Depressie & Angst #105

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 16:33 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Spuit 11

Ik zit mobiel en had niet refreshed, sorry Cuetje, zal het niet meer doen

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 16:00 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je voelt je pas echt vrij wanneer je loslaat. Het zijn slechts enkele minuten maar my goodness wat een euforie.

En dan weer terug in huis, een uurtje of 2 goed en dan zakt de moed weer in de schoenen. Hoe heb jij dat destijds met 'jouw' momenten gedaan? Want ik kan me herinneren dat wanneer de knop omging je opeens verlicht voelde. En toen *poef* .. dit is niet het antwoord.

Overigens ook een flinke discussie gehad met wat gasten over dat zelfmoord en zelfs de gedachten van zelfmoord stupide en egoistisch zijn.

What about all those patients who have cancer .......... and want to live 1 day extra....!?

bababababalblababla

Het was niet het antwoord omdat het leven niet alleen extase is. Het leven beslaat een heel spectrum van omstandigheden en ervaringen die geproefd kunneb worden. Het ene gaat niet zonder het andere wil je écht leven.

En toch kan je ongeacht de omstandigheden een rust bij je blijven dragen. Berusting vinden in dat wat gebeurt, gebeurt. Geen reden is nodig, en niets stelt dat een reden nodig is, behalve mensen zelf.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 16:35 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Dan is het goed

Pfff, nou gelukkig maar dan.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 00:22 schreef Mange-tout het volgende:
Buh, beetje kakdag waarin het gebrek aan zin me parten speelde… dus even op wat oudere dingen gereageerd, hoop dat het niet stoort .

[..]

Plan je dan minder en laat je het meer op je afkomen? Dat hoor ik de laatste tijd immers wel meer van mensen met een ex-burn out. En merk je altijd op tijd dat het je te veel wordt?

Wat is er gebeurd dan?

Ik zie het zo. Ik plan nu gewoon waar ik zin in heb. Zie ik dat ik een erg volle agenda heb, dan probeer ik ook wat 'mij-tijd' in te plannen. Desalniettemin heeft het geen zin om me nu over die zaken druk te maken. Wat betreft of ik het opmerk, ik hoop het wel. Ik weet dat het bij vooral komt in de vorm van een gejaagd gevoel, strak staan van de adrenaline en een enorme behoefte aan alleen zijn en onthaasten. Ik hoop dat ik dit opmerk in de toekomst, maar dat kan ik nu niet weten, dus laat ik het los.

Als je nu continu moet gaan denken over situaties die KUNNEN gebeuren en of je het wel adequaat ZOU opmerken en oplossen, wat houdt je dan nog voor een leven over? Je leeft enkel in angst voor situaties waar je nu totaal geen controle over hebt. Je kunt het alleen nu zo goed doen als je kunt. Hopelijk doe je dat in de toekomst ook. Gaat het goed, mooi. Zo niet, pech. Anyhow, je weet het nu niet dus waarom zou je er nu mee bezig zijn. Beter nu je leven leiden, proberen je lessen toe te passen en op die manier oefenen en hopen dat je dat in de toekomst ook blijft doen.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 16:34 schreef Gray het volgende:

[..]

Het was niet het antwoord omdat het leven niet alleen extase is. Het leven beslaat een heel spectrum van omstandigheden en ervaringen die geproefd kunneb worden. Het ene gaat niet zonder het andere wil je écht leven.

En toch kan je ongeacht de omstandigheden een rust bij je blijven dragen. Berusting vinden in dat wat gebeurt, gebeurt. Geen reden is nodig, en niets stelt dat een reden nodig is, behalve mensen zelf.

Hoe beschrijf je iemand die continu op zoek is naar extase?

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 21:01 schreef duracellkonijntje het volgende:
Als je nu continu moet gaan denken over situaties die KUNNEN gebeuren en of je het wel adequaat ZOU opmerken en oplossen, wat houdt je dan nog voor een leven over? Je leeft enkel in angst voor situaties waar je nu totaal geen controle over hebt. Je kunt het alleen nu zo goed doen als je kunt. Hopelijk doe je dat in de toekomst ook. Gaat het goed, mooi. Zo niet, pech. Anyhow, je weet het nu niet dus waarom zou je er nu mee bezig zijn. Beter nu je leven leiden, proberen je lessen toe te passen en op die manier oefenen en hopen dat je dat in de toekomst ook blijft doen.

Ik denk dat 'dat kunnen gebeuren' ook een gevalletje ervaring is.

Wanneer je jong bent en nog geen ervaring hebt kun je misschien denken dat die angsten reeel is.

Maar ik geloof er niks van dat wanneer je 100 keer gevlogen hebt nog steeds dezelfde angst heb als de 1e keer. Maarja, ik ben dan ook naief

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 21:35 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk dat 'dat kunnen gebeuren' ook een gevalletje ervaring is.

