Wetenschappers op FOK! #17

quote:

Op woensdag 2 juli 2014 14:11 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Grappig is dat in nederland elke thesis al een boek is en voor een klein bedrag heeft het zelfs een isbn nummer dus ik denk niet dat mensen hier in nederland hier snel intrappen.

Het gaat ze ook om Bachelor / Master thesissen en die zijn volgens mij geen boek? Alleen een PhD thesis is een boek, eventueel met ISBN nummer?

Je mag zelf weten of je er een ISBN voor aanvraagt. Lijkt me alleen overkill.

Ik bedoelde overigens een overkill voor bachelor/master scripties. Inderdaad zeker als je die dingen als geheel nog als een artikel wilt publiceren.
Voor mijn proefschrift ging het overigens compleet andersom: 4 van de 5 hoofdstukken waren al gepubliceerd, maar je krijgt altijd toestemming die texten aan te passen voor inclusie in je proefschrift. Dat heb ik gedaan en daarna wel een ISBN aangevraagd, het is tenslotte een volwaardig en kwalitatief hoogstaand boek.

Ohai! Ik heb even een (kort) vraagje over citatiestijl/Mendeley.

Ik gebruik dus Mendeley voor m'n bibliografie, allemaal leuk en aardig, en de eindnotatie moet zoiets zijn als dit, Harvard style:

quote:

Sloam, J., 2011. “Rejuvenating Democracy?” Young People and the “Big Society” Project. Parliamentary Affairs, 65(1), pp.90–114. Available at: http://pa.oxfordjournals.org/cgi/doi/10.1093/pa/gsr051 [Accessed October 17, 2013].

In-text is dat (Sloam 2011). Echter, nu prefereren mijn promotoren in-text (Sloam, 2011) en bij twee schrijvers 'and' in plaats van '&' wat Mendeley nu automatisch doet.

Is dit makkelijk aan te passen in Mendeley zelf of is er een citatiestijl die deze twee (in-text en references list) combineert dat jullie weten?

[ Bericht 2% gewijzigd door motorbloempje op 09-07-2014 13:11:44 ]

quote:

Op woensdag 9 juli 2014 12:00 schreef motorbloempje het volgende:
Ohai! Ik heb even een (kort) vraagje over citatiestijl/Mendeley.

Ik gebruik dus Mendeley voor m'n bibliografie, allemaal leuk en aardig, en de eindnotatie moet zoiets zijn als dit, Harvard style:

[..]

In-text is dat (Sloam 2011). Echter, nu prefereren mijn promotoren in-text (Sloam, 2011) en bij twee schrijvers 'and' in plaats van '&' wat Mendeley nu automatisch doet.

Is dit makkelijk aan te passen in Mendeley zelf of is er een citatiestijl die deze twee (in-text en references list) combineert dat jullie weten?

Je zou even door die styles kunnen gaan, vragen welke style je promotoren gebruiken, kijken welke stijl de journals waarin ze publiceren gebruiken (staat altijd op hun specifieke websites).

Hier nog meer, gemakkelijk te bekijken - Mendeley zou deze allemaal moeten hebben: https://www.zotero.org/styles

Zelf stijlen maken moet je blijkbaar in CSL coderen, dat is bij EndNote wel makkelijker...

quote:

CitationStyles.org is the home of the Citation Style Language (CSL), an open XML-based language to describe the formatting of citations and bibliographies.

Ja, ik heb al even door de standaard styles heengebladerd, moet ik nog maar even mee verder (vandaag vooral textueel aanpaswerk gedaan), Mendeley vind ik echt heel fijn werken in die zin dat 't gewoon altijd werkt en overzichtelijk is! Dus ik hoopte dat iemand zelf een style gebruikte die herkenbaar was. Even naar hun artikelen kijken is wel een goede! Bedankt!

METCs. Het lijken net reviewers.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Een (rhetorische) vraag over lesgeven.

Mensen die lesgeven in de natuurkunde of in de optica zijn dol op de zogenaamde lensmakers formule: 1/f = 1/b + 1/v. Ik zit nu zo'n 15 jaar in het vak, en heb nog nooit deze formule gebruikt om een opstelling te ontwerpen.

Waarom vallen we studenten lastig met materiaal dat ze nooit zullen gebruiken?

Nog een ander voorbeeld. Op iedere school waar les in de optica wordt gegeven, is er wel een kwiebus die een vak geeft waarbij studenten leren om optica en optische componenten te ontwerpen, met de computer. Ik zat laatst het cursusmateriaal van een collega door te bladeren, die dat vak geeft, en het viel me op dat hij uitgaat van hele fundamentele optica. Zo ontwerpt hij alleen maar lenzen. Dat kan wel eens van pas komen, maar alleen als je heel veel geld hebt, want het laten maken van zo'n lens kost klauwen met geld. In mijn eigen lesmateriaal waag ik me dan ook niet aan het ontwerpen van lenzen, en probeer ik studenten bij te brengen hoe ze het beste een optisch instrument kunnen ontwerpen, waarbij ze lenzen gebruiken die je bij een leverancier kunt kopen. Is veel praktischer en goedkoper.

