitief is opgelost, zal nog moeten blijken. Eerst zal nog moeten worden aangetoond dat de situatie in Abell 2744 representatief is voor het hele heelal. Ook willen astronomen graag weten wat de atomaire samenstelling van het hete gas is. Dat laatste geeft een indicatie van de hoeveelheid zware elementen – de elementen die sinds het ontstaan van het heelal door sterren zijn geproduceerd – in het heelal.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-12-2015
Japanse ruimtesonde arriveert (eindelijk) bij Venus
Deze ultraviolet-opname van Venus is op 7 december 2015 gemaakt door de Japanse ruimtesonde Akatsuki. (JAXA)
Het Japanse ruimteagentschap JAXA is erin geslaagd om de ruimtesonde Akatsuki in een omloopbaan om de planeet Venus te brengen. De ruimtesonde – ook bekend als de Venus Climate Orbiter – volgt nu een langgerekte baan waarvan het laagste punt ongeveer 400 kilometer en het verste punt ongeveer 440.000 kilometer boven de planeet ligt. De omlooptijd bedraagt 13 dagen en 14 uur.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat Akatsuki al in 2010 om Venus zou gaan draaien. Dat mislukte echter doordat de remraket van de ruimtesonde vroegtijdig uitviel en Akatsuki in een baan om de zon ’strandde’.
Na een kleine koerscorrectie lukte het in 2011 om die baan zodanig aan te passen, dat Akatsuki eind 2015 vanzelf weer in de buurt van Venus zou komen. Met een laatste langdurige stoot van zijn stuurraketjes is het afgelopen maandag – naar nu blijkt – alsnog gelukt om de ruimtesonde door Venus te laten ‘invangen’.
Aanvullende baancorrecties moeten Akatsuki uiteindelijk in een iets ‘snellere’ ellipsbaan manoeuvreren. Inmiddels is al duidelijk geworden dat drie van zijn instrumenten goed werken; de overige drie worden binnenkort getest. Normaal gesproken zal de ruimtesonde in april 2016 dan eindelijk aan het werk kunnen. Hij zal de atmosfeer van Venus gaan onderzoeken.
(allesoversterrenkunde)
Japanse ruimtesonde arriveert (eindelijk) bij Venus
Deze ultraviolet-opname van Venus is op 7 december 2015 gemaakt door de Japanse ruimtesonde Akatsuki. (JAXA)
Het Japanse ruimteagentschap JAXA is erin geslaagd om de ruimtesonde Akatsuki in een omloopbaan om de planeet Venus te brengen. De ruimtesonde – ook bekend als de Venus Climate Orbiter – volgt nu een langgerekte baan waarvan het laagste punt ongeveer 400 kilometer en het verste punt ongeveer 440.000 kilometer boven de planeet ligt. De omlooptijd bedraagt 13 dagen en 14 uur.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat Akatsuki al in 2010 om Venus zou gaan draaien. Dat mislukte echter doordat de remraket van de ruimtesonde vroegtijdig uitviel en Akatsuki in een baan om de zon ’strandde’.
Na een kleine koerscorrectie lukte het in 2011 om die baan zodanig aan te passen, dat Akatsuki eind 2015 vanzelf weer in de buurt van Venus zou komen. Met een laatste langdurige stoot van zijn stuurraketjes is het afgelopen maandag – naar nu blijkt – alsnog gelukt om de ruimtesonde door Venus te laten ‘invangen’.
Aanvullende baancorrecties moeten Akatsuki uiteindelijk in een iets ‘snellere’ ellipsbaan manoeuvreren. Inmiddels is al duidelijk geworden dat drie van zijn instrumenten goed werken; de overige drie worden binnenkort getest. Normaal gesproken zal de ruimtesonde in april 2016 dan eindelijk aan het werk kunnen. Hij zal de atmosfeer van Venus gaan onderzoeken.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Misschien al 100 keer gevraagd in deze reeks, maar ik wil graag een telescoop kopen.
Is er een soort advies rondom een eerste aankoop?
Ik heb natuurlijk al diverse webshops bekeken, en ik zie door de bomen het bos niet meer.
Wat wil lk er mee?
Nou, wat meer zien dan met het blote oog.
Ik heb wel gedacht om eerst maar eens rustig aan te beginnen en te kijken of ik dat regelmatig ga gebruiken dan, dus ik dacht zo rond de ¤200,- in beginsel. Is dat reëel?
Wat kan ik voor zo'n bedrag verwachten? Ik neem aan geen Hubble-kwalteit, maar wat dan wel ongeveer?
Tips, ideeën? Graag!
Is er een soort advies rondom een eerste aankoop?
Ik heb natuurlijk al diverse webshops bekeken, en ik zie door de bomen het bos niet meer.
Wat wil lk er mee?
Nou, wat meer zien dan met het blote oog.
Ik heb wel gedacht om eerst maar eens rustig aan te beginnen en te kijken of ik dat regelmatig ga gebruiken dan, dus ik dacht zo rond de ¤200,- in beginsel. Is dat reëel?
Wat kan ik voor zo'n bedrag verwachten? Ik neem aan geen Hubble-kwalteit, maar wat dan wel ongeveer?
Tips, ideeën? Graag!
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Binnen je budget adviseer ik ditquote:
Misschien al 100 keer gevraagd in deze reeks, maar ik wil graag een telescoop kopen.
Is er een soort advies rondom een eerste aankoop?
Ik heb natuurlijk al diverse webshops bekeken, en ik zie door de bomen het bos niet meer.
Wat wil lk er mee?
Nou, wat meer zien dan met het blote oog.
Ik heb wel gedacht om eerst maar eens rustig aan te beginnen en te kijken of ik dat regelmatig ga gebruiken dan, dus ik dacht zo rond de ¤200,- in beginsel. Is dat reëel?
Wat kan ik voor zo'n bedrag verwachten? Ik neem aan geen Hubble-kwalteit, maar wat dan wel ongeveer?
Tips, ideeën? Graag!
http://www.telescoop-expert.nl/skywatcher-heritage-130p
- Zeer goede beginnerstelescoop,
- relatief grote opening/spiegel
- makkelijk in gebruik, geen ingewikkelde uitlijnen proces.
[ Bericht 3% gewijzigd door Meesternadim op 10-12-2015 18:23:58 ]
Hoi
10-12-2015
Europa gaat bezoekje brengen aan Jupiter en zijn manen
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 10 december 2015 om 18:52 uur
Het contract voor de bouw van JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) is getekend. In 2022 moet ‘ie de lucht in.
ESA heeft Airbus Defense & Space officieel opdracht gegeven om de sonde te gaan bouwen. Daar is zo’n 350 miljoen euro mee gemoeid. De lancering wordt geregeld door Arianespace. Daarnaast werken onderzoeksteams in de VS, Japan en zestien Europese landen aan de tien instrumenten die JUICE met zich mee zal voeren. Voor de complete missie is naar verwachting meer dan een miljard euro nodig.
2022
Onderzoekers hebben nog zo’n zes jaar om JUICE te ontwikkelen: in 2022 moet de sonde gelanceerd worden. In 2030 komt deze dan bij Jupiter aan.
Ganymedes
JUICE zal 3,5 jaar lang onderzoek doen naar onder meer de atmosfeer en ringen van de gasreus. Tevens zal de sonde onderzoek doen naar de ijzige manen van Jupiter: Ganymedes, Europa en Callisto. Uiteindelijk zal JUICE zich in een baan rond Ganymedes nestelen.
