F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Het is een luguber onderwerp waar je eigenlijk niet over na wil denken. Toch doe ik het wel eens. Het is voor mij namelijk ergens een heel geruststellend idee dat er een soort laatste 'vangnet' is als je echt ziek ziek wordt. Als een van m'n ouders, een andere dierbare of ikzelf ernstig en ongeneeslijk ziek zou worden en steeds meer een mensonwaardig bestaan kreeg, met veel pijn. Hoe jonger of zelfstandiger diegene was voor z'n ziekte, hoe erger het is om te zien dat er niets meer van dat persoon overblijft. Het hart blijft het echter maar niet opgeven en de aftakeling duurt weken. maanden of misschien zelfs een jaar of langer. In het geval van dementie kan het bijvoorbeeld jaren duren. Hoewel het lijden voor die persoon zelf dan relatief meevalt, die krijgt weinig meer mee. Maar de laatste heldere periodes waarin beseft wordt dat je geest elke dag beetje bij beetje wegkwijnt zijn wel een vreselijk geestelijk lijden.
Zouden jullie in zo'n situatie je dierbare (alleen als ie er zelf om vraagt natuurlijk) of jezelf helpen met de beslissing, de aanvraag e.d.? En tot hoe lang wacht je? Voordat het echt erg wordt? Als het echt erg begint te worden? En zou alleen lichamelijk of ook geestelijk lijden, zoals alzheimer een reden zijn? Dat je b.v. nog een geweldige mooie afscheidsmaand met alle dingen die je nog wou doen inplannen en er daarna uitstapt als je nog enigzins goed bij geest bent (en ook nog die beslissing kunt maken)?
Zoals ik al zei: een luguber maar tegelijkertijd ook ergens een mooi onderwerp. In mijn ogen is de allergrootste daad die je voor iemand uit liefde kan doen: hem/haar ondersteunen menswaardig te sterven. En ik weet eigenlijk zeker dat als een hele dierbare het heel graag wil maar de arts het weigert, ik hem/haar er wellicht zelf mee zou helpen. Liever een risico op 3 jaar cel dan iemand waar je van houdt laten creperen.
Zouden jullie in zo'n situatie je dierbare (alleen als ie er zelf om vraagt natuurlijk) of jezelf helpen met de beslissing, de aanvraag e.d.? En tot hoe lang wacht je? Voordat het echt erg wordt? Als het echt erg begint te worden? En zou alleen lichamelijk of ook geestelijk lijden, zoals alzheimer een reden zijn? Dat je b.v. nog een geweldige mooie afscheidsmaand met alle dingen die je nog wou doen inplannen en er daarna uitstapt als je nog enigzins goed bij geest bent (en ook nog die beslissing kunt maken)?
Zoals ik al zei: een luguber maar tegelijkertijd ook ergens een mooi onderwerp. In mijn ogen is de allergrootste daad die je voor iemand uit liefde kan doen: hem/haar ondersteunen menswaardig te sterven. En ik weet eigenlijk zeker dat als een hele dierbare het heel graag wil maar de arts het weigert, ik hem/haar er wellicht zelf mee zou helpen. Liever een risico op 3 jaar cel dan iemand waar je van houdt laten creperen.
Daar moet je juist wel over nadenken. Anders beland je straks totaal onvoorbereid in een dergelijke situatie. En wat is er luguber aan? Iedereen gaat dood, fact of life. Lijkt me niet meer dan logisch om je daar op voor te bereiden.
Ik kies onmiddellijk voor euthanasie wanneer ik te maken krijg met hevig uitzichtloos lijden of wanneer mijn hersenen ernstige kuren beginnen te vertonen; dementie als meest voorkomende voorbeeld. Kwaliteit van leven is voor mij oneindig veel belangrijker dan kwantiteit van leven.
Ik kies onmiddellijk voor euthanasie wanneer ik te maken krijg met hevig uitzichtloos lijden of wanneer mijn hersenen ernstige kuren beginnen te vertonen; dementie als meest voorkomende voorbeeld. Kwaliteit van leven is voor mij oneindig veel belangrijker dan kwantiteit van leven.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
Het akelige is dat zelfs als je ervoor kiest, en je laat het zelfs vastleggen bij de notaris, men jouw uitdrukkelijke, weloverwogen wens toch kan overrulen met een simpel: "hij zei wel dat hij euthanasie wilde in geval van vergevorderde Alzheimer, maar we kunnen niet zeker weten of hij dat nu ook nog wil."
