De kunst van het loslaten van je ex #234

Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:30 schreef Senderious het volgende:

[..]

Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Het was ook niet zo dat we elkaar nooit zagen, minimaal 1x per week in die periode.
maar probeer maar eens meer met iemand af te spreken als je van 2 tot half 2 's nachts ivm werk een hele week lang en diegene niet bij je in de buurt woont.

Met jouw verhaal snap ik het wel, zeker met die uren. Maar dat was niet altijd zo, toch?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:24 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Oh, dat is volgens mij wel mannen eigen dat we af en toe iets later zijn.
Hoewel 2uur later ook wel erg veel is.

Hier was het voornamelijk dat ik vrij makkelijk ben qua afspraken en dat er dus uiteindelijk soms niks afgesproken werd als ik het zelf niet regelde.

Ietsjes later is geen probleem, maar echt gewoon uren is bizar. Zeker als je dan vrij hebt gevraagd, of gewoon aan het kutten bent met iets thuis (iPad gok ik) waardoor je dan zoveel later bent, en 'vergeet' een berichtje te sturen.

Kon hem dan echt wel de nek omdraaien Je plant er toch wel een beetje je dag omheen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:16 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

Misschien is dat wel egoïstisch en oneerlijk maar dat is toch echt zijn keuze... Ik heb je verhaal niet gelezen want sorry maar het is een beetje erg veel er zit alleen niks anders op dan gewoon door te gaan en ermee te leren leven.
Blijven in hoe egoïstisch en oneerlijk het is gaan niet helpen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:16 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

Ten eerste, nogmaals een applausje voor je vermogen voor het schrijven van gigantische lappen tekst. Wou nog zeggen dat je vast heel makkelijk essays kunt schrijven, maar dat is niet waar, want in een essay is het de bedoeling dat je nieuwe informatie presenteert, en het goed leesbaar houdt.

Je blijft echt ontzettend hangen in alles, en wil op de een of andere manier erkenning van iemand (ons?) dat je een goed persoon bent geweest, en dat je ex je heel dankbaar móet zijn voor wat jij voor hem gedaan hebt. Want god ja, al die verzorging. Maar daar heb jíj voor gekozen.

Het lijkt alsof je het gewoon niet kunt verkroppen dat hij van je is weggerend, nadat jij hem zoveel goede zorg en liefde hebt gegeven. Maar hij is niet alleen een gehandicapte, hij is een mens. En mensen kunnen denken, voelen, en wellicht was zijn gevoel voor jou toch niet zoals hij het had gewild. En kiest hij toch liever voor een stevige dame achterop zijn rolstoel, dan een vrouw die altijd maar erkenning zoekt.

Uiteraard: dit topic ís natuurlijk gewoon de KLB voor exen, maar jij gaat er zo in door, dat het eng begint te worden.Zeker met die lappen tekst die wellicht steun bieden voor jou, maar voor ons een soort chaotische massa worden waar geen nieuwe informatie in staat. Zet ze in een spoiler, en zoek een therapeut, want dit zit veel dieper dan een ex die je heeft gedumpt omdat hij klaar met je was.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:16 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.

Het einde van een relatie betekent ook het einde van samen beslissingen maken. Bovendien kan je de ander geen nee verkopen wanneer diegene een einde aan de relatie wil maken; dat zou pas egoistisch zijn.

Lullen over de ander en die de put in duwen is zeker niet netjes, maar heel gebruikelijk bij exen. Het helpt ook afstand te nemen, en zichzelf te herinneren waarom het niet verstandig is het nogmaals te proberen.

Ik heb sterk het idee dat jij last hebt van control-issues. Heeft dat denk je ook een rol gespeeld in je vorige relatie?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:29 schreef aeque het volgende:

[..]

Misschien is dat wel egoïstisch en oneerlijk maar dat is toch echt zijn keuze... Ik heb je verhaal niet gelezen want sorry maar het is een beetje erg veel er zit alleen niks anders op dan gewoon door te gaan en ermee te leren leven.
Blijven in hoe egoïstisch en oneerlijk het is gaan niet helpen.

Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.

Bij mijn laatste ex weet ik met welke kantjes van me minder overweg kon. Al van in onze relatie hoor, want we waren beiden goede praters. Als er wat was dat me niet aanstond, ging ik het destijds aan de situatie wijten, maar nu ik er op terugkijk zie ik het bij hem ook wel als een minder goede eigenschap; te snel zich bij de situatie neerleggen en te gevoelig. Hij kon zijn assistenten dan niet ontslaan, maar hij sprak ze nooit aan. Hij deed het pas toen ik een paar dagen weg was en zij hem gewoon in bed laten liggen hadden, denkende dat ik er hem zou uithalen. Hij vond zijn stagebegeleider ook maar niks en moest te veel domme taakjes uitvoeren. Dat klopte wel, maar hij ging dan ook niet in discussie met die kerel. Hetzelfde liedje met huisgenoten die troep en herrie maakten, en andere stagiairs die onuitgenodigd langskwamen. De flat lag centraal, dus de ideale plek op te komen "opwarmen" alvorens de nacht in te gaan. En dan ook met zijn ouders... Getver, hij heeft een ijzeren staaf over heel zijn wervelkolom maar waar is de graat?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:33 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.

Gewoon nee. Deal with it.

Nogmaals als iemand zoiets doet en jij bent de gedumpte dan heb je daar ergens maar gewoon mee te leven. Je kan er over willen praten tot je een ons weegt, de ander gaat daar niet in mee. Hij/zij heeft zijn/haar beslissing al gemaakt.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 19:24 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Met jouw verhaal snap ik het wel, zeker met die uren. Maar dat was niet altijd zo, toch?

Dat klopt, maar de zomervakantie was pas 2 weken bezig en toen ik op school zat hebben we elkaar ook zo vaak gezien als dat we konden afspreken.
Het punt is alleen dat zij er meestal eerder mee kwam als ik. Vandaar dat ze vond dat ik te weinig initiatief nam.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:33 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.

Ja precies, ik vind het ook heel sneu om het zo aan te pakken en ben er ook wel pissig over.
Maar om het zo aan te pakken zegt genoeg over hoe serieus of volwassen ze eigenlijk is.
Het is toch normaal om aan te geven of je iets dwars zit in een relatie.

Enerzijds ben ik blij dat ik niet meer bij iemand samen ben die niet direct is in dat soort dingen, maar anderzijds mis ik haar ook.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:39 schreef aeque het volgende:

[..]

Gewoon nee. Deal with it.

Nogmaals als iemand zoiets doet en jij bent de gedumpte dan heb je daar ergens maar gewoon mee te leven. Je kan er over willen praten tot je een ons weegt, de ander gaat daar niet in mee. Hij/zij heeft zijn/haar beslissing al gemaakt.

Logisch, dat is met elke breuk.
Neemt niet weg dat ik het een vreemde manier vind.
Ook als diegene een paar dagen terug zegt dat ze je zo mist en dergelijke en zin heeft om je te zien, om het vervolgens 3 dagen later snikkend uit te maken.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:10 schreef Gray het volgende:

[..]

Het einde van een relatie betekent ook het einde van samen beslissingen maken. Bovendien kan je de ander geen nee verkopen wanneer diegene een einde aan de relatie wil maken; dat zou pas egoistisch zijn.

Lullen over de ander en die de put in duwen is zeker niet netjes, maar heel gebruikelijk bij exen. Het helpt ook afstand te nemen, en zichzelf te herinneren waarom het niet verstandig is het nogmaals te proberen.

Ik heb sterk het idee dat jij last hebt van control-issues. Heeft dat denk je ook een rol gespeeld in je vorige relatie?

Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft. Je hebt het letterlijk over niet zo verstandig opnieuw te proberen. Dat kan zo zijn. Als ik zo zie waarom Brannagh niet meer samen is met haar ex, is dat begrijpelijk, vooral als er herhaaldelijke waarschuwingen aan vooraf gingen. Op die manier heb ik de beslissing ook zelf genomen, omdat ik geen verandering zag. Dan heb ik het ook niet over een week, maar ook daadwerkelijk de tijd geven te veranderen.

Bij Sedernious heb ik een half gevoel. Hij kende de klachten, maar heeft hij er genoeg tijd en ruimte voor gekregen van haar en/of de omstandigheden met dat werk. Ok, hij heeft het ingezien, heeft er wat aan gedaan, en is dat van plan, maar zij blijft bij haar beslissing ondanks die nieuwe feiten. Uiteraard is ze sceptisch en hoeven ze niet meteen opnieuw een stel te worden, maar ze kan toch open staan om te zien wat er van aan is. Zou ik toch doen alleszins.

Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.

In de huidige situatie is het simpelweg vervelend dat ik vanalles en nog wat moet regelen en hierin naar zijn pijpen moet dansen. We zouden samen in de herfstvakantie om onze resterende spullen gaan in Zweden. Hij is dan jarig, zien we onze kennisen daar nog eens terug. Nuttige aan het aangename gekoppeld. Oké, hij beslist om het uit te maken. Ik ben verliefd op Scandinavië maar dank dat het toch nog te confronterend is en wil liever ergens anders heen. Ik stel voor om de verhuisdozen te laten opsturen door onze kennissen en we de prijs van verzending samen betalen. Dat wil hij niet. Vlak na de breuk, wou hij mijn vliegtuigticket naar Zweden betalen, omdat hij zich schuldig voelde; hij wist dat ik er wou blijven wonen en werken en dat keuze om terug te keren hartverscheurend was. Eerst was het vragen om tijd en nog geen definitieve breuk. Dan wil hij me helpen met mijn papieren, een paar dagen later kan ik de boom in.

Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...

Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 22:10 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft. Je hebt het letterlijk over niet zo verstandig opnieuw te proberen. Dat kan zo zijn. Als ik zo zie waarom Brannagh niet meer samen is met haar ex, is dat begrijpelijk, vooral als er herhaaldelijke waarschuwingen aan vooraf gingen. Op die manier heb ik de beslissing ook zelf genomen, omdat ik geen verandering zag. Dan heb ik het ook niet over een week, maar ook daadwerkelijk de tijd geven te veranderen.

Bij Sedernious heb ik een half gevoel. Hij kende de klachten, maar heeft hij er genoeg tijd en ruimte voor gekregen van haar en/of de omstandigheden met dat werk. Ok, hij heeft het ingezien, heeft er wat aan gedaan, en is dat van plan, maar zij blijft bij haar beslissing ondanks die nieuwe feiten. Uiteraard is ze sceptisch en hoeven ze niet meteen opnieuw een stel te worden, maar ze kan toch open staan om te zien wat er van aan is. Zou ik toch doen alleszins.

Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.

In de huidige situatie is het simpelweg vervelend dat ik vanalles en nog wat moet regelen en hierin naar zijn pijpen moet dansen. We zouden samen in de herfstvakantie om onze resterende spullen gaan in Zweden. Hij is dan jarig, zien we onze kennisen daar nog eens terug. Nuttige aan het aangename gekoppeld. Oké, hij beslist om het uit te maken. Ik ben verliefd op Scandinavië maar dank dat het toch nog te confronterend is en wil liever ergens anders heen. Ik stel voor om de verhuisdozen te laten opsturen door onze kennissen en we de prijs van verzending samen betalen. Dat wil hij niet. Vlak na de breuk, wou hij mijn vliegtuigticket naar Zweden betalen, omdat hij zich schuldig voelde; hij wist dat ik er wou blijven wonen en werken en dat keuze om terug te keren hartverscheurend was. Eerst was het vragen om tijd en nog geen definitieve breuk. Dan wil hij me helpen met mijn papieren, een paar dagen later kan ik de boom in.

Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...

Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?

Meid, luister eens. We willen je erg graag helpen, maar is het echt nodig dat elke post van je een vol A4'tje aan tekst is? En je zegt ook elke keer hetzelfde, je geeft geen nieuwe informatie. Elke keer is het weer dat jij van alles moet doen en regelen en dat hij zich maar als een zak gedraagt.

Ik wil niet boos overkomen, maar het is voor mij (en anderen) erg vermoeiend om de hele tijd zo'n lang verhaal te moeten lezen. We willen je bijstaan, we willen je verhaal weten zodat we je beter kunnen adviseren en steunen, maar hou het alstublieft een beetje beknopt. Schrijf het desnoods even voor jezelf, knip er hier en daar wat uit en post het dan.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 20:46 schreef Senderious het volgende:

[..]

Dat klopt, maar de zomervakantie was pas 2 weken bezig en toen ik op school zat hebben we elkaar ook zo vaak gezien als dat we konden afspreken.
Het punt is alleen dat zij er meestal eerder mee kwam als ik. Vandaar dat ze vond dat ik te weinig initiatief nam.

Enerzijds ben ik blij dat ik niet meer bij iemand samen ben die niet direct is in dat soort dingen, maar anderzijds mis ik haar ook.

Logisch, dat is met elke breuk.
Neemt niet weg dat ik het een vreemde manier vind.
Ook als diegene een paar dagen terug zegt dat ze je zo mist en dergelijke en zin heeft om je te zien, om het vervolgens 3 dagen later snikkend uit te maken.

Het is inderdaad heel vreemd. Nu ze heeft het wel eerder laten vallen, maar mij dunkt niet op'n manier dat het zo belangrijk was dat de relatie er van af hing, en zeker ook geen redelijke tijdsspanne aan de dag gelegd om verandering te zien.

Ik probeer nu de denkoefening om te schakelen van allemaal te bedenken wat er goed en minder goed was naar wat je anders zou doen als je nu terug een relatie zou starten. En ook wat je wil dat je partner anders zou moeten doen. Beschrijf in gedachten wat de ideale omstandigheden zouden zijn voor jullie. Hoe zou een doorgaanse week er voor jullie uitzien, hoe een vakantie week? Etc...Dit alles met wat je nu denkt te weten over haar, jezelf en jullie in interactie van een relatie. Wat zijn de voorwaarden (ja liefde heeft voorwaarden) om het te doen slagen?

Missen is een slechte raadgever. Mis je haar of mis je een lief? Sorry voor het cliché, hoor. Ik ben een beetje een einzelgänger dus ik mis geen lief of menselijk contact. Ik mis personen om wie ze zijn geweest. Nu mis ik MIJN liefje, maar verder kan iedereen die niets zinnigs bij te dragen heeft in mijn bestaan me beter niet te veel storen. Ik vermaak me wel. In de voormiddag werken, in de namiddag een beetje lezen, muziek, hier wat hersenspinsels neerplanten
Ik mis hem uiteraard. Ik had zo voor 't eerst het gevoel dat iemand anders gelukkig maken jezelf ook gelukkiger maakt. Hij had dat ook zei hij. Daardoor is er minder de tendens je eigen willetje door te drijven omdat je wat wil wat jou blijmaakt, en dus is er minder gekibbel omwille van botsende willetjes. De keerzijde is dat je geluk dan minder autonoom is.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 22:10 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft.

Nee, ik zeg dat het helemaal geen rol speelt wie gelijk heeft of niet. Uit is uit. Over. Klaar.

quote:

Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.

Rekening houden met de ander is wel zo netjes, maar in liefde en oorlog is alles veroorloofd. Helaas wel, soms.

quote:

Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...

Ik kan niet voor hem invullen waarom hij doet wat hij doet. Of niet doet. Maar hetzelfde geldt voor jou. Ondanks dat je kan aandringen om bepaalde praktische zaken af te handelen, kan je iemand niet dwingen. Analyseren en overdenken helpt daar niets bij. Je hebt geen controle over een ander en die heb je ook nooit gehad.

quote:

Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?

Ja, mijn vraag is wel beantwoord.

En nee, je bent niet de enige die last ondervindt van luiheid en egoisme van anderen. Wel lijk je mij een van de weinigen die er zo lang in blijft hangen en allerlei redenen bedenkt om je gelijk te behalen, bijna alsof je jezelf moet overtuigen en daarmee de wereld in jouw beeld komt te passen. Helaas kan je de wereld niet passen in een beeld, hoe hard je het ook probeert.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 22:57 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Het is inderdaad heel vreemd. Nu ze heeft het wel eerder laten vallen, maar mij dunkt niet op'n manier dat het zo belangrijk was dat de relatie er van af hing, en zeker ook geen redelijke tijdsspanne aan de dag gelegd om verandering te zien.

Missen is een slechte raadgever. Mis je haar of mis je een lief? Sorry voor het cliché, hoor. Ik ben een beetje een einzelgänger dus ik mis geen lief of menselijk contact. Ik mis personen om wie ze zijn geweest. Nu mis ik MIJN liefje, maar verder kan iedereen die niets zinnigs bij te dragen heeft in mijn bestaan me beter niet te veel storen. Ik vermaak me wel. In de voormiddag werken, in de namiddag een beetje lezen, muziek, hier wat hersenspinsels neerplanten
Ik mis hem uiteraard. Ik had zo voor 't eerst het gevoel dat iemand anders gelukkig maken jezelf ook gelukkiger maakt. Hij had dat ook zei hij. Daardoor is er minder de tendens je eigen willetje door te drijven omdat je wat wil wat jou blijmaakt, en dus is er minder gekibbel omwille van botsende willetjes. De keerzijde is dat je geluk dan minder autonoom is.

Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.

Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 17:45 schreef Senderious het volgende:

[..]

Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.

Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.

Wellicht heeft ze het wel uitgesproken, maar niet dat jij het zo oppakte?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Met roepen dat ze labiel overkomt bereik je niks. Heeft mijn ex ook gedaan, maar onbewust laat iedereen gewoon details over zichzelf weg, of snapt niet waar de ander mee zit.

Ik weet heel goed wat mijn aandeel was in de keuzes die mijn ex maakte, maar dat weegt niet op tegen wat uiteindelijk is gebeurd.

Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 17:45 schreef Senderious het volgende:

[..]

Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.

Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.

Ik gis maar natuurlijk, maar ik denk dat ze die ergernissen wel had en op 'n moment dat het zo erg aanvoelde voor haar (soort van wanhoop dat je niet zou veranderen ofzo) die beslissing nam, en dat vind ik ook inderdaad een beetje onoverwogen. Ik vermoed dat ze daarna genoeg om handen had je te "vergeten" en niets had om haar van het tegenovergestelde te overtuigen.
Je hebt met verstand gehandeld en niet "gesmeekt" je terug te nemen met de belofte dat je zou veranderen en haar met rust gelaten. Nu zijn het vijgen na Pasen. Ze heeft geen positieve input van jou, ookal omdat ze die foto's van facebook wegdeed en allerlei andere handelingen om input (gelijk de welke) uit de weg te gaan...
Je weet nooit wat je te doen staat, he. Zelf als je op verzoening hoopt, zou contact verbreken gunstig blijken, zodat de ander zich gaat afvragen hoe het nog met je gaat na een tijdje, en je eventueel gaat missen.

Ik sla mezelf nu soms ook voor de kop dat ik niet naar dat kamp ben mee geweest (toen was het pas een paar dagen uit), en hem net met rust liet, terwijl dat achteraf gezien dé mogelijkheid was om op zijn minst al een gesprek te voeren zonder dat er ouders uit de struiken springen.
Dat dan in een situatie te zijn waar hij opnieuw met positieve aspecten van onze relatie zou worden geconfronteerd en ook worden aangemoedigd door een paar gemeenschappelijke kennissen die daar aanwezig waren, die ons ook als koppel kenden. Hij heeft naar hun allemaal de boot afgehouden dat ik er niet bij was omdat ik sollicitatiegesprekken had. Slechts eentje wist via mij van de breuk af. Zij had zoiets van "je moet weten of je nog naar hier wil komen, maar vertel hem alleszins wat je nu tegen mij zegt"
Toen viel er misschien nog wat te lijmen of op z'n minst deftig te praten zonder hete adem van ma en pa. Nu is het te ver gevorderd, vrees ik. Gedane zaken nemen geen keer, en ik ben niet naar dat kamp geweest om zijn wens te respecteren, een goede bedoeling, maar nu denk ik dat ik misschien wat egoïstischer moet zijn ipv mezelf weg te cijferen, in zulke situaties. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik dat concreet moet aanpakken in de toekomst...

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:37 schreef Gray het volgende:

Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.

Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:43 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?

Vreemdgaan is heel gemakkelijk te begrijpen: meneer/mevrouw krijgt niet genoeg aandacht (emotioneel of intiem) in zijn/haar relatie, dus zoekt het ergens anders. Maakt het dat acceptabel? Nope, maar wel begrijpelijk.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:43 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?

Nee, excuses heb ik nooit gehad. In haar ogen heb ik het verdiend en ik snap hoe ze tot dat standpunt is gekomen. Ik ben het alleen niet daarmee eens. Hetzelfde geldt voor het vreemdgaan; ik begrijp het, maar keur het toch af.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 18:52 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Vreemdgaan is heel gemakkelijk te begrijpen: meneer/mevrouw krijgt niet genoeg aandacht (emotioneel of intiem) in zijn/haar relatie, dus zoekt het ergens anders. Maakt het dat acceptabel? Nope, maar wel begrijpelijk.

Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:00 schreef Soury het volgende:

[..]

Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.

Aankaarten is idd beter.

Daar had de mijne heel veel moeite mee; die zat zich al weken op te vreten zonder dat ik ook maar iets kon vermoeden. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik gedachten kon lezen.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:04 schreef Gray het volgende:

[..]

Aankaarten is idd beter.

Daar had de mijne heel veel moeite mee; die zat zich al weken op te vreten zonder dat ik ook maar iets kon vermoeden. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik gedachten kon lezen.

Dat gevoel ken ik wel ja. Verwachten.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:00 schreef Soury het volgende:

[..]

Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.

Tuurlijk is aankaarten beter. Maar dat betekent niet dat A) iedereen dat doet en/of B) dat de ander er iets mee doet. Ik vind het ook laf, ontzettend laf. Het is belachelijk laag om zoiets te flikken bij iemand.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:06 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Tuurlijk is aankaarten beter. Maar dat betekent niet dat A) iedereen dat doet en/of B) dat de ander er iets mee doet. Ik vind het ook laf, ontzettend laf. Het is belachelijk laag om zoiets te flikken bij iemand.

Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 19:08 schreef Soury het volgende:

[..]

Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.

Per ongeluk neuken geloof ik sowieso niet in.