Het rammelende ei:
Hier verder rammelen!
Als het wel zo zou zijn is het welkom, maar anders begint half september mijn eerste cyclus dat we er voor gaan en dat maal bewust
Wij mochten afgelopen weekend een hele nacht oppassen op het dochtertje van vrienden. Mevrouw wilde niet echt gaan slapen, dus daar heb ik een uur mee zitten wiegen en sussen
maar het is wel erg vertederend als zo'n kleintje in je armen in slaap valt 
Mijn vriend kon zijn lol de volgende morgen niet op tijdens het wakker worden en het boterham eten. Volgens mij heeft ie wel tig filmpjes gemaakt.
En de afgelopen dagen zei hij steeds: "Waar is ons meisje?" hij is helemaal verliefd
Als ik nou eens gewoon mijn school haal en een baan vind...hoeven we ook niet meer zolang te wachten
Bah, de laatste dagen ben ik er weer veel mee bezig. Ik ben niet aan het rammelen in de zin van "ik moet NU een baby", maar ik baal er enorm van dat het nog zo lang gaat duren hier. Sowieso nog bijna 2 jaar totdat mijn man klaar is met zijn opleiding, zijn belangrijkste voorwaarde. Ik ben tegen die tijd 32, dat is al ouder dan ik had willen beginnen. Ik ga er namelijk niet van uit dat het meteen raak is (mijn ouders hebben er jaren over gedaan), dus ik wil wel een buffer hebben qua tijd voor eventuele vruchtbaarheidsbehandelingen.Verder is er nog de woonsituatie. We wonen nu in een huurwoning met 3 slaapkamers, het is op zich groot genoeg voor 1 of 2 kinderen. We willen onze kinderen echter niet in deze achterstandswijk (is verplicht, geen vrije schoolkeuze hier) naar school laten gaan. Mijn man wil het liefst dat we eerst een huis kopen, voordat we aan kinderen beginnen. Ik wil daar niet op wachten (om genoemde reden), omdat het nog wel even kan duren voordat wij een hypotheek krijgen, al helemaal voor een huis in een betere wijk.
Hij ziet gelukkig wel in dat hij deze voorwaarde misschien moet laten vallen.Jouw vriend heeft er in ieder geval ook zin in Tyler-Girl, leuk! Hoop dat je snel je school af kan maken.
Vervelende situatie ViviRAWRS, kan me indenken door de voorgeschiedenis van je ouders lastig vindt dat het nog eventjes duurt.
Ik kom mij hier ook melden met jawel... Rammelende eierstokken.
Voor ons is het even wachten op een vastcontract van mijn vriend. Dat is nog allemaal wat onzeker. Niet heel erg om nog even te wachten, vind het een fijn idee om een lekkere spaarrekening op te bouwen voor een eventueel andere auto en een baby uitzet. De voorpret is ook leuk en wij hebben qua tijd geen zorgen want we zijn redelijk jong. Ik kan me wel heel goed indenken als je wat ouder bent en de mogelijkheden zijn er niet of er staan andere dingen in de weg dat je dan wat meer stress ervan kunt hebben.
!ViviRAWRS: Bummer.... Heel hard rammelen maar voor je gevoel nog 'heel lang' moeten wachten is niet fijn. Wel herkenbaar. Ik rammel al enkele jaren en vriend pas sinds een paar maanden. Hier ook eerst een huis gekocht in een fijne buurt. Nu dus een bruiloft en een rammelende a.s. man. Zo snel kan het gaan. Hopelijk voor jullie ook! En tussendoor gewoon hier komen rammelen.
Fien10: Welkom! Het is inderdaad fijn om een financiële buffer te hebben. Hopelijk snel een vast contract voor je vriend!
. Nu zijn de kinderen van de jarige gek op mij (en ik ook op hen hoor), maar gisteren was het absurd. Ik stapte binnen en "VOEM", elk aanwezig kind wilde bij mij zitten (ik heb maar 2 zijkanten en twee benen, dus meer dan 4 kinderen werd een beeeeetje lastig), ik heb tig LOOM-armbandjes gehad en ik weet niet hoeveel papegaaitje-leef-je-nog spelletjes gespeeld. En dan rammel ik! Ik wil ook een kindje!
Ik heb het naar mijn zin op zo'n verjaardag, maar eenmaal thuis ben ik dan altijd een beetje down (ik wil niet meer op een kindje wachten, ik wil gewoon beginnen en zien hoe het loopt)... Vriend snapt daar niks van, geen idee hoe ik het aan 'm moet uitleggen ook. 'T is vooral een gevoel..
9vd 10 mannen snapt dat ook niet... Juist omdat het een gevoel is wat uit het diepste van je wezen komt...quote:Op vrijdag 30 mei 2014 15:34 schreef silliegirl het volgende:
Gisteren was ik op een verjaardag. De jarige heeft zelf 3 kinderen en een hoop vriendinnen die ook hun kids meenemen, dus ik weet nog niet precies of ik nu op een volwassen-feestje of een kinder-feestje aanwezig was
Nu zijn de kinderen van de jarige gek op mij (en ik ook op hen hoor), maar gisteren was het absurd. Ik stapte binnen en "VOEM", elk aanwezig kind wilde bij mij zitten (ik heb maar 2 zijkanten en twee benen, dus meer dan 4 kinderen werd een beeeeetje lastig), ik heb tig LOOM-armbandjes gehad en ik weet niet hoeveel papegaaitje-leef-je-nog spelletjes gespeeld. En dan rammel ik! Ik wil ook een kindje!
Ik heb het naar mijn zin op zo'n verjaardag, maar eenmaal thuis ben ik dan altijd een beetje down (ik wil niet meer op een kindje wachten, ik wil gewoon beginnen en zien hoe het loopt)... Vriend snapt daar niks van, geen idee hoe ik het aan 'm moet uitleggen ook. 'T is vooral een gevoel..
Lastig is dat Silliegirl. Het is een gevoel wat je hebt en dat is zo lastig uit te leggen. Ik ben het even kwijt, hebben jullie al een datum? Of is het echt nog even rammelen geblazen?quote:
Gisteren was ik op een verjaardag. De jarige heeft zelf 3 kinderen en een hoop vriendinnen die ook hun kids meenemen, dus ik weet nog niet precies of ik nu op een volwassen-feestje of een kinder-feestje aanwezig was
Nu zijn de kinderen van de jarige gek op mij (en ik ook op hen hoor), maar gisteren was het absurd. Ik stapte binnen en "VOEM", elk aanwezig kind wilde bij mij zitten (ik heb maar 2 zijkanten en twee benen, dus meer dan 4 kinderen werd een beeeeetje lastig), ik heb tig LOOM-armbandjes gehad en ik weet niet hoeveel papegaaitje-leef-je-nog spelletjes gespeeld. En dan rammel ik! Ik wil ook een kindje!
Ik heb het naar mijn zin op zo'n verjaardag, maar eenmaal thuis ben ik dan altijd een beetje down (ik wil niet meer op een kindje wachten, ik wil gewoon beginnen en zien hoe het loopt)... Vriend snapt daar niks van, geen idee hoe ik het aan 'm moet uitleggen ook. 'T is vooral een gevoel..
Vind ik best een aparte opmerking ik ken best een mannen die dat gevoel ook wel hebben.quote:Op vrijdag 30 mei 2014 15:43 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
9vd 10 mannen snapt dat ook niet... Juist omdat het een gevoel is wat uit het diepste van je wezen komt...
We hebben wel een " soort van" datum. Maart volgend jaar moet mijn mirena (spiraal) eruit, ik wil dan geen nieuwe meer en we hebben afgesproken dat we dan wel " zien" hoe het loopt. Stiekem wil ik eerder en vriend sluit dat niet uit, maar echt iets concreets wil 'ie daar verder nog niet over afspreken..quote:
[..]
Lastig is dat Silliegirl. Het is een gevoel wat je hebt en dat is zo lastig uit te leggen. Ik ben het even kwijt, hebben jullie al een datum? Of is het echt nog even rammelen geblazen?
maar eerst genieten van de mini.Dat kan en daarom zei ik ook 9vd 10quote:
[..]
Vind ik best een aparte opmerking ik ken best een mannen die dat gevoel ook wel hebben.
Een man kan een kinderwens hebben en die heel graag vervuld zien maar het "rammelende eierstokken" gevoel zoals vrouwen dat ervaren dat heeft een man vaak gewoon niet... Je kunt het ook nooit goed onder woorden brengen...
God, die rammelt! Maar zijn vriendin wil eerst een huis kopen. Arm ding. Als ik niet oppas gaat ie er met de mijne vandoor ben ik bang En verder in mijn vriendengroep zijn de mannen niet veel minder rammelig dan de vrouwen. Vraag me eigenlijk af of dat gevoel voor mannen en vrouwen anders is. Ik denk van niet eigenlijk, ondanks dat wij vrouwen iets meer een "deadline" hebben.
En rammelende teelballen
Ik heb daar ook moeite mee hoor. Gelukkig heb ik nog even (ben nog vrij jong), maar toch..quote:
Dat zou voor mij het moeilijkste zijn. Want dan zien we wel kan ook een nee zijn. Ik zou er nog wel 1 bij willen
Ik was inmiddels net van de verjaardags-blues bekomen, meldt een vriendin dat ze zwanger is. Natuurlijk ben ik hartstikke blij voor haar, maar ergens ook jaloers en daar voel ik me dan nu weer rot om. Zucht.
Bij mij begint nu de rust er een beetje in te komen. 3 jaar een relatie gehad met iemand die absoluut geen kinderen wilde. Elke verjaardag was ik gewoon een flinke tijd bijna depressief. Weer een jaar ouder, weer een jaar absoluut geen sprake van kinderen. Toen ik net samen met mijn huidige vriend was, was alles leuk en spannend en even genieten van elkaar maar na 1,5 jaar werd ik weer naar van t rammelen Nou we er allebei naar toe leven heb ik zoiets van, we zien t wel
En nu rammel ik!!
Nu voor een tweede gaan zou heel erg dom zijn want mijn psyche is niet zo goed en heeft een aardige klap gehad na de eerste. Dus eerst ga ik nog in behandeling en naar verwachting duurt dat nog wel een aantal jaar. En ik wil niet aan nog een kind beginnen voor mijn leven stabiel is en ik beide kinderen een goede en stabiele basis kan geven.
Dus komende jaren echt nog niet maar mijn eierstokken rammelen er bijna uit
Herkenbaar.... En ik schaam me er echt voor. Ik deel mijn gevoel dus met niemand, want het voelt zo stom. Ik ben ongelooflijk blij voor mijn vriendin! Oprecht blij!quote:
[..]
...................Ik was inmiddels net van de verjaardags-blues bekomen, meldt een vriendin dat ze zwanger is. Natuurlijk ben ik hartstikke blij voor haar, maar ergens ook jaloers en daar voel ik me dan nu weer rot om. Zucht.
Sparkling: Ondanks dat het nu nog niet 'kan' is het wel erg leuk dat je rammelt voor een tweede! Nooit een tweede is dus veranderd in rammelen voor een tweede. Mooie ontwikkeling
. Hopelijk krijg je het psychisch allemaal op een rij, sterkte en succes daarbij.Hier nog een... Vriend merkte het overigens wel aan me. Ik voel me ook stom omdat ik me jaloers voel en toch kan ik er niks aan doen..quote:
[..]
Herkenbaar.... En ik schaam me er echt voor. Ik deel mijn gevoel dus met niemand, want het voelt zo stom. Ik ben ongelooflijk blij voor mijn vriendin! Oprecht blij!
Ergens vind ik het ook altijd fascinerend hoe "de natuur" dat regelt. Vrouwen die zeggen dat ze geen tweede willen, maar daar dan toch op terugkomen. Gisteren zei m'n vriend dat als ik nu een (vaste, want ik heb wel werk maar nog niet regelmatig/genoeg) baan had gehad dat ie er dan wel voor zou willen gaan. En hoewel ik graag kindjes wil zou het idee om met de pil te stoppen eerst even eeuhh HEEL eng zijn.
Ergens wacht ik nog steeds op dat complete zen-ik-ben-er-helemaal-klaar-voor-gevoel. Maar misschien komt dat wel nooit? 
Overigens begon m'n schoonvader gisteren weer tegen mijn vriend dat ie bij de Ikea was geweest en dat ie een mooi speelhoekje had gezien voor bij hen onder de trap in de woonkamer.
Ik vind het zo lief. Och wat zou ik die man graag een kleinkind geven, alleen al voor het blije gezicht bij de aankondiging. [ Bericht 3% gewijzigd door Philomijn op 02-06-2014 11:45:02 ]
Begrijp me niet verkeerd, ik zou uren met haar willen praten over kwaaltjes, namen en alles. Maar zij kan me het gevoel geven dat mijn leven het niet bij haar toffe bestaan haalt door zich dus zo als een verliefde puber te gedragen en hoe ze dingen zegt.Bij elke andere vriendin zou ik die gevoelens niet hebben. Suf eigenlijk. 't Is een ergenis die uit het verleden is ontstaan en ik probeer het altijd van me af te zetten.
Het gevoel van eerder willen zijn dan een ander heb ik helemaal niet.
Ik weet dat mijn zusje het wel zo voelt. Ze is jonger dan ik maar al getrouwd en wil nu dus ook eerder zwanger zijn dan ik. Zij wil degene zijn die onze ouders opa en oma maakt en zij wil niet dat ik dat dus als eerste doe. Klinkt best cru nu ik het zo schrijf.
Ik lig er echter helemaal niet wakker van. Ik hoef niet de eerste te zijn. Als zij dat graag wil, prima. Ik hoop van harte dat het haar gegund is om snel zwanger te raken.
Sowieso heb ik de indruk dat het bij ons wel eens een hele tijd kan gaan duren.... Geen idee of het zo is, voorgevoel. Ik ben me er in ieder geval ontzettend van bewust dat het een groot geschenk is als het allemaal 'zo maar mag lukken'.
Tweede kindjes als je al een ouder kindje hebt zijn heel leuk hoor.quote:
Én ik ga ineens twijfelen aan m'n wens voor een tweede.
Maar even zonder gekheid, waarom twijfel je nu?
Spannend Spring! En het komt vast helemaal goedquote:
Én ik ga ineens twijfelen aan m'n wens voor een tweede.
Hier rammel ik rustig verder
Spannend dat je de verwijzing hebt! Ik ken je achtergrond niet zo goed, maar is die twijfel nou juist niet iets dat je daar goed kan bespreken?quote:
Én ik ga ineens twijfelen aan m'n wens voor een tweede.
Wat stoer!quote:
Oke.. Ik had niet gedacht hier ooit te moeten posten want ik heb na de pittige start van de eerste heel hard geroepen dat ik nooit een tweede wou.
En nu rammel ik!!
Nu voor een tweede gaan zou heel erg dom zijn want mijn psyche is niet zo goed en heeft een aardige klap gehad na de eerste. Dus eerst ga ik nog in behandeling en naar verwachting duurt dat nog wel een aantal jaar. En ik wil niet aan nog een kind beginnen voor mijn leven stabiel is en ik beide kinderen een goede en stabiele basis kan geven.
Dus komende jaren echt nog niet maar mijn eierstokken rammelen er bijna uit
Succes de komende tijd en hopelijk gaat alles sneller dan je nu verwacht 
. Ik moet zeggen dat ik daar ook versteld van sta. Ik vond het eerste jaar met baby ook heel heftig. Bij de gedachte aan een tweede schoot ik haast in een paniekreactie. Ik denk niet dat ik ooit nog zo onbevangen kan rammelen zoals ik voor de geboorte van mijn zoon deed, maar inmiddels kan ik weer heel blij/ hyper worden bij het idee van een tweede baby'tjequote:Op maandag 2 juni 2014 11:24 schreef Philomijn het volgende:
Ik vind het altijd zo leuk als users (en dan eigenlijk nog het meest waar je het niet van verwacht) komen rammelen voor een tweede, derde of vierde.
. Heel bijzonder!Phaidra, ik ben er pas achter gekomen dat ik al zo'n 17 jaar mild maar chronisch depressief ben. Sinds ik ad slik, nu zo'n zeven maanden, voel ik me enorm goed. Ik wil weten of en in hoeverre mijn ad geslikt kan worden tijdens de zwangerschap. Op Internet lees ik heel tegenstrijdige verhalen. De conclusie die ik tnttnt zelf denk te kunnen trekken is dat het niet voor aangeboren afwijkingen zorgt maar dat baby's na de geboorte wel ontwenningsverschijnselen kunnen hebben.
Maar dat zou weer voorkomen kunnen worden door in het laatsts trimester langzaam af te bouwen.
Ik heb een hoop vragen iig. Of er lange termijneffecten bekend zijn, of ik, als ik stop, al vóór de conceptie moet stoppen, hoe groot de kans is dat ik depressief word als ik stop, welke invloed zwangerschapshormonen kunnen hebben, enz.
Zoals ik er nu tegenaan kijk, stop ik gewoon. Ik wil geen enkel risico nemen. Lukt het stoppen niet omdat ik weer terugval, dan maar geen tweede. Maar ik wil het sowieso even goed doorspreken allemaal.
Ik heb ook op de POP poli gelopen en bem.begonnen met afbouwen, toen dat mislukte gewisseld van medicatie en uiteindelijk zit ik nu op fluoxetine, (voormalig prozac).quote:
Ik twijfel omdat het nu wat concreter wordt. Nu hebben we alles op de rit, loopt het soepel, is N eindelijk bijna klaar met studeren en dan gaan we de boel weer 'omgooien'.
Phaidra, ik ben er pas achter gekomen dat ik al zo'n 17 jaar mild maar chronisch depressief ben. Sinds ik ad slik, nu zo'n zeven maanden, voel ik me enorm goed. Ik wil weten of en in hoeverre mijn ad geslikt kan worden tijdens de zwangerschap. Op Internet lees ik heel tegenstrijdige verhalen. De conclusie die ik tnttnt zelf denk te kunnen trekken is dat het niet voor aangeboren afwijkingen zorgt maar dat baby's na de geboorte wel ontwenningsverschijnselen kunnen hebben.
Maar dat zou weer voorkomen kunnen worden door in het laatsts trimester langzaam af te bouwen.
Ik heb een hoop vragen iig. Of er lange termijneffecten bekend zijn, of ik, als ik stop, al vóór de conceptie moet stoppen, hoe groot de kans is dat ik depressief word als ik stop, welke invloed zwangerschapshormonen kunnen hebben, enz.
Zoals ik er nu tegenaan kijk, stop ik gewoon. Ik wil geen enkel risico nemen. Lukt het stoppen niet omdat ik weer terugval, dan maar geen tweede. Maar ik wil het sowieso even goed doorspreken allemaal.
Het stomme is dat ik m regelmatig vergeet omdat ik mij nu heel goed voel, maar stoppen wordt mij afgeraden..
Enige is dat de informatie over bv tegenstrijdig was en uiteindelijk zelf nu de keuze gemaakt om flesvoeding te gaan geven.
Verder zijn er geen bezwaren voor de zwangerschap al kunnen ze nooit 100% garantie geven over de lange termijn.
De kleine doet het ook heel goed, en tot nu toe lijkt alles helemaal prima te zijn, iedere controle is goed.
Ik vond de begeleiding op de POP poli heel fijn... In welke stad ga je?
Succes in ieder geval.
Wat was er zo tegenstrijdig dan?quote:
Enige is dat de informatie over bv tegenstrijdig was en uiteindelijk zelf nu de keuze gemaakt om flesvoeding te gaan geven.
De ene arts zei het mag wel, weer een ander (psychiater op de poli) zei van niet,quote:
Uiteindelijk zelf besloten om dan maar flesvoeding te gaan geven en daar voel ik mij nu ook prima bij, besluiten geeft rust.
Ik ga naar Rotterdam, Erasmus.
Ik heb ook in het erasmus gelopen, Ik liep bij Dr R.oza en die kan ik je echt aanraden.
Ja, daarom ook. Het heeft het de negen maanden daarvoor ook binnen gehad. En dan tijdens de bv automatisch afbouwend.quote:
Maar als je dan AD blijft slikken, blijft het kind het toch binnen krijgen?..of mis ik iets?
Ik heb ook in het erasmus gelopen, Ik liep bij Dr R.oza en die kan ik je echt aanraden.
En dank!
F. Is nu 11 maanden, en het houdt me bezig... Hoe zou het zijn, hoe zou F zijn als grote zus
Komt er nog een meisje, of misschien toch een jongetje?Mijn partner is er minder mee bezig. Praktisch verzin ik allemaal tegens, welke eigenlijk best makkelijk op te lossen zijn
We hebben 3 slaapkamers, 1 daarvan kleine rommelkamer met schuin dak zonder raam, een kast dus bijna. De andere kamer is van F en wij hebben de andere. Maar een baby zou goed de eerste tijd bij ons kunnen en misschien daarna samen? Verder is ons huis groot zat
Qua zwangerschap, HELLP en bevalling zou ik erg opzien tegen een zwangerschap, hoewel dat natuurlijk ook heel mooi, heerlijk en superleuk was. O, en nog een keer lekker je buik laten hangen is wel zo fijn haha
En natuurlijk weet niemand hoelang het zal duren eer je zwanger bent... Bij F was ik het direct, maar wie zegt dat dat nu weer zo zal zijn?
Dus... Om een lang verhaal kort te maken. Misschien moet ik gewoon doorrammelen. En dat wildr ik graag delen met jullie
Je hebt je keuze al gemaakt op basis van het advies van jouw arts, dus ik probeer je niet om te praten. Wel wil ik je de volgende informatie geven, deze komt van een hele betrouwbare website die artsen ook gebruiken: www.lareb.nl/teratologie en dan onder het tabblad 'medicatie bij borstvoeding'. Hieronder staat het stukje over fluoxetine gekopieerd:quote:
[..]
Ik heb ook op de POP poli gelopen en bem.begonnen met afbouwen, toen dat mislukte gewisseld van medicatie en uiteindelijk zit ik nu op fluoxetine, (voormalig prozac).
Het stomme is dat ik m regelmatig vergeet omdat ik mij nu heel goed voel, maar stoppen wordt mij afgeraden..
Enige is dat de informatie over bv tegenstrijdig was en uiteindelijk zelf nu de keuze gemaakt om flesvoeding te gaan geven.
Verder zijn er geen bezwaren voor de zwangerschap al kunnen ze nooit 100% garantie geven over de lange termijn.
De kleine doet het ook heel goed, en tot nu toe lijkt alles helemaal prima te zijn, iedere controle is goed.
Ik vond de begeleiding op de POP poli heel fijn... In welke stad ga je?
Succes in ieder geval.
"De relatieve kinddosis van fluoxetine is redelijk hoog (tot > 10%). Door de lange halfwaardetijd van fluoxetine en de werkzame metaboliet kunnen relevante spiegels bij de neonaat ontstaan. Bij gebruik van fluoxetine zijn verschillende effecten bij de zuigeling gemeld: braken en diarree, kolieken, prikkelbaarheid, slaapstoornissen en verminderde gewichtstoename. Bij een moeder die al tijdens de zwangerschap met fluoxetine werd behandeld, kan de borstvoeding worden voortgezet."