Wanneer je jong bent en nog geen ervaring hebt kun je misschien denken dat die angsten reeel is.

Maar ik geloof er niks van dat wanneer je 100 keer gevlogen hebt nog steeds dezelfde angst heb als de 1e keer. Maarja, ik ben dan ook naief

Oh jawel hoor! Nog steeds last van sociale angsten, hoeveel nieuwe mensen ik de laatste tijd ook heb leren kennen en hoeveel positieve bevestiging ik ook krijg. Ik denk niet dat het ooit overgaat ook, helaas

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 21:51 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Misschien nooit helemaal over.. maar wordt het nie een beetje minder? Of dat je het beter kan relativeren die angst, omdat je er zoveel positieve ervaringen tegenover kan zetten?

Zelf had ik die gedachte wel, maar na een gesprek bij de psych die ontzettend aan het doorvragen was bleef er weinig meer van die gedachte over
Het kwam erop neer dat ik veel denk en doe vanuit de angst voor afwijzing. Wat dan wel weer hoort bij een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en gegeneraliseerde angststoornis. De aanloop naar iets sociaals is tegenwoordig wel minder spannend, maar ik gok dat dit komt door de AD.
Positieve ervaringen genoeg de laatste tijd, maar onderhuids blijft de angst sudderen.

Soms denk ik dat een psych de client graag dingen aanpraat

Jij vond het zelf goed gaan, jij weet toch veel beter dan de psych hoe je je voelt? Je kan nooit 100% zuiver zijn in het communiceren van je gevoelens/gedachtes. Hoe objectief is dat oordeel van de psych dan?

Als jij je beter voelt, en het idee hebt dat het beter gaat (en daar waarschijnlijk weer energie vandaan haalt), dan laat je je toch niet ompraten door zo'n pipo?

Niks negatiefs over mijn psycholoog hoor!

Ik herken gewoon veel angsten niet, daarmee ook veel aan controle-gerelateerde zaken. Die zijn zo ontzettend ingesleten hier dat ze voor mij de normaalste zaak van de wereld zijn. Ergens wel heel erg fijn om met hem daarover te sparren, dat levert veel bewustwording op. En hij geeft tijdens het doorvragen vaak aan dat hij groei ziet (die ikzelf ook ervaar) maar dat ik gewoon nog ontzettend veel doe om maar niet uit de toon te vallen.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:19 schreef minthy het volgende:
Niks negatiefs over mijn psycholoog hoor!

Ik herken gewoon veel angsten niet, daarmee ook veel aan controle-gerelateerde zaken. Die zijn zo ontzettend ingesleten hier dat ze voor mij de normaalste zaak van de wereld zijn. Ergens wel heel erg fijn om met hem daarover te sparren, dat levert veel bewustwording op. En hij geeft tijdens het doorvragen vaak aan dat hij groei ziet (die ikzelf ook ervaar) maar dat ik gewoon nog ontzettend veel doe om maar niet uit de toon te vallen.

Waarom eigenlijk?

Welk voordeel heeft dit voor jou?

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:15 schreef Elvi het volgende:
Soms denk ik dat een psych de client graag dingen aanpraat

Jij vond het zelf goed gaan, jij weet toch veel beter dan de psych hoe je je voelt? Je kan nooit 100% zuiver zijn in het communiceren van je gevoelens/gedachtes. Hoe objectief is dat oordeel van de psych dan?

Maar wat nu als je foutief denkt? Dat jij dus als persoon foutief denkt? Dan heeft de psych toch gelijk? Of ben ik nou dom?

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:26 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar wat nu als je foutief denkt? Dat jij dus als persoon foutief denkt? Dan heeft de psych toch gelijk? Of ben ik nou dom?

Ach wat is fout.. iedereen heeft andere ervaringen.. ander referentiekader. Als ik er geen last van heb en mn omgeving ook niet. Dan is er toch geen probleem?

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 16:00 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je voelt je pas echt vrij wanneer je loslaat. Het zijn slechts enkele minuten maar my goodness wat een euforie.

En dan weer terug in huis, een uurtje of 2 goed en dan zakt de moed weer in de schoenen. Hoe heb jij dat destijds met 'jouw' momenten gedaan? Want ik kan me herinneren dat wanneer de knop omging je opeens verlicht voelde. En toen *poef* .. dit is niet het antwoord.

Overigens ook een flinke discussie gehad met wat gasten over dat zelfmoord en zelfs de gedachten van zelfmoord stupide en egoistisch zijn.

What about all those patients who have cancer .......... and want to live 1 day extra....!?

bababababalblababla

Je had het specifiek tegen Grey, maar ik wil hier evengoed antwoord op geven (wellicht dat je er iets mee kunt ofzo, you never know).

Bij mij kwamen die momenten van "overwegen" op het moment dat ik de energie niet meer had om door te gaan. Op de momenten dat ik weer een beetje energie kreeg, ging ik weer door met strijden totdat dat beetje energie -dat- ik had, weer weg was et voila, zo is ie weer rond

Tuurlijk had ik momenten dat ik geen hoop meer voor mezelf zag. Dat waren eigenlijk geen momenten maar meer een aaneengesloten periode van meer dan 10 jaar...echter was dat voor mij geen reden om het bijltje erbij neer te leggen.

Of dat tegenwoordig nog zo is, weet ik eigenlijk niet. Toen mn depressie eindelijk verdween, stond ik al dicht op het moment om het op te geven, maar dan meer uit "waar de fuck ben ik eigenlijk mee bezig op deze aardkloot?!?", dus eigenlijk kwam mn redding net op tijd.

Ik ga er verder maar even niet op door, er is een tijd van zeggen en een tijd van zwijgen..zoiets

Edit: Ik denk dat mn koppigheid/eigenwijsheid hier ook mn redding was

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Waarom eigenlijk?

Welk voordeel heeft dit voor jou?

Omdat dit negatieve aandacht kan trekken. Bij veel wat ik in mijn jeugd heb gedaan kreeg ik negatieve bevestiging. Werd gepest op school als ik een gekleurd shirt aanhad of als ik iets zei tegen één van m'n ouders werd ik voor dom of brutaal uitgemaakt. Dit zorgt ervoor dat ik daardoor nu nog steeds angstig kan zijn voor nieuwe dingen of sociale situaties. Klein voorbeeldje: afgelopen weekend een bruiloft gehad, ik had meerdere sets met kleding mee voor de zekerheid. En meerdere leggings omdat ik bang was dat er eentje zou scheuren, meerdere paren schoenen en meer van dat soort dingen. Best bizar als je erover na gaat denken maar voor mij dus normaal

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:32 schreef minthy het volgende:

[..]

Omdat dit negatieve aandacht kan trekken. Bij veel wat ik in mijn jeugd heb gedaan kreeg ik negatieve bevestiging. Werd gepest op school als ik een gekleurd shirt aanhad of als ik iets zei tegen één van m'n ouders werd ik voor dom of brutaal uitgemaakt. Dit zorgt ervoor dat ik daardoor nu nog steeds angstig kan zijn voor nieuwe dingen of sociale situaties. Klein voorbeeldje: afgelopen weekend een bruiloft gehad, ik had meerdere sets met kleding mee voor de zekerheid. En meerdere leggings omdat ik bang was dat er eentje zou scheuren, meerdere paren schoenen en meer van dat soort dingen. Best bizar als je erover na gaat denken maar voor mij dus normaal

Oh maar dat doe ik ook Ik neem altijd spullen mee 'voor de zekerheid'. Als ik bij mn vriend ga logeren neem ik ook 5 onderbroeken mee terwijl ik maar 2 nachten blijf Mn tas wordt ook steeds zwaarder want nu in de zomer doe ik er ook extra kleding bij _{*voor als het warm is/ koud is/ regent/ mn broek scheurt*} 2 strips van de pil _{*voor als ik n strip kwijt raak*}, 2 laders van mn telefoon _{*voor als de kabel breekt*}, 2 tubes tandpasta _{*voor als er 1 op is, alleen waren ze de laatste keer beide op *}. Ik heb er serieus over zitten denken om gewoon n rolkoffer te kopen

Dat is niet neurotisch, dat is gewoon goed voorbereid

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:32 schreef minthy het volgende:

[..]

Omdat dit negatieve aandacht kan trekken. Bij veel wat ik in mijn jeugd heb gedaan kreeg ik negatieve bevestiging. Werd gepest op school als ik een gekleurd shirt aanhad of als ik iets zei tegen één van m'n ouders werd ik voor dom of brutaal uitgemaakt. Dit zorgt ervoor dat ik daardoor nu nog steeds angstig kan zijn voor nieuwe dingen of sociale situaties. Klein voorbeeldje: afgelopen weekend een bruiloft gehad, ik had meerdere sets met kleding mee voor de zekerheid. En meerdere leggings omdat ik bang was dat er eentje zou scheuren, meerdere paren schoenen en meer van dat soort dingen. Best bizar als je erover na gaat denken maar voor mij dus normaal

Hmm, vreemd genoeg begrijp ik je gedachtengang wel.

In de ogen van mijn ouders deed ik nooit wat goed. Alles wat ik deed was fout en alles wat mn zusje deed was goed. Soms piekte dit gedrag zo ver dat als mn zusje iets fouts deed wat -echt- niet meer door de beugel kon, dat -ik- daarvoor gestraft werd.
Het was de normaalste zaak van de wereld voor mij, net zoals het voor mij normaal was om dood te willen zijn en mezelf het vuil onder je teennagel niet waardig te zijn.

Ben best wel een end gekomen, maar het heeft mn psyche wel kreupel gemaakt (wellicht zelfs permanent)

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:40 schreef Elvi het volgende:

[..]

Oh maar dat doe ik ook Ik neem altijd spullen mee 'voor de zekerheid'. Als ik bij mn vriend ga logeren neem ik ook 5 onderbroeken mee terwijl ik maar 2 nachten blijf Mn tas wordt ook steeds zwaarder want nu in de zomer doe ik er ook extra kleding bij _{*voor als het warm is/ koud is/ regent/ mn broek scheurt*} 2 strips van de pil _{*voor als ik n strip kwijt raak*}, 2 laders van mn telefoon _{*voor als de kabel breekt*}, 2 tubes tandpasta _{*voor als er 1 op is, alleen waren ze de laatste keer beide op *}. Ik heb er serieus over zitten denken om gewoon n rolkoffer te kopen

Dat is niet neurotisch, dat is gewoon goed voorbereid

Dat wordt hier dus uitgelegd als het lastig los kunnen laten van controle
Daarmee ben ik het wel eens ook, was weken van tevoren al bezig met shoppen, had iets leuks gevonden, begon toch weer te twijfelen, nog weer iets anders gekocht en dit nog een keer of 5 herhaald...
Maar hey; ik heb nu wél weer een goedgevulde én meer kleurrijke kledingkast

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:45 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat wordt hier dus uitgelegd als het lastig los kunnen laten van controle
Daarmee ben ik het wel eens ook, was weken van tevoren al bezig met shoppen, had iets leuks gevonden, begon toch weer te twijfelen, nog weer iets anders gekocht en dit nog een keer of 5 herhaald...
Maar hey; ik heb nu wél weer een goedgevulde én meer kleurrijke kledingkast

Ik kies ervoor om het te interpreteren als goed voorbereid Daar ga ik vast profijt van krijgen als ik later kinderen heb
Ik heb ook best vaak mensen geholpen door zoveel mee te nemen. Blarenpleisters, gewone pleisters, extra elastiekjes, een naaisetje (ik kan nog geen knoop aannaaien zelf ), makeupdoekjes, verfrissingsdoekjes, extra plastic tassen, een pincet, asperine, droge sokken, een gevarieerde selectie maandverband... Maakt niet uit wat het noodgeval was: ik had de oplossing bij me

Maar nadat ik last van mn schouder kreeg van de zware handtassen neem ik toch wel iets minder mee, of in kleinere verpakkingen

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hmm, vreemd genoeg begrijp ik je gedachtengang wel.

In de ogen van mijn ouders deed ik nooit wat goed. Alles wat ik deed was fout en alles wat mn zusje deed was goed. Soms piekte dit gedrag zo ver dat als mn zusje iets fouts deed wat -echt- niet meer door de beugel kon, dat -ik- daarvoor gestraft werd.
Het was de normaalste zaak van de wereld voor mij, net zoals het voor mij normaal was om dood te willen zijn en mezelf het vuil onder je teennagel niet waardig te zijn.

Ben best wel een end gekomen, maar het heeft mn psyche wel kreupel gemaakt (wellicht zelfs permanent)

Dat kreupele herken ik dan weer. Je maakt onbewust zoveel denkfouten, er is haast geen doorkomen aan!

Ik had altijd al veel respect voor de mensen die ik begeleid heb maar dat is alleen maar meer geworden.

quote:

Op woensdag 16 juli 2014 22:50 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik kies ervoor om het te interpreteren als goed voorbereid Daar ga ik vast profijt van krijgen als ik later kinderen heb
Ik heb ook best vaak mensen geholpen door zoveel mee te nemen. Blarenpleisters, gewone pleisters, extra elastiekjes, een naaisetje (ik kan nog geen knoop aannaaien zelf ), makeupdoekjes, verfrissingsdoekjes, extra plastic tassen, een pincet, asperine, droge sokken, een gevarieerde selectie maandverband... Maakt niet uit wat het noodgeval was: ik had de oplossing bij me

Maar nadat ik last van mn schouder kreeg van de zware handtassen neem ik toch wel iets minder mee, of in kleinere verpakkingen

Vies herkenbaar...

Ik kreeg de vraag "wat zou er gebeuren als je "nee, dat heb ik niet bij me" moest zeggen tegen iemand?". Geen idee, dat overkomt me bijna nooit en daar heb ik ook nooit over nagedacht