De kunst van het loslaten van je ex #234

quote:

Op maandag 1 september 2014 14:32 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ben ik met je eens. Moet ik doen.
Weet alleen niet zo goed hoe ik dat aanpakken moet, wil eigenlijk simpelweg beginnen met me wat bewust worden waarom ik iets doe, en dan de keuze maken om het toch niet te doen. Eh...das heel vaag... onbewust ben ik een controlfreak, ik zal denk ik bewust moeten leren loslaten en ontspannen.

Het zal wel gewenning zijn geworden maar ik heb geen idee.

Ik ben er ook van hoor dat als iets moet gebeuren ik het liever zelf doe aangezien ik dan weet dat het dan goed gebeurd.

quote:

Op maandag 1 september 2014 16:27 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Wat hypocriet dat je er dan zelf ook een percentage aan geeft

Het klikt of het klikt niet: ik klikte heel goed met mijn ex. Met mijn ex daarvoor ook. Maar er ontbraken ook nog heel veel dingen. Met mijn eerste ex klikte ik 70%, tweede 75%, terwijl het allebei echt hele leuke jongens waren. Alleen vergeef je in een relatie nogal snel dingen, ik althans wel.

Nu hoop ik gewoon iemand tegen te komen waarmee het klikt, die zijn afspraken nakomt en mij waardeert voor de persoon die ik ben, maar ook waarmee het fysiek 'klopt'. Innerlijk gaat boven uiterlijk, maar hij móet en zál bruine ogen hebben

Niks mis met hypocriet zijn op z'n tijd

Nouja, het is niet voor niks je ex toch, blijkbaar klikte er toch bepaalde dingen niet dan. Wat mij betreft hoort het gewoon vanaf het begin af aan al goed te zitten anders gaat het uiteindelijk toch fout lijkt me. (Hoewel dat soort dingen natuurlijk makkelijk zeggen is als er eventuele gevoelens om de hoek komen )

Dat zijn toch wel 2 basis dingen die gewoon standaard horen te zijn? In iedergeval, waarom zou je afspraken niet nakomen in een relatie.

quote:

Op maandag 1 september 2014 18:17 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Het zal wel gewenning zijn geworden maar ik heb geen idee.

Ik ben er ook van hoor dat als iets moet gebeuren ik het liever zelf doe aangezien ik dan weet dat het dan goed gebeurd.

[..]

Niks mis met hypocriet zijn op z'n tijd

Nouja, het is niet voor niks je ex toch, blijkbaar klikte er toch bepaalde dingen niet dan. Wat mij betreft hoort het gewoon vanaf het begin af aan al goed te zitten anders gaat het uiteindelijk toch fout lijkt me. (Hoewel dat soort dingen natuurlijk makkelijk zeggen is als er eventuele gevoelens om de hoek komen )

Dat zijn toch wel 2 basis dingen die gewoon standaard horen te zijn? In iedergeval, waarom zou je afspraken niet nakomen in een relatie.

Ja, klopt. Maar hé, liefde maakt blind.

Geen idee, vraag het aan hem. Heb het heel lang gepikt, zelfs goed lopen praten, maar op een bepaald moment was het ook echt klaar.

Wat is jouw verhaal eigenlijk, of lees ik daar enorm overheen?

quote:

Op maandag 1 september 2014 17:27 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Op de basisschool was er een formule met namen, maar die ben ik helaas vergeten

Ik matchte als enige 99% met die leuke jongen uit groep 7

Haha was dat niet met letters?
Dus Petra en Peter hebben dikke match?

quote:

Op maandag 1 september 2014 18:32 schreef runaway het volgende:

[..]

Haha was dat niet met letters?
Dus Petra en Peter hebben dikke match?

Ja, dat.

Geen idee, volgens mij was het juist met hele verschillende letters. Zal het even voor je googlen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oei, maar 15%

quote:

[..]

Kwestie van dingen uit handen gaan geven. Je noemde als voorbeeld op vakantie gaan. Je zou, bijvoorbeeld, de volgende keer kunnen zeggen "Goed, nu regelen jullie alles en zorgen ervoor dat ik niks regel". En hoewel de vakantie misschien niet zo supervlekkeloos verloopt als je zelf zou willen, zul je zien dat het eigenlijk toch wel goed gaat. Maar ook bijvoorbeeld bij je vereniging.

Tuurlijk, jij bent gewoon jij, dus dat stukje controlfreak zal je bijblijven. Jij wil controle hebben over dingen omdat je dat een gevoel van veiligheid geeft. Maar het werkt net als vertrouwen: als je jezelf kwetsbaar opstelt, dan zie je pas wat voor goeds het je kan doen.

Daar heb je gelijk in.
Op vakantie heb ik dit trouwens wel aangekaart, aangegeven dat ik de accommodatie, vliegtickets en een uitje heb georganiseerd en ik verwacht dat de rest ook initiatief neemt om dingen te regelen en uitjes te organiseren. Dit kwam niet van de grond, en na veel chaos (omdat men onbewust van mij verwachtte dat omdat ik alles uitgezocht had het wel zou regelen en ik dat niet deed) koos ik ervoor om met een deel van de groep niet meer op te trekken. Maar volgend jaar stel ik voor om weliswaar samen op vakantie te gaan, maar het regelen aan een ander over te laten. Al ga ik dan mogelijk wel met andere mensen, ik ben zelf een hele actieve vakantieganger ben en had veel moeite met de lakse houding van sommigen.

En wat je zegt, ik kan dat op veel meer vlakken doen. Lastig is dat veel mensen regelwerk aan mij overlaten omdat ik daar best goed in ben. Maargoed, betekent niet dat ik alles moet regelen en niet af en toe even kan chillen.

quote:

Op maandag 1 september 2014 18:19 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ja, klopt. Maar hé, liefde maakt blind.

Geen idee, vraag het aan hem. Heb het heel lang gepikt, zelfs goed lopen praten, maar op een bepaald moment was het ook echt klaar.

Wat is jouw verhaal eigenlijk, of lees ik daar enorm overheen?

Helaas wel ja.

Dat soort dingen zou het voor mij wel snel klaar zijn, afspraken niet nakomen en iemand die me niet neemt zoals ik ben. Maar op een gegeven moment houdt het op inderdaad.

Heeft hier ook niet gestaan. Vorig jaar uitgemaakt omdat het naar mijn mening het niet werkte en we beide op een ander punt stonden. En nog een aantal dingen die los van haar stonden hebben ook meegespeeld.

quote:

Op maandag 1 september 2014 17:24 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

"Goed, nu regelen jullie alles en zorgen ervoor dat ik niks regel".

Don't try this at home. De rest regelt niks. Ik heb het uitgeprobeerd. Controlfreak dat ik ben

quote:

Op maandag 1 september 2014 14:11 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat is een beetje het punt waar ik op zit. Ik wil de cyclus van relaties met heftige personen doorbreken. En ik denk dat het erin zit dat ik die mensen opzoek omdat ze me helpen los te laten, alleen dat wel meteen heel extreem doen.

Ik zie die angst om los te laten en te genieten ook in veel andere aspecten van mijn leven terugkomen. Soms positief maar ook wel negatief. Ik ben altijd heel goed voorbereid, op vakantie weet ik precies wat er op locatie te doen is en ken ik de kaart al, ik vergeet niks en heb meestal ook wel wat dingen bij me waarvan ik weet dat de anderen het gaan vergeten.

Aan de andere kant kost het mij veel tijd, en geregeld, ik organiseer meestal de vakantie van mijn vriendengroep omdat ik dat goed kan en ik dan weet dat het goed geregeld is. Tickets boeken, accomodatie zoeken etc. Al ben ik tot aankomst wel bang dat er iets misgaat, we bijvoorbeeld zijn opgelicht door de verhuurder van de accommodatie.

