De kunst van het loslaten van je ex #234

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:26 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.

Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.

Ligt er wat mij betreft wel aan onder welke omstandigheden het uit gaat. In mijn geval heeft m'n ex me vlink verneukt en die hoef ik daarom niet meer te spreken of zien. Nou vind ik dat "we kunnen toch wel vrienden blijven?" toch al een karig cliche, maar er zou op z'n minst een vriendelijke verstandhouding aan vooraf moeten gaan. Wat mijn ex geflikt heeft is alles behalve vriendelijk. Wat mij betreft kan ze een sociale media middelvinger in d'r vreemdgaande doos stoppen.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:33 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Nee, blokkeren doen mensen die graag zichzelf willen beschermen. Afhankelijk van hoe de break-up ging, is het zeer waarschijnlijk dat minstens één van de twee geen fatsoenlijk gesprek kan voeren (i.e., met verstand i.p.v. gevoel).

Desondanks maakt dat het voor mij niet minder kleuter gedrag.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:39 schreef Gray het volgende:

[..]

Ligt er wat mij betreft wel aan onder welke omstandigheden het uit gaat. In mijn geval heeft m'n ex me vlink verneukt en die hoef ik daarom niet meer te spreken of zien. Nou vind ik dat "we kunnen toch wel vrienden blijven?" toch al een karig cliche, maar er zou op z'n minst een vriendelijke verstandhouding aan vooraf moeten gaan. Wat mijn ex geflikt heeft is alles behalve vriendelijk. Wat mij betreft kan ze een sociale media middelvinger in d'r vreemdgaande doos stoppen.

Als iemand dat bij mij zou flikken waarom zou ik er dan energie in gaan stoppen door vanalles te gaan blokkeren. Ik zie het nut ervan niet in en uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.

Maar ik ben sowieso iemand die nooit lang boos is dus wellicht dat ik er daarom zo anders tegenaan kijk.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 11:49 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Net als Gray zei: uit heel je verhaal lijkt het alsof je zelf ook nogal opdringerig bent, en dat zal misschien wel de reden zijn dat hij je heeft geblokkeerd.

En de eenzaamheid is echt niet 1-2-3 weg. Dat duurt echt wel een poosje, en ja, dat doet pijn. Organiseer gewoon kleine feestjes, waarbij iedereen wat van eten of drinken meebrengt, zodat het niet duur is, maar je wel gewoon onder de mensen bent.

Ik had je update niet gezien, dus ik wou even vermelden dat ik eigenlijk niet écht zo eenzaam ben. Ik heb voor mijn vertrek naar Zweden met een aantal mensen gebroken uit zelfbehoud. Ik hoopte ook niet meer terug te keren. Met Zweden klikt het iets beter, want die leunen qua principes meer bij me aan dan Belgen. Dat ik eerder introvert bij is daar minder een probleem, hier word ik gewoon als asociaal omschreven, omdat ik me niet zo meng in het kabaal op feestjes. Ik dacht ook dat mensen wijzer zouden worden met de jaren, en ook rustiger, waardoor het misschien beter zou klikken, maar ze blijven maar eindeloos lullen.
Mensen waarmee het wel klikte, zowel vrienden als partners, hebben zich dan op 'n ander gebied niet zo netjes gedragen, wat ik veel te vaak pikte in het verleden omdat ik overtuigd was van alsnog een hechte vriendschap en mensen maken nu eenmaal fouten en blablabla

Mijn ex wist dit ook, dat ik amper mensen rondom mij heb in België op die manier. Ik heb die onzekerheid ook duidelijk gemaakt toen we gingen beslissen om al dan niet te blijven in Zweden. We hadden het uitgebreid over de niet zo onrealistische hypotheses dat zijn omgeving me "raar" zou kunnen vinden, en ik zou te horen krijgen wat ik nu in hemelsnaam moest aanvangen met iemand in een rolstoel. Hij was daar nogal naïef in aanvankelijk, want zijn ouders en vrienden zijn hele verdraagzame mensen, weet je wel, maar ik merkte wel dat hij veel positieve info gaf als buffer (o.a.dat "stille waters, diepe gronden" van toepassing was op mij). Zelf toen ik bij zijn ouders was, zat hij me nog te bestoefen aan tafel over mijn kookkunsten en tlenkennis, voor de twijfels werden uitgesproken enkele uren later.

Ik mis niet echt menselijk contact, want ik vind mensen om me heen na een tijdje "vermoeiend". Bij hem was het de eerste keer dat ik amper behoefte had alleen te zijn. Dat had hij ook, want we waren daarover ook open onze behoefte uitdrukken. Momenten alleen waren in sync met momenten samen. We konden ook ongestoord ons eigen ding doen, zelfs aanwezig in de zelfde kamer.
Terwijl ik dit nu schrijf, krijg ik jeuk bij de gedachte dat hier iemand in mijn flat zou zijn. Ik wil echt liever alleen zijn nu. Ik mis niet het hebben van een relatie of ander menselijk contact. Ik mis vooral zijn leuke eigenschappen, waar ik ook voor gevallen ben; zijn oprechtheid, zijn intellect, zijn (destijdse) zelfstandigheid en zijn (destijdse) medevoelende aard, zijn passie en bewondering.

Nu probeer ik zoveel mogelijk dingen aan te wijzen waaraan hij nog kosten heeft; zijn overdreven dwepen met zijn favoriete bands, zijn favoriete wielrenners, vroegere huisgenoten waar hij best een leuke tijd mee had, maar die hij nu ook al jaren niet meer ziet, want die hebben en een gezin, en die gaan niet en die gaan niet zomaar hun zondag opofferen naar hem te komen, een meisje waar hij ooit verliefd op was en die zo lief was nog met hem bevriend te willen zijn ondanks zijn gevoelens, zijn favoriete striptekenaars die gestart zijn met bagger, zijn ouders die oh zo goed voor hem zijn, etc... Hij kan over andere zaken in de wereld een bijzonder kritische houding aannemen, maar hierin is hij dan toch niet zo consequent. Ook zowat alles op gevoel baseren, hartstochtelijk wel, en omdat het meestal juist zat viel het niet zo op, maar hij laat het veel te vaak zijn verstand boven gaan.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:55 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Desondanks maakt dat het voor mij niet minder kleuter gedrag.

[..]

Als iemand dat bij mij zou flikken waarom zou ik er dan energie in gaan stoppen door vanalles te gaan blokkeren. Ik zie het nut ervan niet in en uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.

Maar ik ben sowieso iemand die nooit lang boos is dus wellicht dat ik er daarom zo anders tegenaan kijk.

Zo moeilijk is dat blokkeren niet hoor.

En het kost minder energie dan diegene z'n kop te moeten zien met alle mooie avonturen eromheen.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:57 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

- heel verhaal-

Uit alles wat ik van je lees zie ik eigenlijk alleen maar dat je enorm op je ex gefocust bent en blijft. Je hebt al je eigen stappen en acties uitgelegd, maar uiteindelijk is elke keer het einde van het liedje dat je je ex analyseert omdat je eigenlijk nog niet begrijpt dat hij niet meer bij je wilde zijn. Of gewoon niet kunt accepteren dat iemand jou zoiets zou aandoen, terwijl jij de beste bedoelingen had. En zo draai je in een kringetje rond.

Wellicht tijd om hulp te zoeken, die cirkel te doorbreken want ik zie je geen stap vooruit komen zo.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:00 schreef Gray het volgende:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.

Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.

Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.

Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:26 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.

Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.

Ik heb tot dusver enkel spammers geblokkeerd, en ik vind het ook bijzonder kinderachtig. Zeker mensen die zelf de relatie verbreken via facebook ofzo, en dan direct blokkeren zodat ze geen last hebben van een ex die komt zeuren om een verklaring. Dat is eigenlijk behoorlijk klootzakkerig/bitcherig. Als je een relatie verbreekt omwille van bedrog, zoals bij Gray, dan begrijp ik het best hoor. De eerste keer ik bedrogen werd, was er van facebook nog geen sprake. De laatste keer heb ik die ex zijn updates uitgeschakeld. Die heeft me uiteindelijk zelf geblokkeerd omdat ik zijn bedrog niet discreet gehouden had. Die eerste bedrieger vond het ook niet netjes van me dat ik de waarheid zei als mensen vroegen waarom het uit was

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 18:12 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.

Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"

Maar waarom ben je zo bezig met wat hij doet? Je maakt jezelf afhankelijk van zijn grillen, daarnaast is het ook wel lekker makkelijk. Bij alles wat er gebeurt dat je niet zint hoef je enkel de boeman aan te wijzen. Niet dat je daar ooit gelukkig van gaat worden. Maar wel makkelijk, je hoeft nooit enige verantwoording te nemen voor je leven of enig risico.

Trek gewoon je eigen plan ongeacht wat hij vind of doet. Je bent hem niets verschuldigd, jullie relatie is klaar. Over. Tijd om je leven in eigen handen te nemen en er zelf wat van te maken. Een ander gaat dat niet voor je doen hoor.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 17:45 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Uit alles wat ik van je lees zie ik eigenlijk alleen maar dat je enorm op je ex gefocust bent en blijft. Je hebt al je eigen stappen en acties uitgelegd, maar uiteindelijk is elke keer het einde van het liedje dat je je ex analyseert omdat je eigenlijk nog niet begrijpt dat hij niet meer bij je wilde zijn. Of gewoon niet kunt accepteren dat iemand jou zoiets zou aandoen, terwijl jij de beste bedoelingen had. En zo draai je in een kringetje rond.

Wellicht tijd om hulp te zoeken, die cirkel te doorbreken want ik zie je geen stap vooruit komen zo.

Ik stel me die vraag ook over andere relaties en intermenselijke contacten. Dit is alleen nog heel vers in het geheugden. Zes à zeven weken.
Van vorige relaties kan ik doorgaans wel aanwijzen wat er fout ging. Ik ben al wel eerder zonder uitleg gedumpt, maar dan kwam er enkele weken later toch iets naar boven wat het daglicht niet mocht zien. Dat is hier (nog) niet genoeg aanwezig om hem als volwaardige klootzak te zien die ik beter kwijt dan rijk ben. Om deze relatiebreuk te verwerken, hulp gaan zoeken, lijkt me nog wat voorbarig. Klootzak ofte geen ruggengraat, de vraag die me bezighoudt, en bij vorige breuken bezighield, is hoe ik het in de toekomst moet vermijden? Bij het daten muggenziften ja, niet afgaan op de eerste indruk, maar wel op de tweede. Het staat niet in mijn principiële agenda om af te knappen, maar het is toch wel wijselijk. Er wordt vaak gezegd daten "licht" te houden, maar ben toch wel graag op de hoogte hoe iemand een aantal onderwerpen bekijkt. En als iemand zulke gesprekken en "afknapper" vindt, is hij/zij simpelweg niet in staat om deftige gesprekken te voeren.

Toen ik merkte dat ik gevoelens kreeg voor mijn ex, heb ik uitvoerig de tijd genomen om hem te leren kennen, alvorens ik iets ondernam, en hield die gevoelens ook onder controle, zodat ik op basis van andere zaken dan verliefdheid, kon beslissen of ik er voor moest gaan. Zo kon ik me behoeden en hem alsnog vergeten als er een teken aan de wand zou zijn.

Ik ben een aantal jaar geleden voor iets totaal anders naar de psycholoog gestapt, en dat heeft me wel geleerd om rouwen een plaats te geven. Ik heb nu al prikkelbare darmsyndroom overgehouden aan iets wat ik steeds vermeed en constant bezig was met "gedachten verzetten" ipv de ernst onder ogen te zien.

Ik had wel al gedacht, zelfs toen ik nog met mijn partner samen was, om terug de therapie op te nemen, eens terug in België om afstand te houden van mensen met slechte voornemens, of nog verder gaan in het aangeven van grenzen. Het heeft me echt destijds veel geholpen, ook inzicht gegeven over mezelf. Ik dacht altijd dat ik vreselijk was en dat het "normaal" was als mensen me niet zo netjes behandelen. Er zijn factoren waar zulke mensen een neus voor hebben en hun slag slaan, maar het is nogal altijd hun keuze (in)correct te handelen. Ik ben er een aantal mensen door verloren, want hun masker viel af, of laat ons zeggen; de ware aard van de band tussen mij en die persoon werd blootgelegd. Heel veel contacten hadden negatieve ladingen. Ik ben er nagenoeg niet voor te vinden om verdriet, woede en jaloezie als taboe te zien zoals nog te vaak het geval is, maar ik moest echt wel eens komaf maken met een vriendin die al veel te lang bij me inwoonde omdat ze liefdesverdriet had en dus ook geen reet uitvoerde, met een veel te opvliegende baas, met een jaloerse moeder die alles in het werk stelt opdat haar kinderen het niét beter hebben dan haar.

Die therapie was overigens gestopt omdat de psycholoog ernstig ziek werd, en nog steeds is nu.

