Het grote rammelaarstopic deel 45

Tja philomijn, die anticonceptie is nu even een punt van discussie. In december ben ik er mee gestopt en zijn we met condooms gaan vrijen. We zouden na een reis met mei gaan beginnen en daar had ik me ook bij neergelegd. Dus tot die tijd waren condooms prima. Het werd iets langer, omdat je na gebruik van malariapillen een maand moet wachten.
Maar nu is dus de tijd aangebroken dat we zouden beginnen en nu wil hij toch niet. (Dit had ik helaas al voorspeld. Hij zei dat het niet ging gebeuren, maar ik heb toch gelijk gekregen)
Op dit moment dus even geen seks. Ik wil niet met en hij niet zonder. (Weet niet hoe lang we dit volhouden, want we hebben wel allebei zin)
Frustrerend allemaal!! Vooral omdat ik het echt al langer wil. Al zeker 2-3 jaar. Ik dacht dat hij nu eindelijk ook wilde, door alles wat hij me had toegezegd.

quote:

Op maandag 16 juni 2014 17:54 schreef Barreltje het volgende:
mannen..
ik heb enigszins "toegegeven" _{lees: me er bij neergelegd} dat het er de komende 6 maanden gewoon niet van gaat komen.
we hebben dus voor de komende 6 maanden lekker veel dingen geplanned.. en zegt dan ook : "we gaan gewoon lekker de komende 6 maanden nog lekker van elkaar genieten "

en dan lees ik natuurlijk tussen de regels door dat we over 6 maanden kunnen gaan starten
naja.. we zien wel.. er is nog altijd hoop dat het eerder begint.. ik bedoel.. 3 maanden zwanger kan je toch ook nog best wintersporten??

ik zou dat niet te snel zeggen... Ik sliep 13 uur per dag de eerste maanden Desalniettemin hoop ik voor je dat je snel mag beginnen

quote:

Op maandag 16 juni 2014 18:15 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

ik zou dat niet te snel zeggen... Ik sliep 13 uur per dag de eerste maanden Desalniettemin hoop ik voor je dat je snel mag beginnen

SSTT! niet tegen mn vriend zeggen!

ach grote dingen..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

haha trouwen! tsjha.. dat wilde mijn vorige relatie ook.. eerst trouwen.. wel leuk dat je vriend zo lekker mee kan dromen.. die van mij is fanatiek realistisch

quote:

Op maandag 16 juni 2014 18:26 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Dat klinkt goed!! Heerlijk vooruitzicht

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 16 juni 2014 16:32 schreef SilverSjoiis het volgende:

[..]

Haha nou.. Er worden hier nog wel condooms ingeslagen, want we gaan niet meteen er 'goed' mee aan de slag. Eerst nog 'even' afstuderen en lekker op vakantie. M'n vriend start daarna met een nieuwe baan. En als we 't dan allemaal op de rails hebben en weer lekker in het nieuwe ritme zitten, gaan we er echt voor.

Aahh ok. Was ook wel erg vanuit mezelf gedacht hoor, die opmerking.
Wil je niet zelf graag een baan, voordat je een kind krijgt? (Iets waar ik zelf mee worstel, dus ben benieuwd hoe anderen dat zien.)

quote:

Op maandag 16 juni 2014 18:06 schreef Shopaholic1984 het volgende:
Tja philomijn, die anticonceptie is nu even een punt van discussie. In december ben ik er mee gestopt en zijn we met condooms gaan vrijen. We zouden na een reis met mei gaan beginnen en daar had ik me ook bij neergelegd. Dus tot die tijd waren condooms prima. Het werd iets langer, omdat je na gebruik van malariapillen een maand moet wachten.
Maar nu is dus de tijd aangebroken dat we zouden beginnen en nu wil hij toch niet. (Dit had ik helaas al voorspeld. Hij zei dat het niet ging gebeuren, maar ik heb toch gelijk gekregen)
Op dit moment dus even geen seks. Ik wil niet met en hij niet zonder. (Weet niet hoe lang we dit volhouden, want we hebben wel allebei zin)
Frustrerend allemaal!! Vooral omdat ik het echt al langer wil. Al zeker 2-3 jaar. Ik dacht dat hij nu eindelijk ook wilde, door alles wat hij me had toegezegd.

