Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik denk dat ik dan als het ware een mentaal vangnet opbouw voor het geval het fout gaat. Mentaal voorbereid zijn op een klap is altijd nog beter dan onvoorbereid zo'n klap te vangen, omdat ik van mezelf weet(of denk?) dat ik zo'n klap slecht kan handelen.quote:Op zondag 19 januari 2014 17:08 schreef Gray het volgende:
[..]
Ja, zorgen maken kost energie. En het levert niets op. Waarom doen we het?
Als ik dat heb dan probeer ik me op mn lichaam en ademhaling te concentreren. Proberen je spieren stuk voor stuk te ontspannen. Proberen aan niks te denken daarbij. Dat oefen je dus met yoga ook.quote:
Dat doe je bij mindfullness dus ook, maar dat lukt me nu dus niet meerquote:Op zondag 19 januari 2014 17:32 schreef zomertje het volgende:
[..]
Als ik dat heb dan probeer ik me op mn lichaam en ademhaling te concentreren. Proberen je spieren stuk voor stuk te ontspannen. Proberen aan niks te denken daarbij. Dat oefen je dus met yoga ook.
Nu heb ik zelf een periode gehad dat ik echt helemaal in paniekstand stond de hele tijd. Dan helpen deze ontspanningsoefeningen echt niet meer.
wakker worden is een reden voor mijn gedachten om actief te worden, even eruit is een garantie voor gaan nadenken, dan hoef ik niet meer terug naar bed...quote:Als het ontspannen s nachts niet lukt, dan ga ik er even uit en drink ik een sapje ofzo. Mijn lijf gaat daar dan lekker mee aan de slag en ik slaap dan vaak wel weer
Ik moet zeggen dat het op zich bij mij wel veel lijkt te helpen. Veel dingen in het leven (net zoals heel veel niet) kun je laten afhangen van ratio, een bepaalde mogelijkheid. Stel ik zou op vakantie gaan, nou, dan ga ik niet piekeren. Want ik weet dat de kans dat er wat mis gaat (feitelijk) is gewoon klein. Dan voel ik intern al, dat als ik wel zou piekeren, ik een enorme knuppel zou wezenquote:
Dan ben jij een eenhoorn.quote:Op zondag 19 januari 2014 20:16 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat het op zich bij mij wel veel lijkt te helpen. Veel dingen in het leven (net zoals heel veel niet) kun je laten afhangen van ratio, een bepaalde mogelijkheid. Stel ik zou op vakantie gaan, nou, dan ga ik niet piekeren. Want ik weet dat de kans dat er wat mis gaat (feitelijk) is gewoon klein. Dan voel ik intern al, dat als ik wel zou piekeren, ik een enorme knuppel zou wezen.
Say what now?quote:
En dat, lieve mensen, is waarom pessimisme helemaal zo slecht nog niet is.quote:Op zondag 19 januari 2014 17:12 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik denk dat ik dan als het ware een mentaal vangnet opbouw voor het geval het fout gaat. Mentaal voorbereid zijn op een klap is altijd nog beter dan onvoorbereid zo'n klap te vangen, omdat ik van mezelf weet(of denk?) dat ik zo'n klap slecht kan handelen.
Moet eerlijk zeggen dat ik daar nooit -echt- bij stilgestaan heb.
Welo is het zo dat ik "spontane" negatieve gedachtes wel kan ombuigen, dan ga ik gewoon "piekeren" hoe ik dat probleem kan oplossen. Ik zet de negatieve ideeën voor me aan het werk ipv dat de negatieve ideeën mij aan het werk zetten
Ja dat zei ik ook altijd. Sterkte ...quote:Op zondag 19 januari 2014 19:42 schreef zomertje het volgende:
Vandaag geen optimale stemming. Voor mij maar even geen alcoholische versnaperingen meer. Althans, meer dan 2 ofzo.
Ik voel me indirect uitgemaakt voor knuppel nuquote:Op zondag 19 januari 2014 20:16 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat het op zich bij mij wel veel lijkt te helpen. Veel dingen in het leven (net zoals heel veel niet) kun je laten afhangen van ratio, een bepaalde mogelijkheid. Stel ik zou op vakantie gaan, nou, dan ga ik niet piekeren. Want ik weet dat de kans dat er wat mis gaat (feitelijk) is gewoon klein. Dan voel ik intern al, dat als ik wel zou piekeren, ik een enorme knuppel zou wezen.
