In Memoriam #8

Ach, zo plotseling Sterkte Pagan en Strega

quote:

Op zondag 31 januari 2016 17:51 schreef Pagan het volgende:
Onze vijftien jaar oude, lawaaiige, Pogo is niet meer. Vanochtend bij het ontbijt ontbrak meneer, na wat zoeken bleek hij dood neergevallen te zijn op het schuurdak. Nog warm dus echt net gebeurd.

In afwachting van zijn begrafenis hem ik hem op zijn favo plekje op de veranda gelegd. Zijn twee maatjes zijn toen tegen hem aan gekropen.

[ link | afbeelding ]

Het zal stil zijn zonder deze druktemaker.

Sterkte Pagan en Strega

quote:

Op zondag 31 januari 2016 17:51 schreef Pagan het volgende:
Onze vijftien jaar oude, lawaaiige, Pogo is niet meer. Vanochtend bij het ontbijt ontbrak meneer, na wat zoeken bleek hij dood neergevallen te zijn op het schuurdak. Nog warm dus echt net gebeurd.

In afwachting van zijn begrafenis hem ik hem op zijn favo plekje op de veranda gelegd. Zijn twee maatjes zijn toen tegen hem aan gekropen.

[ link | afbeelding ]

Het zal stil zijn zonder deze druktemaker.

Sterkte

Die foto met zijn maatjes

[quote] Op maandag 25 januari 2016 20:54 schreef D. het volgende:
Vaarwel Poes

Ik was net uit huis en woonde in een bungalow in het bos.
Ik stond 's morgens op en zag ineens 3 kittens in de 'tuin' zitten.
Snel wat kleren aangetrokken en naar buiten gerend.
Er zat er nog maar eentje, en die was toen voor mij.
Een naam verzinnen viel nog niet mee, en tot die tijd noemde ik de poes Poes.
Dat is gebleven.

Na ongeveer een jaartje kwam er een 2e poes bij, de kleine heette dus Kleine (Poes).
Na 17 jaar is Kleine ons ontvallen. Poes was 'still going strong'.

Ruim anderhalf jaar terug at Poes niet meer, haar kaak bleek ontstoken en er zat een gezwel.
Dit is verwijderd maar zou zeker terugkomen werd gezegd. Misschien al binnen enkele weken.
Dierenarts had de halve kaak verwijderd, er vel overheen getrokken en de boel gehecht.
Hele ingewikkelde operatie. En maar hopen dat het zou werken.
Het werkte.

Daarnaast had ze ook last van nierstenen, dus over op speciaal voer.

Lange tijd ging het goed, maar de laatste tijd steeds minder.
Omdat ze er last van leek te hebben kreeg ze al pijnstillers, maar omdat ze haar voer niet meer wilde toch maar weer naar de dierenarts.

Die gaf al aan dat het een aflopende zaak was, en dat we haar maar zoveel mogelijk moesten verwennen. Pijnstillers dosis verdubbeld, weg speciaal voer, en het hele schap in de supermarkt leeg gekocht aan lekker eten.

Dat ging goed, Poes at weer van alles. Maar, langzaam weer steeds minder, tot vandaag...

Ze wilde niet meer eten, ze was op. Volgens de dierenarts het juiste moment om afscheid te nemen, want nog langer wachten had meer leed bij Poes veroorzaakt

Poes, ik ga je verschrikkelijk missen

Rust zacht, en bedankt...

Poes
1996 - 2016

Heel veel sterkte.

We noemden ze hier de drie musketiers.
Die foto met zijn maatjes
[/quote]

Wat een mooi beest was het

Heftig senesta wat een knapperd

Heel veel sterkte!

Ach, Hummertje

.

Sterkte senes .

Prachtig dier zeg. Wat ellendig.
Sterkte

Ach Hummer.. sterkte senes!

Och jee Senesta

Ach wat sneu. Sterkte met dit verlies.

Och Hummer, en zo jong nog. Veel sterkte voor jullie!

Wat een triest bericht heel veel sterkte.

Oh wat erg! Zo jong ook!

Sterkte

Ach Hummer heel veel sterkte Senesta

Ah nee hummer de dappere coon. Sterkte senes en gezin.

2009 is geen goed coon jaar.

Sterkte senesta en een dikke knuffel vanuit Belgie.

Bowie

23-04-2003 - 7-3-2016



Ze zou volgende maand 13 geworden zijn, maar gisteren hebben we de knoop doorgehakt en Bowie laten inslapen. Hoewel ze nog alert en jong van geest was, besloten we na kwaal op kwaal dat het genoeg was. Het was een moeilijke beslissing, maar de wetenschap dat ze geen pijn meer heeft, geeft ons berusting.

Thanks

Daar heb ik het meeste moeite mee, het is een beslissing die ik met mijn verstand heb moeten nemen, mijn hart was er nog niet aan toe.

Ook hier even.

quote:

Op maandag 29 februari 2016 13:44 schreef broccoli. het volgende:
Klein schattig omaatje Miepie met een strik op dr harses

[ afbeelding ]

Miepie is afgelopen zaterdag in haar slaap overleden. Ze was al oud en begon zich steeds meer terug te trekken, maar toch. Lief klein meisje hadden we uit het asiel gehaald omdat ze al oud en getraumatiseerd was. Ze woonde namelijk bij een junk die haar overal vanaf sloeg en die haar verwaarloosde.

In den beginne was het kleine meisje overal bang voor, durfde alleen op de grond te slapen, maar toen hadden mijn ouders haar in mijn kamer gezet (met kattenbak en voerbak en al, dus ik zorgde praktisch voor haar) zodat ze aan mensen kon wennen. Keer op keer heb ik haar op bed gezet, op de bank, op het kussen, op weet ik veel wat, en na een half jaar ging het goed.

In de tussentijd kwam mijn eerste 'vrientje' Roebel (ook overleden ) ook heel vaak op mijn kamer, omdat hij natuurlijk smoorverliefd op me was. Al snel ging het uit tussen ons, want hij ging voor Miepie. En al snel waren ze een stelletje. En natuurlijk waren ze niet meer van elkaar af te slaan.

Ze lagen samen in mijn kamer te chillen, ze lagen samen met mij onder de dekens, op de tafel, in de kinderwagen (daar heb ik ergens nog een superleuke foto van ) en al snel trouwden ze.



Koning Roebel en Barones Miepie

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Helaas is Koning Roebel vlak na zijn kroning overleden.
Miepie bleef toen alleen achter als weduwe, depressief.

Het laatste jaar is ze erg achteruit gegaan. Je zag dat ze oud werd, en na een tijdje deed ze maar wat, haar schattige miepmauwtje deed het niet meer, ze kon niet meer springen... Toch heeft ze het lang volgehouden.

Toen ze mijn ex (die heeft een speciale band met haar, Miepie heeft hem van zijn kattenhaat ontdaan ) zag, was ze tevreden en trok ze zich terug om te sterven. En na een kleine week was het gedaan. Volgens mijn moeder lag ze er vredig bij.

Ergens kan ik het nog niet beseffen dat ze dood is... maar ik weet dat het beter is.

Miepje.

Ondanks dat ik je nog maar een paar keer eerder had gezien op straat, speels dollend met 1 van mijn eigen katten en we elkaar amper een blauwe maandag kenden zal ik je toch wel missen.

De paar keer dat ik je heel sneaky voor ons kattenluik zag zitten, loerend naar een speelmaatje. Een dondersteen eerste klas. Gisteren stiekem naar binnen geslopen toen ik de deur open had gedaan om iets weg te gooien. We hebben een kwartiertje gespeeld met een balletje aan een touwtje. Toen was het weer tijd om naar je eigen huisje te gaan. Je liet het luidkeels merken dat je het daar niet mee eens was. Ik zei nog tegen je, kom morgen maar weer terug. Helaas heb je de volgende morgen niet meer gehaald.

Op facebook kwam een berichtje voorbij van het plaatsenlijke dierenasiel dat er aan de dijk een katje was gevonden. Geen halsbandje en niet gechipt. Ik moest gelijk aan jou denken en hoopte dat het niet waar was. Helaas werd het al snel bevestigd door jouw baasje dat jij het wel was . Ik schat je krap 6-7 maanden oud. Aangereden door een auto. Hopelijk heb je het goed in de katten hemel. Ik zal je altijd blijven herinneren. Rust zacht




[ Bericht 3% gewijzigd door Najieto op 09-03-2016 20:27:41 ]

Ach, wat jammer van zo'n avontuurlijk jong ding

Ach Senesta, wat een verdriet. Mooie lieve Hummer. Zo jong. Het voelt zo oneerlijk.