Met name het onderzoek naar de manen van Jupiter is heel interessant. Onder het oppervlak van de drie manen zijn waarschijnlijk oceanen van vloeibaar water te vinden. Sommige onderzoekers vermoeden dat in deze oceanen leven mogelijk is. JUICE kan daar wellicht meer duidelijkheid over verschaffen.
(scientias.nl)
Europa gaat bezoekje brengen aan Jupiter en zijn manen
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 10 december 2015 om 18:52 uur
Het contract voor de bouw van JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) is getekend. In 2022 moet ‘ie de lucht in.
ESA heeft Airbus Defense & Space officieel opdracht gegeven om de sonde te gaan bouwen. Daar is zo’n 350 miljoen euro mee gemoeid. De lancering wordt geregeld door Arianespace. Daarnaast werken onderzoeksteams in de VS, Japan en zestien Europese landen aan de tien instrumenten die JUICE met zich mee zal voeren. Voor de complete missie is naar verwachting meer dan een miljard euro nodig.
2022
Onderzoekers hebben nog zo’n zes jaar om JUICE te ontwikkelen: in 2022 moet de sonde gelanceerd worden. In 2030 komt deze dan bij Jupiter aan.
Ganymedes
JUICE zal 3,5 jaar lang onderzoek doen naar onder meer de atmosfeer en ringen van de gasreus. Tevens zal de sonde onderzoek doen naar de ijzige manen van Jupiter: Ganymedes, Europa en Callisto. Uiteindelijk zal JUICE zich in een baan rond Ganymedes nestelen.
Met name het onderzoek naar de manen van Jupiter is heel interessant. Onder het oppervlak van de drie manen zijn waarschijnlijk oceanen van vloeibaar water te vinden. Sommige onderzoekers vermoeden dat in deze oceanen leven mogelijk is. JUICE kan daar wellicht meer duidelijkheid over verschaffen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bedankt voor je tip!quote:
[..]
Binnen je budget adviseer ik dit
http://www.telescoop-expert.nl/skywatcher-heritage-130p
- Zeer goede beginnerstelescoop,
- relatief grote opening/spiegel
- makkelijk in gebruik, geen ingewikkelde uitlijnen proces.
Ik kwam ook deze tegen: http://www.bresser-online(...)OTA-AR-102-1000.html
Is dat iets?
Die camera er op spreekt mij wel aan eigenlijk
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Dat is alleen de telescoop, je moet natuurlijk ook een statief voor kopen, wat ook wel een paar honderd kost. Verder heeft het ook een vrij kleine opening. Voor maan en de planeten Is het een goede telescoop, maar er is maar 1 maan en een paar planeten. Je wilt al snel ook sterrenstelsel en gaswolken kunnen zien, en die telescoop van mijn link is daar veel beter voor geschikt.quote:
[..]
Bedankt voor je tip!
Ik kwam ook deze tegen: http://www.bresser-online(...)OTA-AR-102-1000.html
Is dat iets?
Die camera er op spreekt mij wel aan eigenlijk
Er zit trouwens geen camera op, het enige wat de beschrijving zegt Is dat je je eigen camera(dslr) op kan bevestigen en zo de telescoop als camera lens kan gebruiken. Je hebt hier wel een adapter voor nodig die je zelf bij moet kopen en dit kan met eigenlijk iedere telescoop. Wil je echt mooie foto's maken dan moet je een stevige statief kopen die gemotoriseerd is en het object dat je wilt fotograferen automatisch kan volgens. Je bent dan wel een stuk meer dan ¤1000,- euro kwijt en dan reken ik niet eens de dslr camera mee.
Ik zou je adviseren om te beginnen met een simpele beginners telescoop en astrofotografie even vergeten, mocht je het na een tijdje nog steeds interessant vinden, dan kun je alsnog geld aan besteden en met de ervaring die je dan op dat moment hebt opgedaan een goede keuze maken.
[ Bericht 13% gewijzigd door Meesternadim op 14-12-2015 18:00:33 ]
Hoi
16-12-2015
Oceaan van Enceladus lijkt aantrekkelijk voor levende wezens
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 16 december 2015 om 08:44 uur
De oceaan onder het oppervlak heeft een hoge pH, wat suggereert dat het water de interactie aangaat met gesteenten.
Enceladus is een maan en cirkelt rond Saturnus. Het oppervlak van de maan is bedekt met een dik pak ijs. Maar daaronder bevindt zich een oceaan. Aangezien water gezien wordt als een belangrijke vereiste voor het ontstaan en in standhouden van leven, wordt Enceladus daarom gezien als een plek waar wellicht buitenaards leven te vinden is.
Cassini
Om te achterhalen of Enceladus echt zo leefbaar is, moeten we eigenlijk een beter beeld zien te krijgen van die ondergrondse oceaan. En daar wordt momenteel hard aan gewerkt. Het grote voordeel van Enceladus is dat deze maan vloeibaar water afkomstig uit die oceaan de lucht in spuit. En onlangs hebben onderzoekers ruimtesonde Cassini opdracht gegeven om door die waterpluim te vliegen en deze te bestuderen. De eerste resultaten zijn nu binnen en gepresenteerd tijdens een conferentie van de American Geophysical Union.
.
Op deze foto – gemaakt door Cassini – zie je de geisers die hun oorsprong vinden in de ondergrondse oceaan, heel goed. Afbeelding: NASA / JPL / Space Science Institute.
Hoge pH
Cassini heeft aangetoond dat het water in de ondergrondse oceaan een vrij hoge pH-waarde heeft. Die hoge pH-waarde kan erop wijzen dat het water in de oceaan in contact komt en de interactie aangaat met gesteenten. En dat is belangrijke informatie: wanneer water de interactie aangaat met gesteenten kunnen namelijk chemische stofjes ontstaan die weer gunstig zijn voor het ontstaan of in standhouden van leven.
Waterstofgas
Het proces dat leidt tot die hoge pH-waarde kan bijvoorbeeld ook leiden tot de massaproductie van waterstofgas. Als dat daadwerkelijk het geval is, is dat opnieuw goed nieuws voor eventueel leven op de maan. Microben kunnen namelijk van waterstofgas leven. Helaas weten onderzoekers nu nog niet of waterstofgas op de maan voorhanden is.
Uitgestorven
“Is er leven op Enceladus?” vragen de onderzoekers zich in hun paper hardop af. “Op het moment kunnen we die vraag helaas niet beantwoorden, omdat we te weinig informatie hebben.” De hoge pH-waarde wijst er voorzichtig op dat op de maan processen plaatsvinden die het ontstaan van leven bevorderen. “Iets wat we op dit moment niet weten en wat wel van groot belang is voor leven op Enceladus is de aanwezigheid van waterstofgas,” zo stellen de onderzoekers. Wordt dat op de maan geproduceerd? Of werd dat ooit op de maan geproduceerd, maar is die productie nu gestopt? “Als dat laatste het geval is, is het mogelijk dat er leven op Enceladus was, maar is uitgestorven, omdat er te weinig voedsel was.”
[img]Enchttp://www.scientias.nl/wp-content/uploads/2015/12/enceladus2.jpg[/img].
Enceladus is niet zo heel groot: de maan heeft een diameter van iets meer dan 500 kilometer. Afbeelding: NASA / JPL / Space Science Institute.