Mja, qua die sociale gelegenheden ben ik dan al wel zo'n iemand die dat gewoon op de man af zou vragen. Want, "je geeft me een gevoel" is natuurlijk hartstikke vaag.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:06 schreef minthy het volgende:
[..]
Ik voel me indirect uitgemaakt voor knuppel nu![]()
Je (ik in ieder geval) weet dondersgoed dat je piekert en dat je gedachten niet altijd reëel zijn. Na zo'n bui kan ik dat relativeren, maar op het moment zelf niet. Vanmiddag nog; iemand gaf me het idee niet welkom te zijn. Met zoiets kan ik urenlang bezig zijn en mezelf compleet de put in denken. Die ander heeft daar geen weet van. Onnozel misschien maar dat gebeurt nu eenmaal. Wordt aan gewerkt
Op dat moment voelde ik me afgewezen door een familielid, kon het niet face-to-face doen. En via WhatsApp om duidelijkheid vragen doe ik niet. Bovendien zat ik al in een gal-bui, dan lees ik berichten die zakelijk geschreven zijn al snel als negatief terwijl ik me later bedacht dat diegenen druk zijn met van alles. Achteraf is het gewoon een klein dingetje waarmee m'n kop op de loop gaat.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:12 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Mja, qua die sociale gelegenheden ben ik dan al wel zo'n iemand die dat gewoon op de man af zou vragen. Want, "je geeft me een gevoel" is natuurlijk hartstikke vaag.
Toch?
Toch?
Het is vaag.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:12 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Mja, qua die sociale gelegenheden ben ik dan al wel zo'n iemand die dat gewoon op de man af zou vragen. Want, "je geeft me een gevoel" is natuurlijk hartstikke vaag.
Toch?
Toch?
Ik moet zeggen dat ik wel meer immuun voor dat soort dingen ben geworden. Na dat debacle van 'you know who'. Ik neem dat niet meer zo serieus. En verspil zeker geen energie van mezelf in het piekeren.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:19 schreef minthy het volgende:
[..]
Op dat moment voelde ik me afgewezen door een familielid, kon het niet face-to-face doen. En via WhatsApp om duidelijkheid vragen doe ik niet. Bovendien zat ik al in een gal-bui, dan lees ik berichten die zakelijk geschreven zijn al snel als negatief terwijl ik me later bedacht dat diegenen druk zijn met van alles. Achteraf is het gewoon een klein dingetje waarmee m'n kop op de loop gaat.
Waarom zou je je daardoor dom voelen? Het is toch een oprechte vraag? En een gevoel wat jij oprecht anders had kunnen aanvoelen?quote:Op zondag 19 januari 2014 21:20 schreef kvd het volgende:
[..]
Het is vaag.
Maar nog altijd liever dingen voor me houden dat het enge aangaan door te vragen of je gevoel klopt. En dat dat niet zo blijkt te zijn en ik dan dingen weer verkeerd heb begrepen volgens die persoon. En me daarna dom voelen dat ik zo dacht.
Piekeren is het hoofdingrediënt van een gegeneraliseerde angststoornis. Het is best aardig af te leren maar mogelijk kom ik er nooit vanaf. Ik mocht willen dat ik er geen energie meer in hoefde te steken, je kan beter een dag hard werken dan een uur piekeren. Hondsmoe word je ervanquote:Op zondag 19 januari 2014 21:21 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat ik wel meer immuun voor dat soort dingen ben geworden. Na dat debacle van 'you know who'. Ik neem dat niet meer zo serieus. En verspil zeker geen energie van mezelf in het piekeren.
Piekeren zou ik met name doen bij een ernstige ziekte van een ander persoon, of misschien zelfs wel bij mezelf.
Omdat anderen me dan het idee geven dat ik dom ben. Is voornamelijk bij familie.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:22 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Waarom zou je je daardoor dom voelen? Het is toch een oprechte vraag? En een gevoel wat jij oprecht anders had kunnen aanvoelen?
Die sprongen die je daar maakt met je gedachtegang kan je jezelf aanleren. Op den duur verloopt het proces uit zichzelf en zal je dat soort situaties niet meer als problematisch ervaren.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:19 schreef minthy het volgende:
[..]
Op dat moment voelde ik me afgewezen door een familielid, kon het niet face-to-face doen. En via WhatsApp om duidelijkheid vragen doe ik niet. Bovendien zat ik al in een gal-bui, dan lees ik berichten die zakelijk geschreven zijn al snel als negatief terwijl ik me later bedacht dat diegenen druk zijn met van alles. Achteraf is het gewoon een klein dingetje waarmee m'n kop op de loop gaat.
Eens isquote:Op zondag 19 januari 2014 21:25 schreef minthy het volgende:
[..]
Piekeren is het hoofdingrediënt van een gegeneraliseerde angststoornis. Het is best aardig af te leren maar mogelijk kom ik er nooit vanaf. Ik mocht willen dat ik er geen energie meer in hoefde te steken, je kan beter een dag hard werken dan een uur piekeren. Hondsmoe word je ervan![]()
En dan kan iemand zeggen "dan kap je daar toch gewoon mee?!", maar helaashelaashelaas werkt dat niet zo simpel.
Jij krijgt letterlijk te horen; "Dom dat je zo denkt?"quote:Op zondag 19 januari 2014 21:26 schreef kvd het volgende:
[..]
Omdat anderen me dan het idee geven dat ik dom ben. Is voornamelijk bij familie.
Als ik aangeef hoe ik een bepaalde situatie heb ervaren, dan heb ik altijd de situatie anders ervaren dan de anderen. 'dom dat je zo denkt'.
Ik heb het daar al niet eens meer over gevoelens, want als die ook nog eens als dom worden ervaren door anderen dan zou ik emotioneel gezien een nog groter wrak zijn
Het woord dom is zeer zeker gevallen...vooral als het van familie komt, vind ik dat vrij pijnlijk. Dus ik zeg maar niks meer. En zijn vragen niet, dus dat scheelt.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:29 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jij krijgt letterlijk te horen; "Dom dat je zo denkt?"
Dat zou wel hard zijn. Ik zou er goed mee om kunnen gaan maar kan me voorstellen dat een ander daar issues mee heeft.
Dat is geen zelfvertrouwen. Dat is vertrouwen hebben in het beeld dat anderen van jouw zelf uiten.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:28 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eens is.
Al denk ik wel, dat het ook gewoon enorm veel met zelfvertrouwen heeft te maken. Dat straal je uit en dan weer vicieuze cirkel (naar beneden). En dat zelfvertrouwen kan soms best een boost krijgen door een compliment van een ander. Ik denk serieus dat als er een boel leuke dingen gebeuren, dat dat piekeren vanzelf wel minder gaat worden.
Het is dom dat zij niet accepteren dat niet iedereen als hun denkt. Het is dom dat zij niet zien hoe zulke uitspraken impact hebben op een teer mens als jij. Het is dom dat zij hun familie niet beschermen, maar kwetsen.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:26 schreef kvd het volgende:
[..]
Omdat anderen me dan het idee geven dat ik dom ben. Is voornamelijk bij familie.
Als ik aangeef hoe ik een bepaalde situatie heb ervaren, dan heb ik altijd de situatie anders ervaren dan de anderen. 'dom dat je zo denkt'.
Ik heb het daar al niet eens meer over gevoelens, want als die ook nog eens als dom worden ervaren door anderen dan zou ik emotioneel gezien een nog groter wrak zijn
Daar zijn we nu (oa) hard mee bezig, vooral de cognitieve therapie richt zich daarop. Vaak gaat het goed maar vanmiddag even niet. Mooi weer iets te bespreken morgenquote:Op zondag 19 januari 2014 21:28 schreef Gray het volgende:
[..]
Die sprongen die je daar maakt met je gedachtegang kan je jezelf aanleren. Op den duur verloopt het proces uit zichzelf en zal je dat soort situaties niet meer als problematisch ervaren.