Berkery, heel veel sterkte met het verlies van Bowie.

En wat weer een kattenleed. Heel veel sterkte allemaal.

Bij mijn schoonouders zijn de afgelopen 2 maanden de Britkorthaar poes (zij was 22) en 3 honden overleden. Robbie (1 van de honden) was 5, Sjefke 10 en Famke 9 jaar. Famke ging dood in haar slaap. Robbie kreeg acute inoperabele kanker en Sjefke werd vreselijk ziek. Daar sta je dan, onmachtig.

Dat is ook nog jong strega. De kat is dan wel echt heel oud geworden zeg.

3 honden binnen 2 maanden?
Wow..

quote:

Op zaterdag 12 maart 2016 20:14 schreef Strega het volgende:
En wat weer een kattenleed. Heel veel sterkte allemaal.

Bij mijn schoonouders zijn de afgelopen 2 maanden de Britkorthaar poes (zij was 22) en 3 honden overleden. Robbie (1 van de honden) was 5, Sjefke 10 en Famke 9 jaar. Famke ging dood in haar slaap. Robbie kreeg acute inoperabele kanker en Sjefke werd vreselijk ziek. Daar sta je dan, onmachtig.

pffft...

Afgelopen jaar hebben we hier afscheid moeten nemen van een poes (die al ergens in de 19 was), overleden in de slaap.
En een herdershond van 8 die ziek werd aangetroffen in de kamer en enkele momenten later dood was

Ja, soms zijn er van die tijden dat er geen eind aan lijkt te komen.

Altijd weer vreselijk als een dier overlijdt.

Sterkte voor iedereen

Had gehoopt hier nog heel lang niet te hoeven posten, maar helaas.......
Mijn lieve kleine tijgertje, mijn froufrou, Gaia, is er niet meer. Na acuut nierfalen + meerdere opnames en infusen en de hele rataplan, kwam de echo. PKD. De meest gemene rotziekte die er is. Tja, asielkatten worden daar niet op getest. Gelukkig konden we je nog een paar mooie dagen geven, toen was het genoeg. Morgen komt haar as thuis. Nu mag ze naar ons kijken vanuit de dierenhemel. Ik voel me leeg, hol. Ze is nog geen 5 jaar oud geworden,

Ach wat jong nog, en toch ook al eerder gezondheidsproblemen. Sterke!

quote:

Op vrijdag 13 mei 2016 12:21 schreef quickstepster het volgende:
Had gehoopt hier nog heel lang niet te hoeven posten, maar helaas.......
Mijn lieve kleine tijgertje, mijn froufrou, Gaia, is er niet meer. Na acuut nierfalen + meerdere opnames en infusen en de hele rataplan, kwam de echo. PKD. De meest gemene rotziekte die er is. Tja, asielkatten worden daar niet op getest. Gelukkig konden we je nog een paar mooie dagen geven, toen was het genoeg. Morgen komt haar as thuis. Nu mag ze naar ons kijken vanuit de dierenhemel. Ik voel me leeg, hol. Ze is nog geen 5 jaar oud geworden,

[ afbeelding ]

aww. dikke knuffel vanuit Wuustwezel, Belgie

Och, wat jong nog. Heel veel sterkte!

quote:

Op maandag 28 maart 2016 17:05 schreef Webschip het volgende:
Altijd weer vreselijk als een dier overlijdt.

Dat dus.

Begin van het jaar Zorra moeten laten inslapen en amper 2 maanden later onze dikke Mike.

Dikke Mike was echt mijn maatje. Hij had suikerziekte de laatste dik anderhalf jaar, elke dag 2x een spuitje insuline op gezette tijden. En vaste klant bij de dierenarts om te controleren. Dan weer meer insuline, dan weer minder, dan weer niks, dan wel weer aan de insuline. Het laatste half jaar konden we precies zien of hij meer of minder nodig had en hoefden we eigenlijk niet eens meer te overleggen met de dierenarts.

We hebben hem dankzij die insuline nog een hele mooie dik anderhalf jaar extra gegeven, maar hij miste sinds begin van het jaar Zorra heel erg.

Uiteindelijk ging het vrij snel bergafwaarts en 14 april hadden we al besloten om daags erna met hem heen te gaan direct als de dierenarts open was.