De vraag of er buitenaards leven is in ons zonnestelsel blijft dus nog even onbeantwoord. Maar het beeld dat we gaandeweg van Enceladus krijgen, stemt optimistisch. Vooralsnog behoort leven op de maan zeker nog tot de mogelijkheden.
(scientias.nl)
Oceaan van Enceladus lijkt aantrekkelijk voor levende wezens
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 16 december 2015 om 08:44 uur
De oceaan onder het oppervlak heeft een hoge pH, wat suggereert dat het water de interactie aangaat met gesteenten.
Enceladus is een maan en cirkelt rond Saturnus. Het oppervlak van de maan is bedekt met een dik pak ijs. Maar daaronder bevindt zich een oceaan. Aangezien water gezien wordt als een belangrijke vereiste voor het ontstaan en in standhouden van leven, wordt Enceladus daarom gezien als een plek waar wellicht buitenaards leven te vinden is.
Cassini
Om te achterhalen of Enceladus echt zo leefbaar is, moeten we eigenlijk een beter beeld zien te krijgen van die ondergrondse oceaan. En daar wordt momenteel hard aan gewerkt. Het grote voordeel van Enceladus is dat deze maan vloeibaar water afkomstig uit die oceaan de lucht in spuit. En onlangs hebben onderzoekers ruimtesonde Cassini opdracht gegeven om door die waterpluim te vliegen en deze te bestuderen. De eerste resultaten zijn nu binnen en gepresenteerd tijdens een conferentie van de American Geophysical Union.
.
.Op deze foto – gemaakt door Cassini – zie je de geisers die hun oorsprong vinden in de ondergrondse oceaan, heel goed. Afbeelding: NASA / JPL / Space Science Institute.
Hoge pH
Cassini heeft aangetoond dat het water in de ondergrondse oceaan een vrij hoge pH-waarde heeft. Die hoge pH-waarde kan erop wijzen dat het water in de oceaan in contact komt en de interactie aangaat met gesteenten. En dat is belangrijke informatie: wanneer water de interactie aangaat met gesteenten kunnen namelijk chemische stofjes ontstaan die weer gunstig zijn voor het ontstaan of in standhouden van leven.
Waterstofgas
Het proces dat leidt tot die hoge pH-waarde kan bijvoorbeeld ook leiden tot de massaproductie van waterstofgas. Als dat daadwerkelijk het geval is, is dat opnieuw goed nieuws voor eventueel leven op de maan. Microben kunnen namelijk van waterstofgas leven. Helaas weten onderzoekers nu nog niet of waterstofgas op de maan voorhanden is.
Uitgestorven
“Is er leven op Enceladus?” vragen de onderzoekers zich in hun paper hardop af. “Op het moment kunnen we die vraag helaas niet beantwoorden, omdat we te weinig informatie hebben.” De hoge pH-waarde wijst er voorzichtig op dat op de maan processen plaatsvinden die het ontstaan van leven bevorderen. “Iets wat we op dit moment niet weten en wat wel van groot belang is voor leven op Enceladus is de aanwezigheid van waterstofgas,” zo stellen de onderzoekers. Wordt dat op de maan geproduceerd? Of werd dat ooit op de maan geproduceerd, maar is die productie nu gestopt? “Als dat laatste het geval is, is het mogelijk dat er leven op Enceladus was, maar is uitgestorven, omdat er te weinig voedsel was.”
[img]Enchttp://www.scientias.nl/wp-content/uploads/2015/12/enceladus2.jpg[/img].
Enceladus is niet zo heel groot: de maan heeft een diameter van iets meer dan 500 kilometer. Afbeelding: NASA / JPL / Space Science Institute.
De vraag of er buitenaards leven is in ons zonnestelsel blijft dus nog even onbeantwoord. Maar het beeld dat we gaandeweg van Enceladus krijgen, stemt optimistisch. Vooralsnog behoort leven op de maan zeker nog tot de mogelijkheden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dank je wel! Info waar ik zeker wat aan hebquote:
[...]
Ik zou je adviseren om te beginnen met een simpele beginners telescoop en astrofotografie even vergeten, mocht je het na een tijdje nog steeds interessant vinden, dan kun je alsnog geld aan besteden en met de ervaring die je dan op dat moment hebt opgedaan een goede keuze maken.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
17-12-2015
Hubble-ruimtetelescoop kiekt voor het eerst een voorspelde supernova
© NASA/ESA.
Sterrenkunde De Amerikaans-Europese Hubble-ruimtetelescoop heeft voor het eerst een foto gemaakt van een voorspelde supernova (ontploffende ster), zo heeft het Hubble Informatiecentrum bekendgemaakt.
Vele sterren beëindigen hun leven met een knal, maar slechts weinige van dergelijke ontploffingen zijn door een telescoop op heterdaad betrapt. Wanneer dit gebeurde, was dit gewoon tot goed geluk terug te voeren.
Tot 11 december 2015. Dankzij de Hubble zagen wetenschappers niet alleen een supernova in actie, maar bovenal waar en voor wanneer ze de ontploffing hadden voorspeld, zo luidt het.
Het betrof de supernova Refsdal in de sterrenstelselcluster MACS J1149.5+2222. Het licht van die cluster heeft er zowat vijf miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. De supernova zelf deed zich veel vroeger voor, zowat tien miljard jaar geleden.
(hln)
Hubble-ruimtetelescoop kiekt voor het eerst een voorspelde supernova
© NASA/ESA.
Sterrenkunde De Amerikaans-Europese Hubble-ruimtetelescoop heeft voor het eerst een foto gemaakt van een voorspelde supernova (ontploffende ster), zo heeft het Hubble Informatiecentrum bekendgemaakt.
Vele sterren beëindigen hun leven met een knal, maar slechts weinige van dergelijke ontploffingen zijn door een telescoop op heterdaad betrapt. Wanneer dit gebeurde, was dit gewoon tot goed geluk terug te voeren.
Tot 11 december 2015. Dankzij de Hubble zagen wetenschappers niet alleen een supernova in actie, maar bovenal waar en voor wanneer ze de ontploffing hadden voorspeld, zo luidt het.
Het betrof de supernova Refsdal in de sterrenstelselcluster MACS J1149.5+2222. Het licht van die cluster heeft er zowat vijf miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. De supernova zelf deed zich veel vroeger voor, zowat tien miljard jaar geleden.
(hln)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-12-2015
Chinezen vinden bijzondere maansteen
China’s Yutu maanmissie heeft iets heel bijzonders opgedoken, een nooit eerder gevonden vulkanisch gesteente, naar schatting bijna 3 miljard jaar oud. Het lag in het weinig bestudeerde Imbrium Basin, een van de grootste kraters in ons zonnestelsel. De minerale samenstelling van de steen is anders dan wetenschappers tot nu toe hebben gezien.
De Yutu is het eerste karretje dat sinds lange tijd op de maan rijdt, de Verenigde Staten en Rusland zijn 40 jaar geleden opgehouden om de maan op deze manier te bestuderen. Het ‘jade konijntje’ rijdt al twee jaar rond op onze satelliet, waarmee het alle duurzaamheidsrecords heeft gebroken.
De maan is waarschijnlijk 4,5 miljard jaar geleden ontstaan, mogelijk is het een deel van de aarde dat bij een botsing is losgekomen. Ongeveer 500 miljoen jaar geleden kwamen er nog vulkanen op de maan voor. Die ontstonden toen restwarmte van de botsing via het oppervlak naar buiten drong. Deze steen zal ons helpen om die vulkanische activiteit beter te begrijpen.
De Amerikaanse missies naar de maan in de jaren zeventig hebben maar beperkt wetenschappelijk nut gehad. De astronauten die op de maan liepen, konden de stenen daar niet goed bestuderen. Alleen de stenen die ze hebben meegenomen, konden uitgebreid worden geanalyseerd. Vele daarvan zijn echter weggegeven aan buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders.
Yutu kan wel de bodem onderzoeken. Aan boord is een röntgen spectrometer die de samenstelling van stenen binnen korte tijd kan vaststellen. Zo hebben de Chinezen ijzer en titanium in de bodem gevonden. Die kennis kan in de toekomst belangrijk worden, mocht er mijnbouw op de maan worden gepleegd. Voor geologen is de informatie van belang omdat ze daarmee meer te weten komen over de samenstelling van de
(faqt.nl)
Chinezen vinden bijzondere maansteen
China’s Yutu maanmissie heeft iets heel bijzonders opgedoken, een nooit eerder gevonden vulkanisch gesteente, naar schatting bijna 3 miljard jaar oud. Het lag in het weinig bestudeerde Imbrium Basin, een van de grootste kraters in ons zonnestelsel. De minerale samenstelling van de steen is anders dan wetenschappers tot nu toe hebben gezien.
De Yutu is het eerste karretje dat sinds lange tijd op de maan rijdt, de Verenigde Staten en Rusland zijn 40 jaar geleden opgehouden om de maan op deze manier te bestuderen. Het ‘jade konijntje’ rijdt al twee jaar rond op onze satelliet, waarmee het alle duurzaamheidsrecords heeft gebroken.
De maan is waarschijnlijk 4,5 miljard jaar geleden ontstaan, mogelijk is het een deel van de aarde dat bij een botsing is losgekomen. Ongeveer 500 miljoen jaar geleden kwamen er nog vulkanen op de maan voor. Die ontstonden toen restwarmte van de botsing via het oppervlak naar buiten drong. Deze steen zal ons helpen om die vulkanische activiteit beter te begrijpen.
De Amerikaanse missies naar de maan in de jaren zeventig hebben maar beperkt wetenschappelijk nut gehad. De astronauten die op de maan liepen, konden de stenen daar niet goed bestuderen. Alleen de stenen die ze hebben meegenomen, konden uitgebreid worden geanalyseerd. Vele daarvan zijn echter weggegeven aan buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders.
Yutu kan wel de bodem onderzoeken. Aan boord is een röntgen spectrometer die de samenstelling van stenen binnen korte tijd kan vaststellen. Zo hebben de Chinezen ijzer en titanium in de bodem gevonden. Die kennis kan in de toekomst belangrijk worden, mocht er mijnbouw op de maan worden gepleegd. Voor geologen is de informatie van belang omdat ze daarmee meer te weten komen over de samenstelling van de
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Komt dit door de versnelde uitdijing van het heelal?quote:
17-12-2015
Hubble-ruimtetelescoop kiekt voor het eerst een voorspelde supernova
[ afbeelding ]
© NASA/ESA
Het licht van die cluster heeft er zowat vijf miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. De supernova zelf deed zich veel vroeger voor, zowat tien miljard jaar geleden.
(hln)
Sisco Certified
quote:Scientists Struggle To Stay Grounded After Possible Gravitational Wave Signal
schwit1 writes with news that cosmologist Lawrence Krauss has set the scientific community abuzz by confirming a rumor floating around for the past several months that the LIGO experiment may have discovered gravitational waves.
The excitement centers on a longstanding experiment known as the Advanced Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) which uses detectors in Hanford, Washington, and Livingston, Louisiana to look for ripples in the fabric of spacetime. According to the rumors, scientists on the team are in the process of writing up a paper that describes a gravitational wave signal. If such a signal exists and is verified, it would confirm one of the most dramatic predictions of Albert Einstein’s century-old theory of general relativity. Krauss said he was 60% confident that the rumor was true, but said he would have to see the scientists’ data before drawing any conclusions about whether the signal was genuine or not.
But many scientists are trying to calm the hype. Krauss admits he hasn't spoken to anyone within the LIGO team. Further, to enhance the integrity of their work, the LIGO team will occasionally "purposefully inject false signals in to their data to test the sensitivity of their analysis techniques and to keep people honest." A LIGO spokesperson said, "We’ll certainly let you know when we have news to share."
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
quote:
[..]
Komt dit door de versnelde uitdijing van het heelal?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-01-2016
David Bowie krijgt eigen sterrenbeeld
© Kos.
David Bowie krijgt een eigen sterrenbeeld. Dat wordt gevormd door 7 sterren die de vorm van een bliksemschicht vormen zoals Bowie op zijn gezicht had op de cover van het album 'Aladdin Sane'. Het idee komt van Studio Brussel, dat met de hulp van Volkssterrenwacht MIRA voor dit bijzondere eerbetoon zorgde.
© Kos.
Samen met volkssterrenwacht MIRA bepaalde Studio Brussel 7 sterren in de vorm van zijn iconische bliksemschicht. Bowie krijgt een symbolische plaats naast de 88 bestaande sterrenconstellaties.
"Het was niet evident om de geschikte sterren te bepalen", vertelt Philippe Mollet van MIRA aan ddbbrussels. "Studio Brussel vroeg ons Bowie een unieke plek te geven in het sterrenstelsel. Verwijzend naar zijn verschillende albums, kozen we voor 7 sterren - Sigma Librae, Spica, Zeta Centauri, SAO 204132, Sigma Octantis, Beta Trianguli Australis en SAO 241641 - die zich in de buurt van Mars bevinden. De constellatie is een kopie van de iconische bliksemschicht en werd vastgelegd op het exacte tijdstip van z'n overlijden."
Het hommage aan de 'Starman' is gekoppeld aan een online-actie 'Stardust for Bowie'. Luisteraars en fans van Bowie kunnen op www.stardustforbowie.be zelf een persoonlijk eerbetoon creëren binnen de Bowie-constellatie. Elke bezoeker kan een lievelingsnummer opdragen en een persoonlijk tekstje achterlaten in de vorm van een ster.
(HLN)
David Bowie krijgt eigen sterrenbeeld
© Kos.
David Bowie krijgt een eigen sterrenbeeld. Dat wordt gevormd door 7 sterren die de vorm van een bliksemschicht vormen zoals Bowie op zijn gezicht had op de cover van het album 'Aladdin Sane'. Het idee komt van Studio Brussel, dat met de hulp van Volkssterrenwacht MIRA voor dit bijzondere eerbetoon zorgde.
© Kos.
Samen met volkssterrenwacht MIRA bepaalde Studio Brussel 7 sterren in de vorm van zijn iconische bliksemschicht. Bowie krijgt een symbolische plaats naast de 88 bestaande sterrenconstellaties.
"Het was niet evident om de geschikte sterren te bepalen", vertelt Philippe Mollet van MIRA aan ddbbrussels. "Studio Brussel vroeg ons Bowie een unieke plek te geven in het sterrenstelsel. Verwijzend naar zijn verschillende albums, kozen we voor 7 sterren - Sigma Librae, Spica, Zeta Centauri, SAO 204132, Sigma Octantis, Beta Trianguli Australis en SAO 241641 - die zich in de buurt van Mars bevinden. De constellatie is een kopie van de iconische bliksemschicht en werd vastgelegd op het exacte tijdstip van z'n overlijden."
Het hommage aan de 'Starman' is gekoppeld aan een online-actie 'Stardust for Bowie'. Luisteraars en fans van Bowie kunnen op www.stardustforbowie.be zelf een persoonlijk eerbetoon creëren binnen de Bowie-constellatie. Elke bezoeker kan een lievelingsnummer opdragen en een persoonlijk tekstje achterlaten in de vorm van een ster.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-01-2016
Primeur: er bloeit een bloem in de ruimte!
Het internationale ruimtestation is zojuist wat fleuriger geworden. Een oranje zinnia staat in bloei.
Het is voor het eerst dat een plant in de ruimte bloeit. De plant werd eind vorig jaar gezaaid. De zaadjes werden in een soort kussentje gevuld met aarde en voedingsstoffen gestopt en met LED-licht beschenen. Al snel ontkiemden de zaadjes.
.
Hier zie je de kussentjes waar de zinnia’s uit groeien. Afbeelding: NASA.
Zielig
Maar dat het een verhaal met een happy end zou worden, was even twijfelachtig. Rond de kerst ging het niet goed met de plantjes. Ze hingen er zielig bij, zo liet astronaut Scott Kelly op Twitter weten. Hij besloot zijn ‘inner Mark Watney’ aan te spreken. Hij verwijst daarmee naar het belangrijkste personage in de film ‘The Martian‘ die op Mars planten moet kweken om te overleven.
In bloei!
En blijkbaar heeft Kelly zijn ‘inner Mark Watney’ weten te vinden. Want op dit moment staat er een zinnia in bloei!
(scientias.nl)
Primeur: er bloeit een bloem in de ruimte!
Het internationale ruimtestation is zojuist wat fleuriger geworden. Een oranje zinnia staat in bloei.
Het is voor het eerst dat een plant in de ruimte bloeit. De plant werd eind vorig jaar gezaaid. De zaadjes werden in een soort kussentje gevuld met aarde en voedingsstoffen gestopt en met LED-licht beschenen. Al snel ontkiemden de zaadjes.
.
.Hier zie je de kussentjes waar de zinnia’s uit groeien. Afbeelding: NASA.
Zielig
Maar dat het een verhaal met een happy end zou worden, was even twijfelachtig. Rond de kerst ging het niet goed met de plantjes. Ze hingen er zielig bij, zo liet astronaut Scott Kelly op Twitter weten. Hij besloot zijn ‘inner Mark Watney’ aan te spreken. Hij verwijst daarmee naar het belangrijkste personage in de film ‘The Martian‘ die op Mars planten moet kweken om te overleven.
In bloei!
En blijkbaar heeft Kelly zijn ‘inner Mark Watney’ weten te vinden. Want op dit moment staat er een zinnia in bloei!
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-01-2016
Telt ons zonnestelsel toch negen planeten?
Artist’s impression van de vermeende negende planeet van ons zonnestelsel. (Caltech/R. Hurt (IPAC))
Twee astronomen van het California Institute of Technology denken een verklaring te hebben gevonden voor de bijzondere baaneigenschappen van een aantal objecten in de Kuipergordel – de ring van ijzig planetair puin voorbij de baan van de planeet Neptunus. Computersimulaties wijzen erop dat er ver voorbij die gordel nog wel eens een forse planeet zou kunnen zijn.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat de langgerekte omloopbanen van een kleine categorie van verre Kuipergordelobjecten netjes dezelfde kant op wijzen. Dat zou natuurlijk toeval kunnen zijn, maar volgens Konstantin Batygin en Michael Brown is het denkbaar dat die eensgezindheid wordt veroorzaakt door een verre planeet.
Om die hypothese te toetsen, hebben de astronomen computersimulaties uitgevoerd. Het resultaat van deze berekeningen is dat zich in de verre buitenwijken van ons zonnestelsel een Neptunus-achtige planeet zou kunnen bevinden.
Jammer genoeg valt er verder niet veel concreets over die planeet te zeggen. De modellen laten ruimte voor allerlei combinaties van massa, baanvorm en gemiddelde afstand tot de zon. Een van de mogelijkheden is dat het hemellichaam tien keer zoveel massa heeft als de aarde en een langgerekte baan volgt die hem nooit dichter bij de zon brengt dan 280 astronomische eenheden (zeven keer de afstand zon-Neptunus).
Batygin en Brown benadrukken dat het om voorlopige onderzoeksresultaten gaat. Het is dus voorbarig om van de ontdekking van de negende planeet van ons zonnestelsel te spreken.
Toch speculeren ze al over de mogelijkheid dat de vermeende planeet gewoon in ons deel van het zonnestelsel is ontstaan. Zwaartekrachtsinteracties met de zwaardere planeten Jupiter en Saturnus zouden ertoe hebben geleid dat hij naar het ’Siberië’ van ons zonnestelsel is verbannen. (EE
(allesoversterrenkunde)
Telt ons zonnestelsel toch negen planeten?
Artist’s impression van de vermeende negende planeet van ons zonnestelsel. (Caltech/R. Hurt (IPAC))
Twee astronomen van het California Institute of Technology denken een verklaring te hebben gevonden voor de bijzondere baaneigenschappen van een aantal objecten in de Kuipergordel – de ring van ijzig planetair puin voorbij de baan van de planeet Neptunus. Computersimulaties wijzen erop dat er ver voorbij die gordel nog wel eens een forse planeet zou kunnen zijn.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat de langgerekte omloopbanen van een kleine categorie van verre Kuipergordelobjecten netjes dezelfde kant op wijzen. Dat zou natuurlijk toeval kunnen zijn, maar volgens Konstantin Batygin en Michael Brown is het denkbaar dat die eensgezindheid wordt veroorzaakt door een verre planeet.
Om die hypothese te toetsen, hebben de astronomen computersimulaties uitgevoerd. Het resultaat van deze berekeningen is dat zich in de verre buitenwijken van ons zonnestelsel een Neptunus-achtige planeet zou kunnen bevinden.
Jammer genoeg valt er verder niet veel concreets over die planeet te zeggen. De modellen laten ruimte voor allerlei combinaties van massa, baanvorm en gemiddelde afstand tot de zon. Een van de mogelijkheden is dat het hemellichaam tien keer zoveel massa heeft als de aarde en een langgerekte baan volgt die hem nooit dichter bij de zon brengt dan 280 astronomische eenheden (zeven keer de afstand zon-Neptunus).
Batygin en Brown benadrukken dat het om voorlopige onderzoeksresultaten gaat. Het is dus voorbarig om van de ontdekking van de negende planeet van ons zonnestelsel te spreken.
Toch speculeren ze al over de mogelijkheid dat de vermeende planeet gewoon in ons deel van het zonnestelsel is ontstaan. Zwaartekrachtsinteracties met de zwaardere planeten Jupiter en Saturnus zouden ertoe hebben geleid dat hij naar het ’Siberië’ van ons zonnestelsel is verbannen. (EE
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ze hopen planeet IX tussen de 5 en 15 jaar te vindenquote:
20-01-2016
Telt ons zonnestelsel toch negen planeten?