Komt dit door group think, zijn we te lui en te gemakzuchtig om zelf over cursusmateriaal na te denken, of is er een drang om zo fundamenteel mogelijk te werk te gaan, en zo dicht mogelijk bij de theorie te blijven?

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 05:11 schreef Lyrebird het volgende:
Een (rhetorische) vraag over lesgeven.

Mensen die lesgeven in de natuurkunde of in de optica zijn dol op de zogenaamde lensmakers formule: 1/f = 1/b + 1/v. Ik zit nu zo'n 15 jaar in het vak, en heb nog nooit deze formule gebruikt om een opstelling te ontwerpen.

Ik zou inderdaad gelijk met de Maxwellvergelijkingen beginnen. Die lenzenformule is een benaderingsformule voor de middelbare school.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 08:39 schreef thabit het volgende:

[..]

Ik zou inderdaad gelijk met de Maxwellvergelijkingen beginnen. Die lenzenformule is een benaderingsformule voor de middelbare school.

Voor de Maxwellvergelijkingen geldt eigenlijk hetzelfde. Moet onderdeel zijn van een natuurkundig programma, en ergens ook wel handig om te begrijpen dat een electrisch veld voor een magnetisch veld zorgt, dat weer voor een electrisch veld zorgt (licht!), maar of je daar dan nog een betere camera of bril mee kunt ontwerpen...

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 08:44 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Voor de Maxwellvergelijkingen geldt eigenlijk hetzelfde. Moet onderdeel zijn van een natuurkundig programma, en ergens ook wel handig om te begrijpen dat een electrisch veld voor een magnetisch veld zorgt, dat weer voor een electrisch veld zorgt (licht!), maar of je daar dan nog een betere camera of bril mee kunt ontwerpen...

Hoe wou jij het dan doen? Niet over fotonen lullen, maar gelijk over Zernikepolynomen beginnen?

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 08:47 schreef thabit het volgende:

[..]

Hoe wou jij het dan doen? Niet over fotonen lullen, maar gelijk over Zernikepolynomen beginnen?

Als het aan mij zou liggen, dan zou het hoger (beta) onderwijs afgeschaft worden. Laat studenten een vak leren bij een baas. Krijgen ze er ook nog voor betaald ook. Nergens voor nodig om die jongelui in een collegezaal te vervelen. 1 op 1 lesgeven is veel efficienter.

Ik zou als werkgever er voor zorgen dat studenten zich zelf bekend maken met fotonen, met Maxwellvergelijkingen, met de lensmakersformule, en met Zernike polynomen, maar ik zou ook meteen aangeven wat het belang daar van in de praktijk is (en zo'n Zernike polynoom is voor mijn vakgebied bijvoorbeeld een heel stuk belangrijker dan een lensmakersformule). Ik denk dat het bijvoorbeeld belangrijk is om de Maxwellvergelijkingen goed te doorgronden, maar staar je er als student aub niet blind op. Je bent geen pro in de optica als je een Maxwellvergelijking op kunt lossen. Je bent een pro als je een praktisch probleem op kunt lossen.

Kijk, als je studenten gaat vervelen met een lensmakersformule, dan laat dat zien dat je zelf geen kaas hebt gegeten van optisch ontwerpen. Maar als lesgevende moet je boven de materie staan, en is het je taak om je studenten weg wijs te maken in het vakgebied, door aan te geven wat wel en niet belangrijk is.

Nu is het hoger onderwijs toch vooral een cursus door een hoepel springen. Wie kan het beste in korte tijd de inhoud van een boek zo verwerken, zodat tentamens gehaald worden? Maar dat heeft heel weinig te maken met of die student die kennis kan gebruiken.

De reden dat ik hier over ben na gaan denken, is omdat ik met twee goede studenten uit India werk. Om toegang te krijgen tot een topuniversiteit in India, moet er zwaar geblokt worden, de competitie is erg zwaar. Met een zesje op je VWO diploma kom je er niet.

Ze geven zelf dit probleem aan: we weten precies wat er in een boek staat, maar we hebben geen flauw benul hoe we die kennis in de praktijk toe kunnen passen.

In het Westerse leermodel ligt het minder zwart/wit, maar nog steeds wel aanwezig.

Kan het niet anders?

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 17-07-2014 12:51:12 ]

Naar mijn mening zitten we in een transitiefase van een oude wereld naar een nieuwe wereld. De wereld is te complex geworden voor fundamentele theorie, en de meeste interessante ontdekkingen zitten tussen traditionele vakgebieden in. De klassieke vakgebieden leiden in principe op tot werkloosheid (ware het niet dat een universitair diploma tegenwoordig een ingangseis voor schoonmaker is). Vijf jaar studie en je kan nog steeds niks, omdat de rest van de wereld allang niet meer geinteresseed in de standaardformules is. Niet relevant voor de praktijk.
Maar de wetenschappen, en fundamentele wetenschappen zeker, zijn heel rigide in hoe het wel hoort en hoe het niet hoort (en met goede reden overigens, maar dat terzijde). Dat maakt m.i. wetenschappers zelf ook wat krampachtig, en het onderwijs moet dus zo vormgegeven worden als zijzelf het ook gehad hebben. Hoorcolleges over formules, sommetjes maken, tentamen om te kijken of ze het onthouden hebben. Willen we de toekomst beter voorbereiden op de praktijk, in overeenstemming met hun belevingswereld, maar misschien zelfs de wetenschap, zullen we veel experentieler te werk moeten gaan. Proberen, op je bek gaan, en daarvan leren.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 10:30 schreef Lyrebird het volgende:
De reden dat ik hier over ben na gaan denken, is omdat ik met twee goede studenten uit India werk. Om toegang te krijgen tot een topuniversiteit in India, moet er zwaar geblokt worden, de competitie is erg zwaar. Met een zesje op je VWO diploma kom je er niet.

Ze geven zelf dit probleem aan: we weten precies wat er in een boek staat, maar we hebben geen flauw benul hoe we die kennis in de praktijk toe kunnen passen.

In het Westerse leermodel is ligt het minder zwart/wit, maar nog steeds wel aanwezig.

Kan het niet anders?

Ja, Industrial Design doet dat aan de TU/e (tot groot ongenoegen van de rest van de universiteit). Bij ons moeten de studenten zelf hun ontwikkelingsplan schrijven. Een visie opstellen van de maatschappij over tien jaar en hoe ze daar in willen staan, en dan per semester leerdoelen opstellen hoe ze dat willen gaan bereiken. Geen strak plan wat ze opgelegd krijgen of specialisatierichtingen die ze kunnen kiezen, maar meer een soort soep waar ze zelf hun pad in kunnen kiezen, om een uniek profiel te krijgen dat het beste bij hun interesses aansluit. Geen grote collegezalen, maar de docenten meer als een soort vraagbaak en coaches gedurende projecten (half master/apprentice model, met dien verstande dat op een gegeven moment de student beter in zijn of haar niche zou moeten zijn dan de docent). Wat niet op de universiteit aanwezig is, moeten ze bij andere universiteiten, boeken websites, e.d. zelf bij elkaar zoeken.

Of het de beste methode is, is een tweede. Je kunt je voorstellen dat het vooral generalisten en minder specialisten worden. Maar iets van 30-40% start zijn of haar eigen bedrijf na afloop, zes keer zoveel als de nummer twee studie van de universiteit.

Interessant Speknek, goed om te zien dat jullie aan een andere aanpak werken. Ben het volledig met je eens dat er nog een heel wat ruimte ligt tussen de traditionele vakgebieden. Maar het wordt heel lastig om voor die niches een studie op te zetten. Is ook nergens voor nodig trouwens.

Een gevaar dat op de loer kan liggen bij jullie aanpak (ook bij de mijne trouwens), is dat studenten af gaan dwalen, wat studenten heel graag lijken te doen, en als je er niet dicht op zit, dat ze dan het spoor bijster raken. Op je bek gaan, zoals je zelf zegt, daar leer je ook van, maar er moet wel een balans zijn.

Bij mij in het lab laat ik studenten ook zo veel mogelijk zwemmen, maar sommige studenten kunnen daar niet goed mee om gaan. Die hebben houvast nodig, die raken in paniek zodra ze in het diepe komen. Gek genoeg zijn het vaak de PhD studenten die hier last van hebben. De BS studenten zien vaak het gevaar niet, lijkt het wel.