Eigenlijk is het zo dat ik goed kan regelen en dat ook veel doe, maar dat komt voort uit angst om erop te vertrouwen dat het wel goed komt. Vaak als ik iets doe heb ik het gepland, en als ik bijvoorbeeld uitga denk ik na over hoeveel ik wil drinken, wanneer ik weer naar huis ga, of ik ga fietsen, een taxi neem of bij een vriend ga crashen. Terwijl het zo relaxed zou zijn om daar pas op het moment dat het ertoe doet over na te denken, of in elk geval in veel mindere mate ermee bezig te zijn.

Je kan ook proberen op een andere manier te zoeken naar het ding waardoor jij dingen los kan laten. Dat hoeft niet per se in je vriend te zitten. Het kan ook in jezelf zitten, in sport, in vrienden, in één of ander praatclubje, in ...

Het is inderdaad veel beter om er wat meer relaxed in te zijn. Je kan veel regelen hoor, en als je dat leuk vindt: vooral doen. Maar niet alles regelen. Dat is nergens voor nodig. Houd dingen in je achterhoofd, maar spreek wel met de groep af dat je een dagje wel ziet wat jullie gaan doen, gewoon wat op die dag goed voelt of waar jullie over gehoord hebben op locatie. Ik weet niet hoe straks je alles precies plant, als het zelfs is van: we eten bij die en die restaurants op die dagen, kan je daarin ook wat meer vrijheid krijgen. Ga mee in de flow van de vakantie zelf. Alles wat je vooraf bedacht en uitgezocht hebt is leuk, maar als je je per se overal aan wil houden én als je per se alles opgezocht wil hebben, dan verpest het ook je eigen plezier als er niet gebeurd wat jij wil.

Het is een beetje te vergelijken met als ik wielren. Ik maak altijd de routes. Maar als we een keertje verkeerd zijn gefietst, kies ik er niet voor om mij aan het originele plan te houden en terug te fietsen, maar denk ik eerst na over een alternatief op de huidige weg. In plaats van de vórige linksaf, gewoon de vólgende linksaf gaan. Kom je vanzelf wel weer terecht op iets dat lijkt op wat het plan was, in dit geval mijn vooraf bedachte route. Soms, als je weet dat de volgende weg linksaf pas 20km verderop is, is het wel handig om terug te rijden. Maar dat is echt niet altijd nodig.

quote:

Op maandag 1 september 2014 18:33 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ja, dat.

Geen idee, volgens mij was het juist met hele verschillende letters. Zal het even voor je googlen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oei, maar 15%

34% met mijn vriendin ik ga het uitmaken. Dan kan ik hier weer zielig komen doen.

quote:

Op maandag 1 september 2014 21:00 schreef Aisomont het volgende:

[..]

34% met mijn vriendin ik ga het uitmaken. Dan kan ik hier weer zielig komen doen.

Verdorie, ik match met niemand meer dan 25%

quote:

Op maandag 1 september 2014 21:41 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Verdorie, ik match met niemand meer dan 25%

58% Met mijn eerste vriendinnetje

Moet beter kunnen though
Maar wel hoogste tot nu toe.

quote:

Op maandag 1 september 2014 21:00 schreef Aisomont het volgende:

[..]

Don't try this at home. De rest regelt niks. Ik heb het uitgeprobeerd. Controlfreak dat ik ben

[..]

Je kan ook proberen op een andere manier te zoeken naar het ding waardoor jij dingen los kan laten. Dat hoeft niet per se in je vriend te zitten. Het kan ook in jezelf zitten, in sport, in vrienden, in één of ander praatclubje, in ...

Het is inderdaad veel beter om er wat meer relaxed in te zijn. Je kan veel regelen hoor, en als je dat leuk vindt: vooral doen. Maar niet alles regelen. Dat is nergens voor nodig. Houd dingen in je achterhoofd, maar spreek wel met de groep af dat je een dagje wel ziet wat jullie gaan doen, gewoon wat op die dag goed voelt of waar jullie over gehoord hebben op locatie. Ik weet niet hoe straks je alles precies plant, als het zelfs is van: we eten bij die en die restaurants op die dagen, kan je daarin ook wat meer vrijheid krijgen. Ga mee in de flow van de vakantie zelf. Alles wat je vooraf bedacht en uitgezocht hebt is leuk, maar als je je per se overal aan wil houden én als je per se alles opgezocht wil hebben, dan verpest het ook je eigen plezier als er niet gebeurd wat jij wil.

Het is een beetje te vergelijken met als ik wielren. Ik maak altijd de routes. Maar als we een keertje verkeerd zijn gefietst, kies ik er niet voor om mij aan het originele plan te houden en terug te fietsen, maar denk ik eerst na over een alternatief op de huidige weg. In plaats van de vórige linksaf, gewoon de vólgende linksaf gaan. Kom je vanzelf wel weer terecht op iets dat lijkt op wat het plan was, in dit geval mijn vooraf bedachte route. Soms, als je weet dat de volgende weg linksaf pas 20km verderop is, is het wel handig om terug te rijden. Maar dat is echt niet altijd nodig.

Op zich ben ik wel flexibel daarin denk ik. Het is meer dat ik altijd alles regel en plan en bijvoorbeeld op de vakantie de enige was die dat deed. En het kost best wat energie om dat voor 9 man te doen.

Tijdens de vakantie waren we op het verkeerde station uitgestapt, we wilden naar Pompeii. Bleken we vlakbij Herculaneum te zitten, iets vergelijkbaars. Omdat ik het wist en weinig zin had nog een uur kwijt te zijn met de weg vinden naar Pompeii heb ik voorgesteld naar Herculaneum te gaan en dat pakte heel goed uit. Flexibel ben ik wel. Alleen regel ik alles altijd tot in de puntjes, en houdt dus ook al rekening met als iets misgaat, zodat ik daar ook weer op kan anticiperen.

quote:

Op dinsdag 2 september 2014 16:13 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Op zich ben ik wel flexibel daarin denk ik. Het is meer dat ik altijd alles regel en plan en bijvoorbeeld op de vakantie de enige was die dat deed. En het kost best wat energie om dat voor 9 man te doen.

Tijdens de vakantie waren we op het verkeerde station uitgestapt, we wilden naar Pompeii. Bleken we vlakbij Herculaneum te zitten, iets vergelijkbaars. Omdat ik het wist en weinig zin had nog een uur kwijt te zijn met de weg vinden naar Pompeii heb ik voorgesteld naar Herculaneum te gaan en dat pakte heel goed uit. Flexibel ben ik wel. Alleen regel ik alles altijd tot in de puntjes, en houdt dus ook al rekening met als iets misgaat, zodat ik daar ook weer op kan anticiperen.

Meer loslaten dus

Sinds gisterenmorgen ben ik in mijn nieuwe flat getrokken. Ik dacht eindelijk wat rust te hebben, maar ik voel me heel slecht sinds gisterenavond. Ook problemen buiten om de breuk. Gedoe met de Belgische bureaucratie waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Nu heb ik al wel dat deeltijdse baantje, maar daar word ik pas eind september voor uitbetaald en ook zou ik nog een deeltijdse werkloosheidsvergoeding moeten krijgen die bijpast tot aan het minimumloon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.

Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.

Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.

quote:

Op dinsdag 2 september 2014 22:20 schreef Woestenijhumor het volgende:
Sinds gisterenmorgen ben ik in mijn nieuwe flat getrokken. Ik dacht eindelijk wat rust te hebben, maar ik voel me heel slecht sinds gisterenavond. Ook problemen buiten om de breuk. Gedoe met de Belgische bureaucratie waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Nu heb ik al wel dat deeltijdse baantje, maar daar word ik pas eind september voor uitbetaald en ook zou ik nog een deeltijdse werkloosheidsvergoeding moeten krijgen die bijpast tot aan het minimumloon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.

Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.

Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.

