R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik moet even mn verhaal kwijt omdat ik bijna ontplof van verdriet en onmacht.
Sinds bijna 4 weken ben ik er achter dat mijn vrouw opnieuw en relatie heeft met de buurman van 3 deuren verder.
Dit was een paar jaar geleden ook al het geval. Na een tijd weg van huis gegaan te zijn werd ik door mijn zoon gebeld of ik naar huis wilde komen omdat mama me miste.
Na veel gepraat en afspraken gemaakt te hebben besloot ik om alles te vergeven en verder te gaan.
Dit deed ik vooral omdat ik zielsveel van haar hou
Tijd daarna ging alles erg goed. Ze ging volledig voor me.Kreeg vaak een sms met Ik hou van je
Belde me ook dagelijks naar mn werk.
Merkt wel de laatste tijd dat het wat minder spannend aan toe ging dan daarvoor maar dat kan. Je heb een druk gezin met drie kinderen en vaak kwam ik thuis en ging zij naar haar werk.
Ook merkte ik dat ze erg vaak haar telefoon overal naar toe nam en ook deze geen moment uit het ook verloor.
Zei er vaak wat van maar dan liet ze zien dat ze de Telegraaf , of met een vriendin aan het appe was.
Vond het vervelend maak zocht er niets achter.
Tot ongeveer 4 weken gelden ik opeens een brief van de buurman vond.
Gek werd ik ervan. Kon het gewoon niet geloven.
Haar met deze brief geconfronteerd en toen gaf ze toe dat ze weer contact met hem had.
Gelijk zie ze: ik wil niet verder, ben verliefd op hem. (zijn vouw was net 2 weken bij hem weggegaan)
Wereld storte op dat moment helemaal in elkaar.
Omdat haar eerste uitleg was dat ze verliefd was op hem en daarom wou stoppen, heb ik 2 weken gevochten tegen deze verliefdheid.
Heb van alles aangeboden: verhuizen,therapie aan gaan, haar helpen hem te vergeten.
Niets hielp. Ze wilde toch verder met hem, ondanks dat ze van me hield.
Wel gaf ze aan dat ze niet wist waarom ze zich liet gaan,en waarom ze dit deed.
Omdat ik toch een twijfels in deze woorden zag ben ik verder gaan vechten.
Tijdens deze 2 weken kwam ze zelf niet met feiten of antwoorden. Steeds weer moest ik het er uit trekken.
Tot ze op een zondag zei dat ze sinds verleden zomer niet gelukkig meer voelde in onze huwelijk.
Jammer genoeg nooit met mij er over gesproken terwijl we 4 jaar geleden een afspraak hadden gemaakt.
Ze had in haar eigen dit gevoel proberen te overwinnen.Wat dus niet gelukt is.Tot ze ongeveer 9 maanden gelden weer in contact kwam met de buurman.
Deze had ze eigenlijk altijd leuk blijven vinden. Kwam hem ook vaak overal tegen, bij de bakker, bij AH enz.Terwijl ik hem nooit tegen kwam als ik boodschappen deed
Op dat moment wist ik dus dat het geen zin had om te vechten omdat het feit dat ze me wilde verlaten gewoon was dat ze niets meer in ons zag.
Daarom begon ik te vechten om te zorgen dat ze wel eerst een eigen plek ging zoeken voor na de scheiding.
Vooral omdat we 3 kinderen hebben, en hij zelf er 2.
Omdat ze de scheiding moest regelen wilde ze aan huisvesting nog niet denken.Dat komt wel zei ze.
Daar ging ik niet mee akkoord. Gelukkig zag ze na een tijd dat dit de beste oplossing was.
Op een vrijdag zaten we buiten te praten over dit allemaal en zei tegen haar dat ik dacht dat de aandacht die zij van de buurman gekregen had voor gezorgd had dat ze ons niet meer zag zitten.
Dat was niet zo volgens haar. Hij had er niets mee te maken.
Daar ging is dus tegen in, in mijn ogen hadden die keren dat ze elkaar toevallig tegen kwam er voor gezorgd dat ze hem nooit vergat.
Dat was niet zo, lag heel anders.
Toen zei ik dat ze dus langer met een slecht gevoel over ons huwelijk heeft moeten rondlopen als ze zich 4 jaar geleden ook liet gaan.
Dat gaf ze dus opeens ook toe (werderom moest ik het er uit trekken)
Ze had al veel langer dat gevoel ,alleen het was er niet constant.En heeft er ook nooit over gesproken.
Dat maakte me erg kwaad. Dat ze nooit mij in haar probleem heeft betrokken terwijl het ons beiden aan ging.
Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend veel van mijn vrouw hou en na 22 jaar nog steeds verliefd op haar ben.
Dat ze wilde scheiden lag dus aan haar en dus niet aan de buurman.
Na in totaal 3 weken mee bezig geweest te zijn, heb ik maar geaccepteerd dat ze wilde scheiden om verder met hem te gaan.
Omdat de advocaat zei dat zij tijdens het scheidings proces hem gewoon kon zien, hebben afgesproken dat ze dit ging doen op een manier dat ik het niet zag.
Daar ging ze mee akkoord.
Jammer genoeg zag ik ze verleden week zondag samen in de auto en toen brak ik echt. Weten dat je vrouw verliefd is op iemand anders is iets, maar ze samen zien, terwijl je nog getrouwd ben, is iets waar ik gewoon niet tegen kan.
Daarom zelfde dag besloten om het huis te verlaten omdat ik dan als zijn auto er niet zou staan ik gelijk van uit kon gaan dat ze samen zouden zijn. Tot die dag sliep zij bij haar moeder.
Be nu al bijna een week van huis, behalve afgelopen maandag en vandaag omdat ze moet werken.
Deze week blijf ik weg, maar we hebben wel een rooster gemaakt zodat we om en om in het huis zitten. Deze gaat maandag in.
Zodat zij kan werken, maar ook zodat we beiden tijd vrij hebben.
Nu is het zo dat ik hier in hus ben sinds vanmiddag omdat ze aan het werk is.
Ging op zich goed met me, tot ik zijn auto geparkeerd zag staan.
Toen moest ik gelijk aan hun beide samen denken.Werd en wordt er nog gek van als ik er aan denk.
Ook al heb ik afgelopen 3,5 week bijna niets gegeten ben ik vandaag twee keer over mn nek gegaan in het toilet van de spanning en stress.
Ik denk dat ik dit niet lang meer vol hou. Huis staat te koop, scheiding is in gang gezet.
Zei heeft ons al verwerkt en is volledig in haar hoofd met hem bezig.
Heb haar wel gevraagd om in de tijd dat ik in het huis zit voor de kids, dat ze niet daar blijft slapen.
Eerst wou ze dat niet beloven.Mocht haar niets opleggen (woorden van advocaat).
Ben toen erg pissig geworden. Hoe ze zo respectloos kon zijn tegen over iemand die 22 jaar haar als een koningin behandeld heeft en alles wat nu bezit is wat zei altijd wilde (woonplaats, trouwen, 3 kinderen, huis die we nu hebben).
Gelukkig kwam ze later op de avond via een app hier op terug en zei dat ze niet daar zou blijven slapen.
Maar omdat ik menu al ontzettend klote voel als ik zijn auto zie, terwijl ze aan het werk is. Vraag ik me af of ik wel vol kan houden als ik hier zit en zei gewoon vrij is.
Dat zou betekenen dat ze allebei bij elkaar zijn.
En dat 3 deuren verder. Denk echt niet dat ik dat kan trekken.
Scheiding is nog niet rond, huis komt morgen officieel in de verkoop. Dus dit gaat nog lang duren voor dit allemaal afgehandeld is.
Ben echt bang dat de regeling die we gemaakt hebben ver wie bij de kids is, ik niet ga volhouden.
Kan gewoon niet omgaan met de gedachte dat ze met hem is.
Zij heeft op dit moment gewoon een schouder een een bed om bij te komen als ze zich niet goed voelt, terwijl ik deze ellende helemaal alleen moet verwerken.
Ik denk dat als ik hier blijf ik zeker naar de klote ga. Het is gewoon niet te geloven dat de vrouw waar ik al 22 van hou, nu van iemand anders is.
Ik wil best accepteren dat ze wilt scheiden maar het feit dat ze al iemand anders heeft die zo dichtbij woont maakt het gewoon HEEL ZWAAR
Weet echt niet wat te doen. Ze komt zo meteen terug van haar werk en ik da dan weer weg, maar ik moet hier iets aan doen.
DEEL 1: R&P / We gaan scheiden en zij heeft al een partner
Sinds bijna 4 weken ben ik er achter dat mijn vrouw opnieuw en relatie heeft met de buurman van 3 deuren verder.
Dit was een paar jaar geleden ook al het geval. Na een tijd weg van huis gegaan te zijn werd ik door mijn zoon gebeld of ik naar huis wilde komen omdat mama me miste.
Na veel gepraat en afspraken gemaakt te hebben besloot ik om alles te vergeven en verder te gaan.
Dit deed ik vooral omdat ik zielsveel van haar hou
Tijd daarna ging alles erg goed. Ze ging volledig voor me.Kreeg vaak een sms met Ik hou van je
Belde me ook dagelijks naar mn werk.
Merkt wel de laatste tijd dat het wat minder spannend aan toe ging dan daarvoor maar dat kan. Je heb een druk gezin met drie kinderen en vaak kwam ik thuis en ging zij naar haar werk.
Ook merkte ik dat ze erg vaak haar telefoon overal naar toe nam en ook deze geen moment uit het ook verloor.
Zei er vaak wat van maar dan liet ze zien dat ze de Telegraaf , of met een vriendin aan het appe was.
Vond het vervelend maak zocht er niets achter.
Tot ongeveer 4 weken gelden ik opeens een brief van de buurman vond.
Gek werd ik ervan. Kon het gewoon niet geloven.
Haar met deze brief geconfronteerd en toen gaf ze toe dat ze weer contact met hem had.
Gelijk zie ze: ik wil niet verder, ben verliefd op hem. (zijn vouw was net 2 weken bij hem weggegaan)
Wereld storte op dat moment helemaal in elkaar.
Omdat haar eerste uitleg was dat ze verliefd was op hem en daarom wou stoppen, heb ik 2 weken gevochten tegen deze verliefdheid.
Heb van alles aangeboden: verhuizen,therapie aan gaan, haar helpen hem te vergeten.
Niets hielp. Ze wilde toch verder met hem, ondanks dat ze van me hield.
Wel gaf ze aan dat ze niet wist waarom ze zich liet gaan,en waarom ze dit deed.
Omdat ik toch een twijfels in deze woorden zag ben ik verder gaan vechten.
Tijdens deze 2 weken kwam ze zelf niet met feiten of antwoorden. Steeds weer moest ik het er uit trekken.
Tot ze op een zondag zei dat ze sinds verleden zomer niet gelukkig meer voelde in onze huwelijk.
Jammer genoeg nooit met mij er over gesproken terwijl we 4 jaar geleden een afspraak hadden gemaakt.
Ze had in haar eigen dit gevoel proberen te overwinnen.Wat dus niet gelukt is.Tot ze ongeveer 9 maanden gelden weer in contact kwam met de buurman.
Deze had ze eigenlijk altijd leuk blijven vinden. Kwam hem ook vaak overal tegen, bij de bakker, bij AH enz.Terwijl ik hem nooit tegen kwam als ik boodschappen deed
Op dat moment wist ik dus dat het geen zin had om te vechten omdat het feit dat ze me wilde verlaten gewoon was dat ze niets meer in ons zag.
Daarom begon ik te vechten om te zorgen dat ze wel eerst een eigen plek ging zoeken voor na de scheiding.
Vooral omdat we 3 kinderen hebben, en hij zelf er 2.
Omdat ze de scheiding moest regelen wilde ze aan huisvesting nog niet denken.Dat komt wel zei ze.
Daar ging ik niet mee akkoord. Gelukkig zag ze na een tijd dat dit de beste oplossing was.
Op een vrijdag zaten we buiten te praten over dit allemaal en zei tegen haar dat ik dacht dat de aandacht die zij van de buurman gekregen had voor gezorgd had dat ze ons niet meer zag zitten.
Dat was niet zo volgens haar. Hij had er niets mee te maken.
Daar ging is dus tegen in, in mijn ogen hadden die keren dat ze elkaar toevallig tegen kwam er voor gezorgd dat ze hem nooit vergat.
Dat was niet zo, lag heel anders.
Toen zei ik dat ze dus langer met een slecht gevoel over ons huwelijk heeft moeten rondlopen als ze zich 4 jaar geleden ook liet gaan.
Dat gaf ze dus opeens ook toe (werderom moest ik het er uit trekken)
Ze had al veel langer dat gevoel ,alleen het was er niet constant.En heeft er ook nooit over gesproken.
Dat maakte me erg kwaad. Dat ze nooit mij in haar probleem heeft betrokken terwijl het ons beiden aan ging.
Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend veel van mijn vrouw hou en na 22 jaar nog steeds verliefd op haar ben.
Dat ze wilde scheiden lag dus aan haar en dus niet aan de buurman.
Na in totaal 3 weken mee bezig geweest te zijn, heb ik maar geaccepteerd dat ze wilde scheiden om verder met hem te gaan.
Omdat de advocaat zei dat zij tijdens het scheidings proces hem gewoon kon zien, hebben afgesproken dat ze dit ging doen op een manier dat ik het niet zag.
Daar ging ze mee akkoord.
Jammer genoeg zag ik ze verleden week zondag samen in de auto en toen brak ik echt. Weten dat je vrouw verliefd is op iemand anders is iets, maar ze samen zien, terwijl je nog getrouwd ben, is iets waar ik gewoon niet tegen kan.
Daarom zelfde dag besloten om het huis te verlaten omdat ik dan als zijn auto er niet zou staan ik gelijk van uit kon gaan dat ze samen zouden zijn. Tot die dag sliep zij bij haar moeder.
Be nu al bijna een week van huis, behalve afgelopen maandag en vandaag omdat ze moet werken.