Nog iets, wat je zegt over hoe de wetenschap werkt, dat men les wil geven op de manier zoals men zelf les heeft gehad: hier is ook nog heel veel winst te boeken. Ik merk dat ook op de manier waarop wij in het lab werken. We werken eigenlijk nog zoals ze dat in de jaren 50 deden. Watson & Crick achtig onderzoek (haha, zouden we wel willen), maar de aanpak is hetzelfde. Een beetje aankloten.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 10:42 schreef speknek het volgende:
Naar mijn mening zitten we in een transitiefase van een oude wereld naar een nieuwe wereld. De wereld is te complex geworden voor fundamentele theorie, en de meeste interessante ontdekkingen zitten tussen traditionele vakgebieden in. De klassieke vakgebieden leiden in principe op tot werkloosheid (ware het niet dat een universitair diploma tegenwoordig een ingangseis voor schoonmaker is). Vijf jaar studie en je kan nog steeds niks, omdat de rest van de wereld allang niet meer geinteresseed in de standaardformules is. Niet relevant voor de praktijk.
Maar de wetenschappen, en fundamentele wetenschappen zeker, zijn heel rigide in hoe het wel hoort en hoe het niet hoort (en met goede reden overigens, maar dat terzijde). Dat maakt m.i. wetenschappers zelf ook wat krampachtig, en het onderwijs moet dus zo vormgegeven worden als zijzelf het ook gehad hebben. Hoorcolleges over formules, sommetjes maken, tentamen om te kijken of ze het onthouden hebben. Willen we de toekomst beter voorbereiden op de praktijk, in overeenstemming met hun belevingswereld, maar misschien zelfs de wetenschap, zullen we veel experentieler te werk moeten gaan. Proberen, op je bek gaan, en daarvan leren.

Ik zie het ook als een nieuwe wereld-probleem, maar dan eerder doordat meer studenten zijn gaan studeren en het niet langer geheel duidelijk is wat academische vorming in hoort te houden. Al mijn goede studenten kunnen fundamenteel denken zonder daarbij praktische toepasbaarheid uit het oog te verliezen. Het zijn de minder goede studenten die moeite hebben met theorie en die maken dat er in het hoger onderwijs discussie bestaat over de noodzaak om bijvoorbeeld toekomstige leerkrachten te vermoeien met aristotelische logica. Ik vraag me dan ook regelmatig af wat nog het onderscheid is tussen het hbo en de universiteit.

In mijn eigen onderwijs probeer ik zoveel mogelijk theorie en praktijk met elkaar te verbinden. Binnenkort geef ik bijvoorbeeld een hoorcollege waarvoor studenten een empirisch artikel moeten lezen en daarnaast fragmenten van Plato. Dat vind ik zelf prettig werken: zo'n opzet biedt mogelijkheden tot theoretische verdieping en maakt tegelijkertijd het abstracte grijpbaar.

Ik vind het zelf in ieder geval veel minder belangrijk om specifieke kennis over te dragen op studenten en ben meer bezig met de vorm. Kunnen ze kritisch naar een bepaald onderzoek kijken? Begrijpen ze bijvoorbeeld wat er precies is gebeurd en zijn ze het eens met de conclusies? Daarvoor is het onder andere van belang dat ze begrijpen dat een onderzoeker in een bepaalde traditie staat; Plato wordt nooit irrelevant.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 16:38 schreef Bosbeetle het volgende:

Wat ik ook lastig vind aan dat soort methodes dat je eigenlijk dus a priori moet weten wat jij interessant gaat vinden. Ik weet altijd pas of ik iets leuk vind, of of ik er iets aan heb nadat ik het gedaan heb.

Dit sluit mooi aan bij de vraag wat nog de rol kan zijn van de leerkracht in het internettijdperk. Kunnen studenten hun eigen leerroutes uitstippelen of hebben ze er baat bij dat iemand hen aan de hand neemt? (Dat is precies de vraag waar ik me op dit moment mee bezighoud.)

quote:

Op maandag 28 juli 2014 16:45 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Het is trouwens ook een manco waar ik nu tegenaan loop ik zie het echt als een zwakte. Ik moet zo langzamerhand eens geld voor mijzelf gaan schrijven maar het ontbreekt me aan visie, geef me een project en ik kan het prima tot een publicatie krijgen. Het probleem is een project bedenken waar moet dat dan over gaan en waarom? Dat vind ik één van de moeilijkste zaken die er is.

Ik ben wel eens jaloers op van die mensen met een duidelijke doelstelling "ik wil iets doen in diermodellen met kanker binnen het wnt systeem met een focus op stamcellen" Ja dan kan ik ook een project schrijven de vragen liggen binnen dat systeem voor het oprapen. Ik kom niet verder dan "ik wil iets doen"...

Ik zou het eerder zien als een onderdeel van je professionele ontwikkeling dan als een persoonlijke zwakte. Ik merk dat veel aio's een minderwaardigheidscomplex krijgen doordat ze zichzelf dit soort dingen verwijten in plaats van ze te zien als vaardigheden die je moet ontwikkelen. Na je promotie is het de tijd bij uitstek om te ontdekken wat voor soort onderzoek je zelf zou willen doen/begeleiden/vormen. Het klinkt zo fraai, iemand die na zijn of haar promotie precies weet welke kant hij of zij op wil. Ik zie het eerder als een gebrek aan verbeeldingskracht.

Overigens ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat een sparringpartner van cruciaal belang is.