F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Het is een luguber onderwerp waar je eigenlijk niet over na wil denken. Toch doe ik het wel eens. Het is voor mij namelijk ergens een heel geruststellend idee dat er een soort laatste 'vangnet' is als je echt ziek ziek wordt. Als een van m'n ouders, een andere dierbare of ikzelf ernstig en ongeneeslijk ziek zou worden en steeds meer een mensonwaardig bestaan kreeg, met veel pijn. Hoe jonger of zelfstandiger diegene was voor z'n ziekte, hoe erger het is om te zien dat er niets meer van dat persoon overblijft. Het hart blijft het echter maar niet opgeven en de aftakeling duurt weken. maanden of misschien zelfs een jaar of langer. In het geval van dementie kan het bijvoorbeeld jaren duren. Hoewel het lijden voor die persoon zelf dan relatief meevalt, die krijgt weinig meer mee. Maar de laatste heldere periodes waarin beseft wordt dat je geest elke dag beetje bij beetje wegkwijnt zijn wel een vreselijk geestelijk lijden.
Zouden jullie in zo'n situatie je dierbare (alleen als ie er zelf om vraagt natuurlijk) of jezelf helpen met de beslissing, de aanvraag e.d.? En tot hoe lang wacht je? Voordat het echt erg wordt? Als het echt erg begint te worden? En zou alleen lichamelijk of ook geestelijk lijden, zoals alzheimer een reden zijn? Dat je b.v. nog een geweldige mooie afscheidsmaand met alle dingen die je nog wou doen inplannen en er daarna uitstapt als je nog enigzins goed bij geest bent (en ook nog die beslissing kunt maken)?
Zoals ik al zei: een luguber maar tegelijkertijd ook ergens een mooi onderwerp. In mijn ogen is de allergrootste daad die je voor iemand uit liefde kan doen: hem/haar ondersteunen menswaardig te sterven. En ik weet eigenlijk zeker dat als een hele dierbare het heel graag wil maar de arts het weigert, ik hem/haar er wellicht zelf mee zou helpen. Liever een risico op 3 jaar cel dan iemand waar je van houdt laten creperen.
Zouden jullie in zo'n situatie je dierbare (alleen als ie er zelf om vraagt natuurlijk) of jezelf helpen met de beslissing, de aanvraag e.d.? En tot hoe lang wacht je? Voordat het echt erg wordt? Als het echt erg begint te worden? En zou alleen lichamelijk of ook geestelijk lijden, zoals alzheimer een reden zijn? Dat je b.v. nog een geweldige mooie afscheidsmaand met alle dingen die je nog wou doen inplannen en er daarna uitstapt als je nog enigzins goed bij geest bent (en ook nog die beslissing kunt maken)?
Zoals ik al zei: een luguber maar tegelijkertijd ook ergens een mooi onderwerp. In mijn ogen is de allergrootste daad die je voor iemand uit liefde kan doen: hem/haar ondersteunen menswaardig te sterven. En ik weet eigenlijk zeker dat als een hele dierbare het heel graag wil maar de arts het weigert, ik hem/haar er wellicht zelf mee zou helpen. Liever een risico op 3 jaar cel dan iemand waar je van houdt laten creperen.
Daar moet je juist wel over nadenken. Anders beland je straks totaal onvoorbereid in een dergelijke situatie. En wat is er luguber aan? Iedereen gaat dood, fact of life. Lijkt me niet meer dan logisch om je daar op voor te bereiden.
Ik kies onmiddellijk voor euthanasie wanneer ik te maken krijg met hevig uitzichtloos lijden of wanneer mijn hersenen ernstige kuren beginnen te vertonen; dementie als meest voorkomende voorbeeld. Kwaliteit van leven is voor mij oneindig veel belangrijker dan kwantiteit van leven.