Stel dat het je ultieme droom is om borstvoeding te geven, dan kun je misschien wat met deze informatie.
In dit soort gevallen is het ook wel ingewikkelder dan "mag wel" of "mag niet". Het gaat om de mogelijke risico's van de ziekte en van de behandeling. Op basis van precies dezelfde informatie kan de ene arts of patiënt besluiten dat deze risico's acceptabel zijn, terwijl anderen geen enkel risico willen lopen.quote:
De ene arts zei het mag wel, weer een ander (psychiater op de poli) zei van niet,
quote:Uiteindelijk zelf besloten om dan maar flesvoeding te gaan geven en daar voel ik mij nu ook prima bij, besluiten geeft rust.
Wel of geen zwangerschap, wel of geen borstvoeding, wel of geen medicatie: elke keuze is goed als je deze weloverwogen gemaakt hebt.hoe romantisch en fijn het ook was dat
zei dat ie het wel wilde om er aan te beginnen, 3 dagen later sloeg de twijfel bij hem in. Nu is het een "verboden onderwerp" geworden. hij voelt zich teveel onder druk gezet door mij.. pfoe.. mannen Hoe kan dat zo in een keer? Wat moet dat rot voelen..quote:Op donderdag 5 juni 2014 15:26 schreef Barreltje het volgende:
hier is de stemming volledig omgeslagen..
hoe romantisch en fijn het ook was dat
ik ben best pissed.. eerst hadden we sept in gedachten, wat naar voren getrokken werd door die opmerking.. en nu mag er dus tot september niet eens meer over gepraat worden.. enorm frustrerend
SPOILERwe hebben een heftige tijd gehad de afgelopen weken, verhuizen en de eerste keer met elkaar op vakantie levert echt wel veel stress op.. hij vind dat we dat nog niet op de juiste manier op kunnen lossen die stress en vind het daarom geen goed idee om nu aan kinderen te beginnen... en natuurlijk zijn we ook nog maar pas bij elkaar. en wil hij graag eerst nog wat plezier met me hebben ( lange reizen maken etc, iets wat ik met liefde uit het raam gooi voor een kind enzo
ook klote om te horen dat virenden/kennissen van mij denken dat ik geen kinderen wil , omdat ik zo bezig ben met m'n carriere.. damn! zo ontzettend niet waar.. ik heb helaas erg veel pech gehad met de mannen in mijn leven..
bwuh! [/lief dagboek]
ik snap zijn argumenten prima trouwens, maar dat neemt niet weg dat het rot voor jou is. Ik hoop dat jullie er snel uitkomen!
maar ik snap jouw teleurstelling en verdriet ook heel goed.SPOILERtoch snap ik jouw vriends reactie wel,zoals ik het lees wil hij een stabielere basis voordat jullie aan kinderen beginnen en dat lijkt mij een goed zaak, en samen leuke dingen doen is ook belangrijk..
ik vind het ook vooral frustrerend dat hij het er verder gewoon niet over wil hebben.. DAT vind ik jammer..
het geeft mij het gevoel dat ik er niets over te zeggen heb en dat frustreet enorm..
ach.. over 6 jaar en 3 babies lachen we er om
SPOILEROnze datum is ook onder lichte druk gekomen. Ik ben de eerste echt serieuze vriendin van mijn vriend en hij wilde ook echt heel graag nog veel leuke dingen doen en genieten en nog steeds wennen aan het idee van een relatie hebben. Uiteindelijk is het vooral voor mij januari 2015 geworden en vooral voor mij september 2014. Inmiddels vraag ik wel vaak of hij het echt zeker weet en van de week moest ik ophouden met vragen omdat hij er 1000% achter staat en inmiddels ook erg naar een kleine uitkijkt. Maar dat heeft ook wel wat frustraties gehad, ik had ook pech en wilde eigenlijk niet wachten en hij vond het ook wel op drammen lijken al was het zo niet bedoeld. Maar uiteindelijk was het vooral het besef dat papa worden eng blijft, of dat nu over een jaar is, of over 2 of over 5.
Geef hem tijd. Hoe moeilijk ook, maar laten zien dat je hem die ruimte geeft toont aan dat je de zaken wél goed op kunt lossen en in de tussentijd kan je vriend aan het idee wennen. En lekker spuien op fok, om je frustraties en verdriet kwijt te raken. Je bent misschien niet moeder volgens je ideaalplaatje maar dat ideaalplaatje past wel aan. Straks ben je gewoon moeder van 1 of 2 of 3 geweldige kinderen met een geweldige man en had je niet anders gewild. Het komt wel goed
SPOILERIk krijg alleen een beetje het gevoel dat je vriend vooral leuk is omdat hij kinderen wil... Je wil nu kinderen, Leuke dingen doen gooi je met liefde uit het raam voor een kind evenals samen reizen... ik kan niet helpen dat ik mij afvraag wat er van jullie als stel overblijft als kinderen er niet zouden komen... (sorry als ik er naast zit, ik wil niet bitchen, maar het leven samen moet ook leuk zijn als er onverhoopt geen kinderen komen) gebruik de tijd om elkaar te leren kennen, ruzie te leren maken met elkaar en het vooral leuk hebben met elkaar. ..
SPOILERIk denk dat dat samen hangt. Als je al wat hebt meegemaakt, zelf graag kinderen wilt, op een latere leeftijd bent, ga je geen relatie aan met iemand die geen kinderen wilt. Althans.. Ik heb dat bewust niet gedaan. Mijn vriend was mijn beste vriend voordat we een stel waren, maar als ik wist dat hij geen kinderen wilde was het niet eens zo ver gekomen. En als er geen kinderen komen omdat het niet lukt is het een ander verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen dat het klokje voelen tikken heel benauwend en frustrerend is. Maar dat betekent niet automatisch dat ze het niet leuk hebben samen. Volgens mij klopte het hele plaatje voor barreltje, de klik, de gezelligheid en een gedeelde kinderwens
SPOILERnatuurlijk hou je daar rekening mee, heb ik ook gedaan, ik was 22 toen ik mn man leerde kennen, was liefde op t eerste gezicht maar ik wilde al wel snel weten of hij een kinderwens had...
en daarna hebben we dus bijna 4 jaar samen leuke dingen gedaan en elkaar leren kennen.
bij jou was het alweer anders want t was je beste vriend..
En als het goed voelt dan moet je er voor gaan, maar de vriend van barreltje is naar mijn idee nog niet op dat punt... helaas!
maar nogmaals ik kan er ook helemaal naast zitten, schreef enkel mijn idee op
Barretje, ik hoop toch dat jullie er snel uit komen.
SPOILERDat snap ik
Ik zei ook niet dat leeftijd er niks toe doet... ik snap heel goed dat de klok na je 30e keihard kan gaan tikken, en dat t voor mannen allemaal minder ingewikkeld is qua leeftijd..quote:
Jij was 22, barrel is 34, dat kun je natuurlijk niet helemáál vergelijken
Barretje, ik hoop toch dat jullie er snel uit komen.
ik merk dat ik mn punt niet duidelijk kan omschrijven, dus ik geef t maar op
ik hoop oprecht dat jullie er snel uit zijn.
quote:
en wat je vrienden en kennissen denken en.vinden moet je loslaten... lekker boeiend!SPOILERIk krijg alleen een beetje het gevoel dat je vriend vooral leuk is omdat hij kinderen wil... Je wil nu kinderen, Leuke dingen doen gooi je met liefde uit het raam voor een kind evenals samen reizen... ik kan niet helpen dat ik mij afvraag wat er van jullie als stel overblijft als kinderen er niet zouden komen... (sorry als ik er naast zit, ik wil niet bitchen, maar het leven samen moet ook leuk zijn als er onverhoopt geen kinderen komen) gebruik de tijd om elkaar te leren kennen, ruzie te leren maken met elkaar en het vooral leuk hebben met elkaar. ..
Verder, BarrelSPOILERVind niet dat je dit zo kan zeggen.. Ik heb ook allemaal geen behoefte gehad aan deze dingen met mijn vriend voordat we aan kinderen begonnen. Sommige mensen hoeven niet perse te gaan reizen o.i.d voordat er een kindje komt. Kijk dat haar vriend daar misschien anders over denkt is een ander verhaal maar dat betekend niet dat barrel hem alleen maar leukt vind voor kinderen.
Inmiddels hebben vriend en ik een kindje en hij was geboren voordat we 3 jaar samen waren (enja veel mensen vonden ons vroeg
Barrel is er klaar voor, niets meer niets minder correct me if i'm wrong
GM87 ik wil graag een gezin.. met man erbij enzo .Dus niet alleen een zaaddonor. als ik dat had gewild had ik dat wel gezocht, ik ben redelijk in staat om zelf voor een kind te zorgen.
en ik kan vooral niet tegen :"ik wil het er nu niet over hebben" ehm jah, NU wel dan? of NU? of Nu?? [/vreselijk zeurende vrouw]
dus nu afgesproken dat we het er tot aug niet meer over hebben .. na zijn (41ste
) verjaardag mogen we het er weer over hebben. naja.. niet mijn keus, maar vooruit enzo en jah de leeftijd drukt enorm.. als ik 10 jaar jonger was geweest was het ook allemaal niet zo'n probleem geweest. nog 10 jaar wachten word overigens wel problematisch
Je wil ook al zo lang voor kinderen en al meerdere keren zo dichtbij geweest en dan moest je het toch weer uitstellen
Ik zal niet vaak posten denk ik, maar vind het wel fijn om af en toe te lezen en ervaringen te delen met mensen die ook graag kinderen willen, maar het ook nog niet is weggelegd.
Het onderwerp zwanger, baby's, gezin en kinderen valt me erg zwaar en terwijl ik dit typ voel ik alweer een brok in mijn keel. In mijn omgeving weten enkele mensen van mijn gerammel, maar niet de situatie en mijn verdriet. Deze zal ik hier eerst ook niet schrijven, misschien later.
Ik hoop dat ik wat aan dit topic heb en natuurlijk dat ik over een tijdje verder kan naar het volgende topic
Barreltje, wat vervelend dat je er niet over mag praten met je vriend. Misschien trekt dat nog bij als je 't nu tijdje laat rusten? Mijn tactiek zou zijn om er nu niet meer over te praten maar vooral op het positieve in de relatie focussen, en dan over een paar weken ter sprake brengen dat je het erg lastig vind dat het een verboden onderwerp is.
Vandaag een heel trotse vader met zijn baby gezien, en man man man wat ga ik daardoor rammelen zeg! Ik hoop echt dat mijn man ook zo zal zijn, zo vol trots en enthousiasme. Nu kan hij zich dat nog niet echt voorstellen. Ik zag er vandaag ook weer echt heel erg naar uit om over een paar maand te beginnen met proberen, in plaats van vooral de beren op de weg te zien.
Ik weet het niet, maar het rammelt wel...
Hoe ze samen opgroeien vind ik heel mooi om te zien.
De ruzie's maar ook het goedmaken, het voor elkaar opkomen in de speeltuin en het plezier dat ze hebben maakt het zo leuk
En je kunt sowieso niet kiezen wat voor kind je "erbij" krijgt en hoe het samen gaat. Je moet er gewoon voor gaan (of niet) en er het beste van maken lijkt me
Maar, "twijfel twijfel" en "rammel rammel" tegelijk is vervelend. Plus dat ik niet zo'n beslissing in mijn uppie kan nemen natuurlijk...Sorry, klaagbui..SPOILEREn ik heb sowieso een pechdag: gister heb ik een schop tegen mn enkel gehad, die doet zeer en kan er amper op lopen, dus een beetje rond gehinkt. Ging ik vervolgens door de andere enkel dus die is nu ook dik (en pijnlijk). Vervolgens viel ik nog van een trap (dus nu ook een zeer stuitje..) En ik sneed in m'n vinger toen ik moest koken. Bah!
quote:
Ik zit in een soort van baby-boom hier; er zijn ineens tig vrienden/kennissen/collega's zwanger. En ik gun het echtechtecht iedereen, maar ik voel me jaloers (en daardoor kut) want ik wil ook!Sorry, klaagbui..SPOILEREn ik heb sowieso een pechdag: gister heb ik een schop tegen mn enkel gehad, die doet zeer en kan er amper op lopen, dus een beetje rond gehinkt. Ging ik vervolgens door de andere enkel dus die is nu ook dik (en pijnlijk). Vervolgens viel ik nog van een trap (dus nu ook een zeer stuitje..) En ik sneed in m'n vinger toen ik moest koken. Bah!
stom he dat je je kut kan voelen omdat je jaloers bent.. ik voel me er ook altijd schuldig over
maar goed.. het is helemaal niet erg om jaloers te zijn hoor.. en.. hoe suf ook :"jouw tijd komt nog wel " Nahjah. Éen van de beste vrienden van mijn vriend wordt vader. Bleek vriend dus totaal niet blij van te worden.. Bij wat doorvragen (ik moet dat ook gewoon niet zo fors doen en ik had genoegen moeten nemen met "ja maar daar gaan onze mannenavonden!") kwam vriend met de mening dat hij (ondanks net zo oud als die vriend) denkt dat al zijn vrijheden "wegvallen" als we aan kids beginnen. Kinderen zijn vervelend, nemen je nachtrust af, slokken al je vrije tijd op en ga zo maar door. Hij eindigde met "dus wij blijven lekker met zn 2en!"quote:
[..]
stom he dat je je kut kan voelen omdat je jaloers bent.. ik voel me er ook altijd schuldig over
Hij maakte een grapje, maargoed, ik emotioneel, want ja...
Uiteindelijk was het nog wel een enigszins constructief gesprek hoor, maarja, 't kwaad was al geschiedt zeg maar.
Probleem is nu dat vriend ineens een startdatum in zn hoofd heeft (die was er globaal, maar dat is nu ineens een vaste afspraak) en ik twijfel nu door bovenstaande of 'ie dat zelf ook wil, of dat 'ie dat voor mij doet.. Dat 2e wil ik dus ook niet. Dus nu zit ik zelf in een spagaat tussen gevoel en verstand, daar word ik ook niet blij van..SPOILERvriend heeft een pr*tvader, en hij is op z'n dood dat hij ook zo wordt. Ik moest ergens halverwege de hele discussie zweren dat ik zou vertrekken met kind als hij zo tegen kind zou doen als zijn vader tegen hem.. Goed, weten we ook weer waar zijn angst én negativiteit tov kinderen vandaan komt..
Zucht!! Mannen!
Hoe gaat het bij jou nu Barrel? Alweer wat meer ruimte voor de kinderwens?
[ Bericht 1% gewijzigd door silliegirl op 11-06-2014 19:24:49 ]
Herkenbaar hoor, manlief was ook bang dat hij nooit meer iets voor zichzelf kon doen en de sportschool wel kon stoppen enz enz enz, mijn man denkt enorm zwart/wit en alles of niets... Moet soms echt even nuanceren...quote:
[..]
Nahjah. Éen van de beste vrienden van mijn vriend wordt vader. Bleek vriend dus totaal niet blij van te worden.. Bij wat doorvragen (ik moet dat ook gewoon niet zo fors doen en ik had genoegen moeten nemen met "ja maar daar gaan onze mannenavonden!") kwam vriend met de mening dat hij (ondanks net zo oud als die vriend) denkt dat al zijn vrijheden "wegvallen" als we aan kids beginnen. Kinderen zijn vervelend, nemen je nachtrust af, slokken al je vrije tijd op en ga zo maar door. Hij eindigde met "dus wij blijven lekker met zn 2en!"
Hij maakte een grapje, maargoed, ik emotioneel, want ja...
Uiteindelijk was het nog wel een enigszins constructief gesprek hoor, maarja, 't kwaad was al geschiedt zeg maar.Probleem is nu dat vriend ineens een startdatum in zn hoofd heeft (die was er globaal, maar dat is nu ineens een vaste afspraak) en ik twijfel nu door bovenstaande of 'ie dat zelf ook wil, of dat 'ie dat voor mij doet.. Dat 2e wil ik dus ook niet.SPOILERvriend heeft een pr*tvader, en hij is op z'n dood dat hij ook zo wordt. Ik moest ergens halverwege de hele discussie zweren dat ik zou vertrekken met kind als hij zo tegen kind zou doen als zijn vader tegen hem.. Goed, weten we ook weer waar zijn angst én negativiteit tov kinderen vandaan komt..
Zucht!! Mannen!
Hoe gaat het bij jou nu Barrel? Alweer wat meer ruimte voor de kinderwens?
En wb prutvader, die heeft mijn man ook, heeft zijn zoon op zn 13e ook gewoon op straat laten staan terwijl hij toen nergens anders terecht kon, mja pap had zn broertje al in huis en allebei was teveel....
Nu al jaren geen contact meer met zn vader, ik heb hem zelf ook nooit ontmoet, maar de angst dat hij ook zo wordt zit er wel in, al heb ik het er in de afgelopen 30 weken wel aardig uit gepraat geloof ik... En zo'n lapzwans als zn pa wordt hij echt niet, juist omdat ze zich realiseren dat ze noooooit zo willen zijn.
Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, de twijfels die jouw vriend heeft, had mijn man ook en inmiddels ben ik 30 weken zwanger..
Voor de twijfels heb ik ook alle begrip. En ik heb natuurlijk ook niet gezworen dat ik wegga met kind als hij net zo zou doen als zijn vader (dat ligt hier wel redelijk ingewikkeld, qua band zeg maar), maar toegezegd dat ik zal zorgen dat ik dan wel voortijdig ingrijp...quote:
[..]
Herkenbaar hoor, manlief was ook bang dat hij nooit meer iets voor zichzelf kon doen en de sportschool wel kon stoppen enz enz enz, mijn man denkt enorm zwart/wit en alles of niets... Moet soms echt even nuanceren...
En wb prutvader, die heeft mijn man ook, heeft zijn zoon op zn 13e ook gewoon op straat laten staan terwijl hij toen nergens anders terecht kon, mja pap had zn broertje al in huis en allebei was teveel....
Nu al jaren geen contact meer met zn vader, ik heb hem zelf ook nooit ontmoet, maar de angst dat hij ook zo wordt zit er wel in, al heb ik het er in de afgelopen 30 weken wel aardig uit gepraat geloof ik... En zo'n lapzwans als zn pa wordt hij echt niet, juist omdat ze zich realiseren dat ze noooooit zo willen zijn.
Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, de twijfels die jouw vriend heeft, had mijn man ook en inmiddels ben ik 30 weken zwanger..
Maar hoe zijn jullie uiteindelijk begonnen dan? Want hier komt dat nu letterlijk neer op "ik zou voor mezelf geen kind hoeven, maar omdat jij wel en als ik niet mee doe ga je bij me weg. Ik wil jou niet kwijt dus jij wint en we krijgen dus een kind".
Ik zie dan de ellende beginnen waar ik bij sta, zeg maar..
En nu is hij helemaal om en kijkt hij ook uit naar haar geboorte..
Ik hoop dat jouw vriend het zelf ook wel gaat willen..
Ik ook, maar momenteel haalt irriteer ik me dus wel een beetje kapot aan zijn "maar ik doe het straks voor jou! Dus je hoeft niet meer jaloers te zijn op anderen" insteek. Ik word juist nogquote:
Oeh dat is idd wel een ander beginpunt, hier was het eerst wel " van mij hoeft het niet perse" maar later werd dat wel "onze kinderen...... "
En nu is hij helemaal om en kijkt hij ook uit naar haar geboorte..
Ik hoop dat jouw vriend het zelf ook wel gaat willen..
jaloerser zo, want ik wil dat hij net zo enthousiast zou zijn als z'n vader-to-be vriend(en).
En ergens, en dat is de andere kant, baal ik ook van mezelf. We hebben het verder prima met zn 2en (los van allerlei stress dingen die soms onze energie opvreten), maar ik twijfel er eigenlijk nooit aan dat hij de ware voor me is en dat we samen oud gaan worden, maar waarom kan dat dan niet genoeg zijn? Want die kinderwens is daar echt wel een breekpunt in. Ik kan dat ook niet loslaten, en dat vind ik echt vervelend. en ik ben me er ondertussen bewust van dat ik hier een te groot ding van maak en teveel nadenk.. Maarja.. Emoties
Man en ik zouden het ook prima met zn 2en redden maar als hij geen kinderen had gewild had dat wel een breekpunt geweest... Ik schaam mij ook niet om dat uit te spreken, Ik wil al mn hele leven moeder worden en dat mijn partner kinderen wilde was wel een grote voorwaarde..
(had het zo geweest dat hij geen kinderen had kunnen krijgen dan was het een ander verhaal geweest,en dan was het weer fijn te weten dat we het samen ook prima zouden redden.)
.Hetzelfde geldt voor kiezen voor het eerste kind: je weet nu wat je hebt en daarna is het een sprong in het diepe.quote:
En je kunt sowieso niet kiezen wat voor kind je "erbij" krijgt en hoe het samen gaat. Je moet er gewoon voor gaan (of niet) en er het beste van maken lijkt me
Inmiddels ben ik wel zo ver dat ik dit avontuur wil aangaan, maar voor een eventuele tweede verwacht ik weer veel twijfels.Daar is met de mijne dus ook geen pijl op te trekken, want als 'ie er dan toch aan moet beginnen, wil 'ie graag 3 kinderen...quote:
Overigens hadden we het vrij snel over hoe "ons kind" zou zijn, maar nu is het ineens nogal echt natuurlijk. En hij wil ook echt maar 1, blijft ie benadrukken. Ergens vind ik dat jammer, maar het feit dat ie er wel 1 wil vind ik al fijn genoeg
Snappen jullie het nog? Ik niet, namelijk.
Ik zie echt wel glimpjes van hoe hij het wil: we zijn nog druk aan het klussen aan het huis en dat moet snel "af", want dan is het klaar als de baby zou komen en dan kan hij daar zijn tijd insteken.. Of dat 'ie inderdaad zegt wat de voordelen van 3 kinderen is tov 1 of 2. En dat maakt t zo lastig als hij zegt dat ie twijfelt, want enerzijds geloof ik m niet en denk ik dat t puur angst en onzekerheid is.. En anderzijds.. Tsja, hij moet ook wel overtuigend wel willen en niet af en toe..
het feit dat hij eerder augustus/spetember had gezegd als begin datum was omdat hij aan mijn wensen tegemoet wilde komen.. hij wil dus liever pas in 2015 beginnen.. dat vind ik nog steeds erg jammer, maar .. in augustus gaan we het daar wel weer een keer over hebben
nu is het even te heftig allemaal en gaan we tot en met augustus vooral plezier hebben met z'n tweeen zonder de "druk"van een kinderwens ..eind augustus word ik wel weer een
SPOILERen wat dat betreft is het ook wel fijn om hier af en toe andere meningen te horen
Dat vond ik wel eens lastig. Want hij was heel duidelijk over zijn gevoel maar voor mijn gevoel was geen ruimte. (Ik zou er nooit aan begonnen zijn als hij niet wilde maar ik bedoel dat er dus ook geen ruimte was om over mijn rammelen te praten zonder dat hij zo duidelijk aangaf dat hij nog niet wilde.)