Er van tevoren over nadenken heeft dus niet zoveel zin, tenzij je besluit jezelf uit je lijden te (laten) verlossen op het moment dat het nog niet zo vergevorderd is, om de 'overrulers' voor te zijn.
Er van tevoren over nadenken heeft dus niet zoveel zin, tenzij je besluit jezelf uit je lijden te (laten) verlossen op het moment dat het nog niet zo vergevorderd is, om de 'overrulers' voor te zijn.
Je ziet dat er steeds vaker een euthanasiegeval bij vergevordede dementie als zorgvuldig wordt beoordeeld door de Toetsingscommissie. Maar er moet inderdaad nog wel enige vorm van communicatie mogelijk zijn, zoals in deze casus. Hier kan deze vrouw in de laatste weken van haar leven nog wel aangeven dat 'ze niet meer wil' en neemt ze afscheid van een aantal personen, hoewel ze niet meer kan vertellen (of begrijpen) dat ze euthanasie wil en nog achter haar schriftelijke wilsverklaring staat.quote:Op zondag 24 augustus 2014 14:40 schreef ShadyLane het volgende:
Het akelige is dat zelfs als je ervoor kiest, en je laat het zelfs vastleggen bij de notaris, men jouw uitdrukkelijke, weloverwogen wens toch kan overrulen met een simpel: "hij zei wel dat hij euthanasie wilde in geval van vergevorderde Alzheimer, maar we kunnen niet zeker weten of hij dat nu ook nog wil."
Overigens kun je artsen natuurlijk nauwelijks kwalijk nemen dat ze erg voorzichtig zijn bij euthanasieverzoeken die niet clear-cut zijn.
Ik denk dat het nadenken over een behandelverbod in elk geval zinvol is: wil je nog behandeld worden voor een longontsteking of niet. Bespreek dat soort dingen ook met je partner/familie; dergelijke dilemma's kunnen helaas ook zomaar bij voorheen gezonde mensen ontstaan.quote:Er van tevoren over nadenken heeft dus niet zoveel zin, tenzij je besluit jezelf uit je lijden te (laten) verlossen op het moment dat het nog niet zo vergevorderd is, om de 'overrulers' voor te zijn.
Maar clear-cut is het in geval van dementie nooit, da's nu net het probleem. Het lijkt me ook niet de bedoeling dat mensen 'te vroeg' hun toevlucht zoeken tot euthanasie, terwijl ze graag nog even verder hadden gewild als ze erop konden vertrouwen dat ze in een later stadium nog geholpen zouden worden.quote:
Overigens kun je artsen natuurlijk nauwelijks kwalijk nemen dat ze erg voorzichtig zijn bij euthanasieverzoeken die niet clear-cut zijn.
Ik ben het helemaal met je eens dat euthanasie bij dementie of psychiatrische ziekten altijd nog een stuk ingewikkelder is dan bij uitgezaaide kanker.quote:Op zondag 24 augustus 2014 15:32 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Maar clear-cut is het in geval van dementie nooit, da's nu net het probleem. Het lijkt me ook niet de bedoeling dat mensen 'te vroeg' hun toevlucht zoeken tot euthanasie, terwijl ze graag nog even verder hadden gewild als ze erop konden vertrouwen dat ze in een later stadium nog geholpen zouden worden.
Maar bij dergelijk buitengewoon medisch handelen als het uitvoeren van euthanasie lijkt in dubio abstine me een verstandige houding als er sprake is van twijfel of aan de zorgvuldigheidscriteria is voldaan.
[ Bericht 1% gewijzigd door dotKoen op 24-08-2014 15:55:25 ]
Passieve en actieve euthanasie zijn erg verouderde en verwarrende termen.quote:
Passieve euthanasie vind ik weinig mis mee. Actieve euthanasie lijkt mij echter helemaal niks.
Euthanasie is altijd actief: het actief beëindigen van een leven door het toedienen van bepaalde medicijnen (binnen het kader van de Wet Toetsing Levensbeeindiging).
Met passieve euthanasie kan van alles bedoeld worden: het niet behandelen van een longontsteking; het staken van toediening van vocht en voedsel, palliatieve sedatie (het geven van slaapmiddelen in de laatste 2 weken van iemands leven om anders onbehandelbare symptomen weg te nemen).
als ik zou moeten kiezen tussen een mensonwaardig bestaan in een bed of rolstoel, vol van pijn en ongemak, dan wil ik zelf de keus kunnen maken er een eind aan te maken.
doktoren zouden zich niet bezwaard moeten hoeven voelen hierbij te helpen.
anders krijgen we taferelen als dit
http://nos.nl/artikel/407(...)ag-niet-sterven.html
http://www.telegraph.co.u(...)ght-to-die-plea.html
http://www.nu.nl/buitenla(...)ezen-euthanasie.html
doktoren zouden zich niet bezwaard moeten hoeven voelen hierbij te helpen.
anders krijgen we taferelen als dit
http://nos.nl/artikel/407(...)ag-niet-sterven.html
http://www.telegraph.co.u(...)ght-to-die-plea.html
http://www.nu.nl/buitenla(...)ezen-euthanasie.html
DotKoen, mijn punt is dus dat bij dementie en psychiatrische ziekten altijd sprake is van 'in dubio' (zelfs bij een helder "ik wil dood" is bij zo'n ziekte de vraag hoe serieus je dat moet nemen).
Als artsen 'in dubio abstine' aanhouden hoeft de patiënt dus niet te rekenen op hulp. Erop hopen kan wel, erop rekenen niet.
Als artsen 'in dubio abstine' aanhouden hoeft de patiënt dus niet te rekenen op hulp. Erop hopen kan wel, erop rekenen niet.
Naar mijn weten zijn actieve en passieve euthanasie nog steeds gangbare termen.quote:
[..]
Passieve en actieve euthanasie zijn erg verouderde en verwarrende termen.
Euthanasie is altijd actief: het actief beëindigen van een leven door het toedienen van bepaalde medicijnen (binnen het kader van de Wet Toetsing Levensbeeindiging).
Met passieve euthanasie kan van alles bedoeld worden: het niet behandelen van een longontsteking; het staken van toediening van vocht en voedsel, palliatieve sedatie (het geven van slaapmiddelen in de laatste 2 weken van iemands leven om anders onbehandelbare symptomen weg te nemen).
Ben even op het internet gaan kijken en het lijkt me echt geen verouderd taalgebruik. Staat nog op de Wikipedia en verscheidene sites die informeren over euthanasie.
Ik vond deze ingezonden brief uit 1996 waar het al verwarrend werd genoemd http://www.volkskrant.nl/(...)het-ziekenhuis.dhtml.quote:
[..]
Naar mijn weten zijn actieve en passieve euthanasie nog steeds gangbare termen.
Ben even op het internet gaan kijken en het lijkt me echt geen verouderd taalgebruik. Staat nog op de Wikipedia en verscheidene sites die informeren over euthanasie.
Laat ik het anders stellen: ik vind het verwarrend; wat is namelijk je definitie van 'passieve euthanasie'? Van euthanasie (zonder adjectief) hebben we in Nederland een erg duidelijke definitie, onder andere vastgelegd in beroepsrichtlijnen en wetgeving. Die luidt 'handelen van een arts dat het leven van een patiënt op diens uitdrukkelijk verzoek beëindigt'.
Waarom zou iemand door moeten leven als hij eigenlijk dood wil?quote:
DotKoen, mijn punt is dus dat bij dementie en psychiatrische ziekten altijd sprake is van 'in dubio' (zelfs bij een helder "ik wil dood" is bij zo'n ziekte de vraag hoe serieus je dat moet nemen).
Van mij hoeft dat niet Jigzoz, ik vind het juist bezwaarlijk dat, zelfs als ik bij een notaris heb laten vastleggen dat ik in geval van vergevorderde dementie dood wil, en zelfs als ik bij die notaris heb laten vastleggen: "stel dat ik dan zeg dat ik niet dood wil, negeer dat dan s.v.p., ik wil bij vergevorderde dementie wel degelijk dood", dat een derde dat dan toch kan overrulen en besluiten dat ik in leven moet blijven. Omdat "het niet zeker is dat ik daar nog achter sta".
