Het grote rammelaarstopic deel 45

quote:

Op maandag 30 juni 2014 16:07 schreef Philomijn het volgende:
Maar kreeg 'ie ze echt niet in bed dan? Waar gig het volgens hem dan "fout"?

Ergens denk ik ook dat het veel uitmaakt of het je eigen kind is of niet. Sommige dingen zou ik niet tegen (oppas)kinderen zeggen omdat ik bijvoorbeeld vind dat het niet mijn taak is.

Nou, lol. Mijn vriend was nogal met de kinderen aan het dollen; rond rennen, stoeien.. Dat vinden ze geweldig (en ik ook om mijn vriend zo te zien) maar dat is niet echt handig kort voor bedtijd. Daarbij was de jongste (4 uur) om 18:00 al in slaap gevallen en haar ouders hadden haar laten liggen. Die werd dus om half 8 wakker met honger, want die moest nog eten en daarna wilde ze dus niet naar bed (duh!).

Kortom; ik heb toen maar ingegrepen door met de kleinste op bed tv te gaan kijken, toen kwamen de andere twee ook en is iedereen zo tot rust gekomen en toen heb ik iedereen in bed gestopt. Had vriend ook gekund, als ie op het idee was gekomen dat stoeien rond bedtijd misschien beter wat minder kon..
Bovendien is hij vooral een "leuke oom", dus streng zijn vindt ie moeilijk dan, dat helpt ook niet.

[ Bericht 3% gewijzigd door silliegirl op 30-06-2014 19:25:56 ]

Aaaahhh
Och, dat klinkt als een "aldoende leert men". Na een paar keer heeft hij ook wel door dat hij stoeien beter op een ander moment kan doen. Zelfde geldt voor streng zijn... Toen ik begon met oppassen (op m'n 16e ofzo), had ik na een paar x wel door dat zoetjes vragen of ze naar bed wilden gaan geen zin had als ik snel met chips op de bank wilde crashen.

quote:

Op maandag 30 juni 2014 22:33 schreef Philomijn het volgende:
Aaaahhh
Och, dat klinkt als een "aldoende leert men". Na een paar keer heeft hij ook wel door dat hij stoeien beter op een ander moment kan doen. Zelfde geldt voor streng zijn... Toen ik begon met oppassen (op m'n 16e ofzo), had ik na een paar x wel door dat zoetjes vragen of ze naar bed wilden gaan geen zin had als ik snel met chips op de bank wilde crashen.

Haha, nee precies.

Hier ontstond gisteren een mooi gesprek. Mijn vriend loopt eigenlijk weer over op zijn werk en normaal eindigt zijn stress in geruzie tussen ons, maar gisteren dacht ik "laat ik het is voor zijn" en heb ik maar gewoon letterlijk gezegd dat ik denk dat vriend teveel hooi op zijn vork neemt. Al pratende gaf 'ie aan dat ie eigenlijk structureel van zichzelf wil vragen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Anyway, toen ik, heel cru, vroeg of alleen zijn werk dan genoeg zou zijn, antwoordde hij eerst "dat was het wel". Toen ik doorprikte en zei "ok, dus als ik er niet zou zijn, dan was je werk genoeg voor jou?" *qua tijd wel* "maar wordt je daar dan gelukkig van?" Nee, dat werd 'ie niet. Waarvan dan wel? Van mij, van ons, van een gezinnetje samen, ook kinderen. (Ik ondertussen met open mond "hee! Dus je wil het wel!" maar uiteindelijk was daar het hoge woord: Hij is echt bang dat 'ie dan NOG meer MOET en dat dat hem teveel wordt.
Hij beseft echter wel dat dat geen reden is om geen kinderen te krijgen, want ook hij wil ze wel. we komen er wel, stapje voor stapje..

Zulke gesprekken zijn fijn he?
Die hebben wij dus ook heel veel gevoerd, en hoewel het soms lastige onderwerpen zijn, krijg je wel echt meer inzicht in elkaars overwegingen.

Zolang je maar blijft praten, komen jullie er vast wel uit inderdaad!

Heel fijn silliegirl! Zo krijg je inderdaad steeds beter inzicht in elkaars beweegredenen en snap je beter waarom iemand iets zegt of denkt.En is het (vind ik) het makkelijker om het rammelen dan weer even opzij te zetten.

quote:

Op woensdag 2 juli 2014 09:03 schreef Philomijn het volgende:
Heel fijn silliegirl! Zo krijg je inderdaad steeds beter inzicht in elkaars beweegredenen en snap je beter waarom iemand iets zegt of denkt.En is het (vind ik) het makkelijker om het rammelen dan weer even opzij te zetten.

Klopt, en we hebben een startdatum! Dat geeft ook wel rust. Nog even doorrammelen, maar wel met de eindstreep in zicht.

quote:

Op woensdag 2 juli 2014 08:50 schreef silliegirl het volgende:
Van mij, van ons, van een gezinnetje samen, ook kinderen. (Ik ondertussen met open mond "hee! Dus je wil het wel!" maar uiteindelijk was daar het hoge woord: Hij is echt bang dat 'ie dan NOG meer MOET en dat dat hem teveel wordt.
Hij beseft echter wel dat dat geen reden is om geen kinderen te krijgen, want ook hij wil ze wel. we komen er wel, stapje voor stapje..

Wat goed!

quote:

Op woensdag 2 juli 2014 09:29 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Klopt, en we hebben een startdatum! Dat geeft ook wel rust. Nog even doorrammelen, maar wel met de eindstreep in zicht.

Dat is fijn voor je

Een startdatum, wat fijn!!

quote:

Op woensdag 2 juli 2014 21:43 schreef Philomijn het volgende:
Een startdatum, wat fijn!!

Jaa! Zo lief ook. We zaten gister onderuit op de bank met z'n 2tjes (heerlijk die momenten, daar komt door alledaagse druktes vaak te weinig van) en we hadden het over het oppassen van afgelopen weekend (1 van de kleintjes had iets grappigs gezegd erover tegen haar moeder, dus zo kwamen we erop), zegt ineens "je weet toch trouwens wel dat ik hartstikke trots en gelukkig ben als ik jou zo met ze bezig zie he? Dan weet ik gewoon dat jij de perfecte mama wordt voor onze kindjes" .

Daarna zei hij ook dat een concrete datum hem ook helpt; hij bereidt zich er nu ook meer op voor, ziet het meer voor zich. Anders is het hele concept "beginnen met kinderen" zo vaag.

Trouwens, misschien is het mijn leeftijd hoor, maar ik hoor steeds vaker familieleden of vriendinnen die opperen "jaaa, maar straks als er een kindje komt bij jullie dan...". Nu ben ik niet gesloten over een kinderwens, als in, ik geef desgevraagd wel aan zeker wel kinderen te willen, maar ik hoe concreet die plannen al zijn deel ik eigenlijk (nog) niet met anderen, buiten mijn vriend om dan. Hebben jullie dat ook? Dat er van buitenaf een soort van wordt ingevuld dat het zo zachtjes aan wel tijd wordt?

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 09:26 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Jaa! Zo lief ook. We zaten gister onderuit op de bank met z'n 2tjes (heerlijk die momenten, daar komt door alledaagse druktes vaak te weinig van) en we hadden het over het oppassen van afgelopen weekend (1 van de kleintjes had iets grappigs gezegd erover tegen haar moeder, dus zo kwamen we erop), zegt ineens "je weet toch trouwens wel dat ik hartstikke trots en gelukkig ben als ik jou zo met ze bezig zie he? Dan weet ik gewoon dat jij de perfecte mama wordt voor onze kindjes" .

Daarna zei hij ook dat een concrete datum hem ook helpt; hij bereidt zich er nu ook meer op voor, ziet het meer voor zich. Anders is het hele concept "beginnen met kinderen" zo vaag.

Daar heb ik me ook vaak op verkeken, hoe moeilijk mannen het (kunnen) hebben met dat 'vage'. Ik ben nu hartstikke blij dat wij er voor gaan, maar ik vind het van tijd tot tijd toch nog wel een heel spannend idee. Als ik vraag of mijn vriend dat ook heeft, zegt hij "Nee, hoezo? We gaan er nu toch voor?" Voor hem is het net alsof er een knop is omgezet ofzo, terwijl het bij mij veel geleidelijker is gegaan.

quote:

Trouwens, misschien is het mijn leeftijd hoor, maar ik hoor steeds vaker familieleden of vriendinnen die opperen "jaaa, maar straks als er een kindje komt bij jullie dan...". Nu ben ik niet gesloten over een kinderwens, als in, ik geef desgevraagd wel aan zeker wel kinderen te willen, maar ik hoe concreet die plannen al zijn deel ik eigenlijk (nog) niet met anderen, buiten mijn vriend om dan. Hebben jullie dat ook? Dat er van buitenaf een soort van wordt ingevuld dat het zo zachtjes aan wel tijd wordt?

Jep, al een jaar of 3
Best vermoeiend soms, als ik eerlijk ben. En ik heb dan ook niet de illusie dat het echt een grote verrassing is voor de omgeving als we (hopelijk snel!) vertellen dat het raak is.

Hier wordt dat al ook geregeld gezegd/gevraagd. Maar de meerderheid weet ook wel hoe hard vriend rammelt. Het is voor iedereen gewoon altijd heel duidelijk geweest dat wij kinderen zouden krijgen.

Wat ik laatst wel wat vervelend vond was dat een vriendin van ons vroeg hoe we er nu voor stonden nu ik gestopt was met school. Ik had net een week besloten te stoppen met school, ik had niet eens tijd gehad om er over na te denken wat dit voor onze kinderwens zou betekenen. Laat staan dat ik dit met vriendlief had kunnen bespreken.
Volgens mij verwachtte/hoopte de vriendin dat we er direct voor zouden gaan.

Ondertussen hebben we het er wel over gehad en besproken wat er nodig zou moeten zijn voordat we zouden beginnen. Het komt er op neer dat we eerst flink wat moeten sparen en dus financieel dingen op een rij moeten hebben. En tegen die tijd kijken we dan wel verder.

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 09:32 schreef twist02 het volgende:

[..]

Daar heb ik me ook vaak op verkeken, hoe moeilijk mannen het (kunnen) hebben met dat 'vage'. Ik ben nu hartstikke blij dat wij er voor gaan, maar ik vind het van tijd tot tijd toch nog wel een heel spannend idee. Als ik vraag of mijn vriend dat ook heeft, zegt hij "Nee, hoezo? We gaan er nu toch voor?" Voor hem is het net alsof er een knop is omgezet ofzo, terwijl het bij mij veel geleidelijker is gegaan.

[..]

Jep, al een jaar of 3
Best vermoeiend soms, als ik eerlijk ben. En ik heb dan ook niet de illusie dat het echt een grote verrassing is voor de omgeving als we (hopelijk snel!) vertellen dat het raak is.

Mja, mannen hebben het denk ik inderdaad concreter nodig.
Logisch ook, als vrouw ga je dat kind dragen, gaat je lijf aangeven dat het er klaar voor is. Mannen hebben dat fysieke stuk denk ik toch minder.. Zij moeten eigenlijk meer meegaan in wat wij als vrouwen aangeven; tegen ons gerammel kunnen ze gewoon niet op..

Ik wil juist wel dat het een verassing is. Zeker voor mijn familieleden. Maar goed, ik hou het nu vaak nog wel een beetje af, zo van "ja ja, je hebt nog maar even geduld hoor", dus denk dat ze wel verrast zijn als de echte boodschap komt.

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 09:43 schreef Tyler-Girl het volgende:

Ondertussen hebben we het er wel over gehad en besproken wat er nodig zou moeten zijn voordat we zouden beginnen. Het komt er op neer dat we eerst flink wat moeten sparen en dus financieel dingen op een rij moeten hebben. En tegen die tijd kijken we dan wel verder.

Uh ja, dat financiele. Dat vind ik zo moeilijk, want wat is dan "genoeg" om achter de hand te hebben? Bij ons staat er nu wel een aardige buffer op de spaarrekening, maar ja, hoeveel is dan "genoeg?"

*Rammeldebam*

Ik wil ook weer zwanger zijn!

_{Maar als je bijna 15 maanden na de geboorte van je 1e nog geen cyclus hebt dan kun je rammelen wat je wil, je wordt echt niet zwanger}

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 09:45 schreef silliegirl het volgende:
Uh ja, dat financiele. Dat vind ik zo moeilijk, want wat is dan "genoeg" om achter de hand te hebben? Bij ons staat er nu wel een aardige buffer op de spaarrekening, maar ja, hoeveel is dan "genoeg?"

Ik vind zelf "inkomen" (wat er maandelijks binnenkomt, en enige zekerheid dat dit zo blijft) belangrijker dan "vermogen" (wat er op de spaarrekening staat). Je kan toch niet van tevoren al alles gespaard hebben wat het kind in totaal gaat kosten. Voor alle kosten in de aanloop naar het eerste kind ga ik ervan uit dat 3000 euro genoeg is.

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 10:07 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ik vind zelf "inkomen" (wat er maandelijks binnenkomt, en enige zekerheid dat dit zo blijft) belangrijker dan "vermogen" (wat er op de spaarrekening staat). Je kan toch niet van tevoren al alles gespaard hebben wat het kind in totaal gaat kosten. Voor alle kosten in de aanloop naar het eerste kind ga ik ervan uit dat 3000 euro genoeg is.

+1

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 10:07 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ik vind zelf "inkomen" (wat er maandelijks binnenkomt, en enige zekerheid dat dit zo blijft) belangrijker dan "vermogen" (wat er op de spaarrekening staat). Je kan toch niet van tevoren al alles gespaard hebben wat het kind in totaal gaat kosten. Voor alle kosten in de aanloop naar het eerste kind ga ik ervan uit dat 3000 euro genoeg is.

Tsja, ook dan: wat is genoeg inkomen?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 10:28 schreef silliegirl het volgende:
Tsja, ook dan: wat is genoeg inkomen?

Dat hangt weer af van je uitgaven. Je hebt genoeg inkomen als je structureel iedere maand geld overhoudt om te sparen en/of om onverwachte kosten op te vangen.

quote:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dus je hebt:
a) zekerheid (twee vaste contracten!)
b) een flink inkomen (meer dan 4k netto!)
c) geen gat in de hand (half jaarsalaris gespaard!)
Dat is meer dan genoeg sillie!

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 10:35 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Dat hangt weer af van je uitgaven. Je hebt genoeg inkomen als je structureel iedere maand geld overhoudt om te sparen en/of om onverwachte kosten op te vangen.

[..]

Dus je hebt:
a) zekerheid (twee vaste contracten!)
b) een flink inkomen (meer dan 4k netto!)
c) geen gat in de hand (half jaarsalaris gespaard!)
Dat is meer dan genoeg sillie!

Haha, je hebt gelijk. 't zijn zorgen om niks . _{al heb ik wel een beetje een gat in mijn hand hoor.. We hadden nog veel meer spaargeld gehad als mijn kledingcollectie wat minder up-2-date zou zijn.. gelukkig trapt vriend regelmatig bij me op de rem.. )}

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 10:39 schreef silliegirl het volgende:
Haha, je hebt gelijk. 't zijn zorgen om niks . _{al heb ik wel een beetje een gat in mijn hand hoor.. We hadden nog veel meer spaargeld gehad als mijn kledingcollectie wat minder up-2-date zou zijn.. gelukkig trapt vriend regelmatig bij me op de rem.. )}

Het is meestal wel zo dat de één in een relatie wat spaarzamer is dan de andere. Mijn man heeft pas leren sparen door mij, van huis uit had hij dat niet meegekregen.

Rammel

quote:

Op donderdag 3 juli 2014 09:43 schreef silliegirl het volgende:

[..]
Ik wil juist wel dat het een verassing is. Zeker voor mijn familieleden. Maar goed, ik hou het nu vaak nog wel een beetje af, zo van "ja ja, je hebt nog maar even geduld hoor", dus denk dat ze wel verrast zijn als de echte boodschap komt.

Ja, dus dat.

Het is denk ook net wat je zelf prettig vind om achter de hand te hebben en wat je verwacht kwijt te zijn voor een baby (al zal dat wat moeilijk in te schatten zijn).

Wij moeten wel nog echt beginnen met sparen. Hebben een hele tijd op 1 loon moeten leven en dat ging meestal goed maar soms moest het spaargeld er aan te pas komen. En ik heb wel een gaatje ( ) in mijn hand dus sparen is zeker nodig.

Wij wilden sowieso wachten totdat we een beetje financiele zekerheid hadden. Nu heeft de man een prima baan en zijn uitzichten op werk zijn ook best goed mocht hij onverhoopt zijn baan verliezen. We zijn gewend aan zuinig leven en ik vind het geen enkel probleem om 't met tweedehands meubeltjes en dergelijke te doen. Ik ben vorige week stiekem de babydump in geglipt - 't gerammel was te erg - maar ik zou er uiteindelijk bijzonder weinig kopen want ik vind alles lelijk en onorigineel. En ik heb de indruk dat men je van alles aan probeert te smeren wat je niet per se nodig hebt.

Ik verwacht dat wij de komende jaren eigenlijk alleen maar meer inkomsten zullen krijgen (ik studeer nog, dus ik kost geld ipv dat ik het inbreng, maar dat zal wel veranderen over een paar jaar), dus ik hoef niet per se heel veel spaargeld. Een paar duizend euro (2000/3000?) vind ik wel genoeg. Maar dat komt ook omdat ik een deel van ons spaargeld komende vakantie uit ga geven aan collegegeld en een dure vakantie.

Een kamertje zouden wij in pricipe al hebben. Mijn tante heeft alles bewaard en wij zouden het zo kunnen gaan halen. Meestal ben ik niet zo van het tweedehands spul, maar bij het kamertje heeft vriendlief volgens mij zijn bedenkingen (maar waarschijnlijk is dit een kwestie van zich geen beeld kunnen vormen van wat een verfbeurt kan doen ).

Een babydump/park zou ik wel overleven denk ik en ik zou ook zo klaar zijn met die medewerkers. Ik ben wel iemand dit van te voren precies wil weten wat er nodig is en wat we dus aan moeten/willen schaffen.

Ik denk dat ik vooral veel kleertjes wil kopen en draagdoeken (die zijn ook niet goedkoop zag ik)

Vriendlief heeft de grens wel iets hoger gelegd dan bijv ¤3000. Het zou van mij niet per se zoveel hoeveel zijn maar snap wel dat hij die richtlijn in zijn hoofd heeft.