Deze week blijf ik weg, maar we hebben wel een rooster gemaakt zodat we om en om in het huis zitten. Deze gaat maandag in.
Zodat zij kan werken, maar ook zodat we beiden tijd vrij hebben.
Nu is het zo dat ik hier in hus ben sinds vanmiddag omdat ze aan het werk is.
Ging op zich goed met me, tot ik zijn auto geparkeerd zag staan.
Toen moest ik gelijk aan hun beide samen denken.Werd en wordt er nog gek van als ik er aan denk.
Ook al heb ik afgelopen 3,5 week bijna niets gegeten ben ik vandaag twee keer over mn nek gegaan in het toilet van de spanning en stress.
Ik denk dat ik dit niet lang meer vol hou. Huis staat te koop, scheiding is in gang gezet.
Zei heeft ons al verwerkt en is volledig in haar hoofd met hem bezig.
Heb haar wel gevraagd om in de tijd dat ik in het huis zit voor de kids, dat ze niet daar blijft slapen.
Eerst wou ze dat niet beloven.Mocht haar niets opleggen (woorden van advocaat).
Ben toen erg pissig geworden. Hoe ze zo respectloos kon zijn tegen over iemand die 22 jaar haar als een koningin behandeld heeft en alles wat nu bezit is wat zei altijd wilde (woonplaats, trouwen, 3 kinderen, huis die we nu hebben).
Gelukkig kwam ze later op de avond via een app hier op terug en zei dat ze niet daar zou blijven slapen.
Maar omdat ik menu al ontzettend klote voel als ik zijn auto zie, terwijl ze aan het werk is. Vraag ik me af of ik wel vol kan houden als ik hier zit en zei gewoon vrij is.
Dat zou betekenen dat ze allebei bij elkaar zijn.
En dat 3 deuren verder. Denk echt niet dat ik dat kan trekken.
Scheiding is nog niet rond, huis komt morgen officieel in de verkoop. Dus dit gaat nog lang duren voor dit allemaal afgehandeld is.
Ben echt bang dat de regeling die we gemaakt hebben ver wie bij de kids is, ik niet ga volhouden.
Kan gewoon niet omgaan met de gedachte dat ze met hem is.
Zij heeft op dit moment gewoon een schouder een een bed om bij te komen als ze zich niet goed voelt, terwijl ik deze ellende helemaal alleen moet verwerken.
Ik denk dat als ik hier blijf ik zeker naar de klote ga. Het is gewoon niet te geloven dat de vrouw waar ik al 22 van hou, nu van iemand anders is.
Ik wil best accepteren dat ze wilt scheiden maar het feit dat ze al iemand anders heeft die zo dichtbij woont maakt het gewoon HEEL ZWAAR
Weet echt niet wat te doen. Ze komt zo meteen terug van haar werk en ik da dan weer weg, maar ik moet hier iets aan doen.
DEEL 1: R&P / We gaan scheiden en zij heeft al een partner
Ik weet dat dit normaal is maar het maakt me gek dat ik gewoon mijn gedachte nergens anders op kan focussen.quote:Op zondag 6 juli 2014 11:55 schreef Seven. het volgende:
[..]
Vrij normaal dat je er mee bezig bent. Ik heb een jaar lopen drammen over mijn ex bij mijn moederen dat was nog geen 5 jaar.
En die psycholoog: JIJ bepaalt waarover je praat, niet je psych.
De hele dag door. Ga het zeker aankaarten en kijken of ze me hulp kunnen aanbieden om dit te verwerken.
Want ben bang dat ik alleen er gewoon niet uitkom
Man wat doe je jezelf aan...
Misschien ben je gewoon te lief geweest tot nu toe? Ik zie een hoop frustatie in je woorden terug en krijg het idee dat je misschien iets meer moet ventileren... Sowieso ben jij de gebeten hond in dezen en dat geeft je het recht om de situatie naar je hand te zetten...
[ Bericht 41% gewijzigd door Hoplahopla op 06-07-2014 13:56:04 ]
Misschien ben je gewoon te lief geweest tot nu toe? Ik zie een hoop frustatie in je woorden terug en krijg het idee dat je misschien iets meer moet ventileren... Sowieso ben jij de gebeten hond in dezen en dat geeft je het recht om de situatie naar je hand te zetten...
[ Bericht 41% gewijzigd door Hoplahopla op 06-07-2014 13:56:04 ]
Kom maar konijntje, doe maar wiebelen wiebelen...
Inderdaad. Je hebt de pech gehad getrouwd te zijn geweest met een slang. Accepteer dat. Probeer ook eens uit te vinden of je echt van haar hebt gehouden of dat je gewoon bang bent geweest een einde te maken aan een relatie met de moeder van je kinderen.quote:
Zoek verder gewoon hulp.
Old Tyme Hardcore!
Heb je het gevoel dat je een groot stuk van je identiteit hebt opgebouwd met haar? Dat is trouwens makkelijk te doen en dat doet bijna iedereen onbewust jaar na jaar steeds meer.quote:Op zondag 6 juli 2014 13:38 schreef kan_niet_meer het volgende:
Ik denk dat als ik hier blijf ik zeker naar de klote ga. Het is gewoon niet te geloven dat de vrouw waar ik al 22 van hou, nu van iemand anders is.
Uiteindelijk bezit je alleen maar jezelf en is de trouw van andere mensen (vrienden, geliefden) aan jou voorwaardelijk.
Dus tijd om je eigen identiteit op te bouwen terwijl je elementen van haar langzaam afbouwt. Ga een wat nieuwe dingen doen met mensen. Flirt een beetje. Ontdek hoe je bent zonder deze persoon. Stapje voor stapje.
Het zal jaren duren voordat 'het' weer normaal is.
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
Even een ding duidelijk maken, een partner IS GEEN EIGENDOM het is haar leven.
Feit is wel dat ze je lange tijd voor de gek heeft gehouden, en met een beetje pech mag je ook nog dokken.
Ze is jou liefde niet waard.
Feit is wel dat ze je lange tijd voor de gek heeft gehouden, en met een beetje pech mag je ook nog dokken.
Ze is jou liefde niet waard.
Als ik in jouw situatie zou zitten zou ik bij wijze van spreken alle schepen achter me verbranden. Het is jammer dat er kinderen in het spel zijn, want dat maakt het wat lastiger.
Is er al iets besproken over de kinderen?
Is er al iets besproken over de kinderen?
Kom maar konijntje, doe maar wiebelen wiebelen...
Tja degene die vertrekt is er allang klaar mee, voor haar zal het gewoon een opluchting zijn. Lullig maar waar.
Denk jij dat diegene ooit een moment van spijt krijgt?quote:
Tja degene die vertrekt is er allang klaar mee, voor haar zal het gewoon een opluchting zijn. Lullig maar waar.
En altijd het laatste woord.
Eerder een goedendag.quote:
En ikzelf zou die buurman ook even goedemorgen zeggen, lucht wel op.
Behoorlijke kuststreek, zeker om je na d'r eerste scheve schaats nog 4 jaar aan het lijntje te houden. Liefde kun je niet zomaar uitzetten, maar iemand die je zoiets flikt is je niet waard. Zo snel mogelijk doorgaan, afleiding zoeken, zodat je niet de hele dag de kans hebt met haar in je hoofd te zitten.
There's no point for democracy when ignorance is celebrated.
Dat weet ik niet. Weet wel degene die vertrekt heeft hier al weken, maanden soms al jaren over na zitten denken, je bent dan al afscheid aan het nemen, ziet eigenlijk weinig positiefs nog in je partner alleen maar een soort ongewenst huisdier.quote:Op zondag 6 juli 2014 14:06 schreef BlauweTijger het volgende:
[..]
Denk jij dat diegene ooit een moment van spijt krijgt?
Beste man,
Je verhaal is voor mij herkenbaar. Ik heb vrijwel hetzelfde meegemaakt. Gelukkig is dat inmiddels 10 jaar geleden. Ik heb weer een heel nieuw leven. Per saldo ben ik er eigenlijk op vooruit gegaan. Alleen de kinderen betalen de prijs, daar kun jij weinig aan doen.
Mijn advies: laat je ex-vrouw en haar vriend lekker in hun sop gaar koken, besteed daar geen aandacht meer aan, zelfs geen enkele gedachte. Focus je op dit moment alleen op de financiën, verkoop van het huis, je werk, etc. En je kinderen natuurlijk. Want uiteindelijk is dat je basis om verder te leven.
Je hoeft geen twijfels te hebben over de liefde, want ik kan je vertellen: er staat een heel peloton aan vrouwen voor je klaar om de rol van je ex-vrouw over te nemen. Ik spreek uit ervaring. Maar wacht daar nog maar even mee; kost allemaal tijd en energie die je op dit moment beter voor praktische zaken kunt gebruiken.
Succes.
[ Bericht 0% gewijzigd door Dr.Kloothommel op 06-07-2014 20:01:12 ]
Je verhaal is voor mij herkenbaar. Ik heb vrijwel hetzelfde meegemaakt. Gelukkig is dat inmiddels 10 jaar geleden. Ik heb weer een heel nieuw leven. Per saldo ben ik er eigenlijk op vooruit gegaan. Alleen de kinderen betalen de prijs, daar kun jij weinig aan doen.
Mijn advies: laat je ex-vrouw en haar vriend lekker in hun sop gaar koken, besteed daar geen aandacht meer aan, zelfs geen enkele gedachte. Focus je op dit moment alleen op de financiën, verkoop van het huis, je werk, etc. En je kinderen natuurlijk. Want uiteindelijk is dat je basis om verder te leven.
Je hoeft geen twijfels te hebben over de liefde, want ik kan je vertellen: er staat een heel peloton aan vrouwen voor je klaar om de rol van je ex-vrouw over te nemen. Ik spreek uit ervaring. Maar wacht daar nog maar even mee; kost allemaal tijd en energie die je op dit moment beter voor praktische zaken kunt gebruiken.
Succes.
[ Bericht 0% gewijzigd door Dr.Kloothommel op 06-07-2014 20:01:12 ]
Herkenbaar wel. Nu 9 maanden uit met die van mij. Haar keus. Toch gaat het haar niet perse beter af dan mij... Iedereen is anders natuurlijk.quote:
[..]
Dat weet ik niet. Weet wel degene die vertrekt heeft hier al weken, maanden soms al jaren over na zitten denken, je bent dan al afscheid aan het nemen, ziet eigenlijk weinig positiefs nog in je partner alleen maar een soort ongewenst huisdier.
En altijd het laatste woord.
Tja toen ik mijn ex aan de kant schoof, had ik hier geen centje pijn aan, voelde zo fijn.quote:
[..]
Herkenbaar wel. Nu 9 maanden uit met die van mij. Haar keus. Toch gaat het haar niet perse beter af dan mij... Iedereen is anders natuurlijk.
Had het financieel misschien minder, maar had wel meer vrijheid.
Oh, jij bent dus vergelijkbaar met de vrouw van TS uit de OP. Erg vergelijkbaar dan.quote:
[..]
Tja toen ik mijn ex aan de kant schoof, had ik hier geen centje pijn aan, voelde zo fijn.
Had het financieel misschien minder, maar had wel meer vrijheid.
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Dat.quote:
Even een ding duidelijk maken, een partner IS GEEN EIGENDOM het is haar leven.
En wanneer de relatie voorbij is ben je ook niet meer verantwoordelijk voor elkaar en voor elkaars welbevinden. En juist daar lijkt de schoen te wringen bij TS. Hij vindt dat zijn ex verantwoordelijk is voor hoe hij zich nu voelt en voor zijn verwerking van de scheiding. Derhalve vindt hij dat zij zich aan moet passen opdat hij de scheiding kan gaan verwerken.
Wel TS.. dat hoeft zij niet; zij is niet meer verantwoordelijk voor jou en/of jouw welbevinden. En hoe meer zij zich naar jouw grillen voegt, rekening met jou houdt, hoe groter de vechtscheiding gaat worden want hoe meer eisen jij gaat stellen. Vele daarvan uit een gevoel van "het is allemaal jouw schuld dus jij lost mijn problemen maar op". Door alleen voor de kinderen te willen zorgen als zij werkt probeer je grip op haar doen en laten te houden, op haar leven. Het gaat tenslotte bij jou niet om de kinderen maar om haar, om haar vrijheid die jij haar niet gunt.
Ondanks alle bevestiging die jij hier krijgt, dat zij zo'n rotmens is omdat zij is vreemd gegaan.. ben jij hier degene die een scheiding in een vechtscheiding aan het veranderen is, die de kinderen daar de dupe van laat zijn. Die jou, jij zelf, dat rot gevoel geeft. Niet je ex.
En zij kán jou probleem niet oplossen en jij zal steeds weer met iets nieuws komen.. want jij voelt je kut. En weet je? De enige die er voor kan zorgen dat jij je weer beter gaat voelen ben jij en jij alleen.
LAAT LOS!!!
Had jij drie kinderen met je ex?quote:
[..]
Tja toen ik mijn ex aan de kant schoof, had ik hier geen centje pijn aan, voelde zo fijn.
Had het financieel misschien minder, maar had wel meer vrijheid.
The love you take is equal to the love you make.
Tja ik had al een paar keer aangegeven dat ik niet blij was, TS doet nog zijn best, maar mijn ex deed een dag zijn best en daarna durfde hij ook nog de opmerking te geven 'ik heb je toch al!' dus toen ik het helemaal zat was en de knoop doorhakte was het ineens janken aan zijn kantquote:
[..]
Oh, jij bent dus vergelijkbaar met de vrouw van TS uit de OP. Erg vergelijkbaar dan.
Dat zou een godswonder zijn geweest, gezien hij altijd chronisch hoofdpijn had, chronisch moe was en als het kon zou hij ook chronisch ongesteld zijnquote:
haha wow wat een labiel persoonquote:
[..]
Dat zou een godswonder zijn geweest, gezien hij altijd chronisch hoofdpijn had, chronisch moe was en als het kon zou hij ook chronisch ongesteld zijn
En altijd het laatste woord.