Je hebt ups en downs, het is geen continu stijgende lijn. Soms heb je gewoon weer eventjes een tijdje waarin je je kut voelt. Zolang de periodes elke keer ietsjes korter worden, is het goed.

Wel vervelend inderdaad, al die geldproblemen. Normaal zou ik zeggen, neem een vriendin mee en ga lekker interieurshoppen. Maar goed, als jij niet naar de mensen kan gaan, laat de mensen dan naar jou komen. Organiseer een housewarming, iedereen neemt zelf wat mee. Klinkt goedkoop, maar ik neem aan dat je vrienden ook wel begrip kunnen tonen voor je situatie.

Wat je familie betreft, je bent gelukkig niet verplicht van ze te houden of met ze om te gaan. Ik snap dat het de sociale norm is, maar als je familie je alleen maar negativiteit bezorgt, gewoon niet doen. Je moet de dingen doen die jou gelukkig maken, en de dingen uit de weg gaan die je daar vanaf houden. En of dat nou je familie is of de nare buurman met zijn blafhond, maakt niet uit.

Je mag kwaad zijn, je mag huilen, je mag schreeuwen. Doe het vooral. Het is beter al die frustratie en al dat verdriet naar buiten te gooien dan het op te kroppen. En blijf praten. Met vrienden, met ons, maakt niet uit. Al die negatieve dingen moeten je lichaam uit, dus laat ze dat ook. En dan komt het echt wel weer goed met je.

quote:

Op dinsdag 2 september 2014 22:20 schreef Woestenijhumor het volgende:
Sinds gisterenmorgen ben ik in mijn nieuwe flat getrokken. Ik dacht eindelijk wat rust te hebben, maar ik voel me heel slecht sinds gisterenavond. Ook problemen buiten om de breuk. Gedoe met de Belgische bureaucratie waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Nu heb ik al wel dat deeltijdse baantje, maar daar word ik pas eind september voor uitbetaald en ook zou ik nog een deeltijdse werkloosheidsvergoeding moeten krijgen die bijpast tot aan het minimumloon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.

Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.

Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.

Als je blijft piekeren over zaken zul je nooit rust vinden. Sommige dingen kun je niet veranderen en daar moet je je dan ook niet al te druk om maken maar mee leren gaan leven. Mijn moeder is bijvoorbeeld een achterbakse hoer die onder andere jarenlang alimentatiegeld heeft gebruikt voor zichzelf wat eigenlijk voor mijn broer en mij bedoeld was. Maar nee ik heb vanaf mijn 14de moeten werken om mijzelf te kunnen onderhouden. En dat is 1 voorbeeld van de vele.
Ik kan er nog steeds boos om worden maar dat heeft 0 effect. Ik heb ermee leren leven en haar volledig uit mijn leven verwijderd. Alleen op officiële documenten bestaat ze nog voor mij, maar meer ook niet.

Je hebt niet altijd geld nodig om onder de mensen te kunnen komen, daar ben ik zelf op de harde manier achter gekomen. Als je niks onderneemt zal er ook niks op je pad komen, daar moet je echt zelf wat aan doen. En heb je het even moeilijk? Vraag om hulp. Er zijn genoeg mensen die je willen helpen. Ook al is de stap om het te vragen nog zo groot, probeer het en je zult zien dat het wel mee valt.

Ik ben ook weer in dit topic te vinden. Na een kortstondige 'verliefdheid' op m'n nieuwe ex is het nu ook weer voorbij. Ik ben blijkbaar nog steeds niet over m'n vorige ex heen, dus dat schiet niet echt op.

quote:

Op zondag 31 augustus 2014 15:40 schreef Amplifier het volgende:
Hallo! Ik meld me in dit topic. Ik ga geen kloon aanmaken want ik schaam me er niet voor. Ik heb serieus hulp nodig. Mijn verhaal:

Ik heb 1,5 jaar een serieuze relatie gehad. Ik ben 21, het betreffende meisje is 15. Het ging allemaal hartstikke goed, tot we meer ruzie kregen. Ik werk zaterdags van 05:00-20:00 en s’avonds spreken we altijd af. Dan blijft ze slapen en gaat ze zondagavond weer naar huis,
Ik zal eerst eens even wat verdieping geven. Mijn ex (pijnlijk om dat te moeten zeggen...) woont bij haar vader. Haar vader is telkens voor 2/3 weken op zakenreis naar het buitenland. Zij had het uitgemaakt omdat ze "'vrijheid'' wilde. Dat was afgelopen zondag. Die zaterdag ervoor hadden we ruzie gehad. Ze wilde s’avonds naar een kermis. Ik zei: lekker gezellig, heb ik de hele dag gewerkt en ben je s’avonds weg. Zij zegt: ja ik kies mijn vriendje boven de kermis. Ik blijf bij jou. Ik was dus de hele dag vrolijk. Tot ik opeens een appje kreeg om 17:00: Ik ga naar de bios. Ik zei: Nou lekker gezellig. Zij zegt: Ja ik kan nooit wat doen op zaterdagavond... Ik vind dat ze best wel eens wat mag doen, maar dit vond ik gewoon een grote teleurstelling. Ze wilde s’avonds nog wel blijven slapen maar dat hoefde ook niet meer van mij. Nu zegt ze ja ik mag nooit zaterdags weg enzo.

Die zondag heeft ze het uitgemaakt. Nu was haar vader weg en had ze niks tegen haar vader gezegd, die was dus in de veronderstelling dat ze bij mij sliep. Ze sliep thuis, en maakte er een puinhoop van. Ze zit ook aan de waterpijp, waar ik en iedereen in haar familie tegen is. Ze is toegesproken door haar oma en woont nu noodgedwongen bij haar tante. Daar heeft ze wel regelmaat. Ze moet om 22:00 thuis zijn en eet en slaapt daar.

Ik heb gevraagd of er een ander in het spel was, ze zei dat dat niet zo was. Dit terwijl ze de icebucketchallenge deed en een jongen nomineerde. Ze sturen ook de hele tijd hartjes naar elkaar. Ik heb ernaar gevraagd en ze zegt niet verliefd om hem te zijn, en andersom ook niet omdat ze het gevraagd heeft. Wel appen ze naar elkaar en liken ze elkaars foto's. Ik ben dan ook wel extreem jaloers dus misschien zit daar ook een deel van het probleem.

Wat moet ik hier nou mee? Ik heb zoveel pijn en voel me echt kut, alsof mijn hart vertrapt is..... Ik denk de hele dag aan haar en s’nachts schrik ik huilend uit nachtmerries wakker en huil ik zo 1-1,5 uur. Ik heb een week gesmeekt dat ik haar terug wilde maar ze zegt dat ze me niet meer leuk vind. Dat kan toch niet ineens?? Ik heb ook met mijn stomme kop gedreigd dat ik ramen zou ingooien bij haar e.d. en gezien mijn toestand ben ik daar echt toe in staat. Het kan alleen niet vanwege mijn goede stage, die raak ik dan echt kwijt. En dat is mijn opzet tot een baan later dus dat kan ik niet hebben..... Wat moet ik nu?

Van haar tante en oma hoor ik wel dat ze veel huilt om mij, en echt verdriet heeft. Ze heeft mijn foto nog steeds en draagt het horloge wat ik haar gegeven heb. Het lijkt alleen voor mij dat ze alleen maar lol heeft en leuke dingen doet. Ze doet ook bot tegen me. Ik heb haar nu verwijderd op facebook en whatsapp maar ik blijf aan haar denken ik kan er niet meer tegen. Ik ben psychisch helemaal gesloopt. Hulp wil ik wel accepteren maar het is allemaal zo onbereikbaar en duur...