Ik heb hem 's morgens om 6 uur voor het laatst zijn insulinespuitje gegeven met tranen in mn ogen en 5 minuten later ging het compleet mis. Met spoed naar de spoedarts, wachten tot 9 uur ging niet meer, en in moeten laten slapen.

Het is al weer even geleden, een maand nu, maar ik mis hem nog altijd heel erg



Ik weet dat het beter is zo, want het ging niet meer, ook niet als we er nog een keer, voor de zoveelste keer, er een paar honderd euro tegenaan zouden smijten. Als het geholpen had dan had ik er al mijn geld tegenaan gesmeten, maar hij was gewoon op.

Doei vriendje, ik mis je zo

En dan is het op tijd van een paar maanden ineens stil in huis.

Kan ik me goed voorstellen dat het wennen is Geralt.
Paar jaar geleden heb ik binnen 13 dagen twee katten verloren, een na lange ellende met schildklier, ander onverwacht. Ik kon er niet aan wennen en heb bij asiel snel een geschikte kandidaat poes gevonden.

Rada, één van m'n twee favoriete straathondjes is net overleden. Twee dagen geleden nog heerlijk met haar en de andere honden door de bergen gelopen en nu

Vanmorgen is Rossi thuis gestorven.

03-06-2009/18-06-2016

Ach nee! Heel veel sterkte.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2016 10:30 schreef Dven het volgende:
Rada, één van m'n twee favoriete straathondjes is net overleden. Twee dagen geleden nog heerlijk met haar en de andere honden door de bergen gelopen en nu

[ afbeelding ]

.
Rada heeft wel een mooi leven bij je gehad.
Heel veel sterkte

Mijn lieve Frutsie



1 juni 2001 - 27 juli 2016

quote:

Op woensdag 27 juli 2016 19:27 schreef Liesanne het volgende:
Mijn lieve Frutsie

[ afbeelding ]

1 juni 2001 - 27 juli 2016

ach gossie, wel mooie leeftijd bereikt voor raskat toch?

Sterkte maar idd een prachtige leeftijd

Dank jullie wel!

Ik ben gewoon verwend, mijn vorige raskat (een pers) is op 3 weken na net geen 21 geworden. Dus voor mijn gevoel had ze makkelijk nog 5 jaar meegekund.

Fruts woonde pas vanaf 2010 bij me. Ze was daarvoor heel vaak van eigenaar gewisseld, een keer of 8 wel. Ze kon totaal niet overweg met andere katten.

Hier had ze het gelukkig erg naar haar zin en bloeide helemaal op. Het was een hele lieverd en ik ga haar vreselijk missen. Als een dier zo lief is maakt het niet uit hoeveel tijd je samen hebt, het is altijd te kort.

Ze was erg ziek, net als ikzelf. En in september 2014 is door verschillende dierenartsen vastgesteld dat ze nog maar een maand te leven had. Ik heb dus erg geluk gehad dat ik haar nog bijna 2 jaar langer bij me kon houden.

Het is gewoon wat veel, zelf ziek, mijn moeder net verloren 2,5 week geleden en nu Fruts kwijt.

Ach jee Liesanne

quote:

Op woensdag 27 juli 2016 20:57 schreef Liesanne het volgende:
Dank jullie wel!

Ik ben gewoon verwend, mijn vorige raskat (een pers) is op 3 weken na net geen 21 geworden. Dus voor mijn gevoel had ze makkelijk nog 5 jaar meegekund.

Fruts woonde pas vanaf 2010 bij me. Ze was daarvoor heel vaak van eigenaar gewisseld, een keer of 8 wel. Ze kon totaal niet overweg met andere katten.

Hier had ze het gelukkig erg naar haar zin en bloeide helemaal op. Het was een hele lieverd en ik ga haar vreselijk missen. Als een dier zo lief is maakt het niet uit hoeveel tijd je samen hebt, het is altijd te kort.

Ze was erg ziek, net als ikzelf. En in september 2014 is door verschillende dierenartsen vastgesteld dat ze nog maar een maand te leven had. Ik heb dus erg geluk gehad dat ik haar nog bijna 2 jaar langer bij me kon houden.

Het is gewoon wat veel, zelf ziek, mijn moeder net verloren 2,5 week geleden en nu Fruts kwijt.

Heel veel sterkte!