De tering, je hebt de lat niet echt hoog gelegd of wel?quote:
[..]
Dat zou een godswonder zijn geweest, gezien hij altijd chronisch hoofdpijn had, chronisch moe was en als het kon zou hij ook chronisch ongesteld zijn
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Tja voor het samenwonen viel het niet op, met samenwonen wel, dan zie je alles van elkaar.quote:
[..]
De tering, je hebt de lat niet echt hoog gelegd of wel?
Niet echt te vergelijken met de situatie van TS, dus.quote:
[..]
Tja voor het samenwonen viel het niet op, met samenwonen wel, dan zie je alles van elkaar.
The love you take is equal to the love you make.
Dus voordat je ging samenwonen had hij nog wel altijd energie en geen last hoofdpijn? Apart. Lijkt me niks. Loop je daar de hele dag wat seksueel gefrustreerd.quote:
[..]
Tja voor het samenwonen viel het niet op, met samenwonen wel, dan zie je alles van elkaar.
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Nee maar het gaat erom, degene die vertrekt is er al klaar mee, die pakt veel gemakkelijker zijn/haar leven op.quote:Op zondag 6 juli 2014 16:16 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Niet echt te vergelijken met de situatie van TS, dus.
Degene die achterblijft gaat er vanuit dat alles goed is, ( of de kopjes moeten al door de kamer vliegen ) dan komt het als een klap en diegene heeft dan de meeste pijn.
Toch vreemd dat het voor haar zo gemakkelijk lijkt, terwijl het net zo goed haar drie kinderen zijn die nu in het gedrang komen.quote:
[..]
Nee maar het gaat erom, degene die vertrekt is er al klaar mee, die pakt veel gemakkelijker zijn/haar leven op.
Degene die achterblijft gaat er vanuit dat alles goed is, ( of de kopjes moeten al door de kamer vliegen ) dan komt het als een klap en diegene heeft dan de meeste pijn.
The love you take is equal to the love you make.
Daar heeft ze zich misschien al maanden druk om gemaakt en over nagedacht, positieve dingen proberen te vinden, teleurstellingen verwerken, zich ergens aan ergeren, enz enzquote:
[..]
Toch vreemd dat het voor haar zo gemakkelijk lijkt, terwijl het net zo goed haar drie kinderen zijn die nu in het gedrang komen.
Ik praat het niet goed, ze had ook met haar man kunnen praten, maar wat ik zo van TS begrijp is het niet echt een prater, dan was het niet zo rauw op TS zijn dak gekomen
Dat ze niet praat dat is duidelijk. En waarom ze nou bang was om me te vertellen dat ze twijfels had is mij onduidelijk. Zelf kan ze het ook niet uitleggen.
En dat is het enige waar ik in teleurgesteld ben. Als ze toen gesproken had waren we of gescheiden of verder gegaan en was er geen derde persoon in beeld.
Door maar in haar zelf bezig zijn is hij uiteindelijk in haar leven gekomen en is alles in snelvaart gegaan.
Zonder dat ik er erg in had.
Zo snel dat ze nu al over de toekomst praten.
Natuurlijk moet ik dat aan de kant schuiven. Dat is me erg duidelijk. Maar zoals ik al schreef, gedachten aan haar zijn de hele tijd aanwezig. Ook al ben ik met andere dingen bezig. Gek word ik er van.
Daarom ga ik dat morgen goed bespreken bij de psycholoog. Moet verder.
Wat ik wel een grote struikelblok vind om verder te kunnen is dat ik steeds weer terug moet naar huis.
Zoals afgelopen 3 dagen.
Steeds als binnen kom dan zie ik al haar spullen staan, en als ik buiten loop zie ik hem in zijn huis voor de TV zitten.
Dit allemaal zorgt er voor dat ik steeds herinnerd word aan wat er aan de hand is.
Dat is een van de hoofd redenen om uit het huis weg te gaan. En niet om haar dwars te zitten.
Wel is het zo dat omdat ik hier niet meer ben zij minder tijd voor haar eigen dingen heeft, waaronder hem zien.
Maar heb al gehoord dat ze vaak bij hem zit als de kinderen buiten zijn of weg ( kids naar het zwembad sturen en dan een uurtje langs gaan, is in het verleden bewezen dat dat genoeg is voor een snelle wip) zijn zoals vanmiddag.
Of vroeg in de ochtend even weg gaat als de kids slapen ( hoorde ik van 1 van de kids) .
Ze heeft 9 maanden langs van alles gedaan zodat ik er niet achterkwam, dus even uit vogelen hoe ze nu bij elkaar moeten komen ook al heeft ze weinig tijd moet niet zo moeilijk zijn voor haar.
Dat zij nu er moeite mee heeft dat ik er niet ben heb ik op dit moment weinig boodschap aan.
Ik moet aan me zelf denken, en niet langer aan haar. Dat heb ik te lang gedaan en kijk wat me dat gebracht heeft.
Heb tegen haar ook gezegd dat ze net moet doen of ik een eigen appartement heb waar ik mijn kinderen niet kan ontvangen, en daarom ik nog langs kom als ze moet werken.
Want zodra ik wel een eigen plek heb, of huis nou wel of niet verkocht is en scheiding nou wel of niet rond is, ik dan gelijk de uiteindelijk regeling in gang zet.
Dus vanaf dat moment zal ze de kinderen nog vaker hebben dan nu het geval is.
En aangezien zij graag alleen met de kids verder wilt, is wat er nu aan de gang is niets anders dan dat.
Enig verschil is dat ze nog in (ons) huis zit. Daarom denkt ze dat ik verlicht ben om langer hier te zitten dan ik wil.
En wat de kinderen betreft, ik zie ze nu meer dan ik straks zal doen ivm m'n wisselende diensten.
En dat is het enige waar ik in teleurgesteld ben. Als ze toen gesproken had waren we of gescheiden of verder gegaan en was er geen derde persoon in beeld.
Door maar in haar zelf bezig zijn is hij uiteindelijk in haar leven gekomen en is alles in snelvaart gegaan.
Zonder dat ik er erg in had.
Zo snel dat ze nu al over de toekomst praten.
Natuurlijk moet ik dat aan de kant schuiven. Dat is me erg duidelijk. Maar zoals ik al schreef, gedachten aan haar zijn de hele tijd aanwezig. Ook al ben ik met andere dingen bezig. Gek word ik er van.
Daarom ga ik dat morgen goed bespreken bij de psycholoog. Moet verder.
Wat ik wel een grote struikelblok vind om verder te kunnen is dat ik steeds weer terug moet naar huis.
Zoals afgelopen 3 dagen.
Steeds als binnen kom dan zie ik al haar spullen staan, en als ik buiten loop zie ik hem in zijn huis voor de TV zitten.
Dit allemaal zorgt er voor dat ik steeds herinnerd word aan wat er aan de hand is.
Dat is een van de hoofd redenen om uit het huis weg te gaan. En niet om haar dwars te zitten.
Wel is het zo dat omdat ik hier niet meer ben zij minder tijd voor haar eigen dingen heeft, waaronder hem zien.
Maar heb al gehoord dat ze vaak bij hem zit als de kinderen buiten zijn of weg ( kids naar het zwembad sturen en dan een uurtje langs gaan, is in het verleden bewezen dat dat genoeg is voor een snelle wip) zijn zoals vanmiddag.
Of vroeg in de ochtend even weg gaat als de kids slapen ( hoorde ik van 1 van de kids) .
Ze heeft 9 maanden langs van alles gedaan zodat ik er niet achterkwam, dus even uit vogelen hoe ze nu bij elkaar moeten komen ook al heeft ze weinig tijd moet niet zo moeilijk zijn voor haar.
Dat zij nu er moeite mee heeft dat ik er niet ben heb ik op dit moment weinig boodschap aan.
Ik moet aan me zelf denken, en niet langer aan haar. Dat heb ik te lang gedaan en kijk wat me dat gebracht heeft.
Heb tegen haar ook gezegd dat ze net moet doen of ik een eigen appartement heb waar ik mijn kinderen niet kan ontvangen, en daarom ik nog langs kom als ze moet werken.
Want zodra ik wel een eigen plek heb, of huis nou wel of niet verkocht is en scheiding nou wel of niet rond is, ik dan gelijk de uiteindelijk regeling in gang zet.
Dus vanaf dat moment zal ze de kinderen nog vaker hebben dan nu het geval is.
En aangezien zij graag alleen met de kids verder wilt, is wat er nu aan de gang is niets anders dan dat.
Enig verschil is dat ze nog in (ons) huis zit. Daarom denkt ze dat ik verlicht ben om langer hier te zitten dan ik wil.
En wat de kinderen betreft, ik zie ze nu meer dan ik straks zal doen ivm m'n wisselende diensten.
Inderdaad!quote:
Dat zij nu er moeite mee heeft dat ik er niet ben heb ik op dit moment weinig boodschap aan.
Ik moet aan me zelf denken, en niet langer aan haar. Dat heb ik te lang gedaan en kijk wat me dat gebracht heeft.
Zij is het eerlijk gezegd ook gewoon echt niet waard. Kijk wat ze je heeft geflikt man, laat haar alsjeblieft barsten en kies voor jezelf en je kinderen. Makkelijk gezegd dan gedaan, tuurlijk, maar je moet ergens een stap maken.
En altijd het laatste woord.
Ik word langzamerhand ook wijzer dat ik verder moet.
Daarom moet ze uit m'n systeem. Ook al hou ik nog van haar ik moet daar snel aan werken.
Want het moet niet zo zijn dat iemand waar je alles voor gedaan heb en je uiteindelijk zo behandeld nog enig gedachte van mij verdient.
M'n kinderen zijn niet blij met de gang van zaken en vertellen me (zonder er zelf om te vragen) wat er allemaal gebeurt nu ik weg ben.
Maar ook dingen die gebeurt waren toen ik er nog niet achter was, en als ik haar daarmee confronteer zegt ze dat het niet waar is. Alsof een kind sommige dingen kan verzinnen.
Het is niet te geloven dat ze op dit punt nog steeds niet in staat is om de waarheid te spreken.Niet over dingen die gebeurd zijn maar ook niet over dingen die nu aan de gang zijn..
Zag zojuist een foto van haar die m'n oudste gemaakt heeft. En ze ziet er belabberd uit.
Heb dat ook gezegd en gelijk kwam ze met om en om in het huis zodat ze meer kon uitrusten.
Dacht het niet... Dit is wat ze wilde dus niet zeuren.
ze kan beter op tijd naar bed gaan ipv tot laat in de nacht wachten tot iedereen slaap zodat hij binnen kan komen.
Ik mag wel verdrietig en van binnen kapot zijn, maar ik heb mijn rust ( jammer genoeg nog niet in m'n hoofd) en mijn vrije tijd.
Dus als dit allemaal achter de rug is hoop ik er als winnaar uit te komen.
Nu alleen nog hard aan werken, met hulp van buitenaf dat wel
[ Bericht 1% gewijzigd door kan_niet_meer op 07-07-2014 10:14:00 ]
Daarom moet ze uit m'n systeem. Ook al hou ik nog van haar ik moet daar snel aan werken.
Want het moet niet zo zijn dat iemand waar je alles voor gedaan heb en je uiteindelijk zo behandeld nog enig gedachte van mij verdient.
M'n kinderen zijn niet blij met de gang van zaken en vertellen me (zonder er zelf om te vragen) wat er allemaal gebeurt nu ik weg ben.
Maar ook dingen die gebeurt waren toen ik er nog niet achter was, en als ik haar daarmee confronteer zegt ze dat het niet waar is. Alsof een kind sommige dingen kan verzinnen.
Het is niet te geloven dat ze op dit punt nog steeds niet in staat is om de waarheid te spreken.Niet over dingen die gebeurd zijn maar ook niet over dingen die nu aan de gang zijn..
Zag zojuist een foto van haar die m'n oudste gemaakt heeft. En ze ziet er belabberd uit.
Heb dat ook gezegd en gelijk kwam ze met om en om in het huis zodat ze meer kon uitrusten.
Dacht het niet... Dit is wat ze wilde dus niet zeuren.
ze kan beter op tijd naar bed gaan ipv tot laat in de nacht wachten tot iedereen slaap zodat hij binnen kan komen.
Ik mag wel verdrietig en van binnen kapot zijn, maar ik heb mijn rust ( jammer genoeg nog niet in m'n hoofd) en mijn vrije tijd.
Dus als dit allemaal achter de rug is hoop ik er als winnaar uit te komen.
Nu alleen nog hard aan werken, met hulp van buitenaf dat wel
[ Bericht 1% gewijzigd door kan_niet_meer op 07-07-2014 10:14:00 ]
Er zijn geen winnaars, nu is het nog allemaal nieuw voor je ex. Maar eens ze samenwonen zal de roze wolk vlug verdwijnen. Je leert pas echt iemand kennen door ermee samen te wonen. Als je bvb al 22 jaar gewent bent dat je partner zijn kousen netjes in de wasmand legt . En plotseling moet je overal sokken beginnen oprapen dan kan dat wel eens vies tegenvallen.
Ik weet dat er geen winnaars zijn. Maar wil hier wel goed uit komen.
Er zijn wel verliezers, welgeteld 3 kleine jongens. Die gaan straks een leven leiden zonder dat hun vader elke dag bij ze komt kijken als ze in bed liggen. En dat doet me erg veel pijn.
Zou echt hier in het huis willen blijven zolang ik zou kunnen om bij hun te zijn, maar dat werkt niet zoals ik al aangaf.
Dan zou hem en haar dagelijks tegenkomen en dat is zelf pijniging.
Wat je verder aangeeft, geen idee of haar roze wolk gaat verdwijnen. Zelf denk ik niet.
Ze heeft hem afgelopen 4 jaar niet kunnen vergeten, en is bereid om de man die haar als een koning behandelde en haar leven samen te slopen voor hem.
Dus ik denk dat dit wel de liefde moet zijn die ze nodig had.