[ afbeelding ]
Artist’s impression van de vermeende negende planeet van ons zonnestelsel. (Caltech/R. Hurt (IPAC))
Twee astronomen van het California Institute of Technology denken een verklaring te hebben gevonden voor de bijzondere baaneigenschappen van een aantal objecten in de Kuipergordel – de ring van ijzig planetair puin voorbij de baan van de planeet Neptunus. Computersimulaties wijzen erop dat er ver voorbij die gordel nog wel eens een forse planeet zou kunnen zijn.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat de langgerekte omloopbanen van een kleine categorie van verre Kuipergordelobjecten netjes dezelfde kant op wijzen. Dat zou natuurlijk toeval kunnen zijn, maar volgens Konstantin Batygin en Michael Brown is het denkbaar dat die eensgezindheid wordt veroorzaakt door een verre planeet.
Om die hypothese te toetsen, hebben de astronomen computersimulaties uitgevoerd. Het resultaat van deze berekeningen is dat zich in de verre buitenwijken van ons zonnestelsel een Neptunus-achtige planeet zou kunnen bevinden.
Jammer genoeg valt er verder niet veel concreets over die planeet te zeggen. De modellen laten ruimte voor allerlei combinaties van massa, baanvorm en gemiddelde afstand tot de zon. Een van de mogelijkheden is dat het hemellichaam tien keer zoveel massa heeft als de aarde en een langgerekte baan volgt die hem nooit dichter bij de zon brengt dan 280 astronomische eenheden (zeven keer de afstand zon-Neptunus).
Batygin en Brown benadrukken dat het om voorlopige onderzoeksresultaten gaat. Het is dus voorbarig om van de ontdekking van de negende planeet van ons zonnestelsel te spreken.
Toch speculeren ze al over de mogelijkheid dat de vermeende planeet gewoon in ons deel van het zonnestelsel is ontstaan. Zwaartekrachtsinteracties met de zwaardere planeten Jupiter en Saturnus zouden ertoe hebben geleid dat hij naar het ’Siberië’ van ons zonnestelsel is verbannen. (EE
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 21-01-2016 18:17:51 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Wow, dat dat nog gelukt is om 'terug te vliegen' in deze grote leegtequote:
07-12-2015
Japanse ruimtesonde arriveert (eindelijk) bij Venus
[ afbeelding ]
Deze ultraviolet-opname van Venus is op 7 december 2015 gemaakt door de Japanse ruimtesonde Akatsuki. (JAXA)
Het Japanse ruimteagentschap JAXA is erin geslaagd om de ruimtesonde Akatsuki in een omloopbaan om de planeet Venus te brengen. De ruimtesonde – ook bekend als de Venus Climate Orbiter – volgt nu een langgerekte baan waarvan het laagste punt ongeveer 400 kilometer en het verste punt ongeveer 440.000 kilometer boven de planeet ligt. De omlooptijd bedraagt 13 dagen en 14 uur.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat Akatsuki al in 2010 om Venus zou gaan draaien. Dat mislukte echter doordat de remraket van de ruimtesonde vroegtijdig uitviel en Akatsuki in een baan om de zon ’strandde’.
Na een kleine koerscorrectie lukte het in 2011 om die baan zodanig aan te passen, dat Akatsuki eind 2015 vanzelf weer in de buurt van Venus zou komen. Met een laatste langdurige stoot van zijn stuurraketjes is het afgelopen maandag – naar nu blijkt – alsnog gelukt om de ruimtesonde door Venus te laten ‘invangen’.
Aanvullende baancorrecties moeten Akatsuki uiteindelijk in een iets ‘snellere’ ellipsbaan manoeuvreren. Inmiddels is al duidelijk geworden dat drie van zijn instrumenten goed werken; de overige drie worden binnenkort getest. Normaal gesproken zal de ruimtesonde in april 2016 dan eindelijk aan het werk kunnen. Hij zal de atmosfeer van Venus gaan onderzoeken.
(allesoversterrenkunde)
Vond dit wel interessant:
http://www.wired.com/2013/09/vintage-voyager-probes/
'Technologie' in de Voyagers.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
25-01-2016
Theoretici stellen nieuwe methode voor om oorsprong heelal te bestuderen
Artistieke impressie van de voorwereldlijke kosmische 'klokken'. (Yi Wang/Xingang Chen)
Theoretici van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics in Cambridge, Massachusetts, en de University of Texas at Dallas hebben een nieuwe methode voorgesteld om onderzoek te doen aan het geboorteproces van het heelal: wat ging er precies vooraf aan de compacte, hete oerknalfase waarin het gehele universum zich ca. 13,8 miljard jaar geleden bevond? Die oerfase kan bestudeerd worden door precisiemetingen te verrichten aan de zogeheten kosmische achtergrondstraling die werd uitgezonden toen het heelal ca. 400.000 jaar oud was, maar verder terugkijken in de tijd is vrijwel onmogelijk. Zo is bijvoorbeeld nog niet met zekerheid bekend of het heelal voorafgaand aan die oerknalfase een korte periode van exponentiële uitdijing ondering (de zogeheten inflatiehypithese), of dat er juist sprake was van een periode van kosmische contrcactie in een voorafgaand heelal.
De twee theoretici, die hun nieuwe ideeën uiteenzetten in het vakblad Journal of Cosmology and Astroparticle Physics, rekenen nu voor dat er in beide scenario's sprake geweest moet zijn van zware subatomaire deeltjes, die vanwege hun quantummechanische eigenschappen een soort natuurlijke oscillaties vertonen. De deeltjes fungeren daardoor als een soort klok, en de 'tikken' van die klok laten als het goed is ook extreem subtiele sporen na in de kosmische achtergrondstraling. Door die sporen te detecteren en te analyseren zou het volgens de theoretici mogelijk moeten zijn om onderscheid te maken tussen de verschillende denkbare scenario's voor de geboorte van het heelal. Momenteel zijn zulke gedetailleerde metingen nog niet mogelijk, maar in de toekomst zou daar verandering in moeten komen dankzij nieuwe experimenten als BICEP3 en de Keck Array - gevoelige submillimeterdetectoren op de geografische zuidpool van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Theoretici stellen nieuwe methode voor om oorsprong heelal te bestuderen
Artistieke impressie van de voorwereldlijke kosmische 'klokken'. (Yi Wang/Xingang Chen)
Theoretici van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics in Cambridge, Massachusetts, en de University of Texas at Dallas hebben een nieuwe methode voorgesteld om onderzoek te doen aan het geboorteproces van het heelal: wat ging er precies vooraf aan de compacte, hete oerknalfase waarin het gehele universum zich ca. 13,8 miljard jaar geleden bevond? Die oerfase kan bestudeerd worden door precisiemetingen te verrichten aan de zogeheten kosmische achtergrondstraling die werd uitgezonden toen het heelal ca. 400.000 jaar oud was, maar verder terugkijken in de tijd is vrijwel onmogelijk. Zo is bijvoorbeeld nog niet met zekerheid bekend of het heelal voorafgaand aan die oerknalfase een korte periode van exponentiële uitdijing ondering (de zogeheten inflatiehypithese), of dat er juist sprake was van een periode van kosmische contrcactie in een voorafgaand heelal.
De twee theoretici, die hun nieuwe ideeën uiteenzetten in het vakblad Journal of Cosmology and Astroparticle Physics, rekenen nu voor dat er in beide scenario's sprake geweest moet zijn van zware subatomaire deeltjes, die vanwege hun quantummechanische eigenschappen een soort natuurlijke oscillaties vertonen. De deeltjes fungeren daardoor als een soort klok, en de 'tikken' van die klok laten als het goed is ook extreem subtiele sporen na in de kosmische achtergrondstraling. Door die sporen te detecteren en te analyseren zou het volgens de theoretici mogelijk moeten zijn om onderscheid te maken tussen de verschillende denkbare scenario's voor de geboorte van het heelal. Momenteel zijn zulke gedetailleerde metingen nog niet mogelijk, maar in de toekomst zou daar verandering in moeten komen dankzij nieuwe experimenten als BICEP3 en de Keck Array - gevoelige submillimeterdetectoren op de geografische zuidpool van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
THIS ANCIENT BABYLONIAN MAP OF JUPITER JUST CHANGED HISTORY AS WE KNOW IT
You're looking at the foundations of modern calculus.
Analysis of an ancient codebreaking tablet has revealed that Babylonian astronomers had calculated the movements of Jupiter using an early form of geometric calculus some 1,400 years before we thought the technique was invented by the Europeans.
This means that these ancient Mesopotamian astronomers had not only figured out how to predict Jupiter’s paths more than 1,000 years before the first telescopes existed, but they were using mathematical techniques that would form the foundations of modern calculus as we now know it.
"This shows just how highly developed this ancient culture was," historian Matthieu Ossendrijver from Humboldt University in Germany told Maddie Stone at Gizmodo. "I don’t think anybody expected something like this would be discovered in a Babylonian text."
The key to figuring this out was a single, 50-year-old photograph of an astronomical tablet, which Ossendrijver used to decode the meaning of a strange trapezoid that had been carved into the stone more than 2,000 years ago.
For decades, researchers had been confounded by four Babylonian tablets held by London’s British Museum that all cite this trapezoid shape in text referring to Jupiter’s movements across the sky. While we have plenty of archaeological evidence that basic geometry was often used in Babylonian mathematics, until now, we’ve only seen signs of them using arithmetic.
So why would they be referring to geometrical calculations based on the long and short sides of a trapezoid? Without the codebreaking tablet in the photograph above, it just didn’t add up.
These cuneiform tablets were excavated from sites in Babylon and Uruk (now Iraq) in the 19th century and transported to the British Museum. Ossendrijver has known the contents of the four tablets like the back of his hand for decades, but until encountering this photograph, he’d never seen the fifth.
"When I found this tablet last year, I immediately thought of these other tablets that I knew about, a few of which I translated myself," Ossendrijver told Joshua Sokol at New Scientist. "But I never understood them."
Essentially, this tablet held the key to understanding how the Babylonians used the trapezoid shape to predict Jupiter’s position, which was integral to their beliefs about the weather, the price of goods, and the fluctuating river levels throughout the year.
"The now-decoded 'text A' describes a procedure for calculating Jupiter’s displacement across the ecliptic plane, the path that the Sun appears to trace through the stars, over the course of a year," says Maddie Stone at Gizmodo. "According to the text, the Babylonians did so by tracking Jupiter’s speed as a function of time and determining the area under a time-velocity curve."
Pretty impressive, right?
And what’s fascinating is French and British scholars had been using the same technique during the 14th century - using trapezoids to calculate measurements of velocity and displacement - and everyone had assumed it originated with them.
"In 1350, mathematicians understood that if you compute the area under this curve, you get the distance travelled," Ossendrijver told Gizmodo. "That’s quite an abstract insight about connection between time and motion. What is shown by [these texts] is that this insight came about in Babylonia."
http://www.sciencealert.c(...)istory-as-we-know-it
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
quote:
[ afbeelding ]
THIS ANCIENT BABYLONIAN MAP OF JUPITER JUST CHANGED HISTORY AS WE KNOW IT
You're looking at the foundations of modern calculus.
Analysis of an ancient codebreaking tablet has revealed that Babylonian astronomers had calculated the movements of Jupiter using an early form of geometric calculus some 1,400 years before we thought the technique was invented by the Europeans.
This means that these ancient Mesopotamian astronomers had not only figured out how to predict Jupiter’s paths more than 1,000 years before the first telescopes existed, but they were using mathematical techniques that would form the foundations of modern calculus as we now know it.
"This shows just how highly developed this ancient culture was," historian Matthieu Ossendrijver from Humboldt University in Germany told Maddie Stone at Gizmodo. "I don’t think anybody expected something like this would be discovered in a Babylonian text."
The key to figuring this out was a single, 50-year-old photograph of an astronomical tablet, which Ossendrijver used to decode the meaning of a strange trapezoid that had been carved into the stone more than 2,000 years ago.
For decades, researchers had been confounded by four Babylonian tablets held by London’s British Museum that all cite this trapezoid shape in text referring to Jupiter’s movements across the sky. While we have plenty of archaeological evidence that basic geometry was often used in Babylonian mathematics, until now, we’ve only seen signs of them using arithmetic.
So why would they be referring to geometrical calculations based on the long and short sides of a trapezoid? Without the codebreaking tablet in the photograph above, it just didn’t add up.
These cuneiform tablets were excavated from sites in Babylon and Uruk (now Iraq) in the 19th century and transported to the British Museum. Ossendrijver has known the contents of the four tablets like the back of his hand for decades, but until encountering this photograph, he’d never seen the fifth.
"When I found this tablet last year, I immediately thought of these other tablets that I knew about, a few of which I translated myself," Ossendrijver told Joshua Sokol at New Scientist. "But I never understood them."
Essentially, this tablet held the key to understanding how the Babylonians used the trapezoid shape to predict Jupiter’s position, which was integral to their beliefs about the weather, the price of goods, and the fluctuating river levels throughout the year.
"The now-decoded 'text A' describes a procedure for calculating Jupiter’s displacement across the ecliptic plane, the path that the Sun appears to trace through the stars, over the course of a year," says Maddie Stone at Gizmodo. "According to the text, the Babylonians did so by tracking Jupiter’s speed as a function of time and determining the area under a time-velocity curve."
Pretty impressive, right?
And what’s fascinating is French and British scholars had been using the same technique during the 14th century - using trapezoids to calculate measurements of velocity and displacement - and everyone had assumed it originated with them.
"In 1350, mathematicians understood that if you compute the area under this curve, you get the distance travelled," Ossendrijver told Gizmodo. "That’s quite an abstract insight about connection between time and motion. What is shown by [these texts] is that this insight came about in Babylonia."
http://www.sciencealert.c(...)istory-as-we-know-itWilde het net posten.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Interessant hoor.
06-02-2016
Edgar Mitchell, zesde man op de maan, overleden
© afp.
Edgar Mitchell, die als zesde man ooit op de maan wandelde, is gestorven. Dat maakte het Amerikaanse ruimtevaartagentschap Nasa bekend. Mitchell werd 85.
Mitchell stierf donderdag al, in West Palm Beach in Florida. Dat was net één dag voor de 45ste verjaardag van de Apollo 14-missie, die hem naar de maan bracht. De astronauten van die missie zetten er een recordverblijf neer.
Mitchell en het andere bemanningslid Alan Shepard waren het derde team dat door de Nasa naar de maan was gestuurd. Ze kwamen er aan op 5 februari 1971. Een eerdere lancering met de Apollo 13 was afgebroken na technische problemen.
De leden van Apollo 14 verbleven maar liefst 33 uur op het hemellichaam, goed voor twee maanwandelingen. Ze kwamen ook terug met 43 kilo aan gesteente.
De tv-beelden van deze maanmissie waren de eerste in kleur. Er is te zien hoe Shepard een partijtje golf speelt op de maan.
Na zijn vertrek bij de Nasa, richtte Mitchell een instituut op dat zich bezighield met het paranormale en het onverklaarbare. Hij geloofde openlijk in buitenaards leven en in gebedsgenezing. In 2011 spande de Amerikaanse overheid een proces aan tegen de man omdat hij geprobeerd had een camera te verkopen die is gebruikt bij zijn ruimtemissie.
(HLN)
Edgar Mitchell, zesde man op de maan, overleden
© afp.
Edgar Mitchell, die als zesde man ooit op de maan wandelde, is gestorven. Dat maakte het Amerikaanse ruimtevaartagentschap Nasa bekend. Mitchell werd 85.
Mitchell stierf donderdag al, in West Palm Beach in Florida. Dat was net één dag voor de 45ste verjaardag van de Apollo 14-missie, die hem naar de maan bracht. De astronauten van die missie zetten er een recordverblijf neer.
Mitchell en het andere bemanningslid Alan Shepard waren het derde team dat door de Nasa naar de maan was gestuurd. Ze kwamen er aan op 5 februari 1971. Een eerdere lancering met de Apollo 13 was afgebroken na technische problemen.
De leden van Apollo 14 verbleven maar liefst 33 uur op het hemellichaam, goed voor twee maanwandelingen. Ze kwamen ook terug met 43 kilo aan gesteente.
De tv-beelden van deze maanmissie waren de eerste in kleur. Er is te zien hoe Shepard een partijtje golf speelt op de maan.
Na zijn vertrek bij de Nasa, richtte Mitchell een instituut op dat zich bezighield met het paranormale en het onverklaarbare. Hij geloofde openlijk in buitenaards leven en in gebedsgenezing. In 2011 spande de Amerikaanse overheid een proces aan tegen de man omdat hij geprobeerd had een camera te verkopen die is gebruikt bij zijn ruimtemissie.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Op zaterdag 23 januari 2016 11:58 schreef Woods het volgende:
[..]
Wow, dat dat nog gelukt is om 'terug te vliegen' in deze grote leegte
Vond dit wel interessant:
http://www.wired.com/2013/09/vintage-voyager-probes/
'Technologie' in de Voyagers.
[ afbeelding ]
quote:
[..]
Wow, dat dat nog gelukt is om 'terug te vliegen' in deze grote leegte
Vond dit wel interessant:
http://www.wired.com/2013/09/vintage-voyager-probes/
'Technologie' in de Voyagers.
[ afbeelding ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-02-2016
Honderden sterrenstelsels ontdekt achter onze Melkweg
Hoewel de sterrenstelsels slechts 250 miljoen lichtjaar van ons verwijderd zijn, hebben we ze nooit eerder gespot omdat de Melkweg ze aan het zicht onttrok.
“De Melkweg is natuurlijk prachtig en heel interessant om te bestuderen, maar ons sterrenstelsel voorkomt dat we de afgelegen sterrenstelsel erachter kunnen zien,” vertelt onderzoeker Lister Staveley-Smith. Al decennia proberen wetenschappers de sterrenstelsels achter het onze in kaart te brengen. Dit nieuwe onderzoek is een flinke stap voorwaarts. De onderzoekers bestudeerden met behulp van een radiotelescoop 883 sterrenstelsels, een derde hiervan was nog nooit eerder gespot.
Grote Aantrekker
En als klap op de vuurpijl kan de ontdekking van honderden sterrenstelsels meer inzicht geven in een mysterie dat wetenschappers de ‘Grote Aantrekker’ noemen. Dit is een gebied in de ruimte dat de Melkweg en honderdduizenden andere sterrenstelsels naar zich toe lijkt te trekken. Onze gehele Melkweg beweegt zich met een snelheid van meer dan twee miljoen kilometer per uur naar deze regio toe.
Onderzoekers ontdekten de sterrenstelsels met behulp van een radiotelescoop. Afbeelding: ICRAR.
Clusters
Onduidelijk was lang hoe deze regio zo’n grote aantrekkingskracht op onder meer onze Melkweg kon uitoefenen. Onderzoekers wisten alleen dat er in dit gebied enkele grote verzamelingen van sterrenstelsels (clusters) te vinden waren. Tijdens het nieuwe onderzoek hebben wetenschappers in dit gebied nieuwe structuren ontdekt die de beweging van de Melkweg wellicht kunnen verklaren. Het gaat onder meer om twee nieuwe clusters (aangeduid als CW1 en CW2).
Het onderzoek vergroot onze kennis over de distributie van sterrenstelsels (en dus massa) in het heelal. “Een gemiddeld sterrenstelsel bevat 100 miljard sterren,” vertelt onderzoeker Renée Kraan-Korteweg. “Dus de ontdekking van honderden nieuwe sterrenstelsels die verstopt zitten achter onze Melkweg betekent heel veel massa waar we tot voor kort niets van af wisten.”
https://vimeo.com/153727930
(scientias.nl)
Honderden sterrenstelsels ontdekt achter onze Melkweg
Hoewel de sterrenstelsels slechts 250 miljoen lichtjaar van ons verwijderd zijn, hebben we ze nooit eerder gespot omdat de Melkweg ze aan het zicht onttrok.
“De Melkweg is natuurlijk prachtig en heel interessant om te bestuderen, maar ons sterrenstelsel voorkomt dat we de afgelegen sterrenstelsel erachter kunnen zien,” vertelt onderzoeker Lister Staveley-Smith. Al decennia proberen wetenschappers de sterrenstelsels achter het onze in kaart te brengen. Dit nieuwe onderzoek is een flinke stap voorwaarts. De onderzoekers bestudeerden met behulp van een radiotelescoop 883 sterrenstelsels, een derde hiervan was nog nooit eerder gespot.
Grote Aantrekker
En als klap op de vuurpijl kan de ontdekking van honderden sterrenstelsels meer inzicht geven in een mysterie dat wetenschappers de ‘Grote Aantrekker’ noemen. Dit is een gebied in de ruimte dat de Melkweg en honderdduizenden andere sterrenstelsels naar zich toe lijkt te trekken. Onze gehele Melkweg beweegt zich met een snelheid van meer dan twee miljoen kilometer per uur naar deze regio toe.
Onderzoekers ontdekten de sterrenstelsels met behulp van een radiotelescoop. Afbeelding: ICRAR.
Clusters
Onduidelijk was lang hoe deze regio zo’n grote aantrekkingskracht op onder meer onze Melkweg kon uitoefenen. Onderzoekers wisten alleen dat er in dit gebied enkele grote verzamelingen van sterrenstelsels (clusters) te vinden waren. Tijdens het nieuwe onderzoek hebben wetenschappers in dit gebied nieuwe structuren ontdekt die de beweging van de Melkweg wellicht kunnen verklaren. Het gaat onder meer om twee nieuwe clusters (aangeduid als CW1 en CW2).
Het onderzoek vergroot onze kennis over de distributie van sterrenstelsels (en dus massa) in het heelal. “Een gemiddeld sterrenstelsel bevat 100 miljard sterren,” vertelt onderzoeker Renée Kraan-Korteweg. “Dus de ontdekking van honderden nieuwe sterrenstelsels die verstopt zitten achter onze Melkweg betekent heel veel massa waar we tot voor kort niets van af wisten.”
https://vimeo.com/153727930
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |