Taboes zijn er nog wel genoeg en het ligt er maar net aan wie je treft. In de loop der tijd heb ik aardig wat mensen verteld over mijn niet al te florisante geschiedenis en de responses waren zeer wisselend, van een depressieve blik op het gezicht van de hoorder tot aan "je stelt je maar aan".quote:Op maandag 17 maart 2014 16:31 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Schaamte dat je bij een psycholoog loopt? Dat is toch wel ernstig. Ik dacht oprecht dat er in deze huidige maatschappij niet zo heel moeilijk over word gedaan als 'je naar de psycholoog' zou gaan.
Euw, ja, dat dacht ik echt inderdaad. Ik ken een aantal mensen die vaak bij de psycholoog is geweest en daar wordt niet anders tegen aan gekeken en ik heb zelf ook nooit issues gehad om het anderen te vertellen dat ik een bij een psycholoog ben geweest. Alleen mijn ex vond het onzin.quote:Op maandag 17 maart 2014 16:34 schreef Elvi het volgende:
[..]
Dacht je dat echt?![]()
Zelfs bij zorgverzekeringen is het een soort taboe. Ik werkte op de klantenservice en wij mochten vragen over psychologen niet beantwoorden. Deze "GGZ-vragen" moesten we doorschakelen naar iemand die een training daarvoor had gehad want "het zijn natuurlijk vaak aparte mensen die bellen en je moet heel anders met hen omgaan".
Het voelde als falen, dat instorten. Had veel eerder hulp moeten krijgen, een jaar of 30 eerder denk ik zoquote:Op maandag 17 maart 2014 16:25 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Op zich is dat niet zo vreemd, wat ik merk is dat het voor heel veel mensen taboe is waardoor mensen er zo lang mee rond blijven lopen totdat ze uiteindelijk instorten (zal voor sommige vaste klanten hiero wel bekend in de oren klinken).
En wees welkom
Jammer. De over empatische persoon zal ontzettend; "Aww" reageren en de botte lul zal vooral zeggen; "Pfft, wat een onzin, je stelt je aan". Ik denk altijd maar als je iemand gaat afwijzen op basis van het gegeven dat hij/zij persoonlijke hulp zoekt of zocht ben je echt van je padje af.quote:Op maandag 17 maart 2014 16:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Taboes zijn er nog wel genoeg en het ligt er maar net aan wie je treft. In de loop der tijd heb ik aardig wat mensen verteld over mijn niet al te florisante geschiedenis en de responses waren zeer wisselend, van een depressieve blik op het gezicht van de hoorder tot aan "je stelt je maar aan".
Ik heb het ook verteld aan enkele vrienden en wat oudere kennissen. Ik merk dat jongere mensen er iets nuchter mee omgaan dan de iets oudere mensen. Overigens als ik het vertel krijg ik vaak te horen dat ik er "niet depressief uitzie", "dat heb jij toch niet nodig" tot "je hebt gewoon een schop onder je hol nodig".quote:Op maandag 17 maart 2014 16:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Taboes zijn er nog wel genoeg en het ligt er maar net aan wie je treft. In de loop der tijd heb ik aardig wat mensen verteld over mijn niet al te florisante geschiedenis en de responses waren zeer wisselend, van een depressieve blik op het gezicht van de hoorder tot aan "je stelt je maar aan".
Ik kan vet onderstreepte zelf niet genoeg benadrukken. Vroeger was ik heel hard voor mezelf, hield ik burnout voor aanstelleritis en wat ik de connectie met mn gevoelens volledig kwijt (niet dat ik ze ooit echt gehad had daarvoor, maar toch).quote:Op maandag 17 maart 2014 16:39 schreef zomertje het volgende:
[..]
Het voelde als falen, dat instorten. Had veel eerder hulp moeten krijgen, een jaar of 30 eerder denk ik zo![]()
Zie mijn bovenstaande post. Vroeger was ik wat dat aangaat precies zo een ontzettende botte lul.quote:Op maandag 17 maart 2014 16:40 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jammer. De over empatische persoon zal ontzettend; "Aww" reageren en de botte lul zal vooral zeggen; "Pfft, wat een onzin, je stelt je aan". Ik denk altijd maar als je iemand gaat afwijzen op basis van het gegeven dat hij/zij persoonlijke hulp zoekt of zocht ben je echt van je padje af.
Oeh! Ja, wij, psychiatrich patienten zijn heul engquote:Op maandag 17 maart 2014 16:34 schreef Elvi het volgende:
[..]
Dacht je dat echt?![]()
Zelfs bij zorgverzekeringen is het een soort taboe. Ik werkte op de klantenservice en wij mochten vragen over psychologen niet beantwoorden. Deze "GGZ-vragen" moesten we doorschakelen naar iemand die een training daarvoor had gehad want "het zijn natuurlijk vaak aparte mensen die bellen en je moet heel anders met hen omgaan".
Yep, yep en yep. Nou, ik kan je vertellen, ik heb dit jarenlang doorgezet...doorgeploeterd en was bijna doodgebloed omdat ik de signalen bleef negeren. Ik negeerde 1 van de belangrijkste dingen die ik had, namelijk mijn gevoelens...die heb je niet voor niks.quote:Op maandag 17 maart 2014 16:41 schreef Mistico het volgende:
[..]
Ik heb het ook verteld aan enkele vrienden en wat oudere kennissen. Ik merk dat jongere mensen er iets nuchter mee omgaan dan de iets oudere mensen. Overigens als ik het vertel krijg ik vaak te horen dat ik er "niet depressief uitzie", "dat heb jij toch niet nodig" tot "je hebt gewoon een schop onder je hol nodig".
Het is niet zo dat ik van tevoren bang ben om heel erge fouten te maken, - Edit: oh wacht, eigenlijk welquote:Op maandag 17 maart 2014 08:36 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Ik denk dat het doel van die vraag is in te zien wat het verschil is tussen de situatie die in jouw hoofd geconstrueerd is en de situatie zoals deze zich realistisch gezien voor zou kunnen doen.
Vaak als je nogal een geprogrammeerd doemdenker bent zijn de beelden in je hoofd vaak enkel gericht op het negatieve of op een worst-case scenario. Niks mis mee verder. Maar wanneer je die gedachte achterhaalt, accepteert en zo ruimte voor jezelf creëert om gewoon de ervaring te hebben(want vaak betreft het iets heel simpels) zul je zien dat het best mee valt. Des te meer je dit doet, des te meer je je zult gaan realiseren dat de situaties in je hoofd veel erger lijken dan ze zijn.
Dat heb ik ook. Als ik op mezelf zou wonen mag wsl niemand op bezoek komenquote:Op maandag 17 maart 2014 10:47 schreef kvd het volgende:
Ik sluit me aan bij heel veel moeite hebben met feestjes, sociale gelegenheden, familiefeestjes en zelfs openbare gelegenheden. Ik hield er wel altijd van, maar trek het niet meer. Te druk, geen concentratie, daardoor niet kunnen socializen, daardoor verkeerde opmerkingen of vragen stellen die allang gesteld zijn, me daardoor niet thuis voelen op plekken en het idee dat ik bij anderen een rare indruk achterlaat.
Gevolg: vrienden zijn er eigenlijk niet meer (nog steeds geen idee waarom er plots geen contact meer was met beste vriendin, wat dus eigenlijk een bevestiging was dat ik dingen fout doe). Alleen nog wat contact met een klein gedeelte van de familie. Neven en nichtendag sla ik standaard over.
En mijn eigen huis is mijn veilige haven, heb juist liever niet dat mensen hier komen. 'Verjaardag' heb ik dan ook bij mijn moeder gevierd, wilde niet dat andere in mijn veilige ruimte zouden komen.
Hoiquote:Op maandag 17 maart 2014 15:18 schreef Mange-tout het volgende:
Woei, veel reacties, tof.
@Cue: Je hebt een punt, maar ik denk dat ik harder gekwetst zou worden mocht het na een langere tijd uitkomen en dan een dealbreaker blijken zijn.
Over de schaamte over psychologen: ik ken maar één persoon die er open over heeft verteld, maar dan wel in een een-op-eengesprek. Iemand anders heeft het heel vlug tussen neus en lippen door verteld, maar ook met wat schaamte. Ik ben het ermee eens dat het geen taboe zou moeten zijn, maar dat is het vooralsnog wel, in België alleszins. Om de zoveel weken verschijnt er weer eens itempje in de media waarin wordt opgeroepen om het niet meer als een taboe te beschouwen en waarbij de analyse wordt gemaakt dat het dat toch nog eens. Ik heb niet veel zin om hierin een pioniersrol te vervullen, aangezien mensen mij sowieso al "vreemd" vinden, ook mensen die mij gewoon tof vinden. Wel veel respect voor mensen die er open over kunnen en willen vertellen.
Ik kan nooit zomaar ergens over beginnen, vind praten sowieso moeilijk, vooral nu ik een psych heb die wil dat ik zelf ga praten i.p.v. dat hij het gesprek leidt. Dat gaat niet zo soepelquote:Op maandag 17 maart 2014 11:15 schreef Murmeli het volgende:
Grote feesten/stappen doe ik ook bijna nooit meer. Gewoon wat drinken in de buurtkroeg soms wel.
Vorig jaar liep dat een keer uit op stappen en dat was wel leuk. En misschien ga ik volgende maand naar een feestje in de maassilo
Maar ik ga er vanuit dat ik dan maar 2 uurtjes blijf. Dan heb ik t wel gehad.
Borrels op mijn werk vind ik leuk als er bekenden zijn en als ik niet net aan de AD zit hahahhaa. Laatste borrel was ik ziek zeg!
Maar kuo: dat je denkt dat ze plannetjes smeden tegen jou, dat moet je echt aan de psych vertellen hoor. Een keer wanneer jij daaraan toe bent natuurlijk![]()
Als ik lees wat je schrijft lijkt het me heel waarschijnlijk dat ze je gewoon mogen.
Ik ben nu wel heel benieuwd hoe jij eruit zietquote:En roze haar is inderdaad cool! Heb ik nooit gehad. Ik zie er echt saai uit. Gewoon blond haar (nep blond) en 2 niet opvallende piercings (de echt toffe bleven niet goed zitten) en een goed verstopte tattoo.![]()
Dat vind ik het grote nadeel van mijn werk. Ik kan er niet meer tof uitzien
Misschien voorstellen om wat met haar te gaan drinken in een rustige kroeg of gewoon bij 1 van jullie thuis? (evt op andere datum)quote:Op maandag 17 maart 2014 17:32 schreef kuolema het volgende:
k kreeg net een sms van een vriendin (die ik niet zo vaak spreek) of ik zin heb om mee uit te gaan dit weekend. Meteen weer gespannen omdat ik dan denk 'shit, wat moet ik zeggen, wat wil ik, moet ik gaan?'. Ik wil 90% niet maar voel me ook soort van verplicht om ja te zeggen of zo ...Ik word sowieso gespannen van elke sms/telefoontje dat ik krijg.
Maar goed, ik heb gezegd dat ik uitgaan niet leuk vind en zo en dat wist ze ook wel.
Ja ik zei dat ik wel een keer iets anders wil doen maar dat wordt dan over een paar weken pas.quote:Op maandag 17 maart 2014 17:33 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Misschien voorstellen om wat met haar te gaan drinken in een rustige kroeg of gewoon bij 1 van jullie thuis? (evt op andere datum)
Heb je een beetje van beide.
Ik ben niet zoveel veranderd tov mijn fobo. Foto's daar zijn wel oud maar denk dat mijn haar ongeveer even lang is en ongeveer zelfde kleurquote:Op maandag 17 maart 2014 17:32 schreef kuolema het volgende:
Ik kreeg net een sms van een vriendin (die ik niet zo vaak spreek) of ik zin heb om mee uit te gaan dit weekend. Meteen weer gespannen omdat ik dan denk 'shit, wat moet ik zeggen, wat wil ik, moet ik gaan?'. Ik wil 90% niet maar voel me ook soort van verplicht om ja te zeggen of zo ...Ik word sowieso gespannen van elke sms/telefoontje dat ik krijg.
Maar goed, ik heb gezegd dat ik uitgaan niet leuk vind en zo en dat wist ze ook wel.
[..]
Ik kan nooit zomaar ergens over beginnen, vind praten sowieso moeilijk, vooral nu ik een psych heb die wil dat ik zelf ga praten i.p.v. dat hij het gesprek leidt. Dat gaat niet zo soepel
[..]
Ik ben nu wel heel benieuwd hoe jij eruit ziet
Gefeliciteerdquote:Op maandag 17 maart 2014 17:36 schreef kuolema het volgende:
Ik ben trouwens een jaar actief op fok. Gaat nu wel beter met me dan toen.
Mwah het is geen vooruitgang ... het zijn schommelingen die ik al sinds de pubertijd heb.quote:Op maandag 17 maart 2014 17:52 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Gefeliciteerd
En die vooruitgang is tof
Gefeliciteerd! Dat je in de positieve schommel zitquote:Op maandag 17 maart 2014 17:56 schreef kuolema het volgende:
[..]
Mwah het is geen vooruitgang ... het zijn schommelingen die ik al sinds de pubertijd heb.
Absoluut mee eens maar er hangt nog wel degelijk een negatief stigma op het zoeken van hulp bij psychische of psychosociale problemen.quote:Op maandag 17 maart 2014 18:21 schreef sitting_elfling het volgende:
Schamen om in therapie te zitten? Ik zie dat toch echt als kracht. Iets werkt niet, dus zoek je een oplossing. Dat lijkt mij een krachtig iets. Het beseffen dat iets niet goed gaat en dat je dus door hebt dat je dat niet alleen kunt doen.
Als ik moet leren zwemmen ga ik toch ook gewoon in les voor een diploma? En niet ergens in een vies vijvertje proberen "te spartelen"?
Dat is absoluut winst!quote:Op maandag 17 maart 2014 14:00 schreef Detroit het volgende:
[..]
Je bent nu stijf als een plank, flink nadeel, absoluut! Maar ik hoor wel een weerbare en don't fuck with me minthy tussen de regels door. Dat moet toch winst zijn?
Maareh. Ik ben wel benieuwd wat voor manieren er zijn om dat alarm er vanaf te krijgen. Oefeningen zoals bioenergetics (Alexander Lowen) oid?
Fijn dat je dat bent gaan inzien. De botte horken (sorry voor de omschrijving) kunnen anderen zoveel pijn doen. En een echte burnout met dikke depressie gun ik niemand, ik had zoiets nog nooit meegemaakt en wil t nooit meer meemaken.quote:Op maandag 17 maart 2014 16:47 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Zie mijn bovenstaande post. Vroeger was ik wat dat aangaat precies zo een ontzettende botte lul.
Mijn mentaliteit was er 1 van "werken werken werken, doorgaan doorgaan doorgaan en niet zwak wezen". Ik was HEEL hard voor mezelf en al mijn falen (een enorme berg falen), daar was ik gewoon blind voor, net zoals ik blind was voor het leed van anderen. Ik wou hard en sterk zijn, de wereld laten zien van wat voor superieur stof ik gemaakt was, big mistake!
Ik zag het gewoon niet en vond hen ZWAK en aanstellers...man man man, 1 van de grootste fouten van mijn leven...ik heb niet voor niets zo lang met mijn shit doorgelopen. Zelfs nadat eindelijk de diagnoses begonnen binnen te stromen, duurde het nog heel lang voordat het besef (en de rouw) eindelijk kwam.
Vrede hebben met dat het gelopen is door eigen handelen is het moeilijkste. Het zien als een les i.p.v. een fout maakt het makkelijker.quote:Op maandag 17 maart 2014 19:47 schreef zomertje het volgende:
[..]
Fijn dat je dat bent gaan inzien. De botte horken (sorry voor de omschrijving) kunnen anderen zoveel pijn doen. En een echte burnout met dikke depressie gun ik niemand, ik had zoiets nog nooit meegemaakt en wil t nooit meer meemaken.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |