R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Inderdaad.quote:Op donderdag 10 juli 2014 17:07 schreef Loveless85 het volgende:
[..]
Biedt je nou jezelf aan voor TS?
Je verwoordt het goed.quote:Op donderdag 10 juli 2014 17:11 schreef probeer het volgende:
Wauw, ik kom al een poosje op fok en lees vaak mee in R&P, maar dit ..
Ik kan eerlijk zeggen dat ik nog nooit een topic ben tegengekomen waarin twee mensen zó erg individualistisch in een relatie staan.
Ze deelt je mee dat ze het niet meer ziet zitten, neemt niet eens de moeite om het fatsoenlijk uit te leggen of te motiveren, maar doet het af met 'ik weet het zelf ook niet' en 'gevoel en verstand liggen niet op 1 lijn'. Sorry hoor, maar ze komt over als iemand die niet eens voor zichzelf kan zorgen, laat staan voor een kind.
En jij .. (en dit is in mijn ogen nog kwalijker) .. Loopt hier droog te vermelden dat 'ze heeft besloten dat..'. Geen greintje van emotie, vechtlust, verwondering of iets wat ook maar in de buurt komt van een vader die er voor zijn gezin is, of wilt zijn. "ik deelde haar mee dat ik het geen goed idee vond". Wow. Alsof je geen zin hebt er ook maar iets aan te doen. Alsof je het allemaal wel prima vindt dat je vriendin, zonder duidelijke reden, je kind meeneemt. En 'maar ik zorg nog 1 dag per week voor hem hoor'. Echt waar? Kom op zeg, wat een bs.
Kan het je, buiten praktische zaken, überhaupt iets schelen? Want zo komt het totaal niet over.
Nul communicatie en alleen maar egoïsme. Van beiden. Ik heb medelijden met jullie kind.
Ik sta niet vaak versteld, maar dat is je met dit topic toch heel goed gelukt.
Het komt over alsof dit mensen zijn die toevallig bij elkaar in huis wonen en samen een kind hebben. Bij geen van beiden gaat het van harte en ze zijn nauwelijks bij elkaar betrokken.
The love you take is equal to the love you make.
TS vindt sowieso een schoon huis en genoeg geld belangrijker dan een liefdevolle relatie.
Wat vind je eigenlijk precies leuk aan je vriendin?
Wat vind je eigenlijk precies leuk aan je vriendin?
Idd. Alsof het een zakelijke overeenkomst betreft. En zelfs dat niet eens, want daar zijn partijen tenminste nog gebonden aan voorwaarden en regels, en kan je er niet onderuit met een 'och, boeiend' of een 'ik weet het niet hoor'.quote:Op donderdag 10 juli 2014 17:26 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Je verwoordt het goed.
Het komt over alsof dit mensen zijn die toevallig bij elkaar in huis wonen en samen een kind hebben. Bij geen van beiden gaat het van harte en ze zijn nauwelijks bij elkaar betrokken.
TS, houd je überhaupt van je vriendin? En van je kind? (ja, gruwelijk brutaal en gemeen om aan een ouder te vragen, daarmee suggererende dat het niet zo is .. maar in deze twijfel ik er toch echt aan)
"Pools are perfect for holding water"
Wordt het kind niet hier moe van? Misschien is het handiger als die ook een eigen huis krijgt. Komen jullie af en toe bij het kind wonen een dag in de week.
Ah, wordt het toch nog een backfire topic!quote:
Alsof het een zakelijke overeenkomst betreft. En zelfs dat niet eens, want daar zijn partijen tenminste nog gebonden aan voorwaarden en regels, en kan je er niet onderuit met een 'och, boeiend' of een 'ik weet het niet hoor'.
TS, houd je überhaupt van je vriendin? En van je kind? (ja, gruwelijk brutaal en gemeen om aan een ouder te vragen, daarmee suggererende dat het niet zo is .. maar in deze twijfel ik er toch echt aan)
Jammer dat ikzelf de TS ben
Geen idee wat ik moet doen om dat geschetste beeld te bestrijden, en of ik dat wel moet doen. We zijn allebei zeer individualistisch ingesteld, dat is waar. Maar ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als van haar, het is een bijzondere vrouw die enorm opgewekt is, een gevoelsmens is, lief, zacht en aardig is.
Dat ik van mijn kind hou hoop ik dat dat buiten kijf staat. Ik zou mijn leven ervoor geven.
Maar goed, het blijft allemaal in de verdediging. Lastig topic. Qua tips haal ik er tot nu toe uit dat eens op de strepen moet gaan staan bij haar, waar de fuck dit nou over gaat.
Ach, het komt vooral doordat het hele moeheid verhaal klinkt als een smoes om gewoon niet naar t gekletst van je vriendin te luisteren, en de communicatie tussen jullie van een vrij droevig niveau is.
Bedenk wat je zelf wil, denk na over de gevolgen van dit soort acties, en praat er over met haar, en durf ook gewoon te zeggen dat je t er niet mee eens bent of t geen optie is dat ze met je kind vertrekt
Bedenk wat je zelf wil, denk na over de gevolgen van dit soort acties, en praat er over met haar, en durf ook gewoon te zeggen dat je t er niet mee eens bent of t geen optie is dat ze met je kind vertrekt
Fijn om te lezenquote:
[..]
Ah, wordt het toch nog een backfire topic!
Jammer dat ikzelf de TS ben
Geen idee wat ik moet doen om dat geschetste beeld te bestrijden, en of ik dat wel moet doen. We zijn allebei zeer individualistisch ingesteld, dat is waar. Maar ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als van haar, het is een bijzondere vrouw die enorm opgewekt is, een gevoelsmens is, lief, zacht en aardig is.
Dat ik van mijn kind hou hoop ik dat dat buiten kijf staat. Ik zou mijn leven ervoor geven.
Maar goed, het blijft allemaal in de verdediging. Lastig topic. Qua tips haal ik er tot nu toe uit dat eens op de strepen moet gaan staan bij haar, waar de fuck dit nou over gaat.
. En nee, niet eens zo zeer een backfire topic, maar hopelijk meer een wakker-schud topic.En de tips heb je iig al begrepen, naast dat je natuurlijk het belang van jullie kind voorop moet gaan stellen boven eigen belangen (van jou of je vriendin). En dat een 'ik kan er niets aan doen' of een 'ik weet niet waarom ik dit wil' het belang van jullie kind ernstig tekort doet.
"Pools are perfect for holding water"
De vraag is volgens mij: hoe houd je je relatie goed als je allebei zo individualistisch bent ingesteld?quote:
[..]
Ah, wordt het toch nog een backfire topic!
Jammer dat ikzelf de TS ben
Geen idee wat ik moet doen om dat geschetste beeld te bestrijden, en of ik dat wel moet doen. We zijn allebei zeer individualistisch ingesteld, dat is waar. Maar ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als van haar, het is een bijzondere vrouw die enorm opgewekt is, een gevoelsmens is, lief, zacht en aardig is.
Dat ik van mijn kind hou hoop ik dat dat buiten kijf staat. Ik zou mijn leven ervoor geven.
