Hoi Allemaal,
Vele forums staan er vol mee, ook hier. Echter is elke situatie verschillend, en dus ook die van mij...
Graag zou ik van jullie een advies willen over mijn "issue". Hoe ga ik er mee om?
Sinds 11,5 jaar heb ik (34) een vriendin (32), waar ik veel van hou. We hebben samen een huis gekocht en wonen nu 9 jaar samen. Zoals veel relatie hebben we veel ups en downs gehad en hebben we de nodige problemen gehad. Echter is er 1 probleem waar ik me geen raad mee weet.
Het gebeurd nu al een aantal keer dat er andere mannen tussen ons in komen te staan. Voor het verhaal houd ik het maar bij de 2 belangrijkste.
Een paar jaar geleden is ze op een collega verliefd geworden en vertelde mij dat het gevoel voor mij weg was en voor hem er wel was. Ik vermoede al iets, maar het werd ontkent. Tot we zoveel ruzie kregen dat ze besloot het op te biechten. Ze hebben maanden lang intieme mailtjes uitgewisseld, maar er is nog nooit fysiek contact geweest. Er is wel veel gelogen over van alles. Ik heb meteen aangegeven dat ik voor haar wilde vechten, ik hield van haar en liet dit niet zomaar gebeuren. Ik ben er voor haar geweest en heb alles gedaan wat ik kon om hier samen uit te komen. Ik heb hier in grotendeels alleen voor gevochten. Na een lange zware strijd, waarin ik nooit boos ben geworden hebben we de draad weer op gepakt. Achteraf bleek dat hij alleen uit was op sex en dat hij in die tijd zijn huwelijk aan het voorbereiden was.
Het was een lastige periode waarin mijn vriendin niet echt haar best deed te laten zien dat ze voor ons wilde gaan, maar liet wel merken van me te houden.
Door ziekte in de familie (meerdere mensen) en uitgaan van relatie van haar moeder en diens vriend zat ze even in een dipje. En natuurlijk was ik er voor haar. Dit ging onlangs allemaal een heel stuk beter en dus had ik hoop voor de toekomst.
Tot valentijn! Ik liet een grote bos bloemen bezorgen op haar werk, had een briefje bij haar lunch gedaan en een e-card verstuurd. Ik heb die dag niks in ontvangst mogen nemen. Sterker nog, we hebben knallende ruzie gehad. Ik heb geen idee wat de aanleiding was, maar ik was de oorzaak blijkbaar... Dit heeft 2 dagen geduurd waarna ze besloot er iets aan te doen. Ze nam sint-jans kruit tegen de woede en dat hielp. Dit ging 2 weken heel goed.
Na de 3de week moest ik een week voor mijn werk veel reizen. Ik stond woensdag 3:00 op, zetten haar fiets klaar, en reed om 3:30 naar Luxemburg om na terugkomst om 18 uur boodschappen te doen, te koken en op te ruimen zodat ik om 20:30 naast haar op de bank kon gaan zitten. Zij deed een beetje anders, dus ik dacht dat ze over haar moeder in zat en daar mee aan het appen was. Ik deed dit dus maar even alleen zodat zij zich daar mee bezig kon houden. Ik snap dat ze in zo'n situatie even met haar moeder wil appen.
De volgende dag op naar Brussel om daar 2 dagen hard te werken op een beurs. Echter kreeg ik op dag 2 het gevoel dat er iets niet in de haak was thuis. Haar moeder bleef logeren omdat ze de volgende dag naar de sauna gingen.
Bij thuiskomst na een zware dag voelde ik dat ik gelijk had. Er klopte iets niet. Ik vroeg er naar, maar er was niks. Ze appte wat, met haar vrouwelijke collega en wilde haar even bellen. Ze zou wat relatie problemen hebben en wilde dat even bespreken, uiteraard wilde ze dat even op zolder doen. Het zou raar zijn als ik daar bij zou zitten. Ik vond het raar dat ze niet even vroeg hoe mijn dagen waren en ben dus maar naar bed gegaan. Toen ze daar niet veel later ook kwam glunderde ze van oor tot oor. Dit was voor mij het startsein om te achterhalen wat er nou werkelijk gebeurde...
Na veel vragen en veel pushen bleek inderdaad dat er iets aan de hand was. Echter zou ze me dit de volgende avond pas willen vertellen. Dit ging er bij mij niet in en ik kreeg te horen dat er weer iemand was die ze leuk vond. Meer details kreeg ik niet. De volgende dag hielden we contact en bleek ze verliefd te zijn, WEER! wel op een andere dan de vorige keer, maar weer op haar werk. Ze hebben geapped en ze was ook met hem bezig nadat ik uit Luxemburg kwam. Dit speelde pas een paar weken en ze hebben geen fysiek contact gehad, zegt ze.
Ze wilde met hem afspreken om te zien of het wat kon worden. Ik was in alle staten en ben die kant op gegaan. Hij kreeg hier lucht van en was zo bang dat ze een hele nare kant van hem zag. Die liefde was dus snel voorbij.
Mijn probleem is dat ik de afgelopen dagen zo'n ongelofelijk zwaar klote gevoel heb. Het is Jaloers, bedonderd, woede, ongeloof, wantrouwen en frustratie bij elkaar.
Zij ziet nu pas in wat ze allemaal gedaan heeft en zelfs na de eerste keer veel meer voor haar relatie had moeten doen. Ineens werden veel dingen van de afgelopen jaren duidelijk,. Ze wil me niet kwijt, ze houd van me en ik ben alles voor haar... zegt ze! En mensen om ons heen bevestigen het, het is een hoopje ellende wat op de bank zit en ze zegt er alles aan te gaan doen. Maar ik trek dit niet. Het probleem is dat ze de dingen die ze met andere deelt met mij niet wilde delen en doen. Zo heeft ze de afgelopen tijd geen moeite gedaan voor ons, maar wel voor hun. en dat doet juist zo'n zeer.
Zijn er mensen die mij advies kunnen geven. Hoe ga ik er mee om, wat kan ik van haar verwachten, etc.? Ik heb niks aan: Dumpen! of Laat haar barsten zoals ze dat bij jou deed... Als je van iemand houd wil je er alles aan doen dit op te lossen. Maar ik weet niet hoe. Kom ik er niet uit, dan stop ik er natuurlijk mee. Maar niet voordat ik gedaan heb wat ik kon.
Hartelijk dank alvast!
Gr Ray