En ineens was daar het moment bij hem. We wilden na de bruiloft stoppen met ac maar vorige maand zei hij ineens: "Laat die ac maar achterwege, we gaan ervoor."
voor jullie, ik weet hoe lastig het soms kan zijn. Maar hopelijk komt bij jullie ook allemaal het moment waarop vriend/man ineens om is en er ook vol voor wil gaan!Ik verdenk mijn vriend ervan dat 'ie dit topic weet te vindenquote:
Lastig is dat hè dames. Ik rammelde ook al jaren eerder dan vriend en als ik erover begon, was hij heel duidelijk. "Ooit wil ik wel kinderen maar nu nog niet."
Dat vond ik wel eens lastig. Want hij was heel duidelijk over zijn gevoel maar voor mijn gevoel was geen ruimte. (Ik zou er nooit aan begonnen zijn als hij niet wilde maar ik bedoel dat er dus ook geen ruimte was om over mijn rammelen te praten zonder dat hij zo duidelijk aangaf dat hij nog niet wilde.)
En ineens was daar het moment bij hem. We wilden na de bruiloft stoppen met ac maar vorige maand zei hij ineens: "Laat die ac maar achterwege, we gaan ervoor."
. Hij begon gisteravond (laat, ik lag al half te slapen), zelf ineens over kinderen. Nu is dat bij ons echt geen alledaags gesprek en als er over gepraat wordt begin ik, dus dit was redelijk uniek. Hij gaf aan dat het hebben van een "gepland" startmoment meer rust geeft bij hem, omdat hij nu dan ook weet waar 'ie aan toe is. Hij vindt het ook gewoon erg spannend en moet eraan wennen dat hij wel degelijk "ooit" echt vader zal zijn (als het allemaal wil lukken dan). Vervolgens zei 'ie "en misschien wen ik wel zo snel dat we nog voor de plan-datum kunnen starten!"
Klinkt niet alsof hij het allemaal alleen voor jou doetquote:
[..]
Ik verdenk mijn vriend ervan dat 'ie dit topic weet te vinden
Hij gaf aan dat het hebben van een "gepland" startmoment meer rust geeft bij hem, omdat hij nu dan ook weet waar 'ie aan toe is. Hij vindt het ook gewoon erg spannend en moet eraan wennen dat hij wel degelijk "ooit" echt vader zal zijn (als het allemaal wil lukken dan). Vervolgens zei 'ie "en misschien wen ik wel zo snel dat we nog voor de plan-datum kunnen starten!"
Hij heeft tijd nodig.
Ik probeer los te laten dat hij niet zo enthousiast is als ik graag zou zien. Als ik daar op moet wachten komt het nooit, want hij blijft het eng vinden. Maar hij durft inmiddels de sprong wel te wagen. Het is bij hem wel meer gebaseerd op 'ooit wil ik kinderen, dus waarom niet nu' in plaats van dat hij er echt naar uit kijkt. Dat vind ik best jammer maar ik verwacht dat hij bij trekt als ik zwanger ben of als het kind er eenmaal is. Ik denk namelijk dat hij een heel goede vader zal zijn Mijn ervaring is dat het veel.echter wordt als je daadwerkelijk zwanger bent, mijn man had altijd zoiets van ja hoor, pas vanaf de geboorte is t tastbaar voor mij, maar 3x raden wie er kusjes op mn buik geeft en muziek draait voor zijn meisje...quote:
Fijn dat hij er over begon Silliegirl! Ik ben het eens met gm. Hij klinkt best hetzelfde als mijn man, en die heeft een prima vader
SPOILERhij liep vd week zelfs met een konijnenknuffel op zijn arm om te oefenen om met 1 arm t commodeblad terug te klappen...
Wat GM zegt. Die van mij wilde wel, ooit, maar tot ze er was bleef het een ver van z'n bed show. En nu hijst hij haar in de snoezigste jurkjes die hij voor haar kan vinden en zeult 'ie hele dagen met haar rondquote:
Fijn dat hij er over begon Silliegirl! Ik ben het eens met gm. Hij klinkt best hetzelfde als mijn man, en die heeft een prima vader
Nouja, het is voor hem ook allemaal wel ingewikkeld en dat snap ik wel.quote:
[..]
Klinkt niet alsof hij het allemaal alleen voor jou doet
Hij heeft tijd nodig.
Aan de andere kant van het verhaal: hij is ook een hele tijd (lees; anderhalf jaar) heel bang geweest voor zijn relatie met mij. Hij was bang dat 'ie mij zou kwetsen, dat het niet zou werken, dat 'ie me kwijt zou raken, blabla. (en ook dat komt wel weer voort uit het gedrag van zijn vader, die overigens niet uit beeld is zoals bij sommige anderen hier, maar wel heel erg onvoorspelbaar is voor alles en iedereen. De ene dag draagt 'ie je op handen, de volgende dag doet 'ie alsof je niet bestaat, echt heel raar).
Uiteindelijk heeft iemand tegen 'm gezegd dat hij, juist door de boot af te houden mij zou verliezen en toen viel het kwartje. Hij zal bij kinderen misschien ook zo'n kwartje nodig hebben.
Ik heb zo'n gevoel dat het kwartje wel valt met de tijdquote:
[..]
Nouja, het is voor hem ook allemaal wel ingewikkeld en dat snap ik wel.
Aan de andere kant van het verhaal: hij is ook een hele tijd (lees; anderhalf jaar) heel bang geweest voor zijn relatie met mij. Hij was bang dat 'ie mij zou kwetsen, dat het niet zou werken, dat 'ie me kwijt zou raken, blabla. (en ook dat komt wel weer voort uit het gedrag van zijn vader, die overigens niet uit beeld is zoals bij sommige anderen hier, maar wel heel erg onvoorspelbaar is voor alles en iedereen. De ene dag draagt 'ie je op handen, de volgende dag doet 'ie alsof je niet bestaat, echt heel raar).
Uiteindelijk heeft iemand tegen 'm gezegd dat hij, juist door de boot af te houden mij zou verliezen en toen viel het kwartje. Hij zal bij kinderen misschien ook zo'n kwartje nodig hebben.
nadat ik er,gisteren even alleen voor stond en zoonlief echt alles uit de kast haalde om maar kattekwaad uit te halen. Alleen maar,kon gillen en huilen.
toen dacht ik een hele tijd moah laat maar.Dit is meer dan genoeg.
Er frustrerend als je het zelf ook super graag wilt!!! Ik hoop dat mijn vriend snel bijdraait. Ik voel me nu alleen maar verdrietig en gefrustreerd!
en welkom bij de club van gefrustreerde-vrouwen-met-bange-mannen
Meer dan genoeg voor jou, maar ook voor je volgende kindje zou dit geen fijne situatie zijn. Ik hoop op betere tijden, ik zag in dat andere topic dat hij wel vooruit gaat qua communiceren.quote:
Mijn gerammel gaat wel door maar is wel weer even getemperd.
nadat ik er,gisteren even alleen voor stond en zoonlief echt alles uit de kast haalde om maar kattekwaad uit te halen. Alleen maar,kon gillen en huilen.
toen dacht ik een hele tijd moah laat maar.Dit is meer dan genoeg.
Weet je ook waar hij precies bang voor is? Is het iets concreets waarbij je naar een oplossing toe kan werken? In ons geval (zelfde leeftijd, bijna 14 jaar samen) gaat het bijvoorbeeld vooral om financiële zekerheid. Sterkte in ieder geval!quote:
Eindelijk dit topic gevonden! Dit past helemaal bij mij op dit moment. Bijna 30, bijna 12 jaar samen met vriend en rammelende eierstokken! Ze rammelen zo hard, dat ik er alleen maar verdrietig van wordt. Vriendlief is namelijk bang!!
Hij weet wel dat hij wel kinderen wil. Maar hij snapt ook niet dat het niet gelijk raak hoeft te zijn. Hij denkt dat als je seks hebt op je vruchtbare dag, het altijd raak is. Dat heb ik snel uit zijn hoofd gepraat. Vertelt dat het ook een jaar of langer kan duren.
Hopelijk draait hij snel bij en wil hij er helemaal voor gaan.
En verder vrij weinig te melden..Welkom Shopaholic! Wat jammer dat het nog niet van twee kanten rammelt bij jullie. Dat 't maar snel wel zo mag zijn
SilverSjoiis: Spannend! En leuk
Tof SilverSjois!! Heb je nu niet zoiets van: aaaahhhh wat ga ik doen?!
Ik rijd vanmiddag weer naar de apotheek voor een paar doosjes. Ik voel me er rustig onder, we zien wel of al die strips op gaan of niet.
Ik merk hier het er de hele tijd over hebben niet werkt. Het grappige is dat ik weet dat hij het graag wil, maar nu we er niet concreet mee bezig zijn kapt de meeste opmerkingen over kinderen af. (Niet lomp hoor, maar ik zeg dan iets, hij reageert en gaat er verder niet op in en dan is het gesprek voorbij.) Ik denk dat veel mannen tijd hebben om dit soort dingen te laten bezinken en aan het idee te wennen, zonder daar ondertussen hormonaal geklets er bij te hebben.
Ik was qua rammelen de laatste tijd rustig, totdat mijn vriend vorige week zei: "Ik zou nu al wel aan kinderen willen beginnen als jij werk zou hebben."
Ik zag het als een opening om samen te fantaseren, maar helaas, ik merk dat ik het weer moet laten rusten. (Wat verder op zich niet erg is hoor.)Verder: dit weekend mijn oudste neefje (9) te logeren gehad. Wennen om nog een persoon in huis te hebben. Volgende dag bij voetbaltoernooi jongste neefje (7) langs de lijn gestaan. Oohhhh
Al die lieve kindjes, met te grote broekjes... en ze werden kampioen dus trotse tante. Kon het meisje uit het team wel opvreten. En alle andere kindjes ook zo leuk. Daarnaast: vriend is deze week 32 geworden en ik word binnenkort 28. Ik voel vadertje tijd in mijn nek hijgen. (En ik weet dat ik qua leeftijd niet mag klagen hoor, maar als ik dan weer ergens lees hoeveel kans je na je 30e hebt om per maand zwanger te raken word ik daar zenuwachtig van. Terwijl het helemaal niet zo is dat mijn kansen dan verkeken zijn maar het maakt me gewoon nerveus.)[ Bericht 3% gewijzigd door Philomijn op 16-06-2014 13:20:33 (ik lul teveel :P) ]
Haha nou.. Er worden hier nog wel condooms ingeslagen, want we gaan niet meteen er 'goed' mee aan de slag. Eerst nog 'even' afstuderen en lekker op vakantie. M'n vriend start daarna met een nieuwe baan. En als we 't dan allemaal op de rails hebben en weer lekker in het nieuwe ritme zitten, gaan we er echt voor.quote:
Tof SilverSjois!! Heb je nu niet zoiets van: aaaahhhh wat ga ik doen?!
Ik rijd vanmiddag weer naar de apotheek voor een paar doosjes. Ik voel me er rustig onder, we zien wel of al die strips op gaan of niet.
ik heb enigszins "toegegeven" lees: me er bij neergelegd dat het er de komende 6 maanden gewoon niet van gaat komen.
we hebben dus voor de komende 6 maanden lekker veel dingen geplanned.. en
zegt dan ook : "we gaan gewoon lekker de komende 6 maanden nog lekker van elkaar genieten 
"en dan lees ik natuurlijk tussen de regels door dat we over 6 maanden kunnen gaan starten
naja.. we zien wel.. er is nog altijd hoop dat het eerder begint.. ik bedoel.. 3 maanden zwanger kan je toch ook nog best wintersporten??
Maar nu is dus de tijd aangebroken dat we zouden beginnen en nu wil hij toch niet. (Dit had ik helaas al voorspeld. Hij zei dat het niet ging gebeuren, maar ik heb toch gelijk gekregen)
Op dit moment dus even geen seks. Ik wil niet met en hij niet zonder. (Weet niet hoe lang we dit volhouden, want we hebben wel allebei zin)
Frustrerend allemaal!! Vooral omdat ik het echt al langer wil. Al zeker 2-3 jaar. Ik dacht dat hij nu eindelijk ook wilde, door alles wat hij me had toegezegd.
ik zou dat niet te snel zeggen... Ik sliep 13 uur per dag de eerste maandenquote:
mannen..
ik heb enigszins "toegegeven" lees: me er bij neergelegd dat het er de komende 6 maanden gewoon niet van gaat komen.
we hebben dus voor de komende 6 maanden lekker veel dingen geplanned.. en
en dan lees ik natuurlijk tussen de regels door dat we over 6 maanden kunnen gaan starten
naja.. we zien wel.. er is nog altijd hoop dat het eerder begint.. ik bedoel.. 3 maanden zwanger kan je toch ook nog best wintersporten??
Desalniettemin hoop ik voor je dat je snel mag beginnen SSTT! niet tegen mn vriend zeggen!quote:
[..]
ik zou dat niet te snel zeggen... Ik sliep 13 uur per dag de eerste maanden
Barreltje hopelijk is het dan in een keer raak
Gaan jullie grote dingen doen?Welkom Shopaholic maar wat een nare situatie zo.. Hopelijk is je vriend snel om.
SPOILERWij zijn ons inmiddels aan het orienteren op een bruiloft
haha trouwen! tsjha.. dat wilde mijn vorige relatie ook.. eerst trouwen.. wel leuk dat je vriend zo lekker mee kan dromen.. die van mij is fanatiek realistischSPOILERweekendje stockholm, weekendje veluwe, 3 weken vietnam en dus een week italie in een waanzinnig romantisch appartement
Dat klinkt goed!! Heerlijk vooruitzichtquote:
ach grote dingen..haha trouwen! tsjha.. dat wilde mijn vorige relatie ook.. eerst trouwen.. wel leuk dat je vriend zo lekker mee kan dromen.. die van mij is fanatiek realistischSPOILERweekendje stockholm, weekendje veluwe, 3 weken vietnam en dus een week italie in een waanzinnig romantisch appartement
SPOILERJa ik wil dat vooral vooraf. Omdat ik e.e.a. op papier wil van te voren, zit tussen mn oren. Ik ga regelmatig op huisbezoek vanuit de sociale dienst, en
Maar wellicht besluiten we t toch uit te stellen hoor. Alleen denk ik, van uitstel komt afstel
quote:
[..]
Dat klinkt goed!! Heerlijk vooruitzichtSPOILERJa ik wil dat vooral vooraf. Omdat ik e.e.a. op papier wil van te voren, zit tussen mn oren. Ik ga regelmatig op huisbezoek vanuit de sociale dienst, en
Maar wellicht besluiten we t toch uit te stellen hoor. Alleen denk ik, van uitstel komt afstel
SPOILERwij hebben er ism kinderen nog niet over nagedacht.. mn ex man wilde het dus wel en zeker ook vanwege het feit dat alles goed geregeld is.. voor ons word het op een gegeven moment ook wel handig; ik werk in een internationaal bedrijf en daar is het ook wel handig voor.. maar dat is voor dan zorg..
Aahh ok.quote:
[..]
Haha nou.. Er worden hier nog wel condooms ingeslagen, want we gaan niet meteen er 'goed' mee aan de slag. Eerst nog 'even' afstuderen en lekker op vakantie. M'n vriend start daarna met een nieuwe baan. En als we 't dan allemaal op de rails hebben en weer lekker in het nieuwe ritme zitten, gaan we er echt voor.
Was ook wel erg vanuit mezelf gedacht hoor, die opmerking. Wil je niet zelf graag een baan, voordat je een kind krijgt? (Iets waar ik zelf mee worstel, dus ben benieuwd hoe anderen dat zien.)
quote:
Tja philomijn, die anticonceptie is nu even een punt van discussie. In december ben ik er mee gestopt en zijn we met condooms gaan vrijen. We zouden na een reis met mei gaan beginnen en daar had ik me ook bij neergelegd. Dus tot die tijd waren condooms prima. Het werd iets langer, omdat je na gebruik van malariapillen een maand moet wachten.
Maar nu is dus de tijd aangebroken dat we zouden beginnen en nu wil hij toch niet. (Dit had ik helaas al voorspeld. Hij zei dat het niet ging gebeuren, maar ik heb toch gelijk gekregen)
Op dit moment dus even geen seks. Ik wil niet met en hij niet zonder. (Weet niet hoe lang we dit volhouden, want we hebben wel allebei zin)
Frustrerend allemaal!! Vooral omdat ik het echt al langer wil. Al zeker 2-3 jaar. Ik dacht dat hij nu eindelijk ook wilde, door alles wat hij me had toegezegd.
Ben idd benieuwd hoe lang jullie dat gaan volhouden idd! Denk je dat het een gevalletje eehhh je bent bezig en oh geen zin om condooms te pakken.. wordt? Of houdt hij er echt heel erg aan vast op dat moment?Ik heb van het weekend vaderdag overgeslagen. Mijn eigen ouders zijn op vakantie, dus daar kon ik niet eens heen. Bij de ouders van vriend was het wel familiebezoek, maar ik kon het gewoon niet opbrengen om te gaan. Zit ik daar weer een dag met neefje en nichtjes rond m'n nek. Ben gek op die kids, maar het wordt emotioneel elke keer lastiger. Hebben meer van jullie dat zo sterk? Het verlangen naar eigen kinderen kan bij mij zo sterk zijn dat ik me er echt uit balans van voel.
Nog even en ik ga twijfelen aan mijn eigen geestelijke gesteldheid.
Dat je gevoel het even overneemt van je verstand..want je moet nu een kind! enzo..
Terwijl je verstand je neefjes en nichtjes ook gewoon LEUK vind..maar nu dus even niet
je bent gewoon een vrouw met bijbehorende (rammelende) hormonen.. niks mis met je geestelijke gezondheid
Thanks!quote:
silliegirl, ik heb ook van die periodes hoor..
Dat je gevoel het even overneemt van je verstand..want je moet nu een kind! enzo..
Terwijl je verstand je neefjes en nichtjes ook gewoon LEUK vind..maar nu dus even niet
je bent gewoon een vrouw met bijbehorende (rammelende) hormonen.. niks mis met je geestelijke gezondheid
Wat ook niet helpt is dat vriend gister aangaf dat hij toch twijfelt of de door ons overeengekomen startdatum niet te snel vindt. Hij raakt in paniek bij het idee dat hij over X maanden/jaar al vader is en dat vindt 'ie onprettig.
Toen ik (dan maar meegaand zijn) vroeg wat HIJ dan wil, zei 'ie dat 'ie het niet wist en dat het voor zover hij weet nog wel 10 jaar kan duren voor hij er aan toe is. Toen moest ik even zuchten (want ik kan en wil geen 10 jaar wachten hoor), waarop hij zei "ja maar we beginnen wel, want jij wil dat". Ja eeh.. Maar jij moet ook willen!
Toen ik uiteindelijk vroeg wat hij dan de ideale starttijd zou vinden gezien onze leeftijden en woonsituatie, zei 'ie "nu!". Nahjah, ik ben het spoor bijster met hem. Wordt nogal verdrietig van dit soort discussies.
Daar zou volgens mij iedereen spoor bijster van raken! Er zit volgens mij ook geen ene logica in. Je kunt niet eerst zeggen dat je nog 10 jaar wil wachten en dan zeggen dat nu het ideaalst is.quote:
[..]
Thanks!
Wat ook niet helpt is dat vriend gister aangaf dat hij toch twijfelt of de door ons overeengekomen startdatum niet te snel vindt. Hij raakt in paniek bij het idee dat hij over X maanden/jaar al vader is en dat vindt 'ie onprettig.
Toen ik (dan maar meegaand zijn) vroeg wat HIJ dan wil, zei 'ie dat 'ie het niet wist en dat het voor zover hij weet nog wel 10 jaar kan duren voor hij er aan toe is. Toen moest ik even zuchten (want ik kan en wil geen 10 jaar wachten hoor), waarop hij zei "ja maar we beginnen wel, want jij wil dat". Ja eeh.. Maar jij moet ook willen!
Toen ik uiteindelijk vroeg wat hij dan de ideale starttijd zou vinden gezien onze leeftijden en woonsituatie, zei 'ie "nu!". Nahjah, ik ben het spoor bijster met hem. Wordt nogal verdrietig van dit soort discussies.
Ik hoop dat jullie er toch samen uitkomen en dat hij bijtrekt.
Ik herken het ook wel, dat gerammel als je neefjes/nichtjes ziet. Maar dat gaat wel met vlagen, soms kan ik ook van dit vrije leventje genieten, zonder verantwoordelijkheden. Laatst lagen mijn man en ik bij een recreatieplas, en het was er vooral druk met ouders en kinderen. Vlak bij ons zaten een stel met een heel schattig meisje van een jaar of 2, echt te cute voor woorden. Dan rammel ik wel, maar tegelijkertijd zie ik wel in hoe relaxt het is om gewoon te kunnen zitten zonder continue een weglopend kind in de gaten te moeten houden. Maar dat relativerende gevoel komt omdat ik weet dat we er binnenkort voor kunnen gaan. Ik hoop daarom dat je meer duidelijkheid krijgt, dan is dat gerammel veel minder pijnlijk namelijk
Nahjah, ik heb in principe "toestemming" heb om per direct te beginnen, als ik dat wil. Vriend heeft een "ik wil toch niet dus of dat nu of over x maanden is maakt mij niet meer uit" houding aangenomen en laat nu de regie aan mij. Gaat nergens over, want dat maakt het net of ik niet bereid ben om op hem te wachten, maar zoals hij zelf zegt "dan wacht je misschien wel op iets wat nooit komt".quote:
Wat lastig silliegirl, dat hij je geen enkele richting kan geven over wanneer hij er klaar voor zou zijn!
Ik herken het ook wel, dat gerammel als je neefjes/nichtjes ziet. Maar dat gaat wel met vlagen, soms kan ik ook van dit vrije leventje genieten, zonder verantwoordelijkheden. Laatst lagen mijn man en ik bij een recreatieplas, en het was er vooral druk met ouders en kinderen. Vlak bij ons zaten een stel met een heel schattig meisje van een jaar of 2, echt te cute voor woorden. Dan rammel ik wel, maar tegelijkertijd zie ik wel in hoe relaxt het is om gewoon te kunnen zitten zonder continue een weglopend kind in de gaten te moeten houden. Maar dat relativerende gevoel komt omdat ik weet dat we er binnenkort voor kunnen gaan. Ik hoop daarom dat je meer duidelijkheid krijgt, dan is dat gerammel veel minder pijnlijk namelijk
In een vorige discussie hierover heb ik aangegeven dat dat dan een breekpunt is; ik wil wel kinderen, ik kan hem niet dwingen als hij echt niet wil en de enige optie is dan uit elkaar gaan. Zodat ik op zoek kan naar een partner met dezelfde kinderwens en hij op zoek naar iemand die net als hij geen kinderen wil. De hele ellende is dat dat natuurlijk heel zwart/wit is; we hebben samen veel meer dan "enkel" die kinderwens, maar toch.
Hij snapt nadien kennelijk ineens wel hoe belangrijk mn kinderwens voor me is, hij wil het geen breekpunt laten zijn, dus "win" ik. Maar zo wil ik het ook niet hoor.
SPOILERVriend en ik kennen elkaar al 14 jaar. Voorheen was hij juist degene met een kinderwens en een visie van hoe "ons" leven eruit zou zien en ik hield dat toen af, want ik was daar op dat moment totaal niet mee bezig (ik was 18..). Inmiddels hebben we knopen doorgehakt, heel bewust voor elkaar gekozen (na allerlei twijfels, onzekerheden en vooral angsten aan beide kanten) en nu we eindelijk een leven samen enigszins op de rit hebben (lang verhaal, maar korte samenvatting; we zijn elkaar uit het oog verloren, elkaar nooit vergeten, per toeval weer tegen het lijf gelopen, gevoelens die weer oplaaiden, alleen ik woonde al 5 jaar samen met een ander op dat moment..) gaat meneer ineens aan het twijfelen, over alles. De ene dag is het "wil ik wel kinderen", "wil ik wel trouwen".. etc. etc. Soms is het voor mijn gevoel allemaal samen te vatten met "wil hij wel een leven met mij", maar hij ontkent dat heel stellig als ik ernaar vraag.. En het staat ook haaks op "voor mij" wel kinderen willen. Het is mijn onzekerheid, dat weet ik wel, maar ik word er op sommige dagen (zoals vandaag) echt hartstikke moedeloos van..
+1quote:
Wat lastig silliegirl, dat hij je geen enkele richting kan geven over wanneer hij er klaar voor zou zijn!
Ik herken het ook wel, dat gerammel als je neefjes/nichtjes ziet. Maar dat gaat wel met vlagen, soms kan ik ook van dit vrije leventje genieten, zonder verantwoordelijkheden. Laatst lagen mijn man en ik bij een recreatieplas, en het was er vooral druk met ouders en kinderen. Vlak bij ons zaten een stel met een heel schattig meisje van een jaar of 2, echt te cute voor woorden. Dan rammel ik wel, maar tegelijkertijd zie ik wel in hoe relaxt het is om gewoon te kunnen zitten zonder continue een weglopend kind in de gaten te moeten houden. Maar dat relativerende gevoel komt omdat ik weet dat we er binnenkort voor kunnen gaan. Ik hoop daarom dat je meer duidelijkheid krijgt, dan is dat gerammel veel minder pijnlijk namelijk
Hoewel ik dit weekend dus wel op het voetbalveld stond te rammelen, rammel ik niet continu als mijn neefjes in de buurt zijn. Ik begrijp je gevoel dus wel, heb het zelf niet zo sterk, maar dat komt misschien wel omdat jouw situatie nog iets anders ligt. Hier beginnen we nog niet omdat de omstandigheden er nog niet voor zijn, maar mijn vriend wil wel. Altijd al gewild. Terwijl ik nog wel eens kon/kan denken: maar mijn leven is zo ook leuk. Overigens hadden wij een tijd redenen om aan te nemen dat we geen kinderen konden krijgen en dat maakte me wel enorm verdrietig. Dus ik kan me wel goed voorstellen hoe je je voelt.
Ik had toen m'n oudste neefje nog een baby was wel heel sterk de gedachte "als ik zoveel van mijn neefje kan houden, hoe gaaf moet dat dan wel niet bij een eigen kind zijn". Ik zie bij mijn neefjes ook veel kanten die gewoon niet zo leuk zijn aan het ouderschap en dat houdt me wel nuchter. (Veel zorgen om bepaalde dingen, vaak geen moment voor jezelf, telkens brandjes blussen, 24/7 opvoeden.) Echter, dat oergevoel van binnen wil heel graag kindjes, een gezin, samen met mijn vriend iets opbouwen, hem vader maken
en ons ouders. Is het misschien niet iets tijdelijks, die gevoelens van je vriend Silliegirl? Misschien het idee om het onderwerp een maand of twee te laten rusten, dat ie dan wat meer aan het idee kan wennen?
Pff ik heb verder geen goed advies, maar ik sluit me aan bij wat philomijn aan het einde zegt.
Ik heb zelf sinds februari al een baan. Dus ik mag me gelukkig prijzen als niet afgestudeerde al wel een baan te hebben in een moeilijk werkveldquote:
[..]
Aahh ok.
Wil je niet zelf graag een baan, voordat je een kind krijgt? (Iets waar ik zelf mee worstel, dus ben benieuwd hoe anderen dat zien.)
Dat ligt eraan wanneer je begint met tellen, haha. We wonen in ieder geval nu 2 jaar samen.quote:
Oh excuses silliegirl, dan had ik je verhaal nog niet helemaal goed begrepen. Wat lastig allemaal, ik begrijp wel dat het je moedeloos maakt. Hoe lang zijn jullie nu al weer bij elkaar?
Pff ik heb verder geen goed advies, maar ik sluit me aan bij wat philomijn aan het einde zegt.
En het laten rusten; ja, maar opzich suddert dit nu al een jaar (de eerste keer dat vriend zei dat 'ie misschien geen kind wil was vorig jaar op vakantie, lekkere timing ook) af en aan. En het is opzich echt geen "vast" onderwerp hier, maarja, nu met de babyboom waar we middenin zitten word ik steeds met die wens geconfronteerd (en dus mijn vriend ook). Ik probeer het voor mezelf te houden, maar hij weet ook wel dat het niks voor mij is om niet mee te gaan naar familiegelegenheden (zoals vaderdag) dus dan komt 't toch weer naar voren.. Daarbij wordt dus de beste vriend van vriend vader nu. Zijn vriendin komt ook vaak mee op bezoek, dus die is heel blij bezig met babyuitzet en kamer etc. Dat was zaterdag zo, gisteravond zo en nu komen ze morgenavond weer. En op de een of andere manier zijn die bezoekjes voor mij nu echt doodvermoeiend..
Ik heb het al voorzichtig bespreekbaar gemaakt bij die vriend (zo van "ik zou ook wel willen maar vriend nog niet, dus lastig") en ipv dat hij er nu minder over praat doet ie uitspraken als "joh! Begin ook! Dan kunnen we straks samen achter de kinderwagen!"
En dan moet ik erbij zitten als vriend ofwel keihard "nee" of "ik moet er niet aan denken" zegt. 'T is mij nu allemaal ff te veel..
Dat helpt ook niet echt neequote:
Ik heb het al voorzichtig bespreekbaar gemaakt bij die vriend (zo van "ik zou ook wel willen maar vriend nog niet, dus lastig") en ipv dat hij er nu minder over praat doet ie uitspraken als "joh! Begin ook! Dan kunnen we straks samen achter de kinderwagen!"
En dan moet ik erbij zitten als vriend ofwel keihard "nee" of "ik moet er niet aan denken" zegt. 'T is mij nu allemaal ff te veel..
Na een aantal dagen "zorgplicht" (zieke kleine en zieke man) rammelt het hier ietsje minder.
Kan me voorstellen dat het niet bijdraagt aan het rammelen Rumine
Silliegirl: ik herken (delen van) je berhaal en vooral je frustratie! Hoewel ik me besef dat elke situatie anders is, dacht ik dat je misschien wat aan een soortgelijk verhaal hebt (en anders moet je het vooral naast je neer leggen
).Nogmaals: jullie situatie is ongetwijfeld anders dan de onze, maar misschien heb je er wat aan! Je mag me uiteraard ook altijd pm'en (want ik zou er nog pagina's over vol kunnen schrijven)!SPOILER: spoiler, want lang verhaal...Voordat ik door kon schuiven naar WOHTS hebben hier namelijk ook de nodige discussies/ruzies plaatsgevonden. Toen mijn vriend en ik elkaar nog niet heel lang kenden, fantaseerden we al snel samen over samenwonen, trouwen en kinderen krijgen. Mijn vriend had toen ook een hele grote mond dat hij er minimaal 3 wilde
Vanaf het moment dat ik afgestudeerd was, we samenwoonden en de omstandigheden steeds beter werden, werd dat juist minder. Om ons heen kregen ook steeds meer mensen kindjes en voor mij kwam 'ooit' steeds dichterbij, voor mijn vriend niet echt.
Als ik erover begon, lachte hij het weg of gaf hij aan het er niet over te willen hebben, tot frustratie van mij. Als ik dan doorging, klapte hij helemaal dicht. Hij gaf aan dat ik hem niet kon dwingen om erover na te denken, want dat werkte niet.
In een aantal lánge -maar ook goede- gesprekken is het uiteindelijk gelukt om eerlijk aan elkaar te vertellen hoe we erover dachten. Ik heb hem uitgelegd dat ik hem niet wilde dwingen, maar dat hij mij andersom ook dwong om het er niet over te hebben. Hij gaf andersom aan dat hij bang was dat zodra hij ook maar 1cm 'toegaf', ik er direct voor wilde gaan. Terwijl ik alleen maar wilde weten hoe we ervoor stonden!
Ook bekeek mijn vriend alles heel rationeel, waardoor het echte ik-wil-het!-gevoel uit bleef. Tijdens die lange gesprekken bleek echter wel dat hij bijv. nadacht ook praktische dingen, zoals waar de babykamer zou moeten komen. Dat was voor mij al meer dan waar ik toen op durfde te hopen, dus in eerste instantie zijn we daar meer op in gegaan. We hebben een hele hoop wat-nou-als scenario's besproken voor als we 'ooit' kinderen zouden hebben. Ook opvoedsituaties bij anderen en hoe wij dat dan zouden aanpakken.
Voor mij was dat al heel fijn, omdat toen bleek dat hij er wel degelijk mee bezig was, terwijl hij op die manier minder druk ervaarde. Enfin, ik wil vooral maar zeggen dat het belangrijk is om erover te blijven praten. Je kunt 'm er niet toe dwingen, maar je kunt wel aangeven dat jij er behoefte aan hebt.
Tot slot (sorry voor het lange verhaal
quote:
Maar nu is dus de tijd aangebroken dat we zouden beginnen en nu wil hij toch niet. (Dit had ik helaas al voorspeld. Hij zei dat het niet ging gebeuren, maar ik heb toch gelijk gekregen)
Op dit moment dus even geen seks. Ik wil niet met en hij niet zonder.
Wat zitten jullie in een lastige situatie allebei, ieder op een eigen manier in een patstelling terechtgekomen. Hopelijk komen jullie er op een goede manier uit.quote:
Nahjah, ik heb in principe "toestemming" heb om per direct te beginnen, als ik dat wil. Vriend heeft een "ik wil toch niet dus of dat nu of over x maanden is maakt mij niet meer uit" houding aangenomen en laat nu de regie aan mij.
Dit helpt zeker wel! Lijkt inderdaad ook wel veel op mijn situatie. Ergens denk ik ook echt wel dat mijn vriend "onzeker" en "angstig" is en daarom de boot afhoudt, maar 't is vooral hoe hard hij erin is.. Hoe staat jouw vriend er nu in dan? (jullie zijn inmiddels aan het proberen toch? ) Is hij dan wel betrokken enz.? Ik ben bang dat mijn vriend straks iets heeft van "ja het zal wel, ist al zover" en ik vooral de "voorpret" alleen moet gaan hebben. Om het nog maar niet te hebben over bezoekjes voor echo's, kinderkamer inrichten etc. etc. Ik zou dat liefst ook samen gaan doen straks..quote:
Ik lurk hier af en toe nog mee
Silliegirl: ik herken (delen van) je berhaal en vooral je frustratie! Hoewel ik me besef dat elke situatie anders is, dacht ik dat je misschien wat aan een soortgelijk verhaal hebt (en anders moet je het vooral naast je neer leggenNogmaals: jullie situatie is ongetwijfeld anders dan de onze, maar misschien heb je er wat aan! Je mag me uiteraard ook altijd pm'en (want ik zou er nog pagina's over vol kunnen schrijven)!SPOILER: spoiler, want lang verhaal...Voordat ik door kon schuiven naar WOHTS hebben hier namelijk ook de nodige discussies/ruzies plaatsgevonden. Toen mijn vriend en ik elkaar nog niet heel lang kenden, fantaseerden we al snel samen over samenwonen, trouwen en kinderen krijgen. Mijn vriend had toen ook een hele grote mond dat hij er minimaal 3 wilde
Vanaf het moment dat ik afgestudeerd was, we samenwoonden en de omstandigheden steeds beter werden, werd dat juist minder. Om ons heen kregen ook steeds meer mensen kindjes en voor mij kwam 'ooit' steeds dichterbij, voor mijn vriend niet echt.
Als ik erover begon, lachte hij het weg of gaf hij aan het er niet over te willen hebben, tot frustratie van mij. Als ik dan doorging, klapte hij helemaal dicht. Hij gaf aan dat ik hem niet kon dwingen om erover na te denken, want dat werkte niet.
In een aantal lánge -maar ook goede- gesprekken is het uiteindelijk gelukt om eerlijk aan elkaar te vertellen hoe we erover dachten. Ik heb hem uitgelegd dat ik hem niet wilde dwingen, maar dat hij mij andersom ook dwong om het er niet over te hebben. Hij gaf andersom aan dat hij bang was dat zodra hij ook maar 1cm 'toegaf', ik er direct voor wilde gaan. Terwijl ik alleen maar wilde weten hoe we ervoor stonden!
Ook bekeek mijn vriend alles heel rationeel, waardoor het echte ik-wil-het!-gevoel uit bleef. Tijdens die lange gesprekken bleek echter wel dat hij bijv. nadacht ook praktische dingen, zoals waar de babykamer zou moeten komen. Dat was voor mij al meer dan waar ik toen op durfde te hopen, dus in eerste instantie zijn we daar meer op in gegaan. We hebben een hele hoop wat-nou-als scenario's besproken voor als we 'ooit' kinderen zouden hebben. Ook opvoedsituaties bij anderen en hoe wij dat dan zouden aanpakken.
Voor mij was dat al heel fijn, omdat toen bleek dat hij er wel degelijk mee bezig was, terwijl hij op die manier minder druk ervaarde. Enfin, ik wil vooral maar zeggen dat het belangrijk is om erover te blijven praten. Je kunt 'm er niet toe dwingen, maar je kunt wel aangeven dat jij er behoefte aan hebt.
Tot slot (sorry voor het lange verhaal
Nahjah, linksom of rechtsom komt er wel een oplossing (of dat een leuke gaat zijn even daargelaten), want ik ga dit niet lang volhouden..quote:
Wat zitten jullie in een lastige situatie allebei, ieder op een eigen manier in een patstelling terechtgekomen. Hopelijk komen jullie er op een goede manier uit.
@Shopaholic: Hoe lang slepen jullie nu al zo voort? Ik zou jouw situatie dus helemaal niet volhouden...
Wij hebben er net een flinke vakantie op zitten en gaan er vanaf nu echt voor inderdaad. Hij is wel betrokken, maar nog steeds niet stuiterend-enthousiast zoals ik soms ben. Daar moet ik wel eerlijk bij zeggen dat hij dat eigenlijk nooit echt is. Ik kan van blijdschap echt heel de kamer door stuiteren, maar dat heeft hij (vrijwel) nooit; ik heb in de loop der jaren ook moeten leren dat dat nu eenmaal bij zijn karakter hoort.quote:
[..]
Dit helpt zeker wel! Lijkt inderdaad ook wel veel op mijn situatie. Ergens denk ik ook echt wel dat mijn vriend "onzeker" en "angstig" is en daarom de boot afhoudt, maar 't is vooral hoe hard hij erin is.. Hoe staat jouw vriend er nu in dan? (jullie zijn inmiddels aan het proberen toch? ) Is hij dan wel betrokken enz.? Ik ben bang dat mijn vriend straks iets heeft van "ja het zal wel, ist al zover" en ik vooral de "voorpret" alleen moet gaan hebben. Om het nog maar niet te hebben over bezoekjes voor echo's, kinderkamer inrichten etc. etc. Ik zou dat liefst ook samen gaan doen straks..
Ik moet zeggen dat het voor mij ook vooral makkelijker is geworden; ik heb nu het gevoel dat ik er 'gewoon' over kan beginnen, zonder bang te zijn dat hij dichtklapt. Juist daardoor gaat alles nu veel natuurlijker, omdat ik het ook niet zo krampachtig meer hoef te brengen.
We hebben ons min of meer voorgenomen om er in het begin nog niet al te gericht mee bezig te zijn, dus van seks op de klok of ovulatietesten is hier nog geen sprake. Van de week begon ik toevallig over zwangerschapstesten (omdat ik die nog niet in huis heb), en toen kwam er in eerste instantie ook weinig reactie. Als ik dan even doorvraag blijkt dat het inderdaad vooral onzekerheid/onwetendheid is (zijn letterlijke reactie: "Ja, ik weet toch allemaal niet hoe dat werkt!"
).Tegelijkertijd bleek een paar weken geleden dat hij het er wel regelmatig met een collega over heeft (die zit in het medische circuit). Dat had ik dus totaal niet gedacht (eerlijk is eerlijk: in eerste instantie was ik zelfs een beetje beledigd
), maar geeft voor mij wel aan dat hij er wel degelijk mee bezig is. Ook durft hij nu steeds vaker mee te fantaseren met mij, dat is echt heel leuk (we hebben zelfs al discussies over kindernamen!)Ik heb er ook het volste vertrouwen in dat die 'echte' betrokkenheid vanzelf komt als het raak is. Ik denk echt dat het nu nog te abstract is voor hem.
Volgens mij was het vroeger gewoon geen issue als de man niet zo betrokken was, want hij zag die kinderen toch alleen op zondag.
Nu de zorg voor de kinderen steeds meer 50/50 wordt verdeeld over de partners, is het veel belangrijker geworden dat ze allebei graag kinderen willen.Inderdaad een goed punt.quote:
Als je dit topic leest verwonder je je toch dat de mensheid nog niet is uitgestorven?
Volgens mij was het vroeger gewoon geen issue als de man niet zo betrokken was, want hij zag die kinderen toch alleen op zondag.
Nahjah, ik heb sowieso op de planning om eerst met mijn longarts te bespreken hoe of wat met mijn medicatie (want die mag niet als ik zwanger ga worden/ben) en ik laat liever eerst dat aanpassen zodat dat op de rit is voor ik eventueel ook nog zwangerschapskwaaltjes krijg. Vriend heeft dus nog even rust
.Hmm, weet ik niet, ik heb persoonlijk juist meer het idee dat beide ouders de kinderen minder zien tegenwoordig... Vroeger waren er maar weinig vrouwen die überhaupt werkten, dus die zagen de kids in elk geval fulltime. Mannen werken tegenwoordig misschien iets vaker 4 dagen, maar veel minder volgens mij niet. Dus 1 extra "papa-dag" tegenover 2-3 dagen minder van de moeder (die nu vaker ook nog werkt).quote:
Als je dit topic leest verwonder je je toch dat de mensheid nog niet is uitgestorven?
Volgens mij was het vroeger gewoon geen issue als de man niet zo betrokken was, want hij zag die kinderen toch alleen op zondag.
Ik denk dat mensen er vroeger gewoon veel minder bewust mee bezig waren. Je was getrouwd, sliep samen en anticonceptie was lang niet altijd zo logisch als dat het nu is. Dus dan was je gewoon "opeens" zwanger.
Nu moet alles veel meer gepland worden, want vrouwen studeren langer en willen eerst carrière maken (of althans een aantal jaar werkervaring hebben).
Dat denk ik ook. Het gebeurde vroeger gewoon, want dat is toch normaal als je getrouwd bent...quote:
[..]Ik denk dat mensen er vroeger gewoon veel minder bewust mee bezig waren. Je was getrouwd, sliep samen en anticonceptie was lang niet altijd zo logisch als dat het nu is. Dus dan was je gewoon "opeens" zwanger.
Nu moet alles veel meer gepland worden, want vrouwen studeren langer en willen eerst carrière maken (of althans een aantal jaar werkervaring hebben).
Nu is het vaak een bewuste keuze en dat is best lastig! Je bent een aantal jaar samen, weet wat je aan elkaar hebt, hebt vrijheid om te doen en laten wat je wilt... Een kind is dan eigenlijk een gok: wat voor kind krijg je, hoe ga je er zelf mee om, hoe gaat je partner er mee om, hoe wordt je eigen relatie daarna, hoe regel je werk en opvang, etcetera...
De kinderen zien inderdaad minder van hun ouders dan vroeger*, maar die ene "papa-dag" is voor de vaders wel een grote verandering ten opzichte van vroeger. Mijn vader heeft misschien ooit één luier verschoond.quote:
Hmm, weet ik niet, ik heb persoonlijk juist meer het idee dat beide ouders de kinderen minder zien tegenwoordig... Vroeger waren er maar weinig vrouwen die überhaupt werkten, dus die zagen de kids in elk geval fulltime. Mannen werken tegenwoordig misschien iets vaker 4 dagen, maar veel minder volgens mij niet. Dus 1 extra "papa-dag" tegenover 2-3 dagen minder van de moeder (die nu vaker ook nog werkt).
*Volgens mij vooral omdat een gezin met kinderen op de meeste eenpersoonsinkomens niet meer te onderhouden is.
Dit speelt ook zeker een rol.quote:Ik denk dat mensen er vroeger gewoon veel minder bewust mee bezig waren. Je was getrouwd, sliep samen en anticonceptie was lang niet altijd zo logisch als dat het nu is. Dus dan was je gewoon "opeens" zwanger.
Nu moet alles veel meer gepland worden, want vrouwen studeren langer en willen eerst carrière maken (of althans een aantal jaar werkervaring hebben).
Ja, en als je bewust kan kiezen om iets wel of niet te doen, dan wil je geen spijt van je keuze krijgen. Wat je in andere gevallen kan doen om een goed geïnformeerde keuze te maken (zoals een lijstje maken met voordelen en nadelen) werkt hier niet. Je weet niet hoe het zal zijn, en je gevoel weegt veel meer mee dan bij andere keuzes. Je zou een hele waslijst met nadelen kunnen pareren met een "en toch wil ik het!quote:
Dat denk ik ook. Het gebeurde vroeger gewoon, want dat is toch normaal als je getrouwd bent...
Nu is het vaak een bewuste keuze en dat is best lastig! Je bent een aantal jaar samen, weet wat je aan elkaar hebt, hebt vrijheid om te doen en laten wat je wilt... Een kind is dan eigenlijk een gok: wat voor kind krijg je, hoe ga je er zelf mee om, hoe gaat je partner er mee om, hoe wordt je eigen relatie daarna, hoe regel je werk en opvang, etcetera...
".Lastig inderdaad! Ignorance is bliss...
Op dit moment zitten we nu nog niet zo lang in deze situatie. Een week of 2. Hij is nog standvastig wat die condooms betreft, maar nu ben ik het ook een keer! Ik hoop dat hij uiteindelijk toe heeft en het zonder condooms wil! Maar zo ver is het nog niet.
Maar vind je dit werkelijk een goede basis om op voort te borduren?quote:
@philomijn
Op dit moment zitten we nu nog niet zo lang in deze situatie. Een week of 2. Hij is nog standvastig wat die condooms betreft, maar nu ben ik het ook een keer! Ik hoop dat hij uiteindelijk toe heeft en het zonder condooms wil! Maar zo ver is het nog niet.
ik hoop snel!Ik las posts van mama's (to be) over het wel of niet aankunnen van het moederschap (daar onzeker over zijn) en daar was ik ergens een beetje blij mee.
In de zin van dat ik die gedachten ook heb, maar dat die dus naast je kinderwens kunnen bestaan, als u begrijpt wat ik bedoel. Philomijn ik denk dat dat wel heel normaal is, voor een zwangerschap, tijdens een zwangerschap maar ook als je eenmaal moeder bent. Althans, iik zie zo voor mij dat ik dat zal blijven houden
SPOILER
Was echt een
Stiekem hoop ik een maand vroeger, we zijn dan een week weg tijdens mijn vruchtbare dagen. Ik zie zelf het nut van een maand langer wachten niet in maar dat zal wel vrouw eigen zijn hihi. Die laatste maand is ook zo voorbij
Ik heb afgelopen week een knoop doorgehakt. Ik stop met school. Ik zou voor de tweede keer mijn afstudeerscriptie niet kunnen afronden met een voldoende en ben er helemaal klaar mee. En de enige reden waarom we nog niet met kinderen zijn begonnen, was mijn school. Maar in hoeverre dit nu iets veranderd weet ik nog niet/zijn we niet over uit.
Nu is het vooral even zorgen dat ik een baan vinden en uitzoeken hoe ik mijn studieschuld ga aflossen....
Dus dan ben je vier jaar voor niets naar school geweest? Zonde man! Nu lijkt opnieuw afstuderen mss onoverkomelijk, maar over tien jaar denk je ws 'had ik maar'.quote:
Idd Philomijn, ik denk dat de meeste dat wel hebben en blijven houden. Op sommige momenten vind ik het heel eng, die verantwoordelijkheid over zo'n kleintjes (en het feit dat ik nu nog niets met die mini baby's heb) en de andere keer dan weet ik alles beter en weet ik zeker dat ik het kan
Ik heb afgelopen week een knoop doorgehakt. Ik stop met school. Ik zou voor de tweede keer mijn afstudeerscriptie niet kunnen afronden met een voldoende en ben er helemaal klaar mee. En de enige reden waarom we nog niet met kinderen zijn begonnen, was mijn school. Maar in hoeverre dit nu iets veranderd weet ik nog niet/zijn we niet over uit.
Nu is het vooral even zorgen dat ik een baan vinden en uitzoeken hoe ik mijn studieschuld ga aflossen....
Just my two cents, hoor.
Baby's worden ook steeds ouder... opeens heb je een lopend en pratend mensje.quote:
Idd Philomijn, ik denk dat de meeste dat wel hebben en blijven houden. Op sommige momenten vind ik het heel eng, die verantwoordelijkheid over zo'n kleintjes (en het feit dat ik nu nog niets met die mini baby's heb) en de andere keer dan weet ik alles beter en weet ik zeker dat ik het kan
Maar ik heb standaard ook niets met kinderen hoor, behalve de mijne
Dat gevoel dat je zeker weet dat je het kan had ik afgelopen weekend heel sterk, toen ik een ochtend op mijn neefje van 3 maanden mocht passen. Ik kijk er echt heel erg naar uit om zelf een baby'tje te hebben
Hahah ja gelukkig welquote:
[..]
Baby's worden ook steeds ouder... opeens heb je een lopend en pratend mensje.
Maar ik heb standaard ook niets met kinderen hoor, behalve de mijne
scheelt wel dat vriendlief helemaal wild is van minibaby's, dus dan kunnen we afwisselen Toen ik laatst het dochtertje van vrienden na een uur eindelijk in slaap kreeg, wist ik ook wel even dat het allemaal wel goed zou komen. (Ze was wakker geschrokken volgens mij en elke keer als ze bijna sliep werd ze weer huilend wakker. Na een hoop wiegen en sussen viel ze eindelijk in slaap)
Ik word niet goed van mijzelf. Op dag 17 of 16 mijn ei gehad (positieve ovulatie test op dag 16 maar meende die dag ok mn ei te voelen? ) zit nu op dag 25 en ik verlies bloed. Elke keer als ik durf uit te spreken dat ik een regelmatige cyclus heb doet mijn lichaam weer iets geks. Zucht..
Hoe lang gebruik je nu al geen hormonen/ac meer dan? Tis een dooddoener, maar ja, je lichaam is natuurlijk geen machine. Dat gezegd hebbende, zou ik er ook wel gek van worden hoor denk ik. Ik vrees nu al de tijd dat ik ga stoppen met de pil, in de zin van: hou lang zal het duren voordat ik weer een enigzins normale cyclus heb? Het liefst zou ik nu ook stoppen om weer een natuurlijke cyclus te gaan oppakken, maar dat zit er voor ons niet in. En ach, daar kan ik ook wel vrede mee hebben.quote:
Ik word niet goed van mijzelf. Op dag 17 of 16 mijn ei gehad (positieve ovulatie test op dag 16 maar meende die dag ok mn ei te voelen? ) zit nu op dag 25 en ik verlies bloed. Elke keer als ik durf uit te spreken dat ik een regelmatige cyclus heb doet mijn lichaam weer iets geks. Zucht..
Ik ben van mijn 16e t/m mijn 20e aan de pil geweest, en daarna weer op mijn 22e begonnen (nu 28). Maar ik heb geen flauw idee hoe mijn cyclus was in de tussenliggende tijd.
Student dus ja, zolang ik maar een keer ongesteld werd zat het wel snor. [ Bericht 2% gewijzigd door Philomijn op 27-06-2014 00:22:27 ]
Hier sinds mijn 16e t/m nu (mijn 30e) aan de pil, ben héél benieuwd hoe het straks (over 1 of 2 jaar) zal gaan als ik stop! Als ik het me goed herinner bleef mijn ongesteldheid wel eens een week of langer uit, maar toen was ik een mager, fanatiek (meer dan 10 uur per week les) balletmeisje en nu niet meer.quote:
Ik ben van mijn 16e t/m mijn 20e aan de pil geweest, en daarna weer op mijn 22e begonnen (nu 28). Maar ik heb geen flauw idee hoe mijn cyclus was in de tussenliggende tijd.
Het is toch niet zo super onregelmatig dan? Ik zou me zelf pas zorgen maken bij een cyclus van 40+ dagen ofzo, of als het de ene keer 20 dagen is en dan weer 35.quote:
Ik ben al vanaf januari gestopt en op een cyclus na netjes 27 dagen. Vandaar dat ik er ook zo van baal. Ben toch best regelmatig. De eerste 4 cyclussen spotting gehad. Daarna brak t 3x op dag 27 Door. En nu zijn we blijkbaar weer terug op spotting. Ben benieuwd wanneer t Door breekt (trouwens mijn ei is wel laat bedenk ik nu)
Of als ik geen positieve ovulatietesten zou hebben (maar die ga ik zelf niet doen). Zo jij bent lang aan de pil, hopelijk komt je normale cyclus desondanks snel aan de gang tztSPOILERhad m later verwacht dus baalde ook dat ik t weekend niet gezellig kon beginnen
Oh op die manier, ja dat is balen.quote:SPOILERhad m later verwacht dus baalde ook dat ik t weekend niet gezellig kon beginnen
Ja dat is ook mijn doemscenario: dat het eerst een hele tijd duurt voordat alles weer op gang komt, en daarna niet binnen 1-2 jaar zwanger worden, dan de medische molen in, en dat het dan allemaal zo lang duurt dat het gewoon te laat is.quote:Zo jij bent lang aan de pil, hopelijk komt je normale cyclus desondanks snel aan de gang tzt
Zo heeft iedereen zijn angsten, ik lig er bijvoorbeeld weer niet wakker van of ik het wel aan zou kunnen om moeder te zijn (zoals anderen hier).
Beetje jammer dat vriend er nog meer van ging twijfelen. Hij heeft volgens mij dan geen idee waar 'ie moet beginnen met drie kinderen, terwijl ik vrij gemakkelijk zorg dat iedereen in z'n bed komt. Uiteindelijk zaten we op de bank en verzuchte hij toch echt nog niet klaar te zijn voor een eigen kind "want hij krijgt oppaskinderen al niet in bed".
Wat moet je daar nou mee..
Waar gig het volgens hem dan "fout"?Ergens denk ik ook dat het veel uitmaakt of het je eigen kind is of niet. Sommige dingen zou ik niet tegen (oppas)kinderen zeggen omdat ik bijvoorbeeld vind dat het niet mijn taak is.
[ Bericht 12% gewijzigd door Philomijn op 30-06-2014 16:34:34 ]
Nou, lol. Mijn vriend was nogal met de kinderen aan het dollen; rond rennen, stoeien.. Dat vinden ze geweldig (en ik ook om mijn vriend zo te zien) maar dat is niet echt handig kort voor bedtijd. Daarbij was de jongste (4 uur) om 18:00 al in slaap gevallen en haar ouders hadden haar laten liggen. Die werd dus om half 8 wakker met honger, want die moest nog eten en daarna wilde ze dus niet naar bed (duh!).quote:
Maar kreeg 'ie ze echt niet in bed dan?
Ergens denk ik ook dat het veel uitmaakt of het je eigen kind is of niet. Sommige dingen zou ik niet tegen (oppas)kinderen zeggen omdat ik bijvoorbeeld vind dat het niet mijn taak is.
Kortom; ik heb toen maar ingegrepen door met de kleinste op bed tv te gaan kijken, toen kwamen de andere twee ook en is iedereen zo tot rust gekomen en toen heb ik iedereen in bed gestopt. Had vriend ook gekund, als ie op het idee was gekomen dat stoeien rond bedtijd misschien beter wat minder kon..
Bovendien is hij vooral een "leuke oom", dus streng zijn vindt ie moeilijk dan, dat helpt ook niet.
[ Bericht 3% gewijzigd door silliegirl op 30-06-2014 19:25:56 ]
Och, dat klinkt als een "aldoende leert men". Na een paar keer heeft hij ook wel door dat hij stoeien beter op een ander moment kan doen.
Zelfde geldt voor streng zijn... Toen ik begon met oppassen (op m'n 16e ofzo), had ik na een paar x wel door dat zoetjes vragen of ze naar bed wilden gaan geen zin had als ik snel met chips op de bank wilde crashen. 
Haha, nee precies.quote:
Aaaahhh
Och, dat klinkt als een "aldoende leert men". Na een paar keer heeft hij ook wel door dat hij stoeien beter op een ander moment kan doen.
Hier ontstond gisteren een mooi gesprek. Mijn vriend loopt eigenlijk weer over op zijn werk en normaal eindigt zijn stress in geruzie tussen ons, maar gisteren dacht ik "laat ik het is voor zijn" en heb ik maar gewoon letterlijk gezegd dat ik denk dat vriend teveel hooi op zijn vork neemt. Al pratende gaf 'ie aan dat ie eigenlijk structureel van zichzelf wil vragen.
Anyway, toen ik, heel cru, vroeg of alleen zijn werk dan genoeg zou zijn, antwoordde hij eerst "dat was het wel". Toen ik doorprikte en zei "ok, dus als ik er niet zou zijn, dan was je werk genoeg voor jou?" *qua tijd wel* "maar wordt je daar dan gelukkig van?" Nee, dat werd 'ie niet. Waarvan dan wel? Van mij, van ons, van een gezinnetje samen, ook kinderen. (Ik ondertussen met open mond "hee! Dus je wil het wel!" maar uiteindelijk was daar het hoge woord: Hij is echt bang dat 'ie dan NOG meer MOET en dat dat hem teveel wordt.SPOILERTot 2 jaar terug lag mijn vriends ambitie vooral bij werk en ging een hoop van zijn vrije tijd op aan zelfstudie en overwerk om maar door te kunnen groeien. Nu woont 'ie op zichzelf, dus is er een huis wat onderhouden moet worden en vraagt onze relatie ook inzet.. Aan de ene kant baalt 'ie daarvan, want hij houdt eigenlijk, naast zijn 40-urige werkweek, geen tijd meer over voor dat stukje extra om te groeien.
Hij beseft echter wel dat dat geen reden is om geen kinderen te krijgen, want ook hij wil ze wel. we komen er wel, stapje voor stapje..
Die hebben wij dus ook heel veel gevoerd, en hoewel het soms lastige onderwerpen zijn, krijg je wel echt meer inzicht in elkaars overwegingen.
Zolang je maar blijft praten, komen jullie er vast wel uit inderdaad!
Klopt, en we hebben een startdatum! Dat geeft ook wel rust. Nog even doorrammelen, maar wel met de eindstreep in zicht.quote:
Heel fijn silliegirl! Zo krijg je inderdaad steeds beter inzicht in elkaars beweegredenen en snap je beter waarom iemand iets zegt of denkt.En is het (vind ik) het makkelijker om het rammelen dan weer even opzij te zetten.
Wat goed!quote:
Van mij, van ons, van een gezinnetje samen, ook kinderen. (Ik ondertussen met open mond "hee! Dus je wil het wel!" maar uiteindelijk was daar het hoge woord: Hij is echt bang dat 'ie dan NOG meer MOET en dat dat hem teveel wordt.
Hij beseft echter wel dat dat geen reden is om geen kinderen te krijgen, want ook hij wil ze wel. we komen er wel, stapje voor stapje..
Dat is fijn voor jequote:
[..]
Klopt, en we hebben een startdatum! Dat geeft ook wel rust. Nog even doorrammelen, maar wel met de eindstreep in zicht.
Jaa! Zo lief ook. We zaten gister onderuit op de bank met z'n 2tjes (heerlijk die momenten, daar komt door alledaagse druktes vaak te weinig van) en we hadden het over het oppassen van afgelopen weekend (1 van de kleintjes had iets grappigs gezegd erover tegen haar moeder, dus zo kwamen we erop), zegtquote:
ineens "je weet toch trouwens wel dat ik hartstikke trots en gelukkig ben als ik jou zo met ze bezig zie he? Dan weet ik gewoon dat jij de perfecte mama wordt voor onze kindjes" . Daarna zei hij ook dat een concrete datum hem ook helpt; hij bereidt zich er nu ook meer op voor, ziet het meer voor zich. Anders is het hele concept "beginnen met kinderen" zo vaag.
Trouwens, misschien is het mijn leeftijd hoor, maar ik hoor steeds vaker familieleden of vriendinnen die opperen "jaaa, maar straks als er een kindje komt bij jullie dan...". Nu ben ik niet gesloten over een kinderwens, als in, ik geef desgevraagd wel aan zeker wel kinderen te willen, maar ik hoe concreet die plannen al zijn deel ik eigenlijk (nog) niet met anderen, buiten mijn vriend om dan. Hebben jullie dat ook? Dat er van buitenaf een soort van wordt ingevuld dat het zo zachtjes aan wel tijd wordt?
Daar heb ik me ook vaak op verkeken, hoe moeilijk mannen het (kunnen) hebben met dat 'vage'. Ik ben nu hartstikke blij dat wij er voor gaan, maar ik vind het van tijd tot tijd toch nog wel een heel spannend idee. Als ik vraag of mijn vriend dat ook heeft, zegt hij "Nee, hoezo? We gaan er nu toch voor?" Voor hem is het net alsof er een knop is omgezet ofzo, terwijl het bij mij veel geleidelijker is gegaan.quote:
[..]
Jaa! Zo lief ook. We zaten gister onderuit op de bank met z'n 2tjes (heerlijk die momenten, daar komt door alledaagse druktes vaak te weinig van) en we hadden het over het oppassen van afgelopen weekend (1 van de kleintjes had iets grappigs gezegd erover tegen haar moeder, dus zo kwamen we erop), zegt
Daarna zei hij ook dat een concrete datum hem ook helpt; hij bereidt zich er nu ook meer op voor, ziet het meer voor zich. Anders is het hele concept "beginnen met kinderen" zo vaag.
Jep, al een jaar of 3quote:Trouwens, misschien is het mijn leeftijd hoor, maar ik hoor steeds vaker familieleden of vriendinnen die opperen "jaaa, maar straks als er een kindje komt bij jullie dan...". Nu ben ik niet gesloten over een kinderwens, als in, ik geef desgevraagd wel aan zeker wel kinderen te willen, maar ik hoe concreet die plannen al zijn deel ik eigenlijk (nog) niet met anderen, buiten mijn vriend om dan. Hebben jullie dat ook? Dat er van buitenaf een soort van wordt ingevuld dat het zo zachtjes aan wel tijd wordt?
Best vermoeiend soms, als ik eerlijk ben. En ik heb dan ook niet de illusie dat het echt een grote verrassing is voor de omgeving als we (hopelijk snel!) vertellen dat het raak is.
Wat ik laatst wel wat vervelend vond was dat een vriendin van ons vroeg hoe we er nu voor stonden nu ik gestopt was met school. Ik had net een week besloten te stoppen met school, ik had niet eens tijd gehad om er over na te denken wat dit voor onze kinderwens zou betekenen. Laat staan dat ik dit met vriendlief had kunnen bespreken.
Volgens mij verwachtte/hoopte de vriendin dat we er direct voor zouden gaan.
Ondertussen hebben we het er wel over gehad
en besproken wat er nodig zou moeten zijn voordat we zouden beginnen. Het komt er op neer dat we eerst flink wat moeten sparen en dus financieel dingen op een rij moeten hebben. En tegen die tijd kijken we dan wel verder.Mja, mannen hebben het denk ik inderdaad concreter nodig.quote:
[..]
Daar heb ik me ook vaak op verkeken, hoe moeilijk mannen het (kunnen) hebben met dat 'vage'. Ik ben nu hartstikke blij dat wij er voor gaan, maar ik vind het van tijd tot tijd toch nog wel een heel spannend idee. Als ik vraag of mijn vriend dat ook heeft, zegt hij "Nee, hoezo? We gaan er nu toch voor?" Voor hem is het net alsof er een knop is omgezet ofzo, terwijl het bij mij veel geleidelijker is gegaan.
[..]
Jep, al een jaar of 3
Best vermoeiend soms, als ik eerlijk ben. En ik heb dan ook niet de illusie dat het echt een grote verrassing is voor de omgeving als we (hopelijk snel!) vertellen dat het raak is.
Logisch ook, als vrouw ga je dat kind dragen, gaat je lijf aangeven dat het er klaar voor is. Mannen hebben dat fysieke stuk denk ik toch minder.. Zij moeten eigenlijk meer meegaan in wat wij als vrouwen aangeven; tegen ons gerammel kunnen ze gewoon niet op..
Ik wil juist wel dat het een verassing is. Zeker voor mijn familieleden. Maar goed, ik hou het nu vaak nog wel een beetje af, zo van "ja ja, je hebt nog maar even geduld hoor", dus denk dat ze wel verrast zijn als de echte boodschap komt.
Uh ja, dat financiele. Dat vind ik zo moeilijk, want wat is dan "genoeg" om achter de hand te hebben? Bij ons staat er nu wel een aardige buffer op de spaarrekening, maar ja, hoeveel is dan "genoeg?"quote:
Ondertussen hebben we het er wel over gehad
Ik wil ook weer zwanger zijn!
Maar als je bijna 15 maanden na de geboorte van je 1e nog geen cyclus hebt dan kun je rammelen wat je wil, je wordt echt niet zwanger
Ik vind zelf "inkomen" (wat er maandelijks binnenkomt, en enige zekerheid dat dit zo blijft) belangrijker dan "vermogen" (wat er op de spaarrekening staat). Je kan toch niet van tevoren al alles gespaard hebben wat het kind in totaal gaat kosten. Voor alle kosten in de aanloop naar het eerste kind ga ik ervan uit dat 3000 euro genoeg is.quote:
Uh ja, dat financiele. Dat vind ik zo moeilijk, want wat is dan "genoeg" om achter de hand te hebben? Bij ons staat er nu wel een aardige buffer op de spaarrekening, maar ja, hoeveel is dan "genoeg?"
+1quote:
[..]
Ik vind zelf "inkomen" (wat er maandelijks binnenkomt, en enige zekerheid dat dit zo blijft) belangrijker dan "vermogen" (wat er op de spaarrekening staat). Je kan toch niet van tevoren al alles gespaard hebben wat het kind in totaal gaat kosten. Voor alle kosten in de aanloop naar het eerste kind ga ik ervan uit dat 3000 euro genoeg is.
Tsja, ook dan: wat is genoeg inkomen?quote:
[..]
Ik vind zelf "inkomen" (wat er maandelijks binnenkomt, en enige zekerheid dat dit zo blijft) belangrijker dan "vermogen" (wat er op de spaarrekening staat). Je kan toch niet van tevoren al alles gespaard hebben wat het kind in totaal gaat kosten. Voor alle kosten in de aanloop naar het eerste kind ga ik ervan uit dat 3000 euro genoeg is.
SPOILERnu ik dit zo lees besef ik wel dat ik me wat druk maak om niets. We hebben allebei vaste contracten en een flink netto-inkomen (we komen in iedergeval boven de 4k per maand uit..) Daarnaast staat er zeg maar een halfjaarsalaris (netto) op onze spaarrekeningen.. En dan nog twijfel ik over of dat genoeg is.
Dat hangt weer af van je uitgaven. Je hebt genoeg inkomen als je structureel iedere maand geld overhoudt om te sparen en/of om onverwachte kosten op te vangen.quote:
Tsja, ook dan: wat is genoeg inkomen?
Dus je hebt:quote:SPOILERnu ik dit zo lees besef ik wel dat ik me wat druk maak om niets. We hebben allebei vaste contracten en een flink netto-inkomen (we komen in iedergeval boven de 4k per maand uit..) Daarnaast staat er zeg maar een halfjaarsalaris (netto) op onze spaarrekeningen.. En dan nog twijfel ik over of dat genoeg is.
a) zekerheid (twee vaste contracten!)
b) een flink inkomen (meer dan 4k netto!)
c) geen gat in de hand (half jaarsalaris gespaard!)
Dat is meer dan genoeg sillie!
Haha, je hebt gelijk. 't zijn zorgen om niksquote:
[..]
Dat hangt weer af van je uitgaven. Je hebt genoeg inkomen als je structureel iedere maand geld overhoudt om te sparen en/of om onverwachte kosten op te vangen.
[..]
Dus je hebt:
a) zekerheid (twee vaste contracten!)
b) een flink inkomen (meer dan 4k netto!)
c) geen gat in de hand (half jaarsalaris gespaard!)
Dat is meer dan genoeg sillie!
. al heb ik wel een beetje een gat in mijn hand hoor.. We hadden nog veel meer spaargeld gehad als mijn kledingcollectie wat minder up-2-date zou zijn.. gelukkig trapt vriend regelmatig bij me op de rem.. 
) Het is meestal wel zo dat de één in een relatie wat spaarzamer is dan de andere.quote:
Haha, je hebt gelijk. 't zijn zorgen om niks
Mijn man heeft pas leren sparen door mij, van huis uit had hij dat niet meegekregen. Ja, dus dat.quote:
[..]
Ik wil juist wel dat het een verassing is. Zeker voor mijn familieleden. Maar goed, ik hou het nu vaak nog wel een beetje af, zo van "ja ja, je hebt nog maar even geduld hoor", dus denk dat ze wel verrast zijn als de echte boodschap komt.
Wij moeten wel nog echt beginnen met sparen. Hebben een hele tijd op 1 loon moeten leven en dat ging meestal goed maar soms moest het spaargeld er aan te pas komen. En ik heb wel een gaatje (
) in mijn hand dus sparen is zeker nodig.Ik verwacht dat wij de komende jaren eigenlijk alleen maar meer inkomsten zullen krijgen (ik studeer nog, dus ik kost geld ipv dat ik het inbreng, maar dat zal wel veranderen over een paar jaar), dus ik hoef niet per se heel veel spaargeld. Een paar duizend euro (2000/3000?) vind ik wel genoeg. Maar dat komt ook omdat ik een deel van ons spaargeld komende vakantie uit ga geven aan collegegeld en een dure vakantie.
). Een babydump/park zou ik wel overleven denk ik en ik zou ook zo klaar zijn met die medewerkers. Ik ben wel iemand dit van te voren precies wil weten wat er nodig is en wat we dus aan moeten/willen schaffen.
Ik denk dat ik vooral veel kleertjes wil kopen en draagdoeken (die zijn ook niet goedkoop zag ik)
Vriendlief heeft de grens wel iets hoger gelegd dan bijv ¤3000. Het zou van mij niet per se zoveel hoeveel zijn maar snap wel dat hij die richtlijn in zijn hoofd heeft.
De kosten zitten 'm bij ons vooral in ruimte besparing: ik wil graag een grote handige kledingkast waar 2 meter wand van de slaapkamer tot het plafond mee gevuld kan worden zodat daar veel opbergruimte ontstaat.
't Is ook wel een tik van mij hoor, dat ik het liefst zo min mogelijk koop. Niet per se om te bezuinigen, maar omdat ik me graag onttrek aan alles wat je zou 'horen' te kopen. Mijn bruiloft was bijvoorbeeld ook spotgoedkoop. Je kunt je echt een ongeluk kopen terwijl het meeste niet essentieel is. Maar ik begrijp wel dat wanneer je het geld er voor hebt, het lekker is om je af en toe te buiten te gaan aan iets wat je echt tof vindt.
En wij hebben een heel klein huis dus veel dingen heb ik m'n twijfels bij, gewoon omdat het zoveel ruimte in neemt. Als ik een kinderwagen, box, wipstoel, speelboog, kinderstoel en grote speelattributen in mijn huis zou zetten zou er haast geen loopruimte meer over zijn. Terwijl ik dat toch allemaal niet per se essentieel vind. Maar om te beslissen wat dan wel en niet handig is.. nouja, daar hebben we nog even de tijd voor
Ik vind trouwens spaargeld voor kinderspullen niet een enorme vereiste. Want alles is inderdaad ook wel tweedehands te verkrijgen. Dat hoeft geen 3000 te kosten.
Na babyspullen aanschaffen nog wat spaargeld als buffer hebben vind ik belangrijker.
Gewoon een beetje zodat je bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine kan kopen als deze stuk gaat. Enorm belangrijk met kind
Wij hebben veel dingen tweedehands gekocht of we hebben t gekregen. Je kunt het zo gek maken als je zelf wilt natuurlijk.
Heb inderdaad een keer een foto van jou ledikant/commode gezien. Maar kan hem gewoon niet vinden op internet, zou bij ons dus echt ideaal zijn! Heb nog wel even de tijd, nog zeker 9 maanden :p Maar goed. Ideaal meubel!quote:
Wij zijn ook erg klein behuisd, en alle dingen (behalve kinderstoel) staan in huis, + een bench vd hondjes, kwestie van ruimte maken en creatief nadenken, kleine meid komt bij ons op de slaapkamer, wel hebben wij mega veel mazzel met het ledikant dat wij hebben gekregen (zgan) want dat is een ledikant met commode er aan vast...
Wij hebben veel dingen tweedehands gekocht of we hebben t gekregen. Je kunt het zo gek maken als je zelf wilt natuurlijk.
Ben ik het wel mee eens, de aanschaf van spullen is niet het belangrijkste. Daarna een buffertje, of het idee dat je onverwachte dingen kunt opvangen is denk ik nog fijner.quote:
Wij wonen op 60m2 en alles wat je noemt past Lot. Maar creatief omgaan met de ruimte is wel een vereiste
Ik vind trouwens spaargeld voor kinderspullen niet een enorme vereiste. Want alles is inderdaad ook wel tweedehands te verkrijgen. Dat hoeft geen 3000 te kosten.
Na babyspullen aanschaffen nog wat spaargeld als buffer hebben vind ik belangrijker.
Gewoon een beetje zodat je bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine kan kopen als deze stuk gaat. Enorm belangrijk met kind
Ik had het er eens met een vriendin over, en dan voornamelijk over de kosten. En zij zei ook je kunt ook gewoon praktische kraamcadeaus vragen (ze had het er zelfs over om een "verlang"lijst te maken) of bonnen.
Essentie van het verhaal, er zijn belangrijkere dingen en ik denk niet dat nieuwe dure spulletjes een reden moet zijn wat je tegenhoud om aan kinderen te beginnen. Als jij je kind is de basisbehoefte kunt voorzien, denk aan voeding, kleertjes, liefde, geluk e.d., zou dag voldoende moeten zijn!
http://www.vanastenbabysuperstore.nl/combi-ledikant-suzanne.htmlquote:
[..]
Heb inderdaad een keer een foto van jou ledikant/commode gezien. Maar kan hem gewoon niet vinden op internet, zou bij ons dus echt ideaal zijn! Heb nog wel even de tijd, nog zeker 9 maanden :p Maar goed. Ideaal meubel!
Combi ledikant is het sleutelwoord
Ik wilde idd de link al opzoeken! Thanksquote:
[..]
http://www.vanastenbabysuperstore.nl/combi-ledikant-suzanne.html
Combi ledikant is het sleutelwoord
Thnx SQ! Ik heb echt alles geprobeerd als zoekwoord. Maar ik dacht blijkbaar meer aan het commode gedeelte als aan het ledikant gedeeltequote:
[..]
http://www.vanastenbabysuperstore.nl/combi-ledikant-suzanne.html
Combi ledikant is het sleutelwoord
Lees trouwens mee in Z&G, en vind het fijn voor je dat je er zo positief in staat in vergelijking met het begin van je zwangerschap!
Aw tnxquote:
[..]
Thnx SQ! Ik heb echt alles geprobeerd als zoekwoord. Maar ik dacht blijkbaar meer aan het commode gedeelte als aan het ledikant gedeelte
Lees trouwens mee in Z&G, en vind het fijn voor je dat je er zo positief in staat in vergelijking met het begin van je zwangerschap!
ik hoop op een snel streepje voor jou! Ja!! Dan kan ik me ook schuldig gaan voelen over flamingopakjes kopen en slaapzakjesquote:
[..]
Aw tnx
Verder stalk ik Z&G niet hoor!
Ik kom je wel aflossen als jullie meisje is geboren! (Naja liever post ik nog even samen natuurlijk
)Dinsdag waren vriendlief en ik drie jaar bij elkaar.
Woensdag 'even' afgestudeerd.
Gisteren de laatste pil!
En wat een tof ding die combi-ledikant!
Ook hier komt de baby bij ons op de slaapkamer, want geen tweede slaapkamer Deze ga ik zeker onthouden!Drie mijlpalen in één keer!quote:
Feestweek!
Dinsdag waren vriendlief en ik drie jaar bij elkaar.
Woensdag 'even' afgestudeerd.
Gisteren de laatste pil!
Gefeliciteerd met je afstuderen!!quote:
Feestweek!
Dinsdag waren vriendlief en ik drie jaar bij elkaar.
Woensdag 'even' afgestudeerd.
Gisteren de laatste pil!
En wat een tof ding die combi-ledikant!
Oeh, gefeliciteerd (x2) veel plezier in de volgende fase!quote:
Feestweek!
Dinsdag waren vriendlief en ik drie jaar bij elkaar.
Woensdag 'even' afgestudeerd.
Gisteren de laatste pil!
Vanochtend wel een lief moment hier: we zijn bezig met de aanschaf van een nieuw bed en mijn man had er eentje van 160 cm breed uitgekozen (we hebben nu 140 cm). Zegt hij dat hij die bewust had gekozen zodat er plek is voor een baby tussen ons in.
Stiekem zijn ze er wel mee bezig hoor.dan zou k gewoon voor 180 gaanquote:
Door dit topic krijg ik nu combi-ledikant-banners te zien.
Vanochtend wel een lief moment hier: we zijn bezig met de aanschaf van een nieuw bed en mijn man had er eentje van 160 cm breed uitgekozen (we hebben nu 140 cm). Zegt hij dat hij die bewust had gekozen zodat er plek is voor een baby tussen ons in.
* mignonne ligt nog regelmatig met kind naast zich, 1.80m is zó fijn
Dat iddquote:
[..]
dan zou k gewoon voor 180 gaan
* mignonne ligt nog regelmatig met kind naast zich, 1.80m is zó fijn
Hier ligt de oudste niet vaak bij ons maar als ie er ligt baal ik steeds van onze 1.60
+ 1quote:
[..]
dan zou k gewoon voor 180 gaan
* mignonne ligt nog regelmatig met kind naast zich, 1.80m is zó fijn
Zo'n kind (hoe klein ook) neemt behoorlijk wat ruimte in beslag
buy the biggest bed you can get
bovenstaande is niet eens verzonnen onzin
MignonneBij ons zijn vnl Snowangel én H is for Hell aan de orde van de dag eh... nacht!
ik postte laatst dit op facebook:
mijn vriend had deze replyquote:M**** Ignonne
3 July
12 kilo puur geluk ligt naast me te slapen ♡ mijn hand in dr ene hand, de knuffel-eenhoorn in de andere. T is dat k te moe ben anders kon ik er de hele nacht wel naar kijken ♡♡
says it allquote:B****** Ik had ook 12 kilo puur geluk naast me, maar bij mij zat het ene voetje in mijn nek en de andere in mijn ribben. Maar het blijft mijn prinsesje
Yesterday at 07:19 · Unlike · 8
quote:
mwhehe ja hier ook. En van tijd tot tijd die rondhouse kick
ik postte laatst dit op facebook:
[..]
mijn vriend had deze reply
[..]
says it all
Ik vind het nu soms wel eng want ik ben bang dat ze per ongeluk mijn zwangere buik een rotschop verkoopt.
Ik kan al geen lekkere houding meer vinden maar als je ook nog krampachtig schoppen moet ontwijken ben je helemaal brak
Sorry voor de 'topickaap' rammelaartjes! Hopelijk breekt voor jullie allen de tijd aan waar jullie op hopen!
Bedenk alvast dingen die je je kind aan kan doen dan, leuk voor later zeg maarquote:
SPOILER
ik lurk al mee sinds je grote een baby was, wat een mooi stel meiden heb je toch
Ik ook! Met jouw grote en I.sabeau als baby's met heul veul donker haarquote:
ik lurk al mee sinds je grote een baby was, wat een mooi stel meiden heb je toch
dat donkere haar heeft ze nog steeds, hoewel ietsje lichter. En lang! met krullen zo weer weg
ze wordt zo groot, t gaat zó onwijs hard.
[ Bericht 61% gewijzigd door mignonne op 06-07-2014 19:23:56 ]
en wat rammel ik toch eigenlijk al lang.. binnenkort beginnen gelukkig!. Zo uit een Franse film gestapt! Ik lurk ook al minstens zo lang
.+1quote:
[..]
Ik ook! Met jouw grote en I.sabeau als baby's met heul veul donker haar
Ik lees ook al mee sinds december 2009 ofzo. Idd toen I. en A. baby's waren en de babyboom plaats vond (december was toen een hele drukke maand als ik het goed onthouden heb
)Zo leuk, al die kindjes zien opgroeien.
En zo raar om te zien dat ook Bellena en Lady Black al baby's van (bijna) een jaar hebben...
En jij, phaidra, al een tweede op komst! Leuk zeg! Bijzonder ook dat je zo snel zwanger was
Ik zou wel schrikken als ik in straks in september direct zwanger blijk te zijn quote:
[..]
+1
Ik lees ook al mee sinds december 2009 ofzo. Idd toen I. en A. baby's waren en de babyboom plaats vond (december was toen een hele drukke maand als ik het goed onthouden heb
Zo leuk, al die kindjes zien opgroeien.
En zo raar om te zien dat ook Bellena en Lady Black al baby's van (bijna) ruim een jaar hebben...
Die van jou gaat ook hard he?! Hij is oktober toch? Ik dacht laatst dat ie net geboren was
totdat Yur het over die hardloopbuggy had met bijbehorende foto...quote:
dan zou k gewoon voor 180 gaan
* mignonne ligt nog regelmatig met kind naast zich, 1.80m is zó fijn
quote:
Hier ligt de oudste niet vaak bij ons maar als ie er ligt baal ik steeds van onze 1.60
quote:
+ 1
Zo'n kind (hoe klein ook) neemt behoorlijk wat ruimte in beslag
Jullie hebben me overtuigd, 180 it is!quote:Op zaterdag 5 juli 2014 16:15 schreef mignonne het volgende:
[ afbeelding ]
buy the biggest bed you can get
bovenstaande is niet eens verzonnen onzin
Haha ja klopt helemaal! En het gaat idd erg hard, hij is al bijna 9 maanden nu.quote:
Ik wist het niet meer zeker. Van Bellena wist ik omdat haar kindje net iets jonger is dan het dochtertje van vrienden van ons. Maar Lady Black wist ik niet precies.
Die van jou gaat ook hard he?! Hij is oktober toch? Ik dacht laatst dat ie net geboren was
Die hardloopbuggy is top!
Ja dat was best even omschakelen. De eerste keer duurde het 4 maanden, dus daar had ik minstens weer op gerekendquote:
Ja, dat is ook een raar idee. Ik begon toen met meeschrijven, m'n eerste post in deze topicreeks was toen Lady Black en Bellelena ook meeschreven.
En jij, phaidra, al een tweede op komst! Leuk zeg! Bijzonder ook dat je zo snel zwanger was
. En sowieso best lang getwijfeld of we een tweede wilden, dus in twee weken van "Laten we de sprong wagen" naar positieve test was toch een beetje eng (Hmm ik hoop niet dat dit in het rammeltopic ondankbaar klinkt, ben uiteraard ook heel blij dat het ons een tweede keer gegund is maar omdat ik het eerste jaar met onze mini best heftig vond, knijp ik hem ook wel wat meer dan bij de eerste zwangerschap).Ik vind het niet ondankbaar klinken hoor, in dit topic komen ook veel twijfels voorbij, die heel goed naast een kinderwens kunnen bestaan.quote:
(Hmm ik hoop niet dat dit in het rammeltopic ondankbaar klinkt, ben uiteraard ook heel blij dat het ons een tweede keer gegund is maar omdat ik het eerste jaar met onze mini best heftig vond, knijp ik hem ook wel wat meer dan bij de eerste zwangerschap).
Het liefst wil ik een fijne zwangerschap, een bijzondere badbevalling thuis (kaarsjes, sfeermuziek, alles), een ontspannen kraamtijd met probleemloze borstvoeding, een lieve baby die weinig huilt en zich goed ontwikkelt, en opgroeit tot een leuk kind en fijne volwassene en dan leuke kleinkinderen. En dat mijn man en ik door alles alleen maar dichter naar elkaar toegegroeid zijn
Maar het kan op duizend manieren anders gaan dan je dacht, en bovenstaand scenario is zeldzaam. Het is vooral te hopen dat je 't kunt relativeren als dingen anders gaan dan verwacht. En gelukkig overheerst bij de meeste mensen de positieve kant wel de minder mooie kant.
Wij horen als het goed is deze week of mijn vriend een vastcontract krijgt, spannend!!
Als hij een vastcontract krijgt slik ik half augustus mijn laatste pil, en dan even een paar maandjes "ontpillen" en dan willen we er als het goed is vanaf januari voor gaan
Fien, wat leuk en spannend!
Ik wilde per se een bepaald statistiektentamen gehaald hebben voor we zouden beginnen, ik had het tentamen vandaag en het ging helemaal niet zo goed
Nouja.. nog een paar dagen de uitslag afwachten en als ik geen voldoende heb wordt het nog een jaar langer rammelen
Je rammelt al zo lang. Ik hoop voor je dat je het haalt.
Hier ook nog een paar dagen in spanning en dan weet ik ook of ik nog een jaar langer moet rammelen of dat we er over een half jaar voor kunnen gaan.
Statistiek te moeten doen terwijl ik zwanger ben of een kind heb. Ik moet daar zo absurd veel tijd in stoppen en bijles nemen en alles. Daarnaast zorgt het niet halen van dit tentamen ervoor dat ik niet binnen een half jaar mijn Bachelor heb gehaald, terwijl ik die ruim zou hebben als ik na de vakantie zou stoppen met de pil. Studie combineren met een kindje zie ik op zich best zitten (de rest van m'n vakken gaat beter hoor ) maar ik heb liever wel alvast 'een' diploma. Ik hoop dat je vriend een vast contract krijgt!quote:
Oooh jeetje Lot, duimen draaien!!
Je rammelt al zo lang. Ik hoop voor je dat je het haalt.
Hier ook nog een paar dagen in spanning en dan weet ik ook of ik nog een jaar langer moet rammelen of dat we er over een half jaar voor kunnen gaan.
quote:
*Rammeldebam*
Ik wil ook weer zwanger zijn!
Maar als je bijna 15 maanden na de geboorte van je 1e nog geen cyclus hebt dan kun je rammelen wat je wil, je wordt echt niet zwanger
Is er iets wat een dokter voor je kan doen? Of wil je blijven afwachten? Ik weet dat het bij iedereen verschilt voor je weer een cyclus hebt na een bevalling, maar wat is een gemiddelde tijd hiervoor?
Over kosten: over het kamertje maak ik me niet zo druk. Al was ik een tijd terug wel in shock wat een kinderwagen gemiddeld kost.
Ik maak me eerder "druk" over de maandelijkse kosten van luiers, evt flesvoeding, kleding, en later alle shizzle zoals sport, zwemmen, schoolgeld? Qua huis zijn wij er helemaal klaar voor, met drie slaapkamers en een zolder. Over mensen die jou "zwanger denken"
M'n schoonvader wil dus graag opa worden. Ik vind het alleen maar lief, omdat het verder een man is van weinig woorden of praten over gevoelens. Toen mijn vriend en ik dachten dat we wss geen kinderen konden krijgen kreeg ik op een verjaardag een kind in mijn armen gedrukt (vond ik niet erg, kon kinderen toen ook prima in de buurt hebben) en zei iemand: "Zoo, staat je goed hoor. Wordt het niet tijd om...." En dat deed wel een beetje pijn want ik dacht: je moest eens weten. Overigens is me wel eens eerder in mijn relatie gevraagd wanneer we aan kinderen zouden beginnen, maar dat vond ik toen heeeeeeeeeeeel raar. Omdat ik zelf heel duidelijk vond dat onze situatie daar nog niet naar was, omdat ik nog studeerde bijv.Dit weekend had ik het met een vriendin over trouwen en die was helemaal verbaasd dat ik dat graag wilde binnen afzienbare tijd. Heb maar niets over een eventuele kinderwens gezegd.
Weer bevestigd in mijn gevoel dat als we ooit gaan beginnen ik het aan niemand vertel, vanwege de geschepte verwachtingen, omdat ik niet wil dat iemand er mss negatief over oordeelt en vanwege het verrassingseffect. SilverSjois, gefeliciteerd met afstuderen!
Heerlijk gevoel of niet? Barreltje, hoe is het met de "verboden-onderwerp-periode"?
Spannend Fien10! Wat is jouw werksituatie?
Succes met nadenken Kiwisoep. Je dochter is nog niet zo heel oud toch?
Qua kosten.. We zijn nu een buffer aan het opbouwen voor de babyuitzet (want die kinderwagens kosten inderdaad een hoop geld) en voor een andere auto. Ik maak me inderdaad ook meer zorgen om maandelijkse kosten als luiers en ik wil graag minder gaan werken dus minder salaris enzo.
Mijn ouders willen heel erg graag opa en oma worden, maar m'n moeder heeft zich er maar op ingesteld dat dit nog wel even gaat duren. Kan er nu al naar uitkijken mocht het ons gegund zijn zwanger te worden om het aan m'n ouders te vertellen.Vooral schoonvader wil ook heel graag opa worden.
Lijkt mij soms ook een moeilijke situatie Philomijn dat iedereen iets verwacht en er op wacht. Hier valt dat wel mee omdat we nog relatief jong zijn. Alhoewel een aantal mensen die me goed kennen m'n klapperende eierstokken doorhebben denk ik
Klinkt lekker, 27,5 uur en 10 uur voor jezelf! Waar wil je reduceren als je kinderen krijgt?
Vandaag bij een vriendin met twee kindjes geweest. Het was heerlijk.
Rammellll. Helpt natuurlijk ook niet als vriendin zegt dat ze me wel met een baby ziet en dat ik altijd zo lief ben. Ik wil alleen ook graag rammelpauze. Gelukkig hebben we vakantie geboekt in een 18+ resort, dus geen kleine kinderen die me aan het rammelen brengen. En heerlijk 1-op-1 tijd met vriend. Volgens mij zijn we daar allebei heel erg aan toe.. vandaan komt (Klein dorp waar je letterlijk een bakker, een slager, een drogist, een blokker, maar liefst 3 supermarkten én dus een babyzaak hebt ) Die is zooo gaaf Heb er ook zitten op zitten azen maar vent wilt ze liever apart. Voor kleine ruimtes is t wel ideaal!
Silversjois een late gefeliciteerd! Voor je 3 mijlpalen!
Volgens mij kun je nooit genoeg geld overhouden. Wij sparen maandelijks 3/4 salaris. Deze maand is mijn vriend omhoog gegaan financieel en ik hopelijk in augustus.
Daar gaat de helft ook van op de gezamenlijke spaarrekening
Ben stiekem ook benieuwd hoe het met barreltje is.
Fijn silliegirl, waar gaan jullie heen? Wanneer had je nou een datum geprikt? Zag iets voorbij flitsen, maar weet t niet meer..
Mijn vriend moest vanmiddag zo lachen. Ik heb namelijk twee streepjes gepiest. Op de ovulatietest. test streep was twee keer zo donker als de teststreep. En toen ik na de wc ging ontdekte ik wat slijm. Bleek rekbaar te zijn. Heb ik nog nooit gehad. Ook niet toen ik 6 jaar geleden zwanger probeerde te worden en ook niet in de maanden van de mk's toen.
Dus ik denk dat mijn lichaam t beter doet dan toen
Dus ik heb een dansje gedaan. En toen moest lachen.Ik heb nu mijn eisprong op morgen staan in mijn app. Fijn dat ie zo duidelijk aanwezig is. Minder fijn is dat mijn LF dus echt inderdaad heel kort is, mn eisprong is op dag 17/18 ipv dag 14, maar ik begreep dat dat niet altijd problematisch hoeft te zijn.
En elk nadeel heeft zijn voordeel:
wilt echt pas na 1 september stoppen met de rubbers. Maar omdat mijn ei pas 4 of 5 september is kunnen we dan ook al direct door naar het volgende topic. Scheelt weer twee weken We zitten in Egypte! Heerlijk hier. Behalve dan dat mijn koffer nooit is aangekomen en ik nu dus in de shorts van mijn lief rondloop :p.quote:
GM Jouw ledikant/commode heb ik zien staan in de babyzaak in t dorp waar
Heb er ook zitten op zitten azen maar vent wilt ze liever apart. Voor kleine ruimtes is t wel ideaal!
Silversjois een late gefeliciteerd! Voor je 3 mijlpalen!
Volgens mij kun je nooit genoeg geld overhouden. Wij sparen maandelijks 3/4 salaris. Deze maand is mijn vriend omhoog gegaan financieel en ik hopelijk in augustus.
Daar gaat de helft ook van op de gezamenlijke spaarrekening
Ben stiekem ook benieuwd hoe het met barreltje is.
Fijn silliegirl, waar gaan jullie heen? Wanneer had je nou een datum geprikt? Zag iets voorbij flitsen, maar weet t niet meer..
Mijn vriend moest vanmiddag zo lachen. Ik heb namelijk twee streepjes gepiest. Op de ovulatietest. test streep was twee keer zo donker als de teststreep. En toen ik na de wc ging ontdekte ik wat slijm. Bleek rekbaar te zijn. Heb ik nog nooit gehad. Ook niet toen ik 6 jaar geleden zwanger probeerde te worden en ook niet in de maanden van de mk's toen.
Dus ik denk dat mijn lichaam t beter doet dan toen
Ik heb nu mijn eisprong op morgen staan in mijn app. Fijn dat ie zo duidelijk aanwezig is. Minder fijn is dat mijn LF dus echt inderdaad heel kort is, mn eisprong is op dag 17/18 ipv dag 14, maar ik begreep dat dat niet altijd problematisch hoeft te zijn.
En elk nadeel heeft zijn voordeel:
Onze datum staat eind vh jaar, ik ga in augustus met de longarts eerst overleggen over mn medicatie en die
Verder laten aanpassen, als dat allemaal goed zit gaat mn spiraal eruit!
Dat is al snel, eind van het jaar!
Mijn vader wilt in september een weekend met mij maar Berlijn. Dus ik was ff aan t rekenen. Zeg later tegen
, dat valt net buiten mijn vruchtbare dagen dus dat maakt niet uit. Zegt ie ineens, bizar dat we al bijna stoppen met de ac! Vroeg ik of ie t stiekem toch te snel vond. Maar hij kijkt er wel naar uit. 
ja hoooi!
ik probeer een beetje het topic te mijden vanwege het verboden onderwerp.. er dan in mijn eentje mee bezig zijn is ook niet echt goed zeg maar.
op zich kunnen we het nu wel over kinderen hebben.. maar niet over wanneer we beginnen.. het is dus wel een beetje OK
als en kleine ventjes of meisjes langs lopen die ubercute zijn dan tikt
me wel weer aan en zegt ie : "kijk dan! " dat is dus niet echt eerlijk he ! maar we komen er wel uit.
laatste ontwikkeling is dat
op het moment niet zeker is van zijn baan wegens reorganisaties.. heel vervelend, want dat zou kunnen betekenen dat eea WEER uitgesteld moet worden.. we hebben er geen invloed op maar balen is het wel
en om DIE pijn maar te verzachten hebben we vandaag de reis naar vietnam geboekt.. als hij z'n baan verliest moet er gewoon iets leuks tegenover staan
en hebben wij samen ook even wat wij tijd nodig.. om de nieuwe strategie te bedenken ( en tijdens die vakantie zijn we 1 jaar bij elkaar en dat moet toch ook gevierd worden )dus..warrig verhaal.. ups en downs.. en een heleboel "we zien wel"
Ik weet dat het nu best even kan duren, dus ik blijf wel rammelen!
Gelukkig is je vriend snel bijgedraaid! Ik hoop voor je dat het snel raak is!quote:
Eindelijk vooruitgang! Na een tijd allebei erg koppig te zijn geweest, is het zo ver. Vrijen zonder condooms! Wat ben ik blij.
Ik weet dat het nu best even kan duren, dus ik blijf wel rammelen!
Hier nog anderhalve maand wachten. Ben soms ook wel bang dat mijn vriend zich ineens bedenkt.
en ook best lekker om tijd te hebben voor elkaar en om weer ff op 1 lijn te komen qua plannen en doelen. Vriend heeft de knoop doorgehakt om uit te kijken naar ander werk. Hij demkt niet dat de stress bij zn huidige baan te combineren is met n kindje ( denk ik ook niet) en wil daarom iets anders zoeken.. Helaas heb ik nog steeds mn koffer niet (en we gaan zaterdag alweer naar huis) dus ik loop rond in een bikini uit de gift shop en meer hebk niet :p. Bij het eten draag ik short en shirt van lief..
zwanger is waarop hij zei dat hij hoopte dat wij de volgende waren. En van een schaal van 1 op 10 Hoe graag hij de volgende stap wilt nemen en papa wilt worden zei hij 10 SPOILERIk mag dan ook officieel een topic doorschuiven
Wat kut van die koffer silliegirl. Willen jullie nu wel weer langer wachten om er voor te gaan als je vriend ander werk heeft?
Hier vanavond begonnen aan de laatste strip. Hoewel we er daarna niet meteen voor willen gaan vind ik het toch best spannend. Ben benieuwd wat m'n lijf gaat doen na 6 jaar pilgebruik.
Vanavond ook nog even met vriendlief erover gehad. Hij vindt het spannend, maar heeft er ook zin in. We stonden in innige omhelzing in de woonkamer en toen zei hij, wie weet zit er volgend jaar een dikke buik tussen
voor cassandra en Fien!SPOILERik ga dit topic even on-volgen.. hoe blij ik ook voor jullie ben, ik werd er vooral boos en verdrietig van over de eigen situatie. ik weet dat ik nu geduld moet hebben, maar dat is verdomde moeilijk en ik word echt af en toe zo gefrustreerd !! maar jah.. dwingen gaat niet ( en wil ik ook niet) dus.. geduld
SPOILERWat rot barreltje. Ik duim en hoop voor je dat je vriend er ook snel aan toe is. Ik hoop dat jullie reis naar Vietnam jullie goed doet en dat je je gedachten kunt verzetten.
gaan jullie een tijd met condooms aan de slag?Barreltje ik snap je wel hoor. Ik had zo gehoopt nog een YEAH
voor jou te mogen plaatsen binnen niet al te lange tijd. En ik hoop dat dat niet lang duurt. Wanneer hadden jullie duidelijkheid over de reorganisatie verwacht?Je frustraie snap ik al te goed. Heb dat zelf ook gehad. Geduld en hopelijk tot snel!
Ik blijf nog even in twee topics posten. Vrijdag is mijn nod, en mijn verjaardag. We zijn de dag na een positieve ovulatietest onvoorzichtig geweest dus ik zit al op het wachtbankje. Leuk detail, mijn volgende ei is op ons jubileum in praag. Maar ook hier de nuchterheid dat het nog wel een jaar kan duren.. of langer.. En dat een positieve test ook kan eindigen in een miskraam..
). Spannend hoor Cassandra! Dat zou wel een heel leuk verjaardagskado zijn. Hier gaan we er ook vanuit dat het zeker nog wel even kan duren voor dat het raak is. We willen ook liever niet meteen met ovulatietesten aan de gang. Hoop wel dat ik een beetje een regelmatige cyclus ga krijgen zodat we wel een klein beetje weten hoe of wat.Aan de ene kant wilde ik niet met ovulatietesten aan de slag. Maar 6 jaar geleden alweer ben ik ruim een jaar bezig geweest voor een kleine met mijn ex. 3 vroege miskramen gehad, verder nooit iets blijven plakken. Dus toch gaan testen van te voren om inzicht te krijgen in mijn cyclus. Sinds januari netjes 27 dagen, een x 28 dagen en 1x 26 dagen. Dus praktisch volgens het boekje zou je zeggen, met een ei 14 dagen voor mijn periode. Volgens mijn ovulatietesten krijg ik mijn ei echter pas rond dag 17 (dag 16 knaltest). Maar ik heb nu dankzij die testen -voorlopig- wel wat meer rust in mijn hoofd dat er daadwerkelijk sprake is van een eisprong en regelmaat.
Rammelen is ook veel leuker als er al een concrete datum is, een aantal pilstrips dat nog op moet. Hier is dat ook niet het geval.. tot later.quote:SPOILERik ga dit topic even on-volgen.. hoe blij ik ook voor jullie ben, ik werd er vooral boos en verdrietig van over de eigen situatie. ik weet dat ik nu geduld moet hebben, maar dat is verdomde moeilijk en ik word echt af en toe zo gefrustreerd !! maar jah.. dwingen gaat niet ( en wil ik ook niet) dus.. geduld
Ik was niet heel actief maar vriendje en ik hadden een soort van datum namelijk ergens in 2015.
Hij heeft echter aangegeven het de komende jaren nog niet te willen, misschien ooit maar misschien ook niet.
Nu worstel ik met de gedachte dat ik misschien nooit een tweede kindje zal krijgen.
Ik heb eerder gezegd dat wanneer er van zijn kant geen kinderwens zou zijn dat het voor mij einde relatie zou betekenen... maar toch kan ik die keuze nu niet maken.
Ik rammel op het moment zelf niet zo hard dus stel ik mijn relatie voorop, maar ik weet niet hoe ik er op een ander moment over denk. Ik heb momenten waarop het willen van een kindje haast wel topprioriteit lijkt te hebben.
Ik begrijp zijn keuze en sta daar op dit moment ook achter en hij begrijpt mij. Lastig.
Heb je je eerste kindje ook met hem gekregen? Jouw wens voor een tweede gaat wel héél diep als je daarvoor desnoods het gezin van je eerste zou opbreken, heftig!quote:
Nu worstel ik met de gedachte dat ik misschien nooit een tweede kindje zal krijgen.
Ik heb eerder gezegd dat wanneer er van zijn kant geen kinderwens zou zijn dat het voor mij einde relatie zou betekenen... maar toch kan ik die keuze nu niet maken.
Nee, mijn zoon is niet van mijn huidige vriend. Ik weet ook niet of ik de relatie om die reden echt zou verbreken maar ik weet wel dat het gevoel soms zo sterk is. Daarbij wist hij al van mijn kinderwens voor wij een relatie kregen en heeft hij tot nu toe altijd gezegd dat hij wel kinderen van zichzelf wil. Nu is dat allemaal niet zo zeker meer terwijl die wens bij mij wel blijft bestaan. Aan de andere kant zou ik momenteel alleen met hem een kind willen. Beetje dubbel en verstrikt in m'n emoties ofzo...quote:
[..]
Heb je je eerste kindje ook met hem gekregen? Jouw wens voor een tweede gaat wel héél diep als je daarvoor desnoods het gezin van je eerste zou opbreken, heftig!
Dat ligt er een beetje aan. Opzich denk ik dat dat niet nodig is als 'ie de baan krijgt die hij voor ogen heeft. Hij heeft nu een reistijd van 1,5 uur per rit en dat zou dan 15 minuten worden bijv.quote:
Wat kut van die koffer silliegirl. Willen jullie nu wel weer langer wachten om er voor te gaan als je vriend ander werk heeft?
En opzich hangt zijn baanwissel samen met kinderwens (gek genoeg), hij zei letterlijk dat zijn huidige baan teveel van hem vraagt om ook nog leuk als vader te kunnen functioneren straks. Ik ben het daar mee eens. Mijn vriend moet eigenlijk weer dat kunnen doen waar 'ie goed in is (meer inhoudelijk werk) terwijl ie nu vooral teamleden aanstuurt en hun problemen oplost, waardoor zijn werk vervolgens blijft liggen en mee naar huis moet zeg maar..
Fijn!! Klinkt positiefquote:
[..]
Dat ligt er een beetje aan. Opzich denk ik dat dat niet nodig is als 'ie de baan krijgt die hij voor ogen heeft. Hij heeft nu een reistijd van 1,5 uur per rit en dat zou dan 15 minuten worden bijv.
En opzich hangt zijn baanwissel samen met kinderwens (gek genoeg), hij zei letterlijk dat zijn huidige baan teveel van hem vraagt om ook nog leuk als vader te kunnen functioneren straks. Ik ben het daar mee eens. Mijn vriend moet eigenlijk weer dat kunnen doen waar 'ie goed in is (meer inhoudelijk werk) terwijl ie nu vooral teamleden aanstuurt en hun problemen oplost, waardoor zijn werk vervolgens blijft liggen en mee naar huis moet zeg maar..
voor jou. Geniet van jullie zomer samen en ik hoop dat jouw/jullie tijd heel snel komt!appelsap, wat naar! Kan het misschien koudwatervrees zijn, net als een paar andere mannen hebben (gehad) hier?
Shopaholic mag voor het echie.
En Fien en Cassandra ook. Voor mij voelt voor het echie gaan echt nog als een ver van mijn bed show. Maar als ik denk dat ik begin dit jaar tegen mijn vriend heb gezegd (en wat hij vast al vergeten is, waarom vergeten mannen dat soort belangrijke gespreksstof toch altijd
) dat ik baan of geen baan in januari 2015 wil stoppen met de pil, voelt 2015 opeens toch wel gevaarlijk dichtbij. Voor we het weten is het kerst mensen. 
Weet overigens niet of dat stoppen al in januari gaat gebeuren... oef Silliegirl, wat klote van je koffer! Knap dat je zo positief kunt blijven, ik zou echt NOT amused zijn. Hoewel een koffer kwijtraken natuurlijk in schril contrast staat met wat er de laatste week is gebeurd... Klinkt wel goed van de nieuwe baan van je vriend.
Mijn vriend heeft ook net een nieuwe baan, met jaarcontract. Hij komt van een contract met onbepaalde tijd, maar ik maak me daar niet zo druk over samen met kinderwens. Hij heeft verder een goed CV.Net bij bovengenoemde vrienden op kraamvisite geweest, ik wil ook!!quote:
Zoals afgelopen Oud & Nieuw, dat vierden we met een bevriend stel dat dit jaar hun eerste kindje verwacht. Toen het 0:00u was bedacht ik me dat 2014 voor onszelf geen grote mijlpalen zou brengen, niks om naar uit te kijken zoals een huis kopen, zwanger proberen te worden..
Ik was ook not amused hoor, maarja. Tis wel je vakantie en ik had er erg naar uitgekeken, dus om dat dan te laten verpesten..quote:
oef Silliegirl, wat klote van je koffer! Knap dat je zo positief kunt blijven, ik zou echt NOT amused zijn. Hoewel een koffer kwijtraken natuurlijk in schril contrast staat met wat er de laatste week is gebeurd... Klinkt wel goed van de nieuwe baan van je vriend.
Toen mn koffer er na een week (!!) nog niet was ben ik wel boos rond gaan bellen achter de rug van degene die het eigenlijk regelde om. Gek genoeg had ik toen ik een half uur meer info gekregen dan via hem in 7 dagen. En tadaa; 24 uur later was mijn koffer er ineens.
En die baan, tsja. Ik vind geluk en je goed voelen belangrijker dan wel of geen vast contract, dus we zien wel hoe t loopt..
Een heel rijtje mensen die inmiddels doorgeschoven zijn naar het volgende topic:
Malteser (hoop zo dat haar echo goed is vanmiddag), cassandra, twist, Silversjoiis
En Fien welkom, fijn dat je al bent gestopt met de pil, dat is een eerste stap!
Hier nog steeds een beetje spanning, vriend zn contract loopt binnenkort af en vast contract is nog niet getekend. Wel mondeling toegezegd door z’n managers, maar zolang er niet getekend is ben ik nog niet overtuigd.
Dan hebben we beiden een vast contract, maar ik ben al anderhalf jaar op zoek naar een baan binnen het werkveld waarvoor ik gestudeerd heb. Het is zo verdomde lastig om ertussen te komen, ik wil zo graag. Maar wanneer vriend vast contract heeft is voor mij aan de belangrijkste voorwaarden voldaan en zien we wel wanneer er een kans voor mij naar voren komt. Ik ga niet mijn kinderwens jaren uitstellen voor iets waarvan je niet weet wanneer het komt. Binnenkort hebben we een weekje vakantie en ga ik eens aan mn vriend vragen wanneer hij graag kinderen zou willen...ben benieuwd of we een beetje overeenkomen kwa gedachten..
Grappig, ik zit in bijna precies hetzelfde schuitje. Alleen ik heb geen vaste baan. (En ohh wat herkenbaar: ik WIL zo graag. Geef me werk, 40, 50, 60 uur per week, ik doe hetquote:
Hier nog steeds een beetje spanning, vriend zn contract loopt binnenkort af en vast contract is nog niet getekend. Wel mondeling toegezegd door z’n managers, maar zolang er niet getekend is ben ik nog niet overtuigd.
Dan hebben we beiden een vast contract, maar ik ben al anderhalf jaar op zoek naar een baan binnen het werkveld waarvoor ik gestudeerd heb. Het is zo verdomde lastig om ertussen te komen, ik wil zo graag. Maar wanneer vriend vast contract heeft is voor mij aan de belangrijkste voorwaarden voldaan en zien we wel wanneer er een kans voor mij naar voren komt. Ik ga niet mijn kinderwens jaren uitstellen voor iets waarvan je niet weet wanneer het komt.
ok, beetje overdreven ) Wel wat freelance werk in mijn werkveld, maar bij lange na niet genoeg om van rond te komen. De enige reden nu dat we onze kinderwens uitstellen is dat ik geen baan heb. Onze angst is dat als we nu aan kinderen beginnen, ik nooit een baan zal krijgen, aangezien het meestal toch makkelijk is om al ergens te werken en dan bijv van 40 naar 32 uur per week te gaan. (Minder hoeft voor mij niet.) Maar ja, hoe lang blijf je wachten? Aan de ene kant wil ik niet te lang wachten en gewoon in het diepe springen, aan de andere kant: zes jaar studie misschien voor niets?
--> even heel zwart/witWat ook nog zo is: ieder jaar vanaf het afstuderen waarin je geen werkervaring in je vakgebied opbouwt, studeert er een nieuwe lichting af die in principe hetzelfde kan als jij, of zelfs meer, want actuelere kennis.quote:
Maar ja, hoe lang blijf je wachten? Aan de ene kant wil ik niet te lang wachten en gewoon in het diepe springen, aan de andere kant: zes jaar studie misschien voor niets?
Heeft je vriend wel een vaste baan?
Oh lord, nog een stressfactor waar ik nog niet over na had gedachtquote:
[..]
Wat ook nog zo is: ieder jaar vanaf het afstuderen waarin je geen werkervaring in je vakgebied opbouwt, studeert er een nieuwe lichting af die in principe hetzelfde kan als jij, of zelfs meer, want actuelere kennis.
Heeft je vriend wel een vaste baan?
Maar het is wel zo. Ze vragen nu regelmatig dingen in vacatures waar ik niet voor ben opgeleid omdat dat tijdens mijn studie nog niet aan de orde was. Mijn vriend komt van een vaste baan, heeft vanaf 1 aug een nieuwe baan maar daar maak ik me verder niet echt zorgen over. Hij heeft al een solide werkbasis en al zijn werkgevers waren altijd zeer lovend over hem. Uiteraard kan het tegen zitten maar ik vertrouw er op dat dat wel goed komt.
werk is een belangrijk onderdeel van je leven, maar als je inkomen hebt vind ik het leven naast het werk nog wel iets belangrijker. Mijn toekomstbeeld was en is nog altijd om niet te lang te wachten met een gezinnetje zodat we daar samen het maximale uit kunnen halen. Waarom zou ik dat uitstellen voor een sector waar het nu heel lastig is. Een kind krijgen betekent niet per definitie dat je geen werk meer kunt vinden. Het maakt het hooguit wat ingewikkelder. Dan heb ik het wel over mijn sector waar parttime werken voor mijn gevoel eerder regel dan uitzondering is.
ik hoop nog altijd dat er snel wat op mijn pad komt en dan ga ik ervoor!
En Nolita: de jeugdzorg (ik werk in de jeugd-ggz) is momenteel ook drama als je wel een vast contract hebt hoor. Ik heb dat namelijk wel, maar weet ook niet waar ik aan toe ben met de hele transitie naar de gemeenten. Voor het zelfde geldt wordt mijn baan straks ook wegbezuinigd; dan zegt een vast contract ook niks, helaas. Kortom: 't is allemaal relatief en échte zekerheid heb je nooit. Dus mijn tip zou zijn om niet te lang te wachten..
Mee eens!quote:
Het perspectief op werk vind ik belangrijker, vast contract of tijdelijk contract: werk is werk.
Het soort contract vind ik niet zo belangrijk, want je hebt toch nooit 100% zekerheid. Ik heb nu geen vast contract, maar wel een tijdelijk contract voor een langere periode (jaren). Belangrijker is dat ik vanwege mijn opleiding/werkervaring waarschijnlijk niet lang zonder werk hoef te zitten. Ik heb dit ook mee laten wegen bij mijn studiekeuze (ik ben arts), want ik vind (financiële) onzekerheid zo ontzettend naar.Ook mee eens hoor! Ik heb nu helemaal geen contract, en dat is waar bij mij de schoen wringt.quote:
[..]
Mee eens!
silliegirl: ik heb een bc op gebied van communicatie en een ma op gebied van een taal.
[ Bericht 0% gewijzigd door Philomijn op 02-08-2014 14:03:29 ]
Hmm, dat is inderdaad ook geen heel grote sector nee, helaas.. Hoop dat je snel iets vindt!quote:
[..]
Ook mee eens hoor! Ik heb nu helemaal geen contract, en dat is waar bij mij de schoen wringt.
silliegirl: ik heb een bsc op gebied van communicatie en een ma op gebied van een taal.
Vriend en ik hebben op vakantie een aantal gesprekken over kinderen gehad. Omdat dat toch elke keer wat moeizaam loopt (vriend gaat dan allerlei nadelen van kinderen opnoemen), heb ik uiteindelijk nogal verdrietig opgemerkt dat ik dit soort gesprekken niet meer wil voeren, omdat ik dan steeds het idee heb dat ik iets heel anders wil qua toekomstbeeld dan hij. Daarna hebben we het maar even gelaten, maar een aantal uur later kwam vriend er wel op terug en volgde dus het gesprek over werk en dat dat, nu in combi met kids, teveel zou zijn.
Nu komen er ineens dingen als een nieuwe auto om de hoek (stond al op de planning maar moet wsl eerder), waarop vriend zelf al zei "misschien maar wat groters, vast als familieauto". Oh en "wanneer moet jij naar de longarts? Ik wil mee, want dan kunnen we het er is over hebben wat er met jouw medicatie moet als we zwanger willen worden.. " (huh?! Willen we dat?!"
Toen ik van verbazing stijl achterover sloeg, zei vriend nog "en misschien moeten we vragen om nu vast je medicatie te veranderen, zodat we zeker weten dat het met jou goed gaat als het zo ver is!"
Ter info: ik heb dus astma, maar vriend denkt daar nooit zo actief over, laat staan dat 'ie meegaat op controles bij de longarts.. Al heeft 'ie een punt. Dus ik (of we) ga vast vragen om een medicatieswitch.
)Maar dingen die in zwangerschap wel kunnen die kunnen soms niet bij borstvoeding of de arts denkt misschien dat het niet kan terwijl het wel kan. Veel artsen zijn clueless op het gebied van borstvoeding.
Daar zul je echt een andere specialist voor moeten raadplegen mocht je bv willen geven.
Nou, ik heb juist begrepen (van zowel longarts als zelf gelezen) dat bij moeders met astma borstvoeding zelfs averechts kan werken.. Dus dat weet ik nog niet, maar wel iets om tzt over na te denken.quote:
Ik weet niet of je borstvoeding wil geven (astma is wel een goede reden om het wel te geven
Maar dingen die in zwangerschap wel kunnen die kunnen soms niet bij borstvoeding of de arts denkt misschien dat het niet kan terwijl het wel kan. Veel artsen zijn clueless op het gebied van borstvoeding.
Daar zul je echt een andere specialist voor moeten raadplegen mocht je bv willen geven.
Daar is het longfonds ook heel duidelijk in overigens.
Dát klopt, mits je als je als moeder gezond bent. Alleen dat is anders als je als moeder astma hebt, als je dan borstvoeding geeft, schijn je de kans dat je kind ook astma krijgt zelfs te verhogen. Ik zal is kijken of ik dat onderzoek nog terug kan vinden.quote:
Ik doelde op voor het kind. De kans op astma verklein je enorm met het geven van borstvoeding.
Daar is het longfonds ook heel duidelijk in overigens.
Ik heb even gekeken op PubMed (medische literatuur), maar dit is nog geen uitgemaakte zaak. Borstvoeding lijkt wel de kans op koemelkallergie en eczeem te verlagen, maar voor astma zijn er tegenstrijdige resultaten gevonden.quote:
De kans op astma verklein je enorm met het geven van borstvoeding.
Ja, 21 rondes proberen en toch gestopt.quote:
Dottey, ik las je posts in het WOHTS topic, ik dacht eigenlijk dat je bezig was omdat ik je naar daar wel eens zag staan namelijk, en ik vind het echt een enorme klotesituatie voor je. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er heel verdrietig over bent. Ik kan me ook wel een beetje de situatie van je man indenken, stuk jonger dan jij en de kostwinner, dat is ook wel een verantwoordelijke taak. Maar jullie waren al begonnen, en nu ineens terugdraaien... Pfff, moeilijk.
Eigenlijk rammelen we dus nog steeds beide, maar eerst maar eens "orde" scheppen waar hij mee zit.
Ik had ook liever gezien bij wisselen van topic naar topic als in van WOTS naar Z&G te gaan, maar het is niet anders.
Bedankt in ieder geval
Ik had vannacht een nachtmerrie waarvan ik helemaal overstuur wakker werd. Ging erover dat mijn psychische klachten niet minder zouden worden en dat het daarom nooit verstandig zou worden om aan kinderen te beginnen. En dat vriendlief daarom bij me wegging en bij een andere vrouw kinderen kreeg.
Vertel ik dat net tegen hem zegt hij zo: Nou de kans dat het andersom is, is veel groter. De kans dat jij bij mij weggaat omdat ik geen kinderen wil is veel groter
Terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij "ooit" als de tijd rijp is wel kinderen wilde.
En nou zegt hij opeens dat hij het niet meer weet
Dat is ook niet echt geruststellend ofzo
[ Bericht 4% gewijzigd door _Hestia_ op 04-08-2014 16:55:52 ]
En Sylvana: dat is inderdaad niet geruststellend. Misschien kun je er op een later moment rustig over praten?
Sowieso met een nachtmerrie wakker worden, die ook nog de dag erop blijft spoken is rot!quote:
Jeetje wat rot Dottey als je al zolang aan het proberen bent dat je dan toch weer hier terug naar toe moet. Hopelijk heeft je vriend het snel op orde en kunnen jullie er weer voor gaan
Ik had vannacht een nachtmerrie waarvan ik helemaal overstuur wakker werd. Ging erover dat mijn psychische klachten niet minder zouden worden en dat het daarom nooit verstandig zou worden om aan kinderen te beginnen. En dat vriendlief daarom bij me wegging en bij een andere vrouw kinderen kreeg.
Vertel ik dat net tegen hem zegt hij zo: Nou de kans dat het andersom is, is veel groter. De kans dat jij bij mij weggaat omdat ik geen kinderen wil is veel groter
Terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij "ooit" als de tijd rijp is wel kinderen wilde.
En nou zegt hij opeens dat hij het niet meer weet
Dat is ook niet echt geruststellend ofzo
Bedoeld je vriend niet met een omweg te zeggen dat hij bij je weg gaat.. dat de kans groter is dat jij hem eerder verlaat dan hij jou?
Hoe dan ook is zijn woordkeuze niet zo handig.
Misschien dat je er later eens op terug kunt komen met de vraag "hoe het zit.."
Hoe ik mij voel. Nou gewoon kutquote:
Oh! Dottey, gedver, wat naar! En hoe voel jij je nu dan?
En Sylvana: dat is inderdaad niet geruststellend. Misschien kun je er op een later moment rustig over praten?
Klopt ik ben er sowieso al veel mee bezig de laatste tijd, omdat het gewoon een grote angst van me is. En dat ik er dan een nachtmerrie over krijg is natuurlijk ook niet zo gek, want je droomt vaak over dingen die je bezighouden. Maar zijn woordkeuze is idd niet echt handig nee. En denk dat ik het voorlopig maar even laat rusten en er dan later nog een keer naar vraag. Kan er nu toch niet op een normale manier over praten zonder meteen weer in een huilbui uit te barsten.quote:
[..]
Sowieso met een nachtmerrie wakker worden, die ook nog de dag erop blijft spoken is rot!
Bedoeld je vriend niet met een omweg te zeggen dat hij bij je weg gaat.. dat de kans groter is dat jij hem eerder verlaat dan hij jou?
Hoe dan ook is zijn woordkeuze niet zo handig.
Misschien dat je er later eens op terug kunt komen met de vraag "hoe het zit.."
De anderen ook bedankt
Wat jammer zeg, iedereen gunt het jou zó om juist op te schuiven naar het volgende topic.quote:
Dat vind ik erg lief van jequote:
[..]
Wat jammer zeg, iedereen gunt het jou zó om juist op te schuiven naar het volgende topic.
Het komt hopelijk wel goed en tegen die tijd mag iedereen jubelen
Voor diegene die nog niets van mij weten... ik dacht ik meld mij voorzichtig aan en zie het dan wel de komende tijd door lurkstand..... maar daar is nu al niets van gekomen
Dus! Meer info: Ik woon in het westen van Brabant in een klein gehucht. al enige tijd 30. Al bijna 2 jaar getrouwd, met een ongeveer 7 jaar jongere stoere vent met een vreselijk watjes hart
Hij is een beetje een binnenvetter, flauwe humor, soms grappig en een ongelofelijke goedzak. Zelf ben ik een flapuit, wat soms een beetje onhandig kan zijn. Ik typ net zo snel en veel als ik praat.
Creatief in hart en nieren. Hier werk ik dan ook van huis aan in opdrachten of rommelen zelf aan. Dat kan ook zijn een complete kamer ombouwen en opbouwen
Ik haak veel en graag en ontwerp zelf patronen. We hebben een overactieve, eigenwijze mechelse herder (voor de Fok!ers onder ons die TBO keken ook wel bekend als Kai) van bijna 9 en twee maffe rode katers (Mango en Jeep) van twee. Neefjes en nichtjes komen veel, vaak en graag logeren. Ze variëren in de leeftijd 4,5 jaar - 13 maanden en de jongste (nummer 5) is net 5,5 week in de buik van mijn zusje.
Dat laatste vind ik echt super leuk en tegelijkertijd komt het nieuws een beetje in een kl*te periode.
Hoop snel een beetje bij te lezen wie wat en hoe enzo..SPOILERMijn man en ik rammelen al jaren vreselijk en hebben na ons huwelijk dan ook samen besloten om te kijken of we onze kinderwens in vervulling konden laten gaan. Sins 04-2013 ben ik actief geweest in WOHTS. Sep '13 hadden we geen plakker op vakantie. Eind november vorig jaar hadden we een kleine pauze ingelast, omdat de druk niet leuk werd. Het spannend werd met het werk van mijn man en hij een andere baan zocht. Toen hij zijn nieuwe contract had getekend wilde hij er ook graag weer voor gaan. Nou en dat bleef eigenlijk weer resulteren in blanco testen. Vrijdagnacht hadden we een verhit gesprek en daaruit kwam dus voort dat hij het niet meer ziet zitten om te werken aan gezinsuitbreiding en wil graag eerst financieel er beter voor staan...
Een fijne klap in mijn gezicht.
Zondag kregen we te horen dat mijn zusje een kindje verwacht.
De wond is nog lekker rauw, zeg maar.
Nou dus dat is het verhaal.... ik hoef geen OEH EN AHWS hoor.. ik wil hallo's en snel maar weer weg hier's
[ Bericht 62% gewijzigd door Dottey op 05-08-2014 00:35:09 ]
Zucht, ik heb iets raars.
Dus, na overleg metSPOILERIk loop al een aantal weken met af- en aan buikklachten. Van het weekend liep het echt de spuigaten uit, ik had verschrikkelijke krampen, wist niet waar ik het zoeken moest. Ik kon niet zitten, liggen of staan, ben uiteindelijk kreunend en zwetend in bed gekropen. Pijn straalde onwijs door van m'n onderbuik naar mijn benen en rug, werd er gek van en het kwam echt in golven (soms vlug achter elkaar, soms met even ertussen, zat ik net even rechtop me weer mens te voelen en hup daar ging het weer). Net toen mijn vriend op het punt stond om me naar het ziekenhuis te rijden zakte het weg en bleef het ook weg. Al loop ik wel sindsdien met een opgeblazen gevoel en een rommelende buik. Gisteravond weer kramp en vervolgens een flinke bloeding,stolsels ook, en echt niet leuk.
Ik vanochtend naar de dokter, nu moet ik weer door naar de Gyneacoloog, maar de huisarts acht de kans groot dat mijn spiraal niet meer goed zit/is verdwenen (hij zag ook geen touwtjes) en dat daar de klachten van komen.
gaat nu, zeer waarschijnlijk, mijn Mirena eruit. Maar toen ik opperde dat ik eigenlijk ook niet alsnog weer met de pil wil beginnen, werd het toch even stil. Condooms heeft hij een hekel aan en ik ga zeker niet voor 6 maanden nog een nieuwe Mirena laten plaatsen. Ik voorzie een wijziging in de planning... Ik wil je niet bang maken maar zorg ajb dat je zsm een echo oid krijgt.. ik herken de klachten en die had ik bij een baarmoederontsteking als reactie op t spiraal, hoeft bij jou natuurlijk niet maar zou het risico niet nemen.quote:
Dottey: Kan me wel goed voorstellen hoe dubbel het is, blij zijn voor je zusje, maar tegelijkertijd.. Ik zeg geen Oeh of Ahw, maar wel sterkte! Hopelijk kunnen jullie snel weer verder proberen.
Zucht, ik heb iets raars.Dus, na overleg metSPOILERIk loop al een aantal weken met af- en aan buikklachten. Van het weekend liep het echt de spuigaten uit, ik had verschrikkelijke krampen, wist niet waar ik het zoeken moest. Ik kon niet zitten, liggen of staan, ben uiteindelijk kreunend en zwetend in bed gekropen. Pijn straalde onwijs door van m'n onderbuik naar mijn benen en rug, werd er gek van en het kwam echt in golven (soms vlug achter elkaar, soms met even ertussen, zat ik net even rechtop me weer mens te voelen en hup daar ging het weer). Net toen mijn vriend op het punt stond om me naar het ziekenhuis te rijden zakte het weg en bleef het ook weg. Al loop ik wel sindsdien met een opgeblazen gevoel en een rommelende buik. Gisteravond weer kramp en vervolgens een flinke bloeding,stolsels ook, en echt niet leuk.
Ik vanochtend naar de dokter, nu moet ik weer door naar de Gyneacoloog, maar de huisarts acht de kans groot dat mijn spiraal niet meer goed zit/is verdwenen (hij zag ook geen touwtjes) en dat daar de klachten van komen.
Even daar op inhaken. Ik zou wel voor een doorverwijzing gaan om te kijken waar je spiraal is gebleven, want die kan ook je buikwand in gegaan zijn. Je had hem anders echt bij je stolsels ertussen gespot..quote:
Dottey: Kan me wel goed voorstellen hoe dubbel het is, blij zijn voor je zusje, maar tegelijkertijd.. Ik zeg geen Oeh of Ahw, maar wel sterkte! Hopelijk kunnen jullie snel weer verder proberen.
Zucht, ik heb iets raars.Dus, na overleg metSPOILERIk loop al een aantal weken met af- en aan buikklachten. Van het weekend liep het echt de spuigaten uit, ik had verschrikkelijke krampen, wist niet waar ik het zoeken moest. Ik kon niet zitten, liggen of staan, ben uiteindelijk kreunend en zwetend in bed gekropen. Pijn straalde onwijs door van m'n onderbuik naar mijn benen en rug, werd er gek van en het kwam echt in golven (soms vlug achter elkaar, soms met even ertussen, zat ik net even rechtop me weer mens te voelen en hup daar ging het weer). Net toen mijn vriend op het punt stond om me naar het ziekenhuis te rijden zakte het weg en bleef het ook weg. Al loop ik wel sindsdien met een opgeblazen gevoel en een rommelende buik. Gisteravond weer kramp en vervolgens een flinke bloeding,stolsels ook, en echt niet leuk.
Ik vanochtend naar de dokter, nu moet ik weer door naar de Gyneacoloog, maar de huisarts acht de kans groot dat mijn spiraal niet meer goed zit/is verdwenen (hij zag ook geen touwtjes) en dat daar de klachten van komen.
ik wil je niet zenuwachtig maken hoor
Nuva ring is dan misschien een tijdelijke oplossing?
Die verwijzing voor echo is dus geregeldquote:
[..]
Ik wil je niet bang maken maar zorg ajb dat je zsm een echo oid krijgt.. ik herken de klachten en die had ik bij een baarmoederontsteking als reactie op t spiraal, hoeft bij jou natuurlijk niet maar zou het risico niet nemen.
. Nou, ik heb het momenteel gehad met alles wat ik inwendig moet inbrengen, dus die NUVA-ring sla ik over hoor.quote:
[..]
Even daar op inhaken. Ik zou wel voor een doorverwijzing gaan om te kijken waar je spiraal is gebleven, want die kan ook je buikwand in gegaan zijn. Je had hem anders echt bij je stolsels ertussen gespot..
ik wil je niet zenuwachtig maken hoor
Nuva ring is dan misschien een tijdelijke oplossing?
Ik moet inderdaad ZSM naar een gyn voor echo en controle, no worries dames! Ze bellen vandaag nog voor een afspraak, hoop ik...
Silliegirl klinkt heftig zeg! Hopelijk gaat het snel beter en heb je nergens meer last van. Hoe staat je vriend tegenover de wijziging in de planning dan? (gezien het even stil werd..)
Tsja, die is momenteel vooral erg bezorgd om mij.. Verder hebben we het er nog niet echt over gehad, maar dat komt wel.. Eerst dit oplossen.quote:
Dottey, ik lees ook wel eens in het wachten op het tweede streepje en wat was het je gegund om verder te gaan naar het volgende topic ipv een stapje terug te doen. Wel vind ik je hoopvol klinken wat betreft het weer terugkeren naar het wachten op. Hopelijk klopt dit en kun je snel weer verder!
Silliegirl klinkt heftig zeg! Hopelijk gaat het snel beter en heb je nergens meer last van. Hoe staat je vriend tegenover de wijziging in de planning dan? (gezien het even stil werd..)
maar mijn ervaringen zijn daar ook niet heel positief mee.Sterkte Silliegirl!
[ Bericht 7% gewijzigd door Milchat op 06-08-2014 09:53:50 ]
Hopelijk voel je je snel beter
Bedenk me alleen dat het wel moeilijker is om je vruchtbare dagen te berekenen, als je cyclus nog niet op orde is.
En dan ook aan de foliumzuur
. Mirena mag nog even blijven zitten; eerst een kuur en als dat onvoldoende helpt gaat die er ook uit. Kweekjes worden gemaakt. Spiraal lijkt (voor zover nu zichtbaar, ik had pijn dus gyn stopte snel met echo) wel goed te zitten, maar hij sloot niet uit dat 'ie er alsnog uit moest.Tsja, ik wil geen hormonale dingen meer eigenlijk. Ik heb jaren de pil geslikt en me jaren aaneen moe en down gevoeld. Ik kom uit een familie die bekend is met depressiviteit, dus ik dacht "gewoon" dat ik die aanleg had geerfd, tot iemand opperde dat ik ook nog is kon proberen om met de pil te stoppen. Wereld van verschil gewoon..quote:
Ben benieuwd wat de compromis dan is Silliegirl, hij geen condooms, jij niets? Of pil of pleister?
Hopelijk voel je je snel beter
Toen ik weer een vaste relatie kreeg heb ik anticonceptie heel goed met mijn huisarts besproken. Hij zei ook meteen dat dingen met veel hormonen (prikpil, implanon etc.) weer kunnen zorgen voor de depressieve klachten (om het nog maar niet te hebben over de achterlijke gewichtstoename van bijna 20 kilo, die er na stoppen met de pil bijna wonderbaarlijk weer afvloog). Om die reden heb ik toen heel bewust voor de mirena gekozen (want weinig hormonen en die blijven lokaal).
En opzich sta ik niet negatief tegenover een nieuwe mirena als het zover komt dat 'ie er inderdaad uit moet, alleen.. Die dingen zijn duur en hij zou dan nog geen jaar zitten. Bovendien deed het plaatsen vorige keer heeeeel veel pijn (ik heb liggen gillen daar en ik ben echt geen kleinzerig typetje) en wat moet dat moet, maar voor zo kort is het niet de moeite, zeg maar.
Ik ben dan wel weer terug op de gang gezet, maar de deur zit voor de toekomst niet potdicht!quote:
Dottey, ik lees ook wel eens in het wachten op het tweede streepje en wat was het je gegund om verder te gaan naar het volgende topic ipv een stapje terug te doen. Wel vind ik je hoopvol klinken wat betreft het weer terugkeren naar het wachten op. Hopelijk klopt dit en kun je snel weer verder!
We wachten het maar af...
bedankt in ieder geval
quote:
Ik had ook een Mirena, nu sinds anderhalf jaar de Nuvaring. en gisteren de laatste gebruikt. Ik ben er erg tevreden over. Ik heb een aanvullende verzekering van 5 euro per maand waarmee ik alles vergoed krijg. Mirena wil ik eigenlijk ook nooit meer i.v.m. pijn, nouja wellicht als ik uitgebaard ben, dan schijnt het plaatsen minder pijnlijk te zijn.
dan staat je baarmoeder op een kiertje. Nu is alles potdicht. Ik heb jaaaaaaaaaaren lang de mirena gehad.
Ook ondanks dat ik bij de eerste keer bijna sterretjes zag en het echt bijna niet kreeg weggepuft, heb ik toch na 5 jaar hem laten vervangen. Dat ging al wel beter... maar nog niet optimaal
vannacht bij de huisartsenpost gezeten
vanochtend bloed moeten laten prikken om eens alles na te laten kijken. Schildklier, leverfuncties etc. Mijn bloeddruk was iets wat verhoogd en ik voelde mij erg naar. Mijn huid voelt overal gevoelloos/slaperig/verdoofd. Net of je bij de tandarts een verdoving krijgt en die nog niet goed werkt. Mijn mond en gehemelte voelen ook vaag. Mijn voeten zijn bejaarde pootjes of 40 weken zwangerschapsvocht
Ik durfde niet te gaan slapen door hoe naar ik mij voelde. Na een poosje aankijken zijn we toch maar gaan bellen en kwam onze huisarts in haar huispak naar de praktijk gereden. Ze heeft een aantal testjes gedaan of het iets verontrustend is of per direct gevaar kan opleveren en ze heeft gezorgd dat er papieren voor mij klaar lagen in de ochtend. Ze denkt in eerste instantie dat het door stress komt. "Is er iets gewijzigd de laatste tijd?"
"Mwah!"
Mijn man was alleen maar erg geschrokken en kon niets zeggen.
Het gekke is dat ik mij door het stapje terug in het baby-maak-plan mij niet gestrest voel. Maar schijnbaar de rest van mijn lijf wel. Nog maar relaxter aan proberen te doen en ontstressen.
Ondertussen wachten tot maandag, dan krijg ik de uitslag van het bloed om eventueel verdere stappen de nemen.
Hoop dat het bij jullie beter gaat
He Dottey wat rot allemaal! Lekker rustig aan doen hoor, eventueel met een goed boek op de bank of heel Netflix afdraaien? En chocolade werkt ook goedquote:
*zucht*
vannacht bij de huisartsenpost gezeten
Mijn bloeddruk was iets wat verhoogd en ik voelde mij erg naar. Mijn huid voelt overal gevoelloos/slaperig/verdoofd. Net of je bij de tandarts een verdoving krijgt en die nog niet goed werkt. Mijn mond en gehemelte voelen ook vaag. Mijn voeten zijn bejaarde pootjes of 40 weken zwangerschapsvocht
Ze denkt in eerste instantie dat het door stress komt. "Is er iets gewijzigd de laatste tijd?"
"Mwah!"
Mijn man was alleen maar erg geschrokken en kon niets zeggen.
Het gekke is dat ik mij door het stapje terug in het baby-maak-plan mij niet gestrest voel. Maar schijnbaar de rest van mijn lijf wel. Nog maar relaxter aan proberen te doen en ontstressen.
Ondertussen wachten tot maandag, dan krijg ik de uitslag van het bloed om eventueel verdere stappen de nemen.
Hoop dat het bij jullie beter gaat
. Met mij gaat het ook nog niet echt goed. Ik heb nog steeds veel buikpijntjes. Ik hoop dat de kweek-uitslagen er snel zijn.
maar ik kijk wel veel series. Ik hoop ook dat je kweek uitslagen er snel zullen zijn!
En Silliegirl ook Beterschap