Dat absoluut! Ik heb ook periodes dat het piekeren amper een issue is. Het lastige is dat ik echt geen idee heb hoe met complimenten om te gaan, ik haat ze. Je wordt even in de belangstelling gezet en dat trek ik lastig. Zelfvertrouwen zit hier nog steeds op standje "min 26", maar ook daar wordt aan gewerktquote:Op zondag 19 januari 2014 21:28 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eens is.
Al denk ik wel, dat het ook gewoon enorm veel met zelfvertrouwen heeft te maken. Dat straal je uit en dan weer vicieuze cirkel (naar beneden). En dat zelfvertrouwen kan soms best een boost krijgen door een compliment van een ander. Ik denk serieus dat als er een boel leuke dingen gebeuren, dat dat piekeren vanzelf wel minder gaat worden.
En toen kon ik de zakdoeken weer pakken...quote:Op zondag 19 januari 2014 21:40 schreef Gray het volgende:
Het is dom dat zij niet accepteren dat niet iedereen als hun denkt. Het is dom dat zij niet zien hoe zulke uitspraken impact hebben op een teer mens als jij. Het is dom dat zij hun familie niet beschermen, maar kwetsen.
Jij bent niet dom. Jij denkt niet dom. Je bent geen wrak, maar een orchidee. Mooi, teer.
Ik drink zelden meer dan een biertje of 2, gisteren waren t 3 halve liters. Teveel voor mij blijkbaar.quote:Op zondag 19 januari 2014 21:04 schreef kuolema het volgende:
[..]
En dat, lieve mensen, is waarom pessimisme helemaal zo slecht nog niet is.
Ik ga gewoon altijd van het ergste uit, dan komt de klap niet zo hard. Elk mogelijk scenario heeft zich al in mijn hoofd afgespeeld voordat er daadwerkelijk iets (of niets) gebeurt.
[..]
Ja dat zei ik ook altijd. Sterkte ...
Dag 1: Kuolema* drinkt alcohol. Dag 2: Hel. 'Ik ga nooit meer drinken. Echt nooit meer!' Dag 3: Kuolema weer aan de zuip.![]()
* In een slechte periode. Ik ben nu heel braaf![]()
quote:Op zondag 19 januari 2014 21:50 schreef kvd het volgende:
[..]
En toen kon ik de zakdoeken weer pakken...
Ik denk dat veel mensen dit kunnen herkennen jaquote:Op zondag 19 januari 2014 22:10 schreef orgami het volgende:
Zo kloontje maar weer eens opgestart.
Ik heb al lange tijd dat ik na alle waarschijnlijkheid worstel met een angstfobie, ik ken angstig worden om dingen die nergens op slaan, terwijl ik dan duidelijk beter weet en het geeft vaak een irritant en pijnlijk gevoel.
Nu heb ik in het verleden best wel wat dingen meegemaakt en ben ik vrij kwetsbaar maar ik vind dit uitermate irritant en kom er al weken niet vanaf meer.
Herkent iemand dit?
Ben tevens 20
Heel herkenbaar ... ik heb dit regelmatig. Geen last van spieren trouwens. Misschien kun je een ontspanningsoefening proberen?quote:Op maandag 20 januari 2014 07:45 schreef zomertje het volgende:
Ik word vaak al wakker met een soort van angst in mn lijf. Net alsof je voor iets zenuwachtig bent. Alle spieren gaan daardoor pijn doen. Samen met n astma aanval is t dus niet zo lekkere start vandaag.
Herkenbaar. Wakker worden met een steen in je maag. Die bleef bij mij vaak de hele dag zitten ook.quote:Op maandag 20 januari 2014 07:45 schreef zomertje het volgende:
Ik word vaak al wakker met een soort van angst in mn lijf. Net alsof je voor iets zenuwachtig bent. Alle spieren gaan daardoor pijn doen. Samen met n astma aanval is t dus niet zo lekkere start vandaag.
Heel herkenbaar...quote:Op maandag 20 januari 2014 07:45 schreef zomertje het volgende:
Ik word vaak al wakker met een soort van angst in mn lijf. Net alsof je voor iets zenuwachtig bent. Alle spieren gaan daardoor pijn doen. Samen met n astma aanval is t dus niet zo lekkere start vandaag.
Sorry dat ik het zeg, en misschien trap ik op tenen, maar je kiest er in wezen toch ook voor? Als je een partner hebt die erg depressief is, weet je dat je vaak de dans moet gaan oppakken. En dat je moet blijven incasseren.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 12:00 schreef littledrummergirl het volgende:
Vraagje, zijn hier toevallig ook partners van mensen met angsten of depressie? Hoe gaan jullie ermee om? Ik merk dat ik zo af en toe gillend gek wordt van t optimistisch blijven, geduldig zijn en incasseren
Als je ergens voor kiest, kunnen er alsnog nog momenten zijn dat je gillend gek wordt.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 12:43 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Sorry dat ik het zeg, en misschien trap ik op tenen, maar je kiest er in wezen toch ook voor? Als je een partner hebt die erg depressief is, weet je dat je vaak de dans moet gaan oppakken. En dat je moet blijven incasseren.
Volgens mij zitten hier wel 1 of 2 die een depressieve partner hebben
Ik denk dat je vooral je eigen grenzen moet bewaken. En niet, omdat je partner nu depressief is, overal in meegaan.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 12:00 schreef littledrummergirl het volgende:
Vraagje, zijn hier toevallig ook partners van mensen met angsten of depressie? Hoe gaan jullie ermee om? Ik merk dat ik zo af en toe gillend gek wordt van t optimistisch blijven, geduldig zijn en incasseren
Ik weet natuurlijk niet hoe je partner is, maar als de mijne alleen maar meegaand is, zou ik zelf ook gek worden. Ik heb het echt nodig als hij af en toe eens boos op me is, of me zegt dat bepaalde gedachten onzin zijn of dat ik heb niet goed aan het behandelen ben. Niet altijd even leuk om te horen, maar het zet me wel weer even aan het denken over wat ik aan het doen ben/hoe ik me gedraag...quote:Op dinsdag 21 januari 2014 12:00 schreef littledrummergirl het volgende:
Vraagje, zijn hier toevallig ook partners van mensen met angsten of depressie? Hoe gaan jullie ermee om? Ik merk dat ik zo af en toe gillend gek wordt van t optimistisch blijven, geduldig zijn en incasseren
dit is het meer, negen van de tien dagen kan ik het prima handelen en is het schouders eronder en gaan. Maar die ene keer dat het niet gaat heb k het er soms wel moeilijk mee. Het voelt gewoon alsof je non-stop voor twee man alle ballen in de lucht moet houden en dat kost veel energie.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 13:03 schreef kvd het volgende:
[..]
Als je ergens voor kiest, kunnen er alsnog nog momenten zijn dat je gillend gek wordt.
Kan ik me helemaal voorstellen, lijkt me ook heel normaal. There's only so much that you can take.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 13:17 schreef littledrummergirl het volgende:
[..]
dit is het meer, negen van de tien dagen kan ik het prima handelen en is het schouders eronder en gaan. Maar die ene keer dat het niet gaat heb k het er soms wel moeilijk mee. Het voelt gewoon alsof je non-stop voor twee man alle ballen in de lucht moet houden en dat kost veel energie.
Dat is heel verschillend.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 13:39 schreef littledrummergirl het volgende:
Hoe doen jullie partners het bijvoorbeeld op de dagen dat jullie je echt niet tof voelen en niet uit bed kunnen komen? Ik ga dan meestal de deur uit om alleen iets te doen. Wel met n flink schuldgevoel trouwens, alsof ik er dan niet voor m ben als ie zich kut voelt ofzo
Ik heb duidelijk even die een op de tien dagen vandaag![]()
Haha als dat maar geen voorbode isquote:Op dinsdag 21 januari 2014 18:37 schreef Mistico het volgende:
Vandaag mijn intake gesprek gehad. Ik heb er een goed gevoel erover, goed mijn verhaal kunnen vertellen.
Ik was wel per ongeluk op de verkeerde verdieping beland, ik zag niemand dus was ik maar een kamer ingelopen bleek ik in een gesloten kliniek te zijn. Kon ik er niet meer uit.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |