De kunst van het loslaten van je ex #234

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:24 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.

Heb je ook gelijk in. Maar toch gebeurt dat soms wel.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:24 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.

Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat je geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:29 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch

Hier sluit ik mij volledig bij aan. Ik heb meer dan honderd redenen om boos te zijn, kwaad te zijn, en dat ben ik ook. Dat neemt niet weg dat er verdriet bij komt kijken. En heel veel ook.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:29 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat je geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch

Verdriet is normaal en hoort er gewoon bij, echter waarom zou je je na zoveel tijd nog afvragen wat ze aan het doen zou zijn. Dan is het geen verwerken meer en ben je gewoon blijven hangen vindt ik.

quote:

Op vrijdag 5 september 2014 20:29 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Update:

Begin me klein beetje beter te voelen. Gister alle contact verwijderd: facebook,whatsapp, en sinds vandaag ook snapchat. Die jongen van de icebucketchallenge stond bij haar ook op nummer 1 in snapchat. Zij zegt 1x een snap gestuurd te hebben. Ik merk wel dat ik steeds minder met haar bezig ben, maar toch doet het nog ontzettend pijn. Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond

Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!

Update:

Ben er achter gekomen dat ze met die ene jongen heeft, er stond een foto van hun 2 met hartjes op instagram terwijl ze op bed lagen. Ik ben echt boos, vooral over het feit dat ze tegen me gelogen heeft. Oké, we hadden misschien niks meer maar dit is geen stijl. Ze had geen contact met hem, ze sprak niet met hem af ze deed niks zei ze. Allemaal leugens. Ik ben er echt klaar mee, gadverdamme. Haal me weer van alles in mijn hoofd maar moet rustig blijven.... moeilijk....

quote:

Op maandag 8 september 2014 18:59 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Update:

Ben er achter gekomen dat ze met die ene jongen heeft, er stond een foto van hun 2 met hartjes op instagram terwijl ze op bed lagen. Ik ben echt boos, vooral over het feit dat ze tegen me gelogen heeft. Oké, we hadden misschien niks meer maar dit is geen stijl. Ze had geen contact met hem, ze sprak niet met hem af ze deed niks zei ze. Allemaal leugens. Ik ben er echt klaar mee, gadverdamme. Haal me weer van alles in mijn hoofd maar moet rustig blijven.... moeilijk....

Fuck, wat klote voor je!!
Doet me denken aan een foto waarop mijn ex ook een meisje achterop de rolstoel nam (er zaten zo staken aan waarop je niet mag gaan staan, maar ik mocht het wel even als mijn voeten pijn deden omdat ik niet zo veel weeg) en dat was dus echt iets van ons tweetjes. Was hij op zo'n gemengd kamp van mensen met en zonder handicap, waarbij die zonder handicap dan helpen. Ik ging kapot bij de gedachte dat hem dus omkleedden, op toilet zetten, in bed legden, etc... Stond er plots ook een stevig mens in pastelkleurige kuitbroek op zijn rolstoel. Niets tegen stevige mensen en/of mensen zonder stijl. Hij zou er alleszins niet op vallen, maar dan toch de gedachte dat je maar nooit weet... omdat dat maar anderhalve week na de breuk was.

En had wat jij nu meemaakt ook een aantal jaar geleden, nog voor facebook en instagram. Nog de tijd van msn. Mijn ex had een schermnaam met hartjes en een meisjesnaam, tien dagen na de breuk!! In principe is dat niet bedriegen, maar het voelt wel zo. Het is gewoon allesbehalve netjes en heel confronterend hoe onbelangrijk je bent en niets betekent

Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

[ Bericht 15% gewijzigd door Senderious op 08-09-2014 20:20:58 ]

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het helpt?

Verwijderen meteen. Doe je jezelf anders alleen maar pijn mee.

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

Ja, doen. Ja, het helpt. Je zegt het zelf, elke keer als je iets ziet voel je je weer kut.

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:01 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Verwijderen meteen. Doe je jezelf anders alleen maar pijn mee.

En een uur hiervoor schreef je nog dat je een foto van jouw ex tegenkwam op instagram en je daarom weer kut voelde. Volg je eigen advies dan ook op!

Ben nog steeds helemaal ontdaan door de gebeurtenissen van gisteren.

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:37 schreef Atemno het volgende:
Ben nog steeds helemaal ontdaan door de gebeurtenissen van gisteren.

Als je er na 4 jaar nog zo mee zit, zou je dan niet eens naar een psycholoog gaan? Hoe je relatie ook was, 4 jaar is echt veel, veel te lang.

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:34 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Ja, doen. Ja, het helpt. Je zegt het zelf, elke keer als je iets ziet voel je je weer kut.

[..]

En een uur hiervoor schreef je nog dat je een foto van jouw ex tegenkwam op instagram en je daarom weer kut voelde. Volg je eigen advies dan ook op!

Heb het ook gedaan...

Ik deed het eigenlijk nooit, mijn expartners deden het direct toen ze de relatie beëindigden. Lekker makkelijk, verdwijnen ineens alle foto's en connecties, en veilig wanneer ze een nieuwe vlam toevoegen. Alle sporen van je bestaan zijn weg zo, dus geen lastige vragen en zo.
Ik deed het dus nooit, niet als ik werd verlaten en ook niet als ik zelf de relatie verbrak, en nu is het de eerste keer, wat toch wel wat vreemd aandoet. Ik had het nu zo wat met zijn meervoudig contact om te zeggen dat hij geen contact wou. Ik had er niet zoveel last van, misschien in't begin toen hij alles wat van in de verste verte met mij te maken had (dus alles van zijn tijd in Scandinavië, ook voor "ons") verwijderde en ja dat incident met dat meisje op kamp. Daarna bezocht ik zijn profiel toch vaak meer uit zelfbehoud.

Ik heb het moeilijker met real life zaken, zoals vandaag een koffer leegmaken vanuit Zweden. Ik was er al eerder aan begonnen, vlak na de breuk omdat de spullen zo snel mogelijk wou regelen. Ik kon het toen echt niet aan... Onze koffer met spullen van ons twee. Dat viel vandaag mee, maar er was nog een andere boodschappentas waarin zijn ouders enkel spullen van mij hadden uitgesorteerd, vooral winterkleren, dus dat had geen haast. Nu maak ik die tas open in mijn nieuwe flatje; hebben ze cadeautjes en kaartjes van mij naar hem bijgestoken, ook een foto van hem en een meisje, waarvan ik gelukkig weet dat het gewoon een goeie vriendin is.
Toen schoot ik wel weer vol. Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.

Jammer dat de dag op die manier in mineur eindigde... Ik was naar de bib geweest en gaan wandelen langs het water, waar ik al jaren niet meer was geweest. Het is een smal pad met kasseien en trapjes. Ik was vergeten hoe fijn het daar was. Het is misschien lelijk om zo te denken, maar met hem zou ik het nooit herontdekt hebben. Op dit moment voel ik me tegenstrijdig. Als ik niet kon slapen in Zweden, stond ik op en ging ik in het bos wandelen. In het donker tot aan je knieën. Enkel geluid van wind, vogels en hertjes. Eens ik samen was met hem deed ik het niet zo vaak meer, en uiteraard was wat ik dan met hem deed in de plaats even fijn. Het was alsof we beiden constant het maximum wouden genieten van de tijd samen. Dus heb ik er ergens ook geen spijt van, zeker omdat het einde er was voor ik het wist, maar toch is het jammer... Hij wéét dat ik daar zou zijn gebleven als ik hem niet had. Het was een hartverscheurende keuze waar ik lang over dacht. Ik neem het hem en zijn ouders ontzettend kwalijk. Dat loslaten zal nog zwaarder zijn dan hem als persoon (of alleszins de persoon die ik in Zweden kende) los te laten...

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

Yep, helemaal verwijderd en nooit meer omgekeken. Ik denk dat het mij wel heeft geholpen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 00:00 schreef Woestenijhumor het volgende:
Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.

Zoiets is je eigen keuze... Je zou van mij ook geen dankbaarheid hoeven verwachten, want zoiets zou ook geen plaats moeten hebben in je relatie, vind ik. Zou ik het gevoel hebben als ouder dat je van zoiets uit gaat, dan zou ik je geen geschikte partner vinden voor mijn kind. Als ouder doe je het ook niet voor dank, maar uit onvoorwaardelijke liefde voor je kind. En die zie je met name als kind, niet als gehandicapte; dat is het uitgangpunt.

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:58 schreef Senderious het volgende:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.

Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.

Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.

Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..

Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?

Ben je nog vrienden met je ex? Zijn jullie netjes, beleefd en vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zonder teveel gevoelens?

Zo ja: eventueel vriendschappelijk contact houden.
Zo nee: blokkeren, verwijderen, basta.

Zelf heb ik gelukkig geen social media, maar met bijvoorbeeld whatsapp keek ik wel twee keer per uur naar hoe laat hij voor het laatst online was geweest. Als je alles verwijderd wat haar nog aan jou linkt heb je gewoon een stuk meer rust, en dat is heel fijn

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 08:17 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ben je nog vrienden met je ex? Zijn jullie netjes, beleefd en vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zonder teveel gevoelens?

Zo ja: eventueel vriendschappelijk contact houden.
Zo nee: blokkeren, verwijderen, basta.

Zelf heb ik gelukkig geen social media, maar met bijvoorbeeld whatsapp keek ik wel twee keer per uur naar hoe laat hij voor het laatst online was geweest. Als je alles verwijderd wat haar nog aan jou linkt heb je gewoon een stuk meer rust, en dat is heel fijn

Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.

Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 01:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Yep, helemaal verwijderd en nooit meer omgekeken. Ik denk dat het mij wel heeft geholpen.

[..]

Zoiets is je eigen keuze... Je zou van mij ook geen dankbaarheid hoeven verwachten, want zoiets zou ook geen plaats moeten hebben in je relatie, vind ik. Zou ik het gevoel hebben als ouder dat je van zoiets uit gaat, dan zou ik je geen geschikte partner vinden voor mijn kind. Als ouder doe je het ook niet voor dank, maar uit onvoorwaardelijke liefde voor je kind. En die zie je met name als kind, niet als gehandicapte; dat is het uitgangpunt.

Voor hem gaan was mijn keuze idd... We hadden het voor we samen waren al over relaties en wat hij van verwacht, zowel regulier als specifieke taken die met zijn handicap te maken hebben. Daarin hadden we dezelfde mening, dat het best wel handig is dat je partner ervoor open staat. Het is nogal niet intiem om elke dag op het zelfde tijdstip te gaan slapen en altijd een derde persoon moet betrekken. Trouwens die assistenten waren nogal onprofessionneel. Ze vonden het aanstootgevend om ons halfnaakt te zien, toen ze hem uit bed kwamen halen. Ze deden hun werk niet naar behoren (laatkomen, vroeg vertrekken en daartussen in alles slordig of helemaal niets, gewoon zelfs niet komen opdagen). Het ging van kwaad naar erger, zodoende moest ik eigenlijk hun werk (over)doen 's avonds laat en in het weekend en er werd (door hen, niet door mijn partner want hij vond dit ook vreselijk) van uit gegaan dat ik het wel zou doen uit liefde. Het vervelende was dat hij ze niet kon ontslaan, want ze waren via de stage geregeld. Enfin, ik heb als bewuste keuze voor hem gekozen, wetende dat er taken vroeg of laat op mijn schouders zouden terecht komen, en dat is niet erg. Dat weet je ook als je voor kinderen kiest. Maar niet voor 'n takenpakket dat me eigenlijk niet toekomt, dat ik toch gedwongen werd uit te voeren in het belang van zijn gezondheid.

Anderszijds voel je toch een vorm een vorm van dankbaarheid bij alles -groot of klein- wat je partner doet; een kopje thee brengen als je verkouden bent, de afwas alleen doen omdat je een belangrijke meeting moet voorbereiden. Dat is normaal dat je zoiets doet voor elkaar, maar (sorry voor het cliché) het mag niet vanzelfsprekend worden.

Het gaat niet om een lofzang verwachten voor minuscule dingen. Het ging om een volwassen man tillen, aankleden, verzorgen, poetsen, koken, kortom een hele waslijst na mijn uren. Het is van kijk-mij-hoe-goed-ik-ben (wat wel eens eigen is aan mensen in de zorgsector), maar ze hebben hun zoon niet uitgemergeld van slaap gedepriveerde vol etterende wonden en stront tussen zijn billen teruggezien, en dat is wel door mijn toedoen. Dat zij dan nog geen 48 uur na terugkomst, inzet van maanden teniet doen zegt mij dat hun verwachtingen veel minder realistisch zijn (namelijk vanzelfsprekend vinden dat ik dat allemaal heb gedaan en eens die taak volbracht zomaar moet opkrassen) dan die van mij. Ik verwachtte niet veel, gewoon samen verder gelukkig zijn in België, hopen dat het met zijn familie en vrienden zou klikken, dat onze samen gemaakte plannen goed zouden verlopen, etc... helemaal geen eeuwige dankbaarheid, maar ik krijg wél ondankbaarheid en afkeuring en een niet zo fraai leven de komende maanden in de plaats. Ik denk dat ik toch wel beter verdien dan dat hoor.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 11:13 schreef Senderious het volgende:

[..]

Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.

Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.

Vreemd, die breuken over kleine irritaties. Lijkt me dat er wat meer aan de hand is. Kan zijn dat ik het gemist heb in je posts, maar hoelang ben je uit elkaar nu? Ik begrijp dat je je optrekt aan het feit dat ze je collier nog draagt. Geen idee, maar misschien vind ze die gewoon mooi, en linkt ze het niet aan jou. Ik heb voor mijn ex tekeningen gemaakt van zijn favoriete artiesten, iphone cover en een tas cadeau gedaan. Die heeft hij nog-denk ik- want dat is niks wat aan mij linkt. De fotokadertjes van ons twee, kaartjes en cd's waarin ik schreef "veel luisterplezier, liefje" hebben zijn ouders me terug gegeven.

Ik had mijn ex aanvankelijk niet geblokkeerd of ontvriend, omdat ik het nogal kinderachtig vind in principe, maar ook om een soort onverschilligheid aan de dag te leggen. Ik kan het perfect aan om jou op facebook te hebben, ik ben de sterke, niet-haatdragende hier.

Ik denk dat je gewoon eerlijk met jezelf moet zijn, want uiteraard niet eenvoudig is in zo'n emotioneel geladen situatie. Het is soms ook een gewoonte omdat je elkaars profiel bezocht toen je nog samen was en dan op die manier een berichtje stuurde. Zijn/haar naam staat bij je favorieten in je telefoonlijst. Ik denk dat het an sich helemaal niet vreemd is, zeker niet de eerste dagen/weken.

Ik probeer zoveel mogelijk te bedenken dat iemand die je dumpt niet zoveel afziet als ze beweren. Dus checken op facebook of ze nog om je geven is een beetje zinloos, ookal is het heel begrijpelijk. Een sprankeltje hoop is leefbaarder dan wanhoop. Als er genoeg om je werd gegeven, was er geen breuk, maar een eerlijk gesprek over wat die grote liefde voor je hen af en toe moeilijk maakt, door een van je gewoontes of karaktertrekken.

Het is natuurlijk altijd gissen of tijd een goeie raadgever is, maar als je hoopt op verzoening kan tijd haar het besef geven dat die irritaties misschien wat overdreven waren en ze je gaat missen. Anderszijds kan tijd haar vleugels geven waardoor ze jou helemaal vergeet.

Waren die irritaties waarover ze het had, al bekend bij jou, of hoorde ze je voor't eerst bij de breuk?

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 15:05 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]
Waren die irritaties waarover ze het had, al bekend bij jou, of hoorde ze je voor't eerst bij de breuk?

Bedankt voor de tips! We zijn nu 5 weken uit elkaar, hier het verhaal:

quote:

Op vrijdag 1 augustus 2014 20:29 schreef Senderious het volgende:
Gisteren is er na 4,5 maand een einde aan de relatie gekomen tussen mij en m'n vriendin..
We hadden gister afgesproken dat zij naar mij zou komen om over onze relatie te praten. Snikkend vertelde ze me dat ze het niet vond werken..
Ik vroeg waarom ze huilde, dat deed ze omdat ze me vorige week (hadden elkaar heel de week niet gezien door werk) niet gemist had. (??)

Buiten dat gaf ze mij indirect de schuld dat ze het niet vond werken:
- Ze vond dat ik nooit een beslissing kon nemen, in de zin van als ze vroeg welke film ik wilde kijken het mij niet uitmaakte welke film t was. Buiten dat liet ik het wel merken als ik iets niet wilde of als ik het ergens niet mee eens was, Vond het vreemd. (??)
- Volgens haar had ik te hoge verwachtingen van haar: omdat ik haar mee liet gaan als ik met mn vrienden ging chillen. Ik hoopte dat ze daardoor vrienden met ze kon worden. Maar ik heb haar nooit druk opgelegd of iets dergelijks uitgesproken. (??)
- Ik nam te weinig initiatief en ze had het gevoel dat ze moeite moest doen om met mij af te spreken. Dit begrijp ik en voel ik me rot over.

Buiten dat vond ze ons heel verschillend.
Ze vroeg aan me of we tot na de zomervakantie een pauze konden nemen en daarna contact met elkaar opnemen. ik vond dit niks een daarom maakte ze het uit.

Ze heeft een uur later direct (!) onze foto's van social media verwijderd..

Ik begrijp er niks van, vorige week hadden we ook een woordenwisseling over dat we elkaar weinig zouden zien deze vakantie. We hadden het uitgepraat en ze zei dat ik meer moest laten zien dat ik om haar geef. Ook reageerde ze anders dan normaal op Whatsapp. Ik zei dat ik de indruk had dat zij geen zin meer had in de relatie waarop zij reageerde met: OMG tuurlijk niet! hoelang denk je dat al???
Overigens was ze 3 dagen terug nogal dronken en stuurde ze heel de tijd lieve berichtjes.

Maar het komt erop neer dat de waarschijnlijke hoofdreden is dat ik meer moest laten blijken dat ik van haar hield. Ik ben ven plan een app te sturen en daarin te zeggen dat ik hierover heb nagedacht en dat ik dat inderdaad zou moeten doen. Of zou ik haar daardoor alleen maar verder weg duwen?

Het kwam voor mij onverwachts, dat is ook iets wat ik heel irritant vindt, als ze haar ergernissen eerder had uitgesproken had ik er wat aan kunnen doen.

Ik heb overigens wel een week nadat het uit was haar nog een berichtje gestuurd met dingen die ik wilde uitspreken en erbij vermeld dat ze niet hoefde te reageren. (Geen smeekbede of iets dergelijks)
Ze antwoordde dat ze blij was dat ik dit allemaal had gezegd en ons mist omdat ze het erg naar haar zin had, maar bij haar beslissing bleef, waarop ik vervolgens antwoordde dat het ook niet mijn bedoeling was haar op andere gedachte te brengen.
Verder ook geen contact meer gezocht.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 11:13 schreef Senderious het volgende:

[..]

Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.

Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.

Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex

Alleen heb ik geen facebook, dus niet.

Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.

1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 17:52 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex

Alleen heb ik geen facebook, dus niet.

Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.

1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.

Dat is echt killing. Hoewel het soms onbewust is door diegene zet dat soort dingen echt enorm veel druk op je/een relatie.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:15 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Dat is echt killing. Hoewel het soms onbewust is door diegene zet dat soort dingen echt enorm veel druk op je/een relatie.

Jep. We spraken trouwens wel regelmatig af, maar als hij bijvoorbeeld om 21:00 bij mij zou zijn dan kon ik gerust tot 22:00 slapen, en dan zou hij er wellicht om 22:30 zijn.

Of hij zou op vrijdag eerder naar huis mogen, maar dan zat ik al 2 uur gezellig met zijn ouders te babbelen voordat hij op kwam dagen. Dát was killing.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:17 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Jep. We spraken trouwens wel regelmatig af, maar als hij bijvoorbeeld om 21:00 bij mij zou zijn dan kon ik gerust tot 22:00 slapen, en dan zou hij er wellicht om 22:30 zijn.

Of hij zou op vrijdag eerder naar huis mogen, maar dan zat ik al 2 uur gezellig met zijn ouders te babbelen voordat hij op kwam dagen. Dát was killing.

Oh, dat is volgens mij wel mannen eigen dat we af en toe iets later zijn.
Hoewel 2uur later ook wel erg veel is.

Hier was het voornamelijk dat ik vrij makkelijk ben qua afspraken en dat er dus uiteindelijk soms niks afgesproken werd als ik het zelf niet regelde.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 17:52 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex

Alleen heb ik geen facebook, dus niet.

Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.

1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.

Misschien ben ik je ex wel.. haha
Maar het was niet zozeer dat ik nooit moeite deed voor haar.
Het was meer dat ik in een heel drukke periode zat met school en een vakantiebaan van 40 uur per week dat ik weinig tijd had.
Daardoor stelde zij veel voor en stemde ik er mee in. Ook kwam ik nooit een halfuur te laat of iets dergelijks voor een afspraakje.
Achteraf gezien had ik het misschien we kunnen doen, maar als ik het pas hoor dat zij zich eraan stoorde op de dag dat ze het uitmaakt.. Tsja wat kan ik er dan nog aan doen?

Buiten dat heb ik haar een week na onze breuk nog een berichtje gestuurd waarop ik haar in sommige van haar punten gelijk gaf, maar ik het graag eerder had willen horen.
Zei antwoordde hierop dat ze blij was dat ik het verteld had, ze ons mist maar dat ze bij haar beslissing bleef.

Dus ik denk dat ik alles wel gedaan heb wat ik nog zou kunnen doen.
Als ik haar nu weer een bericht zou sturen ofzo zou dat denk ik niets veranderen.. Of denk je van wel?

[ Bericht 0% gewijzigd door Senderious op 09-09-2014 18:45:00 ]

Druk is nooit een 'excuus' naar mijn mening in een relatie.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 18:26 schreef S95Sedan het volgende:
Druk is nooit een 'excuus' naar mijn mening in een relatie.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.

Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Het was ook niet zo dat we elkaar nooit zagen, minimaal 1x per week in die periode.
maar probeer maar eens meer met iemand af te spreken als je van 2 tot half 2 's nachts ivm werk een hele week lang en diegene niet bij je in de buurt woont.