Ben idd benieuwd hoe lang jullie dat gaan volhouden idd! Denk je dat het een gevalletje eehhh je bent bezig en oh geen zin om condooms te pakken.. wordt? Of houdt hij er echt heel erg aan vast op dat moment?

Ik heb een pesthumeur vandaag, ik word gek van alle baby's om me heen. Op dagen als deze snap ik dat sommige vrouwen gewoon met de pil stoppen zonder overleg met hun partners.

Ik heb van het weekend vaderdag overgeslagen. Mijn eigen ouders zijn op vakantie, dus daar kon ik niet eens heen. Bij de ouders van vriend was het wel familiebezoek, maar ik kon het gewoon niet opbrengen om te gaan. Zit ik daar weer een dag met neefje en nichtjes rond m'n nek. Ben gek op die kids, maar het wordt emotioneel elke keer lastiger. Hebben meer van jullie dat zo sterk? Het verlangen naar eigen kinderen kan bij mij zo sterk zijn dat ik me er echt uit balans van voel.
Nog even en ik ga twijfelen aan mijn eigen geestelijke gesteldheid.

silliegirl, ik heb ook van die periodes hoor..
Dat je gevoel het even overneemt van je verstand..want je moet nu een kind! enzo..
Terwijl je verstand je neefjes en nichtjes ook gewoon LEUK vind..maar nu dus even niet

je bent gewoon een vrouw met bijbehorende (rammelende) hormonen.. niks mis met je geestelijke gezondheid

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 09:52 schreef Barreltje het volgende:
silliegirl, ik heb ook van die periodes hoor..
Dat je gevoel het even overneemt van je verstand..want je moet nu een kind! enzo..
Terwijl je verstand je neefjes en nichtjes ook gewoon LEUK vind..maar nu dus even niet

je bent gewoon een vrouw met bijbehorende (rammelende) hormonen.. niks mis met je geestelijke gezondheid

Thanks!

Wat ook niet helpt is dat vriend gister aangaf dat hij toch twijfelt of de door ons overeengekomen startdatum niet te snel vindt. Hij raakt in paniek bij het idee dat hij over X maanden/jaar al vader is en dat vindt 'ie onprettig.

Toen ik (dan maar meegaand zijn) vroeg wat HIJ dan wil, zei 'ie dat 'ie het niet wist en dat het voor zover hij weet nog wel 10 jaar kan duren voor hij er aan toe is. Toen moest ik even zuchten (want ik kan en wil geen 10 jaar wachten hoor), waarop hij zei "ja maar we beginnen wel, want jij wil dat". Ja eeh.. Maar jij moet ook willen!
Toen ik uiteindelijk vroeg wat hij dan de ideale starttijd zou vinden gezien onze leeftijden en woonsituatie, zei 'ie "nu!". Nahjah, ik ben het spoor bijster met hem. Wordt nogal verdrietig van dit soort discussies.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 09:55 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Thanks!

Wat ook niet helpt is dat vriend gister aangaf dat hij toch twijfelt of de door ons overeengekomen startdatum niet te snel vindt. Hij raakt in paniek bij het idee dat hij over X maanden/jaar al vader is en dat vindt 'ie onprettig.

Toen ik (dan maar meegaand zijn) vroeg wat HIJ dan wil, zei 'ie dat 'ie het niet wist en dat het voor zover hij weet nog wel 10 jaar kan duren voor hij er aan toe is. Toen moest ik even zuchten (want ik kan en wil geen 10 jaar wachten hoor), waarop hij zei "ja maar we beginnen wel, want jij wil dat". Ja eeh.. Maar jij moet ook willen!
Toen ik uiteindelijk vroeg wat hij dan de ideale starttijd zou vinden gezien onze leeftijden en woonsituatie, zei 'ie "nu!". Nahjah, ik ben het spoor bijster met hem. Wordt nogal verdrietig van dit soort discussies.

Daar zou volgens mij iedereen spoor bijster van raken! Er zit volgens mij ook geen ene logica in. Je kunt niet eerst zeggen dat je nog 10 jaar wil wachten en dan zeggen dat nu het ideaalst is.

Ik hoop dat jullie er toch samen uitkomen en dat hij bijtrekt.

Wat lastig silliegirl, dat hij je geen enkele richting kan geven over wanneer hij er klaar voor zou zijn!
Ik herken het ook wel, dat gerammel als je neefjes/nichtjes ziet. Maar dat gaat wel met vlagen, soms kan ik ook van dit vrije leventje genieten, zonder verantwoordelijkheden. Laatst lagen mijn man en ik bij een recreatieplas, en het was er vooral druk met ouders en kinderen. Vlak bij ons zaten een stel met een heel schattig meisje van een jaar of 2, echt te cute voor woorden. Dan rammel ik wel, maar tegelijkertijd zie ik wel in hoe relaxt het is om gewoon te kunnen zitten zonder continue een weglopend kind in de gaten te moeten houden. Maar dat relativerende gevoel komt omdat ik weet dat we er binnenkort voor kunnen gaan. Ik hoop daarom dat je meer duidelijkheid krijgt, dan is dat gerammel veel minder pijnlijk namelijk

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 10:38 schreef Lot_1 het volgende:
Wat lastig silliegirl, dat hij je geen enkele richting kan geven over wanneer hij er klaar voor zou zijn!
Ik herken het ook wel, dat gerammel als je neefjes/nichtjes ziet. Maar dat gaat wel met vlagen, soms kan ik ook van dit vrije leventje genieten, zonder verantwoordelijkheden. Laatst lagen mijn man en ik bij een recreatieplas, en het was er vooral druk met ouders en kinderen. Vlak bij ons zaten een stel met een heel schattig meisje van een jaar of 2, echt te cute voor woorden. Dan rammel ik wel, maar tegelijkertijd zie ik wel in hoe relaxt het is om gewoon te kunnen zitten zonder continue een weglopend kind in de gaten te moeten houden. Maar dat relativerende gevoel komt omdat ik weet dat we er binnenkort voor kunnen gaan. Ik hoop daarom dat je meer duidelijkheid krijgt, dan is dat gerammel veel minder pijnlijk namelijk

Nahjah, ik heb in principe "toestemming" heb om per direct te beginnen, als ik dat wil. Vriend heeft een "ik wil toch niet dus of dat nu of over x maanden is maakt mij niet meer uit" houding aangenomen en laat nu de regie aan mij. Gaat nergens over, want dat maakt het net of ik niet bereid ben om op hem te wachten, maar zoals hij zelf zegt "dan wacht je misschien wel op iets wat nooit komt".
In een vorige discussie hierover heb ik aangegeven dat dat dan een breekpunt is; ik wil wel kinderen, ik kan hem niet dwingen als hij echt niet wil en de enige optie is dan uit elkaar gaan. Zodat ik op zoek kan naar een partner met dezelfde kinderwens en hij op zoek naar iemand die net als hij geen kinderen wil. De hele ellende is dat dat natuurlijk heel zwart/wit is; we hebben samen veel meer dan "enkel" die kinderwens, maar toch.

Hij snapt nadien kennelijk ineens wel hoe belangrijk mn kinderwens voor me is, hij wil het geen breekpunt laten zijn, dus "win" ik. Maar zo wil ik het ook niet hoor.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 10:38 schreef Lot_1 het volgende:
Wat lastig silliegirl, dat hij je geen enkele richting kan geven over wanneer hij er klaar voor zou zijn!
Ik herken het ook wel, dat gerammel als je neefjes/nichtjes ziet. Maar dat gaat wel met vlagen, soms kan ik ook van dit vrije leventje genieten, zonder verantwoordelijkheden. Laatst lagen mijn man en ik bij een recreatieplas, en het was er vooral druk met ouders en kinderen. Vlak bij ons zaten een stel met een heel schattig meisje van een jaar of 2, echt te cute voor woorden. Dan rammel ik wel, maar tegelijkertijd zie ik wel in hoe relaxt het is om gewoon te kunnen zitten zonder continue een weglopend kind in de gaten te moeten houden. Maar dat relativerende gevoel komt omdat ik weet dat we er binnenkort voor kunnen gaan. Ik hoop daarom dat je meer duidelijkheid krijgt, dan is dat gerammel veel minder pijnlijk namelijk

+1
Hoewel ik dit weekend dus wel op het voetbalveld stond te rammelen, rammel ik niet continu als mijn neefjes in de buurt zijn. Ik begrijp je gevoel dus wel, heb het zelf niet zo sterk, maar dat komt misschien wel omdat jouw situatie nog iets anders ligt. Hier beginnen we nog niet omdat de omstandigheden er nog niet voor zijn, maar mijn vriend wil wel. Altijd al gewild. Terwijl ik nog wel eens kon/kan denken: maar mijn leven is zo ook leuk. Overigens hadden wij een tijd redenen om aan te nemen dat we geen kinderen konden krijgen en dat maakte me wel enorm verdrietig. Dus ik kan me wel goed voorstellen hoe je je voelt.

Ik had toen m'n oudste neefje nog een baby was wel heel sterk de gedachte "als ik zoveel van mijn neefje kan houden, hoe gaaf moet dat dan wel niet bij een eigen kind zijn". Ik zie bij mijn neefjes ook veel kanten die gewoon niet zo leuk zijn aan het ouderschap en dat houdt me wel nuchter. (Veel zorgen om bepaalde dingen, vaak geen moment voor jezelf, telkens brandjes blussen, 24/7 opvoeden.) Echter, dat oergevoel van binnen wil heel graag kindjes, een gezin, samen met mijn vriend iets opbouwen, hem vader maken en ons ouders.

Is het misschien niet iets tijdelijks, die gevoelens van je vriend Silliegirl? Misschien het idee om het onderwerp een maand of twee te laten rusten, dat ie dan wat meer aan het idee kan wennen?

Oh excuses silliegirl, dan had ik je verhaal nog niet helemaal goed begrepen. Wat lastig allemaal, ik begrijp wel dat het je moedeloos maakt. Hoe lang zijn jullie nu al weer bij elkaar?
Pff ik heb verder geen goed advies, maar ik sluit me aan bij wat philomijn aan het einde zegt.

quote:

Op maandag 16 juni 2014 21:22 schreef Philomijn het volgende:

[..]

Aahh ok. Was ook wel erg vanuit mezelf gedacht hoor, die opmerking.
Wil je niet zelf graag een baan, voordat je een kind krijgt? (Iets waar ik zelf mee worstel, dus ben benieuwd hoe anderen dat zien.)

Ik heb zelf sinds februari al een baan. Dus ik mag me gelukkig prijzen als niet afgestudeerde al wel een baan te hebben in een moeilijk werkveld

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 15:46 schreef Lot_1 het volgende:
Oh excuses silliegirl, dan had ik je verhaal nog niet helemaal goed begrepen. Wat lastig allemaal, ik begrijp wel dat het je moedeloos maakt. Hoe lang zijn jullie nu al weer bij elkaar?
Pff ik heb verder geen goed advies, maar ik sluit me aan bij wat philomijn aan het einde zegt.

Dat ligt eraan wanneer je begint met tellen, haha. We wonen in ieder geval nu 2 jaar samen.

En het laten rusten; ja, maar opzich suddert dit nu al een jaar (de eerste keer dat vriend zei dat 'ie misschien geen kind wil was vorig jaar op vakantie, lekkere timing ook) af en aan. En het is opzich echt geen "vast" onderwerp hier, maarja, nu met de babyboom waar we middenin zitten word ik steeds met die wens geconfronteerd (en dus mijn vriend ook). Ik probeer het voor mezelf te houden, maar hij weet ook wel dat het niks voor mij is om niet mee te gaan naar familiegelegenheden (zoals vaderdag) dus dan komt 't toch weer naar voren.. Daarbij wordt dus de beste vriend van vriend vader nu. Zijn vriendin komt ook vaak mee op bezoek, dus die is heel blij bezig met babyuitzet en kamer etc. Dat was zaterdag zo, gisteravond zo en nu komen ze morgenavond weer. En op de een of andere manier zijn die bezoekjes voor mij nu echt doodvermoeiend..

Ik heb het al voorzichtig bespreekbaar gemaakt bij die vriend (zo van "ik zou ook wel willen maar vriend nog niet, dus lastig") en ipv dat hij er nu minder over praat doet ie uitspraken als "joh! Begin ook! Dan kunnen we straks samen achter de kinderwagen!"
En dan moet ik erbij zitten als vriend ofwel keihard "nee" of "ik moet er niet aan denken" zegt. 'T is mij nu allemaal ff te veel..

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 19:19 schreef silliegirl het volgende:

Ik heb het al voorzichtig bespreekbaar gemaakt bij die vriend (zo van "ik zou ook wel willen maar vriend nog niet, dus lastig") en ipv dat hij er nu minder over praat doet ie uitspraken als "joh! Begin ook! Dan kunnen we straks samen achter de kinderwagen!"
En dan moet ik erbij zitten als vriend ofwel keihard "nee" of "ik moet er niet aan denken" zegt. 'T is mij nu allemaal ff te veel..

Dat helpt ook niet echt nee

Na een aantal dagen "zorgplicht" (zieke kleine en zieke man) rammelt het hier ietsje minder.

Hmmm, lastig zeg silliegirl. En als je afspreekt dat hij er een -afgebakende tijd- serieus over na gaat denken en met een duidelijk antwoord komt?

Kan me voorstellen dat het niet bijdraagt aan het rammelen Rumine

_{Ik lurk hier af en toe nog mee}

Silliegirl: ik herken (delen van) je berhaal en vooral je frustratie! Hoewel ik me besef dat elke situatie anders is, dacht ik dat je misschien wat aan een soortgelijk verhaal hebt (en anders moet je het vooral naast je neer leggen ).

SPOILER: spoiler, want lang verhaal...

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nogmaals: jullie situatie is ongetwijfeld anders dan de onze, maar misschien heb je er wat aan! Je mag me uiteraard ook altijd pm'en (want ik zou er nog pagina's over vol kunnen schrijven)!

quote:

Op maandag 16 juni 2014 18:06 schreef Shopaholic1984 het volgende:
Maar nu is dus de tijd aangebroken dat we zouden beginnen en nu wil hij toch niet. (Dit had ik helaas al voorspeld. Hij zei dat het niet ging gebeuren, maar ik heb toch gelijk gekregen)
Op dit moment dus even geen seks. Ik wil niet met en hij niet zonder.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 11:34 schreef silliegirl het volgende:
Nahjah, ik heb in principe "toestemming" heb om per direct te beginnen, als ik dat wil. Vriend heeft een "ik wil toch niet dus of dat nu of over x maanden is maakt mij niet meer uit" houding aangenomen en laat nu de regie aan mij.

Wat zitten jullie in een lastige situatie allebei, ieder op een eigen manier in een patstelling terechtgekomen. Hopelijk komen jullie er op een goede manier uit.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 20:50 schreef twist02 het volgende:
_{Ik lurk hier af en toe nog mee}

Silliegirl: ik herken (delen van) je berhaal en vooral je frustratie! Hoewel ik me besef dat elke situatie anders is, dacht ik dat je misschien wat aan een soortgelijk verhaal hebt (en anders moet je het vooral naast je neer leggen ).

SPOILER: spoiler, want lang verhaal...

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nogmaals: jullie situatie is ongetwijfeld anders dan de onze, maar misschien heb je er wat aan! Je mag me uiteraard ook altijd pm'en (want ik zou er nog pagina's over vol kunnen schrijven)!

Dit helpt zeker wel! Lijkt inderdaad ook wel veel op mijn situatie. Ergens denk ik ook echt wel dat mijn vriend "onzeker" en "angstig" is en daarom de boot afhoudt, maar 't is vooral hoe hard hij erin is.. Hoe staat jouw vriend er nu in dan? (jullie zijn inmiddels aan het proberen toch? ) Is hij dan wel betrokken enz.? Ik ben bang dat mijn vriend straks iets heeft van "ja het zal wel, ist al zover" en ik vooral de "voorpret" alleen moet gaan hebben. Om het nog maar niet te hebben over bezoekjes voor echo's, kinderkamer inrichten etc. etc. Ik zou dat liefst ook samen gaan doen straks..

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 22:11 schreef ViviRAWRS het volgende:

Wat zitten jullie in een lastige situatie allebei, ieder op een eigen manier in een patstelling terechtgekomen. Hopelijk komen jullie er op een goede manier uit.

Nahjah, linksom of rechtsom komt er wel een oplossing (of dat een leuke gaat zijn even daargelaten), want ik ga dit niet lang volhouden..

@Shopaholic: Hoe lang slepen jullie nu al zo voort? Ik zou jouw situatie dus helemaal niet volhouden...

quote:

Op woensdag 18 juni 2014 10:29 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Dit helpt zeker wel! Lijkt inderdaad ook wel veel op mijn situatie. Ergens denk ik ook echt wel dat mijn vriend "onzeker" en "angstig" is en daarom de boot afhoudt, maar 't is vooral hoe hard hij erin is.. Hoe staat jouw vriend er nu in dan? (jullie zijn inmiddels aan het proberen toch? ) Is hij dan wel betrokken enz.? Ik ben bang dat mijn vriend straks iets heeft van "ja het zal wel, ist al zover" en ik vooral de "voorpret" alleen moet gaan hebben. Om het nog maar niet te hebben over bezoekjes voor echo's, kinderkamer inrichten etc. etc. Ik zou dat liefst ook samen gaan doen straks..

Wij hebben er net een flinke vakantie op zitten en gaan er vanaf nu echt voor inderdaad. Hij is wel betrokken, maar nog steeds niet stuiterend-enthousiast zoals ik soms ben. Daar moet ik wel eerlijk bij zeggen dat hij dat eigenlijk nooit echt is. Ik kan van blijdschap echt heel de kamer door stuiteren, maar dat heeft hij (vrijwel) nooit; ik heb in de loop der jaren ook moeten leren dat dat nu eenmaal bij zijn karakter hoort.

Ik moet zeggen dat het voor mij ook vooral makkelijker is geworden; ik heb nu het gevoel dat ik er 'gewoon' over kan beginnen, zonder bang te zijn dat hij dichtklapt. Juist daardoor gaat alles nu veel natuurlijker, omdat ik het ook niet zo krampachtig meer hoef te brengen.

We hebben ons min of meer voorgenomen om er in het begin nog niet al te gericht mee bezig te zijn, dus van seks op de klok of ovulatietesten is hier nog geen sprake. Van de week begon ik toevallig over zwangerschapstesten (omdat ik die nog niet in huis heb), en toen kwam er in eerste instantie ook weinig reactie. Als ik dan even doorvraag blijkt dat het inderdaad vooral onzekerheid/onwetendheid is (zijn letterlijke reactie: "Ja, ik weet toch allemaal niet hoe dat werkt!" ).

Tegelijkertijd bleek een paar weken geleden dat hij het er wel regelmatig met een collega over heeft (die zit in het medische circuit). Dat had ik dus totaal niet gedacht (eerlijk is eerlijk: in eerste instantie was ik zelfs een beetje beledigd ), maar geeft voor mij wel aan dat hij er wel degelijk mee bezig is. Ook durft hij nu steeds vaker mee te fantaseren met mij, dat is echt heel leuk (we hebben zelfs al discussies over kindernamen!)

Ik heb er ook het volste vertrouwen in dat die 'echte' betrokkenheid vanzelf komt als het raak is. Ik denk echt dat het nu nog te abstract is voor hem.

Als je dit topic leest verwonder je je toch dat de mensheid nog niet is uitgestorven?

Volgens mij was het vroeger gewoon geen issue als de man niet zo betrokken was, want hij zag die kinderen toch alleen op zondag. Nu de zorg voor de kinderen steeds meer 50/50 wordt verdeeld over de partners, is het veel belangrijker geworden dat ze allebei graag kinderen willen.