Als ik vergevorderd dement ben is ook niet zeker of ik nog achter mijn twintig jaar eerder bij volle verstand opgetekend testament sta, toch zou ik het op prijs stellen dat men dan niet eigen bestemmingen voor mijn geld gaat zoeken "omdat niet zeker is dat ik nog steeds achter het besluit om mijn volledige vermogen aan het Rode Kruis na te laten sta".
Als ik vergevorderd dement ben is ook niet zeker of ik nog achter mijn twintig jaar eerder bij volle verstand opgetekend testament sta, toch zou ik het op prijs stellen dat men dan niet eigen bestemmingen voor mijn geld gaat zoeken "omdat niet zeker is dat ik nog steeds achter het besluit om mijn volledige vermogen aan het Rode Kruis na te laten sta".
Dat is nogal lastig te zeggen nu ik me net kerngezond voel na een dag werken, een uur sporten en daarna nog even sauna. Ik merk het wel als het zover is wanneer ik er een einde aan maak.
En als ik bijvoorbeeld in coma ben verwacht ik dat mijn vrienden en familie daarover beslissen.
En als ik bijvoorbeeld in coma ben verwacht ik dat mijn vrienden en familie daarover beslissen.
Conscience do cost.
omdat wij dat willenquote:
[..]
Waarom zou iemand door moeten leven als hij eigenlijk dood wil?
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?quote:
Passieve euthanasie vind ik weinig mis mee. Actieve euthanasie lijkt mij echter helemaal niks.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
Actief zie ik als zelfdoding en passief niet. Heb niet zo'n zin in een zelfmoord ook al voorkom je dan veel lijden. Logisch genoeg?quote:
[..]
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?
Da's vaak het resultaat van een religieuze stoornis.quote:
[..]
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?
Disclaimer: prima hoor, je gelooft maar wat je wil, maar bemoei je niet met anderen.
Voor mij als arts is het in elk geval een essentieel verschil: het natuurlijk beloop van een ziekte afwachten of iemand 2 spuiten geven waaraan iemand direct doodgaat.quote:
[..]
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?
Ik vind het een kunstmatig onderscheid. Zowel aan zogenaamde "passieve euthanasie" (stoppen met eten en drinken toedienen bijvoorbeeld) als aan actieve (spuitje) ligt een actief besluit ten grondslag met als resultaat dat iemand komt te overlijden.
Waarom het eerste dan wel acceptabel zou zijn en het tweede niet is mij een raadsel. Zeker wanneer het eerste betekent dat iemand langer moet lijden.
[ Bericht 47% gewijzigd door ShadyLane op 24-08-2014 23:29:22 ]
Waarom het eerste dan wel acceptabel zou zijn en het tweede niet is mij een raadsel. Zeker wanneer het eerste betekent dat iemand langer moet lijden.
[ Bericht 47% gewijzigd door ShadyLane op 24-08-2014 23:29:22 ]
Dus jij hebt al voor je zelf besloten dat je - hoe dan ook - op een bepaalde leeftijd uit het leven stapt?quote:
Euthanasie? Ja, graag.
Wanneer? Als ik geen zin meer heb.
Wil je de reden daarvoor nu al bekend maken?
Het voelt voor de meeste artsen toch echt duidelijk anders. Het gaat er niet om dat het resultaat hetzelfde is; maar dat je een middel inspuit wat iemands ademhaling binnen enkele minuten laat stoppen. In het andere voorbeeld wordt gestaakt met een medisch zinloze behandeling; iets wat veel meer bij normaal medisch handelen hoort. Ik vind het heel raar dat mensen het verschil tussen beide situaties niet zien.quote:
Ik vind het een kunstmatig onderscheid. Zowel aan zogenaamde "passieve euthanasie" (stoppen met eten en drinken toedienen bijvoorbeeld) als aan actieve (spuitje) ligt een actief besluit ten grondslag met als resultaat dat iemand komt te overlijden.