Maar goed, het blijft allemaal in de verdediging. Lastig topic. Qua tips haal ik er tot nu toe uit dat eens op de strepen moet gaan staan bij haar, waar de fuck dit nou over gaat.
Met op je strepen gaan staan kom je weer tegenover elkaar te staan, terwijl je volgens mij meer richting samenwerking, geven en nemen zou moeten.
En dan van beide kanten, uiteraard. Niet zij neemt en jij geeft.
Het lijkt me niet iets dat je kunt afdwingen, je moet het allebei willen. En zo klinkt zij niet. Ze zet deze stap in haar eigen belang, niet in het belang van jullie gezin.
The love you take is equal to the love you make.
Zozo wel regelmatig de kroeg in met lui? Je was toch zo vermoeid voor een uitje met het gezin? Maar dat kan wel.
Niet lullig bedoeld hoor maar open je ogen.. ik zou dit als vrouw zijnde ook niet accepteren.
Volgens mij ben jij gewoon klaar met je vrouw/vriendin.
Niet lullig bedoeld hoor maar open je ogen.. ik zou dit als vrouw zijnde ook niet accepteren.
Volgens mij ben jij gewoon klaar met je vrouw/vriendin.
Prioriteiten stellen. TS heeft gekozen voor vrienden, helaas.quote:
Zozo wel regelmatig de kroeg in met lui? Je was toch zo vermoeid voor een uitje met het gezin? Maar dat kan wel.
Niet lullig bedoeld hoor maar open je ogen.. ik zou dit als vrouw zijnde ook niet accepteren.
Volgens mij ben jij gewoon klaar met je vrouw/vriendin.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Mooi gezegd. Misschien eens goed om mee te nemen in een komend gesprek -- welke dingen willen we allebei graag, en hebben we allebei ook energie voor. Ik heb onlangs ook gevraagd of we het niet over onze verschillen maar over onze overeenkomsten kunnen hebben, en dat waardeerde ze.quote:
De vraag is volgens mij: hoe houd je je relatie goed als je allebei zo individualistisch bent ingesteld?
Met op je strepen gaan staan kom je weer tegenover elkaar te staan, terwijl je volgens mij meer richting samenwerking, geven en nemen zou moeten.
Het lijkt me niet iets dat je kunt afdwingen
Overigens herinner ik me nu dat een vriend me waarschuwde dat we niet teveel dingen apart moesten doen. Nu je dat individualisme zo noemt, komt die waarschuwing ineens weer terug.
Check.quote:
niet eens zo zeer een backfire topic, maar hopelijk meer een wakker-schud topic.
Dat is min of meer automatisch werkelijkheid geworden door gebrek aan uren op d'r werk. Binnenkort kan ze echter wel wat meer werken (maar ook weer tijdelijk).quote:
Wat is er geworden van het plan van je vriendin om minder te werken TO?
Ben het eigenlijk wel met je eens, beide punten.quote:
Ach, het komt vooral doordat het hele moeheid verhaal klinkt als een smoes om gewoon niet naar t gekletst van je vriendin te luisteren, en de communicatie tussen jullie van een vrij droevig niveau is.
Bedenk wat je zelf wil, denk na over de gevolgen van dit soort acties, en praat er over met haar, en durf ook gewoon te zeggen dat je t er niet mee eens bent of t geen optie is dat ze met je kind vertrekt
Zojuist was d'r vader langsgekomen voor een biertje, om even te praten.
Erg verrassend gesprek
hij vond het op zich geen slecht idee om eventjes afstand te nemen, en nam aan dat ze wel erop terug zou komen. Dit omdat hij dacht dat ze het best als zwaar zou ervaren, alleen met eenkindje. Hij gaf verder aan dat hij me heel goed begreep, omdat d'r moeder ook zo kon kakelen, en totaal geen aandacht voor het huishouden had 
Nou excuse me, toen was ik eerlijk gezegd best wel opgelucht. Ik krijg hier best wat kritiek maar ik ben er van overtuigd dat ik het me niet inbeeld of een asociale pik ben of zo iets dergelijks.
Anyway, goeie discussie tot nu toe.
Ik ken twee stellen die ook zijn gaan latten.
Het ene stel had toen drie kinderen, en pa en ma woonden vlak bij elkaar. Ze hebben vijf kinderen in totaal gekregen, en de kinderen hadden geen last van de 'vreemde' situatie. De meeste andere kinderen hebben ook gezinssituaties die in de jaren '50 niet voorkwamen.
Het andere stel had een baby, heeft wat veel huizen versleten in korte tijd (samen, apart, samen), maar ze eindigden in elk geval weer samen (hoewel ik niet weet of ze dat nu - vijf jaar later- nog zijn).
Het ene stel had toen drie kinderen, en pa en ma woonden vlak bij elkaar. Ze hebben vijf kinderen in totaal gekregen, en de kinderen hadden geen last van de 'vreemde' situatie. De meeste andere kinderen hebben ook gezinssituaties die in de jaren '50 niet voorkwamen.
Het andere stel had een baby, heeft wat veel huizen versleten in korte tijd (samen, apart, samen), maar ze eindigden in elk geval weer samen (hoewel ik niet weet of ze dat nu - vijf jaar later- nog zijn).
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Je zoekt de bevestiging in iemand die een band wil krijgen en je een hart onder de riem wilt steken?quote:
[..]
Mooi gezegd. Misschien eens goed om mee te nemen in een komend gesprek -- welke dingen willen we allebei graag, en hebben we allebei ook energie voor. Ik heb onlangs ook gevraagd of we het niet over onze verschillen maar over onze overeenkomsten kunnen hebben, en dat waardeerde ze.
Overigens herinner ik me nu dat een vriend me waarschuwde dat we niet teveel dingen apart moesten doen. Nu je dat individualisme zo noemt, komt die waarschuwing ineens weer terug.
[..]
Check.
[..]
Dat is min of meer automatisch werkelijkheid geworden door gebrek aan uren op d'r werk. Binnenkort kan ze echter wel wat meer werken (maar ook weer tijdelijk).
[..]
Ben het eigenlijk wel met je eens, beide punten.
Zojuist was d'r vader langsgekomen voor een biertje, om even te praten.
Erg verrassend gesprek
Nou excuse me, toen was ik eerlijk gezegd best wel opgelucht. Ik krijg hier best wat kritiek maar ik ben er van overtuigd dat ik het me niet inbeeld of een asociale pik ben of zo iets dergelijks.
Anyway, goeie discussie tot nu toe.
TS wat nou als ze er achterkomt dat alleen een kind opvoeden helemaal niet ervaart als zwaar? En dat ze doorheeft dat ze in haar eentje er ook wel komt? Wat voeg jij dan nog toe in haar leven? Een man die snel moe wordt in de buurt van haar (volgens haar dan dus) heeft geen enkele vrouw behoefte aan.
De manier hoe jij over haar praat heb ik het idee dat je haar totaal niet goed kent en dat het vooral een leuke sexbuddy is.
De manier hoe jij over haar praat heb ik het idee dat je haar totaal niet goed kent en dat het vooral een leuke sexbuddy is.
Verrassend gesprek wel met die pa ja, misschien goed dat hij ook eens met z'n dochter gaat praten en aangeeft dat haar gedrag nogal overheersend kan zijn. Maar nogmaals; praat gewoon eens met elkaar. Je doet het voorkomen alsof jullie zo'n goede relatie hebben, maar het enige goede wat je kan benoemen is de seks. Je neemt genoegen met het feit dat ze je kind meeneemt en vertrekt, zonder enige echte toelichting, en veinst zelf een of andere chronische moeheid zodat je niet naar haar geblaat hoeft te luisteren. Klinkt inderdaad als een prima relatie 
Haha die laatste reacties Ik ben inderdaad wel moe maar niet om te wippen
Het is inderdaad een negatief zeik zooitje geworden. Focus ligt niet meer op de toekomst, maar zelfmedelijden en ego. Dat moeten we allebei maar eens toegeven. Dit weekend gaan we het er even goed over hebben, en ik denk dat het moet gaan over hoe we positief met gezin en met elkaar omgaan. Er is liefde genoeg, dus daar kan het niet aan liggen.
Vreemd dat ik dat niet zag.
Will update.
Ik ben inderdaad wel moe maar niet om te wippen Het is inderdaad een negatief zeik zooitje geworden. Focus ligt niet meer op de toekomst, maar zelfmedelijden en ego. Dat moeten we allebei maar eens toegeven. Dit weekend gaan we het er even goed over hebben, en ik denk dat het moet gaan over hoe we positief met gezin en met elkaar omgaan. Er is liefde genoeg, dus daar kan het niet aan liggen.
Vreemd dat ik dat niet zag.
Will update.
Thanks.quote:Op vrijdag 11 juli 2014 06:37 schreef sigme het volgende:
Ik ken twee stellen die ook zijn gaan latten.
Het ene stel had toen drie kinderen, en pa en ma woonden vlak bij elkaar. Ze hebben vijf kinderen in totaal gekregen, en de kinderen hadden geen last van de 'vreemde' situatie. De meeste andere kinderen hebben ook gezinssituaties die in de jaren '50 niet voorkwamen.
Het andere stel had een baby, heeft wat veel huizen versleten in korte tijd (samen, apart, samen), maar ze eindigden in elk geval weer samen (hoewel ik niet weet of ze dat nu - vijf jaar later- nog zijn).
Nou ja, het maakt me ook weinig uit of een gezinssituatie traditioneel is of niet. Collega's van me hadden beide kinderen overgehouden na de scheiding en zijn hertrouwd met elkaar.
Dat geeft allemaal niks als het gezin maar goed gedijt, en de motivatie zuiver en helder is.
Update.
Goed gesprek gehad en eigenlijk alle opmerkingen en kritiek hierboven samengevat. Dus ik heb gezegd dat we verkeerd bezig zijn, dat dit alleen maar gaat over ons, en niet over het gezin.
Wij hebben rust nodig, wij zijn moe, wij trekken het niet, wij wij wij maar ons kindje heeft geen stem. We zouden verstandiger zijn maar dat doen we niet.
Dat was ze helemaal met me eens. Toen heb ik ook gezegd dat het beter was, als we gewoon eens kwaad op elkaar werden in plaats van alles maar accepteren van elkaar. Zogenaamd, want nu leven we apart.
Wat nou de reden was dat ze dat wilde? Had het gevoel dat ze enorm op haar tenen moest lopen, niet mocht praten, bang was van de buien waarmee ik thuis kwam van m'n werk, en dat ze helemaal niet kon verheugen op de weekenden want dan was ik moe en wilde nergens naar toe. Dus dat kostte enorm energie en dat moest stoppen.
Gezegd dat ik dat begreep, maar dat we wel aan de toekomst moeten denken. En dat is dus gewoon een normaal gezin. Toen hebben we op een kladje neergezet hoe we dit weer op de rails gaan zetten. Ten eerste is dat ze nu even apart woont, in principe een tijdelijke oplossing. Ten tweede moeten we niet zo slapjes de confrontatie vermijden en alles maar van elkaar accepteren totdat het ineens klapt. En ten derde ga ik wat aan m'n vermoeidheid doen en afreageren op gezin is niet acceptabel. Tenslotte gaan we meer dingen met z'n drieen doen, want dat is een gezin.
Ook heb ik de opmerkingen doorgegeven dat we twee individualisten zijn maar dat er nu iets groters is. Dat ik van haar hou niet alleen als vriendin, maar dat ik als enige mogelijkheid zie: een toekomst met haar.
Dat was voor haar een emotioneel momentje, ze realiseerde zich dat ze die commitment nodig heeft. Dat voor haar het gevoel mistte dat ik er voor hun was, en dat ze zich eenzaam heeft gevoeld.
De dag daarna zijn we met z'n drieen langs haar vrienden gegaan. Met drie stellen en een paar vrijgezellen en twee kinderen in de tuin, lekker eten en drinken. 's-Avonds was ik helemaal vertiefd en tegelijk heel blij. Kindje blij naar bed. Mama ook blij. Iedereen blij
[ Bericht 0% gewijzigd door Allem-Wilexander op 15-07-2014 09:03:32 (typo) ]
Goed gesprek gehad en eigenlijk alle opmerkingen en kritiek hierboven samengevat. Dus ik heb gezegd dat we verkeerd bezig zijn, dat dit alleen maar gaat over ons, en niet over het gezin.
Wij hebben rust nodig, wij zijn moe, wij trekken het niet, wij wij wij maar ons kindje heeft geen stem. We zouden verstandiger zijn maar dat doen we niet.
Dat was ze helemaal met me eens. Toen heb ik ook gezegd dat het beter was, als we gewoon eens kwaad op elkaar werden in plaats van alles maar accepteren van elkaar. Zogenaamd, want nu leven we apart.
Wat nou de reden was dat ze dat wilde? Had het gevoel dat ze enorm op haar tenen moest lopen, niet mocht praten, bang was van de buien waarmee ik thuis kwam van m'n werk, en dat ze helemaal niet kon verheugen op de weekenden want dan was ik moe en wilde nergens naar toe. Dus dat kostte enorm energie en dat moest stoppen.
Gezegd dat ik dat begreep, maar dat we wel aan de toekomst moeten denken. En dat is dus gewoon een normaal gezin. Toen hebben we op een kladje neergezet hoe we dit weer op de rails gaan zetten. Ten eerste is dat ze nu even apart woont, in principe een tijdelijke oplossing. Ten tweede moeten we niet zo slapjes de confrontatie vermijden en alles maar van elkaar accepteren totdat het ineens klapt. En ten derde ga ik wat aan m'n vermoeidheid doen en afreageren op gezin is niet acceptabel. Tenslotte gaan we meer dingen met z'n drieen doen, want dat is een gezin.
Ook heb ik de opmerkingen doorgegeven dat we twee individualisten zijn maar dat er nu iets groters is. Dat ik van haar hou niet alleen als vriendin, maar dat ik als enige mogelijkheid zie: een toekomst met haar.
Dat was voor haar een emotioneel momentje, ze realiseerde zich dat ze die commitment nodig heeft. Dat voor haar het gevoel mistte dat ik er voor hun was, en dat ze zich eenzaam heeft gevoeld.