Ik kies onmiddellijk voor euthanasie wanneer ik te maken krijg met hevig uitzichtloos lijden of wanneer mijn hersenen ernstige kuren beginnen te vertonen; dementie als meest voorkomende voorbeeld. Kwaliteit van leven is voor mij oneindig veel belangrijker dan kwantiteit van leven.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
Het akelige is dat zelfs als je ervoor kiest, en je laat het zelfs vastleggen bij de notaris, men jouw uitdrukkelijke, weloverwogen wens toch kan overrulen met een simpel: "hij zei wel dat hij euthanasie wilde in geval van vergevorderde Alzheimer, maar we kunnen niet zeker weten of hij dat nu ook nog wil."
Er van tevoren over nadenken heeft dus niet zoveel zin, tenzij je besluit jezelf uit je lijden te (laten) verlossen op het moment dat het nog niet zo vergevorderd is, om de 'overrulers' voor te zijn.
Er van tevoren over nadenken heeft dus niet zoveel zin, tenzij je besluit jezelf uit je lijden te (laten) verlossen op het moment dat het nog niet zo vergevorderd is, om de 'overrulers' voor te zijn.
Je ziet dat er steeds vaker een euthanasiegeval bij vergevordede dementie als zorgvuldig wordt beoordeeld door de Toetsingscommissie. Maar er moet inderdaad nog wel enige vorm van communicatie mogelijk zijn, zoals in deze casus. Hier kan deze vrouw in de laatste weken van haar leven nog wel aangeven dat 'ze niet meer wil' en neemt ze afscheid van een aantal personen, hoewel ze niet meer kan vertellen (of begrijpen) dat ze euthanasie wil en nog achter haar schriftelijke wilsverklaring staat.quote:Op zondag 24 augustus 2014 14:40 schreef ShadyLane het volgende:
Het akelige is dat zelfs als je ervoor kiest, en je laat het zelfs vastleggen bij de notaris, men jouw uitdrukkelijke, weloverwogen wens toch kan overrulen met een simpel: "hij zei wel dat hij euthanasie wilde in geval van vergevorderde Alzheimer, maar we kunnen niet zeker weten of hij dat nu ook nog wil."
Overigens kun je artsen natuurlijk nauwelijks kwalijk nemen dat ze erg voorzichtig zijn bij euthanasieverzoeken die niet clear-cut zijn.
Ik denk dat het nadenken over een behandelverbod in elk geval zinvol is: wil je nog behandeld worden voor een longontsteking of niet. Bespreek dat soort dingen ook met je partner/familie; dergelijke dilemma's kunnen helaas ook zomaar bij voorheen gezonde mensen ontstaan.quote:Er van tevoren over nadenken heeft dus niet zoveel zin, tenzij je besluit jezelf uit je lijden te (laten) verlossen op het moment dat het nog niet zo vergevorderd is, om de 'overrulers' voor te zijn.
Maar clear-cut is het in geval van dementie nooit, da's nu net het probleem. Het lijkt me ook niet de bedoeling dat mensen 'te vroeg' hun toevlucht zoeken tot euthanasie, terwijl ze graag nog even verder hadden gewild als ze erop konden vertrouwen dat ze in een later stadium nog geholpen zouden worden.quote:
Overigens kun je artsen natuurlijk nauwelijks kwalijk nemen dat ze erg voorzichtig zijn bij euthanasieverzoeken die niet clear-cut zijn.
Ik ben het helemaal met je eens dat euthanasie bij dementie of psychiatrische ziekten altijd nog een stuk ingewikkelder is dan bij uitgezaaide kanker.quote:Op zondag 24 augustus 2014 15:32 schreef ShadyLane het volgende:
[..]
Maar clear-cut is het in geval van dementie nooit, da's nu net het probleem. Het lijkt me ook niet de bedoeling dat mensen 'te vroeg' hun toevlucht zoeken tot euthanasie, terwijl ze graag nog even verder hadden gewild als ze erop konden vertrouwen dat ze in een later stadium nog geholpen zouden worden.
Maar bij dergelijk buitengewoon medisch handelen als het uitvoeren van euthanasie lijkt in dubio abstine me een verstandige houding als er sprake is van twijfel of aan de zorgvuldigheidscriteria is voldaan.
[ Bericht 1% gewijzigd door dotKoen op 24-08-2014 15:55:25 ]
Passieve en actieve euthanasie zijn erg verouderde en verwarrende termen.quote:
Passieve euthanasie vind ik weinig mis mee. Actieve euthanasie lijkt mij echter helemaal niks.
Euthanasie is altijd actief: het actief beëindigen van een leven door het toedienen van bepaalde medicijnen (binnen het kader van de Wet Toetsing Levensbeeindiging).
Met passieve euthanasie kan van alles bedoeld worden: het niet behandelen van een longontsteking; het staken van toediening van vocht en voedsel, palliatieve sedatie (het geven van slaapmiddelen in de laatste 2 weken van iemands leven om anders onbehandelbare symptomen weg te nemen).
als ik zou moeten kiezen tussen een mensonwaardig bestaan in een bed of rolstoel, vol van pijn en ongemak, dan wil ik zelf de keus kunnen maken er een eind aan te maken.
doktoren zouden zich niet bezwaard moeten hoeven voelen hierbij te helpen.
anders krijgen we taferelen als dit
http://nos.nl/artikel/407(...)ag-niet-sterven.html
http://www.telegraph.co.u(...)ght-to-die-plea.html
http://www.nu.nl/buitenla(...)ezen-euthanasie.html
doktoren zouden zich niet bezwaard moeten hoeven voelen hierbij te helpen.
anders krijgen we taferelen als dit
http://nos.nl/artikel/407(...)ag-niet-sterven.html
http://www.telegraph.co.u(...)ght-to-die-plea.html
http://www.nu.nl/buitenla(...)ezen-euthanasie.html
DotKoen, mijn punt is dus dat bij dementie en psychiatrische ziekten altijd sprake is van 'in dubio' (zelfs bij een helder "ik wil dood" is bij zo'n ziekte de vraag hoe serieus je dat moet nemen).
Als artsen 'in dubio abstine' aanhouden hoeft de patiënt dus niet te rekenen op hulp. Erop hopen kan wel, erop rekenen niet.
Als artsen 'in dubio abstine' aanhouden hoeft de patiënt dus niet te rekenen op hulp. Erop hopen kan wel, erop rekenen niet.
Naar mijn weten zijn actieve en passieve euthanasie nog steeds gangbare termen.quote:
[..]
Passieve en actieve euthanasie zijn erg verouderde en verwarrende termen.
Euthanasie is altijd actief: het actief beëindigen van een leven door het toedienen van bepaalde medicijnen (binnen het kader van de Wet Toetsing Levensbeeindiging).
Met passieve euthanasie kan van alles bedoeld worden: het niet behandelen van een longontsteking; het staken van toediening van vocht en voedsel, palliatieve sedatie (het geven van slaapmiddelen in de laatste 2 weken van iemands leven om anders onbehandelbare symptomen weg te nemen).
Ben even op het internet gaan kijken en het lijkt me echt geen verouderd taalgebruik. Staat nog op de Wikipedia en verscheidene sites die informeren over euthanasie.
Ik vond deze ingezonden brief uit 1996 waar het al verwarrend werd genoemd http://www.volkskrant.nl/(...)het-ziekenhuis.dhtml.quote:
[..]
Naar mijn weten zijn actieve en passieve euthanasie nog steeds gangbare termen.
Ben even op het internet gaan kijken en het lijkt me echt geen verouderd taalgebruik. Staat nog op de Wikipedia en verscheidene sites die informeren over euthanasie.
Laat ik het anders stellen: ik vind het verwarrend; wat is namelijk je definitie van 'passieve euthanasie'? Van euthanasie (zonder adjectief) hebben we in Nederland een erg duidelijke definitie, onder andere vastgelegd in beroepsrichtlijnen en wetgeving. Die luidt 'handelen van een arts dat het leven van een patiënt op diens uitdrukkelijk verzoek beëindigt'.
Waarom zou iemand door moeten leven als hij eigenlijk dood wil?quote:
DotKoen, mijn punt is dus dat bij dementie en psychiatrische ziekten altijd sprake is van 'in dubio' (zelfs bij een helder "ik wil dood" is bij zo'n ziekte de vraag hoe serieus je dat moet nemen).
Van mij hoeft dat niet Jigzoz, ik vind het juist bezwaarlijk dat, zelfs als ik bij een notaris heb laten vastleggen dat ik in geval van vergevorderde dementie dood wil, en zelfs als ik bij die notaris heb laten vastleggen: "stel dat ik dan zeg dat ik niet dood wil, negeer dat dan s.v.p., ik wil bij vergevorderde dementie wel degelijk dood", dat een derde dat dan toch kan overrulen en besluiten dat ik in leven moet blijven. Omdat "het niet zeker is dat ik daar nog achter sta".
Als ik vergevorderd dement ben is ook niet zeker of ik nog achter mijn twintig jaar eerder bij volle verstand opgetekend testament sta, toch zou ik het op prijs stellen dat men dan niet eigen bestemmingen voor mijn geld gaat zoeken "omdat niet zeker is dat ik nog steeds achter het besluit om mijn volledige vermogen aan het Rode Kruis na te laten sta".
Als ik vergevorderd dement ben is ook niet zeker of ik nog achter mijn twintig jaar eerder bij volle verstand opgetekend testament sta, toch zou ik het op prijs stellen dat men dan niet eigen bestemmingen voor mijn geld gaat zoeken "omdat niet zeker is dat ik nog steeds achter het besluit om mijn volledige vermogen aan het Rode Kruis na te laten sta".
Dat is nogal lastig te zeggen nu ik me net kerngezond voel na een dag werken, een uur sporten en daarna nog even sauna. Ik merk het wel als het zover is wanneer ik er een einde aan maak.
En als ik bijvoorbeeld in coma ben verwacht ik dat mijn vrienden en familie daarover beslissen.
En als ik bijvoorbeeld in coma ben verwacht ik dat mijn vrienden en familie daarover beslissen.
Conscience do cost.
omdat wij dat willenquote:
[..]
Waarom zou iemand door moeten leven als hij eigenlijk dood wil?
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?quote:
Passieve euthanasie vind ik weinig mis mee. Actieve euthanasie lijkt mij echter helemaal niks.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
Actief zie ik als zelfdoding en passief niet. Heb niet zo'n zin in een zelfmoord ook al voorkom je dan veel lijden. Logisch genoeg?quote:
[..]
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?
Da's vaak het resultaat van een religieuze stoornis.quote:
[..]
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?
Disclaimer: prima hoor, je gelooft maar wat je wil, maar bemoei je niet met anderen.
Voor mij als arts is het in elk geval een essentieel verschil: het natuurlijk beloop van een ziekte afwachten of iemand 2 spuiten geven waaraan iemand direct doodgaat.quote:
[..]
Die visie heb ik nou nooit begrepen. Waarom zou er niets mis mee zijn om iemand passief te laten sterven door behandeling en vochttoediening stop te zetten, waarmee het gewoonlijk minstens een aantal dagen duurt tot het moment van overlijden, maar is het opeens not done om iemand die paar dagen ook te besparen en er gewoon direct actief een einde aan te maken?
Ik vind het een kunstmatig onderscheid. Zowel aan zogenaamde "passieve euthanasie" (stoppen met eten en drinken toedienen bijvoorbeeld) als aan actieve (spuitje) ligt een actief besluit ten grondslag met als resultaat dat iemand komt te overlijden.
Waarom het eerste dan wel acceptabel zou zijn en het tweede niet is mij een raadsel. Zeker wanneer het eerste betekent dat iemand langer moet lijden.
[ Bericht 47% gewijzigd door ShadyLane op 24-08-2014 23:29:22 ]
Waarom het eerste dan wel acceptabel zou zijn en het tweede niet is mij een raadsel. Zeker wanneer het eerste betekent dat iemand langer moet lijden.
[ Bericht 47% gewijzigd door ShadyLane op 24-08-2014 23:29:22 ]
Dus jij hebt al voor je zelf besloten dat je - hoe dan ook - op een bepaalde leeftijd uit het leven stapt?quote:
Euthanasie? Ja, graag.
Wanneer? Als ik geen zin meer heb.
Wil je de reden daarvoor nu al bekend maken?
|
|