Waarom het eerste dan wel acceptabel zou zijn en het tweede niet is mij een raadsel. Zeker wanneer het eerste betekent dat iemand langer moet lijden.
Beide situaties kunnen overigens acceptabel zijn, m.i; ik ben zeker een voorstander van de Nederlandse euthanasiewetgeving.
Die leeftijd is niet bepaald hoor. En de enige reden dat ik leef is omdat ik het leuk vind.quote:Op zondag 24 augustus 2014 23:40 schreef rmrt2010 het volgende:
[..]
Dus jij hebt al voor je zelf besloten dat je - hoe dan ook - op een bepaalde leeftijd uit het leven stapt?
Wil je de reden daarvoor nu al bekend maken?
Ik probeer het te begrijpen 
In beide gevallen stop je met de pogingen iemand in leven te houden, in beide gevallen betekent het dat de patiënt eerder zal sterven dan wanneer je met de behandeling was doorgegaan. In beide gevallen is er dus sprake van een actief besluit dat iemands dood bespoedigt.
Natuurlijk VOELT het anders als je direct iemand ziet overlijden ten gevolge van een besluit dan wanneer hij dat een week later doet. En in dat tweede geval voelt het besluit daardoor misschien minder als directe oorzaak van het overlijden. Maar is het nu echt zo anders?
Omdat dit onderscheid om -volgens mij- gevoelsmatige en/of religieuze redenen wordt gehanteerd kiezen artsen uit angst voor vervolging veelal voor het eerste. En krijg je een naar, niet-humaan verstervingsproces, dat ik achteraf mijn dierbare graag had bespaard en dat ik toekomstige patiënten graag bespaard zou zien worden door humaner wetgeving. In mijn geval is er dus ook een gevoelsmatige grondslag aan mijn opvatting.
In beide gevallen stop je met de pogingen iemand in leven te houden, in beide gevallen betekent het dat de patiënt eerder zal sterven dan wanneer je met de behandeling was doorgegaan. In beide gevallen is er dus sprake van een actief besluit dat iemands dood bespoedigt. Natuurlijk VOELT het anders als je direct iemand ziet overlijden ten gevolge van een besluit dan wanneer hij dat een week later doet. En in dat tweede geval voelt het besluit daardoor misschien minder als directe oorzaak van het overlijden. Maar is het nu echt zo anders?
Omdat dit onderscheid om -volgens mij- gevoelsmatige en/of religieuze redenen wordt gehanteerd kiezen artsen uit angst voor vervolging veelal voor het eerste. En krijg je een naar, niet-humaan verstervingsproces, dat ik achteraf mijn dierbare graag had bespaard en dat ik toekomstige patiënten graag bespaard zou zien worden door humaner wetgeving. In mijn geval is er dus ook een gevoelsmatige grondslag aan mijn opvatting.
Hoe moet ik dat nou weer weten? Ik heb in principe geen problemen met euthanasie, ook niet voor mezelf, maar ik kan nu natuurlijk nog niet zeggen of ik het ook wil doen als het ooit zo ver komt...
Erg lastig onderwerp!
Als ongelovige lijkt het me niet zo'n probleem, maar als gelovige valt dit toch onder het mom van zelfmoord.
Uiteraard hangt het ook af in welke situatie je verkeerd.
Als ongelovige lijkt het me niet zo'n probleem, maar als gelovige valt dit toch onder het mom van zelfmoord.
Uiteraard hangt het ook af in welke situatie je verkeerd.
Voor mijzelf hoop ik dat, mocht ik in de situatie komen, tegen die tijd de wetgeving wat verder is. Ik heb de indruk dat angst voor represailles artsen er nu van weerhoudt in het belang van de patiënt te handelen. (Ben benieuwd of daar enquêtes over gehouden zijn, als iemand een link heeft lees ik het graag)
Ofschoon weinigen meer naar de kerk gaan zijn we, en dus ook het debat en de wetgeving, nog doordrenkt van christendom. Een spuitje druist te duidelijk in tegen "gij zult niet doden". De patiënt laten verdorsten is meer "grijs gebied" en wordt dus acceptabeler gevonden, terwijl het -naar mijn mening, na getuige te zijn geweest- minder humaan is.