De dag daarna zijn we met z'n drieen langs haar vrienden gegaan. Met drie stellen en een paar vrijgezellen en twee kinderen in de tuin, lekker eten en drinken. 's-Avonds was ik helemaal vertiefd en tegelijk heel blij. Kindje blij naar bed. Mama ook blij. Iedereen blij
[ Bericht 0% gewijzigd door Allem-Wilexander op 15-07-2014 09:03:32 (typo) ]
Goed begin, hou het zo vol. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Goed dat je het (hier) uitgeschreven hebt.
Succes met z'n drietjes!
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Fijn dat jullie zo goed gepraat hebben. Maar waarom wil ze nog steeds tijdelijk apart gaan wonen dan? Succes iig!
Tof dat je nog een update komt geven, hulde daarvoor.
Fijn dat je ook eindelijk eens goed hebt kunnen praten, denk dat dat al een groot deel van het 'probleem' was. Lijkt me wel lastig nu triggers te houden om toch weer samen te gaan worden als het nu lekker gaat lopen, want ja; waarom dan teruggaan naar een situatie waar het 'mis liep'. Maar ja, zoals iemand anders al opmerkte in dit topic; als LAT-ten werkt voor jullie, why not? We zijn misschien inderdaad iets te gefocust op het traditionele 'huisje, boompje, beestje'
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 15-07-2014 10:40:06 ]
Fijn dat je ook eindelijk eens goed hebt kunnen praten, denk dat dat al een groot deel van het 'probleem' was. Lijkt me wel lastig nu triggers te houden om toch weer samen te gaan worden als het nu lekker gaat lopen, want ja; waarom dan teruggaan naar een situatie waar het 'mis liep'. Maar ja, zoals iemand anders al opmerkte in dit topic; als LAT-ten werkt voor jullie, why not? We zijn misschien inderdaad iets te gefocust op het traditionele 'huisje, boompje, beestje'
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 15-07-2014 10:40:06 ]
Dat. Met de kanttekening dat je LAT-ten wel voor de goede redenen moet doen in goed overleg, en niet 'eenzijdig' en om dingen te ontlopen, als 't ware.quote:Op dinsdag 15 juli 2014 10:38 schreef Loveless85 het volgende:
Tof dat je nog een update komt geven, hulde daarvoor.
Fijn dat je ook eindelijk eens goed hebt kunnen praten, denk dat dat al een groot deel van het 'probleem' was. Lijkt me wel lastig nu triggers te houden om toch weer samen te gaan worden als het nu lekker gaat lopen, want ja; waarom dan teruggaan naar een situatie waar het 'mis liep'. Maar ja, zoals iemand anders al opmerkte in dit topic; als LAT-ten werkt voor jullie, why not? We zijn misschien inderdaad iets te focust op het traditionele 'huisje, boompje, beestje'
Ja doei.
Ze vindt het toch nog het beste om even afstand te nemen, en ik denk dat ik het daar wel mee eens ben.quote:
Fijn dat jullie zo goed gepraat hebben. Maar waarom wil ze nog steeds tijdelijk apart gaan wonen dan? Succes iig!
We zien wel hoe het bevalt.
En wat hierboven ook wordt gezegd: het kan best bevallen. Als het maar een gezin blijft, en niet twee mensen met 1 kind. Dat heeft geen toekomst. En ik hou echt heel veel van deze vrouw en dit kind, ik wil het onder geen beding in de statistieken laten eindigen.
Ik blijf het echt lastig vinden.quote:
Klinkt positief! Leuk en nu maar constant de confrontatie opzoeken.
Ik kom de dag daarna naar beneden en zij geeft pap aan kindje. Ik zeg tegen d'r: ik wil even in stilte ontbijten, moet ik anders even boven (2e verdieping met tv) gaan zitten? Nee, zegt ze, ga lekker zitten en fijn dat je het vraagt.
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Ik: "Ik word echt helemaal debiel van dit soort dingen. Dat is nou de zoveelste keer."
Zij: "Nu ben je boos dus ik heb geen zin om te praten. En jij moet ook beter je grenzen aangeven, je kunt toch gewoon gebaren dat ik nu aan het storen ben?"
Ik: "Ik vroeg het nog aan je, ik geef mijn grenzen verdomme duidelijk aan maar jij walst er telkens overheen."
Zij: "Ja daar kan ik niks aan doen, ik flap gewoon dingen er uit, maar ik heb echt geen zin om het er nu over te hebben als je zo boos bent."
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
quote:
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Wilde je nou in stilte ontbijten of in stilte bidden?quote:
[..]
Ik blijf het echt lastig vinden.
Ik kom de dag daarna naar beneden en zij geeft pap aan kindje. Ik zeg tegen d'r: ik wil even in stilte ontbijten, moet ik anders even boven (2e verdieping met tv) gaan zitten? Nee, zegt ze, ga lekker zitten en fijn dat je het vraagt.
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Ik: "Ik word echt helemaal debiel van dit soort dingen. Dat is nou de zoveelste keer."
Zij: "Nu ben je boos dus ik heb geen zin om te praten. En jij moet ook beter je grenzen aangeven, je kunt toch gewoon gebaren dat ik nu aan het storen ben?"
Ik: "Ik vroeg het nog aan je, ik geef mijn grenzen verdomme duidelijk aan maar jij walst er telkens overheen."
Zij: "Ja daar kan ik niks aan doen, ik flap gewoon dingen er uit, maar ik heb echt geen zin om het er nu over te hebben als je zo boos bent."
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
Ik vind trouwens dat je erg overdreven reageert. Wat is er mis met: ik vind het vervelend om bij het bidden gestoord te worden?
The love you take is equal to the love you make.
Dit is toch ook niet communiceren zeg? Dit is gewoon je frustratie even neergooien bij de ander.quote:
[..]
Ik blijf het echt lastig vinden.
Ik kom de dag daarna naar beneden en zij geeft pap aan kindje. Ik zeg tegen d'r: ik wil even in stilte ontbijten, moet ik anders even boven (2e verdieping met tv) gaan zitten? Nee, zegt ze, ga lekker zitten en fijn dat je het vraagt.
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Ik: "Ik word echt helemaal debiel van dit soort dingen. Dat is nou de zoveelste keer."
Zij: "Nu ben je boos dus ik heb geen zin om te praten. En jij moet ook beter je grenzen aangeven, je kunt toch gewoon gebaren dat ik nu aan het storen ben?"
Ik: "Ik vroeg het nog aan je, ik geef mijn grenzen verdomme duidelijk aan maar jij walst er telkens overheen."
Zij: "Ja daar kan ik niks aan doen, ik flap gewoon dingen er uit, maar ik heb echt geen zin om het er nu over te hebben als je zo boos bent."
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
Verwacht ook niet dat alles in eens perfect is als je er 1 keertje een beetje over gepraat hebt, het heeft tijd nodig om je op elkaar in te stellen. Geduld, flexibiliteit en af en toe rustig en vriendelijk om de tafel om te praten. Niet verwijtend, zeker niet op ruzie-toon, open gesprekken.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Idd je kunt toch ook gewoon op een normale manier zeggen dat je nog aan het bidden was? Hoeft toch niet meteen op zo'n boze toon? Dat zet de toon voor de rest van de dag meteen.quote:
[..]
Dit is toch ook niet communiceren zeg? Dit is gewoon je frustratie even neergooien bij de ander.
Verwacht ook niet dat alles in eens perfect is als je er 1 keertje een beetje over gepraat hebt, het heeft tijd nodig om je op elkaar in te stellen. Geduld, flexibiliteit en af en toe rustig en vriendelijk om de tafel om te praten. Niet verwijtend, zeker niet op ruzie-toon, open gesprekken.
Ik heb het idee dat TS niet helemaal 100 is.quote:
Zo'n figuur van die vlaamse tvzender die van die vage figuren volgde.
Programma uit de jaren 90.
Jambersquote:
[..]
Ik heb het idee dat TS niet helemaal 100 is.
Zo'n figuur van die vlaamse tvzender die van die vage figuren volgde.
Programma uit de jaren 90.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Dit is wel een erg overdreven reactie zeg, meteen beginnen met vloeken (als gelovige nota bene). Ze stelt je een doodsimpele vraag. Ik snap dat je aangegeven had dat je even rustig wilde bidden/eten, maar om nou meteen zo tegen haar uit te vallen? Wat vind je zelf van je reactie? Je komt over alsof je een hoop opgekropte frustraties hebt. Zijn er nog dingen die je dwars zitten waar je het niet over gehad hebt?quote:
[..]
Ik blijf het echt lastig vinden.
Ik kom de dag daarna naar beneden en zij geeft pap aan kindje. Ik zeg tegen d'r: ik wil even in stilte ontbijten, moet ik anders even boven (2e verdieping met tv) gaan zitten? Nee, zegt ze, ga lekker zitten en fijn dat je het vraagt.
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Ik: "Ik word echt helemaal debiel van dit soort dingen. Dat is nou de zoveelste keer."
Zij: "Nu ben je boos dus ik heb geen zin om te praten. En jij moet ook beter je grenzen aangeven, je kunt toch gewoon gebaren dat ik nu aan het storen ben?"
Ik: "Ik vroeg het nog aan je, ik geef mijn grenzen verdomme duidelijk aan maar jij walst er telkens overheen."
Zij: "Ja daar kan ik niks aan doen, ik flap gewoon dingen er uit, maar ik heb echt geen zin om het er nu over te hebben als je zo boos bent."
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
Als het echt altijd zo tussen jullie twee gaat, dan zou ik me serieus afvragen of je echt gelukkig met haar bent. En overwegen naar relatietherapie te gaan. Want zo kan het echt niet.
Lijkt er op dat je ontzettend veel last van stress (van het werk?) hebt en het niet aan kan. Maar dat lijkt mij niet valide om dat af te reageren op haar.quote:
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
Omdat ik die onderbrekingen zo frustrerend vind, heb ik mezelf aangeleerd om van tevoren te vragen of dat kan. Maar ook dat werkt niet, die mond stopt niet met praten gewoon omdat ik dat vraag. Het heeft echt geen enkele zin om dit soort dingen te zeggen.quote:
ik vind het vervelend om bij het bidden gestoord te worden?
@ alle andere reacties:
OK, dus dat ligt echt aan mij. Lastig inmiddels om te zien. Ik zal met dat gefrustreerde stuk aan de slag gaan met die therapeut van me.
Relatietherapie was geen datum voor geprikt maar in het gesprek afgelopen weekend heb ik aangedrongen en gaan we dat augustus oppakken.
Je maakt wel overal een probleem van hè ? Ga jij toch even ergens anders bidden en in stilte ontbijten kun je voorlopig wel vergeten met een kind in huis, dat werkt niet.quote:
[..]
Ik blijf het echt lastig vinden.
Ik kom de dag daarna naar beneden en zij geeft pap aan kindje. Ik zeg tegen d'r: ik wil even in stilte ontbijten, moet ik anders even boven (2e verdieping met tv) gaan zitten? Nee, zegt ze, ga lekker zitten en fijn dat je het vraagt.
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Ik: "Ik word echt helemaal debiel van dit soort dingen. Dat is nou de zoveelste keer."
Zij: "Nu ben je boos dus ik heb geen zin om te praten. En jij moet ook beter je grenzen aangeven, je kunt toch gewoon gebaren dat ik nu aan het storen ben?"
Ik: "Ik vroeg het nog aan je, ik geef mijn grenzen verdomme duidelijk aan maar jij walst er telkens overheen."
Zij: "Ja daar kan ik niks aan doen, ik flap gewoon dingen er uit, maar ik heb echt geen zin om het er nu over te hebben als je zo boos bent."
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Ga je straks ook zo tekeer als je "dreumes"komt binnen walsen en zijn/haar nieuwe speeltje laat zien?quote:
[..]
Ik blijf het echt lastig vinden.
Ik kom de dag daarna naar beneden en zij geeft pap aan kindje. Ik zeg tegen d'r: ik wil even in stilte ontbijten, moet ik anders even boven (2e verdieping met tv) gaan zitten? Nee, zegt ze, ga lekker zitten en fijn dat je het vraagt.
Dus ik ga bidden. Komt ze uit de keuken: "waar liggen de crackers?" Ik stop met bidden en zeg waar ze liggen.
En ik denk godverdomme, en loop naar de keuken. Dat gaat dan zo bij ons:
Ik: "Ik word echt helemaal debiel van dit soort dingen. Dat is nou de zoveelste keer."
Zij: "Nu ben je boos dus ik heb geen zin om te praten. En jij moet ook beter je grenzen aangeven, je kunt toch gewoon gebaren dat ik nu aan het storen ben?"
Ik: "Ik vroeg het nog aan je, ik geef mijn grenzen verdomme duidelijk aan maar jij walst er telkens overheen."
Zij: "Ja daar kan ik niks aan doen, ik flap gewoon dingen er uit, maar ik heb echt geen zin om het er nu over te hebben als je zo boos bent."
Ja, ik weet gewoon niet zo goed wat ik dan moet. Gewoon maar weer accepteren? Of vraag ik iets onmogelijks?
Lekkere vader ben jij
Je voorstel was goed, maar dat had je niet moeten vragen: je had moeten zeggen: "Ik ben even boven, ga even bidden (weet ze ook waarom), kom over een half uur na beneden".
En dan niet abnormaal reageren als ze jou echt nodig heeft, dat gaat vaker gebeuren:
-ze heeft je nodig omdat je kind de trap afgeflikkerd is
-je kind gaat aan je broekspijpen trekken omdat ze jouw aandacht wil
-je schoonmoeder komt onverwachts langs en wil je wat vragen.
-je vriendin snijdt zich in haar poten en kan jouw kind niet verder even eten geven. Dan ga je dus als vader dat overnemen, hoeveel "tijd en stilte voor jezelf ook gewild had".
etc etc.
Ga anders even echt naar buiten voor je moment alleen en zorg voor back-up: je (schoon)vader of moeder die in noodgevallen bereikbaar is, en jouw nummer ook heeft mocht er iets ernstigs gebeuren.
En wat al eerder gezegd is: zodra je een kind hebt, zijn de momenten voor jezelf ook stukken minder en zeker de eerste 4 jaar. Jullie voeden ze immers samen op, dus jij hebt ook verantwoordelijkheid voor het kind (eng he?). Daarna worden ze steeds zelfstandiger tot het moment dat ze het huis uitgaan. daar stel je je op in. Terug kan je niet meer, je hebt ze nu eenmaal
Als je echt serieus psychische problemen zelf hebt (je berichtjes klinken naar overspannenheid of zelfs depressie), kan er vanuit de GGZ eventueel een gezinsvoogd of gezinscoach jullie bij staan totdat jij minder stilte weer aankan.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Nee, natuurlijk niet. Als ik een dag voor de kleine zorg, dan gaat zo'n dag heel gemakkelijk. Beetje spelen, samen boodschappen doen, enz.quote:Op woensdag 16 juli 2014 12:19 schreef Godshand het volgende:
Ga je straks ook zo tekeer als je "dreumes"komt binnen walsen en zijn/haar nieuwe speeltje laat zien?
Lekkere vader ben jij
Uiteraard, maar: "waar liggen de crackers"? Echt waar? Als ik net gevraagd heb om een moment stilte. Ik kan nog steeds niet er bij dat zo'n eenvoudig verzoek zo lastig is. Echt, ik snap het gewoon niet.quote:En dan niet abnormaal reageren als ze jou echt nodig heeft, dat gaat vaker gebeuren:
Maar goed, kennelijk is het nou eenmaal zo.
Terug zou ik helemaal niet willen, ik ben dol op kind. En moeder eigenlijk ook, maar die frustratie met samenwonen vind ik zo tenenkrommend. Maar goed, die frustratie zal zij ook wel voelen dus ik snap wel dat ze zegt dat ze "op d'r tenen moet lopen" als ik thuiskom van m'n werk. Dat werk is niet stressvol maar ik ben het wel beu. Dus ik ga binnenkort iets anders doen.quote:Terug kan je niet meer, je hebt ze nu eenmaal
Als je echt serieus psychische problemen zelf hebt (je berichtjes klinken naar overspannenheid of zelfs depressie), kan er vanuit de GGZ eventueel een gezinsvoogd of gezinscoach jullie bij staan totdat jij minder stilte weer aankan.
En bovenstaande is ook een moment opname. Want als ik een dag ons kind verzorg, dan is er niks aan de hand. Gewoon lekker samen boodschappen doen, spelen in de zandbak, dat soort dingen. Kind helemaal blij, ik helemaal blij, niks aan de hand.
Maar ik denk dat je gelijk hebt, en dat het veel serieuzer is dan ik dacht. Ik heb een afspraak staan met therapeut volgende week, en ga maar gewoon zeggen hoe het er voor staat. Namelijk vijf-voor-twaalf met alle seinen op rood, hoe lastig ik het ook vind om toe te geven. Bedankt voor de reality check.
Kan jij überhaupt wel met mensen samenleven?
Ik zou je eens laten testen op hoogfunctionerend autisme. Want je zo storen aan mensen om je heen is 'apart' om het zacht te zeggen.
Mensen met autisme zijn heel gevoelig voor geluiden en erg star met regels. Ze kunnen zich ook niet goed inleven in de gevoelens en wensen van anderen. Het moet allemaal volgens 'hun manier' zegmaar. Anders krijgen ze chaos in hun hoofd.
Een kind hebben betekent chaos in huis. Als ouder neem je daar de verantwoordelijkheid voor.
Ik zou je eens laten testen op hoogfunctionerend autisme. Want je zo storen aan mensen om je heen is 'apart' om het zacht te zeggen.
Mensen met autisme zijn heel gevoelig voor geluiden en erg star met regels. Ze kunnen zich ook niet goed inleven in de gevoelens en wensen van anderen. Het moet allemaal volgens 'hun manier' zegmaar. Anders krijgen ze chaos in hun hoofd.
Een kind hebben betekent chaos in huis. Als ouder neem je daar de verantwoordelijkheid voor.
Lees dit zelf nou nog eens. En nog eens. En nog eens. Blijkbaar is alles prima, totdat jij en je 'partner' samen zijn. Dan is opeens het huis te klein. Weet je echt heel zeker dat je bij haar wil zijn? Want zo kom je dus echt niet over. Ja, je zegt dat je van haar houdt, maar ze doet alles verkeerd lijkt het. Houd je echt van haar, of houd je alleen van het idee een relatie te hebben?quote:
Terug zou ik helemaal niet willen, ik ben dol op kind. En moeder eigenlijk ook, maar die frustratie met samenwonen vind ik zo tenenkrommend. Maar goed, die frustratie zal zij ook wel voelen dus ik snap wel dat ze zegt dat ze "op d'r tenen moet lopen" als ik thuiskom van m'n werk. Dat werk is niet stressvol maar ik ben het wel beu. Dus ik ga binnenkort iets anders doen.
En bovenstaande is ook een moment opname. Want als ik een dag ons kind verzorg, dan is er niks aan de hand. Gewoon lekker samen boodschappen doen, spelen in de zandbak, dat soort dingen. Kind helemaal blij, ik helemaal blij, niks aan de hand.
Misschien moet je daar eens over gaan denken...
Dat is sowieso een voorwaarde als je begint aan kinderen. Dat je bereid bent om alle rust op te geven, want dat is er niet meer.quote:
[..]
Je maakt wel overal een probleem van hè ? Ga jij toch even ergens anders bidden en in stilte ontbijten kun je voorlopig wel vergeten met een kind in huis, dat werkt niet.
Als er gescholden wordt als je vraagt waar de crackers liggen snap ik ook wel hoe zij komt op ik moet op mijn tenen lopen. Zeker als zij een extrovert persoon is, ze zal zich dan continu in moeten houden, continu op moeten letten, continu zichzelf geweld aan moeten doen om in jouw behoefte te voorzien.quote:
Maar goed, die frustratie zal zij ook wel voelen dus ik snap wel dat ze zegt dat ze "op d'r tenen moet lopen" als ik thuiskom van m'n werk. Dat werk is niet stressvol maar ik ben het wel beu.
Waarom spreek je geen momenten van rust af? Ik ben ook een introvert persoon die samen is met een extrovert persoon, soms heb ik ook wel genoeg van die spraakwaterval en al dat leven om me heen. We hebben gewoon ook onze eigen dingen zodat ik aan mijn rust kom, maar is er een periode dat we dat niet echt hebben dan zeg ik gewoon dat ik even lekker boven wat ga lezen ofzo, dat ik even wat behoefte aan rust heb.
Dan ga ik niet naast hem zitten, want ik weet dat hij zijn best wel doet om me met rust te laten, maar dat het zijn aard is om vrij levendig te zijn.
Ik hou van zijn karakter, dat maakt hem juist perfect voor mij, ik balanceer hem, hij houdt me wat in beweging, zo vullen we elkaar aan. Ipv hem het kwalijk te nemen kijk ik liever naar wat het me allemaal oplevert en dat mis ik in het schrijven van de TS, ik hoor niets positiefs.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dat ja. Hoofdzaak lijkt mij om beide voeten op de grond en het hoofd koel te krijgen voor er ongelukken gebeurenquote:
Maar ik denk dat je gelijk hebt, en dat het veel serieuzer is dan ik dacht. Ik heb een afspraak staan met therapeut volgende week, en ga maar gewoon zeggen hoe het er voor staat. Namelijk vijf-voor-twaalf met alle seinen op rood, hoe lastig ik het ook vind om toe te geven. Bedankt voor de reality check.
Je lijkt wel oversensitief ofzo Das echt niet goed hoor, als je zo flipt.
De situatie is dus al dat zij jullie kind uit bed haalt, naar beneden brengt, en eten gaat geven, terwijl jij nog op je nest kan blijven liggen. Vervolgens ga jij uit bed en flip je ze je dan niet nóg meer met rust kan laten? Ik denk dat je eens ff heel rap iets minder aan jezelf moet gaan denken
Das echt niet goed hoor, als je zo flipt.De situatie is dus al dat zij jullie kind uit bed haalt, naar beneden brengt, en eten gaat geven, terwijl jij nog op je nest kan blijven liggen. Vervolgens ga jij uit bed en flip je ze je dan niet nóg meer met rust kan laten?
Ik denk dat je eens ff heel rap iets minder aan jezelf moet gaan denken
Hangt van de dag af. Meestal spreken we af wie wat doet per dag. Dus als zij op een zaterdag sporten heeft en met een vriendin af wil spreken, dan doe ik de zorg die dag. En dan kan ze gewoon lekker doen wat ze wil op een dag. En omgekeerd ook, in die zin werkt dat prima.quote:
Je lijkt wel oversensitief ofzo
De situatie is dus al dat zij jullie kind uit bed haalt, naar beneden brengt, en eten gaat geven, terwijl jij nog op je nest kan blijven liggen. Vervolgens ga jij uit bed en flip je ze je dan niet nóg meer met rust kan laten?
Overigens zocht ik deze keer gewoon eens de confrontatie op, terwijl ik het normaal bij zuchten en steunen laat. Wat natuurlijk ook een vorm van passief-agressief is, nu ik het zo neertyp
Je moet je confrontatie opzoeken niet zo opvatten, niet als in ga lelijk doen tegen elkaar. Dat gaat over de koe bij de hoorns vatten en samen gaan zitten om te kijken hoe jullie dit samen gaan oplossen, tot een compromis kunnen komen.quote:
[..]
Hangt van de dag af. Meestal spreken we af wie wat doet per dag. Dus als zij op een zaterdag sporten heeft en met een vriendin af wil spreken, dan doe ik de zorg die dag. En dan kan ze gewoon lekker doen wat ze wil op een dag. En omgekeerd ook, in die zin werkt dat prima.
Overigens zocht ik deze keer gewoon eens de confrontatie op, terwijl ik het normaal bij zuchten en steunen laat. Wat natuurlijk ook een vorm van passief-agressief is, nu ik het zo neertyp
Door zo lelijk van je af te gaan bijten wordt het alleen maar erger en kan je het wel op je buik schrijven dat ze ooit nog bij je komt wonen, want alleen wonen zal een stuk fijner zijn dan steeds tegen of passieve of actieve agressie aan te lopen, beide zijn nogal slopend.
Weten jullie wel hoe je normaal kan communiceren over problemen?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Precies, wat een verademing voor haar als ze straks op zichzelf zit. Je pakt het best wel verkeerd aan. Prima om je grenzen of irritaties aan te geven, maar zeg dan inderdaad iets van 'goh schat, als ik net vraag of ik even een rustig momentje kan hebben beneden schiet het niet op als je gelijk daarna om iets komt vragen'.
Aan de andere kant mag je ook best beseffen dat zij wellicht al even uit de veren is, en met JULLIE kind in de weer, dan heb je nou eenmaal niet altijd tijd voor hoffelijkheden. Als bv. dat kind zit te krijsen omdat het een cracker wil snap ik best dat ze dat gewoon even komt vragen als ze ze niet kan vinden.
Aan de andere kant mag je ook best beseffen dat zij wellicht al even uit de veren is, en met JULLIE kind in de weer, dan heb je nou eenmaal niet altijd tijd voor hoffelijkheden. Als bv. dat kind zit te krijsen omdat het een cracker wil snap ik best dat ze dat gewoon even komt vragen als ze ze niet kan vinden.
Hmm OK ik kan er echt zo moeilijk begrip voor opbrengen. Ik redeneer dan dat ik iets heel eenvoudigs vraag, maar wat jij zegt vind ik wel mooi, dat het de aard van het beestje is.quote:
Dan ga ik niet naast hem zitten, want ik weet dat hij zijn best wel doet om me met rust te laten, maar dat het zijn aard is om vrij levendig te zijn.
Ik hou van zijn karakter, dat maakt hem juist perfect voor mij, ik balanceer hem, hij houdt me wat in beweging, zo vullen we elkaar aan. Ipv hem het kwalijk te nemen kijk ik liever naar wat het me allemaal oplevert en dat mis ik in het schrijven van de TS, ik hoor niets positiefs.
Maar hoe ga jij er dan mee om dat hij gewoon de hele avond doorpraat als je niks zegt? Vroeger was het dan zo dat ik dat wel trok. Als ik dan zei, joh ik zit even te lezen, dan hield het even op. Maar nu is dat onvoldoende dus dan ga ik of zij even naar boven. Maar om nou telkens apart te gaan zitten, dan heb ik ook weer een beetje het gevoel alsof je apart leeft.
Dat dacht ik altijd wel, maar ik weet dat niet zo zeker meer. Ik merk dat ik gewoon niet doorheb hoe ik zelf doe, en zij is niet iemand die gemakkelijk haar gevoel onder woorden brengt.quote:
Weten jullie wel hoe je normaal kan communiceren over problemen?
Dat heeft geen enkele zin, denk ik. Misschien is het hetzelfde als vragen of ik wat extraverter kan zijn. Ik vrees dat ik het maar gewoon moet accepteren of naar boven moet lopen.quote:
'goh schat, als ik net vraag of ik even een rustig momentje kan hebben beneden schiet het niet op als je gelijk daarna om iets komt vragen'.
Die zat echt niet te krijsen, hoor. En als ik d'r hoor krijsen, ga ik natuurlijk effe helpen. En we staan tegelijk op. Die zorg gaat verrassend goed de laatste tijd, er zit ritme in, iedereen weet wat 'ie moet doen, enz. Daar zit eigenlijk geen probleem.quote:Als bv. dat kind zit te krijsen omdat het een cracker wil snap ik best dat ze dat gewoon even komt vragen als ze ze niet kan vinden.
Maar goed, ik zit nu tegen te spreken terwijl ik tussen de wrakstukken sta
Alleen eerste en laatste pagina gelezen, maar wel interessant. Het lijkt me duidelijk dat TS wel wat probleempjes heeft, of dat nou hypersensitief/autisme/asperger/whatever heet maakt niet uit maar een afspraakje met een psycholoog lijkt me geen kwaad kunnen. Relatietherapie kan érg goed helpen, maar dan moet je eerst je eigen issues inzien.
Back on topic, en eens met wat anderen ook al zeiden: "als LAT-ten werkt voor jullie, why not? We zijn misschien inderdaad iets te gefocust op het traditionele 'huisje, boompje, beestje". Als jullie er allebei relaxed mee om kunnen gaan (en daar wringt wellicht de schoen), dan hoeft dit volgens mij helemaal geen negatieve invloed op de dreumes (hehe, speciaal voor Moblo) te hebben.
Back on topic, en eens met wat anderen ook al zeiden: "als LAT-ten werkt voor jullie, why not? We zijn misschien inderdaad iets te gefocust op het traditionele 'huisje, boompje, beestje". Als jullie er allebei relaxed mee om kunnen gaan (en daar wringt wellicht de schoen), dan hoeft dit volgens mij helemaal geen negatieve invloed op de dreumes (hehe, speciaal voor Moblo) te hebben.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Ik laat mezelf gewoon niet zo snel erdoor storen, meestal antwoord ik vriendelijk maar kort en wijs erop dat ik aan het lezen ben. Dan is het wel weer even 10 minuutjes stilquote:
[..]
Hmm OK ik kan er echt zo moeilijk begrip voor opbrengen. Ik redeneer dan dat ik iets heel eenvoudigs vraag, maar wat jij zegt vind ik wel mooi, dat het de aard van het beestje is.
Maar hoe ga jij er dan mee om dat hij gewoon de hele avond doorpraat als je niks zegt? Vroeger was het dan zo dat ik dat wel trok. Als ik dan zei, joh ik zit even te lezen, dan hield het even op. Maar nu is dat onvoldoende dus dan ga ik of zij even naar boven. Maar om nou telkens apart te gaan zitten, dan heb ik ook weer een beetje het gevoel alsof je apart leeft.
[..]
Dat dacht ik altijd wel, maar ik weet dat niet zo zeker meer. Ik merk dat ik gewoon niet doorheb hoe ik zelf doe, en zij is niet iemand die gemakkelijk haar gevoel onder woorden brengt.
Wil ik echt even niet gestoord worden, zijn ook die kleine onderbrekingen me teveel, dan ga ik apart zitten. Maar om eerlijk te zijn komt dat minder voor omdat we ook wel echt onze eigen dingen hebben en ik dus mijn alleen tijd heb als hij weg is, dan heb ik complete rust en dat is soms echt nodig.En vooral zorg ik er ook voor dat ik niet te diep in mijn introvertheid zak. Ik zie het als een schaal van 0 tot 10, 0 is een levende zombie, 10 is hyperdepieper. 5 is wat ik als ideaal zie, maar veel lager dan de 3 mag ik niet komen want dan word ik te inactief en dat is niet goed voor me.
Ik probeer dus wat naar het midden te komen, hij probeert wat naar het midden te komen en daar vinden we elkaar. Hij raakt niet overstuur als ik zeg nu even niet, ik raak niet overstuur als zijn bubbelende karakter het even niet kan laten toch wat te zeggen. Hij bedoeld dat immers niet verkeerd, net zoals ik het niet verkeerd bedoel als ik zeg even niet.
Zorg daarnaast dus voor momenten waarin de ander zijn ei even kwijt kan, niets ergers voor een extrovert dan altijd zich in moeten houden, regelmatig even lekker stuiteren is goed voor ze, even lekker de oren van je hoofd kletsen e.d.. Accepteer dat, waardeer het zelfs.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Maar je kan wel iets extroverter zijn, je introvertheid is geen smoes he, je mag dat niet gebruiken om je achter te verschuilen. Het verteld je wat over je kracht en je zwaktes, maar dat betekend niet dat je daar niets aan kan doen.quote:
[..]
Dat heeft geen enkele zin, denk ik. Misschien is het hetzelfde als vragen of ik wat extraverter kan zijn. Ik vrees dat ik het maar gewoon moet accepteren of naar boven moet lopen.
[..]
Die zat echt niet te krijsen, hoor. En als ik d'r hoor krijsen, ga ik natuurlijk effe helpen. En we staan tegelijk op. Die zorg gaat verrassend goed de laatste tijd, er zit ritme in, iedereen weet wat 'ie moet doen, enz. Daar zit eigenlijk geen probleem.
Maar goed, ik zit nu tegen te spreken terwijl ik tussen de wrakstukken sta
Een echte extrovert zal je nooit worden, maar je kan wel wat meer naar het midden schuiven en hetzelfde geld voor haar.
[ Bericht 3% gewijzigd door erodome op 16-07-2014 14:47:50 ]
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Haha wat een heerlijke tips! Ja, ik kan het echt veel beter waarderen dan wat ik nu doe.quote:
Zorg daarnaast dus voor momenten waarin de ander zijn ei even kwijt kan, niets ergers voor een extrovert dan altijd zich in moeten houden, regelmatig even lekker stuiteren is goed voor ze, even lekker de oren van je hoofd kletsen e.d.. Accepteer dat, waardeer het zelfs.
Ja, dat ben ik met je eens. Dat deden we ook en totdat de baby kwam, ging dat goed. Maar met het ouderschap denk ik dat we allebei weer naar ons oude gedrag zijn geschoven. Toen ze weer ging werken, kreeg ik tot in detail te horen hoe haar werkdag ging. En ik kreeg juist enorm (nog meer) behoefte om stil te zijn.quote:
Een echte extrovert zal je nooit worden, maar je kan wel wat meer naar het midden schuiven en hetzelfde geld voor haar.
Nu er ritme is gekomen in het ouderschap, is het inderdaad goed om weer het compromis op te pakken en elkaar te waarderen.
(Jemig wat ben ik blij dat ik hier gepost heb. Jullie zijn schatten.)
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heel begrijpelijk dat daar even de klad in is gekomen met een kleintje in huis, die gooien alles even door de war op een heerlijke manierquote:
[..]
Haha wat een heerlijke tips! Ja, ik kan het echt veel beter waarderen dan wat ik nu doe.
[..]
Ja, dat ben ik met je eens. Dat deden we ook en totdat de baby kwam, ging dat goed. Maar met het ouderschap denk ik dat we allebei weer naar ons oude gedrag zijn geschoven. Toen ze weer ging werken, kreeg ik tot in detail te horen hoe haar werkdag ging. En ik kreeg juist enorm (nog meer) behoefte om stil te zijn.
Nu er ritme is gekomen in het ouderschap, is het inderdaad goed om weer het compromis op te pakken en elkaar te waarderen.
Denk dat je gelijk hebt dat het goed is even te zorgen dat je terug gaat naar wat werkte voor jullie samen, ga daarvoor even zitten samen en zeg dat je het zo wel goed trok en dat je graag om en nabij naar zoiets terug wil omdat het zo jammer is dat jullie elkaar irriteren. Zonde om een liefde voor het leven daarmee te frustreren.
Misschien ook eens leuk om eens een lijstje te maken van wat je van haar waardeert, wat zij toevoegt aan jouw leven, waarom je van haar houdt. Of je dat lijstje in je hoofd maakt of opschrijft maakt niet zo uit, maar kijk eens of je je kan richten op de fijne dingen zodat de lastige dingen wat minder zwaar gaan voelen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |