De kunst van het loslaten van je ex #234

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:24 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.

Heb je ook gelijk in. Maar toch gebeurt dat soms wel.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:24 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.

Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat je geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:29 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch

Hier sluit ik mij volledig bij aan. Ik heb meer dan honderd redenen om boos te zijn, kwaad te zijn, en dat ben ik ook. Dat neemt niet weg dat er verdriet bij komt kijken. En heel veel ook.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:29 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat je geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch

Verdriet is normaal en hoort er gewoon bij, echter waarom zou je je na zoveel tijd nog afvragen wat ze aan het doen zou zijn. Dan is het geen verwerken meer en ben je gewoon blijven hangen vindt ik.

quote:

Op vrijdag 5 september 2014 20:29 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Update:

Begin me klein beetje beter te voelen. Gister alle contact verwijderd: facebook,whatsapp, en sinds vandaag ook snapchat. Die jongen van de icebucketchallenge stond bij haar ook op nummer 1 in snapchat. Zij zegt 1x een snap gestuurd te hebben. Ik merk wel dat ik steeds minder met haar bezig ben, maar toch doet het nog ontzettend pijn. Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond

Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!

Update:

Ben er achter gekomen dat ze met die ene jongen heeft, er stond een foto van hun 2 met hartjes op instagram terwijl ze op bed lagen. Ik ben echt boos, vooral over het feit dat ze tegen me gelogen heeft. Oké, we hadden misschien niks meer maar dit is geen stijl. Ze had geen contact met hem, ze sprak niet met hem af ze deed niks zei ze. Allemaal leugens. Ik ben er echt klaar mee, gadverdamme. Haal me weer van alles in mijn hoofd maar moet rustig blijven.... moeilijk....

quote:

Op maandag 8 september 2014 18:59 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Update:

Ben er achter gekomen dat ze met die ene jongen heeft, er stond een foto van hun 2 met hartjes op instagram terwijl ze op bed lagen. Ik ben echt boos, vooral over het feit dat ze tegen me gelogen heeft. Oké, we hadden misschien niks meer maar dit is geen stijl. Ze had geen contact met hem, ze sprak niet met hem af ze deed niks zei ze. Allemaal leugens. Ik ben er echt klaar mee, gadverdamme. Haal me weer van alles in mijn hoofd maar moet rustig blijven.... moeilijk....

Fuck, wat klote voor je!!
Doet me denken aan een foto waarop mijn ex ook een meisje achterop de rolstoel nam (er zaten zo staken aan waarop je niet mag gaan staan, maar ik mocht het wel even als mijn voeten pijn deden omdat ik niet zo veel weeg) en dat was dus echt iets van ons tweetjes. Was hij op zo'n gemengd kamp van mensen met en zonder handicap, waarbij die zonder handicap dan helpen. Ik ging kapot bij de gedachte dat hem dus omkleedden, op toilet zetten, in bed legden, etc... Stond er plots ook een stevig mens in pastelkleurige kuitbroek op zijn rolstoel. Niets tegen stevige mensen en/of mensen zonder stijl. Hij zou er alleszins niet op vallen, maar dan toch de gedachte dat je maar nooit weet... omdat dat maar anderhalve week na de breuk was.

En had wat jij nu meemaakt ook een aantal jaar geleden, nog voor facebook en instagram. Nog de tijd van msn. Mijn ex had een schermnaam met hartjes en een meisjesnaam, tien dagen na de breuk!! In principe is dat niet bedriegen, maar het voelt wel zo. Het is gewoon allesbehalve netjes en heel confronterend hoe onbelangrijk je bent en niets betekent

Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

[ Bericht 15% gewijzigd door Senderious op 08-09-2014 20:20:58 ]

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het helpt?

Verwijderen meteen. Doe je jezelf anders alleen maar pijn mee.

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

Ja, doen. Ja, het helpt. Je zegt het zelf, elke keer als je iets ziet voel je je weer kut.

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:01 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Verwijderen meteen. Doe je jezelf anders alleen maar pijn mee.

En een uur hiervoor schreef je nog dat je een foto van jouw ex tegenkwam op instagram en je daarom weer kut voelde. Volg je eigen advies dan ook op!

Ben nog steeds helemaal ontdaan door de gebeurtenissen van gisteren.

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:37 schreef Atemno het volgende:
Ben nog steeds helemaal ontdaan door de gebeurtenissen van gisteren.

Als je er na 4 jaar nog zo mee zit, zou je dan niet eens naar een psycholoog gaan? Hoe je relatie ook was, 4 jaar is echt veel, veel te lang.

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:34 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Ja, doen. Ja, het helpt. Je zegt het zelf, elke keer als je iets ziet voel je je weer kut.

[..]

En een uur hiervoor schreef je nog dat je een foto van jouw ex tegenkwam op instagram en je daarom weer kut voelde. Volg je eigen advies dan ook op!

Heb het ook gedaan...

Ik deed het eigenlijk nooit, mijn expartners deden het direct toen ze de relatie beëindigden. Lekker makkelijk, verdwijnen ineens alle foto's en connecties, en veilig wanneer ze een nieuwe vlam toevoegen. Alle sporen van je bestaan zijn weg zo, dus geen lastige vragen en zo.
Ik deed het dus nooit, niet als ik werd verlaten en ook niet als ik zelf de relatie verbrak, en nu is het de eerste keer, wat toch wel wat vreemd aandoet. Ik had het nu zo wat met zijn meervoudig contact om te zeggen dat hij geen contact wou. Ik had er niet zoveel last van, misschien in't begin toen hij alles wat van in de verste verte met mij te maken had (dus alles van zijn tijd in Scandinavië, ook voor "ons") verwijderde en ja dat incident met dat meisje op kamp. Daarna bezocht ik zijn profiel toch vaak meer uit zelfbehoud.

Ik heb het moeilijker met real life zaken, zoals vandaag een koffer leegmaken vanuit Zweden. Ik was er al eerder aan begonnen, vlak na de breuk omdat de spullen zo snel mogelijk wou regelen. Ik kon het toen echt niet aan... Onze koffer met spullen van ons twee. Dat viel vandaag mee, maar er was nog een andere boodschappentas waarin zijn ouders enkel spullen van mij hadden uitgesorteerd, vooral winterkleren, dus dat had geen haast. Nu maak ik die tas open in mijn nieuwe flatje; hebben ze cadeautjes en kaartjes van mij naar hem bijgestoken, ook een foto van hem en een meisje, waarvan ik gelukkig weet dat het gewoon een goeie vriendin is.
Toen schoot ik wel weer vol. Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.

Jammer dat de dag op die manier in mineur eindigde... Ik was naar de bib geweest en gaan wandelen langs het water, waar ik al jaren niet meer was geweest. Het is een smal pad met kasseien en trapjes. Ik was vergeten hoe fijn het daar was. Het is misschien lelijk om zo te denken, maar met hem zou ik het nooit herontdekt hebben. Op dit moment voel ik me tegenstrijdig. Als ik niet kon slapen in Zweden, stond ik op en ging ik in het bos wandelen. In het donker tot aan je knieën. Enkel geluid van wind, vogels en hertjes. Eens ik samen was met hem deed ik het niet zo vaak meer, en uiteraard was wat ik dan met hem deed in de plaats even fijn. Het was alsof we beiden constant het maximum wouden genieten van de tijd samen. Dus heb ik er ergens ook geen spijt van, zeker omdat het einde er was voor ik het wist, maar toch is het jammer... Hij wéét dat ik daar zou zijn gebleven als ik hem niet had. Het was een hartverscheurende keuze waar ik lang over dacht. Ik neem het hem en zijn ouders ontzettend kwalijk. Dat loslaten zal nog zwaarder zijn dan hem als persoon (of alleszins de persoon die ik in Zweden kende) los te laten...

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

Yep, helemaal verwijderd en nooit meer omgekeken. Ik denk dat het mij wel heeft geholpen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 00:00 schreef Woestenijhumor het volgende:
Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.

Zoiets is je eigen keuze... Je zou van mij ook geen dankbaarheid hoeven verwachten, want zoiets zou ook geen plaats moeten hebben in je relatie, vind ik. Zou ik het gevoel hebben als ouder dat je van zoiets uit gaat, dan zou ik je geen geschikte partner vinden voor mijn kind. Als ouder doe je het ook niet voor dank, maar uit onvoorwaardelijke liefde voor je kind. En die zie je met name als kind, niet als gehandicapte; dat is het uitgangpunt.

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

Ben je nog vrienden met je ex? Zijn jullie netjes, beleefd en vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zonder teveel gevoelens?

Zo ja: eventueel vriendschappelijk contact houden.
Zo nee: blokkeren, verwijderen, basta.

Zelf heb ik gelukkig geen social media, maar met bijvoorbeeld whatsapp keek ik wel twee keer per uur naar hoe laat hij voor het laatst online was geweest. Als je alles verwijderd wat haar nog aan jou linkt heb je gewoon een stuk meer rust, en dat is heel fijn

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 08:17 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ben je nog vrienden met je ex? Zijn jullie netjes, beleefd en vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zonder teveel gevoelens?

Zo ja: eventueel vriendschappelijk contact houden.
Zo nee: blokkeren, verwijderen, basta.

Zelf heb ik gelukkig geen social media, maar met bijvoorbeeld whatsapp keek ik wel twee keer per uur naar hoe laat hij voor het laatst online was geweest. Als je alles verwijderd wat haar nog aan jou linkt heb je gewoon een stuk meer rust, en dat is heel fijn

Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.

Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 01:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Yep, helemaal verwijderd en nooit meer omgekeken. Ik denk dat het mij wel heeft geholpen.

[..]

Zoiets is je eigen keuze... Je zou van mij ook geen dankbaarheid hoeven verwachten, want zoiets zou ook geen plaats moeten hebben in je relatie, vind ik. Zou ik het gevoel hebben als ouder dat je van zoiets uit gaat, dan zou ik je geen geschikte partner vinden voor mijn kind. Als ouder doe je het ook niet voor dank, maar uit onvoorwaardelijke liefde voor je kind. En die zie je met name als kind, niet als gehandicapte; dat is het uitgangpunt.

Voor hem gaan was mijn keuze idd... We hadden het voor we samen waren al over relaties en wat hij van verwacht, zowel regulier als specifieke taken die met zijn handicap te maken hebben. Daarin hadden we dezelfde mening, dat het best wel handig is dat je partner ervoor open staat. Het is nogal niet intiem om elke dag op het zelfde tijdstip te gaan slapen en altijd een derde persoon moet betrekken. Trouwens die assistenten waren nogal onprofessionneel. Ze vonden het aanstootgevend om ons halfnaakt te zien, toen ze hem uit bed kwamen halen. Ze deden hun werk niet naar behoren (laatkomen, vroeg vertrekken en daartussen in alles slordig of helemaal niets, gewoon zelfs niet komen opdagen). Het ging van kwaad naar erger, zodoende moest ik eigenlijk hun werk (over)doen 's avonds laat en in het weekend en er werd (door hen, niet door mijn partner want hij vond dit ook vreselijk) van uit gegaan dat ik het wel zou doen uit liefde. Het vervelende was dat hij ze niet kon ontslaan, want ze waren via de stage geregeld. Enfin, ik heb als bewuste keuze voor hem gekozen, wetende dat er taken vroeg of laat op mijn schouders zouden terecht komen, en dat is niet erg. Dat weet je ook als je voor kinderen kiest. Maar niet voor 'n takenpakket dat me eigenlijk niet toekomt, dat ik toch gedwongen werd uit te voeren in het belang van zijn gezondheid.

Anderszijds voel je toch een vorm een vorm van dankbaarheid bij alles -groot of klein- wat je partner doet; een kopje thee brengen als je verkouden bent, de afwas alleen doen omdat je een belangrijke meeting moet voorbereiden. Dat is normaal dat je zoiets doet voor elkaar, maar (sorry voor het cliché) het mag niet vanzelfsprekend worden.

Het gaat niet om een lofzang verwachten voor minuscule dingen. Het ging om een volwassen man tillen, aankleden, verzorgen, poetsen, koken, kortom een hele waslijst na mijn uren. Het is van kijk-mij-hoe-goed-ik-ben (wat wel eens eigen is aan mensen in de zorgsector), maar ze hebben hun zoon niet uitgemergeld van slaap gedepriveerde vol etterende wonden en stront tussen zijn billen teruggezien, en dat is wel door mijn toedoen. Dat zij dan nog geen 48 uur na terugkomst, inzet van maanden teniet doen zegt mij dat hun verwachtingen veel minder realistisch zijn (namelijk vanzelfsprekend vinden dat ik dat allemaal heb gedaan en eens die taak volbracht zomaar moet opkrassen) dan die van mij. Ik verwachtte niet veel, gewoon samen verder gelukkig zijn in België, hopen dat het met zijn familie en vrienden zou klikken, dat onze samen gemaakte plannen goed zouden verlopen, etc... helemaal geen eeuwige dankbaarheid, maar ik krijg wél ondankbaarheid en afkeuring en een niet zo fraai leven de komende maanden in de plaats. Ik denk dat ik toch wel beter verdien dan dat hoor.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 11:13 schreef Senderious het volgende:

[..]

Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.

Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.

Vreemd, die breuken over kleine irritaties. Lijkt me dat er wat meer aan de hand is. Kan zijn dat ik het gemist heb in je posts, maar hoelang ben je uit elkaar nu? Ik begrijp dat je je optrekt aan het feit dat ze je collier nog draagt. Geen idee, maar misschien vind ze die gewoon mooi, en linkt ze het niet aan jou. Ik heb voor mijn ex tekeningen gemaakt van zijn favoriete artiesten, iphone cover en een tas cadeau gedaan. Die heeft hij nog-denk ik- want dat is niks wat aan mij linkt. De fotokadertjes van ons twee, kaartjes en cd's waarin ik schreef "veel luisterplezier, liefje" hebben zijn ouders me terug gegeven.

Ik had mijn ex aanvankelijk niet geblokkeerd of ontvriend, omdat ik het nogal kinderachtig vind in principe, maar ook om een soort onverschilligheid aan de dag te leggen. Ik kan het perfect aan om jou op facebook te hebben, ik ben de sterke, niet-haatdragende hier.

Ik denk dat je gewoon eerlijk met jezelf moet zijn, want uiteraard niet eenvoudig is in zo'n emotioneel geladen situatie. Het is soms ook een gewoonte omdat je elkaars profiel bezocht toen je nog samen was en dan op die manier een berichtje stuurde. Zijn/haar naam staat bij je favorieten in je telefoonlijst. Ik denk dat het an sich helemaal niet vreemd is, zeker niet de eerste dagen/weken.

Ik probeer zoveel mogelijk te bedenken dat iemand die je dumpt niet zoveel afziet als ze beweren. Dus checken op facebook of ze nog om je geven is een beetje zinloos, ookal is het heel begrijpelijk. Een sprankeltje hoop is leefbaarder dan wanhoop. Als er genoeg om je werd gegeven, was er geen breuk, maar een eerlijk gesprek over wat die grote liefde voor je hen af en toe moeilijk maakt, door een van je gewoontes of karaktertrekken.

Het is natuurlijk altijd gissen of tijd een goeie raadgever is, maar als je hoopt op verzoening kan tijd haar het besef geven dat die irritaties misschien wat overdreven waren en ze je gaat missen. Anderszijds kan tijd haar vleugels geven waardoor ze jou helemaal vergeet.

Waren die irritaties waarover ze het had, al bekend bij jou, of hoorde ze je voor't eerst bij de breuk?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 15:05 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]
Waren die irritaties waarover ze het had, al bekend bij jou, of hoorde ze je voor't eerst bij de breuk?

Bedankt voor de tips! We zijn nu 5 weken uit elkaar, hier het verhaal:

quote:

Op vrijdag 1 augustus 2014 20:29 schreef Senderious het volgende:
Gisteren is er na 4,5 maand een einde aan de relatie gekomen tussen mij en m'n vriendin..
We hadden gister afgesproken dat zij naar mij zou komen om over onze relatie te praten. Snikkend vertelde ze me dat ze het niet vond werken..
Ik vroeg waarom ze huilde, dat deed ze omdat ze me vorige week (hadden elkaar heel de week niet gezien door werk) niet gemist had. (??)

Buiten dat gaf ze mij indirect de schuld dat ze het niet vond werken:
- Ze vond dat ik nooit een beslissing kon nemen, in de zin van als ze vroeg welke film ik wilde kijken het mij niet uitmaakte welke film t was. Buiten dat liet ik het wel merken als ik iets niet wilde of als ik het ergens niet mee eens was, Vond het vreemd. (??)
- Volgens haar had ik te hoge verwachtingen van haar: omdat ik haar mee liet gaan als ik met mn vrienden ging chillen. Ik hoopte dat ze daardoor vrienden met ze kon worden. Maar ik heb haar nooit druk opgelegd of iets dergelijks uitgesproken. (??)
- Ik nam te weinig initiatief en ze had het gevoel dat ze moeite moest doen om met mij af te spreken. Dit begrijp ik en voel ik me rot over.

Buiten dat vond ze ons heel verschillend.
Ze vroeg aan me of we tot na de zomervakantie een pauze konden nemen en daarna contact met elkaar opnemen. ik vond dit niks een daarom maakte ze het uit.

Ze heeft een uur later direct (!) onze foto's van social media verwijderd..

Ik begrijp er niks van, vorige week hadden we ook een woordenwisseling over dat we elkaar weinig zouden zien deze vakantie. We hadden het uitgepraat en ze zei dat ik meer moest laten zien dat ik om haar geef. Ook reageerde ze anders dan normaal op Whatsapp. Ik zei dat ik de indruk had dat zij geen zin meer had in de relatie waarop zij reageerde met: OMG tuurlijk niet! hoelang denk je dat al???
Overigens was ze 3 dagen terug nogal dronken en stuurde ze heel de tijd lieve berichtjes.

Maar het komt erop neer dat de waarschijnlijke hoofdreden is dat ik meer moest laten blijken dat ik van haar hield. Ik ben ven plan een app te sturen en daarin te zeggen dat ik hierover heb nagedacht en dat ik dat inderdaad zou moeten doen. Of zou ik haar daardoor alleen maar verder weg duwen?

Het kwam voor mij onverwachts, dat is ook iets wat ik heel irritant vindt, als ze haar ergernissen eerder had uitgesproken had ik er wat aan kunnen doen.

Ik heb overigens wel een week nadat het uit was haar nog een berichtje gestuurd met dingen die ik wilde uitspreken en erbij vermeld dat ze niet hoefde te reageren. (Geen smeekbede of iets dergelijks)
Ze antwoordde dat ze blij was dat ik dit allemaal had gezegd en ons mist omdat ze het erg naar haar zin had, maar bij haar beslissing bleef, waarop ik vervolgens antwoordde dat het ook niet mijn bedoeling was haar op andere gedachte te brengen.
Verder ook geen contact meer gezocht.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 11:13 schreef Senderious het volgende:

[..]

Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.

Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.

Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex

Alleen heb ik geen facebook, dus niet.

Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.

1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 17:52 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex

Alleen heb ik geen facebook, dus niet.

Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.

1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.

Dat is echt killing. Hoewel het soms onbewust is door diegene zet dat soort dingen echt enorm veel druk op je/een relatie.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:15 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Dat is echt killing. Hoewel het soms onbewust is door diegene zet dat soort dingen echt enorm veel druk op je/een relatie.

Jep. We spraken trouwens wel regelmatig af, maar als hij bijvoorbeeld om 21:00 bij mij zou zijn dan kon ik gerust tot 22:00 slapen, en dan zou hij er wellicht om 22:30 zijn.

Of hij zou op vrijdag eerder naar huis mogen, maar dan zat ik al 2 uur gezellig met zijn ouders te babbelen voordat hij op kwam dagen. Dát was killing.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:17 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Jep. We spraken trouwens wel regelmatig af, maar als hij bijvoorbeeld om 21:00 bij mij zou zijn dan kon ik gerust tot 22:00 slapen, en dan zou hij er wellicht om 22:30 zijn.

Of hij zou op vrijdag eerder naar huis mogen, maar dan zat ik al 2 uur gezellig met zijn ouders te babbelen voordat hij op kwam dagen. Dát was killing.

Oh, dat is volgens mij wel mannen eigen dat we af en toe iets later zijn.
Hoewel 2uur later ook wel erg veel is.

Hier was het voornamelijk dat ik vrij makkelijk ben qua afspraken en dat er dus uiteindelijk soms niks afgesproken werd als ik het zelf niet regelde.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 17:52 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex

Alleen heb ik geen facebook, dus niet.

Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.

1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.

Misschien ben ik je ex wel.. haha
Maar het was niet zozeer dat ik nooit moeite deed voor haar.
Het was meer dat ik in een heel drukke periode zat met school en een vakantiebaan van 40 uur per week dat ik weinig tijd had.
Daardoor stelde zij veel voor en stemde ik er mee in. Ook kwam ik nooit een halfuur te laat of iets dergelijks voor een afspraakje.
Achteraf gezien had ik het misschien we kunnen doen, maar als ik het pas hoor dat zij zich eraan stoorde op de dag dat ze het uitmaakt.. Tsja wat kan ik er dan nog aan doen?

Buiten dat heb ik haar een week na onze breuk nog een berichtje gestuurd waarop ik haar in sommige van haar punten gelijk gaf, maar ik het graag eerder had willen horen.
Zei antwoordde hierop dat ze blij was dat ik het verteld had, ze ons mist maar dat ze bij haar beslissing bleef.

Dus ik denk dat ik alles wel gedaan heb wat ik nog zou kunnen doen.
Als ik haar nu weer een bericht zou sturen ofzo zou dat denk ik niets veranderen.. Of denk je van wel?

[ Bericht 0% gewijzigd door Senderious op 09-09-2014 18:45:00 ]

Druk is nooit een 'excuus' naar mijn mening in een relatie.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:26 schreef S95Sedan het volgende:
Druk is nooit een 'excuus' naar mijn mening in een relatie.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.

Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Het was ook niet zo dat we elkaar nooit zagen, minimaal 1x per week in die periode.
maar probeer maar eens meer met iemand af te spreken als je van 2 tot half 2 's nachts ivm werk een hele week lang en diegene niet bij je in de buurt woont.

Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:30 schreef Senderious het volgende:

[..]

Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Het was ook niet zo dat we elkaar nooit zagen, minimaal 1x per week in die periode.
maar probeer maar eens meer met iemand af te spreken als je van 2 tot half 2 's nachts ivm werk een hele week lang en diegene niet bij je in de buurt woont.

Met jouw verhaal snap ik het wel, zeker met die uren. Maar dat was niet altijd zo, toch?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:24 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Oh, dat is volgens mij wel mannen eigen dat we af en toe iets later zijn.
Hoewel 2uur later ook wel erg veel is.

Hier was het voornamelijk dat ik vrij makkelijk ben qua afspraken en dat er dus uiteindelijk soms niks afgesproken werd als ik het zelf niet regelde.

Ietsjes later is geen probleem, maar echt gewoon uren is bizar. Zeker als je dan vrij hebt gevraagd, of gewoon aan het kutten bent met iets thuis (iPad gok ik) waardoor je dan zoveel later bent, en 'vergeet' een berichtje te sturen.

Kon hem dan echt wel de nek omdraaien Je plant er toch wel een beetje je dag omheen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:16 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

Misschien is dat wel egoïstisch en oneerlijk maar dat is toch echt zijn keuze... Ik heb je verhaal niet gelezen want sorry maar het is een beetje erg veel er zit alleen niks anders op dan gewoon door te gaan en ermee te leren leven.
Blijven in hoe egoïstisch en oneerlijk het is gaan niet helpen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:16 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

Ten eerste, nogmaals een applausje voor je vermogen voor het schrijven van gigantische lappen tekst. Wou nog zeggen dat je vast heel makkelijk essays kunt schrijven, maar dat is niet waar, want in een essay is het de bedoeling dat je nieuwe informatie presenteert, en het goed leesbaar houdt.

Je blijft echt ontzettend hangen in alles, en wil op de een of andere manier erkenning van iemand (ons?) dat je een goed persoon bent geweest, en dat je ex je heel dankbaar móet zijn voor wat jij voor hem gedaan hebt. Want god ja, al die verzorging. Maar daar heb jíj voor gekozen.

Het lijkt alsof je het gewoon niet kunt verkroppen dat hij van je is weggerend, nadat jij hem zoveel goede zorg en liefde hebt gegeven. Maar hij is niet alleen een gehandicapte, hij is een mens. En mensen kunnen denken, voelen, en wellicht was zijn gevoel voor jou toch niet zoals hij het had gewild. En kiest hij toch liever voor een stevige dame achterop zijn rolstoel, dan een vrouw die altijd maar erkenning zoekt.

Uiteraard: dit topic ís natuurlijk gewoon de KLB voor exen, maar jij gaat er zo in door, dat het eng begint te worden.Zeker met die lappen tekst die wellicht steun bieden voor jou, maar voor ons een soort chaotische massa worden waar geen nieuwe informatie in staat. Zet ze in een spoiler, en zoek een therapeut, want dit zit veel dieper dan een ex die je heeft gedumpt omdat hij klaar met je was.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:16 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

Het einde van een relatie betekent ook het einde van samen beslissingen maken. Bovendien kan je de ander geen nee verkopen wanneer diegene een einde aan de relatie wil maken; dat zou pas egoistisch zijn.

Lullen over de ander en die de put in duwen is zeker niet netjes, maar heel gebruikelijk bij exen. Het helpt ook afstand te nemen, en zichzelf te herinneren waarom het niet verstandig is het nogmaals te proberen.

Ik heb sterk het idee dat jij last hebt van control-issues. Heeft dat denk je ook een rol gespeeld in je vorige relatie?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:29 schreef aeque het volgende:

[..]

Misschien is dat wel egoïstisch en oneerlijk maar dat is toch echt zijn keuze... Ik heb je verhaal niet gelezen want sorry maar het is een beetje erg veel er zit alleen niks anders op dan gewoon door te gaan en ermee te leren leven.
Blijven in hoe egoïstisch en oneerlijk het is gaan niet helpen.

Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.

Bij mijn laatste ex weet ik met welke kantjes van me minder overweg kon. Al van in onze relatie hoor, want we waren beiden goede praters. Als er wat was dat me niet aanstond, ging ik het destijds aan de situatie wijten, maar nu ik er op terugkijk zie ik het bij hem ook wel als een minder goede eigenschap; te snel zich bij de situatie neerleggen en te gevoelig. Hij kon zijn assistenten dan niet ontslaan, maar hij sprak ze nooit aan. Hij deed het pas toen ik een paar dagen weg was en zij hem gewoon in bed laten liggen hadden, denkende dat ik er hem zou uithalen. Hij vond zijn stagebegeleider ook maar niks en moest te veel domme taakjes uitvoeren. Dat klopte wel, maar hij ging dan ook niet in discussie met die kerel. Hetzelfde liedje met huisgenoten die troep en herrie maakten, en andere stagiairs die onuitgenodigd langskwamen. De flat lag centraal, dus de ideale plek op te komen "opwarmen" alvorens de nacht in te gaan. En dan ook met zijn ouders... Getver, hij heeft een ijzeren staaf over heel zijn wervelkolom maar waar is de graat?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:33 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.

Gewoon nee. Deal with it.

Nogmaals als iemand zoiets doet en jij bent de gedumpte dan heb je daar ergens maar gewoon mee te leven. Je kan er over willen praten tot je een ons weegt, de ander gaat daar niet in mee. Hij/zij heeft zijn/haar beslissing al gemaakt.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:24 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Met jouw verhaal snap ik het wel, zeker met die uren. Maar dat was niet altijd zo, toch?

Dat klopt, maar de zomervakantie was pas 2 weken bezig en toen ik op school zat hebben we elkaar ook zo vaak gezien als dat we konden afspreken.
Het punt is alleen dat zij er meestal eerder mee kwam als ik. Vandaar dat ze vond dat ik te weinig initiatief nam.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:33 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.

Ja precies, ik vind het ook heel sneu om het zo aan te pakken en ben er ook wel pissig over.
Maar om het zo aan te pakken zegt genoeg over hoe serieus of volwassen ze eigenlijk is.
Het is toch normaal om aan te geven of je iets dwars zit in een relatie.

Enerzijds ben ik blij dat ik niet meer bij iemand samen ben die niet direct is in dat soort dingen, maar anderzijds mis ik haar ook.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:39 schreef aeque het volgende:

[..]

Gewoon nee. Deal with it.

Nogmaals als iemand zoiets doet en jij bent de gedumpte dan heb je daar ergens maar gewoon mee te leven. Je kan er over willen praten tot je een ons weegt, de ander gaat daar niet in mee. Hij/zij heeft zijn/haar beslissing al gemaakt.

Logisch, dat is met elke breuk.
Neemt niet weg dat ik het een vreemde manier vind.
Ook als diegene een paar dagen terug zegt dat ze je zo mist en dergelijke en zin heeft om je te zien, om het vervolgens 3 dagen later snikkend uit te maken.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:10 schreef Gray het volgende:

[..]

Het einde van een relatie betekent ook het einde van samen beslissingen maken. Bovendien kan je de ander geen nee verkopen wanneer diegene een einde aan de relatie wil maken; dat zou pas egoistisch zijn.

Lullen over de ander en die de put in duwen is zeker niet netjes, maar heel gebruikelijk bij exen. Het helpt ook afstand te nemen, en zichzelf te herinneren waarom het niet verstandig is het nogmaals te proberen.

Ik heb sterk het idee dat jij last hebt van control-issues. Heeft dat denk je ook een rol gespeeld in je vorige relatie?

Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft. Je hebt het letterlijk over niet zo verstandig opnieuw te proberen. Dat kan zo zijn. Als ik zo zie waarom Brannagh niet meer samen is met haar ex, is dat begrijpelijk, vooral als er herhaaldelijke waarschuwingen aan vooraf gingen. Op die manier heb ik de beslissing ook zelf genomen, omdat ik geen verandering zag. Dan heb ik het ook niet over een week, maar ook daadwerkelijk de tijd geven te veranderen.

Bij Sedernious heb ik een half gevoel. Hij kende de klachten, maar heeft hij er genoeg tijd en ruimte voor gekregen van haar en/of de omstandigheden met dat werk. Ok, hij heeft het ingezien, heeft er wat aan gedaan, en is dat van plan, maar zij blijft bij haar beslissing ondanks die nieuwe feiten. Uiteraard is ze sceptisch en hoeven ze niet meteen opnieuw een stel te worden, maar ze kan toch open staan om te zien wat er van aan is. Zou ik toch doen alleszins.

Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.

In de huidige situatie is het simpelweg vervelend dat ik vanalles en nog wat moet regelen en hierin naar zijn pijpen moet dansen. We zouden samen in de herfstvakantie om onze resterende spullen gaan in Zweden. Hij is dan jarig, zien we onze kennisen daar nog eens terug. Nuttige aan het aangename gekoppeld. Oké, hij beslist om het uit te maken. Ik ben verliefd op Scandinavië maar dank dat het toch nog te confronterend is en wil liever ergens anders heen. Ik stel voor om de verhuisdozen te laten opsturen door onze kennissen en we de prijs van verzending samen betalen. Dat wil hij niet. Vlak na de breuk, wou hij mijn vliegtuigticket naar Zweden betalen, omdat hij zich schuldig voelde; hij wist dat ik er wou blijven wonen en werken en dat keuze om terug te keren hartverscheurend was. Eerst was het vragen om tijd en nog geen definitieve breuk. Dan wil hij me helpen met mijn papieren, een paar dagen later kan ik de boom in.

Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...

Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 22:10 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft. Je hebt het letterlijk over niet zo verstandig opnieuw te proberen. Dat kan zo zijn. Als ik zo zie waarom Brannagh niet meer samen is met haar ex, is dat begrijpelijk, vooral als er herhaaldelijke waarschuwingen aan vooraf gingen. Op die manier heb ik de beslissing ook zelf genomen, omdat ik geen verandering zag. Dan heb ik het ook niet over een week, maar ook daadwerkelijk de tijd geven te veranderen.

Bij Sedernious heb ik een half gevoel. Hij kende de klachten, maar heeft hij er genoeg tijd en ruimte voor gekregen van haar en/of de omstandigheden met dat werk. Ok, hij heeft het ingezien, heeft er wat aan gedaan, en is dat van plan, maar zij blijft bij haar beslissing ondanks die nieuwe feiten. Uiteraard is ze sceptisch en hoeven ze niet meteen opnieuw een stel te worden, maar ze kan toch open staan om te zien wat er van aan is. Zou ik toch doen alleszins.

Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.

In de huidige situatie is het simpelweg vervelend dat ik vanalles en nog wat moet regelen en hierin naar zijn pijpen moet dansen. We zouden samen in de herfstvakantie om onze resterende spullen gaan in Zweden. Hij is dan jarig, zien we onze kennisen daar nog eens terug. Nuttige aan het aangename gekoppeld. Oké, hij beslist om het uit te maken. Ik ben verliefd op Scandinavië maar dank dat het toch nog te confronterend is en wil liever ergens anders heen. Ik stel voor om de verhuisdozen te laten opsturen door onze kennissen en we de prijs van verzending samen betalen. Dat wil hij niet. Vlak na de breuk, wou hij mijn vliegtuigticket naar Zweden betalen, omdat hij zich schuldig voelde; hij wist dat ik er wou blijven wonen en werken en dat keuze om terug te keren hartverscheurend was. Eerst was het vragen om tijd en nog geen definitieve breuk. Dan wil hij me helpen met mijn papieren, een paar dagen later kan ik de boom in.

Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...

Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?

Meid, luister eens. We willen je erg graag helpen, maar is het echt nodig dat elke post van je een vol A4'tje aan tekst is? En je zegt ook elke keer hetzelfde, je geeft geen nieuwe informatie. Elke keer is het weer dat jij van alles moet doen en regelen en dat hij zich maar als een zak gedraagt.

Ik wil niet boos overkomen, maar het is voor mij (en anderen) erg vermoeiend om de hele tijd zo'n lang verhaal te moeten lezen. We willen je bijstaan, we willen je verhaal weten zodat we je beter kunnen adviseren en steunen, maar hou het alstublieft een beetje beknopt. Schrijf het desnoods even voor jezelf, knip er hier en daar wat uit en post het dan.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:46 schreef Senderious het volgende:

[..]

Dat klopt, maar de zomervakantie was pas 2 weken bezig en toen ik op school zat hebben we elkaar ook zo vaak gezien als dat we konden afspreken.
Het punt is alleen dat zij er meestal eerder mee kwam als ik. Vandaar dat ze vond dat ik te weinig initiatief nam.

Enerzijds ben ik blij dat ik niet meer bij iemand samen ben die niet direct is in dat soort dingen, maar anderzijds mis ik haar ook.

Logisch, dat is met elke breuk.
Neemt niet weg dat ik het een vreemde manier vind.
Ook als diegene een paar dagen terug zegt dat ze je zo mist en dergelijke en zin heeft om je te zien, om het vervolgens 3 dagen later snikkend uit te maken.

Het is inderdaad heel vreemd. Nu ze heeft het wel eerder laten vallen, maar mij dunkt niet op'n manier dat het zo belangrijk was dat de relatie er van af hing, en zeker ook geen redelijke tijdsspanne aan de dag gelegd om verandering te zien.

Ik probeer nu de denkoefening om te schakelen van allemaal te bedenken wat er goed en minder goed was naar wat je anders zou doen als je nu terug een relatie zou starten. En ook wat je wil dat je partner anders zou moeten doen. Beschrijf in gedachten wat de ideale omstandigheden zouden zijn voor jullie. Hoe zou een doorgaanse week er voor jullie uitzien, hoe een vakantie week? Etc...Dit alles met wat je nu denkt te weten over haar, jezelf en jullie in interactie van een relatie. Wat zijn de voorwaarden (ja liefde heeft voorwaarden) om het te doen slagen?

Missen is een slechte raadgever. Mis je haar of mis je een lief? Sorry voor het cliché, hoor. Ik ben een beetje een einzelgänger dus ik mis geen lief of menselijk contact. Ik mis personen om wie ze zijn geweest. Nu mis ik MIJN liefje, maar verder kan iedereen die niets zinnigs bij te dragen heeft in mijn bestaan me beter niet te veel storen. Ik vermaak me wel. In de voormiddag werken, in de namiddag een beetje lezen, muziek, hier wat hersenspinsels neerplanten
Ik mis hem uiteraard. Ik had zo voor 't eerst het gevoel dat iemand anders gelukkig maken jezelf ook gelukkiger maakt. Hij had dat ook zei hij. Daardoor is er minder de tendens je eigen willetje door te drijven omdat je wat wil wat jou blijmaakt, en dus is er minder gekibbel omwille van botsende willetjes. De keerzijde is dat je geluk dan minder autonoom is.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 22:10 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft.

Nee, ik zeg dat het helemaal geen rol speelt wie gelijk heeft of niet. Uit is uit. Over. Klaar.

quote:

Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.

Rekening houden met de ander is wel zo netjes, maar in liefde en oorlog is alles veroorloofd. Helaas wel, soms.

quote:

Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...

Ik kan niet voor hem invullen waarom hij doet wat hij doet. Of niet doet. Maar hetzelfde geldt voor jou. Ondanks dat je kan aandringen om bepaalde praktische zaken af te handelen, kan je iemand niet dwingen. Analyseren en overdenken helpt daar niets bij. Je hebt geen controle over een ander en die heb je ook nooit gehad.

quote:

Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?

Ja, mijn vraag is wel beantwoord.

En nee, je bent niet de enige die last ondervindt van luiheid en egoisme van anderen. Wel lijk je mij een van de weinigen die er zo lang in blijft hangen en allerlei redenen bedenkt om je gelijk te behalen, bijna alsof je jezelf moet overtuigen en daarmee de wereld in jouw beeld komt te passen. Helaas kan je de wereld niet passen in een beeld, hoe hard je het ook probeert.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 22:57 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Het is inderdaad heel vreemd. Nu ze heeft het wel eerder laten vallen, maar mij dunkt niet op'n manier dat het zo belangrijk was dat de relatie er van af hing, en zeker ook geen redelijke tijdsspanne aan de dag gelegd om verandering te zien.

Missen is een slechte raadgever. Mis je haar of mis je een lief? Sorry voor het cliché, hoor. Ik ben een beetje een einzelgänger dus ik mis geen lief of menselijk contact. Ik mis personen om wie ze zijn geweest. Nu mis ik MIJN liefje, maar verder kan iedereen die niets zinnigs bij te dragen heeft in mijn bestaan me beter niet te veel storen. Ik vermaak me wel. In de voormiddag werken, in de namiddag een beetje lezen, muziek, hier wat hersenspinsels neerplanten
Ik mis hem uiteraard. Ik had zo voor 't eerst het gevoel dat iemand anders gelukkig maken jezelf ook gelukkiger maakt. Hij had dat ook zei hij. Daardoor is er minder de tendens je eigen willetje door te drijven omdat je wat wil wat jou blijmaakt, en dus is er minder gekibbel omwille van botsende willetjes. De keerzijde is dat je geluk dan minder autonoom is.

Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.

Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 17:45 schreef Senderious het volgende:

[..]

Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.

Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.

Wellicht heeft ze het wel uitgesproken, maar niet dat jij het zo oppakte?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Met roepen dat ze labiel overkomt bereik je niks. Heeft mijn ex ook gedaan, maar onbewust laat iedereen gewoon details over zichzelf weg, of snapt niet waar de ander mee zit.

Ik weet heel goed wat mijn aandeel was in de keuzes die mijn ex maakte, maar dat weegt niet op tegen wat uiteindelijk is gebeurd.

Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 17:45 schreef Senderious het volgende:

[..]

Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.

Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.

Ik gis maar natuurlijk, maar ik denk dat ze die ergernissen wel had en op 'n moment dat het zo erg aanvoelde voor haar (soort van wanhoop dat je niet zou veranderen ofzo) die beslissing nam, en dat vind ik ook inderdaad een beetje onoverwogen. Ik vermoed dat ze daarna genoeg om handen had je te "vergeten" en niets had om haar van het tegenovergestelde te overtuigen.
Je hebt met verstand gehandeld en niet "gesmeekt" je terug te nemen met de belofte dat je zou veranderen en haar met rust gelaten. Nu zijn het vijgen na Pasen. Ze heeft geen positieve input van jou, ookal omdat ze die foto's van facebook wegdeed en allerlei andere handelingen om input (gelijk de welke) uit de weg te gaan...
Je weet nooit wat je te doen staat, he. Zelf als je op verzoening hoopt, zou contact verbreken gunstig blijken, zodat de ander zich gaat afvragen hoe het nog met je gaat na een tijdje, en je eventueel gaat missen.

Ik sla mezelf nu soms ook voor de kop dat ik niet naar dat kamp ben mee geweest (toen was het pas een paar dagen uit), en hem net met rust liet, terwijl dat achteraf gezien dé mogelijkheid was om op zijn minst al een gesprek te voeren zonder dat er ouders uit de struiken springen.
Dat dan in een situatie te zijn waar hij opnieuw met positieve aspecten van onze relatie zou worden geconfronteerd en ook worden aangemoedigd door een paar gemeenschappelijke kennissen die daar aanwezig waren, die ons ook als koppel kenden. Hij heeft naar hun allemaal de boot afgehouden dat ik er niet bij was omdat ik sollicitatiegesprekken had. Slechts eentje wist via mij van de breuk af. Zij had zoiets van "je moet weten of je nog naar hier wil komen, maar vertel hem alleszins wat je nu tegen mij zegt"
Toen viel er misschien nog wat te lijmen of op z'n minst deftig te praten zonder hete adem van ma en pa. Nu is het te ver gevorderd, vrees ik. Gedane zaken nemen geen keer, en ik ben niet naar dat kamp geweest om zijn wens te respecteren, een goede bedoeling, maar nu denk ik dat ik misschien wat egoïstischer moet zijn ipv mezelf weg te cijferen, in zulke situaties. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik dat concreet moet aanpakken in de toekomst...

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:37 schreef Gray het volgende:

Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.

Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:43 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?

Vreemdgaan is heel gemakkelijk te begrijpen: meneer/mevrouw krijgt niet genoeg aandacht (emotioneel of intiem) in zijn/haar relatie, dus zoekt het ergens anders. Maakt het dat acceptabel? Nope, maar wel begrijpelijk.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:43 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?

Nee, excuses heb ik nooit gehad. In haar ogen heb ik het verdiend en ik snap hoe ze tot dat standpunt is gekomen. Ik ben het alleen niet daarmee eens. Hetzelfde geldt voor het vreemdgaan; ik begrijp het, maar keur het toch af.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:52 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Vreemdgaan is heel gemakkelijk te begrijpen: meneer/mevrouw krijgt niet genoeg aandacht (emotioneel of intiem) in zijn/haar relatie, dus zoekt het ergens anders. Maakt het dat acceptabel? Nope, maar wel begrijpelijk.

Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:00 schreef Soury het volgende:

[..]

Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.

Aankaarten is idd beter.

Daar had de mijne heel veel moeite mee; die zat zich al weken op te vreten zonder dat ik ook maar iets kon vermoeden. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik gedachten kon lezen.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:04 schreef Gray het volgende:

[..]

Aankaarten is idd beter.

Daar had de mijne heel veel moeite mee; die zat zich al weken op te vreten zonder dat ik ook maar iets kon vermoeden. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik gedachten kon lezen.

Dat gevoel ken ik wel ja. Verwachten.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:00 schreef Soury het volgende:

[..]

Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.

Tuurlijk is aankaarten beter. Maar dat betekent niet dat A) iedereen dat doet en/of B) dat de ander er iets mee doet. Ik vind het ook laf, ontzettend laf. Het is belachelijk laag om zoiets te flikken bij iemand.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:06 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Tuurlijk is aankaarten beter. Maar dat betekent niet dat A) iedereen dat doet en/of B) dat de ander er iets mee doet. Ik vind het ook laf, ontzettend laf. Het is belachelijk laag om zoiets te flikken bij iemand.

Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:08 schreef Soury het volgende:

[..]

Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.

Per ongeluk neuken geloof ik sowieso niet in.