We gaan scheiden en zij heeft al een partner #2

Ik moet even mn verhaal kwijt omdat ik bijna ontplof van verdriet en onmacht.

Sinds bijna 4 weken ben ik er achter dat mijn vrouw opnieuw en relatie heeft met de buurman van 3 deuren verder.

Dit was een paar jaar geleden ook al het geval. Na een tijd weg van huis gegaan te zijn werd ik door mijn zoon gebeld of ik naar huis wilde komen omdat mama me miste.
Na veel gepraat en afspraken gemaakt te hebben besloot ik om alles te vergeven en verder te gaan.
Dit deed ik vooral omdat ik zielsveel van haar hou

Tijd daarna ging alles erg goed. Ze ging volledig voor me.Kreeg vaak een sms met Ik hou van je
Belde me ook dagelijks naar mn werk.

Merkt wel de laatste tijd dat het wat minder spannend aan toe ging dan daarvoor maar dat kan. Je heb een druk gezin met drie kinderen en vaak kwam ik thuis en ging zij naar haar werk.

Ook merkte ik dat ze erg vaak haar telefoon overal naar toe nam en ook deze geen moment uit het ook verloor.
Zei er vaak wat van maar dan liet ze zien dat ze de Telegraaf , of met een vriendin aan het appe was.
Vond het vervelend maak zocht er niets achter.

Tot ongeveer 4 weken gelden ik opeens een brief van de buurman vond.
Gek werd ik ervan. Kon het gewoon niet geloven.

Haar met deze brief geconfronteerd en toen gaf ze toe dat ze weer contact met hem had.
Gelijk zie ze: ik wil niet verder, ben verliefd op hem. (zijn vouw was net 2 weken bij hem weggegaan)
Wereld storte op dat moment helemaal in elkaar.

Omdat haar eerste uitleg was dat ze verliefd was op hem en daarom wou stoppen, heb ik 2 weken gevochten tegen deze verliefdheid.
Heb van alles aangeboden: verhuizen,therapie aan gaan, haar helpen hem te vergeten.

Niets hielp. Ze wilde toch verder met hem, ondanks dat ze van me hield.
Wel gaf ze aan dat ze niet wist waarom ze zich liet gaan,en waarom ze dit deed.
Omdat ik toch een twijfels in deze woorden zag ben ik verder gaan vechten.

Tijdens deze 2 weken kwam ze zelf niet met feiten of antwoorden. Steeds weer moest ik het er uit trekken.
Tot ze op een zondag zei dat ze sinds verleden zomer niet gelukkig meer voelde in onze huwelijk.
Jammer genoeg nooit met mij er over gesproken terwijl we 4 jaar geleden een afspraak hadden gemaakt.
Ze had in haar eigen dit gevoel proberen te overwinnen.Wat dus niet gelukt is.Tot ze ongeveer 9 maanden gelden weer in contact kwam met de buurman.
Deze had ze eigenlijk altijd leuk blijven vinden. Kwam hem ook vaak overal tegen, bij de bakker, bij AH enz.Terwijl ik hem nooit tegen kwam als ik boodschappen deed

Op dat moment wist ik dus dat het geen zin had om te vechten omdat het feit dat ze me wilde verlaten gewoon was dat ze niets meer in ons zag.
Daarom begon ik te vechten om te zorgen dat ze wel eerst een eigen plek ging zoeken voor na de scheiding.
Vooral omdat we 3 kinderen hebben, en hij zelf er 2.
Omdat ze de scheiding moest regelen wilde ze aan huisvesting nog niet denken.Dat komt wel zei ze.
Daar ging ik niet mee akkoord. Gelukkig zag ze na een tijd dat dit de beste oplossing was.

Op een vrijdag zaten we buiten te praten over dit allemaal en zei tegen haar dat ik dacht dat de aandacht die zij van de buurman gekregen had voor gezorgd had dat ze ons niet meer zag zitten.
Dat was niet zo volgens haar. Hij had er niets mee te maken.
Daar ging is dus tegen in, in mijn ogen hadden die keren dat ze elkaar toevallig tegen kwam er voor gezorgd dat ze hem nooit vergat.

Dat was niet zo, lag heel anders.
Toen zei ik dat ze dus langer met een slecht gevoel over ons huwelijk heeft moeten rondlopen als ze zich 4 jaar geleden ook liet gaan.
Dat gaf ze dus opeens ook toe (werderom moest ik het er uit trekken)

Ze had al veel langer dat gevoel ,alleen het was er niet constant.En heeft er ook nooit over gesproken.
Dat maakte me erg kwaad. Dat ze nooit mij in haar probleem heeft betrokken terwijl het ons beiden aan ging.
Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend veel van mijn vrouw hou en na 22 jaar nog steeds verliefd op haar ben.