Ik hoop dus nog lang genoeg te leven om humaner wetgeving mee te mogen maken.
Ofschoon weinigen meer naar de kerk gaan zijn we, en dus ook het debat en de wetgeving, nog doordrenkt van christendom. Een spuitje druist te duidelijk in tegen "gij zult niet doden". De patiënt laten verdorsten is meer "grijs gebied" en wordt dus acceptabeler gevonden, terwijl het -naar mijn mening, na getuige te zijn geweest- minder humaan is.
Ik hoop dus nog lang genoeg te leven om humaner wetgeving mee te mogen maken.
Een ding is zeker: je hebt er achteraf nooit spijt van.quote:
Hoe moet ik dat nou weer weten? Ik heb in principe geen problemen met euthanasie, ook niet voor mezelf, maar ik kan nu natuurlijk nog niet zeggen of ik het ook wil doen als het ooit zo ver komt...
"Gij zult niet doden" is eerder een universeel principe dan een christelijk principe.quote:
Voor mijzelf hoop ik dat, mocht ik in de situatie komen, tegen die tijd de wetgeving wat verder is. Ik heb de indruk dat angst voor represailles artsen er nu van weerhoudt in het belang van de patiënt te handelen. (Ben benieuwd of daar enquêtes over gehouden zijn, als iemand een link heeft lees ik het graag)
Ofschoon weinigen meer naar de kerk gaan zijn we, en dus ook het debat en de wetgeving, nog doordrenkt van christendom. Een spuitje druist te duidelijk in tegen "gij zult niet doden". De patiënt laten verdorsten is meer "grijs gebied" en wordt dus acceptabeler gevonden, terwijl het -naar mijn mening, na getuige te zijn geweest- minder humaan is.
Ik hoop dus nog lang genoeg te leven om humaner wetgeving mee te mogen maken.
Maar je moet je sowieso verplaatsen in de arts, voor een arts is het uitvoeren van euthanasie altijd zwaar en emotioneel beladen. Je beëindigt wel een mensenleven en dat is niet niks.
Ik denk dus ook dat artsen terughoudend zijn met euthanasie omdat het voor hunzelf zwaar is. En dat probleem zul je altijd houden.
Natuurlijk heb je ook de reli's die uit geloofsbezwaren geen euthanasie willen uitvoeren, maar de ongelovige artsen zijn toch in de meerderheid.
Tenzij ik het mis blijk te hebben en een god bestaat die tegen euthanasie is. Dan zal ik mezelf wel voor m'n kop slaan.quote:
[..]
Een ding is zeker: je hebt er achteraf nooit spijt van.
Alhoewel, naar de hel ga ik dan toch wel. Zo'n groot verschil maakt die euthanasie niet meer uit.
Bij euthanasie is het toch altijd de patiënt zelf die de laatste handeling uitvoert? Infuus openzetten, drankje innemen, zoiets, ik weet ook niet precies hoe dat gaat...quote:
[..]
"Gij zult niet doden" is eerder een universeel principe dan een christelijk principe.
Maar je moet je sowieso verplaatsen in de arts, voor een arts is het uitvoeren van euthanasie altijd zwaar en emotioneel beladen. Je beëindigt wel een mensenleven en dat is niet niks.
Ik denk dus ook dat artsen terughoudend zijn met euthanasie omdat het voor hunzelf zwaar is. En dat probleem zul je altijd houden.
Natuurlijk heb je ook de reli's die uit geloofsbezwaren geen euthanasie willen uitvoeren, maar de ongelovige artsen zijn toch in de meerderheid.
Ik zal mezelf nooit voor de kop slaan om welke beslissing dan ook, waar ik destijds achter stond, als blijkt dat er toch een god is met belachelijke regeltjes, van wie ik het bestaan überhaupt niet kon vermoeden bij gebrek aan enige vorm van bewijs.quote:
[..]
Tenzij ik het mis blijk te hebben en een god bestaat die tegen euthanasie is. Dan zal ik mezelf wel voor m'n kop slaan.
Alhoewel, naar de hel ga ik dan toch wel. Zo'n groot verschil maakt die euthanasie niet meer uit.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
Oké, anders geformuleerd: 'Dan zal ik wel balen etc.'quote:
[..]
Ik zal mezelf nooit voor de kop slaan om welke beslissing dan ook, waar ik destijds achter stond, als blijkt dat er toch een god is met belachelijke regeltjes, van wie ik het bestaan überhaupt niet kon vermoeden bij gebrek aan enige vorm van bewijs.
Bert Keizer heeft al uitgebreid aangetoond dat bij dementie euthanasie niet uitvoerbaar is, omdat de patient elk uur een andere mening heeft.
Voor andere terminale ziekten: ik teken ervoor als de diagnose bij mij zou worden gesteld.
Voor andere terminale ziekten: ik teken ervoor als de diagnose bij mij zou worden gesteld.
Weten wat men weet en weten wat men niet weet: dat is kennis - Confucius
We kunnen altijd nog naar Zwitserland als het zover is...quote:
als ik zou moeten kiezen tussen een mensonwaardig bestaan in een bed of rolstoel, vol van pijn en ongemak, dan wil ik zelf de keus kunnen maken er een eind aan te maken.
doktoren zouden zich niet bezwaard moeten hoeven voelen hierbij te helpen.
anders krijgen we taferelen als dit
http://nos.nl/artikel/407(...)ag-niet-sterven.html
http://www.telegraph.co.u(...)ght-to-die-plea.html
http://www.nu.nl/buitenla(...)ezen-euthanasie.html
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)aar-verdubbeld.dhtml
Zelfmoordtoerisme Zwitserland in drie jaar verdubbeld
Het aantal buitenlanders dat naar Zwitserland gaat om zelfmoord te plegen is tussen 2009 en 2012 verdubbeld, zo blijkt uit een onderzoek dat is gepubliceerd in Journal of Medical Ethics. Vooral Duitsers en Britten maken gebruik van de begeleide zelfdoding in het land, meldt Wall Street Journal.
Zwitserland is één van de weinige landen ter wereld waar hulp bij zelfdoding toegestaan is, op voorwaarde dat de betrokkene geen baat heeft bij de dood van de persoon in kwestie.
Op basis van gegevens van de Universiteit van Zürich hebben Zwitserse en Britse onderzoekers uitgezocht dat 611 buitenlanders uit 31 landen tussen 2008 en 2012 gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid tot begeleide zelfdoding. Duitsers (268) en Britten (126) voeren de lijst aan, gevolgd door Fransen, Italianen, Amerikanen, Oostenrijkers en Canadezen.
Verdubbeld
Uit de studie blijkt ook dat het aantal begeleide zelfdodingen van niet-inwoners tussen 2009 en 2012 is verdubbeld. Zo kozen in 2009 slechts vier Italianen voor begeleide zelfdoding in Zwitserland. In 2012 was dat aantal gestegen tot 22. In diezelfde periode nam het aantal Fransen toe van 7 tot 19.
Mensen die zich aanmelden voor begeleide zelfdoding hebben doorgaans ernstige gezondheidsproblemen. Zo verwijst bijna de helft naar neurologische aandoeningen.
Wacht maar tot je terminaal bent.quote:
Weten wat men weet en weten wat men niet weet: dat is kennis - Confucius
Dat snap ik, maar het lijkt mij ook zwaar om iemand die uitdrukkelijk heeft verzocht uit zijn lijden verlost te worden niet te helpen. Maar dat kun je dan misschien voor je geweten een beetje afschuiven op "genoeg anderen die hem kunnen helpen". Je bent nooit de enige die hulp heeft geweigerd, als je wel helpt ben je wel de enige die een mens heeft gedood. Ik snap dus dat het laatste moeilijker is, maar hoop dat dat niet ten koste gaat van de belangen van de patiënt.quote:
Maar je moet je sowieso verplaatsen in de arts, voor een arts is het uitvoeren van euthanasie altijd zwaar en emotioneel beladen. Je beëindigt wel een mensenleven en dat is niet niks.
Vandaag weer een geval in het nieuws: twintig jaar geleden wilsverklaring getekend, anderhalf jaar geleden nog bevestigd, recente uitingen van wanhoop, maar had volgens de toetsingscommissie niet geholpen mogen worden.
[ Bericht 14% gewijzigd door ShadyLane op 27-08-2014 07:26:17 ]
Nee ik doe liever andere dingen.quote:
[..]