Ik voel me echt kut, eet weinig en drink weinig (alleen bier gaat er wel in). Ik voel me zo nutteloos en lelijk.... Ze heeft ook een appfoto van Gregory van der Wiel ineens en dat had ze ook nooit. Als ik daarna vraag zegt ze ja hij is knap. Ik voel me zo vernederd... Ik hou nog steeds ontzettend van der maar ze doet me alleen maar pijn.... Iedereen zegt wacht gewoon tot ze begint te praten maar wat nu als ze nooit meer tegen me praat?

Update:

Begin me klein beetje beter te voelen. Gister alle contact verwijderd: facebook,whatsapp, en sinds vandaag ook snapchat. Die jongen van de icebucketchallenge stond bij haar ook op nummer 1 in snapchat. Zij zegt 1x een snap gestuurd te hebben. Ik merk wel dat ik steeds minder met haar bezig ben, maar toch doet het nog ontzettend pijn. Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond

Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!

quote:

Op vrijdag 5 september 2014 20:29 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Update:

Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond

Niet doen. Serieus. Wegdoen die foto. Je doet er nu wel een beetje grappig over, maar je blokkeert jezelf alleen maar.

quote:

Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!

Misschien hield ze ooit net zoveel van jou als andersom, misschien zelfs meer, misschien minder. Maar dingen veranderen, zeker meisjes van haar leeftijd. Goed om te horen dat je weer beter eet, toch weer een klein stapje. En met genoeg kleine stapjes kom je er vanzelf!

Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Ik zou me beter moeten gaan voelen, maar het gaat net slechter...

Ik heb het gevoel dat afstand nemen nog meer afstand creëert. Ik voel me nu zo dom dat ik alweer dat goedbedoelde fabeltje van afstand en tijd heb gelooft. Die afstand en tijd wordt helemaal niet aangewend om na te denken en positieve dingen te herinneren, om te missen, etc... Het leidt (in mijn liefdesleven althans) naar een heel definitieve breuk. Ik heb enkele ex-partners zelfs nooit meer teruggezien. Die hebben mij nooit meer geantwoord, ook niet toen ik na een paar maanden volledige stilte, gewoon vroeg of ik mijn cd's terugkreeg ofzo.

Ik vrees dat de huidige situatie ook zo zal uitdraaien, maar dat het nu gewoon gestaag verloopt, of hij doet het in stapjes en politiek correct. Twijfels uiten, maar me de eerste dagen nog elke dag bellen en toch elke dag kleine dingetjes doen verdwijnen op facebook, paar en dan elke dag een paar fotootjes en telkens meer afstand vragen. Mij e-mailen om me een gelukkige verjaardag te wensen, maar toch melden dat hij bij deze het contact verbreekt. Ik heb hem geantwoord dat ik zelf geen contact meer wil en de spullen wel binnen een paar maand regelen (mijn eerste plan was eind september dat te doen, het is uit sinds half juli) als we beiden door het ergste heen zijn. Hij had zijn instellingen al eerder aangepast op fb zodat ik amper wat van 'm kon volgen op de duur. Ik ben een tijdje van facebook gegaan, niet alleen hij, maar heel facebook was te confronterend. Je weet wel; gelukkige koppeltjes, leuke vakanties, baby's, populariteit en likes. Pff... Ook leek het me beter dat potentiële werkgevers me nergens vonden, ookal staat mijn fb zo goed als volledig privé.

Ik heb inmiddels werk, een flatje en een maand zero contact (voordien al een absoluut minimum), dus ik zie er geen graten in me opnieuw aan te melden op fb. Nog geen 24u actief en hij heeft me eraf gezwiept, ons meneerke-ik-kom-nie-veel-op-facebook. Wat heeft dit nu weer te betekenen?
Maar serieus he... dat hij me direct zou geblokkeerd hebben na de breuk, niet netjes, maar nog enigszins logisch met al die emoties. Dit komt weer zo out of the blue, net zoals dat mailtje op mijn verjaardag. Wat hééft hij eraan om te laten zien dat hij geen contact wil, terwijl er geen contact is. Wil hij het erin wrijven, of denkt hij dat ik achterlijk ben ofzo?

In ieder geval; ik hem 'm nu geblokkeerd. Terug in eigen handen, dat heft.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 01:42 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Ik zou me beter moeten gaan voelen, maar het gaat net slechter...

Ik heb het gevoel dat afstand nemen nog meer afstand creëert. Ik voel me nu zo dom dat ik alweer dat goedbedoelde fabeltje van afstand en tijd heb gelooft. Die afstand en tijd wordt helemaal niet aangewend om na te denken en positieve dingen te herinneren, om te missen, etc... Het leidt (in mijn liefdesleven althans) naar een heel definitieve breuk. Ik heb enkele ex-partners zelfs nooit meer teruggezien. Die hebben mij nooit meer geantwoord, ook niet toen ik na een paar maanden volledige stilte, gewoon vroeg of ik mijn cd's terugkreeg ofzo.

Ja, duh. Afstand nemen is bedoeld om afstand te maken. En het idee van een break-up is dan ook een definitieve break. Besef dat het over is, dat het allemaal zo positief niet was, en dat geen gedachte of gemis dat gaat veranderen.

quote:

Ik vrees dat de huidige situatie ook zo zal uitdraaien, maar dat het nu gewoon gestaag verloopt, of hij doet het in stapjes en politiek correct. Twijfels uiten, maar me de eerste dagen nog elke dag bellen en toch elke dag kleine dingetjes doen verdwijnen op facebook, paar en dan elke dag een paar fotootjes en telkens meer afstand vragen. Mij e-mailen om me een gelukkige verjaardag te wensen, maar toch melden dat hij bij deze het contact verbreekt. Ik heb hem geantwoord dat ik zelf geen contact meer wil en de spullen wel binnen een paar maand regelen (mijn eerste plan was eind september dat te doen, het is uit sinds half juli) als we beiden door het ergste heen zijn. Hij had zijn instellingen al eerder aangepast op fb zodat ik amper wat van 'm kon volgen op de duur. Ik ben een tijdje van facebook gegaan, niet alleen hij, maar heel facebook was te confronterend. Je weet wel; gelukkige koppeltjes, leuke vakanties, baby's, populariteit en likes. Pff... Ook leek het me beter dat potentiële werkgevers me nergens vonden, ookal staat mijn fb zo goed als volledig privé.

Ik heb inmiddels werk, een flatje en een maand zero contact (voordien al een absoluut minimum), dus ik zie er geen graten in me opnieuw aan te melden op fb. Nog geen 24u actief en hij heeft me eraf gezwiept, ons meneerke-ik-kom-nie-veel-op-facebook. Wat heeft dit nu weer te betekenen?
Maar serieus he... dat hij me direct zou geblokkeerd hebben na de breuk, niet netjes, maar nog enigszins logisch met al die emoties. Dit komt weer zo out of the blue, net zoals dat mailtje op mijn verjaardag. Wat hééft hij eraan om te laten zien dat hij geen contact wil, terwijl er geen contact is. Wil hij het erin wrijven, of denkt hij dat ik achterlijk ben ofzo?

In ieder geval; ik hem 'm nu geblokkeerd. Terug in eigen handen, dat heft.

Heb het idee dat je best wel eens stalkerig gedrag vertoont, dus wellicht dat ie je daarom blokkeert nu. Verjaardagwensen zijn heel gewoon, zeker als dat ook door facebook gemeld wordt.

Vraagje, bezoek jij een therapeut?

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 01:42 schreef Woestenijhumor het volgende:
*knip*

Net als Gray zei: uit heel je verhaal lijkt het alsof je zelf ook nogal opdringerig bent, en dat zal misschien wel de reden zijn dat hij je heeft geblokkeerd.

En de eenzaamheid is echt niet 1-2-3 weg. Dat duurt echt wel een poosje, en ja, dat doet pijn. Organiseer gewoon kleine feestjes, waarbij iedereen wat van eten of drinken meebrengt, zodat het niet duur is, maar je wel gewoon onder de mensen bent.

quote:

Op vrijdag 5 september 2014 20:29 schreef Amplifier het volgende:

[..]

*knip*

En jij moet écht gaan beseffen dat het over is. Gooi die foto weg, het heeft geen zin. Je doet alleen jezelf er pijn mee.

Of zij net zoveel van jou gehouden heeft als jij van haar: het doet er niet meer toe. Ze heeft haar redenen gehad om een relatie met je te beginnen, maar ook een goede reden om het uit te maken.

Het leven is klote en op het einde ga je dood. Treur niet te lang en maak er zelf een feestje van, hoe moeilijk dan ook. Mijn leven is stúkken beter geworden nu ik de 'yes' challenge probeert te doen. Gewoon met alles en iedereen meedoen. Zelf dingen organiseren. Mensen waarmee je kan lachen zijn de beste pijnstiller.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 08:30 schreef Gray het volgende:

[..]

Ja, duh. Afstand nemen is bedoeld om afstand te maken. En het idee van een break-up is dan ook een definitieve break. Besef dat het over is, dat het allemaal zo positief niet was, en dat geen gedachte of gemis dat gaat veranderen.

Heb het idee dat je best wel eens stalkerig gedrag vertoont, dus wellicht dat ie je daarom blokkeert nu. Verjaardagwensen zijn heel gewoon, zeker als dat ook door facebook gemeld wordt.

Vraagje, bezoek jij een therapeut?

Oei, ik denk dat er wat misbegrepen is. Ik heb hém nu geblokkeerd, niet omgekeerd.
Ik was een paar weken van facebook af, terwijl ik eigenlijk niet zo veel confrontatie met hem had daar, want hij had al eerder zijn instellingen aangepast waardoor er niks nieuws van hem binnen kwam. Vooral toen hij plots niet meer belde en begon dingen te wissen, terwijl we afgesproken hadden facebook e.d. nog even zo te laten qua foto's en relatiestatus tot we er wat uit waren.

We belden nog elke dag de eerste week om te bespreken hoe we er ons bij voelden. Hij wou "afstand en ruimte", waar ik op zich respect zou voor opbrengen, indien het aangewend wordt om te bezinnen en alles op een rijtje te zetten. Àlles dan, zowel goede en kwade dagen en daaruit een balans opmaken, niet om negativiteit te gaan spuwen (onder de mantel van raad vragen) waardoor mensen al te vaak gaan zeggen er een eind aan te breien, niet beseffende dat ze helemaal geen (volledig) zicht hebben op de situatie.

Dus ik doelde eerder op het soort afstand, waarvan wordt vermeld dat het tijdelijk is. Ik betwijfel, uit persoonlijk ervaring dan, of dat wel vruchten afwerpt. Zeker als je niet duidelijk maakt wat je probleem is, en dan vind ik dat je het probleem samen moet aanpakken. Tja, als je dan geen verandering ziet (en dat heeft ook meer dan een dag nodig), kan je weggaan. Ikzelf ben nogal duidelijk, als in "Ik kan met dit of dat moeilijk om. Kunnen we er wat aandoen, wil je dat überhaupt? Zo nee, dat zie ik het eigenlijk niet werken tussen ons..."
Een vorige partner noemde dat chantage; persoonlijk vind ik het gewoon eerlijk wat ik al dan niet wenselijk vind in een relatie en als iets te veel indruist tegen iets waar ik waarde aan hecht, heb ik het recht om te gaan twijfelen.
Ik hou niet zo van rond te pot draaien; een relatie verbreken is een relatie verbreken, afstand nemen om na te denken is afstand nemen om na te denken en dus niet hetzelfde als een relatie verbreken. Ik speel altijd open kaart; ik ben eerlijk en dus maak ik ook eerlijk duidelijk dat ik dat ook verwacht.

In mijn laatste relatie zat dat wel goed, in principe ook toen hij uitte dat hij het niet meer zag zitten gebaseerd op een gevoel dat de namiddag ervoor opkwam. Als dat de waarheid is, dan is hij ook meteen eerlijk geweest. Toen we de eerste dagen erna nog belden elke dag, om te overlopen hoe we ons voelden en of we tot nieuwe inzichten waren gekomen. Dat verliep gezien de situatie die een hoop emoties losmaakte bij ons twee, behoorlijk. Dat was ook de stijl die we hanteerden in de relatie, alles bespreekbaar houden en blijven polsen bij de ander. Helaas stopten die telefoongesprekken abrupt na een paar dagen. Een week later is er nog een gesprek geweest in levende lijve, dat aanvankelijk in rondjes ging. Hij kwam ook met een hoop tegenstrijdigheden en uit de lucht gegrepen dingen aanzetten die hij zich zogezegd had gerealiseerd tijdens die afgelopen week (waarin hij ook vanalles op facebook aanpaste waardoor hij uiteraard minder met de positieve aspecten werd geconfronteerd), die ik steevast kon weerleggen. Ik wéét wat er minder goed zat tussen ons, met welke mindere kantjes hij minder overweg kon, en visa versa, doordat we die openheid en eerlijkheid hadden. Het heeft ook nooit opgewogen tegen de dingen die uitstekend verliepen.

Naar het einde toe kreeg van dat gesprek, kreeg hij toch wat minder definitieve inzichten... tot zijn ouders daar toe kwamen stuiken. Daarna is hij zowat geen enkele afspraak meer nagekomen, dus besliste ik afstand te nemen, ondanks de praktische beslommeringen (die overigens nog steeds van tel zijn).

Dan krijg ik zo'n raar mailtje van hem op mijn verjaardag (het was niet op mijn facebookwall, wat ook weer voor interpretatie vatbaar is) dat hij me opnieuw afstand en tijd vraagt en dat hij contact wil verbreken, maar toch gratuite verjaardagswensen erbij. Ik had echt wel zoiets van "du-uh dat je geen contact wil, heb ik inmiddels wel door, en als je me dan echt zo oprecht gelukwenst, doe het dan inderdaad via facebook op m'n wall ofzo"

Daarna heb ik een facebookpauze ingelast, en hem nogmaals gezegd dat ik zélf ook afstand wil nemen en we de praktische zaken wel regelen. Ik wou dat aanvankelijk zo snel mogelijk zodat ik zo snel mogelijk de zaken op orde had en zelf kan verder gaan. Dat wou hij niet, dus ik stelde destijds voor om dan eind september af te spreken. Ruim twee maanden leek me schappelijk. Geen antwoord daarop, tot zijn bizarre mailtje op mijn verjaardag.

Nu na bijna drie weken facebookvrij, defriendt hij mij zodra ik weer actief ben. Ik had het aanvankelijk niet eens gemerkt, want ik was niet naar zijn wall gaan kijken. Het was een gemeenschappelijke vriend die me erop wees. Ik kan het ook positief bekijken dat het gewoon om defrienden gaat, niet om blokkeren, maar raar dat hij het niet eerder heeft gedaan dan en facebook heeft tegenwoordig zovele instellingen dat je iemands updates niet meer ziet, enfin dat je iemand zo kan instellen dat het lijkt of je niet meer bevriend bent, maar toch niet hoeft te ontvrienden. Doe je zo met niet zo'n leuke familieleden, waarvan het nogal ongepast is die van facebook te gooien. Zoiets? Dit komt nogal over alsof ik het moest wéten dat hij mij eraf zwiepte.

Ik word hier vooral zo pissed van. Hij vroeg afstand, hij kreeg ze. Hij nam "nog meer" afstand dan afgesproken. Hij neemt contact op om te zeggen dat hij contact wil verbreken, terwijl hij datzelfde voorstel onbeantwoord laat als het van mij komt. Nu komt er een gemeenschappelijke vriend zeggen dat hij me eraf gooide. Ik heb er an sich geen probleem mee dat hij dat heeft gedaan, maar het tijdstip is nogal raar en dat iemand me er op wees eigenlijk ook (die kwam ook polsen hoe ik de breuk verwerkte, maar daarop hield ik de boot af). Er is al een hele tijd afstand en geen contact meer.

Ik ben niet zo'n blokkeerder en defriender, maar ik hoop dat het nu eindelijk duidelijk is dat ik zelf geen contact wil en dus ook geen contact om op geen contact te hameren.

Sorry aan de mensen die het relaas al zo vaak hebben moeten lezen. Gewoon aan de "nieuwkes" hier even duidelijkheid scheppen

En ik kan ook met een vrolijke noot eindigen... ik heb een terugbetaling van de belastingen gekregen. Klote dat mijn werkloosheidsuitkering maar niet van de grond komt, maar dit bedragje is alvast goed voor twee maanden huur, een zwemabonnementje en een verlengd weekend in Scandinavië. Ik roei tenminste met de riemen die ik heb, ipv een godganse dag in het ouderlijk huis strips te zitten lezen en wachten tot mijn eten gereed is en mijn reet wordt afgeveegd. Ja, want zo'n dingen als rolstoelsport, daar keek hij op neer. "Al die gehandicapten zo bij elkaar steken, ik integreer me liever in de maatschappij..." Yeah right...

Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.

Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:00 schreef Gray het volgende:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:00 schreef Gray het volgende:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.

Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.

Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.

Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:26 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.

Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.

Nee, blokkeren doen mensen die graag zichzelf willen beschermen. Afhankelijk van hoe de break-up ging, is het zeer waarschijnlijk dat minstens één van de twee geen fatsoenlijk gesprek kan voeren (i.e., met verstand i.p.v. gevoel).

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:26 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.

Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.

Ligt er wat mij betreft wel aan onder welke omstandigheden het uit gaat. In mijn geval heeft m'n ex me vlink verneukt en die hoef ik daarom niet meer te spreken of zien. Nou vind ik dat "we kunnen toch wel vrienden blijven?" toch al een karig cliche, maar er zou op z'n minst een vriendelijke verstandhouding aan vooraf moeten gaan. Wat mijn ex geflikt heeft is alles behalve vriendelijk. Wat mij betreft kan ze een sociale media middelvinger in d'r vreemdgaande doos stoppen.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:33 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Nee, blokkeren doen mensen die graag zichzelf willen beschermen. Afhankelijk van hoe de break-up ging, is het zeer waarschijnlijk dat minstens één van de twee geen fatsoenlijk gesprek kan voeren (i.e., met verstand i.p.v. gevoel).

Desondanks maakt dat het voor mij niet minder kleuter gedrag.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:39 schreef Gray het volgende:

[..]

Ligt er wat mij betreft wel aan onder welke omstandigheden het uit gaat. In mijn geval heeft m'n ex me vlink verneukt en die hoef ik daarom niet meer te spreken of zien. Nou vind ik dat "we kunnen toch wel vrienden blijven?" toch al een karig cliche, maar er zou op z'n minst een vriendelijke verstandhouding aan vooraf moeten gaan. Wat mijn ex geflikt heeft is alles behalve vriendelijk. Wat mij betreft kan ze een sociale media middelvinger in d'r vreemdgaande doos stoppen.

Als iemand dat bij mij zou flikken waarom zou ik er dan energie in gaan stoppen door vanalles te gaan blokkeren. Ik zie het nut ervan niet in en uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.

Maar ik ben sowieso iemand die nooit lang boos is dus wellicht dat ik er daarom zo anders tegenaan kijk.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 11:49 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Net als Gray zei: uit heel je verhaal lijkt het alsof je zelf ook nogal opdringerig bent, en dat zal misschien wel de reden zijn dat hij je heeft geblokkeerd.

En de eenzaamheid is echt niet 1-2-3 weg. Dat duurt echt wel een poosje, en ja, dat doet pijn. Organiseer gewoon kleine feestjes, waarbij iedereen wat van eten of drinken meebrengt, zodat het niet duur is, maar je wel gewoon onder de mensen bent.

Ik had je update niet gezien, dus ik wou even vermelden dat ik eigenlijk niet écht zo eenzaam ben. Ik heb voor mijn vertrek naar Zweden met een aantal mensen gebroken uit zelfbehoud. Ik hoopte ook niet meer terug te keren. Met Zweden klikt het iets beter, want die leunen qua principes meer bij me aan dan Belgen. Dat ik eerder introvert bij is daar minder een probleem, hier word ik gewoon als asociaal omschreven, omdat ik me niet zo meng in het kabaal op feestjes. Ik dacht ook dat mensen wijzer zouden worden met de jaren, en ook rustiger, waardoor het misschien beter zou klikken, maar ze blijven maar eindeloos lullen.
Mensen waarmee het wel klikte, zowel vrienden als partners, hebben zich dan op 'n ander gebied niet zo netjes gedragen, wat ik veel te vaak pikte in het verleden omdat ik overtuigd was van alsnog een hechte vriendschap en mensen maken nu eenmaal fouten en blablabla

Mijn ex wist dit ook, dat ik amper mensen rondom mij heb in België op die manier. Ik heb die onzekerheid ook duidelijk gemaakt toen we gingen beslissen om al dan niet te blijven in Zweden. We hadden het uitgebreid over de niet zo onrealistische hypotheses dat zijn omgeving me "raar" zou kunnen vinden, en ik zou te horen krijgen wat ik nu in hemelsnaam moest aanvangen met iemand in een rolstoel. Hij was daar nogal naïef in aanvankelijk, want zijn ouders en vrienden zijn hele verdraagzame mensen, weet je wel, maar ik merkte wel dat hij veel positieve info gaf als buffer (o.a.dat "stille waters, diepe gronden" van toepassing was op mij). Zelf toen ik bij zijn ouders was, zat hij me nog te bestoefen aan tafel over mijn kookkunsten en tlenkennis, voor de twijfels werden uitgesproken enkele uren later.

Ik mis niet echt menselijk contact, want ik vind mensen om me heen na een tijdje "vermoeiend". Bij hem was het de eerste keer dat ik amper behoefte had alleen te zijn. Dat had hij ook, want we waren daarover ook open onze behoefte uitdrukken. Momenten alleen waren in sync met momenten samen. We konden ook ongestoord ons eigen ding doen, zelfs aanwezig in de zelfde kamer.
Terwijl ik dit nu schrijf, krijg ik jeuk bij de gedachte dat hier iemand in mijn flat zou zijn. Ik wil echt liever alleen zijn nu. Ik mis niet het hebben van een relatie of ander menselijk contact. Ik mis vooral zijn leuke eigenschappen, waar ik ook voor gevallen ben; zijn oprechtheid, zijn intellect, zijn (destijdse) zelfstandigheid en zijn (destijdse) medevoelende aard, zijn passie en bewondering.

Nu probeer ik zoveel mogelijk dingen aan te wijzen waaraan hij nog kosten heeft; zijn overdreven dwepen met zijn favoriete bands, zijn favoriete wielrenners, vroegere huisgenoten waar hij best een leuke tijd mee had, maar die hij nu ook al jaren niet meer ziet, want die hebben en een gezin, en die gaan niet en die gaan niet zomaar hun zondag opofferen naar hem te komen, een meisje waar hij ooit verliefd op was en die zo lief was nog met hem bevriend te willen zijn ondanks zijn gevoelens, zijn favoriete striptekenaars die gestart zijn met bagger, zijn ouders die oh zo goed voor hem zijn, etc... Hij kan over andere zaken in de wereld een bijzonder kritische houding aannemen, maar hierin is hij dan toch niet zo consequent. Ook zowat alles op gevoel baseren, hartstochtelijk wel, en omdat het meestal juist zat viel het niet zo op, maar hij laat het veel te vaak zijn verstand boven gaan.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:55 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Desondanks maakt dat het voor mij niet minder kleuter gedrag.

[..]

Als iemand dat bij mij zou flikken waarom zou ik er dan energie in gaan stoppen door vanalles te gaan blokkeren. Ik zie het nut ervan niet in en uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.

Maar ik ben sowieso iemand die nooit lang boos is dus wellicht dat ik er daarom zo anders tegenaan kijk.

Zo moeilijk is dat blokkeren niet hoor.

En het kost minder energie dan diegene z'n kop te moeten zien met alle mooie avonturen eromheen.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:57 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

- heel verhaal-

Uit alles wat ik van je lees zie ik eigenlijk alleen maar dat je enorm op je ex gefocust bent en blijft. Je hebt al je eigen stappen en acties uitgelegd, maar uiteindelijk is elke keer het einde van het liedje dat je je ex analyseert omdat je eigenlijk nog niet begrijpt dat hij niet meer bij je wilde zijn. Of gewoon niet kunt accepteren dat iemand jou zoiets zou aandoen, terwijl jij de beste bedoelingen had. En zo draai je in een kringetje rond.

Wellicht tijd om hulp te zoeken, die cirkel te doorbreken want ik zie je geen stap vooruit komen zo.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:00 schreef Gray het volgende:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.

Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.

Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.

Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 16:26 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.

Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.

Ik heb tot dusver enkel spammers geblokkeerd, en ik vind het ook bijzonder kinderachtig. Zeker mensen die zelf de relatie verbreken via facebook ofzo, en dan direct blokkeren zodat ze geen last hebben van een ex die komt zeuren om een verklaring. Dat is eigenlijk behoorlijk klootzakkerig/bitcherig. Als je een relatie verbreekt omwille van bedrog, zoals bij Gray, dan begrijp ik het best hoor. De eerste keer ik bedrogen werd, was er van facebook nog geen sprake. De laatste keer heb ik die ex zijn updates uitgeschakeld. Die heeft me uiteindelijk zelf geblokkeerd omdat ik zijn bedrog niet discreet gehouden had. Die eerste bedrieger vond het ook niet netjes van me dat ik de waarheid zei als mensen vroegen waarom het uit was

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 18:12 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.

Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"

Maar waarom ben je zo bezig met wat hij doet? Je maakt jezelf afhankelijk van zijn grillen, daarnaast is het ook wel lekker makkelijk. Bij alles wat er gebeurt dat je niet zint hoef je enkel de boeman aan te wijzen. Niet dat je daar ooit gelukkig van gaat worden. Maar wel makkelijk, je hoeft nooit enige verantwoording te nemen voor je leven of enig risico.

Trek gewoon je eigen plan ongeacht wat hij vind of doet. Je bent hem niets verschuldigd, jullie relatie is klaar. Over. Tijd om je leven in eigen handen te nemen en er zelf wat van te maken. Een ander gaat dat niet voor je doen hoor.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 17:45 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Uit alles wat ik van je lees zie ik eigenlijk alleen maar dat je enorm op je ex gefocust bent en blijft. Je hebt al je eigen stappen en acties uitgelegd, maar uiteindelijk is elke keer het einde van het liedje dat je je ex analyseert omdat je eigenlijk nog niet begrijpt dat hij niet meer bij je wilde zijn. Of gewoon niet kunt accepteren dat iemand jou zoiets zou aandoen, terwijl jij de beste bedoelingen had. En zo draai je in een kringetje rond.

Wellicht tijd om hulp te zoeken, die cirkel te doorbreken want ik zie je geen stap vooruit komen zo.

Ik stel me die vraag ook over andere relaties en intermenselijke contacten. Dit is alleen nog heel vers in het geheugden. Zes à zeven weken.
Van vorige relaties kan ik doorgaans wel aanwijzen wat er fout ging. Ik ben al wel eerder zonder uitleg gedumpt, maar dan kwam er enkele weken later toch iets naar boven wat het daglicht niet mocht zien. Dat is hier (nog) niet genoeg aanwezig om hem als volwaardige klootzak te zien die ik beter kwijt dan rijk ben. Om deze relatiebreuk te verwerken, hulp gaan zoeken, lijkt me nog wat voorbarig. Klootzak ofte geen ruggengraat, de vraag die me bezighoudt, en bij vorige breuken bezighield, is hoe ik het in de toekomst moet vermijden? Bij het daten muggenziften ja, niet afgaan op de eerste indruk, maar wel op de tweede. Het staat niet in mijn principiële agenda om af te knappen, maar het is toch wel wijselijk. Er wordt vaak gezegd daten "licht" te houden, maar ben toch wel graag op de hoogte hoe iemand een aantal onderwerpen bekijkt. En als iemand zulke gesprekken en "afknapper" vindt, is hij/zij simpelweg niet in staat om deftige gesprekken te voeren.

Toen ik merkte dat ik gevoelens kreeg voor mijn ex, heb ik uitvoerig de tijd genomen om hem te leren kennen, alvorens ik iets ondernam, en hield die gevoelens ook onder controle, zodat ik op basis van andere zaken dan verliefdheid, kon beslissen of ik er voor moest gaan. Zo kon ik me behoeden en hem alsnog vergeten als er een teken aan de wand zou zijn.

Ik ben een aantal jaar geleden voor iets totaal anders naar de psycholoog gestapt, en dat heeft me wel geleerd om rouwen een plaats te geven. Ik heb nu al prikkelbare darmsyndroom overgehouden aan iets wat ik steeds vermeed en constant bezig was met "gedachten verzetten" ipv de ernst onder ogen te zien.

Ik had wel al gedacht, zelfs toen ik nog met mijn partner samen was, om terug de therapie op te nemen, eens terug in België om afstand te houden van mensen met slechte voornemens, of nog verder gaan in het aangeven van grenzen. Het heeft me echt destijds veel geholpen, ook inzicht gegeven over mezelf. Ik dacht altijd dat ik vreselijk was en dat het "normaal" was als mensen me niet zo netjes behandelen. Er zijn factoren waar zulke mensen een neus voor hebben en hun slag slaan, maar het is nogal altijd hun keuze (in)correct te handelen. Ik ben er een aantal mensen door verloren, want hun masker viel af, of laat ons zeggen; de ware aard van de band tussen mij en die persoon werd blootgelegd. Heel veel contacten hadden negatieve ladingen. Ik ben er nagenoeg niet voor te vinden om verdriet, woede en jaloezie als taboe te zien zoals nog te vaak het geval is, maar ik moest echt wel eens komaf maken met een vriendin die al veel te lang bij me inwoonde omdat ze liefdesverdriet had en dus ook geen reet uitvoerde, met een veel te opvliegende baas, met een jaloerse moeder die alles in het werk stelt opdat haar kinderen het niét beter hebben dan haar.

Die therapie was overigens gestopt omdat de psycholoog ernstig ziek werd, en nog steeds is nu.

Ik heb zojuist het boek 'leven in je leven' besteld. Ben benieuwd wat dat gaat brengen, heb nl. wel het idee dat ik een soort valkuil heb dat ik mezelf soms op de 2e plek zet en 'niet goed genoeg' vind.
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 18:12 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.

Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"

Het ding is, het hoort wel zijn beslissing te zijn. Je kan niet van iemand eisen dat ze in een relatie met je blijven. Je kan niet van iemand eisen dat ze jou een reden geven om ermee content te zijn. Want als je een andere mening toegedaan bent, is geen reden goed genoeg om je te overtuigen van het tegendeel.

Hoe je het brengt lijkt het eerder dat jij degene bent die controle wil uitoefenen. Echter, die mogelijk bestaat niet meer. Het is uit. Over. Klaar.

Alleen lijk jij dat nog niet te willen accepteren. En dat gaat je alleen maar meer pijn opleveren.

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 19:48 schreef runaway het volgende:
Ik heb zojuist het boek 'leven in je leven' besteld. Ben benieuwd wat dat gaat brengen, heb nl. wel het idee dat ik een soort valkuil heb dat ik mezelf soms op de 2e plek zet en 'niet goed genoeg' vind.
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?

Laat het vooral weten! Wil eigenlijk de OP wel een make-over geven, maar ja, eerste lapo-hunten!

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 20:46 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Laat het vooral weten! Wil eigenlijk de OP wel een make-over geven, maar ja, eerste lapo-hunten!

Kan erbij!
Kreeg als tip ook 'liefdesbang', schijnt ook wel een goed boek te zijn. Dus die twee kunnen wat mij betreft in de OP.

Grr! Nu mailt hij me documenten door die ik al nodig heb sinds mijn terugkomst in België. Ze stonden op zijn pc, dus ik hem meermaals moeten mailen van "Kijk, ik weet dat je liever geen contact heb, maar ik heb die formats echt dringend nodig om mijn werkloosheidsuitkering in orde te krijgen."
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...

quote:

Op zaterdag 6 september 2014 21:35 schreef Woestenijhumor het volgende:
Grr! Nu mailt hij me documenten door die ik al nodig heb sinds mijn terugkomst in België. Ze stonden op zijn pc, dus ik hem meermaals moeten mailen van "Kijk, ik weet dat je liever geen contact heb, maar ik heb die formats echt dringend nodig om mijn werkloosheidsuitkering in orde te krijgen."
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...

En dat had je niet even via de gemeente zelf kunnen regelen, of zelf kunnen downloaden...?

quote:

Op zondag 7 september 2014 09:35 schreef Brannagh het volgende:

[..]

En dat had je niet even via de gemeente zelf kunnen regelen, of zelf kunnen downloaden...?

Nee, dat waren er vanuit Zweden, en heb ze idd opnieuw aangevraagd. Dwaas dat alles samen een maand gekost heeft, want ik heb ze vorige week ontvangen. Dat had al zes weken in orde kunnen zijn als hij nu eens gewoon normaal deed.

Misschien ben ik een scheve moraalridder, maar ik heb nog nooit iemand verlaten zonder een verklaring en netjes bezittingen terug te geven. Kwestie van verantwoordelijkheid, ik weet het niet, en ik heb dat eigenlijk ook nooit "moeilijk" gevonden om met een ex-partner geconfronteerd te worden. Ook niet als die begint e huilen of smeken. Je wéét dat je door zo'n beslissing iemand verdriet "aandoet". Uiteraard speelt je geweten je dan parten (bij mij toch alleszins), maar ik ga daar niet over janken dat het zwaar is, want het is voor hem/haar nog honderd keer zwaarder.
Het gaat dan wel over mensen met een goede inborst, maar te verschillend zijn, of
het goed bedoelen maar er toch een boeltje van maken.
Ontrouwe en agressieve mensen behoeven geen uitleg of menselijke aanpak, die weten zelf wel waarom ze het verkloot hebben.

Ik heb derhalve nog nooit te maken gehad met iemand die me ging "stalken". Enfin, ik hou niet van het woord, maar dus herhaaldelijk waarom vragen enzo. Dat lijkt mij eerder een gevolg als je zo laf bent iemand op facebook of via andere kanalen te zeggen dat het uit is zonder meer. Is jammer genoeg meer uitzondering dan regel. Enkel mijn laatste lief en mijn allereerste liefje (was in de jaren 90 toen gsm's nog niet in iedere broekzak ingeburgerd waren en nog lang geen sprake was van facebook) hebben in real life verlaten.

Hoe zit/zat dat bij jullie? En wat vinden jullie daarvan?

Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:36 schreef Atemno het volgende:
Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.

Oh nu nog continu? Wat is er gebeurd?

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:39 schreef runaway het volgende:

[..]

Oh nu nog continu? Wat is er gebeurd?

Ik kwam haar tegen bij een restaurant deze avond. Gelukkig was ze net op weg naar de auto toen ik arriveerde. Het doet alleen nog zoveel pijn omdat ik niet weet wat ze doet, of heeft gedaan, of misschien wel niks heeft gedaan met iemand. Voor mij was zij de ware en acceptatie in het verlies heb ik soms, maar soms ook helemaal niet.

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:42 schreef Atemno het volgende:

[..]

Ik kwam haar tegen bij een restaurant deze avond. Gelukkig was ze net op weg naar de auto toen ik arriveerde. Het doet alleen nog zoveel pijn omdat ik niet weet wat ze doet, of heeft gedaan, of misschien wel niks heeft gedaan met iemand. Voor mij was zij de ware en acceptatie in het verlies heb ik soms, maar soms ook helemaal niet.

Hoe zijn die jaren dan verlopen? Is het niet enorm slopend? Ik denk dat mijn langste periode van verdriet ook zoiets moet geweest zijn. We pasten destijds heel goed bij elkaar, en mijn relaties daarna liepen op de klippen omdat ze niet zo goed waren. Het is pas overgegaan toen ik iemand vond die nog beter bij me paste en inmiddels was hij samen met een heel veel jonger meisje (op het pedofiele af) en nam haar levenstijl volledig over, dusja... maar ik was echt compleet opgebrand.

Ik wil het nooit meer meemaken, en de afgelopen zeven jaar is het ook nooit meer zo langdurig geweest. Nu heb ik er wel opnieuw schrik voor, omdat het in mijn laatste relatie wel erg goed zat en die abrupt eindigde

Waarom was het voorbij tussen jullie overigens?

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:10 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hoe zijn die jaren dan verlopen? Is het niet enorm slopend? Ik denk dat mijn langste periode van verdriet ook zoiets moet geweest zijn. We pasten destijds heel goed bij elkaar, en mijn relaties daarna liepen op de klippen omdat ze niet zo goed waren. Het is pas overgegaan toen ik iemand vond die nog beter bij me paste en inmiddels was hij samen met een heel veel jonger meisje (op het pedofiele af) en nam haar levenstijl volledig over, dusja... maar ik was echt compleet opgebrand.

Ik wil het nooit meer meemaken, en de afgelopen zeven jaar is het ook nooit meer zo langdurig geweest. Nu heb ik er wel opnieuw schrik voor, omdat het in mijn laatste relatie wel erg goed zat en die abrupt eindigde

Waarom was het voorbij tussen jullie overigens?

Niemand is zo goed als zij, dat is ook mijn probleem. Ik snap dat je er bang voor bent, maar je zit nu toch in een hele goede relatie?

Dat is een heel lang verhaal. Het kwam iig niet van mijn kant.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:17 schreef Atemno het volgende:

[..]

Niemand is zo goed als zij, dat is ook mijn probleem. Ik snap dat je er bang voor bent, maar je zit nu toch in een hele goede relatie?

Dat is een heel lang verhaal. Het kwam iig niet van mijn kant.

Ik zat in een goeie relatie, vandaar ik hier in dit topic zit te janken nu

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:20 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik zat in een goeie relatie, vandaar ik hier in dit topic zit te janken nu

Ow excuus, ik dacht dat het over die langste periode ging. Is je laatste ex dus met een veel jonger meisje?

quote:

Op zondag 7 september 2014 20:36 schreef Atemno het volgende:
Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.

Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:21 schreef Atemno het volgende:

[..]

Ow excuus, ik dacht dat het over die langste periode ging. Is je laatste ex dus met een veel jonger meisje?

Nee hoor, dat was zeven jaar geleden, maar hij is er inmiddels mee gehuwd, want nu is ze meerderjarig.

Of mijn laatste ex iemand heeft, weet ik niet. Het zou wel snel zijn. Het is uit sinds half juli.

quote:

Op zondag 7 september 2014 21:25 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Nee hoor, dat was zeven jaar geleden, maar hij is er inmiddels mee gehuwd, want nu is ze meerderjarig.

Of mijn laatste ex iemand heeft, weet ik niet. Het zou wel snel zijn. Het is uit sinds half juli.

Ahja. Sterkte!