Dat ze wilde scheiden lag dus aan haar en dus niet aan de buurman.

Na in totaal 3 weken mee bezig geweest te zijn, heb ik maar geaccepteerd dat ze wilde scheiden om verder met hem te gaan.
Omdat de advocaat zei dat zij tijdens het scheidings proces hem gewoon kon zien, hebben afgesproken dat ze dit ging doen op een manier dat ik het niet zag.
Daar ging ze mee akkoord.

Jammer genoeg zag ik ze verleden week zondag samen in de auto en toen brak ik echt. Weten dat je vrouw verliefd is op iemand anders is iets, maar ze samen zien, terwijl je nog getrouwd ben, is iets waar ik gewoon niet tegen kan.

Daarom zelfde dag besloten om het huis te verlaten omdat ik dan als zijn auto er niet zou staan ik gelijk van uit kon gaan dat ze samen zouden zijn. Tot die dag sliep zij bij haar moeder.

Be nu al bijna een week van huis, behalve afgelopen maandag en vandaag omdat ze moet werken.

Deze week blijf ik weg, maar we hebben wel een rooster gemaakt zodat we om en om in het huis zitten. Deze gaat maandag in.
Zodat zij kan werken, maar ook zodat we beiden tijd vrij hebben.

Nu is het zo dat ik hier in hus ben sinds vanmiddag omdat ze aan het werk is.
Ging op zich goed met me, tot ik zijn auto geparkeerd zag staan.

Toen moest ik gelijk aan hun beide samen denken.Werd en wordt er nog gek van als ik er aan denk.
Ook al heb ik afgelopen 3,5 week bijna niets gegeten ben ik vandaag twee keer over mn nek gegaan in het toilet van de spanning en stress.

Ik denk dat ik dit niet lang meer vol hou. Huis staat te koop, scheiding is in gang gezet.
Zei heeft ons al verwerkt en is volledig in haar hoofd met hem bezig.

Heb haar wel gevraagd om in de tijd dat ik in het huis zit voor de kids, dat ze niet daar blijft slapen.
Eerst wou ze dat niet beloven.Mocht haar niets opleggen (woorden van advocaat).
Ben toen erg pissig geworden. Hoe ze zo respectloos kon zijn tegen over iemand die 22 jaar haar als een koningin behandeld heeft en alles wat nu bezit is wat zei altijd wilde (woonplaats, trouwen, 3 kinderen, huis die we nu hebben).

Gelukkig kwam ze later op de avond via een app hier op terug en zei dat ze niet daar zou blijven slapen.

Maar omdat ik menu al ontzettend klote voel als ik zijn auto zie, terwijl ze aan het werk is. Vraag ik me af of ik wel vol kan houden als ik hier zit en zei gewoon vrij is.
Dat zou betekenen dat ze allebei bij elkaar zijn.
En dat 3 deuren verder. Denk echt niet dat ik dat kan trekken.

Scheiding is nog niet rond, huis komt morgen officieel in de verkoop. Dus dit gaat nog lang duren voor dit allemaal afgehandeld is.

Ben echt bang dat de regeling die we gemaakt hebben ver wie bij de kids is, ik niet ga volhouden.
Kan gewoon niet omgaan met de gedachte dat ze met hem is.

Zij heeft op dit moment gewoon een schouder een een bed om bij te komen als ze zich niet goed voelt, terwijl ik deze ellende helemaal alleen moet verwerken.

Ik denk dat als ik hier blijf ik zeker naar de klote ga. Het is gewoon niet te geloven dat de vrouw waar ik al 22 van hou, nu van iemand anders is.

Ik wil best accepteren dat ze wilt scheiden maar het feit dat ze al iemand anders heeft die zo dichtbij woont maakt het gewoon HEEL ZWAAR

Weet echt niet wat te doen. Ze komt zo meteen terug van haar werk en ik da dan weer weg, maar ik moet hier iets aan doen.

DEEL 1: R&P / We gaan scheiden en zij heeft al een partner

quote:

Op zondag 6 juli 2014 11:55 schreef Seven. het volgende:

[..]

Vrij normaal dat je er mee bezig bent. Ik heb een jaar lopen drammen over mijn ex bij mijn moeder en dat was nog geen 5 jaar.

En die psycholoog: JIJ bepaalt waarover je praat, niet je psych.

Ik weet dat dit normaal is maar het maakt me gek dat ik gewoon mijn gedachte nergens anders op kan focussen.

De hele dag door. Ga het zeker aankaarten en kijken of ze me hulp kunnen aanbieden om dit te verwerken.
Want ben bang dat ik alleen er gewoon niet uitkom