Wacht maar tot je terminaal bent.
Maar wat is dit voor een vreemde argumentatie?quote:
[..]
Wacht maar tot je terminaal bent.
Ik heb al in een eerdere discussie over euthanasie verteld wat ik er van vind. Ik heb gezien hoe een naaste voor euthanasie koos (omdat hij niet wilde eindigen zoals zijn vader als kasplantje). Nou ik wil niet eindigen als een laffaard.
Nadeel van dementie is dat je dan niet meer wilsbekwaam bent. En je dan vaak toch veroordeeld bent tot het weg vegeteren in een bejaardenhuis. Ondanks een mogelijke wilsbeschikking.quote:
Ik kies onmiddellijk voor euthanasie wanneer ik te maken krijg met hevig uitzichtloos lijden of wanneer mijn hersenen ernstige kuren beginnen te vertonen; dementie als meest voorkomende voorbeeld. Kwaliteit van leven is voor mij oneindig veel belangrijker dan kwantiteit van leven.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Het schrijnendste is dat tegelijkertijd er mensen smeken om geholpen te worden omdat ze dolgraag in leven willen blijven. Stel dat die 85-jarige in haar wilsverklaring had staan: "als mij zus en zo overkomt, verlos me dan alsjeblieft uit mijn lijden en help met de bespaarde verpleeghuiskosten tien Indiase vrouwen en hun jonge kinderen die anders zouden sterven".
Het contrast is zo absurd, dat zo'n vrouw op haar 65e de moeite neemt een officiële wilsverklaring op te stellen, op haar 83e deze nog eens bevestigt, en als ze dan ophaar 85e in wanhoop het hoofd in de handen legt komen er hele toetsingscommissies aan hte pas die besluiten: "niet genoeg bewijs voor ondraaglijk lijden, ze had moeten doorleven".
Het contrast is zo absurd, dat zo'n vrouw op haar 65e de moeite neemt een officiële wilsverklaring op te stellen, op haar 83e deze nog eens bevestigt, en als ze dan ophaar 85e in wanhoop het hoofd in de handen legt komen er hele toetsingscommissies aan hte pas die besluiten: "niet genoeg bewijs voor ondraaglijk lijden, ze had moeten doorleven".
Lastig blijft het. Zeker als je in het ziekenhuis zit en je moeder geeft aan wanneer ze niet verder geholpen wil worden. Raar is het ook als 40+ bent en nog verder wil leven je dokter je vraagt wat moeten we doen als je een hartaanval krijgt tijdens je operatie. Mijn antwoord was op de juiste knoppen drukken van de computer die de reanimatie aanstuurt.quote:
Het contrast is zo absurd, dat zo'n vrouw op haar 65e de moeite neemt een officiële wilsverklaring op te stellen, op haar 83e deze nog eens bevestigt, en als ze dan ophaar 85e in wanhoop het hoofd in de handen legt komen er hele toetsingscommissies aan hte pas die besluiten: "niet genoeg bewijs voor ondraaglijk lijden, ze had moeten doorleven".
Aan een kant willen ze je zo snel mogelijk dood hebben lijkt het wel. Maar doen ze er alles aan om je in leven te houden als het mis gaat.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
"Een spuitje", wat klinkt dat naar 
Mijn mening-> ja.
Mijn moeder is vorig jaar overleden na euthanasie, en in die omstandigheden de meest humane manier van sterven die je kunt bedenken.
Het is ook nogal een stap die mensen zetten als ze om euthanasie vragen, het is niet iets dat je in een opwelling doet.
Mijn mening-> ja.
Mijn moeder is vorig jaar overleden na euthanasie, en in die omstandigheden de meest humane manier van sterven die je kunt bedenken.
Het is ook nogal een stap die mensen zetten als ze om euthanasie vragen, het is niet iets dat je in een opwelling doet.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
In hetzelfde Nederland waar we de euthanasie op deze 85-jarige-met-wilsverklaring 'onzorgvuldig' vinden gaan stemmen op voor een kostenplafond: als iemand dolgraag wil blijven leven, maar zijn behandeling is te duur, heeft ie pech.
|
|