Daarom denk ik dat hij wel mijn droom zal meemaken, namelijk oud worden met haar.
Ook al bestaat hun relatie uit voornamelijk berichten. Ze hebben afgelopen maanden elkaar erg vaak ontmoet dus ga er van uit dat ze elkaar goed genoeg hebben leren kennen.
Ik ken haar erg goed en weet hoe ze kan zijn. Als hij bereid is net zover te gaan als ik dan komt het goed.
En als het niet goed is,dan zullen ze beiden toch niets van zeggen en zullen ze verder gaan zoals bij ons.
Maar ja. Dat is hun zorg, en niet de mijne.
Wat ik wel jammer vind dat ik straks niet iemand naast me heb waarmee je een geschiedenis opgebouwd heb. En waar je tegen kan zeggen: weet je nog.....
Dat vind ik echt een gemis, want man, wat een geschiedenis hebben wij opgebouwd.
Vooral erg leuke dingen. Zo zonde.
Maar ik weet zeker dat zij dit niet zo ziet. Zij kijkt alleen maar vooruit en nooit achteruit.
Er zijn wel verliezers, welgeteld 3 kleine jongens. Die gaan straks een leven leiden zonder dat hun vader elke dag bij ze komt kijken als ze in bed liggen. En dat doet me erg veel pijn.
Zou echt hier in het huis willen blijven zolang ik zou kunnen om bij hun te zijn, maar dat werkt niet zoals ik al aangaf.
Dan zou hem en haar dagelijks tegenkomen en dat is zelf pijniging.
Wat je verder aangeeft, geen idee of haar roze wolk gaat verdwijnen. Zelf denk ik niet.
Ze heeft hem afgelopen 4 jaar niet kunnen vergeten, en is bereid om de man die haar als een koning behandelde en haar leven samen te slopen voor hem.
Dus ik denk dat dit wel de liefde moet zijn die ze nodig had.
Daarom denk ik dat hij wel mijn droom zal meemaken, namelijk oud worden met haar.
Ook al bestaat hun relatie uit voornamelijk berichten. Ze hebben afgelopen maanden elkaar erg vaak ontmoet dus ga er van uit dat ze elkaar goed genoeg hebben leren kennen.
Ik ken haar erg goed en weet hoe ze kan zijn. Als hij bereid is net zover te gaan als ik dan komt het goed.
En als het niet goed is,dan zullen ze beiden toch niets van zeggen en zullen ze verder gaan zoals bij ons.
Maar ja. Dat is hun zorg, en niet de mijne.
Wat ik wel jammer vind dat ik straks niet iemand naast me heb waarmee je een geschiedenis opgebouwd heb. En waar je tegen kan zeggen: weet je nog.....
Dat vind ik echt een gemis, want man, wat een geschiedenis hebben wij opgebouwd.
Vooral erg leuke dingen. Zo zonde.
Maar ik weet zeker dat zij dit niet zo ziet. Zij kijkt alleen maar vooruit en nooit achteruit.
Is er geen neutrale plek waar jij jouw tijd met de kinderen kan doorbrengen, bij ouders/schoonouders, of iets in die geest?quote:
Wat ik wel een grote struikelblok vind om verder te kunnen is dat ik steeds weer terug moet naar huis.
Heb het in de vorige topic al gezegd, maar ik denk echt dat het (vooral voor jou en ook voor de kinderen) beter zal zijn om wat rust in te brengen, een duidelijke omgangsregeling, maar ook een plaats zonder die wrijving.
Ook al heb je geen andere plek, zorg voor die duidelijke omgangsregeling. Dat het nu nog niet de uiteindelijke regeling is maakt niet dat het nu zo'n rommeltje hoeft te zijn waarin jullie teveel bezig zijn met hoe de ander zijn/haar tijd invult(zij die zegt je kan wel oppassen want je bent vrij, jij die zegt, ja dahag ik ga jou verliefdtijd niet sponseren). Spreek hele duidelijke tijden af, dan jij, dan zij. Hoe beide die "vrije" tijd indelen maakt dan niets uit en moet je ook niet eens willen weten in deze, maar het zal rust en ruimte in jouw hoofd geven en voor de kinderen wordt het ook rustiger, duidelijker, minder wrijving die ze meekrijgen.
Denk ook dat het voor jou makkelijker wordt dit te verwerken als die duidelijkheid er komt en als je dan ook nog eens niet steeds in haar huis hoeft te zitten wat raar voelt, beladen voelt dan zal dat nog meer ruimte in je hoofd maken. Simpel gaat dit niet worden, je zal tijd nodig hebben om echt weer op je eigen voeten te landen, maar probeer om het zo te regelen dat het niet moeilijker wordt dan hoogst noodzakelijk.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Pas je wel een beetje op met wat je tegen je kinderen zegt en besef je je dat ze heel erg naar de mond kunnen praten in dit soort situatie's, kunnen zeggen wat ze denken dat de betreffende ouder wil horen?quote:
Ik word langzamerhand ook wijzer dat ze het niet waard is.
Daarom moet ze uit m'n systeem. Ook al hou ik nog van haar ik moet daar snel aan werken.
Want het moet niet zo zijn dat iemand waar je alles voor gedaan heb en je uiteindelijk zo behandeld nog enig gedachte van mij verdient.
M'n kinderen zijn niet blij met de gang van zaken en vertellen me (zonder er zelf om te vragen) wat er allemaal gebeurt nu ik weg ben.
Maar ook dingen die gebeurt waren toen ik er nog niet achter was, en als ik haar daarmee confronteer zegt ze dat het niet waar is. Alsof een kind sommige dingen kan verzinnen.
Het is niet te geloven dat ze op dit punt nog steeds niet in staat is om de waarheid te spreken.Niet over dingen die gebeurd zijn maar ook niet over dingen die nu aan de gang zijn..
Zag zojuist een foto van haar die m'n oudste gemaakt heeft. En ze ziet er belabberd uit.
Heb dat ook gezegd en gelijk kwam ze met om en om in het huis zodat ze meer kon uitrusten.
Dacht het niet... Dit is wat ze wilde dus niet zeuren.
ze kan beter op tijd naar bed gaan ipv tot laat in de nacht wachten tot iedereen slaap zodat hij binnen kan komen.
Ik mag wel verdrietig en van binnen kapot zijn, maar ik heb mijn rust ( jammer genoeg nog niet in m'n hoofd) en mijn vrije tijd.
Dus als dit allemaal achter de rug is hoop ik er als winnaar uit te komen.
Nu alleen nog hard aan werken, met hulp van buitenaf dat wel
Hoe moeilijk het ook is, ga niet negatief doen over je ex bij je kinderen, zorg dat het duidelijk blijft dat jullie beide samen problemen hebben, maar dat jullie altijd ouders zullen blijven en elkaar daarin zullen blijven steunen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik praat zeker niet negatief over haar tegen de kinderen.
Over hem hebben ze een eigen mening en dat komt door haar. Zei heeft zelf verliefdheid naar hem als reden gegeven voor ons scheiding.
Daar ga ik niets aan veranderen. Mag van mij zo blijven want ondanks hoe het gegaan is vind ik het nog steeds een lul.
Als je zelf getrouwd bent ga je niet met iemand Anders zijn vrouw rotzooien ook al gooit ze zich voor je voeten.
Vooral als ze twijfels heeft over haar huwelijk. Als je een kerel bent stuur je haar weg en zeg je dat ze met haar man moet praten.
Wat een eigen plek betreft, die heb ik dus niet..
Ik slaap nu bij m'n zus 23 km verder. Daar kan ik ze niet hebben. Als dat het geval was dan had ik allang de uiteindelijk regeling in gang gezet.
Moet iets in de buurt vinden zodat hun sociale leven gewoon door kan gaan.
Wil ze niet ook nog weg nemen.
Wat we wel afgesproken hebben is dat ik de kinderen binnen kort een dagje mee neem.
Jammer genoeg zal dat pas volgende week kunnen. Maar aan het eind van de maand gaan we op vakantien dus we zijn dan 2 weken bij elkaar ( kids en ik)
Over hem hebben ze een eigen mening en dat komt door haar. Zei heeft zelf verliefdheid naar hem als reden gegeven voor ons scheiding.
Daar ga ik niets aan veranderen. Mag van mij zo blijven want ondanks hoe het gegaan is vind ik het nog steeds een lul.
Als je zelf getrouwd bent ga je niet met iemand Anders zijn vrouw rotzooien ook al gooit ze zich voor je voeten.
Vooral als ze twijfels heeft over haar huwelijk. Als je een kerel bent stuur je haar weg en zeg je dat ze met haar man moet praten.
Wat een eigen plek betreft, die heb ik dus niet..
Ik slaap nu bij m'n zus 23 km verder. Daar kan ik ze niet hebben. Als dat het geval was dan had ik allang de uiteindelijk regeling in gang gezet.
Moet iets in de buurt vinden zodat hun sociale leven gewoon door kan gaan.
Wil ze niet ook nog weg nemen.
Wat we wel afgesproken hebben is dat ik de kinderen binnen kort een dagje mee neem.
Jammer genoeg zal dat pas volgende week kunnen. Maar aan het eind van de maand gaan we op vakantien dus we zijn dan 2 weken bij elkaar ( kids en ik)
Gister werderom een klap mogen ontvangen in deze saga wat al 5 weken duurt.
Mijn oudste apte me dat hij naar de Bios was geweest met zn broertje , mama, haar nieuwe vriend en zijn beide kinderen.
Daar was al niet blij mee, maar wat hijnog erger vond was dat hij bleef mee eten. Dat vond hij verschrikkelijk, want hij stond in de keuken te doen alsof ik het was.
Kan ik me indenken.
ben nog geen 3 weken het huis uit en hij neemt al mn plek in beslag.
Heb haar nogmaals gevraagd om even rekening te houden met de kids, maar omdat ik uit het huis weg ben en haar niet meer wil zien (eigen bescherming) mag ik haar niets voorlegen.
Daar heb ze jammer genoeg gelijk in , maar vind het wel erg voor de kinderen.
Kreeg wel een raai om me horen van haar want ze zei dat het gezellig was tot ik met min zoon apte.
terwijl hij de gene was die met mij contact nam.
Ik heb hem al gevraagd om niet te vertellen als hij er is, of als ze wat samen gaan doen.
Maar vind wel moeilijk dat hij nu niet zijn frustraties kwijt kan, daarom twijfel ik om dat terug te draaien
Mijn oudste apte me dat hij naar de Bios was geweest met zn broertje , mama, haar nieuwe vriend en zijn beide kinderen.
Daar was al niet blij mee, maar wat hijnog erger vond was dat hij bleef mee eten. Dat vond hij verschrikkelijk, want hij stond in de keuken te doen alsof ik het was.
Kan ik me indenken.
ben nog geen 3 weken het huis uit en hij neemt al mn plek in beslag.
Heb haar nogmaals gevraagd om even rekening te houden met de kids, maar omdat ik uit het huis weg ben en haar niet meer wil zien (eigen bescherming) mag ik haar niets voorlegen.
Daar heb ze jammer genoeg gelijk in , maar vind het wel erg voor de kinderen.
Kreeg wel een raai om me horen van haar want ze zei dat het gezellig was tot ik met min zoon apte.
terwijl hij de gene was die met mij contact nam.
Ik heb hem al gevraagd om niet te vertellen als hij er is, of als ze wat samen gaan doen.
Maar vind wel moeilijk dat hij nu niet zijn frustraties kwijt kan, daarom twijfel ik om dat terug te draaien
Op dit moment is de enige hulp voor jou om het met iemand over te praten. Nu dus met ons. Ik wou dat ik je anders kon helpen.Uit hier maar alles wat je kwijt wilt. We luisteren wel.quote:
Gister werderom een klap mogen ontvangen in deze saga wat al 5 weken duurt.
Mijn oudste apte me dat hij naar de Bios was geweest met zn broertje , mama, haar nieuwe vriend en zijn beide kinderen.
Daar was al niet blij mee, maar wat hijnog erger vond was dat hij bleef mee eten. Dat vond hij verschrikkelijk, want hij stond in de keuken te doen alsof ik het was.
Kan ik me indenken.
ben nog geen 3 weken het huis uit en hij neemt al mn plek in beslag.
Heb haar nogmaals gevraagd om even rekening te houden met de kids, maar omdat ik uit het huis weg ben en haar niet meer wil zien (eigen bescherming) mag ik haar niets voorlegen.
Daar heb ze jammer genoeg gelijk in , maar vind het wel erg voor de kinderen.
Kreeg wel een raai om me horen van haar want ze zei dat het gezellig was tot ik met min zoon apte.
terwijl hij de gene was die met mij contact nam.
Ik heb hem al gevraagd om niet te vertellen als hij er is, of als ze wat samen gaan doen.
Maar vind wel moeilijk dat hij nu niet zijn frustraties kwijt kan, daarom twijfel ik om dat terug te draaien
Ik doe niets anders dan praten, want begrijpen wat er over mee heen komt doe ik niet.
Enig wat ik zeker weet is dat het over is en dat heb ik ook geaccepteerd.
Alleen alles wat er daarna gaande is, kan ik maar niet bevatten.
Ben blij dat vanmiddag mensen die verleden week ons huis bekeken hebben nogmaals langs komen.
Hopelijk doen ze een bod. Tokko mag van mij zo leeg.
Zelf heb ik op de zelfde tijd ook een bezichtiging samen met mn oudste zoon.
Nu maar vingers draaien dat alles snel op zn plek komt
Enig wat ik zeker weet is dat het over is en dat heb ik ook geaccepteerd.
Alleen alles wat er daarna gaande is, kan ik maar niet bevatten.
Ben blij dat vanmiddag mensen die verleden week ons huis bekeken hebben nogmaals langs komen.
Hopelijk doen ze een bod. Tokko mag van mij zo leeg.
Zelf heb ik op de zelfde tijd ook een bezichtiging samen met mn oudste zoon.
Nu maar vingers draaien dat alles snel op zn plek komt
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Kinderen zijn loyaal aan beide ouders. Daarbij zullen zij er alles aan doen om de band tussen henzelf en de ouders apart zo optimaal mogelijk te houden. Naar de mond praten, extreem inleven e.d. is heel normaal gedrag voor kinderen in een gebroken gezin.quote:Op woensdag 9 juli 2014 13:15 schreef Gray het volgende:
Ik zou dat terugdraaien. Kinderen moeten over alles kunnen praten met hun vader.
TS heeft duidelijk een enorme hekel, nijd zelfs, naar de vriend van zijn ex. Dit pikken de kinderen feilloos op en zij zullen hem daarin gaan steunen.
Wat TS zich zal moeten gaan realiseren is dat het niet in het belang is van zijn kinderen om een zeer slechte relatie te krijgen met die vriend. Dat kan een steun zijn voor hem en een soort genoegdoening voor hem naar haar.. maar de kinderen worden daar alleen maar ongelukkig van.
Hoe moeilijk het ook is, hoe onmogelijk het soms ook lijkt.. TS doet er het beste aan om aan zijn kinderen duidelijk te maken dat hij wil dat ze goed met die vriend op kunnen schieten. En dat als zij problemen hebben met zijn ex en/of haar vriend, ze die het beste aan kunnenkaarten met hun moeder en niet met hem. Want hun moeder houdt van ze en zal rekening houden met hun gevoelens. (Althans.. dat is de boodschap die hij zou moeten geven in het belang van de kinderen.)
Voor TS heb ik nog een tip: Kijk eens op www.ouderalleen.nl . Daar zijn heel veel mensen (ook mannen) die exact hebben meegemaakt wat jij nu meemaakt. Daar kan je steun en een luisterend oor vinden (en soms een schop onder je reet indien nodig) en je eigen gevoelens en gedachte reflecteren (doe ik dit nu goed?) want als single ben je het klankbord van je partner ook kwijt. Ik heb er in de eerste jaren na mijn scheiding heel veel aan gehad.
Ouder1: bedankt voor je reply.
Ik weet dat de kinderen ook naar mijn kijken en daar ook op reageren.
Dat was ook een van de redenen om te vragen om niet meer door te geven als hij er was, of als ze samen iets gingen doen.
Omdat ik dan verdrietig van wordt en zij dat dan weer zien.
Maar wat jij aankaart omtrent het accepteren van die man.
Kan je nu al vertellen dat dat een onmogelijk taak gaat worden.
Ik zal nooit en te nimmer iemand die 4 jaar gelden achter mijn vrouw aanging, en dan 2 kaar later haar met zogenaamd toevallig ontmoetingen over al tegen kwam wat er voor gezorgd is dat ze er voor gaat, kunnen accepteren.
Ik kan respect vinden voor mensen die misbruik maken van situaties (wetend dat mijn vrouw in dubio stond wat onze huwelijk betreft) , niet eerlijk kan zijn (mijn nummer vragen om later af te spreken, om dan via haar door te geven dat ik niet mag sms, of appen).
Dus weinig kans dat ik ooit in de buurt van hem zal komen. En als mijn kinderen daardoor ook een hekel aan hem krijgen, dan is daar een taak voor hun moeder om er zo goed mogelijk uit te komen.
Mijn deur zal altijd open voor ze blijven mochten ze uiteindelijk voor mij kiezen.
Ik weet dat de kinderen ook naar mijn kijken en daar ook op reageren.
Dat was ook een van de redenen om te vragen om niet meer door te geven als hij er was, of als ze samen iets gingen doen.
Omdat ik dan verdrietig van wordt en zij dat dan weer zien.
Maar wat jij aankaart omtrent het accepteren van die man.
Kan je nu al vertellen dat dat een onmogelijk taak gaat worden.
Ik zal nooit en te nimmer iemand die 4 jaar gelden achter mijn vrouw aanging, en dan 2 kaar later haar met zogenaamd toevallig ontmoetingen over al tegen kwam wat er voor gezorgd is dat ze er voor gaat, kunnen accepteren.
Ik kan respect vinden voor mensen die misbruik maken van situaties (wetend dat mijn vrouw in dubio stond wat onze huwelijk betreft) , niet eerlijk kan zijn (mijn nummer vragen om later af te spreken, om dan via haar door te geven dat ik niet mag sms, of appen).
Dus weinig kans dat ik ooit in de buurt van hem zal komen. En als mijn kinderen daardoor ook een hekel aan hem krijgen, dan is daar een taak voor hun moeder om er zo goed mogelijk uit te komen.
Mijn deur zal altijd open voor ze blijven mochten ze uiteindelijk voor mij kiezen.
Is het niet zo dat het van haar kant uit komt, zij vreemd gaat, zij fout is in dezen dat zij geen voogdij krijgt over de kinderen?quote:
Ik weet dat er geen winnaars zijn. Maar wil hier wel goed uit komen.
Er zijn wel verliezers, welgeteld 3 kleine jongens. Die gaan straks een leven leiden zonder dat hun vader elke dag bij ze komt kijken als ze in bed liggen. En dat doet me erg veel pijn.
Zou echt hier in het huis willen blijven zolang ik zou kunnen om bij hun te zijn, maar dat werkt niet zoals ik al aangaf.
Dan zou hem en haar dagelijks tegenkomen en dat is zelf pijniging.
Wat je verder aangeeft, geen idee of haar roze wolk gaat verdwijnen. Zelf denk ik niet.
Ze heeft hem afgelopen 4 jaar niet kunnen vergeten, en is bereid om de man die haar als een koning behandelde en haar leven samen te slopen voor hem.
Dus ik denk dat dit wel de liefde moet zijn die ze nodig had.
Daarom denk ik dat hij wel mijn droom zal meemaken, namelijk oud worden met haar.
Ook al bestaat hun relatie uit voornamelijk berichten. Ze hebben afgelopen maanden elkaar erg vaak ontmoet dus ga er van uit dat ze elkaar goed genoeg hebben leren kennen.
Ik ken haar erg goed en weet hoe ze kan zijn. Als hij bereid is net zover te gaan als ik dan komt het goed.
En als het niet goed is,dan zullen ze beiden toch niets van zeggen en zullen ze verder gaan zoals bij ons.
Maar ja. Dat is hun zorg, en niet de mijne.
Wat ik wel jammer vind dat ik straks niet iemand naast me heb waarmee je een geschiedenis opgebouwd heb. En waar je tegen kan zeggen: weet je nog.....
Dat vind ik echt een gemis, want man, wat een geschiedenis hebben wij opgebouwd.
Vooral erg leuke dingen. Zo zonde.
Maar ik weet zeker dat zij dit niet zo ziet. Zij kijkt alleen maar vooruit en nooit achteruit.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Nee, vreemdgaan wordt in NL niet bestraft met het afnemen van het ouderlijk gezag.quote:
[..]
Is het niet zo dat het van haar kant uit komt, zij vreemd gaat, zij fout is in dezen dat zij geen voogdij krijgt over de kinderen?
Overigens ook niet met het ontnemen van het recht op partneralimentatie, net zoals het ook geen automatische verplichting creëert partneralimentatie te betalen als jij de vreemdganger bent.
Het zou immers wel heel eenvoudig zijn om je ex te beschuldigen van vreemdgaan als dat zulke gevolgen zou kunnen hebben.
Nee , zo werkt het niet.
Even iets rechtzetten. Dat we uit elkaar zijn komt wel omdat ik er achter kwam dat ze vreemd ging.
maar dit gebeurde, volgens haar, omdat ze al langere tijd niets in ons zag.
Heeft alleen het alleen nooit gedurfd om het te vertellen.
Zal de situatie niet veranderen, maar dat is wel een feit.
Even iets rechtzetten. Dat we uit elkaar zijn komt wel omdat ik er achter kwam dat ze vreemd ging.
maar dit gebeurde, volgens haar, omdat ze al langere tijd niets in ons zag.
Heeft alleen het alleen nooit gedurfd om het te vertellen.
Zal de situatie niet veranderen, maar dat is wel een feit.
Voor de rechtstaat zou dit niet uit moeten maken. Maar blijkbaar werkt het in NL anders. gezien de reactie van leandra.quote:
Nee , zo werkt het niet.
Even iets rechtzetten. Dat we uit elkaar zijn komt wel omdat ik er achter kwam dat ze vreemd ging.
maar dit gebeurde, volgens haar, omdat ze al langere tijd niets in ons zag.
Heeft alleen het alleen nooit gedurfd om het te vertellen.
Zal de situatie niet veranderen, maar dat is wel een feit.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Of iemand wel of niet vreemdgaat, zegt in principe niets over zijn of haar geschiktheid als ouder.quote:
[..]
Voor de rechtstaat zou dit niet uit moeten maken. Maar blijkbaar werkt het in NL anders. gezien de reactie van leandra.
Wow. Dat is een nare situatie! Ongelooflijk... Ik wens je veel sterkte, het ziet er naar uit dat je met deze vrouw/ex nog een hoop gedoe voor de boeg hebt...
[b]Op dinsdag 10 februari 2004 14:36 schreef Malawi het volgende:[/b]
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
In andere landen denken ze daar anders over. En ik zelf ook wel een beetje. Als iemand zijn/haar partner zo makkelijk weg zet na 22 jaar zonder te praten... dan mankeert je geestelijk toch wel echt wat.quote:
[..]
Of iemand wel of niet vreemdgaat, zegt in principe niets over zijn of haar geschiktheid als ouder.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
O jee.. Door dat soort dingen aan je kinderen te vragen en zo op hen te reageren dwing je ze in een loyaliteitsconflict. Het is echt heel erg belangrijk dat je de kinderen de ruimte geeft om normaal met jou om te gaan.quote:
Ouder1: bedankt voor je reply.
Ik weet dat de kinderen ook naar mijn kijken en daar ook op reageren.
Dat was ook een van de redenen om te vragen om niet meer door te geven als hij er was, of als ze samen iets gingen doen.
Omdat ik dan verdrietig van wordt en zij dat dan weer zien.
Maar wat jij aankaart omtrent het accepteren van die man.
Kan je nu al vertellen dat dat een onmogelijk taak gaat worden.
Ik zal nooit en te nimmer iemand die 4 jaar gelden achter mijn vrouw aanging, en dan 2 kaar later haar met zogenaamd toevallig ontmoetingen over al tegen kwam wat er voor gezorgd is dat ze er voor gaat, kunnen accepteren.
Ik kan respect vinden voor mensen die misbruik maken van situaties (wetend dat mijn vrouw in dubio stond wat onze huwelijk betreft) , niet eerlijk kan zijn (mijn nummer vragen om later af te spreken, om dan via haar door te geven dat ik niet mag sms, of appen).
Dus weinig kans dat ik ooit in de buurt van hem zal komen. En als mijn kinderen daardoor ook een hekel aan hem krijgen, dan is daar een taak voor hun moeder om er zo goed mogelijk uit te komen.
Mijn deur zal altijd open voor ze blijven mochten ze uiteindelijk voor mij kiezen.
Daarbij komt dat JIJ die vriend niet hoeft te accepteren (als jij al iets te accepteren hebt) maar dat jij zult moeten leren te accepteren dat je kinderen contact met hem hebben.
Al zijn je emoties heel begrijpelijk; je kinderen zijn belangrijker dan jij. Je bent hen aan het beschadigen nu.
Ga naar die website, schrijf je in (kost geen drol) en zoek daar hulp!!
En begin in Godsnaam naam niet over kiezen. Wil je je kinderen kapot maken of zo? Een kind KAN NIET KIEZEN maar wil BEIDEN en heeft beiden NODIG!!
Ik weet dat ze niet moeten kiezen.
Gister avond nogmaals contact gehad met haar en nu hoor ik dat onze oudste gister bij haar stond te huilen omdat hij het wel gezellig had met hem en leuk vond.
Maar dit niet aan mij durfde te vertellen. Blijkbaar is hij dus wel degelijk in een conflict.
Moet morgen in het huis zijn, en zal hem dus vertellen dat het niet erg is om hem leuk te vinden.
Wil niet dat ze ongelukkig worden omdat ik dat ben.
Zal een groot een zwaar stap voor me zijn, want het voelt alsof ik mijn kinderen ook afgenomen worden.
Gister avond nogmaals contact gehad met haar en nu hoor ik dat onze oudste gister bij haar stond te huilen omdat hij het wel gezellig had met hem en leuk vond.
Maar dit niet aan mij durfde te vertellen. Blijkbaar is hij dus wel degelijk in een conflict.
Moet morgen in het huis zijn, en zal hem dus vertellen dat het niet erg is om hem leuk te vinden.
Wil niet dat ze ongelukkig worden omdat ik dat ben.
Zal een groot een zwaar stap voor me zijn, want het voelt alsof ik mijn kinderen ook afgenomen worden.
De tering.quote:
Ik weet dat ze niet moeten kiezen.
Gister avond nogmaals contact gehad met haar en nu hoor ik dat onze oudste gister bij haar stond te huilen omdat hij het wel gezellig had met hem en leuk vond.
Maar dit niet aan mij durfde te vertellen. Blijkbaar is hij dus wel degelijk in een conflict.
Moet morgen in het huis zijn, en zal hem dus vertellen dat het niet erg is om hem leuk te vinden.
Wil niet dat ze ongelukkig worden omdat ik dat ben.
Zal een groot een zwaar stap voor me zijn, want het voelt alsof ik mijn kinderen ook afgenomen worden.
Sterkte man.
Inderdaad. In dit geval misschien wel wat meer, maar als iemand vreemdgaat omdat hij/zij jaren lang misbruikt of mishandeld is in een relatie, dan zie ik niet hoe dat in verhouding staat tot het kunnen opvoeden. (Die hypotetische mishandeling zal daar meer invloed op hebben).quote:
[..]
Of iemand wel of niet vreemdgaat, zegt in principe niets over zijn of haar geschiktheid als ouder.
Maar dat is natuurlijk niet zo. Het blijven jouw kinderen en jij blijft hun pappa, ook al hebben ze het wel eens gezellig met die andere meneer. En dat is ook niet erg.quote:
Ik weet dat ze niet moeten kiezen.
Gister avond nogmaals contact gehad met haar en nu hoor ik dat onze oudste gister bij haar stond te huilen omdat hij het wel gezellig had met hem en leuk vond.
Maar dit niet aan mij durfde te vertellen. Blijkbaar is hij dus wel degelijk in een conflict.
Moet morgen in het huis zijn, en zal hem dus vertellen dat het niet erg is om hem leuk te vinden.
Wil niet dat ze ongelukkig worden omdat ik dat ben.
Zal een groot een zwaar stap voor me zijn, want het voelt alsof ik mijn kinderen ook afgenomen worden.
Denk dat je je om genoeg kan drukmaken en dit even niet 1 van de dingen is waarvover je dat nu moet doen.
Thinking about thinking of you. ♫
Mijn dochters hebben een enorme goede band met mijn vriend, maar ook met de vriendin van hun vader.quote:
Ik weet dat ze niet moeten kiezen.
Gister avond nogmaals contact gehad met haar en nu hoor ik dat onze oudste gister bij haar stond te huilen omdat hij het wel gezellig had met hem en leuk vond.
Maar dit niet aan mij durfde te vertellen. Blijkbaar is hij dus wel degelijk in een conflict.
Moet morgen in het huis zijn, en zal hem dus vertellen dat het niet erg is om hem leuk te vinden.
Wil niet dat ze ongelukkig worden omdat ik dat ben.
Zal een groot een zwaar stap voor me zijn, want het voelt alsof ik mijn kinderen ook afgenomen worden.
Maar hun vader zal altijd hun vader blijven, en ik blijf altijd hun moeder.
Je moet je dus niet bedreigd voelen door hem, hij neemt jou de kinderen niet af, hij zal jouw plek nooit in kunnen nemen.
Maar wat wel belangrijk is is dat ze een goede band met hem krijgen, aangezien hij wel een grote rol in hun leven gaat spelen.
Ik sta ook aan de andere kant, de ex van mijn vriend maakt mij zwart tegenover hun zoontjes die vrij enthousiast over mij waren/zijn sinds de vakantie vorig jaar waar we veel plezier hebben gehad en ik ook met de jongens op de foto sta waarbij we knuffelen, mag ze mij niet meer.
Met als gevolg dat de oudste zich nu van zijn moeder gaat afzetten, omdat die ziet dat ik niet zo ben als dat zijn moeder mij doet laten lijken.
Mijn ex en ik hebben beide nieuwe partners geaccepteerd en ik merk dat dat een goed effect heeft op de kinderen, ze durven mij te vertellen dat ze een leuke tijd met haar hebben gehad en daar ben ik blij mee.
Zij is niet mijn vijand, mijn ex is niet mijn vijand, wat er ook is gebeurd tussen ons en wat er ook tussen hun is gebeurd tijdens ons huwelijk, dat is het verleden en het enige wat belangrijk is is het heden en de toekomst.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Dit idd. Je raakt je kinderen niet kwijt omdat zij ook andere volwassenen in hun leven krijgen. Een kinderhart is groot en biedt ruimte voor moeder, vader, stiefmoeder, stiefvader, broertjes en zusjes en stiefbroertjes en stiefzusjes enz.quote:
Mijn dochters hebben een enorme goede band met mijn vriend, maar ook met de vriendin van hun vader.Maar hun vader zal altijd hun vader blijven, en ik blijf altijd hun moeder.Je moet je dus niet bedreigd voelen door hem, hij neemt jou de kinderen niet af, hij zal jouw plek nooit in kunnen nemen.Maar wat wel belangrijk is is dat ze een goede band met hem krijgen, aangezien hij wel een grote rol in hun leven gaat spelen.
Daarnaast kan een stiefouder een belangrijke rol in het leven van een kind spelen maar de échte ouder zal altijd de échte ouder zijn. Je kinderen zullen het uitermate waarderen als je hen de ruimte geeft om ook anderen in hun hart te sluiten. Daarbij hoef jij die persoon niet in jouw hart te sluiten maar het alleen volledig te accepteren dat je kinderen dat wel doen. Vermijd daarbij ook die verleidelijke vragen als: "Wie vind je liever/leuker/ben je liever bij?" Wordt je onzeker.. houd het dan bij jezelf: "Ik houd van jou, houd jij van mij?" zonder die ander daarin te betrekken.
TOP!! dat je dit nu inziet.
Ben trots op mijn mede Fok-ker!
Ik weet niet hoe oud die oudste is.. maar jij kan hier een belangrijke rol in spelen: Leg het kind uit (als die op een leeftijd is waarop dit te volgen is) dat de moeder het moeilijk heeft en heel veel van het kind houdt en daarom zo doet - bang is het kind aan jou te verliezen. Geef het kind de tip mee dat wanneer de moeder zo spreekt te reageren met "ik houd van jou en jij bent en blijft mijn moeder ook al vind ik Snakelady een aardige vrouw"..quote:
Ik sta ook aan de andere kant, de ex van mijn vriend maakt mij zwart tegenover hun zoontjes die vrij enthousiast over mij waren/zijn sinds de vakantie vorig jaar waar we veel plezier hebben gehad en ik ook met de jongens op de foto sta waarbij we knuffelen, mag ze mij niet meer.Met als gevolg dat de oudste zich nu van zijn moeder gaat afzetten, omdat die ziet dat ik niet zo ben als dat zijn moeder mij doet laten lijken
De oudste is 10.quote:
[..]
Ik weet niet hoe oud die oudste is.. maar jij kan hier een belangrijke rol in spelen: Leg het kind uit (als die op een leeftijd is waarop dit te volgen is) dat de moeder het moeilijk heeft en heel veel van het kind houdt en daarom zo doet - bang is het kind aan jou te verliezen. Geef het kind de tip mee dat wanneer de moeder zo spreekt te reageren met "ik houd van jou en jij bent en blijft mijn moeder ook al vind ik Snakelady een aardige vrouw"..
Zijn vader heeft het inderdaad al op een soortgelijke manier uitgelegd maar het blijft moeilijk voor hem, het weekend komen hij en zijn broertje hier voor 3 weken en daar kijken ze enorm naar uit maar durven dat niet tegen hun moeder te zeggen.
Het is gewoon jammer, ik heb geen behoefte om haar plek in te nemen, ik wil gewoon een leuke toevoeging zijn in hun leven.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik ben dus zelf ook gescheiden met kinderen én ik ben zelf kind van gescheiden ouders.quote:
[..]
De oudste is 10.
Zijn vader heeft het inderdaad al op een soortgelijke manier uitgelegd maar het blijft moeilijk voor hem, het weekend komen hij en zijn broertje hier voor 3 weken en daar kijken ze enorm naar uit maar durven dat niet tegen hun moeder te zeggen.
Het is gewoon jammer, ik heb geen behoefte om haar plek in te nemen, ik wil gewoon een leuke toevoeging zijn in hun leven.
Ik kan eigenlijk beter overweg met de vriendin van mijn ex dan met mijn ex en dat is weleens handig als er onenigheden zijn. En ik ben erg blij dat zij zijn scherpe kantjes eraf haalt voor mijn kinderen. Ik ben dus misschien nog wel blijer met haar dan de kinderen LOL
De nieuwe vrouw van mijn vader daarentegen.. Breek me de bek niet open. Zo'n 40 jaar lang heb ik alles geprobeerd om een beetje normaal contact met haar te hebben maar dat is gewoon onmogelijk en ik heb het als laatste van de kinderen maar opgegeven.
Ergo; Het is voor alle partijen het beste als een stief zijn/haar plaats weet en iedereen zich normaal gedraagt. In de eerste plaats nog wel voor de kinderen.
Ik heb hem vanmorgen gebeld en gezegd dat het niet erg is om hem aardig te vinden en het leuk te hebben.
heb wel gezegd dat ik het erg vind dat hij gaat liegen om mij niet verdrietig te maken.
Ben niet kwaad op hem, dat heb ik duidelijk gezegd. Hij moet gewoon zijn gevoel volgen. Als die zegt dat hij aardig is dan is dat zo.
Mn zoon moest wel huilen maar begreep het wel
heb wel gezegd dat ik het erg vind dat hij gaat liegen om mij niet verdrietig te maken.
Ben niet kwaad op hem, dat heb ik duidelijk gezegd. Hij moet gewoon zijn gevoel volgen. Als die zegt dat hij aardig is dan is dat zo.
Mn zoon moest wel huilen maar begreep het wel
En nu ook tegen je andere kinderen zeggen. Bij het ene kind komt het er eerder en duidelijker uit.. maar ze hebben er allemaal last van.quote:
Ik heb hem vanmorgen gebeld en gezegd dat het niet erg is om hem aardig te vinden en het leuk te hebben.
heb wel gezegd dat ik het erg vind dat hij gaat liegen om mij niet verdrietig te maken.
Ben niet kwaad op hem, dat heb ik duidelijk gezegd. Hij moet gewoon zijn gevoel volgen. Als die zegt dat hij aardig is dan is dat zo.
Mn zoon moest wel huilen maar begreep het wel
En benadruk niet jouw verdriet maar dat jij graag wil dat zij gelukkig zijn..
Jouw kinderen worden niet afgenomen, een ander kan jouw plaats niet innemen, jij bent papa, die andere man is gewoon een man die wel aardig is misschien. Op ten duur zullen ze daar ook wel een band mee krijgen, maar dat gaat nooit de band worden die jij hebt met je kinderen.quote:
Ik weet dat ze niet moeten kiezen.
Gister avond nogmaals contact gehad met haar en nu hoor ik dat onze oudste gister bij haar stond te huilen omdat hij het wel gezellig had met hem en leuk vond.
Maar dit niet aan mij durfde te vertellen. Blijkbaar is hij dus wel degelijk in een conflict.
Moet morgen in het huis zijn, en zal hem dus vertellen dat het niet erg is om hem leuk te vinden.
Wil niet dat ze ongelukkig worden omdat ik dat ben.
Zal een groot een zwaar stap voor me zijn, want het voelt alsof ik mijn kinderen ook afgenomen worden.
Maar wat vervelend dat het ventje zich zo verscheurd voelt, goed van je dat je daar even met hem over gaat praten en daarin even je eigen emotie's aan de kant zet.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Vind het verschrikkelijk.
Gister waren ze met zn alle bij hem voetbal aan het kijken.
Geeft mij het gevoel of mn hele familie overgenomen is, en ik gewoon vergeten ben.
Kan er echt moeilijk mee omgaan
Gister waren ze met zn alle bij hem voetbal aan het kijken.
Geeft mij het gevoel of mn hele familie overgenomen is, en ik gewoon vergeten ben.
Kan er echt moeilijk mee omgaan
Ik vind het veel verschrikkelijker dat je kind staat te huilen omdat hij het leuk heeft gehad met iemand.
Hoog tijd om je eigen gevoel hierin wat meer onder controle te krijgen en je te richten op wat het beste is voor je kinderen.
Hoog tijd om je eigen gevoel hierin wat meer onder controle te krijgen en je te richten op wat het beste is voor je kinderen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Daarom heb ik hem ook gebeld. Wil niet dat hij zich schaamt om die persoon leuk te vinden.
Heeft me moeite gekost maar heb het wel gedaan ondanks dat het me veel pijn doet.
Heeft me moeite gekost maar heb het wel gedaan ondanks dat het me veel pijn doet.
Dat wordt al anderhalf topic geroepen, maar TS kan het niet loslaten, en nog alleen denken aan wat z'n ex uitspookt met hem, hoe gemeen en vals het is, hoe heel z'n leven in één keer stuk is, etc. etc. etc.quote:
Ik vind het veel verschrikkelijker dat je kind staat te huilen omdat hij het leuk heeft gehad met iemand.
Hoog tijd om je eigen gevoel hierin wat meer onder controle te krijgen en je te richten op wat het beste is voor je kinderen.
Allemaal helemaal waar, maar aan medelijden heb je op een gegeven moment niks meer, herpak je (voor je kinderen, als je het niet voor jezelf wil doen), ga als volwassenen met je ex en haar minnaar om, en richt de blik op de toekomst. Denk niet bij ieder uurtje dat ze alleen met hem is "oh god, dat wordt weer een snelle wip". Kappen met dat iedere keer 'ja ik probeer het wel, maar mn hele leven is overgenomen boehoe, dan zie ik hem daar zitten achter de tv
'. Dit gaat echt heel verkeerd aflopen als je je emoties niet onder controle leert te krijgen.Lijkt me een heel helder signaal wat je nu krijgt van je kinderen, je hebt je gevoel niet genoeg in bedwang en dit werkt door naar hun, tot op het punt dat ze er kapot van zijn dat ze t leuk hebben met mama's nieuwe vriend. En of je het nou leuk vindt of niet; als hij een blijvertje is zullen je kinderen toch een band met hem opbouwen, dus dat kan maar beter een goede zijn dan.
Hoe gaat zijn ex om met die emoties, praten jullie met elkaar ?quote:
Vind het verschrikkelijk.
Gister waren ze met zn alle bij hem voetbal aan het kijken.
Geeft mij het gevoel of mn hele familie overgenomen is, en ik gewoon vergeten ben.
Kan er echt moeilijk mee omgaan
Zij is in feite ook vervangen door jouw ex-vrouw die nu gezellig TV kijkt in haar oude huis met haar en jouw kinderen.
Op enig moment moet het zelfmedelijden stoppen. Als je kinderen het naar hun zin hebben bij die lul en die snol, dan is dat toch prima. Ga gewoon lekker doen waar je zelf zin in hebt. Koop een motor, neem een vriendin, ga naar de hoeren, ga op vakantie, leef er op los. Ga lekker hard werken, zorg dat je geld krijgt.
Je eerste leven is voorbij. Nu begint je tweede leven. Mooi toch. Hou op met janken en maak er wat moois van.
Je eerste leven is voorbij. Nu begint je tweede leven. Mooi toch. Hou op met janken en maak er wat moois van.
Ik spreek haar niet zo vaak meer omdat ze zelf ook natuurlijk bezig is met hun scheiding.quote:
[..]
Hoe gaat zijn ex om met die emoties, praten jullie met elkaar ?
Zij is in feite ook vervangen door jouw ex-vrouw die nu gezellig TV kijkt in haar oude huis met haar en jouw kinderen.
Maar weet wel dat ze er niets om geeft. Zij was natuurlijk al weg dat het uitkwam.
Ze is al lang blij van hem af te zijn.
Dit is zo waar !quote:
Op enig moment moet het zelfmedelijden stoppen. Als je kinderen het naar hun zin hebben bij die lul en die snol, dan is dat toch prima. Ga gewoon lekker doen waar je zelf zin in hebt. Koop een motor, neem een vriendin, ga naar de hoeren, ga op vakantie, leef er op los. Ga lekker hard werken, zorg dat je geld krijgt.
Je eerste leven is voorbij. Nu begint je tweede leven. Mooi toch. Hou op met janken en maak er wat moois van.
Dat klopt. Maar daar kan ik echt pas aan beginnen zodra ik mn eigen plek heb.
Rond zwerven tussen familie, vrienden en hotels is niet echt een de plek om tot rust te komen en aan je toekomst te werken.
Het komt wel, heeft alleen tijd nodig.
Rond zwerven tussen familie, vrienden en hotels is niet echt een de plek om tot rust te komen en aan je toekomst te werken.
Het komt wel, heeft alleen tijd nodig.
Je kunt je echter weldegelijk gaan richten op jezelf en je kinderen ipv je druk te blijven maken om hem en haar. Daar heb je echt geen eigen plek voor nodig. Sterker nog; je hebt zonder eigen plek eigenlijk wel wat anders aan je hoofd dan of zij nu seks hebben of niet.quote:
Dat klopt. Maar daar kan ik echt pas aan beginnen zodra ik mn eigen plek heb.
Rond zwerven tussen familie, vrienden en hotels is niet echt een de plek om tot rust te komen en aan je toekomst te werken.
Het komt wel, heeft alleen tijd nodig.
Mwah, je zwelgt volgens mij toch ook wel iets teveel in zelfmedelijden en zelfkastijding. Is dat hard om te zeggen? Misschien wel. Maar als ik hier zie hoe je van t padje kan raken als je hem met je ex TV ziet kijken, of hoort dat ze een uurtje samen waren, laat staan dat hij met haar en de kinderen op pad is dan heb ik niet het idee dat je echt je richt op 'verder komen'.quote:
Dat klopt. Maar daar kan ik echt pas aan beginnen zodra ik mn eigen plek heb.
Rond zwerven tussen familie, vrienden en hotels is niet echt een de plek om tot rust te komen en aan je toekomst te werken.
Het komt wel, heeft alleen tijd nodig.
Je noemt allemaal dingen op die je in eigen hand hebt, het zal heus niet allemaal zo geregeld zijn, en je bent afhankelijk van (financiële) mogelijkheden. Maar ik denk dat wat 'was' nu echt los moet laten, en je gaan richten op wat 'komt'.
Wat heb je nu eigenlijk al gedaan om een tijdelijk eigen plek te vinden? Een kamer, een appartementje bij een boer, een caravan.. iets? Desnoods een matras in de schuur van familie/kennissen? Het klinkt echt alsof je niets doet en denkt niets te kunnen tot het gezamenlijke huis is verkocht. Zet je schouders er onder, steek dáár je energie in ipv je druk te maken over hem en haar! Al lukt het niet.. dan nog is het zo vele malen beter dan jezelf gek te maken bij het idee van haar bij hem in bed of je kinderen bij hem op de bank voor de tv. Dat is namelijk sowieso compleet zinloos en contraproductief.
Dit.quote:
Ik vind het veel verschrikkelijker dat je kind staat te huilen omdat hij het leuk heeft gehad met iemand.
Hoog tijd om je eigen gevoel hierin wat meer onder controle te krijgen en je te richten op wat het beste is voor je kinderen.
Sorry TS maar grow some balls zeg. Het is niet iets wat kan wachten tot je een eigen plek hebt. Sterker nog, ik denk dat dat het zelfs erger maakt, wanneer je 'savonds in je eentje pizza zit te eten op de bank.
Herpak je nou eens, voor je kinderen.
Ik heb al van alles geprobeerd wat huisvesting betreft. Kamer, een vakantie woning , vrienden en familie geraadpleegd .
Maar jammer genoeg nog niets kunnen vinden.
Wel van de week naar een huis wezen kijken, daar ga imam de weekheden bod op doen.
Verder komen maandag een echtpaar voor de 3de keer bekijken, maar nu met hun makelaar .
Dus hopelijk gaan ze een bod doen.
Verder hebben jullie gelijk, ik zit te vaak aan hun te denken. Doe me best om dat niet te doen. Alleen op sommige momenten is dat erg zwaar. Vooral als ik in bed lig of juist wakker word.
Maar doe wel me best.
Probeer ook zoveel mogelijk bezig te zijn, bios, lopen in de stad, familie bezoeken.
Ben nu in het huis omdat ze aan het werk is, en heb al mijn MTB al achter in de auto gezet.
Kan ik dat weer lekker oppakken.
Ik weet dat ik me zelf gek maak, daarom wil ik die gedachtes weg hebben.
Gaat ook gebeuren, moet er alleen hard voor werken.
Maar jammer genoeg nog niets kunnen vinden.
Wel van de week naar een huis wezen kijken, daar ga imam de weekheden bod op doen.
Verder komen maandag een echtpaar voor de 3de keer bekijken, maar nu met hun makelaar .
Dus hopelijk gaan ze een bod doen.
Verder hebben jullie gelijk, ik zit te vaak aan hun te denken. Doe me best om dat niet te doen. Alleen op sommige momenten is dat erg zwaar. Vooral als ik in bed lig of juist wakker word.
Maar doe wel me best.
Probeer ook zoveel mogelijk bezig te zijn, bios, lopen in de stad, familie bezoeken.
Ben nu in het huis omdat ze aan het werk is, en heb al mijn MTB al achter in de auto gezet.
Kan ik dat weer lekker oppakken.
Ik weet dat ik me zelf gek maak, daarom wil ik die gedachtes weg hebben.
Gaat ook gebeuren, moet er alleen hard voor werken.
Ga meer je eigen leven lijden.quote:
Ik heb al van alles geprobeerd wat huisvesting betreft. Kamer, een vakantie woning , vrienden en familie geraadpleegd .
Maar jammer genoeg nog niets kunnen vinden.
Wel van de week naar een huis wezen kijken, daar ga imam de weekheden bod op doen.
Verder komen maandag een echtpaar voor de 3de keer bekijken, maar nu met hun makelaar .
Dus hopelijk gaan ze een bod doen.
Verder hebben jullie gelijk, ik zit te vaak aan hun te denken. Doe me best om dat niet te doen. Alleen op sommige momenten is dat erg zwaar. Vooral als ik in bed lig of juist wakker word.
Maar doe wel me best.
Probeer ook zoveel mogelijk bezig te zijn, bios, lopen in de stad, familie bezoeken.
Ben nu in het huis omdat ze aan het werk is, en heb al mijn MTB al achter in de auto gezet.
Kan ik dat weer lekker oppakken.
Ik weet dat ik me zelf gek maak, daarom wil ik die gedachtes weg hebben.
Gaat ook gebeuren, moet er alleen hard voor werken.
Ik weet niet waar je werk is, maar huur desnoods een hotel of bungalow in de buurt van je werk.
Niet een eigen plek, wel een plek waar je heen kan.
Ga niet meer je oude huis in. Oppassen op de kinderen, prima maar dan ga je een dag met ze weg of laat je haar hen bij jou afleveren.
Als de kinderen er niet zijn, de tips van Loveless uitvoeren. Plus schrijf je in op een datingsite, ga speeddate of voor mijn part naar de hoeren. Schrijf je in op een sportclub of politieke vereniging. Houd jezelf bezig en stel nieuwe doelen.
Dat kan van alles zijn van trainen voor Alpe duZes tot binnen een maand 5 vrouwen hebben geneukt.
Het daten overigens zal nog wel geen succes zijn maar daar gaat het niet om. Het gaat om afleiding en even horen wat voor bestaanswijzen er nog meer zijn op deze aardbol.
En het is vakantietijd. Je kan met je kinderen weg, maar je kan ook eens een groepsreis gaan maken in china bijvoorbeeld. Zeg tegen je kinderen dat Papa even de wereld wil zien en de oudste stuur je foto's van je trip. Daar ontmoet je andere mensen, heb je even andere zorgen en zie je de mogelijkheden van je nieuwe bestaan. En ben je niet bezig met buurmannen achter jullie TV. Daar schiet je niets mee op.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
En nu zul je zien , nu mag je waarschijnlijk voor die bitch ook nog partneralimentatie betalen ...
ik keur het niet goed , maar ik kan na zulke kutstreken me wel indenken dat een vent na emotioneel en financieel genaaid te zijn compleet door het lint gaat en haar wat aandoet
ik keur het niet goed , maar ik kan na zulke kutstreken me wel indenken dat een vent na emotioneel en financieel genaaid te zijn compleet door het lint gaat en haar wat aandoet
Pardon ????quote:
En nu zul je zien , nu mag je waarschijnlijk voor die bitch ook nog partneralimentatie betalen ...
ik keur het niet goed , maar ik kan na zulke kutstreken me wel indenken dat een vent na emotioneel en financieel genaaid te zijn compleet door het lint gaat en haar wat aandoet
lul ik Chinees ofzo?quote:
Teveel voorbeelden in mijn omgeving gezien waarbij maatjes van me een , achteraf blijkend,vreemdgaande snol hadden die em daarna ook nog es financieel uitperste . 1 van die gasten is nu echt al jaren een emotioneel wrak en stond echt op het punt om haar dr nek om te draaien ( gast doet geen vlieg kwaad normaal gesproken)
Dat is hier helemaal niet aan de orde . hou je eigen frustraties er buitenquote:
[..]
lul ik Chinees ofzo?
Teveel voorbeelden in mijn omgeving gezien waarbij maatjes van me een , achteraf blijkend,vreemdgaande snol hadden die em daarna ook nog es financieel uitperste . 1 van die gasten is nu echt al jaren een emotioneel wrak en stond echt op het punt om haar dr nek om te draaien ( gast doet geen vlieg kwaad normaal gesproken)
Ik wil wel een beetje voor TS opkomen hoor. Volgens mij is het vrij normaal om wanneer je na een relatie van 22 jaar aan de kant bent gezet, je daar na een paar weken (!) nog klote over te voelen. Ook het idee gewoon te zijn vervangen kan ik me wel voorstellen. Laat hem die gevoelens aub hier spuien, dan kan hij zichzelf vervolgens weer bijelkaar rapen en zijn kracht gebruiken om hiermee te dealen.
Don't you love her madly?
Denk dat je helemaal gelijk heb.Het is echt niet makkelijk om na zo een lange tijd alles gegeven te hebben aan de kant geschoven te worden.
En helemaal voor iemand die 3 deuren verder woont en waar ze nu al leuke dingen doet samen met mijn kinderen.
Laat me even vertellen dat ik echt van alles probeer om mijn gedachtes te verplaatsen.
Gister een boot tocht in Amsterdam gemaakt met een Tango gezelschap (via mn zus), daarna naar Turn up the beach geweest.
Vandaag was ik met de kids de hele dag op stap naar Duinrell en later in het huis gezeten tot 22.30 omdat ze moet werken.
Kan je vertellen dat alles erg leuk was, maar dat ik ondanks dit het erg zwaar had.
Je ziet namelijk te veel dingen die aan je eigen ex-relatie doet denken. Vooral een pretpark, daar zie je alleen maar kinderen met hun beide ouders en dan moest ik wel aan haar en ons denken.
Verder heeft ze me wederom een fijne dag bezorgt door via imessage te vragen of ik Donderdag ook even de kids de hele dag mee wou nemen.
Omdat ik al een afspraak had, begon ze te vragen hoe laat deze was. dat heb ik dus niet gemeld, want dat is niet haar zaak. Toen werd ze pissig omdat ik dwars deed.
Ik weet wel waarom ze wilt dat ik de kinderen de hele dag neem. Hij is namelijk van maandag tot vrijdag in Friesland bij zn ouders en heeft natuurlijk gevraagd dat ze langs kwam om haar voor te stellen. Toen ik dat zei, kreeg ik weer te horen "nee ik zeg het voor de kinderen"
Alsof ik ze te weinig zie.
Toen zei ik dat ik ze vandaag 10.00 tot 22.30 heb gehad. Maandag ben ik er weer tussen 15.30 en 23.00. Donderdag zelfde tijd, en dan zaterdag en zondag wederom van 15.30 tot 23.00.
Dus de kids zien me genoeg.
Toen kwam ze met de opmerking dat ik het verkeerd zie en dat ze het echt voor hun doet, MAAR dat ze wel vind dat ze zelf ook weg moet kunnen.
Dus had gelijk dat ze weg wou.
Ik weet dat dit onvermijdelijk is, maar doe het lekker over 2 weken als ik zelf met de kids in Frankrijk ben en ga mij niet vragen.
En helemaal voor iemand die 3 deuren verder woont en waar ze nu al leuke dingen doet samen met mijn kinderen.
Laat me even vertellen dat ik echt van alles probeer om mijn gedachtes te verplaatsen.
Gister een boot tocht in Amsterdam gemaakt met een Tango gezelschap (via mn zus), daarna naar Turn up the beach geweest.
Vandaag was ik met de kids de hele dag op stap naar Duinrell en later in het huis gezeten tot 22.30 omdat ze moet werken.
Kan je vertellen dat alles erg leuk was, maar dat ik ondanks dit het erg zwaar had.
Je ziet namelijk te veel dingen die aan je eigen ex-relatie doet denken. Vooral een pretpark, daar zie je alleen maar kinderen met hun beide ouders en dan moest ik wel aan haar en ons denken.
Verder heeft ze me wederom een fijne dag bezorgt door via imessage te vragen of ik Donderdag ook even de kids de hele dag mee wou nemen.
Omdat ik al een afspraak had, begon ze te vragen hoe laat deze was. dat heb ik dus niet gemeld, want dat is niet haar zaak. Toen werd ze pissig omdat ik dwars deed.
Ik weet wel waarom ze wilt dat ik de kinderen de hele dag neem. Hij is namelijk van maandag tot vrijdag in Friesland bij zn ouders en heeft natuurlijk gevraagd dat ze langs kwam om haar voor te stellen. Toen ik dat zei, kreeg ik weer te horen "nee ik zeg het voor de kinderen"
Alsof ik ze te weinig zie.
Toen zei ik dat ik ze vandaag 10.00 tot 22.30 heb gehad. Maandag ben ik er weer tussen 15.30 en 23.00. Donderdag zelfde tijd, en dan zaterdag en zondag wederom van 15.30 tot 23.00.
Dus de kids zien me genoeg.
Toen kwam ze met de opmerking dat ik het verkeerd zie en dat ze het echt voor hun doet, MAAR dat ze wel vind dat ze zelf ook weg moet kunnen.
Dus had gelijk dat ze weg wou.
Ik weet dat dit onvermijdelijk is, maar doe het lekker over 2 weken als ik zelf met de kids in Frankrijk ben en ga mij niet vragen.
Dan zeg je toch dat je niet kan omdat er andere afspraken staan? Ipv de hele discussie hoe vaak je ze wel of niet ziet en of dat tevee/weinig is.quote:
Verder heeft ze me wederom een fijne dag bezorgt door via imessage te vragen of ik Donderdag ook even de kids de hele dag mee wou nemen.
Had ze het evt eerder moeten aangeven of een andere dag moeten doen, amar dat de donderdag je gewoon niet uitkomt.
Precies, maar goed, die twee zitten in zo'n emotionele worsteling en proberen elkaar op allerlei manieren te manipuleren dat ze het niet meer zo sec kunnen bekijken.quote:Op maandag 14 juli 2014 14:39 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Dan zeg je toch dat je niet kan omdat er andere afspraken staan? Ipv de hele discussie hoe vaak je ze wel of niet ziet en of dat tevee/weinig is.
Had ze het evt eerder moeten aangeven of een andere dag moeten doen, amar dat de donderdag je gewoon niet uitkomt.
TS denkt nog steeds gelijk 'oh ze wil lekker met hem op stap', en gaat dan moedwillig tegen lopen werken. Zij denkt waarschijnlijk andersom juist 'ik chanteer hem wel even emotioneel met dat hij de kinderen niet zoveel heeft, dan neemt hij ze en kan ik lekker op pad'.
Ik zou als de donder eens dingen gaan vastleggen qua verdeling, huis, auto's, kinderen, weet ik wat. Heb zo'n gevoel dat dit niet in goed overleg blijft gaan als je elkaar al op deze manier probeert te manipuleren.
GA DAT HUIS NIET MEER IN!quote:
Vandaag was ik met de kids de hele dag op stap naar Duinrell en later in het huis gezeten tot 22.30 omdat ze moet werken.
Dat geeft als een reflex gedachten aan jouw vorige relatie terug. Zoek iets anders, logeer desnoods bij een vriend of huur een hotelletje.
Je pijnigt jezelf echt daar teveel mee.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Een scheiding hoeft niet zo erg te zijn voor kinderen hoor. Mensen doen altijd of het vreselijk is maar kan best meevallen als het wat normaal wordt geregeld (en ja kan zelfs positief uitpakken voor de kinderen ook al zullen mensen hier dat wel niet willen geloven).
De ouders moeten vooral zorgen dat ze normaal met elkaar overweg gaan. DAt ze dingen goed regelen en vriendschappelijk contact onderhouden met elkaar.quote:
Een scheiding hoeft niet zo erg te zijn voor kinderen hoor. Mensen doen altijd of het vreselijk is maar kan best meevallen als het wat normaal wordt geregeld (en ja kan zelfs positief uitpakken voor de kinderen ook al zullen mensen hier dat wel niet willen geloven).
Ik heb nooit last gehad van de scheiding van m'n ouders daardoor
Nou ligt het hier ongetwijfeld wat gecompliceerder doordat mams gelijk met de buurman is, maar in het beginsel heb je wel gelijk ja. En lijkt 't me vrij duidelijk dat de hele situatie z'n uitwerking heeft op de kinderen gezien het hele gebeuren rondom het kind wat moest huilen omdat hij het leuk had gehad met mama's nieuwe vriend, en de ouders die elkaar over en weer proberen dwars te zitten / emotioneel chanteren.quote:
[..]
De ouders moeten vooral zorgen dat ze normaal met elkaar overweg gaan. DAt ze dingen goed regelen en vriendschappelijk contact onderhouden met elkaar.
Ik heb nooit last gehad van de scheiding van m'n ouders daardoor
Begin eerst eens met duidelijke afspraken te maken over wie wanneer de kinderen heeft en hou je daar aan. Als zij plannen wil maken zal ze dat dan in die tijden moeten doen en niet daarbuiten. Dat schept duidelijkheid voor iedereen. Creëer zo snel mogelijk een regelmaat in het leven van de kinderen.
Verder, sterkte en ik hoop voor je dat je haar niet ook nog eens 12 jaar alimentatie mag gaan betalen zoals de regel in NL is.
Verder, sterkte en ik hoop voor je dat je haar niet ook nog eens 12 jaar alimentatie mag gaan betalen zoals de regel in NL is.
Ik vermoed dat vriendschappelijk contact voorlopig een brug te ver is voor TS. Denk dat een zakelijk contact het beste is op dit moment, maar dat betekent dat er zsm afspraken gemaakt moeten worden.quote:
[..]
De ouders moeten vooral zorgen dat ze normaal met elkaar overweg gaan. DAt ze dingen goed regelen en vriendschappelijk contact onderhouden met elkaar.
Ik heb nooit last gehad van de scheiding van m'n ouders daardoor
Tja, leuk en aardig, maar weet wel dat partneralimentatie krijgen soms helemaal geen keuze is. Dat iemand dat niet af kan zeggen omdat ze dan zelf eraan onderdoor gaan. Als iemand zelf genoeg geld verdient kan ze(of hij!) zeggen ik neem het niet aan, maar zodra er financiele hulp van de overheid is wordt er gewoon op gerekend dat je dat geld hebt elke maand en wordt dat afgehaald van wat je van hun zou krijgen.quote:
En nu zul je zien , nu mag je waarschijnlijk voor die bitch ook nog partneralimentatie betalen ...
ik keur het niet goed , maar ik kan na zulke kutstreken me wel indenken dat een vent na emotioneel en financieel genaaid te zijn compleet door het lint gaat en haar wat aandoet
Dus ipv "haar" wat aan te doen moet je naar de overheid kijken, die hebben dit als verplichting opgesteld.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Wanneer ga je nu eens een hele duidelijke bezoeksregeling aan? Dat voorkomt dit soort gedoe waarbij jullie je veelste druk maken om wat de ander doet of niet doet.quote:
Denk dat je helemaal gelijk heb.Het is echt niet makkelijk om na zo een lange tijd alles gegeven te hebben aan de kant geschoven te worden.
En helemaal voor iemand die 3 deuren verder woont en waar ze nu al leuke dingen doet samen met mijn kinderen.
Laat me even vertellen dat ik echt van alles probeer om mijn gedachtes te verplaatsen.
Gister een boot tocht in Amsterdam gemaakt met een Tango gezelschap (via mn zus), daarna naar Turn up the beach geweest.
Vandaag was ik met de kids de hele dag op stap naar Duinrell en later in het huis gezeten tot 22.30 omdat ze moet werken.
Kan je vertellen dat alles erg leuk was, maar dat ik ondanks dit het erg zwaar had.
Je ziet namelijk te veel dingen die aan je eigen ex-relatie doet denken. Vooral een pretpark, daar zie je alleen maar kinderen met hun beide ouders en dan moest ik wel aan haar en ons denken.
Verder heeft ze me wederom een fijne dag bezorgt door via imessage te vragen of ik Donderdag ook even de kids de hele dag mee wou nemen.
Omdat ik al een afspraak had, begon ze te vragen hoe laat deze was. dat heb ik dus niet gemeld, want dat is niet haar zaak. Toen werd ze pissig omdat ik dwars deed.
Ik weet wel waarom ze wilt dat ik de kinderen de hele dag neem. Hij is namelijk van maandag tot vrijdag in Friesland bij zn ouders en heeft natuurlijk gevraagd dat ze langs kwam om haar voor te stellen. Toen ik dat zei, kreeg ik weer te horen "nee ik zeg het voor de kinderen"
Alsof ik ze te weinig zie.
Toen zei ik dat ik ze vandaag 10.00 tot 22.30 heb gehad. Maandag ben ik er weer tussen 15.30 en 23.00. Donderdag zelfde tijd, en dan zaterdag en zondag wederom van 15.30 tot 23.00.
Dus de kids zien me genoeg.
Toen kwam ze met de opmerking dat ik het verkeerd zie en dat ze het echt voor hun doet, MAAR dat ze wel vind dat ze zelf ook weg moet kunnen.
Dus had gelijk dat ze weg wou.
Ik weet dat dit onvermijdelijk is, maar doe het lekker over 2 weken als ik zelf met de kids in Frankrijk ben en ga mij niet vragen.
Vind de smoes ja maar ik heb mijn eigen plek nog niet onzin, je kan ook nu al duidelijk hebben wanneer jij de kinderen hebt en wanneer zij.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Onzin. Is geen verplichting en als je er voor kiest om bij je partner weg te gaan vind ik dat je er dan ook maar voor moet zorgen dat je ook financieel onafhankelijk bent.quote:
[..]
Tja, leuk en aardig, maar weet wel dat partneralimentatie krijgen soms helemaal geen keuze is. Dat iemand dat niet af kan zeggen omdat ze dan zelf eraan onderdoor gaan. Als iemand zelf genoeg geld verdient kan ze(of hij!) zeggen ik neem het niet aan, maar zodra er financiele hulp van de overheid is wordt er gewoon op gerekend dat je dat geld hebt elke maand en wordt dat afgehaald van wat je van hun zou krijgen.
Dus ipv "haar" wat aan te doen moet je naar de overheid kijken, die hebben dit als verplichting opgesteld.
Niks onzin, dat is het wel...quote:
[..]
Onzin. Is geen verplichting en als je er voor kiest om bij je partner weg te gaan vind ik dat je er dan ook maar voor moet zorgen dat je ook financieel onafhankelijk bent.
Je kan vinden dat iemand financieel onafhankelijk moet zijn, maar zijn ze dat niet dan kan je niet zeggen ik neem het niet aan. Het is ook niet zo dat de ex partner hierom moet vragen, het is wel degelijk een verplichting die de overheid heeft opgelegd. Gaat trouwens helemaal niet over man/vrouw, maar over wie het meest verdient, andersom gebeurd dus ook.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Even voor de duidelijkheid, zij wilt GEEN partner alimentatie.Dat heb ik zwart op wit, en heeft ze al bij de advocaat neergelegd.
Verder is het zo dat ik ZEKER geen bezoeks regeling aanga. Ik zie ze nu vaker dan straks als we echt gescheiden zijn het geval is.
Wel wil ik na de vakantie kijken of ik bij een familie terecht kan in de buurt, dan kunnen de kids zelf naar me toe als ze willen.
Alleen als ze moet werken moet ik voorlopig het huis is (ook al wil ik dat niet) , omdat ik gewoon geen plek voor drie kinderen heb.
Verder is het zo dat ik ZEKER geen bezoeks regeling aanga. Ik zie ze nu vaker dan straks als we echt gescheiden zijn het geval is.
Wel wil ik na de vakantie kijken of ik bij een familie terecht kan in de buurt, dan kunnen de kids zelf naar me toe als ze willen.
Alleen als ze moet werken moet ik voorlopig het huis is (ook al wil ik dat niet) , omdat ik gewoon geen plek voor drie kinderen heb.
Het begint een beetje over te komen alsof je juist in de buurt wil blijven. Ergens best begrijpelijk maar..quote:
Even voor de duidelijkheid, zij wilt GEEN partner alimentatie.Dat heb ik zwart op wit, en heeft ze al bij de advocaat neergelegd.
Verder is het zo dat ik ZEKER geen bezoeks regeling aanga. Ik zie ze nu vaker dan straks als we echt gescheiden zijn het geval is.
Wel wil ik na de vakantie kijken of ik bij een familie terecht kan in de buurt, dan kunnen de kids zelf naar me toe als ze willen.
Alleen als ze moet werken moet ik voorlopig het huis is (ook al wil ik dat niet) , omdat ik gewoon geen plek voor drie kinderen heb.
Hou er even rekening mee dat je kinderen hoogstwaarschijnlijk niet gedijen bij instabiele factoren als 'papa wil geen bezoekregeling (want op die manier kan hij nog macht uitoefenen over mama, door 'niet beschikbaar' te zijn als zij af wil spreken met haar nieuwe vriend). Hou er ook even rekening dat de band met je ex onnodig lang onder druk komt te staan. Hoe kut je het ook vindt van die nieuwe kerel van d'r: je zult de rest van je leven aan haar verbonden zijn. De komende 20 jaar zul je nog regelmatig met haar moeten overleggen.
Je pijnigt jezelf in dat huis. Zoek je eigen plek, desnoods delen je kinderen hun slaapkamer als ze bij jou zijn, daar gaan ze niet kapot aan hoor. Regel een bezoekregeling, en wel zo snel mogelijk (echt geen noodzaak om te wachten tot je een eigen huis hebt). Dan weten je kinderen precies waar ze aan toe zijn, dat is het belangrijkste.
Resistance is futile.