Ik heb zojuist het boek 'leven in je leven' besteld. Ben benieuwd wat dat gaat brengen, heb nl. wel het idee dat ik een soort valkuil heb dat ik mezelf soms op de 2e plek zet en 'niet goed genoeg' vind.
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 18:12 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.

Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"

Het ding is, het hoort wel zijn beslissing te zijn. Je kan niet van iemand eisen dat ze in een relatie met je blijven. Je kan niet van iemand eisen dat ze jou een reden geven om ermee content te zijn. Want als je een andere mening toegedaan bent, is geen reden goed genoeg om je te overtuigen van het tegendeel.

Hoe je het brengt lijkt het eerder dat jij degene bent die controle wil uitoefenen. Echter, die mogelijk bestaat niet meer. Het is uit. Over. Klaar.

Alleen lijk jij dat nog niet te willen accepteren. En dat gaat je alleen maar meer pijn opleveren.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 19:48 schreef runaway het volgende:
Ik heb zojuist het boek 'leven in je leven' besteld. Ben benieuwd wat dat gaat brengen, heb nl. wel het idee dat ik een soort valkuil heb dat ik mezelf soms op de 2e plek zet en 'niet goed genoeg' vind.
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?

Laat het vooral weten! Wil eigenlijk de OP wel een make-over geven, maar ja, eerste lapo-hunten!

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 20:46 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Laat het vooral weten! Wil eigenlijk de OP wel een make-over geven, maar ja, eerste lapo-hunten!

Kan erbij!
Kreeg als tip ook 'liefdesbang', schijnt ook wel een goed boek te zijn. Dus die twee kunnen wat mij betreft in de OP.

Grr! Nu mailt hij me documenten door die ik al nodig heb sinds mijn terugkomst in België. Ze stonden op zijn pc, dus ik hem meermaals moeten mailen van "Kijk, ik weet dat je liever geen contact heb, maar ik heb die formats echt dringend nodig om mijn werkloosheidsuitkering in orde te krijgen."
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 21:35 schreef Woestenijhumor het volgende:
Grr! Nu mailt hij me documenten door die ik al nodig heb sinds mijn terugkomst in België. Ze stonden op zijn pc, dus ik hem meermaals moeten mailen van "Kijk, ik weet dat je liever geen contact heb, maar ik heb die formats echt dringend nodig om mijn werkloosheidsuitkering in orde te krijgen."
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...

En dat had je niet even via de gemeente zelf kunnen regelen, of zelf kunnen downloaden...?

quote:

Op zondag 7 september 2014 09:35 schreef Brannagh het volgende:

[..]

En dat had je niet even via de gemeente zelf kunnen regelen, of zelf kunnen downloaden...?

Nee, dat waren er vanuit Zweden, en heb ze idd opnieuw aangevraagd. Dwaas dat alles samen een maand gekost heeft, want ik heb ze vorige week ontvangen. Dat had al zes weken in orde kunnen zijn als hij nu eens gewoon normaal deed.

Misschien ben ik een scheve moraalridder, maar ik heb nog nooit iemand verlaten zonder een verklaring en netjes bezittingen terug te geven. Kwestie van verantwoordelijkheid, ik weet het niet, en ik heb dat eigenlijk ook nooit "moeilijk" gevonden om met een ex-partner geconfronteerd te worden. Ook niet als die begint e huilen of smeken. Je wéét dat je door zo'n beslissing iemand verdriet "aandoet". Uiteraard speelt je geweten je dan parten (bij mij toch alleszins), maar ik ga daar niet over janken dat het zwaar is, want het is voor hem/haar nog honderd keer zwaarder.
Het gaat dan wel over mensen met een goede inborst, maar te verschillend zijn, of
het goed bedoelen maar er toch een boeltje van maken.
Ontrouwe en agressieve mensen behoeven geen uitleg of menselijke aanpak, die weten zelf wel waarom ze het verkloot hebben.

Ik heb derhalve nog nooit te maken gehad met iemand die me ging "stalken". Enfin, ik hou niet van het woord, maar dus herhaaldelijk waarom vragen enzo. Dat lijkt mij eerder een gevolg als je zo laf bent iemand op facebook of via andere kanalen te zeggen dat het uit is zonder meer. Is jammer genoeg meer uitzondering dan regel. Enkel mijn laatste lief en mijn allereerste liefje (was in de jaren 90 toen gsm's nog niet in iedere broekzak ingeburgerd waren en nog lang geen sprake was van facebook) hebben in real life verlaten.

Hoe zit/zat dat bij jullie? En wat vinden jullie daarvan?

Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:36 schreef Atemno het volgende:
Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.

Oh nu nog continu? Wat is er gebeurd?

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:39 schreef runaway het volgende:

[..]

Oh nu nog continu? Wat is er gebeurd?

Ik kwam haar tegen bij een restaurant deze avond. Gelukkig was ze net op weg naar de auto toen ik arriveerde. Het doet alleen nog zoveel pijn omdat ik niet weet wat ze doet, of heeft gedaan, of misschien wel niks heeft gedaan met iemand. Voor mij was zij de ware en acceptatie in het verlies heb ik soms, maar soms ook helemaal niet.

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:42 schreef Atemno het volgende:

[..]

Ik kwam haar tegen bij een restaurant deze avond. Gelukkig was ze net op weg naar de auto toen ik arriveerde. Het doet alleen nog zoveel pijn omdat ik niet weet wat ze doet, of heeft gedaan, of misschien wel niks heeft gedaan met iemand. Voor mij was zij de ware en acceptatie in het verlies heb ik soms, maar soms ook helemaal niet.

Hoe zijn die jaren dan verlopen? Is het niet enorm slopend? Ik denk dat mijn langste periode van verdriet ook zoiets moet geweest zijn. We pasten destijds heel goed bij elkaar, en mijn relaties daarna liepen op de klippen omdat ze niet zo goed waren. Het is pas overgegaan toen ik iemand vond die nog beter bij me paste en inmiddels was hij samen met een heel veel jonger meisje (op het pedofiele af) en nam haar levenstijl volledig over, dusja... maar ik was echt compleet opgebrand.

Ik wil het nooit meer meemaken, en de afgelopen zeven jaar is het ook nooit meer zo langdurig geweest. Nu heb ik er wel opnieuw schrik voor, omdat het in mijn laatste relatie wel erg goed zat en die abrupt eindigde

Waarom was het voorbij tussen jullie overigens?

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:10 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hoe zijn die jaren dan verlopen? Is het niet enorm slopend? Ik denk dat mijn langste periode van verdriet ook zoiets moet geweest zijn. We pasten destijds heel goed bij elkaar, en mijn relaties daarna liepen op de klippen omdat ze niet zo goed waren. Het is pas overgegaan toen ik iemand vond die nog beter bij me paste en inmiddels was hij samen met een heel veel jonger meisje (op het pedofiele af) en nam haar levenstijl volledig over, dusja... maar ik was echt compleet opgebrand.

Ik wil het nooit meer meemaken, en de afgelopen zeven jaar is het ook nooit meer zo langdurig geweest. Nu heb ik er wel opnieuw schrik voor, omdat het in mijn laatste relatie wel erg goed zat en die abrupt eindigde

Waarom was het voorbij tussen jullie overigens?

Niemand is zo goed als zij, dat is ook mijn probleem. Ik snap dat je er bang voor bent, maar je zit nu toch in een hele goede relatie?

Dat is een heel lang verhaal. Het kwam iig niet van mijn kant.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:17 schreef Atemno het volgende:

[..]

Niemand is zo goed als zij, dat is ook mijn probleem. Ik snap dat je er bang voor bent, maar je zit nu toch in een hele goede relatie?

Dat is een heel lang verhaal. Het kwam iig niet van mijn kant.

Ik zat in een goeie relatie, vandaar ik hier in dit topic zit te janken nu

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:20 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik zat in een goeie relatie, vandaar ik hier in dit topic zit te janken nu

Ow excuus, ik dacht dat het over die langste periode ging. Is je laatste ex dus met een veel jonger meisje?

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:36 schreef Atemno het volgende:
Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.

Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:21 schreef Atemno het volgende:

[..]

Ow excuus, ik dacht dat het over die langste periode ging. Is je laatste ex dus met een veel jonger meisje?

Nee hoor, dat was zeven jaar geleden, maar hij is er inmiddels mee gehuwd, want nu is ze meerderjarig.

Of mijn laatste ex iemand heeft, weet ik niet. Het zou wel snel zijn. Het is uit sinds half juli.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:25 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Nee hoor, dat was zeven jaar geleden, maar hij is er inmiddels mee gehuwd, want nu is ze meerderjarig.

Of mijn laatste ex iemand heeft, weet ik niet. Het zou wel snel zijn. Het is uit sinds half juli.

Ahja. Sterkte!